#en wat hij van Het Oog voelt

[gammija]

@a-mag-a-day

“Because I saw your face when we walked into that room! That wasn’t fear! It wasn’t even anger, it was envy.”

[leondesignnederland]

Kies de Perfecte Kaarthouder Voor Jouw Behoeften

Wanneer je op zoek bent naar een kaarthouder, ontdek je al snel dat er veel verschillende opties beschikbaar zijn. Het merk LeonDesign biedt een breed scala aan stijlvolle, functionele en duurzame pasjeshouders. Maar hoe kies je nu de juiste pasjeshouder voor jouw specifieke behoeften? In dit artikel bespreken we de verschillende kwaliteiten en kenmerken van de LeonDesign kaarthouders, zodat je weloverwogen de perfecte keuze kunt maken. 1. Pasjeshouder voor twee pasjes – Handig en compact De "Pasjeshouder – 2 Pasjes – Leer" van LeonDesign is een ideaal klein accessoire voor wie het liefst slechts een paar kaarten bij zich draagt. Deze minimalistische kaarthouder biedt ruimte voor precies twee pasjes, zoals een OV-chipkaart, ID-kaart of rijbewijs. Dankzij het slanke ontwerp en de afmetingen van slechts 6 cm breed, 10 cm hoog en 0,3 cm dik, past deze kaarthouder gemakkelijk in je zak zonder extra bulk toe te voegen. Wat deze kaarthouder echt handig maakt, is dat je de kaarten er niet uit hoeft te halen tijdens een controle. Je kunt de kaarten gewoon in de houder laten, wat het ideaal maakt voor dagelijks gebruik, vooral in het openbaar vervoer. Voordelen: Compact en lichtgewicht Geschikt voor twee pasjes Praktisch voor dagelijks OV-gebruik Voor wie is deze geschikt? Als je op zoek bent naar een eenvoudige oplossing om je meest gebruikte pasjes veilig en compact bij je te dragen, dan is dit een perfecte keuze. 2. Pasjeshouder met muntgeldvak – Multifunctioneel en stijlvol Ben je iemand die meer dan alleen pasjes bij zich wil dragen? Dan is de "Pasjeshouder – Muntgeld vak – Papiergeld – Leer" ideaal. Deze veelzijdige kaarthouder biedt niet alleen ruimte voor al je bankpassen, creditcards en klantenkaarten, maar heeft ook ruimte voor muntgeld en papiergeld. Het is ontworpen met het oog op zowel stijl als functionaliteit. Gemaakt van hoogwaardig leer, voelt deze pasjeshouder luxe aan terwijl hij ook bijzonder praktisch is. Dit maakt het een veelzijdige accessoire voor zowel mannen als vrouwen die meer willen dan alleen een eenvoudige pasjeshouder. Voordelen: Extra ruimte voor muntgeld en papiergeld Stijlvol en functioneel ontwerp Geschikt voor dagelijks gebruik Voor wie is deze geschikt? Als je graag al je pasjes, muntgeld en briefgeld op één plek wilt houden, is deze kaarthouder een perfecte keuze voor jou. 3. Pasjeshouder met rits rondom – Veilige opslag van veel pasjes Heb je veel pasjes die je veilig wilt opbergen? De "Pasjeshouder – Rits rondom – Leer" biedt een perfecte oplossing. Deze kaarthouder heeft een robuuste ritssluiting rondom, waardoor je pasjes altijd veilig zijn en niet uit de houder kunnen vallen. Binnenin is er ruimte voor maar liefst 11 pasjes, en als je de pasjes dubbel opbergt, kun je er zelfs 22 in kwijt. Daarnaast is er ook ruimte voor papiergeld en een vakje voor muntgeld. Deze kaarthouder is daarmee perfect voor mensen die veel pasjes bij zich dragen, maar toch de voorkeur geven aan een compacte en veilige oplossing. Voordelen: Veilige ritssluiting rondom Ruimte voor 11-22 pasjes Extra vakjes voor muntgeld en papiergeld Voor wie is deze geschikt? Voor iedereen die veel pasjes bij zich draagt en op zoek is naar een veilige en compacte kaarthouder. 4. Compacte pasjeshouder – Veel ruimte in een klein ontwerp De "Pasjeshouder – Compact – Leer" biedt een compacte maar ruime oplossing voor wie tot 20 pasjes wil opbergen. Ondanks het kleine formaat van 7,5 cm breed, 11 cm hoog en 0,5 cm dik, biedt deze pasjeshouder voldoende ruimte voor al je pasjes. De buitenkant biedt plaats aan vier pasjes, en binnenin kun je nog eens 16 pasjes kwijt. Dit model is bijzonder geschikt voor OV-chipkaarten, bankpassen en creditcards. De compacte en georganiseerde opbergmogelijkheid maakt dit een populaire keuze onder mensen die niet teveel ruimte willen verspillen, maar toch al hun belangrijke pasjes bij zich willen dragen. Voordelen: Compact en handgemaakt Ruimte voor 20 pasjes Gemaakt van zacht, hoogwaardig leer Voor wie is deze geschikt? Als je op zoek bent naar een compacte, maar ruime kaarthouder die gemakkelijk in je zak of tas past, dan is dit model perfect. 5. Pasjeshouder met buitensluiting – Snel toegang tot al je pasjes De "Pasjeshouder – Met buitensluiting – Leer" biedt de perfecte combinatie van functionaliteit en stijl. Met plaats voor 24 bankpassen en een extra steekvak voor briefgeld of bonnetjes, biedt deze kaarthouder meer dan voldoende opbergruimte. Wat deze pasjeshouder bijzonder maakt, is de Quick-Access-Duimgrip (QAD), waarmee je snel toegang hebt tot je meest gebruikte pasjes. Daarnaast is de hoogwaardige afwerking en het gebruik van topkwaliteit leer kenmerkend voor de producten van LeonDesign. Voordelen: Ruimte voor 24 pasjes Quick-Access-Duimgrip (QAD) voor een snelle toegang Extra vak voor briefgeld of bonnetjes Voor wie is deze geschikt? Deze kaarthouder is ideaal voor wie een functionele pasjeshouder wil met snelle toegang tot zijn belangrijkste pasjes. Het biedt veel ruimte, zonder in te boeten aan stijl. Hoe kies je de juiste kaarthouder? Bij het kiezen van de perfecte kaarthouder moet je nadenken over je eigen behoeften. Gebruik je slechts een paar kaarten dagelijks, zoals een OV-chipkaart en rijbewijs? Dan is een compacte kaarthouder voor twee pasjes misschien voldoende. Heb je echter meer pasjes, muntgeld en briefgeld bij je? Kies dan voor een model met extra opbergruimte en een muntgeldvak. Je kunt kiezen uit diverse moderne kleuren en soorten leer. Daarnaast is het belangrijk om rekening te houden met de veiligheid. Als je veel pasjes hebt die je veilig wilt opbergen, dan is een kaarthouder met een ritssluiting rondom een goede keuze. Voor mensen die snel toegang willen tot hun belangrijkste kaarten, kan een model met een Quick-Access-Duimgrip de beste optie zijn. Tot slot is de stijl niet onbelangrijk. LeonDesign.nl biedt pasjeshouders in verschillende kleuren, leder en ontwerpen, zodat je een model kunt kiezen dat bij jouw persoonlijke stijl past. Conclusie LeonDesign biedt een breed scala aan pasjeshouder voor elke behoefte. Of je nu op zoek bent naar een eenvoudig en compact model of een multifunctionele houder met ruimte voor muntgeld en papiergeld, bij LeonDesign vind je altijd een pasjeshouder die perfect aansluit op jouw wensen. Read the full article

[dreamclinics10]

Botox Haarlem: Professionele Botox- en Fillerbehandelingen nabij Haarlem bij Dreamclinics

Ben je op zoek naar Botox Haarlem? Hoewel onze kliniek niet direct in Haarlem gevestigd is, zijn wij dichtbij en gemakkelijk bereikbaar. Dreamclinics is dé plek voor hoogwaardige Botox- en fillerbehandelingen nabij Haarlem, onder de deskundige leiding van dokter George. Bij ons staan veiligheid, kwaliteit en een persoonlijke benadering centraal, zodat jij kunt genieten van een frisse, natuurlijke uitstraling. Ontdek waarom Dreamclinics de ideale keuze is voor jouw Botox en fillers, ook als je specifiek zoekt naar ‘Botox Haarlem’.

Wat is Botox?

Botox is een veelgebruikte cosmetische behandeling die helpt om rimpels en fijne lijntjes te verminderen. Deze injecties bevatten een gezuiverd eiwit dat de spieractiviteit tijdelijk blokkeert, waardoor je een gladder en jeugdiger uiterlijk krijgt. Botox wordt vaak toegepast voor het verminderen van fronsrimpels, kraaienpootjes en voorhoofdslijnen. Zoek je naar ‘Botox Haarlem’, dan is Dreamclinics nabij Haarlem de perfecte plek om de behandeling te ondergaan.

Waarom kiezen voor Botox bij Dreamclinics?

Dreamclinics biedt een breed scala aan cosmetische behandelingen, waaronder Botox en fillers, onder leiding van dokter George. Als je zoekt naar een betrouwbare kliniek voor Botox, ben je bij ons aan het juiste adres. Onze kliniek nabij Haarlem biedt hoogwaardige zorg en persoonlijke aandacht, zodat je je op je gemak voelt en de beste resultaten behaalt.

Voordelen van Dreamclinics nabij Haarlem:

Ervaren artsen: Dokter George heeft jarenlange ervaring en een scherp oog voor esthetiek. Hij weet precies hoe hij Botox en fillers moet toepassen voor de meest natuurlijke resultaten.

Persoonlijke aanpak: Iedere behandeling begint met een uitgebreid consult. We luisteren naar jouw wensen en zorgen voor een op maat gemaakt behandelplan dat past bij jouw behoeften.

Snel en veilig: Behandelingen zijn snel en vrijwel pijnloos, zodat je direct na de behandeling je dagelijkse activiteiten kunt hervatten.

Hoogwaardige producten: Bij Dreamclinics werken we alleen met de beste en veiligste producten voor Botox en fillers, zodat je verzekerd bent van langdurige en betrouwbare resultaten.

Hoe werkt een Botox-behandeling?

Bij Dreamclinics nabij Haarlem begint elke behandeling met een persoonlijk consult met dokter George. Tijdens dit consult bespreken we jouw wensen en verwachtingen en beoordelen we welke behandeling het beste bij jou past. Vervolgens worden de Botox-injecties zorgvuldig geplaatst op de gewenste locaties. De behandeling is snel en comfortabel, en de resultaten zijn binnen enkele dagen zichtbaar. Zoek je naar ‘Botox Haarlem’? Dan is Dreamclinics nabij Haarlem de ideale locatie voor jouw behandeling.

Wat kun je verwachten van Botox?

Na een Botox-behandeling bij Dreamclinics nabij Haarlem, zal je huid er gladder en jonger uitzien. Het effect houdt doorgaans drie tot zes maanden aan, waarna de behandeling herhaald kan worden om het resultaat te behouden. Botox is de ideale oplossing voor wie op zoek is naar een veilige en effectieve manier om tekenen van veroudering te verminderen zonder chirurgische ingrepen.

Fillers bij Dreamclinics: Meer dan alleen Botox

Naast Botox biedt Dreamclinics ook fillerbehandelingen aan. Fillers zijn ideaal voor het herstellen van volume in het gezicht, het opvullen van rimpels en het verbeteren van contouren. Denk aan het opvullen van wangen, het accentueren van jukbeenderen of het vergroten van de lippen. Fillers bestaan uit hyaluronzuur, een stof die van nature in de huid voorkomt en helpt om volume en hydratatie te herstellen.

Waarom fillers bij Dreamclinics nabij Haarlem?

Natuurlijke resultaten: Fillers zorgen voor subtiele verbeteringen en verjongen het gezicht zonder dat het er onnatuurlijk uitziet.

Langdurig effect: Afhankelijk van het type filler, kunnen de resultaten zes tot twaalf maanden zichtbaar blijven.

Veiligheid voorop: Net als bij Botox, werkt Dreamclinics uitsluitend met hoogwaardige fillers die klinisch getest zijn en voldoen aan alle veiligheidseisen.

Wat maakt dokter George de juiste keuze?

Dokter George is de uitvoerend arts van Dreamclinics en heeft jarenlange ervaring in het uitvoeren van Botox- en fillerbehandelingen. Zijn passie voor esthetiek en oog voor detail zorgen ervoor dat elke behandeling met precisie en zorg wordt uitgevoerd. Bij Dreamclinics staat jouw veiligheid en tevredenheid voorop. Dokter George luistert naar jouw wensen en zorgt ervoor dat je de kliniek verlaat met een resultaat waar je blij mee bent.

Veelgestelde vragen over Botox en fillers

H3: 1. Hoe lang duurt een Botox-behandeling bij Dreamclinics? Een Botox-behandeling duurt meestal tussen de 15 en 30 minuten. Na de behandeling kun je direct je dagelijkse activiteiten hervatten.

2. Hoe vaak moet ik terugkomen voor een nieuwe behandeling? Het effect van Botox houdt gemiddeld drie tot zes maanden aan. Voor fillers varieert de duur van het resultaat tussen zes en twaalf maanden, afhankelijk van het type filler dat wordt gebruikt.

3. Doet een behandeling pijn? De meeste patiënten ervaren de behandeling als vrijwel pijnloos. Eventueel kan er gebruik worden gemaakt van een verdovende crème om het comfort te verhogen.

4. Kan ik Botox combineren met fillers? Ja, Botox en fillers kunnen goed gecombineerd worden voor een optimaal resultaat. Tijdens het consult kan dokter George je adviseren over de beste behandelmogelijkheden.

Plan je afspraak voor Botox of fillers nabij Haarlem

Klaar voor een stralende, jeugdige uitstraling? Zoek dan niet verder naar ‘Botox Haarlem’ en maak vandaag nog een afspraak bij Dreamclinics, nabij Haarlem. Dokter George en zijn team staan klaar om jou te begeleiden naar de beste versie van jezelf. Met onze persoonlijke en deskundige aanpak ben je verzekerd van een resultaat dat bij jou past.

Neem contact op voor meer informatie of om een afspraak te maken. Ontdek wat Dreamclinics voor jou kan betekenen en ervaar het verschil van professionele Botox en fillers nabij Haarlem!

[patriciaidsinga]

Feest

Noordhollands Dagblad 21 april 2024

Ik hoor een flard van ‘I wanna dance with somebody’ door de kier van de deur. ‘Kom!’ roept de man, hij pakt mijn hand en sleurt mij naar binnen. Ik keek wel uit naar een feestje waar we samen naar toe gingen.

Door de ramen zie ik al een paar bontgekleurde carnavalsfiguren en de moed zakt in mijn schoenen. “Oh nee” kreun ik. “Wat stond er op de uitnodiging?” Vraag ik de man.

“Dat je verkleed mocht komen!” zegt hij enthousiast. Ik kijk naar zijn roze broek. Ik had het kunnen weten. “Heb ik dat niet gezegd?” zegt hij.

We wandelen de zaal binnen en de man verdwijnt vrijwel direct op de dansvoer. Om hem heen tal van kleurrijke figuren. Een gouden glitterjurk met hele hoge schoudervullingen, psychedelische overhemden, colberts met puntkragen, neon, lak, glans. Opgetiste kuiven, geföhnde staarten, dichtgeplakte scheidingen. Glitterstickers naast je oog, op je wang en tussen je wenkbrauwen.

ABBA zingt ‘dancing queen’ en alle dertig figuren op de dansvloer schreeuwen de tekst mee. Zelfs de roze broek. Elk volgende nummer van Tears for Fears, Phil Collins, Soft Cell wordt woord voor woord meegezongen. Alsof men elkaar wil overtuigen dat ze de tekst nog kennen. Alle ingrediënten voor een knalfeest zijn aanwezig, maar mijn voeten zitten vastgeplakt aan de grond. De man springt van links naar rechts en voelt zich als een blije vis in het water.

Ik (zwarte broek, zwart t-shirt) daarentegen wil helemaal niet dancen met somebody, ik wil gewoon lekker kletsen met iemand, maar de muziek staat te hard. Ik heb dat vaker gehad op dit soort feesten, dat ondanks alle pracht, praal en gezelligheid ik mij zo ongelukkig en alleen voel.

‘Pump up the jam, pump it up’ schreeuwt de zaal. Ik schuif de zevende lauwe bitterbal naar binnen. En probeer in het binnenste van mijn binnenste mijzelf over te halen die dansvloer op te gaan. Mee te doen in plaats van te sacherijnen in een hoek.

Zo heb ik het altijd gedaan, mezelf dwingen mee te doen. Zin maken. En meestal, na een paar biertjes, komt die zin ook. Maar vandaag zit het er niet in.

Ik sta aan de rand van een feest en kijk ernaar.

En dan doe ik iets wat ik nooit heb gedaan. Ik ben verdorie bijna 48 jaar en ik sta me al twee uur ongelukkig te voelen. Ik ga doen waar ìk zin in heb. Deze sacherijn gaat lekker naar huis.

[jurjenkvanderhoek]

WATER, TERUGKEREND THEMA BIJ TJOBBE HOOGHIEMSTRA

Kijk ik in water, spiegelt het mijn gezicht. Bekijkt mijn blik mezelf. Zijn mijn ogen, neus en mond een plaatje zonder lichaam. Is er alleen dat platte beeld zonder volume. Beroer ik de waterspiegel met mijn vingers, lijkt de reflectie aan stukken te breken. Echter in het oog van de cirkelgolven blijf ik mijzelf ontdekken. Luister ik goed dan hoor ik uit de diepte wat de Amerikaanse poëet Forrest Gander mij voor dicht: ‘the muted / slurping and tinkling of melting ice, the sloshing, the circling eddies, the / long gurgle of streams over stones, a crystalline plinking”. In gedachten vertaal ik dat met ‘het gedempte / slokken en tinkelen van smeltend ijs, het klotsen, / de cirkelende kolken, het lange geborrel van / stroompjes over steen, een kristallig rinkelen’. Melting ice, smeltend ijs, denk ik. Gander zit op een ijsschots en tuurt in ‘blue reflections riffled with fractal lines of light’ en hij voelt de zwaartekracht van iets roerig onbekends. Zijn dichterlijke vertalen van een ervaring met bevroren water is even mysterieus als de beeldende uitleg van Tjibbe Hooghiemstra.

De kunstenaar is geïnspireerd door het element water, gefascineerd door de verschillende vormen die H2O kan aannemen. Twee waterstofatomen verbinden zich met een zuurstofatoom, en zie daar een druppel vloeistof, een vlok vaste stof of een wolkje gas. En Hooghiemstra raakt bewogen, wordt in zijn creatie gestimuleerd door wat water met de mens doet. Het verschijnsel is onlosmakelijk met de aarde verbonden. De mens en andere gewervelde dieren bestaan voor het merendeel uit water. Water is leven. Maar water vormt ook een belemmering om van hier naar daar te komen. De kunstenaar laat zich in gedachten meevoeren over het obstakel en door de barrière op ontdekkingsreis en het uitzetten van zeekaarten. Oude kaarten gebruikt hij wel als drager voor zijn composities.

De schilderijen en tekeningen lijken abstract of althans schijnen vereenvoudigde weergaven van het wateroppervlak en de ijsberg. De schilder vat de uitgestrektheid samen in kleurvlakken en een meervoud aan lijnen. Maar niet zo uitgewerkt dat ik er mijn eigen idee nergens aan kan toevoegen, in kan spiegelen. Oppervlakten van kleur waarin een afwijkende tint een vorm aangeeft. Of enkel een gradatie van dezelfde kleur een vlek inbrengt. Of het karakter van water uitgemeten in lijnenspel of wolken houtskool. De waterspiegel geeft geen geheimen prijs. De omgeving reflecteert niet op de golven.

In het vel en op het linnen zie ik geen beweging, het zijn bevroren vergezichten. De drager ligt er stil bij, de huid verroert zich niet. Een onheilspellende stilte ligt over de verf, tussen de lijnen. Maar onderhuids vermoed ik volop opschudding en dynamiek. Onder de zichtbare beeltenis van het schilderij voel ik energie opborrelen. Nog even en dan komen de bellen boven drijven. In gedachten, met gesloten ogen - eerst nam ik namelijk het beeld in me op dat dan wordt geprojecteerd achter mijn oogleden - zie ik de drukte al komen in kalmte. Stille wateren, diepe gronden; die maakt Hooghiemstra zichtbaar.

Hij onderzoekt water te verbeelden zonder te vervallen in een landschap of zeegezicht. Hij meet de lengte en breedte van het gevoel en legt dit vast in het volume van de schildering. De tekening is een vluchtige schets van de aard van water. Veelal zijn de werken collages van bestaande druksels, geschilderde delen en getekende vellen. Hooghiemstra schildert en tekent op bestaand archiefmateriaal om zijn beeltenissen een eeuwigheidswaarde te geven. Gerubriceerd onder de W van water en IJ van ijs. Watergas wolkt over het karton.

De volgorde van werken in de uitgave “water”, verschenen bij Van Spijk Art Books en tentoongesteld in Museum De Buitenplaats, vertellen een verhaal. De tocht van een reis met ontdekkingen, bekende openbaringen maar ook braakliggende gewaarwordingen. Ervaringen en indrukken die een verbeelding verdienen. Geen realisme in fotografische afdrukken zoals de toerist doorgaans mee naar huis neemt (de vakantie is gedaan maar gelukkig hebben we de plaatjes nog), maar een werkelijkheid door het oog van de kunstenaar. Zijn waarheid zwevend boven de echtheid van het moment. ‘Sometimes / the greatest gift is the story told / to overcome absence; we stop our hearts, / we turn our face away.’schrijft Schots dichter Nancy Campbell voor het nieuwste boek van Tjibbe Hooghiemstra. Want zijn grootste geschenk aan de lezer, maar vooral de meevoelende kijker, is het verhaal dat verteld is in beelden. En dat Campbell weergeeft in haar ‘spijtbetuiging’, een poëtische vertaling van de ervaring op een ontdekkingsreis over ijs en door sneeuw.

Figuurlijk bepakt en bezakt trek ik met gids Hooghiemstra en begeleiders Gander en Campbell langs zeespiegels, over ijsvlakten en trotseer wind en sneeuwjacht. Om me heen zie ik golven, schotsen en een enkele ijsbeer. Hoewel de kunstenaar een palet heeft van koude kleuren ligt er een sfeer van warmte in boek en tentoonstelling. In het boek komen ook enkele ondefinieerbare portretten voorbij. Dat moeten wel mijn medereizigers zijn. De tocht is uitgezet, het kamp opgeslagen waar gerust wordt. Een vergezicht, een donkere nacht. Een reisverslag met water als blikvanger. ‘Whirls inside whirls. Worlds within worlds.’ Wervelingen in wervelingen. Werelden met daarin werelden.

“Water” is een avontuur. Om met het boek, de catalogus, als leidraad op weg te gaan in het museum. Een handboek om thuis te reizen in gedachten. Te vertrekken naar de koude verten, om deze warmbloedig te doorvoelen met de werken van Hooghiemstra. Samengestelde indrukken, eenduidige uitdrukkingen. Water als concept is een terugkerend thema in zijn oeuvre. Niet enkel water als element en fenomeen op zich, maar ook de reizen daarover en ontdekkingen daarin door de geschiedenis om de wereld te begrijpen en ontginnen. Hoe en waarom kaarten zijn getekend om de aarde te beschrijven en omschrijven. Op welke manier de mens reageert op water en er betekenis aangeeft. Dat waterschappen als ijsstukken soms opduiken uit de zee en de illusie geven van nieuw land. En op welke manier dit alles vorm krijgt in kunst en wetenschap. Hooghiemstra brengt dat water in kaart, maakt het tot kunst. Gidst mij door zijn geschapen wereld met het boek en aan hand van de tentoonstelling “water”.

WATER. Tjibbe Hooghiemstra, schilderijen en tekeningen. Met gedichten van Forrest Gander en Nancy Campbell. Uitgave Van Spijk Art Books, 2023. Tentoonstelling Museum De Buitenplaats, tot en met 18 juni 2023.

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Wees ten opzichte van elkaar vriendelijk en barmhartig, en vergeef elkaar, zoals ook God om Christus’ wil u vergeven heeft. (Efeze 4:32, EV) Lees verder Kolossenzen 3:17—4:2. Wat hebben we gedaan? We hebben een paar keer gepreekt, maar met hoe weinig vuur. Soms hebben we gebeden, maar met hoe weinig hartstocht. We hebben zo nu en dan met zondaren gesproken, maar hoe halfslachtig was dat. We hebben iets gegeven voor de zaak van Christus, maar zelden hebben we iets gegeven waardoor we onszelf moesten verloochenen en een echt offer gaven. Soms geloofden we in God, maar wat een ongeloof was er met dat geloof vermengd. We hielden van Christus, maar met wat een koud en ongevoelig hart. “Om Christus’ wil.” Voel je de kracht ervan? Laat dit dan voor je ziel de machtig ruisende wind zijn om alle wolken van wereldsheid weg te blazen en de mist van de zonde op te klaren. “Om Christus’ wil.” Laat dat de tong van vuur zijn op een ieder van jullie. “Om Christus’ wil.” Laat dat de Goddelijke opgetogenheid zijn, de hemelse inspiratie die ons optilt van de aarde. “Om Christus’ wil.” Laat dat de Goddelijke geest zijn die ons moedig maakt als leeuwen en ons snel laat zweven als een arend in het dienen van de Heere. Hoeveel bent u mijn Heere schuldig? Heeft Hij ooit iets voor je gedaan? Heeft Hij je zonden vergeven? Heeft Hij je bedekt met de mantel van gerechtigheid? Heeft Hij je voeten op een rots gezet? Heeft Hij je voetstappen vast gemaakt? Heeft Hij de hemel voor je klaargemaakt? Heeft Hij jou voor de hemel klaargemaakt? Heeft Hij jou naam in het boek van het leven geschreven? Heeft Hij je mateloos gezegend? Heeft Hij een voorraad aan barmhartigheid die geen oog gezien en waar geen oor van gehoord heeft. Doe dan iets voor Christus wat Zijn liefde waard is. Wordt wakker uit je natuurlijke slaperigheid, en doe vandaag iets voor de zon ondergaat. Doe iets op een manier waarop het duidelijk wordt dat je de kracht voelt van deze Goddelijke reden “Om Christus’ wil.” Ter overdenking Voor ons werd Jezus arm en zonde gemaakt (2 Korinthe 8:9; 5:21), wij hebben Hem daar geen redenen voor gegeven. God gaf zelf een reden — Zijn onverdiende liefde. “Om Christus’ wil” moet een krachtige reden zijn voor onze gebeden (Romeinen 15:30), voor de bereidheid om als dwazen behandeld te worden (1 Korinthe 4:10), om te dienen (2 Korinthe 4:5), voor de bereidheid om te lijden (2 Korinthe 12:10; Filippenzen 1:29), voor burgerlijke gehoorzaamheid (1 Petrus 2:13) en voor de verspreiding van het Evangelie (3 Johannes 7). Wat wil jij doen om Christus’ wil? Preek nr. 614, 12 februari 1865

[dagboekliesa4d]

05/01/2020

- Ik geraak er alsmaar meer van overtuigd dat het de juiste stap was om alleen te wonen en mijn eigen plek te hebben. Ik voel dat ik me vrijer voel om me bezig te houden met mijn passies en interesses, zoals comics maken zonder dat iemand over mijn schouder meekijkt, of naar buiten gaan zonder me te moeten verantwoorden, of constant rekening te houden met een ander. Als ik er bij stil sta waren Flor en ik echt niet compatibel om samen te wonen: onze bezigheden waren anders en bezig zijn met creatieve expressie werd volledig beknot omdat we elkaar continu in het oog hielden. We hadden eigenlijk echt aparte kamers nodig. Ik zou hem dat nu willen zeggen dat dit apart wonen nu ook beter voelt voor mij, maar ik moet afstand houden zodat hij me ook kan missen.
 - Vorige nacht heb ik gedroomd dat Flor iemand nieuw had ontmoet, heel anders dan mij. Dat gaf me wel een slecht gevoel en deed pijn, want ik heb daar wel erg veel schrik voor. Vooral omdat hij zei niet op zoek te zijn naar een nieuwe relatie, dus dan voelt het alsof hij mij bedriegt omdat hij zich niet aan zijn woord houdt, terwijl het ook geen belofte is.
 Op dit punt wil ik graag iets van exclusiviteit en trouw, dat hij sowieso naar mij komt als hij affectie wil, maar ik weet niet of ik dat mag verwachten. En misschien wil ik dan toch weer alsmaar meer. Ik weet ook niet of ik hem kan vertrouwen als hij zich niet wil binden in de relatie, en dingen achterhoudt om mij niet te kwetsen. 
Ik wil ook helemaal geen nieuwe relatie nu, of toch zeker niet bewust naar op zoek gaan. Is het dan gepast om met Flor een relatie te hebben waar gewoon aan erg weinig noden voldaan wordt? Als single wordt ook aan weinig van die noden voldaan. Of ga ik gefrustreerd blijven dat hij zich niet kan hechten? Of is het een kwestie van aan te tonen dat ik minder angstig gehecht ben? 
Ik zou continu op de hoogte willen blijven van hoe hij zich voelt en waar hij mee bezig is, of hij al meer uit de knoop is, of er een kans is dat we een andere soort relatie kunnen opbouwen.. Ik denk dat ik het alleen maar tijd kan geven, moet focussen op mezelf intussen, en vertrouwen op het universum dat het mij brengt waar ik moet zijn. Dit is waarschijnlijk eerder een nieuwe relatie dan met Flor. Ik mis vooral het hecht contact dat we hadden. Volgens hem zou dat bij hem niet verdwijnen, maar zowel hij als ik kunnen iemand ontmoeten waarmee we dezelfde band opbouwen. Maar het liefst houd ik hem gewoon voor mij. Ik hoop gewoon dat hij oké is, en mij een beetje mist. (Zolang ik geen contact heb wordt die kans groter, dus dat is wel een goede motivatie)
 Ondanks we echt niet bij elkaar pasten, houd ik toch nog erg van hem.. 
Ik voel me nu wat verdrietig vanwege dat nummer van School is Cool, dat lijkt op War on Drugs, dat me aan Flor doet denken. Nu tot de 27e geen contact meer hebben is echt lang. Ik wil hem echt nog in mijn leven hebben.. Een maand geen contact voelt echt lang vandaag, maar waarschijnlijk gaan de dagen snel voorbij als ik weer werk, en ik kan ook bij mama terecht.
 Het voelt zo raar, 5 jaar dagelijks samen en nu een maand geen contact.. Misschien moet ik halverwege toch ’ns vragen hoe het gaat.. Hij ziet ook wel wat van mij door mijn Instagram stories, maar ik niet van hem. En of ik me goed of slecht voel, zal hem toch niets doen. Hij ziet zichzelf toch vooral nog als opvang als ik het echt slecht heb, en als ik me goed voel is hij waarschijnlijk opgelucht. Ik mis hem maar niet op een afhankelijke manier, ik voel dat ik wel mijn plan kan trekken op emotioneel en financieel vlak. Ik had eigenlijk vooral een stabiel support netwerk nodig, en ik voel dat ik dat nu wel heb. Ik voel me redelijk veilig nu in tegenstelling tot vroeger. Ik wou die steun van Flor, maar hij kon niet dat hele netwerk zijn. 
Ik hoop ergens dat hij als eerste weer contact opneemt..
 - Ik heb wat schrik dat het gemis weer groter wordt naarmate ik minder om handen heb, nu ik klaar ben met de verhuis en het uitpakken. Het is een kwestie van me actief bezig te houden met mijn zelfontwikkeling en de stappen te zetten.


[devosopmaandag]

Kijken & duiden

Het gespannen volgen van de bestorming van het Capitool, het lezen van een tweede geschiedenisboek dat mijn eigen familiegeschiedenis anders inkleurt, het maar weer opnemen van de nieuwste Corona-informatie, dat alles brengt in verhevigde vorm de bewegingen van het bewustzijn voort:  erin opgaan & afstand nemen, aannemen & verzetten, accepteren & oordelen, kijken & duiden. Dat is nu eenmaal wat je als mens doet, maar deze week was dat wel erg krachtig aanwezig.

Na het lezen over de moordpartij in Rawagede (zie de vos van vorige week), las ik deze week over een collectieve zelfmoord voor het oog van de vijand op Bali, een zogenaamde 'perang poepoetan. Het is 1906. Radja I, Dewa Agoeng Djambe, de verslagen vorst van Kloengkoeng in Denpasar, en zijn gevolg staan oog in oog met het Koninklijk Nederlands-Indische Leger. Allen zijn in het wit gekleed. Dan steekt een priester een kris in het hart van de vorst, zijn gevolg pleegt zelfmoord op de zelfde manier en andere hovelingen storten zich daarna in de kogelregen van de soldaten. Enkele duizenden doden worden geteld. In het Soerabaiasch Handelsblad wordt kort daarna met afschuw de gebeurtenis beschreven, maar het ooggetuigen-verslag eindigt nogal verrassend: “Laat ons er zoo spoedig mogelijk over zwijgen en de graven der rampzaligen eeren als een heilige plek. Laat ons verder boete doen voor het wreede werk dat onze soldaten gedwongen werden te verrichten, door het volk van Badoeng een grooter aandeel in het algemeene menschengeluk te verzekeren.” [sic] Het benam mij opnieuw de adem, en na het ongeloof en de afschuw is er ook het verbijsterende gevoel dat het weliswaar niet zo lang geleden is, maar definitief 'geschiedenis' geworden.

Het beeld van de opeenstapeling van coronadoden in het afgelopen jaar voelt nog niet bepaald als geschiedenis en nu staan weer ambulances in lange wachtrijen voor de ziekenhuizen in Londen. Naast de menselijke drama's van deze pandemie is er ook de banaliteit van politiek gekrakeel, complotdenken, razendsnelle wetenschappelijke ontwikkelingen en een oneindige stroom aan meningen en oordelen.

De geschiedenis kent de bestorming van de Bastille, dat als het startpunt van de Franse Revolutie geldt. Deze week vond de bestorming van het Capitool in Washington plaats: geschiedenis en actualiteit ineen, zo voelde het. Dat beeld van die demonstrant die een selfie maakte op de voorzittersstoel van de Senaat, dat zal mij bijblijven. Vanachter het mondkapje lijkt hij wat onnozel te grijnzen. Bepaald geen revolutionair elan of  eergevoel, maar gewoon als een dom schaap erbij willen zijn en met een paar klikken het bewijs leveren aan de wereld. Het banale ervan raakt me.  De geschiedenis lijkt altijd heroïscher, dramatischer en tragischer dan het heden. Dat is  niet zo. Kijken en duiden, dat is wat ons te doen staat.

[renzomt]

dagboek deel 2(samenvatting)p80-120

Hij ziet opnieuw de oude vrouw door zijn buurt zwerven (de eenzamen overleven deze ziekte, degenen die niet aanraken of aangeraakt worden). Hij beschrijft hoe de supermarkten geplunderd werden, hoe dun het laagje vernis was van de beschaving. de verwachting van honger was genoeg geweest (er was eigenlijk genoeg), sommigen wilden naar het platteland (zoals bij de oorlog). maar dat platteland van die tijd bestond niet meer, nu enkel nutteloze mais.

Hij beschrijft hoe een ballerina tijdens ballet ineenstuikt. hoe men op straat tevergeefs begint maskers te dragen. handen schudden, zoenen, omhelzen was uit den boze. De ziekte slaat eerst traag toe en dan steeds sneller, steeds meer sirenes, eerst naar quarantaineafdelingen daarna naar streng bewaakte gebouwen. geen medicijnen, artsen staan machteloos, verplegers dragen toegetapete pakken. Als niemand terugkomt ui die centra beginnen mensen hun symptomen te verbergen.  Opstootjes ontstaan wanneer geliefden elkaar willen beschermen om niet mee genomen te worden. Leanne zijn vrouw stierf nog als één van de gelukkigen in een ziekenhuisbed.  Ze leed als een koe, traag en geduldig. Onverwacht schept hij genoegen in de rol van loyale verzorger, wetend dat die periode kort was.

In de periode dat leanne stierf, treurde hij om het verlies van Maria. Hij beschrijft psychosomatische klachten. Hij voelt tederheid voor Leanne, nu dat hij zeker is dat zijn huwelijk bijna voorbij zal zijn. Op vraag van Leanne bladeren ze door fotoboeken van vroegere reisjes. Hij herinnert zich een moment in Frankrijk dat hij haar bijna van een kanteel geduwd had. Tijdens die reis die ze volledig had uitgestippeld beschrijft hij een verrassing die Leanne voorbereid had. Ze zouden verblijven in de camping "la fuite". Hij vervloekt het feit dat hij zich vastgeklonken had aan een vrouw die zelfopblaasbare matjes als iets romantisch ziet. Op de camping zijn aan weerszijden windmolens geplant en Hollandse vlaggetjes. Leanne dringt aan dat Tomas gaat inschrijven. Een pezige bruine vrouw met peodel en scherpe nagels wijst naar binnen. (die vrouw blijkt later de vriendin van zijn vader te zijn) . Hij wankelt de kantine binnen, eerst denkt hij dat hij zich vergist heeft. Hij denkt dat het personage hem zou herkennen, maar beseft dan dat dat heel moeilijk is aangezien hij pas 10 jaar was toen zijn vader vertrok en niet weet van de brandwonde. Zijn vader zegt niets, vraagt alleen of hij een pintje wil. Zijn  vader ziet er anders uit dan in zijn herinnering (grotere mond en ogen en armen en handen klein). Hij vraagt of ze lang onderweg waren. Zijn vader zegt dat hij een gelukkig man is. hij beschrijft zijn vader in een hawaii hemd. Doen wat je ingeeft ook al zegt de vader dat dat niet gemakkelijk was, ze hebben hard moeten werken. Maar hij gaat voor geen geld terug ondanks dat hij een zoontje had dat hij jaren niet zag. Dan worden zijn ogen waterig en begint hij te huilen. (hij heeft gedronken-alcoholadem). Zijn vader zegt dat hij wacht op de dag dat zijn zoon daar binnenkomt (niet beseffend dat die voor hem zit). Zijn vader zegt dat hij verwacht dat deze boos en woedend zal zijn, hem misschien een blauw oog zal slaan , maar daarna zal hij hem omhelzen. De bruine vrouw die ondertussen binnen gekomen is zegt dat hij dat altijd doet, over het terugzien met zijn zoon praten. ze zegt tegen zijn vader niet voort te praten, want aze denkt dat Tomas enkel engels praat. Hij gaat weg, stapt in de auto terwijl Leanne naast de auto staat (geeft haar geen kans in te stappen) en rijdt weg.

 Hij beschrijft een droom die hij als kind had die dikwijls terug kwam: er zijn andere naamloze wezens die hij niet eerder zag, maar waarvan hij beseft dat hij deze moet kennen, ze praten tegen hem zonder geluid en veranderen dan in etalagepoppen. "Altijd diezelfde beelden, die wanhoop alsof hij iets cruciaal verloren is of misschien nooit iets cruciaals had", die hunkering in zich om te zijn zoals de anderen.

 Uiteindelijk keert hij weer naar die camping-zonder zelf te weten waarom. Hij denkt dat hij die avond een ander had kunnen worden, misschien zichzelf. Wat hem tegenhoudt is het feit in een opwelling zijn succes weg te gooien. Leanne zit te wachten spelend met een grasspriet en zegt een besluit genomen te hebben. Hij vraagt welk besluit, maar ze antwoordt niet, maar staart voor zich uit alsof ze zich met een zware straf heeft verzoend. Hij verlaat voor de tweede keer die dag zijn vader zonder om te kijken. Ze gaan kaas en wijn eten in een restaurantje, Leanne zegt dat ze een kind wil en hij begint haar uit te lachen. Dan zegt hij "denk je dat iemand een kind van jou wil?" Toen het doorgedrongen is wat hij zei, valt ze op de grond (door met haar gewicht te leunen op een stoeltje). Daarna begint Leanne te drinken "alsof het een betaalde baan was", mandflessen van de lokale wijn. (het verbaast hem dat ze die drankzucht niet verborg voor hem, maar wel de chips en zoetigheid die ze binnenwerkte). de rest van die vakantie beschrijft hij als een hel: hij heeft nachtmerries over een kind, een baby. Toch blijven ze alle bezienswaardigheden van de streek bezoeken om iets te vertellen te hebben als ze thuis komen. Hij beschrijft de fotografiescène, waar hij haar bijna naar beneden duwt om zogezegd een goede foto te maken. Naar deze foto kijken ze terug op haar sterfbed. Ze vraagt hem haar aan teraken voor ze sterft.

 Maria, na die eerste ontmoeting zien ze elkaar terug: in cafes en restaurants en ook eens in een exuberant hotel met champagneontbijt. Hij weet in zijn herinnering niet meet wat echt was of enkel in zijn fantasie. Beelden vervagen en lopen over elkaar. Hij beschrijft hoe hij af en toe iets "donkers" vermoedt in haar, gelinkt aan haar mentale toestand. In de tweede ontmoeting had ze zichzelf als "bipolair" beschreven.

Hun ontmoetingen zijn echter "een belofte", geen grotere begeerde dan uitgestelde begeerte. Hij mag haar aanraken, maar niet de liefde bedrijven. de afspraakjes verlopen kuis en ouderwets. hij ziet zijn affaire als een bevlieging van zijn kant. Hij beseft echter dat hij verliefd was- kwetsbaar als een pasgeboren baby.

Hij wist niets van haar. Ze gaf hem het ene verhaal na het andere. Ze fabuleerde, dochter van diplomaten, dochter van een professor en balletdanseres, tragische geschiedenis van weeshuizen, ze loog schaamteloos en vol overgave. maar dat maakt dat hij zich niet verveelt met haar. Zij reageert weinig op zijn cadeaus en complimenten over haar schoonheid. Ze nam altijd één of andere rol aan tijdens hun ontmoetingen. Hij vergelijkt haar met zijn eigen bipolaire en neurotische patiënten, aan sommige patiënten gaf hij een privénummer. Werd één te veeleisend dan veranderde hij gewoon van nummer en in de kliniek had hij altijd zijn secretaresse die iedereen op afstand kon houden. Hij beschrijft hoe hij ooit ging picknicken met haar, ze gingen roeien met een veel te dure picknickmand en lauwe champagne. Hier zegt hij "ik hou van jou". Ze buigt zich voorover en zegt: vraag dat nog eens; ze zegt: je bloost en hij zegt dat hij haar tieten mooi vindt.

Tijdens deze picknick vertelt hij haar over zijn ongeluk waar hij bij verbrandde: een pot hete thee had voor de verbranding gezorgd op zijn 11 de verjaardag in de tuin van de villa. Hij had over zijn verjaardagsfeest veel verwachtingen: hoe iedereen zou denken dat hij bij dit huis hoorde, de vleesetende planten zou tonen. De dag viel tegen, maar hij herinnert zich niet hoe. Iedereen lachte met hem bij ezeltje prik. Hij wou zich afzonderen van het gezelschap onder de tafel (aangezien hij klein was) en toen heeft iemand die pot thee in een onbehouwen omgeving omgestoten.

Hij had geluk dat ze één oog konden redden. Hij beschrijft de ziekenhuisperiode met gesprekken tussen zijn moeder en verpleegsters en dokters boven zijn hoofd, de zware verdovingen. Hij beschrijft hoe hij gewend was niet de lieveling te zijn omdat anderen hem raar vonden (hij hield ervan mensen aan te staren) nu heeft hij de schok dat anderen iets van mij wisten wat ik zelf niet kon zien. De pijn was een aanwezigheid op zich. De verpleegsters waren aardig omdat ze hem als een slachtoffer zagen. Ooit zag hij een verpleegkundige kussen met een vriend; Josef, kwam op bezoek en deze was ook verslaafd aan ziekenhuisseries.

[dethijssens]

Het weinig stabiele nazomerweer in Griekenland...in 2020

Dinsdag 22 sept. – zondag 27 sept.

Dinsdag 22 september

Op zoek naar proviand een stopje bij de lieve bakker in Menidhion die Frans spreekt. Dat heeft hij op school geleerd vertelt hij en hij vindt het zichtbaar leuk om zijn kennis in de praktijk te brengen. Hij stopt nog wat extra dingen in het tasje, zo aardig zijn de Grieken. Je voelt je er eigenlijk een beetje schuldig over, want veel klandizie heeft hij waarschijnlijk niet. Bij een klein supermarktje nog een paar dingen gevonden en via een ijskoffie aan de kade met zicht op de Dutchess – en een krantje downloaden – weer terug.

Om 12.15 uur anker op en richting overkant: Ormos Rougas! Eerst heel weinig tot geen wind, later, hoera, toch nog 12 knts. Maar... tegen de gewoonte in hebben wij deze keer geen zeil voorbereid, en slepen wij de bijboot. Dus wordt het tuffen op de motor. Die laadt dan wel de accu’s weer op. Intussen hebben we na een week nog maar een kwart tank met water, dus zuinig aan al een paar dagen. Met de lekkende boiler gaat het ook nog ietsje harder. Met zwemmen minstens een keer per dag en daarna kort de buitendouche en een keer per dag afwassen en voorspoelen in de zee gaat het! Ieder jaar merken we weer hoeveel water je normaal gesproken wegspoelt. Later een drankje aan de kant, samen met heel aardige Duitsers, die naast ons liggen in deze baai. Uli en Angelica. Zij hebben een vrij kleine boot, waarmee hij hier al 30 (!) jaar rondvaart. Zij liggen hier omdat hun boot hier de dag erna op de kant gaat; er is een Oostenrijker die via een helling boten uit het water takelt en ze onderdak biedt op de kant.

Ormos Rougas is idyillsch. Niet heel groot, omgeven door rollende heuvels. Aan de kant is één taverna, een paar caravans en verder niets. Er is een heel mooie lagoon grenzend aan deze baai, vogelrijk gebied in de trektijd maar nu nog niet.

De baai ligt open naar het noorden en wij schatten in dat het bij wind uit die richting behoorlijk kan deinen, maar met dit kalme weer en een westelijke wind hebben we daar geen last van.

Windstille nacht, tot onze verrassing..

Woensdag 23 september

‘s Ochtends nog mooi blauw en zonnig weer, maar je voelt wel verandering in de lucht. Aan de overkant in de baai van Menidhion is ’t al vrij donker en in het westen rommelt het. Toch nog vrij onverwacht ineens om 10.45 een enorme onweersbui met hagel en bijzonder veel wind. De barometer schiet omhoog naar 1021.... Wij schudden behoorlijk maar liggen vast aan ons anker.De Duitser naast ons raakt van zijn anker los en komt rakelings voorbij. Dat gaat maar net....goed. Na het onweer liggen zij ineens heel ergens anders in deze baai, waar hun anker gelukkig vanzelf weer houvast heeft  gekregen.. Wij waren net bezig om een van de banken op te ruimen. Daarin talloze zakjes en doosjes met nieuwe en bewaarde onderdelen/schroefjes etc. die op tafel waren uitgestald. Dat liep gelukkig goed af.   Een kortdurende enorme squall...

Daarna werd het weer rustiger. Een mooie regenboog en af en toe nog regen. We aten aan boord en later nog een glaasje in de taverna aan de kant. Daar treffen we de Duitsers die nog aan ‘t bekomen waren van de schrik. Hij zei vooral dat hij het gevoel dat hij niks kon doen en moest afwachten of hij bij ons naar binnen zou zeilen...: “En dan de verzekering anrufen.” Wij zouden denk ik meteen de motor bijzetten en proberen te sturen....Ons anker lag gelukkig deze keer muurvast. De eigenaar van de taverna, een visser, liet weten dat de storm voor de rest van de nacht voorbij was al bleef het wel donderen en flitsen in de verte...

Donderdag 24 september gaan wij anker op richting Vónitsa. We kunnen zeilen en doen dat ook. Eerst kruisend, later met een knik in de schoot.Het is alsof Dutchess voelt dat het einde van deze zeilperiode nadert en zij stuift door het vlakke water.

Wij ankeren achter een eiland, op enige afstand van het plaatsje. Goed beschut, ondiep water en een bodem van klei.

Wat wil een anker nog meer! Her en der liggen al wat schepen en er komen er in de loop van de middag nog wat bij. Zodra het rustig is gaan wij met het bijbootje naar de kant, best een heel tochtje onder een brug door en de baai oversteken. Extra benzine mee, maar het bootje doet t goed en lijkt blij te zijn wat extra uurtjes te kunnen draaien.

De kade met veel lege terrassen, met erboven een Byzantijns kasteel straalt niet veel gezelligheid uit. Wij gaan op zoek naar een bakker, die we vinden in een drukke levendige winkelstraat. Daarna een drankje bij café Barcode en nog net met licht terug richting Dutchess. Rustige nacht...

Vrijdag 25 september. Nog een keer rond de boot zwemmen, al is het water door alle regen wel een beetje afgekoeld. En ook is het ’s morgens allemaal nat en vochtig. Ook hier is de herfst begonnen. We vertrekken tijdig om royaal tijd te hebben in Preveza om met mooi, droog weer de zeilen op te ruimen. De weersverwachtingen voor de komende dagen zijn niet gunstig. Opnieuw staan ons onweersbuien en veel wind te wachten. Nu kunnen we nog lekker zeilen, voor de wind langs de viskooien, en in de verte het “mastenbos” van Preveza.

Jeroen blaast nog wat nummertjes weg op zijn sopraan, maar wel...met een schuin oog naar de route. Kunnen mannen toch multitasken...???

Om 12.30 leggen we keurig aan in de jachthaven, een ruime plaats wat erg fijn is i.v.m. het verwachte slechte weer. Nooit fijn om tegen je buren aan te schurken en te schuren. We ruimen volgens plan meteen de fok en het grootzeil op. Altijd een beetje gedoe, al zijn we erin de loop van de jaren wel handiger in geworden. Ook de dekzeilen gedroogd en opgevouwen, bijboot ook schoongemaakt en opgeruimd.

’s Nachts inderdaad een denderend onweer met veel regen en toch weer uitschieters naar 45 knts. Gelukkig hadden we alles goed vastgesjord en de achterlandvasten door veren vervangen, tegen het schokken en rukken aan het ponton. Vóór liggen we goed vast aan twee moorings. Alleen de vlag kreeg het te verduren. Die wapperde fier door de storm en overleefde...Op zaterdag vroeg drupt het nog een beetje, maar toch al veel reuring op de steigers. Iedereen is hier om op te ruimen en uit het water te gaan. Onze buren aan beide kanten al vroeg vertrokken en wij gaan overleggen vragen of wij niet ook, vervroegd, kunnen worden gelift in verband met verwacht slecht weer op maandag. Daarna gaat het ineens snel. De voorbereidingen in een plensbui, maar gelukkig wat minder regen en goede begeleiding bij ons tochtje naar de kraan.

Om 11.00 staan we op de kant. Dat geeft veel rust en zo kunnen we met een gerust hart op maandag bijtijds naar het vliegveld zonder zorgen over het weer.. de laatste klussen doen wij in het mastenbos.... tussen naar schatting 800-1000 boten die op bokken op de kant staan. En dan hebben we het nog niet over de twee werven hiernaast. Wij staan in straat J op nr. 51... Big business!    

[leondesignnederland]

De Ideale Sleuteletui

In de wereld van vandaag, waar elk detail van ons dagelijks leven een weerspiegeling is van onze persoonlijke stijl en efficiëntie, is het hebben van de juiste accessoires essentieel. Bij LeonDesign begrijpen we dat een sleuteletui meer is dan alleen een praktische noodzaak; het is een uitdrukking van verfijning en organisatie. Ons productassortiment, waaronder het sleuteletui – sleuteletui klok, sleuteletui met ritssluiting en sleutelorganizer, laat de perfecte mix van functionaliteit en stijl zien. De essentie van kwaliteit: sleuteletui – kloketui – leer Als het om kwaliteit gaat, is ons Sleuteletui-Kloketui een goed voorbeeld. Dit sleuteletui is gemaakt van eersteklas leer en is ontworpen om de tand des tijds te doorstaan. Het gladde, soepele leer voelt niet alleen luxueus aan, maar krijgt door gebruik ook karakter en ontwikkelt een unieke patina die een eigen verhaal vertelt. Het compacte ontwerp zorgt ervoor dat hij comfortabel in je zak of tas past, terwijl de veilige sluiting je sleutels veilig en gemakkelijk toegankelijk houdt. Gemak opnieuw gedefinieerd: sleuteletui met ritssluiting Voor degenen die waarde hechten aan gemak en veiligheid, is ons sleuteletui met ritssluiting de ideale keuze. Dit etui biedt voldoende ruimte voor al uw sleutels, met een stevige ritssluiting die ervoor zorgt dat ze veilig op hun plaats blijven. Het gestroomlijnde ontwerp is zowel stijlvol als functioneel, waardoor u uw sleutels gemakkelijk mee kunt nemen zonder dat ze veel ruimte in beslag nemen. Bovendien bevat het zakje een klein compartiment voor het opbergen van munten of kleine benodigdheden, wat een extra laag veelzijdigheid toevoegt aan uw dagelijkse draagtas. Ultieme organisatie: sleutelorganisator Georganiseerd blijven was nog nooit zo eenvoudig met onze Sleutel Organizer. Met dit innovatieve product kun je je sleutels netjes ordenen, zodat ze niet in de war raken of andere spullen in je tas bekrassen. De Key Organizer heeft een gestroomlijnd ontwerp waarin meerdere sleutels op een compacte, gemakkelijk toegankelijke manier kunnen worden bewaard. Het is perfect voor degenen die met verschillende sleutels jongleren en een betrouwbare manier nodig hebben om ze allemaal op één plek te bewaren. Waarom kiezen voor LeonDesign? Bij LeonDesign zijn we trots op onze toewijding aan kwaliteit, stijl en functionaliteit. Onze sleuteletuis zijn zorgvuldig vervaardigd om aan de hoogste normen te voldoen, zodat u ervan verzekerd bent dat u een product ontvangt dat er niet alleen goed uitziet, maar ook uitzonderlijk goed presteert. Hier zijn enkele redenen waarom onze belangrijkste cases opvallen: Duurzaamheid: onze sleuteletuis zijn gemaakt van hoogwaardig leer en zijn gemaakt om lang mee te gaan, waardoor u een betrouwbaar accessoire krijgt dat bestand is tegen dagelijkse slijtage. Elegantie: het verfijnde ontwerp van onze sleuteletuis voegt een vleugje elegantie toe aan uw dagelijkse benodigdheden, waardoor ze een stijlvolle aanvulling zijn op uw accessoire collectie. Functionaliteit: Onze sleuteletuis zijn ontworpen met het oog op functionaliteit en bieden functies die uw leven gemakkelijker maken, zoals veilige sluitingen, extra compartimenten en georganiseerde indelingen. Veelzijdigheid: Of u nu een compact sleuteletui voor uw broekzak, een dubbelvaks sleuteletui voor uw tas met de mogelijkheid voor pasjes en muntgeld of een organizer voor meerdere sleutels nodig heeft, LeonDesign heeft de perfecte oplossing voor u. Het perfecte cadeau Een sleuteletui van LeonDesign is een uitstekend cadeau voor iedereen die waarde hecht aan organisatie en stijl. Het is een doordacht en praktisch cadeau dat laat zien dat u om de behoeften en voorkeuren van de ontvanger geeft. Of het nu voor een verjaardag, feestdag of speciale gelegenheid is, een LeonDesign sleuteletui is een geschenk dat dagelijks gewaardeerd en gebruikt zal worden. Conclusie Bij LeonDesign zijn we van mening dat het ideale sleuteletui stijl, functionaliteit en duurzaamheid naadloos moet combineren. Ons assortiment sleuteletuis, waaronder het sleuteletui-klok leer, sleuteletui met ritssluiting en sleutelorganizer, zijn ontworpen om aan deze strenge normen te voldoen. Ontdek vandaag nog onze collectie en ontdek het perfecte sleuteletui om uw dagelijkse benodigdheden naar een hoger niveau te tillen. Bezoek LeonDesign voor meer informatie over onze producten en vind het ideale accessoire voor uw behoeften. Read the full article

[joostjongepier]

Wat?   Stilleven met vergulde bokaal door Willem Claesz. Heda, Het melkmeisje door Johannes Vermeer, Isaak en Rebecca, bekend als ‘Het joodse bruidje’ door Rembrandt van Rijn en Zittende Amor door Étienne-Maurice Falconet.

Waar?   Rijksmuseum, Amsterdam

Wanneer?   29 juni 2020

Drie maanden in kunstquarantaine valt niet mee. Vandaag komt daar een einde aan. Ik moet mij vanochtend in Amsterdam melden bij mijn tandarts, dus moet ik, compleet met mondkapje, naar de hoofdstad. Dat lijkt mij een uitgelezen gelegenheid om voor het eerst het fenomeen ‘museum in coronatijd’ te verkennen. Onmiddellijk toen het Rijksmuseum weer openging, heb ik dan ook mijn tijdslot voor vandaag gereserveerd.

Zoals het een beetje toerist betaamt, begin ik mijn rondgang in de eregalerij, een zaal die ik, vanwege drukte en meutes toeristen, meestal weer zo snel mogelijk verlaat. De rust in de ruimte doet dit keer echter weldadig aan. Ik kan elk gewenst schilderij in alle rust bekijken zonder andere bezoekers voor de voeten te lopen (of voor de voeten gelopen te worden). Het eerste schilderij waar mijn oog op valt, is direct al een gevalletje ‘déjà vu’. Vanochtend in de wachtkamer van de tandarts hing, net als altijd, de reproductie van Willem Claesz. Heda’s Stilleven met vergulde bokaal. Nu mijn tandarts verantwoordelijk is voor het doorbreken van mijn kunstquarantaine, voelt het dan ook als gepast dat het eerste schilderij waar in de eregalerij mijn oog op valt juist ditzelfde werk is. Geen reproductie uiteraard, maar het echte doek. Nu ben ik in zijn algemeenheid geen groot liefhebber van stillevens, maar die van Heda vormen een belangrijke uitzondering op deze regel. Als ik een museumzaal betreed en er hangt een werk van Heda, herken ik het onmiddellijk. Niemand anders schildert zijden tafellakens zoals hij. Zijn doeken vallen niet op door veelsoortig kleurgebruik. In de zeventiende eeuw stonden ze dan ook bekend als ‘monochrome banketjes’. Maar als je wat beter kijkt, is er niets monochroom aan. Elk materiaal is weergegeven met een ongeëvenaarde precisie, of het nu gaat om het gouden oppervlak van de bokaal, het tin van kan en borden, de zijde van het servet, het glas van de roemer of het parelmoer van de oesterschelpen. Als je de materialen beter bekijkt, zie je hoe Heda voorwerpen erin laat weerspiegelen. Kijk bijvoorbeeld eens naar de tinnen kan. Helemaal onderin zie je de voet van het omgevallen glas, daarboven de servet, links de vergulde bokaal en midden boven een venster. Bij mijn volgende tandartsbezoek, eind augustus, moet ik toch eens kijken of de details op de reproductie net zo goed zichtbaar zijn als op het origineel.

Op naar een schilderij waar gewoonlijk een dikke rij mensen voorstaat: Het melkmeisje van Johannes Vermeer. Zoals altijd, trekt de tamelijk ruwe wand rechts mijn aandacht. Vooral dat ene spijkertje dat daar nutteloos uit de muur steekt, houdt nooit op me te fascineren. Eigenlijk is de keuken best een onordelijk geheel. De muur is niet bepaald netjes gestuukt, een van de raampjes is kapot en op tafel liggen hompen brood naast de broodmand. Toch doet het schilderij buitengewoon verstild aan. Dat is vooral te danken aan de figuur van de meid. Uiterst geconcentreerd giet ze de melk in een kom. Het is dat we ons in de zeventiende eeuw bevinden, anders zou ik er het etiket ‘mindfulness’ op plakken. Haar geconcentreerde houding straalt een ongekende rust uit. Je kunt de melk haast horen stromen. Je zíet de melk trouwens ook stromen. En dat is dan weer niet zozeer aan de meid, als aan Vermeer te danken.

Even verder nog zo’n doek waar ik gewoonlijk nauwelijks aan toekom door het vele volk: Isaak en Rebecca, bekend als ‘Het joodse bruidje’. Vincent Van Gogh was zo onder de indruk van dit werk, dat hij tegen de vriend met wie hij het bekeek, opmerkte: “Geloof je nu wel, en dat meen ik oprecht, dat ik tien jaren van mijn leven wilde geven, als ik hier voor dit schilderij veertien dagen nog kon blijven zitten met een korst droog brood voor voedsel”. Als je naar de mouw van Isaac kijkt, begin je iets te snappen van Vincents fascinatie. Dikke klodders verf doen denken aan een schilder als Anselm Kieffer. De mouw krijgt door de verfklonten een haast sculpturale vorm.

Na de eregalerij bezoek ik de, altijd rustige, afdeling 1700-1800, die ik nu voor mezelf alleen heb. In de sectie rococo staat hier het vermakelijke beeldje De zittende Amor van Étienne-Maurice Falconet. Het werd oorspronkelijk gemaakt voor Madame de Pompadour, de maitresse van koning Lodewijk XV van Frankrijk. Het stoute liefdesgodje kijkt me samenzweerderig aan en legt een vinger op zijn mond. Hij maakt mij, de toeschouwer, medeplichtig aan zijn snode plannetje. Stiekem grijpt Amor een pijl uit de koker die op de grond ligt. Ik vraag me af wie zijn slachtoffer gaat worden. Zeker is dat ik het knaapje niet zal verraden.

[cheyennemijdam]

Dag Loesje

Op het moment dat onze zoon oog in oog kwam te staan met zijn twee muisjes was hij meteen dol verliefd en razend enthousiast. Hij noemde ze; Max en Loesje. Het feit dat het twee jongetjes waren kon hem helemaal niets schelen. Dit waren Max en Loesje en dat waren zijn huisdieren. Het beste verjaardagscadeau ooit! Wat wilde hij ze graag aaien. Ware het niet dat deze muisjes alles behalve tam waren. Dit kost veel tijd en enige moeite. Natuurlijk bezit mijn zoon engelengeduld. Ik hoef jullie niet uit te leggen dat ik nu moet lachen, toch? Ondanks het feit dat hij het keer op keer jammer blijft vinden dat hij ze niet erg makkelijk aaien kan, is hij nog steeds enorm dol op ze. 

Dinsdagavond ben ik op weg naar het toilet en ben eigenlijk klaar om naar bed te gaan. Dan bedenk ik me dat ik helemaal vergeten ben om Max en Loesje wat aandacht te geven. Ik loop naar de kooi en meteen weet ik dat er iets gruwelijk mis is. Loesje ligt in de hoek van de kooi. Het lijkt alsof hij slaapt, maar ik weet best dat Max en Loesje nooit buiten hun holletjes slapen. Met pijn in mijn buik maak ik het kooitje open. Hij ziet er heel vredig uit. Wanneer ik mijn vingers over Loesje zijn rug laat glijden merk ik dat hij niet overal even koud is. Heel lang kon hij ook niet dood zijn, want een paar uur daarvoor heb ik ze nog samen zien eten. Ik heb geen idee hoe of waarom en op dat moment vond ik dat ook helemaal niet meer zo spannend. Max leek in orde. Wat nu? Met klamme handen en een lichte buikpijn ben ik op zoek gegaan naar een schoenendoos. Hoe moet ik mijn zoon dit vertellen morgen? Deze vraag bleef maar door mijn hoofd spoken. Aangezien ik niet wist waarom Loesje ineens in de muizen hemel was belandt, leek het me wel verstandig om Loesje in een doosje te doen en de kooi grondig schoon te maken. Ik moest er niet aan denken om Max levenloos te vinden de volgende ochtend. 

De volgende ochtend toen ik beneden kwam zat mijn zoon al aan tafel en was hij druk bezig met huiswerk maken. Het was namelijk de beurt van papa om op te staan met de kids. Toch ben ik niet erg lang blijven liggen. Ik had mijn zoon immers wat te vertellen. Eerst heb ik hem zijn werkje af laten maken. Daarna heb ik hem alvast zijn schoenen aan laten doen. Ik ging er vanuit dat hij Loesje vrijwel meteen zou willen begraven. 

‘Liefje, kom je even? Mama moet je wat vertellen.’ ‘Is er iets ergs mama?’ ‘Ja, er is wel iets heel vervelends gebeurt, pop.’ Verschrikt kijkt hij me aan. Tevens bespeur ik ook enige vorm van nieuwsgierigheid. Hij weet nog van niets. Hij heeft vast goed geslapen vannacht, want hij kijkt helder en vrolijk uit zijn oogjes. Ik durf niet meer. Helaas kan ik ook niet net doen alsof Loesje een onzichtbaarheidsdrankje op heeft of hem laten geloven dat hij een meisje heeft leren kennen en daarom besloten heeft om samen te wonen met zijn vriendinnetje in een ander huisje. Terwijl ik begin te praten pak ik voorzichtig de schoenendoos waar Loesje in ligt. ‘Toen mama gisteravond Max en Loesje wilde aaien, lag Loesje in een hoekje.’ Meer hoefde ik hem niet te zeggen. Meteen graait hij de doos uit mijn handen en stoot het deksel eraf. ‘Ooo, Loesje is dood.’ Hij aait het beestje erg liefdevol. Bijna enthousiast rent hij met de doos naar papa. ‘Papa, papa, kijk Loesje is dood!’ Even lijkt het erop alsof ik het erger vind dat Loesje er niet meer is dan mijn zoontje. Ik blijf naar hem kijken wanneer hij Loesje keer op keer over zijn ruggetje blijft aaien. Dan draait hij zich om. ‘Loesje voelt heel koud mama.’ ‘Dat komt omdat het hartje van Loesje niet meer klopt,’ zeg ik zacht. Op dat moment komen de tranen. Ik pak hem stevig vast en moet stiekem mijn best doen om zelf niet te huilen. Samen zijn we naar buiten gegaan en hebben Loesje achter de schutting begraven, zodat hij zo toch nog heel dicht bij ons kon zijn. 

Eenmaal weer in de tuin vraagt mijn zoon: ‘Mama heb je ergens nog een oude foto van mij?’ Ik kijk hem vragend aan. ‘Die wil ik graag hebben, zodat ik die nog bij Loesje kan leggen. Ik wil niet dat Loesje vergeet wie ik ben.’ 

[brentoy4u4me04-blog]

CHRONICLE EN FOTO'S FMA EXCALIBUR CUP 2019 - IFBB PRO LEAGUE ARGENTINA

KRONIEK

Op 08/04/2019 vond de Excalibur Cup 2019 - georganiseerd door de FMA onder voorzitterschap van Fernando Loreiro, plaats in de faciliteiten van de Armeense Vereniging, meer bepaald in de Siranush Hall, onder de regels en ontwerpen van de NPC - IFBB Pro League Argentinie, ongetwijfeld het beste evenement van de Pro League-FMA tot nu toe in de kalender van 2019. Een evenement met 150 atleten, die in hun verschillende registraties meer dan 230 passen maakten, het publiek overstroomde de capaciteit van het Theater en in dat klimaat en context vond dit geweldige feest plaats (apparaten).

Afhankelijk van het aantal atleten en de mogelijkheid die de Pro League biedt om in meer dan een categorie te strijden, was het mogelijk om categorieen van meer dan 10 atleten te zien, niet alleen in bikini's en bermuda's, wat vrij gebruikelijk is in elk groot toernooi, maar ook de Novice en senior categorieen tot 70 kilo en tot 80 kilo IMPRESSIEVE CATEGORIEEN.

Wat de prijzen betreft, werden de Over All winnaars, het Classic Sword en prachtige castmedailles uitgereikt aan alle deelnemers van elke categorie.

Wat veel mensen na elk evenement aan mij vragen is de kwestie van de kosten, de inschrijving van atleten is 800 peso voor een enkele categorie, + 300 peso voor elke categorie die je toevoegt, de kosten van de atleet zijn 900 peso en de toegang 700 peso

En om het thema van het evenement af te sluiten en verder te gaan met de resultaten, wil ik de organisatoren van het evenement feliciteren met Fernando en Débora als boegbeelden, en uitgebreider voor het hele team dat de steigers maakt van een evenement van dit niveau, zoals de jury, de assistent-jurytafel, sportstewards, podiummanagers maakten alles mogelijk.

Deze beker gaat al exclusief naar degenen die #castroteam-prestaties zijn, gemarkeerd als het eerste evenement van het tweede semester 2019, waarom zullen we, zonder twijfel, velen, afhankelijk van het resultaat, de mogelijkheid markeren om terug te keren naar hun comfortzone of de borst en blijven verbeteren om een ??betere kwalificatie te bereiken, aangezien ik iedereen vertelde om deel te nemen aan de Pro League was een kwaliteitssprong, afhankelijk van het niveau van iedereen zal kunnen opvallen of we zullen moeten roeien, ongetwijfeld dat in andere ruimtes kunnen we het heel goed doen, dat is in de persoonlijke beslissing, die ik zoals altijd zal accepteren.

Afgezien van de diversiteit van de resultaten, wil ik de inspanningen van de marathondag benadrukken, zonder twijfel degenen die het meest betaalden voor de gerechten waren de zware senioren, maar degenen onder ons die eenden waren en vooral zwaar, we weten dat dit zo is ... en het is meer dat ik het hoofdgerecht graag was.

Na de gebeurtenis bij velen van ons merkte ik een beruchte ontevredenheid en ergernis op, de resultaten zijn het product van wat we doen, degenen die we samen doen, zonder twijfel dat er qua opzet verschillende verantwoordelijkheden zijn, de mijne van een technische gezichtspunt, wat ik aanneem, het zijn er veel meer die ik heb verteld over mijn fouten, die later werden gedeeld toen we allebei besloten om mee te doen aan toernooien in bijna onmogelijke tijden (ik neem aan dat mijn fout ik beloof om hier steviger in te zijn) ) en in categorieen waar het verder gaat dan de implementatie, puntontwikkeling essentieel is (welzijnscasus, lichaamsbouw, bodybuilding enz.) en er is de verantwoordelijkheid van de atleet bij het nemen van onjuiste beslissingen, van wat ze nemen, wat ze niet nemen, wat ze dragen wat ze niet laden, wat ze wel of niet rusten, de kleine onderdelen in deze sport vormen een geheel, en als niemand het mis heeft, is succes verzekerd.

Goed genoeg vers en laten we naar de steaks gaan…. Castro Teamresultaten:

1) Nicolás Calistro viel in twee categorieen, ongetwijfeld afkomstig uit een uitstekende eerste helft van het debuut met veel podium, wat deze keer niet gebeurde, ik zeg je Nico dat alles gaat winnen, je moet investeren, met nog 3 weken dieet we bereiken onze gebruikelijke limiet. 6e plaats Mens Physique - Novice 8e plaats Mens Physique - Senior

2) Alan Demarco, de Invictus die de invictus verloor maar nog steeds aan het winnen is, na een eerste helft van luxe, een break een volume en begon opnieuw met nog 5 kilo aan het werk en verbeterde zijn spierdetails, hij straalde opnieuw en was de parel van het team deze keer, Gefeliciteerd 2e plaats Mens Physique Junior 1st Place mens physique Senior

3) Vanesa Luna, eerste ervaring in Woman Physique, ze is jaar na jaar doorgegroeid van categorieen van Wellness naar Toned en van Toned naar Physique non-stop, zeer goede presentatie, onverslaanbaar in de tijd die we onszelf hebben gesteld, ik was ervan overtuigd dat je was aangekomen, en je kwam aan, Wat betreft de beslissing van gisteren, ik ben het ongetwijfeld met hen oneens, ik accepteer het niet verder dan dat Itiel een uitstekende atleet, voormalig lid en vriend van het huis is, werd opgemerkt, zoals ik verklaar, ze ging door haar heen geweldige doelstelling, voor jou als het een doelstelling was en zonder twijfel de Argentijn onze tweede doelstelling. Oog! Ik zag je beter ondanks het feit dat je geen 10 was, anders overwogen de juryleden, daarom om door te gaan met het verbeteren van de 2e plaats Woman Physique

4) Marcos Colinet, het eerste evenement van dit jaar, je komt uit een 2018 van je beste versie, nu aan het werk om het te herhalen, dit is een geval van de problemen waar ik het over had, je komt uit een vervelende en pijnlijke blessure, je bent vertrokken of je vertrekt Daarom is de dubbele waarde van deze presentatie, de snelle observatie, je hebt in twee weken een wonder gedaan, ik heb het podium niet bereikt, je ging toch omhoog met Martin Coulture en Fabián Miralles niets meer en niets minder, maar we missen nu de mogelijkheid om beladen te trainen en die limiet van spierhardheid en -definitie te bereiken, wat ons de Argentijnse 4e plaats Heavy Master 2018 opleverde

5) Soraya Jairo, nog een die debuteert in 2019, zonder twijfel met een eerste semester van pure bekendheid, we begonnen op een zeer goede manier in de Wellness-master, vechtend centimeter voor centimeter, een categorie die alleen in de achterhouding is gedefinieerd, met betrekking tot De 6e positie van de senior is opvallend vanwege het feit dat degene die de categorie wint dezelfde is die je met een kleine marge in de master wint, laten we het erover eens zijn dat het erg talrijk was en laten we werken aan degenen die we vanaf hier missen aan de Argentijns, en vanaf nu zorgen we voor de details, dat is de weg. 2e plaats - Wellness Master 6e plaats - Wellness Senior

6) Fabián Miralles, een van de sterren van het team die vorig jaar zijn hoogtepunt bereikte aan het einde van de kalender, vandaag zijn we in het tweede evenement dat die prestatie verslaat, zonder twijfel dat blij en trots, gisteren je alles gaf, je poseerde als je moet poseren, kleur, uitstekende slipglans, we weten wat we tussen ons misten en we weten hoe we het moeten oplossen, met betrekking tot de uitspraak, je was ongetwijfeld steviger, en laten we het erover eens zijn dat Martin's maat de moeite waard is om jaloers op te zijn, aangezien ik zeg ook de criteria van de juryleden Ze zagen het, en het is geaccepteerd en zonder twijfel dat we andere wedstrijdopties hebben, maar als trainer verzeker ik je dat de weg hier is, je moet werken, maar we hebben 100 doorlopen moeilijkere situaties en we zijn vooruit gekomen. 2e plaats - Meester ruim 90 kilo 2e plaats - Senior ruim 90 kilo

7) Alejandra Rossi, je bent eindelijk terug !! Na vele jaren van afwezigheid, ben je weer op het podium, we kwamen samen in berengenal, die meedeed in Wellness, om in de kiem te vallen wat ons altijd zoveel kostte, wat de benen waren, nu neem ik mijn verantwoordelijkheid op me debuut in de categorie, we hadden ongetwijfeld nog een jaar moeten wachten en doorgaan in het laagseizoen, wat ook behoorlijk ondraaglijk is, maar goede beslissingen zijn nu beslissingen om te schudden en opnieuw te geven, bij deze gelegenheid waren er een groot aantal en kwaliteit van atleten Ik ken je moment, ik weet wat je voelt is meer Ik heb het vaak beleefd, maar om aan het werk te gaan om te verbeteren, zijn er omstandigheden, er is kracht die van jou afhangt, buiten het resultaat wat we hebben gedaan, beschouw ik het een succes. 7e plaats Wellnes Senior tall

8) Facundo Herrera, eerste evenement van het jaar, verbeteringen in vergelijking met vorig jaar, vreselijke categorie, je kamer geeft aan welke dingen we moeten verbeteren voor de Argentijn, zonder twijfel de techniek in de poses en de houding en concentratie bij de uitvoering verbeteren , dan van wat Fysiek allemaal haalbaar is voor verbetering, met de tijd die we nog hebben, zullen we ongetwijfeld in onze beste versie aankomen en later als we met volume werken. 4e plaats Classic Bodybuilding tot 90 kilo

9) Apicella Noelia, voor deze atleet heb ik een speciale genegenheid hahaha ik hou van je liefde !! En ik feliciteer je, we hebben een geweldig toernooi gemaakt, ongetwijfeld dat het debuut in 2018 overtrof, in alle aspecten, vooral in het fysieke volgen in de poses (100 × 100), in de kleur, in de kleedkamer, het was een geweldig toernooi, nu zoals gepland, wacht de Argentijn ons op, 3 weken om details van het onderlichaam te polijsten, verder te werken met de poses, erg blij als coach en partner voor dit debuut, begrijp je na verloop van tijd het belang van de details die een geweldige atleet maken, afgezien van de set-up en voorbereiding zit je in alle details van make-up, bijou kleur, zeer goede presentatie. Ik hou van je !! 2e plaats Woman Figure master 2e plaats Woman Figure senior

10) Angela Herrera, debuteert in haar derde categorie in haar korte carriere, ik herinner de lezers eraan dat ze debuteert in 2018, in de categorie Bikini, met een uitstekende prestatie en zeer dicht bij overal ll, na al meer dan een half jaar waarin ik me bezighield afgezwakt het behalen van het Argentijnse kampioenschap van afca, en gisteren debuteerden we in Wellness, voorbij de tegenslagen van de voorbereiding kwamen we aan, wat het doel was, vanaf nu hebben we tijd voor persoonlijke wraak om de top in Argentinie te bereiken, de benen zijn, het acteren en de houding zijn, het is alleen om ons te wapenen met geduld en te werken met het dieet en er zeker van te zijn dat de resultaten zullen komen

11) Gabriel Saucedos: wat is er met ons gebeurd? Ongetwijfeld moeten we gaan zitten om te chatten en items x items te bekijken om de oplossing te vinden, van onderaf was er een zekere terughoudendheid dat we de oorsprong moeten zien, van de natuurkundigen die het aantal uren ervoor hadden verlaagd, de omstandigheden waren intact, spier voor spier, problemen om rekening te houden met de kleur, helderheid en zoals we zeiden houding, we weten allebei van de blessure, die op vrijdag verergerde, maar de poses waren erg goed voor je, dus van maandag tot werk, voordeel ¿? We kunnen doorgaan met laden, vanwege de conditie en meer voordelen die we in de loop van de tijd hebben gelaten, ligt de beslissing in jouw handen, want ik zeg dat het resultaat, wat belangrijk is, de verbetering is, laten we gaan voor meer !! 3e plaats Senior categorie + 90 kilo

12) Daniel Martinez, je nam zaterdag deel aan de FAM, je behaalde een tweede plaats tot minder dan 80 kilo, we klommen meer beladen in de 80 tot 90 kilo en we bevonden ons in een supercategorie, zonder twijfel dat voorbij de vermoeidheid van twee wedstrijden Op een rij eiste het zijn tol van je lichaam, en de som in de week van de eindeloze werkdagen voegt ons niet toe, maar dit is jouw categorie, ik bereken dat je beste versie je aan het praten zal krijgen in Argentinie wacht ik maandag op je om de te volgen weg te volgen. Gefeliciteerd op zaterdag, je hebt gestreden met een geweldige pose voor een atleet, maar zoals duidelijk is in jou en in deze categorieen is het niveauverschil tussen de twee merkbaar en zoals ik tegen Fabi en jou zei, denk ik dat dit de manier is om beter te worden dingen, ongetwijfeld moeilijker, maar wanneer hadden we het gemakkelijk?

Bedankt voor het lezen, ik zeg je dat onze volgende grote afspraak 24/8 is in het Argentijnse IFBB-Pro League Argentinie-kampioenschap, na deze saranda zullen we zien hoeveel er nog over zijn! Geweldig gedaan jongens en laat het niet in de steek !!

[jurjenkvanderhoek]

SLOW EXHIBITION IN KUNSTLOKAAL No.8

Bij Kunstlokaal No.8 zijn ze goed in het samenbrengen van kunstenaars. Verschillend werk overlapt, grijpt als een puzzel. Er worden relaties gelegd, banden aangetrokken. Bondjes gesmeed. Werk dat niet alleen tegengesteld aan elkaar lijkt, maar dat ook is. Dat werk wordt een eenheid. Het sluit wel naadloos aan. Het duo is dan een stel. Maar een enkele keer schijnt het niet te lukken, voor het oog. Want wat er nu in het kunstlokaal te zien is, zo dwars aan elkaar is het nooit geweest. Als de magnetische tegenpolen die elkaar afstoten. Er schijnt geen contact te ontstaan, maar zoals altijd: schijn bedriegt. De uitersten komen toch dichter tot elkaar, grenzen zijn geslecht. Alles kan, want het hangt mooi aan de wand omdat juist dat wat elkaar bijt in gemeenschap grote kracht heeft. De twee tegenhangers smelten in eendracht samen. Afstoten betekent hier benaderen. De ronde vormen van Yumiko Yoneda zijn in tegenspraak met de hoekige vlakken van Johan van der Veen, sereen naast formeel. Zacht vloekt met fel, uitdrukkelijk zoekt aandoenlijk. Want het werk botst niet, integendeel, het verdraagt elkaar.

Het vierkant van Johan van der Veen is dat niet. Jawel, het heeft vier kanten of meer, maar dat is de enige overeenkomst met dit wiskundige figuur. Terwijl vindt er iets plaats met het acryl op doek op paneel, daar gebeurt iets in compositie en naast perspectief. Daardoor gaat de vorm leven. Het treedt uit zichzelf, krijgt een gezicht en gaat spreken. Lijnen lijken te dansen, in pas de deux met de vlakken. In de potloodtekeningen op papier is dat ook letterlijk zo, het figuur raakt in beweging door de plaatsing van diagonalen op zwarte blokken. Het draait om elkaar, maakt een pirouette en valt soms uit de toon en van de ladder. De lijnen spelen een dynamisch spel met het vlak. Er ontstaat een rimpeling in het gladde oppervlak, een beweging langs of tegen elkaar. De tweede dimensie krijgt diepte, hoogte en breedte. Een ruimtelijk figuur ontstaat door listig plaatsen van vlak en lijn, een optisch bedrog. Van der Veen laat ook wel de cirkel toe, maar voelt zich hier in zijn element met de hoekige figuur. Hij experimenteert ermee, onderzoekt de vorm en test de lijn. Dit werk zal wiskundig waar zijn, kloppen naar de berekening. Het is zakelijk met begrensde uitkomst. Dat afstandelijke met speelse details combineert perfect met het onverstoorde werk van Yumiko Yoneda.

Het mag niet, maar eigenlijk wil ik dit kunnen aanraken, die rondingen van deze objecten. Om de vorm te kennen, zoals een blind mens dat doet. De toppen van de vingers bevoelen de huid. Maar de aanraking is killer dan de vorm zichtbaar is. Werkelijk is het polystyreen bekleed met gips en boetseerpasta een koude massa, die echter warm kleurt in het licht en haar schaduw. De blik maakt de vorm zacht en aaibaar, terwijl het wezenlijk dus anders is. Maar het oog mag alleen betasten, dus ik geef mezelf een tik op de vingers wanneer mijn hand naar boven wijst. Mijn blik volgt de rondingen, de huid is mottig en laat mijn oog niet gaan. Niet glad zijn de cirkel en het ovaal, zodat mijn beschouwing niet langs de vorm kan glijden, maar wordt vast gehouden. Neerstrijkt op het object, zich er in wil vleien. Deze karakters werken contemplatief, ik richt me in meditatie als vanzelf op mezelf. Nog wat helende tonen op de achtergrond en ik droom er zo in de dag mee weg.

Het is een luchtige tentoonstelling, niet vol gehangen met vormgeving, compositie en object. De werken kunnen ademen, langzaam aan elkaar wennen. Het is een slow exhibition. De vormen spreken in eenvoud. De hoekige elementen blijven zoals ze zijn, ook van iedere kant bekeken. Maar de ronde objecten veranderen van gedaante bij lichtspel en wisseling van kijkplek. Met elkaar samen is het een stil levend schouwspel.

Tentoonstelling Sereen & Formeel, werk van Yumiko Yoneda en Johan van der Veen bij Kunstlokaal No.8, Schoterlandseweg 55 in Jubbega-Schurega. Tot en met 4 oktober 2020.

[innovatietrends]

Nationalistische trends in de muziek: van Vlaemsch tot Frenglish

Pukkelpop stond dit jaar in het oog van de storm door enkele Vlaamse vlaggen. Het deed ons de vraag stellen hoe nationalistisch onze jeugd is. Ironisch genoeg stelde niemand dezelfde vraag over onze muziek anno 2019. Pukkelpop is nog altijd in de eerste plaats een muziekfestival.

Vlaemsch

Op 22 oktober 2011 gaf Jan Hoet in De Morgen zijn laatste grote interview. Hij ging daarbij stevig tekeer tegen het Vlaamse cultuurbeleid. "De grootste dwaasheid die we in België begaan hebben, is de opsplitsing van de twee culturen in afzonderlijke ministeries. Daarmee is cultuur herleid tot taal. Provincialer en parochialer kun je het niet bedenken. Taal is de meest benepen benadering van cultuur. Zet daar maar een expositie van Constant Permeke en René Magritte tegenover. Dan zie je wat cultuur met een mens doet".

Hoet sprak hierbij over de beeldende kunsten, maar zijn kritiek lijkt relevant voor het gehele Vlaamse cultuurbeleid. De muzieksector is hierbij een interessante case, omdat bij deze kunstvorm “taal” een centraal aspect vormt. Om op de vraag te antwoorden hoe “nationalistisch” ons muziekbeleid is, kijken we best naar de cultuursubsidies. Het Kunstendecreet biedt een open en samenhangend kader voor alle kunstvormen, waaronder muziek. Om subsidies te krijgen is nationaliteit van geen tel, maar de aanvrager moet wel steeds betrokken zijn bij het kunstgebeuren binnen de Vlaamse Gemeenschap. Binnen de discipline muziek worden verder geen eisen gesteld, noch is Nederlandstalige muziek een specifiek subgenre om te subsidiëren (muziektheater, klassieke muziek, pop/rock, jazz, folk en wereldmuziek zijn dit wel).

Muziek wordt ook gesubsidieerd via de beheersovereenkomst die de Vlaamse overheid afsluit met de VRT. Deze overeenkomst verklaart “De VRT weerspiegelt de rijkdom en diversiteit van de Vlaamse muziekcultuur. Vlaamse muziek, zowel anderstalige als Nederlandstalige muziek, heeft een prominente plaats in het muziekaanbod”. Zo wijdt de VRT meer dan een vierde van de muziektijd aan Vlaamse producties. Dit is meer dan de verplichte 25% quota, die de regering haar oplegt. Uit publieke meerwaardeonderzoek blijkt dat 62% van de Vlamingen vindt dat de VRT voldoende aandacht heeft voor Vlaamse muziek.

Oscar en de wolf

De VRT spreekt hier voor alle duidelijkheid over Vlaamse muziekproducties en niet zozeer over Nederlandstalige muziek. Oscar and the wolf, die in het Engels zingen, horen hier dus ook bij. Over Nederlandstalige muziek is minder informatie te vinden bij VRT. Ze geeft wel aan dat minstens 30% van de muziektijd op Radio 2 en minstens 15% van de muziektijd op Radio 1 Nederlandstalig is. Het gaat daarbij vooral om de klassieke, populaire muziek of kleinkunst.

Over Nederlandstalige muziek op StuBru en MNM is geen informatie terug te vinden. Spijtig, want het is in de muziekgenres van deze zenders (populaire dansmuziek, urban, alternatieve dansmuziek en alternatieve gitaarmuziek) dat de Nederlandse taal een steile opmars kent en zich van haar innovatiefste kant laat zien.

Op deze editie van Pukkelpop kregen 69 Vlaamse muziekproducties een podiumplaats. Dat zijn er 16 meer dan vorig jaar. Beraadgeslagen of Goeie jongens toonden deze editie aan dat Nederlandstalige muziek aanslaat op Pukkelpop. Raketkanon, Brutus of Peuk zingen voornamelijk in het Engels, maar spelen wel onder hun Nederlandstalige naam. Ook buiten Pukkelpop is een Nederlandstalige trend op te merken. Stikstof, Bazart, Eva De Roovere, Tourist LeMC, Zwangere Guy of Luie Louis domineren al langer de (virale) hitparades in Vlaanderen. Allemaal vallen ze buiten het draaicircuit van Radio 1 en 2. Nederlandstalige artiestennamen of nummers zijn alomtegenwoordig in pop, urban en alternatief.

Het Vlaamse cultuurbeleid

De verklaringen voor de opkomst van Nederlandstalige muziekteksten en artiestennamen in deze genres zijn divers. Hoogleraar neuropsychologie Erik Scherder verklaart dat muziek de unieke eigenschap heeft om emoties op te roepen. Het zijn deze emoties waar luisteraars in muziek op zoek gaan. Het Nederlands zou daarbij als voordeel hebben dat je hersenen minder moeite hebben om de teksten te verwerken, waardoor er meer ruimte en tijd is om emoties toe te laten. Omdat het in je moedertaal is, raakt de muziek je dus dieper. Volgens Groothedde speelt ook de herkenbaarheid hierbij een voordeel. Het gebruik van Nederlandstalige teksten en artiestennamen zou ervoor zorgen dat luisteraars zich sneller in de muziek herkennen en er zich verbonden toe voelen. Wie voelt zich niet trots als op vakantie plots Charlotte De Witte op de radio speelt? Vlaamse muziekproducties dragen bij aan onze identiteitsbeleving -of vorming. De startnota van Bart De Wever verwees hier ook reeds naar.

Muziekproducer Gordon Groothedde stelt dat het gebruik van het Nederlands ook een manier is om zich te onderscheiden van de rest. Naarmate meer artiesten in het Nederlands beginnen werken, gaat het algemene niveau en aanzien ervan automatisch omhoog. Hierdoor wordt het steeds populairder in verschillende genres. Niet dat de Nederlandse muziek daarvoor op sterven na dood was. Will Tura of Clouseau worden nu misschien wel omschreven als klassiekere genres, maar in hun tijd waren zij minstens even baanbrekend. Groothedde stelt dan ook dat de “eigen” muziek niet zozeer aan een revival bezig is, maar het tegenwoordig gewoon meer aan de oppervlakte komt. De invloed van de verplichte quota bij de openbare radio’s valt daarbij niet te ontkennen. Daarbovenop onderneemt men nog allerlei andere acties om Vlaamse muziek tegenwoordig een belangrijke plaats in onze samenleving te geven. Denk daarbij aan de Music Industry Awards (MIA’s), Ketnet musical, het gebruik van Vlaamse muziek in tv-series enz.

Et en Wallonie?

In Wallonië en Brussel is het gebruik van Franstalige artiestennamen en muziek al langer ingeburgerd in pop, urban en alternatief. Het Waalse muziekbeleid is dan ook doorweven van de nadruk op taal. Toch zagen we de laatste jaren met artiesten als Damso, Angèle en Stromae ook daar een heuse trendbreuk. Al was het maar omdat deze artiesten met hun muziek een internationaal publiek wensen te bereiken.

Maar er is meer. Ook Waalse bands die in het Engels zingen zijn paradoxaal genoeg een interessante nationalistische muziektrend in het zuiden. Wie Rhythm Inside van de Waalse Loic Nottet (bekend voor zijn deelname aan The Voice Belgique en het Eurovisiesongfestival) vergelijkt met zijn latere album Selfocracy of de nummers On Fire of 29, merkt op dat bij elk nummer het Franse accent van de zanger duidelijker aanwezig wordt binnen de Engelstalige teksten. Frenglish, Engels met een dik Frans accent en Franse woorden tussendoor, is een steeds couranter gebruik in de Waalse muziekindustrie. Het draagt allemaal bij aan de Waalse identiteit.

In conclusie heeft het regionale cultuurbeleid in België wel degelijk voor de opmars en spreiding van het eigen taalgebruik in onze muziek gezorgd. Of dit ook een effect heeft op de kwaliteit van de muziek is onduidelijk. Deze bands domineren met succes de lokale hitparades. Artiesten als Stromae tonen aan dat zingen in een eigen taal geen rem hoeft te zijn op een internationale carrière. Jan Hoet kan er spijtig genoeg niet langer over meediscussiëren. Een van de geniaalste kunstkenners die België ooit gekend heeft, stierf vijf jaar geleden.

Stef Vonk is 28 jaar en werkt als beleidsmedewerker voor het Departement Cultuur, Jeugd en Media waar hij o.a. mee de innovatie binnen de creatieve sector van Vlaanderen opvolgt.