#telefoneren

[bonesandthebees]

Yeah Dutch has a lot of loan words form English, but also French, German and Spanish. There’s also a lot of bastardised words, but I don’t know if that the correct term in English (or Dutch for that matter). Linguistics are very interesting here because there’s differences between Flemish Dutch and Dutch in the Netherlands even though both schools they AN aka Algemeen Nederlands aka general Dutch. And at the same time Waals French is slightly different from French in France (and probably also a little from French in Brussels). Which is how you get Belgisims in French which are essentially Belgian versions of those French words they French won’t exactly get.

Example: if you go to a French backers in France and ask for un pistole. You are very much asking for a gun (see: a pistol (similar to the Dutch: pistool)), but if you use that term anywhere in Belgium we know it to be the little round bread buns.

And I’m rambling but I just really like linguistics. Also, I’m trying to remember the difference between loan words and bastardisation and I think it’s Loan words are directly copied or borrowed from the mother language while bastardised words then get taken and changed to fit the language. So a loan word from English would be a pen -> een pen. Where a bastardised word is pistol -> pistool, changed to fit the spelling.

These words then also tend to get classified by the language they come from. So words from English are Anglisimes. Form German are Germanismes. And I don’t remember the exact French term. (And yes what had to learn and clasify these words in high school Dutch classes, which is how I know all this).

Taking words from these different languages also causes a lot of confusion. Like we use bellen to mean calling, coming from Alfred Bel aka the guy who invented the Telephone and whose first name I may or may not have gotten correct. This gets confusing when you learn German because there Bellen means barking, as in a dog barking. And they use telefonieren to mean calling except we also use telefoneren it’s just more formal and less commonly used but mean the same thing.

This post is brought to you by the Flemish education system and the general mess of languages that is Belgium. (I know like several people who speak 5-6 languages because our school system teaches you at least Dutch, French and English with optional German and Spanish in later years + whatever home language(s) someone may speak aside from that.)

Hope you enjoy the ramble!

-🌲

oh yeahhh my friend who's belgian has told me a bit about the languages there. I know that while flemish dutch and netherlands dutch are mostly just have different accents (with the flemish accent sounding much nicer in my opinion) you guys have a few differences between them. similar with waals french. I think my friend told me that unlike france french which has the dumb numbering system of calling 75 soixant-quinze (which is technically like saying sixty-fifteen) and 85 quatre-vingt-cinq (four-twenties-five) etc etc, the waals french just has proper numbers for numbers in the 70s and 80s? I could be misremembering but I think she told me that one time and if that's true you guys are based the four twenties thing is so dumb

pistole is a very fun one though I love that. could be quite the mixup at the bakery lol

oooo that's interesting that you had to learn so much about linguistics in high school! makes sense since you live in a country with literally 3 different language regions. you got a lot of language stuff going on there.

also you were close but the guy who invented the telephone was named alexander graham bell. that's very funny though that bellen means two completely different things in dutch and german, especially again, since you literally have both those languages in your country

ty for this ramble I definitely enjoyed it!! love learning about the linguistics stuff especially with a country that has such an interesting language situation like belgium from both you and my belgian friend :)

[detroonvannathalie]

Ik ben slecht bezig

Nee, ik stond op, ik was bang, ik had twee innames.

Ben ik goed bezig of niet?

Misschien kon ik niet tegen meer vergiftiging? En was mijn eerste inname echt pas na de middag?

Nee, dat was gisteren, dat herinner ik mij, ik was vergiftigd, en nam er pas 1 in de namiddag.

Of was dat vandaag?

Hoe ben ik bezig?

Niet slim zonder noteren, merk ik?

Ik was bang ‘s ochtends nam er 1 ging naar de winkel nam er terug 1 toen ik thuis kwam.

Herhaalde dat in mijn hoofd, de uren,

Maar ik herinner het niet meer.

Ze maken dementerend,

Dat ook nog.

On a roll (sarcastisch).

Ik zal morgen wel ziek zijn.

Marrokaanse vrouwen zijn sterk, daarom, ze hebben heel hun exodus hier.

Rechten is zoals een mond wijd en open, een mond wijd en open heeft opinies, een mond met rechten krijg je als je sterk staat in een land. Een mond met opinies.

De andere allochtoonse vrouwen zijn minder zo,

Ze zijn eenzaam,

Minder sterk.

Dus Amira haar achterdocht was gegrond,

Maar ik had er drie nodig, drie!

Dus ik sta open voor telefoneren, met haar, als ze belt.

Dus ik leerde iets.

Geld <= dat was het

En hun mening daarover.

Zoals ik zei niet met gamblers,

Wel met Samira, tearoom, eerlijk is eerlijk.

Zij betaalde ook mijn tearoom diner.

Nee ze zijn zachtgezind, de geesten bedoel ik, ze hebben ze niet ontdekt. Zachtgezind, ze deelden de vriendschaps-voorstellen niet, van de pop up Facebooks. De geesten bedoel ik.

Geld-foto’s zagen ze en de loyaliteit die van de krant over de gieren, die misten ze.

Dus voorzichtig zijn met SHOW home foto’s online. Sarah, die online geld wint en verliest, deelt dat.

Ik ben de lekke, je pist in uw onderbroek trekt het tussen uw billen en hebt dan uitslag.

Afval ophaling / en spellingsfouten van de buurman.

Afval ophaling maar ze sturen mij een reminder. En een lieve buurman brengt het terug boven. Ik vertrouw de buurvrouw nog niet, want ze zegt niets over de verf op het balkon.

Ook, staan er nummers van verdieping op de emmer?

Er staat geen nummer van verdieping op, maar toch al de hulp is welkom, 0005, ik draag niets, zoals ik zei, ik ben zwak, al de hulp is welkom.

Maar toch hoe weten ze dat dan? Dat ik hulp nodig heb?

Mijn moeder was zo lief hun te informeren, over mijn psychose,

Als dat ding van mijn tong weg ging, zou ik dat appreciëren.

Ja daarjuist snapte ik het hij snaptte hij snapt hij snaptte. Ik snap het niet, ik snap ik snapte.

Er staat hij snapte

Waarschijnlijk een uitzondering.

Is dt geen vervoegingen?

Denk ik?

Ik zit nu aan vervoegingen

Moet denken over dt’s terwijl.

Zere binnendijen.

Ik moet ontsmetten, maar de bewindvoerder betaalt al de medische zorgen.

Toegeven dat ik inleg kruisjes nodig heb is moeilijk.

De kast moest leeg zijn, de kleren moesten er in.

Ik hoop dat het mij leert douchen/ontsmetten.

De onderbroek schuift naar beneden, de binnendijen zijn besmet met het bacterie.

Ik nam die pil dus de sigaret is bevochtigd, ik kan er niet van trekken.

Als ik de pil neem drupt er speeksel over mijn lippen.

De Indiër in de winkel keek zo, zoals ik nodig had, geïnteresseerd met medelijden.

[jurgenameen]

191, 22, contact

In het verloop van energie

Is er meer dan het woord

Mogelijk water eerst uit de douche

Ik zie je terwijl we alleen maar telefoneren

Ik voel je tijdens de chat

Dichtbij veraf

Verschillende soorten van stroming

De echte overstroming is liefde

Overval van overvloed

-copyrights Amir Alias Ali 2024-

[magheteenonsjeminderzijn]

Het gebeurt niet vaak dat ik op maandag vanuit huis werk. Morgen heb ik een cursus Bejegening op kantoor dus ipv vandaag werk ik nu morgen vanuit Amsterdam.

Ik begin weer met mijn crackers Philadelphia Light. Om 10.30 een kiwi gold en om 12.30 begin ik aan mijn bak sla terwijl ik nog aan het bellen ben. Elke keer een hap tussen het telefoneren door.

Tijdens de lunchpauze ga ik nieuwe Banditz haarelastiekjes online bestellen en upload ik alles naar de webshop.

Om 15 uur mijn zuivel en om 16.30 eet ik nog een gekookt eitje. 17.05 lig ik uit en ga ik naar Appie om de boodschappen voor vandaag en morgen te doen. Thuis koken voor Marcel (stamppot rauwe andijvie) en daarna voor mijzelf.

Ik maak voor mijzelf het NF recept: biefstuk reepjes met kruiden salsa en volkoren noedels.

Dit is echt het aller lekkerste recept tot nu toe! Wat is dit lekker. Voor morgen nog een bordje dus dat is fijn. Marcel heeft alleen de rest van de kruiden salsa weggegooid dus ik moet alleen de salsa dan even opnieuw maken. Marcel heeft nog een bordje stamppot, dus morgen hebben we het makkelijk.

Na de cappuccino wil Marcel even oefenen met darten en ga ik wat pakketjes inpakken. Marcel loopt naar de keuken, doet vaatwasser open om er een lepeltje in te doen, hoort wat borrelen en ziet wat vonken, rent naar de meter, maar toch te laat. Poef, en we zitten in het donker! En het gaat verschrikkelijk stinken. Zo’n lucht van bakkeliet dat te warm wordt. Gatver!

Nou dat wordt een nieuwe vaatwasser 😅 Het is ook al een oudje. Ik denk dat ie al 10 jaar oud was toen wij hier kwamen wonen en wij wonen hier ook alweer 14 jaar. Dus me dunkt deze vaatwasser heeft z’n best gedaan.

[peterpijls1965]

Van coke basen had nog niemand gehoord

In 2017 schreef ik een blog over een wanhopige vader uit Buggenum die om raad vroeg over zijn suïcidale, verslaafde zoon.

“Bel maar eens terug als uw zoon op de brug staat”, had de politieman gezegd tegen mijn vroegere dorpsgenote. Ze stuurde me een bericht. Of ik eens wou telefoneren. Dat deed ik.

Haar man, die ik ook al decennia niet zag, vertelde me dat hun zoon suïcidaal was. Hij had afgelopen week afscheid genomen van het leven, ten overstaan van een vriend. De zoon is zwaar verslavingsgevoelig, rookt coke. Dan de onvermijdelijke wiet, om rustig te worden in het hoofd. Zwervend bestaan.

Aan de telefoon doet de vader uitgebreid en indringend zijn verhaal. Dat de suïcidale zoon eigenlijk een heel sociale jongen is, geliefd op zijn werk van vroeger. Alleen mist hij dat stofje in de hersenen waardoor verslaving toeslaat. Als compensatie. Ik weet daar als drooggezette alcoholist iets van.

Ook bij de vader die me belde zat verslaving in de familie. Zijn jongere broer was een drinker, stierf jong in Zuid-Amerika.

De vader en ik delen de beste herinneringen aan het rustieke Maasdorpje waar we opgroeiden. Toen we jong waren was alcohol een drankje waar de mannen hard van gingen lachen. Van coke basen had het dorp nooit gehoord. Dat was toen niet, net zomin als de wiet, ook wel omschreven als ´iets in de sigaret doen´.

Al woonde er een drummer van een beroemde popgroep in het dorp die ik ervan verdacht te blowen. En een dorp verderop scheen een journalist hasj te roken.

Math uit Buggenum werd op een dag dood gevonden na een overdosis heroïne. De bijbel had opengeslagen naast hem gelegen, zei mijn vader, met Math´s favoriete passage. Math zag ik wel eens door het dorp wandelen, hij groette altijd. Hij deed me altijd sterk denken aan de zanger van Free, maar dan met zwart haar en dito baard.

Terwijl de vader telefonisch vertelt over de suïcidale zoon, die hij ettelijke keren het huis uitzette, dwalen mijn gedachten af naar mijn eigen stresserende uitdagingen. De gemeentelijke hercontrole van mijn uitkering. De indicatie van mijn beschermde woonvorm, die volgend jaar mogelijk blijvend afloopt.

Maar ik heb geen zoon met zelfmoordplannen.

Ik probeerde de vader advies te geven. Dat de zoon zelf moet willen meewerken aan behandeling in een verslavingskliniek (waar hij al eens zat, vergeefs.) De enige kans op blijvend een habit in bedwang krijgen is de innerlijke overtuiging dat het op een dag gaat lukken, had ik zelf gemerkt. Alle andere vormen van zelfbedrog en wensdenken zijn tot mislukken gedoemd.

Verder wist ik het ook niet goed. Volgende week belt de vader weer. Door de emoties rond zijn zoon zie hij zijn bedrijf op de fles gaan. Voor de vader afscheid nam, zei hij: “Het is toch je zoon. Ik geef om die jongen. Je hebt ook ouders die niet houden van hun kinderen. Ik ga er bijna aan ten onder.”

[tistje]

‘Waarom appt hij liever dan ons te bezoeken?’ … autisme en communicatie Het zit Jocelyn, lezeres van Tistje, duidelijk hoog met de vraag die ze me de voorbije week mailde.

[de-meerpeen]

Chatten met de burgemeester HOLLANDS KROON - Mocht u morgen, op woensdagochtend 1 mei, via telefoon of chat contact zoeken met de gemeente Hollands Kroon, dan zou het zomaar zo kunnen zijn dat u het antwoord krijgt van burgemeester Rian van Dam.

[nancyolyslaegers]

Ergernissen tijdens telefoongesprekken

Snelle media zoals Facebook, Instagram en Twitter gebruiken we dagelijks voor grotendeels informeel gebruik. Voor zakelijke communicatie echter geldt de telefoon nog altijd als een belangrijk medium. Hier krijg je immers meteen mondelinge feedback en kan je snel bijsturen wanneer je je gesprekspartner niet goed begrijpt of wanneer je over gevoelige zaken spreekt.

Omdat je tijdens een telefoongesprek geen informatie krijgt via non-verbale communicatie, kunnen er wel eens problemen of ergernissen ontstaan. We bekijken enkele belangrijke items.

Tandartstechniek

Tijdens een telefoongesprek voeren we nog steeds een gewoon gesprek met elkaar, alleen kunnen we enkel steunen op de verbale communicatie. De non-verbale communicatie valt immers weg. We zien bijvoorbeeld niet dat onze gesprekspartner knikt, fronst of een papier zoekt. Daarom is het belangrijk dat er voldoende verbale feedback volgt zodat je gesprekspartner op de hoogte blijft van wat er gaande is. Stoort er iemand anders het gesprek of moet je even papieren zoeken, laat dat even weten, anders kan dat tot ergernissen leiden.

De tandartstechniek is ook belangrijk wanneer je je gesprekspartner wil doorverbinden. Laat de beller niet zomaar hangen, maar geef aan dat je probeert om de beller door te verbinden met jouw collega.  Zo komen we ook uit bij het volgende onderdeel: van het kastje naar de muur.

Van het kastje naar de muur

Probeer ook warm door te verbinden. Daarmee bedoelen we dat je meteen voldoende informatie vergaart van je gesprekspartner zodat je gericht kan doorverbinden en meteen de andere persoon kan inlichten waarover de beller jou net contacteert. Zo zorg je ervoor dat de beller zijn boodschap niet hoeft te herhalen en dat jouw collega op de hoogte is van de boodschap. Op die manier kan het gesprek immers efficiënt verlopen.

Glimlach tijdens je gesprek

Probeer ook te glimlachen tijdens een gesprek. Zo zorg je ervoor dat je je gesprekspartner op een warme manier begroet. Ook wanneer je voorgaande gesprek niet zo goed verlopen is, probeer dat in je volgende gesprek niet te laten merken. Dat kan immers een bron van ergernis vormen voor je beller.

Terugbellen

Kom je beloftes ook na. Heb je aangegeven aan de klant dat je later gaat terugbellen, voer dat dan ook effectief uit. Dat zorgt er ook voor dat je vertrouwen inboezemt bij de klant.

Zo heb je weer een overzicht van de handige tips die je tijdens een telefonisch gesprek kan inzetten.

Wil je meer weten over The Business Assistant, kijk gerust verder op onze website!

[muisjee]

Over afgelopen donderdag

Nu, bijna een week later, heb ik de rust gevonden om te schrijven over de gebeurtenissen van vorige week donderdag. Na ongeveer tweeënhalf á drie jaar geen contact te hebben gehad, sprak ik mezelf moedig toe dat ik het nu dan toch maar echt moest gaan doen. Ik drukte het nummer in en liet de telefoon overgaan. Er werd opgenomen en ik hoorde de stem die zoveel jaar geleden voor mij zo vertrouwd was. Bijna meteen moest ik huilen. Ik voelde mijn keel dik worden en mijn stem samenknijpen. 

Ik vertelde hem wat er van mijn hart moest en hij vond het dapper dat ik nu eindelijk contact durfde te zoeken. Dat deed pijn. Op deze reactie was ik niet voorbereid. Ik had gedacht dat hij boos zou zijn of teleurgesteld of dat hij mij niet zou willen spreken. Dat was allemaal niet het geval. Het werd een gesprek van ruim een half uur en ik heb alles kunnen vertellen wat ik wilde vertellen en ik heb kunnen vragen wat ik wilde vragen. Aan het eind van het gesprek zei hij nog: ‘Je mag me altijd bellen al is het midden in de nacht.’ 

Toen we hadden opgehangen, huilde ik nog even en droogde mijn tranen. Ik vertelde mama over wat er was gezegd en ik had het met haar nog over de gebeurtenissen van zoveel jaar geleden. Dat gesprek zorgde voor zoveel woede in mijn lichaam. 

Ik pakte opnieuw de telefoon en toetste het nummer van de persoon die mijn leven destijds tot een hel had gemaakt. Zij vond het minder prettig dat ik contact met haar zocht (dit kwam hoogstwaarschijnlijk doordat er al een tijdje ruzie hangt in de familie). Ik vertelde haar wat ik haar wilde vertellen en ik sloot het gesprek af met: ‘Alle deuren die ik nog voor je open had staan, gooi ik nu dicht en ik wil niets meer met je te maken hebben.’ 

Nu, bijna een week later, ben ik opgelucht. Opgelucht dat ik deze twee telefoontjes achter de rug heb en dat ik eindelijk de moed had om deze mensen te contacteren. Iets wat ik misschien veel eerder had moeten doen. 

Nu, bijna een week later, heb ik eindelijk de rust gevonden om te vertellen over wat er gebeurde. Nu, ongeveer tweeënhalf á drie jaar later, heb ik eindelijk een oud hoofdstuk grotendeels kunnen afsluiten. 

[grammatica-oefeningen-docnl]

Leer Nederlands! / Learn Dutch! / Apprenez le néerlandais! / Lernen Sie Niederländisch! / Imparate l’olandese!

OEFENING : de o.t.t. (de onvoltooid tegenwoordige tijd), het presens / exercise : present; present tense / exercice : présent, indicatif présent / Präsens; Gegenwart; Indikativ Präsens / presente; indicativo presente

Zet de werkwoorden (verba) in de o.t.t. (het presens). Put the verbs in the simple present. / Mets les verbes au présent. / Setzen sie die Verben ins Präsens / Mettere i verbi al presente.

🔸 OPLOSSINGEN / SOLUTIONS / LÖSUNGEN / SOLUZIONI

01. Ga je … 

02. Misschien komt Jan … 

03. Annie drinkt … 

04. Wanneer rijdt u … 

05. Zijn Jan en Piet … 

06. Hij wacht … 

07. Heb je … 

08. Mijn zus woont … 

09. Ik werk … 

10. Hij blijft … 

11. Ze leest / Ze lezen … 

12. Ik eet … 

13. Onze school ligt … 

14. Je reist … 

15. Het regent … 

16. Kijk! Hugo zit … 

17. Waar speelt Els? 

18. Wat vertel je? 

19. Hoe schrijf je … 

20. Moeder luistert … 

21. Opa belt … 

22. We huren … 

23. Hoe heet zij? 

24. Ze neemt / Ze nemen … 

25. Wat vraagt u? 

🔸 WOORDENSCHAT / VOCABULARY / VOCABULAIRE / WORTSCHATZ / VOCABOLARIO

01. gaan : to go / aller / gehen / andare 

02. komen : to come / venir / kommen / venire 

03. drinken : to drink / boire / trinken / bere 

04. rijden : to drive; to ride / rouler; conduire / fahren / andare, correre; guidare 

05. zijn : to be / être / sein / essere 

06. wachten (op) : to wait (for) / attendre / warten (auf) / aspettare 

07. hebben : to have / avoir / haben / avere 

08. wonen : to live / habiter / wohnen / abitare 

09. werken : to work / travailler / arbeiten / lavorare 

10. blijven : to remain / rester, demeurer / bleiben / rimanere, restare 

11. lezen : to read / lire / lesen / leggere 

12. eten : to eat / manger / essen / mangiare 

13. liggen : to lie / être couché / liegen / essere disteso 

14. reizen : to travel, to journey / voyager / reisen / viaggiare 

15. regenen : to rain / pleuvoir / regnen / piovere 

16. zitten : to sit / être assis / sitzen / sedere, essere seduto 

17. spelen : to play / jouer / spielen / giocare 

18. vertellen : to tell / raconter, narrer / erzählen / raccontare, narrare 

19. schrijven : to write / écrire / schreiben / scrivere 

20. luisteren (naar) : to listen (to) / écouter / (zu)hören / ascoltare 

21. bellen (= opbellen, telefoneren) : to ring; to call / téléphoner / anrufen / telefonare 

22. huren : to rent / louer (= prendre en location) / mieten / affittare, prendere in affitto 

23. heten : to be called, to be named / s’appeler / heißen / chiamarsi 

24. nemen : to take / prendre / nehmen / prendere 

25. vragen : to ask / demander / fragen / chiedere, domandare 

👉 profnederlands : de o.t.t. (de onvoltooid tegenwoordige tijd), het presens

👉 Pinterest : de o.t.t. (de onvoltooid tegenwoordige tijd), het presens

16-11-2021

[antwerpenize]

10 tips om met je personenwagen geen mensen dood te rijden.

De grote vakantie is alweer bijna voorbij, we mogen terug naar school of naar het werk. De komende dagen worden we opnieuw overstelpt met goedbedoelde berichten over helm & fluo, de dodehoek en de meest veilige fietsroute naar school. Een belangrijke groep verkeersdeelnemers wordt hierbij meestal over het hoofd gezien, daarom schreven wij deze 10 tips om met je personenwagen geen mensen dood te rijden in het verkeer.

GEBRUIK DE UITRUSTING VAN JE WAGEN

Maak intens gebruik van spiegels en richtingaanwijzers zodat je veilig een manoeuvre kan uitvoeren en dat andere weggebruikers kunnen zien wat je plannen zijn.

RIJ TRAAG

Omdat je voertuig geen verplichte ingebouwde snelheidsbeperking heeft, ben je zelf verantwoordelijk om de snelheid die wettelijk is toegestaan niet te overschrijden. In de meeste woonstraten is een snelheidslimiet van 30 km/u van toepassing. Indien je aan deze snelheid iemand zou raken is de mortaliteitskans aanzienlijk kleiner dan bij hogere snelheden.

CONCENTREER

Omdat te veel automobilisten op dezelfde plaats op hetzelfde moment willen zijn, kan autorijden erg frustrerend en slaapverwekkend zijn. Probeer toch om steeds superalert te blijven en niet te app-en of telefoneren terwijl je rijdt. Kijk voordat je uitstapt ook zeker even naar achteren zodat je geen fietsers met een openslaande deur verrast.

DENK NA

Meer dan 50% van alle autoverplaatsingen bedraagt minder dan 5 km, dat is een perfect fietsbare afstand, evalueer dus je autoverplaatsing voordat je in je wagen stapt, elk voertuig minder op de baan zorgt voor vlotter en veiliger verkeer voor alle automobilisten die zich écht uit noodzaak met hun personenwagen moeten verplaatsen.

HONDERD CENTIMETER

Om een fietser veilig te kunnen inhalen is een afstand van 100 centimeter (zie afbeelding: pijl C) tussen je voertuig en de fietser wettelijk verplicht. Vind je het inschatten van afstanden moeilijk, gebruik dan een overdreven afstand, zodat je zeker niet dichter dan 100 centimeter bij de fietser voorbijkomt.

GA VOOR KLEURRIJK EN SOBER

De veiligheid van andere weggebruikers hangt sterk af van jouw voertuigkeuze in de glimmende showroom van het automerk. Gebruik je je wagen hoofdzakelijk op verharde wegen en moet je niet wekelijks een diepvriezer verhuizen of een speedboot leveren, kies dan voor een zuinig en klein voertuig dat niet te veel plaats inneemt. In kleine en bescheiden voertuigen is de snelheidservaring van het voertuig ook intenser, dit zorgt in het algemeen voor minder snelheidsovertredingen. Voor een goede zichtbaarheid is het aan te raden te kiezen voor een felle opvallende kleur.

VERTREK OP TIJD

Tijdens de ochtend -en avondspits kunnen de wegen de overvloed aan personenwagens moeilijk verwerken. Hou hier rekening mee en plan jouw verplaatsing goed op voorhand en voorzie zelfs nog wat reserve-tijd. Tijdsstress kan een belangrijke factor zijn voor je concentratie achter het stuur, het inschatten van risico’s en het bepalen van je snelheid.

DOKTER DOKTER

Om een auto te kunnen besturen moet je goede ogen en een snel reactievermogen hebben. Laat dus regelmatig je ogen controleren bij een oogarts en vraag bij twijfel zeker het advies van een arts i.v.m. jouw rijvaardigheid.

TEST 1,2,3

Controleer regelmatig de conditie van je voertuig. Kijk na of alle lichten en richtingaanwijzers goed functioneren en controleer de claxon, het bandenprofiel en de remkracht van je wagen. Bij de minste twijfel zeker je garagehouder consulteren.

GA MET DE FIETS

Wanneer je op een fiets zit is de kans heel klein dat je met je auto iemand doodrijdt. Een land met veel fietsers, is een fietsland en fietslanden zijn opvallend veiliger om door te fietsen. Fietsen zorgt voor leven en verbondenheid, het is goed voor je gezondheid, het zet je aan om op ontdekking te gaan en over het algemeen word je er erg vrolijk van.

[keesdp]

Druk

De Italianen zijn een luidruchtig volk. Ze praten met elkaar alsof de ander wat aan zijn oren mankeert. Niet alleen keihard maar ook met gebaren. Dat doen ze ook als ze telefoneren. Meestal facetimen ze met luid volume, druk gesticulerend en al lopend met buik vooruit en telefoon bij het gezicht. Ze kunnen daarbij natuurlijk geen aandacht hebben voor hun omgeving.

Ze geven niets om hun leven als ze zich in het verkeer begeven. Opletten, dat moeten de andere weggebruikers maar doen.

Ze antwoorden heel vriendelijk als je ze wat vraagt, alleen zeer luid. Yvonne vroeg een keer een man in een supermarkt of hij wist wat karnemelk was of zure melk. Hij schreeuwde door zijn monddoekje heen dat hij dacht dat het die met die groene dop moest zijn. Yvonne stond op nog geen 30cm afstand.

Kinderen zijn nog erger. Ik heb ze leren haten. In restaurants waar ze continu aan het gillen en jengelen zijn en niet tot de orde worden geroepen.

Italianen gaan nooit alleen weg met de camper maar altijd in familiegroepen. Ze staan dan dicht bij elkaar en door de gillende kinderen en luid schreeuwende volwassenen, is je avond snel verpest en gaan we snel weer weg.

Het land Italië daar en tegen is prachtig. Alleen op sommige plekken functioneert de gemeente reiniging niet. Het vuil ligt soms hoog opgestapeld langs de kant van de weg.

De Amalfikust is mooi. Yvonne raakt niet uit gefotografeerd. De weg vergt al mijn aandacht door de vele haarspeldbochten en tegenliggers die nauwelijks ruimte hebben om te passeren. Soms vind ik een plekje om te stoppen, maar dan zitten we weer 200m boven het strand. De eerste plaats waar we naar het strand kunnen is Salerno. De zee is heerlijk van temperatuur, ik schat zo'n 25 graden. Een welkom bad na zo'n lange rit.

De rest van de kustweg is veel vlakker en daardoor minder bochten. We vinden geregeld een boulevard waar we even kunnen zwemmen of zelfs overnachten. En natuurlijk Italiaans ijs eten.

Ineens komen we langs een archeologische opgraving. Paestum. Een Grieks Romeinse site met drie enorme Griekse tempels ala de Akropolis.

De parkeerplaats is ook ingericht voor overnachtende campers met water en elektriciteit. Dus dat komt mooi uit. Er zijn souvenirwinkels en pizzeria's. Wij kiezen voor een pizza, die weliswaar goedkoop is, maar niet zo geweldig smaakt.

De volgende dag begeven wij ons naar de ingang, 300 meter verder, voor de bussen met toeristen komen. We worden gescand en getemperatuurd, voordat we ons naar de kassa kunnen begeven. We kunnen vandaag alleen cash betalen. Ik heb nog een tientje en Yvonne niets meer in de knip. Ja, dan kunnen we niet naar binnen volgens de juffrouw van de kassa. Ze wijst naar een bankautomaat 300 meter terug. Ik heb al bijna geen zin meer. De bewaker ziet het aan mijn gezicht en verontschuldigt zich voor het ongemak. Er is al iemand onderweg om het te maken zegt hij. We lopen terug naar de ingang van de parkeerplaats  waar de atm zou moeten zijn. Fuori Servizio staat er op het apparaat. Buiten dienst. Yvonne probeert nog binnen bij de bank iets voor elkaar te krijgen, daar voor moet ze eerst wachten tot de bejaarden van het dorp hun pensioen in baar geld krijgen. Dat duurt erg lang en er mag maar een persoon tegelijk naar binnen door een draaideur die door de bankbediende bedient wordt. Binnen hoort ze dat ze naar een atm verderop moet, dat kan 1km of 10km zijn, dat is wat Yvonne begreep. Oké, we maken foto's door het hek heen.

Yvonne wil toch nog iets kopen in de bookshop bij de kassa. Dat kost minder dan een tientje dus dat hebben we wel cash. We gaan terug naar de kassa, na weer gescand en getemperatuurd te zijn om het te kopen. Zie ik daar een oplichtend pinapparaat. Doet hij het? Vraag ik. Ja zegt zij, een gebaar makend van een zwetend voorhoofd afvegen. Dan haal ik mijn vrouw zeg ik en kunnen we toch de opgravingen bewonderen.

We zien op weg naar het zuiden vaak sporen van bosbranden. Soms zien we rookwolken en een keer werden we omgeleid door politie die de weg had afgesloten.

Ik lees later dat we bij Cap Vaticano de Stromboli hadden kunnen zien. Ik weet dat deze op een eiland ligt, maar hij wordt niet aangegeven op mijn landkaart. We zien wel de Eolische eilanden en Sicilië.

De stad Reggio di Calabria heeft duidelijk twee gezichten. Hoofdzakelijk een gore stad met slechte wegen. Tot je op de boulevard komt, welke we stapvoets door het verkeer moeten afleggen. Rechts zien we de straat van Messina met de Etna er boven uit toornen op Sicilië. En links is een mooi park met enorme platanen die allemaal een schaduw verzorgen voor het bankje wat eronder staat. In het park tussen de bomen staan geweldige beelden. Rechts staan zuilen van draadwerk, zodat ze doorzichtig lijken.

Een man staat bij een gedeukte schuin staande parkeermeter aan een agent uit te leggen hoe dat gekomen is. Zo te zien aan het gezicht van de agent gelooft hij er weinig van.

Een veerboot verlaat de haven naar de overkant. Op de plek waar hij op het gas gaat blijft een zwarte rookwolk op het water hangen. Deze is er nog als de boot al aan de overkant is.

Naarmate dat we naar de punt van de laars en de zool rijden, wordt het steeds rustiger wat het verkeer betreft, alleen de Italianen blijven druk.

[andrebannenberg]

Een baby uit een Derde Wereld-land. Een maand later: dezelfde baby, maar nu met een vol buikie.

En een paar jaartjes later:

Coco Angélica Bannenberg, geboren Veronica Torres Olivas op 31 januari 1984 in Lima, Peru.

Om het verhaal van Coco's adoptie kort te houden is onmogelijk. Jaantje, Mick en ik kwamen 14 februari in Lima aan om op 10 juli na vijf maanden gesteggel (er was toch uiterlijk zes weken gezegd?) eindelijk dat prachtige land, dat ik in 1970 had leren kennen, te verlaten zonder iets bijzonders gezien te hebben; het bleef bij muffe kantoorinterieurs en de donkere holle kelders van de PIP, de Policia de Investigaciones de Peru, waar, geloof het of niet, ijselijke doodskreten rondgalmden alsof je in een horrorfilm verdwaald was.

Ik begon nog blijmoedig aan het opschrijven van het een en ander voor een blijspel: 'Huaicos en Huelgas' = 'Opstand en Staking'.

Maar als Jaantje en ik nou net als Amerikaanse adoptiestellen in Lima bij het Ministerie van Justitie hadden rondgestrooid met kistjes whiskey en bontstola's, dan waren we veel eerder thuis geweest, alleen voelden wij daar niets voor; tot op de dag van vandaag is het een clean overwinningsgevoel dat we geen cent betaald hebben voor Coco, en dat in een Zuid-Amerikaans land! Enfin, je betaalt dus in tijd.

Maar goed, op de derde dag na aankomst vonden we via een advertentie in de lokale krant in de wijk Miraflores, een van Lima's betere stadsdelen, een geïmproviseerd flatje op de vijfde verdieping in een hoge kantoorkolos, 18 US $ per dag. We woonden in een gezellige winkelstraat, vlakbij een palmbomenparkje met schoenpoetsers, jongens nog, die allemaal vriendjes werden met Mick van twee jaar (er werd gefluisterd dat je goed op je kleintjes moest letten in verband met ontvoeringen; Manuel, haantje-de-voorste-schoenpoetser, 12 jaar, wierp zich op als Micks persoonlijke bewaarengel). Toen we eindelijk klaar waren na maanden namen we Manuel mee naar een buurtrestaurant, waar hij voor het eerst met vork en mes kon stoeien en grote hoeveelheden arroz con pollo = rijst met kip wist weg te werken. Hoe zou het met hem afgelopen zijn?

Het duurde nog best lang voor we Coco echt in handen kregen uit de wezenopvang, bijna zes weken; de schat van een dame die daar de scepter zwaaide, Rosa, hadden we omgedoopt in Rosa Caramba: dat krachtige woord ontsnapte haar lippen toen we voor het eerst op de stoep stonden: "Caramba! Daar zijn jullie!" Nog steeds hebben we contact met haar, vooral Veronica, ik bedoel Coco, natuurlijk.

We sjouwden dag in week uit van de ene bizarre afspraak (Jullie moeten gewogen worden) naar de andere onnozele afspraak (We hebben een verklaring van jullie parochiekerk in Amsterdam nodig). Telefoneren hielp geen zier. Iedereen van enig belang bleef permanent onvindbaar. "Er moet iets zijn met jullie telefoon, de lijn is niet in orde", werd een vaak gehoorde smoes, als we minuten/uren/dagen op een belangrijk telefoontje aan het wachten waren. Ik voelde me op gegeven moment Wereldkampioen Wachten Op Nada.

Pero, Señor y Señora Bannenberg, als u un poco wilt opschieten kan daar altijd over gepraat worden...

En nog wat tips.

Wim Tepe, pastoor van de Santo Domingo-kerk=Sint Dominicus-kerk in de Spuistraat en goede vriend van mijn overleden vader stuurde zo snel mogelijk een briefje, waarin stond dat we devote kerkgangers waren. Een druppel op een gloeiende plaat.

Wordt vervolgd.

[nicolewannabees]

sad recap

op vrijdag 19 maart was er de nasleur van een slopende nacht. ik kan er niet teveel woorden aan vuil maken, want het is 1:15 AM en ik moet nog studeren voor mijn tentamen dat over minder dan 8 uurtjes begint. gelukkig heb ik een wettenbundel kunnen scoren vandaag in de Scheltema boekwinkel. ook heel erg last minute, maar wauw wat een prachtige winkel is dat. wat deed ik überhaupt ooit in de ako? In ieder geval, over de nasleur van die nacht. donderdagnacht op vrijdag 19 maart was een verdrietige nacht. Hij heeft me weer ‘aangeraakt’. om iets heel stoms. een doodnormaal berichtje naar een oud klasgenoot. hij was dronken. hij was helemaal de weg kwijt. hij heeft aan mijn haar getrokken en erop gebeten. ik heb zoveel haar verloren, misschien wel 600. daar kunnen die gummibeertjes niet tegenop. en hij heeft zo hard op mijn vinger gebeten dat ik dacht dat ik hem misschien kwijt zou zijn. het is mijn rechterringvinger en hij doet nog steeds pijn. er is denk ik niks ernstigs met het bot maar de zenuw voelt heel raar aan. en de littekens worden vast ook niet fraai. hij heeft ook in mijn scheenbeen gebeten. ik probeerde mijn gezicht te beschermen. ik heb het uitgegild. ik was zo bang. hij kneep mijn keel dicht. zo vaak. zo lang. ik kreeg geen lucht. ik dacht echt dat ik out zou gaan. ik was echt zo bang. wat een klootzak is het toch ook. ik heb klappen gehad tegen mijn hoofd. mijn gezicht. vuisten. hij heeft in mijn hoofd gebeten. het is een dier. en de volgende ochtend deed hij alsof er niks gebeurd was. ik kan niet wachten tot ik weg ben. 

maar goed, het lichtpuntje van de dag was dus rond 3 uur s middags. we reden in het centrum van Amsterdam, onderweg om twee leuke vrienden te ontmoeten. ik zat op de achterbank en ik keek naar buiten. het was een zonnige en stralende dag. mensen waren buiten. ondanks mijn vervelende nacht was ik toch blij, blij om het mooie weer, het vooruitzicht om mijn vrienden te zien en de bezigheid op straat. en toen zag ik hem. hij stond in een deuropening tussen de steigers en zijn collega's. hij was aan het werk. lang, slank, donkerbruin haar, groene ogen, een prachtige baardgroei, werkkleding met verfspetters, een botstructuur waar je u tegen zegt, alles klopte. onze blikken kruisten en ik denk dat ik hem slechts twee seconden heb aan kunnen kijken, maar het was genoeg. want hij keek terug. god, wat leek hij op Des. ik schrok even, dacht even dat ik hem zag maar gelukkig was dat niet zo. ik keek hem nog even na en hij keek nog steeds. mijn binnenste ontplofte bijna. ik kan me niet heugen wanneer ik zulke vlinders voor het laatst heb gevoeld, in de zin van op het eerste gezicht. want natuurlijk houd ik van Des, ik mis hem en ik hoop dat hij mij kan vergeven. ik kan niet wachten om hem tegen me aan te drukken. maar jeetje, echt bizar. mijn eierstokken rammelen er nog steeds van. en hij keek terug nota bene! hij keeeek teruggg! seconden later wist ik al dat het gevoel niet weg zou gaan. ik zou spijt gaan krijgen dat ik niet naar buiten ben gestormd om een of andere stomme reden, ook al zit mijn abusive boyfriend nietsvermoedend op de stoel voor me. we parkeerden de auto gelukkig niet ver van de plek waar ik hem had gespot. en we liepen naar het centrum. ik probeerde krampachtig te onthouden hoe ik terug zou moeten lopen, maar ik ben een ramp met ruimtelijk inzicht. ik wist dat ik hem niet uit mijn hoofd zou krijgen dus ik heb direct na het kruisen van onze blikken een herkenningspunt voor mezelf aangewezen. St Antonius School. een grijs gebouw, kon niet missen. we liepen verder en ik wist dat ik rechtsomkeer moest maken. zo’n kans laat je nou eenmaal niet lopen. het gebeurt werkelijk nooit dat iemand mij zo erg beroert. mijn kut lekte en ik was spontaan vergeten dat ik overal pijn had. met een slimme truc wist ik mijn gezelschap te lozen voor een goede 20 minuten. met het excuus dat ik even eten ging halen bij de Albert Heijn en daarna ‘verdwaalde.’ ik heb geluk gehad met het feit dat ze toch onderweg waren naar de kapper, en dat ik ze daar dus kon opzoeken. ik heb dus werkelijk de stoute schoenen aangetrokken en ik ben teruggelopen naar die plek. ik zag er niet uit. ik had geluk dat ik makeup op had, maar mijn gezicht was bont en blauw van de klappen. ik was vastbesloten, want hoevaak krijg je nou zo’n kans? ik stond op een gegeven moment voor dezelfde deuropening, meende ik, en ik tuurde naar binnen. hij stond er niet, maar wel een heleboel andere mannen die daar werkzaam waren. ik overwoog bijna om terug te lopen, maar gelukkig heb ik niet toegegeven. een vriendelijk uitziende man stond te telefoneren in het zonnetje en hij leek leiding te geven over het zooitje ongeregeld van al die hardwerkende mannen in werkkleding. ik wachtte geduldig af tot hij klaar was. hallo, zei ik. wat zijn jullie aan het doen? iets met een beton nog wat aanleggen, ik heb nauwelijks onthouden wat hij zei. ‘ik zoek iemand, zei ik met een veinzende glimlach.’ gelukkig hield ik daarna mijn mond want hij maakte mijn verhaal af. ik wist niet wie, maar goed ik ‘kende’ hem. gek genoeg bleek hij gelijk te weten over wie ik het had. ‘ik zal wel even een foto laten zien’. hij googelde zijn naam en ja hoor, een paar professionele portretfoto’s van hetzelfde knappe gezicht doken op. wellicht een paar jaar jonger maar het was onmiskenbaar. ik vroeg heel ongegeneerd en abrupt of ik zijn nummer mocht. hij vroeg wat ik er mee ging doen. ‘nou, een berichtje sturen.’ ja volgens mij bedoel je deze schilder, hij is net weg samen met zijn collega. ik had hem dus net gemist, maar ik heb wel zijn nummer bemachtigd. ‘zeg maar dat je een schilder nodig hebt.’ mijn buik gierde van de zenuwen en opwinding. ik kon haast ruiken dat hij wist waar ik op uit was. wellicht was dit wel een routine voor hem. daar komt weer een nat kutje vragen om die knappe schilder die ik af en toe inhuur. eenmaal thuis heb ik zijn naam gegoogeld, en inderdaad dezelfde foto's verschenen. gemaakt in 2009. godverdomme wat perfect. op de foto's heeft hij nog een babyface, maar nu, ruim 11 jaar later is hij natuurlijk alleen maar knapper geworden. ouder, ruiger, meer Des. Des is ook 38. ik houd niet van jonkies. en gelukkig heeft deze jongen geen social media. althans, heb niks gevonden. ik heb zijn nummer. en ik ga hem in bed praten, geloof mij. 

[stormvanwoorden]

Mensen zien vaak poëzie in het drinken van koffie (of voor de elegantere onder ons: in een glaasje wijn), of het roken van sigaretten, maar het zit in zoveel meer dan dat. Neem bijvoorbeeld een asbak, dé verzamelplaats voor opgerookte stukjes mensenleven - as waar niets uit herrijst. Of die personen die tijdens het telefoneren ijsberen, alsof ze van het ene woord naar het andere lopen, in de hoop niet te verdwalen in hun gedachtegang. Of van die mensen die naar buiten stappen als het regent om de druppels op hun gezicht te voelen, of is het om hun tranen te verbergen? Misschien wel beide - is dat niet hoe oceanen gevormd worden, of is dat net hoe ge erin verdrinkt? (Ik weet het niet). Of in de vraag 'hoe gaat het?' en in hoe weinig tot geen kans ge hebt tot het verkrijgen van een eerlijk antwoord. En hoe ze toch elke keer geserveerd wordt. Zoals die koekjes bij de koffie. Alsof het niet anders kan. Alsof het anders onvolledig is. Of in het voortvloeien van de tijd, die reusachtige golf waarop we allemaal drijven tot er slechts rimpels overblijven op ons voorhoofd. Of in deze wereld die zo wreed en gewelddadig is en tegelijkertijd toch zo schoon kan zijn -als ge maar weet waar te kijken. (En als ge het dan ook wilt zien).

[antongecensureerd]

Mister President

Waar onze vaderlandse politiek uitblinkt in theeleuten, wegkijken, kop in het zand steken en het probleem ontkennen heeft de president van de VS laten zien hoe je met provocateurs omgaat. Volgens onze zelfbenoemde terrorisme-deskundige Beatrice de Graaf, dat is de dame die al jaren roept dat we moslim terrorisme te groot maken, werd Donald Trump al tijden geprovoceerd door ene Qassem Soleimani. Persoonlijk had ik nog nooit van deze mijnheer gehoord, maar hij schijnt liters en liters bloed aan zijn handen te hebben. Ik ken Trump ook niet persoonlijk, maar 1 ding is mij de afgelopen jaren wel duidelijk geworden. De man laat zich niet provoceren en zeker niet door iemand die een regelrecht gevaar voor de wereldvrede is. Daar houdt de grote baas niet van. Waar Europese slapzakken al decennia kiezen voor je laten leiden door angst en kiezen voor zogenaamde diplomatieke oplossingen (oplossingen?) liet Donald Trump de westerse wereld met 1 gerichte aanval zien hoe je met dit soort provocaties omgaat. Meer was er niet voor nodig: 1 goed gerichte aanval. That's all, folks. In gedachten zie ik Donald, ik ben er trots op dat ik hem Donald mag noemen, 's avonds bij het eten knipogen naar zijn prachtige vrouw en ik hoor hem zeggen ''Zo, schat, wie het laatst lacht lacht het best. We hebben de wereld weer een klein stukje beter gemaakt''.

Donald Trump laat zich niet provoceren. Door he-le-maal niemand! Hij gaf hoogstpersoonlijk de opdracht om deze rivaal uit te schakelen en daar hadden zijn special forces maar 1 aanval voor nodig. Waar de rest van de wereld moord en brand schreeuwde en alle zogenaamde experts het begin van de Derde Wereldoorlog voorspelden ging één van de volgens velen beste presidenten uit de geschiedenis van de Verenigde Staten over tot de orde van de dag. Wereldwijd vonden allerlei spoedoverleggen plaats, bij andere grote wereldleiders (of zijn het lijders) liep letterlijk de dunne stront in de broek van hun maatpak en wat deed de president van het machtigste land ter wereld? Die ging lekker een potje golfen. The Donald gaf een demonstratie van het oplossen van een probleem. Waar wij in Europa buigen voor iedere vorm van terreur laat president Trump zien hoe je met provocaties omgaat. Ik wil jullie een simpele vraag stellen: denken jullie dat Donald Trump die 3 ongeleide projectielen van DENK in zijn omgeving zou accepteren? Dat hij in debat zou gaan met deze provocateurs? No fucking way! Die mensen zouden bij wijze van spreken niet eens de VS binnenkomen. Döner, Kebab en Couscous passen namelijk niet in het plaatje Make America great again. Ik roep niet dat Donald Trump zaligmakend is. Daarvoor heb ik te weinig kennis van zaken. 

Wat ik wel roep is dat Donald Trump meer kloten heeft dan dat zooitje lafbekken waar wij in West Europa mee te maken hebben. Donald Trump is niet grijs. Bij Donald Trump is het zwart of wit. ''What you see is what you get''. Wij worden geregeerd door mensen die buigen voor werkelijk ie-de-re vorm van terreur. Zwarte Piet is racisme, dus dat schaffen we af. Bui-gen! Islam is vrede, dus daar mogen we niets van zeggen. Bui-gen! Kerels mogen vrouw worden en vice versa. Bui-gen! Gender neutraal is normaal, dus man/vrouw wordt niet meer benoemd. Bui-gen! Moslim kinderen willen geen korte broek aan bij gymles, dus dan gaan we dat afschaffen. Bui-gen! Gevangenen willen meer vrijheid en dus we geven ze de sleutel en een telefoon. Bui-gen! Zomaar een paar voorbeelden. Waar Trump het grote gevaar uitschakelt gaat de Belgische land- en cultuurverrader van de EU, Charles Michel, telefoneren met de president van Iran Rohani. Het land waarvan de geestelijk leider Khamenei dagelijks ''Dood aan de VS, dood aan de Britten en dood aan de joden!'' roept. Waarom? Om de betrekkingen aan te halen. Een grotere vorm van verraad bestaat er niet. Charles Michel is een lafaard! Een angsthaas. Ik ben er weer even klaar mee. Daarom sluit ik af met een oneliner en daar is geen letter aan gelogen.

''Overal waar de islam verschijnt is het de vrijheid die verdwijnt''