#kendi olmak

[asodemezler]

Anlık heycan ve hevesler, büyük pişmanlıkların başlangıcıdır.

[giderkenkalmaktibenimkisi]

İnsanın kendini bulma yolculuğu, derin bir uçurumun kenarında cesurca atılan ilk adımla başlar. Kendi iç dünyasına doğru yaptığı bu yolculuk, korkularla yüzleşmeyi, zaaflarını kabullenmeyi ve en önemlisi, kim olduğunu keşfetmeyi gerektirir. Bu süreç, kimi zaman sarsıcı, kimi zaman da aydınlatıcıdır.

Kendi gerçeğini keşfetmek, insanın içsel bir devrimi gerçekleştirmesiyle mümkün olur. Bu devrim, ezberlenmiş doğruların ötesine geçmeyi, öğretilen kimliklerden sıyrılmayı ve özünü bulmayı gerektirir. Kendi gerçeğini kabul etmek, insanı kalıplardan kurtarır, zincirlerinden özgür kılar. Ve o an, insan kendine dair her şeyi kabul eder; eksikleriyle, hatalarıyla, bütün kusurlarıyla.

Bu farkındalık, insana her şeyden önce, kendi hayatının mimarı olduğunu hatırlatır. Karşılaştığı zorlukların, yaşadığı acıların ve elde ettiği başarıların ardındaki gücün, bizzat kendi iradesi olduğunu fark eder. Bu güç, insanı hem büyütür hem de sadeleştirir; zira farkına varmak, insanı en yalın haliyle kendi gerçeğiyle yüzleştirir.

Kendini bilmek, bir ömür boyu süren bir arayıştır. İnsan bu arayışta bazen kaybolur, bazen de bulur. Ama her defasında, biraz daha derin, biraz daha bilge olur. Çünkü farkındalık, insanın en güçlü silahı, en sadık dostu ve en derin bilgelik kaynağıdır.

Bu yolculukta insan, eninde sonunda, kendi içine dönmeyi öğrenir. Çünkü en büyük keşif, kendi varlığının sınırsızlığıdır. Ve bu sınırsızlık içinde, kendini bulan her insan, evrenin de sırrını çözmeye bir adım daha yaklaşır.

.

.

.

[geceninelfeneri]

Ah behh güzel kızım, yok oluyorsun. Her geçen gün kendinden biraz daha gidiyorsun, uzaklaşıyorsun... Bir parça daha eksiliyorsun. Herkese el uzatıyorsun,yardım etmek istiyorsun. Kendinden veriyorsun ama görmüyorsun, sen dağılıyorsun. Bitiyorsun, gün geçtikçe yok oluyorsun... tükeniyorsun...

[dilara-q1]

.

Yol bitmesin istedim bugün yine. Bitmesin istedim otobüs camından görünen yağmur. Dinmesin istedim içimdeki sızı, dinmesin ki kızabileyim bu sefer. Ben olmak istedim bugün, daha kim olduğumu bilemeden. Söyle yağmur, sen biliyor musun neden yağdığını? Biliyor musun kim olduğunu, dünyayı nasıl ağlattığını…

[incekizlarhardrocksever]

[ibrahimdem]

İnsan karakterine zarar veren yegâne şey, lütuf sistemidir..

İ.d.

[huysuzlukabidesi24]

Kuru kalabalıktansa sessiz bir yalnızlığı tercih ederim.

[neysebugundebitti-k]

"Kendi önünden çekil."

"Kendi önünden çekil."

"Kendi önünden çekil."

[heartofsaturnn]

Hani şu hayatta en çaresiz hissettiğiniz an vardır ya. Ayakta kalabilmek için geleceği düşündüğünüz. Ama geleceğinin de berbat olacağını söyleyen insanların olduğu anlar. Seni artık ne geçmişin ne de şimdin ayakta tutamazken geleceğe umut bağladığın anlar. Ve o anların, o umut bağladığın anlarının iplerini kesen insanlar. Sen mutsuz olacaksın diyenler var ya. Neden bu kadar kötüsünüz. Neden? Neden bizim umut bağlandığımız son şeye de size zarar gelmezken bizlere zarar veriyorsunuz. Neden demiyorsunuz, bu insanların son bir umutları son bir tutunacak dalları kalmış onu da ben ben niye yok edeyim, keseyim? Neden? Bunları demek varmak zaten hayattan bıkmış, yorulmuş birine böyle davranırsınız ki? Anlamıyorum sizi, anlamadım şimdiye kadar ve bundan sonra da anlamayacağım.

~Kendi benliğini bulmaya çalışırken yok olmuş biri

[asodemezler]

Hayır utangaç ve soğuk biri değilim uygun ortam ve kişiler lazım.

[giderkenkalmaktibenimkisi]

Bazen içimizde, nereden geldiğini bilmediğimiz bir hüzün filizlenir. Adını koyamadığımız, tarif edemediğimiz bir duygu kaplar ruhumuzu. Bu duygu, belki geçmişin hatıralarından bir yansıma, belki de geleceğe dair belirsizliklerden doğan bir ürperti olabilir. Ama bilmelisin ki, her hüzün bir sebep taşır; içinde gizlenmiş bir anlam, bir mesaj vardır.

Bu burukluk seni yolundan alıkoymasın. Bazen kalbinin derinliklerinde hissettiğin bu ağırlık, aslında seni daha da güçlü kılmak için oradadır. Bu hüzün, seni olduğun yere bağlayan zincirler değil, aksine seni yükseltecek kanatlar olabilir. Kendine bu hüznü yaşama izni ver, onu bastırmaya çalışma. Çünkü içindeki bu duygu, seni daha derin düşünebilen, daha güçlü hissedebilen biri yapar.

Unutma, her fırtınanın ardında bir aydınlık vardır. Bu hüznü, kalbindeki karanlık bir bulut gibi değil, seni gelecekteki güzel günlere taşıyacak bir esinti olarak gör. İçindeki bu duygu, belki de seni kendine yaklaştıran, seni içsel yolculuğunda bir adım daha ileriye taşıyan bir işarettir.

Senin içindeki o güç, o azim, bu hüznü aşacak kadar büyük. Her şeye rağmen, ayağa kalkmayı başarmış bir ruhun var. Bırak, bu hüzün seni daha da güçlendirsin. Çünkü senin hikâyen, bu hüznün de ötesinde, çok daha büyük bir zaferin hikâyesi olacak.

.

.

[mel-inoe]

samimiyetin acıları paylaşarak kurulmasından şikayetçiyim

[leyliii]

Hira, mağara değil, Hira senin kalbin; kalbini bulduğun yerin, yerini bildiğin,haddini bildiğin, kendini bildiğin, Rabbini bildiğin, kalbine döndüğün, kendine geldiğin ve kendini aştığın,binbir çileyle ulaştığın,göklere yaklaştığın dağın zirvesi...

[tilk]

bazen hala çok iğrençmişim gibi hissediyorum. böyle ne kadar kalleş insan var hepsinin kokusu üstüme sinmiş gibi geliyor. iyilik rüyaymış, benden adam olmazmış gibi.

[harepare]

ask cok korkunc bi sey degil mi

[eksiklerimm]

Bu kadar da memnuniyetsiz olunmaz can sıkıcı mlsf