#καθημερινότητα

[fountoukobouturo]

να έχει ρεπό κάθε Δευτέρα, να ακούμε το "Διαστημόπλοια" αγκαλιά στον καναπέ.

[romios-gr]

Ένα φιάσκο ολυμπιακών… διαστάσεων! Το Παρίσι ζει σκηνές απείρου κάλλους με ντροπιαστικές σκηνές από παιχνίδια που διακόπτονται και μια ζοφερή καθημερινότητα για τους πολίτες Έφθασε λοιπόν η μέρα. Η αρχή του τέλους των Ολυμπιακών Αγώνων σήμανε με την έναρξή τους. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μετρούν αντίστροφα για τη λήξη αυτού που αποκαλούν «ολυμπιακό μαρτύριο», που κανονικά θα έπρεπε να εί... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ena-fiasko-olympiakon-diastaseon-to-parisi-zei-skines-apeiroy-kalloys-me-ntropiastikes-skines-apo-paichnidia-poy-diakoptontai-kai-mia-zoferi-kathimerinotita-gia-toys-polites/

[ihavereachedtheforties]

εσύ ρισκάρεις ;

Αγαπητοί αναγνώστες αυτού του μικρού blog το παρακάτω άρθρο που θα αφιερώσετε λίγα λεπτά να διαβάσετε θα είναι διαφορετικό , θα καταλάβετε αμέσως το γιατί : Η ώρα είναι 1:47 π.μ ξημερώματα Παρασκευής 11 Αυγούστου ,νοσηλεύομαι σε δημόσιο ελληνικό νοσοκομείο 🏥 Με βάση τα καρδιολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζω είπα δεν πιάνεις και ένα Covid για δεύτερη φορά μάλιστα να κανείς ηλιοθεραπεία στον…

[evoreos]

Εκείνη η φορά που ερωτεύτηκα αληθινά...

Ξέρεις τι; Ξέχασα να σου πω κάτι σημαντικό. Κάθε φορά που σε έβλεπα ή σου μίλαγα, έλεγα θα σου πω, αλλά πέρνα��ε η στιγμή και το άφηνα να πέσει. Δε στο έλεγα. Αισθανόμουν πως ήταν κάτι που ήθελες να ακούσεις από μένα αλλά δεν ήμουν και σίγουρη. Έτσι, μιλάγαμε για καθημερινά πράγματα, για τις ανησυχίες μας, για το τι θέλαμε εκείνη την στιγμή. Που και που λέγαμε και ένα σ’αγαπώ για να δηλώσουμε ότι…

[whatifwekilledgodandwebothgirls]

Στριφτα για καθημερινή χρήση, μαλμπορο κοκκινα οταν βγενεις εξω και καρελια χρυσα για ιδικες περίπτωσεις

[ayto8ysia]

Κάπου μέσα στην ακρίβεια της Βιέννης, οι άνθρωποι φοράνε φαρδιά παντελόνια, κάνουν σκέιτ, πάνε στις δουλειές τους, γυρνάνε σπίτι τους, βγαίνουν έξω και ζουν καθημερινά και απλά. Η φωτογραφία λοιπόν τραβήχθηκε στο τελευταίο μου ταξίδι στην Βιέννη κι ήταν μια πολύ τυχαία λήψη, λίγο πριν μπω κι εγώ η ίδια στο μετρό και πάρω κι εγώ μια γεύση από την καθημερινότητα των ανθρώπων εκεί.

[lodeur-de-la-pluie]

Είναι εξοργιστική η κατάληξη της χώρας σε μια κοινωνία συνειδητά αδιάφορων. Μια κοινωνία στην οποία κάθε ένας και μία από εμάς αποδέχεται σιωπηρά μία ανθυγιεινή πολιτική και πολιτειακή συνθήκη που ευνοεί το οργανωμένο έγκλημα και την υποβάθμιση των ζωών μας.

Κράτος τόσο διεφθαρμένο που εξωτερικοί εποπτικοι μηχανισμοί είναι αυτοί που αναγκάζουν την 'ανεξάρτητη δικαιοσύνη' να ασκήσει το λειτούργημά της. Μανάδες που σηκώνουν στην πλάτη τους όλη τη δουλειά της δικαστικής εξουσίας. Διαπλεκόμενοι εισαγγελείς που εφευρίσκουν νομικά τεχνάσματα για να αποσιωπήσουν εγκλήματα του παρακράτους.

Ένα κλεπτοκρατικό εφοπλιστικό-βιομηχανικό-επιχειρηματικό-τραπεζικό, συνάμα ανταγωνιστικό, κατεστημένο που λεηλατεί τον ιδρώτα των πολιτών και συμπλέει πότε υπέρ και πότε κατά εκλεγμένων κυβερνήσεων μέσω των ΜΜΕ τους. Κυβερνητική διαφθορά σε μεταστατικό στάδιο, απλωμένη σε αναπτυξιακούς τομείς και η αποδοχή της από το σύνολο του πολιτικού συστήματος, η οποία υποβιβάζει ποιοτικά την καθημερινότητάς μας.

Ένα πολιτικο σύστημα που μεθοδεύει 'επιχειρηματικές κινήσεις' με κατ'εντολην φωτογραφικές διατάξεις υπέρ μαφιόζων. Μονοπωλιακές και αθέμιτες πρακτικές με στόχο την διατήρηση υψηλών τιμών και κερδών εις βάρος καταναλωτών.

Απευθείας αναθέσεις δημοσίων έργων, διαγωνισμών, αδιαφανείς διαδικασίες και υπερκοστολογήσεις υλών σε φάρμακα, εξοπλισμούς δημοσίων υπηρεσιών και κέντρων. Αναπτυξιακά κονδύλια και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις που κανείς δεν γνωρίζει που καταλήγουν τελικά και χρήζουν ευρωπαϊκής έρευνας.

Αποδεχόμενοι μια συνθήκη που το κράτος δεν θέλει και δεν το 'συμφέρει' να συντηρήσει υποδομές αναπτυγμένης χώρας. Ως αποτέλεσμα, δημόσιες υποδομές περιπίπτουν σε αχρηστία, θέτοντας την χώρα σε ημιλειτουργική κατάσταση. Περιμένοντας την επόμενη καταστροφή, το επόμενο δυστύχημα, ευχόμενοι να μην πέσει ο κλήρος σε εμάς την επόμενη φορά.

Μια συνθήκη υποψηφίων νεκρών πολιτών και αλλεπάλληλων παρολίγον ατυχημάτων. Υπουργοί με προκλητικό, ασέβαστο και προσβλητικό λεξιλόγιο έναντι εργαζομένων και οικογενειών που τολμούν να θίγουν το αυτονόητο.

'Μεγαλα έργα' που υπόσχονται θέσεις εργασίας και επενδύσεις με χρήματα από δάνεια τραπεζών που βρίσκονται υπό την διοίκηση γνωστών και φιλικών διευθυντικών στελεχων. Σταθερή λεηλασία δημόσιου πλούτου που πότε μεταφράζεται σε αυξημένη φορολογία και πότε σε αρνητικούς οικονομικούς δείκτες.

Αστυνομικές αρχές σε άρνηση επιτέλεσης καθήκοντος. Βασανισμοί και δολοφονίες κρατουμένων μέσα σε ΑΤ που αντικατοπτρίζουν σελίδες σκοτεινότερων εποχών.

Μπατσοι που δηλώνουν πίστη στο παρακράτος. Εμπλεκόμενοι σε υποθέσεις οργανωμένου εγκλήματος, διακίνησης ναρκωτικών και γυναικών. Ανώτατοι αξιωματικοί που με ένα τηλέφωνο ακολουθούν εντολές πολιτικών, εφοπλιστών και επιχειρηματιών. Εμπλεκόμενοι σε στοχευμενες υποβαθμίσεις περιοχών, χειραγωγώντας τις τιμές ��ων ακινήτων. Μονάδες καταστολής που αντί να εκτελέσουν δικαστικες αποφάσεις τις αγνοούν. Ενίοτε κιόλας αγνοούν τον ρόλο τους και σου ανοίγουν αδιακρίτως το κεφάλι. Παρουσία δυνάμεων καταστολής σε ολόκληρο το κέντρο, τιτλοποιώντας την καθημερινότητα και συντηρώντας τα αντανακλαστικά πολιτων.

Ένα παράλληλο σύστημα εξουσίας παρακολουθήσεων και εκβιασμών προσώπων που διατηρουν κρατικες και πολιτειακές θεσεις. Υπουργοί που είτε επιδεικνύουν αδιαφορία είτε παραιτούνται απο κάθε δημοκρατικό και συνταγματικό δικαίωμα.

Παρακολούθηση κοινωνικών και πολιτικών ακτιβιστών, οι οποίοι σηκώνουν κεφάλι και ορθώνουν ανάστημα, από κρατικά όργανα. Καθοδηγούμενες συλλήψεις και βαριές ποινές εναντίον τους, όταν παιδοβιαστές και κυκλώματα συνεχίζουν να εξασκούν το επάγγελμα τους ή αθωώνονται πλαγίως με αστείες αποζημιώσεις.

Δημιουργία μιας κλεπτοκρατικης ολιγαρχικής τάξης που εκφεύγει κάθε έννοιας νόμου και συνταγματικής αρχής, η οποία προσπαθεί να επιβάλλει την συναίνεση των πολιτών και μια παβλοφικη αίσθηση αυτοπεριορισμού και κάμψης κάθε μορφής αντίδρασης.

Είναι εξοργιστικη η αποδοχή και ο συμβιβασμός μας με αυτή την συνθήκη. Το σύστημα τους βρωμάει. Το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλον.

«Αυτή είναι η δική μας εποχή.»

[vaggeliww]

Z-ήσε

A-ν

Ν-ομίζεις

(ότι)

Α-ντέχεις

(να νιώθεις σαν)

Ξ-ένος

(ζαναξ)

Τα τελευταία 20 χρόνια νιώθω ξένη.

Ξένη στο σπίτι,ξένη στο σχολείο, ξένη στις παρέες,ξένη παντού.

Ξένη σε ένα σπίτι δίχως πατέρα,αλλά με όλες τις ανέσεις.Μη και λείψει κάτι στο παιδί,μη του δημιουργήσουμε τραύματα.

Ξένη σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που υπόσχεται πολλά αλλά προσφέρει λίγα.

Ξένη στις συναναστροφές γιατί η ζωή τα έφερε έτσι και νιώθω πως δεν θα βρω κάποιον να ταυτιστώ και να με νιώσει, όσο νιώθω εγώ τον εαυτό μου.

Ξένη για τη μάνα που με γέννησε,που με κρίνει για όλη μου την ύπαρξη σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.Ούτε και ξέρει ποια είμαι,ποια κόρη μεγάλωσε και τι πραγματικά της πρόσφερε.Είμαστε δυο ξένες.Δεν ξέρει πραγματικά τι μου αρέσει,τι με ευχαριστεί,προσπαθεί να με ικανοποιήσει υλικά,να μη στερηθώ τίποτα και γίνω αχάριστη…που να ξερε..

Ξένη για τη σχέση που αγάπησα και θα αγαπώ με όλη μου την ψυχή.Που κοιμόμαστε και ξυπνάμε κάθε μέρα μαζί και παρόλα αυτά είμαστε δυο ξένοι.Δεν καταλαβαινόμαστε πια,δεν συζητ��με,μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει και ούτε που το καταλαβαίνουμε.Είμαστε δυο ξένοι.Δεν ξέρει τι μάχες δίνω μέσα μου,πως διαχειρίζομαι την καθημερινότητα μου,τι ανάγκες έχω,αν χρειάζομαι βοήθεια…

Ξένη στη σχολή μου πλέον και όχι στο σχολείο,μιας και τα χρόνια περνάνε,αν και εκεί μια ξένη ένιωθα πάλι.Ξένη για τις επιλογές,για τις σκέψεις,για αυτά που μπορούσα να προσφέρω,να αποκτήσω και να διεκδικήσω.

Ξένη για τη δουλειά όπου γνωριζόμαστε φυσιογνωμικά.Εισέρχεσαι στο κατάστημα, μου ζητάς αυτό που έχεις ανάγκη, στο δίνω,το παίρνεις,με πληρώνεις,σου κόβω απόδειξη,φεύγεις.

Τόσο απλά και καθημερινά κι όμως αυτά είναι που με πνίγουν.Θηλιά στο λαιμό έχω και παλεύω μέσα μου ν αντέξω άλλη μια, κι άλλη μια, κι άλλη μια μέρα.Και σίγουρα δεν το κάνω για μένα..Δεν ζω όπως το θέλω,ούτε ζω για μένα.Ζω μια ζωή για να είναι οι άλλοι καλά και γω να παίρνω πούλο.

Ξένη για όλους τελικά.Πάντα και παντού.

Άγχος,στεναχώρια,μελαγχολία,εσωστρέφεια,ντροπή,φόβος,κατάθλιψη…

Δεν μπορεί η χαρά να βρει αποκούμπι πάντα , ούτε να καταφέρει να τα αντικαταστήσει όλα αυτά τα συναισθήματα, πόσο μάλλον να τα εξαλείψει.

Γι αυτό το ζαναξ είναι εδώ..να μας χαλαρώνει σε μια κρίση πανικού,σε κάποια φοβία,σε κάποια δύσκολη στιγμή…σε στιγμές που νιώθουμε ξένοι.Που νιώθουμε μόνοι σε έναν υπέρ γεμάτο πλανήτη.

[love-is-the-keyy]

Αν δεν μου δίνει η ζωή την καθημερινότητα μαζί σου τουλάχιστον ας μου δώσει ένα βράδυ

Μου το χρωστάει

[chanse4u]

Δίχως νοημα

Σε προσέγγισε , μπηκε με το έτσι θέλω στη καθημερινότητα σου , έψαχνε τρόπο και χρόνο να σου μιλήσει , να σε δει. Σε έπαιρνε τηλεφωνα , ο χρόνος μαζί σου δεν της έφτανε ποτέ, και ξαφνικά ο χρόνος εξαφανίστηκε , ποτέ δεν έχει χρόνο , τα μηνύματα πλεον έγιναν επιλεκτικά , βγαίνετε και πάντα υπάρχει μια δουλειά , -κατι ετυχε συγγνωμη που άργησα , θέλω να σε δω , να το κάνουμε αύριο;- , έγινες απλά μια υποχρέωση μέσα στην ημέρα της , που δεν θέλει φυσικα να κόψει , αλλά δεν θέλει και να την κάνει

- δεν θέλω να σε χάσω

- δεν θες να με έχεις και όμως

Και μενω για να αναπληρώνω την επιβεβαίωση σου , καθώς οι λέξεις πια χάσανε το νοημα , το χρωμα το συναίσθημα

Και μενω αντί να φεύγω , για αυτή την μικρή πιθανοτητα πλεον ελάχιστη αν με ρωτάς ,

Και μενω προσθέτω πολλαπλασιάζω αφαιρώ αλλά ποτέ το αποτελεσμα να μην βγάλει μηδέν

Ο μόνος κύκλος που θέλω μαζί σου είναι η αγκαλιά σου , αλλά και αυτή πλεον ανθίζει αγκάθια

Αγκάλιασε με και σταύρωσε με

Έτσι και αλλιώς και για αυτό ευθύνομαι εγώ

-ξέρω

_κανένας_

[orgismenh]

Ο έρωτας στα 30 τ.μ. [II]

Το τελευταίο δεκάλεπτο κάθομαι ήσυχη στην γωνία του καναπέ. Η συζήτηση των διπλανών μου έχει τραβήξει κάπως την προσοχή. Κανονίζουν εκδρομή με τους φίλους τους. Ζηλεύω κάπως. Θέλουμε και εμείς να πάμε Παρνασσό με τα παιδιά αλλά δεν ξέρω τι θα κάνουμε τελικά. Για λίγο επικρατεί ένας θόρυβος, μια βουή. Η κοπέλα του ζήτησε να της φέρει μια κουβέρτα, στην αρχή αρνήθηκε χαρακτηριστικά της είπε «τράβα παρ'τη» μα της την έφερε, άκουσα ένα «πιάσε» και ένα «σ'αγαπώ». Συνέχισαν να μιλάνε για άκυρα θέματα, ώσπου του είπε ότι π��ινάει λίγο και εκείνος της είπε «σου πήρα ήδη από mailo's το αγαπημένο σου γιατί το έλεγες από πριν.» Οι συζητήσεις τους συνεχίστηκαν, τα παιχνίδια με τη γάτα τους επίσης, λίγο αργότερα ακούστηκε το κουδούνι, το φαγητό είχε φτάσει και εκείνοι έκλειναν την πόρτα τους σε εμένα και όλη τους την ευτυχία σε εκείνα τα 30 τ.μ.

Θα αναρωτιέσαι τώρα γιατί αναφέρομαι ξανά στους γείτονες μου, αν έχω ζωή και γιατί ασχολούμαι τόσο με το ζευγάρι της διπλανής πόρτας. Ίσως γιατί είναι η τρανή απόδειξη ότι υπάρχει ο έρωτας εκεί έξω. Ίσως γιατί αναγνωρίζω πράγματα σε εκείνους που έχω νιώσω, έχω ζήσει κι άλλα πάλι που φοβάμαι να σκέφτομαι ότι δεν πρόκειται να ζήσω ποτέ. Δεν ξέρω γιατί είμαι τόσο περίεργη που ρομαντικοποιω τόσο τη ζωή τους. Σε εκείνους θα φαίνεται τουλάχιστον πληκτική αυτή η καθημερινότητα, το πιστεύω. Όμως εγώ μέσα σε αυτή τη ρουτίνα βρίσκω ψήγματα αγάπης και έρωτα. Τα γέλια τους, τα φιλιά τους, οι φωνές τους ακόμη κι οι οργασμός τους φανερώνουν ότι σε εκείνο τα 30τ.μ. δύο άνθρωποι ζουν το απόλυτο, το σαρωτικό, αυτό που σε καθηλώνει και σε ανυψώνει και σε καθορίζει και σε επαναπροσδιορίζει. Ζουν τον έρωτα σε απόλυτη αντιστοιχία.

Δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας μου. Πρόκειται για υπαρκτά πρόσωπα, ίσως η ιστορία αγάπης που σου περιγράφω να έχει σημεία εξιδανίκευσης μα αυτά υπάρχουν σε κάθε κείμενο μου. Ο έρωτας άλλωστε είναι εξιδανίκευση. Να τον ψάξεις, να τον βρεις, να τον ζήσεις, να τον πενθήσεις, να τον στερηθείς, να τον στερήσεις. Τον έρωτα, τον απόλυτο τον σαρωτικό, τον χαοτικό που σου διαλύει ολόκληρο τον κόσμο και τον πλάθει εκείνος όπως ορίζει. Να τον ζήσεις μα μην τον φυλακίσεις μονάχα σε 30τ.μ.

[loulouditouheimona]

Είναι πολύ περίεργο το συναίσθημα πώς μπορεί κάποιος να βρίσκεται στη ζωή σου για μήνες ή και χρόνια και μετά μια μέρα ... ξαφνικά να μην είναι πια εκεί. Ισως η σχέση τελείωσε με καλούς όρους.... ή ίσως ήταν εντελώς καταστροφική. Είτε έτσι είτε αλλιώς .... είναι τόσο παράξενο πώς οι σχέσεις μπορούν να αλλάξουν τόσο πολύ και γρήγορα. Και ξέρετε τι… μπορεί να μην είστε ήρεμοι με αυτό που συνέβη μεταξύ σας… και αυτό είναι απολύτως εντάξει. Μερικές φορές το τέλος μιας σχέσης μπορεί κυριολεκτικά να είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που περνάμε στη ζωή. Δεν πειράζει που η καρδιά σας εξακολουθεί να πονάει εξαιτίας αυτού που συνέβη. Έχετε δημιουργήσει πολλές αναμνήσεις με αυτό το άτομο.Και αυτές οι αναμνήσεις που έχετε δημιουργήσει είναι κάτι που δεν μπορείτε να σβήσετε όσο πολύ κι αν προσπαθήσετε. Είτε σας αρέσει είτε όχι, είναι μέρος της ιστορίας σας. Ξέρω ότι το να κοιτάς αυτές τις αναμνήσεις μπορεί να είναι δύσκολο και ίσως εύχεσαι να τις ξεχάσεις. Αλλά αντί να ξεχνάμε, ίσως θα πρέπει να προσπαθήσουμε να επικεντρωθούμε σε αυτό που προέκυψε από τη σχέση.Εσείς οι δύο ενώσατε μονοπάτια για ��ναν συγκεκριμένο λόγο. Ίσως περάσατε μερικές από τις πιο δύσκολες στιγμές μαζί. Ίσως καταλάβατε ο ένας τον άλλον με έναν τρόπο που κανείς άλλος δεν το έκανε ποτέ. Ίσως ενθαρρύνατε ο ένας τον άλλον να είναι δυνατός ή να αγκαλιάσετε αυτό που πραγματικά ήσασταν ως άτομο. Ή ίσως η σχέση σας μαζί άνοιξε τα μάτια σας γι' αυτό που πραγματικά χρειάζεστε στη ζωή σας. Στην τελική αυτό το άτομο σήμαινε πολλά για εσάς. Και είναι εντάξει αν σημαίνει ακόμα. Είναι επίσης εντάξει που δεν είναι πια στη ζωή σας. Αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν είναι ότι κάθε σχέση που συναντάμε δεν θα διαρκέσει μια ζωή. Δεν πρέπει να καθυστερείτε στο παρελθόν να αναρωτιέστε γιατί έγιναν όλα όπως συνέβησαν. Αυτό που πρέπει να κάνετε .... είναι να πάρετε αυτά που έχετε μάθει από αυτή τη σχέση και να προχωρήσετε στη ζωή σας. Γνωρίζοντας ότι υπάρχουν και άλλες σχέσεις που θα σας δώσουν ακριβώς αυτό που πάντα ονειρευόσασταν και πολλά άλλα. Εξάλλου, δεν θα νιώθετε έτσι για πάντα. Θα συνεχίσετε α προχωράτε και θα συνεχίσετε να μεγαλώνετε με την καθημερινότητα να περνάει. Ακούστε τη συμβουλή μου και θυμηθείτε…. Μερικές φορές οι άνθρωποι που θέλατε ως μέρος της ιστορίας σας, προορίζονται μόνο να είναι ένα κεφάλαιο. Κι αυτό είναι ένταξει!

[romios-gr]

Νόμιζα ότι θα με θυμηθείς... Σε κοίταξα παιδί μου όπως πάντα όταν ξύπνησες το πρωί. Περίμενα να μου πεις δυο-τρεις λέξεις, ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν, ζητώντας την γνώμη μου για ότι πρόκειται να κάνεις σήμερα. Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για να πας στη δουλειά σου. Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα! Α... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/nomiza-oti-tha-me-thymitheis/

[ihavereachedtheforties]

εσύ αναλαμβάνεις την ευθύνη ;

Δυστυχώς σε αυτή τη ζωή περιστοιχίζομαι και περιστοιχιζόμουν από άτομα που αποφεύγουν κάθε σοβαρή ευθύνη που έχουν ,βρίσκοντας τρόπος να ξεφεύγουνΜπορεί να έχω λάθος κρίση ,τι μπορεί σίγουρα έχω η μαγνήτη όπως λένε και να φέρνω στην ζωή μου αυτούς τους ανθρώπους ,η ακόμα μπορεί να έχω εγώ ευθύνη για την ανευθυνότητα τουςΕίναι δύσκολο να ζεις μαζί τους ,είναι δύσκολο να βλέπεις το αδιέξοδο και να…

[kwnstantiina]

Καλά(;)

Είμαι καλα πλέον. Βγαίνω έξω,περνάω καλα. Έχω ανθρώπους δίπλα μου που με νοιάζονται και με αγαπούν,και νιώθω το ίδιο και εγώ για αυτούς.

Δεν μου λείπεις πλέον· ή τουλάχιστον έτσι λέω στον εαυτό μου,για να κοιμάται τα βραδια. Όποτε πάω να σε σκεφτω,η μορφή σου φεύγει γρήγορα από το μυαλό μου. Δεν ��έλω να θυμαμαι. Δεν θέλω να σε θυμαμαι.

Δες με. Είμαι καλα μακριά σου. Είμαι καλα χωρίς εσένα. Ζω την ζωή που πάντα ήθελα,χωρίς να σε συμπεριλαμβάνει μέσα,κάτι που Εσυ το επέλεξες. Δεν πειραζει. Όλα με τον χρόνο περνάνε,έτσι θα περασεις και Εσυ.

Εννοείται πως θα ήθελα να ήσουν μέρος και Εσυ αυτής της ζωής,αλλά καταλαβα έπειτα από πονο ότι δεν μπορώ να σε αναγκάσω. Καλύτερα έτσι,εφόσον είμαι χαρούμενη.

Αυτό δεν θα ήθελες για εμένα,εάν με αγαπάς; Να περνάω καλα. Εγώ αυτό τουλάχιστον θέλω από εσένα. Να είσαι καλα και χωρίς εμένα. Να είσαι ευτυχισμένος.

Όταν αγαπάς κάποιον,δεν μπορεί να είσαι εγωιστής.

Μου λείπεις, εννοείται αυτό. Αλλά δεν αντέχω άλλο. Πρέπει να προχωρήσω.

Είσαι πάντα στο μυαλό μου. Πάντα θα τα συγκρίνω όλα με εσένα και θα προσπαθώ να σε εντάξω στην καθημερινότητα μου,έστω και νοητά. Μερικές φορές τα καταφέρνω. Άλλοτε ξεγλιστράς και με ρίχνεις βίαια στην πραγματικότητα.

Δεν πειραζει,όπως και να έχει πάντα θα είσαι κομμάτι μου. Πάντα θα σε κρατάω ζωντανό μέσα μου.

[sugaroto]

Η Γιαννα είπες βγήκε από το Υ/Ν κι ήθελα να πω ότι ήταν πολύ γλυκουλι!! Η Ναομι είναι το παιδάκι που βγαίνει να πάει στο σούπερ μάρκετ και καταλήγει μάρτυρας σε γεγονότα πιο δυνατά από όσο μπορεί να κατανοήσει;;; Πως σου ήρθε η ιδέα για το ότι απαγορεύεται να κάνει κανείς δίδυμα όσον αφορά τον Ντονγκ και τον Ξιτ; Ποια είναι μια μέση μέρ�� στη ζωή τους; Καλή επιτυχία :D <3

Ευχαριστωω :D

Και ναι σίγουρα 100% η Ναόμι είναι το άτομο που θα δει τα ✨horrors✨ εκεί που πάει να αγοράσει πατατάκια για βραδινό αλλά είναι επίσης το άτομο που απλά θα αντιδράσει ως ok makes sense

Η Γιάννα κατά πάσα πιθανότητα είναι σε φάση τι στο διάολο κανείς εκεί κάθε φορά που την ακούει

Και παρόλο που δεν έχω γράψει πολύ πλοτ✨ έχω να πω ότι στο σενάριο την πρώτη μέρα που έφτασε στο Βαναμπι δεν έβρισκε σπίτι και πήγε να μείνει σε νεκροταφείο as one does (της είπαν οι ντόπιοι ότι εκεί συχνάζουν όλοι so-)

(τώρα αν οι όλοι είναι ζωντανοί ή όχι είναι άλλο θέμα)

Όσο για τον Ξιτ και τον Ντογκ☝️Λόγω υπερπληθυ- ναι όχι ψέματα δεν ήμουν τόσο έξυπνο 4χρονο

Τους είχα σκεφτεί πολύ μικρή αλλά νμζ το πόιντ ήταν ότι ο κόσμος νόμιζε ότι τα δίδυμα είναι σατανικά ✨ τύπου εφόσον είναι 2 ολόιδια άτομα θα ξεγελούν τον κόσμο, με σατανικές προθέσεις.??

Θα μπορούσε να πάρει κανείς παράδειγμα ένα κείμενο που είχαμε κάνει στην γ/δ δημοτικού? (Για όποιον το θυμάται λολ) Με κάτι δίδυμα που άλλαζαν θέσεις ανάλογα τα μαθήματα για να παίρνουν καλούς βαθμούς. Σατανικοτατο😤😌

Νμζ έχω κάνει ένα άλλο ποστ που λέω αναλυτικά... Την όλη τους ύπαρξη 🌀 αλλά ναι δεν βγάζουν όλα νόημα (αλλάζει και το πλοτ μερικές φορές και εξαφανίζονται τα sidekicks, rip ξιτντογκ και ντογκξιτ😔✊)

Όσο για μια μέση μέρα στη ζωή τους... 🤔😅 Λοιπόν έχει περάσει καιρός που σκέφτηκα την καθημερινότητα τους αλλά στο ορφανά στο νησί αρκ φαντάζομαι μάθαιναν τα ορφανά να ζουνε

ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΥΠΕΡ ΔΥΝΑΤΑ💪💪🦅🦅

(δεν ξέρω γιατί ήταν όλοι τόσο ανεξήγητα δυνατοί ρβδηδ)

(η δίδυμικη τους σατανικοτατα θα φταίει, οι μοναχοπαιδικοι είχαν δίκιο😔)

Ενιγουει μιλούσαν με τα λιοντάρια, βρίσκανε φαγητό, κρυβόντουσαν!! Σε περίπτωση που έρθουν άλλοι άνθρωποι!! Και τέτοια γενικά

Όσο για τους υπόλοιπους χαρακτήρες η Γιάννα is just a normal girl who likes a little routine και μετά πάει σπίτι της να ακούσει τα μυνήματα της Ναόμι και να φρικαρει

Η Ναόμι... Μάλλον παίζει ρωσική ρουλέτα με την πραγματικότητα

Καλή τύχη και στους υπόλοιπους 🥳🥳❤️❤️