#Ζούμε

[allo-frouto]

Καθώς κοίταζα τα φουγάρα από το εργοστάσιο της ΔΕΗ να βγάζουν μαύρο καπνό, σκέφτηκα πως αυτό είναι και το χρώμα της καρδιάς μου αυτή την περίοδο. Πώς είναι δυνατόν να άφησα τον εαυτό μου να σε χάσει; Πώς κατάφερα να χάσω και τον εαυτό μου στην διαδρομή; Πώς γίνεται να τα βλέπω πλέον όλα ασπρόμαυρα; Λες και είναι η ζωή μου μία παρτίδα σκάκι που όμως δεν με νοιάζει αν κερδίσω ή χάσω, αφού έχασα εσένα. Παίζω πια μηχανικά, ασυναίσθητα βαδίζω πλέον, ένα-δύο, τα πόδια μου πάνε μόνα τους στο πουθενά, ένα-δύο. Πώς γίνεται όλοι οι δρόμοι, ακόμη και αυτοί που παίρνω για να σε αποφύγω να οδηγούν σε εσένα; Κι όταν σε είδα με τον νέο εραστή σου, είπα μέσα μου: "Να της φέρεσαι όμορφα νεαρέ μου, γιατί σε χρειάζεται περισσότερο από όσο σε αγαπάει" και πέθανα μέσα μου. Εσύ όμως να προσέχεις και να γελάς, όσο εγώ θα παίζω σκάκι με τον εαυτό μου και θα κοιτάζω άσκοπα τον μαύρο καπνό από τα φουγάρα της ΔΕΗ και θα συλλογίζομαι παρέα με τον Θεό τις επιλογές μου.

Ήταν όμορφο και συνάμα θλιβερό.

[romios-gr]

Ζούμε στην πιο αντίχριστη και απάνθρωπη κοινωνία! Οι συνέπειες των lockdown βγαίνουν τώρα! »»»»»»  ΤΟ ΒΡΗΚΑΜΕ ΕΔΩ  «««««« Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/zoyme-stin-pio-antichristi-kai-apanthropi-koinonia-oi-synepeies-ton-lockdown-vgainoyn-tora/

[kaliarda]

αν ένας παλιός καθηγητής σας απ το λύκειο σας ρώταγε με ποιους τρόπους μπορεί να υποστηρίξει τους λοατκι μαθητές του, τι θα του προτείνατε;

[cinefesto]

Κριτική ταινίας : We Live in Time (Ζούμε τη Στιγμή)

Κριτική ταινίας : We Live in Time (Ζούμε τη Στιγμή) του John Crowley #review Με τους Andrew Garfield, Florence Pugh

Το We Live in Time (Ζούμε τη Στιγμή) του John Crowley παρά το ειλικρινές μήνυμα και την εντυπωσιακή υποκριτική του, δυσκολεύεται να ξεπεράσει τα κλισέ του είδους του. Η Almut και ο Tobias έρχονται κοντά μετά από μια αναπάντεχη συνάντηση που αλλάζει τη ζωή τους. Μέσα από στιγμιότυπα της κοινής τους ζωής — ερωτεύονται ο ένας τον άλλον, χτίζουν ένα σπίτι, γίνονται οικογένεια — αποκαλύπτεται μια…

[thewomengr]

Φάτσα μου, δε γίνεται να ζούμε χωριστά εμείς οι δυο...

[Όπως μας το διηγήθηκες - Marizza] Διαλυθήκαμε ψυχή μου... Μη κλαις μάτια μου, εγώ πάντα θα ελπίζω για εμάς... Πάντα θα σε προστατεύω!

“Ποιος μπορεί να νιώσει εύκολα το συναίσθημα, που έχεις μέσα σου;”. Μην αναρωτιέσαι, κανείς! Όλα είναι μοναδικά, ειδικά τα συναισθήματά μας.“Ποιος μπορεί να αντέξει τα “βάρη” της ψυχής σου;”. Μόνο εσ��, κανείς άλλος. Βίωσέ τα στο έπακρο.“Διαλύθηκες” ψυχή μου ύστερα από ένα τηλεφώνημα.Ξεκίνησε η μέρα σου με δάκρυα.Δάκρυα που μίλησαν στην ψυχή σου.Ήξερα ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή θα σε έχανα. Μου…

[ena-nistagmeno-koala]

πως νιώθουμε παράφορα

πως ζούμε έτσι αδιάφορα

[incurablydreamy]

«Κι αφιερώνω σε σένα που όλο τρέχεις στο άγνωστο

Κι ας απόμεινες μονός σ' ένα κόσμο αδιάφορο

Σε μια χαμένη ευτυχία που από λάθος προσπέρασες

Και σ' έναν έρωτα αέρα που ποτέ δεν ξεπέρασες..»

Κι αν δεν καταλήξουμε έτσι, τελικά γιατί αξίζει να ζούμε;

#mine

[nebula-of-sempiternal-dreams]

Τα πέντε στάδια του πένθους είναι τα ακόλουθα:

Άρνηση

Θυμός

Διαπραγμάτευση

Κατάθλιψη

Αποδοχή

Greek elections 2023

[aneipwth]

να χουμε κέφια σαν να μην ζούμε εδώ πέρα.

[0cean--soul]

λείπω άρα υπάρχω

Θα ταξιδεύαμε, έλεγα, ξανά κάποια στιγμή παρέα

Θα σε ρωτούσα << πώς είναι μια τέλεια Κυριακή >> και θα μου έλεγες, << σαν αυτή εδώ που ζούμε σήμερα >>.

Κι αν σου έλειψε κάποιος, σκέφτομαι, σημαίνει ότι έζησες.

[allo-frouto]

Καλη μερα να εχεις Χρύσα μου...

Ωραιο καφε θα πιω παλι σημερα🔥

Απόλαυσε τον!

[romios-gr]

Κ. Γρίβας: «Ζούμε τις πιο επικίνδυνες στιγμές της ανθρωπότητας μετά τον Ψυχρό Πόλεμο»… Το Ιράν θα πέσει μόνο με πυρηνικό πλήγμα Συνέντευξη: Χρήστος Μαζάνης Κάμερα: Nίκος Χριστοφάκης – Νίκος Μητρούσιας Παραγωγή: Zougla.gr WebTV 2024 Την άποψη ότι «η εποχή μας προσομοιάζει επικίνδυνα με την κατάσταση που υπήρχε πριν τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι ζούμε τις πιο επικίνδυνες στιγμές της ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/k-grivas-zoyme-tis-pio-epikindynes-stigmes-tis-anthropotitas-meta-ton-psychro-polemo-to-iran-tha-pesei-mono-me-pyriniko-pligma/

[xamogela-moy]

Πλέον είναι πιο εύκολο να γράφουμε για τον έρωτα, παρά να τον ζούμε…

[vasmous]

Ο κύριος Μαλαμας είχε πει μια φορά " θέλω να ρθεις και να με βρεις να κάτσεις να τα πούμε, πως νιώθουμε παράφορα πως ζούμε έτσι αδιάφορα " αντε Έλα να με βρεις

[am-a-deadpoet]

Η τελευταία φορά.

Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι η τελευταία φορά που θα δεις κάποιον.

Ίσως να είναι αύριο, ίσως να ήταν χθες, μπορεί και σήμερα.

Γίνονται τόσα πολλά τριγύρω μας που δεν μας αφήνουν να ζούμε πραγματι��ά, οι στιγμές περνάνε και δεν τους δίνουμε την ανάλογη πρ��σοχή.

Έτσι ξαφνικά μια από αυτές είναι και η τελευταία που είδες εκείνο το άτομο.

Και εσύ «δεν ήσουν» εκεί.

Σε παρακαλώ, μην ξεχνάς να ζεις.

[thewomengr]

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία αλλά πρώτα ζει, όπως ζούμε και εμείς μαζί της

[Γράφει η Joanna Sou] Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία αλλά πρώτα ζει, όπως ζούμε και εμείς μαζί της. Γιατί λοιπόν να μην ζούμε με ελπίδα και χαρά; Γιατί να μην ζούμε με ελπίδα και αισιοδοξία; Γιατί να μην ζούμε με αγάπη, σοφία, πίστη, παρέα με τη φίλη μας την ελπίδα; Ξεχνάμε όλα τα σημαντικά και μας κατακλύζει η απελπισία και ο φόβος. Μας αγκαλιάζει και κουρνιάζουμε από συνήθεια στην αγκαλιά του...

Περπάτησα σε μετέωρους ουρανούς, κρύφτηκα στα σκοτάδια μου, συνήθισα μα και αγάπησα τη μοναξιά μου. Όταν έχεις κάνει φίλο σου το φόβο, πώς μπορείς να ανοιχτείς στην ασφάλεια και στη σιγουριά; Όταν θυμάσαι από την εφηβεία σου μόνο αποτυχίες, απογοητεύσεις και προδοσίες, πώς μπορείς να ατενίζεις με αισιοδοξία το μέλλον που σου προδιαγράφεται; Όταν είσαι νέος, κρατάς την ελπίδα μα κι αυτή κάποια…