#πολίτες

[romios-gr]

Έκθεση σοκ της ΕΕ: «Οι Ευρωπαίοι πολίτες να αποθηκεύσουν στα σπίτια τους προμήθειες 3 ημερών – Πιθανό το ενδεχόμενο ενός Γ΄ΠΠ»! Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά και πλέον υπάρχει κίνδυνος ακόμα και για μαζικές καταστροφές λόγω των γεωπολιτικών αναταράξεων καθώς έκθεση της ΕΕ ζητά από τους πολίτες να αρχίσουν να αποθηκεύουν αγαθά τριών ημερών για να είναι έτοιμοι ακόμα και για ένα πυρηνι... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ekthesi-sok-tis-ee-oi-eyropaioi-polites-na-apothikeysoyn-sta-spitia-toys-promitheies-3-imeron-pithano-to-endechomeno-enos-g%ce%84pp/

[orgismenh]

Ρε έχετε καταλάβει τι έχετε ψηφίσει; Κι οι περισσότεροι σήμερα μου ανεβάζετε stories και posts για τα Τέμπη. Ηλίθιοι!

[justforbooks]

Το αρχοντικό γλυκό της Ανατολής έχει μέσα κοτόπουλο και είναι ένα ποίημα

To Ταουκ κιοκτσού (Tavuk göğsü) είναι ένα μοναδικό γλυκό από την ανατολίτικη κουζίνα, διάσημο για τη ιδιαιτερότητά του να περιέχει αλεσμένο στήθος κοτόπουλου.

Χαρακτηρίζεται ως ένα ιδιαίτερο αλλά και αρχοντικό γλυκό, ενώ η συνταγή του είναι φορτωμένη με μεγάλη ιστορία. Ακριβό γλυκό της εποχής του, κατάγεται από την Τουρκία, όπου το σέρβιραν στα κατά καιρούς σουλτα��άτα του Τοπ Καπί και έτσι πέρασε στους Έλληνες της Ανατολής, Μικρασιάτες και Πολίτες.

Φτιάχνεται με στήθος κοτόπουλου, το οποίο βράζουν μέχρι να στεγνώσει σε τέτοιο βαθμό που να μπορούν να το κόψουν σε πολύ ψιλές ίνες. Αυτές τις ξεπλένουν 3-4 φορές σε καθαρό νερό, για να εξαλείψουν τη βαριά μυρωδιά και κάθε φορά τις στραγγίζουν και τις πιέζουν δυνατά με την παλάμη, στύβοντάς τες και σχεδόν πολτοποιώντας τες. Ακολούθως, φτιάχνουν μια κρέμα στην κατσαρόλα με βάση το γάλα την οποία δένουν με ρυζάλευρο και πατατάλευρο, και αφού πήξει μετά από αρκετό ανακάτεμα, προσθέτουν το κοτόπουλο και συνεχίζουν τον ίδιο κουραστικό σκοπό, μέχρι να διαλυθεί εντελώς και να γίνει μια ελαστική, πυκνή και κάπως κολλώδης πάλλευκη κρέμα, με μια πολύ χαρακτηριστική τριζάτη υφή. Στρώνουν την κρέμα σε μεγάλο παραλληλόγραμμο ταψί και αφού κρυώσει καλά, την κόβουν και την σερβίρουν με φαρδιά σπάτουλα, τυλιγμένη σε ρολό και πασπαλισμένη ενίοτε με κανέλα.

Παραλλαγή του ταουκ κιοκτσού είναι και το περίφημο καζάν ντιπί, αν και δεν είναι απίθανο να βρούμε σε συνταγολόγια και σε ζαχαροπλαστεία καζάν ντιπί που δεν περιέχουν κοτόπουλο. Γενικώς, ως καζάν ντιπί δεν εννοούν κάποιο ξεχωριστό γλυκό, αλλά το ταουκ κιοκτσού ή το μουχαλεμπί που έχει τσουρουφλιστεί στη μία μεριά έτσι που να αποκτά μια ωραία καραμελωμένη γεύση. Και πώς προέκυψαν αυτές οι καραμελωμένες παρασκευές; Παλιά, έφτιαχναν τις κρέμες σε μεγάλα καζάνια, σε ανοιχτή φωτιά με αποτέλεσμα τα κομμάτια κοντά στον πάτο του καζανιού να καίγονται και να καραμελώνουν. Γι’ αυτό και τα ονόμαζαν καζάν ντιπί που σημαίνει κυριολεκτικά «ο πάτος του καζανιού». Μακρινοί συγγενείς του είναι και η κρεμ καραμελέ, η κρέμα καταλάνα και η κρεμ μπριλέ.

Σύμφωνα με το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο γύρω από την τουρκική ζαχαροπλαστική «Sherbet & Spice: The Complete Story of Turkish Sweets and Desserts» της Mary Isin (εκδ. Ι.Β. Tauris, 2013), το ταουκ κιοκτσού είναι μια ελαφρώς μεταγενέστερη εκδοχή του μουχαλεμπί, που έχει περσικές ρίζες. Σύμφωνα με την συγγραφέα, οι Πέρσες έφτιαχναν μια κρέμα από γάλα και ρυζάλευρο η οποία πέρασε στην αραβική κουζίνα στα τέλη του 7ου αιώνα, όταν ένας Πέρσης μάγειρας τη σέρβιρε σε έναν Άραβα στρατηγό ονόματι al-Muhallab bin Sufra. Εκείνος ενθουσιάστηκε τόσο που έδωσε στην κρέμα το όνομά του και έτσι λένε ότι προέκυψε το όνομα μουχαλεμπί.

Οι πρώτες καταγεγραμμένες συνταγές για μουχαλεμπί χρονολογούνται από τον 10ο αιώνα και αναφέρονται σε τρεις διαφορετικές εκδοχές: μία με ρυζάλευρο, μία με κόκκους ρυζιού και κοτόπουλο και μία τρίτη με βάση τα αυγά. Τρεις αιώνες αργότερα, τον 13ο αιώνα, έχουμε μια άλλη τολμηρή εξέλιξη: δύο βιβλία αραβικής ζαχαροπλαστικής έχουν συνταγές για μουχαλεμπί με αρνί (!) αντί για κοτόπουλο.

Μπορεί να μας σοκάρει η ιδέα, αλλά τα διατροφικά ήθη του Μεσαίωνα ήταν πολύ διαφορετικά και η σχέση μεταξύ μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής πολύ χαλαρή, αν κρίνουμε από τις πουτίγκες και τις mince pies των Άγγλων, που περιείχαν κρέας, αλλά και τις άπειρες γλυκές σάλτσες, με πετιμέζια και εψήματα φρούτων που συνόδευαν το κυνήγι. Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την εποχή του Μωάμεθ Β΄ του Πορθητή (1451-1481), τα αρχεία της κουζίνας του παλατιού μαρτυρούν ότι το μουχαλεμπί που προοριζόταν για τον σουλτάνο παρασκευαζόταν πάντα με κομματιασμένο κοτόπουλο, αν και εξακολουθούσαν να υφίστανται συνταγές χωρίς αυτό. Αργότερα, άρχισαν να περιχύνουν την κρέμα κατά το σερβίρισμα με ροδόνερο, λίγο βούτυρο και άχνη.

Από τον 14ο αιώνα το μουχαλεμπί περνάει και στα μεσαιωνικά ευρωπαϊκά συνταγολόγια, όπου το συναντάμε με παραπλήσια ονόματα που σημαίνουν «λευκό φαγητό», όπως για παράδειγμα το blanc-manger των Γάλλων, το bianco mangiare των Ιταλών και το manjar blanco των Ισπανών. Οι ευρωπαϊκές αυτές κρέμες, εκτός από το κοτόπουλο και το ρύζι, περιείχαν επίσης αμύγδαλα ή αμυγδαλόγαλα.

Σταδιακά, άρχισε να εγκαταλείπεται το κοτόπουλο και το ρύζι και να αντικαθίστανται από κάποιο άλλο υλικό για «δέσιμο» της κρέμας, όπως ψίχουλα ψωμιού, ζελέ βοδινού κρέατος, αμμωνία, κόκαλα ψαριού ή αραρούτι και ��ολύ αργότερα κορν φλάουρ. Κι έτσι από μια περσική πληθωρική κρέμα που έπηζε με ρύζι και κοτόπουλο και προοριζόταν για βασιλιάδες και σουλτάνους καταλήξαμε σε μια πιο ταπεινή, καθημερινή και φτηνή σε υλικά κρέμα που πήζει μόνο με κορν φλάουρ. Σχεδόν παντού έχει ξεχαστεί το παρελθόν της, πλην της Τουρκίας όπου πωλείται ακόμα ως ταουκ κιοκτσού, όνομα που κυριολεκτικά σημαίνει «στήθος κοτόπουλου».

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[silezukuk]

—του Γιάννη Βούλγαρη, από το μακρινό 2019

[η εικονογράφηση δικιά μου, τα παχιά γράμματα επίσης] Ζούμε, καθώς φαίνεται, τις απαρχές ενός νέου πολιτικού κύκλου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι σε αποδρομή και διαχειρίζεται το μέγεθος της ήττας της. Εκ πρώτης όψεως δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο σε αυτό, συμβαίνει στις δημοκρατίες, ιδίως σε περιόδους κρίσεων. Εδώ όμως υπάρχει κάτι αξιοπρόσεκτο. Είναι το κενό πολιτικού λόγου, οράματος και προγράμματος που χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ στην πτώση του. Συζητήθηκε πολύ αν υπέστη μια «στρατηγική ήττα». Ασφαλώς δεν μπορεί να μπλοκάρει πλέον θεσμικά τις εξελίξεις καθώς, από όσο φαίνεται, η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη θα έχει τα χέρια ελεύθερα στον νέο πολιτικό κύκλο.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ όμως αναδεικνύεται σε δεύτερο κόμμα εξουσίας για το ορατό τουλάχιστον μέλλον. Τα ποσοστά θα φανούν στις κάλπες. Αλλά το πρόβλημά του είναι άλλης τάξης. Η ασάφεια και η αντιφατικότητα της φυσιογνωμίας του εξηγούν την πολιτική και προγραμματική αφασία του. Κοντολογίς, βιώνει μια ήττα ταυτοτική.

Είναι σαφές πλέον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν γέννημα της κρίσης, εξέφρασε τον αιφνιδιασμό που αισθάνθηκαν οι πολίτες με τη χρεοκοπία. Στάθηκε ικανός να εκμεταλλευτεί το κενό αντιπροσώπευσης, δεν κατάφερε όμως ούτε είχε τις προϋποθέσεις να μεταπλάσει τη διαμαρτυρία σε σχέδιο. Δεν ��ίχε ��ύτε έχει τα ιδεολογικά και προγραμματικά εφόδια για να προσανατολίσει την Ελλάδα σε έναν μελλοντικό στρατηγικό εθνικό στόχο και να διευθύνει την πορεία σε αυτόν. Ηταν επίλογος και όχι πρόλογος.

Στο μέτρο αυτό υπήρξε το κατεξοχήν μνημονιακό κόμμα. Οχι γιατί «πρόδωσε» ή γιατί «υπερέβαλε», όπως τον κατηγορούν οι εξ αριστερών αντίπαλοί του. Απλούστατα το Μνημόνιο ήταν το μόνο πρόγραμμα που έδωσε κάποια συνοχή στην κυβερνητική του δράση. Αντιαναπτυξιακή, φορομπηχτική ή ό,τι άλλο, αλλά συνοχή και στοχοθεσία. Εκτός των όρων του Μνημονίου, ο απολογισμός είναι στασιμότητα, σπασμωδικότητα και αντιμεταρρύθμιση (βλέπε εκπαίδευση, υγεία, ΔΕΗ, Δημόσια Διοίκηση).

Ως προς δε τη θεσμική κουλτούρα της χώρας, οπισθοδρόμηση. Με εξαιρέσεις βεβαίως, όπως η επίλυση του Μακεδονικού και διάφορα μέτρα εκσυγχρονισμού των κοινωνικών ηθών. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ, μη έχοντας δικό του σχέδιο, αντιμετώπισε το Μνημόνιο με την απέχθεια του πρώην αντιμνημονιακού. Εφάρμοζε και αποκήρυσσε. Αποκήρυσσε και εφάρμοζε. Τι άλλο θα ήταν μια κραυγαλέα κρίση ταυτότητας;

Το εντυπωσιακό πάντως με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν η καθήλωσή της στο παρελθόν. Πορεύτηκε κοιτώντας πίσω. Ολες οι αναφορές, οι συμβολισμοί και τα «πρότυπα» που προσπάθησε να μιμηθεί ανήκαν στο παρελθόν. Και ήταν φυσικό γιατί αποτέλεσε την τελευταία εφεδρεία των μεταπολιτευτικών παθογενειών, των συμφερόντων και των νοοτροπιών που αντιστάθηκαν και αντιστέκονται στην προοπτική μιας εθνικής ανόρθωσης. Αποτέλεσε μια οριζόντια συμμαχία πασοκικής, νεοδημοκρατικής και αριστερής προέλευσης υπό την καθοδήγηση του ηγετικού κύκλου που σχηματίστηκε γύρω από τον Τσίπρα.

Ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ ενσωμάτωσε τον παρακρατικό μηχανισμό της Δεξιάς στη Δικαιοσύνη, συμμάχησε με τον ακροδεξιό Καμμένο και προσεταιρίστηκε πελατειακά δίκτυα του χειρότερου ΠΑΣΟΚ. Μόνο από θαύμα το συνονθύλευμα αυτό θα παρήγε μια νέα ταυτότητα, και μάλιστα αριστερή. Θαύματα όμως δεν γίνονται κάθε μέρα.

Απόδειξη ότι η πολιτική κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να ριζώσει στις τοπικές κοινωνίες, στα συνδικάτα και στις μαζικές οργανώσεις. Εμεινε και μένει ως ευρεία εκλογική βάση επικοινωνιακά συγκροτούμενη «από τα πάνω». Ηταν θέμα χρόνου; Θα χρειαζόταν άλλη μία τετραετία για να γίνει παράταξη; Πιστεύω ότι το πρόβλημα θα είναι πιο σύνθετο.

Τι ευθύνη έχει η Αριστερά για αυτόν τον κυβερνητικό απολογισμό του ΣΥΡΙΖΑ; Στο ερώτημα δόθηκαν δύο αντιδιαμετρικές απαντήσεις. Οχι, η Αριστερά δεν ευθύνεται γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερός. Ναι, αυτό ήταν το πραγματικό πρόσωπο της Αριστεράς και είναι καιρός να την απομυθοποιήσουμε αναδρομικά. Και οι δύο είναι, κατά τη γνώμη μου, άστοχες προσεγγίσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει μια εκδοχή Αριστεράς, μάλλον πλησιέστερη στη νεοκομμουνιστική εκδοχή παρά στην ανανεωτική.

Οπως συμβαίνει διεθνώς και κατά μείζονα λόγο στην Ελλάδα, η προγραμματική και ιδεολογική καθυστέρηση αυτού του χώρου ερμηνεύει κατά πολύ την αδυναμία του να κατανοήσει και να διαχειριστεί τη συνθετότητα μιας ανεπτυγμένης κοινωνίας και οικονομίας. Από την άλλη, είναι ανιστόρητη μια αναδρομική και συνοπτική αξιολόγηση της μεταπολιτευτικής Αριστεράς με γνώμονα τη διακυβέρνηση Τσίπρα. Οπως δεν μπορούμε να γράψουμε την ιστορία του ΠΑΣΟΚ με επίκεντρο τον Γιώργο Παπανδρέου ή της ΝΔ με τον Αντώνη Σαμαρά. Ασε που στην Αριστερά οι διαδρομές ήταν δαιδαλώδεις και οι ασυνέχειες εντυπωσιακές.

Η πιο σημαδιακή ασυνέχεια ήταν, πιστεύω, η ίδια η «γενιά Τσίπρα». Εννοώ τις γενιές που εντάχθηκαν στην Αριστερά μετά την πτώση του κομμουνισμού, στο κλίμα των κινημάτων της «εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης». Γενιές που ωρίμασαν στις συνθή��ες της ευημερίας και της δημοκρατικής ομαλότητας κατά την προχωρημένη Μεταπολίτευ��η. Γενιές που έμαθαν να επικοινωνούν στη γλώσσα του Ιντερνετ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Σε αυτό το πλαίσιο κυριάρχησε η «καταγγελία» ως βασική μορφή πολιτικού λόγου. Οχι ότι η ιστορική Αριστερά υπήρξε φειδωλή στην «καταγγελία» του συστήματος ή των αντιπάλων της. Συνδυαζόταν όμως εξ αντικειμένου με μια προγραμματική βάση που είχε ως αναφορά είτε τον υπαρκτό κομμουνισμό είτε τον σοσιαλισμό. Στη μετακομμουνιστική Αριστερά η «καταγγελία» ουσιαστικά αυτονομήθηκε από το προγραμματικό της υπόβαθρο.

Ετσι και η «ομάδα Τσίπρα», παρά τα αναμφισβήτητα ταλέντα της, παγιδεύτηκε τελικά στον ίδιο τον καταγγελτικό της λόγο. Μέσα από αυτόν διάβασε την ελληνική πραγματικότητα παραμορφώνοντάς την. Παρήγαγε μια φανταστική εικόνα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας και του «παλαιού πολιτικού συστήματος» ισοπεδώνοντας τα θετικά και οικειοποιούμενη τα αρνητικά. Ακόμα χειρότερα, πίστεψε ότι η «επικοινωνία» και ο έλεγχος των παλαιών και νέων μέσων ενημέρωσης μπορούν να χειραγωγήσουν «από τα πάνω» την κοινωνία και να «κατασκευάσουν» την πραγματικότητα. Ετσι το σύνθημα «ένας άλλος Κόσμος είναι δυνατός» από το Πόρτο Αλέγκρε κατέληξε στην εξωφρενική σκηνοθετημένη συνεδρίαση το βράδυ της πυρκαγιάς στο Μάτι που, κατά τη γνώμη μου, βαθμιαία και σιωπηλά στοίχισε την απομυθοποίηση του Τσίπρα. Γιατί ούτε ο Κόσμος αλλάζει έτσι ούτε χειραγωγείται έτσι. Η πολιτική είναι επικοινωνία, αλλά είναι και πρόγραμμα και ιδέες και ταυτότητα. Ευτυχώς.

Με αυτές τις πραγματικότητες θα έπρεπε να λογαριαστούν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας ως αντιπολίτευση την επομένη των εκλογών. Με τις καθυστερήσεις της Αριστεράς και την ανάγκη να κατανοήσ��υν καλύτερα τη μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Θα έχουν άλλωστε την άνεση του χρόνου αλλά και των ποσοστών. Πόσω μάλλον που δίπλα τους ένας άλλος χώρος, το Κίνημα Αλλαγής, θα μπει στις δικές του ζυμώσεις, οι οποίες μετά την αποπομπή του Ευάγγελου Βενιζέλου προβλέπονται έντονες. Και πώς να μην είναι; Ώς τώρα το Κέντρο εξέφραζε τον πολυσυλλεκτισμό του με αμφίπλευρες διευρύνσεις. Από τη μια ο Γλέζος, από την άλλη ο Γεώργιoς Μαύρος. Η αναζήτηση φυσιογνωμίας μέσω του αυτοακρωτηριασμού είναι καινούργια κατάσταση.

Ο Γιάννης Βούλγαρης είναι ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου

[gemsofgreece]

Είμαι από Θράκη (Ελληνίδα χριστιανή) και με τους Πομάκους έχει φτάσει στο σημείο απλά να μην είναι αποδεκτοί ούτε από Έλληνες ούτε από Τούρκους.

Λένε ότι είναι οι original Τούρκοι αλλά πολλοί μουσουλμάνοι γνωστοί μου απλά γελάνε μαζί τους και δεν τους περνούν στα σοβαρά. όσο για τους Ρομά άμα θυμάμαι καλά γενικά αυτοί υπήρχαν από τον μεσαίωνα αλλά εξαιτίας της οθωμανικής αυτοκρατορίας υιοθέτησαν πολλά στοιχεία με τους Τούρκους

Όπως και να χει όμως η Θράκη απλά έχει αφεθεί και υποτιμάται συχνά και το κράτος δεν ασχολείται με το πολλά μαγαζιά και επιχειρήσεις να γράφονται στα τουρκικά ούτε οι δήμαρχοι να προωθούν τις πόλεις (Ξάνθη, Κομοτηνή κλπ. ) στα τουρκικά:/

Με ξαφνιάζει αυτό που λες για τους Πομάκους, γιατί σε κάποια φάση που (ομολογώ ότι άμα ζεις εκτός Θράκης δεν γνωρίζεις πολλά για αυτούς) είχα διαβάσει άρθρα από την εφημερίδα τους για να μάθω περισσότερα, μου φάνηκαν εντελώς φυσιολογικοί και στην επίγνωση της ταυτότητας τους και στις προσδοκίες από το κράτος. Μου φάνηκαν συνειδητοποιημένοι Έλληνες πολίτες, ειρηνικότατοι, που ενοχλούνταν από την επιρροή των Τούρκων στους άλλους μουσουλμάνους και πικραίνονταν από την κρατική παραμέληση. Και θυμάμαι ότι ο πρώην υπουργός της Τουρκίας ο Τσαβούσογλου είχε κάνει περιοδεία στην Θράκη και σκόπευε να πάει και στα Πομακοχώρια αλλά κυρήχθηκε επίσημα ανεπιθύμητος από τους Πομάκους και τελικά δεν πήγε εκεί. Οπότε μου φαίνεται παράξενο αυτοί οι άνθρωποι να αρνούνται την βουλγαρική καταγωγή τους και να νομίζουν ότι είναι οι πραγματικοί Τούρκοι. Μήπως αυτό είναι ακριβώς η τουρκική προπαγάνδα που έχει αρχίσει να υιοθετείται από τους Πομάκους χαμηλότερης μόρφωσης;;;; Και για αυτό οι πολιτικοί αρχηγοί τους και ο τύπος τους εναντιώθηκαν πχ στον Τσαβούσογλου;;;

Είναι στενόχωρο αυτό με την υποτίμηση της Θράκης. Βέβαια, δεν ξέρω αν σε παρηγορεί αυτό αλλά όλους παντελώς αφοδευμένους μας έχει βασικά το κράτος μας απλά εσείς έχετε μια... να, έτσι... ελαφρώς πιο περίοπτη θέση βρε παιδί μου.... XD

Btw ήθελα να ρωτήσω κάτι αν το δεις και θες να μου απαντήσεις... Υπάρχουν Έλληνες μουσουλμάνοι; Δηλαδή ελληνικής καταγωγής, που απλά σε κάποια φάση αλλαξοπίστησαν;

[xaospanoramiko]

Dani gambino-Επικίνδυνοι πολίτες

[monimh-adieksodos]

Όντως σε αυτό που λέτε όλοι οι πολίτες που ρώτησα συμφωνούν σε αυτό που είπατε και εσείς ότι ο πρωθυπουργός μας είναι ηγέτης

[konmarkimageswords]

η σκληρή εντολή

να γνωρίζεις την ισόβια εντολή να γνωρίζεις τον προορισμό σου να κοιτάζεις κατάματα το θηρίο και να γράφεις στο κελί σου ποιήματα

να ξέρεις ότι όλα είναι μάταια να καταθέτεις γυμνή την ψυχή σου να προφέρεις ηδονικά τις λέξεις και να επιδιώκεις μια ανέφικτη τελειότητα

όχι για αραχνιασμένα ράφια βιβλιοπωλείων όχι για τον έπαινο και την ιστορία να γράφεις για σένα γι’ αυτό που είσαι και που δεν αλλάζει ίσως έτσι ν’ αγγίζεις και τ’ αδέρφια σου

τα τραύματα που ματώνουν και πονάνε είναι η δωρεά σου να είσαι ευγνώμων και να γράφεις στο κελί σου ποιήματα

 

μάταια λόγια

πόρνες και μαστρωποί θα διαβάσουν το πολύτιμο αίμα μου έντρομοι θ’ αποπειραθούν σ’ αραχνιασμένα ράφια να το κρύψουν με τρεις αδιάφορες λέξεις να προδώσουν το χρώμα του τους νέους να παραπλανήσουν

όμως εγώ μες στο περίλαμπρο κλουβί σαν άνεμος θα εισχωρήσω μ’ αυτά τα μάταια λόγια θα κλέψω τ’ ακριβά παιδιά σας με το φαρμάκι της αλήθειας εχθρούς και ξένους θα τα μεγαλώσω οράματα θα ορθώσω εμπόδιο στις καθημερινές συναλλαγές

η επανάσταση κυοφορείται μέσα στα πεθαμένα σπίτια σας 

εκπλήρωση

το πλοίο που δεν σήκωσε άγκυρα ένα τρένο που έμεινε για πάντα στον σταθμό όσα ποτέ μας δεν γνωρίσαμε πέρα από τους ορίζοντες

θάλασσες και βουνά και πολιτείες μυθικές ονειρεμένες με τους μεγάλους δρόμους κάτω απ’ τ’ άστρα

τα χρώματα, τις μουσικές όσα δεν θάμπωσαν δεν μέθυσαν την άπληστη ψυχή μας τα μαγικά εκείνα δάχτυλα που δεν αγγίσαμε ποτέ

όλα τα άγνωστα τα προαιώνια μυστικά και θαύματα εκστατικά πάντα αναδύονται στα φωτεινά σου μάτια

αυτό το φως είναι το τέλος και η αρχή του κόσμου και το δικό μου ατέλειωτο ταξίδι

εξόριστο φως

όχι μόνο στο χάραμα το φως στ’ αγαπημένα μάτια στο άγγιγμα ή το χαμόγελο

όχι μόνο το φως που αστράφτει παντού με χίλιες λάμψεις που απλώνεται με χίλια χρώματα

μα πιο πολύ το φως που κρύβεται μες στην ψυχή στο ξύλο και την πέτρα το φως στο χώμα σε υπόγεια μυστικά το φως πέρα απ’ τις πύλες του Άδη

εκστατικά λυτρωτικά σε αναζητώ σε επικαλούμαι φως εξόριστο πηγή της ύπαρξής μας και πατρίδα μας

 

φαντάσματα

ευγενικέ αναγνώστη πρόσεχε όπως σ’ ερειπωμένους πύργους χαμένους μέσα στην ομίχλη ανάμεσα σ’ αυτούς τους στίχους κυκλοφορούν φαντάσματα που σέρνουν πίσω τους βαριά τις αλυσίδες του ανεκπλήρωτου

φαντάσματα της νιότης και του έρωτα ιδανικών και ονείρων μιας κάποιας φευγαλέας ευτυχίας

κι ακόμα πρόσεχε γιατί δεν ξέρεις αν το χαμόγελό τους είναι δάκρυ κι όταν απλώνουν χέρια αόρατα πόσο σφιχτά θα σ’ αγκαλιάσουν

φαντάσματα ποιήματα με λέξεις μυστικές περιπλανιούνται μες στο φως σε γειτονιές παλιές λησμονημένες αναζητώντας όσα αγάπησαν και ίσως κάποτε αλώσουν την ψυχή σου

ποιος σκόρπισε τον πόνο και τον θάνατο

ποιος σκηνοθέτησε αυτή την αποτρόπαια κωμωδία, ποιος είναι πρωταγωνιστής και υποβολέας, ποιος χρονομέτρης, που παρακολουθεί με παγωμένα μάτια τις λέξεις μας να εξοστρακίζονται στους τοίχους, ποιος σκόρπισε τον πόνο και τα θαύματα και κρύβεται μέσα στο φως, από το τίποτα ποιος είναι ο ξένος που ζητάει πίσω την ψυχή μου

οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν

νιώθω μιαν ακατάσχετη παρόρμηση να κατουρήσω πάνω στο γραφείο σας κύριε πρόεδρε πάνω στους ισολογισμούς εταιριών με κέρδη αμύθητα, πάνω στους κώνους τα υποβρύχια και τους κομπιούτερ και τους αδιάφορους πολίτες της πατρίδας σας

άλλο χαιρετισμό σαν μελλοθάνατος δεν έχω μπροστά στο σπίτι μας που καίγεται και στο παράλογο αυτό τέλος της ζωής

κι εσύ, μονάκριβη μου εσύ, μη με ρωτήσεις πώς και γιατί τύλιξε μόνο τα μαλλιά σου στον λαιμό μου κι ακούμπησε στο στήθος μου το χέρι σου αυτό το έσχατο μυστήριο να τελέσουμε να ταξιδέψουμε στο άπειρο κάποια μετέωρη στιγμή του γαλαξία σαν σκόρπιες νότες από τη μουσική του αύριο

επίγνωση

με επί��νωση βαδίζω στην άκρη άκρη του γκρεμού γνωρίζω πια την κατασκότεινη άβυσσο κι όταν σκοντάφτω και παραπατώ χωρίς κανένα μάταιο επιφώνημα κρατάω το χέρι σου σφιχτά μες στις σχισμές των βράχων ψάχνω για άγρια φυτά να μου διδάξουν το δικό τους βλέμμα μπροστά σε χίλια χρόνια ή δέκα δευτερόλεπτα ζωής με επίγνωση αιωρούμαι πάνω από το κενό, το τίποτα με τη φωνή μου ακέραια και τον αντίλαλο κι εσένα

αθανασία

πέθανα και ξαναγεννήθηκα χίλιες φορές ως τώρα σε διάφορες χώρες κι εποχές μίλησα πολλές γλώσσες αγάπησα τον άνθρωπο σε κάθε χρώμα και μορφή έζησα άπειρες παραλλαγές στην περιπέτεια της ύπαρξης

κι όλα όσα έζησα και έμαθα από τον ανεξάντλητο ωκεανό βρίσκονται κάπου μέσα μου ανεξίτηλα μα δεν θυμάμαι τίποτα απολύτως γιατί θα ήτανε για μένα αδύνατον ν’ αντέξω τόση έκσταση και τόσο πόνο τη γνώση γενεών και αιώνων

έτσι λοιπόν εκεί που γράφει θάνατος εγώ διαβάζω αναγέννηση και πίσω από κάθε τάφο βλέπω ν’ ανθίζει ένα λουλούδι όταν τελειώνει γνωστή μια περιπέτεια πέφτουν ξανά τα ζάρια κι αρχίζει μια περιπέτεια άγνωστη σαν πάνω σε άγραφο χαρτί

αν ξαναγεννηθώ

να γίνω οπωροφόρο δέντρο ή φτερωτό στο απέραντο γαλάζιο ίσως πηγή με δροσερό νερό για κουρασμένους οδοιπόρους

δεύτερη φορά άνθρωπος δεν θέλω την τόση οδύνη δεν αντέχω το θέατρο αυτό του παραλόγου

καλύτερα λοιπόν ο αιώνιος ύπνος ή κάτι που την άνοιξη ανθίζει σαν άρωμα, σαν άγγιγμα ή χάδι

τι θα μείνει

και ποιον δεν περιμένει το άγιο σκοτάδι η λησμονιά, η σιγή, το τέλος καθώς θα εκσφενδονιστεί η μάταιη γη στην πρώτη και έσχατη πατρίδα μας καθώς αδιάφορο θα μας υποδεχτεί το χάος τι θ’ απομείνει άραγε παρά τα φωτεινά κουρέλια οι πέντε τρομερές μου λέξεις για να περιμαζέψουνε με δέος οι κοσμοναύτες σ’ άλλα συστήματα αστρικά να αναστήσουνε τους πεθαμένους ήλιους που γύρω τους θα περιφέρονται πλανήτες με λαμπρούς πολιτισμούς

το άπειρο μιλάει με τη φωνή μου

Ο Τόλης Νικηφόρου γεννήθηκε στην οδό Αγνώστου Στρατιώτου (Πλατεία Δικαστηρίων) της Θεσσαλονίκης στις 14 Νοεμβρίου του 1938. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες, ο πατέρας του, Νίκος, από το Σαλιχλί της Ιωνίας και η μητέρα του, Αριστούλα, από τη Σωζόπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας.

Αποφοίτησε από το αμερικανικό κολλέγιο Ανατόλια το 1957, φοίτησε για δύο χρόνια στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. και, τελικά, σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως τραπεζικός υπάλληλος, αναλυτής συστημάτων και διαδικασιών και μεταφραστής-διερμηνέας στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και  στο Λονδίνο. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες και επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη για  να ασκήσει το επάγγελμα του μελετητή-συμβούλου επιχειρήσεων ως το 1999.

Με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια, ως λογοτεχνικός συντάκτης των περιοδικών College News και Annual και, αργότερα, ως αρχισυντάκτης του περιοδικού των αποφοίτων, Anatolia Alumnus. To 1957 του απονεμήθηκε το 1ο βραβείο για το διήγημά του «Η ώρα της δημιουργίας» στον ετήσιο διαγωνισμό του Anatolian.

Έχει εκδώσει συνολικά 31 βιβλία (17 συλλογές ποιημάτων και μία συγκεντρωτική έκδοση, 6 συλλογές διηγημάτων, 4 μυθιστορήματα και 3 παραμύθια για μεγάλους). Διηγήματα και ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στις εφημερίδες Το Βήμα, Νέα, Αυγή, Μακεδονία, Θεσσαλονίκη, κ.α., και σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί, κυρίως από πανεπιστημιακούς δασκάλους, σε εννέα ευρωπαϊκές γλώσσες, στις Η.Π.Α. και τον Καναδά, και έχουν περιληφθεί σε πολλές έντυπες και ηλεκτρονικές ελληνικές και ξένες ανθολογίες καθώς και στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Μέσης Εκπαίδευσης στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Ήταν τακτικός συνεργάτης του περιοδικού Νέα Πορεία επί 30 χρόνια, από τα μέσα της δεκαετίας του '70. Οργάνωσε και έλαβε μέρος σε πολλές λογοτεχνικές εκδηλώσεις. Υπήρξε αντιπρόεδρος της Λέσχης Γραμμάτων και Τεχνών Β.Ε. και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης και μέλος του Δ. Σ. της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης και της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Κ.Θ.Β.Ε. Το 1989 του απονεμήθηκε το Βραβείο Μυθιστορήματος Επιστημονικής Φαντασίας της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς για το παραμύθι του Σοτοσαπόλ ο Χρυσοθήρας και το 2009 το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή του Ο δρόμος για την Ουρανούπολη, 2008.

[psychotiko-epeisodio]

Γιατί ότι γίνει δεν μπορώ να κλαψω και παντα ξεσπαω στον εαυτό μου κάνοντας κακό σε αυτόν;

Ο καθένας αντιδρά πολύ διαφορετικά στα ερεθίσματα που εισπράττει καθημερινά.Επειδη το καταλαβαίνω πολυ αυτό που λες,γιατί το παθαίνω, κάθισα και το έψαξα και κατάλαβα ότι εχει να κάνει πολύ με το πώς βλέπουμε εμάς.

Πχ.μπορει κάποιος να μου φερόταν άσχημα,να με αδικούσε,να με εκμεταλλευόταν κλπ,και εγώ κατηγορούσα τον εαυτό μου και έτσι ακολουθούσε μια περίοδο μανιακης αυτοκαταστροφής,που έπαιρνε πολλές μορφές,όπου "τιμωρούσα" τον εαυτό μου στην ουσία για αυτό που μου έκανε κάποιος αλλος.

Τα αίτια μπορεί να είναι διάφορα,κυρίως εννοείτε από την παιδική ηλικία και με το πώς έχει μεγαλώσει ο καθένας μας.Αλλα επίσης να επισημάνω ότι δεν σημαίνει ότι επειδή αυτό πιστεύουμε εμείς για εμάς,ότι αληθεύει κιόλας.Σε καμιά περίπτωση.

Τώρα δεν είμαι σίγουρη με ποιον τρόπο ξεσπάς εσύ στον εαυτό σου,αν είναι απλά κάποιες συμπεριφορές,η αν έχει να κάνει με σωματική βλάβη,αλλά ότι και αν είναι χρειάζεται να το φροντίσεις,ώστε να προχωρήσεις και να δεις τον εαυτό σου να προχωρά...

Με την ευκαιρία λοιπον,να μιλήσω για την γραμμή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης 10306 που λειτουργεί δωρεάν και ανώνυμα όλο το 24ωρο.

Απευθύνεται σε πολίτες κάθε φύλου και κάθε ηλικίας για οποιοδήποτε θέμα ψυχικής υγείας τους απασχολεί (π.χ. άγχος, οικογενειακά ζητήματα, πένθος, κρίση πανικού).

Το προτείνω ανεπιφύλακτα να μιλάτε ,σε φίλους,στον ψυχολόγο , οπουδήποτε αισθάνεστε ασφαλής ,απλά επειδή ξέρω ότι αυτό δεν είναι πάντα εύκολο για όλους ,αυτή η γραμμή αποτελεί την πιο εύκολη και άμεση λύση.

Χρειάζεται να μιλάμε,γιατί απελευθερώνεται η ψυχή μας.Εχει άλλη αίσθηση το να ακούς την φωνή στο κεφάλι σου,από τον ήχο της πραγματικής σου φωνής.Να ερχόμαστε σε επαφή με όσα νιώθουμε ,θέλουμε,φοβόμαστε.

❤️

[grexitdrachmaendebt]

Παραιτήθηκε ο γιατρός που λάτρεψαν στη Σέριφο | Το Κουτί της Πανδώρας

Παραιτήθηκε ο γιατρός που λάτρεψαν στη Σέριφο

Την τραγική κατάσταση που επικρατεί στη δημόσια Υγεία και ειδικότερα στο Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο Σερίφου επί κυβέρνησης Μητσοτάκη επιβεβαιώνει η παραίτηση του γιατρού Αθανάσιου Κοντάρη

19/04/2023 | 23:39

Με μία ανάρτηση-κόλαφο ο γενικός οικογενειακός γιατρός και επιμελητής Α’ στο Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο Σερίφου Αθανάσιος Κοντάρης παραιτήθηκε αφήνοντας αιχμές για την κατάσταση που έχει περιέλθει το το ΕΣΥ, από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο οποίος μεταξύ άλλων σε σχετικό υπόμνημα το οποίο απηύθυνε και στον υπουργό Υγείας Θάνο Πλεύρη και στο οποίο παραπέμπει με ανάρτησή του στο Facebook.

Ο Α. Κονταρής σημειώνει μεταξύ άλλων, ότι οι υπηρεσίες Υγείας που παρέχονται στα νησιά είναι επισφαλείς για τους κατοίκους και τους επισκέπτες. Μάλιστα τονίζει ότι ήταν αδύνατο να οργανώσει την Πρωτοβάθμια Φροντίδα λόγω της υποστελέχωσης και του γεγονότος ότι εκτελεί χρέη επειγοντολόγου, ενώ αφήνει αιχμές στην επιστολή του στον Υπουργό Υγείας , όπου δηλώνει την παραίτηση του «με βαριά την καρδιά, σχεδόν αναγκασμένος (αγανακτισμένος), αλλά παράλληλα και με ένα αίσθημα ανακούφισης…». Ο κ. Κοντάρης αφήνει πίσω του τεράστιο έργο στο νησί, καθώς αναδιαμόρφωσε πλήρως το Περιφερειακό Ιατρείο μέσα σε πλείστες αντιξοότητες, ενώ μεταξύ άλλων ήταν εκείνος που έστησε το πρώτο εμβολιαστικό κέντρο στην Ελλάδα που εμβολίασε υγιή πληθυσμό ηλικίας 18 έως 59, τον Μάρτιο του 2021 μέσα στην πανδημία. Ο ίδιος μαζί με τους συνεργάτες του στο Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο Σερίφου, είχαν κάνει και μια έρευνα πριν λίγους μήνες, σε μια προσπάθεια να καταγράψουν ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν και τα άλλα νησιά. Η ερευνητική ομάδα επικοινώνησε τηλεφωνικά με συναδέλφους τους σε 26 από τα 28 νησιά όπου η μόνη υγειονομική δομή τους είναι ένα Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο – ΠΠΙ.

Αναλυτικά το κείμενο της παραίτησης του:

«ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

Με βαριά την καρδιά ,σχεδόν αναγκασμένος (αγανακτισμένος), αλλά παράλληλα και με ένα αίσθημα ανακούφισης, κλείνει ένας κύκλος.

Παραθέτω το υπόμνημα -συνοδευτικό της παραίτησης μου από το ΕΣΥ- που παράλαβε ο Υπουργός Υγείας.

Ευχαριστώ όλους όσους βρέθηκαν δίπλα μου σε αυτό το ταξίδι!

Εις το επανιδείν.

«Αξιότιμε κύριε υπουργέ, θα ήθελα να σας ενημερώσω για τα εξής:

– Επέστρεψα από την Σουηδία το 2018 με σκοπό να υπηρετήσω το Ε.Σ.Υ, κάτι που έκανα με αγάπη, αφοσίωση και θυσίες μέχρι και σήμερα.

– Οι κάτοικοι της Σερίφου αλλά και άλλων μικρών νησιών αντιμετωπίζονται ως πολίτες τρίτης κατηγορίας.

– Οι υπηρεσίες υγείας που παρέχονται από το ΠΠΙ ΣΕΡΙΦΟΥ είναι επισφαλείς για τους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες του νησίου, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες. Οι λόγοι είναι ο φόρτος εργασίας, η αυξημένη επισκεψιμότητα στο νησί καθώς και η υποστελέχωση.

– Είμαι διορισμένος ως ΓΕΝΙΚΟΣ/ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ, 4.5 χρόνια επιμελητής Β΄και 3 μήνες επιμελητής Α’ και δεν κατάφερα πότε να οργανώσω την ΠΦΥ. Αιτία οι προαναφερόμενοι λόγοι καθώς και το γεγονός πως εκτελώ χρέη επειγοντολόγου και όχι ΓΕΝΙΚΟΥ/ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ.

– Ορίστηκα ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ δίχως να ερωτηθώ για αυτό. Κάτι που αδυνατώ να υπηρετήσω, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες. Το γεγονός αυτό όχι μόνο προκάλεσε σύγχυση στους κατοίκους του νησιού αλλά και προσέθεσε επιπλέον δυσκολία στο ήδη δύσκολο έργο μου.

– Ύστερα από εμπειρία 10 ετών στο εθνικό σύστημα υγείας της Σουηδίας οφείλω να σας ενημερώσω πως οι προσπάθειες -από όλες τις κυβερνήσεις – για την οργάνωση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας είναι αποτυχημένες από τη γέννηση τους.

– Το Υπουργείο Υγείας δεν έλαβε ποτέ σοβαρά υπόψη του, τη νησιωτικότητα και την σημαντικότητα των Κυκλάδων σε καμία νομοθεσία και σε καμία προκήρυξη. Στην τελευταία προκήρυξη, τον Αύγουστο του 2022, οι περισσότερες θέσεις ιατρών που αφορούσαν τις Κυκλάδες έμειναν αζήτητες.

– Η υποστελέχωση σε συνδυασμό με την πανδημία καθώς και την όλο αυξανόμενη ζήτηση υπηρεσιών υγείας έχει εξουθενώσει ψυχικά και σωματικά ιατρούς, νοσηλευτές και όσους εργάζονται στον χώρο της υγείας.

– Ενώ υπάρχει σαφής και αποδεδειγμένη αύξηση της επισκεψιμότητας στο νησί της Σερίφου τα τελευταία 4 χρόνια (τα στοιχεία είναι στη διάθεσή σας), και κατά συνέπεια αυξημένη ζήτηση υπηρεσιών υγείας, δεν υπήρξε αντίστοιχη ανταπόκριση στην αύξηση του προσωπικού του ΠΠΙ ΣΕΡΙΦΟΥ, παρά τις εκκλήσεις μου.

– Η διαμονή σε ένα τόσο μικρό νησί των Κυκλάδων αποτελεί τεράστια πρόκληση για έναν ιατρό. Εκτός από τις αντικειμενικές δυσκολίες και τις δυσκολίες στην λήψη ιατρικών αποφάσεων (καιρός, δρομολόγια), περιλαμβάνει κοινωνική απομόνωση, ερημοποίηση, ακρίβεια, δυσκολία μετακίνησης και επιστημονικό αποκλεισμό.

– Ζω με την οικογένειά μου και εργάζομαι σε ��να μικρό νησί που δεν διαθέτει: πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», κοινοτική νοσηλεύτρια, ιδιώτη ιατρό, παιδίατρο, (στοιχεία που θα μπορούσαν να αποσυμφορήσουν τη λειτουργεία του ΠΠΙ ΣΕΡΙΦΟΥ) και παιδικό σταθμό.

– Ο Δήμος Σερίφου αδυνατεί, λόγω νομοθεσίας, να παρέχει κάποιο κίνητρο στο μοναδικό ειδικευμένο ιατρό. Το ίδιο και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου η οποία χορηγεί επίδομα μονάχα σε αγροτικούς και επικουρικούς ιατρούς.

– Τους θερινούς μήνες εργαζόμαστε υπερωριακά, παράνομα και με εξουθενωτικά ωράρια, σε τετοίο σημείο που είμαστε επικίνδυνοι για την ασφάλεια των ασθενών, ενώ η πληρωμή μας, αφορά κυρίως (μας αποζημιώνονται ) 7 εφημερίες.

– Δεν υπάρχει κανένα κοινωνικό, οικονομικό και επιστημονικό κίνητρο για ιατρούς-επιστήμονες που θέλουν να εργαστούν σε δυσπρόσιτες και προβληματικές περιοχές όπως οι Κυκλάδες.

– Μιλώντας για brain drain, το Ε.Σ.Υ. επ’ ουδενί δεν αποτελέι πόλο έλξης των Ελλήνων ιατρών που έφυγαν για το εξωτερικό.

– Όσο και να προσπαθήσαμε να βρούμε λύση με την προϊσταμένη αρχή μου, 2η ΔΥΠΕ, η υπάρχουσα νομοθεσία μας οδηγεί σε αδιέξοδο.

Για όλα τα παραπάνω, αλλά και για άλλα τόσα, σας ενημερώνω πως κατέθεσα αίτηση παραίτησής μου, από τη θέση του ΓΕΝΙΚΟΥ/ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ επιμ. Α΄ του ΠΠΙ ΣΕΡΙΦΟΥ.

Με εκτίμηση,

Αθανάσιος Κοντάρης

ΓΕΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ

Επιμελητής Α’, ΠΠΙ ΣΕΡΙΦΟΥ»

[romios-gr]

Ένα φιάσκο ολυμπιακών… διαστάσεων! Το Παρίσι ζει σκηνές απείρου κάλλους με ντροπιαστικές σκηνές από παιχνίδια που διακόπτονται και μια ζοφερή καθημερινότητα για τους πολίτες Έφθασε λοιπόν η μέρα. Η αρχή του τέλους των Ολυμπιακών Αγώνων σήμανε με την έναρξή τους. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μετρούν αντίστροφα για τη λήξη αυτού που αποκαλούν «ολυμπιακό μαρτύριο», που κανονικά θα έπρεπε να εί... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/ena-fiasko-olympiakon-diastaseon-to-parisi-zei-skines-apeiroy-kalloys-me-ntropiastikes-skines-apo-paichnidia-poy-diakoptontai-kai-mia-zoferi-kathimerinotita-gia-toys-polites/

[orgismenh]

για τα παιδιά που είχαν όνειρα,

για τα παιδιά που νιωσαν ήττες

για αυτούς που πέσαν στα λασπόνερα,

για αυτούς που γεννήθηκαν επικίνδυνοι πολίτες

[justforbooks]

Η προσπάθεια του Κώστα Καραμανλή να επιβιώσει πολιτικά, με πρόδηλα στημένους τρόπους είναι κάτι περισσότερο από εξοργιστική ― είναι εμετική. Διοργάνωσε χριστουγεννιάτικη γιορτή στις Σέρρες όπου «αυθορμήτως» του φιλούσανε τα χέρια και τον φώναζαν λεβέντη. Λεβέντη! Τον βασικό υπέυθυνο της μεγαλύτερης σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας!

Προσπαθώ να βρω έστω και ένα λόγο που θα μπορούσε αυτό το χοντρόπετσο και αποδεδειγμένα ανίκανο πρόσωπο να χαρακτηριστεί «λεβέντης». Υπό την προϋπόθεση ότι βρίσκεται έστω κι ένας «αυθόρμητος» Σερραίος στην αναιδή φιέστα του. Ξέρουμε ήδη από τον Θουκυδίδη ότι είναι ίδιον της παρακμής να αλλοιώνει την έννοια των λέξεων, αλλά και πάλι, αναρωτιέμαι. Τι δονεί τα πελατάκια του; Είναι ο ιταμός τρόπος που κουνά το κρινοδάχτυλό του στη Βουλή― τιμητής από πάνω; Το γεγονός ότι δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη; Τα publi «γνώμης» που εσχάτως τον ξεπλένουν; Τι;

Αυτός ο τύπος θα έπρεπε τώρα να είναι φυλακή και θεωρώ προβληματικό για τη Δημοκρατία ότι δεν οδηγήθηκε έστω στα δικαστήρια. Όπως είναι αποκαρδιωτικό ότι υπάρχουν άνθρωποι που τον εκλέγουν ξανά και του φιλούν το χέρι. Νοσεί βαριά η δημοκρατία, που από πελατειακά κίνητρα αλλοιώνει το νόημα της, προστατεύει τους άχρηστους αντί να τοποθετεί στη θέση τους «άριστους πολίτες».

Aυτό όμως που εξοργίζει περισσότερο, γιατί αγγίζει τα όρια του κυνισμού είναι ότι ο πολιτικός αυτός γίγας διοργάνωσε την ανακαίνιση του μηδενός του τις μέρες του Χριστουγέννων. Δεν του πέρασε καν από το νου ότι Χριστούγεννα για τους περισσότερους Έλληνες σημαίνει οικογένεια, και ότι εξ αιτίας του δεκάδες οικογένειες αυτά τα Χριστούγεννα πενθούν.

Το ‘χει φαίνεται η οικογένεια. Κι ο συνονόματός του, ο μοιραίος Βούδας της ψησταριάς, ουδέποτε ζήτησε συγγνώμη για τα συντρίμμια που άφησε πίσω του. Κουνάει μονίμως το δάχτυλο, συνοφρυωμένος διότι έτσι νομίζει ότι φαίνεται σοβαρός, κατάπιε την κάμηλο και του φταίνε οι μύγες, τις διώχνει απ’ την μπριζόλα του με μεγαλοπρεπείς χειρονομίες. Ιστορικά γυμνός, νομίζει ότι είναι ενδεδυμένος την προφύρα.

Έτσι κι ο έσχατος της μοιραίας οικογένειας η οποία εκφυλίστηκε άμα τη εξαφανίσει τού όντως σημαντικού πατριάρχη της. Δείτε τον. Δίπλα στην αδελφή του και τον μπαμπά του, με βλέμμα ανήξερης πουλακίδας. Νομίζει ότι ρίχνει στάχτη στα μάτια, ότι ξεπλένει την ατιμασμένη θητεία του.

Θα προκαλούσε γέλιο, αν δεν προκαλούσε βαθιά περιφρόνηση.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[eclecticstarlightblogger]

Η Ελλάδα θα οδηγείται από τη μία χρεοκοπία στην επόμενη, με τη διαφθορά στα ύψη

Βασίλης Βιλιάρδος Το μακράν μεγαλύτερο έγκλημα των συστημικών (και) μνημονιακών κομμάτων είναι το ότι, έχουν «καταφέρει» να πείσουν τους Πολίτες πως δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στο δικαστικό σύστημα, ούτε στο πολιτικό, στα ΜΜΕ και στις δημοσκοπήσεις – επίσης ότι, η διαφθορά είναι ο κανόνας και πως ο βουλευτής είναι επάγγελμα, ενώ ενδιαφέρεται μόνο για την καρέκλα, […] Η Ελλάδα θα οδηγείται από τη μία…

[thoughtfullyblogger]

Η Ελλάδα θα οδηγείται από τη μία χρεοκοπία στην επόμενη, με τη διαφθορά στα ύψη

Βασίλης Βιλιάρδος Το μακράν μεγαλύτερο έγκλημα των συστημικών (και) μνημονιακών κομμάτων είναι το ότι, έχουν «καταφέρει» να πείσουν τους Πολίτες πως δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στο δικαστικό σύστημα, ούτε στο πολιτικό, στα ΜΜΕ και στις δημοσκοπήσεις – επίσης ότι, η διαφθορά είναι ο κανόνας και πως ο βουλευτής είναι επάγγελμα, ενώ ενδιαφέρεται μόνο για την καρέκλα, […] Η Ελλάδα θα οδηγείται από τη μία…

[gemsofgreece]

FYI: Πάλι μεγάλο πράγμα φτιάξαμε XD

“Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου και εκτιμώ ιδιαίτερα που διάλεξες να απαντήσεις και έκανες τον κόπο να αναλύσεις την κατάσταση (συμφωνώ και επαυξάνω σε όσα λες)

Επειδή ξαναδιαβάζοντας όσα έγραψα δεν φαίνεται να είναι ξεκάθαρο, να τονίσω και υπογραμίσω εδώ ότι επ ουδενί δεν συ��χέεται η μουσουλμανική θρησκεία εγγενώς με το τζιχαντ, και τις ακραίες πεποιθήσεις και πράξεις μεμονωμένων ατόμων/ομάδων, παρ'ολο που το προτρέπει το Κοράνι οι θρησκευόμενοι έκαναν οι ίδιοι τις επιλογές τους και η πλειοψηφία των θρησκευομενων ανά τον κόσμο και ανά τους αιώνες ήταν φιλειρηνική. ή τουλάχιστον ουδέτεροι που κοίταζαν την δουλειά τους και την καθημερινότητά τους και δεν ήξεραν τι έκαναν οι σουλτάνοι κ πολέμαρχοι μακριά απ’ αυτούς. Όπως ζούσαν και οι απλοί ευρωπαίοι, ιάπωνες κλπ όταν οι βασιλείς τους έκαναν εγκλήματα αλλού. Ούτε ��υγκεκριμένα έθνη συνδέονται εγγενώς με τζιχαντ ή αλλα αρνητικά πράγματα. Αυτό λέγεται τσουβάλιασμα το οποίο είναι εξοργιστικά άδικο ειδικά όταν γίνεται με δόλο για συμφέροντα ή/και ιδεοληψίες, και αυτό ακριβώς καταγγέλω ότι γίνεται στους ευρωπαίους σήμερα, και αν δεν ξεκαθάρισα ικανοποιητικά ότι όσον αφορά τους μουσουλμάνους η σκληρή κριτική αφορά συγκεκριμένες περιόδους/ομάδες και το διάβασε κάποιος φιλειρηνικός μουσουλμάνος και πικράθηκε, φερω την ευθύνη και ζητώ συγνώμη. Και να ξέρουν οι πατριώτες Ελληνες Μουσουλμάνοι που στέκονται διπλα μας και απέναντι απ τους Τουρκους, οτι τους βλέπουμε, αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε τις προσπάθειές τους, και για μας είναι αδέρφια μας. Οσον αφορά τα σκληρα λόγια για την Τουρκία, είναι για το πως χτίστηκε το κράτος όχι για τους απλούς πολίτες.

Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην προπαγάνδα ότι μόνο μία θρησκεία/μία ομάδα λαών είναι ένοχοι για ιμπεριαλισμό/ρατσισμό/φασισμό και ότι όλοι οι άλλοι είναι εγγενώς αθώοι, δεν έχουνε διαπράξει ποτέ εγκλήματα ούτε διαπράττουν τώρα και δεν μπορούν εκ φυσεως να διαπράξουν, και άρα μεταξύ πχ Ελλήνων/Τούρκων, Γάλλων/Αράβων της Αλγερίας κ’ Ισπανών/Αράβων του Μαρόκου αυτόματα θεωρούμε ένοχους τους Ευρωπαίους και αθώους τους Μουσουλμάνους, και χτιζουμε μια καινούργια πραγματικοτητα για να στηρίξει αυτό το ψέμα, και οταν προκύπτουν καινούργια γεγονότα δεν τα εντάσουμε στο αληθινό ιστορικο πλαίσιο αλλά στο ψευδές προπαγανδιστικό δημιούργημα με τις σαθρές και ρατσιστικές βάσεις και κρινουμε απο αυτά τα ψευδή “στοιχεία” την καινουργια κατάσταση.

Εξού και η λάσπη στην 1.  Ισπανία οταν δέχεται εισβολή στη Μελίγια ενώ, το ιστορικό πλαίσιο είναι οτι υπήρξε αραβική αποικία για αιώνες και ΔΕΝ θέλει να ξαναγ��νει + αυτό εδώ: https://slpress.gr/ethnika/poion-antegrapse-o-erntogan-me-tin-epithesi-ston-evro-to-2020/ η εισβολή στον έβρο είναι ξεπατικωμα από Μαροκινή τακτική, το κάνανε και πριν στους Ισπανούς και πέτυχε- ΜΜΕ και πολιτικοί το δείχνουν σαν σφαγή αθώων ψυχών. 2. Γαλλία οπου το ιστορικό πλαίσιο είναι αυτά που έγραψα στο άλλο μην, όταν εκαναν οι Αφροασιάτες συμμοριτοπόλεμο πρόσφατα, ΜΜΕ και πολιτικοί κατηγορούν τους ιθαγενείς και θεωρούν αυτόματα αθώους τους Αφροασιάτες, κυριως Αλγερινούς που εισβάλουν ακάλεστοι και μισούν την Γαλλία, και πάνω σε αυτό χτίζουν την καινούργια πραγματικότητα. 3. Ελλάδα την οποία κατηγορούν για το “μεταναστευτικό”, στην οποία η Τουρκία (που τη θεωρούν αυτοματως “αθώα” ενώ στο ιστορικο πλαίσιο γενοκτόνησε τους Ελληνες) κάνει υβριδικό πόλεμο σε αερα θάλασσα και στεριά, και στέλνει αγνώστων καταγωγής και προθέσεων μουσουλμάνους που δηλώνουν φτωχοί κατατρεγμένοι αλλά πλήρωσαν από 2000-5000$ (για είσοδο σε Ελλάδα) μέχρι 14000$ (για σουηδία/αγγλία) για να ερθουν παρανόμως με σαπιοκάραβα αντί να ρθουν νομίμως και ασφαλώς με πλοία της γραμμής (έχουμε και Σμυρνη/Θεσ/νίκη ελεος) Κάθε φορά που πνίγονται σκεφτομαι πόσα επιβατηγά πλοία πέρασαν εκείνη την μέρα στην Ελλάδα/Κύπρο ή πόσα λεωφορεία ήρθαν Θράκη τα οποία διάλεξαν να αγνοήσουν (δεν έχω την ενέργεια να κάνω χάρτες για αυτό ρε γμτ).  Τα σύνορα δεν είναι κλειστά, είναι ελεγχόμενα και με τα νόμιμα χαρτιά όποιος θελει έρχεται, και οι εισβολείς επιλέγουν τον παράνομο τρόπο, και μαζί με τουρκους/μκο/δυτικους ηγέτες φέρουν την ευθύνη για πνιγμούς. Αν δεν ελεγχεις τα σύνορά σου, νομοτελειακά αφήνεις να μπουν μαφιόζοι, τζιχαντιστες, εκπορνευτές, ναρκέμπορες, δουλέμποροι και τοσοι άλλοι εγκληματίες. ετσι καταντήσαμε να χουμε παράρτημα της αλβανικής μαφίας, που εκτελεί κόσμο μερα μεσημερι σε καφετέριες. Οσον αφορά την Κύπρο *τραβάς τα μαλλιά σου* η εισβολή και κατοχή γίνεται δικοινοτικό προβλημα και ιθαγενείς κ εποικοι εξισώνονται, οι εισβολείς 98% των οποίων έρχονται απ τα κατεχόμενα βαφτίζονται προσφυγες κ επιβραβεύονται με επιδόματα, ενώ απελαύνουν πραγματικο προσφυγα (τον Κουρδο Αγιάς(;) ) στην Γερμανία επειδή το ζήτησε η Τουρκία.

Σημειωτέον ακόμα μου καίει εγκεφαλικά κύτταρα το “jungle of chios” της αμεμπτου ηθικής ΜΚΜπιζνας https://twitter.com/ABoatReport/status/1562047030792491008 

-Για τον ΟΗΕ, ο ορισμός του “ιθαγενούς λαού” (και των πατρογονικών εστιών του) δεν είναι αυτός που εννοούμε οι αυτόχθονες λαοί ανά τον κόσμο, αλλά “ομάδα με διακριτή εθνική/θρησκευτική ταυτότητα μεσα σε κράτος άλλου λαού, συνήθως ιμπεριαλιστικού που κατέχει τα εδάφη του. βασική προϋποθεση για να είσαι ιθαγενής είναι να μην έχεις δικό σου κράτος αλλά να είσαι μειονότητα στο κράτος άλλου” πχ Cherokee στις ΗΠΑ. Οι Ελληνες δηλ δεν είμαστε ιθαγενείς αφού χτίσαμε κράτος, ούτε η 3000 ετών μειονότητές μας στην τουρκία ή στην Ουκρανία είναι, αλλά ούτε οι Ουκρανοί ή άλλοι Ευρωπαίοι είναι ιθαγενείς στις πατρογονικές εστίες τους παρά μόνο πχ οι Sáami που κατέχουν την πατρίδα τους Νορβηγοι Σουηδοί Φινλανδοί και Ρώσοι. Βλέπεις τι πλαίσιο χτίσανε; και όλες οι πολιτικές και δράσεις τους βασίζονται σε αυτό το ψέμα. Να μην απορούμε οταν βλέπουμε την εμμονή ΟΗΕδων με “τα ονειρα των (ηθελημένα) μεταναστών (που παρατούν την πατρίδα τους) που ψαχνουν καλυτερη ζωη” (στις πατριδες άλλων, και δίχως να θέλουν να ενσωματωθούν, χτιζοντας κρατος εν κράτει) και την πλήρη απαξίωση των ιθαγενών που παλεύουν να μείνουν στην πατρίδα τους και να διατηρήσουν τον πολιτισμό τους, όπως και την αδιανόητη συμψήφηση των εντελώς αντίθετων όρων πρόσφυγας + μετανάστης, δίνοντας στο ένα τις ιδιοτητες του άλλου (δηλ ο πρόσφυγας ( που κλαίει την πατριδα του) ΘΕΛΕΙ να μεινει για πάντα αλλού “στην δευτερη πατρίδα” κι οχι να γυρίσει το συντομότερο δυνατον οταν είναι ασφαλές, ενώ ο μετανάστης (απο επιλογη) ειναι αυτοματα κατατρεγμένος και δικαιούται άσυλο, άρα ειναι 2 οροι για το ιδιο πράγμα. Δες εδώ https://www.thetoc.gr/koinwnia/article/gunaikes-entopizoun-simeia-sto-kentro-tis-athinas-opou-tha-mporousan-na-biosoun-sexoualiki-parenoxlisi-eikones/ την επιλεγμένη επιδοτούμενη “δράση” που μιλά για “ εκτοπισμένους και ανιθαγενείς πληθυσμούς και των κοινοτήτων υποδοχής τους” αυτο ειμαστε οι ιθαγενείς: κοινότητες υποδοχής μεταναστών και τπτ άλλο. με “τοπικές διοικήσεις” και οχι κρατικές κυβερνήσεις, που έλεγε το οπενμπορντάκικο κομμα “βολτ ελλάδας” στο twitter πριν το κράξουνε.

Και αφού έγραψα πάλι κείμενο-τερας(τιο) να σε γλυκ��νω με κάτι όμορφο: Σαρακοστή στην Ιερά Μονή Ορους Σινά (+ αδελφική φιλία αιώνων μεταξύ Ελληνορθόδοξων μοναχών και Βεδουΐνων Μουσουλμάνων)

https://www.gastronomos.gr/topikes-kouzines/sarakosti-stin-iera-moni-oroys-sina-mia-koyzina-taxidi-stoys-aiones/191770/ “

ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ

Re: Χαίρομαι που αποσαφήνισες την τοποθέτησή σου! Δυστυχώς λες σκληρές αλήθειες, και πρέπει να στο πω, με τρόπο που είναι too much, ιδίως για το περιβάλλον του tumblr, αλλά πιστεύω αν κάποιος διαβάσει τα λόγια σου με προσοχή θα δει ότι απλώς περιγράφεις ιστορικά γεγονότα. 

Δεν έχω να προσθέσω κάτι ιδιαίτερο απλά να σχολιάσω μόνο ότι διαβάζοντας για την Πράσινη Πορεία, τα Ηνωμένα Έθνη λέει καταδίκασαν το Μαρόκο για αυτήν τους την τακτική. Από την άλλη, είναι και το γεγονός ότι η Ισπανία έφευγε σταδιακά από εκείνα τα μέρη ως πρώην αποικιοκράτις που σημαίνει ότι το όλο γεγονός ίσως ήταν πιο γκρίζο από την τακτική του Ερντογάν εναντίον των νομίμων συνόρων της Ελλάδας που ήταν ξεκάθαρα υβριδικός πόλεμος. Από πολλές απόψεις πιο ανήθικος ίσως από αυτόν των Μαροκινών αφού α) ο άμαχος πληθυσμός ήταν όλοι άσχετοι μετανάστες, ούτε καν Τούρκοι της ανατολικής Θράκης ας πούμε, β) ο Τουρκικός στρατός εξόπλισε μετανάστες άμαχους και του έβαλε να παραβγούν με τον Ελληνικό στρατό ενώ αυτός έστεκε πίσω, γ) η Τουρκία εξαπάτησε τους μετανάστες στέλνοντας τους μηνύματα ότι η Ελλάδα άνοιξε τα σύνορα!!! Ήταν ξεκάθαρα μη συμβατική εισβολή με την οποία επιχειρούσαν να ελέγξουν τα αντανακλαστικά της Ελλάδας και να εκβιάσουν την Ευρώπη, διατεθειμένοι να εξαπατήσουν και να θυσιάσουν χιλιάδες ανθρώπων στην πορεία. Είναι φοβερό πως για αυτό δεν άνοιξε μύτη. Δε νομίζω να υπέστη η Τουρκία καμιά κύρωση. Και μετά από κανένα δίμηνο το όλο θέμα είχε ξεχαστεί, όχι μόνο παγκοσμίως, αλλά και στην Ελλάδα!!! Είναι πραγματικά κουλό. Και σίγουρα κάποια από όσα κατηγορείται η Ελλάδα έχουν βάση στο μεταναστευτικό (π.χ βία, άθλιες συνθήκες στα κέντρα) αλλά το ότι είναι η Τουρκία που κάνει κυρίως την καμπάνια δυσφήμισης είναι για γέλια και για κλάματα. 

Αυτήν την απορία με τα υπέρογκα κόστη της παράνομης μετανάστευσης την έχω κι εγώ. Αλλά νομίζω δεν έχει να κάνει με τα οικονομικά τόσο, πέρα από την ��ξαπάτηση από διακινητές, οι χώρες - προορισμοί κάνουν δύσκολη την νόμιμη είσοδο, ζητώντας χαρτιά για τα οποία κάποιοι ίσως χρειάζονταν να περάσουν χίλια κύματα τόσο από τη δική τους γραφειοκρατία όσο και από αυτή της χώρας προορισμού. Πρέπει να προσκομίζουν χαρτιά τύπου ότι έχουν ικανή ταξιδιωτική ασφάλιση, ότι έχουν σταθερό εισόδημα, ότι έχουν ήδη κάνει συμβόλαια εργασίας στην χώρα προορισμού και άλλα τέτοια που μπορεί να είναι πολύ δύσκολα για τους μικρομεσαίους φτωχών ασιατικών ή αφρικανικών χωρών. Μπορεί δηλαδή αυτοί να έχουν και να δίνουν την περιουσία τους στους διακινητές, αλλά ουσιαστικά από εκεί και έπειτα (νομίζουν ότι) ξεμπερδεύουν χωρίς την χαρτούρα που μπορεί να θέλει μήνες ή χρόνια, ή που μπορεί εξ ορισμού να μην μπορούν να προσκομίσουν. Έπειτα σίγουρα η πλειονότητα είναι οικονομικοί μετανάστες, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι εντελώς άποροι. Μπορεί απλά να σημαίνει ότι δε βλέπουν μακροπρόθεσμο μέλλον στην χώρα τους. Κάτι τέτοιο μπορείς να πεις και για το brain drain των Ελλήνων μεταναστών - οι περισσότεροι δεν είναι άποροι του τύπου “κυριολεκτικά δεν έχω να φάω” αλλά φεύγουν για μακροπρόθεσμα καλύτερες αποδοχές και συνθήκες εργασίας. Είναι το ίδιο πράγμα περίπου με την διαφορά ότι ως μέλος της ΕΕ, οι πολίτες της Ελλάδας δεν έχουν κανέναν λόγο να δελεαστούν από την παράνομη μετανάστευση. Αλλά σε εκείνες τις χώρες υπάρχει και τεράστια επιρροή και εκμετάλλευση από τους διακινητές ούτως ή άλλως. 

Και η αλήθεια είναι ότι νόμιζα ότι υπερβάλλεις για τον ορισμό του ιθαγενούς από τον ΟΗΕ αλλά είχες δίκιο λολ

Ο ΟΗΕ αναφέρεται αποκλειστικά σε μειονοτικούς ιθαγενείς, δεν φαίνεται να εξετάζει καμία άλλη περίπτωση.

Τέλος πάντων, το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη πολιτική. Γνώμη μου είναι ότι η ρίζα αυτής της πολιτικής ήταν σωστή αρχικά αλλά όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους, χάνεται πλέον η ισορροπία. Δηλαδή προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους ευάλωτους εναντίον των ισχυρών εκμεταλλευτών αλλά έχουν αρχίσει να χάνουν τον έλεγχο του τρόπου εφαρμογής της δικαιοσύνης με αποτέλεσμα να δράττονται των ευκαιριών ψευδώς ευάλωτοι ή να πλήττονται οι ανίσχυροι που τσουβαλιάζονται με τους κακούς ισχυρούς. Και εν τέλει νομίζω πάλι οι πλούσιοι λευκοί βγαίνουν κερδισμένοι. Πχ το λευκό πλούσιο Χόλιγουντ κερδίζει δίνοντας την ψευδαίσθηση σε Αφροαμερικανούς πολίτες ότι αναγνωρίζει το στίγμα τους στην παγκόσμια ιστορία και προστατεύει τα δικαιώματά τους παρουσιάζοντας ευρωπαικές ιστορικές προσωπικότητες ως αφρικανικές (ενώ παράλληλα δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για την πραγματική και ενδιαφέρουσα ιστορία της Αφρικής). Ξέρουν ότι κάποιοι πολίτες έχουν ανάγκη μια τέτοια δικαίωση (και την έχουν τόσο ανάγκη που αρκετοί αρκούνται και στην ανιστόρητη δικαίωση) και είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για αυτήν και το εκμεταλλεύονται. Για το πρόσκαιρο οικονομικό κέρδος και το καλό ίματζ η Δύση αποσταθεροποιεί την ισορροπία, όπως είπα, με ταχύτητα που δεν είναι βιώσιμη. Οπότε πιστεύω εν καιρώ κάτι θα γίνει 100%, ας ελπίσουμε ό,τι γίνει να είναι σύντομο και όσο πιο ειρηνικό γίνεται τόσο για την Δύση όσο και την Ανατολή. 

Αλλά ας τα ξεχάσουμε αυτά τα καταθλιπτικά και θέλω να απέχω λίγο από πολιτικά /ιδεολογικά ποστ και όλο δέχομαι βομβαρδισμούς χαχαχαχ όχι μόνο από σένα δηλαδή

Το άρθρο του Γαστρονόμου ήταν όντως ανακούφιση :D

Φοβερό άρθρο και φωτογραφικό υλικό!

https://www.gastronomos.gr/topikes-kouzines/sarakosti-stin-iera-moni-oroys-sina-mia-koyzina-taxidi-stoys-aiones/191770/