#terapii

[bi-perva]

[pgasiorek]

Branie odpowiedzialności, czyli dawanie odpowiedzi

O „Drodze rzadziej przemierzanej” Morgana Scotta Pecka pisałem bodajże tydzień temu, natomiast o „Darze Terapii” Irvina D. Yaloma wspominałem zaledwie wczoraj. Dziś znów nawiąże do obu tych książek w związku z kwestią brania odpowiedzialności. To w ogóle bardzo ciekawy i niezmiernie ważny w kontekście pomagania temat, choć – taka uwaga na marginesie – odnoszę czasem wrażenie, że jego ranga nie zawsze jest wystarczająco uwypuklana. Yalom* pisze wprost, że jeżeli zmiana ma być istotna i trwała, musimy przekonać naszego klienta/pacjenta do wzięcia odpowiedzialności, czyli uznania własnego udziału w tym, co jest przyczyną cierpienia i zwrócić mu uwagę na rolę jaką sam w tym wszystkim odgrywa. Wyobraźmy sobie kogoś opowiadającego w jak ciężkich warunkach przyszło mu dorastać i  aktualnie funkcjonować i właśnie tym tłumaczącego nadużywanie alkoholu. Pijący, agresywni rodzice i tacy sami koledzy ze szkoły i podwórka; praca, gdzie normą jest rozpoczynanie dnia od przynajmniej piwa, mieszkanie na kredyt, którego raty pochłaniają większą część zarobków, wycofana, niewspierająca żona, obojętne, żyjące poza domem dzieci itd. Także i tutaj konieczne jest znalezienie i pokazanie obszaru za który ten człowiek ponosi odpowiedzialność. W przeciwnym razie nie będzie szans na zmianę, gdyż przyjmując taką optykę i zgadzając się, że problem jest rezultatem zewnętrznych okoliczności na które ma się bardzo niewielki wpływ lub nie ma się go wcale, nic nie można by było zrobić. A przecież –  choć prawdą jest, że ktoś taki w życiu nie miał i nie ma lekko –  prawdą jednak nie jest, że na nic nie ma wpływu. Musi zatem istnieć jakiś obszar, za który mógłby wziąć odpowiedzialność. Jest on tym, nad którym możemy realnie razem pracować. Yalom nazywa to tak: „Nawet jeżeli 99% zła, które ci się przytrafia to wina kogoś innego, ja chcę się przyjrzeć temu jednemu procentowi – części, za którą odpowiedzialny jesteś ty. Musimy się przyjrzeć roli, jaką odgrywasz, nawet jeżeli ta rola jest bardzo ograniczona, ponieważ to tutaj mogę ci najbardziej pomóc.”** Peck natomiast w „Drodze rzadziej przemierzanej” ujmuje to w ten sposób: „Nie rozwiążemy problemu, jeśli powiemy sobie: „To nie jest mój problem”. Nie rozwiążemy problemu, modląc się o to, żeby ktoś inny go za nas rozwiązał. Aby móc rozwiązać jakiś problem, muszę sobie powiedzieć: „To jest mój problem i to ja muszę go rozwiązać”. Mnóstwo ludzi chce jednak uniknąć bólu związanego ze swoimi problemami i mówi sobie: „Ten problem ściągnęli na mnie inni ludzie albo okoliczności społeczne, na które nie mam wpływu, a więc inni ludzie albo społeczeństwo powinni rozwiązać za mnie ten problem. Tak naprawdę to nie jest mój osobisty problem”.”***

*”Dar terapii. List otwarty do nowego pokolenia terapeutów i ich pacjentów” Irvin D.Yalom, wyd. Czarna Owca 2023, str. 193 **”Dar terapii. List ...” Irvin D.Yalom, wyd. Czarna Owca 2023, str. 194 ***Morgan Scott Peck „Droga rzadziej przemierzana” Tłum.: Tomasz Bieroń. Zysk i S-ka Wydawnictwo s.j., Poznań 2016

[wikiblair]

Chlápek hrozil výbuchem granátu, opilec vykřikoval, že vystřílí vesnici, čtrnáctiletý puberťák chtěl střílet ve škole, anglicky žvanící anonym hlásil pět bomb na letišti.. Ne ale vážně, to jako krátce před svátkama všem hromadně jeblo nebo co už ale??? Tohle snad už není ani možný. Skoro to vypadá, že si všichni řekli, že začnou blbnout aby si policajti zasloužili vánoční příplatky nebo co.. Ach jo.

[kocourmokroocko]

kdysi jsme s mou o šest let starší sestrou objevily u prarodičů v bytě prastarej psací stroj, kterej zázrakem nebyl vyschlej jak Zemanovo játro. coby majitel schopnosti číst, psát a jezdit na kole se má sestra okamžitě rozhodla, že mi na něm napíše pohádku — a tak i učinila. dílo, čítající zhruba dvě stránky, obsahující sestřin plný podpis (kdybych jí náhodou ještě neznala, žejo) a nesoucí název "O KUCHYŇSKÉ LINCE, CO BYLA RŮŽOVÁ", se pro dnešní čtenáře bohužel nedochovalo, nicméně v této paměti se pokusím alespoň o hrubé shrnutí celého dramatu.

kuchyňská linka bydlí v kuchyni.

je růžová.

to, že je růžová, z ní dělá nejdůležitější nábytek v domácnosti.

ostatní nábytky a spotřebiče nejsou a nikdy nebudou tak dobrý, protože nejsou růžový. vědí o tom.

linka o tom ví taky.

linka tráví své dny převážně tím, že je linkou, a taky neustálým deklarováním, že je nejlepší, protože je růžová. všechno ostatní vybavení domácnosti je jako "hm, ó ano, to dává smysl, seš nejlepší, milujeme tě, naše svrchovaná královno, doprdele, kdybych nebyl zelenej, možná by mě Rebeka milovala" a jinak tak jako prostě existujou.

ALE EJHLE!!!!!!!!!!!! ZVRAT!!!!

jednou majitel bytu příde do kuchyně, procitne z dospěláckýho transu mětí práce a chození do ní a myslení si, že jeho růžová kuchyňská linka by měla vládnout všem spotřebičům v domácnosti, protože je růžová, podívá se na svou kuchyňskou linku a zvolá...

"CO TADY DĚLÁ TA HNUSNÁ ŠPINAVÁ KUCHYŇSKÁ LINKA?!"

a pak jí k šoku všech ostatních nábytků i linky samotné bez milosti vyhodí na skládku.

(absolutně tady sestru chápu. já si taky doteď myslim, že když je něco špinavý, jedná se o neřešitelnej problém a vyhození předmětu na skládku je validní způsob, jak danou krizi překlenout.)

linka je na skládce a vůbec se jí tam nelíbí. má existenční krizi. říká si "opravdu jsem bezcenná?? ale to neni možný, vždyť jsem růžová! jsem nejlepší!!!!" a oznámí tento fakt ostatním věcem na skládce.

dezolátním, cynickým věcem na skládce je to absolutně putna, dál spolu hrajou piškvorky a hnijou.

růžová linka sezná vlastní bezcennost tváří v tvář kosmu. po hluboké existenciální krizi uhnívá v bezcennosti a bezcenném bezcenní, naprosto bezcenná (a růžová).

konec.

bylo to formativní literární dílo mého raného dětství. myslim, že to bylo i dost formativní literární dílo raného stáří naší babičky, která mi musela části pomáhat číst.

díky, sestři. ♥ mmch Hans Christian Andersen dneska volal, že tě vylučujou z klubu pisatelů depresivních tragédií pro nadměrnou brutalitu.

[opily-zajic]

"Cítím se nepřemožitelně, jako kdybych se po tom, co jsem se postavila jemu, mohla postavit všemu zlu světa," říkám nadšeně a zadýchaně kamarádkám cestou z posledního dne v práci do hlasovek, a vlastně si až v ten moment uvědomuju, jak je to celé absurdní a k smíchu. To jsi teda hrdinka, dodávám sama sobě pohrdavě.

Za celých těch deset měsíců, co jsem tam brigádničila, jsem žila se strachem, že se tam objeví. Přece jen se zajímá o literaturu, přece je statisticky nepravděpodobné, že by se neobjevil v knihkupectví, které sídlí v samém centru města. Deset měsíců jsem kontrolovala každou osobu, která ho jen trochu připomínala, a až poslední den v práci, poslední dvě hodiny, co jsem měla poslední směnu, chvíli před tím, než jsem to tady zabalila, se zničehonic objeví přede mnou. Moje dobrý den, můžeme nějak pomoci? se v polovině vyslovení zlomí a jakmile navážeme oční kontakt, tak jsem vděčná a ráda, že je mezi námi pult pokladny, který mě před ním chrání a o který můžu opřít své ruce, které teď v sobě drží celou tíhu těla. Nohy přestaly fungovat.

Snaží se o normální konverzaci. Co ty, jak se máš? Ptá se mě a bloudí očima po prodejně. Žiju, odpovídám sekaně. Jak dlouho tady děláš? Vlastně tady dneska končím, odcházím do startupu. Podívá se na mě nevěřícně, jako kdyby nevěřil, že já někdy zvládnu dělat někde jinde, než ve službách a s knížkami. Divný, ale ok, odpovídá. Hele, tak se měj, pozdravuj ___, dodává.

Po jeho odchodu se mi podlamují kolena a dvě hodiny se nemůžu uklidnit.

Postavit se svému násilníkovi, který o své roli ani netuší, a nechytit přitom záchvat, je vlastně docela úspěch, ne?

[martiove]

Moja terapeutka i […] wielu ludzi zaczynało postrzegać mnie jako dorosłego mężczyznę, ale w rzeczywistości czułem się jak dziecko – dorosłe dziecko. Zwykłe zadania stanowiły dla mnie takie wyzwania jak rozwikłanie tajemnicy kosmosu dla innych. Chociaż w minionych latach pracowałem w wielu kuchniach, to miejsca te były w pełni wyposażone i wszystko, co musiałem robić – to gotować. Zorganizowanie mojej własnej kuchni było inną sprawą. Teraz ode mnie zależała ocena, gdzie staną szklanki, gdzie mam ułożyć produkty spożywcze... Potem, kiedy już ułożyłem wszystko na swoim miejscu, ktoś mi powiedział o wyłożeniu półek papierem, więc musiałem opróżnić półki, położyć na nich papier i potem ustawić wszystko z powrotem. Z rąk wypadały mi filiżanki i zbierając ich skorupy, czułem się tak, jakbym trzymał w rękach moje rozbite życie.

Ken Steele, Dzień, w którym umilkły głosy. Moja walka ze schizofrenią, s. 215

[nakatomiltd]

OPM-MED: Twój Ośrodek Terapii i Wsparcia Terapeutycznego

W dzisiejszym zabieganym świecie, dbanie o zdrowie psychiczne i emocjonalne jest kluczowe dla zachowania równowagi i dobrostanu. Dla wielu osób, które borykają się z problemami emocjonalnymi, uzależnieniami czy też trudnościami w relacjach, znalezienie odpowiedniego wsparcia terapeutycznego może być kluczowe dla ich zdrowia i szczęścia. W takim kontekście ośrodki terapeutyczne odgrywają niezwykle istotną rolę. Jednym z wiodących ośrodków terapeutycznych, w którym znajdziesz profesjonalną pomoc i wsparcie, jest OPM-MED.

OPM-MED kim jesteśmy? OPM-MED to renomowany ośrodek terapii i wsparcia terapeutycznego, który specjalizuje się w dostarczaniu kompleksowej opieki dla osób borykających się z różnego rodzaju problemami psychicznymi, emocjonalnymi oraz uzależnieniami. Dzięki zespołowi doświadczonych terapeutów i specjalistów, OPM-MED oferuje szeroki zakres usług terapeutycznych, zapewniając klientom spersonalizowane podejście i opiekę dostosowaną do ich indywidualnych potrzeb.

Dlaczego OPM-MED? Doświadczenie i profesjonalizm: OPM-MED to ośrodek z wieloletnim doświadczeniem w dziedzinie terapii i wsparcia terapeutycznego. Ich zespół składa się z licencjonowanych terapeutów, psychologów i psychiatrów, którzy posiadają niezbędne kwalifikacje i doświadczenie, aby zapewnić klientom najwyższą jakość opieki. Wszechstronny zakres usług: OPM-MED oferuje szereg terapii indywidualnych i grupowych, w tym terapię uzależnień, terapię rodzinno-małżeńską, terapię poznawczo-behawioralną, terapię zajęciową oraz wiele innych. Dzięki temu każdy klient może znaleźć odpowiednie wsparcie, które najlepiej odpowiada jego potrzebom. Spersonalizowane podejście: OPM-MED wierzy w indywidualne podejście do każdego klienta. Przykładają dużą wagę do zrozumienia unikalnych potrzeb i sytuacji każdej osoby, co pozwala im dostarczyć skuteczną i efektywną pomoc terapeutyczną. Komfortowe warunki: OPM-MED stawia również na komfort i bezpieczeństwo swoich klientów. Ich placówki są wyposażone w nowoczesne udogodnienia, zapewniając odpowiednią atmosferę do terapii i procesu zdrowienia.

Jak skorzystać z usług OPM-MED? Kontakt: Pierwszym krokiem jest skontaktowanie się z OPM-MED, aby umówić się na konsultację lub zarejestrować się na terapię. Konsultacja: Podczas pierwszej wizyty terapeuci OPM-MED przeprowadzą wstępną ocenę i rozmowę z klientem, aby lepiej zrozumieć jego potrzeby i cele terapeutyczne. Plan terapeutyczny: Na podstawie zebranych informacji, terapeuci opracują spersonalizowany plan terapeutyczny, uwzględniający potrzeby i cele klienta. Terapia: Klient rozpocznie proces terapeutyczny, który będzie obejmował regularne sesje terapeutyczne, wsparcie grupowe lub inne formy terapii dostosowane do jego potrzeb.

Podsumowanie OPM-MED to ośrodek terapii i wsparcia terapeutycznego, który angażuje się w zapewnienie kompleksowej opieki dla swoich klientów. Dzięki wysoko wykwalifikowanemu zespołowi terapeutów, spersonalizowanemu podejściu i szerokiemu zakresowi usług, OPM-MED jest uznawany za jednego z najlepszych ośrodków terapeutycznych, gdzie każdy może znaleźć wsparcie i pomoc, której potrzebuje. Jeśli szukasz profesjonalnej pomocy terapeutycznej, OPM-MED może być odpowiedzią na Twoje potrzeby. Skontaktuj się z nimi już dziś, aby rozpocząć swój proces zdrowienia i wzrostu osobistego.

[mscoraline]

Kartki z pamiętnika cz.3

Poczuła ból w klatce piersiowej, zdając sobie sprawę, że to jeszcze nie koniec dnia. Pragnęła na powrót usiąść w pociągu, założyć słuchawki i oddać się rozmyślaniom. Zamiast tego czekała jak na ścięcie, siedząc na stołówce przy pustym dawno talerzu. Tego dnia pracowała ciężko, nie mając przy boku swojego przyjaciela, zabawiającego ją rozmową. Nie chciała tego przed sobą przyznawać, ale chyba jednak wolała dni, w których go nie było.

Lepiej mnie nie obrażaj, bo się do Ciebie więcej nie odezwę, gdy to się skończy.

Zażartował kiedyś, trącając ją z nudów.

I tak stracimy ze sobą kontakt.

Stwierdziła z przekąsem. Była zbyt bogata w doświadczenia podobnych znajomości.

Pewnie ostatecznie tak...

Przyznał obojętnie, a ona zareagowała smutnym i niemal niewidocznym uśmiechem. Już dawno przestała przywiązywać się do ludzi.

Bawiąc się łyżką w krojenie pozostawionej w misce skórki pomidora, spojrzała na godzinę. Za dwadzieścia pięć minut miała być na rynku, by następnie odszukać kawiarnię o drażniącej nazwie “Cafe Magia”. Przewróciła oczami z irytacją, stwierdzając, że “Kawa u Zdziska” brzmiałaby bardziej swojsko.

Ktoś tam na nią czekał. Młody mężczyzna, poznany dwa dni wcześniej przez Internet. Bardzo przystojny. Pisało im się dobrze, ale zawsze chciała już skończyć, czując, że w końcu przestanie być dobrze, a zacznie niezręcznie. A mimo tego, umówiła się z nim na rynku.

Desperacja?

Chyba tak. ON powiedział kiedyś w jednym z wywiadów, że randkowanie jest miłe, ale takie relacje przynoszą tylko cierpienie. Dlatego właśnie woli planszówki. Nie były to w żadnym przypadku głębokie słowa, a mimo to, usłyszawszy je, chciała go jeszcze bardziej. Choć wiedziała, że jej zachowanie było patologiczne.

To uczucie minie, tak jak mijały poprzednie. Przekonasz się znowu, jak bardzo pusta jesteś. Zacznij żyć we własnym świecie, własnym życiem…

Właśnie tego próbowała. I czuła, że z tego powodu tylko cierpi.

W JEGO kraju jego szczęśliwe życie prywatne nie miało prawa się udać. Fani bywają okrutni dla swoich idoli. I bardzo zazdrośni. Ona też byłaby przecież zazdrosna, gdyby dowiedziała się o jego kobiecie. Choć z drugiej strony, z całego serca gardziła fanowskim podejściem. Chciała być inna. A może tylko pragnęła tym gardzić, w gruncie rzeczy stanowiąc jego uosobienie?

Nie chciała, by cierpiał. Pragnęła dla niego wszystkiego, co najlepsze. Dawał jej przecież szczęście. Jednocześnie z niepokojem czekała na dzień, w którym zmuszona będzie przestać patrzeć na niego w ten sposób. Miała nadzieję, że nie nastąpi to prędko. Chciała jeszcze przez jakiś czas spotykać go w swoich snach.  

[bluedestinybluebird]

Jest coś miłego w zmianie narracji (czy może w ogóle w pojawieniu się wzmianek) o korzystaniu z pomocy psychologicznej przez profesjonalnych sportowców.

[supposed-to-be-studying]

.

[catherine6a]

Ośrodek terapii uzależnień

Ośrodek terapii OPM-MED to miejsce, w którym koncentrujemy się na budowaniu poczucia dobrostanu, równowagi oraz spokoju naszych pacjentów. OPM-MED specjalizuje się zarówno w terapii osób z zaburzeniami osobowości, zaburzeniami nerwicowymi, lękowymi, depresyjnymi, osób z objawami zespołu stresu pourazowego (PTSD), osób będących w kryzysie, mających problemy w relacjach, zmagających się z wypaleniem zawodowym, jak i osób uzależnionych od alkoholu, narkotyków, hazardu, leków, seksu, Internetu, pracy. Nasz ośrodek terapii to miejsce, w którym podchodzimy do pacjentów holistycznie oraz stosujemy szeroki wachlarz praktyk i narzędzi terapeutycznych. Obejmują one między innymi psychoterapię (w tym psychoterapię grupową), leczenie farmakologiczne oraz zajęcia dodatkowe, np. arteterapia, muzykoterapia itp. W pracy psychoterapeutycznej wykorzystujemy rozumienie psychodynamiczne jako uzupełnienie podejścia poznawczo-behawioralnego. Stosowane przez nas metody pozwalają naszym podopiecznym zajrzeć w głąb siebie, odkryć kim naprawdę są i wyposażają ich w narzędzia, dzięki którym lepiej radzą sobie z wyzwaniami życia codziennego. Co ważne, w naszym ośrodku terapii równolegle działają dwie grupy terapeutyczne. Jedna z grup terapeutycznych skierowana jest do osób, które zmagają się z uzależnieniami od środków psychoaktywnych oraz z uzależnieniami behawioralnymi. Druga grupa psychoterapeutyczna skierowana jest zaś do pacjentów zmagających się z kryzysem psychicznym, zaburzeniami depresyjnymi, lękowymi, osobowości, nerwicowymi oraz do osób zmagających się z wypaleniem zawodowym i mających trudności w relacjachWeb design in Charlotte, North Carolina. Our top-class design and development services have been tested by hundreds of clients.

[asistenta-virtuala]

Carte Terapii alternative - Corpul electric

Dacă ai curiozitate științifică, vrei să înțelegi sănătatea umană, dorești să conștientizezi impactul tehnologiei, vrei să descoperi legătura dintre știință și sănătate și vrei să te educi continuu, atunci cartea aceasta îți va plăcea în mod sigur.

Cartea Corpul Electric “Corpul electric” este o carte scrisă de Gary Selden și Robert O. Becker, care explorează legătura dintre electricitatea din corpul uman și impactul acesteia asupra sănătății și a funcționării organismului. Becker a fost un cercetător și medic de renume în domeniul bioelectricității și a adus contribuții semnificative în înțelegerea modului în care câmpurile…

[pgasiorek]

[messinheaven]

taplanie sie moczenie stóp i pławienie w lęku i niezadowoleniu jakby to było życie

[bpdamandayoung]

girls it's getting bad. like myslovitz albums on repeat bad

[sinceritatesiiubire]

Remedii naturale pentru a crește entuziasmul și chef-ul de viață