#pisanie

[skydelan]

Życzę ci partnera, który uprze się na ciebie – takiego, który zobaczy w tobie coś, czego nikt inny nie dostrzegł, i postanowi, że jesteś tego warta. Kogoś, kto nie podda się, nawet gdy będziesz miała gorsze dni, gdy będziesz trudna, nieznośna, czy zamknięta w sobie.Niech to będzie ktoś, kto pokocha cię w całości – z twoimi wadami, humorami, chwilami słabości. Kto nie odwróci się, gdy staniesz się dla niego wyzwaniem, ale zamiast tego udowodni, że warto walczyć. Kto zostanie, gdy ty będziesz odpychać.Życzę ci kogoś, kto zaakceptuje cię taką, jaką jesteś, i przypomni ci, że zasługujesz na miłość, nawet w chwilach, gdy sama w to nie wierzysz. Bo taki partner nie tylko będzie przy tobie – on będzie walczył o ciebie i dla ciebie. Zawsze. I życzę wam wszystkim tego z całego serca takiej miłości zdrowej ciepłej jak słońce; z wzajemnością - na zawsze. skydelan

[hitomikoa]

Pojebane to życie, co nie?

[niepoprawnaromantyczka]

Tak trudno mi było od ciebie odejść. Tak trudno mi było odejść od człowieka który nigdy nie biegł za mną. Który nie odwrócił się w moim kierunku, który nie czekał. Tak trudno mi było odejść od kogoś kto obiecał mi niebo. Trudno było odejść od codziennych dobranoc, kocham cię na zawsze. Trudno było odejść od czułych dotyków, od ciepłych ramion i pocałunków.  Trudno mi było odejść od poczucia bezpieczeństwa. A najtrudniej było mi odejść od moich własnych marzeń.  Może cię zaprojektowałam w głowie jako marzenie, chciałam byś nim był. Może byłeś tak bardzo przeze mnie zmyślony ze nierealny. Może tęsknie za fantazja miłości  , za tym co ciągle mogło być. Miłość jest wyidealizowana, nie raz wymyślona. Może mieszkając razem byśmy nawzajem stali się sobie nieatrakcyjni i nudni. Może byśmy po latach tylko wspólnie sprzątali dom i wycierali kurze, a byśmy żyli w innych światach. Może byś nie chciał ślubu, rodziny, i mojego marzenia, może byś chciał nie mieć nic własnego tylko tłum ludzi słuchających przez mikrofon i dobre głośniki. Może byś pojechał w trasę, żonę zostawił z dziećmi samą. Może byś nie zajmował się nigdy naszym wspólnym dzieckiem. Może byłeś niedojrzały, i może nadal jesteś. Może wcale miłości za wiele nie masz do oddania, ale tylko emocje puste których nigdy nie miałeś odwagi skonfrontować. Lubisz reflektory, aprobatę , uwagę, lubisz istnieć. A ja widziałam potencjał i chyba w tym potencjale się zasłużyłam tym kimś kim mógłbyś być. Tylko ze nie byłeś. Widziałam w tobie dobro, którego nie chciałeś rozwijać, ambicje, której się sam wyzbyłeś. Widziałam kogoś kto miał odwagę na szczerość, na uwewnętrznienie się. Szczerości się również wyzbyłeś, i stałeś się obłudny. Tak nisko upadłeś ze będąc z kobietą przez 2 lata jeszcze nie wiesz czy ją kochasz, i czy chcesz wziąć z nią ślub i mieć dzieci.  Jesteś przeciwieństwem bycia walecznym.        Mam nadzieje ze tej dziewczynie nie zmarnujesz życia jak mi. Mam nadzieje ze ona sie nie przekona za 8 lat ze właściwie to jej nie kochasz. 

[cruzowisko]

Undertale ale edgy (Underfell) Sans ale edgy (Dusttale) Sans but Edgy (Dusttale EN) SCP ale peak (Wieczne Śledztwo) Moje rzeczy nwm

[tanczysz-z-demonem]

"Pisałem twoje imię markerem na moich klatkach..."

~kukon

[lastovicka123]

Komfort

Keď je život trošku ťažší, keď všetko vyzerá ako povinnosť, keď sa mi chce len spať a nevstávať z postele (ako priemernému študentovi gymnázia), začnem premýšľať nad krásnymi vecami.

A aké bude asi leto? Veľmi by som chcela leto. Aké budem mať dlhé vlasy? A akej farby budú? Kde všade budem? Musím chodiť s kamarátmi von. A často. A na koncerty chcem ísť. No a Lea vezmem do galérie, a určite aj na ostrov…musím ísť na burzu platní. A čo tak ísť znovu na paddleboard? Dúfam, že veľa toho nakreslím a napíšem. A čo bude v mojom živote nové? Dúfam, že častejšie budem môcť môjmu synovcovi rúčky postískať. A určite musím ísť pozrieť babku…

Ale každým dňom si uvedomujem, že ten komfort zvyknutia môže zo dňa na deň zmiznúť. Vyštrnganá demokracia môže vyprchnúť a sloboda, bezpečnosť, rýchlo zahynúť.

My ľudia si radi zvykáme na dobré. Radi si zvykáme, že každý deň môžeme vidieť tie tváre ktoré tak máme radi, že si môžeme ráno v kuchyni vychutnať dobrú kávu alebo že doma ma čaká kocúr, ktorý sa rád pritúli. Radi si zvykneme na pekné, ktoré ale nie je samozrejmé.

My ľudia si radi zvykneme na to, že keď nás oheň nepopálil predtým, tak nás nepopáli ani teraz.

A tak preto si nalep tie nálepky ktoré tak šanuješ, nafarbi si vlasy, predsa ti odrastú. Vyskúšaj nezvyčajné a výjdi zo svojho komfortu. Pozeraj celú noc na hviezdy, veď to raz dospíš. A keby nie, zavrieš oči naposledy s dobrým pocitom, že si tých hviezd toľko tú noc narátal.

Preto si daj tú sukňu, ktorá bola prekrásna, ale podľa teba príliš výstredná, pretože nikdy nevieš, kedy tú skriňu kde je pekne uložená, otvoríš naposledy.

A maj rád ľudí. Veľmi. Miluj.

(Nejaké moje pocity poslednej doby napísané do poetického textu. Vraj je to dobré, tak prečo nezdieľať .)

[harmony-and-peace]

🦊🍁 Pisanie 🍂🦊

Pisanie to mój wypracowany przez wiele lat sposób, by okiełznać szalejące w głowie myśli. Polega to na wypisywaniu sobie wszystkiego co tylko przyjdzie mi do głowy.

Zadaj sobie pytania:

- co mnie w tym momencie trapi, męczy?

- czego potrzebuję?

- jakie mam marzenia?

- jakie mam obawy?

- co musiałabym zrobić, żeby moje obawy znikły?

- jakie zadania i wyzwania przede mną stoją?

- jakich projektów jeszcze nie dokończyłam?

W czym pomaga wypisanie myśli?

Takie wyrzucanie “śmieci z głowy” daje ulgę. Widzimy czarno na białym co zaprząta nasze zwoje mózgowe. Niejednokrotnie okazuje się, że martwimy się czymś, co jest mało sprecyzowane. Dzięki wypisaniu myśli, możemy się dowiedzieć o co właściwie nam chodzi, dlaczego w naszym poczuciu jest coś nie tak. Możemy to doprecyzować a co najważniejsze – coś z tym potem zrobić.

Samo wypisanie tego, co kłębi nam się w głowie, daje niesamowite poczucie wolności. Szczególnie jeśli jest to wypisanie zadań, a nawarstwiło ich się tyle, że mamy poczucie, że nie wiadomo za co zabrać się najpierw. Kiedy to spiszemy, nie musimy już się stresować, że o czymś zapomnimy. Potem z takiej kartki łatwo jest przenieść zadania do organizera lub kalendarza.

[kotekkzielony]

Z ŻYCIA SAMOTNIKA - wpis 25 (10.03.2025)

-> Zaledwie pięćdziesiąt minut zapasu by zdążyć...

Gdy w kalendarzu zagościł marzec, obstawiłem, że ten miesiąc zyska miano niezwykle, a może nawet rekordowo pracowitego. Myśli te objawiły się w mojej głowie nie bez powodu, ponieważ zdążyłem wcześniej zaklepać dla siebie aż piętnaście inwentaryzacji, tylko na ten miesiąc, a więc przy dobrych wiatrach czeka mnie przynajmniej tyle zleceń właśnie, ale oczywiście ich lista może się znacząco wydłużyć, dołączając m.in. plany zdjęciowe i być może również inne robótki, jakie zdołam złapać. Do tej pory, po pierwszym pełnym tygodniu marca, moje przewidywania zaczęły się potwierdzać!

Mimo, że minęło raptem dziesięć dni marca, to w tym czasie zdążyłem odhaczyć już pięć planów filmowych, oraz siedem inwentaryzacji (z czego cztery noce prawie nieprzespane), czyli dwanaście zleceń, zarobiwszy przy tym tysiąc złotych z kawałkiem. Jak na moją skromną kieszeń i jeszcze skromniejsze przychody, jest to wynik naprawdę dobry, a dopiero co rozpoczął się drugi pełny tydzień tego miesiąca. Rzecz jasna nie ma niestety niczego za darmo i jeśli zechcemy się wzbogacić, musimy za to zapłacić przede wszystkim energią, czasem, a i nierzadko też stresem czy dyskomfortem. Przydaje się również niewątpliwie szczęście i nawet odnoszę wrażenie, że pewnego razu tego szczęścia przypłynęło wręcz ogrom! Co się takiego wydarzyło? Przytoczę tu przypadek z czwartku, szóstego marca, kiedy to statystowałem w reklamie (prawdopodobnie banku ING). Godzinę zbiórki ustalono na 17:15, a koniec zdjęć przewidziano o około 20:40. Podkreślę najgrubszym flamastrem słowo "około", gdyż plany filmowe na ogół charakteryzują się wyraźną nieprzewidywalnością. Z planowanej godziny zakończenia 20:40 zrobić może się inna godzina - dwudziesta, może dwudziesta pierwsza, a może nawet północ w bardziej ekstremalnych sytuacjach? Nigdy tego nie wiadomo. Planowanie zajęć tuż po statystowaniu jest szalenie ryzykowne i niebezpieczne, o czym przekonałem się owego feralnego popołudnia. O 21:30 musiałem bowiem stawić się na inwentaryzacji (dużo wcześniej już zaklepanej) i generalnie nie byłoby w tym niczego strasznego, gdyby nie fakt, że między planowaną godziną zwieńczenia zdjęć, a godziną mojego obowiązkowego zjawienia się w inwentaryzowanym supermarkecie odstęp czasu wynosił jedynie pięćdziesiąt minut! Jest to na tyle mały zapas, że rozważałem poważnie rezygnację albo z planu, albo z liczenia, choć niestety nie było mi dane odejść z żadnego ze zleceń. Nagła ucieczka z planu reklamy, żeby zdążyć na inwentaryzację na pewno odbiłaby się niemałą karą, tak samo niestawienie się na liczeniu, a też wziąłem pod uwagę dojazd, oraz godzinę zamknięcia galerii, tam gdzie czekała mnie później inwentura w Carrefourze, więc większe spóźnienie w drugiej pracy nie wchodziło w grę. Jedyne, na co mogłem liczyć to cud. Cud, który początkowo wydawał się bardzo wątpliwy, ponieważ raz, że nie wiedziałem kompletnie, o której dokładnie skończę plan, zabiorę banknoty i legalnie zmyję się, a dwa, że o 20:40... cały w stresie czekałem na drugą scenę, jaka ponoć miała jeszcze być nagrywana, a nie działo się nic przez dłuższy czas! Promyczek nadziei momentalnie jednak zabłysnął, gdy chwilę po 20:40 usłyszałem z ust średnio sympatycznego II reżysera planu, że nakręcą tylko gwary "i lecicie do domu". Co za ulga!! Ujęcie dźwiękowe to już przecież pikuś, parę minut roboty i do widzenia. I rzeczywiście, poszło gładko i sprawnie, podziękowano, a ja, z ulgą jak chyba nigdy dotąd, wykonałem ostatnie formalności, zdążyłem na spokojnie przemieścić się do niezbyt odległej galerii na warszawskim Mokotowie, no i na inwentaryzacji obeszło się bez nadmiernego ciśnienia. Dzięki niezwykłemu farcie odhaczyłem dwie pracki, tym samym wszystko ułożyło się przepięknie, kasa się zgodziła, wróciłem nocnym autobusem, aczkolwiek to co ogólnie przeżyłem, zasługuje na tylko jedno słowo - "dramat". Co ja biedny poczyniłbym, gdyby ten plan przeciągnął się niczym makaron spaghetti, np. do dwudziestej trzeciej? Nie chcę wiedzieć.

Wygląda na to, że ten tydzień również zaobfituje w przygody. Wczoraj odhaczyłem krótki plan serialu "Przyjaciółki", później miałem liczyć towar, ale... ku mojemu zaskoczeniu, zabrakło dla mnie skanera i zapłacą mi tak, jakbym przepracował trzy godziny (krótko mówiąc - dobrze jest!), dziś znowuż na inwenturę, zaraz po niej na badanie rynku, wieczorem na następne liczenie i wszystko to zaczyna się kumulować tak, jak nigdy wcześniej. Cóż... pieniądze szczęścia nie dają, samotności nie wyleczą, lecz zawsze coś do przodu! Mam nawet wstępny plan, co by z kasą zrobić i jak przynajmniej częściowo wynagrodzić sobie wszelkie trudy i negatywne przeżycia.

[girlrosie]

5.02.25

Chciałabym po prostu aby ktoś przy mnie był, już na wieki. Może jestem naiwna, ale gdzieś głęboko w sercu ja w to wierzę że znajdę kiedyś gdzieś taką osobę. Chciałabym też mieć swój własny mały domek drewniany, stylizowany na stary. W salonie stałby stół na którym pisałabym wiersze, bo miałabym dużo pomysłów. W końcu nauczyłabym się żyć po swojemu i może już nie byłabym chora. To moje marzenie. Mężczyzna który by mnie kochał, mały drewniany domek i zdrowie. Więcej mi do szczęścia nie trzeba.

[chujwoe]

dobra to moze zabrzmiec trch atencyjnie ale wyjebane ogl to szukam kogos do poznanoa sie dosloqnie wszystkoe moje najwazniejsze osoby w zyciu stracilam a ja zawsze sie staralam o ta relacje zeby kurwa przeyrwalq jak najdluzej po tym jak trafilam do psychola to kazdy ze mna zerwal kontakt praktycznie nadal sie nie poznieralqm po tym ze juz nie mamy kontaktu ale jest trch leoiej niz bylo wiec jak ltos by sie chcial poznac to pls piszcie pv ostatnio czuje sie samoynie jakos no i lubie niby byc sama i wgl ale z czasem to mega przytlacza

cos o mnie

lubie grac mega w kosza kocham nikotyne w chuuj kurwa to moje zycie i jak mozecie wnioskiwac po pfp to kocham sluchac lil peepa juica i x’a staram sie praktycznie o kazda przyjazn i wgl mwga szybko sie tez przywiazuje eiec jak chcecoe sie poznav to na pv podam wam mojego messa lub dc

i mam 15 lat tyle chyba z mojej syrony pisacc pvvv

[skydelan]

Seks jest fajny, to prawda, ale nic nie równa się tym chwilom, kiedy o drugiej w nocy leżysz przy kimś, przytulony, po prostu rozmawiacie, śmiejecie się, doceniacie siebie nawzajem. To jest coś, co zostaje na zawsze – te małe momenty, kiedy odkrywasz drugą osobę na głębszym poziomie, kiedy czujesz, że jesteście naprawdę blisko. Żadne słowa nie mogą oddać tej więzi, tego zrozumienia, które rośnie w takich chwilach. Właśnie wtedy czujesz, że to, co naprawdę ma znaczenie, to nie tylko fizyczność, ale też ta emocjonalna bliskość, to jak bardzo potraficie być sobą, bez udawania. To jest najlepsze, bo to nie jest chwilowa przyjemność – to prawdziwa więź, która trwa.

Skydelan

[narratio-itineris]

linia 4 🩸

Kiedyś napisałam pseudo-wiersz. Może nie ma z Acta Est Fabula nic wspólnego, ale zawsze chciałam go wrzucić w świat. 

29.10.2019  Jadę przez miasto późno popołudniową porą, niebo niemal czarne wylewa z siebie łzy. Żale niespełnionych nocy, melancholią zatruwa wszystkich.  Jadąc tak tym starym tramwajem mijam ludzi palących papierosa za papierosem w witrynach sklepowych, szare kłęby dymu zawieszone w przestrzeni. Dwie czerwone kropki niby krew. Drewniane domy wklejone w postkomunistyczną zabudowę. Starsi ludzie robiący znak krzyża przy kościele oczekujący zbawienia w ciągu najbliższych lat. ( Czy mają szansę na jakiekolwiek zbawienie?) Ulica zalewa mądrościami mott z murów i moje ulubione – to wszystko jest trochę śmieszne. 

Napisałam ten tekst wracając któregoś dnia ze studiów, to była właśnie linia 4. Już niestety nieistniejąca. 🚋

Czasami w tych słowach znajduje się coś, co wykracza poza zwykłą codzienność. Coś, co zostaje ze mną, nawet po upływie lat. Może to właśnie te momenty, pełne melancholii i pytań, które chcę uchwycić w słowach. Kiedyś próbowałam je zrozumieć. Dziś może to być tylko echo przeszłości. 💭

[niepoprawnaromantyczka]

My own - sensual

[ima-nobody]

jeszcze nigdy nie byłam tak bardzo szczęśliwa, że pomyślałam

"muszę zapalić papierosa"

one są zarezerwowane dla ludzi smutnych

takich w głębokim transie zadumy

dla chodzących personifikacji lęku

letnich nocy kiedy na balkonie echem odbijają się dźwięki stukania w klawiaturę

dla ludzi, którzy zapadli się w etap twórczy

02.08.2024

hooncfot

[outsider10]

Niektórzy ludzie zatracają się tak bardzo w złych wspomnieniach i żalach do innych, że w końcu stają się tym co ich dawniej raniło i wyniszczyło. Sami są tak pochłonięci w swej historii, więc nie widzą win i krzywd, które wyrządzają. Scenariusz robi fikołka i daje im rolę wichury. Zamiast ją odrzucić, grzecznie ją przyjmują z niedostrzegania możliwości bycia kimś mniej burzliwym.

E.K.

[jatylkopisze]

"Co, jeżeli to nie jest gniew, a ból?" Może wcale nie czuję nienawiści do ludzi, tylko ból z powodu tego, co się z nimi dzieje, co mają w głowie.

Dlaczego jest tyle nienawiści, dlaczego jest tyle zła w ludziach?

Nie chcę na to patrzeć. Chciałam coś zmienić, ale ludzie to okrutne stworzenia. Całe życie moja walka toczy się pomiędzy mną a ludźmi. Nawet "najbliższymi".

Ilustracja/tekst

- K