#xogo de tronos

[westeroswisdom]

If someone says, 'Oh, you're in Game of Thrones', my youngest now says things like, 'What is Game of Thrones?' In fact, the other day she went, 'My mommy is in…' And I was like, 'You don't tell people!'

– Lena Headey quoted at People.

Lena Headey appears in a new HBO series about the Watergate scandal called White House Plumbers. She portrays the wife of E. Howard Hunt who was the mastermind of the Watergate break-in which ultimately led to the resignation of US President Richard Nixon.

Game of Thrones was essentially about a political struggle – dragons and ice zombies notwithstanding. Watergate was the biggest political scandal in US history – unless you count the Trump administration as one extended scandal.

[carloskaplan]

Xogo de Tronos: Varys e Tyrion Lannister

[cantoghalpon]

[ansiedadesocial]

A vida è ordinaria

Despedinme daquel home coma se fose un vello amigo. Si que era verdade que tiña avanzada idade e moitas experiencias na vida. Èl acababa de compartir comigo algunhas das súas historias para unha reportaxe sobre 'O Día Internacional das persoas cuidadoras' e, tras amosarme unha realidade tan crúa como vivir o alzhéimer da súa muller, este home de 82 anos, só amosaba amor e positividade.

Xubilado e con todo, quizáis, feito na vida, o nativo de Marín, tiña a súa rutina creada. "Me levanto, leo el periódico en la cafetería y a las tres voy en el bus a Pontevedra para ver a mi esposa", afírmame o señor.

Tras confirmar que o amor de verdade existe, polo menos para algúns afortunados, ambos descubrimos que seguíamos o mesmo camiño. Reducindo 15 marchas ás que suelo camiñar de cotío, intentei poñerme aos seus pasos. Dende a miña perspectiva eran tan lentos e torpes que si tornaran ser un corpo, mataríanme da impaciencia. Porén a súa alegría e conversa non o fixo. "Tengo que arreglar X cosa, pero llego a casa y me pongo el televisor y pasan los días...", dí o mariñense con tal gratitude que fixo que plantexara as esixencias da miña vida.

Respirei profundo e repensei o fácil que era a vida. O 'kit' era esa pequena cousa: ver a televisión, ir a ler o xornal a cafetería, etc . Ante esa actitude de satisfacción polas pequenas cousas do xubilado fixo que unha frase golpeara forte miña mente: "iso è a vida".

E regresei á redacción tranquila, sosegada e coa esperanza de que a ansiedade non aparecera coma un espantallo. Volvín a casa e, xa na cama, repensei o concepto.

A vida è algo ordinario. Non è a temporada de Sexo en Nova York nin Xogo de Tronos. Tampouco son as expectativas que a cabeza montou nin as que o resto da xente cree de ti. En realidade, somos ese manoxo de ansiedade por non lograr o que o resto da estructura social creou e, a vida e a felicidade son só mirar a televisión. Como fai Víctor tras facer unha pequena rutina para manterse vivo e na que nunca falta darlle amor ao que queda da súa esposa con alzheimer cada día.

Sociedade vírica

A vida è de forma abstracta extraordinaria e na práctica ordinaria. A felicidade, en realidade, reside en comprender iso. En aceptalo e fluír con ela. Pero que fácil sona e que difícil, ás veces, è facelo cando a sociedade è algo tan vírico. Aínda que procures abstraerte de todo, sempre unha verba, un chiste, un xesto è contaxioso. Crenzas, costumes sempre veñen do alento dos máis achegados.

Pensándoo ben, a COVID, non se propaga tan fácil como 'o contido', na súa ampla palabra do que conforma a palabra sociedade.

"Hai que perderse cousas"

Iso foi o que me dixo unha compañeira de piso cando lle conto esta historia. Ela, tamén quere ser adepta do deus rutina e desbotar certos comportamentos adquiridos coa recuperación da 'vida social' tras eliminar as restricións por mor da pandemia.

Quizáis sexa ou non os efectos, pero o que está claro è que vèn sendo tempo de facer tres respiracións profundas e descansar.

[kinocube]

O trono

Os arquetipos residen a miúdo nos obxectos cotiás, aqueles que utilizamos cada día sen outorgarlle maior transcendencia pero que, ao seu paso polo celuloide, se ven cargados de significados e matices. Que importancia lle damos a unha cadeira? A que ten, para ser xustos: que sexa cómoda para aliviar as horas que pasamos sentados diante dun ordenador na oficina ou no teletraballo, que haxa abondas cadeiras para todos os parentes nun banquete familiar, que vaia a xogo coas curtinas da sala...

Porén, todo isto pasa a un segundo plano no cinema. Parecerá trivial que unha personaxe pronuncie as súas liñas de pé ou sentado, mais nesta bitácora xa sabemos que nada se deixa ó azar na rodaxe dunha película. Imaxinemos ao protagonista dun thriller de acción, que, preto do clímax da súa película, chega por fin á guarida do seu antagonista. Até agora nunca lle viu a face, soamente sabe da súa existencia polos obstáculos que foi poñendo ao seu paso. O noso protagonista chega ó despacho principal para ver unha cadeira de costas, unha cadeira de brazos negra e impoñente, que vira amodiño para revelar a unha personaxe co rostro desfigurado por unha cicatriz e un animaliño dócil –un gato ou un can pequeno– no colo. A que soa familiar?

Por iso, neste novo episodio de Kinocube, imos tratar o concepto de “trono”, que non é máis que unha cadeira con certa categoría, en relación á narrativa cinematográfica. Un trono é un lugar físico que implica unha posición privilexiada, pois só tes dereito a ocupalo se es unha persoa con poder; da mesma maneira, a cadeira de brazos negra do noso antagonista imaxinario tamén é un “trono” ao que só se pode acceder se se posúe certo privilexio –neste caso, o de liderar un imperio criminal–.

Ao igual que a metonimia, aquel recurso literario que nos permitía revelar o que está ausente, a metáfora é outra técnica literaria que se pode aplicar ao contexto cinematográfico. O metafórico, a “posición” privilexiada, vólvese literal no cinema na forma dun asento, dunha posición física real. Non deixa de ser un recurso para caracterizar a unha personaxe, un recurso que revela os seus trazos internos mediante arquetipos visuais perfectamente recoñecibles polo público. Tamén serve para colocar as personaxes en situacións determinadas, poñendo unhas a mercede das outras, mostrando a distancia que hai entre elas, a diferencia de clase ou o poder que teñen unhas sobre as outras. Precisamente, diso se trata a posta en escena ou mise en scène, un concepto provinte das artes escénicas que, no cinema, serve para definir un dos traballos máis importantes dun cineasta: colocar todos os elementos da escena –personaxes e atrezzo incluídos– para aproveitar ao máximo todos os recursos dramáticos e expresivos. No cinema francés, de feito, pódese referir a un cineasta como metteur-en-scène, é dicir, o encargado da posta en escena. Sentar a unha personaxe nunha cadeira de brazos ou nun trono dourado, con todos os significados que iso implica, tamén é mise en scène.

Existen moitas personaxes arquetípicas que ocupan posicións privilexiadas, dende os reis –lexítimos ou non– do teatro isabelino até os gangsters do cine negro, pasando polos antagonistas máis estereotipados provenientes das aventuras de certos axentes secretos do MI6 e, por extensión, de calquera calco ou parodia deste tipo de thrillers de acción. E tamén, como non, produtores de cinema e políticos. Personaxes que coinciden a miúdo con aqueles susceptibles de padecer un arco de ascenso e caída como os que describimos no episodio anterior. Nada é casual.

Ademais da posición de privilexio, este arquetipo xoga con outros significados que o público é capaz de desencriptar sen recorrer ao diálogo: a soidade do que chega á cima, a degradación moral, o ego descontrolado –habitualmente proporcional ao tamaño da cadeira ou trono, á súa suntuosidade ou á distancia co resto de personaxes– ou a acumulación de responsabilidades. É máis, a postura sobre a cadeira –relaxada, tensa, altiva, afundida – tamén é reveladora dos conflitos internos, do sentir da personaxe. Tamén inflúe a maneira na que é filmada: é fácil adiviñar que o noso antagonista imaxinario –un vilán, un gangster, un persoeiro corrupto, un monarca ilexítimo, tanto ten – se sinte só na cima, despois de pisar ou eliminar a aqueles que se interpuxeron no seu camiño, cando o plano que o enmarca é amplo, aberto e baleiro de vida. Como noutras ocasións, non precisamos unha voz over que nos describa os seus pensamentos, porque a maxia do cinema reside no mostrar sen palabras; o que os angloparlantes resumen na frase show, don’t tell. Ensínamo, non mo contes.

Até o vindeiro episodio!

[bogartvantes]

10 anos de Xogo de Tronos.

[victorlamela]

A Marea ve “ridículos” os fondos ofertados para o novo Presco e pídelle á alcaldesa “empatía” coas necesidades da veciñanza

O vicevoceiro da Marea Atlántica e integrante da Comisión de Facenda, Iago Martínez, volveu reclamarlle ao goberno municipal que “se deixe de fotos e xogos de tronos” e demostre un pouco de “empatía” coas necesidades da veciñanza. Vai sendo hora de poñerse a traballar no importante. “Estamos a 12 de abril. O goberno convócanos para avanzar no novo plan de axudas contra a pandemia e aparece sen un…

[serpentario]

San Juán de Gaztelunatxe. Esta illa era RocaDragón en Xogo de Tronos. Ten unha praia perto que é unha marabilla. . Estou encantado de percorrer Euskadi. E ainda cheguei onte. . #euskadi #mar #isla #island #roxk #roca #path #bilbao # #gameofthrones #gaztelugatxe #rocadragon #europe #ancient #old #fujilovers #fujifilmxworld_es #fujifilmglobal #fujixt2 (en San Juan de Gaztelugatxe) https://www.instagram.com/p/B1wlv-fisWK/?igshid=1etcm3h4kxlb

[nievesvidueira]

Parabens miña terriña ti que o sostento me das, xuntas loitando a cotío cando eu veño ti xa vas. Xuntas choramos as veces outras caricias me fas, atrabeso da orballada e das nubes o chorar. Xuntas no longo do dia e pola noite o soñar, eres ti quen me esperta xusto antes de escachar. Xuntas como en comunión eu gardote e ti me gardas, amandote como te amo eres ti que me engalanas. Xuntas nas penas da alma se estou triste ti me escondes, tan soio a veces te anoxas e con tronos me respondes. Xuntas na sembra das hortas contigo xogo na inxerta, esa alma que ti teis para min sempre está aberta. Xuntas lavamolas penas tamen lavamos pecados, as veces tanto che pido e dasme aires desbocados. Xuntas amamos o mar ti daslle bicos diario, eu conformome coas cunchas das que fago un relicario. O ceo temos de teito do firmamento non pasa, miña terriña da alma de morta contigo a casa. Nieves Fernández Vidueira

[chamallex]

Si te gusta Juego de Tronos y quieres reflexiones de la última temporada (bueno, y de la serie en general) este artículo es justo lo que estabas buscando.

[westeroswisdom]

It would have been fun to hear some of the conversations at the Weiss household while they were all watching the series together.

Though being 13 and watching a series with your parents that included incest, castration, and tons of swearing would seem awkward to me. But not all families are alike.

Weiss is aware that his magnum opus isn’t kid-friendly. He waited for the perfect time to watch the series with his kids and family. He told The Hollywood Reporter, “I had never watched it when it was on TV, because by the time it got onto TV, I had already seen each one 100 times, and I was good. But my kids got to an age; my son turned 13 and I figured, “Well, that’s okay. I can show them this.” I figured I would watch the show one time again in my life all the way through and that would probably be it. So I watched the whole thing with my family; my wife and my kids. It was really nice to sit back and know there was nothing you could do to change or affect anything. It was all there and you could just sit and watch the whole thing. And seeing it through their eyes was really great, I enjoyed that a lot.”

[westeroswisdom]

An explanation of the sigils of the major houses of Westeros AND those of many of their bannermen.

I'm not sure if sigil analysis would be considered as vexillology, semiotics, or even something else. But there's certainly material here of related interest.

[westeroswisdom]

From @TheRealMjeed on Twitter.

Every day around the world there are still people seeing the Red Wedding for the first time. 😱

[westeroswisdom]

From @livthequeenn at Twitter.

Apparently a few people may not have made the connection between Jaqen H’ghar and Dmitri "Enzo" Antonov on Stranger Things.

[westeroswisdom]

Varys had a lot to say in S03E04.

Good pop culture often finds its words applied to real world situations.

[westeroswisdom]

If you are in Portugal and available October 26th to 31st, you could be in House of the Dragon.

Dan Selcke at Winter is Coming included a link to this English-language periodical in Portugal which itself has a link on that particular page to a casting agency for extras.

ProTip for Guys: Not shaving will increase your chances of making the cut for extras.

The filming will be around the Castelo de Monsanto. This pre-pandemic video of the area features a medieval fortification (partly in ruins) plus a traditional looking town. There are also an unusual number of large boulders in the area. The overall view of the surrounding countryside is fantastic.