#étienne-maurice falconet

[themuseumwithoutwalls]

MWW Artwork of the Day (6/7/23) Étienne-Maurice Falconet (French, 1716-1791) Pygmalion and Galatea (1763) Marble sculpture, 83 cm. high Musée du Louvre, Paris

The myth of Pygmalion, so popular in eighteenth-century France, was fittingly to be carved by Falconet. The result appeared at the Salon of 1763, to be enthusiastically received by everyone. The galant connotations of the theme added to its popularity. This was probably the greatest moment of public success in Falconet's career, though it did not coincide with his finest work. The group's popularity was connected less with its merits than with its subject, which inspired several paintings and Rousseau's scene lyrique, among other theatrical pieces, as well as some philosophic interpretation. The myth expressed, above all, the idea of woman coming to life under a man's hands; it had seldom been utilized by sculptors, and Falconet's Pygmalion kneels in rapture before what amounts to a double act of creation.

For more of Falconet's work, see this MWW Special Collection: https://www.facebook.com/media/set/?vanity=TheMuseumWithoutWalls&set=a.371960352909340

[fotograrte]

Representante del rococó francés, Madame de Pompadour fue su mecenas. El retrato que vemos fue pintado mientras estuvo en Rusia, invitado por la reina retratada:

"Falconet creó para Sèvres un conjunto de figurillas de mesa elaboradas en biscuit (porcelana sin esmaltar) blanco de putti (los Enfants de Falconet), ilustrando las Artes, que pretendían complementar los servicios de mesa de gran gala de la manufactura. La moda de estas esculturillas ornamentales se extendió a la mayor parte de las manufacturas de porcelana de Europa. Permaneció en su puesto de Sèvres hasta que fue invitado a Rusia por Catalina la Grande en septiembre de 1766, por recomendación de Melchior Grimm y de Diderot. En San Petersburgo ejecutó, tardando 12 años, una estatua colosal de Pedro el Grande en bronce, conocido como el Caballero de Bronce, junto con su alumna e hijastra Marie-Anne Collot. En 1788, de vuelta a París, se convirtió en director de la Academia de Bellas Artes, y realizó numerosas obras: Moïse et David («Moisés y David»), para la iglesia de San Roque (Saint-Roch), en París, Pygmalion («Pigmalión»), Alexandre («Alejandro»), l’Hiver («El invierno»), la Mélancolie («La melancolía»), l’Amour menaçant («Cupido amenazador»), etc. Muchas de las obras religiosas de Falconet, encargos de diversas iglesias, fueron destruidas en época de la Revolución francesa. Sus encargos privados sobrevivieron mejor".

Portrait of Empress Catherine the Great

By Etienne Maurice Falconet

[storyofmorewhoa]

Pygmalion and Galatea (1763) by Étienne Maurice Falconet Paul and Virginia (1844) by Alessandro Puttinati Worship of the Female Form (early 20th century) by Alméry Lobel-Riche Kneeling man embracing a standing woman (1908) by Gustav Vigeland In Paradise (1918) by Max Svabinsky Thief of the Moon (1924) by Norman Lindsay

[2t2r]

Le cavalier de bronze et la pierre de tonnerre

Nouvel article publié sur https://www.2tout2rien.fr/le-cavalier-de-bronze-et-la-pierre-de-tonnerre/

Le cavalier de bronze et la pierre de tonnerre

[bishopsbox]

source: bishopsbox

Étienne Maurice Falconet, Seated Cupid or Menacing Cupid, 1757. Rijkmuseum, Amsterdam.

Étienne Maurice Falconet, Cupido sentado o Cupido amenazando, 1757. Rijkmuseum, Ámsterdam.

[magrico-info]

shhh!

shhh!, 2024 técnica mista [acrílico+colagens] s/mdf [90x115]

«Shhh!. representação onomatopaica do som feito para indicar silêncio ou tranquilidade. É uma forma universalmente compreendida de transmitir a necessidade de silêncio sobre alguem» in Magriço (2024) Elucidário de Palavras e afins

Reinterpretação da escultura de Étienne-Maurice Falconet «Seated Cupid, 1753» e de uma escultura romana do século II DC de autor desconhecido.

[brookstonalmanac]

Birthdays 12.1

Beer Birthdays

William Krug (1857)

Randy Mosher (1952)

RJ Trent (1968)

Susan Boyle

Five Favorite Birthdays

Morris; Belgian cartoonist (1923)

Mary Martin; actress and singer (1913)

Jeremy Northam; actor (1961)

Jaco Pastorius; jazz bassist (1951)

Richard Pryor; comedian, actor (1940)

Famous Birthdays

Andrew Adamson; New Zealand film director (1966)

Woody Allen; comedian, writer, film director (1935)

Carol Alt; model. actor (1960)

Micheline Bernardini; French dancer and model (1927)

Eric Bloom; rock guitarist (1944)

Jan Brett; author and illustrator (1949)

Candace Bushnell; writer (1958)

Richard Carrier; author (1969)

Billy Childish; English singer-songwriter, guitarist, and painter (1959)

Jonathan Coulton; singer-songwriter and guitarist (1970)

Julee Cruise; singer-songwriter, musician, and actress (1956)

John Densmore; rock drummer (1945)

David Doyle; actor (1929)

Étienne Maurice Falconet; French sculptor (1716)

Matt Fraction; comic book writer (1975)

Steve Gibb; singer-songwriter and guitarist (1973)

Sophie Guillemin; French actress (1977)

Judith Hackitt; English chemist (1954)

Annette Haven; porn actor (1954)

DeSean Jackson; football player (1986)

Tahar Ben Jelloun; Moroccan author and poet (1944)

Jonathan Katz; comedian and actor (1946)

Clark Kent; fictional character, Superman

Richard Keith; actor and drummer (1950)

Martin Klaproth; German chemist (1743)

Zoë Kravitz; actress, singer, and model (1988)

Jerry Lawson; electronic engineer and inventor (1940)

Jimmy Lyons; saxophonist (1931)

Emily McLaughlin; actress (1928)

Bette Midler; actor, singer (1945)

Bart Millard; singer-songwriter (1972)

Julia A. Moore; poet (1847)

Emily Mortimer; actor (1971)

Sandy Nelson; rock drummer (1938)

Jim Nesbitt; singer-songwriter and guitarist (1931)

Eligiusz Niewiadomski; Polish painter (1869)

Gilbert O'Sullivan; pop singer (1946)

Isaiah "Ikey" Owens; keyboard player (1975)

Billy Paul; soul singer (1934)

Chris Poland; guitarist and songwriter (1957)

Chanel Preston; porn actress (1985)

Lou Rawls; singer (1933)

Martin Rodbell; scientist (1925)

John Schlimm; writer (1971)

Karl Schmidt-Rottluff; German painter (1884)

Dick Shawn; comedian, actor (1923)

Sarah Silverman; comedian, actor (1970)

Rex Stout; English writer (1886)

Robert Symonds; actor (1926)

Malachi Throne; actor (1928)

Charlene Tilton; actor (1958)

Lee Trevino; golfer (1939)

Jane Turner; Australian actress (1960)

Marie Tussaud; wax modeler-maker (1761)

Mihály Vörösmarty; Hungarian poet (1800)

Treat Williams; actor (1951)

Vesta Williams; singer-songwriter and actress (1957)

Minoru Yamasaki; architect (1912)

[arinewman7]

Seated Cupid

Sculpture by Étienne-Maurice Falconet

marble, 1757

[joostjongepier]

Wat?   Stilleven met vergulde bokaal door Willem Claesz. Heda, Het melkmeisje door Johannes Vermeer, Isaak en Rebecca, bekend als ‘Het joodse bruidje’ door Rembrandt van Rijn en Zittende Amor door Étienne-Maurice Falconet.

Waar?   Rijksmuseum, Amsterdam

Wanneer?   29 juni 2020

Drie maanden in kunstquarantaine valt niet mee. Vandaag komt daar een einde aan. Ik moet mij vanochtend in Amsterdam melden bij mijn tandarts, dus moet ik, compleet met mondkapje, naar de hoofdstad. Dat lijkt mij een uitgelezen gelegenheid om voor het eerst het fenomeen ‘museum in coronatijd’ te verkennen. Onmiddellijk toen het Rijksmuseum weer openging, heb ik dan ook mijn tijdslot voor vandaag gereserveerd.

Zoals het een beetje toerist betaamt, begin ik mijn rondgang in de eregalerij, een zaal die ik, vanwege drukte en meutes toeristen, meestal weer zo snel mogelijk verlaat. De rust in de ruimte doet dit keer echter weldadig aan. Ik kan elk gewenst schilderij in alle rust bekijken zonder andere bezoekers voor de voeten te lopen (of voor de voeten gelopen te worden). Het eerste schilderij waar mijn oog op valt, is direct al een gevalletje ‘déjà vu’. Vanochtend in de wachtkamer van de tandarts hing, net als altijd, de reproductie van Willem Claesz. Heda’s Stilleven met vergulde bokaal. Nu mijn tandarts verantwoordelijk is voor het doorbreken van mijn kunstquarantaine, voelt het dan ook als gepast dat het eerste schilderij waar in de eregalerij mijn oog op valt juist ditzelfde werk is. Geen reproductie uiteraard, maar het echte doek. Nu ben ik in zijn algemeenheid geen groot liefhebber van stillevens, maar die van Heda vormen een belangrijke uitzondering op deze regel. Als ik een museumzaal betreed en er hangt een werk van Heda, herken ik het onmiddellijk. Niemand anders schildert zijden tafellakens zoals hij. Zijn doeken vallen niet op door veelsoortig kleurgebruik. In de zeventiende eeuw stonden ze dan ook bekend als ‘monochrome banketjes’. Maar als je wat beter kijkt, is er niets monochroom aan. Elk materiaal is weergegeven met een ongeëvenaarde precisie, of het nu gaat om het gouden oppervlak van de bokaal, het tin van kan en borden, de zijde van het servet, het glas van de roemer of het parelmoer van de oesterschelpen. Als je de materialen beter bekijkt, zie je hoe Heda voorwerpen erin laat weerspiegelen. Kijk bijvoorbeeld eens naar de tinnen kan. Helemaal onderin zie je de voet van het omgevallen glas, daarboven de servet, links de vergulde bokaal en midden boven een venster. Bij mijn volgende tandartsbezoek, eind augustus, moet ik toch eens kijken of de details op de reproductie net zo goed zichtbaar zijn als op het origineel.

Op naar een schilderij waar gewoonlijk een dikke rij mensen voorstaat: Het melkmeisje van Johannes Vermeer. Zoals altijd, trekt de tamelijk ruwe wand rechts mijn aandacht. Vooral dat ene spijkertje dat daar nutteloos uit de muur steekt, houdt nooit op me te fascineren. Eigenlijk is de keuken best een onordelijk geheel. De muur is niet bepaald netjes gestuukt, een van de raampjes is kapot en op tafel liggen hompen brood naast de broodmand. Toch doet het schilderij buitengewoon verstild aan. Dat is vooral te danken aan de figuur van de meid. Uiterst geconcentreerd giet ze de melk in een kom. Het is dat we ons in de zeventiende eeuw bevinden, anders zou ik er het etiket ‘mindfulness’ op plakken. Haar geconcentreerde houding straalt een ongekende rust uit. Je kunt de melk haast horen stromen. Je zíet de melk trouwens ook stromen. En dat is dan weer niet zozeer aan de meid, als aan Vermeer te danken.

Even verder nog zo’n doek waar ik gewoonlijk nauwelijks aan toekom door het vele volk: Isaak en Rebecca, bekend als ‘Het joodse bruidje’. Vincent Van Gogh was zo onder de indruk van dit werk, dat hij tegen de vriend met wie hij het bekeek, opmerkte: “Geloof je nu wel, en dat meen ik oprecht, dat ik tien jaren van mijn leven wilde geven, als ik hier voor dit schilderij veertien dagen nog kon blijven zitten met een korst droog brood voor voedsel”. Als je naar de mouw van Isaac kijkt, begin je iets te snappen van Vincents fascinatie. Dikke klodders verf doen denken aan een schilder als Anselm Kieffer. De mouw krijgt door de verfklonten een haast sculpturale vorm.

Na de eregalerij bezoek ik de, altijd rustige, afdeling 1700-1800, die ik nu voor mezelf alleen heb. In de sectie rococo staat hier het vermakelijke beeldje De zittende Amor van Étienne-Maurice Falconet. Het werd oorspronkelijk gemaakt voor Madame de Pompadour, de maitresse van koning Lodewijk XV van Frankrijk. Het stoute liefdesgodje kijkt me samenzweerderig aan en legt een vinger op zijn mond. Hij maakt mij, de toeschouwer, medeplichtig aan zijn snode plannetje. Stiekem grijpt Amor een pijl uit de koker die op de grond ligt. Ik vraag me af wie zijn slachtoffer gaat worden. Zeker is dat ik het knaapje niet zal verraden.

[eucanthos]

eucanthos

elemental traces no.16 ∈ 42 / pygmalion effect

Étienne-Maurice Falconet: Pygmalion and Galatea 1763

Venus de Milo head

Gregory Peck, ROMAN HOLIDAY, 1953 [w Audrey Hepburn]

Jimmy DeSana, Extension Cord, 1979 b/w photo

Vivienne Westwood S-S 2012

Gérard Audran Venus de' Medici 1683 etching overlay

[themuseumwithoutwalls]

MWW Artwork of the Day (9/21/22) Étienne-Maurice Falconet (French, 1716-1791) Threatening Cupid (c. 1757-59) Marble sculpture, 85 cm. high The Hermitage Museum, St. Petersburg

In 18th-century French art the depictions of Cupid were very typical of the Rococo style. Falconet's Cupid was conceived in very different terms from the standing figures of Bouchardon and Saly. As presiding god and 'genius loci' Cupid is seated, cloud-borne, in deceptive, apparent repose. He is a boy, a baby, made diminutive by affection. The statue incarnates the attraction, and yet the threat, of love. In one profile Cupid is seen with hand on lip, urging discretion and secrecy -- only the extended tip of his quiver hints at more. From the other side, and from the front, it is apparent that his left hand is drawing an arrow from the quiver; an ambiguity is now apparent too in the gesture of finger to lip which becomes less conspiratorial and more threatening. And finally, all Love's ambiguity is summed up in the prominent spray of roses carved at the base of the cloud.

For more Rococo sculpture, see this MWW Special Collection: https://www.facebook.com/media/set/?vanity=TheMuseumWithoutWalls&set=a.371960352909340

[disease]

“ACADÉMIE D’HOMME NU, ALLONGÉ, VU D’EN HAUT” ÉTIENNE MAURICE FALCONET // XVIII CENT. [black stone, unframed | 552 x 456 mm.]

[artamass]

Jean-Baptiste Lemoyne, Portrait of Étienne Maurice Falconet, 1741 (Met Museum)

[art-mysecondname]

Étienne Maurice Falconet - Cupido assiso, dettaglio

[portalibis]

Seated Cupid, Étienne-Maurice Falconet, 1757

[sibidikkokarca]

Étienne Maurice Falconet