#hij doet het allemaal ook zo subtiel | Explore Tumblr Posts and Blogs

leondesignnederland · 1 month

Text

Organiseer Jouw Documenten in Stijl Met De Ultieme Autopapierenmap

In een tijd waarin technologie en efficiëntie centraal staan, blijft er één tastbaar product dat een onmiskenbare waarde heeft: de autopapieren map. Hoewel het digitale tijdperk ons in staat stelt om veel van onze documenten elektronisch op te slaan, zijn er nog steeds bepaalde papieren die we niet kunnen of willen digitaliseren. Denk bijvoorbeeld aan het kentekenbewijs, de Autopapieren of het rijbewijs. Voor deze waardevolle documenten is er een stijlvolle en praktische oplossing: de lederen autopapieren map van LeonDesign.

Een Stijlvolle En Duurzame Keuze

Bij LeonDesign begrijpen we dat functionaliteit en stijl hand in hand moeten gaan. Daarom hebben we een compacte autopapieren map ontworpen die niet alleen praktisch is, maar er ook elegant uitziet. Gemaakt van hoogwaardig leer, straalt deze map luxe en verfijning uit. Leer is niet alleen een duurzaam materiaal dat lang meegaat, maar het ontwikkelt ook een mooie patina naarmate het ouder wordt, waardoor de map met de tijd alleen maar mooier wordt. De subtiele textuur van het leer en de zorgvuldige afwerking maken van deze autopapieren map een accessoire dat gezien mag worden. Of je nu je documenten snel wilt kunnen vinden in je dashboardkastje of een stijlvolle indruk wilt maken wanneer je je papieren toont, deze map doet het allemaal.

Praktisch En Veelzijdig Ontwerp

Het ontwerp van deze autopapieren map is doordacht en biedt ruimte aan al je belangrijke documenten. Met twee insteekhoesjes binnenin, kun je je papieren gemakkelijk opbergen en georganiseerd houden. Geen rommelige stapels meer in je dashboardkastje – met deze map heb je altijd alles netjes op orde. Naast de standaardruimte voor autopapieren en het kentekenbewijs, biedt deze map ook voldoende plaats voor andere belangrijke items zoals je rijbewijs, identiteitskaart, ANWB-pasje, en zelfs een parkeervergunning. Dankzij het compacte formaat (12 cm breed, 17,5 cm hoog en 1,5 cm dik) past de map gemakkelijk in elke auto, maar kan hij ook probleemloos in een tas of jaszak worden meegenomen.

Veiligheid Voorop

Een van de belangrijkste kenmerken van de autopapieren map van LeonDesign is de buitensluiting met drukker. Deze stevige sluiting zorgt ervoor dat je waardevolle documenten veilig opgeborgen blijven, zelfs als je de map per ongeluk laat vallen of als hij in een volle tas belandt. De druksluiting is zowel robuust als gemakkelijk in gebruik, zodat je snel toegang hebt tot je papieren wanneer dat nodig is, maar zonder dat je je zorgen hoeft te maken over verloren documenten.

Kies Jouw Favoriete Kleur

Bij LeonDesign weten we dat stijl persoonlijk is. Daarom bieden we onze lederen autopapieren map aan in verschillende kleuren, zodat je altijd een optie vindt die bij jouw smaak en voorkeuren past. Of je nu houdt van klassiek zwart, warm bruin of een gedurfde kleur zoals rood, roze, turquoise, groen of blauw, er is altijd een kleur die bij jou past.

Een Veelzijdig Accessoire Voor Dagelijks Gebruik

De autopapieren map is niet alleen bedoeld voor in de auto. Dankzij het compacte en veelzijdige ontwerp kan deze map ook dienst doen als een handige creditcardhouder. Heb je niet veel pasjes bij je en wil je toch wat briefgeld meenemen? Dan is deze map een perfect alternatief voor een portemonnee. De slanke vorm en de stijlvolle uitstraling maken het een ideaal accessoire voor mensen die houden van minimalisme en functionaliteit.

Waarom Kiezen Voor Leon Design?

LeonDesign staat bekend om zijn aandacht voor detail en zijn toewijding aan kwaliteit. Onze producten worden met zorg ontworpen en vervaardigd, met alleen de beste materialen. Wanneer je kiest voor de autopapieren map van LeonDesign, investeer je in een accessoire dat niet alleen praktisch is, maar ook lang meegaat en er na verloop van tijd alleen maar beter uitziet. Daarnaast is onze klantenservice altijd beschikbaar om je te helpen bij vragen of advies. We begrijpen dat het kiezen van een accessoire zoals een autopapierenmap een persoonlijke beslissing is, en we willen ervoor zorgen dat je de juiste keuze maakt. Daarom bieden we gedetailleerde product beschrijvingen, duidelijke afbeeldingen en een eenvoudig bestelproces.

Conclusie

In een wereld waar efficiëntie en stijl steeds belangrijker worden, biedt LeonDesign de perfecte oplossing voor het organiseren van je Autopapieren en andere belangrijke documenten. De lederen autopapieren map combineert functionaliteit met een elegant design, waardoor het een onmisbaar accessoire is voor iedere autobezitter. Of je nu je papieren veilig wilt opbergen in je auto of een compact en stijlvol alternatief zoekt voor een portemonnee, deze map is de ideale keuze. Maak een statement met je accessoires en kies voor de kwaliteit en stijl van LeonDesign. Organiseer je documenten in stijl en geniet van de gemoedsrust die komt met het weten dat je waardevolle papieren altijd veilig en binnen handbereik zijn. Kies vandaag nog jouw favoriete kleur en ervaar het verschil dat een goed ontworpen autopapieren map kan maken in je dagelijks leven. Read the full article

0 notes

chloehoorelbeke · 5 years

Photo

‘Girl’ laat je hoofd en hart pirouettes draaien tot je ervan duizelt.

Met Girl heeft Film Fest Gent een van de beste films van het jaar als opener gekozen. Lukas Dhont serveert een door en door fysiek drama over de worsteling van een jonge transgenderballerina met haar lichaam (en ambitie). Een haast onmogelijk volmaakt debuut, met een verbluffende Victor Polster in de hoofdrol.

Er zijn filmmakers die er jaren over doen om hun eigen stem te vinden. En er zijn jonge snaken die meteen perfect weten wat ze willen vertellen, en hoe. Lukas Dhont is zo iemand. Girl is spectaculair in zijn eenvoud en precisie. Klein van opzet, maar enorm van impact: de kans dat deze film uw blik op transgenderpersonen voorgoed zal veranderen, is groot. De kans dat hij u tot in het diepste van uw ziel zal raken, reusachtig. Die onwaarschijnlijke prijzenregen in Cannes – de film won er vier prijzen, waaronder de prestigieuze Caméra d’Or, voor het beste debuut van het hele festival – kwam dus niet zomaar uit de lucht gevallen.

Diepgravende karakterstudie

De pitch kent u vermoedelijk al: de 15-jarige Lara is geboren in het lichaam van een jongen, maar heeft zich altijd een meisje gevoeld. Ongedurig maar zonder enige vorm van twijfel telt ze af naar haar geslachtsoperatie. Maar Girl gaat over veel meer dan dat. Het is ook een diepgravende karakterstudie van een puber, en wel eentje met verdomd veel ambitie: Lara wil het tot professionele ballerina schoppen. En zoals dat gaat bij pubers, wil ze het allemaal te gelijk, en veel te snel.

Haar ambitie weerklinkt in de prachtige muziek van de Franse componist Valentin Hadjadj – nog zo’n jong supertalent, Girl is nog maar de tweede langspeelfilm die hij van een score voorziet. Terwijl Lara zichzelf steeds meer tot het uiterste drijft, reiken de ijle strijkers hoger en hoger, richting het sublieme. Totdat de val onvermijdelijk wordt.

Diepgravende karakterstudie

Poedelnaakt maar niet gratuit

Lara (breekbaar én krachtig vertolkt door een verbluffende Victor Polster) verschijnt regelmatig poedelnaakt in beeld. Daar is niets gratuits of sensationeels aan – integendeel: haar lichaam is het strijdtoneel van de film. Dat illustreren ook de zware danssessies in de balletschool: ze maken de fysieke strijd die Lara met haar eigen lichaam uitvecht zichtbaar – voelbaar zelfs.

Dhont toont zich daarmee een echte filmregisseur, die alle mogelijke middelen van de zevende kunst aangrijpt om ons in de huid van zijn personage te duwen. Samen met Lara draaien we pirouettes tot we er – lichamelijk en emotioneel – van duizelen.

Girl gaat de grote conflicten uit de weg. De gewoonlijke pest- en ruziescènes blijven (grotendeels) uit, ten voordele van een reeks kleine, veelzeggende momenten: een warme knuffelsessie met Lara’s kleine broer (ongelooflijk hoe authentiek de jonge Oliver Bodart acteert). Een openhartig gesprek met haar vader (een pakkende Arieh Worthalter), die zo ontroerend hard zijn best doet. Een afspraak bij de psycholoog (mooie rol van Valentijn Dhaenens), waar Lara op fluistertoon haar groeiende ongeduld laat blijken. Telkens vinden Dhont en coscenarist Angelo Tijssens het juiste evenwicht tussen suggereren en vertellen. Nooit worden de dialogen uitleggerig. Het valt haast niet te geloven dat dit een debuutfilm is.

Grenzeloze overgave

Dat Victor Polster – ook in het echte leven balletdanser – zoveel indruk maakt, komt niet doordat hij een transgendermeisje speelt. Het is zijn grenzeloze fysieke overgave, en vooral zijn emotionele intelligentie die maakt dat je steeds verliefder wordt op Lara. Hij geeft dit memorabele personage nog meer nuance en gelaagdheid dan het op papier al had. Wanneer Lara zich stilaan begint af te sluiten voor haar omgeving, en haar glimlach steeds meer een masker wordt, moet Polster zelfs spelen dat hij speelt: een uiterst subtiel staaltje meta-acteren. Vergeet Lady Gaga, met Victor Polster is pas echt een ster geboren. Wij zijn er intussen zeker van: tenzij het debat rond het casten van cisacteurs voor transgenderrollen roet in het eten gooit – en dat zou in het specifieke geval van deze film bijzonder onterecht zijn – zien we Girl straks terug op de Oscars.

Mirthe en haar broer vroegen me mee naar de film. Het leek me een leuke film en ik had er al veel over gehoord, dus besloot ik om mee te gaan. Na het zien van de film zei ik meteen tegen Mirthe dat ‘Girl’ een film is van een ander niveau. Dat kan ik moeilijk uitleggen, maar ik weet wel dat het totaal iets anders is dan ‘gewone’ films die je ziet op de televisie of in de bioscoop. ‘Girl’ trekt je mee in het verhaal, en je kan er écht niet uit. Je hebt het gevoel dat je naast Lara staat en dat je haar kent, heel goed zelfs. Je wil haar helpen en je hoopt iedere keer dat het goed komt tijdens de balletles. Maar, niets is minder waar. Tijdens deze lessen, valt Lara veel want haar lichaam zit in de weg. Haar doorzettingsvermogen is zo mooi om te zien, maar ook wat angstaanjagend. Iedere keer hoop je dat ze voldoende drinkt, eet en rust. Tijdens de film ontsnap je even uit de realiteit maar tegelijkertijd word je er ook mee geconfronteerd. ‘Girl’ is van een ander niveau en het overstijgt alle verwachtingen.

#girl

1 note · View note

jessicawauters5emt · 5 years

Text

Film: Joker

Een paar dagen geleden ben ik Joker gaan zien in de Kinepolis van Imagibraine. Ik ga me baseren op twee recensies van deze film om mijn mening te geven. Veel lees plezier

Recensie 1:

Joker, de film van Tod Phillips over de beroemde aartsvijand van Batman, draait vanaf donderdag in de bioscopen. Wat vinden recensenten van de film met Joaquin Phoenix in de hoofdrol? Een overzicht van de belangrijkste recensies.

NRC - 4 sterren

"Wie Phoenix' werk kent uit de arthousefilms waarin hij meestal te zien is, zal niet echt verbaasd zijn over zijn radicale portret in Joker. (...) Dat hij als hoofdrolspeler de film draagt is een understatement. Het roept de vraag op of Joker werkelijk zo'n geweldige film is, of toch in de eerste plaats een vehikel voor een geweldige rol en performance? In een werkelijk goede film zou Phoenix' optreden wellicht meer zijn opgegaan in het geheel."

"Joker is sowieso geen film om echt van te houden. Daarvoor is Phillips' aanpak te opdringerig en agressief, te weinig gevarieerd in de toonzetting. Joker is meer een film om te bewonderen, vanwege het lef van de makers om de popcorn zo resoluut aan de kant te schuiven en zo diep de duisternis in te duiken. Inderdaad: een film die je gezien wilt hebben en waarover je wilt meepraten. Maar geen film die je ook nog een tweede keer wilt gaan zien."

"Het is Phoenix wel toevertrouwd om een getormenteerd personage gestalte te geven. Hij speelt de dwangneurose pijnlijk overtuigend, waarbij de gekwelde lachbuien overgaan in iets wat op het ophoesten van een haarbal bij katten lijkt. Met de belichaming van Arthur Flecks lijden is Phoenix het scenario meer dan eens voor."

"Joker laat zich niet met vrijblijvend amusement verwarren. Phillips doet een paar concessies aan Batmans achterban, met dwarsverbanden naar de vlegeljaren van de superheld, maar in de kern is dit een uitermate verontrustende blik in het verknipte hoofd van een verschoppeling die terug leert slaan."

Trouw - 4 sterren: "Joaquin Phoenix, het moet gezegd, is fenomenaal als de eenzame Arthur Fleck die zijn kostje bij elkaar scharrelt door zichzelf als clown te verhuren. Phoenix draagt de film vrijwel in zijn eentje met een lijf dat zo mager is dat je zijn botten kunt tellen. Op een dieet van een appel per dag viel hij ruim 20 kilo af, met als resultaat een man die niet alleen fysiek maar ook psychisch een uitgehongerde indruk maakt."

"Je weet niet precies of zijn ongecontroleerde lachsalvo's voortkomen uit zijn clowsnact, of bij een serieuze aandoening horen. Misschien camoufleert hij met de lach zijn pijn. Feit is dat Gotham City begin jaren tachtig een wrede, verdeelde samenleving is waar wapens vrij in omloop zijn en op de geestelijke gezondheidszorg wordt beknibbeld. Het is een wereld waarin Arthur ten valt komt en verrijst als Joker, schietend en dansend in clownskostuum. Joaquin Phoenix krijgt weldra de lichtheid van een tai-chi-beoefenaar en van een tapdanser, zwevend van een betonnen trap."

Bron: www.nu.nl

Recensie 2

Reikhalzend. Dat woord lijkt toch wel het meest van toepassing op Joker. Er werd reikhalzend uitgekeken naar Joker als film die, in een tijd van Marvel- en Disneygeweld, voor DC de meubelen zou moeten redden. Maar reikhalzend toch ook naar deze film als 'de nieuwe Joaquin Phoenix'. Hoe zou deze acteur, die minstens zo excentriek als vaardig is, vormgeven aan het legendarische filmpersonage The Joker.

Je kunt veel over de doorgedraaide clown zeggen, maar niet dat hij een superheld is. Joker beoordelen als superheldenfilm lijkt dan ook bij voorbaat gedoemd te mislukken. Toch speelt het verhaal zich wel ontegenzeggelijk af in een superheldenuniversum. Gotham lijkt misschien wel op een Amerikaanse stad maar heeft op veel punten toch echt z'n eigen regels en wetten. Ook kan er af en toe gelachen worden en wie zijn ogen tot spleetjes samenknijpt en heel goed tuurt, kan misschien wat maatschappelijke kritiek waarnemen. Maar het is toch vooral een vermakelijk mengsel van actie en scherpe dialogen in een totaal krankzinnige omgeving.

En krankzinnig is het zeker. Vanaf het allereerste moment grijpen de hysterische lachbuien en spontane danspasjes van The Joker, dan nog feestclown Arthur Fleck, je bij de strot. Of beter gezegd, doet Joaquin Phoenix dat. Waar Heath Ledger in 2008 de meest vergevorderde meester van de chaos neerzette, heeft Phoenix de opdracht om het achtergrondverhaal te verzorgen. De gestoorde einzelgänger woont met zijn even bijzondere moeder in een bouwvallig flatje en transformeert gestaag naar één van de meest legendarische filmpersonages van de afgelopen decennia. Want hoe kan het toch dat iemand zo in- en inslecht wordt dat hij een volledig ziekenhuis opblaast, alleen om een punt te maken?

Dit laatste is dan ook waar de clownsschoen wringt. Ieder oorsprongsverhaal heeft in de basis hetzelfde probleem: hoe zorg je dat een verhaal pakkend en spannend blijft, terwijl je de afloop al weet? De finale is in het geval van de geschminkte schurk zó monumentaal, de stip aan de horizon waar naartoe moet worden gewerkt zó enorm, dat de metamorfose van de mislukte clown in het gemene genie maar in één versnelling kan. De allerhoogste. De film ontaardt mede daardoor in een reeks compleet onvoorspelbare incidenten, waarbij de uitkomst steeds gestoorder is, steeds verder over de top.

Toch is dit uiteindelijk allemaal bijzaak, zoals alles wat niet Joaquin Phoenix is in deze film bijzaak is. De mooie shots, de knipogen naar eerdere films, het subtiele gebruik van muziek of de ijzersterke optredens van Robert De Niro en Zazie Beetz. Joker is op allerlei manieren een meesterwerk. Maar het telt niet als Phoenix niet in het middelpunt staat. Uiteindelijk is dat waarvoor toch het meest reikhalzend naar Joker werd uitgekeken, de historische invulling van Jack Nicholson en Heath Ledger die voor hun opvolgers altijd de maat zullen zijn. Want wie durfde het nog aan, wie kon het nog aan? Phoenix kopieert of imiteert zijn voorgangers gelukkig niet, maar geeft een volledig eigen draai aan het personage, met zijn eigen maniertjes en eigenaardigheden. Waar Jared Leto zo teleurstelde dat de meeste van zijn scènes eindigden op de vloer van de montagekamer, dwingt Joaquin Phoenix af dat ieder frame om hem draait of naar hem wijst. Sinds The Dark Knight legt iedere acteur die het paarsgroene clownspak aantrekt zichzelf langs een Oscarwinnende maatstaf. De nominatie lijkt in elk geval al zeker.

bron: www.filmtotaal.nl

Mening

Joker is een zeer speciale film. Het is een film dat je wel wil zien, maar nu ook geen 2 keer. Persoonlijk denk ik dat de lachbuien inderdaad bedoeld waren om Arthur zijn pijn te verstoppen. De ‘clown’ die zo veel afziet en geld probeert te verdienen veranderd helemaal in een psychopaat. Een superheld is hij inderdaad niet en ik kan mij die superheldenwereld niet voorstellen. Ik zag persoonlijk een grijze, saaie en stille stad die later niet zo stil bleek te zijn. De acteur speelde zijn rol wel zeer goed, het leek precies wel echt en hij is ook één van de enige die een nieuwe film van Joker aankon. Ik zou het wel begrijpen zou Joker een nominatie krijgen voor een oscar, maar dan alleen omwille van de acteur. Ik vond persoonlijk dat de film langdradig was en dat het wat sneller in actie mocht schieten. Persoonlijk zou ik de film nu ook geen tweede keer zien.

#estethica

1 note · View note

katobaetens · 5 years

Text

Film: Obscure Night ‘Us’

Op 29 mei ben ik samen met Jolene, Réka, Ines, Agnes en Lina naar Obscure night: Us gaan kijken. Ik had erg hoge verwachtingen van deze film, omdat hij overal goede recensies had. Het verhaal op zich heeft zeker aan deze verwachtingen voldaan, maar het horror-gehalte mocht zeker een pakje hoger liggen naar mijn mening.

De film is geschreven en geregiseerd door Jordan Peele en de hoofdrollen worden vertolkt door Lupita Nyong'o, Winston Duke, Shahadi Wright Joseph, Evan Alex, Elisabeth Moss en Tim Heidecker.

Us begint in 1986 wanneer de jonge Adelaide een trauma van jewelste oploopt in een spiegelpaleis aan een strand. Twee decennia later bezoekt de ondertussen volwassen vrouw (Lupita Nyong’o) samen met haar echtgenoot en twee kinderen dezelfde plek. ‘s Avonds wordt het gezin geterroriseerd door een groep mensen die hun dubbelgangers blijken te zijn.

“Peeles tweede langspeelfilm intrigeert wanneer het gehuld is in een rookwolk, maar doet wenkbrauwen fronsen wanneer het figuurlijke doek valt, en halfweg blijft steken. Us wil je niet doen opschrikken of achter je stoel duiken, maar wel dat je met de handen in het haar reflecteert over wat er nu net je netvlies passeerde. Achter elke T-shirtprint en nummerkeuze zit een boodschap, en ongetwijfeld gaan geharde internetdetectives het web nog maandenlang bombarderen met vondsten die wij misten na één kijkbeurt.

Audiovisueel is Us een pronkstuk waarmee Peele toont hoe ver hij is gekomen als filmmaker. Van de sprookjesachtige openingsscène in een spiegelpaleis tot de beangstigend mooie finale onder een horrorremix van ‘I Got Five on It’, de horrorkomedie is beklijvend om naar te kijken en luisteren. Een eer die zeker ook de hoofdrolspeelster te beurt valt. Lupita Nyong’o laat voor het eerst sinds haar Oscarwinnende rol in 12 Years a Slave haar acteertanden nog eens écht zien. Letterlijk. Want wanneer ze in de huid van haar gestoorde dubbelganger kruipt, zet ze een bijna dierlijke prestatie neer die niet spreekt, maar schreeuwt tot je instincten: vecht of vlucht.

Us barst van de details, is ongepast grappig en voelt dikwijls even ongemakkelijk als angstaanjagend aan. Peele hoeft je maar een spiegel voor te houden om het griezeligste monster van ze allemaal te onthullen. Een gedurfde film die het verdient, nee, die eist om meerdere bezoeken.”

Recensie : https://www.demorgen.be/tv-cultuur/us-het-griezeligste-monster-van-allemaal~b98b6485/

Ik ben het helemaal eens met deze recensie geschreven door Kevin Lau wanneer hij zegt dat deze film je met de handen in het haar kan laten reflecteren. Peele past namelijk meermaals psychology for dummies toe. Zo worden de ‘us’ letterlijk onze schaduwen genoemd. De regisseur verwijst met zijn titel ook naar iets breder. Want ‘us’ kun je eveneens lezen als de afkorting van United States. En een van de dubbelgangers zegt op een bepaald moment: “We are Americans.” Het is niet bepaald subtiel, maar Peele mikt met zijn commentaar op raciale verschillen, armoede, manipulatie en (Amerikaanse) agressie dan ook op een zo breed mogelijk publiek.

Ook ben ik akkoord wanneer hij zegt dat de actrice Lupita Nyong’o haar rol erg goed vertolkte. Haar acteertalenten kwamen erg duidelijk aan bod, want soms moest ze erg moeilijke scènes spelen. Zeker met de opgedane kennis aan het einde van de film is het onmogelijk om niet de loftrompet te steken over Nyong’o’s Oscarwaardige rol.

Ik ben het er ook mee eens dat deze film ongepast grappig is. Bloed vloeit en botten worden gekraakt, maar de film verliest nergens z’n gevoel voor humor. Horror en humor zijn perfect in balans. Er is vooral hedendaagse humor in verwerkt en dat maakt het voor de kijker erg aangenaam. Een voorbeeld is wanneer Kitty (buren en vrienden van de hoofdpersonages) nadat ze neergestoken is hun generator Ophelia beveelt de politie te bellen, maar in plaats daarvan wordt het nummer ‘Fuck tha police’ gespeeld.

Desondanks het feit dat Us een horrorfilm is, heb ik volgens mij meer gelachen dan angst gevoeld tijdens deze film. Dit vond ik teleurstellend, maar toch vond ik het zeker een goede film. Enkel de plottwist op het einde liet ons allemaal met veel vragen achter, omdat dit niet echt klopt met de rest van het verhaal. Bovendien bevestigt de film dat Peele het in zich heeft om uit te groeien tot één van de meest invloedrijke en geprezen filmmakers van deze tijd.

Deze film is dus zeker een aanrader, maar wie zich verwacht aan een echte horrorfilm zou dan misschien toch beter een andere film zoeken.

1 note · View note

brievenuitinnsbruck · 2 years

Text

Bad Hindelang - Thomas Burger

Thomas Burger gaf de laatste voordracht van dag. Een hele dag hadden te vlotte artsen en schuchtere Bergrettung-medewerkers op het podium geprobeerd semi-wetenschappelijk maar schattig hun liefde voor bergen te combineren met het helpen van mensen in nood. Als je gaat skiën op de piste, of je wandelt vanuit het dal naar de eerste hut, dan loopt er niets mis. Al het andere in de bergen, kan wel zeker mislopen. De Bergrettung is essentieel om deze noodgevallen aan te kunnen. Het gaat om een hechte community van geharde mannen en vrouwen die hun gebied extreem goed kennen.

Maar terug naar Thomas Burger.

Deze kerel was een getalenteerd klimmer, die zelfs heel even professioneel ging. Het liep echter mis op de Eiger in Zwitserland. Na 9 dagen te hebben vastgezeten op de noordwand, werd het kantje-boortje voor hem en zijn kompaan. Uiteindelijk overleefden beiden het.

Hijzelf, Burger, was echter lichamelijk zwaar toegetakeld en onderging verschillende amputaties. Terug op niveau klimmen zat er niet meer in.

Hij ging terug studeren en staat uiteindelijk op het podium met een fantastische presentatie. Als je zijn website bekijkt, dan lees je dat hij zich heeft gespeciliseerd in communicatie. Hij staat op het podium en je ziet direct dat hij weet met wat hij bezig is. Zeer intrigerend.

Zo maakt hij geen enkele fout tegen het gebruik van de powerpoint: hij klikt nooit te snel of per ongeluk naar de volgende slide, zijn video’s werken allemaal van de eerste keer. En hij gebruikt nog een goed trucje: als hij aan het woord is, zet hij de beamer af. Die knipt hij pas terug aan als hij het volgende filmfragment wilt tonen. Hierdoor ben je veel meer gefocust op zijn woorden.

Hij vertelt zijn levensverhaal op een schone, niet arrogant maar net meeslepende manier. Het interessantste stuk moest echter nog beginnen.

Het vertelt dan in 3 punten wat de mensen die het ver schoppen in het leven combineren of onderscheid van de rest. Je zou hier binnenkoppers verwachten maar die zijn het niet. Hij weet het zeer subtiel maar gevat te summarizen.

Punt 1 begint hij te vertellen nadat hij onderstaande tekening heeft gemaakt.

Als je iets wilt bereiken in het leven, draait alles om de balans tussen “Kompetenz und Risiko”. Enerzijds moet je een bepaalde skill-set hebben, je moet goed zijn in wat je doet en deze activiteit goed beheersen. Je zou bijna van een talent kunnen spreken. Maar enkel een talent volstaat niet. Er moet ook een openheid zijn om risico te nemen. Dit risico kan berekend zijn maar het moet wel genomen worden. Alleen deze combi werkt. Want je hebt diegene die ongeacht risico’s pakken en dan heb je de getalenteerden die thuis zitten. Aan beide heb je niets.

“Klare die eine Sache die du vorher dich schaut.”

Ten tweede moet je bij een fout of mislukkig de code kraken. Je moet weten waar het fout is gelopen. Hij geeft het voorbeeld van de dag dat het bij hem fout liep op de wand van de Eiger.

Het was in die periode al 2 weken stabiel weer. Daags ervoor hadden ze het weerbericht gecheckt. Het bleef stabiel. De dag van vertrek vertrokken ze in de namiddag. En ze controleerden niet opnieuw of het weer niet op het punt stond te veranderen. Terwijl dat wel zo was. Ze hadden vlak voor het vertrek dat nog één keer moeten navragen. Was dit hun fout?

Neen, hun fout was “Demut/Hybris”. Zoveel dingen lopen fout door overmoed en arrogantie. Daarom: wat je ook doet: reflectieren en denken aan de kleine zaken.

“Frage nach den Fehler hinter der Fehler. Cave for Demut und hybris. So reflektiert man und denkt an die kleine Sachen.”

Het derde voorbeeld dat hij geeft, gaat terug naar de periode dat hij en zijn kompaan in de kliniek lagen. Ze waren herstellende en ontmoeten elkaar voor het eerst na het ongeval.

In zichzelf had Burger al verschillende keren bedacht dat hij de dag van vertrek, een niet-pluis-gevoel had. Ze waren enkele hints tegengekomen (een kapotte schoen, een klimmer die moest omkeren wegens gebroken arm, een struikeling enzovoort, ...). Ondanks het gevoel dat hij eigenlijk dat dat ze beter zouden omkeren, sprak hij dit niet uit. De rest is geschiednis.

Nu ze naast elkaar in bed lagen, vertelde zijn kompaan dat hij die dag het gevoel had dat het niet het juiste moment was... Het bleek dat beiden exact hetzelfde gevoel hadden over dat ze beter zouden omkeren. Beiden spraken dit echter niet uit...

Conclusie: opgepast voor de woorden/gedachten die niet worden uitgesproken. Net in die zit veel waarheid. Maar om die dingen te kunnen formuleren moet je kunnen communiceren. De juiste woorden kunnen vinden. Communicatie en taal is zo belangrijk.

“Cave für wass nicht ausgesprochen wird. Dafür muss die Sachen formulieren können.”

0 notes

hannesmatthys-blog · 6 years

Text

Girl

Ik heb de film GIRL van Lukas Dhont gaan kijken als m’n opdracht voor film. Dit is een recensie van De Morgen over de film.

‘Girl’ laat je hoofd en hart pirouettes draaien tot je ervan duizelt

Film Fest Gent opent met haast onmogelijk volmaakt debuut van Lukas Dhont

09-10-18, 16.55u - Lieven Trio

Diepgravende karakterstudie

Poedelnaakt maar niet gratuit

Het valt haast niet te geloven dat dit een debuutfilm is

Grenzeloze overgave

Vergeet Lady Gaga, met Victor Polster is pas echt een ster geboren

Eigen recensie:

Toen ik de film ging kijken had ik hoge verwachtingen, wegens de vele prijzen dat het al had gewonnen. Ondanks het niet m’n genre film is had ik er toch zin in.

Een mooi debuut vind ik het ook wel van Lukas Dhont. Het is een film die je echt aangrijpt. Het geeft mooi de ‘struggle’ weer van mensen die in de tussenfase zitten van de geslachtsverandering. Een puike acteerprestatie vind ik het zeker. Hoe Victor Polster Lara speelt vind ik goed gedaan. Zeker als je weet dat hij wel echt goed ballet kan dansen en toch kan hij het natuurlijk doen laten overkomen alsof hij een meer beginnende ballet danser is. De verhaallijn is ergens wel goed gevonden, maar het heeft mij niet echt bekoort. Lara blijft steeds aftellen naar haar geslachtsverandering. Je ziet elke dag voorbijgaan, dit toont wel mooi hoe ze zich voelt en hoe anderen ermee omgaan dat zij een transgender is. Maar het verveelde me na een tijdje. Wat ik ook mooi vond is de dochter vader relatie, die zeer goed wordt weergegeven. Je ziet dat ze elkaar door en door kennen en ook echt van elkaar houden. Een ander spijtig element vind ik het einde.

-SPOILER ALERT-

Lara knipt (letterlijk) haar penis eraf. Een ingrijpend moment, je weet gewoon dat ze er genoeg van heeft. Ze wil een meisje zijn. Deze twist had ik niet verwacht en ik vond het spannender worden. Maar de verwachting blijft uit want het laatste beeld dat we te zien krijgen is Lara die tevreden stapt. Zo’n eindes zijn niet voor mij gemaakt. Ik was dan ook wat teleurgesteld. Maar ik kan het wel een zekere interpretatie geven. Lara is tevreden over zichzelf en voelt zich een vrouw, ook al is dat nog niet zo. Ze leert er mee leven. Ze zorgt terug goed voor haar eigen en ze is geduldig voor haar operatie. Dat is wat ik denk dat we daaruit mogen opmaken.

In het algemeen vond ik het dus een zeer goede film die nog even blijft nazinderen en je aan het denken zet. Een aanrader is het zeker voor de mensen die dit soort films graag zien.

1 note · View note

saulsplace · 3 years

Photo

Waarom ik volledig achter onze poster blijf staan

Door Thierry Baudet · 07 mei 2021

De afgelopen dagen ontstond grote commotie in ons land over een op social mediageplaatste afbeelding waar Forum voor Democratie (samen met nog een handvol andere organisaties) mede-ondertekenaar van was. De afbeelding toonde het logo van Bevrijdingsdag - de bekende hand met fakkel - maar in plaats van het woordje “viering” stond er ditmaal “herdenking”. Immers, zo verklaarde een subtiel kruisje bij het jaartal 2020 onder het plaatje: het afgelopen jaar is die vrijheid die we vieren op 5 mei zwaar onder druk komen te staan. Door lockdowns, vaccinatiedwang, tests, 1.5 meter, enz., zijn we veel van onze rechten verloren. Wat ooit vanzelfsprekend leek, is nu verdwenen. En veel daarvan komt waarschijnlijk ook nooit meer terug.

Onderaan de afbeelding stond vervolgens een oproep om over vrijheid “in gesprek” te gaan met elkaar, en ten slotte was daar de URL van een website waarop dat gesprek kon plaatsvinden.

Tot mijn grote verbazing ontploften de media. Wat ik zag als een vanzelfsprekende, volstrekt logische stellingname - geheel in lijn met onze overtuigingen en campagne - werd opgedist als een nationale obsessie met navenante lynchpartij. Politici eisten “afstand nemen”, excuses, erkenning van fouten; kranten en TV-programma’s buitelden over elkaar heen - in NRC Handelsblad betoogde een columnist zelfs dat ik “gebroken” moest worden. Zó ontzettend erg was het wat ik had gedaan! Zó erg! Een ‘brug te ver’!

Maar waarom eigenlijk? Waar kwam deze woede nou precies vandaan? Vanwaar nu die ophef? Het is van belang om dat te begrijpen. Want zulke “ophef” hoeft niet altijd eng of slecht te zijn - het biedt ook een kans om te begrijpen hoe de samenleving werkelijk in elkaar steekt. Zoals het een psycholoog ook een kans biedt wanneer zijn patiënt ineens overstuur raakt...omdat je dan de gelegenheid hebt om tot wérkelijk inzicht te komen.

Dus laten we eerst eens de afbeelding zélf beschouwen. Geen mens zou, denk ik, in ernst kunnen volhouden dat dit ingetogen plaatje (dat bovendien niets zegt over 4 mei - dodenherdenking - maar uitsluitend over 5 mei - bevrijdingsdag) op zichzelf beschouwd mensen zou kunnen “kwetsen”. Dat nabestaanden van soldaten, verzetsmensen, burgers of anderen die hebben geleden in de Oorlog hun leed hierdoor bespot zouden zien. Of dat het een grove of botte provocatie zou zijn: een indirect pleidooi voor massamoord, een verhulde steunbetuiging aan Hitler: nee, dat is het evident allemaal niet.

Niemand van onze partij - en ikzelf al helemaal niet - heeft ooit de twee minuten stilte op 4 mei gebagatelliseerd; we hebben allemaal onze eigen verhalen en verliezen waaraan we terugdenken, onze eigen pijn, onze eigen helden die we eren en slachtoffers die we koesteren. Zowel mijn eigen familie als die van mijn verloofde zit vol schurende herinneringen die worden doorverteld of juist nadrukkelijk worden verzwegen: gebeurtenissen die voeren langs beladen plaatsen als ‘Hotel Oranje’ (de beruchte gevangenis in Scheveningen), Westerbork, Auschwitz, Yad Vashem.

Zó anti-Duits was zelfs mijn opvoeding, dat ik met scheve ogen werd aangekeken toen ik Duits als eindexamenvak koos (gelukkig focuste ik me op de Duits-joodse auteurs Kafka, Heine, Zweig en Thomas Mann). Zó geraakt door de Oorlog waren wij, dat het ondenkbaar was om ooit een Duitse auto te rijden of om ooit in Duitsland op vakantie te gaan.

Maar over al dit soort zaken ging dit plaatje dus helemaal niet. Het ging over 5 mei, niet over 4 mei. Het zei niets over de Tweede Wereldoorlog, niets over fascisme, Von Paulus en het beleg van Moskou, concentratiekampen, NSB-ers, Hiroshima, Dresden...het ging over de vrijheid die we zo ontzettend graag weer zouden willen vieren. Juist omdat we weten dat ervoor gestreden is.

Maar was het dan misschien de wijze waarop dit plaatje werd opgedrongen aan de mensen? Hing ineens heel Nederland vol met deze politieke kleuring van die dagen van herdenking en viering? In het geheel niet. Er zijn geen fysieke posters gedrukt van het plaatje, de afbeelding is niet massaal door het land verspreid - het was gewoon een statement op social media van een aantal organisaties die daarmee simpelweg wilden zeggen: jongens, die vrijheid van ons, die we dezer dagen vieren - wanneer krijgen we die nu eigenlijk weer eens terug!?

Dus waarom dan toch die ophef? Is het misschien omdat het de eerste keer zou zijn dat de herdenking van 4 mei of de viering van 5 mei in hedendaags of actueel perspectief werd geplaatst? Ook dat kan het niet zijn. Want al sinds 1981 is het expliciete doel van het Comité 4 en 5 mei om de plechtigheden óók te gebruiken om “onverdraagzaamheid” in algemene zin te bestrijden. Om “racisme” aan te kaarten - en daarmee dus een heel brede maatschappelijke discussie over talloze thema’s te entameren. De herinnering aan de Tweede Wereldoorlog is daarmee al sinds vele jaren politiek - en de overtuigingen en programmapunten van de gevestigde macht worden al decennia verdedigd met een beroep op (of een bepaalde lezing van) de jaren ‘40-‘45.

Bijvoorbeeld: Europese eenmaking (met “nationalisme” als zogenaamde boosdoener), immigratie (met moslims als quasi-nieuwe Joden), moderne kunst (want wie daartegen is doet schijnbaar net zoals de nazi’s met hun veroordeling van “entartete Kunst”), enz.

Vorig jaar nog hield Arnon Grunberg een bejubelde toespraak op de Dam waarin hij Joden met Marokkanen vergeleek en het actuele debat over integratie dus direct koppelde aan de Tweede Wereldoorlog. Een paar jaar daarvoor had Thom de Graaf een vergelijkbaar punt gemaakt bij het Anne Frankhuis in relatie tot Pim Fortuyn. Inderdaad: niemand zal nog opkijken van dergelijke vergelijkingen, gemaakt door “gezaghebbende stemmen” in het publiek debat. “We weten waar dat eindigt”, de “jaren ‘30”, de “bruine lucht”, de “treinen gaan weer rijden”... In elk schoolboek, in ieder jeugdjournaal - continu worden vermeende “lessen” getrokken uit de Oorlog en worden de eigen politieke ideeën geënt op de veronderstelde betekenis van die strijd van toen. Het is letterlijk aan de orde van de dag.

Dus ook dát kan het niet zijn: FVD heeft niet iets dat sinds jaar en dag “apolitiek” was ineens, geheel onverwachts en tegen iedere traditie in, “politiek” gemaakt. Ook Angela Merkel vergeleek in een speech enkele dagen terug nog de coronasituatie met de onvrijheid van een oorlog - en zelfs het kabinet besprak de avondklok in de context van WO2.

Dus waarom werd de gevestigde macht nou zo boos? Er blijft maar één verklaring over: de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog, de interpretatie ervan, de “lessen” die we ervan zouden moeten leren: het is in bezit genomen door de heersende groep. De machthebbers schrijven en interpreteren de geschiedenis. Zij bepalen de moraal, zij claimen eigenaarschap van wat “goed” en wat “kwaad” zou zijn - wie er even over nadenkt ziet hoe evident het is. De macht wil de moraal kunnen bepalen.

Dus wij moeten “sorry” zeggen. “Afstand” nemen. Het boetekleed aantrekken. Niet omdat iemand daadwerkelijk is beledigd of gekwetst. Niet omdat ons standpunt veranderd zou zijn en we op onze schreden zijn teruggekomen. Maar omdat wij het hebben gewaagd de moraalmacht ter discussie te stellen. Het alleenrecht op het aanhalen van de Tweede Wereldoorlog - het ethische ijkpunt van onze tijd. En precies daarom neem ik geen millimeter afstand van deze poster. Precies daarom blijf ik er volledig achter staan.

Want de Oorlog is niet van “links”. De moraalmacht ligt niet meer bij de huidige elites die onze samenleving hebben gekaapt en krampachtig aan hun positie proberen vast te houden. Wij erkennen hun gezag niet meer. We gaan hen van de troon stoten. En als zij hun stokpaardjes van zichzelf mogen blijven berijden met een beroep op wat er toen gebeurde - dan mogen wij dat ook. Dit moment is daarmee van wezenlijk belang. Dit conflict, deze ophef gaat over de essentie: wie buigt verliest, gooit de handdoek in de ring - erkent de morele macht van het establishment. Wie echter standhoudt voert de strijd waar het werkelijk om gaat.

Het is de emancipatie van onze beweging. Het is de coming of age van rechts.

Niet langer sidderen wij voor de terreur van de mensen die zich de Oorlog hebben toegeëigend. Niet langer buigen we voor hun moraal. De les die ík trek uit de periode ‘40-‘45 is niét dat we pro immigratie of pro EU moeten zijn. Niét dat we pro moderne kunst moeten zijn. Niét dat we onze bek moeten houden als Arnon Grunberg of welke andere linkse columnist of schrijver dan ook weer eens “schande” van ons spreekt met een gratuite verwijzing naar “toen”.

Nee. De les die ík trek is dat we onze vrijheden moeten beschermen en verdedigen. De vrijheden van alle burgers, jong en oud, arm en rijk. Ongeacht de druk van de overheid en de media. Ongeacht de meehuilers en meelopers. Net als toen, zijn we ook nu een gevaarlijke grens overschreden. Net als toen, zitten overal angsthazen en opportunisten. Nooit meer bezetting, nooit meer onderdrukking! Ik zeg het met volle overtuiging. Maar ook: nooit meer lockdown! Nooit meer politie met knuppels die demonstranten in elkaar rost. Nooit meer avondklok! Vrijheid!

#coronacrisis #lockdown #mondkapjesplicht #avondklok #vrijheid #forum voor democratie #thierry baudet #bevrijdingsdag #5 mei

0 notes

jezus-christus-is-mijn-leven · 4 years

Text

Hoe kan ik een evenwicht tussen geloven in God en het werk zoeken?

Aller eerst Gods zegen toegewenst!

Sommige mensen zeggen: we weten allemaal dat als christen, het onmisbaar is dat bijeenkomst te hebben, Gods woorden te lezen. Maar ik ben elke dag bezig met mijn werk en ik ben erg moe. Hoewel ik wat geld heb verdiend, voel ik me altijd leeg en voel ik verschuldigd aan de Heer Jezus. Ik wil vragen hoe ik een evenwicht tussen geloven in God en het werk kan zoeken? Waarom werken we eigenlijk?

Ik zag een passage in een webpagina: “In feite maakt het niet uit hoe verheven de idealen van mensen zijn, hoe realistisch de menselijke verlangens ook zijn of hoe gepast ze ook zijn, alles wat de mens wil bereiken, alles waarnaar de mens op zoek is, is onlosmakelijk verbonden met twee woorden. Deze twee woorden zijn van vitaal belang voor het leven van elke persoon en het zijn dingen die Satan bij de mens wil inprenten. Welke twee woorden zijn dit? Het zijn ‘roem’ en ‘winst’. Satan gebruikt een heel subtiele methode, een methode die heel erg in overeenstemming is met de opvattingen van mensen en die helemaal niet radicaal is. Met deze methode zorgt hij ervoor dat mensen onbewust Satans manier van leven en de regels waarnaar hij leeft aanvaarden, en levensdoelen en hun richting in het leven bepalen. Door dit te doen krijgen ze ook, zonder het te weten, ambities in het leven. Ongeacht hoe groots deze ambities in het leven mogen lijken, ze zijn onlosmakelijk verbonden met ‘roem’ en ‘winst’. Alles wat alle grote of beroemde personen, eigenlijk alle mensen, in het leven volgen, heeft alleen betrekking op deze twee woorden: ‘roem’ en ‘winst’. Mensen denken dat wanneer ze eenmaal roem en winst hebben vergaard, ze van deze dingen kunnen profiteren om een hoge status en grote rijkdom te genieten en van het leven te genieten. Ze denken dat roem en winst een soort kapitaal zijn dat ze kunnen gebruiken om een leven te verkrijgen waarin het plezier wordt nagejaagd en ongebreideld van het vlees wordt genoten. Omwille van deze roem en winst die de mens zo begeert, geven mensen gewillig, zij het onbewust, hun lichaam, geest, alles wat ze hebben, hun toekomst en hun lot over aan Satan. Ze doen dit zonder ook maar een moment te aarzelen, altijd onwetend van de noodzaak om alles wat ze hebben overgedragen terug te krijgen. Kunnen mensen nog enige controle over zichzelf behouden als ze eenmaal op deze manier hun toevlucht hebben genomen tot Satan en loyaal aan hem zijn geworden? Zeker niet. Ze worden totaal en volledig beheerst door Satan. Ze zijn totaal en volledig in een moeras verzonken en zijn niet meer in staat om zichzelf te bevrijden. Als iemand eenmaal verstrikt is in roem en winst, zoekt hij niet langer naar datgene wat helder is, dat wat rechtvaardig is of die dingen die mooi en goed zijn. Dit komt omdat de verleidelijke kracht die roem en winst uitoefenen over mensen te groot is; het worden dingen die mensen hun hele leven na gaan streven en zelfs voor eeuwig en zonder einde. Is dit niet waar?” Uit Gods woorden begrijp ik dat omdat we bijgebracht zijn dat ‘Geld spreekt’ ‘Geld maakt de wereld rond’, ‘Wees succesvol, zodat je glorie kunt brengen aan je familie’. We zijn bijgebracht door deze verkeerde aandachten. Dus we werker niet alleen voor het leven, maar we willen een succesvolle carrière na te jagen om prijs van mensen te ontvangen. We besteden al onze tijd en energie aan het harde werk, we wedijveren met elkaar, vechten met mensen. Voor de interesses misleiden en gebruiken we met elkaar en zijn we een machine geworden voor het verdienen van geld. We zijn erg moe. Sommigen worden zelfs ziek en verliezen hun leven. Hoewel sommige mensen wat geld hebben verdiend, maar in ons hart is het vaak leeg, hulpeloos, is er geen vrede en vreugde in ons hart. En we leven volgens satans wet van overleving, alleen streven roem en fortuin na. Dan ons hart wordt ver van God. Daarna zijn we niet geïnteresseerd in het vervullen van plicht en het geloven in God en het aanbidden van God. Zelfs sommige mensen voelen dat de bijeenkomst en het lezen van Gods woorden beïnvloed hebben op het verdienen van geld, dus ze neemt geen bijeenkomst meer deel en lezen Gods woorden niet meer. Ze verliezen onbewust een normale relatie met God te hebben. Het wordt gezien dat Satan ons gebruikt om roem en fortuin na te streven om ons van God weg te nemen, zodat we volledig beheerst en bezeten hebben door satan, dan zullen we dieper en dieper in zijn strik worden zijn. Tenslotte zullen we samen met satan worden vernietigd door God. Daarom moeten we doorzien dat roem en rijkdom een manier is waarop Satan ons verleidt, pijn doet en vernietigt. Het is een verkeerde weg dat we roem en fortuin nastreven. Wanneer we een goed begrip hebben van het verkeerde idee, wanneer we het goed onderscheiden, kunnen we dan goed behandelen aan werk. Ik deel een christelijke film ‘Langverwacht geluk’ Kan geld ons geluk brengen? Ze heeft een veel zinvoller leven gevonden dan geld verdienen. Ze kwam uit een arm gezin, maar om een beter leven te leiden dan anderen, ging ze werken en verdiende wanhopig veel geld. Na een aantal jaren van hard werken, leefde ze eindelijk het leven waarvan ze droomde. Maar, door langdurige vermoeidheid werd ze echter ziek en raakte ze uitgeput, ook huilde ze vaak als ze alleen was. Tijdens de dagen van pijn en hulpeloosheid kwam Gods evangelie van de laatste dagen tot haar. Gods roep van liefde, zorgde ervoor dat ze eindelijk de steun van haar ziel vond. Ze nam afscheid van het pijnlijke leven van een geldslaaf en begon het echte levenspad te bewandelen. Wat heeft ze ervaren om haar zo'n verandering te ondergaan? Bekijk de video en je zult het antwoord vinden. alle glorie aan God!

youtube

#Gods redding #god liefhebben #dicht bij God

0 notes

myplaystationnl · 5 years

Text

Side-scrolling platformers

De beste platformers voor PS4: essentiële kopersgids Van keiharde knokpartijen tot relaxte avonturen, dit overzicht van niet te missen sidescrollers heeft voor elk wat wils. Guacamelee! 2 Ontwikkelaar: Drinkbox Studios Synopsis: Humoristische platformer-/vecht-mashup Moeilijkheidsgraad: 3/5 De vrolijke worstelgame van Drinkbox Studios deed het verrassend goed op PS3 en de opvolger stelde niet teleur, met een perfecte mix van verkennen, knokken, platformuitdagingen en slapstick. En je kunt een superkip zijn. Wat wil je nog meer? https://youtu.be/FsWaT_QhkLE Guacamelee! 2 Bloodstained: Ritual of the Night Ontwikkelaar: ArtPlay Het concept: Voormalig Castlevania-ontwerper Koji Igarashi is terug Niveau: 4/5 De duivelse bedenker van klassieke Castlevania-games zoals Symphony of the Night keert eindelijk terug naar het genre RPG/platform-game dat hij samen met anderen heeft gecreëerd – en hij weet nog steeds precies wat hij doet. Bloodstained heeft het allemaal: een bovennatuurlijke wereld, intensieve verkenningstochten, spectaculaire eindbaas-gevechten, een lekkere grind en uitgebreide mogelijkheden om je personage aan te passen. https://youtu.be/NuYcOkulhTA Bloodstained: Ritual of the Night Dead Cells Ontwikkelaar: Motion Twin Synopsis: Straffende roguelike met een sprankelend oog Moeilijkheidsgraad: 5/5 Deze no-nonsense smash-hit uit 2018 vereist veerkracht, een koel hoofd en bliksemsnelle reflexen, maar rijke beloningen liggen binnen handbereik. Het actie-avontuur van de Franse ontwikkelaar Motion Twin is keer op keer weer anders en dus eindeloos herspeelbaar. https://youtu.be/vaZfkv115DQ Dead Cells Hollow Knight Ontwikkelaar: Team Cherry Synopsis: Onvergetelijk ontdekkingsavontuur in Metroid-stijl Moeilijkheidsgraad: 4/5 Hollow Knight, met liefde gemaakt door een klein team, werd bij de release in 2018 aangekondigd als een nieuwe genreklassieker. En terecht. De betoverende, melancholische wereld vol strijdlustige insecten is een genot om te spelen. De adembenemende eindbaasgevechten en platformuitdagingen zijn een ware work-out voor je duimen. https://youtu.be/oBHx48WQIP4 Hollow Knight Unravel Ontwikkelaar: Coldwood Interactive Synopsis: Een aangrijpend avontuur Moeilijkheidsgraad: 3/5 In dit betoverende avontuur van een getalenteerd Zweeds team speel je de kleine held Yarny, gemaakt van één draad garen. Tijdens je verkenningstocht door de wereld moet je je garen gebruiken om puzzels op te lossen door te lassoën, bruggen te vormen, van platform naar platform te zwaaien en nog veel meer. Het uitstekende vervolg bevat coöp. https://youtu.be/dcaEttvzja8 Unravel Celeste Ontwikkelaar: Matt Makes Games Synopsis: Platformuitdagingen vol emotie Moeilijkheidsgraad: 4/5 Laat je niet misleiden door de primitieve uitstraling. Celeste is een supermoderne ervaring. Maker Matt Thorson combineert een ontroerend verhaal met vakkundig vervaardigde platformuitdagingen, waarbij de mechanica nauwkeurig in lagen is verdeeld en de moeilijkheidsgraad wordt opgevoerd tot je buitengewoon behendige prestaties neerzet. https://youtu.be/70d9irlxiB4 Celeste Sonic Mania Ontwikkelaar: Sega Synopsis: De platformericoon keert terug naar zijn roots Moeilijkheidsgraad: 3/5 Sega keert terug naar de basis met een retro-Sonic waarin de blauwe waas zo snel mogelijk van A naar B rent, terwijl hij onderweg die gouden ringen pakt natuurlijk. Het is een eenvoudige formule, tot in de perfectie verfijnd door een jong, gepassioneerd team van Sonic-superfans. https://youtu.be/ZHrGWSGOVLc Sonic Mania Inside Ontwikkelaar: Playdead Synopsis: Een heerlijk gestoord verhaal vol onverwachte gebeurtenissen Moeilijkheidsgraad: 3/5 Het griezelige debuut van Playdead, Limbo, was een van de meest memorabele ervaringen van het PS3-tijdperk, en de spirituele opvolger doet daar zeker niet voor onder. Dit verhaal zit echt uitzonderlijk in elkaar en we willen niks verklappen. Ga op een regenachtige middag gewoon eens goed voor deze game zitten. https://youtu.be/yDm6PAgNohU Inside Shovel Knight Ontwikkelaar: Yacht Club Games Synopsis: Retroactie vol sprinten en springen Moeilijkheidsgraad: 3/5 Shovel Knight is speciaal gemaakt om iedereen die zich de platformklassiekers uit het 8-bits tijdperk herinnert in nostalgische sferen te brengen. Het is een masterclass in old-school gamedesign. Het tuingereedschap in de debuutrelease van Yacht Club heeft veel charme en zit boordevol content: de Treasure Trove-editie bevat vijf uitbreidingen naast het basisspel. https://youtu.be/ll5grB6C9Bw Shovel Knight Steamworld Dig 2 Ontwikkelaar: Image & Form Synopsis: Heerlijk ondergronds ravotten Moeilijkheidsgraad: 3/5 De meeste platformers speel je verticaal, waarbij je tussen de platformen moet springen om anders onhaalbare hoogtes te bereiken. Dat geldt niet voor de twee Steamworld Dig-games. Pak je schep en begin te graven op zoek naar buit, monsters en avontuur. Hak je eigen platformen uit om af te dalen in de aarde. Steamworld Dig 2 geeft een leuke draai aan het genre. https://youtu.be/rZKw5SsXgSw Steamworld Dig 2 The Messenger Ontwikkelaar: Sabotage Studio Synopsis: Vintage look met een 21e-eeuwse glans Moeilijkheidsgraad: 4/5 Van Shinobi tot Ninja Gaiden, de nederige ninja is al sinds de opkomst van digitale entertainment een must-have onder de platformers. De Messenger laat zich geruisloos van het plafond zakken om de kroon te stelen voor een nieuwe generatie. Doorsta duivelse beproevingen en een stortvloed aan slimme trucjes om de speler te vermaken. https://youtu.be/fGxRMwSthAc The Messenger Little Nightmares Ontwikkelaar: Tarsier Studios Synopsis: Een duister sprookje van een getalenteerd team Moeilijkheidsgraad: 3/5 Een gedenkwaardig Tim Burton-achtig avontuur dat de grens tussen schattig en griezelig subtiel opzoekt. Je speelt een meisje gevangen in een donker, gevaarlijk schip genaamd de Maw. Om te ontsnappen moet je de gruwelijke opvarenden ontwijken en allerlei duivelse puzzels oplossen. https://youtu.be/eayBAZHjy-I Little Nightmares Wonder Boy: The Dragon's Trap Ontwikkelaar: Lizardcube Synopsis: Een klassieker uit de jaren '80 krijgt een stijlvolle make-over Moeilijkheidsgraad: 4/5 Of je je het origineel van 1989 nog herinnert of niet, Wonder Boy: The Dragon’s Trap is de bom voor fans van traditionele platformactie. De visuals van het origineel krijgen een prachtige, handgetekende make-over, maar de gameplay met verwisselende personages is net zo duivels als je het je herinnert. https://youtu.be/9hNZbHQD8bQ Wonder Boy: The Dragon's Trap Mega Man 11 Ontwikkelaar: Capcom Synopsis: De blauwe bommenwerper is terug Moeilijkheidsgraad: 5/5 Acht levels om uit te spelen, acht bazen om te verslaan, acht unieke vaardigheden om vrij te spelen. Net zoals het ooit bedoeld is. Zoals het oude gezegde luidt: als het niet kapot is, repareer het dan niet. En dat gaat ook op voor het 11de deel van het platformericoon van Capcom. Een handvol nieuwe mechanica voegt een eigentijdse smaak toe aan de game, maar verder is dit een vakkundig in elkaar gezette old-school knokpartij. https://youtu.be/sRQqpZ8uxO0 Mega Man 11 Salt & Sanctuary Ontwikkelaar: Ska Studios Synopsis: Een duivels eerbetoon aan Dark Souls in 2D Moeilijkheidsgraad: 5/5 De invloed van Salt & Sanctuary is duidelijk te zien. De formule van doodgaan en opnieuw proberen van Dark Souls wordt vakkundig omgezet in 2D van links naar rechts, compleet met indirecte overlevering, griezelige vijanden en - laten we er niet omheen draaien - ontzettend moeilijke gameplay. Maar als je de uitdaging aangaat, is dit een knappe, pakkende versie van het origineel. https://youtu.be/n1Yq89OhxfA Salt & Sanctuary LittleBigPlanet 3 Ontwikkelaar: Sumo Digital Synopsis: Bouw je eigen perfecte platformer Moeilijkheidsgraad: 3/5 Het derde deel van de doe-het-zelfplatformer borduurt voort op alles wat geweldig is aan de serie en het mantra 'speel, creëer, deel'. Het biedt niet alleen een onwijs uitgebreide verhaallijn om door te spelen, maar je kunt ook in de creatietools van het spel duiken en je eigen ervaringen creëren, om ze vervolgens te delen met een enorme gamerscommunity. https://www.youtube.com/watch?v=ymCDdrMKPrY LittleBigPlanet 3 N++ Ontwikkelaar: Metanet Software Synopsis: Minimalistische actie voor vingervlugge gamers Moeilijkheidsgraad: 4/5 Laat je niet misleiden door de primitieve look: N++ is een van de meest meeslepende platformers op PS4. Bij deze razendsnelle reflextest, letterlijk bestaande uit duizenden unieke 'micro'-niveaus, mompel je na elke misstap "nog een keer". https://youtu.be/vrRaTmwtkS4 N++ Read the full article

#platformergames #playstation #Playstation4 #ps4 #ps4games #ps4Pro

0 notes

paardencoach · 6 years

Text

Wat heb je nodig?! … Een paard!

Ik ben nu een paar jaar bezig als equine assisted coach en sinds kort, op onze nieuwe coachplek, ben ik me nog meer bewust geworden van de bijzondere kracht van paarden. Mijn coach-kudde is drastisch veranderd. Van een kudde van ongeveer 10 merries, is het nu een kudde van twee merries en één ruin. En de ruin was tot maart vorig jaar actief als draver. Toen hij bij ons in Nispen kwam, moest hij duidelijk bijkomen (letterlijk én figuurlijk!) van een actief leven naar een plek waar hij mag genieten. Dat kost hem moeite. Toen ik na een paar weken contact met hem maakte, zei hij steeds: Ik moet werken, ik moet werken … En zo gedroeg hij zich ook! In overleg met Gwenny, eigenaar van de locatie en van Mo, hebben we een helingtrajectje voor hem uitgestippeld. Onderdeel is dat het woord “werken” niet meer gebruikt wordt. We doen alleen aan plezier maken, lekker bewegen en niks moet!

Ook coachen moet niet voor hem. Maar hij doet het uit zichzelf en met plezier en overgave! Hij is met name sterk in het in de verbinding aangaan met de coachee en deze helpen in het verwerkingsproces. Mijn eigen Tinky is natuurlijk een ster in het coachen van onze klanten: subtiel en zacht zijn haar kenmerken. Coachees zijn ook dol op haar! En het gebeurt nogal eens dat coachees speciaal naar haar vragen. Daar is ze dan ook terecht trots op! En tenslotte is er nog Dora. Kuddeleider die vooral voor duidelijkheid gaat. Haar aanwijzingen kun je niet missen. Maar toch is er de afgelopen periode iets veranderd bij haar. Ze heeft een nieuw soort zachtheid in haar manier van doen. Vroeger kon ze nogal heftig reageren (mijn bijnaam voor haar was niet voor niets ‘bulldozer Dora’), maar dat bewaart ze nu voor die situaties waarin een coachee niet lijkt te begrijpen wat er aan de hand is en even dat extra zetje nodig heeft.

Als ze alledrie tegelijkertijd helpen met coachen, is het mooi om te ervaren hoe ze alledrie hun eigen rol pakken. Dan geldt de kudde rangorde blijkbaar niet, hoeft niemand te worden bijgestuurd of op zijn plaats gezet. Ieder paard weet wat hij of zij moet doen, gaat aan de gang, helpt waar en hoe er geholpen moet worden, ieder voor zich, maar samen met mij toch één geheel. Allemaal in dienst van deze coachee(s). Ik voel me een heel bevoorrecht mens om met deze paarden te mogen werken om mensen te coachen.

#paardencoach Tinky equineassistedcoach #coaching #paarden

0 notes

ilkedw · 7 years

Text

Opdracht 5: Film

RECENSIE

Beauty and the Beast' doet wat een goede Disney-film hoort te doen

Eigenlijk was er niet veel nodig om van Beauty and the Beast een geslaagde 2.0-versie te maken. De Disney-klassieker uit 1991 zat zo goed in elkaar, dat het de eerste animatiefilm werd die kans maakte op de Oscar voor Beste Film.

Door Robin Broos - 15 maart 2017

Bill Condon heeft gekozen om trouw te blijven aan de tekenfilm. Tegelijk voerde hij enkele interessante aanpassingen door. Het verhaal speelt zich heel lang geleden af, toch lopen er in het provinciale dorpje ook gekleurde mensen rond. De setting is nog steeds Frankrijk, maar dat houdt Lumière (Ewan McGregor) niet tegen om ‘Be Our Guest’ met Schots accent te zingen. En het Beest blijkt als Franse kasteelheer ook een ruime kennis van de Britse literatuur te hebben.

Op papier lijkt dat allemaal te gek voor woorden, maar in de flow is dat de normaalste zaak van de wereld. Misschien wel omdat Condon er geen expliciete klemtoon op legt. Neem bijvoorbeeld de intussen beruchte homoseksuele scène. Wie iets te lang met zijn ogen knippert, heeft dat vooral grappige moment gemist. Maar anno 2017 mag zo'n subtiele hint geen taboe meer zijn. De wereld ís een dorp, liefde kent geen beperkingen. Dus koos Condon terecht voor zijn film boven de vorm.

Nieuwe liedjes

Dat Emma Watson ook nog eens goed kan zingen, is een fijne openbaring

Emma Watson is een - hoe kan het anders - stralende Belle. Dat ze ook nog eens goed kan zingen, is een fijne openbaring. Componist Alan Menken kreeg de ondankbare taak om naast de geliefde liedjes nieuwe nummers te schrijven. Met ‘Evermore’ heeft de wereld van Belle er een prachtige aanvulling bij. Het bewijs dat ook Dan Stevens als Beest voor kippenvel kan zorgen. Het komische duo Gaston (Luke Evans) en LeFou (Josh Gad) behoudt dezelfde dynamiek en gaat nog een stap verder op humoristisch vlak, met oerdomme en daardoor hilarische uitspraken.

Maar de mooiste live-actionvertaling zit in de animatie. Want alles, van de theepot tot het Beest, is digitaal werk. En daar schuilt een groot gevaar in, omdat de cartooneske uitvoering van de 2D-tekening niet noodzakelijk werkt in drie dimensies. De makers vonden een perfecte manier om figuren als kandelaar Lumière en tafelklok Cogsworth realistische, doch levende attributen te doen lijken.

Ook al ken je het verhaal, kun je sommige liedjes woordelijk meezingen, deze Beauty and the Beast verrast op onverwachte momenten. En bovenal: hij doet wat een goede Disney-film hoort te doen. Het zorgt voor een stomme glimlach op je gezicht, die er de rest van de avond nog moeilijk af gaat.

Beauty and the Beast Regie: Bill Condon Met: Emma Watson, Dan Stevens, Luke Evans, Ian McKellen Duur: 129 minuten

MENING

Beauty and the beast ben ik gaan kijken in Imagibrain. Persoonlijk vind ik kleinere cinema’s gezelliger dan de grote kinepolis. De film was in 3D en dit zorgde voor een paar leuke effecten. De film op zich is heel mooi en is niet veel anders dan de animatiefilm. Ze hebben zeer hard op alle details gelet en dit zorgt voor een prachtig eindresultaat.

1 note · View note

schrijfblogvlaken-blog · 5 years

Text

Creatief schrijven

Wanneer je begint met schrijven zul je veel aandacht op andere dingen willen leggen. Reserch en dat soort dingen. Het is vrij lastig om direct in het schrijven te duiken. Haal daarom dan dus ook je eigen standaards omlaag. Verwacht niet teveel van jezelf. Maar je gaat niet gelijk een best seller schrijven. Maar dat is ook niet wat je doel hoort te zijn. Begin gewoon grenzeloos te schrijven. Maakt niet uit!

Al staan er meer dan honderd fouten op een pagina. Zolang de woorden maar op papier staan. Zolang het er maar uit is. Dan heb je daarna altijd nog tijd en ruimte voor verbetering.

En dan nog originaliteit. Origineel is helemaal niet realistisch. Het is zelfs goed om elementen uit andere verhalen te lenen. Dit kan je boek divers maken. een beetje zoals Tarantino. Die al zijn cinematografie toe wijd aan omage geven aan de films die hij zelf mooi vind.

Zelfde geld voor diepzinnigheid. Laat dat ook gewoon los. Probeer niets te forceren. Als wat je schrijft poëtisch naar voren komt. Priema! Doet dat het niet? Ook prima. Diepzinnigheid is iets wat altijd later nog in je boek verwerkt kan worden.

Ook is het belangrijk dat je je omgeving opneemt en die eventueel terug verwerkt in je verhaal. Zit je in de trein en hoor je een ontzettende ruzie vanuit de vierzitter achter je. Luister. En neem op hoe zo een gesprek in elkaar zit. Dat kan je later misschien nog gebruiken bij je eigen personages in je eigen boek.

Probeer ook dingen uit te proberen. Dingen zoals samen werken. ga maar eens een dialoog samen schrijven met iemand. Je zult zien dat het dan een stuk vlotter gaat dan wanneer je het alleen doet.

Weet dat wanner je hele grootse plannen hebt voor een personage (misschien in de vorm van een backstory). Je daar wel goed moet over na denke hoe je dat subtiel mee geeft aan de lezer. Hoe besteld iemand die vroeger misbruikt is koffie? Het zelfde als een normaal persoon. En hoe gaat een persoon die vroeger misbruikt is op date? Misschien zelfs ook wel gewoon als een normaal persoon.

Maar wanneer laat je dan de lezer weten dat hij of zij misbruikt is. Denk daar goed over na.

Zoek een scene. Een scene die ergens midden in je verhaal zit. En begin vanuit daar te schrijven. Dit forceert je om nieuwe motieven te verzinnen. Ook kan je al nadenken over het einde van je boek. Waar eindigt het mee. Hoe ziet dat er uit! Wat laat je de lezer zien. En hoe

Dramatische dubbelheid. Acties hebben hebben altijd gevolgen. Zoek daarom dus altijd naar motieven om een personage een bepaalde keuze moeilijk te maken. Als een moeder haar kinderen neersteekt zonder motief. Zelfs dan is dat scenario niet spannend. Maar moet ze haar kinderen neersteken vanwege de natzi’s die er met de auto aankomen om hen te vermoorden. Dan is het ineens een stuk spannender. Kijk naar Romeo en Julia. Hun liefde steld in essentie niets voor. Maar het fijt dat het een verboden liefde is maakt het spannend. Ze mogen helemaal niet samen zijn. Dat is wat het spannend maakt. Kijk goed naar de elementen die je hebt (ook de setting vooral) om zo je verhaal spannender te maken. de iconische scene tussen Romeo en Julia waar Romeo aan het raam van Julia gaat staan om zijn liefdes bekentenis af te leven. Shakespeare had Julia ook gewoon de voordeur open kunnen laten doen. Maar Romeo die onder naar Julia roept maakt het veel romantischer. Kijk bij alles, alle scenario’s wat de tegenkant is. Er moet altijd een bepaald conflict of strijd zijn. Als er iets moois en prachtig is. Leg dan daar voor iets in contrast.

Dat meisje is echt mijn droom meisje. Ze is perfect. Maar ze is een beetje egoïstisch en denkt eigenlijk nooit aan mij. En dat meisje is eigenlijk iemand die ik helemaal niet leuk vind. Maar sind ik met haar op school heb moeten werken zie ik dat ze eigenlijk best bel chill is. En een nerd, net als ik.

Hierdoor geef je je tekst een stuk meer diepgang. En behouw je de aandacht van de lezer

Maak het je personage gedurende je verhaal zeker niet te makkelijk. Laat je personage maar door de hell heen gaan en trek haar door een sleur. Het mag. Je mag je personage helemaal kapot maken. het is toch maar allemaal ficjectief. Geen remmen! Wees maar lekker sadistisch.

0 notes

discountggdbforsale-blog · 6 years

Text

Sneakers Golden Goose Outlet De sleutel tot een Hit Internet onderschrijft

Is uw site gehoord over SEO? SEO of internet zoekmachine optimalisatie is de werkelijke beste vriend. Misschien herkent iemand het nog niet, maar welke experts stellen dat het jouw industrie goed doet. Of het is soms het moordende product, of zelfs duidelijk een zeer goed genoeg. SEO is Golden Goose Superstar Heren Sneakers Outlet ewoon de familie van elke Vast Web marketer. Denk erover na, precies doet sommige zoeken momenteel het internet? Door middel van zoekgeneratoren. En als uw wereldwijde website misschien wordt uitgebreid voor zoekmachines, zou het verkeer van personen waarschijnlijk toenemen. En de veel kopers van het verkeer krijgen, de werkelijke betere gadget die je krijgt van het aanbieden van je grote ganzen met betrekking tot de massa. Het is typisch deze sloot van een groot deel van jicht mannen en vrouwen die de neiging heeft om deze aandoeningen (als een oproep het volgende zo) de werkelijke ggdb schoenen met betrekking tot die grote farmaceutische bedrijven. Want je zult voortdurend betalen om hun remedies te bereiken voor de rest die je leven verbindt, als je eenmaal vreselijk gewend bent om je te helpen met de directe oplossing of met verlichting, zodat het je de hand reikt. Hoe zou u het waarschijnlijk leuk vinden, maar schrijven met betrekking tot wat u denkt dat ongetwijfeld heet is, terwijl u uw onbevooroordeelde mening mag laten zien? Galm die te fijn is voor jou zou waar moeten zijn? Nou, het is misschien niet zo frustrerend als je denkt. als ik voor het eerst hoor dat experts de beste manier claimen om terug te keren om een gevoel van huwelijk op te bouwen en in staat te zijn om aan te tonen dat potentieel Golden Goose Superstar Dames Sneakers Outlet ewaardeerde klanten dat ze een taak hebben om echt waarde aan hen te hechten, om ze gratis Golden Goose Superstar Sneakers Nederland estanden te genereren, was mijn andere gedachte , als iemand dit krijgt, willen Mijn vrouw en ik niet graag een vrijlatingsexpositie verspelen. Wanneer je elke mailinglijst moet hebben, heb je zeker elke dag waardevolle klanten. Dat kan zeker niet zijn om ervoor te zorgen dat je bijna elke dag zegt dat gezinnen het moeten doen vanwege aanbiedingen. Het apparaat is gewoon een afkorting voor de kijkers die meestal beschikbaar zijn voor je familie. Als je dit artikel op zijn beurt gaat lezen, word je vrij waarschijnlijk geneigd om online geld te verdienen, want de kans is groot dat je waarschijnlijk op veel internetcampagnes terechtkomt die contactpersonen mailen. Voedingssupplement maken / verkrijgen op locatie met kopers. Het idee kan software blijven, producten (e-boeken), rapporten, visuele en gelijke fysieke remedies begrijpen. Leonardo DiCaprio speelt de perfecte detective die eigenlijk een waanideeën is. Hij kiest ervoor zijn klinische beoefenaars te misleiden door te denken dat hij een goede solide detective is, die verschijnt als je lobotomie moet krijgen, allemaal vanwege de reden dat hij vasthield aan het slopen van zijn gekke vrouw (Michelle Williams) die meestal de kinderen van het bedrijf verdronk. Verkeerd geïdentificeerd? Houd het subtiele en nog steeds dramatische einde van de film in de gaten. De verkeerde business opzetten of erger nog, Sneakers Golden Goose Outlet rogramma's doen op je goede eigen termijn - ja, een samenleving van de samenleving gooit met dobbelstenen als het tot dit onderwerp komt, gewoon als iemand graag wil gokken, ga naar naar Las Vegas. Je kunt niet riskeren dat je bijna alles verliest wat je hebt gekocht omdat een persoon was omdat het ook trots en lui was om een grote kleine verkenning te doen (het is absoluut een raketwetenschap) om precies te weten wat een professionele entiteit waarschijnlijk het meest effectief zal werken. en al uw investeringsdoelen.

0 notes

michaelraymakers · 6 years

Text

MICHAEL AND THE MOVIES 2018

Disclaimer: Dit is mijn lijstje van favoriete films, films waar ik met veel plezier naar gekeken heb en die ik zeker nog meerdere keren ga kijken. Ook heb ik natuurlijk nog niet alle films van dit jaar kunnen zien. Als de lijst afwijkt van jouw favorieten, dan is dat prima. Want dat zijn jouw favorieten. Dit de mijne 😉 18. TOMB RAIDER Een van mijn favoriete actrices die een van mijn favoriete characters uit een game speelt? Sold.

17. ANT-MAN AND THE WASP Marvel Studios lijkt niet te stoppen en zelfs met meerdere films per jaar (3 in 2018), nog steeds in staat een prima product te leveren. Hoewel Ant-Man and The Wasp geen pareltje is, red de manier waarop Paul Rudd Scott Lang speelt veel en heeft hij (net als in het eerste deel) een goede chemie met de andere acteurs. Ant-Man zou zeggen dat The Wasp (Evangeline Lilly) zijn sidekick is, maar het is gelukkig in vele scenes duidelijk andersom. En hoe ook deze film weer naadloos aansluit aan de rest van de MCU films is genieten geblazen.

16. FANTASTIC BEASTS: THE CRIMES OF GRINDELWALD Allereerst moet ik zeggen dat J.K. Rowling een briljant boekenschrijver is, en ik vanaf de eerste Harry Potter fan ben, maar een script schrijven is toch wel andere koek. Begrijp me niet verkeerd, ik heb genoten van The Crimes of Grindelwald, maar dit kwam meer omdat ik altijd een liefde zal hebben voor de wereld die Rowling gecreëerd heeft, dan de plot van dit tweede deel in de Fantastic Beasts serie. Als bedenker van het verhaal kan ze zelf bepalen hoe bepaalde personages zijn geworden zoals ze zijn, maar het kan ook fans van het eerste uur aardig in de war brengen na het zien van deze film. Dat gezegd hebbende, kan ik niet wachten op het derde deel (en verdere uitleg) in 2020.

15. EIGHT GRADE Amerikaanse comedian Bo Burnham besloot na een aantal succesvolle shows, waarin hij zijn creatieve talenten kwijt kon, een film te schrijven en deze ook zelf te regisseren. Elsie Fisher speelt de rol van Kayla Day, een tiener die worstelt met de alledaagse problemen op een middelbare school. Van erbij willen horen en welke rol social media hierbij speelt, tot alle ongemakkelijkheid die komt kijken bij de puberteit en de wereld om je heen. De film zit vol scenes die soms pijnlijk herkenbaar zijn uit de tijd dat je zelf nog op school zat, maar Burnham weet ook hier zo nu en dan de humor niet uit het oog te verliezen.

14. A STAR IS BORN Bradley Cooper heeft zich al meerdere malen bewezen als acteur (The Hangover, American Sniper, zelfs een rol als wasbeer in Guardians of the Galaxy), dus een uitstapje als regisseur leek een logische stap in zijn carrière. In A Star Is Born speelt hij een aan lager wal geraakte countryzanger, die tijdens een avond zuipen in de kroeg de talentvolle Ally (Lady Gaga) ontdekt en verliefd op haar wordt. Wat volgt laat zich raden, maar wat meer indruk maakt is dat Cooper ook nog eens zelf zingt en dat Gaga een geweldige acteerprestatie levert als Ally. De soundtrack geschreven voor deze film is subliem en het duet tussen de twee hoofdrollen gaat sowieso de Oscar pakken voor beste song volgend jaar, mark my words.

13. BUMBLEBEE Ondanks dat ik als kind groot fan was van de Transformers tekenfilmserie, konden de films van Michael Bay mij nooit echt bekoren. Teveel slow-motion shots, explosies, actie scenes die totaal niet te volgen waren en je niet wist waar je kijken moest... Bumblebee brengt het allemaal terug naar de basis: een simpel verhaal, dat bij vlagen doet denken aan Spielberg’s E.T. Het speelt zich zelfs af in de jaren ‘80 en voelt als een nieuwe start voor de Transformers franchise. Het doet de vorige films vergeten en dat beloofd wat voor de toekomst.

12. BLINDSPOTTING Een van de aangename verrassingen dit jaar komt van Rafael Casal en Daveed Diggs, die naast dat ze het script schreven, ook de hoofdrollen voor hun rekening nemen. Het verhaal gaat over twee vrienden die hun levenslange vriendschap onder de loep moeten nemen nadat een van hen terugkeert uit de gevangenis. De film balanceert humor, sterke dialogen en een aantal heftige scenes perfect en liet mij na het zien nog even sprakeloos nadenken over het moraal van het verhaal.

11. BOHEMIAM RHAPSODY Acteur Rami Malek kende ik al van andere projecten, dus het was zeker de eerste paar minuten van de film erg lastig voor mij om hem te zien worstelen met het wat grote gebit dat hij draagt als Freddie Mercury. Maar al vrij snel is hij niet meer Malek de acteur, maar Freddie fucking Mercury. Uiteraard is het verhaal op veel vlakken geromantiseerd, maar dat neemt niet weg dat ik gedurende film een constante vibe van feel good had. Tel daarbij op dat je niet anders kan dan meezingen met de soundtrack van Queen en je hebt een meer dan oké biografische film over het leven van niet alleen Mercury, maar ook de rest van de band.

10. UPGRADE Upgrade bewijst dat je met een miniem budget ook een geloofwaardig en goede sci-fi film kan maken. De film speelt zich af in een toekomst waar technologie steeds meer de overhand neemt in het dagelijkse leven, inclusief het toepassen op je lichaam. Het verhaal is niet bijster bijzonder en deels voorspelbaar, maar de manier waarop de actie in beeld word gebracht, maakt deze film tot een van mijn favorieten hoort van dit jaar.

9. SOLO: A STAR WARS STORY Je weet dat het een goed filmjaar is, als een Star Wars film niet eens in mijn top 3 staat van dat jaar. De reacties na The Last Jedi waren nogal verdeeld, maar naar mijn mening is het juist een van de betere in de serie en als groot liefhebber van de wereld die George Lucas a long time ago bedacht, kon ik dan ook niet wachten op de film over de jongere jaren van Han Solo. Acteur Alden Ehrenreich had grote schoenen om te vullen, aangezien hij de iconische rol moest overnemen van legende Harrison Ford. Een haast onmogelijke opgave, maar Ehrenreich heeft heel goed gekeken naar de subtiele karaktertrekjes, manier van praten en lichaamstaal van Solo en deze zich eigen gemaakt. Ook multitalent Donald Glover is op dreef als de jonge Lando Calrissian. Solo: A Star Wars Story is misschien niet een van de beste in de serie, maar elke film die mij vermaakt in de bioscoop, is een verdomd prima film.

8. AQUAMAN Aquaman was jarenlang het lachertje onder de superhelden. Hij was blond, droeg een oranje pyjama en kon praten met vissen. Alles behalve stoer dus. Maar als men het woord stoer opzoekt, zal er vrij snel een foto opduiken van acteur Jason Momoa. Behalve dat hij charisma zweet, is hij ook nog eens een bonk van een vent inclusief litteken en lange manen die geblondeerd zijn door de zon. De grappen en grollen over Aquaman waren nergens meer te bekennen en na zijn rol in Justice League, mocht hij het nu in zijn eigen film proberen die geregisseerd is door James Wan (Saw, The Conjuring, Insidious). Wan weet de wereld van Atlantis magistraal neer te zetten en heeft een geweldig oog voor actie en dat betaalt zich uit in spectaculaire shots en stunts. Ook de andere leden van de cast genieten zichtbaar en Amber Heard laat zien dat ze misschien nog wel meer badass is dan de Koning van Atlantis.

7. DEADPOOL 2 Ryan Reynolds is geboren voor de rol van Deadpool en ik wil hem niets anders meer zien spelen in films. Laat hem de Oscars presenteren in zijn Deadpool-outfit, for God’s sake.

6. MISSION IMPOSSIBLE: FALLOUT Wacht, Tom Cruise is 57 jaar oud? En doet zijn eigen stunts? Dat is... onmogelijk!

5. READY PLAYER ONE Het boek Ready Player One behoort al jaren tot mijn favorieten, omdat schrijver Ernest Cline zijn passie voor alles popculture niet onder stoelen of banken steekt. Het boek dat zich afspeelt in de nabije toekomst zit vol met verwijzingen naar films, games en muziek, vooral uit de tijd dat Cline is opgegroeid (de jaren ‘80). Het verhaal verwijst met enige regelmaat naar de films van Steven Spielberg, dus toen naar buiten kwam dat deze grootmeester het op zich ging nemen om het boek te verfilmen, kwam een droom uit voor de auteur en de fans van het eerste uur. Spielberg weet alle zogenaamde ‘easter eggs’ terug te brengen naar de juiste hoeveelheid en een spannende avonturenfilm af te leveren over een digitale wereld waar je maar wat graag zo nu en dan in zou willen ontsnappen.

4. INCREDIBLES 2 Het duurde maar liefst 14 jaar voordat er een vervolg kwam op het briljante eerste deel, maar deeltje twee gaat gelukkig meteen verder waar de familie Parr gebleven waren. Zoals we gewend zijn van Pixar zijn zij heer en meester in het brengen van animatie voor jong, maar ook zeker de oudere filmkijker. De vijand is in dit deel misschien niet zo sterk als in de eerste, maar gelukkig valt er nog genoeg te genieten voor de fans van de sympathieke superfamilie.

3. BLACK PANTHER

Stan Lee was behalve de man achter het bedenken van vrijwel elke superheld in de Marvel stal, ook iemand die zijn verhalen gebruikte om zaken uit de echte wereld aan de kak te stellen. Iron Man is lange tijd alcoholist geweest, de rode draad in de X-Men series is discriminatie en Black Panther strijd vaak niet alleen tegen bad guys, maar ook racisme. Een situatie die helaas nog steeds speelt in Amerika, waardoor een film over een zwarte superheld erg zeldzaam was, laat staan eentje waar de complete cast, van acteurs tot regisseur iets konden produceren waar de Afro-Amerikaanse gemeenschap trots op kan zijn. Gelukkig gebruikt regisseur Ryan Coogler niet de gehele film om deze boodschap over te brengen en laat hij vooral het eindresultaat voor zich spreken, met geweldige acteerprestaties, enerverende actiescènes en een geweldige soundtrack. Het is dan ook niet voor niks dat Black Panther record na record brak in 2018

2. SPIDER-MAN: INTO THE SPIDER-VERSE Al sinds de aankondiging van het zien van de ‘hedendaagse Spider-Man’, Miles Morales in een eigen film, waren voor mij de verwachtingen hoog. Maar niets kon mij voorbereiden op wat voor huzarenstukje Sony Pictures Animation levert met Into The Spider-Verse. Niet alleen legt film de lat voor het genre tekenfilm naar nieuwe hoogtes door de baanbrekende animatie, het opent ook deuren voor de toekomst en wat er allemaal nog mogelijk is in de wereld van de superhelden. Dankzij een high-tech machine van Spidey-vijand Kingpin, ontstaat er een korte portaal tussen dimensies waardoor verschillende versies van Spider mannen en vrouwen in de wereld van nieuwkomer Miles Morales terecht komen. Wat volgt is een stripverhaal vlekkeloos vertaald naar film, met alle ingrediënten (actie, humor en drama) zorgvuldig verdeeld. Bepaalde scenes van deze film heb ik nu meerdere malen gezien en elke keer weer krijg ik een brok in mijn keel, van zowel trots als andere emoties door de manier waarop de film respect heeft voor het bronmateriaal. Er staat dat dit de nummer 2 is van mijn lijst, maar eigenlijk deelt Spider-Man: Into The Spider-Verse de eerste plek met...

1. AVENGERS: INFINITY WAR

Marvel Studios heeft in tien jaar tijd een filmreeks geproduceerd die zijn weerga niet kent. Toen de eerste Iron Man in 2008 uitkwam, beloofde de scene na de aftiteling een groter plaatje en zou het het genre ‘superheldenfilms’ volledig op zijn kop zetten. Net als de comics al decennia lang doen, was de wereld en alle personages met elkaar verbonden en begon de Marvel Cinematic Universe vorm te krijgen. Na tien jaar en 20 films, kwam alles en iedereen samen in het derde deel van de Avengers reeks, Infinity War. Een film die naast alle bekende superhelden, vooral draait om de vijand, Thanos, die zijn visie over het universum wil bepalen met de almachtige Infinity Gauntlet. De fims over mijn jeugdhelden gingen er sowieso al in als zoete koek, maar mijn nerdhartje heeft tijdens het kijken van Avengers: Infinity War meerdere sprongetjes gemaakt en zorgde voor een domme grijns op mijn gezicht die de gehele speelduur niet meer van mijn gelaat af te branden was. Uiteraard was het haast een onmogelijke taak om al de acteurs bij elkaar te krijgen op hetzelfde moment, dus het vervolg werd dan ook meteen opgenomen, waardoor we nog maar een paar maanden hoeven te wachten op Avengers; Endgame. Weet iemand een adresje waar je je goedkoop kan laten invriezen tot april? Vraag ik voor een vriend.

That’s all folks! See y’all next year! Michael Raymakers.

"I used to be embarrassed because I was just a comic-book writer while other people were building bridges or going on to medical careers. And then I began to realize: entertainment is one of the most important things in people’s lives. Without it they might go off the deep end. I feel that if you’re able to entertain people, you’re doing a good thing." – Stan Lee 1922 -2018.

0 notes

jan-jaap4vc-blog · 6 years

Text

CKV opdracht 5

Lucas Blalok

5. Digitaal & Analoog (contrast)

Verkennen:

Bewerk jij weleens foto’s digitaal? Bijvoorbeeld door het beeld bij te snijden, een filter te gebruiken of in snapchat twee grote oren aan je selfie toe te voegen?

Beschrijf drie foto’s die je hebt bewerkt, met welk programma je de bewerking hebt gedaan en welk effect je hiermee wilde bereiken. Als je nog nooit een foto hebt bewerkt geef aan waarom niet:

Ik werk in Photoshop cs6, ik doe dit al enige jaren. Ik heb mijn eigen logo gemaakt, banner en thumbnail’ s , kleding geprobeerd te ontwerpen. Heb logo’s en thumbnail s voor andere gemaakt.

Ik wilde vooral met de logo en banner een bekendheid te creeëren, gaat alleen nog niet zo goed nadat een video met 1,2 miljoen views werd copyright flagged , door iemand waarvan de video ook niet was.

Verbreden:

Bekijk het filmpje waarin fotograaf Lucas Blalock laat zien hoe hij zijn foto’s maakt. Hij zegt dat hij fotograferen ziet als een vorm van tekenen. Leg zijn bewering uit.

Hij maakt een foto en bewerkt die reeks en tijdens het bewerken is hij aan het tekenen.

Bewerken van een foto = een vorm van tekenen

Bekijk de reclame van Dove evolution die de kijker wil laten nadenken over digitale beeldbewerking. Lucas Blalock doet iets vergelijkbaars op zijn eigen manier.

Wat zijn de overeenkomsten:

Het geeft een beeld die de kijker aanspreekt

Wat zijn de verschillen:

Dove is een filmpje, oftwel allemaal photo’s , frames, achterelkaar gezet tot een commercial

Lucas maakt een enkele foto van iets, moment opname

Verdiepen:

The real me keuze 1

Maak diverse selfies met als titel ‘the real me’ waarbij je vervolgens dezelfde foto of twee apart digitaal en met de hand bewerkt. Kies ervoor om de bewerking ofwel zo subtiel mogelijk te doen ofwel overduidelijk. Maak gebruik van symboliek en laat duidelijk je referenties zien.

Omdat ik google en het internet niet vertrouw bewaar ik geen enkele foto en zeker niet vanmezelf op het internet of in de cloud en stop ik alles op een geheime harddrive schijf. En vanwege de nieuwe privacywet ga ik dat niet verbreken voor de opdracht en gebruik daarom een foto van iemand van reddit/roastme.

Proces

- kijken waar ik mee te maken had.

- Ben begonnen met het bewerken in photoshop.

- Het idee: maak hem klaar voor 2019 zodat hij mee kan doen aan de nieuwe trends.

- Eerst heb ik de tekst ‘r/roastme’ vervangen met /sorry

- Vervolgens met de camouflage kwast de wenkbrauwen verwijderd.

- Daarna heb ik een mask van de lippen gemaakt en de helderheid op 40% gezet en gevuld met een donkere magenta waardoor het lijkt of hij lippenstift op heeft.

- Het was nog niet genoeg en voor de finishing Touch heb ik zijn oren verwijderd.

Daarna de met de hand

- Eerst heb ik de foto uitgeprint

- Ik wou iets met piraten en robin hood combineren.

- Als eerste heb ik een piraten hoed getekend met bijpassend ooglappje

- daarna de boog met pijlen op de rug

- De tekst ‘r/roastme’ vervangen met /sorry

- Als finishing Touch heb ik een stickman getekend die de default dance doet.

0origineel

0 notes