#pomnik historii

[suprasl]

Katakumby Monasteru Supraskiego – POMNIK HISTORII – przeszłość i przyszłość

W dniu św. Jana Teologa 21 maja 2023 r. o godz. 12:30 po Świętej Liturgii i uroczystej procesji, w korpusie południowym Klasztoru Męskiego Zwiastowania NMP w Supraślu odbędzie się otwarcie wystawy: „Katakumby Monasteru Supraskiego – pomnik historii – przeszłość i przyszłość”. 

Wystawa jest podsumowaniem pierwszego etapu współpracy naukowo-badawczej i projektowej nawiązanej przez Klasztor Męski Zwiastowania NMP w Supraślu z białostockimi uczelniami wyższymi: Uniwersytetem w Białymstoku, Politechniką Białostocką i Uniwersytetem Medycznym w Białymstoku oraz Chrześcijańską Akademią Teologiczną w Warszawie, w celu ratowania supraskich katakumb monastyrycznych. 

Wystawa została dofinansowana z budżetu Województwa Podlaskiego.

Dnia 26 stycznia 2023 r. Klasztor Męski Zwiastowania Najświętszej Marii Panny wraz katakumbami zostały uznane przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej za „Pomnik historii”. Nadanie zespołowi klasztornemu tego wysokiego statusu i formy ochrony daje nowe możliwości do zintensyfikowania wspólnych prac naukowo-badawczych i projektowych, służących konserwacji i ochronie tego unikatowego w skali światowej zabytku. 

Historia supraskich katakumb sięga pierwszej połowy XVI wieku. Wzniesiono je wraz z cerkwią Zmartwychwstania Chrystusa, jako miejsce ostatniego spoczynku supraskich mnichów oraz dobrodziejów klasztoru. W ok. 130 niszach grzebalnych obok mnichów spoczęli przedstawiciele elity Rzeczypospolitej pochodzący z rodów magnackich: Chodkiewiczów, Olelkowiczów, Słuckich, Wiśniowieckich. Po raz pierwszy wystawa przedstawi dotychczasowe wyniki badań archeologicznych i architektonicznych katakumb i planowanych działań badawczych i projektowych, służących ratowaniu tego wyjątkowego zabytku.

Organizatorem przedsięwzięcia jest Klasztor Męski Zwiastowania NMP w Supraślu. Autorem wystawy jest architekt prof. Jerzy Uścinowicz z Politechniki Białostockiej, a jej kuratorem archeolog dr hab. Maciej Karczewski prof. Uniwersytetu w Białymstoku, którzy wspólnie kierują pracami badawczymi i projektowymi dotyczącymi sfery architektury i archeologii w procesie restauracji i konserwacji katakumb. Partnerem strategicznym przedsięwzięcia, zorientowanego na popularyzację tego wyjątkowego dziedzictwa kulturowego naszego regionu, jest województwo podlaskie. 

[ptasiazatoka]

Augustów – Turystyczne Serce Podlasia

Augustów, malowniczo położony w sercu województwa podlaskiego, to jedno z najpiękniejszych miast w Polsce, które każdego roku przyciąga tłumy turystów. Otoczony przez dziewicze lasy Puszczy Augustowskiej i przepiękne jeziora, Augustów jest miejscem, które zachwyca nie tylko przyrodą, ale także bogatą historią, tradycją oraz licznymi atrakcjami dla odwiedzających w każdym wieku.

Perła natury – kraina jezior i lasów

Augustów to przede wszystkim raj dla miłośników przyrody. Miasto otacza aż dziewięć jezior, w tym Necko, Białe, Sajno, Studzieniczne i Rospuda, które oferują idealne warunki do wypoczynku nad wodą. Czyste, spokojne wody jezior zachęcają do kąpieli, uprawiania sportów wodnych, takich jak kajakarstwo, żeglarstwo, czy paddleboarding. W okolicznych lasach znajdują się liczne ścieżki piesze i rowerowe, które pozwalają na bliski kontakt z naturą. To doskonałe miejsce na spacer, nordic walking czy wycieczkę rowerową, podczas której można podziwiać uroki puszczańskich krajobrazów.

Augustów dla aktywnych

Miłośnicy aktywnego wypoczynku znajdą w Augustowie liczne atrakcje, które pozwolą im w pełni korzystać z uroków tego miejsca. Jednym z najpopularniejszych sposobów na spędzenie czasu w mieście jest spływ kajakowy rzeką Czarną Hańczą, która prowadzi przez malownicze tereny Puszczy Augustowskiej i jest uważana za jeden z najpiękniejszych szlaków wodnych w Europie. Dla tych, którzy wolą pozostać na lądzie, Augustów oferuje szeroką gamę tras rowerowych, z których wiele biegnie przez urokliwe zakątki, gwarantując niezapomniane wrażenia.

Żegluga augustowska – unikalne rejsy

Nieodłącznym elementem krajobrazu Augustowa jest Kanał Augustowski – jedno z najciekawszych dzieł hydrotechnicznych w Europie, wpisane na listę Pomników Historii. Kanał, łączący dorzecza Wisły i Niemna, jest nie tylko technologicznym majstersztykiem, ale także wyjątkową atrakcją turystyczną. Rejsy statkami Żeglugi Augustowskiej pozwalają turystom podziwiać jego urok i dowiedzieć się więcej o historii i funkcjonowaniu tego unikalnego szlaku wodnego.

Augustów – miasto z historią

Augustów ma również wiele do zaoferowania miłośnikom historii. Miasto, założone w XVI wieku przez króla Zygmunta Augusta, zachowało wiele zabytków świadczących o jego bogatej przeszłości. Wśród nich warto wymienić bazylikę Najświętszego Serca Jezusowego, klasycystyczny ratusz, czy liczne drewniane domy o charakterystycznej architekturze. Nie można zapomnieć o Sanktuarium Maryjnym w Studzienicznej, gdzie znajduje się kaplica z cudownym obrazem Matki Boskiej oraz pomnik Jana Pawła II, który odwiedził to miejsce podczas pielgrzymki w 1999 roku.

Smak Podlasia w Augustowie

Augustów to także miejsce, gdzie można poznać smak Podlasia. Lokalna kuchnia, oparta na tradycyjnych recepturach i naturalnych składnikach, zachwyca różnorodnością. Warto spróbować regionalnych specjałów, takich jak babka ziemniaczana, kartacze czy sękacz. W mieście znajdują się liczne restauracje i kawiarnie, które oferują zarówno dania kuchni polskiej, jak i europejskiej, a także oryginalne przysmaki, których nie znajdziemy nigdzie indziej.

Kultura i rozrywka

Augustów to także miejsce tętniące życiem kulturalnym. Latem miasto staje się sceną licznych wydarzeń i festiwali, takich jak Augustowskie Lato Filmowe, koncerty muzyki klasycznej i folkowej, a także regaty żeglarskie. Na turystów czekają też różne formy rozrywki, od koncertów i imprez plenerowych po kameralne występy artystyczne. Dzięki temu każdy znajdzie tu coś dla siebie, niezależnie od wieku i zainteresowań.

Augustów – serce Podlasia

Augustów to miasto, które przyciąga swoją atmosferą, bogactwem przyrody i licznymi atrakcjami. To idealne miejsce na wakacje, weekendowy wypad, czy krótką ucieczkę od codzienności. Bez względu na to, czy szukasz spokoju i bliskości natury, aktywnego wypoczynku, czy odkrywania historii i tradycji regionu, Augustów z pewnością spełni Twoje oczekiwania. Odwiedź to turystyczne serce Podlasia i przekonaj się, jak wiele ma do zaoferowania!

[dorotajak]

Perły środkowej Hiszpanii

Środkowa część Hiszpanii, znana jako serce Półwyspu Iberyjskiego, to region pełen historii, kultury i wyjątkowych krajobrazów. Obszar ten obejmuje m.in. Madryt, Kastylię-La Manchę oraz Kastylię i León. Jego centralne położenie sprawia, że jest to doskonałe miejsce zarówno na krótki wypad, jak i dłuższe zwiedzanie. Oferuje imponujące zabytki, malownicze miasteczka i niezwykłe przyrodnicze atrakcje, które zachwycają turystów z całego świata.

Madryt – serce Hiszpanii Stolica Hiszpanii to punkt obowiązkowy na mapie środkowej części kraju. Madryt słynie z tętniącego życiem centrum, znakomitych muzeów i majestatycznych budowli. Muzeum Prado, jedno z najważniejszych na świecie, mieści dzieła takich mistrzów jak Velázquez czy Goya. Warto odwiedzić również Centrum Sztuki Królowej Zofii z obrazem „Guernica” Pabla Picassa. W sercu miasta znajduje się Pałac Królewski, rezydencja hiszpańskich monarchów, otoczony ogrodami Sabatini i Campo del Moro. Spacerując po Madrycie, nie można ominąć Puerta del Sol – symbolicznego środka kraju – oraz Plaza Mayor, pełnego kawiarenek i restauracji.

Toledo – miasto trzech kultur Oddalone o godzinę jazdy pociągiem od Madrytu Toledo to perła Hiszpanii, wpisana na listę UNESCO. Miasto to było miejscem współistnienia trzech kultur – chrześcijańskiej, żydowskiej i muzułmańskiej. Spacer po labiryncie wąskich uliczek pozwala odkryć majestatyczną katedrę, synagogę Santa María la Blanca oraz meczet Cristo de la Luz. Nie można przegapić Alkazaru, który góruje nad miastem, ani panoramicznego widoku na Toledo z punktu widokowego Mirador del Valle. Miłośnicy sztuki powinni odwiedzić dom El Greca, słynnego malarza związanego z Toledo.

Segowia – akwedukt i alkazar Segowia to kolejne miasto, które zachwyca swoją historią i architekturą. Najbardziej rozpoznawalnym zabytkiem jest rzymski akwedukt, doskonale zachowany pomnik inżynierii antycznej. Innym punktem zwiedzania jest Alkazar, zamek przypominający bajkowe pałace, który miał wpływ na projekt Disneylandu. Starówka Segowii z katedrą w stylu późnogotyckim to idealne miejsce na spacer, który pozwala poczuć klimat tego niezwykłego miasta.

Ávila – miasto otoczone murami Ávila, miasto świętej Teresy, zachwyca swoimi imponującymi murami obronnymi z XI wieku. Te monumentalne fortyfikacje z bramami i wieżami tworzą unikatowy zabytek architektury militarnej. Wewnątrz murów znajduje się piękna katedra oraz liczne kościoły i klasztory. Ávila słynie także z kulinarnych specjałów, takich jak chuletón, czyli soczysty stek, oraz słodkie yemas de Santa Teresa.

Krajobrazy La Manchy Środkowa Hiszpania to nie tylko zabytki, ale także niezwykłe krajobrazy. Kastylia-La Mancha, znana z powieści „Don Kichot” Miguela de Cervantesa, oferuje malownicze widoki wiatraków na wzgórzach. Najsłynniejsze znajdują się w Consuegra, gdzie można przenieść się w świat rycerzy i ich przygód. Rezerwat przyrody Tablas de Daimiel to miejsce idealne dla miłośników przyrody, z rozległymi terenami podmokłymi, które są domem dla wielu gatunków ptaków.

Salamanka – złote miasto Choć geograficznie bliżej północy, Salamanka jest częścią środkowej Hiszpanii i znana jest z „złotych” piaskowcowych budynków. Miasto słynie z najstarszego uniwersytetu w Hiszpanii, założonego w 1218 roku. Plaza Mayor, jeden z najpiękniejszych placów w Hiszpanii, to miejsce spotkań zarówno turystów, jak i mieszkańców. Salamanka oferuje również imponującą katedrę z dwoma częściami – romańską i gotycką – oraz wiele zabytkowych kościołów.

Cuenca – miasto wiszących domów Cuenca to jedno z najbardziej malowniczych miast środkowej Hiszpanii. Jego najbardziej charakterystycznym elementem są Casas Colgadas, czyli „wiszące domy”, które zdają się zawieszone na krawędzi skał. Warto odwiedzić również katedrę, most św. Pawła oraz muzea, w tym Muzeum Abstrakcji Hiszpańskiej. Cuenca jest idealnym miejscem na spacer, oferując piękne widoki na wąwóz rzeki Huécar.

Środkowa Hiszpania oferuje niezliczone atrakcje, które łączą historię, kulturę i naturalne piękno. Każde miasto i miasteczko w tym regionie ma coś wyjątkowego do zaoferowania, czyniąc go jednym z najciekawszych miejsc do odwiedzenia w Europie.

[mariolaszyszkiewicz]

Pliniusz Starszy i Wezuwiusz

Miłośnicy starożytności znają je ( te dzieła) dobrze, szerszy wszakże ogół chyba mniej, niż na to zasługują. Zresztą przytacza się zwykle jeden z owych listów, (Pliniusza Młodszego ) , ten opisujący śmierć Pliniusza Starszego, wówczas komendanta floty w Misenum ." Autor "Historii naturalnej" ( bo tak przyjęło się u nas podawać tytuł dzieła oznaczający właściwie "Badania przyrodnicze "- zginął jak wiadomo , w sierpniu roku 79n.e. podczas wybuchu Wezuwiusza, który to wybuch pogrzebał pod popiołami Pompeję. Z wszystkich jego wymienionych dzieł dotarło do nas w całości tylko to jedno, rodzaj wielkiej encyklopedii rozumowanej, to znaczy ułożonej niewedług haseł, ale rodzajami. Jedyna znana nam starożytna encyklopedia! Kopalnia informacji z wszystkich dziedzin ówczesnego życia , pomnik niewiarygodnego wysiłku jednego tylko człowieka , a zarazem rzecz mająca swoje walory językowe i pełna refleksji osobistych refleksji autora." (...) Wreszcie, jako ukoronowanie życia, tak pracowitego, tak dobrze zorganizowanego i owocnego - dobrowolna , męska wyprawa w samo centrum rozpętanego kataklizmu, . Wybuch Wezuwiusza - przypomnijmy był czymś wtedy niezwykłym i niespodziewanym , ponieważ wulkan ten od wieków uchodził za niemal wygasły , czynna natomiast , wciąż groźna i opisywana była Etna na Sycylii. Uczony i dowódca spełnia do końca wszystkie swe obowiązki: bada i niesie pomoc zagrożonym . Zginął prawdziwie na posterunku , w domu u stóp Wezuwiusza , ale śmiercią dość łagodną, zasnął bowiem na wieki - podczas snu ; bezpośrednią przyczyną zgony było zapewne niedotlenienie serca w atmosferze przesyconej wyziewami wulkanu. (...) W pomroce słychać było szlochanie kobiet , płacz dzieci, rozaczliwe głosy tych, co szukali swoich najbliższych; jedni modlili się głośno i wręcz prosili bogów, aby rychłą śmierć zesłali, ale jeszcze więcej było takich , którzy wołali, że już nie ma bogów, a noc, co zapada, jest ostatnią, wieczną, ; śmiercią i zgonem wszystkiego......

Kiedy w roku 1979 mijało 1900 lat od zagłady Pompei i śmierci Pliniusza Starszego, ukazało się wiele prac i artykułów poświęconych tej tematyce w różnych krajach i w rozmaitych językach. Sądzę jednak, że o tamtych wydarzeniach godzi się pamiętać zawsze i wcale nierocznicowo, w każdym roku i w każdej sytuacji. Systematyczna, niezmordowana praca na codzień i spokojne, nieustraszone wypełnianie swych obowiązków nawet wtedy, kiedy wydaje się, że to nie ma sensu, kataklizm bowiem pochłonie wszystko- oto postawa prawdziwie rzymska i męska. Starożytnośc nie znała na szczęście, widma grzyba atomowego. Kształt chmury nad Wezuwiuszem był podobny , choć nie stanowił dzieła ludzkiego geniuszu - i obłędu

Groza wszakże i w tym przypadku musiała wywierać tak samo wpływ paraliżujący . Nie na wszystkich jednak, jak świadczą postawy obu Pliniuszów. A co by rzekli oni, że nawet znacznie mniej dramatyczne wydarzenia wystarczą, by zakłócić spokój naszego ducha i rytm pracy?

Tekst pochodzi z książki "Stąd do starożytności ", autorem jej jest Aleksander Krawczuk

[valencianistaspl]

David Silva: brutalny koniec wspaniałej kariery

Poważna kontuzja kolana kończy karierę jednego z wielkich geniuszy. Legenda City, ma pomnik na swoją cześć obok stadionu. Arguineguín to kraina magików. Po Juanie Carlosie Valerónie przyszedł na świat młody chłopak z różdżką pod pachą, kapeluszem na głowie i peleryną na plecach. Nazywa się David Silva i przeszedł do historii hiszpańskiego futbolu. Za sposób, w jaki grał i za niezliczone sukcesy.…

[zbiorkomd]

W Muzeum Kolejnictwa na Śląsku jest bardzo wiele zniszczonych zabytków kolejnictwa, chcąc przywrócić im dawny blask Muzeum zaproponowało adopcję zabytkowych parowozów. Muzeum chce znaleźć chętnych, którzy zechcieliby pomóc finansowo lub poprzez wolontariat w odremontowaniu eksponatów.

Na apel jako pierwszy odpowiedział wrocławski oddział brytyjskiej firmy Smith&Nephew  - międzynarodowy producent z branży medycznej specjalizującej  się w rekonstrukcji ortopedycznej, zaawansowanym leczeniu ran, medycynie sportowej oraz leczeniu urazów kończyn. W ramach wolontariatu z okazji 5 rocznicy funkcjonowania Centrum Usług Wspólnych (GBS) we Wrocławiu postanowili wesprzeć działania Muzeum.  Obchody tej uroczystości zdecydowali się przeprowadzić w bardzo oryginalny i pożyteczny sposób pomagając odnowić zabytek techniki. Do swojej Adopcji wybrali parowóz Tr202-28 brytyjskiej serii Liberation.

Lokomotywy tej serii zostały zbudowane w 1946 roku z myślą o pomocy dla podnoszącej się z wojennych zniszczeń Europie. Brytyjczycy przekazali je między innymi do Polski i Jugosławii. Lokomotywa klasyfikowana jest jako ciężki parowóz towarowy, cechowała ją niezwykła staranność wykonania i zastosowanie materiałów wysokiej jakości - stąd parowozy te wykazywały się długą żywotnością.

Dla historii kolei na ziemiach polskich, zwłaszcza w kontekście ich odbudowy po II wojnie światowej, jest to eksponat o dużym znaczeniu. Mała ilość zachowanych egzemplarzy dodatkowo podnosi jego wartość.

Lokomotywa Tr202-28 pochodzi z fabryki VULCAN Foundry. Do Polski trafiła w 1946 roku i pełniła służbę linową do 1975 roku. Następnie pojawił się pomysł sprzedaży wycofanej już z eksploatacji lokomotywy do Wielkiej Brytanii. Ostatecznie została w Polsce i wykorzystywana była między innymi jako kocioł CO w Dyrekcji Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich w Zielonej Górze. Od 1989 roku w ZNTK Oleśnica, następnie jako pomnik techniki - także w Oleśnicy. W 1993 roku w ramach jubileuszu 150-lecia kolei na ziemiach polskich przewieziona została do (nieistniejącego dziś) Skansenu Lokomotyw Parowych PKP w Jaworzynie Śląskiej.

Lokomotywa, z uwagi na eksponowanie pod gołym niebem, wymagała w pierwszym etapie gruntownego oczyszczenia (zabrudzenia, rdza, etc.) metodami mechanicznymi. Pierwsza grupa śmiałków 11 lipca rozpoczęła oczyszczanie lokomotywy. W kolejnym tygodniu następne grupy wykonają powłokę konserwującą i właściwą powłokę malarską - normatywną, zgodną z przepisami PKP dotyczącymi malowania lokomotyw oraz zajmą się naniesieniem właściwych oznaczeń. 

Celem tej akcji Adopcja Parowozu jest uświadomienie, że jest to nasz wspólny dobytek kulturowy i interes całej naszej społeczności o który powinniśmy dbać. Takie adopcje i organizacja wolontariatu mają również zaangażować ludzi w życie Muzeum.

Dzięki działalności Fundacji Ochrony Dziedzictwa Przemysłowego Śląska udało się uchronić od zniszczenia wiele cennych zabytków techniki. Podjęto również prace konserwatorskie. Mimo mało sprzyjającego klimatu dla ochrony zabytków techniki Muzeum cieszymy się, że na akcję Adopcji Parowozów odpowiedziała spółka Smith&Nephew Polska co przyczyni się  do zachowania wielu cennych historycznych pomników cywilizacji technicznej poprzednich epok. Wzięcie udziału w naszym projekcie przez firmę niezwiązaną z zabytkami, ale prowadzącą politykę społecznej odpowiedzialności biznesu wypełnia ważną lukę, którą nie były w stanie wypełnić instytucje państwowe zobowiązane do ochrony dziedzictwa narodowego.

Muzeum zapewniło gościom również wiele atrakcji. Zaraz po przyjeździe grupa wraz z kustoszem Zbigniewem Gryzgotem udała się na zwiedzanie ekspozycji w dawnym budynku parowozowni.  Wkrótce po tym przeszli do prac renowacyjnych. W przerwie był obiad w WARSie, natomiast niedługo po nim przejażdżkę kolejką. 

[dzismis]

Mord w Jedwabnem: przyczyny i przebieg zagłady

Mord w Jedwabnem to jedna z budzących największe kontrowersje zbrodni z czasów niemieckiej okupacji Polski. Historia pogromu dokonanego przez Polaków na ponad 300 żydowskich mieszkańcach Jedwabnego podzieliła kraj i przez pewien czas wyznaczała koleje polskiego dialogu na temat historii Holokaustu. Mord w Jedwabnem, pomnik na cmentarzy żydowskim (fot. Fotonews) Pierwsze informacje o Jedwabnem…

[tomkoversumfandombase]

Zatem, w krótkich, żołnierskich słowach: 

Saga “Przygody Tomka Wilmowskiego” w wielkim skrócie mówiąc, opowiada historię chłopca, któremu udaje się opuścić Warszawę w 1902r. i wyruszyć w świat, łowiąc dzikie zwierzęta razem z ojcem i jego przyjaciółmi, z których jeden traktuje naszego Tomka jak brata (Tadziowy post docenienia pojawi się osobno), a drugi jak syna, którego chciałby mieć, ale przez 10 lat fabuły sagi nie robi w tym kierunku absolutnie nic... poza czynnym wychowywaniem Tomka, który otwarcie mówi, że zamierza brać z niego przykład.

Tak. To jest post wyjaśniający pokrótce Wilmugę, czyli odkrycie na miarę XXI wieku, z którego fandom jest dumny jak cholera. 

Historycy nazwaliby na pewno serdecznymi przyjaciółmi dwóch gości, którzy przez kilkanaście lat dzielą razem życie zawodowe, a później także prywatne, bo i opiekę nad dzieckiem, rzucają dla siebie nawzajem wszystko i w te pędy przemierzają dla siebie świat (bo jeden drugiemu dał znać w trzech zdaniach, że przykro bardzo, powiedzieć więcej nie może, ale niech będą tak dobrzy i przypłyną do Bombaju z Londynu, sytuacja jest), gotowi oddać za siebie życie i systematycznie nim ryzykując w różnych zakątkach świata. 

My przy aktualnych zasobach wiedzy i skrzywieniu fandomowym, nazywamy to nieco inaczej, podkreślając w wielu fanfcition (aktualnie na AO3 jest ich o Wilmudze 122, a w warsztacie czekają już kolejne) wszystkie te momenty, które już w kanonie wydawały się zastanawiające. 

Zatem... hiperaktywne dziecko ze skłonnościami do nawiązywania przyjaźni z niebezpiecznymi ludźmi, geograf rewolucjonista, któremu pomnik się należy za wytrzymanie z nimi tak długo i włóczykij, o którym na pewno wiemy tylko tyle, że nigdy nie chybia (do drugiego tomu...), wspierani przez jedynego na świecie miłośnika rumu o zerowym wyczuciu chwili (Tadziowy post będzie, we stan Tadziu, bez obaw), w asyście turbointeligentnego psa, dziewczyny z buszu, szczęśliwie przenoszących fabułę gdzie trzeba postaci drugo i trzecioplanowych, i zatrzęsienia odniesień do polskiej historii (i taką masą przypisów, i opowieści przyrodniczych, że miejscami czyta się to jak atlas).... czyli zwykła, niezwykła opowieść o pewnej rodzinie na końcu świata (a nawet kilku końcach).

Statek wypływa o świcie, zdążycie więc jeszcze podręczyć rodziców pytaniami i wpakować się w fuchę łażenia do spożywczaka w dziczy. 

[pollonegro666]

2022/03/26

Llegamos al castillo del pueblo que está en lo más alto de la montaña. Fue construido hace muchos siglo para proteger una importante ruta entre el interior y la costa. En la entrada hay una estatua dedicada al jugador de futbol más importante de la historia de la provincia y de España.

We arrive at the castle of the town that is at the top of the mountain. It was built many centuries ago to protect an important route between the interior and the coast. At the entrance there is a statue dedicated to the most important soccer player in the history of the province and of Spain.

Google Translation into Portuguese:

Chegamos ao castelo da cidade que fica no topo da montanha. Foi construído há muitos séculos para proteger uma importante rota entre o interior e o litoral. Na entrada há uma estátua dedicada ao jogador de futebol mais importante da história da província e da Espanha.

Google translation into Italian:

Arriviamo al castello del paese che si trova in cima alla montagna. Fu costruito molti secoli fa a protezione di un'importante via di comunicazione tra l'interno e la costa. All'ingresso si trova una statua dedicata al calciatore più importante della storia della provincia e della Spagna.

Google Translation into French:

Nous arrivons au château de la ville qui se trouve au sommet de la montagne. Il a été construit il y a plusieurs siècles pour protéger une route importante entre l'intérieur et la côte. A l'entrée se trouve une statue dédiée au footballeur le plus important de l'histoire de la province et de l'Espagne.

Google Translation into Arabic:

وصلنا إلى قلعة المدينة التي تقع على قمة الجبل. تم بناؤه منذ قرون لحماية طريق مهم بين الداخل والساحل. يوجد عند المدخل تمثال مخصص لأهم لاعب كرة قدم في تاريخ المقاطعة وإسبانيا.

Google Translation into German:

Wir erreichen die Burg der Stadt, die sich auf dem Gipfel des Berges befindet. Es wurde vor Jahrhunderten gebaut, um eine wichtige Route zwischen dem Landesinneren und der Küste zu schützen. Am Eingang befindet sich eine Statue, die dem wichtigsten Fußballer in der Geschichte der Provinz und Spaniens gewidmet ist.

Google Translation into Albanisch:

Mbërrijmë në kalanë e qytetit, e cila ndodhet në majë të malit. Është ndërtuar shekuj më parë për të mbrojtur një rrugë të rëndësishme midis brendësisë dhe bregdetit. Në hyrje është një statujë kushtuar futbollistit më të rëndësishëm në historinë e provincës dhe Spanjës.

Google Translation into Polish:

Dojeżdżamy do zamku miejskiego, który znajduje się na szczycie góry. Został zbudowany wieki temu, aby chronić ważny szlak między wnętrzem a wybrzeżem. Przy wejściu znajduje się pomnik poświęcony najważniejszemu piłkarzowi w historii prowincji i Hiszpanii.

Google Translation into Turkish:

Dağın tepesinde bulunan kasabanın kalesine varıyoruz. Yüzyıllar önce iç ve kıyı arasındaki önemli bir yolu korumak için inşa edilmiştir. Girişte, eyalet ve İspanya tarihindeki en önemli futbolcuya adanmış bir heykel var.

Google Translation into Hebrew:

אנחנו מגיעים לטירה של העיירה, שנמצאת על ראש ההר. הוא נבנה לפני מאות שנים כדי להגן על נתיב חשוב בין הפנים לחוף. בכניסה פסל המוקדש ��כדורגלן החשוב ביותר בתולדות המחוז וספרד.

Google Translation into Hindi:

हम शहर के महल में पहुँचते हैं, जो पहाड़ की चोटी पर स्थित है। इसे सदियों पहले आंतरिक और तट के बीच एक महत्वपूर्ण मार्ग की रक्षा के लिए बनाया गया था। प्रवेश द्वार पर प्रांत और स्पेन के इतिहास में सबसे महत्वपूर्ण फुटबॉलर को समर्पित एक मूर्ति है।

Google Translation into Russian:

Приходим к городскому замку, который находится на вершине горы. Он был построен много веков назад для защиты важного маршрута между внутренними районами и побережьем. У входа находится статуя, посвященная самому важному футболисту в истории провинции и Испании.

Google Translation into Japanese:

山の頂上にある町の城に到着。 何世紀も前に、内陸と海岸の間の重要なルートを保護するために建てられました。 入り口には、州とスペインの歴史の中で最も重要なサッカー選手に捧げられた像があります。

Google Translation into Korean:

우리는 산 꼭대기에 위치한 마을의 성에 도착합니다. 그것은 내륙과 해안 사이의 중요한 경로를 보호하기 위해 수세기 전에 지어졌습니다. 입구에는 지방과 스페인 역사상 가장 중요한 축구 선수에게 헌정된 동상이 있습니다.

Google Translation into Chinese:

我们到达了位于山顶的小镇城堡。 它建于几个世纪前，旨在保护内陆和海岸之间��一条重要路线。 入口处有一尊雕像，供奉着该省和西班牙历史上最重要的足球运动员。

Google Translation into Persian:

به قلعه شهر می رسیم که در بالای کوه قرار دارد. قرن ها پیش برای محافظت از مسیر مهمی بین فضای داخلی و ساحل ساخته شد. در ورودی مجسمه ای به مهم ترین فوتبالیست تاریخ استان و اسپانیا تقدیم شده است.

Google Translation into Ukrainian:

Приїжджаємо до міського замку, який розташований на вершині гори. Він був побудований багато століть тому, щоб захистити важливий шлях між внутрішніми районами та узбережжям. Біля входу стоїть статуя, присвячена найважливішому футболісту в історії провінції та Іспанії.

[suprasl]

Monaster Supraski uznany za pomnik historii Polski

Drodzy bracia i siostry! Drodzy czytelnicy naszej strony!

W ostatnim czasie, miało miejsce, znamienne wydarzenie. W piątek 3 lutego, podczas uroczystości w Pałacu Prezydenckim, Prezydent Polski, pan Andrzej Duda wpisał nasz supraski Monaster na listę Pomników Historii.

– „To dla mnie zawsze radosna i bardzo ważna uroczystość, bo w mojej służbie prezydenckiej pamięć historyczna i jej związek z teraźniejszością mają istotne znaczenie dla przyszłości naszego kraju, dla budowania postaw obywatelskich i patriotycznych, które są niezwykle istotne (...) dwa wspaniałe obiekty architektury i kultury prawosławnej w naszym kraju. 500–letni zespół klasztorny w Jabłecznej. Właściwie dwa filary – można powiedzieć – polskiego prawosławia. Jeżeli do tego dodamy Supraśl, który mnie osobiście zachwycił… Gdy po raz pierwszy zobaczyłem zespół klasztorny w Supraślu, muszę Państwu powiedzieć, że mi dech zaparło. Zwłaszcza cerkiew – jakby wyjętą z Konstantynopola. Przynajmniej w moim odbiorze. Więc są to rzeczywiście miejsca zupełnie niezwykłe” – podkreślił Andrzej Duda.

Pomnik Historii to jedna z pięciu form ochrony zabytków w Polsce. Uznanie za Pomnik Historii oznacza nadanie szczególnej rangi ze względu na jego wartość dla kultury narodowej. Od roku 1994 Prezydenci Rzeczpospolitej Polskiej wpisali na listę Pomników Historii 123 obiekty. 

Rangę Pomnika Historii podkreśla fakt, że jest on ustanawiany przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej specjalnym rozporządzeniem na wniosek Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W treści prezydenckiego rozporządzenia wyszczególnia się cechy danego zabytku świadczące o jego najwyższej wartości, określa się precyzyjnie jego granice i zamieszcza schematyczną mapkę obiektu.

Stosowne dokumenty z rąk Prezydenta Andrzeja Dudy odebrał Przełożony Monasteru, biskup supraski Andrzej.

[offline-jakub]

zombie, jak zombie, aaaach zombie, półprzytomny, ja jak zombie jak zombie mam nowy outfit na mnie łeb meduzy mordo już chodzę w Versacce i tam głowa już mi zamieniła serce w kamień a i tak się wciąż na nią patrzę znów robi drinka w którego skład wchodzi kostka zimnych uczuć pomieszana z płaczem pod płaszczem mama stragan starganych emocji którymi jak zawsze nie dziele się z światem chodzę jak zombie sie włóczę przez miasto jak zombie moja chorda jak zombie , czuje sie sam tak jak jak zombie mam uśmiech na twarzy lecz ciało mam w dziurach jak Kanciastoporty jak pójdziemy razem do łózka to proszę potnij mnie i trzymaj mocno za szyję podrap mnie do krwi daj klamkę pod szczękę skacz po mnie krzycząc, ze mnie kur* zabijesz odbezpiecz tę klamkę i wsadź mi ją w usta to może powiem w końcu ze żyje jak w moich oczach dalej będzie pustka to cie pochyl sie i błagam szepnij swe imię pancerz pokrywam hajsem ocieram z potu sam w aucie z życia pełną garścią zabieram co mogę żeby nie uciekło przez palce tak wile tłamszę tak mało znasz mnie i znów wieczorem siadam do spowiedzi przed majkiem ciało jest martwe wnętrze jest martwe patrzę w swe oczy i chyba umarłem chyba umarłem chyba umarłem kurwa jestem znów tak bardzo pusty i włóczę się jak zombie w oczach widzę pustkę panicznie szukam emocji tak bardzo chciałbym poczuć coś wiec błagam weź mnie dotknij rozkładam skrzydła a mój lot krwią wpiszę do historii jestem znów tak bardzo pusty i włóczę sie jak zombie w oczach widzę pustkę panicznie szukam emocji tak bardzo chciałbym poczuć coś wiec błagam weź mnie dotknij rozkładam skrzydła a mój lot krwią wpiszę do historii czuję tę dumę przez klatkę w tym bloku gubi esie w tłumie, ale ujdzie w tłoku dwa palce w górę za pokój strumień amoku to stłumię gdzieś w środku burze swój spokój i czekam na burzę z piorunem co zasłoni lune bo światło to sprawia, ze nic już nie umiem jak znajdę kierunek to przyśpieszę kroku się sypie jak popiół brak pomysłu jak mam to zmienić się sypie jak popiół w natłoku tych cieni po cichu z popiołu się narodzi feniks zastygam jak pomnik bez celu jak zombie i podają skręta mówią zapomnij o błędach zapomniałem by pamiętać o snach o drzwiach ze strach sprawia ze frunę jak to tak dlaczego nie można spadać w górę? pili tam, palili , wierzyli w nas pełne backstage tych pustych szmat znam takich co by się zamienili ot tak ja dalej szukam gdzie ig gaj jestem znów tak bardzo pusty i włóczę sie jak zombie w oczach widzę pustkę panicznie szukam emocji tak bardzo chciałbym poczuć coś wiec błagam weź mnie dotknij rozkładam skrzydła a mój lot krwią wpiszę do historii jestem znów tak bardzo pusty i włóczę sie jak zombie w oczach widzę pustkę panicznie szukam emocji tak bardzo chciałbym poczuć coś wiec błagam weź mnie dotknij rozkładam skrzydła a mój lot krwią wpiszę do historii

[wolcichyczas]

2019/11/20

1 Mojżeszowa 35:1-15

(1) Potem rzekł Bóg do Jakuba: Wstań, idź do Betelu i osiądź tam. Zbuduj tam ołtarz Bogu, który ci się ukazał, gdy uciekałeś przed Ezawem, bratem swoim. (2) Wtedy rzekł Jakub do swej rodziny i do wszystkich, którzy z nim byli: Usuńcie obcych bogów spośród siebie, oczyśćcie się i zmieńcie szaty wasze! (3) Wstawszy bowiem, pójdziemy do Betelu. Tam zbuduję ołtarz Bogu, który mię wysłuchał w dniu niedoli mojej i był ze mną w drodze, którą odbyłem. (4) I oddali Jakubowi wszystkich obcych bogów, których mieli, i kolczyki, które mieli w uszach, Jakub zaś zakopał je pod dębem koło Sychemu. (5) A gdy wyruszyli, przyszedł od Boga strach na miasta okoliczne, tak że nikt nie ścigał synów Jakuba. (6) I przyszedł Jakub do Luz, które jest w ziemi kanaanejskiej, to jest do Betelu, on i wszyscy jego ludzie. (7) I zbudował tam ołtarz, i nazwał to miejsce El-Betel, bo tam objawił mu się Bóg, gdy uciekał przed bratem swoim. (8) Wtedy umarła Debora, mamka Rebeki, i została pochowana poniżej Betelu pod dębem; i nazwano go dębem płaczu. (9) I znów ukazał się Bóg Jakubowi, gdy wracał z Paddan-Aram, i błogosławił mu. (10) I rzekł do niego Bóg: Imię twoje jest Jakub; lecz odtąd nie będziesz się nazywał Jakub, ale imię twoje będzie Izrael. I nazwał go imieniem Izrael. (11) Potem rzekł do niego Bóg: Jam jest Bóg Wszechmogący! Rozradzaj się i rozmnażaj się. Od ciebie pochodzić będzie naród, a nawet mnóstwo narodów, i królowie wywodzić się będą od ciebie. (12) A ziemię, którą dałem Abrahamowi i Izaakowi, dam tobie, i potomstwu twemu po tobie dam tę ziemię. (13) I odszedł Bóg od niego w górę z miejsca, gdzie z nim rozmawiał. (14) Jakub zaś postawił pomnik na tym miejscu, gdzie Bóg z nim rozmawiał, pomnik kamienny, i wylał nań ofiarę z płynów, i polał go oliwą. (15) Miejsce, gdzie Bóg z nim rozmawiał, nazwał Jakub Betel.

Jakub podróżował do Betelu, gdzie wcześniej Abraham zbudował Bogu ołtarz. Jest to bardzo wyjątkowe miejsce. Właśnie tutaj powrócił Abraham po tym jak poszedł szukać ratunku w Egipcie. Właśnie tutaj Jakub miał wizję drabiny do nieba i otrzymał od Boga potwierdzenie Abrahamowego przymierza. Jakub zmienił nazwę tego miejsca na El-bethel, co oznacza “Bóg domu Boga”. Także w tym miejscu Bóg nadał Jakubowi nowe imię. Wcześniej był Jakubem kanciarzem, a teraz jest Izraelem, który może oznaczać  albo „ten, który się zmaga z Bogiem” , albo „ten, którego Bóg zbawił”. Biorąc pod uwagę, że jest to nowe imię, drugie znaczenie zdaje się być słuszniejsze. Wcześniejszy Jakub kanciarz zmagał się z Bogiem, ale teraz zmienił się i nauczył się żeby przyjąć to, co Bóg mu daje za darmo. Bezwarunkowe przymierze nie może być zasłużone; może być tylko przyjęte. Jakub spędził większość swojego życia próbując pozyskać to, co i tak już było jego. Imię “Izrael” stanie się idealnym imieniem dla tego narodu. Tyle z ich historii pokazuje różnicę między dążeniem do zbawienia oraz pokornym przyjęciem zbawienia. To rozróżnienie stanie się istotnym elementem w ewangeliach, kiedy naród izraelski stawia zmaganie się (z utrzymaniem Prawa) ponad przyjęcie darmowego daru zbawienia. Ta idea również trzyma się blisko rozwijającego się motywu 1 Księgi Mojżeszowej. Krok Życiowy Każdego dnia musimy rozważyć, czy jesteśmy Jakubem, czy Izraelem. Czy staramy się dokonać w ciele tego, co Chrystus już dla nas darmowo zapewnił? Czy też przez wiarę przyjmujemy wspaniały dar zbawienia który Potomek kobiety (Jezus Chrystus) uczynił dostępny dla wszystkich, którzy są chętni, aby przyjąć Jego łaskawą i bezwarunkową ofertę?

[miastaslow]

Apostrof 2019

Noblistka, białoruska mistrzyni reportażu Swietłana Aleksijewicz. Lauren Groff, autorka powieści, którą Barack Obama nazwał najlepszą książką roku. I wreszcie Olga Tokarczuk, jedna z najbardziej utytułowanych i poczytnych polskich autorek w roli kuratorki. To trzy światowego formatu pisarki otwierające pulę literackich gwiazd tegorocznej edycji organizowanego przez Empik Apostrofu. Międzynarodowego Festiwalu Literatury, który startuje 20 maja.

Apostrof. Międzynarodowy Festiwal Literatury odbywa się w tym roku po raz czwarty. To jedyne takie święto pasjonatów książek, które jednocześnie, przez 7 kolejnych dni, dzieje się w sześciu polskich miastach: Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Gdańsku i Katowicach. Obfitujący w spotkania wokół premier i gorących tytułów program Festiwalu zostanie – zgodnie z kuratorskim zamysłem – uzupełniony o szereg debat skoncentrowanych wokół tematu przewodniego edycji.

„To nie jest jedyny możliwy świat”

Pisarka święcąca triumfy na arenie polskiej i międzynarodowej. Dwukrotna laureatka Nagrody Literackiej Nike i jedyna w historii Polka uhonorowana Nagrodą Bookera – najbardziej prestiżowym po Noblu wyróżnieniem w świecie literatury. Olga Tokarczuk od dziś – oficjalnie – kuratorka Apostrofu. Międzynarodowego Festiwalu Literatury 2019. „To nie jest jedyny możliwy świat” – to hasło będące kluczem i punktem wyjścia do formułowanego przez nią autorskiego programu festiwalowych dyskusji. Wydarzenia z udziałem specjalnie zaproszonych pisarek, pisarzy, filozofów i publiczności skupią się – jak określa Tokarczuk – na próbie diagnozy „ludzkiego tu i teraz” oraz projektowaniu potencjalnej przyszłości. W opracowywanym przez Tokarczuk cyklu debat znajdą się zagadnienia związane z globalnym kryzysem ekologicznym, wyczerpaniem się formuły kapitalizmu, potrzebą nowej religijności i edukacji oraz coraz wyraźniej wpływającą na nasze życie technologią.

Mistrzynie literatury światowej na wyciągnięcie ręki

Na specjalne zaproszenie organizatorów Festiwalu Apostrof i Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki, do Polski przyjedzie laureatka literackiej Nagrody Nobla – Swietłana Aleksijewicz. Choć uhonorowano ją najważniejszym laurem pisarskiego świata, doceniając jej twórczość jako „polifoniczny pomnik dla cierpienia i odwagi w naszych czasach”, to ze względu na krytyczne stanowisko wobec obecnej polityki władzy na Białorusi, jej książki nie są w tym kraju wydawane. Autorka wydanych w Polsce przez Wydawnictwo Czarne reportaży „Czasy secondhand”, „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety” i „Czarnobylska modlitwa” spotka się z czytelnikami w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Tegoroczna edycja Festiwalu Apostrof jest też okazją do pierwszej wizyty w Polsce amerykańskiej pisarki Lauren Groff. W gronie wielbicieli jej talentu jest m.in. były prezydent Stanów Zjednoczonych, Barack Obama, który powieść Groff „Fatum i furia” oraz zbiór opowiadań „Floryda” umieścił na listach swoich ulubionych książek w latach 2015 i 2018. Polska premiera „Florydy” odbędzie się niecały miesiąc przed festiwalem – książka ukaże się nakładem Wydawnictwa Pauza.

[pollonegro666]

2022/02/18

La cúpula y la vidriera pertenecen a una universidad de ingeniería. La estatua está dedicada a la mejor reina española de la historia, quien impulsó la expedición para descubrir América.

The dome and the stained glass window belong to an engineering university. The statue is dedicated to the best Spanish queen in history, who promoted the expedition to discover America.

Google Translation into Portuguese:

A cúpula e o vitral pertencem a uma universidade de engenharia. A estátua é dedicada à melhor rainha espanhola da história, que promoveu a expedição para descobrir a América.

Google translation into Italian:

La cupola e la vetrata appartengono a un'università di ingegneria. La statua è dedicata alla migliore regina spagnola della storia, che promosse la spedizione alla scoperta dell'America.

Google Translation into French:

Le dôme et le vitrail appartiennent à une université d'ingénieurs. La statue est dédiée à la meilleure reine espagnole de l'histoire, qui a promu l'expédition pour découvrir l'Amérique.

Google Translation into Arabic:

تنتمي القبة والزجاج الملون إلى إحدى جامعات الهندسة. التمثال مخصص لأفضل ملكة إسبانية في التاريخ ، والتي روجت للرحلة الاستكشافية لاكتشاف أمريكا.

Google Translation into German:

Die Kuppel und das Buntglas gehören zu einer Ingenieur Universität. Die Statue ist der besten spanischen Königin der Geschichte gewidmet, die die Expedition zur Entdeckung Amerikas förderte.

Google Translation into Polish:

Kopuła i witraże należą do uczelni inżynierskiej. Pomnik poświęcony jest największej hiszpańskiej królowej w historii, która sponsorowała wyprawę mającą na celu odkrycie Ameryki.

Google Translation into Turkish:

Kubbe ve vitray bir mühendislik üniversitesine aittir. Heykel, Amerika'yı keşfetme seferine sponsor olan tarihin en büyük İspanyol kraliçesine adanmıştır.

Google Translation into Hebrew:

הכיפה והוויטראז' שייכים לאוניברסיטה להנדסה. הפסל מוקדש למלכה הספרדית הגדולה בהיסטוריה, שנתנה את חסות המשלחת לגילוי אמריקה.

Google Translation into Hindi:

गुंबद और सना हुआ ग्लास एक इंजीनियरिंग विश्वविद्यालय का है। यह प्रतिमा इतिहास की सबसे बड़ी स्पेनिश रानी को समर्पित है, जिन्होंने अमेरिका की खोज के अभियान को प्रायोजित किया था।

Google Translation into Russian:

Купол и витражи принадлежат инженерному университету. Статуя посвящена величайшей испанской королеве в истории, спонсировавшей экспедицию по открытию Америки.

Google Translation into Japanese:

ドームとステンドグラスは工学部に所属しています。 像は、アメリカを発見するための遠征を後援した、歴史上最も偉大なスペインの女王に捧げられています。

Google Translation into Korean:

돔과 스테인드 글라스는 공과 대학에 속합니다. 이 동상은 아메리카를 발견하기 위한 원정을 후원한 역사상 가장 위대한 스페인 여왕에게 헌정되었습니다.

Google Translation into Chinese:

圆顶和彩色玻璃属于一所工程大学。 这座雕像是献给历史上最伟大的西班牙女王的，她赞助了这次探索美洲的探险。

Google Translation into Persian:

گنبد و شیشه های رنگ�� متعلق به یک دانشگاه مهندسی است. این مجسمه به بزرگ‌ترین ملکه اسپانیایی در تاریخ تقدیم شده است که از این سفر برای کشف آمریکا حمایت مالی کرد.

Google Translation into Ukrainian:

Купол і вітражі належать інженерному університету. Статуя присвячена найбільшій іспанській королеві в історії, яка спонсорувала експедицію з метою відкриття Америки.

#Madrid #Spain #Dome #Arquitecture #Glass #Window #Deco #Sculpture #IsabelLaCatolica #Best #Spanish #Queen

#Travel #Beauty #CoupleGoals #PositiveVibes #PlushiesOfInstagram #Maharashtra #ペンギン

[suprasl]

Nagranie pierwszych utworów na płytę „Irmologion Supraski” rozpoczęte!

W środę 9 października, chórzyści z Rodzinnego Chóru Parafii Przymonasterskiej rozpoczęli nagrywanie płyty ze słynnym „Irmologionem Supraskim”

Odbyła się już pierwsza sesja nagraniowa, podczas której chór wykorzystał umiejętności zdobyte przez podczas warsztatów muzycznych w ramach projektu „Pomnik historii w muzycznej tradycji na przykładzie Irmologionu Supraskiego”.

Wielce pomocne dla chórzystów były bardzo ciekawe i wciągające warsztaty muzyczne prowadzone przez znakomitego dyrygenta i śpiewaka Łukasza Hajduczenię.

W chwili obecnej nagrane zostały 4 utwory z Irmologionu Supraskiego - cerkiewnej księgi liturgicznej pochodzącej z XVI wieku, będącej zabytkiem muzycznym i piśmienniczym o znaczeniu światowym dla sztuki. Kolejne nagranie odbędzie się za tydzień!

Płyta będzie dedykowana szerokiemu kręgowi zainteresowanych, niezależnie od przynależności narodowej, etnicznej, czy religijnej. Ma na celu promocję dziedzictwa kulturowego Prawosławia, popularyzację muzyki cerkiewnej, a w szczególności zapoznania odbiorców z nieznanymi utworami z Irmologionu Supraskiego zawierającego teksty śpiewane podczas nabożeństw.

Zadanie publiczne jest finansowane ze środków Województwa Podlaskiego.

[offline-jakub]

Powiedz mi człowieku czym jest dla Ciebie Życie, o czym myślisz na cmentarzu, kiedy płomień pali znicze, ile razy ktoś pisze, że już nie da sobie rady, że nie da rady walczyć, wyrzuca ten karabin, który trzyma go przy życiu, nie pozwala mu zginąć, ale czasem z rezygnacją mówi - to musi minąć, ten czas musi płynąć szybciej, bo on chce już odejść, chce rozejść się ze światem, który spotyka na drodze. Nikogo nie obchodzę, jestem sam na sam ze sobą, życie na skraju przepaści wraz z psychiczną chorobą, wspólne myśli się godzą, coraz bardziej chcę to skończyć, chcę skończyć z udręką, tak po prostu się wyłączyć, dołączyć do tych, którzy też nie dali rady, do tych, których bezczelnie wykończyły świata wady, człowiek bliski zagłady ujrzy to co widzi w głowie, to są myśli samobójcy, który teraz leży w grobie. Człowiek popełnia błędy, powoli idzie na dno, nie zdajesz sobie sprawy, że upaść jest tak łatwo  Życie nie jest proste i zdaj sobie z tego sprawę, walcz o co tylko możesz, miej siłę i wiarę, czasem się tak czuję, jakby brakowało tlenu i to wcale nie kwestia mojego charakteru. Wiesz, droga długa jest, a słona jak diabli, przez jedno potknięcie możesz się tutaj zabić, są rzeczy ciężkie, kiedy boli Cię serce, to ile waży łza, kiedy Twoje serce pęknie, czasem są dni, kiedy wszystko się wali, bo popełniamy błędy, te, których nie mamy skali, choć mówią do mnie: chłopie, ucz się na błędach, to chyba dlatego stale je tu popełniam. Czas nam ucieka i mijamy to, co piękne i gdy odchodzi osoba, to po prostu pęka serce, ja wiem co to za ból, bo przeżyłem to samo, nie ma bliskiej osoby, przy której wstawałeś rano. Człowiek popełnia błędy, powoli idzie na dno, nie zdajesz sobie sprawy, że upaść jest tak łatwo  Nie zdajesz sobie sprawy, że upaść jest tak łatwo, nie mów, że nie dasz rady, gdy los chwyta za gardło, nadzieja głupich matką, wiesz, czasem tak trzeba, niejeden śni o wodzie i świeżej kromce chleba, nie mów, że degenerat, gdy nie poznasz historii, bo z roli biznesmena można zostać bezdomnym, gdy z przyjaciela został pomnik, zostałbyś obok choć ciałem go już nie ma, duchem zawsze będzie z Tobą. Cierpimy nocą, gdy otoczenie się wycisza, tysiąc myśli na sekundę nie pozwala zasypiać, na stan samotnika zawsze raźniej we dwóch, jak być, to na stałe, rozumieć się bez słów. Żałujemy po fakcie i nie ma co ukrywać, co z tego, że w kontakcie mi nie pasuje przyjaźń, po co coś zaczynać, skoro jutro chcesz z tym skończyć, nie każdy to wytrzyma, to zależy od odbiorcy. Człowiek popełnia błędy, powoli idzie na dno, nie zdajesz sobie sprawy, że upaść jest tak łatwo Chciałbym nie otwierać źrenic, chociaż rano usnąć, ja nie mogę tego zmienić, bo wciąż to samo bóstwo w głowie, rzucając okiem na swoje życie rozpieprzam na części, bo strach ma wielkie oczy, a ja wciąż boję się śmierci, mówią, że jestem młodym kotem, a gdzie siedem żyć? Jestem nieśmiertelny, zaliczam zgony, że chce się pić, lecz zakładając pętle na szyję muszę pamiętać, że lina w przeciwieństwie do mnie raczej nie pęka. Mówią, że życie jest piękne, raz się żyje, carpe diem bla bla bla, bo kilka historyjek nie uchroni mnie przed założeniem tej pętli na szyję, piękny czas minie, wszystko co oddasz wraca, ale mi nie wróci, nie, życie to spacer po linie, boję się iść po linie, boli mnie, że lina się skończy i czeka tylko śmierć, ale nawet tracąc siłę, wiedząc ile już zrobiłem, pierdoli się wszystko jednak są chwile dające chęć.