#kusturica

[based-and-superstructure]

[globalmediaplanet]

EKSLUZIVNO: Emir Kusturica: Kadija te tuži, kadija ti sudi

[lucianopagano]

Qualche settimana fa ho veduto per la prima volta «On the Milky Road - Sulla Via Lattea (On the Milky Road)» (2016) di Emir Kusturica, dove il regista recita insieme a Monica Bellucci. È stata l’occasione perché qualcosa di inconscio si muovesse mettendomi in cerca di «Underground» (1995) e facendomelo rivedere, oggi, per la prima volta dopo ventotto anni. Entrambi, con «On the Milly Road» a livelli fotografici, interiori, mi hanno fatto provare una cosa che è quanto di più vicino alla poesia abbia vissuto in questi ultimi mesi. Per questo regista mi vengono in mente le parole della motivazione con cui venne assegnato, nel 1997, il Nobel a Dario Fo: «... dileggia il potere restituendo la dignità agli oppressi».

[cinematic-collections]

Arizona Dream: Explore Kusturica's surrealism.

Opening Scene:

As the sun sets over the barren Arizona desert, the camera pans across the vast expanse of cacti and tumbleweeds. An enchanting yet eerie melody fills the air, and we are immediately drawn into a world where reality blurs with fantasy.

Plot Twist:

Arizona Dream is not your ordinary movie; it's a psychedelic rollercoaster ride through the surreal minds of its characters. As we follow the protagonist, Axel Blackmar (played by Johnny Depp), we find ourselves unsure of what's real and what's merely a product of his imagination.

The Quirky Characters:

In this desert dreamscape, the characters are as eccentric as they come. An unusual father-daughter duo, Leo (played by Dennis Hopper) and Grace (played by Faye Dunaway), mesmerize us with their bizarre antics and seemingly illogical beliefs. Together, they bring an otherworldly charm to the movie that keeps us guessing their true intentions.

Interstellar Encounters:

In a mind-bending twist, aliens enter the scene, casually sipping tequila and discussing the meaning of life. Their random appearances add an extra layer of absurdity to the story, leaving the audience to wonder if we've entered a parallel universe where anything is possible.

Visual Extravaganza:

Emir Kusturica, the visionary director, ensures every frame is a feast for the eyes. The cinematography mesmerizes us, capturing the stunning Arizona landscapes juxtaposed with the offbeat characters' idiosyncrasies. The movie's visual flair takes us on a surreal trip, leaving us unsure whether we're watching a film or living a dream.

Musical Enchantment:

With a soundtrack curated by the legendary Goran Bregović, the movie becomes an unforgettable auditory experience. The mix of Balkan and Gypsy music brings an intoxicating energy to every scene, making us feel like we're dancing with the characters on this quirky journey.

Themes That Haunt:

Beneath the whimsy, Arizona Dream explores profound themes of escapism, the human desire for freedom, and the relentless pursuit of happiness. The movie's surrealism acts as a mirror, reflecting our own struggles to find meaning in a world where logic sometimes falls short.

Unexpected Ponderings:

This unconventional movie urges us to question the boundaries of our own realities. Are dreams simply a figment of imagination, or do they hold a deeper truth about our desires and fears?

Final Verdict:

Arizona Dream is an extraordinary voyage into the recesses of the human mind. It defies traditional storytelling and embraces the enigmatic allure of dreams. Though it may leave us with more questions than answers, this film reminds us that sometimes, it's the journey itself that matters, not the destination. So, buckle up and prepare for an eccentric, mind-expanding adventure through the heart of Arizona Dream

[kommunic8]

Chiedere se è piaciuto un determinato film per capire se quella amicizia fa per noi. Le amicizie si scelgono anche così. TRASCRIZIONE [ENG translation below] Avevo un amico che mi aveva raccontato, sai quando incontro una persona nuova per capire se questa persona mi piace o che tipo di persona è, gli chiedo se ha visto il film Gatto nero gatto bianco di Kusturica e secondo come mi risponde poi capisco che persona è. Questo era il modo che lui aveva di giudicare le nuove amicizie, un modo un po strano. Mi ha fatto tornare in mente anche una mia amica, da un'altra parte del mondo, che invece mi aveva raccontato che dopo aver visto il film Un cuento chino, non so come si pronunci in spagnolo, che in italiano un film tradotto, Piovono cose dal cielo, mi pare una cosa del genere, lo faceva vedere sempre a tutti i suoi amici, perché secondo lei era un film così bello che bisognava sempre vederlo insieme e lei se l'era già visto, non so decine di volte, tra l'altro l'avevamo visto anche insieme. È un atteggiamento strano questo nei confronti dei film, quindi prendere un film come espressione di quello che ci piace o di quello in cui crediamo e addirittura come termine di paragone, come setaccio per capire quali sono le persone che ci piacciono e cioè dalla reazione. E' anche una cosa un po' pericolosa, credo, perché personalmente io vado a periodi, ci sono dei periodi in cui... È come coi libri: qual è il tuo libro preferito? Boh, che ne so? Dipende da quello che ho appena letto e da quello che mi è piaciuto. E anche quei film. Ci sono dei film che mi lasciano, mi fanno un grande impatto appena li vedo, poi però non è che mi rimangano per anni e anni, per decenni. E invece poi ci sono degli altri film che mi rimangono, anche se magari sul momento quando li ho visti non hanno avuto questo impatto emotivo. Poi cosa vuol dire impatto emotivo di un film? Un film che fa piangere? Un film che fa ridere? Film che che provocano la risata, proprio la risata bella di pancia, da tantissimo tempo che non ne vedo, anzi veramente non ricordo neanche quale sia l'ultimo film che ho visto che mi ha fatto ridere ahahahahahahah. come si dice a crepapelle. Piangere, di solito non piango al cinema non mi commuovo. Quindi no, di solito i film che mi colpiscono sono quelli che mi inquietano, quelli che mi fanno pensare, quelli che poi mi tornano in mente, magari la notte quando non riesco a dormire, magari mi tornano in mente con immagini che non ho capito bene. Ecco i film che mi piacciono sono quelli che non capisco bene e che continuo a elaborare mese dopo mese, anno dopo anno. Ma non credo che userei mai un film per vedere le reazioni degli amici e delle amiche e decidere sulla nostra amicizia. TRANSLATION I had a friend who told me once, you know when I meet a new person to figure out if I like this person or what kind of person they are, I ask if they have seen the movie Black Cat White Cat by Kusturica and according to the answer I figure out what kind of person they are. This was his way of judging new friendships, a somewhat strange way. It also reminded me of a friend of mine, from another part of the world, who instead had told me that after seeing the movie Un cuento chino, I don't know how to pronounce it in Spanish, that in Italian it's translated, Piovono cose dal cielo, I think something like that, [in English 'Chinese takeway'] she always made all her friends watch it, because according to her it was such a good movie that you always have to see it together and she had already seen it, I don't know dozens of times, by the way we had also seen it together. It is a strange attitude this towards movies, so to take a movie as an expression of what we like or what we believe in and even as a term of comparison, as a sieve to see which people we like and that is from the reaction. It's also kind of a dangerous thing, I think, because personally I go by periods, there are periods when ... It's like with books: what's your favorite book? IDK, what do I know? It depends on what I just read and what I liked. And also with movies. There are some movies that leave me, make a big impact on me as soon as I see them, but then it's not like they stay with me for years and years, for decades. And instead then instead there are some other movies that stay with me, even though maybe in the moment when I saw them they didn't have that emotional impact. Then what is the emotional impact of a movie? A movie that makes you cry? A movie that makes you laugh? Movies that provoke laughter, just good belly laughter, it's been a very long time since I've seen any, in fact really I can't even remember what was the last movie I saw that made me laugh ahahahahahahah as they say, to tears. Crying, I don't usually cry at the movies I'm not moved. So no, usually the movies that strike me are the ones that disturb me, the ones that make me think, the ones that then come back to me, maybe at night when I can't sleep, maybe they come back to me with images that I didn't quite understand. Here, are the movies that I like are the ones that I don't really understand and I keep processing month after month, year after year. But I don't think I would ever use a movie to see the reactions of friends and decide on our friendship.

[haveyouseenthismovie-poll]

[kaccvcate]

Black Cat White Cat (1998), in Romani titled Crna machka, beli machor, is a romantic comedy set in a Romani community on the border between Serbia and Bulgaria. The dialogue is a mix of Romani, Bulgarian, and Serbian, as the characters are fluent in all three languages. This makes it a linguistically unique movie (to my knowledge.)

This has got to be just about the funniest god damn movie ever made. The characters are each vibrant and unique, and the way they play off each other is like no other movie on planet earth. The acting is all phenomenal, especially the performances by the diverse animal actors (of course, animal actors always have perfect performances, which is why the best movies have lots of them.)

The story follows the interplay of three compelling romantic couples (two human, one cat), who all have such incredible chemistry together that you can’t help but feel engaged. The sets and costumes are amazing, every space is filled with so much artistry and detail, you never run out of things to look at, and each scene brings a new hilarious surprise or ironic turn of events that will keep you guessing.

I really can’t recommend this one enough. It’s so far and away one of the best movies I've ever seen, really it’s impossible not to love.

[davidhudson]

Happy 70th, Emir Kusturica.

[elestirenadam]

Jung'un haklılığının ispatı: Utnapiştim, Baba Fingo, Demeter, Hızır, İlyas...

Bugün Nevruz. Tabiî biz Türkler daha erken kutladık. Ama çok çeşitli bahar bayramları var. Her bahar bayramını kazıyın, altından başka kültürün bahar bayramı çıkar. Sümer’de A-ki-til, Babil’de Zakmu, Ortodokslarda Aya Yorgi, Katoliklerde St. Georges, Yahudilikte Pesah... Emir Kusturica'nın Çingeneler Zamanı filmini izlediniz mi bilmem. İzlemediyseniz mutlaka öneririm. Ama en azından belki Goran Bregoviç'in Ederlezi müziğini duymuşsunuzdur. Balkanların acıları içinde Çingenelerin en güzel ağıtlarından biridir. İşte o Ederlezi, bizim Hıdırellez'dir. Hıdırellez'in ilk kökenini, Sümerde görüyoruz.

TUFAN'DAN ÇIKAN BİLGE Gılgamış Destanı'nın XI. tabletine bakarsanız orada Utnapiştim'in hikayesini görürsünüz. Gılgamış, arkadaşı Endiku'nun ölümünden çok etkilenir. Onu yeniden diriltmek ister. Ölümsüz otunu duyar. Bu otun yerini bilen tek kişi, ölümsüz bir bilge olan Utnapiştim'dir. Utnapiştim ve karısı Tufan'dan sağ çıkmıştır. Bir gemi yapmıştır ve bitki ve hayvanları da kurtarır. Tanrı Enlil, kendisine tanrılık verir. Evet, Nuh'un hikayesi ve kökeni budur. Bilge ve ölümsüz olan, suda yaşayan, sıkıntıda olan herkese yardım eden Utnapiştim, Gılgamış'a bitkinin yerini tarif eder. Gılgamış gider fakat bir yılan onun elinden bitkiyi alır. Evet, Havva'ya elmayı yediren ve insanoğlunun elinden cenneti alan yılan, burada da görev başındadır. Bu kez insanlığın elinden ölümsüzlüğü (cennete ölümsüzlük vardır) alır. Yani bir nevi cenneti ikinci kez insanın elinden alır.

PERSEPHONE İLE BULUŞAN DEMETER

Eski Yunanlar da baharın gelişini başka bir hikâye ile anlatırlar. Yeraltı dünyasına kaçırılan Persephone, annesi Demeter’le yılda bir kez buluşur.  Yediği dört nar tanesi yüzünden Persophone yılın üç ayını yeraltı dünyasında, dokuz ayını ise dünyada geçirmeye mahkûm edilmiştir. Kızını görmenin coşkusuyla Demeter, toprağı çiçekler ve yapraklarla kaplar. Böylece ilkbahar olur. Kızının yeraltı dünyasında geçirdiği üç ayda ise kış olur. Yunan mitolojisinde baharın başlangıcı olarak Demeter anılır. Bu inanış, Müslümanlara da Hızır ve İlyas ile yansır. Hızır ve İlyas Peygamberler gül ağacının dibinde buluştururlar. Buna da “Hızır-İlyas”ın birleşimi “Hıdırellez” adını verirler.

KURTARICI BABA FİNGO

Tekrar Çingenelere dönelim. Mısır firavunları sadece Yahudilere mi zulmettiğine inanıyorsunuz? Çingene inancına göre, Firavunlar Koptlar (Kıptîler) adı verilen Çingenelere zulmederler. Hz. Musa ile birlikte Çingenelerin büyük bir bölümü kaçmaya çalışır. Fakat Baba Fingo ve bir kesim çingeneyi Firavun, özgürlük vereceğim diyerek Hz. Musa'nın peşine salar. Bir kısmı Firavun’un zulmünden kurtulur. Fakat Kızıldeniz kapanınca Baba Fingo ve askerler suya gömülür. Geride kalanlar ve zulûm görmeye devam eden Kıptiler ise kutlu bir kişinin gelip kendilerini kurtaracağına inanırlar. O gün de 6 Mayıs’tır. O sabah, Çingeneler yaşadıkları bölgelerdeki akarsulara inerek yıkanıp eğlenirler. Bazıları da bu sularda hapsedildiklerine inanırlar. Kendilerini zalim Firavun’un elinden kurtaracak Baba Fingo’ya şükranlarını sunmak için kutlamalar yaparlar. İşte Çingeneler Zamanı filminde izlediğiniz sahne bunun yansımasıdır. Çingeneler suya girerek hâlâ Baba Fingo’yu çağırırlar, hapsoldukları yerden kendilerini kurtarmaya çalışırlar. Kimsenin inancına karışamayız. Ama bu büyük kültür birikimine hayran kalmamak elde değil. Biz Jung'a katılabiliyoruz ancak. Jung, mitolojide insan zihninin özelliklerinin dünya üzerinde benzer özellikler gösterdiğini doğrular. İşte Jung'un haklılığının ispatı. İnanların bayramı, herkesin de baharı kutlu olsun.

[generallemarc]

Michael Flynn and Jill Stein having lunch with Vladimir Putin a year after he conquered Crimea

This is at a celebration event for the 10-year anniversary of the founding of Russia Today, which ought to be called Pravda 2.0. The fact that Flynn went on to unironically believe in QAnon(no, that's not something the left made up, he's sold merch related to it and been on podcasts that push it) and that Stein went on to simp for Maduro in Venezuela and Castro in Cuba doesn't really that surprising anymore, at least not to me. Here they are almost a decade ago, cozying up to the man who'd just conquered the Crimean peninsula and provoked the Donbas Conflict. The third Western politician there, Willy Wimmer, is a former member of the German Bundestag with a long history of denouncing NATO whenever it decided to do its job. And no, he's not a member of Die Linke or AfD, he was a Christian Democrat. Why they let him stay in the party when the party itself was so committed to the alliance I'll never know.

So, Green Party voters, lemme ask-are you alright with voting for a candidate so accepting of dictators? And to anyone familiar with Emir Kusturica and/or his work, the hell is a film director doing here?

[secunduszephyrus]

Arizona Dream (1993, dir. Emir Kusturica)

[dekulakization]

Marko, brate! Natalija, ljubavi! Nema ni mog Jovana! Kuku meni...kuku meni!

[artsimpourtzi]

Masterclass by Emir Kusturica in Athens 🤩 I know he’s a Serbian and it makes all the sense in the world but he really hates Americans (and postmodernism) 😅

[kaos-teorema]

underground (emir kusturica, 1995)

[visucene]