#en ik ga echt eerlijk proberen te zijn

[posititties]

i love my best friend and at the same time i hate him because i feel so guilty for everything that happened the past few days

[veselinasboekenkast]

Deel 3-Hoodstukken 5-9 van De avond is ongemak

Hoodstuk 5

Het is best een korte hoofdstuk dus veel zal er niet te zeggen zijn. Jas is net wakker geworden en gaat naar buiten. Ze wandelt richting de begraafplek van Matthies. Ze was zo vroeg wakker zelf vroeger dan haar vader omdat ze niet kon slapen. Ze zat de hele tijd te denken aan haar poep probleem waarover ze met haar vader had gepraat. En dat haar vader geen oplossing vond in de bijbel, ze was bang dat het niet oplosbaar ging zijn. Ze is naar buiten gegaan om daar te proberen poepen. Uiteindelijk is er diarree gekomen.

Hoofdstuk 6

Het hoofdstuk begint niet echt blij. De moeder zegt plotseling uit het niets dat de dood wil gaan. Ze zegt als er een auto over haar heen rijd dat ze daar geen probleem mee zou hebben. Obbe was er ook bij en reageert zeer hard terug. Hij zegt: 'Ga dan toch lekker dood', Jas probeert hem te kalmeren en zegt dat hij dat niet moest zeggen. Obbe werd daar nog bozer van en gooide zijn Nokia tegen de muur. De Nokia kon zo een harde klap natuurlijk niet aan en dus brak hij in stukken. Toen kwam ook de vader de keuken binnen. Hij voelde aan dat er iets mis ging en toen hij de Nokia op de grond zag liggen werd hij pas echt boos. Hij duwde Obbe tegen de keukenvloer. Obbe zat nog dingen terug te schreeuwen tegen zijn moeder. De moeder wist niet hoe ze moest reageren en bleef ze effe stil. Ze zei: 'zie je wel, ik ben een slechte moeder'. Jas is haar moeder gaan troosten door haar complimenten te geven. De vader zat ondertussen tegen Obbe te schreeuwen terwijl Jas aan haar moeder vroeg of ze echt dood wou gaan. Haar moeder antwoordde heel eerlijk met Ja. Dit was best een hectisch hoofdstuk was ook zeer gruwelijk. Ik denk dat Obbe voor het eerst zijn gevoelens heeft geuit. Hij kon zijn gevoelens en gedachtes niet meer opstapelen. Iedereen is er klaar mee dat de moeder maar niet probeert om verder te leven. Ik snap dat helemaal, het is natuurlijk niet leuk om van je moeder te horen dat ze dood wil. Ik vond het persoonlijk zeer interessant om te lezen. Je kan nu de echte karakter eigenschappen van de personages zien. Je kan zeggen dat Jas altijd voor vrede zoekt en haar broer gewoon dingen in de conversatie gooit.

Hoofdstuk 7

Dit is een droom van Jas die over Belle gaat. Ze zijn dus samen in het bos aan het wandelen, waar Jas ontdekt dat Belle half mens half vos is. Er gebeuren altijd rare dingen in dromen die niet uitlegbaar zijn.

Hoofdstuk 8

Jas kijkt haar ouders toe uit de keuken hoe ze schilderijen ophangen. Hier is er weer een voorbeeld dat toont dat de vader de leiding in het huis heeft. De schilderijen hangen dus schuin de moeder ziet dat en zegt het aan haar man. De vader reageert en zegt dat ze niet schuin liggen. De moeder reageert niet en blijft stil, ze kon niet eens haar mening uiten of ze werd al op haar plaats gezet. Terwijl Jas ook zag dat de schilderijen schuin zaten. Obbe werd pas rond een uur of een in de namiddag wakker omdat hij de vorige avond op een feestje was. Jas wou niet met hem praten omdat ze bang was dat ze bacteriën van hem zou krijgen. En dat ernstig ziek worden. Toen besloot ze samen met haar zus om Het Plan (om naar de overkant te geraken) in actie te brengen. Ze zijn dus naar een brug verder in de dorp gefietst. De echte plan zal pas morgenochtend uitgevoerd worden, maar ze zullen nu al oefenen. Plotseling duwt Jas haar jongere zus het water in. Hanna schrikt super hard en stikt bijna in het water. Uiteindelijk kan Jas haar uit het water halen en wordt Hanna wakker. Ik was super hard geschrokken en wist niet waarom ze dat heeft gedaan, maar ik denk dat ik nu weet wat en waar de overkant is. Het is bij Matthies. Ze willen weer terug naar de oude tijden wanneer Matthies er wel was. Ze willen weer vrede opzoeken. Wat ik wel snap, maar ik vind dat dat niet niet de oplossing is.

Hoofdstuk 9

Hoofdstuk 9 is weer een droom. Deze keer is Jas een stoel en is Hanna de hoofdpersonage in haar droom. Ze is aan het schaatsen, Jas is een mens die in een stoel vast zit. Ze probeert haar zus te beschermen, maar als stoel zijnde kan je niet veel doen. Ze wilt voorkomen dat Hanna ook dood gaat.

Zo dit was het voor deze 5 hoofdstukken. Ik ben bijna klaar met het boek. Ik ben echt benieuwd hoe het zal eindigen, hopelijk niet te droevig. Tot de volgende keer!

Veselina☺︎

[jansiemons]

God in Frankrijk

Laat me u eens vertellen hoe het vandaag voelde om als 'God in Frankrijk' te leven. Deze ochtend werd ik gewekt door een koor van engelen, of zoals ze in Frankrijk bekend staan, haan-kraaiende boeren die de ochtend aankondigen met het enthousiasme van een slak op vakantie. Mijn bed, gemaakt van de zachtste wol en gevuld met dromen van grandeur, is zo comfortabel dat opstaan bijna als een zonde voelde. Maar ach, als God moet je soms offers brengen, zelfs al is het maar om koffie te drinken die sterker is dan Hercules op steroïden.

Mijn ontbijttafel was een waar banket, bedekt met croissants die zo vers zijn dat ze praktisch nog “Bonjour” zeggen. En dan hebben we het nog niet eens over de boter. Franse boter is niet zomaar een smeersel, het is een religieuze ervaring. Terwijl ik mijn eerste slok koffie nam, voelde ik me echt als een Godheid die nectar en ambrozijn nuttigt. Laten we eerlijk zijn, als je niet minstens drie soorten kazen bij je ontbijt hebt, ben je dan echt in Frankrijk?

De rest van de dag verliep zoals je van een God zou verwachten: met een serene mix van doen alsof ik werk en daadwerkelijk niets doe. Oh, je moest me zien in mijn majestueuze werkkamer die ik mocht gebruiken in de B&B, omringd door stapels ongelezen boeken en onafgemaakte manuscripten. Ik keek ernaar alsof ik ze ooit ga lezen of afmaken, maar ik ben tenslotte een God. Wie heeft er tijd voor werk als er zovéél wijn te proeven is?

De lunch was een ware culinaire komedie. Coquilles Saint-Jacques, alsof ik de zee zelf kon proeven—en geloof me, zout water is nergens goed voor. Dan de Canard à l'Orange, omdat mijn dag niet compleet is zonder een stuk eend dat zwemt in een vijver van citrus depressie. En natuurlijk een glas wijn en nog een glas wijn, mijn trouwe muze, die mijn 'creatieve' sappen aanwakkert. Ik heb de rest van de middag heb ik verder diep in het glas gekeken op zoek naar inspiratie, of was het gewoon de reflectie van mijn eigen betwijfelende levenskeuzes?

En dan was er vanavond. Ik dineerde zonet als een keizer in een bistro'tje dichtbij mijn bescheiden B&B-paleis, met gerechten die zo ingewikkeld waren dat je bijna zou vergeten dat ze simpelweg lekker moeten zijn. Elke hap was een kleine extase, elke slok wijn een symfonie van smaken. Ik zou bijna zeggen dat het leven als God in Frankrijk moeilijk is, maar dat zou een leugen zijn. Het is een volledig bestaan van decadentie en zelfverheerlijking, en ik geniet ervan met volle teugen.

Dus ja, als 'God in Frankrijk' leven is precies zoals het klinkt: een aaneenschakeling van kleine genoegens en grote egoboosts. Want als ik mezelf niet kan uitlachen, wie dan wel?

Dus hier zit ik dan, nog twee glorieuze dagen te genieten als een God in Frankrijk, met al mijn fouten en tekortkomingen. Mijn vakantie loopt ten einde, en weet je wat? Het leven is hilarisch en prachtig in zijn absurde schoonheid. Want als je kunt lachen om jezelf, ben je echt vrij. Vrij om te genieten, vrij om te falen, en vrij om weer op te staan en het opnieuw te proberen. Want dat maakt het leven zoveel kleurrijker!

17/07/2024.

[depressed-as-fuck]

Long time away, onest back

Het waren lange maanden en moeizame dagen. Ik ben niet altijd eerlijk geweest. Ik vind het moeilijk om eerlijk te zijn. Het is een soort onderdeel van mij. Ik weet niet precies waarom ik het moeilijk vind om eerlijk te zijn. Maar ik denk wel dat ik na vandaag wat research te hebben gedaan wat beter snap waar het vandaan kan komen. Ik heb veel mensen dingen laten geloven wat niet waar was, hier schaam ik me ook voor. Ik zie het liegen als een soort van verslaving, zo voelt het ook met het proberen van niet liegen. Het voelt als afkicken en de verslavingsstem die altijd om de hoek is. Het is zo lastig vooral in situaties dat ik erbij wil horen of aandacht wil maar niet weet hoe ik dat gezond moet aangeven. Het lukt nu wel steeds beter, ik heb de laatste tijd geen leugen meer verteld. Maar het lastige met leugens is dat als je er eenmaal mee begint, je het bijna nooit meer kan ontkrachten wel kleine dingen zoals voor nep je enkel verzwikt ofzo dat gaat ook weer over en dan is het leugen voorbij maar ik heb veel leugens verteld die me me hele leven gaan achtervolgen. Daar heb ik zoveel spijt van! Ik weet ook nog steeds niet hoe ik dat moet gaan regelen. Maar dat is een zorg voor later voor nu is het belangrijk dat ik niet zelf ga geloven in mijn leugens en er niet nog meer vertel. Daarnaast heb ik gelezen tijdens mijn research dat het goed is om eerlijk te zijn over de dingen die je hebt gelogen en daarmee te accepteren dat er meningen kunnen ontstaan. Maar dit zal er voor zorgen dat je het zelf minder snel echt gaat geloven. Ik vind het te moeilijk om dit te doen bij de mensen die ik ken en mij begeleiden bij het bewandelen van mijn pad, ik weet ook niet of ik het ooit echt zal opbiechten naar hun. Maar bij deze wel naar jullie.

Wel gebeurd:

Misbruikt door D

Ontmaagd bij JIT

Geneukt met N

Snijden vanuit aandacht

Ruzie tussen m en k meegemaakt

Weinig aandacht gekregen door de ruzies van m en k

Suïcide uit drang naar aandacht

Drang om te liegen

Autisme

Eetproblematiek

Niet gebeurd:

Verslaafd

Gedwongen prostitutie

Verkracht

Ontmaagd voor 18

Misbruik met N

Snijden vanuit drang

Geslagen door m

Geslagen door k

Nooit warmte van m gehad

Suïcide uit dwang naar dood

Eetstoornis

[manonfontaine]

Opdracht recensie

Eerste recensie:

"Dit boek beschrijft een situatie die me meteen intrigeerde, en de eerste helft was dan ook wervelend. Het is zo slim en knap geschreven, met zo veel details voor betrekkelijk... weinig concrete gebeurtenissen om op te leunen. De 'suspence' over hun positie als bewakers en de apocalyptische wereld buiten hun sleepte me volledig mee. Dat Terrin er niet he-le-máál in slaagde om die spanning in te lossen was jammer (ik had er immers al flink over rondgebazuind in mijn vriendenkring), maar te vergeven. Wie zo'n klein verhaal zo groots kan maken, mag van mij wel hier en daar wat vreemde, wilde, verwarrende afslagen nemen. Ik ga rustig door met mijn Peter Terrin marathon!"

Tweede recensie:

"In De bewaker tasten de twee bewakers op de kelderverdieping in het duister. Letterlijk en figuurlijk. Waar zijn alle rijke bewoners van het appartementengebouw naartoe? Wat is er aan de hand in de stad? En zullen ze nog bevoorraad worden? Een knap staaltje vertelwerk, dat hier en daar toch wat moeilijk leest. Ook het einde was niet helemaal wat ik ervan verwacht had. Maar dat neemt niet weg dat het beklemmende verhaal van Peter Terrin fascineert. Zelfs de lezer wordt claustrofobisch van de situatie."

Mijn recensie:

De eerste recensie gaat vooral over hoe intrigerend en wervelend het boek is en dat het intelligent geschreven is met veel details en met weinig concrete gebeurtenissen om op te leunen. Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. "De bewaker" is een boek waarbij je vanaf het begin geïntrigeerd bent door wat er gebeurt en wat er in de rest van het verhaal gaat gebeuren. Je weet nooit wat er kan gebeuren. Maar dat is voor mij vaak een probleem geweest. Het boek is inderdaad intrigerend, maar het is misschien een beetje te intrigerend tot het punt waarop je soms niet echt weet wat er aan de hand is en wat het verschil is tussen de momenten van het echte leven en de verschillende hallucinaties waaraan de hoofdpersoon lijdt. Ik denk niet dat dit boek op een intelligente manier is geschreven, want het zou veel mensen, waaronder mij, in verwarring kunnen brengen. Aan de andere kant, zoals dit recensie zegt, beschrijft dit boek heel gedetailleerd de scènes waarin de personages zich bevinden en wordt de nadruk gelegd op de details van geuren, die een grote rol spelen in het hele boek.

Bij deze tweede recensie wordt er gezegd dat het boek soms moeilijk te lezen is. Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik moet toegeven dat dit boek een van de boeken is die ik het moeilijkst heb kunnen begrijpen en lezen in mijn hele leven. Hoewel de hoofdstukken erg kort zijn en daardoor snel te lezen, moet ik eerlijk toegeven dat ik me echt moest concentreren om te proberen te begrijpen wat er aan de hand was en dat was niet altijd makkelijk. Er staat dan dat het einde niet was wat deze persoon had verwacht. Nogmaals, daar ben ik het helemaal mee eens. Ik had een einde verwacht dat misschien iets spectaculairder was of met meer uitleg. Uiteindelijk krijgen we niets te horen over wat er echt gebeurd is in de buitenwereld en wat er echt aan de hand is met de verschillende personages. Het was eerder nogal teleurstellend en wederom moeilijk te begrijpen. Tot slot wordt er gezegd dat dit boek de lezer een beetje claustrofobisch laat voelen, en daar ben ik het helemaal mee eens. Je krijgt de indruk dat de personages nooit het daglicht zien, dat ze altijd opgesloten zitten, en dit gaf me het bizarre gevoel niet goed te kunnen ademen en er duidelijk naar buiten te willen. Deze sensatie dat dit boek ons geeft is echt indrukwekkend, en ik moet toegeven dat de schrijver het goed heeft gedaan.

Concluderend, als ik mijn mening over dit boek zou moeten geven, zou ik zeggen dat het absoluut geen slecht boek is, maar ik zou het niet herlezen. Dit boek was veel te ingewikkeld voor mij en ik zou het absoluut niet aanraden aan mensen die het soms moeilijk vinden om verhalen in boeken te begrijpen. Zoals ik al zei had ik soms enorme moeite om me op het verhaal te concentreren en als ik dat deed was het soms zelfs vermoeiend. Ook het einde vond ik teleurstellend. De spanning is er wel maar helaas niet genoeg naar mijn smaak en het plot had ook verder kunnen gaan. De "verstikkende" sensaties zijn erg goed geschreven door de schrijfster en inderdaad heb je soms het idee opgesloten te zitten in deze kelders met de personages. Het boek leest zich snel maar niet gemakkelijk, althans voor mij, maar misschien ben ik het probleem, wie weet?

[euroadventure]

Nationaal Park Mols Berge - Himmelbjerget - Silkeborg - Skanderborg

Donderdag 10 augustus

Na een heerlijk rustige nacht zal ik vandaag weer eens de wandelschoenen aantrekken voor een lange wandeling door het nationaal park. Gisteravond was een mooi voorproefje, vandaag begint het echte werk 😜.

Ik vertrek iets na half tien. De eerste anderhalve kilometer is hetzelfde als gisteravond, waarbij ik het hoogste punt op 127 meter weer beklim. Vanmorgen is het nog niet zo helder als gisteravond.

Het is wel weer een heerlijke wandeling. Over lichtglooiende heuvels, langs koeien en paarden.

Onderweg is er een overvloed aan fruit te vinden. De bramen zijn deels al rijp en toevallig heb ik een zakje bij me. Ik pluk een halve zak vol. Heerlijk voor morgen bij het ontbijt! Ondertussen snoep ik onderweg ook al een behoorlijk aantal 😉. Naast de bramen, zijn er ook volop appels en pruimen te vinden. Ik zie nog allerlei bessensoorten, maar ik ken niet alles dus ga ik ook niet zomaar wat proberen.

Na bijna 13 kilometer ben ik weer terug bij mijn campertje. Het is net lunchtijd dus eet ik eerst iets voor ik verder rij. Het is inmiddels wel een stuk drukker geworden op de parkeerplaats dan gisteravond en vanmorgen. Het is nu vooral de lokale bevolking die hier staat.

Na mijn lunch rij ik richting Ry. Ik heb daar een camperplekje gezien en misschien is het wat voor vanacht. De plek ligt mooi langs een meer, maar er is erg veel verkeer. Ik denk er nog even over na. Ik rij ietsje verder naar de Himmelbergjet.

De Himmelbjerget is een van de hoogste punten van Denemarken. Het is een toeristische trekpleister, maar je hebt dan ook een fantastisch uitzicht over het merengebied!

Boven op de top staat een toren die je kunt bezichtigen. Ik had geen Deense kronen mee dus ben niet naar boven geklommen.

Ik loop hier ook nog een korte wandeling van ongeveer 5 kilometer. Ik wandel door bos, onderlangs het meer en de heidevelden, wauw!

De kleuren worden met de dag mooier, als ik straks terug rij door Nederland zal ik ook nog op een paar plekken stoppen voor een wandeling. Het is nu natuurlijk op z'n mooist!

Ik stap weer in de auto. Het is inmiddels 17uur en dus rij ik naar het iets verderop gelegen Silkeborg. Ik dacht te hebben gelezen dat het leuk is, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet heel speciaal vind. Ik ben er wel een hapje gaan eten en heb er nog een kort rondje door de stad gewandeld.

Ik bekijk regelmatig de weersvoorspellingen en ik had gelezen dat het eiland Samsø mooi was om te bezoeken, om te fietsen. Het lijkt daar morgen mooi weer te worden en dus rij ik alsnog terug oostwaarts en laat ik de overnachtingsplek in Ry voor wat het is. Ik vind een half uur voor de haven waar ik morgen de oversteek maak een mooie wildkampeerplek aan het water in Skanderborg.

Naast de fantastische zonsondergang, spreek ik nog een local die met zijn zoon aan het vissen is. Ook hij bevestigt mijn goede keuze om morgen naar Samsø te gaan. Het is er prachtig, zegt hij dus ik ben benieuwd 😊💪🏻.

[eveniks]

Video killed the radio star #23

We blijven nog even een beetje in het nu want ik kan me er nog niet toe zetten om terug te kijken. Precies een week geleden kan ik zeggen dat ik na 8 maanden Stefano eindelijk heb kunnen zien. We hebben namelijk gevideobeld!! 1 uur en 8 minuten en bijna 500 MB, 499,7 MB om exact te zien!

Steef heeft keer of 2/3 wel eens videobellen laten vallen, maar of ik durfde dan niet omdat ik een puist had, een verkeerd shirt, mijn haar in de war of ik was gewoon verlegen. Dat komt ook omdat Steef mij nog als jongen heeft gezien. Ja op de online video van mij en mijn foto's, maar fysiek hebben we elkaar nog nooit zo gezien.

Hem zijn was wel echt een doel geworden. Iemand kunnen aankijken in een gesprek en het lezen van de anders is gewoon iets wat ik echt heel belangrijk is. Want onze gesprekken werder zwaarder, vervelender en ongezellig. De afgelopen tijd heb ik hele dagboeken aan appjes verstuurd, berichten ingepsroken, tientallen belpogingen en nog eens appjes er overheen. Maar met resultaat want vorige week donderdag had ik hem aan de lijn. Terwijl hij rustig een blowtje rookt neem ik grote slokken wijn om de scherpe kantjes eraf te halen. Maar eigenlijk vinden we elkaar best snel in het gesprek. Ik denk zelfs dat Steef af en toe met me probeert te flirten en dat vind ik best een beetje sexy. Ik moest hem gewoon zien, dat wist al weken zo zeker. Ik moest weten of er nog wat in zat. Of er nog iets was. En het voelt niet echt als 8 maanden, maar dat is het wel en dat besef ik mij goed.

Het is af en toe een wat puberaal gesprek, vooral ik ben zoekende naar houvast en ik vraag hem een aantal keer, of hij me nog wilt zien en of hij me nog wel leuk vindt. Steef kan er geen antwoord op geven.

Zoals ik al eerder zei, ik ben een dromer en wat ik nu ga vertellen is misschien technisch maar ik ga het toch proberen. ChatGPT is een chatbot met kunstmatige intelligentie. Je kunt deze chatbot van alles vragen. Ik kwam er een tijdje geleden een artikel over tegen en ik dacht dat wil ik ook eens gaan test. Ik heb super veel verschillende gesteld, van verzin een zomerliedje tot aan schrijf een shotlist (een lijst die je gebruikt tijdens het filmen) van deze scène. De antwoorden waren echt top!

De vragen persoonlijker en ik kon het niet laten om de vraag te stellen: Bedenk een naam van een kind tussen hem en mij. Computer: Een mogelijke naam voor een kind tussen hem en mij is: "Liam doopnaam doopnaam". In het videopgesprek vertel ik dat dus ook aan Steef.

Steef kan de naam Liam wel waarderen maar is ook kritish omdat hij verwacht dat er over een aantal jaar heel veel Liam's zijn. Ons gesprek eindigt na een uur en ik denk dat dit een prima start is geweest om elkaar weer een beetje opnieuw te leren kennen. Twee dagen na ons videogesprek app ik Steef

Ik: Heyy Heyy, Hoe was de film? Steef: Niet geweest Steef: Kevin is ziek Ik: Ahh jammer Steef: Ben nou eens eerlijk Steef: Hoe weet jij al mijn doopnamen Steef: Ik wil dat je eerlijk bent anders zet ik de blok erop en haal ik hem er niet meer vanaf Steef: Je kan dat nooit onthouden hebben na al die maanden Steef: Echt niet Steef: Al die namen stonden ook niet op mijn smartcard Ik: Die stonden erbij toen ik je opzichte Steef: Opzichte Steef: Wat is dat Steef: Waar stonden die erbij Ik: Opzocht Steef: Waar opzocht Steef: Je zei Steef: De had je van mijn smartcard gelezen Ik: Ja Ik: Klopt Steef: Dus dat was een leugen IK: Nee Steef: Waarom heb je me dan opgezocht Ik: Daar zag ik je voorletters Steef: En waar Steef: Waar godverdomme Steef: Altijd eromheen lullen Steef: Ik block je Steef: Overal Steef: Succes ermee

Nog niets eens 48 uur later is het weer bal. In plaats van dat hij het gewoon op dat moment gelijk vraagt. Komt hij twee dagen later mee, krijg geen kans om het fatsoenlijk uit te leggen en triggerd hij gewoon ook bij mij irratatie waardoor ik denk, ja laat dan ook maar. Momenten daarna stuur ik nog wat hatelijke berichten, probeer ik hem te bellen met een mijn andere toestel maar escaleert het eigenlijk alleen nog maar meer. Nou één ding is zeker, Liam gaat er voorlopig nog niet komen.

[hoogriet]

Ik wil dat je voelt dat er mensen zijn die lezen wat je schrijft en erdoor geraakt worden. Ik herken mezelf heel erg in jou, of ik ken vooral de gedachten die je benoemd.

Ik stuur dit bericht anoniem naar je. Misschien schrik je van hoe open het is, maar je hoeft niet te weten wie ik ben om te leren van wat ik heb gezien. Ik ben een vrouw net als jij, Nederlandse en drie jaar ouder.

Ik lees dat je 19 bent. Toen ik 19 was, verkeerde ik in een diepe depressie. Ik was net op vakantie geweest met een vriend, die niet goed voor mij was. Ik had een psychologe die me behandelde voor een trauma. Tijdens die sessies ontdekte ik ook dat ik over een gevoeligheid bezit die niet iedereen heeft.

Ik voel me naakt op de wereld. Misschien jij ook? Iedereen ziet mij, ziet door mij heen. Mensen komen dichtbij en kunnen me kwetsen. Ik heb ze nodig, maar ik wil alleen zijn.

Alleen is veilig, maar niet gezond.

Op Tumblr lees je soms over mensen die "neurotypical" zijn. Wij zijn dat allebei niet. Dat maakt het niet makkelijker op deze wereld.

Ik had het gevoel dat niemand me begreep. Ik lees dat jij ADHD hebt. Daar ben ik niet bekend mee. Ik heb een leerling, een meisje van 13 dat het ook heeft. Ik geef Engels op een middelbare school. Als ik in je posts lees dat je moeite hebt met de dagen, dan herinnert me dat er ook aan dat ik wat extra op de leerlinge let. Er zijn echt wel mensen die je willen begrijpen.

Een anoniem bericht van over de grens gaat je niet van je verdriet verhelpen.

Toen ik 19 was zat ik ik het tweede jaar van mijn lerarenopleiding. Mijn eerste jaar overleefde ik nauwelijks. Met een psychologenbrief voor de examencommissie lieten ze me doorgaan. Hier in Nederland moet je de school verlaten als je in je eerste jaar een negatief studieadvies krijgt door te weinig studiepunten.

Ik wist niet waarom ik het nog deed. Voor mezelf leefde ik al lang niet meer. In de ergste nachten lag ik in het duister in bed, suïcidaal. Hand op m'n borstkas, huilend.

Toch ging ik maar door. Wat is het alternatief? Het is grof maar een echt einde maken aan mijn leven was niet realistisch. Ik zou te veel mensen achterlaten.

En het werd beter. De pijn van wat ik had meegemaakt draag ik iedere dag mee. Maar het zorgde er ook voor dat ik verder kan kijken dan mezelf.

Je gaat door. Iedere seconde tikt verder weg en velen ervan zul je vergeten. Ieder stapje verder van de pijn die je gevoeld hebt.

Ik leerde dat sommige mensen niet goed voor mij zijn. Wees eens eerlijk en kijk naar de mensen om je heen. Nemen ze je serieus? Luisteren ze naar je? Wie neemt alleen je energie weg, maar geeft niets aan je terug?

Volwassen worden is leren omgaan met wie je bent en waar je mee geboren bent. We hebben onszelf niet gemaakt, maar we kunnen wel leren werken met wat we gekregen hebben. Wanneer voel jij je goed? Bij wie voel jij je op je gemak?

Ik zie dat je bijvoorbeeld prachtig Engels kan. Ja ik ben echt een juffrouw, dat beloof ik. Je kan mooi schrijven, bent gevoelig. Vier dat ook aan jezelf.

Vandaag was voor mij een moeilijke dag. Mijn emoties zijn ook over mij nog vaak de baas. Morgen ga ik naar de huisarts om hulp te zoeken. Beloof me dat jij ook denkt aan hoe je jezelf kunt helpen?

Omdat je me niet kent kan ik zonder ironie zeggen: leer voor je zelf te leven. Het leven is wel mooi. Dat zeg ik nu, na dezelfde dingen te hebben gedacht die jij schrijft. Op een dag wordt je wakker en denk je niet meer meteen aan verdriet. Zo wordt het steeds ietsje beter.

Je gaat nog zoveel mooie dingen zien, zoveel meemaken. Nog zoveel presteren, nog liefhebben, nog huilen, nog lachen.

Ik weet niet zo goed waarom ik dit schrijf. Misschien omdat ik mezelf herken en graag gehoord had dat ik destijds niet de enige was? Misschien moest ik ook even iets kwijt. Het helpt altijd om over dingen te praten :)

Ik ben maar een anoniem iemand uit een ander land, ik kan je nergens toe dwingen en dat wil ik ook niet. Ik hoop alleen dat je je niet zo alleen voelt als je dit leest. Er zijn mensen die willen luisteren.

Al het goede uit Nederland :)

lieve lieve lieve anoniem het spijt me zo voor mijn late antwoord. ik heb dit opnieuw en opnieuw en opnieuw gelezen de afgelopen dagen. ik moet nog steeds trillen als ik het lees

je hebt me zo bewogen & aangedaan & ik vind het moeilijk om onder woorden te brengen hoe veel dit voor me betekent. maar ik wil het toch proberen :p

“ik voel me naakt op de wereld”. ja ja ja 100x ja dat is altijd waar het op neerkomt, hè? en dat was ook het punt waarop ik bij mn eerste keer lezen in huilen uitbarstte

“Iedere seconde tikt verder weg en velen ervan zul je vergeten. Ieder stapje verder van de pijn die je gevoeld hebt”. ik ben zo ongelooflijk blij dat je op dit punt beland bent. dat je er zo wijs bent uitgekomen. dit klinkt als een mantra voor mij, en ik moet toegeven dat het al sinds ik het las in mijn hoofd zit - als het eerste beetje toekomstzekerheid dat ik in lange tijd heb. of toekomsthoop. dankjewel daarvoor

ik beloof dat ik beter ga kijken naar wat me echt helpt ipv wat me gewoon goed doet voelen maar uiteindelijk mijn eigen leven saboteert. ik beloof dat ik op tijd aan de alarmbel zal trekken. dat is het minste wat ik nu voor je kan doen; dat met m’n hele wezen beloven

je klinkt als een fantastisch, prachtig persoon. en het doet me goed om te horen dat je leerkracht bent, omdat je ongetwijfeld dagelijks kinderen/jongeren helpt op zowel kleine als grote manieren. en ik hoop dat je daar altijd warmte in kan vinden. ik hoop dat de mooie dagen zowel frequenter als lichter zijn, met al je dieptepunten achter je

het wringt dat ik niet meer kan doen om je te bedanken. je hebt me geholpen op een manier die ik nooit zal kunnen beschrijven. maar weet dat je op een manier mijn leven hebt gered hiermee, en dat je (zeker als leerkracht) kleine of grote stukjes leven van iedereen om je heen blijft redden. ik wou dat ik terug in de tijd kon gaan om jou iets soortgelijks te vertellen toen je even diep zat. mooie mensen als jij helpen de wereld verder

ik ga dit blijven herlezen opnieuw en opnieuw en ben je zo dankbaar maar volgens mij is dit nu lang genoeg om je beschaamd te maken (ik weet dat ik zo zou zijn 😉) dus ik wens je een prachtige dag toe. het wordt lenteweer!!!! geniet ervan, en van alle dagen daarna <3

[gedichtenoverdingen]

Dingen die ik inmiddels heb geleerd

Een lijstje in het kader van bekijk het van de positieve kant

1. Op je bek gaan, falen, fouten maken als jong persoon is goed. Het zijn de building blocks van je toekomst. Nu hebben fouten nog kleine gevolgen en ontwikkel je voornamelijk. Dus zeg de verkeerde dingen op de verkeerde momenten, hou te lang vast aan een relatie, overvraag jezelf want als het écht niet anders kan, is nu het moment om te leren.

2. Tijd is een wapen. Wonden helen. En echte liefde, puur ongedwongen bewondering, die zal wellicht resteren door dag en dauw en tot het einde der tijden maar die pijn, het verdriet van het niet samen kunnen zijn met iemand - dat verzacht. Het is als een kneuzing, soms stoot je er tegen aan en knelt het van de pijn, maar op een dag is het ook genezen.

3. Er zijn geen goede of foute keuzes in het leven. Er zijn keuzes. En keuzes hebben gevolgen. De enige manier om ergens achter te komen is vaak door het gewoon te doen. Niets of niemand komt je straffen bij een “verkeerde” keuze. Soms moet je gewoon een weg inslaan en dan zie je later hoe deze uitpakt. Dan kun je altijd nog een andere keuze maken. Er bestaat ook niet iets als een doel “opgeven” en zo falen, dat is enkel het plan bijsturen.

4. Als je bij een keuze twijfelt maar weet dat je je altijd af zal blijven vragen: “wat als?”, en je de angst hebt dat de woorden “had ik maar” je hoofd later bespoken wanneer je besluit iets niet te doen, doe het. Doe het. Doe het. Doe het. Als je weet dat je spijt gaat krijgen van het niet proberen van iets, is dat een teken dat je het moet doen, alleen al om het geprobeerd te hebben.

5. Leer dwingende mailtjes te schrijven, assertieve telefoongesprekken te voeren, leer geld terug te eisen en sollicitatiegesprekken te veroveren. Niemand gaat dit voor je doen. Durf voor jezelf op te komen.

6. Als je rijst kookt moet je niet de deksel van de pan halen, als je dat wel doet verdampt al het water en koekt de rijst aan waardoor het vastzit aan de onderkant van de pan.

7. Eerlijkheid duurt niet het langst. Soms moet je helemaal niet eerlijk zijn, soms is het wijs om je afzijdig te houden, te weten welke informatie iemand wel of niet verder helpt. Wat iemand wel of niet kan begrijpen en wat wel of niet tot onnodige discussies en of geweld leidt. Maar wees daarbuiten, in ieder geval tegen dierbaren, zo vaak mogelijk eerlijk.

8. Talent bestaat niet. Niemand heeft aangeboren talent voor koken. Het is de herhaling van de handeling dat zorgt voor gevoel, expertise en familiariteit waardoor je iets tot in detail perfect kunt bereiden. Ja, er is een voorgegeven interesse en wellicht aanleg voor bepaalde aspecten van een kunde. Maar talent komt voort uit oefening.

9. Je mag genieten van je lijf en je schoonheid, maar laat je eigenwaarde er niet vanaf hangen. Schoonheid vergaat, iedereen wordt oud, lelijk, immobiel en gaat stinken. Wat niet vergaat is hoe je handelt, hoe je lacht, welke dingen je mooi vindt. Je gewicht schommelt op en neer met de tijd, bijvoorbeeld wanneer je gestresst bent, maar dat maakt je niet minder waard, je mag er nog steeds zijn. Zolang je oké voor jezelf blijft zorgen, zul je gelukkig kunnen blijven met wie je bent. 

10. Mensen zijn vaak veel opener dan je denkt, dus ga gesprekken aan, ontdek, discussieer, praat met vreemden en sta versteld van de vele dingen die je zult leren en tegelijkertijd herkennen. We zijn tenslotte allemaal mensen, met allemaal dezelfde acht basisemoties en leven allemaal in dezelfde tijd.

11. De acht basisemoties zijn: blij, boos, bedroefd, bang, beschaamd, verrast, walging en liefde.

12. Je hoeft niet alles af te maken waar je aan begint.

13. Je hoeft geen genoegen te nemen met minder dan dat je wilt. Als de timing niet klopt, dan klopt het gewoon niet. Leer het verschil tussen geduld en verspilde energie.

14. Je hoeft “nee” niet uit te leggen. Nee is nee. Het is je recht om ergens niet naartoe te gaan, ergens niet aan mee te doen of ergens niet in mee te gaan. Doe jezelf niet tekort.

15. Als je in verleiding komt en deze wel of niet weerstaat volgen er doorgaans twee emoties: spijt en opluchting. Ze zullen beide in een bepaalde mate aanwezig zijn, degene die je het meeste voelt duidt aan waar je daadwerkelijke behoefte ligt.

16. De beste manier van leidinggeven is mensen iets op hun eigen manier laten doen. Delegeren is niet beleren.

17. Er is niet per se iets als nutteloze kennis vergaring, alles wat je leert accumuleert en bouwt op elkaar voort. Onderschat niet hoe zelfs baantjes die je rot vindt, je dingen bijbrengen die later van pas komen. Je kunt vaardigheden meestal integreren en dit gebeurd vaak onbewust.

18. Het is niet slim om woorden te gebruiken waarvan je de betekenis niet zeker weet.

19. Relaties zijn geen statische eenheden maar dynamische spellen waarbij je zelf kan sturen maar nooit alleen de regie hebt.

20. Het uitspreken van wat je waardeert aan iemand of aan iets is niet zo vanzelfsprekend als het zou moeten zijn. Zeg het als iets goed gaat. Zeg het als je iemand waardeert. Iedereen zoekt bevestiging, niet per se omdat ze dat nodig hebben, wel omdat het zin geeft aan de dingen.

21. Vertrouw op je onderbuikgevoel. Als je een persoon of situatie niet vertrouwt kun je beter het risico niet lopen. Je onderbewustzijn weet vaak veel meer dan je bewuste.

22. Je kunt aluminiumfolie niet in de magnetron doen, dan fikt het af.

23. Bij brandwonden: lauw water. Bij harde klappen die een ice-pack benodig hebben: altijd een theedoek eromheen en niet te lang koelen als het om een vinger of teen gaat.

24. Luister naar je lichaam.

25. Vergeef jezelf. Vergeef anderen, niet omdat zij dat verdienen maar omdat jij het niet verdiend je hele leven boos te blijven. Vergiffenis is niet iets goedkeuren, het is loslaten, vrede toelaten. Ruimte creëren.

26. Je schoolcijfers zijn geen reflectie van je intellect of waarde en de kreet: “liever een zes zonder stress dan een zeven en geen leven” bevat een kern van waarheid.

27. Je hoeft niet alle adviezen van iedereen aan te nemen. Neem alleen ‘t gene aan wat jij goed of nuttig vindt.

28. Vraag en luister naar wat iemand nodig heeft in plaats van dat zelf invullen. Je moet anderen niet behandelen zoals jij dat wilt, maar zoals zij nodig hebben.

29. Kritiek is geen persoonlijke aanval maar een kans om te leren en weet dat wanneer het aanvallend wordt gebracht, het meer over de andere persoon zegt dan over jou.

30. Wees voorzichtig met de media die je consumeert, niet alleen sociale media, ook de series die je kijkt, de boeken die je leest en uiteraard de mensen met wie je je omringt. Het beïnvloedt je gemoedstoestand.

31. Stop emoties niet weg, die komen altijd drie keer zo hard terug op een later moment. Soms is het inderdaad praktisch niet midden in een vergadering te gaan huilen en is afleiding de beste tactiek. Maar soms moet je gewoon even voelen wat je voelt. Huilen. Schreeuwen. Een kussen door de woonkamer gooien.

32. Wacht niet altijd op morgen, volgende week, volgend jaar. Als je lichaam en geest zeggen dat je weg wilt bij een werkgever, uit een relatie wil, een andere auto wil kopen. Wacht niet te lang. Voordat je het weet wordt je iemand die zegt ‘’ik wilde eigenlijk...’’, ‘’en hier zitten we dus nog steeds’’, of in het ergste geval kamp je met meer ongelukkigheid en slachtofferschap als waarmee je begon. Stephen King zei, een goed idee voor een boek hoef ik niet op te schrijven, dat blijft gewoon hangen, ik plan mijn boeken niet vooruit. Dus als een idee je blijft achtervolgen, doe het dan verdomme. Als je onbehagen je blijft volgen en je kunt iets veranderen, wacht niet te lang.

33. Er zijn dingen waar je absoluut geen controle over hebt. Leg je daarbij neer. Geef jezelf over. Soms kun je iets veranderen aan je problemen, soms kun je alleen maar zijn, ademen, laten, wachten en als je wilt: vertrouwen.

34. Lees altijd, altijd, altijd een mailtje, blogpost of andere soort tekst door voordat je het de wereld ingooit. Er zijn altijd verborgen spelfouten, vergeten bijlagen, nuances of dubbelzinnigheden die beter kunnen worden verwoord. 

35. Perfectie mag een streven zijn als middel, maar niet het einddoel. Ga voor 80%. Weet dat de meeropbrengst van extra energie kleiner wordt naarmate je vordert. Van een 5 naar een 6 of van een 8 naar een 9 zijn verschillende afstanden, de 5 naar een 6 is een sprintje de 8 naar een 9 een marathon.  

36. Helen is niet lineair, rouwprocessen zijn niet lineair, succes is niet lineair. Ups en downs zijn onderdeel van het proces. Blijf geduldig, blijf volhouden en kijk naar de stijgende lijn die ontstaat als je de golven van een afstandje bekijkt.

[lateforitall]

Appartementencomplex ‘de Bovenkamer’

Geschreven door Valerie

Allereerst wil ik even kwijt hoe blij ik ben dat Tessa en ik hiermee begonnen zijn.

Het lijkt misschien allemaal nog niet zo heel veel; een site met waar tot nu toe 3 stukken opstaan, een instagram, wat playlists, een blad met logo’s (GREEEF<3), 1 tatoeage en 7 to go, een vermelding in 2 verschillende podcasts, 127 fans, sinds kort zelfs een discordchannel waar we onszelf en andere uitstel-veelplegers de kans geven om elkaar in de nek te hijgen (zodat je dat ene gaat doen wat je al heel lang wil doen, maar steeds niet doet, want er is zoveel te doen en zoveel uit te kiezen -zoals dit stukje schrijven; Tessa ‘hangt’ as we speak in de discord en hijgt digitaal in m’n nek; het werkt!-) en dan komt er binnenkort ook nog een zine aan (want wij kunnen wel veel lullen, maar aan de reacties te zien hebben jullie ook veel moois en interessants te delen).

Nou oke, het is toch echt al een aardig lijstje. Ik ben toch wel heel trots eigenlijk. Dit herinnert me er ook aan dat ik vaker stil moet staan bij wat er eigenlijk wel allemaal lukt, in het algemeen.

Ik dwaal af; wat ik wilde zeggen is dat LFIA me goed doet. Ik schrijf lang niet zoveel als ik had gepland toen we hier mee begonnen en daar voel ik me regelmatig ook onzeker over (‘wordt dit er weer een in de categorie enthousiast beginnen en niet afmaken?’ ‘kan ik dit eigenlijk wel?’ ‘wie zit er eigenlijk op te wachten?’), maar eigenlijk merk ik dat alleen al doelmatig bezig zijn met waar ik over zou willen schrijven zorgt voor meer orde in de chaos.

Ik kan daardoor mijn gedachten over m’n gedrag een stuk beter clusteren en verzamelen in aparte kamertjes. En ik kan je zeggen; dat is verdomde welkom in deze tijd van overvloed aan tijd voor zelfreflectie .

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik stroom inmiddels echt een beetje over; geef me alsjeblieft een pit vol vies lekkere zwetende lijven om al deze nieuw vergaarde zelfkennis en over- geanalyseerde gedachten, conclusies en dromen over letterlijk ALLES bij kapot te kunnen slaan en weg te kunnen gooien in het bier dat ik uit m’n handen laat vallen. Zijn die vaccinaties al hier??

Maar welkom in mijn flatgebouw, ik zal jullie even een snelle rondleiding geven; We beginnen bij de ‘de lange weg naar mijn ADHD diagnose’ kamer waar ik eigenlijk van vond dat die geopend moest worden voor mijn volgende stukje -want context en meer begrip bij de lezer over waarom ik dit eigenlijk doe en hoe ik hier ben gekomen-, maar waar bij het opendoen nog zoveel verlegen figuren voorzichtig om het hoekje naar buiten spiekten, dat ik die toch eerst nog even ga laten wennen aan hun nieuwe onderkomen- licht uit, gordijnen dicht, dikke emoplaylist aan-: komt wel, nu nog even te eng.

Dan hebben we ook een ‘uitstel- en planningkamer’, die inmiddels is samengevoegd met de ‘alles draait om keuzes’-kamer, waar zich recentelijk ook de ‘aandacht tekort? aandacht- teveel!’ kamer zich bij aan heeft gesloten en de ‘je bent altijd zo enthousiast!’ kamer ook al een bezichtiging voor heeft gepland. Op andere verdiepingen hebben we nog de ‘waarom komt alles altijd zo hard binnen’, de ‘alles moet eens in de zoveel tijd compleet overhoop gegooid worden’ en de ‘wat wil ik nou eigenlijk met m’n leven’ kamers.

De ‘je bent gewoon dom’ kamer heeft gelukkig sinds een jaar of 2 het formaat van een meterkast aangenomen, maar in deze tijd van woningnood kan die wel altijd nog worden verhuurd onder de noemer ‘studio’, dus ook die zal ik goed in de gaten moeten blijven houden.

Nou goed, het ordenen lukt dus aardig, maar tegelijkertijd bevestig ik ook wederom aan mezelf dat alles aan elkaar gelinkt is, door elkaar loopt en niet op zichzelf staat.  Als het dat nog niet zo is, weet ik wel ergens op een vergeten verdieping een stoffige internetverbinding te vinden die mij terugbrengt naar een herinnering van 25 jaar geleden of dat ene wat ik 3 maanden geleden een keer tegen iemand zei. Dus al die kamers hebben sowieso geheime deuren, ramen en van die politiebureau spiegels..en dat is prima. Je hoeft het niet allemaal in 1 oogopslag te zien.

Ik wil dit gegeven niet langer een reden laten zijn om niet gewoon te beginnen met het uitschrijven van het interieur van een van die kamers, of een deel daarvan. Ik ga jullie in mijn posts gewoon stuk voor stuk in een chaotische bezichtiging proberen mee te nemen in een van de zovele ruimtes, terwijl ik jullie tussendoor naar binnen laat gluren bij een van de andere kamers, gecombineerd met random geluidsfragmenten en rare beelden die net iets te hard en fel op je afkomen. Ook zal ik hier en daar geheimzinnig doen over kamers waar nog een dik slot op zit (wellicht is het horen van jullie ervaringen wel de geheime code).

Grote kans dat die kamers er de keer daarop dat ik jullie een rondleiding geef wel weer heel anders uitzien (“had gezegd dat jullie langskwamen, dan had ik opgeruimd”), er een kamer bij is gekomen of verdwenen. En dat is ook okè.

Niets staat vast, alles is veranderlijk. Gelukkig maar, anders zaten we nu allemaal nog op wit leren banken uitgedroogde plakjes leverworst naar binnen te schuiven.

Heel regelmatig vraag ik me af hoe de gedachtenstroom bij anderen eruit ziet. Gaat het bij jullie ook altijd door? Voelt het bij jullie ook als een flatgebouw waar altijd het licht aanstaat en de main switch onvindbaar is? Ik bedoel, het lukt me gelukkig regelmatig om het licht in een aantal kamers te dimmen, maar er is er altijd wel 1, of meer, waar het felle TL licht constant doorknippert.

De afgelopen periode heeft dit helemaal extreme vormen aangenomen, nu er veel minder externe afleiding is en ik, zoals iedereen, een groot aantal van m’n uitlaatkleppen tijdelijk kwijt ben.

Ik slaap veel lichter, droom naar mijn idee veel meer en ben ik echt pro aan het worden wat betreft overdenken.

Maar voor mij werkt het bezig zijn met LFIA dus heel erg, helpt het feit dat ik structuur heb in m’n leven door mijn fulltime baan en heb ik ook heel veel baat bij meditatie en yoga*, dus eigenlijk zou ik moeten proberen me daar ook echt vaker toe te zetten.

Daarnaast zal ik heel eerlijk toegeven dat ik merk dat ook alcohol m’n chaos wat naar de achtergrond drukt, maar gezien mijn verslavingsgevoeligheid probeer ik ook echt om dit te beperken tot het weekend -ja dat weekend begint soms al woensdag; ik maak ‘m maar alvast, dan hoeven m’n vrienden dat niet te doen-.

Hebben jullie nog (gezonde) tips om de formule 1 race door het appartementencomplex waar het licht altijd aan staat en waar altijd wel iemand een feestje aan het vieren is, wat meer in slow motion af te laten spelen of zelfs soms even helemaal af te kunnen sluiten?

Ik ben heel benieuwd. In onze discord hebben we een #support channel waar je deze tips eventueel zou kunnen delen. Gil als je de link wilt, dan spreken we elkaar daar.

*hier ben ik trouwens dus echt heel enthousiast over; in m’n vorige stukje benoemde ik ook al dat ik bezig ben met punk rock yoga en dat plan vormt zich steeds meer. Wil je nu al meer horen over waarom ik denk dat echt iedereen baat kan hebben bij yoga (ja ook jij met je allergie voor bomenknuffelaars), stuur me een berichtje.

Soundtrack: Life Long Tragedy- Explaining a Feeling

(Beide foto’s zijn gemaakt door de geweldige Tessa)

[wieisdemol2022]

Hints aflevering 3

Elke week sporen wij het internet af naar de beste hints en tips van de afgelopen aflevering en proberen wij alle hints te verifiëren. Heb je hints? Stuur deze vooral op, dat wordt erg gewaardeerd! Hier de hints van aflevering 3: Vanaf hangen.

Titel De titel van deze aflevering is ‘Vanaf hangen’ en in het woordenboek krijg je hier geen eenzijdige betekenis van maar het betekend in de volksmond iets van: afhankelijk van. Bijvoorbeeld in de zin : Het hangt er van af wat je wilt zeggen, dit kan je ook schrijven als: afhankelijk van wat je wilt zeggen. Genoeg geNederlandst, enkele hints met deze titel zijn: -        De titel kan de volledige aflevering omtrekken, zo zijn de kandidaten in opdracht 1 als bij opdracht 3 afhankelijk van elkaar. Het kan dus zijn dat de kandidaten die een hang-kamer duo vormen extra verdacht zijn. Dit is Lakshmi, zij is in opdracht 3 afhankelijk van de kajakkers en is als enige met een kajakker een duo geweest tijdens opdracht 1. -        Maar in opdracht 3 hangen de vier zonder hoogtevrees ook letterlijk aan een gebouw. De mol kan dus heel goed één van hen zijn: Splinter, Joshua, Lakshmi of Rocky -        Om dit nog uit te breiden heet opdracht 3 ‘De rode draad’ en de kandidaten die letterlijk aan een rode draad hangen zijn Joshua en Splinter. Lakshmi en Rocky abseilen via een witte draad -        In de biecht tijdens opdracht 3 zegt Splinter dat hij “afhankelijk’ was van één hand, hij neemt dus letterlijk de vertaling van vanaf hangen in zijn mond.

Positie van de mol Wij vinden een handig hulpmiddel om de mol te ontmaskeren om na te denken over de positie die de mol in het spel zou innemen. Als ik de mol was, en mijn taak is het om zo min mogelijk geld in het laatje te brengen en anderen te saboteren zonder ontmaskerd te worden, hoe zou ik dan te werk gaan? En welke kandidaat neemt eenzelfde positie in?  

In opdracht 1 zijn de kandidaten afhankelijk van elkaar. Je kan jezelf de vraag stellen: hoeveel geef je bloot. Maar ook hoe opzichtig ga je dat spelen? Dit omdat iedereen elkaars antwoorden kan zien en ook kan zien of je gelogen hebt of niet. Voor de verandering laten de makers de motivatie om te ontsnappen extra groot zijn door er een joker aan vast te leggen. Dit gebeurt niet vaak en zou de mol al helemaal van zijn/haar tegenkandidaten moeten scheiden. Charlotte en Renée geven alles eerlijk aan en weten te ontsnappen en zijn dus niet verdacht, zelfde geldt voor Joshua (en Marije). Want als mol kan je hier héél makkelijk op je privacy spelen en zo geld uit te pot halen. Dit is wat we bijvoorbeeld Splinter zien doen, hij heeft het vaakst gelogen. Maar ook zijn duopartner Rocky en Lakshmi zijn hierbij verdacht.

In opdracht 2 en 3 moet allereerst de keuze gemaakt worden tussen één van de kandidaten in de binnenvaart, en één van de kandidaten zonder hoogtevrees. Zoals ik in de post van opdracht 3 al heb gefilosofeerd kunnen de kandidaten van Binnenvaart alleen mollen door op het geld aan te sturen en ervoor te zorgen dat de kandidaat aan de andere kant weet dat er in dat kokertje geld zit. Dit maakt de kans dat de kandidaat ook daadwerkelijk geld pakt voor een vrijstelling groter. Hierbij is Renée vooral verdacht. Zij dringt aan op het gaan voor geld en geeft Rocky (als enige voor zover we kunnen zien) aan waar er precies geld in zit. De kandidaten zonder hoogtevrees zijn daardoor dus extra verdacht. Dit zijn Joshua, Splinter, en Lakshmi. En ik heb hier Rocky weggelaten omdat zij op een heel makkelijke manier toch €2000 in de pot heeft gebracht.

Wie is de mol niet? Een andere manier om achter de identiteit van de mol te komen is ook om andere kandidaten te elimineren als mol, niet alleen de kandidaten die afgevallen zijn, maar ook de kandidaten die zich bewezen hebben in de aflevering meer kandidaat als mol te zijn.  

Zoals vorige week aangegeven vind ik Joshua niet verdacht. Dit komt vooral door zijn opzichtige mollen en dat hij letterlijk aangegeven heeft dat hij het fijn zou vinden als hij door Splinter verdacht gemaakt wordt, dit wil de mol niet. Hier ga ik Rocky aan toe voegen. Naast het feit dat ze vorige week €400 in de pot heeft gebracht bij de Blacklight Ballerina opdracht, heeft ze nu nog eens €2000 in de pot gebracht. €2000 die super makkelijk uit de pot had kunnen blijven als ze het kokertje met geld had gehouden en de jokers aan Renée had gegeven. Rocky en Rocky alleen is hier verantwoordelijk voor want de rest van de kandidaten (Joshua, Lakshmi en Splinter) kozen wel voor hunzelf.

Rode draad Elk jaar proberen we een soort rode draad door de afleveringen terug te vinden. In het jaar van Susan Visser waren er bijvoorbeeld veel vissen en vissers te zien. Zo proberen we elk jaar te kijken of er wellicht een terugkerend thema is waar we een hint naar de mol uit kunnen halen.  

Laat ik beginnen met de joker-theorie. Want, we zagen in opdracht 2 de joker-kaart weer terug komen. Zoals jullie vorige week al hebben kunnen lezen is deze theorie tot nu toe aan 3 kandidaten gelinkt: -        Lakshmi: door haar haar en de gelijkenis met Harley Quin, vriendin van de Joker, maar ik zag dat haar kaaklijn ook aan de joker gelinkt werd. -        Roxanne “Rocky” Hehakaija, dit omdat Roxanne “Rocky” Ballantine een personage uit de film Batman is. -        Joshua, dit omdat hij een aantal keer zijn “evil” lach laat horen, dit lijkt overeen te komen met de lach uit de leader. Maar ook omdat hij op Insta een foto laat zien met hem en zijn zoontje verkleed als Batman. En.. omdat hij zichzelf deze aflevering zelfs met Batman vergelijkt.

En herinner je nog dat ik zei “De mol staat nooit voor joker”. Er zijn in aflevering 1 een aantal kandidaten die niet voor joker stonden, dit waren Rocky, Marije en Renée. Deze aflevering zien we Charlotte voor joker staan (letterlijk voor de joker-kaart) en dus geldt dit nogsteeds als een goede hint voor één van deze kandidaten.

Dan is er nog een tweede rode draad om in de gaten te houden: die van de klokken. Deze aflevering is het horloge in beeld gekomen en ik weet niet heel goed wat hier aan hint uitgehaald moet worden. Ik heb zelf gekeken naar de tijden op de klok en horloge. Zo staat onderstaande klok op 12:50 en als je in aflevering 2 naar 12:50 minuten in de aflevering gaat, dan zie je nét Charlotte in beeld die begint te praten. De horloge van deze aflevering staat op 09:00 en als je naar die tijd gaat zie je wel Charlotte in beeld, maar is het Renée die praat… en op 21:00 is het Lakshmi die nét in beeld komt en praat… nog niet echt een pijl op te trekken dus maar wat vinden jullie? Zou dit een hint kunnen zijn?

Overige hints -        In opdracht 1 is de kledingkeuze van Lakshmi opvallend. Zo lijkt ze een Kill Bill geïnspireerd pakje aan te hebben en lijkt ze in een Kill Bill geïnspireerde kamer te komen. En hoewel mijn tunnel diep is, moet ik deze weerleggen want de kamer waar zij en Florentijn in zitten is geïnspireerd op de film Faster, Pussycat! Kill! Kill!

-        Splinter is verdacht tijdens opdracht 1, dit omdat hij het vaakst een foutief antwoord geeft en zo de kans dat hij en Rocky ontsnappen echt enorm verkleind. Daarnaast zegt hij bij binnenlopen van de kamer ‘Holy MOLy’, iets wat out-mol Thomas Cammaert ook zei in zijn seizoen als mol. Dit was toen een officiële hint. -        Ook is Splinter opvallend in zijn woordkeuze. Na de 9  uur op de horloge zegt Splinter namelijk dat dit kan komen omdat er ‘9 medekandidaten zijn”, er zijn alleen 9 medekandidaten als jij de mol bent. Geeft Splinter hier dus mee aan dat hij de mol is? -        Rocky lijkt in de eerste opdracht bij de vraag Wie is de Mol? Eerst haar eigen naam aan te klikken voordat ze Joshua aanklikt. Wellicht wil ze hiermee zeggen dat zij de echte mol is. -        Alle hints uit de kamer zijn door Joshua (en Marije) overhoop gehaald. Hier wordt de focus op Joshua gelegd maar we weten niet welke rol Marije hierin gespeeld heeft. Het heeft echter niets opgeleverd sinds de twee ontsnappen en vrij simpel €500 in de lade brengen (en dit is wel door Joshua), een anti-mol hint dus.

-        Check ook even deze geheime hint naar Joshua. Voor mij een beetje vergezocht en de O van de letterbak is niet zuiver, dus wat mij betreft geen beste hint, maar leuk gevonden is hij wel!

-        Dan nog de hint naar Marije: het wachtwoord bestaat uit 12 letters, Marije Knevel heeft ook 12 letters in totaal. Maar als dat nog niet opvallend genoeg is, op zowel de kandidaten-pagina en de leader is Marije nummer 6 en 6 + 6 maakt natuurlijk ook 12. -        Ik heb geprobeerd uit opdracht 2 een hint te halen en die was er niet echt. Maar wellicht kunnen we eentje halen uit de teksten die de oud-mollen benoemen tijdens de opdracht. Hierbij gaat het vooral over zintuigen. Je kan zintuigen linken aan Lakshmi, Rocky en Joshua, maar vooral de link met Marije valt op. Zij geeft namelijk in haar voorstelvideo aan te willen “voelen” wie de mol is. -        Tijdens opdracht 3 lijken Marije en/of Charlotte voorkennis te hebben. Zo zegt Renée “Hang je al” terwijl het niet duidelijk was wat de kandidaten moesten doen. Charlotte zegt op haar beurt dat ze denkt dat hij ergens hangt en “of hij al langs een kokertje is gekomen”. Of we hebben niet gehoord dat Splinter haar de opdracht uitlegt, of ze heeft voorkennis over de kokertjes die de kandidaten moeten verzamelen. -        Charlotte maakt zich nog meer verdacht door haar (enig verdiende joker deze opdracht) weg te geven aan Splinter. Nu had ze er nog twee van opdracht 1, maar goed, een mol heeft geen joker nodig trouwens. -        Zelfde argumentatie geld voor Marije, die maar één joker overhoudt nadat ze er één aan Lakshmi geeft. -        Seizoen 21, 21ste mol, 21 als wachtwoord en 21 op het gebouw. Er komen veel 21’en voor deze aflevering. En dit kan maar zo een hint zijn naar Lakshmi. Die is geboren op 17 april (17-04) en als je deze getallen bij elkaar op telt krijg je 21! Lijkt een beetje in het wild geschoten, maar een versie van deze hint is al eerder voorgekomen bij WIDM.

-        Vorige week sloot ik af met een vergezochte hint naar Marije, daar gaan we deze week mee verder. Zo leek ze vorige week in een biecht WIDM te spellen (“Waar Is Dit Misgegaan”). Maar, het schijnt dat Marije al eerder een geheim bericht in haar biecht heeft gestopt. Zo heeft ze tijdens haar introductie gezegd: “Mijn strategie voor Wie is de Mol? is eigenlijk om zo dicht mogelijk bij mijzelf te blijven. Ook niet de andere versie van mezelf te laten zien. Lekker fanatiek dat spel in te gaan…” en spelt daarmee MOL. Is dit het begin van de Marije mol-biechten? We houden het in de gaten!

Zijn jullie nog hints/tips opgevallen die wij hebben gemist? Laat het ons weten!

[offtoljubljana]

124. BTC is zo lelijk

29/06/2020

Het is 18:40 en ik luister nog steeds naar Ultimate glee playlist en ik eet instant Kimchi noodles als avondeten, want ik heb echt geen zin om te koken.

Ten eerste, kijk eens hoe goed dit staat:

Ik wilde ook een screenshot van de 10 van GLINT, maar ik kan niet inloggen op VIS (het online platform van Faculty of Arts, FDV is die van Social Sciences). Geen idee waarom dat niet kan. Ik heb het wel op mijn Transcript of Records staan, maar aangezien dat zo’n “officieel” document is, ga ik daar geen screenshot van maken.

Hmmmm, als ik Sociologie nu ook nog met een 10 zou halen, dan kom ik naar de RU met alleen maar 10′en. Dat is een goed gevoel. Helemaal zen.

Alle villagers zijn geweldig in yoga.

Gisteren ben ik dus enigszins begonnen met Sense8. Zoals ik zei, ik heb de serie nooit echt gekeken, want er is te veel geweld en te veel seks (heel veel seks), maar Netflix laat thumbs zien tijdens het scrubben, dus ik probeer gewoon die scène’s over te slaan. Het is tot nu toe grotendeels gelukt. Ik kijk deze serie wel in een rare volgorde. Ik ben namelijk begonnen bij seizoen 2 aflevering 12 (de laatste aflevering) en toen seizoen 2 aflevering 9, 10, 1, 6 en als laatste 11. Ja. Logica. Ik denk dat ik vandaag 2, 3, 4, 5 en 7 ga doornemen en misschien seizoen 1 morgen.

Deze serie was onverwachts geannuleerd, dus niet alle storylines hebben een einde gekregen. De enige reden dat we toch nog aflevering 12 hebben gekregen, is wegens wereldwijd digitaal protest. Fuck you Netflix.

Oh en er zijn ook weer 2 quarantaine/stay-at-home musicals bijgekomen: Kinky Boots en Everybody’s Talking About Jamie. Hamilton heeft nog een video gedaan. Inmiddels heb ik een playlist. Enjoy. 

Nu naar vandaag.

Zoals de titel al zegt: vandaag ging ik naar BTC. Ik nam de bus en het duurde maar 30 minuten, want ik had nu een andere overstap. Voor de lockdown duurde het namelijk ong. 50 minuten wegens een shitty overstap. Was deze manier altijd al mogelijk? Waarom wist ik dit niet?

(Oof. Cough Syrup speelt nu af.)

BTC klonk als een goed idee wegens de hitte. BTC is namelijk overdekt, dus er is airco. Ik nam de kleine (!) bus en toen ik op BTC aankwam, herinnerde ik hoe lelijk deze plaats is.

Ook herinnerde ik me dat het grotendeels bestaat uit kledingwinkels. Gebouw A staat nog steeds vol met goedkope gala kleding, maar er lijkt nu nog meer leegstand. Misschien zie ik dingen. 

Ik was dus opzoek naar iets kleins voor vrienden in Nederland en ik zeg het meteen: die missie is mislukt.

Bij de Mueller had ik even overwogen om een steen met “beste zus” in het Sloveens te kopen, want ik wilde ook iets voor Lu, maar ik vond het toch iets te tacky. In de Mueller werd ook met me geflirt, dus dat is de 3e keer in mijn leven. Hij zei dat ik een mooi lichaam had, maar toen ik zei dat ik 17 was (lmao), was hij respectvol genoeg om te stoppen. Hoera, geen creep! Hopelijk heeft hij een leuke dag gehad.

Er hingen ook Nintendo Switch Joy-Cons bij de Mueller, maar alleen lelijke kleuren. Het was wel maar €75 euro, maar neon-paars en neon-oranje? Nope. Gelukkig geen impulsieve koop. Deze impulsiviteit zou tenminste meer logica hebben dan mijn vorige gedacht: Zwitsers zakmes. Ja, ik zag een paar dagen geleden een paar coole zakmessen. Do not judge.

Ik heb wel een lelijke hoed bij de TEDi gekocht, want ik ben dus geen fan van de zon. Mijn zwarte haar is er ook geen fan van.

Uiteindelijk hoopte ik om meer succes te vinden in City Park, het overdekte winkelcentrum (en ja, het was dus geen succes). Ik heb een bikini bij Primark gekocht aangezien ik die van mij ben vergeten in Heerlen en ik ga misschien weer naar het strand.

In real life. Niet in Animal Crossing:

Normaal ben ik niet de grootste fan van de Primark (en hilarisch genoeg heb ik net een enquête van de uni ingevuld voor een onderzoek over duurzaamheid en mijn mode koopgedrag), maar ik had dus laatst al een bikini gekocht. Ik ben gewoon een idioot. Het is ook duur. Bij de “goedkope” H&M ben je zo €30 kwijt. Nu ben ik dus €5 kwijt.

Ik was dus net op tijd, want toen ik de Primark uit liep, stond er een hele rij. Bewaking was het aantal bezoekers aan het reguleren wegens social distancing. 

Ander enigszins ongerelateerd iets: sanitaire handgel stinkt zo erg. Tot nu toe heb ik alleen alcohol-gebaseerde vloeibare spul gebruikt en die gel is zo vies. Ach ja.

De kunstwinkel had hier ook een filiaal en ze hebben hier wel Van Gogh waterverf! Dat kwam goed uit, want mijn payne’s grey is bijna op en dat is de enige kleur van mijn originele twaalfdelig palet dat ik niet dubbel heb. Niet alleen dat, maar series 2 Van Gogh is hier de helft van de prijs? De metallics en de iridescent verf is normaal meer dan €4, maar hier was het €2,40 of zoiets. Dus uh, ik heb brons gekocht en nu heb ik de set compleet: brons, zilver, goud. 

Ik ben naar nog wat winkels geweest in de hoop voor iets leuks, maar er zijn dus grotendeels kledingwinkels. Er is ook Swarovski en ik weet dat Lulu dat zou waarderen, maar mijn portemonnee zou dat niet waarderen. 

Uiteindelijk kocht ik was eten bij de Spar, want het was 16:00, maar oké: maskerplicht. Er is dus maskerplicht in openbare overdekte plekken. Iedereen heeft dus ook maskers op, ook al zijn er veel idioten die het niet over hun neus doen. Die maskerplicht geldt dus overal behalve bij eetgelegenheden??? 

Dit winkelcentrum kan je vergelijken met zo’n winkelcentrum in Italië: mega groot, dus ook veel restaurants. Blijkbaar heeft City Park de enige Burger King in het hele land. Maar al die restaurants bevinden zich in City Park en het is logisch dat mensen geen masker op hebben tijdens het eten.

Zo krijg je dus dat je in een plek zoals de Burger King geen masker op hoeft, maar als ik een meter verderop sta, buiten het Burger King deel, moet ik het wel dragen. Dit is niet mijn foto, maar de foto van de City Park site, maar zo ziet het er dus uit:

Je snapt wel wat ik bedoel. 

Dit is geen shade naar maskerplicht of zo, want ik vind het juist goed en ik vind het raar dat Nederland nog steeds zo chill is qua maskers, maar het is shade naar deze rare regels. Ik vond het toch een beetje raar, dus ik besloot om buiten mijn wrap op te eten.

BTC heeft geen enkele zitgelegenheid buiten, tenzij het een deel van een terras is.

Ah. Uiteindelijk stonden er een paar betonnen blokken om auto’s die in de winkel willen rijden tegen te gaan, dus daar ging ik maar zitten. De foto die ik boven gepost heb, is vanaf dat punt. Het is een lelijk uitzicht. Ik had ook dit gekocht:

Ja, wazige foto. Ik had het door, maar ik kreeg het maar niet scherp. Ik zag dit eerst in de Maxi Mercator toen ik die smoothie ging zoeken. Ik wilde het wel proberen en drinken kopen is goedkoop hier. Het was lekker.

Inmiddels begon het te regenen. Dit was verspeld en ik keek er naar uit, want dan zou de temperatuur ook dalen. Ik besloot om even door Big Bang te lopen terwijl het regende. Ze hebben coole Joy-Cons, maar voor €89!!!! Dat is €10 boven de standaard verkoopprijs (Mueller had €4 korting). Pfffffff Big Bang. 

Toen ben ik ook even naar de Asia shop gegaan in hoop voor een cadeau, maar nee, ze hadden alleen servies. Dus toen kocht ik instant noodles Kimchi smaak. Dat is nu mijn avondeten.

Het is lekker. Ik hou van Kimchi. 

Er lag ook een video game winkel tegenover de Asia shop en daar hebben ze ook de goede Joy-Cons. Hoe kan dat. Die dingen zijn nergens te vinden in Nederland.

Ik besloot om maar naar huis te gaan en ik nam de bus. Inmiddels was de regen weg en het was lekker weer, maar ik had geen zin om te fietsen met tassen. BTC heeft namelijk ook city bikes en het is ong. 3 km naar huis. De bus neemt gewoon een omweg.

Maar ik was lui.

Er is dus ook maskerplicht op de bus en op een moment stapte een jongeman in zonder masker. De buschauffeur sprak hem erop aan en hij zei dat hij zijn masker ging opdoen, maar hij vond het niet snel en hij liep door. De chauffeur reed niet door en hij stapte zelf weg van het stuur om die man alsnog aan te spreken. Uiteindelijk vond die dude zijn masker, maar ik dacht al: “Oh, dadelijk mis ik mijn mega korte overstap bij Bavarski dvor!”

En ja hoor. Toen de bus de hoek om ging, reed lijn 14 weg. Bedankt maskerloze dude. Gelukkig rijdt lijn 8 weer en die kon ik ook nemen. Ik moest gewoon 10 minuutjes wachten, maar alsnog: een grote fuck you naar maskerloze dude. Het gebeurt vaker dat mensen hier pas de maskers op doen als ze in de bus zijn. Waarom? Je kan het ook opdoen voordat je instapt.

Maar ja, ik ben uiteindelijk thuis gekomen en het was zelfs koud buiten, want de wind was heftig. Om eerlijk te zijn was het wel fijn na een week rond de 30 graden. Nu ga ik Sense8 kijken.

Have a cat.

[chaimassuperblogworld]

Goedenmiddag lieve bloggertjes 🥰

Om deze mooie dag te starten heb ik heerlijke wafels gebakken voor bij het ontbijt.👩🏼‍🍳 (ze zijn suikervrij! Dus eentje extra kan geen kwaad 🤣).

Vandaag wil ik het hebben over geluk. ☘️ Ik ben altijd van mening geweest dat je geluk zelf maakt. Wanneer je je omringt met mensen die het goede uit jou halen ga je automatisch gelukkig zijn. En dat is juist het mooie eraan. Geluk dat je deelt met diegene die je liefhebt. 🌹❤️Denk maar aan familie, vrienden etc..

Soms denk ik waarom we eigenlijk bijna niet gelukkig kunnen zijn of niet willen zijn. We stressen om het kleinste ding dat er gebeurd. (In dit geval ben ik dit gewoon) en dat is een werkpunten voor mij waar ik tijdens deze quarantaine toch al aan heb gewerkt. Ik heb eindelijk de klik gemaakt om te genieten van elk moment in het leven. Het leven is te kort om dat door andere te laten verpesten.😆

Ik kan zelf echt genieten van de simpelste dingen in het leven. Een wandeltocht en genieten van de zonsondergang is bijvoorbeeld al genoeg voor mij. 💖🌅

Gisterenavond heb ik ook zelf Ice coffee proberen te maken en om eerlijk te zeggen is het vrij goed gelukt. 😜☕️

Dit was het dan weer voor vandaag! 😊

TIP: Ik weet dat dit prachtige weer ons naar buiten lokt maar probeer dit dan toch op een veilige manier te doen. 😇

#WaffleDay #SafetyFirst #Geluk #Family❤️

#NogEvenVolhouden #WeCanDoIt

[scarfissh]

Fijn om door uw body dysmorphia alles 10 maten te groot te bestellen zodat je zeker niet moet voelen dat iets niet zou passen om daarna alles te moeten terugsturen omdat het te groot is of gewoon echt niet staat door mijn foking lelijke lichaamsvorm ook waarom staat alles zwart direct super gothic met donker haar bij mij ik voel me echt ongelukkig, en niemand begrijpt dat want je bent toch ‘knap’ maar besef dat helpt me echt niets want dat klinkt zo ongeloofwaardig ik zie mezelf ook en ik kan mezelf misschien ‘anders’ zien maar ik ben niet dom en ik zou me er echt moeten bovenzetten ofzo want eerlijk het is echt belachelijk dat ik hier zo een probleem over maak echt maar ik ga mezelf echt nooit kunnen accepteren haha wat denk ik zelfs als ik daar op blijf hopen of hoe de fock zijn er mensen die hier iets in zagen echt levende bewijs dat er toch echt nog mensen zijn die voor persoonlijkheid boven uiterlijk gaan hih en ik klink super self pity maar idc even ik ga even in een bolletje in mijn bed kruipen en proberen om niet heel mijn huid open te krabben of mijn haar af te knippen en ik wil dat niemand me ziet voor een maand of twee ofzo ik heb echt geen zin meer in mijn fake body positivity ik walg van mezelf doei x

[celineincoimbra]

Welke kwaliteiten en werkpunten heb ik als lerares?

Basiscompetenties

1.      Basiscompetentie 1: De leraar als begeleider van leer – en ontwikkelingsprocessen.

Aan het begin en tijdens de stage moet ik nog dieper ingaan op de beginsituatie van de kinderen. Tijdens de vorige stages noteerde ik meestal globale kenmerken van de leerlingen – en klasgroep, waardoor ik op bepaalde momenten onvoldoende de kinderen kon gaan begeleiden.

Tijdens deze stage wil ik daar wel extra op gaan inzetten. Gedurende de eerste twee weken van de stage ga ik echt intensief de kinderen en de groep in het algemeen observeren. Daarnaast wil ik ook de kinderen individueel kunnen aanspreken, zodat ik op die manier ook andere interesses van hen te weten kom. Ten slotte ga ik ook nog in gesprek met de mentor(en) om de informatie over de individuele leerling en de klasgroep aan te vullen. Op die manier wordt mijn beeld over de groep en het individueel kind al beter gevormd en kan ik het tijdens de stage eventueel nog aanpassen.

Daarnaast vind ik van mezelf dat ik telkens realistische doelstellingen opstel voor een les. Daarbij probeer ik dan ook telkens de bijpassende werkvorm – en groeperingsvorm te kiezen. Ik merk(te) vaak op in mijn lesvoorbereidingen dat ik koos voor een meer klassikaal gerichte aanpak. Daarbij kon ik dan eerst de leerlingen sturen/bijsturen waar nodig voordat ze effectief zelfstandig aan het werk gingen. Ik merkte bij mezelf en de leerlingen dat deze aanpak niet altijd werkte. Daarom vond ik het ook goed om in differentiatiegroepjes te werken. Op die manier kreeg iedere leerling de gepaste instructie en begeleiding en konden ze eventueel zelfstandig aan de slag. Deze aanpak zal ik blijven hanteren en daarnaast zal ik ook minder gebruik maken van klassikale werkvormen als dat niet nodig is.

2.      Basiscompetentie 2: De leraar als opvoeder

Deze basiscompetentie kun je op verschillende manieren aanpakken. Ik vind het toch belangrijk om er tijdens de observatiedagen en tijdens de stage goed over na te denken en over in gesprek te gaan met de mentor. Op die manier kun je aan het begin van je stages onmiddellijk inzetten op dat positief klasklimaat. Tijdens de stage zelf kun je eventueel die aanpak wijzigen als je merkt dat het toch niet de juiste is.

Aan het begin van de week vind ik het heel belangrijk om als klasgroep te starten met een kringgesprek. Op die manier toon je als leerkracht interesse in de activiteiten van de leerling. Daarnaast stimuleer je de leerlingen ook in hun taalontwikkeling en de durf om te spreken. Als laatste stimuleer je ook de relatie tussen de leerlingen, want soms mogen de leerlingen nog bijvragen stellen nadat die ene leerling vertelt heeft. Ik vind dat ik hier zelf ook wel in gegroeid ben. Aan het begin van de opleiding ging ik niet echt dieper in op de verhalen van de leerlingen of spendeerde ik niet veel tijd aan het kringgesprek. Naarmate mijn stages vorderden begon ik wel in te zien dat die kringgesprek een belangrijke rol spelen zowel voor de leerkracht, leerling en de klasgroep.

Daarnaast probeer ik ook telkens iedere leerling op een gelijkwaardige manier te behandelen, aan te spreken,… Tijdens mijn vorige stage stond ik in een klas met meer dan de helft anderstalige leerlingen. Mijn mentor vertelde vooraf enkele achtergrondverhalen van de leerlingen die me wel deden schrikken. Tijdens de stage zelf heeft dit geen invloed gehad op mijn gedrag tegenover die leerlingen. Ik gaf iedere leerling in de klas gelijke kansen en probeerde ook iedere leerling te helpen waar ik kon. Ook probeer ik erop te letten dat ik de leerlingen meer zelfstandig aan het werk zet, maar zoals hierboven vermeld is dat nog een werkpunt. Tijdens deze stage in Coïmbra zal ik daar zeker aan kunnen werken, omdat de leerlingen de kans moeten krijgen om zelf te exploreren en zo hun eigen ontwikkeling te stimuleren.

3.      Basiscompetentie 3: De leraar als inhoudelijk expert  

Ik vind deze basiscompetentie wel een heel belangrijke in functie van de leerkracht. Toch merk ik bij mezelf op dat ik soms nog te weinig kennis over iets bezit. Dit was vooral in de 2de en 3de graad van de basisschool. Ik bezit wel voldoende kennis over de inhouden die ik aanbreng in de klas, maar kan de leerlingen nog te weinig uitdagen met nieuwe informatie over die inhouden. Daar wil ik me in de toekomst toch verder op focussen. Op die manier breid ik mijn eigen basiskennis uit met nieuwe informatie. Daarna kan ik die informatie op een correctie manier vertalen naar de leerlingen toe en worden ze zelf meer uitgedaagd tot het uitbreiden van hun kennis.

4.      Basiscompetentie 4: De leraar als organisator

In het 1ste en 2de jaar van de opleiding vond ik het heel moeilijk om voor de stage een planning te maken. Dit had dan vooral te maken met inplannen van het maken van de lesvoorbereidingen, het opstellen van de brief,… Tijdens een reflectiegesprek had ik dan enkele tips gekregen van de lector en wist ik voor de volgende stage een haalbare planning op te stellen. Dit gaf me zeker voldoening om door te zetten. In het derde jaar ben ik van die planning afgestapt en maak ik telkens de lessen per vak. Ik merk voor mezelf dat dit vlotter verloopt en dat ik op het einde van de dag ook bereikt heb wat ik wou bereiken.

Dan tijdens de stage is het natuurlijk ook belangrijk om je dagverloop correct in te plannen, je tijdsverloop,… Daar heb ik ook lange tijd moeite mee gehad. Ik heb verschillende dingen geprobeerd om mijn lessen binnen de tijd af te ronden, maar toch bleek dit niet te werken. Volgens de mentoren bleek het een beginnersfout en daar hadden ze dan ook volledig gelijk in. Tijdens mijn laatste stage is het gelukt om mijn lessen en activiteiten telkens binnen de tijd af te hebben. Op die manier had ik nog eens tijd om iets leuk te doen of eventuele dingen af te werken.

5.      Basiscompetentie 6: De leraar als partner van de ouders/verzorgers

Tijdens de voorbije stages ben ik niet zoveel in contact gekomen met de ouders van de leerlingen. Ik stelde wel telkens een brief op voor de ouders en gaf hen ook de optie om mij te contacteren als er eventuele vragen of opmerkingen waren. Daar heeft er helaas nooit een ouder op gereageerd. Ook probeerde ik ook zoveel ’s morgens op de speelplaats te staan en de ouders een ‘goeiemorgen’ te wensen. Op die manier kon ik het ijs toch al een beetje breken en had ik af en toe wel eens een kort gesprek met de ouders. Daarnaast heb ik al eens het voorval gehad om een ouder te melden dat er iets gebeurd was met het kind. Tijdens een bosactiviteit was het kind gekwetst geraakt door een tak in zijn oog te krijgen. Dit werd veroorzaakt door een ander kind van de klas. Ik nam hierbij de verantwoordelijk om dit ’s avonds te melden aan de ouder. Dit werd helaas niet goed opgevangen door de ouder, waarbij ik hem moest doorsturen naar de directie. Hierbij merk ik wel op dat communicatie met ouders een werkpunt blijft. Ik hoop daarbij in de toekomst wel meer de ouders te bereiken, ook via oudercontacten. Op die manier weten ze ook dat ze mij kunnen aanspreken als ze iets willen zeggen, vragen,…

Internationale competenties

1.      Globaal engagement

(3.2           een eigen mening vormen over maatschappelijke of internationale onderwerpen)

De laatste jaren ben ik toch meer de actualiteit gaan volgen dan vroeger. Dit komt waarschijnlijk ook door het volgen van deze opleiding. Op die manier kan je telkens meegaan in de gesprekken in de leraarskamer of kan je klassikaal bepaalde onderwerpen aangaan die zeer sterk aanwezig zijn in de actualiteit. Zo vond ik ook dat het onderwerp ‘migratie’ de laatste jaren niet weg te denken was uit de actualiteit. Elke dag vind je er wel iets over terug in de krant of wordt het bespreekbaar gemaakt tijdens de nieuwsuitzending.

Eerlijk gezegd had ik in het begin niet echt een eigen mening over dat onderwerp, omdat ik er ook niet vaak mee werd geconfronteerd. Toen ik me er verder in ging verdiepen zoals het lezen van de artikels in de krant, het volgen van de nieuwsuitzendingen,… kreeg mijn mening toch al wat vorm. Een belangrijke factor hierbij is ook dat ik mijn opleiding ben beginnen volgen in Kortrijk, een multiculturele stad. Daar heb ik ook telkens stage gelopen in verschillende scholen en dus vaak in contact gekomen met anderstalige kinderen en ouders. Die mening die ik toen niet had of die vaak gevormd werd door berichten uit de media, mening van vrienden of familie,… Die heb ik nu wel. Op dit moment kan ik een objectieve mening vormen over dat onderwerp.

Ik kan hierover ook een mening vormen, omdat dit maatschappelijk thema me wel interesseert en ik denk dat dat ook belangrijk is als je echt een gefundeerde mening wilt vormen over zo’n bepaald thema. Daarom wil ik ook nog blijven de actualiteit volgen. Op die manier kan ik nieuwe maatschappelijke/politieke thema’s ontdekken en kan ik daarbij wel eens over mijn eigen mening nadenken. Zo kan ik eventueel ook in gesprek gaan met andere mensen rondom me die een andere mening over dat onderwerp hebben. Op die manier leer je bij van anderen en kan ik eventueel mijn mening herzien.

2.      Persoonlijke groei

Voordat mijn internationale ervaring begint, vind ik het belangrijk om even na te denken waar ik op dit moment al sta en waar ik in de toekomst eventueel nog kan in groeien.

Op vlak van zelfstandigheid ben ik wel al gegroeid, maar zijn er zeker nog dingen waar ik kan aan werken. Aan het begin van de stages ben ik altijd redelijk onzeker over mezelf, omdat ik niet weet als mijn aanpak over bepaalde dingen wel zal overeenstemmen met die van de mentor. Dat zorgt er dan ook wel voor dat ik aan het begin van de stages me meestal afhankelijker opstel tegenover de mentor en minder m’n eigen dingen durf te proberen. Na enkel dagen verdwijnt dit en maak ik er wel meer mijn eigen ding van.

Ik zorg er ook telkens voor dat ik tijdens de observatiedagen goed het dagverloop schets die de leerkracht hanteert. Zo stel ik tijdens de stage voor mezelf een eigen dagverloop op en noteer ik er ook de eventuele administratieve zaken bij. Op die manier kan ik dat onmiddellijk overnemen van de mentor en hoeft hij/zij zich hier geen zorgen meer over te maken.

Tijdens bepaalde stages werd er eens hoekenwerk ingelast of waren er eens opdrachtjes met een doorschuifsysteem. Tijdens deze momenten merkte ik bij mezelf op dat ik de hulp van de mentor toch wel vaak nodig had. Natuurlijk zal het in de klaspraktijk niet altijd mogelijk zijn om iemand in te schakelen tijdens deze momenten. Daarom zie ik dit nog als een uitdaging voor mezelf om tijdens die momenten ook zelfstandig voor de klas te staan. Daar zal ik er wel voor moeten zorgen dat ik vooraf goed nagedacht heb over de organisatie van de groepjes, activiteiten, materiaal,… Op die manier hoef ik me daar al minder zorgen over te maken tijdens de activiteit en kan ik me echt focussen op het eventueel begeleiden van de groepjes.

Daarnaast ben ik door mijn onzekerheid in het begin ook minder geneigd om direct contacten te leggen met de collega’s binnen het team. Daar wil ik zeker nog in groeien, omdat ik dat wel een belangrijk onderdeel vind binnen de stage en in de toekomst. Natuurlijk is het belangrijk dat mijn contact met de stagementor op de eerste plaats goed verloopt, maar ik wil ook dat ik op een goede manier kan communiceren met de andere leerkrachten. Op die manier weten zij ook wie ik ben en wat ik op de school kom doen. In eventuele gevallen kan ik dan ook eens bij hen aankloppen als ik iets zou nodig hebben of iets wil vragen. Daarom wil ik er dus voor zorgen dat ik aan het begin van mijn stages direct contact opneem met de begeleiders ter plaatse of hen direct aanspreek. Dit probeer ik ook door te trekken doorheen de stage. Op die manier kan ik het contact onderhouden en na een tijdje me ook deel voelen van het team.

Ik durf niet zeggen dat ik altijd veel zelfvertrouwen heb, maar ik heb er zeker wel al meer dan vroeger. Doorheen de tijd heb ik dus al ook al meer verantwoordelijkheid op mezelf durven nemen en stel ik me ook al meer open om zelf dingen te organiseren of realiseren. Dit kwam ook aan bod tijdens mijn vorige stage. Daar heb ik gewerkt rond het thema feest en moest ik dus vooraf samen zitten met de leerkrachten van de unit om alles te bespreken. Daar heb ik dan zelf voorgesteld om de knutselhoek rond thema feest voor mij te nemen. Daarnaast was ik ook verantwoordelijk om muzische lessen rond het thema te vinden en uit te werken. Ook was ik verantwoordelijk voor een activiteit tijdens het letterfeest. Door mezelf open te stellen voor deze verantwoordelijkheid merk ik wel dat ik meer zelfzeker word tijdens en na het uitvoeren van een activiteit. Daarom zal ik me in de toekomst ook meer kandidaat stellen om dingen op mij te nemen. Op die manier krijg ik ook meer inzicht in mijn eigen kunnen en dat komt dan ook weer voordelig uit voor m’n zelfvertrouwen.

In het verleden heb ik nog niet veel flexibel moeten zijn in functie van mijn opgestelde planning. Het was wel eens voorgevallen dat de mentor aan het begin van de dag voorstelde om een andere les van rekenen te geven dan ik had voorbereid. Toen ze dat zei merkte ik wel op dat ik in het begin zenuwen kreeg omdat ik niet voorbereid was om die les te geven. Nadat ik dan samen met de mentor alles eens kort overlopen had en voor mezelf wist hoe ik het ging aanpakken, was ik al veel rustiger. Ik zal dus in de toekomst wel moeten leren dat mijn dag niet altijd zal verlopen zoals ik hem gepland had. Op die manier kan ik me ook flexibeler opstellen indien dat nodig zou zijn en kan ik ook mijn zenuwen meer onder controle houden als iets zou veranderen.

Ook sta ik zeker altijd open voor alternatieve ideeën en meningen van anderen. Tijdens het voorbereiden van mijn lessen probeer ik telkens er een beetje mijn eigen ding van te maken en niet zomaar de handleiding te volgen. Daarbij maak ik vaak gebruik van zelfgemaakte bordschema’s om iets te illustreren naar de kinderen toe of verzin ik wel eens een leuke afsluiter van de les. Dit lukt wel niet altijd even goed om dat te bedenken en dan durf ik wel eens bepaalde hulplijnen inschakelen. Zo ken ik wel een paar goede educatieve websites waar ik inspiratie uithaal of ik vraag soms eens aan medestudenten of zij nog leuke ideeën bij een bepaalde les. Natuurlijk neem ik deze ideeën van het internet of medestudenten niet helemaal over, maar denk ik er eerst even over na hoe ik dat zou kunnen integreren in mijn les. Op die manier kan ik het ook nog een beetje aanpassen naar hoe ik het zou brengen, want niet iedereen doet dat op dezelfde manier. Naar de toekomst toe wil ik dat zeker verder op deze manier doen. Ik ben me er van bewust dat ik niet alles zelf kan en weet en dat ik zeker nog kan bijleren van anderen rondom me of ideeën van op het internet.

Dan ben ik me er ook van bewust dat ik het nog moeilijk vind om creatieve oplossingen te bedenken als iets misloopt tijdens een les of activiteit. Dan ben ik meestal diegene die onmiddellijk in paniek slaat en niet meer helder kan nadenken. Dat is toch wel iets die zal moeten veranderen, omdat ik er zeker van ben dat voor elk probleem een oplossing bestaat. Ik moet er enkel zelf voor openstaan. Als er dus in de toekomst een bepaald probleem zich voordoet, zal ik me in de eerste plaats proberen rustig te houden. Op die manier kan ik nadenken over wat ik kan doen om het op te lossen, zodat anderen rondom me er zo weinig mogelijk last van hebben.

Daarnaast durf ik eerlijk toegeven dat ik op dit moment nog geen duidelijk toekomstbeeld voor mezelf heb. Ik wil eerst starten aan mijn internationaal avontuur en ik hoop in die tijd ook mezelf beter te leren kennen. Dan kan ik in die tijd ook eens gaan nadenken over wat ik echt wil gaan doen als ik terugkom. Misschien studeer ik nog verder, want op dit moment voel ik me nog niet klaar om in het werkveld te stappen. Ik denk dat ik nog te jong ben en nog op zoek wil gaan naar mijn mogelijkheden. Het kan ook zijn dat ik na die 5 maanden er helemaal anders over denk en toch ga solliciteren binnen het onderwijs. Ik zal er zeker mijn tijd voor nemen zodat ik geen te overhaaste beslissingen neem waar ik dan later spijt van heb.

Ten slotte vind ik het wel moeilijk om in stressvolle situaties rustig te blijven, maar ik probeer wel altijd op een professionele manier te handelen. Tijdens mijn vorige stage stond ik beneden in de gang en zag ik een leerling vallen van de trap waarbij hij met zijn hoofd terecht kwam op de grond. Ik was natuurlijk direct in paniek en dacht aan het ergste. Gelukkig had de leerling nergens pijn en was hij enkel geschrokken van de val. Ondanks dat de leerling zich nergens bezeerd had, heb ik dit wel gemeld aan de mentor en de ouder van de leerling. Ik vind dus wel dat ik zo’n situaties op een goede manier kan handelen en eventueel er hulp kan bij roepen. Ik zou er wel nog voor moeten zorgen dat ik rustiger blijf, zodat ik zeker geen verkeerde dingen doe of zeg.  

3.      Internationale vakkennis

(5.3 kennis hebben van de beroepsuitoefening in andere landen)

De meeste van mijn stages heb ik telkens gedaan in Kortrijk, België. Daar wou ik graag verandering in brengen en voor mijn stage andere context heb ik er dan ook voor gekozen om stage te doen in Terneuzen, Nederland. Daar merkte ik onmiddellijk op dat de klassen anders verdeeld waren dan in België. Er waren namelijk 4 units aanwezig op de school, unit A, B, C en D. Onder deze units zaten telkens verschillende groepen. In Nederland spreken ze namelijk niet van leerjaren, maar van groepen (groep 1 t.e.m. 8). Ik had dit gelukkig al vooraf opgezocht, anders is het wel moeilijk om er aan uit te geraken.

Ik deed 3 weken stage in unit B, groep 3. Daar viel het me tijdens de observatiedagen ook al op dat de leerlingen als tweede taal Engels krijgen en geen Frans zoals in België. Ik vond dit eerlijk gezegd wel leuker om zelf te geven, omdat ik de taal ook liever spreek dan Frans. Daarnaast werd er tijdens de reken – en taallessen soms in circuits gewerkt. Daarbij werden er 4 verschillende activiteiten voorzien en moesten de leerlingen na een bepaalde tijd telkens doorschuiven. Je kan het eigenlijk een beetje vergelijken met ons hoekenwerk.

Na de internationale ervaring in Nederland, heb ik als afstudeermodule ervoor gekozen om 5 maanden stage te doen in Coïmbra, Portugal. Daar heb je net zoals in België ook het basisonderwijs. Voordat de leerlingen naar de basisschool gaan, kunnen ze zoals bij ons van 3 tot 5 jaar naar de kleuterschool/peuterspeelzaal. Deze scholen worden allemaal georganiseerd door de staat. Daarna kunnen de ouders/kinderen ervoor kiezen om ofwel naar een staatsschool of privéschool te gaan. Men start in de basisschool als de leerlingen 6 jaar zijn, vanaf dan zijn ze verplicht om naar school te gaan.

In Portugal zijn er in de basisschool drie cyclussen. De eerste cyclus is van 6 tot 10 jaar, de tweede van 10 tot 12 jaar en de derde cyclus van 12 tot 15 jaar. De leerlingen verlaten de basisschool dus pas als ze 15 jaar zijn. Daarna volgen nog 3 jaren in de middelbare scholen en dan hebben de leerlingen nog de kans om verder te studeren. Zoals je ziet is het onderwijssysteem toch wel overal anders.

[fassanda]

James’ Eindejaarslijstje

Naam: James Worthy

Leeftijd: 39

Beroep: Columnist. Schrijver.

Meest memorabel momenten van euforie onder invloed in 2019?:

Op 1 juni stond ik opeens op het vliegveld om naar Madrid te vliegen. De dag ervoor had ik gehoord dat ik een kaartje voor de Champions League finale van iemand mocht hebben. Voor gratis ook. Tottenham – Liverpool. Ik kocht zonnebrand op Schiphol en begon om 08.30 al met drinken. Rustig drinken. Zoals oude mannen drinken. Vier glazen cider of zo. Nou, in Madrid was het 40 graden en ik had geen korte broek bij me, dus toen kocht ik een lelijke camouflage korte broek in de Spaanse Perry Sport. Daarna ben ik gewoon terras gaan hoppen. De sfeer was majestueus. Ik heb uren met Tottenham-supporters gepraat en mijn keel aan gort gezongen. Ik heb een mooi leven, weet je wel, maar de 1 juni van 2019 staat sowieso in de top 2 van mijn allermooiste dagen tot nu toe. En ik ben bijna 40. Alles klopte gewoon. Het weer. De stad. Iedereen was vrolijk. En er was voetbal. Hoe dan ook, Liverpool won. Het was geen mooie wedstrijd. Dat hoor ik nog steeds van mensen. ‘James, gefeliciteerd, maar wat was het een draak van een wedstrijd toen.’ Who gives a fuck? De beker was mooi. De dag was mooi. Alles was mooi, behalve de wedstrijd. En na de wedstrijd heb ik gehuild en gezongen tegelijk. Ik heb zo hard gezongen. Ik wilde dat de doden me konden horen. Dat mijn oma met het slaap in haar ogen naar beneden keek en mij zag. En dat ze kon zien hoe onweerstaanbaar gelukkig ik was. Er zat zelfs kippenvel op mijn tranen. Daarna ben ik nog de stad in gegaan, maar ik kon niet dronken worden. En ik heb het echt geprobeerd, maar de euforie was zo groot dat de alcohol alleen maar voor spek en bonen meedeed.

Meest aangename verrassing in 2019?:

Het boek De mooiste vrouw van de wereld van Jonah Falke. Ik heb dit jaar veel gelezen. Veel goede boeken ook, maar dit boek is anders. Het is goor en wonderschoon. Poëtisch en toch bonkig. De kans is groot dat je er nog nooit iets over hebt gehoord en dat is schandalig. Lees dat boek. Een andere aangename verrassing is dat ik inmiddels zo oud ben dat ik de producten van Axe niet meer vies hoef te vinden. Serieus. Waarom krijgt Axe altijd zo veel haat? Ik kocht die shit een keer per ongeluk en eerlijk is eerlijk, die shit ruikt duizend keer lekkerder dan die laffe boeketreeksgeur van Dove. En toen ben ik gewoon alles van Axe gaan kopen. Die douchegel is ook master. Vroeger dacht ik altijd dat Axe voor maagden was, maar eeee als maagden zo ruiken dan wil ik ook weer maagd zijn. Mensen van Axe, als jullie dit lezen, stuur me cadeautjes!

Ik heb voor het eerst ……. In 2019?: Axe gebruikt.

Beste reis(spot) in 2019?: Ik ben een beetje klaar met reizen, man. Ik haat koffers inpakken en dan in een taxi naar Schiphol voor 50 euro en dan twee uur in de rij staan en mensen bij de douane die testen of er cocaïne in je aftershaveflesje zit. Ik ben klaar met dat wantrouwen. Ik word er niet rustig van. En dat is het doel van vakantie. Rust. En dan kom je op je adresje aan en dan is alles veel minder mooi dan op de foto’s die op het internet stonden. En je wist het, maar je vocht tegen dat gevoel. Je wilde die mensen van dat adresje niet wantrouwen. Je wilde geen douanier zijn. Ik ben klaar met reizen. Ook dat opstaan als het vliegtuig net geland is. Iedereen vind zichzelf zo fucking belangrijk. En ik haat het dat alles opeens handbagage is. Ik word niet rustig van reizen, dus ik blijf gewoon thuis. Maar ja, ik heb een gezin, dus ik blijf niet thuis. Ik wil gewoon even stoer doen. IK GA IN 2020 NERGENS HEEN! Maar ja, ik heb geen klote te vertellen. Mijn vrouw is de baas.

Beste collabo(s) in 2019?: Andy Robertson x Sadio Mané.

Beste aankopen in 2019?: Het boek You can’t catch death van Ianthe Brautigan. Het is een boek uit 2000 of zo, maar ik heb er echt veel aan gehad. Het boek gaat over haar vader en mijn favoriete schrijver: Richard Brautigan. Richard pleegde in 1984 zelfmoord. En na zijn dood stonden er allemaal stukken in de krant en zij las die stukken en ze herkende haar vader niet in die stukken. In dit boek heeft ze haar vader proberen te vangen. Shit is prachtig. En ik vind het gewoon interessant om te lezen hoe de kinderen van schrijvers zich voelen. Soms zit ik achter mijn laptop en dan zie ik mijn zoon naar me kijken. En het is niet dat hij boos is of zo, maar soms zie ik in zijn ogen dat hij liever mijn laptop dan mijn zoon was geweest. Wat natuurlijk hartverscheurend is, dus dan koop ik snel wat Lego voor hem of zo. Of iets van Axe.

Meest hinderlijke social mediapersonality in 2019?: Ik zit in een bierreclame, dus wie ben ik om te judgen?

Top social mediapersonality in 2019?: Ik zit alleen nog voor Olaf Koens op Twitter. Dat is die Midden Oosten correspondent.

Beste televisie/YouTube programma uit 2019?: Ik ben denk ik heel erg laat, maar ik vind dat programma op YouTube waarin die ene vroeg kale man allemaal goede vragen aan mensen stelt, terwijl ze extreem hete sauzen op hun kippenvleugels smeren leuk. Ik vind dat zo goed. Die gast is ook gewoon de beste journalist die ik ken. Een weet je waarom? Hij is geïnteresseerd. Dat is de sleutel, man. Interesse. Vaak is een interview gewoon een bekend iemand die iets probeert te verkopen, maar deze gozer is een eindbaas. Als hij vragen aan mensen stelt, wil ik niets kopen, nee, dan wil ik vrienden met die mensen worden. Dat is knap. Ik word ook vaak geïnterviewd en dan merk ik dat die mensen er geen zin in hebben. Ze willen gewoon wat geld verdienen en dan door naar het volgende interview. Dit heeft natuurlijk ook wel te maken met het feit dat kranten en magazines afschuwelijk slecht betalen. Waarom zou je je best doen voor 0,20 cent per woord en shit? Maar dan nog. Niet alles draait om geld. Probeer gewoon mooie dingen te maken. Of iets ongemakkelijks. Probeer iets. Wat interviews betreft is Sara Berkeljon de beste van Nederland. Ik hoop dat ik ooit een keer door haar geïnterviewd mag worden. Maar dan moet ik eerst weer wat zichtbaarder worden of zo. Dat zegt mijn vrouw altijd. Dat ik weer wat zichtbaarder moet worden. Maar ik vind het best lekker hier in de mist.

Beste influencercampagne uit 2019?: Iedereen die zichzelf kwetsbaar opstelt.

Domste influencercampagne uit 2019?: Influencers zijn nooit dom. Ze maken juist gebruik van het intelligentietekort van anderen. De influencers die we hebben zijn de influencers die we verdienen. Dan hadden we allemaal maar wat slimmer moeten zijn.

Beste podcast uit 2019?: Ik ben dol op Wilde Haren de podcast. Vincent Patty is een intrigerende man.

Beste Instagram(profiel, post) uit 2019?: @nachosarah

Gemiste kans in 2019?: Ik had wel wat zichtbaarder kunnen zijn.

Beste artikel in 2019?: Al mijn columns. KIJK MIJ EENS ZICHTBAAR ZIJN OPEENS!

Grootse deceptie in 2019?: Dat einde van Game of Thrones. Ik kan niet met Jon Snow. Die Kit gozer kan niet acteren. Hij is een soort Orlando Bloom, maar dan nog slechter. En dat is best knap. Maar dat einde dus. Zo ga je niet met drakenmoeders om, man.

Het meest hoopvolle in 2019?: Mijn zoon leert schrijven. Dat vind ik hoopvol. Laatst schreef hij zijn eerste zin. Hij zat aan onze keukentafel. BAM. En daar stond plotseling zijn eerste zin op het papier. Hij was tegelijkertijd een stroopwafel aan het eten dus er lagen ook wat stroopwafelkruimels op het papier. Dat vond ik mooi. Maar zijn eerste zin dus. ‘Sinterklaas, ik wil alles!’

Persoonlijke overwinning in 2019?: Ik ben altijd erg loyaal en dankbaar geweest wat werken betreft, maar dat was in 2019 gelukkig anders. Als je me niet goed kan behandelen, ben ik weg. Fuck off. Ik ben een man van bijna veertig. Loyaliteit en dankbaarheid zijn prachtige dingen, maar uiteindelijk komen ze samen en worden ze je gevangenis.

Gezelligste festival in 2019?: Lowlands. Al was het af en toe ook wel ongezellig. Ik wilde dit jaar geen drugs doen en mijn vrienden en vriendinnen wel, dus er waren ook momenten dat ik me tering eenzaam voelde. Dan ging ik naar mijn tent en keek ik naar een film op Netflix. Iets met Jason Statham of zo. Jason maakt me altijd vrolijk.  

Beste concert in 2019?: Villagers in Paradiso.

Tofste clips uit 2019?: Ik kijk alleen maar oude clips, man. Mijn favoriete clip is en blijft The Temper Trap – Love Lost. Het nummer zelf is niet eens zo goed, maar de clip is foutloos. Ik word er gelukkig van.

Beste film(s) uit 2019?: Parasite, Marriage Story, Joker, The Peanut Butter Falcon, Honey Boy. Vooral die laatste twee. Shia LaBeouf is alles wat ik op het witte doek wil zien. Ik ben verliefd op die man. Hoe hij leeft, hoe hij is, hoe hij denkt. Ik heb niet veel voorbeelden, maar Shia is mijn voorbeeld. Beste serie(s) uit 2019?: Watchmen. Die moet iedereen kijken. Met twee vingers in de neus de beste serie van 2019.

Beste documentaire uit 2019?: Ik vond Sunless Shadows prachtig. En Froth. Maar waar ik echt gelukkig van word zijn documentaires over skaters. All This Mayhem uit 2014 is een meesterwerk.

Beste boek uit 2019?: Dennie is een star van Maartje Wortel. En dus die van Falke die ik eerder noemde.  

Muzikale hoogtepunten uit 2019?: Ik heb 3 nummers het meest geluisterd. Dit zijn de 3 nummers. Sel van Jacques Greene. Totally Enormous Extinct Dinosaurs - Don't You Forget About Me. En Warm Pants van Dua Saleh.

Muzikale dieptepunten uit 2019?: Dat Tino Martin bekender is dan Glen Faria. Zij Weet Het van Glen is een tijdloos pareltje. Wat Martin met dat nummer heeft gedaan is in sommige landen strafbaar. En terecht.  

Beste bitch in 2019?: Greta.  

Doelstellingen voor 2020?: Minder twijfelen, meer opeisen. EN ZICHTBAARDER WOORDEN. HEEL ERG ZICHTBAAR. Foto door Frank Ruiter