#Άνδρεα Αρβανιτίδου

[thewomengr]

Ήρθες και διέγραψες το παρελθόν μου, φώτισες το παρόν μου και πέρασες στην αιωνιότητα

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Η διαγραφή του παρελθόντος δεν γίνεται σε όμορφες στιγμές, αλλά μόνο σε ό,τι δεν αξίζει να θυμάσαι. Αναμνήσεις που δεν έχουν καμία αξία, μπορεί το κατάλληλο άτομο να τις πάρει μακριά.

Ένα φιλί ήταν ικανό να σβήσει ένα πονεμένο παρελθόν. Ένα φιλί ήταν ικανό να διαγράψει τα πάντα και όλα μέχρι τότε έμοιαζαν με φθηνούς ενθουσιασμούς. Η μορφή σου και το χαμόγελό σου, φώτισε το παρόν μου και έσβησε ό,τι άσχημο με πόνεσε. Με έκανε να ξεχάσω πληγές, λόγια και αγάπες που δεν άξιζαν. Το χθες με το τώρα ενώθηκαν με μια αγάπη που ήταν γραφτό να περάσει στην αιωνιότητα. Άραγε όλοι έχουν…

[thewomengr]

Μέσα σου είδα εμένα...

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Ό,τι πιο όμορφο να βλέπεις μέσα στα μάτια του εσένα και κάθε φορά που είναι δίπλα σου να θέλεις να γίνεσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.

Πόσο σπουδαίο είναι να είσαι ο εαυτός σου μέσα σε μια σχέση, να μην μετράς τα λόγια σου και κάθε φορά να σκέφτεσαι τι θα πεις!Ελεύθερη να ζεις και μέσα από την αγάπη να γεμίζεις την ψυχή σου με όλα όσα και ο άλλος έ��ει ανάγκη.Ό,τι πιο όμορφο να βλέπεις μέσα στα μάτια του εσένα και κάθε φορά που είναι δίπλα σου να θέλεις να γίνεσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.Μέσα στην ψυχή σου, εκεί που η…

[thewomengr]

Είναι στιγμές που η άβυσσος με καταπίνει...

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Μια άβυσσος που το σκοτάδι της μπορεί να σε καταπιεί ανά πάσα στιγμή. Ένα μαύρο πέπλο που σε τυλίγει αργά και βασανιστικά μέχρι να φτάσει κοντά στο λαιμό σου και να αρχίζει να σε πνίγει, να χάνεις το οξυγόνο χωρίς να αντιδράς.

Στιγμές είτε συχνές είτε διαρκούν λίγο, υπάρχουν όμως και άλλους τους καταπίνει το σκοτάδι και άλλοι προσπαθούν να μείνουν πολύ καιρό βυθισμένοι. Προσπαθούν να βρουν έναν λόγο να σηκωθούν και να περπατήσουν προς το φως.Μια άβυσσος που το σκοτάδι της μπορεί να σε καταπιεί ανά πάσα στιγμή. Ένα μαύρο πέπλο που σε τυλίγει αργά και βασανιστικά μέχρι να φτάσει κοντά στο λαιμό σου και να αρχίζει να σε…

[thewomengr]

Χάθηκα στο βλέμμα σου

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Χάθηκα μέσα σε ένα πέπλο αληθινού έρωτα, είδα τον εαυτό μου μέσα σου και όχι, δεν τρόμαξα. Όσο κι αν χάθηκα στο βάθος της ψυχής σου, ήξερες να με κρατάς στην επιφάνεια, η αγκαλιά σου πάντα εκεί σε κάθε όμορφη και άσχημη στιγμή.

Μέσα στα μάτια σου βυθίστηκα χωρίς να γνωρίζω τις συνέπειες.Η πρώτη μας ματιά που δεν κατάλαβα πόσο σημαντική ήταν.Με κοίταξες και δεν γνώριζα ότι κοιτάζω τον ίδιο μου τον εαυτό.Το βλέμμα σου πάνω μου έδωσε πνοή στο όνειρό σου κι εγώ τότε δεν ήμουν σε θέση να καταλάβω, να δω καθαρά.Το φιλί σου, το πρώτο μας φιλί, με έκανε να δω αυτό το βλέμμα γεμάτο λαχτάρα και αγάπη.Μια αγάπη διαφορετική από…

[thewomengr]

Δεν ανήκεις εδώ. Ποτέ δεν ανήκες...

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Δεν ανήκες σε έναν κόσμο τόσο άσχημο, εσύ ήσουν άγγελος που χάθηκε στην διαδρομή. Μα ίσως για κάποιο λόγο ήρθες σε τούτη την ζωή. Για να χαρίσεις την δική σου καρδιά κάπου που θα αξίζει, κάπου που η αγάπη σου ήταν μάθημα.

Μια ψυχή τόσο διάφανη σαν την δική σου γεννήθηκε σε λάθος εποχή ή μήπως γενικά σε λάθος κόσμο…Χαμογελούσες σε κάθε κακία και έπνιγες μέσα σου τον πόνο. Στην δυστυχία απαντούσες με χαμόγελο, εκείνο το λαμπερό, το αληθινό που έβγαινε μέσα από την ψυχή σου. Δύο μάτια γεμάτα αγάπη μετέδιδαν ό,τι πιο όμορφο σε όποιον ήταν τυχερός να σταθεί δίπλα σου.Μια καρδιά γενναιόδωρη που το μόνο που έκανε ήταν να…

[thewomengr]

Θα κρατάω πάντα ένα μικρό φως αναμμένο, μήπως και γυρίσεις...

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Ένα φως αναμμένο για την ψυχή σου, για να σε αφήσω να ζεις μέσα από μένα. Μέσα στα σκοτάδια δεν μπορεί τίποτα να γεννηθεί, όλα τελειώνουν, αλλά αν υπάρχει έστω μια ηλιαχτίδα, όλα μπορούν να αλλάξουν. Για μας αφήνω το φως, για να ξαναβρίσκουμε την αγάπη που νιώσαμε.

Σκοτείνιασε η πλάση όλη, τίποτα δεν έμεινε να φωτίζεται και φοβάμαι, αλήθεια φοβάμαι ότι αν γυρίσεις ποτέ, δεν θα με βρεις.Εδώ, στα υπόγεια της ψυχής μου που έχω χαθεί, κανείς δεν μπορεί να με βρει. Κουλουριασμένη σε μια γωνιά του κορμιού μου.Χάθηκες και ο κόσμος μου έσβησε, μέσα στην πίσσα τυλίχτηκε, τίποτα δεν βλέπω πια.Μα τι κάνω Θεέ μου, πώς θα με βρεις;Θα ανάψω ένα μικρό φως για να έρθει η…

[thewomengr]

Ένα φιλί με βάθος...

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Αμέτρητα φιλιά που έπεσαν στο κενό και με τα χρόνια ξεχάστηκαν. Δεν άφησαν καμία γεύση, καμία ανάμνηση, σαν να μην δόθηκαν ποτέ.

Φιλιά που ο καθένας μας σκορπάει άσκοπα μόνο και μόνο για ένα πάθος της στιγμής. Φιλιά ανούσια που δίνονται μόνο για να νιώσεις ότι πηγές κι εσύ με την μάζα.Πόσα φιλιά δώσαμε μόνο και μόνο γιατί έπρεπε, γιατί το επιτάσσει η ηλικία, η παρέα και κάποιες φορές ίσως και η κοινωνία;Πόσα φιλιά δόθηκαν χωρίς να νιώθεις αυτό το μοναδικό συναίσθημα, ένα πεταχτό φιλί, υγρό χωρίς βάθος, χωρίς ουσία;Αμέτρητα…

[thewomengr]

Η αίθουσα αναμονής...

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Σε αυτή την αίθουσα αναμονής μόνο φωνές ακούς, δεν υπάρχει ηρεμία, αυτή που αποζητάς πριν την εξέταση. Όλοι τρέχουν σαν αλαφιασμένοι, φωνάζουν γεμάτοι ένταση και νεύρα κι εγώ μέσα σε όλα αυτά πρέπει να υπομένω το χάος.

Πόσες αίθουσες αναμονής ενός νοσοκομείου άραγε μπορείς να αντέξεις;Καθισμένη σε μια γωνία, ατενίζοντας τον κόσμο που πάει και έρχεται.Στα έγκατα της γης, στο μείον δύο για άλλη μια πρόβα μέσα στο “Φέρετρο”, την λεγόμενη μαγνητική.Αμέτρητες οι φορές που στέκω στο ίδιο σημείο, σαν να μην πέρασαν έξι μήνες, σαν η προηγούμενη να ήταν μόλις εχθές.Σκυθρωπά πρόσωπα γεμάτα αγωνία για τα αποτελέσματα κι…

[thewomengr]

Μήπως σε θέλησα περισσότερο απ' ό,τι έπρεπε;

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Σε πόθησα τόσο πολύ που σε πόνεσα. Γιατί πάντα κάποιος να αγαπάει πιο πολύ ή μήπως και οι δύο αγαπάνε το ίδιο πολύ, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Δεν μοιάζουν οι αγάπες πάντα, μα σαν κουμπώνουν, καμία σημασία δεν έχει το πόσο και πώς αγαπάς.

Σε λαχτάρησα τόσο πολύ, πριν ακόμα γεννηθείς. Σε ονειρεύτηκα πριν την πρώτη σου κουβέντα πεις. Πριν καν κάνεις τα πρώτα βήματά σου, σε είχα κάνει δικό μου, σε φυλάκισα μέσα στην καρδιά μου για να μην χαθείς. Μήπως όμως σε θέλησα τόσο πολύ, μήπως δεν έ��ρεπε να σε προσμένω μια ζωή… Ίσως για αυτό να έφυγες νωρίς. Ίσως η αγάπη που κράτησα μέσα μου μέχρι να σε βρω να σε σκότωσε, να σε μάγεψε και να…

[thewomengr]

Όταν οι δικοί σου άνθρωποι δεν στηρίζουν τα όνειρά σου...

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Και καθώς τρως το ένα χαστούκι μετά το άλλο και ��τάνεις σε ένα σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή, είναι μόνο μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, αποφασίζεις να αγκαλιάσεις ένα ένα όλα τα όνειρα... Μα τι γίνεται όταν αυτό δεν αρέσει στους γύρω σου;

Έρχεται η στιγμή που τα όνειρα σου χτυπάνε την πόρτα γιατί τα άφησες στο συρτάρι του παιδικού σου δωματίου. Όνειρα που πίστευες μέχρι κάποια στιγμή αδύνατον να ακολουθήσεις.Μια καθημερινότητα σκληρή σε αναγκάζει να ξεχάσεις, να τα αφήσεις πίσω, γιατί άλλες είναι οι προτεραιότητές σου. Ξεχνάς όλα όσα ονειρεύτηκες, γιατί η επιβίωση και οι τρελοί ρυθμοί σε κάνουν έρμαιο της εποχής που ζούμε.Και…

[thewomengr]

Καλύτερα να υπήρχε ανάμεσά μας ένας ζωντανός χωρισμός...

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Είναι μια κραυγή που στάθηκε και πάγωσε μέσα μου εκεί την μια και μοναδική στιγμή που ο επίλογος δόθηκε τραγικά, όταν οι χτύποι σου σταμάτησαν και η ψυχή σου δεν ήταν πια δική μου, πέταξε ψηλά για να λυτρωθεί. Η καρδιά απλά έπαψε να υπάρχει και τα σ' αγαπώ όλα φυλακίστηκαν εντός μου, τυλίγοντάς με σε ένα σκοτάδι βαθύ μέσα μου.

Δάκρυα ξεχύνονται στο πάτωμα και τούτη την βραδιά. Μια βραδιά με φεγγάρι που φέρνει θύμησες. Την δική σου ξεχωριστή ανάμνηση.Πόσες φορές μέσα στα χρόνια ευχήθηκα να είχαμε χωρίσει και να ζούσες έστω και σε άλλη ήπειρο… Να ήξερα ότι ζεις και αναπνέεις. Ότι έστω για μια φορά θα μπορούσα να ακούσω την φωνή κι ας μην σε έβλεπα ξανά.Παρακαλούσα να ήταν όλα ένα αστείο και να ζεις στην Ανατολή, να σε…

[thewomengr]

Ένα "σ' αγαπώ" είπες και ξεμπέρδεψες...

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Στην αρχή όλα μέσα μας είναι μπερδεμένα, αλλά ο χρόνος ξεκαθαρίζει τα πάντα, ακόμα και τα συναισθήματα. Ίσως και κάποιοι δεν αγάπησαν ποτέ πραγματικά, άραγε μπορείς να καταλάβεις ποτέ αν ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου είναι αυτή η αγάπη που αξίζεις;

Όλα σε μια νέα σχέση είναι πασπαλισμένα με τον ενθουσιασμό. Στην αρχή όλα μοιάζουν ιδανικά, ροζ συννεφάκια και καρδούλες πάνω από το κεφάλι σου. Τι γίνεται όμως όταν όλα αυτά τα νιώθει μόνο ένας; Τι γίνεται όταν η λέξη “σ’ αγαπώ” είναι πλέον κάτι κοινό και έχει χάσει την πραγματική του αξία;Οι γυναίκες που λειτουργούν περισσότερο με το συναίσθημα, θεωρούν πολύ σημαντική την λέξη “σ’ αγαπώ”, θα…

[thewomengr]

Για σένα που με πήρες απ' το χέρι και μου έδειξες αγάπη τι θα πει...

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Πλέον μετά από σένα έχω πολλούς φιλικούς δεσμούς που αξίζουν περισσότερο από κάποιους συγγενείς, γιατί εσύ με έμαθες τι να προσέχω, να βλέπω μέσα σε ψυχές, να δίνω ευκαιρίες, αλλά να φεύγω όταν η ψυχή αρχίζει να ματώνει. Να φεύγω λίγο πριν το αίμα μέσα μου βάψει τα πάντα με χρώμα κόκκινο. Ξέρεις πώς είναι να ματώνει η ψυχή; Αλήθεια, ξέρεις; Αν δεν το ζήσεις, δεν θα καταλάβεις.

Μια φιλία που άνθισε έτσι ξαφνικά και κόπηκε βίαια μετά από ένα χρόνο, ήταν πολύ πιο σημαντική από άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος που μας έδενε το ίδιο αίμα. Δεν έχει σημασία το αίμα που λένε νερό δεν γίνεται. Πολλές φορές το συγγενικό αίμα γίνεται νερό χωρίς να το καταλάβεις. Σαν να μην σε ενώνει τίποτα, σαν να μην μεγάλωσες με ορισμένους ανθρώπους, απλά χάνεσαι και ο χρόνος πίσω δεν…

[thewomengr]

Προτιμώ την ειλικρίνεια από τα εύκολα ψέματα...

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Μας σερβίρουν το ψέμα σαν κάτι φυσιολογικό. Λίγοι διαθέτουν πλέον την ειλικρίνεια και την υποστηρίζουν. Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις με ειλικρίνεια και να περάσεις το μήνυμα, θέλει τρόπο όσο ωμή κι αν ακούγεται, θέλει ειδικό χειρισμό και πρέπει να μάθουμε να την ακούμε και να την δεχόμαστε.

Σε ��ια εποχή που το ψέμα έχει γίνει η φύση των ανθρώπων και η ειλικρίνεια θεωρείται ελάττωμα, είναι πολλοί εκείνοι που θέλουν να ακούνε ψέματα και να ζουν με βάση αυτά. Γιατί η αλήθεια πληγώνει, δεν την αντέχουν πολλοί, θέλει θάρρος και θράσος.Μια ζωή μέσα στο ψέμα δεν είναι ζωή, είναι μια αυταπάτη.Κάποτε με ρώτησαν πριν είκοσι χρόνια, ποιο είναι το ελάττωμά μου και τους είπα η ειλικρίνεια.Ακόμα…

[thewomengr]

Δεν υπάρχεις πια στη σκέψη μου...

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Και φτάνει ο κόμπος στο χτένι και λες τέλος, δεν υπάρχεις πια στην σκέψη μου και είναι τότε που νιώθεις ανάλαφρη και όσο περνάνε οι μέρες, η λύτρωση από το βάρος της αρνητικής ενέργειας είναι τόσο εμφανής, που σκέφτεσαι γιατί δεν έκοψες πιο νωρίς αυτή την τοξική σχέση.

Και έτσι απλά ένα πρωινό το μυαλό μου έκανε ένα κλικ και τσουπ σε έβγαλα από την ζωή μου.Όλη αυτή η τοξικότητα που λάμβανα τρία χρόνια έφτασε να με πνίγει.Πολλές φορές επιτρέπουμε συμπεριφορές προς τον εαυτό μας χωρίς να αντιδράμε, ανεχόμαστε ενώ γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν θα αλλάξει.Η τοξικότητα είναι από τις χειρότερες μορφές βίας μέσα σε μια σχέση. Σου ρουφάει την ενέργεια χωρίς καν να το…

[thewomengr]

Ένα βήμα προς την ελευθερία!

[Γράφει η Άνδρεα Αρβανιτίδου] Ένα βήμα είναι η ελευθερία που νιώθεις εσωτερικά, δεν έχει να κάνει αν μείνεις μόνη ή έχεις κάποιον σε αναμονή. Ο αέρας της πρέπει μέσα σου να μπει για να καταλάβεις ότι η ζωή που ζεις δεν είναι αυτή που σε κάνει να είσαι ο εαυτός σου, να απολαμβάνεις να χαίρεσαι με το καθετί.

Και ονομάζεις την μοναξιά ή την μοναχικότητα, ελευθερία. Είναι όμως έτσι τελικά;Ελευθερία θα πει να ζεις με ό,τι σε ευχαριστεί, να καταλαβαίνεις όταν πνίγεσαι από την ίδια σου την αναπνοή.Τύψεις, ενοχές, φόβος και σκέψεις κακές σε κρατάνε μακριά από αυτό που αξίζεις σε αυτή την ζωή.Ένα βήμα είναι η ελευθερία που νιώθεις εσωτερικά, δεν έχει να κάνει αν μείνεις μόνη ή έχεις κάποιον σε αναμονή. Ο…