#Γεύσεις

[epestrefe]

ΧΑΛΒΑΣ ΣΙΜΙΓΔΑΛΕΝΙΟΣ ΓΕΜΙΣΤΟΣ ΜΕ ΠΑΓΩΤΟ

Για τη γέμιση

1/2 κιλό παγωτό

Για το γαρνίρισμα

γλυκό του κουταλιού βύσσινο

Για το σιρόπι

370 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική

750 ml νερό

50 γρ. μέλι θυμαρίσιο

1 ξυλάκι κανέλας

3 γαρίφαλα (μοσχοκάρφια)

Για το χαλβά

300 γρ. σιμιγδάλι χοντρό

5 ml χυμό λεμονιού

1 κομμάτι φλούδας λεμονιού

150 ml ελαιόλαδο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

1. Φτιάξτε το σιρόπι: Βάλτε σε μια μέτρια κατσαρόλα το νερό, τη ζάχαρη, το μέλι και τοποθετήστε τη σε μέτρια φωτιά. Ανακατέψτε το μείγμα με ξύλινη κουτάλα μέχρι να λιώσει η ζάχαρη. Κατόπιν ρίξτε το χυμό λεμονιού, τη φλούδα λεμονιού, την κανέλα και τα γαρίφαλα. Αφήστε να βράσουν για 3-4 λεπτά. αποσύρετε το σκεύος από τη φωτιά και διατηρήστε το σιρόπι ζεστό.

2. Φτιάξτε το χαλβά: Σε άλλη κατσαρόλα ρίξτε το ελαιόλαδο και βάλτε τη σε μέτρια φωτιά. Μόλις ζεσταθεί καλά, προσθέστε το σιμιγδάλι κι ανακατέψτε με ξύλινη κουτάλα συνεχώς, μέχρι να καβουρδιστεί το σιμιγδάλι και να πάρει ένα χρυσαφί χρώμα.

3. Στη συνέχεια αποσύρετε από τη φωτιά και ρίξτε σιγά σιγά το σιρόπι, αφού το έχετε περάσει από σήτα, ανακατεύοντας συνεχώς. Ξαναβάλτε την κατσαρόλα σε χαμηλή φωτιά και αφήστε το χαλβά για 10’ μέχρι να απορροφηθεί το σιρόπι. Αποσύρετε από τη φωτιά και σκεπάστε τον με βαμβακερή πετσέτα για 5’-6’ λεπτά.

4. Μοντάρετε το γλυκό: Πάρτε 4 στρογγυλά μπολ, διαμέτρου 12 εκ. Απλώστε το χαλβά στη βάση και στα τοιχώματα του μπολ, με τη βοήθεια ενός κουταλιού ώστε να έχει πάχος 1 εκ. κάντε το ίδιο με τα υπόλοιπα μπολ.

5. Αφήστε λίγο να τραβήξει τα υγρά του ο χαλβάς και κατόπιν πάρτε από μια κουταλιά παγωτού καϊμάκι (καλό είναι να το έχετε βγάλει από την κατάψυξη πριν από 5 λεπτά) και βάλτε τις μέσα στα μπολ. Καλύψτε με χαλβά από πάνω.

6. Ισιώστε την επιφάνειά τους κι αφήστε να σταθούν για 5 λεπτά. αναποδογυρίστε σε πιάτα και βάλτε λίγο γλυκό του κουταλιού βύσσινο από πάνω πριν σερβίρετε.

[romios-gr]

Γεύσεις και Αναμνήσεις από τα Παλιά | Μαγειρεύοντας καγιανά με την Κυρία Φωτεινή στα Κανάλια Ηπείρου Μια Συνταγή, Χίλιες Αναμνήσεις: Γεύσεις και Φιλοξενία από την κυρία Φωτεινή. Στα ειδυλλιακά Κανάλια Άρτας, συναντήσαμε την φιλόξενη κυρία Φωτεινή, που μας άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της και την καρδιά της. Εκεί, στο καταφύγιό της τους καλοκαιρινούς μήνες, μας υποδέχτηκε με ένα δροσιστικό ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/geyseis-kai-anamniseis-apo-ta-palia-mageireyontas-kagiana-me-tin-kyria-foteini-sta-kanalia-ipeiroy/

[mikrofwno]

Το παλιό εστιατόριο έξω από την πόλη με τις τεράστιες μερίδες και τα σπέσιαλ συνοδευτικά

Τις μέρες που θέλεις να ξεσκάσεις και να φύγεις λίγο έξω από το κέντρο, μπορείς να κάνεις μια βόλτα στα ανατολικά και να βρεθείς να τρως ένα λουκούλλειο γεύμα στην περιοχή της Νέας Ραιδεστού. Εκεί, μόλις μπεις στο χωριό (το οποίο ανήκει στο Δήμο Θέρμης), θα δεις μπροστά σου το ψητοπωλείο Γιάννης που βρίσκεται εκεί για περισσότερα από 50 χρόνια και παρόλο που δε θα δώσεις ιδιαίτερη σημασία στην…

[emptyenough]

Θέλω έναν έρωτα βγαλμένο απ τον καινούργιο δίσκο της Μαρίνας. Όμορφο , απλό γεμάτο μουσικές , γεύσεις , χρώματα και αρώματα. Με βόλτες σε γραφικά στενά και θεες για να βλέπουμε αγκαλιά το ηλιοβασίλεμα. Με παγωτά και θερινα σινεμά. Έναν έρωτα με πλατιά χαμόγελα και αίσθηση γαλήνης. Βγαλμένο από ταινία. Έναν έρωτα διαφορετικό απ τους σημερινούς. Έναν από κεινους που σε γεμίζουν με ουσία. ❤️

Μαρίνα σε ευχαριστούμε.

[justforbooks]

Προζυμένια ψωμιά που ψήνονται σε ένα σπίτι στη Νέα Σμύρνη

Μέσα από την ενασχόλησή του με το προζύμι και την αργή ωρίμανση, ο Γιώργος Τασούλας επαναπροσδιόρισε τη σχέση του με τον χρόνο. Από τις καραντίνες μέχρι σήμερα, ζυμώνει, ξεφουρνίζει και μοιράζει τα γεμάτα γεύση ψωμιά του πόρτα πόρτα.

Το προζύμι υπάρχει στη ζωή του Γιώργου Τασούλα από παιδί, ήταν κομμάτι της καθημερινότητας για την οικογένειά του. «Έτσι μεγάλωσα. Όλα γίνονταν εμπειρικά, με ό,τι αλεύρι υπήρχε στο σπίτι. Σκοπός ήταν να υπάρχει ψωμί στο τραπέζι. Στο πατρικό μου ξεκίνησε η ιστορία. Δεν πήρα ποτέ ουσιαστικά την απόφαση να στραφώ σε αυτό μεγαλώνοντας, γιατί απλώς το προζυμένιο ψωμί είναι στο ηπειρώτικο DNA μου, είμαι αυτοδίδακτος “προζυμάς”. Το παιδί μου, που είναι δυόμισι χρονών, όταν το ρωτούν τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς, τους λέει “φτιάχνει ψωμιά”. Αυτό με βλέπει να κάνω και να γεμίζω χαρά».

Ο Γιώργος δεν έχει, ούτε είχε ποτέ καμία σχέση με τις επαγγελματικές κουζίνες. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και μετράει είκοσι πέντε χρόνια στον χώρο της εκπαίδευσης, ενώ για κάμποσα χρόνια δούλεψε και σε εφημερίδες, περιοδικά, στο ραδιόφωνο. «Δεν βιοπορίζομαι από την ενασχόλησή μου με το προζύμι, από αυτήν όμως αντλώ ικανοποίηση. Πάντα ζύμωνα ψωμιά, με θυμάμαι δηλαδή ως φοιτητής να κάνω πειράματα, να τηλεφωνώ στη μάνα μου και να μου δίνει οδηγίες τότε που δεν υπήρχαν σόσιαλ μίντια και το ίντερνετ ήταν ακόμη φτωχό. Όση διαθέσιμη γνώση υπήρχε, λοιπόν, στο σόι την εξάντλησα».

Κάποια στιγμή άφησε την εμπορική μαγιά και πέρασε στο φυσικό προζύμι και στην αργή ωρίμανση, «έψαχνα τις γεύσεις με τις οποίες μεγάλωσα. Το έκανα αρχικά για μένα, μια και δεν έβρισκα να αγοράσω ψωμί με τη γεύση που ήθελα και θυμόμουν, έτσι αποφάσισα να το φτιάξω μόνος μου. Ο κόσμος της αργής ωρίμανσης και του προζυμιού, εκτός από τέχνη, έχει και πολλή επιστήμη. Ήθελα να καταλαβαίνω όλο τον μηχανισμό του, δεν μου αρκούσε να ακολουθώ απλά τα βήματα.

Στην πορεία βρήκα σεμινάρια και βιβλία, συνάντησα ανθρώπους που μοιράζονταν το ίδιο πάθος, έκανα ατελείωτες συζητήσεις και πολλά πειράματα. Το “trial and error” σε αυτή την τέχνη είναι η απόλυτη στρατηγική μάθησης. Ό,τι και να σου μεταφέρουν, ό,τι και να διαβάσεις, αν δεν πιάσεις με τα χέρια σου το ζυμάρι να το νιώσεις, να καταλάβεις τα στάδια που περνάει το αλεύρι μέχρι να γίνει ψωμί, κάνεις μισή δουλειά. Ακόμα ψάχνω και μαθαίνω νέες τεχνικές και ανοίγω νέους κύκλους αναζήτησης».

Το προζύμι και η μακρά ωρίμανση έχουν τη δική τους ιεροτελεστία, «έχουν βήματα και χρόνους και απαιτείται υπομονή και αγάπη για να δώσεις την ευκαιρία στο αλεύρι να απελευθερώσει τα θρεπτικά συστατικά του και να μετατραπεί σε μια θρεπτική τροφή». Όλη αυτή η διαδικασία είναι ένα τελετουργικό για εκείνον, «μια άγκυρα στο εδώ και τώρα», έτσι την περιγράφει, αφού μέσω αυτής επαναπροσδιόρισε τη σχέση του με τον χρόνο.

«Το μυαλό αδειάζει, σταματάς τις πολλές σκέψεις, είσαι εσύ και οι ζύμες σου που σιγά σιγά τις μεταμορφώνεις σε ψωμί. H διαδικασία παρασκευής ενός ψωμιού είναι ��αι τρομερά αγχολυτική. Εξάλλου, όποιος μπλέξει με το προζύμι δύσκολα ξεμπλέκει. Σου αλλάζει τη νοοτροπία για την αξία της ετοιμασίας της τροφής. Είναι μια συνεχής άσκηση υπομονής και σεβασμού στις διαδικασίες».

Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά που περιγράφει; Ίσως, γιατί όλοι λίγο πολύ δοκιμάσαμε να πιάσουμε ζυμάρια στα χέρια πριν από τέσσερα χρόνια, τα ξεφουρνίσματα έδιναν κι έπαιρναν στα stories της καραντίνας, και όταν ξαναβγήκαμε στην πόλη το κίνημα των τριτοκυματικών φούρνων μόλις έκανε την πρώτη του εμφάνιση.

Και ο Γιώργος ήταν ένας από αυτούς που μέσα στον κορωνοϊό ασχολήθηκε πιο εντατικά με το ψωμί, «ειδικά μετά την πρώτη καραντίνα, όταν άρχισαν όλα να μαυρίζουν, τα προζυμένια μου ψωμιά έγιναν αφορμή για να συναντιέμαι με φίλους και γνωστούς. Τους τα πήγαινα φίλεμα, στέλναμε τα SMS μας και βρισκόμασταν. Τα λέγαμε, τρώγαμε το ψωμί και ξαναγυρνάγαμε στην καραντίνα μας. Είχα φτιάξει και ένα hashtag (#sharing_is_caring) για τις φωτογραφίες που ανεβάζαμε στα σόσιαλ». Όλο αυτό εξελίχθηκε σε μια κοινότητα. «Οι φίλοι μου μίλησαν για τα ψωμιά μου στους φίλους τους και έτσι γεννήθηκε το Bobota - The sourdough project».

Πώς λειτουργεί σήμερα η Bobota: σε αρκετούς έδωσε από το προζύμι του και τους έδειξε πώς να φτιάχνουν το δικό τους ψωμί. Στους υπόλοιπους έχει αφιερώσει τις Παρασκευές του, τους ψήνει τα ψωμιά της εβδομάδας. Μέχρι την Τετάρτη μπορείτε να του στέλνετε μήνυμα στο Ιnstagram για την παραγγελία σας. Την Πέμπτη ζυμώνει τα ψωμιά, τα αφήνει να ωριμάσουν στο ψυγείο, την επόμενη μέρα μπαίνουν για ψήσιμο και ξεκινάει να κάνει delivery μαζί με τον αδελφό του, πόρτα πόρτα.

Προφανώς δεν φτιάχνει μπομπότα, το ψωμί που κατανάλωναν κατά τη διάρκεια της Κατοχής στην Ελλάδα, όταν τα τρόφιμα σπάνιζαν και οι άνθρωποι έπρεπε να επιβιώνουν με πολύ περιορισμένους πόρους. Παρασκευαζόταν κυρίως από αλεύρι καλαμποκιού, το οποίο ήταν πιο εύκολο να βρεθεί. Συνήθως το ανακάτευαν και με άλλα υλικά, όπως κάστανα ή ακόμη και αλεύρι από ρίζες δέντρων ή άλλους σπόρους που υπήρχαν διαθέσιμοι. «Αυτό το είδος ψωμιού ήταν φτωχικό, φτιαγμένο κυρίως για να χορτάσει και να δώσει ενέργεια. Η μπομπότα είναι ένα σύμβολο για το πώς οι άνθρωποι καταφέρνουν να προσαρμοστούν και να επιβιώσουν σε εξαιρετικά δύσκολ��ς συνθήκες, γι’ αυτό το επέλεξα ως όνομα του πρότζεκτ».

Κάθε τόσο προσπαθεί να προσθέτει κάτι νέο στο Bobota - The sourdough project. Πάντα έχει το «κλασικό» του ψωμί με τα τρία διαφορετικά άλευρα (ημιολικής, ολικής και κίτρινο) που ταιριάζει με όλα τα φαγητά και είναι ο απόλυτος συνδυασμός με αυγά μάτια με ρευστό κρόκο, τηγανισμένα σε φρέσκο βούτυρο. Κυνηγάει τα πετροαλεσμένα άλευρα γιατί περιέχουν μεγαλύτερη ποσότητα από τον αρχικό καρπό του σταριού. «Σπουδαίο ρόλο παίζει η σωστή ωρίμανση. Έτσι το ψωμί, με φυσικό τρόπο, αποκτά αρώματα και βάθος στη γεύση. Γενικά, δεν τσιγκουνεύομαι και το σπουδαιότερο συστατικό όλων που είναι ο χρόνος που πρέπει να δώσεις».

Ψήνει επίσης ένα ολικής με 60% αλεύρι ολικής και 40% ημιολικής που έχει γεύση μεστή, έντονα αρώματα, είναι εξαιρετική πηγή φυτικών ινών και απογειώνει τα όσπρια.

Κάνει και ψωμί με χαρούπι, είτε σκέτο είτε γεμιστό με καρπούς και φρούτα ‒ αυτό δοκιμάστε το με μια πικάντικη γραβιέρα και ένα ποτήρι κρασί.

Τώρα πια το καλοφτιαγμένο ψωμί με προζύμι είναι η απόλυτη τάση, δεν μπορούμε να το φάμε κακό, του δίνουμε βάση, το βρίσκουμε παντού και χειροποίητο, έχουμε αφήσει πίσω μας τις φραντζόλες πολυτελείας. «Το ψωμί υπήρξε στήριγμα στην εξέλιξη του ανθρώπου. Είχε εξέχουσα θέση στην καθημερινότητά του, συνδέθηκε ακόμα και με διάφορα τελετουργικά. Μετά ήρθε η βιομηχανοποιημένη παραγωγή που το έδωσε φτηνό και χόρτασε τους πολλούς. Κάπου εκεί, στον βωμό της ποσότητας χάθηκε η ποιότητα και δαιμονοποιήθηκε η κατανάλωσή του».

Ωστόσο, παρότι το ψάχνουμε πολύ με το ψωμί πια, ο Γιώργος βλέπει να επικρατούν ακόμα οι μύθοι οι σχετικοί με αυτό. «Μετά ήρθαν τα social media και ξαναθυμήθηκε ο κόσμος ότι κάποτε γνωρίζαμε να φτιάχνουμε οι ίδιοι, με φυσικό προζύμι, το ψωμί μας. Εκείνα όμως έχουν στρέψει και την κουβέντα σε λάθος κατεύθυνση, μας έχουν κάνει να θεωρούμε “σωστά” μόνο τα καρβέλια με την τεράστια κυψέλωση που, αν μη τι άλλο, είναι εντυπωσιακή, αλλά δοκίμασε να κάνεις βούτα σε χωριάτικη με μια τέτοια φέτα ψωμί. Είναι πιο σημαντικό το να φτιάξεις με τα χέρια σου το ψωμί σου από το να σε απασχολεί το αισθητικό κομμάτι και να σε απογοητεύει το ότι δεν πέτυχες το “oven spring”».

Τον τελευταίο καιρό πειραματίζεται με τα μπαχαρικά και τα μυρωδικά, αγαπημένο του ψωμί είναι ένα γεμιστό με κόλιανδρο, άνηθο, ��αϊντανό, πράσινα κρεμμυδάκια και σχοινόπρασο. Παράλληλα, δουλεύει ώστε να τελειοποιήσει άμεσα τη συνταγή των cookies με προζύμι, ώστε να φτάνουν και αυτά στην πόρτα μας τις Παρασκευές.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[loulouditouheimona]

Γεύσεις, χρώματα, αρώματα, που γίνονται συναισθήματα και χαμόγελα, ξεκλειδώνουν αγκαλιές και ζωγραφίζουν όνειρα

[for-your-eyes-only-16]

Νιώθω λες και μου αγόρασες ένα χωνάκι παγωτό, επιλέγοντας τις αγαπημένες μου γεύσεις.

Και αυτό με έκανε ευτυχισμένη. Ευτυχισμένη, γιατί έκανες κάτι για εμένα, χωρίς κα�� να στο ζητήσω.

Όλες οι γεύσεις παγωτού που μου αρέσουν, σε ένα χωνάκι παγωτού που εσύ θέλησες να μου χαρίσεις.

Έκανες το μεσα μου να λιώνει, κι ας ήταν παγωνιά έξω.

Και λίγο προτού προλάβω όμως να απολαύσω το παγωτό που μου χάρισες, το άρπαξες μέσα από τα χέρια μου, απροσδόκητα, χωρίς καμία προειδοποίηση.

Εγώ περίμενα πως ήθελες να το γευτείς κι εσύ λίγο, και για αυτό δεν αντέδρασα.

Ωστόσο, αντί να το κρατήσεις στα χέρια σου και να το γευτείς, το πέταξες αμέσως στον κάδο απορριμάτων.

Και αμέσως μετά έφυγες.

Χωρίς καν να με κοιτάξεις.

Χωρίς καν να μου εξηγήσεις το λόγο που το έκανες αυτό.

Κι εγώ έμεινα εκεί. Βουβή. Ξαφνιασμένη.

Να κοιτάζω μία το παγωτό μου που μόλις έριξες στον κάδο, κι από την άλλη να κοιτάζω εσένα να φεύγεις.

Και δεν μπορούσα να αντιδράσω, να φωνάξω, να τσιρίξω.

Τα έχασα όλα, με μια κίνηση, σε μια στιγμή.

- Ejo

27.03.2024

[itsdecemberunderground]

Για σκέψου να μην πρόφταινα

κι αυτό το καλοκαίρι

να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό

να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου

να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές

να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις

ν’ ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας

να καταλαβαίνω τούς δικούς μου που αγαπώ

να μην αδημονώ μ’ αυτούς που με στηρίζουν

να σκέφτομαι κι εκείνους που θέλησα να ξεχάσω

να βρίσκω φίλους που έρχονται από μακριά

ν’ αφήνω κι άλλες ζωές να μπαίνουν στη δική μου

να κολυμπάω σε θάλασσες ζεστές

ν’ αντικρίζω φρέσκα σώματα γυμνά

ν’ αναπολήσω έρωτες, να ονειρευτώ καινούργιους

ν’ αντιληφθώ τα πράγματα που αλλάζουν.

Έτσι καθώς τα πρόφτασα αυτό το καλοκαίρι

λέω να ελπίζω για προσεχή Χριστούγεννα

για κάποια επόμενη Πρωτοχρονιά

– άσε να δούμε και για παραπέρα.

Τίτος Πατρίκιος

[s-yugen]

A year from now everything will be different.

Μια ελπιδοφόρα, παρηγορητική και ταυτόχρονα τόσο τρομακτική φράση που συχνά ξεχνάμε. Τα πράγματα αλλάζουν και θα συνεχίζουν αλλάζουν. Η διαφορά βρίσκεται στο πώς εμείς προσαρμοζόμαστε πώς αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα και αν επιλέγουμε να εξελιχθούμε ή να παραμείνουμε ίδιοι περιμένοντας να μη μας αγγίζουν αλλαγές.

Σε ένα χρόνο από τώρα, μπορεί να συνεχίσεις να έχεις όσα και σήμερα, μπορεί να έχεις περισσότερα, αλλά μπορεί να έχεις και λιγότερα. Σε έναν χρόνο από τώρα, μπορεί να μη σε κάνουν χαρούμενη τα ίδια πράγματα, οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιες γεύσεις και μυρωδιές ή τα ιδια μέρη. Σε ένα χρόνο από τώρα μπορεί να έχεις ανακαλύψει νέα πράγματα που γεμίζουν την ψυχή σου, νέα μουσική, νέα φαγητά, νέα στοιχεία του εαυτού σου. Σε ένα χρόνο από τώρα ίσως είναι άλλα άτομα στην «συχνές» κλήσεις σου. Σε ένα χρόνο από τώρα, τα μάτια σου θα λάμπουν και θα ενθουσιάζεσαι επειδή θα συναντήσεις διαφορετικά άτομα. Σε έναν χρόνο από τώρα, πολλοί θα έχουν φύγει. Εσύ θα έχεις φύγει. Σε ένα χρόνο από τώρα, θα έρθουν καινούριοι. Θα πας σε καινούργιους. Σε ένα χρόνο από τώρα, τίποτα δεν θα έχει αλλάξει, μα πολλά θα είναι διαφορετικά.

Σήμερα, εκτίμησε το τώρα. Βγες με όσους είναι στην γειτονιά σου. Πήγαινε στο ίδιο καφέ. Κάνε την ίδια παραγγελία. Σήμερα, κάνε τα ίδια τηλεφωνήματα. Περπάτησε τους ίδιους δρόμους. Ζήσε την ίδια ρουτίνα. Σήμερα, αγάπησε τη συνήθεια, το βαρετό, το ίδιο, το οικείο. Αύριο θα έρθει κάτι άλλο. Καλύτερο, ή χειρότερο, μα σίγουρα διαφορετικό…

[xeimarras]

Έκανα για χρόνια Karelia καπνό αρωματικό.

Δεν "κόστιζε" πολλά τότε. Λίγα μόνο χρήματα αρκούσαν.

Τότε τα τσιγάρα μας ήταν "φθηνά".

(...)

Συνήθιζα να ανοίγω το σφραγισμένο σακουλάκι, να χώνω τη μύτη μου μέσα στη συσκευασία και να "ρουφάω" τη μυρωδιά του νωπου καπνού με γεύση μέλι! Τα αρώματα και η ένταση του, έκαναν το μυαλό μου να μουδιάζει και τα μάτια μου να αλιθωριζουν! Εστριβα χοντρά τσιγάρα με χαρτακια drum μπλε και πάντα τραβούσα όσο πιο πολυ μεγάλες τζούρες μπορούσα για να ευχαριστηθώ τις γεύσεις, πριν προλάβει ο καπνός να γίνει τρίμματα... Λατρεύω το μέλι! Αγόρασα διάφορες θήκες καπνού και έκανα τα πάντα για να μένει πάντα νωπος ο καπνός, φρέσκος και να διατηρούνται τα χαρακτηριστικά του και αυτό το άρωμα του μελιού!

Άργησα, μου πήρε χρόνια να καταλάβω ότι ο καπνός μου έγινε τρίμματα και σταμάτησε να έχει το ίδιο άρωμα μελιού όπως στην αρχή.

Δεν ηταν πλέον το ίδιο τσιγάρο και εγώ συνέχισα να αγοράζω πακέτα καπνούς και να καπνίζω, από συνήθεια πλέον και ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ανοίξω μια συσκευασία θα χώσω τη μύτη μου και θα γεμίσουν τα ρουθούνια μου με τις ίδιες μυρωδιές, θα στρίψω ένα τσιγάρο και θα είναι όπως εκείνα τα πρώτα.

Ο καπνός μου κάθε μέρα ήταν ολο και πιο ξερός, όλο και πιο τρίμμα, όλο και περισσότερο μου έκαιγε το λαιμό.

Επρεπε να αλλάξω μάρκα ή να κόψω το κάπνισμα... Τα έκανα και τα δύο, μα μεγαλύτερο αποτέλεσμ�� έχει πλέον το δεύτερο.

(...)

Θα ξανακαπνιζα; ίσως όχι. Δεν ξέρω. Μπορεί ναι.

Υπό ένα απαράβατο όρο όμως. Να άνοιγα ξανά, τον ίδιο karelia με μέλι σε Χαρτάκια drum μπλε, που ερωτεύτηκα τότε.

Την ίδια ένταση, τις ίδιες γεύσεις, τα ίδια αρώματα.

Τίποτα λιγότερο από εκείνο τον καπνό.

Δεν γράφω για τσιγάρα και καπνούς.

Γράφω για "φθηνά τσιγάρα" και ανθρώπους.

Είμαι από αυτούς που πάντα κάπνιζαν φτηνά τσιγάρα...

Nos

[allo-frouto]

Μ αρέσουν οι ξινές γεύσεις 🍏

Πες μας, εσένα τι φρούτα σ αρέσουν?

Ξινόμηλα, ανανάς, καρπούζι…

[kgoldtemporarygallery]

ΔΕΚΑ | Έκθεση σύγχρονης τέχνης Εγκαίνια: Παρασκευή 21 Ιουλίου, 20:00 21-30 Ιουλίου 2023 11:00-14:00 και 19:00-22:00  Αγία Παρασκευή Λέσβου Είσοδος ελεύθερη 

Για τα εγκαίνια της έκθεσης, θα υπάρχει δωρεάν λεωφορείο μετ’ επιστροφής από τη Μυτιλήνη προς την K-Gold Temporary Gallery. Αναχώρηση από το σταθμό υπεραστικών λεωφορείων, την Παρασκευή 21 Ιουλίου στις 19:00. Κρατήσεις: 6942202222

——

Η K-Gold Temporary Gallery γιορτάζει το καλοκαίρι του 2023 τη δέκατη επέτειο δράσης της στη Λέσβο με την έκθεση «ΔΕΚΑ» σε επιμέλεια του Νικόλα Βαμβουκλή. Παρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά έργα μερικών από τους σημαντικότερους εικαστικούς και χορογράφους διεθνώς, οι οποίοι πειραματίστηκαν με το βίντεο και το φιλμ για να καταγράψουν το σώμα σε κίνηση.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Marina Abramović, Allora & Calzadilla, Cory Arcangel, Vanessa Beecroft, Mats Ek, William Forsythe, Liam Gillick & Gelatin, Maria Lassnig, Anna Maria Maiolino, Li Ran και Pipilotti Rist.

Στα εγκαίνια, ο δημόσιος χώρος έξω από τη Gallery πλημμυρίζει από τα δυναμικά beats του Mic Meimaroglou και παραδοσιακές γεύσεις σε ένα πάρτυ που γεφυρώνει τη σύγχρονη μουσική με την τοπική γαστρονομία.

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, η αυλή της Gallery φιλοξενεί την ηχητική εγκατάσταση «24 Χοροί για Ηλεκτρικό Πιάνο» του Cory Arcangel, η οποία παρουσιάστηκε σε μια παγκόσμια περιοδεία που περιελάμβανε το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη.

Το κοινό θα μπορεί ακόμα να επισκεφτεί τη βιβλιοθήκη της Gallery που εμπλουτίστηκε το 2023 με πάνω από 500 εκδόσεις — μια σημαντική δωρεά κορυφαίων ελληνικών μουσείων τέχνης και πολιτιστικών ιδρυμάτων.

Τέλος, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της έκθεσης πραγματοποιείται από το βιωματικό πολυχώρο τέχνης «Λευκό Χαρτί» στη Μυτιλήνη με δημιουργικά εργαστήρια για μικρούς και μεγάλους. Πληροφορίες: 6936808204.

Η έκθεση «ΔΕΚΑ» υλοποιείται με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, της Πρεσβείας της Βραζιλίας στην Ελλάδα, του Guimarães Rosa Institute, της Πρεσβείας της Ελβετίας στην Ελλάδα και της Αυστριακής Πρεσβείας στην Αθήνα.

[theniightsofwonder]

Θέλω να ταξιδέψω

να γνωρίσω ανθρώπους

να γευτώ αλλιώτικες γεύσεις

να μυρίσω ευωδιές

που ο αέρας μου φέρνει

από άλλους τόπους

Να πάψω να λησμονώ

εκείνο το πρώτο το φιλί σου

που μάταια προσπαθώ

να αφήσω πίσω

με μάταιες υποκατάστατες απολαύσεις

Το βράδυ πριν κοιμηθώ

θέλω στα τσαλακωμένα τα σεντόνια μου

γυμνή να πέσω

αμόλυντη και καθαρή

να αφεθώ μονάχα

στο δροσερό αεράκι

μιας Αυγουστιατικης νύχτας

που φουντώνει μια λαχτάρα για ζωή

Το βράδυ πριν κοιμηθώ

ξεχνάω τα βαθιά μου θέλω

και ντύνομαι βαριά

όσο πιο βαριά μπορώ

φοράω καλά τη μελαγχολία μου

φοράω τις μολυσμένες μου σκέψεις

με ντύνω με τα παιδικά μου τραύματα

και με στολίζω με βαθιές

κόκκινες γραμμές

στα χέρια και τα πόδια μου

Το βράδυ πριν κοιμηθώ

ντύνομαι με όλα τα κουρέλια του εαυτού μου

δίχως καμιά παράλειψη

Και αν τύχει και κάποιο λείπει

διόλου μη μ’αδικήσετε

και πείτε πως ξεμπέρδεψα

Αν μη τι άλλο μάτι δε κλείνω

μια μια ημιτελή φορεσιά

Το βράδυ πριν κοιμηθώ

αρχίζω να ασφυκτιώ

ξεχνώντας κάθε δροσερό αεράκι

ξεχνώντας Αυγουστιάτικες νύχτες

και δίψα για ζωή

Το βράδυ πριν κοιμηθώ

δεν υπάρχω εγώ

παρά μόνο η φορεσιά μου

παρά μόνο ο ρόλος μου

παρά μόνο τα αντικαταθλιπτικά μου

μια αιώνια ντροπή

οι φόβοι μου

μα και μια δίψα

ενός αιώνιου ύπνου

ασφυκτικού

μια Αυγουστιάτικη νύχτα

[mono-elpizw]

Πάλι ήρθες στα όνειρα μου και με σκουντηξες..Μου θύμησες το ποσό δύσκολο είναι να μην σε έχω κοντά μου, να σε πάρω ένα τηλέφωνο και να σου πω καλημέρα, να σε αγκαλιάσω, να σου πω πόσο σε αγαπώ και πόσο μου λείπεις. Ένας από τους σημαντικότερο ανθρώπους που είχα και εξακολουθώ να έχω στην ζωή μου. Θυμάμαι τις βόλτες που κάναμε,τα ταξίδια , τα παιχνίδια που παίξαμε, τις ιστορίες που μου αφηγηθηκες όλα κάθε λεπτομέρεια, κάθε στιγμή. Χάθηκε ο κόσμος γύρω μου χωρίς εσένα, όλα άλλαξαν τίποτα δεν είναι το ίδιο. Τρέμω όσο γράφω αυτό το κείμενο γιατί οι μεγαλύτεροι φόβοι μου άρχισαν να εκπληρώνονται.Καθε μέρα παρακαλαω το θεό, να μου δώσει ένα σημάδι ότι είσαι καλά παρέα με το παιδάκι σου εκεί πάνω και μας προσέχετε. Κλείνω τα μάτια μου και δεν μπορώ να πιστέψω πως όλα χάθηκαν, κάνω συζητήσεις ακόμη μαζί σου άσχετα που δεν μου απαντάς ξέρω ότι με ακους, ότι είσαι ο φύλακας άγγελος μου. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα περνάνε τα χρόνια χωρίς εσένα, τα καλοκαίρια που καθόμασταν στο μπαλκόνι όλοι μαζί και κοιτούσαμε τα αστέρια, οι μυρωδιές, οι γεύσεις όλα, χάθηκαν πλέον. Ελπίζω να σε ξανά αγκαλιάσω παππου και ζήσω στην επόμενη ζωή μαζί σου χωρίς τον φόβο ότι θα σε ξανά χάσω.Θα τα ξανά πούμε λοιπόν στην άλλη ζωή. Σε αγαπώ

Η Στελουνγκα σου.

[stigmography]

Άστρα στη Γάστρα

Συνεχίζουμε με τις απόκρυφες συνταγές που βρίσκουμε κάθε χρόνο τέτοιες μέρες στο ξεφύλλισμα του βιβλίου της Μεταφυσικής γΑΣΤΡΟνομίας του τόπου μας. Θα αφήσουμε τις αστικές γαστριμαργικές προτάσεις και θα ανηφορίσουμε προς το βουνό των Κενταύρων αναζητώντας εκείνες τις ρουστίκ γεύσεις, που έχουν την τάση να συνδέουν τις παγανιστικές δοξασίες του χειμερινού ηλιοστασίου με την ιουδαιο-χριστιανική παραβολή της Γέννησης του θείου βρέφους καταμεσής του ρωμαϊκού χειμώνα. Σήμερα, παρουσιάζουμε ένα από τα κλασικότερα πηλιορείτικα εδέσματα, που κοσμεί το γιορτινό οικογενειακό τραπέζι τη μέρα των Χριστουγέννων και έχει τις ρίζες του σε μια τοπική λαϊκή παράδοση, η οποία αρέσκεται να μπερδεύει γλυκά ετερογενή θρησκευτικο-πολιτιστικά στοιχεία.

Όσοι έχουν περάσει τις μεγαλύτερες νύχτες του χρόνου σε αυτό το μαγεμένο βουνό, έχουν να θυμούνται τη γάστρα με τα σιγοβρασμένα άστρα κάτω από το φως των κεριών στο κέντρο του χωριάτικου χριστουγεννιάτικου τραπεζιού.

Υλικά (για το τέλος των εορτών)

2 οκάδες γιορτινής θαλπωρής (ξεχορταριασμένη και εξωραϊσμένη, τυλιγμένη σε χρυσόχαρτα, από το εναπομείναν παλαιοπωλείο του χωριού)

½ κόκκινη εμαγιέ κούπα τριμμένο χριστουγεννιάτικο ψωμί

πολτός σεληνόριζας (από το Πλιασίδι λένε ότι πιάνεις Σελήνη)

ζωμός από 1 βρασμένο καλικάντζαρο (ή gremlin) που πιάστηκε στα πράσα του μπαξέ.

Για τα άστρα

1½ οκά άστρα, ολόκληρα με τη φλόγα τους, κομμένα σε στρογγυλές απαστράπτουσες φέτες

λίγα στρέμματα ονειροπόλου ορίζοντα, κατά προτίμηση νυχτερινού, φωτισμένου από τα πορτοκαλόχρωμα φώτα του χιονισμένου επαρχιακού δικτύου 

1 φλιτζ. τσαγιού μαύρο θαλασσινό νερό από επίνεια στολισμένα με λάμπες θυέλλης ή εναλλακτικά άκραντο νερό από το τάισμα της βρύσης της κεντρικής πλατείας

1 φλιτζ. τσαγιού ξερά κλαδιά από καμπαναριά και μαγικά βοτάνια Πηλίου

αλάτι από δάκρυα χαράς και πολύχρωμα πιπέρια.

Εκτέλεση Βυθίζουμε τα παχιά κομμάτια θαλπωρής στους χυμούς της σελήνης και του καλικάντζαρου, τα ανακατεύουμε και τα αφήνουμε να μαριναριστούν για 3 με 4 ώρες. Σε ένα μεγάλο δοχείο αδειάζουμε τα σπασμένα άστρα μαζί με όνειρα, τα μαύρα νερά και τα μαγικά βοτάνια. Ανακατεύουμε καλά με τα χέρια μας, αλλά προσέχουμε να μην πληγωθούμε. Τα σπασμένα όνειρα χαράζουν και κόβουν φλέβες. Πρέπει να κλαίμε από χαρά που βρισκόμαστε πάλι όλοι μαζί. Τα πιπεράτα νέα είναι καλοδεχούμενα. Ανάβουμε τον πετρόχτιστο φούρνο με τα εκκλησιαστικά ξερόκλαδα. Τοποθετούμε τη μαριναρισμένη κυκλοθυμία των εορτών και τα άστρα στην κεραμική γάστρα. Πασπαλίζουμε τα άστρα με το ευλογημένο ψωμί. Αφήνουμε τη γάστρα στα έγκατα του φούρνου για μιάμιση περίπου ώρα. Σερβίρουμε τις μερίδες στο μεγάλο τραπέζι με υποχρεωτικό χαμόγελο.

Για το τέλος, ας σταθούμε για λίγο στο πόσο βαρύ είναι το συγκεκριμένο έδεσμα, ιδιαίτερα για όλα τα στομάχια των θνητών που έχουν ήδη καταταλαιπωρηθεί από την ασήκωτη κι αχώνευτη καθημερινότητα του παλαιού χρόνου. Για όλους εμάς λοιπόν, που καταφέραμε να περάσουμε το κατώφλι του νέου, τραυματισμένοι ή αποκαμωμένοι, προτείνε��αι να απολαύσουμε την τοπική αυτή σπεσιαλιτέ μαζί με τυποποιημένα αμερικανικά αναψυκτικά τύπου κόλα, πλούσια σε στοιχεία αεριούχας ελπίδας. Άλλωστε, κι αυτή τη χρονιά, θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε ακούγοντας την ίδια εσωτερική φωνή που μας κάνει να ελπίζουμε για έναν καλύτερο κόσμο, έστω κι αν αυτός έχει ήδη αργήσει ασυγχώρητα.

*το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ, τα πανδημικά Χριστούγεννα του 2020 και αποτελεί μέρος μιας άτυπης τριλογίας χριστουγεννιάτικων συνταγών για την καταπολέμηση της κοινωνικο-ιστορικής κατάθλιψης του 21ου αιώνα.

[justforbooks]

Το πρώτο βιβλίο μαγειρικής που αγόρασα ποτέ στη ζωή μου όντας φοιτητής, είχε το τίτλο «Μαγειρεύοντας με κρασί» στα Αγγλικά. Και από τότε ως σήμερα, θεωρώ το κρασί ως ένα μοναδικό και σχεδόν απαραίτητο υλικό μαγειρικής, στη πλειοψηφία των συνταγών.

Η έκφραση «σβήνω με κρασί» είναι χαρακτηριστική της μαγειρικής γλώσσας στη χώρα μας. Επί της ουσίας σημαίνει πως σε ένα πιάτο που έχει αναπτυχθεί υψηλή θερμοκρασία, συνήθως στο τέλος του τσιγαρίσματος ενός κρέατος, ρίχνουμε κρασί προκειμένου, να πέσει η θερμοκρασία για να αρχίσει το πιο αργό μαγείρεμα, κατεβάζοντας παράλληλα και την ένταση της εστίας. Και βέβαια στη διαδικασία αυτή, το αλκοόλ που έχει το κρασί εξατμίζεται στη μεγαλύτερη ποσότητά του τα πρώτα λεπτά, για να μείνουν τα αρώματα και η γεύση του κρασιού, κάπου ακαθόριστα μέσα στη σάλτσα.

Το κρασί νοστιμίζει και εμπλουτίζει τα αρώματα σε όλα τα μαγειρευτά φαγητά που έχουν κρέας, κοτόπουλο ή και ψάρι. Το ελάχιστο αλκοόλ που μένει μετά τη μαγειρική βοηθά στη μεταφορά των αρωμάτων στον ουρανίσκο μας, αλλά σίγουρα δεν είναι αρκετό για να μας προκαλέσει μέθη ή να βλάψει κάποιο παιδί, όπως ακούω σε υπερβολικές αντιδράσεις.

Επίσης προσφέρει οξύτητα, στοιχείο που είναι ζητούμενο γευστικά σε πλείστες συνταγές αλλά και τεχνικά σε ορισμένες περιπτώσεις. Όπως για παράδειγμα στην εκδοχή του μπριάμ, όπου επίτηδες δεν μπαίνει ίχνος νερού (που είναι αλκαλικό) αλλά κρασί που είναι όξιν��, προκειμένου τα λαχανικά που ψήνονται να μη λιώσουν, να παραμείνουν σφριγηλά και να κρατήσουν τις γεύσεις μέσα τους.

Μάλλον δεν είναι ευρέως γνωστό το ότι η διαφορά μεταξύ της χρήσης λευκού, ροζέ ή κόκκινου κρασιού στη μαγειρική, έχει να κάνει κυρίως με το χρώμα που θα πάρει το φαγητό αντίστοιχα με το κρασί, και λιγότερο με τη γεύση. Είναι γν��στό ότι σε τυφλές γευστικές δοκιμές πολλοί μπερδεύουν το αν δοκίμασαν λευκό ή κόκκινο κρασί, αν και τα δύο είναι φρέσκα και χωρίς να έχουν περάσει από βαρέλι.

Στη καθημερινή μαγειρική αντίστοιχα, αν χρησιμοποιείτε ένα απλό φρέσκο κρασί, η διαφορά γεύσης που θα πάρετε από λευκό ή κόκκινο είναι ελάχιστη. Όμως το ταίριασμα γίνεται βάσει χρώματος σάλτσας. Προφανώς εξαιρούνται κάποιες περιπτώσεις που η ένταση γευστικού πλούτου (π.χ. Barolo) ή η ιδιοτυπία ενός κρασιού (π.χ. Sherry) κάνει ουσιαστική διαφορά στη συνταγή.

Η Γαλλική μαγειρική κουλτούρα είχε ιστορικά επιβάλλει ως κανόνα, ότι το κρασί που θα συνοδέψει το φαγητό πρέπει να είναι και αυτό που θα μπει στο φαγητό. Θεωρώ τη λογική αυτή ξεπερασμένη, «δήθεν» και απευθυνόμενη σε ματαιόδοξους πλούσιους, προκειμένου να αγοράζουν περισσότερο καλό Γαλλικό κρασί. Σε μια καθημερινή σύγχρονη κουζίνα έχει νόημα να χρησιμοποιούμε ένα φρέσκο κρασί , που μπορούμε να το πιούμε, αλλά δεν είναι ακριβό.

Εγώ έχω πάντα στη κουζίνα μου ένα ασκό λευκού και ένα κόκκινου, που είναι μονοποικιλιακά. Στα λευκά συνήθως βρίσκω Sauvignon Blanc ή Μαλαγουζιά ή Μοσχοφίλερο. Στα κόκκινα, βρίσκω Αγιωργίτικο, Cabernet Sauvignon ή Merlot. Το γεγονός ότι είναι από μια γνωστή ποικιλία σημαίνει πως το κρασί έχει κάποια αναγνωρισμένα γευστικά χαρακτηριστικά που θα συμβάλλουν στη γεύση του φαγητού, γιατί αν είναι κάποιο blend από μέτριες ποικιλίες, τις περισσότερες φορές δεν είναι καλό το αποτέλεσμα.

Ο λόγος που επιλέγω ασκό, δεν είναι μόνο το κόστος. Είναι κυρίως το γεγονός ότι το κρασί μαγειρικής θα μείνει στο ντουλάπι της κουζίνας μου επί αρκετές εβδομάδες. Αν επέλεγα φιάλη, νομοτελειακά θα οξειδωνόταν. Ο ασκός, μη επιτρέποντας στο οξυγόνο να έρθει σε επαφή με το κρασί, διασφαλίζει πως δε θα χαλάσει.

Υπάρχουν πολλές συνταγές που το κρασί είναι το βασικό υγρό όπου μέσα θα βράσει το κρέας. Ακόμη και σ’ αυτές όμως, όπως στο Μπουργκινιόν, στο κόκορα κρασάτο ή στο στιφάδο, ας μη κάνουμε υπερβολή στη ποσότητα που θα χρησιμοποιήσουμε, γιατί μετά χάνεται η γευστική ισορροπία. Προτείνω, πέραν της μίας φιάλη�� (750ml) κρασιού, να συμπληρώνουμε με ζωμό, για να ισορροπούμε τη τελική γεύση.

Μια πολύ χρήσιμη μέθοδος στη χρήση κρασιού σε σοταρίσματα πιάτων είναι το deglazing. Εδώ, ας φανταστούμε πως στο τηγάνι μας έχουμε κάποιο κρεατικό ή πουλερικό, αλευρωμένο ή όχι, και έχουν κολλήσει στο πάτο του σκεύους κάποια κομμάτια κρέατος, γεμάτα γεύση. Αφαιρώντας τα βασικά υλικά απ’ το τηγάνι, ρίχνουμε κρασί και ξύνουμε με τη σπάτουλα όλα αυτά τα κομματάκια που σφύζουν από γεύση, ενσωματώνοντάς τα στη σάλτσα. Συνήθως με τη πρόσθηκη βούτυρου και καθώς το κρασί εξατμίζεται, πετυχαίνουμε μια βελούδινη σάλτσα γεμάτη νοστιμιά, αλλά και όμορφη υφή, ειδικά αν είχε προηγηθεί αλεύρωμα στο κρέας.

Εμπλουτίστε λοιπόν τις καθημερινές σας γεύσεις με λίγο κρασί στη κατσαρόλα, στο τηγάνι ή στο φούρνο και δε θα χάσετε!

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?