#Tentoonstelling

[dutchjan]

Oktober 09, 2024

[ladyjuliapearle]

Some time ago I made an art piece with a rubber duck drawn like a girl with a pearl.

It was even shown in a museum along with other artists who made a parody of this painting.

Now I wanted to make my sons favorite cuddly duck as a girl with a pearl.

It's called -'Ducky mcduck' by ladyjuliapearle, also known as Julia.

[jurjenkvanderhoek]

KUNST OM VAN TE WATERTANDEN

Het is te mooi om waar te zijn. En dat is het ook. Het water kan me in de mond lopen, ware het niet dat de hamburger en het bakje patat met mayonaise dermate groot van formaat zijn dat het onwaarschijnlijk is dat ze echt zijn. En wat te denken van het vet gebakken spiegelei dat tegen de wand geplakt is. De fles ketchup, het peper en zoutstel en het glas half leeg gedronken sinaasappelsap zijn zo mooi in verf verbeeldt dat het niet waar kan zijn dat het echt is. Maar toch zou ik het zo kunnen pakken om mijn eitje te zouten en het sap te drinken, zo waar heeft Tjalf Sparnaay het voor de eeuwigheid vastgelegd. In de traditie van het zeventiende eeuws stilleven gemengd met de vernieuwende popart maakt hij wereldvreemd maar o zo helder megarealisme schurend tegen het Amerikaanse hyperrealisme.

De kunst van Tjalf Sparnaay was in het voorjaar van 2024 te zien bij Museum JAN in Amstelveen. Voor deze tentoonstelling werden een groot aantal werken van zijn hand samengebracht zodat sprake was van een overzichtelijke dwarsdoorsnede uit zijn oeuvre. De catalogus daarbij laat een deel van deze werken zien aangevuld met een levensbeschrijving en een toelichting op de schilderstijl. In gesprek met Karin van Lieverloo is de kunstenaar openhartig over zijn leven en werk. Vooral bekend en geroemd om zijn geschilderd voedsel, maakte hij in zijn werkbare leven meer dan spiegeleieren en broodjes hamburger.

Met een scherp oog weet hij ieder detail van een door hem gekozen object te observeren en vast te leggen. “The Bigger Picture” was de titel van de tentoonstelling en is dit eveneens van het boek. “Het grote plaatje” slaat niet op de afmetingen van de meeste van Sparnaay’s werken, die vrijwel altijd immens zijn. Het grote plaatje ziet Tjalf wanneer hij terugkijkt op de jaren die achter hem liggen en waarin hij zijn stijl en techniek heeft geperfectioneerd en waarmee hij in de kunstwereld hoge ogen heeft gegooid.

De grote tentoonstelling in Amstelveen markeert het 70e levensjaar van Tjalf Sparnaay. Het is een terugblik op wat hij voordien heeft gemaakt. Maar de kunstenaar zelf is niet zo van het terugkijken, hij wil vooruit zien en hoopt dat deze markering hem aanzet en inspireert om nieuw werk te maken met eventueel een ander kenmerk en divers inzicht. “Wie weet is het tijd om anders te gaan schilderen”, zegt hij daarover. “Misschien ga ik me focussen op het schilderen van de natuur.” Hij verlangt ernaar zijn talent opnieuw uit te dagen. “Misschien komt er helemaal niks uit, maar dan heb ik dat geleerd. Ik heb mezelf beloofd dat ik na mijn zeventigste alleen nog maar schilder wat ik leuk vind. Mijn hele leven lang heb ik gewerkt voor precies deze vrijheid.”

Dat is begonnen met het olieverfdoosje dat Sparnaay als jongen van twaalf kreeg. Drie jaar later schilderde hij een impressionistisch landschap, een boerderijtje met wat bomen in de stijl van de Haagse School. Tjalf wist het toen al zeker: “Ik wil kunstschilder worden”. Hij heeft woord gehouden. Het vak heeft hij zichzelf aangeleerd, het tekenen en schilderen zelf eigen gemaakt. Hij is autodidact en nooit officieel geschoold. Met zichzelf als leermeester heeft hij voldoende gekeken naar anderen en gelezen over kunstenaars om zelf aan de slag te gaan. Hij voedde zich als het ware met hetgeen door de kunstgeschiedenis op zijn bord kwam, wat de voorgangers hem serveerden. En daar gaf hij een eigen draai aan, peperde en zoutte het op zijn manier en leverde een gerecht af dat smaakt.

In eerste instantie is hij geraakt door het werk van magisch realisten en surrealisten. Hij is in zijn vroege werk schatplichtig aan bijvoorbeeld Carel Willink en Salvador Dali inspireert hem. Sparnaay schildert verstilde landschappen en onmogelijke architecturen. Ook dan is de structuur en stoffering al weergaloos echt en gedetailleerd, maar zijn te vertellen verhaal daarin zweeft boven de realiteit. Tjalf Sparnaay is in aanleg een fotograaf, dit talent gebruikt hij bij het schilderen. Fotografie is de onderliggende techniek om de stillevens niet van echt te laten onderscheiden. Daar wordt in de kunstscene weleens neerbuigend naar gekeken. Sparnaay: “Dat men nog altijd denkt dat ik dit allemaal uit mijn hoofd schilder. Vermeer had zelfs al een camera obscura als hulpmiddel om dat wat hij zag op doek te krijgen. Waar de foto ophoudt, begint mijn werk. Want natuurlijk moet je het fotografische beeld heel snel verlaten om een spannende voorstelling te maken.”

Het fotorealisme trekt hem naar New York. Daar is men enthousiast over zijn werk, maar er is een kanttekening. Hem werd geraden de ketchupflessen uit zijn werk te laten, “want dat kunnen we zelf ook wel. Maar die vaatwasser en die eieren: dat is je Hollandse schildersziel, daarin ben je uniek. Als je daar in de buurt blijft, dan is het hartstikke spannend en ga je iets toevoegen aan de schilderkunst. Want zoals jij om je heen kijkt, zoals jij eten schildert, dat doet niemand in de hele wereld.” En dat staat als een paal boven water wanneer ik door de catalogus blader. Het is weergaloos wat ik zie, net echt. Maar schijn bedriegt, want de flessen ketchup, de blikjes cola, de gebakken eieren, de al dan niet in plastic gepakte etenswaar, de bossen tulpen en de aangemaakte sla zijn zo plat als een dubbeltje: een verflaag op een linnen drager. Niets meer of minder, maar wel met een bijna onmogelijke precisie weergegeven, de illusie van de derde dimensie, zo zodat ik de luchtbel op de eidooier kan doorprikken, zo de ansichtkaart ‘Holland’ uit het rek kan pakken.

Niet meteen staat iedereen te juichen bij het werk van Tjalf Sparnaay, maar wanneer hij de portretten van etenswaar tot mega grote schilderijen gaat opblazen komen langzaam maar zeker de handen op elkaar. Tegenwoordig heeft hij groot respons in binnen- en buitenland. Zijn levensdoel kunstschilder te zijn lijkt meer dan bereikt, maar hij wil verder. Veel van zijn werken kunnen gezien worden als aanklachten op de consumptiemaatschappij, als protest tegen de zee van plastic die het laat ontstaan. Maar hij laat ook doodgewoon gewone onderwerpen zien, waarachter het onderwerp en waaronder de verfhuid geen adder zit. De stillevens van zijn hand tonen geen haute cuisine maar laten het voedsel van de straat zien. De snelle hap, geen culinaire hoogstandjes. En de schillen en klokhuizen wanneer er gegeten is. Mede daardoor is het werk zo benaderbaar, het kenmerkt het leven, het ware zijn.

De schilderijen met voedsel zijn het meest bekende werk van Tjalf Sparnaay, maar het boek bewijst dat hij veel meer deed en doet dan dat. Het is een helder overzicht van wat deze Hollandse meester allemaal kan. Het bewijst dat je jezelf het niet eenvoudige vak van schilderen eigen kunt maken, wanneer jouw het juiste talent is gegeven. Sparnaay heeft dat talent en buit het tot de laatste kruimel uit. Het is een lust ernaar te kijken, het te beleven. En dus niet alleen het spiegelei wat hem de roem bracht, maar ook de eerdere werken die het mysterie van een hoger bewustzijn hebben slaan aan. De verlaten bouwwerken met dreigende luchten, de spiegeling in de benzinetank van een motor en de koplamp van een fiets, de in leer gestoken vrouwfiguur, de herenhuizen langs de gracht, de etalages, de kroket in de automatiek. Het normale leven krijgt uit het penseel van Sparnaay een abnormale uitstraling, een onwezenlijke inborst. Om van te watertanden.

The Bigger Picture. Tjalf Sparnaay, schilderijen. Teksten Karin van Lieverloo, Simon McKeowin, Marieke Uldriks. Publicatie verschenen ter gelegenheid van de tentoonstelling in Museum JAN, Amstelveen van 16 februari tot en met 16 juni 2024. Uitgave Waanders Uitgevers Zwolle, 2024.

[joriekerottier]

undecided (2024) during Pop-up The Machine, Vlissingen (NL) // creating an spatial drawing that changes with my mood & impression of the space

With photo's by (1) Agnes van Veen / Fotowerck (2) Giel Louws (4) Jan Remijn

photo below made by Miriam Baans

Watch the Pop-Up art fair through the camera of Marinus van Dijke:

[ilse]

Underworld litho’s, riso’s & silkscreen prints at gallery ZONE, Nieuwstr.17b, Leiden from April 2-30 - do come and have a look! #litho #riso #silkscreen #artexhibition #tentoonstelling #zeefdrukken #lithografie #underworld https://www.instagram.com/p/CqTdhlCorPx/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[haarlemupdates]

Op vrijdag 21 februari 2025 om 17.00 uur opent in de Haarlemse Vishal de tentoonstelling Boven Natuur. Vijf kunstenaars tonen werk dat gaat over hun relatie met het spirituele en bovennatuurlijke. De tentoonstelling wordt geopend door Marjoleine de Vos, schrijver, dichter en columnist van NRC. Bij binnenkomst sta je oog in oog met zes kleurrijke maskers op staanders van kunstenaar Carmen Schabracq. Ze lijken de tentoonstellingsruimte te bewaken of beschermen. Achterin de Vishal nodigt het vijf meter brede werk ‘Metamorphosis’ van Emma van Drongelen je uit dichterbij te komen. Door de transparante tekenlagen lijken mens en dier oneindig in elkaar over te gaan. Het hemelsblauwe wandtapijt met daarop een engelachtige figuur van Janpeter Muilwijk, dat los in de ruimte hangt, voert je blik naar boven. De deelnemende kunstenaars onderzoeken en verbeelden elk op hun eigen manier het ruime gebied buiten de door ons waarneembare en verklaarbare wereld. Dit kan zijn door middel van spiritualiteit, magie, religie, mythes of volksverhalen. Ook het uitzicht vanuit de Vishal, aan de voet van de Grote of Sint Bavokerk, reikt verder en biedt - door het dakraam heen - zicht op het gewelf van zowel de kerk als de hemel daarboven. De kunstwerken in de tentoonstelling tonen bezielde werelden, waarin een grote verbondenheid met de essentie van het leven en de natuur voelbaar is en waarin alles op een dieper niveau met elkaar is verweven. In een onzekere tijd waarin veel dreigingen voelbaar zijn, is het weer in contact komen met de natuur en onze bron volgens curator Van Drongelen een grote menselijke behoefte. Kunst kan hierbij een belangrijke rol spelen. Deelnemende kunstenaars Sophie Steengracht maakt tekeningen en schilderijen waarin het animisme centraal staat, de bezieling van de natuur. Ze werkt veelal met natuurlijke pigmenten die ze zelf maakt van planten uit haar tuin. Mythologie, magisch realisme, transformatie en de verwevenheid van mens en natuur zijn terugkerende thema’s in haar werk. Janpeter Muilwijk maakt werken waarin religieuze en spirituele thema’s altijd aanwezig zijn. Met zijn verfijnde potloodtekeningen brengt hij een zachtheid de wereld in, boort hij een laag in de ziel aan die via zijn kunst naar boven kan komen. In de Vishal zal naast tekenwerk ook een wandtapijt van zijn hand getoond worden. Shani Leseman werkt vanuit intuïtie en intentie en heeft zich verdiept in magie, hekserij en rituelen. In de tentoonstelling zijn van haar schilderijen en keramieken tarots te zien. Haar werken zitten vol symboliek en verwijzingen naar parallelle werelden. Carmen Schabracq toont maskers, sculpturale objecten en schilderijen. Ze refereert in haar werk vaak naar folklore, rituelen, kunstgeschiedenis en tradities uit verschillende culturen en tijden. Thema’s als de gelaagdheid van identiteit, verbeeldingskracht, voorouderschap, geboorte en dood komen vaak terug in haar kleurrijke, tactiele en vaak ook humoristische werken. Emma van Drongelen (tevens curator) toont monumentale tekeningen op schilderskatoen waar lijnen, bloedvaten en wortels ongemerkt in elkaar over gaan. Dier en mens, opkomst en verval, binnen- en buitenkant lijken onlosmakelijk verbonden. Thema’s uit de mythologie, maar ook wetenschap en spiritualiteit, zijn terug te vinden in haar werken. Zondag 23 maart: kunstenaarsgesprek over het thema ‘het bovennatuurlijke’ onder leiding van Koos de Wilt. Alle kunstenaars zullen hierbij aanwezig zijn. Aansluitend zal pianiste Karin de Boef meditatieve muziek van onder meer Jacco Lamfers en Douwe Eisenga ten gehore brengen op een vleugel die speciaal voor deze gelegenheid in de Vishal wordt opgesteld (mogelijk gemaakt door Andriessen Piano’s-Vleugels). De expositie is te zien van 22 februari - 30 maart 2025 In de Kleine Zaal Voor de installatie Het grote niets (2025) laat Madelief van de Beek zich inspireren door het sobere en agnostische idee van het ‘grote zwarte niets’ na de dood. In haar videowerk zinkt zij langzaam het donkere water in.

[positioneren24-25mbkgloria]

D-DAY - 21/11/‘24

Moment van de waarheid, de dag van de jury en dus onze tentoonstelling “Drawing Attention”

Mijn beeld heet “constructed harmony” 

Op de flyer kan je op de achterkant een korte uitleg van mijn positie lezen. 

Mijn beeld lijkt te zweven, maar is eigenlijk op een bepaalde hoogte geplaatst, namelijk die van de abstract cabinet op schaal 1:20. 

Ik ben super trots op onze groep dat we zo iets in elkaar hebben gestoken. Het resultaat van een opdracht die eerst zo vaag in onze oren klonk, maar uiteindelijk stap voor stap beter en beter werd begrepen, kan je zien in deze tentoonstelling!

[mcjstudioarts]

Above The Clouds: Art, Afro-Diaspora, and Empowerment in Contemporary Canvas Oil Painting

[grafischontwerpgent]

KN2W UNKN2W

Mensen ontwerpen de meest diverse dingen: van lettertypen en logo's tot kledij, meubilair en gebruiksvoorwerpen, al dan niet geüpgraded tot heuse designobjecten. Ontwerpen is een complexe mix van onderzoeken en analyseren tot een concept en vorm op punt staat. De naam van de ontwerper is weliswaar niet altijd gekend. Voor de tentoonstelling KN2WN UNKN2WN vroegen Jan en Randoald aan de eerste bachelorstudenten om twee voorwerpen mee te brengen: één gemaakt door een ontwerper wiens naam in de (recente) geschiedenis alle credits kreeg en één waarvan de ontwerper in de plooien van de anonimiteit is verdwenen, of althans in de ogen van de student. Er zijn alvast geen foute antwoorden. Vragen zijn er des te meer: of en zo ja, hoe kan je auteurschap beschermen of overbrengen? Hoe gaat de nieuwe lichting grafisch ontwerpers hiermee om?

[jossarisfoto]

Gasometer | Planet Ozean

Donderdag, 11 juli 2024 | Vandaag brengen we een bezoek aan de tentoonstelling “Planet Ozean” in de Gasometer Oberhausen. Planet Ozean biedt een fascinerende reis door de oceanen van onze planeet. Aan de hand van grootformaat foto’s en films  worden bezoekers ondergedompeld in de wonderlijke onderwaterwereld. “Planet Ozean” besteedt ruime aandacht aan zeebehoud en -onderzoek. Het Duitse…

[mantzmedia]

Levensgroot Communikantje

Beleef de tentoonstelling “Werk in Uitvoering” in het Limburgs Museum en laat je verrassen door een prachtige foto van Werner Mantz. De afbeelding toont een meisje tijdens haar communie, een intiem moment dat de rijke tradities van Limburg weerspiegelt. Ontdek hoe deze foto naadloos past in het thema van de tentoonstelling, waar we de voortdurende veranderingen in Limburg onderzoeken. Kom en word…

[dutchjan]

12-01-2025

[ladyjuliapearle]

'Quack Quack!',

-Ducky with a Pearle earring by ladyjuliapearle

We need to talk about the ducks James Veitch...

[jurjenkvanderhoek]

FRITS KLEIN - DE KUNST VAN HET BEELD

Museum Heerenveen heeft een kleine tentoonstelling ingericht over het omvangrijke oeuvre van Frits Klein. De in 1924 geboren creatieve geest wilde kunstenaar zijn, maar werd de eerste Heerenveense reclameman. Vanwege het feit dat Klein in 2024 de eeuw zou aantikken, ware het niet dat hij in 2016 overleed, heeft het museum de tijd rijp geacht een kleine greep in zijn vele werken te doen. Men heeft een oproep gedaan particulier bezit in bruikleen te geven, zodat een kamer op de eerste verdieping van het oude gedeelte van het museum kon worden gevuld. Naar mijn idee een enigszins weggestopte uitstalling, want de tentoonstelling over het werk van Louis le Roy krijgt beneden ruimschoots aandacht: 100 jaar is niets. Le Roy is van hetzelfde bouwjaar als Klein, stierf vier jaar eerder, dus dat schept een band. Ze kenden elkaar, hadden weinig contact: de één prominent aanwezig, de ander meer bescheiden op de achtergrond. Hun werk wordt nu parallel in het museum gepresenteerd, maar het was een uitdaging geweest om deze markante Heerenveense kunstenaars te combineren in een enkele tentoonstelling.

Met Frits Klein onderhield ik een vriendschappelijke band. Vooral in de jaren nadat zijn geliefde vrouw Immie was overleden. Ik bezocht met hem diverse musea in de regio, en dan kwam altijd zijn blauwe bolide met de uitstekende muziekinstallatie daarin voorrijden. Hij was trots op zijn sportwagen en reed daarmee met mij op de passagiersstoel graag een extra rondje voordat we op de plaats van bestemming waren. Eerder al kende ik Klein en kwam wel bij hem thuis aan de Pastorielaan en de Woudsingel. Hij was mijn mentor toen ik, warm van de kunstacademie, een muurschildering in het toen nieuwe bijgebouw van de Gereformeerde Kruiskerk moest maken. In januari 2007 had ik een kort interview met hem voor mijn rubriek Kunststukjes in de offline Heerenveense Courant.

“Och-och-och, wat is het een hoop werk geweest!” Frits Klein komt van Oranjewoud en heeft een lang en productief leven achter zich. Niet echt in de kunst, zoals hij dacht het te kunnen maken. Een kind van voor de oorlog heeft erna geen rode cent. Dus een vakopleiding zat er niet in, maar wel een glanzende carrière in de reclame. Hij werd vormgever en tekenaar, maar nauwelijks schilder.

“Ik heb mooie tekeningen kunnen maken zo door de tijd. Veel boeken geïllustreerd en verschillende strips gemaakt. Kort werkte ik met striptekenaar Hans Kresse, ik maakte zijn achtergronden – natuur en architectuur. Wij pasten qua stijl goed bij elkaar. Hij bood mij een vaste baan aan, maar ik wilde mijn zelfstandigheid niet kwijt.”

Reclame is zijn vak en het vrije werk doet Frits ertussen door. En dat kan van alles zijn, van glas-in-lood tot muurschildering en van standbouw tot het ontwerpen van schepen.

“Ik heb eigenlijk teveel verschillende dingen gedaan. Misschien had ik me moeten specialiseren, maar in een kleine provincie als Friesland verdien je dan niets. Ik vind het fijn om te tekenen. In het voorbijgaan pak ik het wezen van de mens op. Aan de stijl zien de mensen direct dat het een tekening van mij is. (…) Ik weet hoe je een penseel moet vast houden. De technieken, ik ken ze allemaal. Maar voor de rest moet je het toch zelf doen.”

Voor de reclame nam hij een schriftelijke cursus, maar veel moest hij zelf nog in de praktijk uitvinden. Technisch heeft Klein het hele vak doorlopen.

“Het is een vak dat je uitoefent. Het is versierend vakwerk. De impressionisten vind ik geweldig. Die nieuwe realisten kunnen mooi schilderen. Het is de verbeelding van de werkelijkheid en dat vind ik een loffelijk streven. Het is wat het is. Ik vind abstract wel mooi, maar ik zie het niet als geweldig groots en geweldig mooi en schitterend en prachtig, het is gewoon sierkunst. Een versiering aan de wand, zo zie ik het. Kunst gaat dieper, het moet je grijpen. Je moet, of je wilt of niet, er steeds naar kijken. Je hoofd omdraaien en ernaar kijken. Het moet indruk maken, dan is het kunst. Dat gebeurt bij mij bijna nooit. Ik heb bewondering voor veel grote schilders, maar er zijn zoveel grote schilders. Het ambachtelijke zit er altijd achter. Ik heb ook wel veel versieringen gemaakt. Ik kom uit die stijl van de Jugendstil en Art Nouveau. In die stijl heb ik geleerd om versieringen te maken. Als je daar van uitgaat kom je niet gauw tot de abstractie. Pas na de oorlog begonnen ze te smijten met verf, dat kon ik niet. Dat lag me niet. Maar wat is er nu? Het is doodgelopen op dat abstracte en op dat vreselijke versieren. Sommigen vallen terug op het superrealisme. Wat is dat een monnikenwerk om zoiets te maken. Zo precies, zo zuiver! Surrealistisch zuiver, maar waar is het leven van die impressionisten? De Haagse school, dat is het! Dat is mooi. Het leeft, dat doet je iets.”

Frits Klein is van alle markten thuis maar maakt nergens een kunstje van. “Vroeger ben ik eens psychologisch onderzocht: wat is het karakter van deze mens. Dat werd aan de hand van mijn handschrift gedaan en dat had onder meer als uitslag: sterk gevoelig voor originaliteit. Hij wil toch graag altijd iets uit niets maken, wat anders maken. Dat heb je in de reclame ook, dat moet. Je moet steeds nieuwe dingen uitdenken. Vernieuwend bezig zijn. Veel geld verdienen ten koste van de kunst, dus met een eens uit gevonden en aangeslagen maniertje – dat is geen kunst.”

Kunst is een verbeelding voor de mensheid, zo dat ze het leven beter begrijpen. “Ik ben over de tachtig, maar ik heb nog nooit één keer mijn werk geëxposeerd. Ze vroegen me te gidsen in het oude Heerenveen. Want ik ben hier opgegroeid, ik ben een kind van voor de oorlog. Ik heb het hier helemaal zien groeien. Maar ze kennen me niet als kunstenaar, als iemand die iets leuks maakt. Ze weten wel dat ik van alles gedaan heb, ze kennen me wel. Maar ik denk toch dat het allemaal ligt aan het feit dat ik reclame deed en die strips gemaakt heb.”

In 2014 heeft Tresoar belangstelling voor het werk van Frits Klein. Welhaast zijn hele oeuvre, althans wat hij nog thuis heeft liggen, wordt door de schatbewaarders van het Friese verleden overgenomen. Hij krijgt een tentoonstelling in het Fries Landbouw Museum waarvan hijzelf nog de opening heeft mogen meemaken. En nu is er dan een uitstalling in Museum Heerenveen. Hoewel klein van omvang doet het enigszins recht aan waarmee Klein tijdens zijn leven zoal heeft gewerkt. Het geeft aan hoe veelzijdig hij was, maar toch worden zijn muurschilderingen daarbij node gemist. Er zijn al vele verdwenen doordat gebouwen zijn afgebroken of in handen van een andere eigenaar zijn gekomen. Ook mis ik het figuurtje waarmee Frits bekend is bij het grote publiek en dat nog iedere dag commentaar geeft in de Leeuwarder Courant. Hoewel verbannen van de voorpagina, is het nog voortdurend een vaste rubriek in de krant. Het mannetje liet zich wel zien bij Tresoar maar is afwezig in Heerenveen. Wel zijn er de onlangs aan het museum geschonken oorlogstekeningen te zien. Daaruit blijken het scherpe oog en het treffende handschrift van Frits Klein. Een opmerkelijke Heerenvener.

Frits Klein - Eeuwig creatief. Tentoonstelling bij Museum Heerenveen, Minckelersstraat 11 in Heerenveen. 28 september 2024 tot en met 19 januari 2025.

[joriekerottier]

Happy to share that my folded-A4-publication on the island of Långholmen is now being shared with the public at Slipvillan (Stockholm, SE)

A text and more info on my AIR at Slipvillan in May, 2024, can be read on their website

[toosvanholstein]

Middelburg + KunstFeest? Gaan natuurlijk!

25 Jaar Kunt&Cultuurroute Middelburg! Wel een feestje waard toch? Lees in TOOS&ART maar over de bijdrage van Toos van Holstein in bijna al die jaren. En kom vooral kunstkijken in haar 18e eeuwse pakhuis/atelier aan de Korendijk 56. #art#kunst#expo

de Bellinkstraat in Middelburg met de vlaggen van een paar kunstroutedeelnemers en helemaal in de verte mijn pakhuis ‘Holstein’ In oktober 2001 verhuisde ik van Eindhoven naar mijn 18e eeuwse pakhuis in Middelburg aan de Korendijk 56. En op de 1e zondag van februari 2002 om 13 uur deed ik daar voor ‘t eerst de grote glazen deuren van mijn atelier open voor de Kunst & Cultuurroute Middelburg…