#tomkoversum humor

[tomkoversumfandombase]

[tomkoversumfandombase]

Someone: Feeling sexual attraction makes us human! Without it, you are not and never will be fully HUMAN!

Smuga:

Smuga:

Smuga: Well...

Smuga: IT'S TOUGH TO BE A GOD

[tomkoversumfandombase]

[tomkoversumfandombase]

[tomkoversumfandombase]

[tomkoversumfandombase]

[tomkoversumfandombase]

[tomkoversumfandombase]

[tomkoversumfandombase]

[tomkoversumfandombase]

[tomkoversumfandombase]

[tomkoversumfandombase]

[tomkoversumfandombase]

[tomkoversumfandombase]

[tomkoversumfandombase]

Zatem, w krótkich, żołnierskich słowach: 

Saga “Przygody Tomka Wilmowskiego” w wielkim skrócie mówiąc, opowiada historię chłopca, któremu udaje się opuścić Warszawę w 1902r. i wyruszyć w świat, łowiąc dzikie zwierzęta razem z ojcem i jego przyjaciółmi, z których jeden traktuje naszego Tomka jak brata (Tadziowy post docenienia pojawi się osobno), a drugi jak syna, którego chciałby mieć, ale przez 10 lat fabuły sagi nie robi w tym kierunku absolutnie nic... poza czynnym wychowywaniem Tomka, który otwarcie mówi, że zamierza brać z niego przykład.

Tak. To jest post wyjaśniający pokrótce Wilmugę, czyli odkrycie na miarę XXI wieku, z którego fandom jest dumny jak cholera. 

Historycy nazwaliby na pewno serdecznymi przyjaciółmi dwóch gości, którzy przez kilkanaście lat dzielą razem życie zawodowe, a później także prywatne, bo i opiekę nad dzieckiem, rzucają dla siebie nawzajem wszystko i w te pędy przemierzają dla siebie świat (bo jeden drugiemu dał znać w trzech zdaniach, że przykro bardzo, powiedzieć więcej nie może, ale niech będą tak dobrzy i przypłyną do Bombaju z Londynu, sytuacja jest), gotowi oddać za siebie życie i systematycznie nim ryzykując w różnych zakątkach świata. 

My przy aktualnych zasobach wiedzy i skrzywieniu fandomowym, nazywamy to nieco inaczej, podkreślając w wielu fanfcition (aktualnie na AO3 jest ich o Wilmudze 122, a w warsztacie czekają już kolejne) wszystkie te momenty, które już w kanonie wydawały się zastanawiające. 

Zatem... hiperaktywne dziecko ze skłonnościami do nawiązywania przyjaźni z niebezpiecznymi ludźmi, geograf rewolucjonista, któremu pomnik się należy za wytrzymanie z nimi tak długo i włóczykij, o którym na pewno wiemy tylko tyle, że nigdy nie chybia (do drugiego tomu...), wspierani przez jedynego na świecie miłośnika rumu o zerowym wyczuciu chwili (Tadziowy post będzie, we stan Tadziu, bez obaw), w asyście turbointeligentnego psa, dziewczyny z buszu, szczęśliwie przenoszących fabułę gdzie trzeba postaci drugo i trzecioplanowych, i zatrzęsienia odniesień do polskiej historii (i taką masą przypisów, i opowieści przyrodniczych, że miejscami czyta się to jak atlas).... czyli zwykła, niezwykła opowieść o pewnej rodzinie na końcu świata (a nawet kilku końcach).

Statek wypływa o świcie, zdążycie więc jeszcze podręczyć rodziców pytaniami i wpakować się w fuchę łażenia do spożywczaka w dziczy. 

[tomkoversumfandombase]