#vakantie met kinderen

[klikvoorkorting]

Hoe vroeg boek jij je vroeg boek vakantie - Hoe vroeg boek jij he vroeg boek vakantie? En hoe voordelig is dat dan? Volgens onderzoeken is het voordeliger om

[mamaplaneet]

[fransopdefiets]

20-9 Zaandijk-1

Gisteren kookte Mayke, en ik mocht zeggen wat we gingen eten. Het werd geroosterde aubergines met burrata en gebakken gnocchi. Het was fijn om weer in een bekende omgeving te zijn en in een vertrouwd bed te kunnen slapen.

Vanmorgen zit ik iets na achten op de fiets voor de laatste 17 kilometer naar Zaandijk. En wat is Amsterdam Noord druk! Overal slierten schoolgaande kinderen op de fiets, die weer worden ingehaald door hun klasgenootjes op de fatbike, elke derde fiets die je ziet is een bakfiets met een moeder in een zwarte legging of een vader met paardenstaart op het zadel en files voor alle stoplichten. Als Amsterdammer bezuiden het IJ heb ik Noord altijd beschouwd als een verzameling dorpen met daartussen woonwijken voor havenarbeiders en als een no-go area die je maar beter kunt mijden als je geen problemen wil. Inmiddels is Noord uitgegroeid tot een stad op zich, nog steeds heeft het een totaal eigen en on-Amsterdams karakter maar het landelijke ga je pas weer ervaren als je in Oostzaan komt.

Als ik thuis kom, denk ik, waar ga ik beginnen? Ga ik uitpakken en wassen, ga ik het stof van vier maanden afnemen, ga ik de post doornemen? Dan realiseer ik me weer dat ik maandag niet hoef te werken en dat het niet zoveel uitmaakt waar ik begin. Een bak koffie met iets lekkers van het Zaanse bakkertje is misschien het beste begin van mijn nooit meer eindigende vakantie.

Morgen volgen de harde cijfers, zowel de afstanden als de finale metingen van mijn fysiek en dan weren we of de hele onderneming zin heeft gehad.

Gefietste afstand: 17,6 km

Gefietste tijd: 1:15

[fictionalred]

wauw -flashback- met Heyah Mama van K3. Moment dat ik compleet vergeten was. Ik ging als kind vaak naar een soort van afgesloten reuzespeelplein met aanliggend bos voor kinderen die geen (na-schoolse of vakantie) opvang hadden. Ik heb de meeste van die maanden proberen vergeten. Maar nu herinner ik me plots dat ik samen met een meisje in het bos zat naast de open weide in het midden en dat we samen dat liedje zongen en niet overeenkwamen over de tekst xD

[remidavs]

September… het begin van een drukke schooltijd waar ik wat meer rust kan nemen… al lijkt die extra rust toch relatief voor mijn lichaam. Ondanks de vermoeidheid en drukte van de eerste schoolweek, wil ik toch even terugblikken op mooie momenten van de voorbije weken.

Het einde van de vakantie konden we mooi afronden met een speel bezoek aan onze buurjongens. Ida en Remi genoten met volle teugen en Remi overwon verder het ‘onderwater…’ in het heerlijk warme water. Nog in augustus kregen ze elk een medaille door zo goed te supporteren voor ‘kom op tegen kanker’ waarbij mijn collega’s van het Mucocentrum samen een marathon rond de Watersportbaan liepen. Ze deden dat allemaal fantastisch en de supporters ook. Daarnaast was het gewoon fijn om een deel van de collega’s op die manier eens terug te zien. (Naast de fijne bezoekjes op vrijdag natuurlijk)

De eerste schoolweek was pittig, vroeg opstaan, veel organiseren en vroeg slapen. Blijkbaar heeft dit, samen met de aanslag van chemo op mijn lichaam ervoor gezorgd dat mijn witte bloedcellen terug gezakt waren na een mooie stijging tot een veilig normaal niveau naar een zorgwekkend laagtepunt. Ik was/ben leukopeen en moet opletten.

Met mondmasker in de aanslag gaan we in het weekend toch op uitstap naar de Windekemolen en mogen ridder Remi en prinses Ida ook nog naar Velzeke om zich in te leven in de leefwereld van de Romeinen.

In deze week waarin Jan en ik ‘ons’ vieren, heb ik ook enorm veel hulp van hem mijn ouders. Kinderen brengen en halen naar school doen we samen zodat ik afstand kan houden (en met mondmasker). Vieren doen we in onze cocon en alles waarvoor ik geen mensen moet zien, laat ik link liggen. Ik heb een snotneusje en de vermoeidheid wordt er niet beter op, maar ik kreeg geen koorts of werd niet ziek en vind deze week alleen al daarom een overwinning. Los van het genieten in onze cocon natuurlijk…

Morgen terug naar het UZ met lage verwachtingen en de nodige spanning toch wel. We zien wel… ondertussen ben ik blij dat we op zoveel mensen kunnen rekenen ons te ondersteunen 😊 wordt vervolgd…

[keesdp]

HET VERTREK

Een reis zoals we nu gaan beleven is heel anders dan onze vorige reizen. Of toch niet? Het enige verschil is de boottocht. Naar het noorden gingen we ook al eerder. Maar toch is deze op een of andere manier spannender. Het lijkt wel of er meer op het spel staat. Ik heb een heel schooljaar gewerkt om deze reis mogelijk te maken zonder in de problemen te komen. Misschien daarom wel. Vrijdag 7 juli is mijn laatste werkdag. De kinderen die ik normaal naar huis breng in Maasland zijn om 12 uur vrij voor de grote vakantie. Ik rijd voor de laatste keer richting Iepenburg naar SO Het Avontuur. Op de Wippolderlaan krijg ik de melding op mijn scherm dat de kinderen door de moeder worden opgehaald. Dat is jammer, ik had nog wel even afscheid willen nemen van ze. Ik rijd toch door naar de school om van de leraren afscheid te nemen, kan ik daarna de auto inleveren in het Forepark. Ik schud de leraar de hand en rijd weg. Mijn telefoon gaat en de moeder belt in paniek; Nu rijd U weg en de meisjes hebben wat voor U, komt u nog terug? Natuurlijk doe ik dat. Als ik terug kom rijden staan de meiden van 7 en 12 te springen als ze me zien. De oudste heeft een tasje voor me Er zit een plak chocolade in en een kaart door de jongste geschreven, waarin ze me bedanken voor het rijden met de taxi. Er zit ook een mooi doosje in met een strik erom. In het doosje zit een lederen sleutelhanger met een stalen bandje waarop BEDANKT KEES staat gegraveerd. Ik krijg het er warm van. Met een dikke knuffel van beide meisjes ga ik heerlijk op vakantie.

We zijn op weg. Voor de boottocht heb ik de bullbar aan de voorkant, de achtertreeplank en de trekhaak verwijderd van de auto om onder de zes meter lengte te komen. Een absolute grens voor de Smyril-line. Langer dan zes meter is flink meer betalen.

Het is net als de dagen er voor prachtig zomer weer. We hebben niets te klagen. Als we op de grens van Duitsland en Denemarken willen overnachten, worden we door een parkwachter verteld dat het een natuurgebied is geworden en dat het overnachten niet meer mag, omdat voorgangers er een zooitje van hebben gemaakt. Jammer dat camperaars het voor zichzelf en anderen verpesten. Er komen er steeds meer en de tolerantie wordt steeds minder. Ook in Denemarken staat nu op elke parkeerplaats dat overnachten verboden is en de maximale parkeertijd een paar uur. We zijn genoodzaakt om op campings te overnachten, wat niet goedkoop is in Denemarken.

Hoe meer we naar het noorden komen, hoe slechter het weer wordt. Regen en wind zijn we al maanden niet gewend, maar we zullen wel moeten, op de Faroer eilanden en op IJsland zal het niet beter zijn, maar we zijn er op voorbereid. We hebben er kleding voor bij ons en een lekker kacheltje in de auto gebouwd.

[beirecool2023]

Zondag 2 juli

Het is eindelijk weer zover!

Vol spanning stonden 48 kinderen te trappelen om op kamp te vertrekken voor een Beire Coole week! 

Tijdens de vlotte busrit leerden we elkaar kennen en verder nieuwe vriendschappen gesmeed. 

Rond de middag kwamen we toe en stond er al direct een heerlijke warme maaltijd op ons te wachten. Nadien was het tijd om te ontdekken met wie we op de kamer liggen om vervolgens een bedje te kiezen. 

Plots kwam er een onbekend persoon binnen en bleek het Talenti te zijn. Talento is onverwacht op vakantie vertrokken en Talenti vraagt onze hulp om een spetterend eindfeest te organiseren. Wat hebben we nodig? Lekkere hapjes en drankjes, versiering, een organisatieteam voor de talentenshow.... Om dit tot een goed einde te volbrengen, werken we allemaal samen als een hecht team. 

Al snel wilden we de zee inspringen en wat hebben we hiervan genoten. Nu al een hoogtepunt! Na een verfrissende duik kregen we een lekker vieruurtje en speelden we samen nog enkele spelletjes. 

Na een warme douche was het tijd om onze maagjes weer te vullen met een lekkere sandwich. 

Raymond De Bruyne schreef een boekje speciaal voor Beire Cool en kwam het hoogstpersoonlijk voorlezen. Alle kindjes hingen aan zijn lippen. 

Onze jongste groep leerde elkaar nog wat beter kennen tijdens kringspelen terwijl onze oudste groep een blindegeleidetocht deed om elkaar nog meer te vertrouwen. 

De dag vloog voorbij en al snel deden we onze oogjes toe. 

Tot morgen!! 

[devosopmaandag]

De schrijver en de jongen

Wat kun je eigenlijk aflezen aan een gezicht? Toen ik van vriend P een boek van een voor mij onbekende schrijver kreeg, bestudeerde ik het portret van Valery Larbaud (1881-1957). Ik zag een elegante man met gevoelige trekken. Hij zal daar misschien ergens in de twintig zijn, even na 1900. Deze week zag ik in het Musée Valery Larbaud een portret van hem als jongen. De zelfde gevoeligheid in het gezicht. De latere weldoorvoede literator is in beide portretten nog ver weg. Het boek heet 'Kinderscènes'*, in het Frans 'Enfantines'. Een maand geleden drong het pas echt tot mij door dat de schrijver is geboren in Vichy, hier een uur vandaan. Hij groeide als enig kind op in een welgesteld milieu en bracht zijn vroegste vakanties door in Saint Pourçain, waar we iedere zaterdag naar de markt gaan.

Het museum bevindt zich op de eerste verdieping van de moderne Mediathèque in Vichy. Alles oogt toegankelijk, efficiënt, licht, vriendelijk en neutraal, zoals hedendaagse bibliotheken zijn. En opeens, zonder toegangsdeur, stap je om een hoek de vervlogen tijd binnen. Weg is het harde licht, het wit, grijs en beige. Duizenden boeken staan achter glas in houten kasten, een boekentrapje staat als een stramme bediende doelloos te wachten. Hoog boven de kasten staren de familieleden van de schrijver elkaar aan, een hoek is ingericht als zijn werkkamer. Overgebracht in de moderne bibliotheek vormen Larbauds bezittingen de dode verzameling van een dode schrijver. Maar ik was blij de kinderfoto van dichtbij te kunnen bestuderen. De rammelaar ernaast deed me niets. In het portret van de jongvolwassen Valery is de gevoeligheid die van de melancholicus, in de jongen die van de stille observeerder.

Waar de schrijver natuurlijk wel springlevend is, is in zijn boeken. Het boek met de negen portretten van kinderen (een volkomen ontoereikende omschrijving) ademt, net als de twee foto's, weemoed, fijnzinnigheid en precieze observatie, niet geschreven door een oude man, maar door een dertiger. De pijn van het verlorene en het onbereikbare is steeds aanwezig. “Mijn belachelijke, onvergeeflijke gebrek is dat ik volwassen ben.”, verzucht Larbaud, en als hij in de heel vroege ochtend aan zee staat, hoopt hij dat alles dat hem daar omringt de kans grijpt om 'dat éne te vertellen wat me voorgoed sereen en blij zou maken.”

Soms maken tijdens het lezen zinnen zich los uit de bladzijden, als zonlicht dat even schittert in een glasscherf op de weg, in een raam dat ver weg geopend wordt:

“De eerste mooie avond heeft zijn kamp opgeslagen in de tuin en bij elk raam van het huis een zonnestraal op de uitkijk gezet.”

“En zo komt een klein gedachtetje aanzoemen als een bij tot voor de deur van de bijenkorf....”

“… en daar gaan we weer, in het oude, trage, ratelende rijtuig door de stad, waar alles helder is, als in de stijl van een goed auteur.”

* 'Kinderscènes' | Valery Larbaud | vertaling en nawoord: Katrien Vandenberghe | uitgeverij De Arbeiderspers 2021 | eerste uitgave 1918

[lieveheersbeestjesklas]

Xander, mijn zoon, kwam graag een spelletje leren schaken of ‘Wie is het?’ spelen met de kinderen. De grootouder van Liv kwam graag puzzelen in de klas. Het werd dus een gezellige, leuke puzzel- en spelletjesnamiddag!

De lieveheersbeestjes werden honden, katten en konijnen om de vakantie in te gaan. Prettige vakantie allemaal!

[klikvoorkorting]

Er nog niet uit of en waarheen je gaat op zomervakantie? Net als veel anderen behoor je dan tot de groep mensen die tot het laatste moment twijfelen of ze nog

[mamaplaneet]

INTERESSANT! Dé Spanje Specialist Solmar is sinds 1984 een Nederlandse touroperator die zich specialiseert in busreizen naar de Spaanse Costa’s. Naast de voordeligste busreizen worden hier ook voordelige vliegvakanties en eigen vervoer reizen aangeboden.

[jansiemons]

De 'Franskiljons' in mijn omgeving.

Soms erger ik me eraan, maar meestal niet omdat ik het gewoonweg negeer, die 'Franskiljons' in mijn omgeving. De elitaire bewoners die het Frans hanteren als primaire taal maar in feite in het Vlaamse dialect zijn opgegroeid. Ja, enkel mensen zoals ikzelf die niet breeddenkend zijn, vinden dit een beetje provocerend. Want wie zou zich nu ooit storen aan een hoop zelfverklaarde aristocraten die doen alsof ze in een Parijse salon zitten terwijl ze eigenlijk gewoon in de Delhaize staan, op zoek naar de beste korting op Camembert?

Ha, die zogezegde bourgeoisie, die koste wat het kost willen uitstralen dat ze bij de gegoede burgerij horen. Ze zijn bereid om hun moeders zelfgemaakte frikandellen in te ruilen voor foie gras, alleen maar om indruk te maken op de golfbaan van Latem of tijdens de hockeymatchen op Indiana of de Gantoise waar ze langs de zijlijn 'stick à terre' staan te roepen. Je moet daar meer "bonjour" zeggen dan "goeiendag." Want stel je voor dat iemand je zou betrappen op het gebruik van je moedertaal – dat zou het einde van je sociale status betekenen!

De gretigheid om hun sociale status op te trekken is zelfs zo groot dat ze Franse klanken overdreven gaan benadrukken. Het is alsof ze denken dat een extra "r" in "merci" hen plotseling lid maakt van de Académie Française. Ze hebben zelfs hun eigen woorden verzonnen. Neem bijvoorbeeld "Koeketiene," dat eigenlijk afkomstig is van het Franse "Concubine." Of "Bloende," de salamisoort die oorspronkelijk "Saucisse de Boulogne" heet. Serieus, wie heeft ooit gedacht dat het verfransen van je broodbeleg je verheft tot een hogere klasse?

Soms, maar dan ook héél soms, vraag ik me af of ze überhaupt beseffen hoe belachelijk ze soms klinken. Het lijkt wel een parodie op zichzelf. Maar goed, ik laat ze maar begaan. Uiteindelijk is het toch véél té vermakelijk om te zien hoe ze krampachtig proberen hun Franse façade in stand te houden terwijl ze in hun hart waarschijnlijk gewoon een goeie Vlaamse stoverij verkiezen boven alle haute cuisine ter wereld.

Het toppunt van hun pogingen om de Franse cultuur na te bootsen, is wanneer ze hun kinderen inschrijven op een school. Terwijl die kinderen 's avonds gewoon thuis hun huiswerk maken in sappig Vlaams dialect. "Papa, ik heb mijn devoirs af," hoor je dan. Ach, de ironie. Of als ze trots vertellen over hun vakantie in de Provence, maar dan stiekem aan de campingkantine een pakje friet met stoofvlees bestellen. Bonjour, mes amis!

En wat te denken van de namen die ze hun huisdieren geven? Geen gewone Fikkie of Minoes voor deze bourgeois. Nee, hun hond heet "Chéri" en hun kat "Bijoux." Probeer dat maar eens uit te spreken zonder dat je buurman in de lach schiet. En vergeet niet hoe ze bij de bakker "un pain, s'il vous plaît" bestellen, terwijl de bakker zelf hen perfect begrijpt in het Vlaams. "Gewoon een brood, alstublieft" is toch zoveel eenvoudiger?

22/07/2024.

[lewisconrada]

Bungalow huren op de Veluwe

Ben je op zoek naar rust en ontspanning of juist naar actie en avontuur? Wil je de kinderen een onvergetelijke vakantie bezorgen of zoek je een plek waar je met je partner van een overweldigend mooie natuur kunt genieten? Een bungalow op de Veluwe, bij Vakantiepark Ackersate, is dan de perfecte bestemming. Ons vakantiepark ligt bij Voorthuizen en heeft de schitterende Veluwe als achtertuin.

[rotterdamvanalles]

Tijdens Koninginnedag lopen kinderen met blikken trommels in optocht op de Westblaak, 30 april 1956. Op de achtergrond het gebouw van het Rotterdamsch Nieuwsblad aan de Schiedamsche Vest. 🆕️

Vrijwel iedere Maasstedelijke harmonie-muzikant moet gisteren op de been zijn geweest, bijna alle korpsen werkten mee aan de viering van de verjaardag van onze koningin en waar de tuba’s, de trompetten, klarinetten en bekkens hun schallende feestmuziek lieten horen was er vreugde, opgewektheid en zin voor waarachtig oranje-jolijt.

De kou kon dus de oranjesfeer niet bederven. Enorme mensenmassa’s zijn vooral in de middag- en avonduren op de been geweest en de hele stad was getooid met straf in de wind wapperende vlaggen. Straatartiesten brachten sfeer en tentjes met kermisattracties deden goede zaken.

De traditionele ontvangst ten stadhuize, die in de morgenuren werd gehouden, mocht zich weer in een grote belangstelling verheugen. Toen mr A. Blom, de voorzitter van ’t Comité voor Nationale belangen, punctueel om half elf met zijn toespraak begon, was de Burgerzaal bijna geheel gevuld met genodigden en vertegenwoordigers van verschillende verenigingen.

Overal in de stad hebben de kinderen gisteren Koninginnedag gevierd. De straten waren versierd en de buurtverenigingen zorgden, dat er leuke spelletjes gedaan konden worden. De Woelwijkstraat, waar we een kijkje namen, was schitterend versierd met gekleurde masten. „Volgend jaar wordt het nog beter”, verzekerde een bestuurslid van de buurtvereniging. „Dan gaan we de masten met bogen verbinden. Dit jaar ging het niet meer. De kinderen moeten nog met vakantie ook.” ’s Middags waren er wedstrijden in het zaklopen, tonrollen en blokjesrapen.

Het tamboers- en trompetterscorps „Ahoy”, dat nog maar pas een halfjaar bestaat, maakte op Koninginnedag een mars door Charlois. Met zijn paradetrommen en blinkende trompetten trok het veel bekijks.

De fotograaf is Cock Tholens en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Rotterdamsch Parool van 1 mei 1956.

[remidavs]

Bewogen weken…

Weken van vermoeidheid en herstel met tussen de rust door mooie momenten… gelukkig bracht die rust wat moest en kan ik zeggen dat we aan de helft van het eerste deel zitten… yes, al zover! ☺️ en voorlopig ook niks meer van de tumor te voelen 🤞🏻🙏 ik ga ervan uit dat dat zo blijft, maar we blijven voorzichtig he 🙃

Ik ben dankbaar voor de vele steun en hulp die het mogelijk maken om voldoende rust te nemen en de kinderen vakantie geven…

Ondanks de vermoeidheid na de korte ziekenhuisopname, probeerde ik het beste te maken, zeker met het extra weekje rust dat mijn lichaam kreeg. Dat het weekje rust niet overbodig was, merkte ik aan mijn lichaam en de blijvende vermoeidheid. Vandaar dat ik zo blij ben voor de mooie momenten die de voorbije twee weken geschonken zijn door vrienden, familie en in het bijzonder voor alles wat Jan en de kinderen en mijn ouders er extra bij nemen voor me. Extra taken, meer rekening houden met me, begrip voor hoe het loopt…

we vierden Jan zijn verjaardag in het midden van deze twee weken, maar dit was toch wel anders dan de voorbije jaren… dat belooft volgend jaar goed gemaakt te moeten worden 😉

De kinderen mochten tot twee keer toe bij vriendjes gaan spelen en hadden daar een fantastische tijd terwijl ik kon uitrusten.

We gingen naar Bruisend Balegem (tussen mijn rustbeurtjes door) waar de kinderen verwend werden met een prachtige haartooi en waar Remi zijn liefde voor Willy Sommers mocht ontdekken…

Een nicht van me kwam met haar zoontje spelen en nam het entertainment van de kinderen op zich waar ze enorm van genoten…

Ze gingen bij opa en omda zwemmen terwijl mama kon rusten en gingen op wandel en fietstocht om de allergrootste maïs in Reninge te gaan bewonderen… en of die groot was.

Tussen alle nood aan rust is dus ook voldoende tijd voor het leven en nu zeker de vakantie van de kinderen die doorgaat. We blijven gewoon doorgaan en of het nog wel een lastig wordt, natuurlijk. Het is pittig maar dat wil niet zeggen dat het ondanks alles ook geen mooie periode kan zijn…

Ik kreeg nog heerlijke bloemen van mijn collega’s en mocht tijdens de lange therapiedag met immunotherapie en chemotherapie heel wat collega’s verwelkomen en kon genieten van het gezelschap van mijn schoonzus… fijner kind je zo’n dag toch niet wensen… wetende dat zo ook de jongens een dagje samen hadden en dat Ida w er verwend werd met aandacht en heerlijk spelen in de Lieving.

🥰 gezien de omstandigheden kan ik toch alleen maar blij zijn met hoe het loopt en wie we rondom ons hebben…

Altijd een fijn weerzien van vrienden en een warm omringd zijn. Zeeeeeeer veel liefde is wat ik voel en wil uit sturen 😘❤️💕♥️