#niekochany

[ladykamikazeee]

„ Wiem, że ty nigdy się nie zmienisz

Mówiłeś, że możemy być

W każdym miejscu na Ziemi

Łzy spadają na ekran

Układając się w litery

Oddałabym ci serce lecz nie potrafisz docenić”

[impossibl3e]

będziesz o wiele szczęśliwszy, gdy zaakceptujesz, że czasami ludzie nie są dla nas odpowiedni, niezależnie od tego, jak bardzo tego chcieliśmy. to nie znaczy, że jesteś niekochany lub zepsuty. to po prostu oznacza, że ​​wam się nie układało. i to jest w porządku. po prostu nie byli dla ciebie odpowiedni.

[loveandvampire]

"Myślę, że największą chorobą, na którą cierpi świat jest choroba gdy ludzie czują się niekochani."

~ Księżna Diana

[grzechobzarstwa]

Chce sie tu wygadac, bo nie mam komu.

W tym poscie nie chce gadac o diecie, schudlem 3 kilo bo nie mam teraz sily liczyc wszystkiego. Niby sie trzymam limitow, ale sa strasznie wysokie (1900 kcal). Jak mi sie poprawi to zaczne zmniejszac limity i wroce z regularnymi postami. Chce pogadac o sobie. Czuje, ze kazdy ma mnie dosc. Dlaczego? Powodow jest wiele: narzucam sie, trudno mnie zrozumiec, mam straszne chustawki nastroju itd. Wiem, ze jestem chory i potrzebuje pomocy specjalisty ale moja matka gada ze to zlodzieje i pieniedzy na to mi nie da. Jedyne co to biore leki, ktore i tak chuja pomagaja bo przez 2 lata brania ich moj organizm sie przyzwyczail. Ogolnie matka odkad mieszkam z babcia ma mnie gdzies, nie interesuje sie niczym co jest zwiazane ze mna, jedyne co ja obchodzi to czy zdam czy nie. No wlasnie, w tym roku moge nie zdac przez moje niechodzenie do szkoly. Ja wiem, ze musze tam chodzic, bo od tego zalezy moja przyszlosc ale czasami nie mam sily wstac z lozka. Czuje sie niechciany, niekochany i niepotrzebny. Moj chlopak ma mnie chyba dosc. Nie wiem juz, czy on nadal mnie kocha. Juz nie pisze pierwszy. Nie rozmawia ze mna czesto i widujemy sie raz na 2 tygodnie. Boli mnie to. Ja wiem, ze wkrecam sobie rozne zeczy, ale nawet moi znajomi to widza. Czuje sie bardzo zle. Czuje sie brzydki, GRUBY i ze nigdy nie bede wystarczajacy. Mimo ze od prawie 2 lat nie robie sobie krzywdy, to coraz czesciej o tym mysle. Czuje, ze nie zasluguje na szczescie...

[mschocolateworld]

Często mówi się o tym, jak wiele dobrego miłość wnosi w życie kogoś, kto ma szczęście napotkać na swojej drodze tę drugą wyjątkową osobę. Nie zapominajmy jednak o ludziach, którzy – kochani czy niekochani – wnoszą w nasze życie piękno, czasami każdego dnia. Przysyłają nam zdjęcia, chcą porozmawiać o pomysłach, które im przyszły do głowy, dzielą się piosenką lub wierszem, który złamał im serce. Czasami wydaje mi się, że niosący piękno zdarzają się rzadziej i są na swój sposób cudowniejsi niż ludzie, których kochamy. Dlaczego? Otóż miłość ma zwykle własne potrzeby i życzenia, których spełnienia się domaga. Niosący piękno natomiast działają na ogół z pobudek nieegoistycznych – chcą ci pokazać swoje odkrycia, poinformować cię o cudownościach, jakie napotkali na swojej drodze; o tym wszystkim, co poszerzyło, dopełniło i rozświetliło ich świat. Tego samego chcą dla ciebie. Najrzadziej zdarza się tak, aby niosący piękno był zarazem tym, którego kochamy.

Jonathan Carroll - "Kolacja dla wrony”

[trening-mentalny]

Życie bywa trudne i nie zawsze jest usłane różami. Każdy z nas ma momenty, kiedy czuje się żałosny i niekochany. Ale to właśnie te chwile mogą stać się fundamentem naszej siły i determinacji.

Uczucie takie jaki w Twoim mniemaniu "Bycie żałosnym "nie jest końcem świata. To tylko etap, który może nas nauczyć empatii, zrozumienia siebie samego i siły wewnętrznej. Ważne jest, aby pamiętać, że każdy z nas przechodzi przez trudne momenty. To, jak sobie z nimi poradzimy, definiuje naszą przyszłość.

Nie bycie kochaną przez innych nie oznacza, że nie jesteś warta miłości. Pamiętaj, że najważniejsza jest miłość własna. To ona jest źródłem naszej pewności siebie i poczucia własnej wartości. Zacznij od pokochania siebie. Znajdź w sobie to, co cię wyróżnia, twoje talenty, pasje i marzenia. Pracuj nad nimi i rozwijaj je, a zobaczysz, jak zmienia się twoje życie.

Każda trudność, każda łza to krok do przodu. Niech te doświadczenia uczą cię, jak być silniejszą, mądrzejszą i bardziej odporną. Z czasem zauważysz, że to, co kiedyś wydawało się nie do przeskoczenia, stało się tylko kolejnym etapem na drodze do lepszego życia.

Podnieś głowę, uwierz w siebie i pamiętaj, że jesteś wyjątkowa. Twoja historia jest w twoich r��kach. Napisz ją tak, abyś była dumna z każdej jej strony.

[bajdeusz]

ZEGAR                              Jacek Kaczmarski

Krzyczący „Wolność!” – kręcą pęta Krzyczący „Męstwo!” – drżą ze strachu Kto woła „Pamięć!” – nie pamięta Krzyczącym „Łaska!” – śni się szafot. „Mądrość” – odmienia język durnia „Uczciwość” sławi sprzeniewierca O spokój apeluje furiat O dietę z warzyw – ludożerca.

W nakręcanym codziennie zegarze Wskazówki dawno odpadły A ciężary nieznanych wydarzeń Na dwoje wróżą z wahadła…

Krzyczącym „Siła!” – głos się łamie Krzyczący „Wierność!” – pozdradzali Kto woła „Prawda!” – zwykle kłamie Krzyczący „Wielkość!” – tacy mali „Jawność!” obwieszcza głos z ukrycia Żądają reguł gry – szulerzy Głosują śmierć obrońcy życia Do wiary wzywa – kto nie wierzy.

W nakręcanym codziennie zegarze Wskazówki dawno odpadły A ciężary nieznanych wydarzeń Na dwoje wróżą z wahadła…

O godność woła upodlony O skruchę – pycha strojna w ornat O ciszę – kto w ruch wprawia dzwony O honor – skroń kuloodporna. „Ja!” – piszczy w ciżbę wprasowany „My!” – kto się własnych boi dążeń Ten co czci miłość – niekochany Kto ma nadzieję – pętlę wiąże.

W nakręcanym codziennie zegarze Wskazówki dawno odpadły A ciężary nieznanych wydarzeń Na dwoje wróżą z wahadła. Gdy zapętli się czasu nić – Zacznie bić…

Jacek Kaczmarski 10.8.1997

[slodko-gorzkie]

#44

i kiedyś zbierzemy się wszyscy,

wszyscy przegrani i niekochani,

niewystarczający i cierpiący,

na miłości bez wzajemności,

a nasze gorzkie łzy przyjmą formę wodospadu,

a w nim zostanie wszystko co złe,

od tamtej chwili będziemy wszyscy razem,

szczęśliwi, cierpliwi dla siebie,

zakochani z wzajemnością,

z naszych oczu wciąż będą płynąć łzy,

tym razem łzy szczęścia

[fatalnie]

ㅤㅤㅤㅤ

już mnie nie boli gdy wracasz

i na nowo próbujemy dojść do porozumienia

nie dojdziemy

niekochany nie przestanie kochać

nagle z jesieni nie zrobisz lata

możesz mnie zostawiać i wracać

zawsze zaczekam na ciebie

w końcu powiesz coś więcej

na pozór zgnębienia zamilknę tobie

nie wiem na czym polega miłość

ale jeśli teraz wiem że mam dosyć

to właśnie mnie porzuciła

już mnie nie boli gdy odchodzisz

ㅤㅤㅤㅤ

fatalnie

[ahosia3]

"Często mówi się o tym, jak wiele dobrego miłość wnosi w życie kogoś, kto ma szczęście napotkać na swojej drodze tę drugą wyjątkową osobę. Nie zapominajmy jednak o ludziach, którzy – kochani czy niekochani – wnoszą w nasze życie piękno, czasami każdego dnia. Przysyłają nam zdjęcia, chcą porozmawiać o pomysłach, które im przyszły do głowy, dzielą się piosenką lub wierszem, który złamał im serce. Czasami wydaje mi się, że niosący piękno zdarzają się rzadziej i są na swój sposób cudowniejsi niż ludzie, których kochamy. Dlaczego? Otóż miłość ma zwykle własne potrzeby i życzenia, których spełnienia się domaga. Niosący piękno natomiast działają na ogół z pobudek nieegoistycznych – chcą ci pokazać swoje odkrycia, poinformować cię o cudownościach, jakie napotkali na swojej drodze; o tym wszystkim, co poszerzyło, dopełniło i rozświetliło ich świat. Tego samego chcą dla ciebie.

Najrzadziej zdarza się tak, aby niosący piękno był zarazem tym, którego kochamy".

~Jonathan Carroll :"Kolacja dla wrony"

[majstersztykzchwil]

Często mówi się o tym, jak wiele dobrego miłość wnosi w życie kogoś, kto ma szczęście napotkać na swojej drodze tę drugą wyjątkową osobę. Nie zapominajmy jednak o ludziach, którzy – kochani czy niekochani – wnoszą w nasze życie piękno, czasami każdego dnia. Przysyłają nam zdjęcia, chcą porozmawiać o pomysłach, które im przyszły do głowy, dzielą się piosenką lub wierszem, który złamał im serce. Czasami wydaje mi się, że niosący piękno zdarzają się rzadziej i są na swój sposób cudowniejsi niż ludzie, których kochamy. Dlaczego? Otóż miłość ma zwykle własne potrzeby i życzenia, których spełnienia się domaga. Niosący piękno natomiast działają na ogół z pobudek nieegoistycznych – chcą ci pokazać swoje odkrycia, poinformować cię o cudownościach, jakie napotkali na swojej drodze; o tym wszystkim, co poszerzyło, dopełniło i rozświetliło ich świat. Tego samego chcą dla ciebie. Najrzadziej zdarza się tak, aby niosący piękno był zarazem tym, którego kochamy

[famousharmonyluminary]

Michał i Anioł czyli udręka i ekstaza

Niekochany. Rozdarty. Zazdrosny. Niespełniony. W pościgu za marzeniami. Pełen rozmachu. Perfekcjonista. Geniusz. Największy artysta renesansu. Prekursor baroku. Olśniewający. Budzący podziw. Pełen rozmachu oraz skupienia. Wizjoner. Tytan pracy. Określenia można mnożyć. I przez pięćset lat mnożą je nie tylko historycy sztuki. Kiedy szedł z nieba, jasny cnót ozdobąI miał już zstąpić na ziemskie…

[dzismis]

Aleksander Ford - Kochany i nienawidzony

Film pod tekstem Aleksaner Ford Aleksander Ford mógł być za życia „Kochany i nienawidzony” – jak głosi tytuł poświęconego mu dokumentu w reżyserii Stanisława Janickiego (2002) – ale dziś zdaje się raczej „niekochany”. Nawet Stanisław Janicki, autor nie tylko filmu, ale dużo wcześniejszej, monograficznej książeczki o Fordzie, na pogadance po pokazie „Ulicy granicznej” w warszawskim Iluzjonie bez…

[zycie-nad-rozlewiskiem-problemow]

U mężczyzn jest zupełnie inaczej. Oni, gdy nie czują się szanowani, to jednocześnie czują się niekochani. I tak jak kobiety oczekują bezwarunkowej miłości, tak mężczyźni bezwarunkowego szacunku.

[pieknybul]

Jestem lubiany, ale niekochany.

“Trudno mnie polubić, a co dopiero pokochać”

— Baku. (via ksiezycowy-chlopiec)

[mokomokimo]

25.02.23

Powrócił do związku, który miał być zakończony. Sam nie był pewny czy ze szczerego serca i wiary, czy zparzony odrzuceniem wrócił w objęcia człowieka który nigdy nie przestał go chcieć.

Pierwsze dni były w porządku, ale następne ponownie zaczęły przypominać koszmar. Wiktor często podkreślał czym się martwi, co chciałby poprawić, i apelował o zmiany. Napisał nawet list w którym poprosił lubego o wspólną terapię. Czuł się obnażony, ale zaangażowany i zmotywowany, by zapoczątkować pozytywne zmiany. To spełzło na niczym.

Jego ukochany był wiecznie nieszczęśliwy, w złym humorze, zestresowany, smutny, bądź zmęczony. A Wiktor czuł się bezradny i niekochany.

Ponownie nękały go wątpliwości, był tak głęboko nieszczęśliwy i niepoukładany, że małe sprawy przybierały na ciężkości i z coraz większą trudnością utrzymywał rezon zmagając się ze sprawami codzienności. Nękały go myśli, że psuje ukochanemu życie, pod tak wieloma względami, że aż ciężko się roztkliwiać.