#όπως μας το διηγήθηκες

[thewomengr]

Φάτσα μου, δε γίνεται να ζούμε χωριστά εμείς οι δυο...

[Όπως μας το διηγήθηκες - Marizza] Διαλυθήκαμε ψυχή μου... Μη κλαις μάτια μου, εγώ πάντα θα ελπίζω για εμάς... Πάντα θα σε προστατεύω!

“Ποιος μπορεί να νιώσει εύκολα το συναίσθημα, που έχεις μέσα σου;”. Μην αναρωτιέσαι, κανείς! Όλα είναι μοναδικά, ειδικά τα συναισθήματά μας.“Ποιος μπορεί να αντέξει τα “βάρη” της ψυχής σου;”. Μόνο εσύ, κανείς άλλος. Βίωσέ τα στο έπακρο.“Διαλύθηκες” ψυχή μου ύστερα από ένα τηλεφώνημα.Ξεκίνησε η μέρα σου με δάκρυα.Δάκρυα που μίλησαν στην ψυχή σου.Ήξερα ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή θα σε έχανα. Μου…

[thewomengr]

Για σένα που ρωτάς "γιατί δεν έφευγε;" - Η αληθινή ιστορία της Μάρθας

"Γιατί δεν έφευγε;" μια απορία, που έκανε την Μάρθα(*), αναγνώστρια της σελίδας μας, να βρει το θάρρος και να μας μιλήσει, ώστε να λύσει την απορία σ' αυτούς που τολμούν να την εκφράσουν... Σ' ένα χειμαρρώδες κείμενο που βρήκαμε στο mail μας, διαβάσαμε για τα πράγματα που βίωσε δίπλα στον κακοποιητικό σύντροφό της, για το "γιατί δεν έφευγε;" και το πώς κατάφερε εντέλει (ευτυχώς) να γλιτώσει.

“Γιατί δεν έφευγε;” μια απορία που (δυστυχώς) πολλοί εκφράζουν σε περιπτώσεις κακοποιητικών σχέσεων ή γάμων.“Γιατί δεν έφευγε;” μια απορία, που σε δεύτερη ανάγνωση ρίχνει μερίδιο της ευθύνης στην κακοποιημένη γυναίκα, η οποία έχει ήδη πολλά βάρη στην πλάτη της, για να της απιθώνουμε ελαφρά τη καρδία κι άλλα.“Γιατί δεν έφευγε;” μια απορία, που έκανε την Μάρθα(*), αναγνώστρια της σελίδας μας, να…

[thewomengr]

Ήσουν ένας ηθοποιός και όταν τελείωσε η παράσταση, έφυγες...

[Γράφει η Sasa Ken] Μα ο χρόνος δεν άργησε να εμφανίσει το αληθινό σου πρόσωπο και η κλεψύδρα της αγάπης σου άρχισε να μετρά αντίστροφα. Ήσουν ένας ηθοποιός και όταν τελείωσε η παράσταση, έφυγες. Στην αρχή οι ώρες, μετά οι μέρες μου άρχισαν να γίνονται σκοτεινές, με λύγιζαν, δεν μπορούσα να ανασάνω. Δεν έβλεπα φως, δεν ένιωθα χαρά πάρα μόνο σκοτάδι, το σκοτάδι που εσύ μου έδωσες. Άρχισα να βυθίζομαι ολοένα και πιο πολύ σαν ένα πλοίο που παλεύει με τα κύματα. Η αγκαλιά σου ήταν το ήρεμο λιμάνι μου, μα βρέθηκα απεγνωσμένα να προσπαθώ να κρατηθώ στην επιφάνεια της δικής σου θάλασσας.

Ήταν ένα όμορφο καλοκαιρινό πρωινό. Καθώς ο ήλιος φώτιζε το ηλιόλουστο σεντόνι που κάλυπτε ελαφρώς το σώμα μου, ξαπλωμένη στο κρεβάτι, ένιωθα το θαλασσινό αεράκι να χαϊδεύει τα μαλλιά μου. Άπλωσα το χέρι να σε αγγίξω και αισθάνθηκα το άγγιγμά σου, τόσο απαλό, όσο και η αγκαλιά σου. Ψιθυρίζοντας μου στο αυτί “μην αργήσεις να ετοιμαστείς”, ο λαιμός μου πόθησε και πήρε το υγρό φιλί σου. Ήθελα να…

[thewomengr]

Δειλός ή Εγωιστής;

[Όπως μας το διηγήθηκες - Seven Queen] Εσύ συνεχίζεις με ακόμη πιο έντονο φλερτ, εκείνη γοητεύεται μέρα με την μέρα περισσότερο. Της αρέσει αυτό το παιχνιδάκι μεταξύ σας. Σε περιμένει καθημερινά, να σε δει να την φλερτάρεις, να σε ακούσει.

Ήσουν στον εργασιακό σου χώρο όταν την πρωτοείδες. Πιθανόν να σου άρεσε ή να γοητεύθηκες από την πρώτη στιγμή που την είδες. Ίσως και μέρα με την μέρα να σου άρεσε και περισσότερο, αφού την έβλεπες πλέον καθημερινά.Αρχίζεις δειλά – δειλά να την φλερτάρεις με το βλέμμα σου, το χαμόγελό σου, την γλώσσα του σώματος, κάποια ωραία αστειάκια, έξυπνες ατάκες. Εκείνη στην αρχή δεν έχει καταλάβει τίποτα,…

[thewomengr]

Για σένα που ρωτάς "γιατί δεν έφευγε;" - Η αληθινή ιστορία της Μάρθας

"Γιατί δεν έφευγε;" μια απορία, που έκανε την Μάρθα(*), αναγνώστρια της σελίδας μας, να βρει το θάρρος και να μας μιλήσει, ώστε να λύσει την απορία σ' αυτούς που τολμούν να την εκφράσουν... Σ' ένα χειμαρρώδες κείμενο που βρήκαμε στο mail μας, διαβάσαμε για τα πράγματα που βίωσε δίπλα στον κακοποιητικό σύντροφό της, για το "γιατί δεν έφευγε;" και το πώς κατάφερε εντέλει (ευτυχώς) να γλιτώσει.

“Γιατί δεν έφευγε;” μια απορία που (δυστυχώς) πολλοί εκφράζουν σε περιπτώσεις κακοποιητικών σχέσεων ή γάμων.“Γιατί δεν έφευγε;” μια απορία, που σε δεύτερη ανάγνωση ρίχνει μερίδιο της ευθύνης στην κακοποιημένη γυναίκα, η οποία έχει ήδη πολλά βάρη στην πλάτη της, για να της απιθώνουμε ελαφρά τη καρδία κι άλλα.“Γιατί δεν έφευγε;” μια απορία, που έκανε την Μάρθα(*), αναγνώστρια της σελίδας μας, να…

[thewomengr]

Η σπίθα της αρχής μας...

[Όπως μας το διηγήθηκες - της Sasa Ken] Τα χάδια σου μέθυσαν με έρωτα τις καμπύλες του κορμιού μου. Μη φοβάσαι να με νιώσεις, κάθε άγγιγμά σου αναστατώνει τις λέξεις των ματιών μου.

Τα συναισθήματά μας έντονα, όπως και τα σώματά μας που ένιωσαν την έλξη και ο έρωτάς μας τα έκανε να λαμπυρίζουν στο φως της Πανσελήνου.Κράτησέ με σφιχτά στην αγκαλιά σου και ρίξε τις αναστολές μου καθώς τα μάτια σο�� με χαϊδεύουν απαλά.Θέλ�� να γευτώ το παθιασμένο σου φιλί στα χείλη μου, να δίνει πνοή στον χτύπο της καρδιά μου και να ξεδιψάσει την ψυχή μου που τόσο πολύ σε λαχταρά αγάπη μου.Τα…

[thewomengr]

Το παζλ

[Όπως μας το διηγήθηκες - Από την Άννα-Μαρία Κυργιαφίνη] Σε ένα παζλ, δε μπορείς να "ανήκεις" αν δεν "είσαι" κομμάτι του, αλλά αν "είσαι" ��λόκληρη εικόνα, δε χρειάζεται να "ανήκεις" στο παζλ.

Είναι αγώνας χωρίς τέλος το να “ανήκεις”.Είναι πόνος μα και λύτρωση το να “είσαι”.Σε έναν κόσμο γεμάτο άποψη και “πρέπει”, θέλει κότσια να στέκεσαι στα πόδια σου χωρίς αυτά και είναι ρίσκο η μοναξιά αν δε συμβιβάζεσαι. Οι άνθρωποι είμαστε σαν ένα παζλ που παλεύεις για ώρες να ταιριάξεις τα κομμάτια, μα σε μια στιγμή μπορεί να γκρεμιστεί ό,τι έχτισες με τόσο κόπο.Σε ένα παζλ, δε μπορείς να…

[thewomengr]

15 χρόνια χωρίς την κόρη μου....

Η ιστορία του Ανδρέα, γραμμένη από την Κική Γιοβανοπούλου (author του @TheWomen

Έχω να δω την κόρη μου 15 χρόνια κι αυτό είναι από μόνο του ίσως η πιο τρομαχτική φράση που μπορεί να ξεστομίσει ένας γονιός. Το πιο τρομαχτικό όμως δεν είναι αυτό, το πιο τρομαχτικό είναι πως μπορώ να την ξεστομίζω αβίαστα και καμιά φορά δίχως ίχνος συναισθήματος.Δεν είναι λίγες φορές που τυχαία ακούω ή διαβάζω ιστορίες γονέων – μπαμπάδων κυρίως – που έχουν χάσει κάθε επαφή με το παιδί τους και…

[thewomengr]

Το παζλ

[Όπως μας το διηγήθηκες - Από την Άννα-Μαρία Κυργιαφίνη] Σε ένα παζλ, δε μπορείς να "ανήκεις" αν δεν "είσαι" κομμάτι του, αλλά αν "είσαι" ολόκληρη εικόνα, δε χρειάζεται να "ανήκεις" στο παζλ.

Είναι αγώνας χωρίς τέλος το να “ανήκεις”.Είναι πόνος μα και λύτρωση το να “είσαι”.Σε έναν κόσμο γεμάτο άποψη και “πρέπει”, θέλει κότσια να στέκεσαι στα πόδια σου χωρίς αυτά και είναι ρίσκο η μοναξιά αν δε συμβιβάζεσαι.Οι άνθρωποι είμαστε σαν ένα παζλ που παλεύεις για ώρες να ταιριάξεις τα κομμάτια, μα σε μια στιγμή μπορεί να γκρεμιστεί ό,τι έχτισες με τόσο κόπο.Σε ένα παζλ, δε μπορείς να…

[thewomengr]

Άσε το αύριο...

[Γράφει η Μαίρη] Ζήσε το τώρα, πήγαινε την βόλτα σου, αγκάλιασε τους ανθρώπους που αγαπάς.

Φρόντισε άνθρωπε να θρηνείς το κάθε τι στην ώρα του. Πονάς, κλαις, υποφέρεις για κάτι που ίσως να μην έρθει και πότε. Μην χάνεις τον χρόνο σου, μην χαλάς την ζωή σου για τις σκέψεις σου για το “αν”. Ζήσε το τώρα, πήγαινε την βόλτα σου, αγκάλιασε τους ανθρώπους που αγαπάς. Προσπάθησε για την στιγμή που ζεις και άσε το αύριο για αύριο…Μαίρη

[thewomengr]

Απλά υπάρχεις και είναι αρκετό...

[Όπως μας το διηγήθηκες - Angel of Night] Άλλοι συναντιούνται νωρίς και άλλοι αργά, όταν δεν υπάρχει καμία περίπτωση να είναι μαζί. Εκεί είναι που πρέπει να επιλέξεις αν θα δεχτείς τα λίγα από όλα. Εκεί θα πρέπει να επιλέξεις έναν δρόμο γιατί δεν έχεις άλλη επιλογή.

Ήρθε κάπως αναπάντεχα η γνωριμία μας και μέσα στο πέρασμα του χρόνου, άρχισαν να πλημμυρίζουν συναισθήματα, που όμως θα βρουν κλειστή την είσοδο της καρδιάς της. Εκείνη αλλού και εγώ εδώ να αφουγκράζομαι τα λόγια αλλά και την σιωπή της. Πώς να εξηγήσει κανείς στην καρδιά ότι δεν είναι εφικτό ένα τέτοιο συναίσθημα χωρίς αντίκρισμα… Πώς να γυρίσει ο χρόνος πίσω στο πριν, όταν δεν είχε χαρίσει την…

[thewomengr]

Το παζλ

[Όπως μας το διηγήθηκες - Από την Άννα-Μαρία Κυργιαφίνη] Σε ένα παζλ, δε μπορείς να "ανήκεις" αν δεν "είσαι" κομμάτι του, αλλά αν "είσαι" ολόκληρη εικόνα, δε χρειάζεται να "ανήκεις" στο παζλ.

Είναι αγώνας χωρίς τέλος το να “ανήκεις”. Είναι πόνος μα και λύτρωση το να “είσαι”. Σε έναν κόσμο γεμάτο άποψη και “πρέπει”, θέλει κότσια να στέκεσαι στα πόδια σου χωρίς αυτά και είναι ρίσκο η μοναξιά αν δε συμβιβάζεσαι. Οι άνθρωποι είμαστε σαν ένα παζλ που παλεύεις για ώρες να ταιριάξεις τα κομμάτια, μα σε μια στιγμή μπορεί να γκρεμιστεί ό,τι έχτισες με τόσο κόπο. Σε ένα παζλ, δε μπορείς να…

[thewomengr]

Πώς γίνεται να μη θέλεις πια, ούτε καν να μου μιλάς;

Η ιστορία της Βιολέτας, γραμμένη από την Κική Γιοβανοπούλου (author του @TheWomen.gr )

Πώς γίνεται δυο άνθρωποι που αγαπήθηκαν, να γίνονται ξένοι; Πώς γίνεται να ξεχνιούνται τόσο εύκολα όρκοι, στιγμές και φιλιά; Πώς γίνεται να ξεθωριάζουν τα συναισθήματα, σαν φωτογραφίες κλεισμένες στο ντουλάπι; Χωρίσαμε. Χωρίσαμε και καταφέραμε να το κάνουμε ήρεμα και πολιτισμένα. Καταφέραμε να το κάνουμε ώριμα και χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις. Με σεβάστηκες και σε σεβάστηκα μέχρι το τέλος.…

[thewomengr]

Ήσουν ένας ηθοποιός και όταν τελείωσε η παράσταση, έφυγες...

[Όπως μας το διηγήθηκες - Της Sasa Ken] Μα ο χρόνος δεν άργησε να εμφανίσει το αληθινό σου πρόσωπο και η κλεψύδρα της αγάπης σου άρχισε να μετρά αντίστροφα. Ήσουν ένας ηθοποιός και όταν τελείωσε η παράσταση, έφυγες. Στην αρχή οι ώρες, μετά οι μέρες μου άρχισαν να γίνονται σκοτεινές, με λύγιζαν, δεν μπορούσα να ανασάνω. Δεν έβλεπα φως, δεν ένιωθα χαρά πάρα μόνο σκοτάδι, το σκοτάδι που εσύ μου έδωσες. Άρχισα να βυθίζομαι ολοένα και πιο πολύ σαν ένα πλοίο που παλεύει με τα κύματα. Η αγκαλιά σου ήταν το ήρεμο λιμάνι μου, μα βρέθηκα απεγνωσμένα να προσπαθώ να κρατηθώ στην επιφάνεια της δικής σου θάλασσας. #Σχέσεις #Έρωτας #Αγάπη #Προδοσία #Αλήθεια #Ψέμα #Γυναίκα #TheWomen

Ήταν ένα όμορφο καλοκαιρινό πρωινό. Καθώς ο ήλιος φώτιζε το ηλιόλουστο σεντόνι που κάλυπτε ελαφρώς το σώμα μου, ξαπλωμένη στο κρεβάτι, ένιωθα το θαλασσινό αεράκι να χαϊδεύει τα μαλλιά μου. Άπλωσα το χέρι να σε αγγίξω και αισθάνθηκα το άγγιγμά σου, τόσο απαλό, όσο και η αγκαλιά σου. Ψιθυρίζοντας μου στο αυτί “μην αργήσεις να ετοιμαστείς”, ο λαιμός μου πόθησε και πήρε το υγρό φιλί σου. Ήθελα να…

[thewomengr]

Ήσουν το πιο τρυφερό όνειρο... Γιατί έγινες εφιάλτης;

[Όπως μας το διηγήθηκες - Γράφει η Ανεμώνα] Θα σου ζητήσω μόνο μια εξήγηση. Τι έκανα και το αξίζω αυτό... Γιατί αποφάσισες μόνος σου κάτι που αφορούσε δύο; Αυτά ήταν τα λόγια σου αρκετές φορές όταν εγώ έκρινα κάτι λάθος και γελούσαμε. Πού πήγαν όλα εκείνα τα γλυκά σου λόγια; Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα μηνύματα σου και λιώνω.

Κάπου εκεί στον Αύγουστο σου έγραφα… όλα τα ένιωσα, αλλά δεν τα παραδέχτηκες ποτέ. Δικαιολογίες και ψέματα. Και τώρα ξαφνικά τα άκουσα από αλλού… αυτά που εσύ ποτέ δεν μπόρεσες να μου πεις. Αυτά που έγραψα τότε όμως, με πληγώνουν διπλά. Ο λόγος; Επειδή η λογική ήταν εκεί, η καρδιά όμως χτυπούσε δυνατά. Και τώρα που την ξερίζωσες και την έριξες στον πάτο με ένα συγνώμη, ψάχνει τρόπο να μπει στη…

[thewomengr]

Σε ευχαριστώ ακόμη και για τον πόνο, μου έμαθε πολλά. Αντίο...

[Όπως μας το διηγήθηκες - Της Σύλιας Π.] Πάντα θα σ' αγαπώ, το ξέρω κι εγώ, το ξέρεις κι εσύ. Αλλά δεν έχω πια τη δύναμη να βουτάω στη τρικυμία να σε σώσω και τελικά να είμαι εγώ εκείνη που πνίγεται. Προσπάθησα να σε μισήσω κιόλας. Αδύνατον.

Ναι, εγώ είμαι εδώ που μας άφησες και σ’ αγαπάω ακόμη… Όμως, πλέον δεν είμαι η γυναίκα που κάποτε είπες πως αγαπάς. Αν ήμουν η ίδια γυναίκα που ερωτεύτηκες, που πόνεσες, που πλήγωσες, που εκμεταλλεύτηκες, που κακοποίησες (σωματικά και λεκτικά), τώρα θα απαντούσα χωρίς κανένα δισταγμό στα μηνύματά σου, θα σου έδινα άλλη μια δέκατη τρίτη ευκαιρία, μήπως κι αυτή την -τελευταία πάντα- φορά κάνουμε…