dethijssens

[dethijssens]

Extra étappes met de Dutchess!!!

7 oktober – 10 oktober 2022

Van Breskens naar Lelystad...

Sinds het telefoontje op vrijdag 23 sept. van van de Wetering, het transportbedrijf uit Loosdrecht, met de mededeling dat zij de Dutchess niet konden afleveren in Lelystad volgens afspraak in verband met de hoogte, hebben we een en ander moeten regelen. Allereerst moest er een bedrijf gevonden worden dat de boot weer vaarklaar zou kunnen maken. Mast er weer op, heupsteun en stagen, electra etc. Nog een heel werk. Dat bleek gelukkig geen al te groot probleem. Wat overbleef was het loeren op weerkaarten om een geschikt moment te vinden voor de laatste drie dagen zeilen. Het weer op de Noordzee bleek in de afgelopen twee weken niet al te vast, dus wachten.  Peter van Spronsen bood zich spontaan aan als bemanning, maar was helaas niet in het weekend beschikbaar. Uiteindelijk zijn wij op vrijdag 7 oktober met OV vertrokken naar Breskens. Alhoewel de NS niet al te betrouwbaar schijnt op het moment en er minder treinen rijden ging het ons goed af. Als je de tijd er maar voor neemt. Om 9 uur in de trein in Breukelen en om 12.30 in de haven. Twee treinen, een veer en een bus verder en je bent er. Alles sloot op elkaar aan. En een auto alvast naar Lelystad gebracht voor de terugweg. Het zeilen blijft een logistiek spel...

In de jachthaven van Breskens waren al eerder, op routes door het Kanaal. Nu was het er, ondanks de herfst, een gezellige drukte van belang. Op zaterdag een race vanuit Breskens naar Antwerpen dus veel Belgische schepen en hun bemanning. Die reuring van zeilers zijn wij niet meer zo gewend. Het restaurant is gesloten, ook hier geen bediening meer voor te vinden. We zien de Dutchess meteen liggen aan het begin van een steiger.

Wij gaan aan de slag om ons schip toch nog een keer zeilklaar te maken. De zeilen weer tevoorschijn gehesen en alle schoten etc. Ook de kar van de overloop is uit elkaar geschroefd geweest, dus een beetje prutsen om het weer soepel te laten lopen.

Met de fiets een paar boodschappen bij  de plaatselijke Plus, en een kant en klare nasi als avondmaal. Prima.  De havenmeester attendeert ons erop dat ’s ochtends de stroom tegenstaat. Enige tijd stroom tegen is door de schipper ingecalculeerd. Op een tocht die 10 uur kan duren kan de stroom nu eenmaal niet altijd meelopen en we willen vóór donker in Scheveningen zijn.  Wij besluiten dus toch bijtijds te vertrekken.

Zaterdag 8 oktober

Het is herfst, dus ’s morgens best heel fris en alles vochtig en nat. Veel kleren aan en nadat wij ons een beetje verslapen bleken te hebben snel de laatste voorbereidingen.  Die bleken toch niet helemaal volledig. De dieptemeter terugplaatsen waren wij vergeten, wel erg belangrijk om te kunnen bepalen hoe diep het is.... Jeroen prutst hem er alsnog in in de haven. Ook de safetylines moeten nog bevestigd...En eenmaal buiten de havenkom waait het en zijn er behoorlijke golven. Even wennen weer. Ook wel weer heel leuk om door de golven te sturen... Het traject langs de kust van Walcheren vaar je door een geul.

De wind is iets noordelijk van west en staat daar tegen, dus wij doen dat op de motor. Eenmaal uit de geul wordt de koers NNO en kunnen de zeilen omhoog. En ja alles zit weer goed, blijft spannend.  We varen in één slag naar Scheveningen.  De zon schijnt, de wind blaast tegen de 20 knp. en de stroom keert in ons voordeel. Écht zo’n bof.  De Dutches scheert door het water en tikt de 10 knp. aan. Langs Rotterdam, toch weer een belevenis. Sector Maasmond opgeroepen maar die gaven niet thuis. Een tanker die naar buiten komt varen geeft wel keurig aan achter ons langs te zullen gaan, mits wij koers en snelheid houden. Sneller dan verwacht arriveren wij in Scheveningen.

De eerste 65 mijl hebben we dan afgelegd. Barthold en Inge en de meisjes wachten ons op. Zij kunnen niet zo gemakkelijk bij ons aan boord  komen want je moet écht een heel eind om de haven heen lopen om bij de steiger te komen. Barthold helpt ons wel nog bij het verkassen naar de voor ons gereserveerde ligplaats. Later voegen we ons bij hen bij SuzieQ. Tjokvol restaurant waar Inge toch een tafeltje wist te bemachtigen met haar charmes! Kleine hapjes gegeten met elkaar, en daarna nog samen erg lekkere toetjes. Vroeg te kooi.

Zondag  9 oktober Scheveningen-A'dam

Om ons heen wordt al geroeid en gezeild in de haven, wij maken ons rustig klaar voor vertrek.

Ontbijtje binnen en daarna los.  Blijft bijzonder om langs bekende plaatsen te varen. Het Kurhaus, later Noordwijk en Zandvoort... Vandaag iets minder wind, maar nog steeds tussen 10-18 knts. Goed voor de Code 0 en het grootzeil, met nu wind uit zuidoostelijke richting, later nogwat ruimend naar zuid. Weer heel mooi weer.

En na opnieuw korte vertraging door de stroom tegen maken we toch goede voortgang. De sluis in IJmuiden voor ons alleen. Daarna op de motor over het Noordzeekanaal langs Hoogovens en meer industrie. Op naar Amsterdam. Wij hebben een plaats gereserveerd in de Marina in Amsterdam-Noord. Bij afwezigheid van de havenmeester leggen we de Dutchess gemakshalve langszij aan de kop van een steiger. Wij krijgen bezoek van Marco, in pak, en kunnen hem nog net een rondleiding op de Dutchess geven!!

Op zoek naar Pllek belanden wij bij IJver, bijzonder levendig restaurant, druk bezocht, in een industriehal. Hartelijk ontvangen en erg lekker gegeten. Eenmaal terug aan boord is het flink afgekoeld en dus een kort avondje!

Maandag 10 oktober

Laatste étappe van Amsterdam naar Lelystad

De wekker vroeg gezet om de haven bijtijds te kunnen verlaten en vooral ook om enigszins bijtijds in Lelystad aan te komen. Om 8.15 uur varen we het IJ op. De zon is net op en er is prachtig licht.

Het is een drukte van belang van schepen en overstekende veerponten.

Opletten geblazen dus. Fantastisch om hier weer een keer te varen, langs Eye, CS en Muziekgebouw aan het IJ. Op naar de Oranjesluizen.

En de brug die voor ons opengaat.

Het is allemaal goed geregeld en eenmaal in de buurt van de sluis gaat het licht snel op groen. Blijft spannend in een sluis, gaan we omhoog of omlaag? Zonder andere boten en niet te veel wind gaat het allemaal erg voorspoedig. Op het Markermeer een lange route door een geul, die wij zeilend, met de motor erbij, bevaren. Het weer is minder vast aan het worden en er hangen buien in de lucht. We komen onderweg heel wat binnenvaartschepen en een paar zeiljachtjes tegen. Een beetje gek is het wel, nu echt onze laatste mijlen met dit schip.

Nog één sluis om op het IJsselmeer te komen. Helaas nu in de stromende regen. Als we moederziel alleen vast liggen begint de sluiswachter via een intercom tegen ons te praten, helemaal naar voren moesten we. Er kwam nog een groot vrachtschip bij in de sluis... Ook goed. Wij leggen om 14.15 onder toeziend oog van Jacques, onze makelaar, keurig  aan in een box.  Helaas mislukt mijn worp (zenuwen?) met het landvast om een hoge paal.. Alsnog een lesje gekregen..van Jacques.  Later blijkt dat ik (té..?) lang geleden al eens bij hem op cursus ben geweest...   

Wij hebben steeds veel bekijks gehad met deze boot. In Breskens nog kwam een Belg een praatje maken en hij bleek ons en vooral de Dutchess al uitgebreid bekeken te hebben. Nu zag hij zijn kans schoon om ook even binnen te kijken, terwijl wij onze zeilen weer gereed aan het maken waren. Ja dit was wel zijn droom....een Breehorn...

Vlak voor Lelystad gebruiken we het laatste beetje gas uit de tank om een kopje soep te maken met kokend water. Door flink op het gasgebruik te letten en te bezuinigen hebben we het gered zonder Camping Gaz te hoeven aansluiten...Nu met stroom van de kant warme thee gemaakt om op te warmen. Daarna de eerste kastjes leeggemaakt en diverse tassen gevuld met spullen.

Om 5 uur gaan we huiswaarts met een auto vol en een heel blij gevoel over deze laatste fantastische zeildagen en vooral  met hoe dit hele avontuur is verlopen. Via de parkeerplaats in Breukelen de Up! opgehaald en naar huis. Na de tussenstop in Lelystad gaat de Dutchess terug naar de werf in Woudsend..

[dethijssens]

Naar Arles en dan naar huis, 15 september

Op donderdag  15 september halen wij vroeg de zeilen eraf, het weer is gelukkig weer opgeklaard en er is weinig tot geen wind. Dat gaat erg voorspoedig, de fok laat zich in een keer netjes opvouwen en vooral ook het grootzeil werkt mee...

We hebben er wel eens mee staan klunzen....De gele zakken getakeld door het voorluik op het bed, opgeruimd...staat netjes.

Nog wat opruim activiteiten in voorbereiding op transport, een beetje gek is het wel. Kussens en handdoeken in de kastjes, en alles zoveel mogelijk vast.

Tijd om te vertrekken. Tussen de middag vinden we via Booking een aardig hotel in Arles , hotel Mireille (een aanrader voor een 3 sterren onderkomen) en we boeken de trein naar huis.

Om dix sept heures (5 uur dus..) komt de taxi die ons naar Arles brengt en laten we de Dutchess achter in Port Napoléon. Arles blijkt een erg aardige Franse provincie plaats te zijn, van Gogh heeft hier zijn voetsporen en er is o.a. een jaarlijks fotografiefestival. Het blijkt een goede keuze om even een paar dagen “af te kicken” in deze leuke plaats aan de Rhone.

Gezellig door Arles geslenterd, terrasjes bezocht en lekker Frans gegeten. En natuurlijk ons Frans geoefend...Ook bezochten we het Antieke theater, gebouwd onder Keizer Augustus en gewijd aan Apollo. Het werd waarschijnlijk rond 12 voor Christus afgerond. Er werden voorstellingen ter ere van de goden gehouden en er was een stricte indeling wie waar mocht zitten op grond van sociale status...Vervolgens naar het Romeine Amphiteater, voorzien van schitterende catacomben. Het theater wordt nog gebruikt. Indrukwekkend geheel.

Hotel Mireille bleek een goede keus. Niet alleen vanwege een klein zwembadje en een keurige maar piepkleine kamer, maar vooral vanwege de persoonlijke aandacht. Gerund door een man alleen van midden 60, ook in Frankrijk geen personeel te vinden. Het ontbijt, buiten, werd door hem geregeld en voorzien van zelfgemaakte heerlijkheden. Op de laatste ochtend daar was het vrij koud buiten. Aha l’automne a commencé...Op zaterdagochtend een enorme markt, kortom van alles te beleven.

De treinreis bleek een prima idee. Het was vol, want er bleken diverse vluchten geannuleerd. Je moet een paar keer overstappen, maar in 10 uur tijd stonden we rond middernacht vanaf Arles in Breukelen op het station. Een kleine 1200 km heb je dan wel afgelegd.

De Dutchess wordt op donderdag 22 september opgehaald door van de Wetering. Inmiddels weten we dat zij onderweg zijn.

Helaas kan Lelystad niet zo maar worden bereikt omdat de Dutchess te hoog is. Dat zou betekenen dat er een extra auto met knipperlicht achteraan moet rijden, natuurlijk tegen meerkosten. Een vergissing van de transporteur. Wij hebben er voor gekozen de Dutchess maandag a.s  26 sept.in Breskens te laten “bezorgen”. Daar wordt dan de mast en de heupsteun etc. en electra hopenlijk weer teruggeplaatst. Als het weer het dan toelaat, in de komende twee weken, zeilen we nog één traject van Breskens naar Lelystad in een paar étappes. De kapitein kijkt blij, de bemanning moest even aan het idee wennen maar doet natuurlijk mee.

Wordt dus vervolgd..  

[dethijssens]

Maandag 5 september: Andiamo!

Van Rome naar Marseille, naar Port Napoleon…

We worden allerhartelijkst uitgezwaaid door Kailesh! Hij heeft het afgelopen jaar écht een oogje in t zeil gehouden samen met Dr. Alberto.

Het is in alle opzichten een goede overwinteringshaven gebleken voor ons. De eerste stop is de dieselpomp bij Porto Romano, halverwege de Tiber op weg naar de ingang van de rivier. We tanken 100l bij, daar kunnen we voorlopig mee vooruit… Eenmaal op open water de zeilen gehesen.

Altijd even spannend of alle lijnen in één keer goed zullen zitten, en ja! En... of de kapitein het in een keer omhoog krijgt. Daar kan geen sportschool tegenop...

We zijn op weg naar Santa Marinella, 30 mijl noordelijker. We hebben kunnen zeilen, motoren en uiteindelijk weer zeilen, tot bijna 8 knts. De Dutchess en wij kunnen het nog… Bij aankomst blijkt de haven te klein voor ons en dus wordt het buiten ankeren met een beetje deining…!

Dinsdag 6 september - donderdag 8 september

De vrijheid die ankeren je geeft is niet te omschrijven. Niemand om je heen behalve ‘s morgens een paar vissersboten, zwemmen in je nixie, buiten douchen en ontbijten met zicht op ‘t strand en de wijdsheid van ‘t water… Om 10.00 uur anker op en met de wind van achteren en een uitgeboomde fok richting Porto Ercole. Later met de wind die ruimde de Code 0 gehesen en de Dutchess heeft het bepaald naar haar zin, loopt tot 8 knts. Porto Ercole is een vriendelijke, bijzonder rustige vakantieplaats waar onze koninklijke familie vroeger een huis bezat. Alles behalve mondain en we vroegen ons af hoe Prins Bernard zich hier amuseerde… De weersverwachting is onzeker en onvast voor de komende dagen. In de Ligurische zee wordt stormachtig weer verwacht. Nu verder varen levert weinig en het bevalt ons hier. Dus we besluiten te blijven wachten. Twee rustige dagen met wandelingetjes om de berg heen naar het dorp voor wat proviand (die later nog van pas blijkt te komen). Twee jongens van de buurboot komen helpen om een bakstag te bevrijden. Die had zich vastgewerkt om de radardome en de mastlichten.

Vrijdag 9 - Dinsdag 13 september

De weersverwachting is gunstig om te gaan. Wij hebben nog niet besloten hóe we Marseille zullen gaan bereiken. Er zijn twee mogelijkheden. Of de Italiaans/Franse kustlijn volgen met nog heel wat stops. Of oversteken naar Elba en dan een oversteek via noord Corsica naar het Franse vaste land, met twee langere trajecten die vermoedelijk niet in één dag te doen zijn. We besluiten t weerbericht (Windy) heel goed in de gaten te blijven houden en naar Punta Ala, ca. 40 NM naar t noorden te varen. Daarmee kunnen we een beslissing nog even uitstellen. Daar doorheen speelt dat dit onze laatste tocht is en dat maakt de keuzes om allerlei redenen ook weer anders. Het eerste stuk géén wind. Dat is vaker zó. Rond het middaguur trekt de wind aan. Uiteindelijk wind tot 18 knts. De Code O bewijst opnieuw zijn grote verdienste. Een groot zeiloppervlak en heel gemakkelijk in en uit te rollen. Eerst gezeild met de motor erbij, later was dat niet meer nodig. Mooie zeildag! Onze reservering bleek niet geregistreerd maar gelukkig was er toch plek. Matig geholpen bij lastig aanleggen met stevige zijwind. Terwijl wij nog bezig zijn met vastmaken, besluit een Italiaanse charterboot met Polen direct naast ons aan te leggen. Zij verliezen de controle en raken ons aan de zijkant, gelukkig viel de schade achteraf mee. Wat helemaal niet meeviel is dat zij zich later gedroegen alsof er niets gebeurd was. Geen enkel excuus en alleen maar ordinair gekijf. Ontkenning lukte niet écht want het blauw van onze gelcoat zat op hun witte schip… Jammer want zo zou het niet moeten gaan. En of wij t nog gaan claimen bij de verzekering van de chartermaatschappij is erg de vraag.

Op zaterdag 10 september verlaten we deze haven keurig om 9.00 uur, deze keer met een zetje van de marinero op ons verzoek. Op naar Zuid Elba naar de Golfo della Lacona, dat is alvast een beslissing. Mooi voor de wind gezeild, weer met uitgeboomde fok… Allemaal fotogenieke momenten worden ons gegund. De kust is schitterend mooi en het weer ook. Volop genieten dus. Later bakstagwind, tot 15 knts. Fok verwisseld voor Code 0 en later weer terug. Het laatste half uur nog één keer uitgeboomd!!!

Om 13.45 gooien we ons anker uit in de middelste van de drie baaien, naast de Golfo del Campo waar we op de heenweg waren om Ien Fürstner te ontmoeten. Na ons gooien nog een paar schepen om ons heen hun anker uit. Een hele grote baai maar schepen hebben vaak de neiging dichtbij elkaar te kruipen. De wind is nog niet helemaal weg maar de verwachting is dat dat wel gaat gebeuren. Een beetje deining zal wel blijven. Toch blijft het opletten bij ankeren, dat is ook onze eerdere ervaring. Om 16.30 komt er ineens toch nog wat wind over de bergen vanaf de kust onze kant op. De mooie buurjongens met een 50 ft jacht schuiven gevaarlijk dicht onze kant op. Zij begrijpen het spel en besluiten een stukje verderop opnieuw hun anker uit te gooien. Het wordt een rustige nacht met een beetje schommelen en af en toe checken of we nog op dezelfde plaats liggen.

Op zondag 11 september geniet ik van een schitterende stille zonsopkomst. Wat een cadeautje !! Om 9.30 gaat het anker op en we besluiten richting Corsica (Maginaccio) te varen en onderweg te kiezen of we wél of niet zullen doorvaren.

Steven helpt op afstand met informatie over de havens in Antibes en omgeving. Het weerbericht is gunstig dus we besluiten door te varen en Corsica van afstand te bekijken! Een prima nacht en tocht begeleid door een bijna volle maan. Vanaf 4 uur ‘s middags gaat de motor aan, maar na ronding van Cap Corse kunnen we toch nog een paar uur zeilen met een beetje motor erbij.

Mooi avondlicht... vanuit voorluik en aan bakboord! Zicht op Frankrijk...

Als de avond valt, valt ook de wind weg en gaan de zeilen eraf. Zo tjoeken wij met plm. 6 knts richting Franse Riviera. Niets zo veranderlijk als het weer. Het kan hier stevig poeieren maar nu geen aasje wind…

De Franse vlag kan gehesen ... (een beetje te laat...!!!)

Op maandag 12 september komen wij om 13.15 uur aan in de haven van Antibes. Ongelooflijk schouwspel van megajachten en motorboten met verdiepingen…Telefonische en email contacten leverden niks op. Dus maar proberen. Helaas….zonder reservering ben je hier niet welkom. Ook niet bij de buren. Bij de haven lagen wel een paar zeilschepen voor anker, wij hebben ons daar ook bijgevoegd. Palaver en weerbericht bekeken en onze knopen geteld. We gaan in één keer door naar Marseille. Dat vergde even een mentale aanpassing maar die is snel gemaakt! Zwemmen, lunchen, koken, lampje vervangen van het vaarlicht, nog een beetje meer diesel tanken en we verlaten deze Riviera. Om 15.45 gaan we vol goede moed ons laatste traject tegemoet. Na een een paar uur zeilen gaat de motor erbij. Om 21.00 uur de zeilen gestreken en met wind van achteren richting Port Napoleon. Nog steeds bijgelicht door de maan, dat helpt in een donkere nacht. Af en toe een tegenligger. Het blijft opletten, vooral bij de toegangsroute naar de haven van Marseille, maar met behulp van AIS gaat het prima. Ter hoogte van de stad Marseille is het ineens heel druk op het water, wij moeten nog een stukje verder.

Op dinsdag 13 september leggen wij aan in de haven Port Napoleon. Een lange route naar binnen. Het aanleggen was een beetje rommelig met onverwachte ondiepte en weinig ruimte. Gelukkig: behulpzame zeilers kwamen te hulp schieten. Eind goed al goed: keurig vast. Vandaag 14 september waait het de hele dag al plm 30 knts, dus wij zijn heel blij dat we hebben doorgezet.

Nu opruimen en de Dutchess voorbereiden voor vertrek over de weg. Althans ons deel.

Nog een paar foto's gemaakt voor de boeken van de plank gaan en we de kussens gebruiken om in de kastjes te stoppen...

Voor de mast etc, die eraf moet, krijgen we hulp. Van de Wetering uit Loosdrecht zorgt voor het transport.

Wij hebben samen enorm veel avonturen beleefd op en vanuit de Dutchess op veel plaatsen. En ook met anderen.

Wat een rijke ervaring waar wij heel erg blij mee zijn en natuurlijk ook dankbaar dat t zo goed gegaan is.

19.208 mijl verder… daar drinken we op met nog Whisky uit Schotland... !

En deze Scandinavische dolfijn heeft een oogje in het zeil gehouden!!!

[dethijssens]

Aan de oever van de Tiber in Rome!

29-31 Augustus

In alle vroegte vanuit Rotterdam gevlogen naar Rome. Prima keus, het bleek wel druk maar onvergelijkbaar met Schiphol. Wij droegen wél mondkapjes als een van de weinigen. Ik hoorde van teveel mensen met recente vliegervaringen en Corona achteraf….

Om 10.30 uur met een gehuurde Fiat 500 bij de jachthaven, ligt heel dichtbij het vliegveld van Fiumicino. Allerhartelijkst ontvangen door Cesare Chiaraluce, de uitbater van de haven. Als ze eenmaal weten dat je Italiaanse dokters kent (en zij jou) wordt er bepaald uit een ander vaatje getapt. De Dutchess in goede orde op de kant aangetroffen, een heel jaar verder. Gepoetst en wel en toch ook heel smerig onder een dikke laag stof. Dat hoort er erg bij.

Op dinsdag in alle vroegte is de Dutchess op een afstand bestuurbare trailer naar de nieuwe kraan gereden en keurig in het water gehesen. Het schip bleef gelukkig veel meer in evenwicht dan vorig jaar. Spannend blijft het.

‘S Avonds Myrthe en Stefano ontmoet in hun familiehuis in Fregene, hier 20 km vandaan. Veel Romeinen (…) hebben hier familiehuizen waar ze hun weekenden en vakanties doorbrengen. In Rome hebben de meeste mensen geen tuin. Myrthe en Stefano pendelen nog een paar weken op en neer naar Rome om te werken, totdat de scholen weer beginnen en Vincenzo weer naar school gaat in Rome. Heel gezellig om bij te praten aan het strand onder het genot van heerlijke Italiaanse

gerechten. Ook aandacht voor het politieke klimaat in Italie en de toekomst van Draghi na de verkiezingen op 25 september a.s. Stefano zicht dichtbij het vuur op het ministerie van EZ.

De komende dagen de laatste klusjes in voorbereiding op zeilend vertrek. Daar hoort grappig genoeg ook motoronderhoud bij. Vandaag o.a. het zeil weer op de giek.

En morgen eerst nog een dagje slenteren door Rome. De vakantie is begonnen en ook hier met heel mooi weer, al schijnt t de komende dagen minder te worden. In de gaten houden dus…

Het is weer opgeklaard, de tafel is nog nat, maar toch buiten ontbijten!

[dethijssens]

Seizoen 12 met de Dutchess!!!

Op naar Rome...

Hoera we gaan naar Rome waar de Dutchess geduldig (...) op ons staat te wachten op de kant aan de oever van de Tiber.

Na Covid perikelen konden we dit jaar niet eerder gaan vanwege blije omstandigheden: het huwelijk van Audrey en Steven op 21 mei jl. En ook was er in eens wat  “medische ruis” op de lijn bij de kapitein.

Maar nu is het licht op groen.

Een prachtige zomer met een record aantal zonuren viel ons hier ten deel. Dus écht erg was het niet, al kan je daar natuurlijk verschillend over denken. We hebben met velen genoten hier van prachtige dagen en heel warm zwemwater...! Marco en Lucia hebben ’t Zod dit jaar zeilend bereikt en Bateau Bleu heeft hier fier aan de steiger gelegen. Hoogtepunt van de zomer was wel om met Marco muziek te maken buiten. Bach moest het weten....

Nu alles opgeruimd en netjes. Jeroen heeft vooral de laatste week veel uren gepuzzeld op de verlichting en sluit mechanisme her en der op het erf. Met behulp van Rutger en schema’s komt alles weer aan de praat.

Dit weekend opnieuw schitterend weer en lekkere zeilwind: een evenement van O-jollen en het Statenjacht van de Provincie Utrecht hier voor de deur.

Waarom zou je ergens naar toe willen???

[dethijssens]

Weer thuis

Het boekenlijstje van 2021 gelezen in juni en september aan boord, veel leestijd en allemaal per ereader. Ook veel van de bibliotheek, dat gaat prima als je het boek maar in 3 weken uit hebt. Verlengen is weer ingewikkelder maar is toch een keer gelukt inmiddels...!

* Cécile en Elsa, strijdbare freules, door Elisabeth Leynse

* De hemel is altijd paars, door Sholeh Rezazadeh

* Mrs Degas, door Arthur Japin

* Liever dier dan mens, door Pieter van Os

* Het geschenk door Edith Eger

* Het glazen kasteel door Jeanette Walls

* De donkere kamer van Damocles, door W.F. Hermans

* Max, Mischa en het Tet offensief door Johan Harstad

[dethijssens]

De laatste week, op naar Rome

Vrijdag 17 september – Vertrek Maratea

We verlaten deze lieve plaats zonnig op weg naar een ankerbaai vandaag. Dus nog een broodje gekocht aan de kant voor vertrek . Er is helemaal geen zuchtje wind en dus hebben we de zeilen niet eens gehesen. Erg ongewoon voor hier. We leggen de ca. 14 mijl in 2 uur motoren af. Ons doel is Baia degli Infreschi, we waren hier op de heenweg naar Griekenland ook. Toch ziet het er allemaal weer anders uit. Er zijn hier vaste mooring boeien in het water en gelukkig is er een vrij. Die pikken we met een beetje gedoe…op. Later klotsen we er ook een beetje tegenaan.

Er komen heel veel toeristenboten met dagjesmensen uit de naburige plaats hier kijken omdat het zó mooi is en ook zijn er grotten waar je een stukje in kan varen. Het weer is niet helemaal vast en er valt ook een spatje regen. Tegen het eind van de middag is iedereen voldoende bijgebruind (!) en vertrokken op twee boten na. Het is werkelijk een schitterende plek, wel een beetje deining van zee, dus erg rustig slapen wordt het niet. Je moet er wat voor over hebben.  

18 september

We verlaten deze mooie baai om naar Agropoli te varen. Eerst betrokken en een beetje regen en weinig wind. Een beetje zeuren met/zonder wind en met/zonder zeilen. Na de voorlaatste Capo een beetje wind en hoera voor de derde keer de zeilen omhoog en ja hoor de motor uit.

Tussen de bedrijven door wel steeds aandacht voor lekkere hapjes!!! Veel lekkers te koop in Italië!

Eerst halve wind en daarna van achteren – dus de laatste 8 mijl óók nog de fok uitgeboomd. De kapitein kijkt blij…! We komen zeilend aan bij de ingang van de haven en we zijn weer terug bij de steiger van de Yacht Club waar wij eerder lagen.  Een hele krappe draai opnieuw, vooral om de mooring lines van de buren niet mee te nemen. De Franse buurman laat een lijn uit voorzorg al vieren maar met de juiste stuurmanskunsten blijkt dat overbodig. Relaxte middag, verrassend goed internet. De plaats Agropli is weer hoger gelegen, we gaan verkennen en eten een pizza met uitzicht op de haven. En steeds maar buiten, wat is dat heerlijk, geen trui die eraan te pas komt.

Zondag 19 september, van Agropoli naar Sorrento (en Pompei bezoeken)

Helaas alweer erg weinig wind, ook nu duurt ‘t tot de laatste bocht voordat het begint te waaien. Kruisend door het gat met zicht op Capri – op t laatste moment tóch de motor erbij omdat we wel erg dicht bij de kant komen.  Het laatste stuk veel dagjesmensen die naar Capri gaan, en het wordt dan ook ineens veel drukker op het water. Goed opletten dus op ferries en iets te snelle motorboten. We hebben telefonisch gereserveerd in Sorrento en dat geeft een rustig gevoel. Degene aan de telefoon sprak ook uitstekend Engels en dat helpt. Tijdig de zeilen gestreken en even goed zoeken aan de kant om Marina Piccola te vinden. Als we naar binnen varen zit er een grote ferry op onze hielen maar na VHF contact komt de marinero ons per dinghy redden en de weg naar de steiger wijzen. Een krappe draai waar we uitendelijk tussen twee schepen met Russen komen te liggen. De duurste haven tot nu toe, Euro 130 per nacht en daarvoor matig beschutte ligging en geen douche of WC. That’s it! Viva Italia…!    

We lopen tussen twee steile rotswanden over een smalle weg naar boven, het laatste stuk ook met trappen. Eenmaal boven komen we in een onverwacht drukke, levendige stad. Allemaal kleine straatjes, uitpuilend van winkeltjes met diverse spullen (en prullen). Veel items met limoenen, dat blijkt dé vrucht van deze streek te zijn, dus ook veel limoncello!

Bij een soort kiosk in een drukke straat een Limoncello/Spritz genoten en daarna in een klein straatje op een leuk terrasje tussen de winkeltjes een hapje gegeten. Wij komen steeds vaker toe met een gedeeld voorafje en één hoofdgerecht, gelukkig niemand die dat gek vindt.

Op maandag 20 september vroeg op. We nemen de shuttle bus, die privé voor ons rijdt, naar het station. De boemel naar Pompei, een half uur met de trein. Wij zijn niet de enigen met deze bestemming. In Pompei is een speciaal treinstation voor bezoekers en komend uit het station word je dan ook meteen in de goede richting geduwd. Wij hadden in de trein nog geprobeerd een ticket online te boeken met hulp van een aardig Italiaans stel (de site was in het Italiaans!) maar door de vele tunnels mislukte het bij de laatste stap: de betaling, het duurde te lang… Dat bleek achteraf helemaal geen probleem, het was druk, maar niet onoverkomelijk ook niet bij de kassa’s.

Pompei is een belevenis. Wij waren er beiden niet eerder. Jeroen heeft het op de middelbare school vanuit Hengelo wél tot het hek gehaald, maar door staking van het personeel (toen al..) mocht er niemand naar binnen. Wij namen in tweede instantie een audiotour, een goede keus want zó hoor je het een en ander bij wat je ziet. Het is een schitterend archeologisch park, schoon en netjes en opvallend veel jonge bezoekers. Het is enorm groot en uitgestrekt en men is nog steeds bezig met nieuwe opgravingen en ontdekkingen. Er zijn ook veel zorgen over het behoud van dit bijzondere erfgoed. Door de vele regenval en klimaatverandering moet er eigenlijk veel meer geld bij….. Doordat er zoveel intact is gebleven wordt je fantasie enorm geprikkeld om je voor te stellen hoe men hier 2000 jaar geleden leefde. Later deelde ik onze ervaringen met onze Azar en zij stuurde mij foto’s van een vergelijkbare opgraving in Iran: een opgegraven stad nabij de huidige stad Shiraz…’

Aan het begin van de avond aan het strand nog een afzakkertje gedronken. Helemaal leeg hippie achtig terras met lekkere bank! Bij navraag vertelde men ons dat het seizoen voor Italianen écht voorbij is, alles is nog nét open tot eind september. Italianen vinden het ook heerlijk dat het nu zo koel is, kan je fijn een jasje aan….Overdag toch steeds nog 30 gr. C.!!!!

Dinsdag 21 september van Sorrento naar Procida

Een onrustige dag nadat de Russen het nodig vonden tot de vroege uurtjes hun geluid te laten horen…We vertrekken om 09.45 uur en moeten 20 mijl varen. Er is een beetje wind, dus we kunnen zeilen. Soms een beetje de motor erbij, later de Code 0, en tot slot de fok erbij. Er is een drukte van  belang bij het binnenlopen, gelukkig heeft de haven een eigen ingang voor ferries….!   Om 14.30 liggen we vast.  ’s Middags de rokon (hoes van de fok) gerepareerd op de naaimachine en Jeroen fikst de kraan van de douche, de warmteregelaar blijkt ontregeld. Later een wandeling naar de oude stad omhoog en aan de andere kant naar de vissershaven beneden. We waren hier al eerder op de heenweg, dus bekend terrein!

’s Morgens lezen we in een appje van Marieke dat Hans is overleden. Heel verdrietig en óók naar om er nu niet dichterbij e.e.a. van mee te kunnen maken. Héél vroeg contact hierover met Rutger (is bij hem nog maandag!) en later gebeld met Marieke. Wij leven zeer mee, zeker deze dagen voor wat betreft de gedeelde passie  voor het zeilen!  

Op woensdag 22 september naar Gaeta.

Een mooie zeildag. We hebben opnieuw kunnen reserveren. Gaeta blijkt een sleetse stad blijkt na een wandeling naar de oude stad. Intussen hebben we de was ingeleverd bij een wasserette en die kunnen we weer schoon ophalen om 20.00 uur. Het is allemaal een beetje rommelig. De haven is wel keurig al blijkt later dat wij aan een onbeschutte steiger liggen. Er is veel deining en later ook behoorlijk wat wind dus de boot en de steiger gaan voortdurend op en neer. We hebben wél de   landvasten met veren bevestigd en dat blijkt geen overbodige luxe. Geen condities voor een goede nachtrust.  

Donderdag 23 september van Gaeta naar Nettuno

Er is ’s morgens vroeg veel wind en de steiger gaat gevaarlijk op en neer. Jeroen is ervan overtuigd dat we veilig kunnen vertrekken en mét een zetje van de rubberboot van de marinero verlaten we ons plekje veilig. We krijgen de wind van achteren, 20 knts, meteen een rif erin en een uitgeboomde fok.

Zoals vaker spreken de weersverwachtingen elkaar tegen. Het blijkt gunstig voor ons uit te vallen, van hele ruime wind, naar halve wind en tot slot aan de wind. 50 mijl op de teller en om 16.15 vast. De Dutchess liep als een speer…! Reserveren in deze haven bleek niet te kunnen en hoe dichter bij Rome hoe voller (en duurder) het is. Deze haven heeft 1300 plaatsen dus je zou verwachten dat het geen probleem zou opleveren…Wij kregen ongeveer…het allerlaatste plekje ergens langszij. Pff gelukkig, want we wilden écht niet verder meer varen. Het blijkt dat de plaatsen in eigendom zijn van mensen en zij verhuren dan evt lege plaatsen via agencies. Maar ook zij konden mij telefonisch geen garantie bieden. In het hoogseizoen moet je hier dus helemaal niet zijn. Een vermoeiende maar goede zeildag, het biertje bij aankomst na opruiming smaakt dan ook erg goed. Het is een drukke plaats met weinig zichtbare gezelligheid. Wij gaan vroeg te kooi. Kort gebeld met jarige broer Steven: 70e verjaardag…niet te geloven…!

Vrijdag 24 september, van Nettuno naar Fiumincina in Rome: de laatste étappe

Met een supermooie draai op een lange spring uit een kleine ligplaats vertrokken. Voorbeeldig. Onze laatste zeildag alweer van deze bijna 3 weken. Aanvankelijk geen wind tot teleurstelling van de kapitein. Zodra het maar even leek te kunnen tóch de gennaker gehesen en die ving meteen prachtige wind. Met 7.5 knts wind varen we ruim 6 knts! Stralend weer, langs de laagbouw van de kust van Italië, lijkt op de Belgische kust.

Bij het naderen van de kust van onze bestemming de gennaker gestreken, plm. 12 mijl nog te gaan. Het groot zeil nog één keer omhoog en de fok erbij. De wind trekt aan en is geruimd van ZO naar Z. Zó konden we tot slot nog een mooi stuk halve wind varen. De Dutchess op zijn best. Met zicht op de ingang van de Tiber rivier de zeilen gestreken. Lange tocht de rivier op waar aan beide kanten veel boten “gestapeld” langszij afgemeerd liggen. We varen een heel eind tot we bij onze  bestemming zijn aangekomen, nét voor de eerste (vaste) brug. Jeroen belt met onze contactpersoon en we worden allerhartelijkst ontvangen en leggen aan. Wij moeten 2 schepen over om aan de kant te komen. Verder is hier niks, daar hadden we niet helemaal rekening mee gehouden. Gelukkig hebben we nog wel een en ander aan boord. In ons beste Italiaans onze afspraken bevestigd. Woensdag 29 september gaat de Dutchess op de kant en wij hebben  bij KLM geboekt.

In minder dan 3 weken hebben wij 790 NM gevaren (1425 km), een hele tocht en we zijn heel tevreden over hóe dat gegaan is. Het eerste stuk mét Michael erbij. De Dutchess gaat hier overwinteren. Met behulp van een inmiddels nieuw contact hier in de haven gaan we proberen uitgelegd te krijgen wat er gedaan moet worden. Een alleraardigste man uit Rome die hier met zijn vrouw gisteren op zijn boot was heeft aan Jeroen wat informatie gegeven over het reilen en zeilen hier. Dit blijkt de grootste haven van Europa, viva Italia, alles is hier illegaal. Maar ze zijn aardig en hopelijk kan deze Alberto (chirurg uit Rome) ons een beetje helpen om een en ander voor elkaar te krijgen. Hij maakte zich in elk geval ook zorgen dat wij vieze koffie zouden drinken aan boord. Vandaag kwam hij aan met een grote tas met daarin een koffiepotje voor op het gas én bijbehorende koffie: zo maak je en drink je Espresso in Italié. Zó lief!

Nog twee dagen om naar  Rome te gaan, o.a. Myrte en Stefano ontmoeten. De meeste klussen zijn gedaan dus ook nog even tijd om toerist te zijn. Rome is hier 23 km vandaan en óók het vliegveld is heel dichtbij.  

Op woensdag 29 september wordt de Dutchess met zorg uit het water gehesen, onder toeziend oog van de kapitein! Daarna naar een plaatsje op de parkeerstrook verplaatst. Ook al was het een beetje moeilijk communiceren met de staf van de haven, gebrekkig Engels en Italiaans...over en weer, toch hebben we de indruk dat zij van goede wil zijn en dat de Dutchess in goede handen is. In elk geval houdt Dr. Alberto ook een oogje in het zeil...

[dethijssens]

Van Riposto - naar Maratea in Italië

Zondag 12 september – Vrijdag 17 september

Na een totaal verregende dag op zaterdag,

dat kan ook in Sicilië…, schijnt op zondag weer voorzichtig de zon. Op naar Messina, helaas met wind tegen. Pal voor onze neus is een Maltees megajacht geparkeerd,  maar met een zetje van de RIB van de marinero komen wij zonder kleerscheuren weg. Vandaag een lange dag en kruisen mét hoge golven en een heen-en-weer zwalkende wind. Hard werken dus om het schip op koers te houden. De wind neemt steeds een beetje toe tot 30 knts, twee riffen in het zeil blijken dan ook niet overdreven. Tot voor de haven van Messina blijft het stevig waaien, we moeten een beetje zoeken naar de ingang ook al waren we hier al een paar keer eerder. En ook is het een komen en gaan van ferryboten, het is een hele drukke haven. De zeilen keurig gestreken en de marinero wacht ons, blaffend dat wel, op. We halen de krappe bocht én met finger steiger precies. De Engelse buren kijken met een biertje in de hand tevreden toe! Zij hadden erom gewed of we het zouden halen of niet.  Om 18.00 uur liggen we vast en wij liggen doodmoe vroeg te kooi!

Maandag 13 september – de Straat van Messina passeren..

De weerkaarten nogmaals goed bekeken én de stroomtabel voor de passage van de straat van Messina.

Handige website: www. correntidellostretto.it

Om  7.45 vertrokken. Van de haven hebben we behalve duur havengeld (98 Euro) niet veel gezien, behalve dan dat het allemaal erg rommelig en een beetje viezig is. Dat verschilt nogal van haven tot haven. De prijzen zijn overigens steeds ongeveer hetzelfde hier. Op de motor met een opkomende zon vertrokken, er is nauwelijks wind. Via de VHF Vessel Traffic Service verwittigd van onze doorgang. Wat we horen via de VHF dat we moeten opletten omdat er een swimming contest is op het smalste punt tussen Sicilië en Italië. Maar die is allang voorbij als wij daar zijn! Het water is helemaal vlak, precies dood tij en géén wind. Dus Scylla en Charibdis houden zich koest deze keer… Wel een boot gepasseerd waarmee op zwaardvis wordt gevist, met de kenmerkende hoge toren en de lange loopbrug vóór de boeg.  Helaas houden we het niet droog, de eerste paar spetjes ontwikkelen zich toch tot een regenbui, gelukkig maar tijdelijk. Het wordt hoofdzakelijk motorzeilen, heel éven kan de gennaker erop en wordt het gebrom van de motor onderbroken. Om 13.30 passeren we Capo Vaticano, nog 8 mijl naar Tropea, tip van Jennifer en Michael Smit.

Dat blijkt een goede keus, keurige haven op een mooie plek. De haven heeft uitzicht op het

Middeleeuws aandoende stadje tegen en op een hoge rots gebouwd. Via een lange trap van een kleine 200 treden te bereiken…Na een strandronde gaan we een kijkje nemen in het stadje, erg leuk mooi en authentiek, wel héél toeristisch….Op een mooi plein genieten we vooral van iedereen die voorbij flaneert, en óók van een Apérol Spritz.

Ook het uitzicht van  boven op de haven en omgeving is schitterend. We blijven nog een dagje hier.

Woensdag 15 september

Op naar Amantea denken we, maar eenmaal varend bijgesteld tot Cetraro. In Amantea is geen plaats voor ons. Cetraro is wat verder en dus moeten we wel tempo houden. Er is helaas weinig wind. Aanvankelijk kunnen we nog de Code 0 inzetten, met de motor bij, maar al gauw volgt een onophoudelijke serie zeilwissels. Wel 4x het grootzeil gehesen en weer gestreken want zelfs voor motorzeilen was het niet steeds genoeg. Einde van de middag bereiken we de havenkom en roepen op de VHF meermaals de marinero op. Er komt geen antwoord. Een paar rondjes gedraaid en uiteindelijk zien we tóch iemand zwaaien. Wij leggen vast aan een helemaal lege passantensteiger. Het havenpersoneel bleek in de bijscholing te zitten – vandaar dat wij geen reactie kregen(!) Aardige mensen, prima stop. Geen plek om lang te blijven…!

Op donderdag 16 september via een lange wandeling naar de Lidl en een teamsvergadering voor Jeroen weer los, op weg naar Maratea. Alweer geen wind, een beetje heiig en een spiegelgladde zee, zelfs de zeilen niet één keer gehesen. Aan het eind van de middag varen we een hele lieve, idyllische haven binnen, telefonisch gereserveerd deze keer.

Niet dat dat écht nodig was, maar het is fijn als er op je gerekend wordt! De vaarwijzer waarschuwt dat de haven krap is om in te manoeuvreren, maar de schipper maakt een keurige draai sur place om de kont naar de kade te keren.  Wij meren af naast een schip met Nederlandse vlag, maar met een Engels echtpaar aan boord – uit Son en Breugel. Verder ook hier geen andere passanten.  

[dethijssens]

Maandag 6 september – Zaterdag 11 september

Van S. Maria de Leuca naar Riposto

 Op maandag 6 september om 05.30 de wekker en om 06.00 uur de lijnen los, de Franse boot naast ons is al een paar uur eerder stilletjes vertrokken….

Het wordt al licht, één uur vroeger dan in Griekenland. We hebben 75 mijl voor de boeg, dus we moeten een gemiddelde van 7 knts per uur gaan halen. Er is wind dus direct de zeilen gehesen, 17 knts, en de zon schijnt, Een goed begin van de werkelijke 70e verjaardag van Michael. Het wordt een top zeildag, in één lange slag over bakboord, met ruime wind op Crotone af, boven de 7 knts steeds. Het verwachte matige weer blijft uit! Om 15.30 zijn we al in Crotone! We worden allerhartelijkst opgewacht door de crew aan de kant: Boena een Senegalese jongen, en Giuliano willen alles doen om ’t ons naar de zin te maken. De boot krijgt een schoonmaakbeurt en daarna gaan we aan de witte wijn die Michael kreeg van de haven t.g.v. zijn verjaardag!!! Borrelhappen met 70 kaarsjes gaan al snel over de digitale snelweg de lucht in en daarna rinkelt de telefoon voor de jarige.

Aan de esplanade van het een beetje sleetse dorp een overheerlijke pizza gegeten en rode wijn (van het huis Russel & Longo voor de kenners), heerlijk, maar helaas aan de warme kant: naast de pizza oven bewaard???

We blijven een dagje plakken hier, goed voor de was en een wandeling en diverse klusjes. Voor de lunch bij een prachtige viswinkel twee grote moten tonijn gekocht. Heel kort op de grillpan, lekkerder kan bijna niet…

 Woensdag 8 september

Weer vroeg de wekker, voor ons alle drie geen probleem, we liggen dan ook wel steeds voor 21.30 in bed want een tikkie vermoeiend is het wel…

Om 06.10 vertrokken. Het eerste stuk met wind van achteren, de fok uitgeboomd. Later met halve wind gemiddeld steeds 6 knts…vandaag 70 mijl af te leggen. Ook veel de motor erbij. Het laatste stuk betrekt de lucht en zien we buien achter ons en onweersflitsen. Het weer is niet zó vast. Bij de havenmonding van Rochella Ionica zien we twee schepen geankerd liggen en dat lijkt ons ook wel wat.

Er is wel wat deining. Een schip waarschuwt ons dat we niet binnen 200 meter van de haveningang mogen ankeren. Het andere schip bemoeit zich ook nog met ons. Er zou een rots liggen op de plaats waar wij ons anker willen uitgooien. Een blik op de kaart wijst uit dat dit onzin is. Het anker gaat dus neer. Het wordt een heerlijke namiddag met zwemmen en een onrustige nacht, vanwege een weliswaar geringe deining, maar die ons op momenten flink laat rollen.

Jeroen heeft de furlex rol van de fok gesmeerd en wij keken bemoedigend toe!  

 Donderdag 9 september

Alweer om 05.30 uur op en snel vertrokken. Er is weinig wind, wel de zeilen gehesen en het eerste stuk kunnen zeilen. Daarna vrijwel de hele dag gemotorzeild – de fok wordt na verloop van tijd vervangen door de Code 0 –  om ook deze 70 mijl binnen een acceptabele tijd af te leggen. Ons waypoint op de kaart was Taormina op Sicilië. Eenmaal in de buurt heb ik gebeld om een mooring te reserveren, met een zekere George. Deze George adviseerde dat dat voor één nacht goed zou gaan, maar de tweede nacht met zuiden wind zou er teveel deining zijn. Wij hebben de koers verlegd naar Riposto, 6 nm zuidelijker en dus iets verder. Prima haven in een wederom een beetje sleetse Siciliaanse havenplaats aan de voet van de Etna.

Alweer met lekkere vissen en groenten. Vrijdag 10 september een rustdag.  

Zaterdag 11 september hebben we Michael na anderhalve week uitgezwaaid; per trein en taxi naar het vliegveld van Catania. Wij hebben voor de zoveelste keer (?) samen aan boord van de Dutchess genoten – veel gezelligheid en ook weer helemaal op elkaar ingespeeld qua boothandling; ook hebben we ongeveer de helft van ons af te leggen traject erop zitten. Nu nóg ongeveer 450 mijl naar Rome. Vandaag geen zeilen, on-Italiaans weer, het komt met bakken uit de hemel. Het blijft nog even onvast; de verwachtingen voor na het weekend zijn beter!                  

[dethijssens]

Vrijdag 3 september

Van O. Kerasi naar het eilandje Othoni – 28 mijl  zeilen, het wordt alweer een schitterende zeildag, Lekker stoeien met de gennaker!

We varen mooi op ons doel af en leggen keurig in een vrij  lege baai aan. Het water is ongelooflijk blauw en helder en je ziet het anker op de bodem liggen. Het bootje opgeblazen en naar de kant voor een ijsje en wat boodschappen.

De voorraden zijn behoorlijk geslonken… een kleine Griekse winkel maar prima genoeg keus!!!  

Michael maakt een wandeling en verkent het eiland.  Intussen komen er sinds 14.30 uur, onze aankomsttijd, nog aardig wat schepen bij; veelal Italianen.  Deze plaats is in een lange dagtocht te bereiken vanuit de oostpunt van de laars van Italë.  Er komt een Italiaans zeilschip véél te dicht naast ons geankerd liggen. We draaien nét om elkaar heen…

Als wij om 21.30 uur terug komen van een hapje eten aan de kant is dit schip verplaatst naar onze andere kant, nóg dichterbij. Het waait nog steeds, dus niet erg prettig. Wij hangen demonstratief, zonder tekst, al onze stootwillen buiten en dat signaal verstaat de buurman… Op alle schepen is wat onrust. Uiteindelijk nog een uur later kan de buurman naar achteren omdat er iemand is weggegaan en dan kunnen we rustig naar bed. De wind gaat later ook liggen…

Zaterdag 4 september – zondag 5 september

Van Othoni naar St Maria de Leuca

We vertrekken om 06.30 uur Griekse tijd,  het is nog net niet licht.

We maken een schitterende zonsopgang mee, beloning voor het vroege opstaan! Het wordt een dag spelen met de zeilen! Eerst de gennaker, daarna de Code 0 en uiteindelijk wind van achteren dus geëindigd met  een uitgeboomde fok! Met weemoed halen we onderweg de Griekse vlag naar beneden: het einde van onze Griekse zeilavonturen…

Plaatselijke tijd 15.30 uur aangelegd in een drukke haven. Het is hier een levendige boel, heel anders dan de vorige keer op de heenweg, 2 jaar geleden!

Op zondag 5 september een dagje vrijaf en met een gehuurde Fiat Panda naar Lecce, een aardige oude Italiaanse stad 75 km naar het noorden het binnenland in.

De route terug rijden we de kustweg, overal drukte van Italianen die op zondagmiddag naar het strand gaan en wij ook!

We vierden ook alvast een beetje de 70e verjaardag van Michael, weliswaar pas de 6e maar nu kunnen we aan de kant de boot versieren.

Tante Auguri

[dethijssens]

Najaar 2021

Vertrek uit Loosdrecht Zondag 29 augustus richting Preveza

29 augustus – 7 september

Om 03.10 (!) staat Fahrad voor de deur. Wij zijn klaar voor vertrek, Hard gewerkt om ons erf en huis na 2 maanden intensief gebruik weer netjes achter te laten, Zaterdagavond Barthold en Inge met de Bo-Rent bus langs gehad om spullen uit de “Pretstraat” tijdelijk bij ons op te slaan. Een kort drankje met die twee en vroeg te kooi, een kort nachtje slapen.

Een enorme drukte op Schiphol, Lange rijen bij de Transavia incheckbalie in een aparte vertrekhal maar keurig op tijd bij instappen Om 09.00 uur + 1 in de haven. Ons PLF formulier en vaccinatiebewijs  gecheckt en onze tassen als eersten op de band.

De Dutchess op de giga parkeerplaats niet al te vies aangetroffen.

Diverse klussen, diesel check, boiler check en voorzien van nieuwe pakking, zeilen weer naar buiten, spuit op het dek, chroom gepoetst, bedden opgemaakt, ankerketting geverfd enz… Heerlijke meegenomen lunch, quiche en komkommer en druiven toe, De zon schijnt, 30 gr C, NW 4 Bft,

Welcome back, onze laatste dagen in Griekenland zijn ingegaan…

Op maandagochtend vroeg zonder wind de zeilen weer aangeslagen en nog wat klussen om uiteindelijk om 11.30 te water te gaan. Een rustige middag en ’s avonds gezellig verhalen uitgewisseld tijdens het eten met een Engels stel (voorheen marine pilots) .

Na 2 ouzo’s probeert Jeroen de nieuwe laptop te verbinden aan de bootsapparatuur. Rutger heeft meegedacht over de benodigde stekkertjes, verbindingssnoertjes, hub etc. Helaas wil het niet lukken…. Rutger bleek op afstand… niet verrast. Wel frustrerend….  

Op dinsdag 2 september komt Michael vroeg aan, 09.00 in de haven. Intussen hebben wij een probleem met de wc, naar later blijkt is de afvoerslang totaal dichtgeslibd met kalk. Een wonder dat daar überhaupt nog iets doorheen wou wegspoelen….11 jaar goed gegaan, dat wel. Nu dweilen en wachten op een monteur en op woensdag komt er een tweede Panos (zo heten ze allemaal hier) aan boord om het te fixen: slang vervangen door een nieuw stuk dat wij gelukkig bij ons hadden.

Rond 12.30 uur tóch kunnen vertrekken, een beetje rommelig en nog niet helemaal ingespeeld… Via de dieseltank aan de overkant (helaas naar later blijkt niet helemaal volgetankt…) op naar het Noorden…De wind neemt al snel behoorlijk toe en ook zijn er hoge golven. Weer even wennen. Al kruisend bereiken wij in het donker om 21.00 uur een baai op Zuid Oost Paxos. De hele dag hebben wij geen schip gezien en eenmaal in deze baai is het behoorlijk druk,,,,We ankeren in het midden van de baai in de hoop dat ons anker niet in de knoop zal raken met anderen. De meeste schepen hebben vrij lange kettingen uitliggen…Een nieuwe poging en dan liggen we vast. Een levendige boel, inclusief veel charterschepen – vooral catamarans…

De wind is vrijwel gaan liggen en wij genieten na een lange eerste zeildag van welverdiende biertjes en een omelet in de kuip bij kaarslicht!

Donderdag 2 september. Na een zwemronde om 09.00 uur op pad. Helaas hebben de buren inmiddels ons anker opgehaald. Na wat gewenk komen zij tot rust en halen ze ons anker verder op en maken ze het los en gooien het terug,,,, pff… weer goed afgelopen…toch even spannend al waren we hiervoor gewaarschuwd.

De tweede etappe voert naar Kerkyra, hoofdstad van Corfu. Bij pogingen om in Kerkyra of Gouvia telefonisch te reserveren voor de nacht krijg ik 0 op het rekest, alles is vol en gereserveerd voor de charters. We besluiten door te varen naar één van de baaien in Noord Corfu. Rond 17.00 uur in de buurt van de ingang naar Keryira haven trekt de wind behoorlijk aan. Met 2 riffen in het zeil en vlagen houden we de Dutchess toch goed op koers. We varen op onze baai O.Kerasia af  en daar liggen een paar boten. We zien een losse vrije mooring, die alhoewel private, toch door ons opgepikt gaat worden…Vast om 17.45 uur en niemand die ons meer wegstuurt. Een heerlijke pasta wacht ons, én vroeg te kooi!  Een hele rustige ankernacht!

[dethijssens]

Zomer 2021 in Loosdrecht...

'Slechte zomer'?

Een normale zomer dus. Dat sommige mensen deze zomer toch als nat en koeler kunnen ervaren dan normaal gesproken, is niet zo gek, zegt  weerman Huizinga. "Ik denk dat het contrast zo groot is omdat we voorgaande zomers redelijk stabiele periodes kenden met langdurige droogte en hogere temperaturen dan normaal."

In juli 2018 haalden we het record zonnig en droog en was het zeer warm, zegt hij. In juli 2019 was het warm, vrij droog en zonnig. En in juli 2020 was het koel, maar in augustus hadden we een hittegolf. "Als we dan nu een keer een zomer hebben die voor Nederlandse begrippen normaal is, schrijven we die gelijk weer weg als een slechte zomer."

Het heeft onze pret niet kunnen drukken de afgelopen twee maanden. Na Maarten met zijn gezin uit Los Angeles kwamen Lucia en Marco en tot slot als hoogtepunt Ella en Rutger mét Joris te logeren. Wij hebben enorm genoten met velen op het erf en van een slechte zomer hebben wij niet veel gemerkt. Nu bereiden we ons voor op vertrek richting Dutchess. De gebruikelijke lijstjes afwerken en voor Jeroen geklus en gepruts om een nieuwe laptop geinstalleerd te krijgen zodat deze de functies van de pc aan boord kan overnemen.

De tuin is overweldigend, heel groen en veel winde en ander onkruid...

We kijken er maar niet te precies naar.  

Regen en blauwe lucht!

En weer loslaten kost ons allebei. .. moeite... !

[dethijssens]

Dutchess achterlaten....

30 juni – 1 juli

Op woensdagochtend zijn wij klaar voor vertrek richting Preveza. De laatste étappe per motor, we hebben een plaatsje in de haven gereserveerd. Op het moment van losmaken van de mooringline hapert de motor ineens...helaas....Gelukkig is er in Levkas een “technical department” en zij zijn ook Yanmar dealer. Nadat Jeroen geprobeerd heeft de juiste diagnose te stellen én het opvoerpompje heeft vervangen en nog een paar dingen heeft geprobeerd moeten we tóch hulp inroepen.

(Altijd bij je hebben, een reserve pompje.. )

Het is dan 12.00 uur, en we horen dat het erg druk is. Maar kort na 13.00uur zou er iemand kunnen komen kijken. Ons geduld wordt even op de proef gesteld maar om 15.00 uur komen er twee opgeruimde monteurs de boot instappen. Een ervan blijkt Engels te spreken, dat helpt.

Eigenlijk hebben zij het euvel gauw verholpen, lucht in de leiding? Natuurlijk is dat een beetje frustrerend maar wij waren vooral blij dat de motor het weer deed. De rekening betaald en alsnog  snel vertrokken. De brug van Levkas van 16.00 uur halen we ruimschoots.

Er is eindelijk veel wind op het water tussen Levkas en Preveza, maar helaas...wij kunnen niet meer zeilen....Prima aangelegd en opgelucht dat het allemaal toch gelukt is....

Tussen al die andere boten....

Op donderdagochtend het water uit en ’s middags nog de nodige klussen van de lijst op de kant. We laten de Dutchess keurig achter, alles tiptop voor elkaar.

Op tijd gevlogen met Transavia, de kist zat in tegenstelling tot de heenreis, afgeladen vol. Wél met mondkapjes....

Na middernacht met onze Loosdrechtse chauffeur weer thuis.

Onze groene oase verwelkomt ons de volgende ochtend! En wat koeler weer en regen! Ook weer prima. Hopenlijk in september een vervolg, dan terug via Corfu naar Italie. 

Gelezen boeken:

1. Cecile en Elsa, strijdbare freules, Elisabeth Leynse

2. De Hemel is altijd paars, Sholes Rezazadeh

3. Mrs. Degas, Arthur Japin

4. Liever dier dan mens, Pieter van Os

[dethijssens]

Van Paleiros via Sivota naar Levkas

26 juni – 30 juni

Zaterdagochtend in alle vroegte komen Audrey en Steven tòch nog aan! Deze keer allemaal goed gegaan en gelukkig hebben zij zich over de gemiste vlucht en teleurstelling snel heen weten te zetten.

Wij hebben twee heerlijke dagen samen. Het goede leven met prachtig weer al liet de wind zich voor èchte zeilers wat minder zien. Maar je kan niet alles hebben. Nu veel gezwommen midden op t water in windstilte en zo ook geluncht.

Een hartelijk weerzien  in de baai van Sivota met Myra en Massimo en Nico.

Voor de zekerheid gereserveerd maar dat bleek allesbehalve nodig. Ook heel erg weinig schepen  voor anker in de baai. Op zondag vanaf de steiger, waaraan wij als enige lagen, het water in gesprongen, doordat het ongewoon warm is is ook de watertemperatuur hoger dan anders!!! Heerlijk allemaal. Via ankerplekje terug richting Levkas.

Toch nog een beetje wind vooral tot groot genoegen van Jeroen én Steven! Kort genoegen  met de genaker! Zodra die weer was opgeborgen vroeg Jeroen “heb je wel een foto gemaakt…hij stond er zö mooi bij… Helaas, niet dus.

Bonte avond in Levkas met een helaas zeer teleurstellend Nederlands elftal tegen Tsjechië…wij keken op een mooi plein in de openlucht met nog een aantal Nederlanders…Souvlaki tot slot en vroeg te kooi!

Op maandag zwaaien  wij Steven en Audrey uit: de plichten  bij PicNic en PharmAccess roepen alweer. Zij gaan terug met een ferry naar Corfu en dan per EasyJet. Vliegen van daaruit kost een fractie en levert nog een extra avontuurtje op! Steven heeft de smaak van t zeilen weer te pakken  en Audrey heeft haar vuurdoop op de Dutchess met veel enthousiasme en vrolijkheid doorstaan!

Wij besluiten nog twee dagen in Levkas te blijven. Het opruimen en klussen is weer begonnen, de gereedschapskist staat weer open op tafel. Allemaal aan de hand van een lange lijst (tweezijdig!) Wel in een rustig tempo en vooral ’s morgens want het is behoorlijk warm!!!

Er is hier meer te.beleven dan in Preveza dus dat is een goed besluit. Woensdag naar Cleopatra Marina, de laatste étappe op de motor, de zeilen zijn er weer af. Donderdag gaat de Dutchess weer op de kant!

[dethijssens]

Zondag 20 juni – Vrijdag 24 juni

Zakynthos – Poros – Nisis Petalas – Vathi – Sparthakori – Paleiros

Een heel programma de afgelopen dagen. Het was erg warm, heiig en dientengevolge ook erg weinig wind steeds. Het beeld van hier, ’s morgens geen wind en ’s middags wel klopte ook maar matig. Dus veel zwemmen onderweg!

Desondanks erg genieten van de vrijheid van dit bestaan, de prachtige natuur, rust en nog veel meer. En niet in de laatste plaats om dit samen te kunnen doen!!!

Eerst naar Poros, toevallig weer naast dezelfde Franse buren. Later probeert er nog een dikke boot in een te krappe plek naast ons te persen en alhoewel wij wenkten van niet probeerde hij toch en raakte even verstrikt in onze ankerketting … Met de schrik in de benen verdween hij uit beeld en gelukkig bleven wij vast liggen… Op maandag staken we over met weinig wind naar t vasteland naar een mooie beschutte diepe baai, achter een schiereiland, Nisis Petalas.

Geen kermis; alleen de natuur en rust. Veel heerlijke leestijd! Op dinsdag 22 juni naar Vathi, vertrouwde plek inmiddels

en op woensdag naar Sparthakori met een reservering om daar aan de kade te kunnen liggen.

Het is een prima plekje voorzien van veel gemakken. Zwemmen in de baai, restaurant, douches en een Amerikaanse wasmachine, voor Euro 5 je waar weer fris maar niet schoon!!

Op naar Paleiros op donderdag 24 juni om daar te ankeren. Helaas horen wij bij aankomst dat de komst van Steven en Audrey nog 1.5 dag op zich zal laten wachten…Het invullen van een PLF formulier, entreebewijs voor Griekenland met bijbehorende QR code was er even bij ingeschoten. Transavia onverbiddelijk en dus weer naar huis. Hele grote pech voor die twee en voor ons. Om op zaterdag alsnog te komen óók nog opnieuw PCR-en maar we gaan het vanaf zaterdag dik inhalen!!!

[dethijssens]

15 -19 juni

Van Efemia naar Zakynthos

Twee relaxte dagen in de baai van Efimia, voor ons bekend terrein. Er is hier wel wat veranderd door Corona en de storm in september vorig jaar. Het is super rustig, voor ons prettig bij aanleggen maar voor de Grieken moet t een drama betekenen. Er zijn geen marinero’s meer en de restaurants zijn helemaal leeg. Ook betaal je geen havengeld meer…We maken de tweede dag een wandeling, niet  helemaal zover als vorig jaar, toch weer genieten van mooi uitzicht en schitterende bloeiende bougainvilles.

Op 17 juni vroeg op, een broodje nog gekocht en daarna anker op. Om 9.30 varen we de haven uit, zonder wind zoals gewoonlijk. Dus goed voor wat motoruren, leestijd en saxofoon spelen…

Om 12 uur de wind, steeds ruimer invallend van achteren. Met een rif en aantrekkende wind tot 30 knts maken we mooie zeiluren!!!!

Om 16.00 uur vast in Zakynthos stad in een grote ferry haven. Prima landing met hulp van de kant. We verkennen de stad per fiets en kjjken op een terras weer naar het Nederlands elftal. Veel Nederlanders op t eiland, helemaal geen Engelsen bv. Voor vrijdag 18 juni een klein autootje geregeld om het eiland te verkennen. Veel olijfgaarden en erg droog. Afgezien van Laganos (ernstig verpest dor goedkoop toerisme) is het een vriendelijk eiland, met mooie uitzichtpunten en kleine plaatsen. Veel tafeltjes met olijfolie en honing langs de weg!

Zaterdag 19 juni blijven we nog een dagje liggen. Dat is lekker rustig tot om 15.30 de twee plaatsen naast ons nieuwe buren komen aanleggen. Met sterke zijwind en voor ankers die over elkaar komen te liggen goed voor een spannend uur waarbij je engelbewaarder je wel erg goed gezind moet zijn….steeds door het oog van….

 zicht op de haven van Zakynthos

[dethijssens]

Vrijdag 11 juni – Dinsdag 15 juni

Het 251e bericht op Tumblr....

Onze eerste zeiluren van het seizoen op weg van Levkas naar Meghanisi. Ons doel is de baai van Abelakhi, en wij zijn benieuwd wat we daar zullen aantreffen qua drukte...Aanvankelijk wind tegen, dus  kruisen. Uiteindelijk ruimt de wind en halen wwe met een lange slag de baai. Het ankeren gaat prima, later brengen we nog (zwemmend)  lijnen aan de kant, omdat er boten naast ons komen, dan is draaien er dus niet meer bij.

Aan de kant gegeten bij het “lieve mevrouwtje” van Taverna Abelakhi in haar mooie tuin vol met bloemen en planten. Wij kiezen iets van de kaart, maar krijgen uiteindelijk wat ze in haar pannen heeft. O.a. warme griekse wine leaves gevuld met rijst. Erg lekker én Grieks. Wij besluiten nog een dagje in deze baai te blijven, het is zo’n mooie plek.

Een erg ontspannen dag voor ons, met veel zwemmen in water van een heerlijke temperatuur. Aan boord gegeten, en ’s avonds op onze laptop via VPN (mét een beetje vertraging) naar het Nederlands elftal gekeken. Gelukkig winst, maar met de hakken over de sloot. Wel gezellig om op het Griekse terras te kijken met een Mythos biertje erbij!!! Op maandag een wandeling over de heuvel naar het dorp, “little” Vathi, voor de bakker en kopje koffie en krantjes downloaden.

Daarna anker op om 12.00 uu. Ons doel is One House Bay, een ondiepe baai met een spectaculaire rotswand, gelegen op het kleine eiland Atakos. Opnieuw kruisend – aanvankelijk geen wind en daarna toenemend. De Dutchess heeft er duidelijk zin in; de snelheidsmeter tikt 8 kpn. aan. Bij de bestemming in de luwte van het eiland (toch nog veel wind) de zeilen gestreken, maar al vlug gezien dat de baai erg winderig was. Eerder hadden wij daar een slechte anker ervaring vanwege nachtelijke valwinden en dus gauw weer vertrokken. Baai overgestoken richting vasteland, Marathia Bay nabij Astakos. Alleen op grootzeil, voor de wind met 25-30 knts een hele mooie zeilmiddag. De lange baai in, aan het eind is een camping, met 2 campers (!) en verder niemand. Wij ankeren meteen goed, wel nog met stevige, vlagerige wind en die blijft. Tegen 21.00 uur lijkt het wat rustiger te worden, maar in totaal wordt het een onrustige nacht. Er trekken buien over (zonder neerslag). Wij draaien alle kanten op en het ankeralarm op de telefoon gaat herhaaldelijk  af ten teken dat we buiten het door ons ingestelde veilige gebied komen. Alert dus. ’s Morgens heel vroeg gewekt door een plotselinge vlaag van > 30 kpn. en maar meteen vertrokken, safety first. Ditmaal alleen op de fok met een bakstagswind, een dreigende lucht en de temperatuur nog niet zó Grieks, dus truien aan(!).

Langzaam drijven de wolken weg en verwarmt de Griekse zon ons weer! Om 13.00 uur liggen we vast in Eufimia. Bekend terrein. Er is geen marinero op de kant, maar met hulp van twee mensen die de lijnen aannemen gaat het prima. Ook het anker aan de voorkant pakt en is goed van lengte, altijd een beetje mikken wanneer je het laat vallen.  De zon schijnt en het waait, en wij liggen vast. En er is op dit eiland een postkantoor, zodat met een dagje vertraging het wekelijkse kaartje naar San José toch gepost is....!