#fauna e tranzicionit

[kafsho]

[kafsho]

[kafsho]

[kafsho]

[kafsho]

[kafsho]

Puna është e thjeshtë dhe ka lidhje më shumë sesa duhet, me Shqipërinë. Pas tridhjetë vjetëve, nëse shprehemi me termat e vjetër, të gjithë trenat e saj kanë ikur dhe duket se përfundimisht, do na lënë njëherë e përgjithmonë në zanatin e të parëve… pra, thjesht barinj delesh. Po a na kanë faj amerikanët? Apo europianët?

Shpëtim Nazarko, Amerikanë, kështu po na vrisni… (14 Nëntor, 2019)

[kafsho]

[kafsho]

Djali i madh Shkëlqimi është nxirë i tëri. Nusja Besa e tradhëton Shkëlqimin me një komshi skilipec, Luanin. Guximi, bashkë me gruan Lumturinë dhe nipçen Fitimin, ikën larg, ku njerëzit hanë pilaf orizi me shkopa dhe flasin sikur cicërrijnë. Kur marrin në telefon thonë se po u vete mbarë, por nga zëri i fikur dhe numuri i celularit që nuk del në ekran, kuptohet që gënjejnë. Krenari ikën e vjen kryeulur në Greqi ku ka ndërruar emrin, nga Krenar, e ka bërë Dhjaks. Durimi u çmend kur pa në një gazetë se i kishin shpikur një pseudonim. Përparimit ja gjetën kufomën me miza tre ditë pasi kishte vdekur brenda në një kamion duke ikur fshehtaz në Angli.

Edison Ypi, Familje

[kafsho]

[kafsho]

E përpara së gjithash jam shqiptar nga Kolonja. Kur i dëgjoj këngët “Mbeçë, more shokë, mbeçë” ose “pashë një ëndërr e me llahtari, dola majë Gramozit shtira në dylbi, pashë tërë Kolonjën e djegur bërë hi”, unë qaj. Më vjen të ulërij të shkoj në Shqipëri ta kap për fyti atë qelbanik që i dërgon bagëtitë e Shqipërisë për t’i këmbyer me lecka greke, në emër të lirisë së tregut.

Shpëtim Nazarko, Kur patriarkët e letrave i përgjigjeshin kërkesës për ndihmë në 1990-ën���

[kafsho]

Menjëherë pas rënies së komunizmit shpërtheu moda e “partive demokristane”. Edhe në ditët e sodit ka 5 a 6 parti të ashtuquajtura “demokristiane”! Asnjëra prej tyre nuk ka kurrfarë thepi mendimi që t’i përngjasë sadopak ideve politike me frymëzim të krishterë apo të cekë, qoftë edhe prej së largu, stërhollimet e teologjisë politike, së cilës nuk ia dinë as anën, e as majën. Krejt rrafsh e në tym, pa fill e pa bisht, është lëvizja e tyre politike në formë amebe.

Albert P. Nikolla, Lumnimi i martirëve dhe mesazhi shpirtëror e politik për shoqërinë shqiptare

[kafsho]

Patjetër, me fat që mbeta gjallë. Por që nga ajo ngjarje unë u shkatërrova. Kisha një pulari, një vresht të vogël, një lokal, familjen time. Mund t’i kisha zhvilluar dhe të bëja jetë normale. Tani jam një pensionist i divorcuar, që ka bredhur gjyqeve për të rimarrë pronën e vet. (...) Vreshtin ma dogjën, pularia u zhduk…”.

Kristopulli: Hëngra dru edhe për Aleksandër Frangajn. Më kërkonin ku e kishte kasafortën

[kafsho]

[kafsho]

[kafsho]

“... njeriu më i lashtë në burgun e Fushë-Krujës ...”

(...)

Në vitin 1997 burgjet u hapën, ti dole?

Po, unë isha në Burrel në 1997. Komanda hapi dyert dhe dolëm në të dyja anët. Unë i pyeta nëse ishim lejuar të dilnim edhe ne që ishim në burg përjetë dhe ata më thanë që po, vetëm kërkuan që të mos shtyheshim e ngatërroheshim me njëri-tjetrin.

Ku shkuat më pas?

Një natë qëndruam te një shok në Burrel. Të nesërmen me një makinë zbritëm në Institut. Njëri prej çunave më dha 10 mijë lekë e më tha t’i kem për rrugës. Shkova në shtëpi në Kombinat, takova nënën dhe familjen dhe pas një jave ika malit për Greqi. Shkova çoban me dele. Atje punova mirë për gati një vit e gjysmë. Bëra ca lekë dhe erdha ia solla nënës, pastaj u nisa prapë për Greqi.

E dije që ishte bërë amnisti nga presidenti në atë kohë e po të ktheheshe në burg të hiqej dënimi përjetë?

Po ta kisha ditur, s’do kisha ikur fare nga burgu, po ata na thanë dil. Unë isha nëpër male me bagëti e nuk kisha ku të mësoja për amnistinë. Edhe tani po të më thonë burgu u hap, dil, unë s’dal më prej këtu.

Pastaj çfarë ndodhi, kur u arrestove?

Kur mori Flamur Pisli autobusin peng, filloi operacioni “FSHESA”, më kapën në kufi mua dhe dy të tjerë. Neve si të dënuar na kishin shpallur në kërkim. Ne nuk u arratisëm, na hapën dyert vetë.

(...)