#benim kalemimden

[ozgur-ce]

Gel yine aşalım pamuk şekerler gibi bulutları...

Gidelim o diyarlara tadalım doya doya..

Trileçe gibi tatlı ve hafif olsun sevgimiz,

Tiramisu gibi kahve labnenin uyumu olsun.

Profiterol kadar çikolatası baymayan,

Ama baklava kadar bize özgü..

Şiir denemedir 😅

Glikoz şurubu içermez 😜

Tatlandırıcı yoktur 🧡🫶😂

Hadi bakalım sizin pamuk şeker gibi kalbinizden geçen tatlıyı ya da dizeyi yazın bakalım gece gece kimler sipariş verecek 😅

[okyanustakaybolandenizkizi17]

Bazı insanlar kendi susup,kalemini konuşturur….

[birazfazla]

Neden yorgunkalem?

Daha ilkokul zamanlarımda başladım yazmaya , küçük bir cümle benim için koca bir sayfaya sığabiliyor hatta okudukça şevk veriyordu o zamanlar.

Sonra sayfalar biriktirdim, defterler doldurdum.

Sevindikçe yazdım, üzüldükçe yazdım, korktum yazdım, özledim yazdım.. yazdım yazdım..

Okunsun istedim sonra .

Kimisi anladı yazdıklarımı, kimisi anlam çıkaramadı.

Hatta "başka işin mi yok" bile dediler.

Bazen de kitap çıkar diyerek dalga geçtiler.

Durdum..

Büyümüş, yaş almış, hayata ayak uyduramaz, insanları, yaşadıklarımı anlayamaz olmuştum.

Güvenim kırılmıştı. O kadar yoruldum ki olumsuzluklardan, sırtıma yediğim darbelerden bezmistim. Hevesim kalmamıştı hemde hiç.

Hissiz, kendi kabuğuna çekilen birine dönüştürülmüş biriydim sadece.

Yeniden yazmak istedim ama neresinden başlamalıyım bilemedim.

Başını tuttursam sonunu getiremiyordum..

Bıraktım..

Belki tuhaf diceksiniz ama şimdi sadece mutsuz olduğumda yazabiliyorum..

Bundan sebeb anlıyorum ki kalem yorgun..

Yani "yorgunkalem".

[ge-ce-nin-sayesi]

Canımın yangınından sen sorumluyken,hala nasıl da umrumdasın.

[seslervesozler]

Sen aşkı, iki kaşık güzel söz, bir tutam mutluluk ve bir kaşık birliktelik sandın. Oysa bilmediğin bir şey var ki, aşk, tarihin en tozlu raflarından birinde unutulmuş bir tarif kitabının içinde gizli. Sen ise, şu an aşkı bulduğunu sananların tarif defterini elinde tutuyorsun. Gerçek aşkın belirli bir ölçüsü yok; diğer tariflerden çok daha farklı bir hazırlanışı var. Öyle bir tarif ki, bulana dünyanın en mutlu anlarını, bulduğunu sanana unutulmaz acıları, bulamayanlara ise merak hissini en derinden yaşatır. Ama ne yazık ki, sen ve ben her zaman bulduğunu sananlardan olduk, sevgili.

[minvalsblog]

Ne garip değil mi?

Yapmam dedigini yapar, gitmem dediğin yere gidersin....

Geceler boyunca ağlarken zaman geçmeyecek zannedersin, hayat çok garip düştüm dediğin yerden tekrar kalkar yürürsün.

Ben düştüm,hemde çok sağlam düştüm kalamayacağımı zannediyordum ama şu an koşabileceğime inancım var.

Buda geceye notum olsun;

Hayat bitti dediğim yerden tekrar başladı..

Geniz huzurlu olsun....

[postakutusundakisair]

Kayıtsızlık hakkında kanaatim var yaşamım adına. Uçup giden bir şey var kafamda. Elimle tutamadığım, gözlerimi kapatıp durduramadığım bir şey. Basamak basamak geçtiğim rüya aslında ıslanmış hayallerimden ibaret olduğunu bilmek acıtır en nihayetinde. Hayali var yaşamım önünde diz çöken ve ıskaladığım niyetlerden kopma noktasına gelmek. Evet. Ben kaybolması muhtemel bir çocuk çığlığıydım. Tanrımdan var olmak için dilenmedim bilakis yok olmak için dualar ettim. Anlam bütünlüğümü bozdum. Akışımı kestim satırlarla. Süregelen anlatılarla delik deşik ettim zihnimi. Evet. Biliyordum. Ben bir kitabın arasında katlanmış halde kalan ayrımdım. İyice katlanmış ve yırtılmak için santim santim intihara teşebbüs etmek için derinlere inmek isteyen sayfaydım. Yırtıldım belki kendimden. Kalbimden, zihnimden, aşklarımdan, kaçışlarımdan, benliğimden.. Alışık olmadığım bir çağda akıntıya karşı kürek çekmeyi bıraktım. Hatta kürekleri denizin dibine attım. Batmayı bekleyen bir alabora özlemi içinde ıslandım. Karaya vuran kum taneleri gibi gel-gitlere karışıyordum. İnsan enkazları arasında yer bulamamış bir çabaydım. Noktayla biten tarumar cümlelerin elebaşısıydım. Noktalarım bir kurşun. Evet. Bunlar benim kurşunum. Bu çağa ait değildi istihkakım. Acım saklı kalmak isterdi gülen gözler içinde. Mahşeri bir izdiham içinde değmedim kendime. Sendelemeyi yaşamak diye aklıma sokanı, sokağımda astım bir darbe sabahı. Uçuşmalı şimdi kelebekler ve simsar kara sinekler. Ruhum adına konuşmayı bıraktım. Aklımın baraj kapaklarını açtım. Tükenmek bilmeyen bir ben var tükensin istedim. Bitmek bilsin istedim. Kanlı deftere kalbimdeki aşkları çizdim. Birisi vardı onun için köy kapılarını yumruklamıştım. Kan revan içinde ıslandım bir ekim ayında. O gelmedi, bende gitmedim. Sıktım kör kurşunları gecenin arsız yıldızlarına. Savurdum tabancayı kör kuyularına. O an zamansız gibi öldürdüm kara bahtımı. İlk göz ağrım. Usanmış kederim olan kaderimden. Çocuk seslerinden çocukluğumu arıyorum kimsesiz anılarımla. Yırtık uçurtmalara kör talihimi bağlamışım. Çakıldı birden bire. Anladım ki benim yerim bu dünya değil, ayaklarımın altındaki cehennem. Savaş açamam belki hayatıma. Açsam kaçışımla var olamam sayfasında katlanan hayatın. Katlanarak yırtıldığım acıyla...

Ξ.

"Fotoğrafların Yırtık Acısı"

[jupiterliyazar]

Biz ne zaman gökyüzüne baksak

Gökyüzü güler

Mevsim fark etmez en güzel ton olur

Denizi seyretsek

Deniz sakinleşir

Biz ne zaman şiir okusak

Kuşlar cıvıldar

Gittiğimiz her yerde duyulur

Gezgin olsak

Yollar kısalır

Biz ne zaman toprağa dokunsak

Yeşerir her yer

Akan nehre baksak

Güzel düşler görürüz

Biz ne zaman ruhumuza baksak

Kainata sevgi yansır

M.

06.01.2024

20:42

[solmayan1cicek]

" 'Bir şarkıda 'Yıllar geçmeden üstünden,bu kalp seni unutur mu?' Diye soruyor. Cevap verecek olsaydın ne söylerdin?"

"İster kıyamet gelsin,ya da kainat yer değişsin ve sen,gün güzeli sen değişsen bile, artık beni istemesen bile ben ölüme kadar değil, sonsuza kadar sana ait olup seni severim."

"Peki ya sen nasıl cevaplardın?" Dedi bu sefer

"Kalbim seninle çarparken seni unutması mümkün mü?" Dedim

[kalemindili04]

Bazen insan iyileşmek istemez çünkü içindeki acı sevdiğinden kalan son hatıradır."🍁

Kalemin dili 04 ✍️

20 Ekim Pazar

2024

Saat :04

[giderkenkalmaktibenimkisi]

Bugün onun doğum günü… Bir zamanlar kalbinde büyük bir yer kaplayan, hatıralarını biriktirdiğin o kişi. Zaman, aranıza mesafeler koysa da, bu gün hala hafızanın derinliklerinde yankılanan bir tarih. Ama artık eski anlamını taşımıyor. Eskiden sevgiyle süslediğin bu gün, şimdi geçmişin sessizliğine emanet.

Bir zamanlar, bu tarihin heyecanı vardı; kutlamalar, tebessümler, samimi sözler… Fakat şimdi, her şey başka bir anlam kazandı. Bugün, belki ona en güzel dileklerini fısıldarsın, ama daha da önemlisi, kendine verdiğin sözü hatırlarsın. Çünkü artık o anılar, seni geriye değil, ileriye taşıyan birer ders.

Bu doğum günü, ona sunulmuş bir dilek olmaktan çıkıp, senin için yeni bir başlangıcın sembolü olsun. Kendini geçmişin gölgesinden kurtarıp, geleceğe ışık saçtığın bir an olarak anımsansın. Sessizce içinden geçen o vedanın ardından, artık sadece sen varsın. Ve bu, senin hikayenin en güzel dönemi…

.

.

.

[tuhafbirkimse]

Havalar tam serinlemeden önce. Bir gece yarısı sokakta seninle yürümemiz gerek. Hafif esen rüzgardan titreyen sokak lambalarının altında. Yavaş yavaş, belki de el ele. Taze biçilmiş çimlerin, rüzgarın ve henüz yeryüzüne veda etmemiş yazdan kalan son çiçeklerin kokusunu çekmemiz lazım içimize. Hiç susmadan çenemiz yorulana dek konuşuruz. Belki de ağzımızı bıçak açmadan gece boyu susarız. Sessizliğin şarkısı fon müziğimiz olur. Ya da bir cırcır böceği çalar bizim jeneriğimizi. Adı ne olur. Onu seven bilir. Hiçbir zaman unutmaman gereken şeyler var. O an sadece zamanla beraber akacağımız ve asla yalnız olmayacağımız. Ağaçların gölgesinde, ateşböceklerinin ışığında, ırmakların şırıltısında, çiçeklerin bizim için gösterdiği yollarda ve toprağın kokusunda her daim beraber olduğumuz. Bunu sakın unutma. Şimdi sana sarılabilirim. Samanyolunun ve tabiat ananın şahitliğinde. Evrenin gözleri önünde. En saf ve en sade halimizle var olalım. Bir olalım. Unutma! İnsanız biz. Sen, ben yok. Biz varız.

Mr. Monarch

[okyanustakaybolandenizkizi17]

-Nasılsın?

-İyiyim. ( paramparçayım,göğüs kafesim darmaduman,kalbim acıyor, aldığım her nefesde sanki göğüsüme bir acı saplanıyo..)

[birazfazla]

Çok hevesli değildim aslında dünya işlerinde. Hayalini kurduğum şeyler bir elin beş parmağını geçmez cinsinden.. Kendimi hiç zorlamadim ya da bilemiyorum. Ben hayallerimin peşinden hiç koşan olmadım. Direnmedim. Buna direnecek gücü hiç bulamadım belki de..

Eksik olanın ne olduğunu biliyordum oysa ki.. oysaki beni yerimde saydıran hissin ruhumu içten içe çürüttüğünü görebiliyordum.

Çoğu kez "hadi baştan" dedim .. "Yapabilirsin"dedim defalarca kendime.

Yapamadım...

Ellerimle kırdım, sözlerimle soğuttum, mesafemle yok ettim yaşama sevincimi kendime acımadan..

Kendimi her defasında iyi gelen şeyleri cam kırıkları gibi paramparça ettim ve her zaman cellad bendim..

[ge-ce-nin-sayesi]

Her şeyi ardımda bıraktım da bir sen kaldın solumda.

[seslervesozler]

Aşkı istediğin gibi yorumlayabilirsin; belki senin için bir kelime oyunundan ibaret. Ancak benim için aşk, ne senden bir tutam fazla ne de bir tutam eksik. Aşk, tam anlamıyla sensin sevgili.