#dom kultury

[witekspicsoldpostcards]

GORLITZ - now this part of the city is in POLAND => Zgorzelec.

[yellowmanula]

PÓŁKA Z POEZJĄ w Staromiejskim Domie Kultury. Pozycja numer 35 :)

[slaskie-portale-internetowe]

XIV Chorzowski Orszak Trzech Króli

Już po raz 14sty Ogród Starochorzowskiego Domu Kultury przemieni się w niezwykłe miejsce, do którego spod kościoła Marii Magdaleny w Chorzowie Starym przyjadą na koniach Trzej Królowie. Continue reading Untitled

[laurenc3]

sposoby by nie jeść:

(sposoby działają na mnie, nie na każdego będą one działać, ale może komuś się przyda)

aktywność fizyczna!

ja zazwyczaj idę biegać lub robię trening, spacer też czasem się znajdzie, po wysiłku fizycznym nie mam apetytu, a poza domem jak juz to nie mam dostępu do jedzenia od tak więc tez nic nie zjem.

malowanie/rysowanie

podczas malowania czy rysowania tracę poczucie czasu, nie myślę o jedzeniu i zazwyczaj spędzam na tym 4h +/-, a czasem nawet z 6-7h.

rozwijaj swoję pasje

rysowanie, malowanie, pieczenie, gotowanie(oczywiście dla innych), śpiew, taniec, gra na instrumentach, szydełkowanie, biżuteria, itp., zajmuję dużo czasu, nie poddawaj się, dąż do jak najlepszego efektu. Jeśli nie masz żadnych pasji, poszukaj jakiś, wypróbuj czegoś nowego!

weź długi prysznic

pod prysznicem przecież jeść nie będziesz, zrelaksujesz się, zadbaj o każdą część ciała, po prysznicu możesz zadbać również o cerę, umyć zęby i tak dalej.

umyj zęby

często jest to wspominane w innych postach tego typu, ale jednak warto o tym powiedzieć, apetyt po tym znika, a chyba nie będziesz po tym coś jadł, mieszanka jedzenia z pastą do zębów? fuj.

napij się wody

tak naprawdę możesz być odwodnionx, nie masz ochoty jeść tylko twój organizm domaga się nawodnienia. A nawet jeśli nie to nie zaszkodzi, możesz się zapchać wodą.

pisz pamiętnik

wyrzucisz wszystkie negatywne emocje z siebie i do tego spędzisz nad tym trochę, możesz dokladnie opisywać co się działo danego dnia, co czujesz lub co tak właściwie zapragniesz.

napisz książkę

jeśli lubisz pisać, napisz książkę, rozdział codziennie lub raz na jakiś czas, nie musi to być jakieś interesujące, zwięzłe itp. pisz dla siebie, nie musisz nikomu tego pokazywać.

poucz sie

przecież musimy być idealni, przykładem dla innych czy tego nie chcemy? Dobre oceny są satysfakcją dla niektórych, poucz się, nie jedź, nie masz czasu na to, dobre oceny nie biorą się z nikąd.

Jeśli nie masz czego się uczyć ze szkoły, naucz się nowego języka, kultury, gry na instrumencie, jakiś rzeczy robutkowych.

idź spać

samo spanie spala kalorię, odpowiednia ilość snu wspomaga metabolizm, jeśli chcesz zjeść w ciagu dnia idz się zdrzemnij, nie będziesz wtedy myśleć o jedzeniu ani go jeść, ja też po wstaniu z drzemki nie jestem wstanie nic zjeść przez najbliższe 2h +/- nieważne jak głodny jestem.

posprzątaj

posprzątaj porządnie dom/pokój, umyj porządnie podłogi, pościeraj podłogi, zrób pranie, wypierz pościel, umyj naczynia, posprzątaj w szafkach/szafie, wyrzuć śmieci, umyj meble itp., trochę to potrwa, czas ci minie, a ty nic nie zjesz.

jeśli coś mi się przypomni to tu dorzucę.

trzymajcie się chudo 🦋

[pop-culture-diary]

Czas na nowy teatr

"A New Brain: Czas na nowy mózg" Stowarzyszenie Hiznits

Premiera: Dom Kultury Kadr, maj 2023,

Muzyka i słowa: William Finn

Scenariusz: William Finn i James Lapine

Reżyseria i przekład: Katarzyna Solecka

Współpraca reżyserska: Grzegorz Żórawski

Choreografia: Katarzyna Solecka, Jarosław Derybowski

Scenografia: Jarosław Derybowski, Katarzyna Solecka

Występują: Filip Brzeziński, Olga Warykowska / Katarzyna Wolfke, Natalia Ufniarz / Ida Wrona, Mateusz Grzebalski, Patrycja Mleczek / Julia Pawlak, Monika Dropik / Marlena Głosińska, Grzegorz Żórawski, Robert Wielgo, Urszula Karolak / Katarzyna Solecka, Natalia Anczok, Zuza Wiśniewska

Tekst pisany na podstawie spektaklu z 17 września 2023

Stowarzyszenie Hiznits dało się już poznać polskim pasjonatom musicali przy okazji premiery „In the Heights” dwa lata temu. Tym razem sięgnęło po sztukę o wiele mniej znaną, która gdyby nie oni pewnie nie zagościłaby na polskiej scenie w najbliższej przyszłości. Mowa tu o „A New Brain: Czas na nowy mózg”, musicalu Williama Finna („Falsettos”, „The 25th Annual Putnam County Spelling Bee”) i Jamesa Lapine’a („Falsettos”, „Into the Woods”, „Passion”).

Głównym bohaterem „A New Brain” jest Gordon Schwinn, młody kompozytor, który rozpaczliwie próbuje napisać swoją najnowszą piosenkę, numer o żabach, zamówiony przez ubierającą się wyłącznie w ubrania inspirowane żabami, Panią Bungee. Gordon czuje ogromną presję i obawia się, że jego kariera utknęła w martwym punkcie. Ale rozpaczliwą walkę z piosenką dla dzieci przerywa mu nagły ból głowy i omdlenie, zakończone przyjęciem do szpitala. Lekarze stwierdzają malformację tętniczo-żylną i zalecają ryzykowną operację. Tak rozpoczynają się zmagania Gordona z jego własną głową, droga przez diagnozę i leczenie, której wcale nie ułatwia mu nadopiekuńcza matka Mimi, wiecznie nieobecny chłopak Roger czy pani Bungee, która wciąż domaga się swojej piosenki o żabach, choć kompozytor następnego dnia ma mieć niebezpieczną operację.

W musicalu przeważa motyw strachu. Gordon boi się umrzeć zanim coś stworzy. To nie musi być coś wielkiego, chciałby stworzyć cokolwiek. Jego matka boi się stracić syna i ukrywa ten strach pod wiecznym optymizmem, próbując zająć się czymkolwiek, byle tylko nie myśleć o zagrożeniu. Stara się też znaleźć winnego obecnej sytuacji, a pod jego nieobecność obwinia książki, które kocha jej syn. Pojawia się też gniew. Gordon wścieka się na Rogera, że ten tak późno dotarł do szpitala, Mimi w gniewie wyrzuca książki.

Niestety, to właśnie tekst źródłowy jest najsłabszym elementem musicalu. Mam wrażenie, że gdyby spektakl potrwał trochę dłużej, a niektóre wątki zostały bardziej rozwinięte, efekt końcowy mógłby być znacznie lepszy. A tak dostajemy spektakl, który ze szczegółami przedstawia moment zachorowania, diagnozę i towarzyszące jej uczucia, a także przygotowanie do operacji, ale zbyt szybko przebiega przez rekonwalescencję. Dostajemy może jedną scenę poświęconą temu jak Gordon wraca do zdrowia i jak wygląda jego życie po chorobie i jest to scena spaceru po parku. Nie widzimy jak zmaga się z efektami choroby czy leczenia, jak na nowo uczy się wykonywać najprostsze czynności. Przeskakujemy płynnie od operacji, przez niepokój rodziny i rozpaczliwą piosenkę matki o stracie, do romantycznego spaceru z chłopakiem. To dość dziwny zabieg, który sprawia, że spektakl staje się nieco trudny do zrozumienia. Przyśpieszenie akcji oznacza też, że Gordon nie ma czasu na konfrontacje z matką, po tym jak ta wyrzuciła jego książki, gdy on sam był w szpitalu. To detal, ale fakt, że tak po prostu przechodzi do porządku dziennego z tym, że bliska mu osoba pozby��a się jego ukochanych przedmiotów, wydaje mi się nieco dziwny.

To powiedziawszy, musical został wspaniale przetłumaczony. Katarzyna Solecka przygotowała tekst świetnie oddający oryginał, a jednocześnie idealnie pasujący do muzyki i po prostu dobrze brzmiący w ustach aktorów. A to właśnie kreacje aktorskie są najciekawszym elementem „A New Brain”.

Filip Brzeziński jako Gordon świetnie oddaje frustrację artysty, który musi w pocie czoła pisać piosenki dla dzieci, a potem człowieka, którego zdradziło własne ciało i to co zawsze najbardziej cenił, czyli mózg. Jest niesamowicie ludzki w swoim strachu i rozgoryczeniu i w tym jak próbuje odepchnąć wszystkich tych, którzy go kochają, by nie musieli go widzieć w takim stanie.

Katarzyna Wolfke lśni jako Mimi. Każdy ruch wykonuje z nerwowością, jakby targały nią miliony emocji na raz. Mam wrażenie, że całkowicie kradnie parę scen, bo to jej ból i jej strach wychodzi na pierwszy plan. Jej „Muzyka ciągle gra” („Music Plays On”) powala na kolana, słuchając końcówki jest się przekonanym, że to już koniec spektaklu, bo po prostu nie da się tego przebić. To prawdziwy showstopper[1].

Mateusz Grzebalski jako Roger jest ostoją spokoju i ciepła. Do jego przybycia matka i koleżanka z pracy Gordona miotają się zaniepokojone, lecz gdy tylko się pojawia, nerwowa atmosfera znika. Jego uczucia względem Gordona są oczywiste od pierwszej chwili, w tym jak znosi jego gniew i wspiera go bez względu na wszystko, czy to przez diagnozę, operację, czy rekonwalescencję. Ale najlepiej Grzebalski wypada w scenie, gdy jego postać przeżywa niepewność i strach, czyli podczas operacji Gordona.

Warto też wymienić Natalię Ufniarz, która zachwyca jako pani Bungee. Energiczna, nieco szalona i ubrana w zieleń podkreślaną przez oświetlenie, jest powiem świeżego powietrza i odskocznią od poważnej tematyki musicalu. Nie sposób źle się bawić, gdy pojawia się na scenie.

Hiznits wprowadziło też dodatkową bohaterkę, Wenę (Zuza Wiśniewska). Wena towarzyszy Gordonowi przez cały spektakl, jako personifikacja jego zmagań z sztuką i wizji jakich doświadcza pod wpływem choroby. To rola niema, więc aktorka musi przekazać wszystko tylko i wyłącznie ruchem i robi to perfekcyjnie.

Ale to nie wszystkie zalety musicalu. Warto też wymienić imponująca scenografię, utrzymaną na naprawdę profesjonalnym poziomie. I oczywiście kostiumy. Ponieważ „A New Brain” jest spektaklem opowiadającym o zwykłych ludziach w zwykłych sytuacjach, zupełnie nie dziwi, że ich kostiumy stanowią ubrania, które moglibyśmy też zobaczyć na ulicy. To powiedziawszy, idealnie pasują do postaci. Kostium Rogera ładnie nawiązuje do jego żeglarskiej pasji. Ubrania Mimi świetnie podkreślają jej energię i opiekuńczą naturę. Spośród kostiumów najbardziej wyróżnia się oczywiście strój pani Bungee, inspirowany żabami, nieco szalony jak jego właścicielka i składający się z różnych, zdawać by się mogło, niepasujących do siebie elementów stanowi jedną, wspólną całość, idealną dla ekscentryczki, która zamawia piosenki o żabach.

Podsumowując, choć nie oczarował mnie tekst źródłowy, „A New Brain: Czas na nowy mózg” w wykonaniu Stowarzyszenia Hiznits bardzo mi się podobał. Jestem pełna podziwu dla wszystkich realizatorów i aktorów, którzy wzięli udział w tym przedsięwzięciu i bardzo mnie cieszy, że ponownie wprowadzili na polską scenę mniej znany musical, jednocześnie rozpoczynając dyskusję na ważny temat i zbierając pieniądze na szczytny cel. To wspaniałe, że dzielą się swoją pasją z fanami teatru muzycznego w Polsce i już nie mogę się doczekać ich kolejnej premiery.

Ale to tylko moja opinia, a ja nie jestem obiektywna.

[1] Showstopper – piosenka wywołująca tak entuzjastyczną reakcję ze strony publiczności, że przedstawienie trzeba na chwilę przerwać, często ostatnia piosenka przed końcem aktu.

[odkryjdolnyslask]

Aby uczcić tę okrągłą rocznicę Fundacja Domu Schminke, malarka Alina Grasmann i artysta dźwiękowy Daniel Neumann zapraszają do wspólnego świętowania w Löbau. To wspaniała okazja, aby poznać tę wyjątkową perłę architektury, a przy okazji doświadczyć nowych artystycznych doznań. Dla wszystkich odwiedzających wstęp w ramach uroczystości jest bezpłatny.

„Dom, który był mi najdroższy“, tak architekt Hans Scharoun mówił o domu rodziny Schminke w saksońskim Löbau. Wybitna ikona nowoczesnej architektury, która do dziś fascynuje i urzeka, w tym roku obchodzi 90. urodziny.

Z tej okazji od 30 września do 6 października zaplanowano szereg uroczystych wydarzeń: po raz pierwszy zostaną wystawione obrazy Aliny Grasmann z serii malarskiej „The Grand Buffet”. Dzieła bezpośrednio nawiązują do przełomowej architektury willi byłego właściciela fabryki w Löbau. Ponadto artysta dźwiękowy Daniel Neumann ożywi Dom Schminke intrygującą audioinstalacją, stworzoną specjalnie pod obiekt i obrazy Aliny Grasmann.

Dziś Dom Schminke funkcjonuje głównie jako muzeum architektury. Obrazy z serii Aliny Grasmann sugerują, jak pokoje mogłyby wyglądać gdyby dom był zamieszkany. Ten eksperyment jest wyrazem hołdu dla domu i jego burzliwej historii. W pierwszym tygodniu października zainteresowani będą mogli podziwiać pokoje Domu Schminke w połączeniu z obrazami Grasmann, poznając jednocześnie ideę współczesnego budownictwa od zupełnie innej strony. Dodatkowo, w ramach specjalnej oferty edukacyjnej codziennie odbywać się będą wycieczki z artystką i pracowni(cz)kami Fundacji Domu Schminke. Wstęp na zwiedzanie i oprowadzanie jest bezpłatny.

Tydzień festiwalowy zainauguruje 30.09.23 r. wernisaż wystawy, podczas którego „The Grand Buffet” Grasmann będzie można odkryć nie tylko wizualnie, ale i kulinarnie. Bilety na wernisaż można zakupić juz teraz w sklepie internetowym Fundacji Domu Schminke: www.stiftung-hausschminke.eu/pl/Sprzedaz

Seria autorstwa monachijskiej artystki Aliny Grasmann powstała po pobycie malarki w Domu Schminke i jest wyrazem jej osobistego podejścia do architektury i historii domu. W tym procesie artystka otwiera się na nowe przestrzenie i scenariusze, przeplata istniejące elementy architektoniczne z cytatami z historii sztuki i kultury, robi wycieczki do filmu z lat 70. i w zabawny sposób buduje nowe motywy. Jej prace bawią się zjawiskiem, w którym obecność i nieobecność jednocześnie przeplatają się ze sobą, co umożliwia widzowi znalezienie własnego połączenia – zarówno z domem, jak i obrazami.

W swojej pracy „Dla Aliny“ Daniel Neumann wchodzi w bezpośredni dialog z dziełami Grasmann i realną przestrzenią, w której gra. Artysta w sposób niewidoczny, za to wszechobecny, aranżuje syntetycznie generowane dźwięki rezonansowe i nagrania pomieszczeń tworząc "subtelne echa". Wypełniają one całą przestrzeń, a nawet wprowadzają do niej dodatkową warstwę. Instalacja Neumanna jest zatem nie tylko ścieżką dźwiękową wystawy, ale i akustycznym pośrednikiem między przestrzenią, sztuką i zwiedzającymi.

Osobom zainteresowanym, które jeszcze nie były w Domu Schminke, prace artystów ułatwią pierwszy kontakt z architekturą budynku. Także ci, którzy obiekt już znają, będą mogli poznać go zupełnie na nowo. Każdy z pewnością odkryje tu dla siebie coś ciekawego.

Dom Schminke to pionierska architektura na skalę międzynarodową Obok Willi Savoye autorstwa Le Corbusiera, Willi Tugendhatów, zaprojektowanej przez Ludwiga Miesa van der Rohe i Domu Fallingwater według projektu Franka Lloyda Wrighta, Dom Schminke jest uważany za jeden z najważniejszych budynków mieszkalnych klasycznego modernizmu na świecie. Już w czasach, gdy żyła w nim rodzina Schminke, wypełniony był sztuką współczesną. Jako dom rodzinny służył jednak tylko do 1951 roku. W kolejnych latach pełnił funkcję domu klubowego Wolnej Młodzieży Niemieckiej i Okręgowego Domu Pionierów „Oswalt Richter“.

Projekty architekta Hansa Scharouna są nadal uważane za przełomowe dla „architektury organicznej“, która jest skierowana przede wszystkim na potrzeby człowieka. Jednak fragmenty żywego i kolorowego wystroju wnętrz zachowały się w Löbau tylko częściowo. Dziś Dom Schminke jest przede wszystkim miejscem nauczania architektury, a oferta edukacyjna skierowana jest do szerokiej grupy odbiorców. Dla dzieci i młodzieży, a także wszystkich innych osób, na co dzień nie zajmujących się architekturą, wizyta w Domu Schminke to fascynująca przygoda. W trakcie zwiedzania można poznać wyjątkową historię budynku i jego użytkowania, otrzymując jednocześnie wgląd w ciekawą historię architektury XX wieku.

Z okazji jubileuszu fan(k)i sztuki mogą nabyć limitowaną edycję specjalną wystawy Aliny Grasmann w formie wydruku. Poszczególne upominki można również połączyć w pięć limitowanych pakietów sztuki, składających się z wysokiej jakości oprawionego egzemplarza edycji specjalnej (format 20,2x14,8 cm), biletu na wernisaż i butelki brandy, produkowanej z jabłek z sadu rodziny Schminke. Edycja specjalna wystawy oraz limitowane pakiety sztuki są już dostępne w sklepiku online Fundacji: www.stiftung-hausschminke.eu/pl/Sprzedaz

Godziny otwarcia w tygodniu jubileuszowym: sobota, 30 września 2023 roku, od 19 do 22 wernisaż z „Grand Buffet“ - wstęp tylko z biletem

niedziela 1 października - piątek 6 października 2023 roku, od 12 do 17, oprowadzania po wystawie w języku niemieckim codziennie o godz. 15. (max. 20 osób) - wstęp wolny

Dom Schminke można też zwiedzać z audioprzewodnikiem w języku polskim, czeskim i angielskim.

Serdecznie zapraszamy do udziału w wydarzeniach tygodnia jubileuszowego. Aby umożliwić uczestnictwo w wydarzeniach dużej publiczności, przyjaciele i sympatycy mają możliwość podarowania “bezpłatnego wstępu dla wszystkich“. Niewielka darowizna przyczyni się bezpośrednio do organizacji tygodnia jubileuszowego, a w dłuższej perspektywie do zabezpieczenia finansowego domu. Wszystkie informacje na stronie: stiftung-hausschminke.eu - Terminy

Dojazd Dom Schminke leży w Löbau. Ze stacji kolejowej można dojść w 15 minut spacerem. Pociągiem jedziemy do stacji Zgorzelec lub Görlitz i tam przesiadamy się w pociąg w kierunku Bischofwerda lub Dresden HBf. Po niemieckiej stronie można skorzystać z całodniowego biletu EuroNysa w cenie 40 zł, po polskiej stronie bilet obowiązuje w pociągach od Bolesławca i Jeleniej Góry do granicy. Szczegóły: www.zvon.de/de/liniennetz-euro-neisse-region

[materiał we współpracy z Fundacja Domu Schminke w Löbau]

[netihsu-blog]

Zhang Xueliang's Former Residence is a museum dedicated to his life in Wufeng Township, Hsinchu County.

Zhang Xueliang played a significant role in the reunification of China in 1928. The house where Zhang was held under house arrest was damaged by a landslide in 1963. New building was reconstructed in the southwest of the original site.

The Museum of Aboriginal Peoples in Wufeng Township, formerly known as the Memorial Hall of the Former Residence of Zhang Xueliang, focuses on showcasing the culture of the Saisiyat and Atayal ethnic groups.

Zhang Xueliang's Former Residence to muzeum poświęcone jego życiu, znajdujące się w Wufeng, Hsinchu. Zhang Xueliang odegrał znaczącą rolę w zjednoczeniu Chin w 1928 roku. Dom, w którym Zhang był przetrzymywany pod aresztem domowym, został uszkodzony przez osuwisko w 1963 roku. Nowy budynek został odbudowany na południowo-zachodnim obszarze oryginalnego miejsca.

Muzeum Ludów Aborygeńskich we wsi Wufeng, wcześniej znane jako Hala Pamięci Dawnej Rezydencji Zhang Xuelianga, skupia się na prezentowaniu kultury grup etnicznych Saisiyat i Atayal.

Blog: https://polishgirlintaiwan.blogspot.com/2023/07/hsinchu-travel-japanese-style-residence.html

Video: https://youtu.be/r-IXT-xiDrg

[myslodsiewniav]

Bolesławiecka porcelana

Do mojej wciąż rosnącej listy spraw, którymi muszę się zająć, a które odkładam na później dołączyła kwestia wyboru podarku dla obecnych opiekunów naszej psiulki. Zarezerwowali ją dla nas, po tym jak wrócimy z wojaży i opiekują się nią, chociaż mogliby ją komuś innemu oddać. Reszta jej rodzeństwa rozeszła się w ciągu ostatnich kilku dni. Została u nich w domu ona jedna. W związku z tym, że piesek rośnie są narażeni na dodatkowe koszty, które planowali scedować na nowych opiekunów tj. podpisaliśmy umowę itp, ale to ostatni piesek w miocie, który z nimi zostanie o te 3 tygodnie dłużej, bo my po prostu mamy póki co bardzo dużo planów wyjazdowych na trzy kolejne tygodnie: w przyszłym tygodniu każde z nas osobno, za dwa tygodnie - jedziemy na koncert, a za trzy są moje urodziny i z tej okazji O. organizuje wyjazd-niespodziankę (dowiem się rankiem w weekend urodzinowy). Dlatego tymczasowi opiekunowie po dłuższych negocjacjach (z tego co nam wyjaśnili mają bardzo trudną sytuację mieszkaniową - właścicielowi domu przeszkadzają szczeniaczki, dochodzi do konfliktów) zgodzili się nią zaopiekować dłużej i zobowiązali się dopilnować szczepień i badań itp. Dali znać, że nie planowali takiego wydatku, ale w obecnej sytuacji, jeżeli naprawdę jesteśmy zdecydowani i chcemy maleńką adoptować to biorą te koszty na siebie. Proponowaliśmy nawet kilka razy w rozmowie, że pokryjemy te koszty - ale Pani opiekunka stanowczo nie życzyła tego sobie. Powtarzała, że w żadnym wypadku nie przyjmą pieniędzy za pieska. Tak jak nie pobierali opłaty za żadne inne szczenie w miocie. Że chcą tylko jej zapewnić kochający dom - bez łańcucha i budy. 

Dlatego od rana myślę o tym czym by tu się odwdzięczyć... 

Myślałam o tym by przywieźć im jakiś przysmak regionalny, ale u nas chyba nie ma takich “przysmaków” ^^’, przynajmniej nie przypominam sobie nic na tę chwilę. Jedyne co mi przychodzi na myśl to winnice dolnośląskie i lokalne browary, a od marca 2022 umówiliśmy się z O., że nie będziemy ludziom dawać w prezencie alkoholu - to zaskakujące jak alkohol stał się narzędziem kultury! A alkoholizm to choroba, stygmatyzowana, a mimo to alkohol w procesie socjalizacji to coś tak “normalnego”, nawet w pracy w nagrodę za dobrze wykonaną wręcza się alkohol (przykładowo w ciągu ostatniego pół roku mój chłopak za wyniki w pracy dostał 4 butelki różnego rodzaju oraz różnej objętości wódki oraz whisky... jedną butelkę otworzyliśmy jak wpadł kolega w odwiedziny: ja i mój chłopak wypiliśmy po drinku, a jak sięgnęliśmy by zrobić kolejnego okazało się, że butelka jest pusta, bo kolega wypił metodycznie całą resztę w tempie do którego przywykł ^^’; pozostałe 3 butelki czekają na kwiecień - będziemy robić wtedy nalewki. I jestem całkiem dumna z tego jak ograniczyliśmy alko). Chyba najbardziej się reklamują po prostu browary i winnice.

Internet podpowiedział mi, że jeszcze mamy do wyboru sery z serotoniny (i wiem gdzie kupić, bo dobre są, do cotygodniowej deski serów często kupowaliśmy) i porcelanę bolesławiecką co rusz podsyła. 

W mojej głowie porcelana z Bolesławca to jest “elegancki, ale mimo to trochę folkowy prezent z Polski” - ba! Kiedyś pracowałam przy produkcji tej porcelany xD Na studiach, na zajęciach z designu dużo o Bolesławcu było - najbardziej pamiętam, kiedy najbardziej chujowy prowadzący, który podczas wykładów bryndzlował swoje ego (zawsze, nie zależnie od tematu wykładów, typ musiał dodać co on już zaprojektował, jaka gwiazda znana z kina coś od niego kupiła lub robił dla niej/niego projekt, oraz porównywał design/architekturę budynków do samochodów i zawsze kończyło się pointą dotyczącego tego by nasza grupa wyjrzała przez okno i zobaczyła jego zajebisty samochód na parkingu, którym pędził na tenże wykład w jakimś zawrotnym tempie, bo tak dobrze zarabia jako architekt, a poza tym kobiety są chujowe i lepiej by dzieci rodziły, nie wróży nam sukcesu w branży, szkoda by kobiety do projektowania lub architektury się pchały, przykro mi, takie fakty, kto słyszał o odnoszących sukcesy kobietach w architekturze?, no właśnie, to dlatego, że kobiety nie mają zmysłu potrzebnego do projektowania, a mężczyźni zajmują się tym od wieków, a czy wszyscy widzieli mój samochód? ech, nie znosiłam typa, chociaż zaimponował mi chwaląc moją współlokatorkę na zajęciach - przyznał, że jej projekty są zajebiste i dobrze) , wracając: bryndzlował swoje ego powtarzając, że Polska odnosi sukcesy w designie i przykładem na to miał być osobiście wybrany i zamówiony przez Johnna Travolte zestaw zastawy bolesławieckiej. 

Jakoś mojej uwadze umyka regionalny charakter porcelany bolesławieckiej xD

Dopiero po kilku przeskrolowanych do kawki polecajkach zaczaiłam, że “Hej, to chyba najbardziej znany wyrób z Dolnego Śląska” O.O No i chyba będę się rozglądać za kubeczkami lub filiżankami. Wow! 

To tyle w temacie odkrycia, że Bolesławiec leży stosunkowo blisko na mapie xD 

A jeszcze zastanawiam się nad miodami i takimi typowo turystycznymi czekoladkami z krasnalami. Nie wiem czy ci Państwo mają dzieci - dla maluchów przywiozłabym książeczkę z bajkami itp. A dla dorosłych właśnie nie wiem xD 

Potem muszę jeszcze zamówić numerek z grawerem dla niuni. :3

[nataliakupiec]

kontakt: kupiecx@gmail.com

Wystawy / konkursy:

2024

Wystawa poplenerowa VIII Ogólnopolskiego Pleneru Ceramicznego „Azymut Chrzęsne’’, Chrzęsne

„Formy materii’’ , Wyszkowski Ośrodek Kultury – Dom Kultury „Hutnik’’ , Wyszków

2023

„Naturalne materie, Dom Kultury Śródmieście’’ – Rotacyjny Dom Kultury na Jazdowie, Warszawa

„Malarstwo, grafika, obiekty artystyczne’’ - samodzielna wystawa prac artystycznych. Łukowski Ośrodek Kultury, Łuków

2022

„Lodz Abstract Art Festival” Art Inkubator, Łódź 

„RYSOWAĆ∞ Międzynarodowa Wystawa Rysunku Studenckiego”  Galeria Sztuki Wozownia, Toruń

„Kolaże wspomnień” samodzielna wystawa rysunku, grafiki i malarstwa. Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna im. Cypriana Norwida, Wyszków

2021

Nominacja do Prime Time - najlepsze dyplomy 2020 Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi

2020 

 „III Międzynarodowe Triennale Rysunku Studentów’’ Rondo Sztuki, Katowice

2019

„Natalia Kupiec. Rysunek. Grafika’’ samodzielna wystawa prac rysunkowych i graficznych Galeria Nasza Ściana, Łódź

 „Hommage a Łódź ’’ wystawa pokonkursowa. Centrum Promocji Mody, Łódź

 II miejsce - Wystawa 12 konkursu na Małą Formę graficzną Galeria Amcor, Łódź

2018

„Mikstury kultury’’ ogólnopolska wystawa ilustracji studenckiej wyższych szkół artystycznych. Domek Miedziorytnika, Wrocław 

 „Eksperymentarium i goście’’ wystawa studencka grafiki warsztatowej. Galeria ASP na Piotrkowskiej, Łódź 

Wystawa 12 konkursu na Małą Formę graficzną Galeria Pomiędzy, Łódź 

„Odbicie młodości w grafice” wystawa prac studentów z Pracowni Technik Drzeworytniczych i Książki Artystycznej ASP w Łodzi Galeria Pod Napięciem, Łódź

2017

„Komunikat LDZ’’ projektowanie graficzne w kręgu Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi Muzeum Plakatu w Wilanowie, 

 Warszawa Nagroda Rektora ASP, wystawa 11 konkursu na Małą Formę Graficzną Galeria Amcor, Łódź

 Wystawa 11 konkursu na Małą Formę Graficzną Galeria Pomiędzy, Łódź 

„Eksperymentarium i goście’’ wystawa studencka grafiki warsztatowej. Galeria ASP na Piotrkowskiej, Łódź 

 ,,Projekt 2017’’ wystawa szkolnego konkursu Władysława Strzemińskiego w Akademii Sztuk Pięknych ASP, Łódź

Roczne Stypendium Rektora za wyniki w nauce w roku 2016/17

2016

„Nowa przestrzeń. Pierwsza wystawa prac studentów ASP w Łodzi w FŁ” Filharmonia Łódzka

 „Ćwiczenia z widzenia’’ prezentacja rysunków studentów Wydziału Grafiki i Malarstwa z pracowni rysunku dr K. Miller, dr M. Łukaszuk Galeria Biała Ściana, Łódź 

 Wystawa poplenerowa malarstwa Harenda, Soczewka. Studenci Wydziału Grafiki i Malarstwa Galeria ASP na Piotrkowskiej, Łódź

 „1995-2095 Pracownia Podstaw Grafiki Warsztatowej’’ Galeria ASP na Piotrkowskiej, Łódź 

„15 Festiwal Otwarta Wystawa’’ Muzeum Książki Artystycznej, Łódź

[szewczykmieszko]

Toruń – miasto pierników i gotyckiej magii

Toruń, jedno z najstarszych i najpiękniejszych miast Polski, przyciąga turystów nie tylko swoją niezwykłą historią, ale także atmosferą pełną magii i tajemniczości. Położony nad Wisłą, wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, zachwyca średniowiecznym układem urbanistycznym, gotyckimi budowlami oraz wyjątkowym smakiem pierników, z których słynie na całym świecie. Oto najważniejsze miejsca, które warto zobaczyć podczas wizyty w Toruniu.

Stare Miasto – serce Torunia Stare Miasto w Toruniu to kwintesencja uroku średniowiecznych zabytków. Centralnym punktem jest Rynek Staromiejski z monumentalnym Ratuszem Staromiejskim, który niegdyś pełnił funkcję siedziby władz miejskich, a dziś mieści Muzeum Okręgowe. Z jego wieży rozciąga się przepiękna panorama miasta i okolic. Na rynku znajduje się również słynna fontanna Flisaka, symbolizująca legendę o żabach, które nękały mieszkańców Torunia.

W pobliżu rynku wznosi się Kościół św. Ducha oraz Katedra św. Janów – miejsce chrztu Mikołaja Kopernika. Ta gotycka świątynia zachwyca nie tylko monumentalną architekturą, ale także bogatym wnętrzem, w którym można podziwiać zabytkowe organy, gotyckie freski i największy w Polsce dzwon Tuba Dei.

Dom Mikołaja Kopernika i planetarium Toruń to rodzinne miasto Mikołaja Kopernika, jednego z największych uczonych w historii. Dom, w którym prawdopodobnie się urodził, dziś pełni funkcję muzeum poświęconego jego życiu i pracy. Multimedialne ekspozycje wprowadzają w świat astronomii, nauki i epoki renesansu, czyniąc wizytę fascynującą zarówno dla dorosłych, jak i dzieci.

Nieopodal znajduje się planetarium, które oferuje niezwykłe seanse o kosmosie. Wrażenia potęguje nowoczesna technologia, która przenosi widzów w odległe galaktyki. To doskonała atrakcja dla wszystkich, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę o wszechświecie.

Krzywa Wieża i mury obronne Krzywa Wieża to jeden z najbardziej charakterystycznych zabytków Torunia. Ta średniowieczna baszta obronna odchyliła się od pionu, co według legendy jest karą dla rycerza, który złamał zakonny ślub czystości. Turyści chętnie sprawdzają swoją równowagę, próbując stanąć przy ścianie wieży.

Spacerując wzdłuż dawnych murów obronnych, można poczuć ducha średniowiecznego Torunia. Warto zwrócić uwagę na zachowane baszty i bramy, takie jak Brama Mostowa, która niegdyś była głównym wejściem do miasta od strony Wisły.

Bulwary nad Wisłą Bulwary Filadelfijskie to idealne miejsce na spacer lub odpoczynek. Położone nad brzegiem Wisły, oferują malownicze widoki na rzekę i panoramę Torunia. W sezonie letnim można wybrać się w rejs statkiem, który pozwala podziwiać miasto z perspektywy wody. Wzdłuż bulwarów znajdują się także liczne restauracje i kawiarnie, gdzie można spróbować lokalnych specjałów.

Piernikowe Muzeum i tradycja pierników Nie sposób odwiedzić Torunia bez spróbowania jego słynnych pierników. Żywa tradycja wypieku tych przysmaków sięga XIV wieku. W Muzeum Piernika można nie tylko poznać historię i tajniki ich przygotowywania, ale także samodzielnie wziąć udział w warsztatach. To niezwykła atrakcja, która przyciąga zarówno dzieci, jak i dorosłych, oferując niezapomniane wspomnienia.

Fortyfikacje i Twierdza Toruń Twierdza Toruń to kompleks fortów wybudowany w XIX wieku przez Prusy. To gratka dla miłośników historii militarnej i architektury obronnej. Warto odwiedzić Fort IV, który jest udostępniony dla turystów i pełni także funkcję hotelu oraz miejsca organizacji różnorodnych wydarzeń.

Toruńska sztuka i kultura Miasto oferuje bogaty program kulturalny, w tym festiwale, koncerty i wystawy. Warto odwiedzić Centrum Kultury Dwór Artusa, które organizuje różnorodne wydarzenia artystyczne. Miłośnicy sztuki powinni zajrzeć do Galerii Wozownia, gdzie prezentowane są współczesne dzieła artystów polskich i zagranicznych.

Atrakcje dla rodzin i dzieci Toruń to miasto przyjazne rodzinom. Oprócz planetarium, dzieci mogą odwiedzić Centrum Nowoczesności Młyn Wiedzy, interaktywne muzeum nauki, które w przystępny sposób przedstawia zagadnienia z różnych dziedzin wiedzy. Kolejną atrakcją jest ogród zoobotaniczny, który łączy funkcje zoo i ogrodu botanicznego, oferując edukację przyrodniczą i możliwość obcowania z naturą.

Podsumowanie – miasto, które zachwyca Toruń to miasto o niezwykłym klimacie, które zachwyca każdego, kto zdecyduje się je odwiedzić. Zabytki, piękne krajobrazy, wyjątkowe atrakcje i bogata oferta kulturalna sprawiają, że jest to miejsce, do którego chce się wracać. Niezależnie od pory roku Toruń oferuje niezapomniane wrażenia i mnóstwo inspiracji.

[suprasl]

Porządkowanie cmentarza w Szudziałowie

Monaster w Supraślu kontynuuje porządkowanie dawnego cmentarza prawosławnego w Szudziałowie (powiat sokólski). Akcja sprzątania została zainicjowana we wrześniu 2020 roku przez biskupa supraskiego Andrzeja.

Do czasów bieżeństwa funkcjonowała tam cerkiew św. Jerzego Zwycięzcy i cmentarz. Cerkiew została rozebrana w 1935 r. a na jej miejscu, obecnie wznosi się dom kultury. Pozostawiony bez opieki cmentarz z biegiem czasu porosły drzewa i krzaki.  W chwili obecnej większa część cmentarza doprowadzona jest już do względnego porządku, niemniej jednak pozostałe terytorium nadal gęsto zarośnięte jest krzakami. W związku z tym, w sobotę 23 listopada, mnisi wspólnie z parafianami wspólnie trudzili się, aby przybliżyć dzieło sprzątania do końca.

Doprowadzenie cmentarza do normalnego stanu, wymaga jeszcze sporej ilości trudu.

[witekspicsoldpostcards]

GORLITZ - Görlitz: now in Germany & Poland (map), the building is Miejski Dom Kultury in Zgorzelec, Poland.

[dorotajak]

Perły środkowej Hiszpanii

Środkowa część Hiszpanii, znana jako serce Półwyspu Iberyjskiego, to region pełen historii, kultury i wyjątkowych krajobrazów. Obszar ten obejmuje m.in. Madryt, Kastylię-La Manchę oraz Kastylię i León. Jego centralne położenie sprawia, że jest to doskonałe miejsce zarówno na krótki wypad, jak i dłuższe zwiedzanie. Oferuje imponujące zabytki, malownicze miasteczka i niezwykłe przyrodnicze atrakcje, które zachwycają turystów z całego świata.

Madryt – serce Hiszpanii Stolica Hiszpanii to punkt obowiązkowy na mapie środkowej części kraju. Madryt słynie z tętniącego życiem centrum, znakomitych muzeów i majestatycznych budowli. Muzeum Prado, jedno z najważniejszych na świecie, mieści dzieła takich mistrzów jak Velázquez czy Goya. Warto odwiedzić również Centrum Sztuki Królowej Zofii z obrazem „Guernica” Pabla Picassa. W sercu miasta znajduje się Pałac Królewski, rezydencja hiszpańskich monarchów, otoczony ogrodami Sabatini i Campo del Moro. Spacerując po Madrycie, nie można ominąć Puerta del Sol – symbolicznego środka kraju – oraz Plaza Mayor, pełnego kawiarenek i restauracji.

Toledo – miasto trzech kultur Oddalone o godzinę jazdy pociągiem od Madrytu Toledo to perła Hiszpanii, wpisana na listę UNESCO. Miasto to było miejscem współistnienia trzech kultur – chrześcijańskiej, żydowskiej i muzułmańskiej. Spacer po labiryncie wąskich uliczek pozwala odkryć majestatyczną katedrę, synagogę Santa María la Blanca oraz meczet Cristo de la Luz. Nie można przegapić Alkazaru, który góruje nad miastem, ani panoramicznego widoku na Toledo z punktu widokowego Mirador del Valle. Miłośnicy sztuki powinni odwiedzić dom El Greca, słynnego malarza związanego z Toledo.

Segowia – akwedukt i alkazar Segowia to kolejne miasto, które zachwyca swoją historią i architekturą. Najbardziej rozpoznawalnym zabytkiem jest rzymski akwedukt, doskonale zachowany pomnik inżynierii antycznej. Innym punktem zwiedzania jest Alkazar, zamek przypominający bajkowe pałace, który miał wpływ na projekt Disneylandu. Starówka Segowii z katedrą w stylu późnogotyckim to idealne miejsce na spacer, który pozwala poczuć klimat tego niezwykłego miasta.

Ávila – miasto otoczone murami Ávila, miasto świętej Teresy, zachwyca swoimi imponującymi murami obronnymi z XI wieku. Te monumentalne fortyfikacje z bramami i wieżami tworzą unikatowy zabytek architektury militarnej. Wewnątrz murów znajduje się piękna katedra oraz liczne kościoły i klasztory. Ávila słynie także z kulinarnych specjałów, takich jak chuletón, czyli soczysty stek, oraz słodkie yemas de Santa Teresa.

Krajobrazy La Manchy Środkowa Hiszpania to nie tylko zabytki, ale także niezwykłe krajobrazy. Kastylia-La Mancha, znana z powieści „Don Kichot” Miguela de Cervantesa, oferuje malownicze widoki wiatraków na wzgórzach. Najsłynniejsze znajdują się w Consuegra, gdzie można przenieść się w świat rycerzy i ich przygód. Rezerwat przyrody Tablas de Daimiel to miejsce idealne dla miłośników przyrody, z rozległymi terenami podmokłymi, które są domem dla wielu gatunków ptaków.

Salamanka – złote miasto Choć geograficznie bliżej północy, Salamanka jest częścią środkowej Hiszpanii i znana jest z „złotych” piaskowcowych budynków. Miasto słynie z najstarszego uniwersytetu w Hiszpanii, założonego w 1218 roku. Plaza Mayor, jeden z najpiękniejszych placów w Hiszpanii, to miejsce spotkań zarówno turystów, jak i mieszkańców. Salamanka oferuje również imponującą katedrę z dwoma częściami – romańską i gotycką – oraz wiele zabytkowych kościołów.

Cuenca – miasto wiszących domów Cuenca to jedno z najbardziej malowniczych miast środkowej Hiszpanii. Jego najbardziej charakterystycznym elementem są Casas Colgadas, czyli „wiszące domy”, które zdają się zawieszone na krawędzi skał. Warto odwiedzić również katedrę, most św. Pawła oraz muzea, w tym Muzeum Abstrakcji Hiszpańskiej. Cuenca jest idealnym miejscem na spacer, oferując piękne widoki na wąwóz rzeki Huécar.

Środkowa Hiszpania oferuje niezliczone atrakcje, które łączą historię, kulturę i naturalne piękno. Każde miasto i miasteczko w tym regionie ma coś wyjątkowego do zaoferowania, czyniąc go jednym z najciekawszych miejsc do odwiedzenia w Europie.

[gledaliscevelenje]

Vabimo na gledališko delavnico INTERPRETACIJA BESEDIL – OD PRIPRAVE DO IZVEDBE

sobota, 23. november 2024, od 10. do 17. ure Gledališki fundus/Dom kulture Velenje

Delavnica je namenjena predvsem vsem gledališkim ustvarjalcem, napovedovalcem, recitatorjem in vsem, ki se ukvarjajo z javnim nastopanjem. Namenjena je tudi mentorjem otroških gledaliških skupin, saj govor osnova za gledališko predstavo.

Na delavnici bodo udeleženci vodeni skozi celoten proces priprave besedil za nastop. Spoznali bodo osnove pravorečja, naglasna znamenja, Fran in E – bralca, ki jim bo v pomoč pri pravorečju oz. lekturi. Spoznali se bodo z osnovnimi prozodinamičnimi sredstvi (glasnost, premori, višina glasu, barva glasu, hitrost …), ki pa jim bodo v pomoč pri interpretaciji izbranega besedila. Udeleženci delavnice bodo spoznali osnove dihanja pri govoru, kako sprostili glas in kako si pred nastopom ogreti telo in govorni aparat. Teorijo bodo podprle praktične vaje, ki so v pomoč vsem govorcem in igralcem. Vsak udeleženec bo na koncu interpretiral svoje besedilo.

Rok za prijavo: 11. november 2024

PLAČILO Kotizacija: 40,00 Eur

Strokovno vodstvo: Vanja Iva Kretič - (1986) je od leta 2016 samozaposlana v kulturi, kot parformerka in animatorka lutk. Je pravljičarka, lutkarica, moderatorka, kamišibajkarka, sinhronizatorka. Leta 2023 je magistrirala z nalogo Govor in kamišibaj – govor v kamišibaju na smeri Oblike govora na Akademiji za gledališče, radio, film in televizijo Univerze v Ljubljani, pod mentorstvom prof. Tomaža Gubenška. Za svojo magistrsko produkcijo je prejela akademijsko Prešernovo nagrado, za kamišibaj pa številna priznanja in najvišje nagrade.

Javni sklad RS za kulturne dejavnosti Območna izpostava VELENJE Soorganizatorji, organizacijski odbor, umetniški svet: ZKD Šaleške doline, KD Gledališče Velenje.

[goleniow24info]

X Powiatowy Konkurs na kartkę bożonarodzeniową "Ciesz się ziemio"

X Powiatowy Konkurs na kartkę bożonarodzeniową “Ciesz się ziemio”. Goleniowski Dom Kultury zaprasza dzieci i dorosłych, z terenu powiatu goleniowskiego, do udziału w konkursie plastycznym. W tym roku, ze względu na jubileusz, organizator proponuje nieco inną konwencję. Inspiracją dla artystów ma być pastorałka zespołu ALEPAK  pt.:” Ciesz się ziemio” – KLIKNIJ i ODSŁUCHAJ PASTORAŁKĘ. Termin…

[pwk-opowiesciociszy]

Dziękujemy za Waszą obecność na spotkaniu z artystą Kamilem Kuskowskim i otwarciu wystawy "Pomiędzy" w Galerii Intymnej.

Wernisaż wystawy „Pomiędzy" Kamila Kuskowskiego w Galerii Intymnej Domu Oświatowego BŚ

Miejsce: Dom Oświatowy Biblioteki Śląskiej, ul. Francuska 12, Katowice, Galeria Intymna

Udostępnienie wystawy: 3.10-30.12.2024 r. Wernisaż: 3.10.2024 r. Kuratorka: Ewa Kokot

Fot. Iwona Wander

Wystawa „Pomiędzy” to pokaz cyklu prac Kamila Kuskowskiego po raz pierwszy prezentowana w Trafostacji Sztuki w Szczecinie w 2018. Twórczość artysty odnosi się do medium malarstwa i próby odnowy jego znaczenia. Artysta tropi wątki z historii sztuki. Zazwyczaj prowadzi dialog z innymi artystami lub dziełami w tym wypadku Kazimierzem Malewiczem i Katarzyną Kobro.

Wystawa realizowana w ramach projektu „Pola widzenia książki – opowieści o ciszy” dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.