#καθημερινότητα

[adhd420gr]

"Τι βρίσκουν οι άντρες ελκυστικό στις γυναίκες; 5 μυστικά που σε κάνουν ακαταμάχητη!" 🔥

Έχεις αναρωτηθεί τι βρίσκουν οι άντρες ελκυστικό στις γυναίκες; Αν πιστεύεις ότι η απάντηση είναι μόν�� η εξωτερική εμφάνιση, ήρθε η ώρα να αναθεωρήσεις.

Ναι, η εμφάνιση παίζει ρόλο, αλλά δεν είναι αυτή που θα τον κάνει να κολλήσει μαζί σου. Αυτό που πραγματικά μένει χαραγμένο στο μυαλό ενός άντρα είναι η ενέργεια που εκπέμπεις, ο αέρας σου και ο τρόπος που τον κάνεις να νιώθει.

Αν θέλεις να μάθεις τα 5 μυστικά που κάνουν μια γυναίκα ακαταμάχητη, κράτα σημειώσεις. 😉

1️⃣ Αυτοπεποίθηση – Το πιο ελκυστικό χαρακτηριστικό 😍

Δεν υπάρχει τίποτα πιο σαγηνευτικό από μια γυναίκα που ξέρει ποια είναι και δεν φοβάται να το δείξει. Οι άντρες έλκονται από τη στάση σου, όχι από το μακιγιάζ ή τα ρούχα σου.

💡 Τι κάνει μια γυναίκα πραγματικά ελκυστική;

✔ Ο τρόπος που περπατάει – σταθερό και αβίαστο βήμα.

✔ Ο τρόπος που κοιτάει – ένα βλέμμα γεμάτο αυτοπεποίθηση.

✔ Ο τρόπος που μιλάει – ήρεμη, σταθερή φωνή, χωρίς δισταγμούς.

📌 Θες να ενισχύσεις την αυτοπεποίθησή σου; Δες το προηγούμενο άρθρο μας εδώ για την αυτοεκτίμηση!

2️⃣ Το αληθινό γέλιο που μαγνητίζει 💕

Ξέρεις ποιο είναι το πιο ακαταμάχητο στοιχείο σε μια γυναίκα; Το γνήσιο γέλιο της!

😏 Γιατί είναι τόσο ισχυρό;

✔ Δείχνει άνεση και θετική ενέργεια.

✔ Δημιουργεί μια άμεση σύνδεση με τον άντρα που έχεις απέναντί σου.

✔ Είναι μεταδοτικό – αν γελάς αληθινά, θα θέλει να γελάει κι εκείνος μαζί σου.

👀 Tip: Αντί να προσπαθείς να είσαι "τέλεια", προσπάθησε να είσαι αληθινή. Το αυθεντικό γέλιο κερδίζει πάντα!

3️⃣ Μυστηριώδης αύρα – Το κόλπο που τους τρελαίνει 🔥

Δεν χρειάζεται να αποκαλύπτεις τα πάντα αμέσως. Οι άντρες λατρεύουν την αίσθηση του μυστηρίου.

✨ Πώς να το πετύχεις;

✔ Μην είσαι βιβλίο ανοιχτό – άσε κάποια πράγματα να ανακαλυφθούν σταδιακά.

✔ Δημιούργησε σασπένς στις συζητήσεις σου. Μην τα λες όλα με τη μία!

✔ Δώσε χώρο για φαντασία – ένα υπαινικτικό βλέμμα, ένα αινιγματικό χαμόγελο…

👀 Το μυστικό: Όσο λιγότερο δεδομένη νιώθει μια γυναίκα, τόσο πιο ακαταμάχητη γίνεται!

4️⃣ Οι μικρές λεπτομέρειες που ανάβουν φωτιές 🔥

Υπάρχουν κινήσεις και εκφράσεις που μπορεί να μην το καταλαβαίνεις, αλλά κάνουν έναν άντρα να μη σε βγάζει από το μυαλό του.

📌 Ποιες είναι αυτές;

✔ Το φευγαλέο άγγιγμα: Ένα απαλό άγγιγμα στο χέρι του όταν μιλάτε ή μια τυχαία επαφή καθώς περνάς δίπλα του.

✔ Το "αθώο" παιχνίδι με τα μαλλιά σου: Όχι επιτηδευμένο, αλλά φυσικό και χαλαρό.

✔ Το βλέμμα με διάρκεια: Κοίτα τον λίγο περισσότερο απ' ό,τι περιμένει και μετά χαμογέλα ελαφρώς.

😏 Αυτές οι φυσικές κινήσεις είναι που κάνουν έναν άντρα να κολλάει μαζί σου χωρίς καν να ξέρει γιατί.

5️⃣ Το "εδώ και τώρα" βλέμμα που ηλεκτρίζει ✨

Δεν υπάρχει τίποτα πιο σαγηνευτικό από μια γυναίκα που, όταν σε κοιτάζει, σε κάνει να νιώθεις πως ο χρόνος σταματά.

🔥 Το βλέμμα που λέει περισσότερα από χίλιες λέξεις:

✔ Εστιάζει βαθιά στα μάτια του για λίγο παραπάνω απ’ το συνηθισμένο.

✔ Είναι σταθερό, αλλά με παιχνιδιάρικη χροιά.

✔ Συνδυάζεται με ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο που αφήνει ερωτηματικά.

💡 Μυστικό: Όταν κοιτάς έναν άντρα σαν να είναι ο μόνος άνθρωπος στο δωμάτιο, θα αρχίσει να νιώθει ακριβώς αυτό.

🔹 Συμπέρασμα: Τι βρίσκουν οι άντρες πραγματικά ελκυστικό;

💖 Η εξωτερική εμφάνιση είναι μόνο η αρχή. Αυτό που κάνει έναν άντρα να κολλήσει μαζί σου, είναι η ενέργεια και η αύρα που αποπνέεις.

✅ Αυτοπεποίθηση – να ξέρεις ποια είσαι.

✅ Γνήσιο γέλιο – η πιο εθιστική μορφή ελκυστικότητας.

✅ Μυστήριο – μην αποκαλύπτεις τα πάντα αμέσως.

✅ Μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά – άγγιγμα, ματιά, κινήσεις.

✅ ��ο βλέμμα που λέει περισσότερα απ’ τα λόγια.

Και το καλύτερο; Όλα αυτά είναι στα χέρια σου! 😉

📢 Τι πιστεύεις; Συμφωνείς με αυτά τα 5 σημεία ή έχεις παρατηρήσει κάτι διαφορετικό; Πες μας τη γνώμη σου στα σχόλια! 🔥

[romios-gr]

Ένα φιάσκο ολυμπιακών… διαστάσεων! Το Παρίσι ζει σκηνές απείρου κάλλους με ντροπιαστικές σκηνές από παιχνίδια που διακόπτονται και μια ζοφερή καθημερινότητα για τους πολίτες Έφθασε λοιπόν η μέρα. Η αρχή του τέλους των Ολυμπιακών Αγώνων σήμανε με την έναρξή τους. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μετρούν αντίστροφα για τη λήξη αυτού που αποκαλούν «ολυμπιακό μα��τύριο», που κανονικά θα έπρεπε να εί... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ena-fiasko-olympiakon-diastaseon-to-parisi-zei-skines-apeiroy-kalloys-me-ntropiastikes-skines-apo-paichnidia-poy-diakoptontai-kai-mia-zoferi-kathimerinotita-gia-toys-polites/

[ihavereachedtheforties]

εσύ ρισκάρεις ;

Αγαπητοί αναγνώστες αυτού του μικρού blog το παρακάτω άρθρο που θα αφιερώσετε λίγα λεπτά να διαβάσετε θα είναι διαφορετικό , θα καταλάβετε αμέσως το γιατί : Η ώρα είναι 1:47 π.μ ξημερώματα Παρασκευής 11 Αυγούστου ,νοσηλεύομαι σε δημόσιο ελληνικό νοσοκομείο 🏥 Με βάση τα καρδιολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζω είπα δεν πιάνεις και ένα Covid για δεύτερη φορά μάλιστα να κανείς ηλιοθεραπεία στον…

[evoreos]

Εκείνη η φορά που ερωτεύτηκα αληθινά...

Ξέρεις τι; Ξέχασα να σου πω κάτι σημαντικό. Κάθε φορά που σε έβλεπα ή σου μίλαγα, έλεγα θα σου πω, αλλά πέρναγε η στιγμή και το άφηνα να πέσει. Δε στο έλεγα. Αισθανόμουν πως ήταν κάτι που ήθελες να ακούσεις από μένα αλλά δεν ήμουν και σίγουρη. Έτσι, μιλάγαμε για καθημερινά πράγματα, για τις ανησυχίες μας, για το τι θέλαμε εκείνη την στιγμή. Που και που λέγαμε και ένα σ’αγαπώ για να δηλώσουμε ότι…

[sugaroto]

Παιδιά μην κάνετε 8ωρες κλήσεις με την @geolato στο discord στην 7η ώρα αρχίζει να γράφει fanfic για τον πατέρα σας με τον Steve του Minecraft *evaggelatos* 👹😱

[selling-words]

📱 Social Media & Παιδιά: Πώς επηρεάζουν την αυτοεκτίμησή τους; 🤔 Τα likes και τα φίλτρα είναι αθώα ή κρύβουν κινδύνους; Δες πώς τα social media επηρεάζουν την ψυχολογία των παιδιών & πώς να τα προστατεύσεις! #ΨυχικήΥγεία #Παιδιά #SocialMedia #Γονείς

[epiviono]

Είναι ήδη δύσκολο να φροντίσω τον εαυτό μου. Έχοντας να συντηρήσω σπίτι και κατοικίδια. Ειδικά κατοικίδια, νιώθω ότι τα απογοητεύω που το μόνο που κάνω είναι να φροντίσω να έχουν φαγητό και καθαρή άμμο. Αλλά δεν έχω ενέργεια για κάτι άλλο, να τους δώσω την προσοχή που πραγματικά χρειάζονται.

[allo-frouto]

Ναι εχει γινει ρουτινα... Αλλα ευτυχως την κανεις πιο ωραια κ κυριως πιο καυλωτικη!

Αφού ειναι... Ας ειναι τουλάχιστον ωραία😈

Χαίρομαι για αυτό!

[s-pa-s-meno-s]

Μην τους αγαπάς πολύ τους ανθρώπους. Στενοχωριούνται. Υποφέρουν.

Δεν αντέχουν οι άνθρωποι την πολλή αγάπη. Την λιγότερη μπορούν να την διαχειριστούν. Η πολλή αγάπη τους ζορίζει, τους δυσανασχετεί. Αγάπησε τους πιο λίγο.

Δώσε τους χρόνο να σκεφτούν, να αποφασίσουν, να λειτουργήσουν σωστά. Μην τους πνίγεις με την παρουσία σου και μην τους υποχρεώνεις με την μεγάλη σου καρδιά.

Δεν χρειάζονται πολλή αγάπη για να έρθουν κοντά σου. Εμπιστοσύνη χρειάζονται και χρόνο. Αυτός ο χρόνος είναι τόσο αναγκαίος σήμερα σε όλους μας, που ίσως είναι και το πιο πολύτιμο πράγμα που μπορείς να χαρίσεις σε κάποιον.

Δεν μπορείς να τον βγάλεις απότομα από τις συνήθειες του, την ζωή του, την καθημερινότητα του.

Κάτσε δίπλα του και ακολούθησε τον. Ούτε πίσω, ούτε μπροστά. Να σε νιώθει εκεί δίχως να κινδυνεύει να σε χάσει, αλλά και χωρίς να φοβάται ότι θα σπάσεις. Θέλει πολλή υπομονή η καρδιά ενός ανθρώπου να μάθει πάλι να χτυπάει όμορφα. Βλέπεις είναι οι άνθρωποι πολύ καιρό μόνοι τους και έχουν μάθει αυτόν τον νέο ήχο να τον μεταφράζουν σε κάποια σπάνια ασθένεια.

Ξεχάσαμε να αγαπάμε και συνηθίσαμε να μην αγαπιόμαστε.

Μάθαμε έτσι μόνοι μας, να περνάμε τις ζωές μας και όταν κάποιος ακουμπήσει το χέρι του πάνω στο δικό μας ξαφνικά, αντί να το σφίξουμε μέσα μας, το τινάζουμε από πάνω μας γιατί φοβόμαστε. Ο φόβος μας κάνει να χάνουμε την εμπιστοσύνη. Γιαυτό θέλει χρόνο μια καρδιά να ξανά αρχίσει να χτυπάει ρυθμικά και να βρει το κόκκινο της χρώμα που έχασε στην διαδρομή.

– Ξεχάσαμε να αγαπάμε και συνηθίσαμε να μην αγαπιόμαστε –🖋️📋❤️‍🩹

[demononvrosis]

Έχετε φτάσει κοντά 30 και παίρνετε συμβουλές για σχέσεις, συνήθειες, καθημερινότητα κλπ από ράντομ πεταμένους-ες στο τικ τοκ και στα ριλακια του ινστα, σαν να είναι αυθεντίες, λες και ότι παπατζα πετάξουν είναι νομοτελειακά ορθό.

Άμα σας κόψουν το ίντερνετ 20 λεπτά και σας κάνουν μια ερώτηση δεν θα μπορέσετε να σχηματίσετε προσωπική σας άποψη, πολύ απλά γιατί δεν έχετε βιώματα ή νιώθετε άβολα να πείτε «δεν ξέρω», «δεν μου έχει συμβεί», ΓΙΑΤΙ ΝΙΩΘΕΤΕ ΤΕΛΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ECO CHAMBER ΣΑΣ.

Grow tf up.

[adhd420gr]

Αυτοεκτίμηση: Μια Δύναμη για Όλους μας

Η αυτοεκτίμηση είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την αξία μας, ο τρόπος που βλέπουμε τον εαυτό μας και η βάση για την προσωπική μας ανάπτυξη. Επηρεάζει κάθε πτυχή της ζωής μας, από τις σχέσεις και την εργασία, μέχρι την ευτυχία και την ψυχική μας υγεία. Σε αυτό το άρθρο, θα ανακαλύψουμε τι είναι η αυτοεκτίμηση, γιατί είναι σημαντική, και πώς μπορούμε να την ενισχύσουμε ανεξαρτήτως ηλικίας.

Τι είναι η αυτοεκτίμηση;

Η αυτοεκτίμηση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εκτίμηση που έχουμε για τον ίδιο μας τον εαυτό. Περιλαμβάνει την αποδοχή των δυνατοτήτων και των αδυναμιών μας και τη διατήρηση μιας ισορροπημένης εικόνας για το ποιοι είμαστε.

Μια υγιής αυτοεκτίμηση δεν σημαίνει αλαζονεία. Αντίθετα, είναι η βάση για να νιώθουμε άνετα με τον εαυτό μας, να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις και να διατηρούμε θετικές σχέσεις. Όταν είναι χαμηλή, μπορεί να μας οδηγήσει σε αμφιβολίες για τον εαυτό μας, ενώ όταν είναι υπερβολικά υψηλή, μπορεί να καταλήξει σε υπεροψία.

================================================

Γιατί η αυτοεκτίμηση είναι σημαντική σε κάθε ηλικία;

Η αυτοεκτίμηση επηρεάζει την καθημερινότητά μας σε όλες τις φάσεις της ζωής. Στους νεαρούς ενήλικες, παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ταυτότητας και στην αναζήτηση του επαγγελματικού και προσωπικού τους δρόμου. Για τους μεγαλύτερους, η αυτοεκτίμηση βοηθά στην αποδοχή των αλλαγών και στη διατήρηση της αισιοδοξίας.

Όμως, η κοινωνική πίεση και τα στερεότυπα συχνά κλονίζουν την αυτοεκτίμησή μας. Από τα κοινωνικά δίκτυα που προωθούν μη ρεαλιστικά πρότυπα μέχρι την ανησυχία για το τι σκέφτονται οι άλλοι, όλοι κάποια στιγμή έχουμε αισθανθεί ανασφάλεια.

=================================================

Κοινά εμπόδια στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης

Η κοινωνική σύγκριση: Συχνά συγκρ��νουμε τον εαυτό μας με τους άλλους, ξεχνώντας ότι ο καθένας μας έχει το δικό του ταξίδι.

Τοξικές σχέσεις: Ένα επικριτικό περιβάλλον μπορεί να ρίξει την αυτοεκτίμησή μας, κάνοντάς μας να αμφισβητήσουμε την αξία μας.

Αρνητική αυτοκριτική: Η συνεχής αμφισβήτηση των επιλογών μας δημιουργεί ανασφάλεια και φόβο αποτυχίας.

================================================

Στρατηγικές για την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης

Θέστε ρεαλιστικούς στόχους: Μικρά και εφικτά βήματα μπορούν να χτίσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό σας.

Αποδεχθείτε τις αποτυχίες: Είναι μέρος της ζωής και ευκαιρίες για μάθηση, όχι λόγος αυτοκριτικής.

Αυτοφροντίδα: Δώστε χρόνο στον εαυτό σας για να φροντίσετε τη σωματική και ψυχική σας υγεία.

Αναγνωρίστε τα δυνατά σας σημεία: Δημιουργήστε μια λίστα με όσα σας κάνουν μοναδικούς.

Περιβάλλετε τον εαυτό σας με θετικούς ανθρώπους: Οι άνθρωποι που μας στηρίζουν είναι πολύτιμοι για την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης.

================================================

Η δύναμη της κοινωνικής υποστήριξης

Η υποστήριξη από φίλους, οικογένεια και συνεργάτες μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά. Ο καθένας μας χρειάζεται να αισθ��νεται ότι ανήκει και ότι τον αποδέχονται. Οργανώστε κοινές δραστηριότητες, μιλήστε για όσα σας απασχολούν και αναζητήστε μέντορες που μπορούν να σας βοηθήσουν να εξελιχθείτε.

================================================

Χιούμορ και αυτοεκτίμηση: Πώς να γελάμε με τον εαυτό μας

Το χιούμορ είναι ένα ισχυρό εργαλείο για την αυτοεκτίμηση. Μαθαίνοντας να γελάτε με τις αδυναμίες σας, αποφορτίζετε την ένταση και δείχνετε σεβασμό στον εαυτό σας. Άλλωστε, όλοι κάνουμε λάθη – γιατί να μην τα αντιμετωπίσουμε με ένα χαμόγελο;

================================================

Ενισχύοντας την αυτοεκτίμηση στον κόσμο γύρω μας

Η αυτοεκτίμηση είναι μεταδοτική. Όταν ενθαρρύνουμε τους άλλους, δημιουργούμε έναν κύκλο θετικής ενέργειας που επιστρέφει και σε εμάς. Ενισχύστε τη δύναμη της καλοσύνης και δείξτε στους γύρω σας ότι αξίζουν, όχι για αυτά που κάνουν, αλλά για αυτό που είναι.

================================================

Η αυτοεκτίμηση είναι κάτι που χτίζεται σταδιακά και με συνεχή προσπάθεια. Ας θυμόμαστε ότι ο καθένας από εμάς αξίζει αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση. Με την κατάλληλη στήριξη, μπορούμε να καταφέρουμε σπουδαία πράγματα, για τον εαυτό μας και τους άλλους.

[romios-gr]

Νόμιζα ότι θα με θυμηθείς... Σε κοίταξα παιδί μου όπως πάντα όταν ξύπνησες το πρωί. Περίμενα να μου πεις δυο-τρεις λέξεις, ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν, ζητώντας την γνώμη μου για ότι πρόκειται να κάνεις σήμερα. Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για να πας στη δουλειά σου. Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα! Α... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/nomiza-oti-tha-me-thymitheis/

[ihavereachedtheforties]

εσύ αναλαμβάνεις την ευθύνη ;

Δυστυχώς σε αυτή τη ζωή περιστοιχίζομαι και περιστοιχιζόμουν από άτομα που αποφεύγουν κάθε σοβαρή ευθύνη που έχουν ,βρίσκοντας τρόπος να ξεφεύγουνΜπορεί να έχω λάθος κρίση ,τι μπορεί σίγουρα έχω η μαγνήτη όπως λένε και να φέρνω στην ζωή μου αυτούς τους ανθρώπους ,η ακόμα μπορεί να έχω εγώ ευθύνη για την ανευθυνότητα τουςΕίναι δύσκολο να ζεις μαζί τους ,είναι δύσκολο να βλέπεις το αδιέξοδο και να…

[lodeur-de-la-pluie]

Είναι εξοργιστική η κατάληξη της χώρας σε μια κοινωνία συνειδητά αδιάφορων. Μια κοινωνία στην οποία κάθε ένας και μία από εμάς αποδέχεται σιωπηρά μία ανθυγιεινή πολιτική και πολιτειακή συνθήκη που ευνοεί το οργανωμένο έγκλημα και την υποβάθμιση των ζωών μας.

Κράτος τόσο διεφθαρμένο που εξωτερικοί εποπτικοι μηχανισμοί είναι αυτοί που αναγκάζουν την 'ανεξάρτητη δικαιοσύνη' να ασκήσει το λειτούργημά της. Μανάδες που σηκώνουν στην πλάτη τους όλη τη δουλειά της δικαστικής εξουσίας. Διαπλεκόμενοι εισαγγελείς που εφευρίσκουν νομικά τεχνάσματα για να αποσιωπήσουν εγκλήματα του παρακράτους.

Ένα κλεπτοκρατικό εφοπλιστικό-βιομηχανικό-επιχειρηματικό-τραπεζικό, συνάμα ανταγωνιστικό, κατεστημένο που λεηλατεί τον ιδρώτα των πολιτών και συμπλέει πότε υπέρ και πότε κατά εκλεγμένων κυβερνήσεων μέσω των ΜΜΕ τους. Κυβερνητική διαφθορά σε μεταστατικό στάδιο, απλωμένη σε αναπτυξιακούς τομείς και η αποδοχή της από το σύνολο του πολιτικού συστήματος, η οποία υποβιβάζει ποιοτικά την καθημερινότητάς μας.

Ένα πολιτικο σύστημα που μεθοδεύει 'επιχειρηματικές κινήσεις' με κατ'εντολην φωτογραφικές διατάξεις υπέρ μαφιόζων. Μονοπωλιακές και αθέμιτες πρακτικές με στόχο την διατήρηση υψηλών τιμών και κερδών εις βάρος καταναλωτών.

Απευθείας αναθέσεις δημοσίων έργων, διαγωνισμών, αδιαφανείς διαδικασίες και υπερκοστολογήσεις υλών σε φάρμακα, εξοπλισμούς δημοσίων υπηρεσιών και κέντρων. Αναπτυξιακά κονδύλια και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις που κανείς δεν γνωρίζει που καταλήγουν τελικά και χρήζουν ευρωπαϊκής έρευνας.

Αποδεχόμενοι μια συνθήκη που το κράτος δεν θέλει και δεν το 'συμφέρει' να συντηρήσει υποδομές αναπτυγμένης χώρας. Ως αποτέλεσμα, δημόσιες υποδομές περιπίπτουν σε αχρηστία, θέτοντας την χώρα σε ημιλειτουργική κατάσταση. Περιμένοντας την επόμενη καταστροφή, το επόμενο δυστύχημα, ευχόμενοι να μην πέσει ο κλήρος σε εμάς την επόμενη φορά.

Μια συνθήκη υποψηφίων νεκρών πολιτών και αλλεπάλληλων παρολίγον ατυχημάτων. Υπουργοί με προκλητικό, ασέβαστο και προσβλητικό λεξιλόγιο έναντι εργαζομένων και οικογενειών που τολμούν να θίγουν το αυτονόητο.

'Μεγαλα έργα' που υπόσχονται θέσεις εργασίας και επενδύσεις με χρήματα από δάνεια τραπεζών που βρίσκονται υπό την διοίκηση γνωστών και φιλικών διευθυντικών στελεχων. Σταθερή λεηλασία δημόσιου πλούτου που πότε μεταφράζεται σε αυξημένη φορολογία και πότε σε αρνητικούς οικονομικούς δείκτες.

Αστυνομικές αρχές σε άρνηση επιτέλεσης καθήκοντος. Βασανισμοί και δολοφονίες κρατουμένων μέσα σε ΑΤ που αντικατοπτρίζουν σελίδες σκοτεινότερων εποχών.

Μπατσοι που δηλώνουν πίστη στο παρακράτος. Εμπλεκόμενοι σε υποθέσεις οργανωμένου εγκλήματος, διακίνησης ναρκωτικών και γυναικών. Ανώτατοι αξιωματικοί που με ένα τηλέφωνο ακολουθούν εντολές πολιτικών, εφοπλιστών και επιχειρηματιών. Εμπλεκόμενοι σε στοχευμενες υποβαθμίσεις περιοχών, χειραγωγώντας τις τιμές των ακινήτων. Μονάδες καταστολής που αντί να εκτελέσουν δικαστικες αποφάσεις τις αγνοούν. Ενίοτε κιόλας αγνοούν τον ρόλο τους και σου ανοίγουν αδιακρίτως το κεφάλι. Παρουσία δυνάμεων καταστολής σε ολόκληρο το κέντρο, τιτλοποιώντας την καθημερινότητα και συντηρώντας τα αντανακλαστικά πολιτων.

Ένα παράλληλο σύστημα εξο��σίας παρακολουθήσεων και εκβιασμών προσώπων που διατηρουν κρατικες και πολιτειακές θεσεις. Υπουργοί που είτε επιδεικνύουν αδιαφορία είτε παραιτούνται απο κάθε δημοκρατικό και συνταγματικό δικαίωμα.

Παρακολούθηση κοινωνικών και πολιτικών ακτιβιστών, οι οποίοι σηκώνουν κεφάλι και ορθώνουν ανάστημα, από κρατικά όργανα. Καθοδηγούμενες συλλήψεις και βαριές ποινές εναντίον τους, όταν παιδοβιαστές και κυκλώματα συνεχίζουν να εξασκούν το επάγγελμα τους ή αθωώνονται πλαγίως με αστείες αποζημιώσεις.

Δημιουργία μιας κλεπτοκρατικης ολιγαρχικής τάξης που εκφεύγει κάθε έννοιας νόμου και συνταγματικής αρχής, η οποία προσπαθεί να επιβάλλει την συναίνεση των πολιτών και μια παβλοφικη αίσθηση αυτοπεριορισμού και κάμψης κάθε μορφής αντίδρασης.

Είναι εξοργιστικη η αποδοχή και ο συμβιβασμός μας με αυτή την συνθήκη. Το σύστημα τους βρωμάει. Το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλον.

«Αυτή είναι η δική μας εποχή.»

[vaggeliww]

Z-ήσε

A-ν

Ν-ομίζεις

(ότι)

Α-ντέχεις

(να νιώθεις σαν)

Ξ-ένος

(ζαναξ)

Τα τελευταία 20 χρόνια νιώθω ξένη.

Ξένη στο σπίτι,ξένη στο σχολείο, ξένη στις παρέες,ξένη παντού.

Ξένη σε ένα σπίτι δίχως πατέρα,αλλά με όλες τις ανέσεις.Μη και λείψει κάτι στο παιδί,μη του δημιουργήσουμε τραύματα.

Ξένη σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που υπόσχεται πολλά αλλά προσφέρει λίγα.

Ξένη στις συναναστροφές γιατί η ζωή τα έφερε έτσι και νιώθω πως δεν θα βρω κάποιον να ταυτιστώ και να με νιώσει, όσο νιώθω εγώ τον εαυτό μου.

Ξένη για τη μάνα που με γέννησε,που με κρίνει για όλη μου την ύπαρξη σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.Ούτε και ξέρει ποια είμαι,ποια κόρη μεγάλωσε και τι πραγματικά της πρόσφερε.Είμαστε δυο ξένες.Δεν ξέρει πραγματικά τι μου αρέσει,τι με ευχαριστεί,προσπαθεί να με ικανοποιήσει υλικά,να μη στερηθώ τίποτα και γίνω αχάριστη…που να ξερε..

Ξένη για τη σχέση που αγάπησα και θα αγαπώ με όλη μου την ψυχή.Που κοιμόμαστε και ξυπνάμε κάθε μέρα μαζί και παρόλα αυτά είμαστε δυο ξένοι.Δεν καταλαβαινόμαστε πια,δεν συζητάμε,μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει και ούτε που το καταλαβαίνουμε.Είμαστε δυο ξένοι.Δεν ξέρει τι μάχες δίνω μέσα μου,πως διαχειρίζομαι την καθημερινότητα μου,τι ανάγκες έχω,αν χρειάζομαι βοήθεια…

Ξένη στη σχολή μου πλέον και όχι στο σχολείο,μιας και τα χρόνια περνάνε,αν και εκεί μια ξένη ένιωθα πάλι.Ξένη για τις επιλογές,για τις σκέψεις,για αυτά που μπορούσα να προσφέρω,να αποκτήσω και να διεκδικήσω.

Ξένη για τη δουλειά όπου γνωριζόμαστε φυσιογνωμικά.Εισέρχεσαι στο κατάστημα, μου ζητάς αυτό που έχεις ανάγκ��, στο δίνω,το παίρνεις,με πληρώνεις,σου κόβω απόδειξη,φεύγεις.

Τόσο απλά και καθημερινά κι όμως αυτά είναι που με πνίγουν.Θηλιά στο λαιμό έχω και παλεύω μέσα μου ν αντέξω άλλη μια, κι άλλη μια, κι άλλη μια μέρα.Και σίγουρα δεν το κάνω για μένα..Δεν ζω όπως το θέλω,ούτε ζω για μένα.Ζω μια ζωή για να είναι οι άλλοι καλά και γω να παίρνω πούλο.

Ξένη για όλους τελικά.Πάντα και παντού.

Άγχος,στεναχώρια,μελαγχολία,εσωστρέφεια,ντροπή,φόβος,κατάθλιψη…

Δεν μπορεί η χαρά να βρει αποκούμπι πάντα , ούτε να καταφέρει να τα αντικαταστήσει όλα αυτά τα συναισθήματα, πόσο μάλλον να τα εξαλείψει.

Γι αυτό το ζαναξ είναι εδώ..να μας χαλαρώνει σε μια κρίση πανικού,σε κάποια φοβία,σε κάποια δύσκολη στιγμή…σε στιγμές που νιώθουμε ξένοι.Που νιώθουμε μόνοι σε έναν υπέρ γεμάτο πλανήτη.

[justforbooks]

Διάλογοι προσφύγων: Ένα άκρως επίκαιρο έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ μιλάει για τα αδιέξοδα του πολέμου, την απανθρωποποίηση και τα αίτια που οδηγήσαν στον ναζισμό στο άκρως επίκαιρο «Διάλογοι Προσφύγων» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κριτική.

Δύο πολιτικοί πρόσφυγες συναντιούνται τυχαία στο εστιατόριο του σιδηροδρομικού σταθμού Χελσινκφόρς στο Ελσίνκι και ξεκινούν μια συζήτηση για την κατάσταση που τους οδήγησε εκτός πατρίδας, τις πολιτικές εμμονές, τις ψεύτικες ιδεολογίες και τα κομματικά αδιέξοδα, την ειρήνη και τον πόλεμο, τις γυναίκες, τον έρωτα και την πορνογραφία.

Με λίγα λόγια, μιλούν για όλα αυτά που ο Μπέρτολτ Μπρεχτ θεωρούσε αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής, όπως αυτή αποκαλύπτεται στα μεγάλα και στα μικρά της σπαράγματα, χωρίς ένα αποκλειστικό σημείο αναφοράς, πέρα από την υποφαινόμενη αγωνία, η οποία, ωστ��σο, δεν εκφράζεται ποτέ δραματικά και κάνει, αντιθέτως, τους δύο συνομιλητές να μιλούν για όλα αυτά σαν να αφορούν κάποιον ξένο, σαν να πρόκειται για μια ταινία που έχει κάποιους άλλους, εκτός από τους ίδιους, για πρωταγωνιστές, με τον γνωστό τρόπο της μπρεχτικής αποστασιοποίησης.

Ξεκινώντας από την καθημερινότητα της προσφυγιάς, π.χ. το ότι είναι πολύ δύσκολο πλέον γι’ αυτούς να βρουν τα αγαπημένα τους πούρα ή να γευτούν μια μπίρα της προκοπής, και φτάνοντας στα πλέον φλέγοντα θέματα, ο αστός, χημικός Τσίφελ και ο βιοπαλαιστής, αλλά με θεωρητικές αναζητήσεις Κάλε ξεδιπλώνουν τις άναρχες σκέψεις τους με φόντο ένα άκρως πολεμικό σκηνικό.

«Το φθινόπωρο έφτασε με βροχές και κρύο. Η γλυκιά Γαλλία γονάτισε. Οι άνθρωποι τρύπωσαν σε λαγούμια κάτω από τη γη. Ο Τσίφελ, καθισμένος στο εστιατόριο του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης Ε, ψαλίδιζε ένα κουπόνι από το καρνέ του ψωμιού», είναι η περιγραφή του Μπρεχτ που μεταφέρει τον αναγνώστη στην πιο μελανή περίοδο της ευρωπαϊκής ιστορίας.

Πρόκειται για το ταμπλό-βιβάν πάνω στο οποίο ξεδιπλώνονται τα σκούρα σαν σε γερμανικό εξπρεσιονιστικό πίνακα χρώ��ατα των άκρως επίκαιρων συζητήσεων που αποτέλεσαν τον βασικό άξονα στο Διάλογοι προσφύγων του Μπέρτολτ Μπρεχτ που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κριτική σε ωραία μετάφραση της Δέσποινας Σκούρτη, της οποίας είναι και το επίμετρο.

Με τον γνωστό ειρωνικό, θεατρικό και αποχρωματισμένο τόνο και διαλόγους που εμπνέονται κατευθείαν από τον τρόπο του πλατωνικού Σωκράτη, αλλά διατηρούν τον αμιγώς γερμανικό τους χαρακτήρα, ο Μπρεχτ προβληματίζεται σχετικά με την ορμητική εξάπλωση του ναζισμού και του πολέμου στην Ευρώπη, βάζοντας τους δυο πρωταγωνιστές να μοιράζονται αντιφατικές πολλές φορές, αλλά απόλυτα καίριες προσωπικές τους σκέψεις.

Με απόλυτα μοντέρνα διάθεση και γλαφυρό προφορικό λόγο ο Γερμανός θεατρικός συγγραφέας και θεωρητικός ανατέμνει, σαν τον ελιοτικό ασθενή πάνω στο χειρουργικό τραπέζι, το άρρωστο πολιτικά σώμα των εμπλεκόμενων χωρών, οι οποίες αδυνατούν να δουν την επέλαση του κακού, ενώ εντελώς προφητικά ξέρει, γράφοντας τους διαλόγους αυτούς την ώρα που ο Χίτλερ αρχίζει να επελαύνει στην Ευρώπη, ότι από αυτή την εμπλοκή δεν πρόκειται να γλιτώσει κανείς.

Κάποια αποσπάσματα, μάλιστα, είναι γραμμένα την ώρα που ο «Πωστονλένε», όπως χαρακτηριστικά τον αποκαλεί, αρνούμενος ακόμα και να τον κατονομάσει, επιτίθεται στη Γαλλία, ενώ άλλα αντικατοπτρίζουν τον προβληματισμό των αμέτοχων και ουδέτερων χωρών όπως η Ελβετία. Άλλοι διάλογοι, πάλι, γραμμένοι στη Δανία, προφανώς προβλέπουν με ακρίβεια την επερχόμενη και άκρως σύντομη, όπως αποδείχθηκε, επίθεση του Χίτλερ στην εν λόγω χώρα ως μέρος της γερμανικής επιχείρησης Weserübung.

Με βαθύ πόνο καρδιάς, λοιπόν, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ παρατηρεί όχι μόνο τα συμβάντα στα πεδία των μαχών αλλά κυρίως στο περιθώριο της Ιστορίας, όπως κάνει πάντα, εκεί όπου οι άνθρωποι καλούνται να ζουν σαν νεκροζώντανοι, ερχόμενοι διαρκώς αντιμέτωποι με τα ψέματα της Ιστορίας και την κατάρα των συνεχιζόμενων διωγμών:

«Σε ολόκληρη την Ευρώπη οι ηρωικές πράξεις πολλαπλασιάζονται, τα ανδραγαθήματα του απλού ανθρώπου ολοένα και γιγαντώνονται, κάθε μέρα ανακαλύπτεται μια καινούργια αρετή. Για να εξασφαλίσει κανείς ένα σακί αλεύρι πρέπει να ξοδέψει τόση ενέργεια όση θα χρειαζόταν παλιότερα για να οργώσει μια ολόκληρη επαρχία. Για να καταλήξει, δε, αν πρέπει να περάσει τα σύνορα σήμερα ή να το αφήσει καλύτερα για αύριο χρειάζεται τόσο μυαλό, που πριν από μερικές δεκαετίες θα έφτανε και θα περίσσευε για να δημιουργήσει ένα έργο αθάνατο στους αιώνες των αιώνων. Για να βγει κανείς στον δρόμο χρειάζεται ομηρική γενναιότητα: για να γίνει απλώς και μόνο ανεκτός από τους γύρω του πρέπει να διαθέτει αυταπάρνηση στα επίπεδα ενός Βούδα. Για να μη γίνει κανείς φονιάς, πρέπει να είναι τόσο ανθρωπιστής όσο και ο Φραγκίσκος της Ασίζης. Ο κόσμος μετατρέπεται σε μέρος αποκλειστικά για ήρωες. Εμείς, όμως, πού θα βρούμε απάγκιο;» αναρωτιέται με ρητορικό τρόπο ο Μπρεχτ, φέρνοντάς μας στον νου τους πρόσφυγες που προσπαθούν σήμερα να περάσουν τα σύνορα, αναζητώντας απλώς την επιβίωση, αφήνοντας πίσω τους περιουσίες και μια ολόκληρη ζωή.

Αντίστοιχα, βλέποντας και ο ίδιος από νωρίς την επέλαση του κακού, αφήνει πίσω του τη Γερμανία αμέσως μετά τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ στις 27 Φλεβάρη του 1933, την ώρα που χιλιάδες κομμουνιστές, όπως αυτός, συλλαμβάνονται, ενώ οι πολιτικές ελευθερίες αρχίζουν να καταστρατηγούνται. Φεύγει από το Βερολίνο, κάνοντας στάσεις σε Πράγα, Βιέννη, Παρίσι και Ελβετία, και τελικά βρίσκει καταφύγιο σε έναν στάβλο στη Δανία, όπου γράφει μερικά από τα σημαντικότερα έργα του.

Από το μακρινό αυτό καταφύγιο αλλά και από άλλα μέρη στα ��ποία διέμεινε έως ότου φτάσει ασφαλής στην Αμερική, ο Μπρεχτ ανατέμνει το παζλ του ναζιστικού μορφώματος, τα κομμάτια του οποίου το μετέτρεψαν σε πανίσχυρη πολεμική μηχανή (έλλειψη ουσιαστικής παιδείας, κυρίαρχος μικροαστισμός, απανθρωποίηση), χωρίς τη βαρύτητα που ενδεχομένως θα είχαν άλλου είδους θεωρητικές αναλύσεις αλλά με την ελαφρότητα των διαλόγων που θα ανέπτυσσαν δύο άγνωστοι πρόσφυγες σε ένα απομακρυσμένο από την πατρίδα τους στέκι.

Οι αλήθειες που λέγονται, όμως, σε ουδέτερο έδαφος και κατά την πρόσκαιρη ανάπαυλα μιας τέτοιας συνάντησης, ανάμεσα σε εξομολογήσεις για ερωτικές περιπέτειες με τη δέουσα ηδονοθηρική διάθεση που αποκαλύπτει διάφορες προσωπικές, βιωματικές εμπλοκές του ίδιου του Μπρεχτ, είναι ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο ακόμα πιο σφοδρές και καίριες.

Μέσα από αυτές τις συζητήσεις οι δυο τυχαίοι φίλοι, που εκφράζουν τις δυο πλευρές του συγγραφέα, καταφέρονται, μεταξύ άλλων, εναντίον της ιδεολογικής ασφυξίας των εγελιανών ιδεών που δεν επέτρεψαν στην άλλη πλευρά να αντικρούσει τους μικροαστούς οπαδούς της φασιστικής καθαρότητας, χτυπούν τον πουριτανισμό, αποδομούν τον ρομαντικό έρωτα ‒και συλλήβδην, καθώς φαίνεται, τον γερμανικό ρομαντισμό‒, ειρωνεύονται το ιδανικό του υπεράνθρωπου και καταλήγουν ότι «οι μέρες της Δημοκρατίας ήταν μετρημένες».

Κυρίως, όμως, οι συγκεκριμένοι διάλογοι διαβλέπουν πως το κεντρικό έλλειμμα παιδείας και η ψευτο-καλλιέργεια των Γερμανών αξιωματικών, οι οποίοι άκουγαν κλασική μουσική και επικαλούνταν την επιστημονικότητα ανυπόστατων θεωριών, σταδιακά οδήγησαν στο τεράστιο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Απέναντι σε αυτήν τη φαινομενική διακήρυξη της επιστήμης και της γνώσης ο Μπρεχτ αντιτάσσει την παιδεία και την ανθρωπιά. «Σίγουρα δεν είμαι τόσο καλλιεργημένος όσο χρειάζεται ώστε να μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου διατηρώντας την ανθρώπινη αξιοπρέπειά μου μέσα σε όλη αυτήν την βρομιά», γράφει με τεράστιο πόνο μέσα από τον ήρωά του Τσίφελ. «Πείτε το και αδυναμία, αλλά δεν είμαι πια τόσο ανθρώπινος ώστε να καταφέρω να παραμείνω άνθρωπος μπροστά σε τέτοια απανθρωπιά».

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα, σε μια αντίστοιχα αδιανόητη επίθεση ενός δυνάστη εις βάρος ενός λαού που προασπίζεται την αυτονομία και την αυτοδιάθεσή του, φέρνοντας τους στοχαστές και τους συγγραφείς αντιμέτωπους με το ίδιο το βάρος της Ιστορίας. Απέναντι σε τέτοια ζητήματα, όπως το μεγάλο δ��λημμα σε ποιου την πλευρά θα σταθείς, του αδύναμου ή του δυνατού, ο Μπρεχτ ήταν κατηγορηματικός πως κανείς δεν μπορεί να μένει αμέτοχος.

Όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο Μπένγιαμιν σε μία από τις σημειώσεις του για τον Μπρεχτ («Για τον Μπρεχτ», μτφρ. Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος, Έρμα), αυτό που προτείνει ο Μπρεχτ με τα κείμενά του και το επικό του θέατρο «δεν είναι απλή ανακαίνιση αλλά η ριζική καινοτομία. Εδώ η λογοτεχνία δεν επαφίεται στην ευαισθησία του όποιου συγγραφέα, ο οποίος, μην έχοντας τη θέληση ν’ αλλάξει τον κόσμο, περνάει στο στρατόπεδο της μετριοπάθειας. Εδώ η λογοτεχνία γνωρίζει πως η μόνη δυνατότητα που της απέμεινε είναι να γίνει ένα παραπροϊόν στην εξαιρετική, περίπλοκη διαδικασία της αλλαγής του ανθρώπινου κόσμου».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?