#Tentoonstelling

[dutchjan]

Oktober 09, 2024

[joriekerottier]

undecided (2024) during Pop-up The Machine, Vlissingen (NL) // creating an spatial drawing that changes with my mood & impression of the space

With photo's by (1) Agnes van Veen / Fotowerck (2) Giel Louws (4) Jan Remijn

photo below made by Miriam Baans

Watch the Pop-Up art fair through the camera of Marinus van Dijke:

[jurjenkvanderhoek]

ALBRECHT GENIN ONTWIERP LOGO’S VOOR EEN COMPLEXE WERELD

Een maagdelijk wit vel papier nodigt uit er een lijn op te zetten en nog één en een vlak te duiden, een compositie aan te vangen. Maar het onbeschreven blad kan ook tegenstaan, de inspiratie dood slaan. Je zit mijmerend, de hand beweegt niet, er komt niets naar boven dat beeld dient te hebben. Dan liever een ondergrond genomen dat al eens iets heeft ontvangen, al een verhaal in zich heeft. Jij hoeft dat alleen maar aan te vullen, in te vullen met jouw idee over de herinnering. Dat is wat Albrecht Genin doet, of beter heeft gedaan. De Duitse kunstenaar leefde van 1945 tot 2013. Op dit moment wordt zijn werk getoond in Museum Nairac , daarbij is een catalogus getiteld "Ocean Stories" verschenen bij Livingstone Editions / Van Spijk Artbooks.

“Omdat Genin niet wilde beginnen op een wrede witte ondergrond, gaf hij de voorkeur aan geprint materiaal zoals Bijbels, wetboeken, kaarten, partituren en grootboeken om op te werken”, schrijft Jeroen Dijkstra van de Livingstone Gallery in het voorwoord tot het boek. Dijkstra stipt kort de levensloop van de kunstenaar aan, daar de tekeningen in de bundel opgenomen al boekdelen spreken. “Wanneer hij muziekpapier gebruikte kon een compositie beginnen met een lijn, maar dan liet hij deze lijn groeien tot een figuur. Met een bladzijde uit een boek is de helft van de afbeelding al aanwezig. Mooi materiaal om een tekening te beginnen daar het eerste werk al gedaan is.”

Wars van de kunstwereld met zijn artistieke trends en kritieken, afkering van musea, galeries en kunstruimten kon Genin bij leven een bijzonder oeuvre opbouwen. Het lukte hem het leven, wat hij beschouwde als de absurde realiteit, te vertalen in een leefbare fantasie. Dijkstra legt de manier van werken uit, ontrafelt het mysterie. Ruwe contouren met veelal emotionele, soms zelfs donkere ondertonen worden afgewisseld met een heel bijzonder gevoel voor humor. Genin zocht de lichtheid van het bestaan. Voor zijn afbeeldingen inspireerden hem de dagelijkse handelingen van Thaise vissers op weg naar de rivier, de boeren die de velden ploegen. Locaties werden inwisselbaar door het beeld te versimpelen tot alleen enkele zwarte lijnen. Op die manier kan het evengoed een boer in Normandië zijn of vissers aan de oever van de Nijl. Mannen met speren rond een kampvuur kunnen ook grottekeningen in Afrika zijn of rotsschilderingen van Aboriginals in Australië. Het vereenvoudigen van een complexe wereld tot haar essentie, omdat de wereld al ingewikkeld genoeg is. "Because I really enjoy it when I am able to do it with ease."

In zijn werken op papier gebruikte Genin meestal zwarte olieverf of oostindische inkt. "Black is more exciting for the process, the composition becomes more divined." Hij was van mening dat kleur het ontstaan van een afbeelding beperkt. Zwart legt de basis voor concentratie op de compositie, kleur leidt af van de abstractie van het beeld. Door het boek, dat in beelden de verhalen vertelt van Genins reizen naar het Verre Oosten, te bladeren zie ik wat de kunstenaar bedoelt met dat de compositie met zwart meer goddelijk wordt. De tekeningen lijken van een andere orde te zijn, een parallel universum. De figuren, met ogen maar zonder neus, brengen een mysterieus spel voor het voetlicht. En inderdaad hebben de tekeningen de sfeer van rotsschilderingen, van beeltenissen die het leven bezweren. Van tekens die de wereld tot haar essentie versimpelen.

Het boek is over verschillende rubrieken uitgesmeerd. Ingedeeld naar de diverse dragers die door Genin voor de tekeningen zijn gebruikt. En iedere ondergrond – boek, muziekblad, geschreven tekst, ingevuld grootboekrekening, logboeken – hebben een eigen sfeer in beeltenis. De figuren zijn tot het wezen versimpeld, de basis waarop de handeling dan wel de boodschap het meest tot recht komt. De drager heeft als verhaal voldoende, niet als leesbare tekst maar als zichtbaar tekstbeeld. Het is het decor van de tekening, heeft er zijdelings betekenis door. De achtergrond maakt de levende vlek speels. Zou het op blank papier zijn gezet zal het een te harde overgang kennen, van het blad springen en minder kracht hebben. Juist deze afweging van geprint onder getekend, die balans van wat was en later is, geeft de compositie een dimensie meer. Het is tastbaar gelaagd.

Op muziek gezet acteren de figuren een danse macabre, een levendige dodendans. En staat de dirigent onstuimig voor zijn orkest. De notenbalken nodigen meer uit om op het thema muziek het beeld te laten klinken. De noten op de balken brengen een melodieuze sfeer in. Er is meer dynamiek dan in de relatief statische boekbladen. Net als in de boeken de tekst zich niet laat lezen, kan het uitgeschreven muziekstuk niet op noten gespeeld worden. Het is behang om de tekening vertrouwd en intiem te maken. De titel van het muziekstuk is meestal aanleiding voor een tekening. Zo is het muziekblad beter onderdeel van de compositie dan bij de andere items voor verbeelding.

Op geschreven teksten gaat de beweging verder. Het schoonschrift nodigt uit tot een geladen dynamiek. En ook hier is de tekst achtergrond ter ondersteuning van het beeldmerk. Waar het grootboek door de rechtlijnige verdeling en de levendige notities daarop een paradox in de afbeelding krijgt. Het kan dat dragen. Rollende hoofden zijn ogende stenen, torso´s zonder armen prijzen schoonheid, een ladder voert naar de sterren, het eiland in de zon zinkt in zee. Ocean Stories, een tekening die titel is van het boek, is beeldend een vlucht uit deze wereld, van huis en haard verdreven. Zo staan alle tekeningen symbool voor de donkerte van het bestaan waarin Genin een verlichtend wezen probeerde uit te drukken. Hij heeft getracht de heldere kant van het leven te zien om deze in zwarte expressies om te zetten. Zwart, niet als naargeestigheid, maar om de aandacht vast te houden, te concentreren op kernpunten. Logo´s van een samengestelde wereld. De aarde versimpeld tot haar geaardheid, waarop het leven nog leefbaar is.

Ocean Stories. Albrecht Genin, tekeningen. Tekst Jeroen Dijkstra. Uitgave Livingstone Editions / Van Spijk Art Books, 2024. Tentoonstelling Museum Nairac Barneveld tot en met 22 juni 2024.

[ladyjuliapearle]

'Quack Quack!',

-Ducky with a Pearle earring by ladyjuliapearle

We need to talk about the ducks James Veitch...

[ilse]

Underworld litho’s, riso’s & silkscreen prints at gallery ZONE, Nieuwstr.17b, Leiden from April 2-30 - do come and have a look! #litho #riso #silkscreen #artexhibition #tentoonstelling #zeefdrukken #lithografie #underworld https://www.instagram.com/p/CqTdhlCorPx/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[haarlemupdates]

550 jaar na zijn geboorte brengt Teylers Museum een eerbetoon aan een van de beroemdste kunstenaars uit de geschiedenis. Van 15 oktober 2025 tot en met 25 januari 2026 is De mannen van Michelangelo te zien: een tentoonstelling over de glorieuze hoofdrol die het mannelijk lichaam speelt in de kunst en in het leven van Michelangelo Buonarroti (1475-1564). Dat is een internationale primeur: nooit eerder werd een tentoonstelling volledig gewijd aan dit onderwerp. De mannen van Michelangelo werpt nieuw licht op het denken en doen van Michelangelo en trekt paralellen met de huidige tijd. Naakt en gespierd Michelangelo was gefascineerd door het mannenlichaam. In bijna al zijn kunstwerken speelt het een rol, veelal naakt, gespierd en in een uitdagende en expressieve houding. Op het belangrijkste plein in Florence werd een vijf meter hoge naakte man van Michelangelo geplaatst: de marmeren David. In de Sixtijnse Kapel in Rome, in het hart van het Vaticaan, het centrum van de katholieke kerk, schilderde hij een plafond dat wemelt van de naakte mannenlichamen. De David en de Schepping van Adam: het zijn kunstwerken die zo vast verankerd zijn in ons collectieve geheugen dat we ze vaak voor vanzelfsprekend aannemen. Maar in Michelangelo’s tijd waren ze revolutionair en in de loop van de geschiedenis werden ze regelmatig als controversieel gezien. Meerdere perspectieven De mannen van Michelangelo bekijkt het mannelijk lichaam in het werk en leven van Michelangelo van alle kanten: van de invloed van zijn voorgangers en van de klassieke oudheid tot zijn grote kennis van de anatomie en zijn gebruik van mannelijke modellen. Ook de theoretische en religieuze betekenis van het mannenlichaam voor Michelangelo komt aan bod, net als zijn vermoedelijke persoonlijke voorkeur voor mannen. Daarnaast reflecteren in de tentoonstelling hedendaagse stemmen op Michelangelo’s verbeelding van de man: van queer tot katholiek en van feminist tot fitfluencer. Zo komen tijdloze onderwerpen rondom gender, seksualiteit en schoonheidsidealen aan de orde. Tekeningen, sculpturen en brieven In 1790 kocht het pas geopende Teylers Museum in Rome een grote verzameling Italiaanse tekeningen aan, waaronder 22 tekeningen van Michelangelo. Ze behoren tot de mooiste tekeningen die hij heeft gemaakt en vormen het hart van de tentoonstelling. Deze collectie van wereldklasse van het oudste museum van Nederland wordt aangevuld met meer dan twintig internationale bruiklenen. Dat zijn niet alleen tekeningen, maar ook sculpturen, een brief en een fragment van een gedicht dat Michelangelo maakte. Daarnaast zullen ook een boek en enkele tekeningen en prenten van vrienden, leerlingen en navolgers te zien zijn. De bruiklenen komen van onder andere The Royal Collection in Windsor Castle, The British Museum in Londen, het Uffizi in Florence en het Louvre in Parijs. Hoogtepunten uit de kunstgeschiedenis die nog niet eerder in Nederland te zien waren, komen naar Haarlem, zoals De Droom uit The Courtauld Gallery en Studie voor de Libische Sibille uit The Metropolitan Museum of Art in New York. Tekeningen zijn kwetsbaar voor licht en worden daarom zelden tentoongesteld. Het is een once-in-a-lifetime-opportunity om deze fenomenale kunstwerken van Michelangelo – in Nederland – bij elkaar te zien.            

[mcjstudioarts]

Above The Clouds: Art, Afro-Diaspora, and Empowerment in Contemporary Canvas Oil Painting

[grafischontwerpgent]

KN2W UNKN2W

Mensen ontwerpen de meest diverse dingen: van lettertypen en logo's tot kledij, meubilair en gebruiksvoorwerpen, al dan niet geüpgraded tot heuse designobjecten. Ontwerpen is een complexe mix van onderzoeken en analyseren tot een concept en vorm op punt staat. De naam van de ontwerper is weliswaar niet altijd gekend. Voor de tentoonstelling KN2WN UNKN2WN vroegen Jan en Randoald aan de eerste bachelorstudenten om twee voorwerpen mee te brengen: één gemaakt door een ontwerper wiens naam in de (recente) geschiedenis alle credits kreeg en één waarvan de ontwerper in de plooien van de anonimiteit is verdwenen, of althans in de ogen van de student. Er zijn alvast geen foute antwoorden. Vragen zijn er des te meer: of en zo ja, hoe kan je auteurschap beschermen of overbrengen? Hoe gaat de nieuwe lichting grafisch ontwerpers hiermee om?

[jossarisfoto]

Gasometer | Planet Ozean

Donderdag, 11 juli 2024 | Vandaag brengen we een bezoek aan de tentoonstelling “Planet Ozean” in de Gasometer Oberhausen. Planet Ozean biedt een fascinerende reis door de oceanen van onze planeet. Aan de hand van grootformaat foto’s en films  worden bezoekers ondergedompeld in de wonderlijke onderwaterwereld. “Planet Ozean” besteedt ruime aandacht aan zeebehoud en -onderzoek. Het Duitse…

[mantzmedia]

Levensgroot Communikantje

Beleef de tentoonstelling “Werk in Uitvoering” in het Limburgs Museum en laat je verrassen door een prachtige foto van Werner Mantz. De afbeelding toont een meisje tijdens haar communie, een intiem moment dat de rijke tradities van Limburg weerspiegelt. Ontdek hoe deze foto naadloos past in het thema van de tentoonstelling, waar we de voortdurende veranderingen in Limburg onderzoeken. Kom en word…

[toosvanholstein]

Middelburg + KunstFeest? Gaan natuurlijk!

25 Jaar Kunt&Cultuurroute Middelburg! Wel een feestje waard toch? Lees in TOOS&ART maar over de bijdrage van Toos van Holstein in bijna al die jaren. En kom vooral kunstkijken in haar 18e eeuwse pakhuis/atelier aan de Korendijk 56. #art#kunst#expo

de Bellinkstraat in Middelburg met de vlaggen van een paar kunstroutedeelnemers en helemaal in de verte mijn pakhuis ‘Holstein’ In oktober 2001 verhuisde ik van Eindhoven naar mijn 18e eeuwse pakhuis in Middelburg aan de Korendijk 56. En op de 1e zondag van februari 2002 om 13 uur deed ik daar voor ‘t eerst de grote glazen deuren van mijn atelier open voor de Kunst & Cultuurroute Middelburg…

[dutchjan]

September 27, 2024

[joriekerottier]

Happy to share that my folded-A4-publication on the island of Långholmen is now being shared with the public at Slipvillan (Stockholm, SE)

A text and more info on my AIR at Slipvillan in May, 2024, can be read on their website

[jurjenkvanderhoek]

HUT IN HET BOS ALS WIJKPLAATS IN DE NATUUR

Een wondere wereld is het, die ik binnenga in Museum Galerie Heerenveen, op dit moment. Een mysterieus bos betreed ik, een magisch woud. Maar is het wel een boomgaard dat ik zie, een veld met oprijzend gewas. Ik kijk in de donkerte van de duisternis, de nachtelijke uren waarin de betovering van het onzichtbare op een hoogtepunt is. Want er is niets te zien achter de stakerige boomstammen, zo zolang het niet wordt aangelicht. Zo zolang er geen lichtpunt is die de omgeving waarneembaar maakt. Rob Regeer ontsteekt daarom een licht op dat schijnt vanuit een verborgen bron in zijn donkere werken. Is dit het heldere licht van een volle maan of de jager met zaklamp op zoek naar een prooi, jongelui die gedropt zijn en verbeten een uitweg zoeken. Het geeft althans een onwerkelijke sfeer, zet een surrealistische werkelijkheid.

In dat decor spelen oranje stippen een bijrol waar een eenzaam huis de dubieuze hoofdrol krijgt toegeschreven. Die oplichtende punten lijken vuurvliegjes, die het licht van de dag aten om het uit te spuwen in de nacht. Het daglicht klinkt zo door in de nachtelijke duisternis. Yin en yang. Maar het blijken geen puntjes te zijn, maar putjes in de compositie. Wie het werk tot op armlengte nadert ontdekt dat de schildering eigenlijk een reliëf is. De materie ligt dik op het doek. De stammen verheffen zich waarin de putjes verf zich verlagen. De vuurvliegjes blijken kleine klankschalen. Het licht echoot zo geluidloos door het bomenbos.

Die hoogdruk in de verflaag geeft de sfeer een werkelijk voelbare diepte. Het is geen geschilderd perspectief, maar een opgelegde tastbare derde dimensie. Regeer laat overigens geen vergezicht zien, de omgeving is plat tweedimensionaal weergegeven. Er is geen doorkijk naar een einder. Maar door te werken in beeldverhoging en met zichtverlaging wordt een natuurlijke ruimte gecreëerd. Een vierde dimensie is gemaakt door kleurspeling en lichtverhouding. In deze ruimte komt alles samen, voert het gevoel de boventoon. Is de werkelijkheid abstract, versimpeld de realiteit. In de derde worden vragen gesteld die in de vierde dimensie lijken beantwoord.

Regeer maakt niet zomaar ondefinieerbare platen van de realiteit. De kunstenaar wil mijn verbeelding prikkelen door ongerijmde voorstellingen te maken. Mij op een verkeerd been zetten zodat ik ga nadenken over wat ik zie. Mij ga bezinnen op de actualiteit. Maar eerlijk gezegd zie ik het wereldnieuws en de huidige problemen in het ecosysteem niet terug in zijn betrekkelijke schoonheid. De hut in het bos schept vooral een unheimisch gevoel, maar misschien is dat juist ook wel het moment van bezinnen. Nadenken over hoe leeg en onwerkelijk de werkelijkheid straks zal zijn, wanneer wij niets doen aan de afbraak van de natuur door ons toedoen. Want het bos van Regeer is ontbladerd, zelfs kijk ik wel dwars door stammen heen. De afbraak heeft hij in zijn schilderijen ingezet. En daarin huist de mens in  een gezellig aangelichte sfeer in een huisje midden in het bos. Als een Bijbelse Noach, van God verlaten maar toch zo dicht bij het antwoord op de vraag.

Regeer verheerlijkt deze verlatenheid door de intieme toevlucht, het huiselijke asiel, meermalen in 24-delig tableau te plaatsen. Voortdurend hetzelfde huis van onder gezien, in een gewijzigde kleurstelling en een helder tot duister licht. De aldoor veranderende weersomstandigheid ter plaatse. Een eenvoudige opzet die zich telkens herhaalt, een weerklinkende sfeer. Diezelfde optrek komt terug in andere hoedanigheid met een meer uitgewerkte omgeving. Maar aldoor blijft het vreemde en vage gevoel. Het is wel een wijkplaats, maar je weet niet wat je kunt verwachten van de inhoud. Wat daarbinnen achter dat verlichte venster zich afspeelt blijft de vraag. Zo stelt Regeer in zijn werk vragen die onbeantwoord blijven. De oplossing moet ik zelf aangeven. Zo zoals dat meestal werkt in en door een kunstwerk. De beschouwer geeft bescheid.

Een apart onderdeel in deze opstelling bij Museum Galerie Heerenveen is het plateau met ruimtelijke bouwwerken in MDF. Op klein formaat zijn deze huizen modellen van hutten en kappellen. Onderkomens belangrijk in de omgeving van Kellerjoch in Oostenrijk. Voor Regeer ter inspiratie een geliefde plek. In de bergen en door de bossen. Om de sfeer raak te treffen was het voor hem niet genoeg enkel de omgeving weer te geven op het geschilderde vlak, maar wilde hij ook de ruimte in. Daarvan is het dorp de weerslag. Zijn dorp, het Regeer. Aldus wordt de bezoeker van deze kunstruimte de wereld van Rob Regeer in getrokken. Ervaart de schoonheid die niet schijnt te kloppen. De verbeelding krijgt er de ruimte zich te uiten. Het werk ontroerd op een onbestemde manier. Het past esthetisch juist, maar achter die luister klinkt een duister geluid. Het gebeelde mysterie is onheilspellend.

Expositie “Into the Woods”. Schilderijen en ruimtelijk werk van Rob Regeer bij Museum Galerie Heerenveen (MUGA), Minckelersstraat 11 in Heerenveen. 24 maart tot en met 5 mei 2024.

[ladyjuliapearle]

My final entry is the girl with a pearl earring in my own art style.

If I win with one of my 3 art pieces, it will appear in an actual museum exhibit!!!

[peterpauldoodkorte]

een kwestie van groter groeien

opening jan sikora, rotterdam, augustus 1997 “Ik vind het meer een kwestie van groter groeien,” zei ik enkele dagen vóór het overlijden van mijn vader tegen één van mijn jongere broers. Ik was bij hem en zijn vriendin ‘op de koffie’, zoals dat heet. Een bliksembezoek, van niet meer dan een uurtje. Op een gegeven moment kwamen we te spreken over ouder worden en zo. Hij vond dat ik er, – met mijn…