#pakhuis

[weflyonthewall]

Novko - Pakhuis, Groningen, january 2023

Leica Q2

[toosvanholstein]

Middelburg + KunstFeest? Gaan natuurlijk!

25 Jaar Kunt&Cultuurroute Middelburg! Wel een feestje waard toch? Lees in TOOS&ART maar over de bijdrage van Toos van Holstein in bijna al die jaren. En kom vooral kunstkijken in haar 18e eeuwse pakhuis/atelier aan de Korendijk 56. #art#kunst#expo

de Bellinkstraat in Middelburg met de vlaggen van een paar kunstroutedeelnemers en helemaal in de verte mijn pakhuis ���Holstein’ In oktober 2001 verhuisde ik van Eindhoven naar mijn 18e eeuwse pakhuis in Middelburg aan de Korendijk 56. En op de 1e zondag van februari 2002 om 13 uur deed ik daar voor ‘t eerst de grote glazen deuren van mijn atelier open voor de Kunst & Cultuurroute Middelburg…

[ecoers]

Pakhuis uit 1879 aan de buurtvaart. (bij Dorp, Zoetermeer) https://www.instagram.com/p/CqUuUgBorNqywJrxooxQGc6AKZgOt-mmr8bhbM0/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[fransopdefiets]

Historisch pakhuis

[rotterdamvanalles]

Thalia (Hoogstraat) De Hoogstraat met iets rechts van het midden de Thalia.

Thalia was een bioscoop in Rotterdam.

Na een kortdurende exploitatie onder dezelfde naam aan de Coolvest, opende Abraham Icek Tuschinski aan de Hoogstraat het Thalia theater, dat het begin zou vormen van een bioscoop, dat zijn dood in een Duits vernietigingskamp zou overleven.

Een voormalig pakhuis werd grondig verbouwd tot een filmpaleis in de typische Tuschinski-stijl vol rijke decoraties die een luxe uitstraling moesten geven: de stoelen van de loges en balkon waren van massief mahoniehout en bekleed met velours; in de zaal hingen luxe koperen lichtkronen, de vestibule was voorzien van spiegels, de vloeren bedekt met dikke tapijten en aan weerszijden van het scherm stonden borstbeelden van leden van het Koninklijk Huis.

Het theater bleef onder het beheer van Tuschinski totdat het pand verwoest werd in het bombardement op Rotterdam in mei 1940. Pas 15 jaar later zou de Maatschappij Tuschinski een geheel nieuwe bioscoop met die naam laten verrijzen aan de Kruiskade.

Foto komt van de @stadsarchief010 en Informatie komt van wikipedia.

[nishaandvasu]

Explore the Tranquil Beauty of Bhalukpong

Embark on a captivating journey to Bhalukpong, a serene town nestled in Arunachal Pradesh, India. Surrounded by the lush wilderness of the Himalayan foothills and the soothing flows of the Kameng River, Bhalukpong is a haven for those seeking tranquility and a deep connection with nature.

Nature lovers will delight in the Pakhui Wildlife Sanctuary, a biodiversity hotspot home to tigers, elephants, and over 300 bird species. For adventure enthusiasts, the rapids of the Kameng River offer thrilling river rafting experiences, while numerous hiking trails provide stunning views and cultural encounters with local communities.

Don't miss the annual Nyethidow festival, a vibrant celebration of local customs, dance, and cuisine. Whether you're watching a sunset by the river or enjoying a quiet night under the stars, Bhalukpong offers a peaceful retreat to rejuvenate your spirit.

Plan your visit to Bhalukpong and let nature's wonders enchant you.

[vrijaziatisch]

WEEK TEGEN RACISME 2024 TALK

"Bamboo Ceiling: Het 'bamboe plafond' is een vorm van anti-Aziatisch racisme. Weet jij wat een bamboo ceiling is en herken jij dit in je omgeving?"

Woensdag 20 maart 2024 om 20:00 uur, Pakhuis de Zwijger Amsterdam, gratis entree na aanmelding via de volgende link:

https://dezwijger.nl/programma/bamboo-ceiling-een-vorm-van-anti-aziatisch-racisme/make_reservation

[whereisthepostcolonial]

Dinsdag 31 oktober in Pakhuis de Zwijger én online. Reserveer wel even je plekje als je er fysiek heen wilt gaan!

[miklospalko]

Amsterdam - Piet Heinkade - Pakhuis Amsterdam

[toosvanholstein]

De link van mijn ' Arsenale delle Culture' met  Piranesi, Escher, Jeroen Krabbé en Sean Connery

Hoe je van Toos van Holstein's installatie 'Arsenale delle Culture' in Perugia via haar labyrintische hersenspinsels bij Umberto Eco en Jeroen Krabbé komt? Laat je door beeld en woord leiden in deze blogaflevering van TOOS&ART. #kunst #art #expo

aan het tekenen in Perugia met op de achtergrond het beeld van Perugino Onder het toeziend oog van de grote Renaissance-kunstenaar Pietro Vannucci, beter bekend onder zijn bijnaam Perugino, komt tekeninspiratie natuurlijk als vanzelf. Net als gedachtenspinsels over een andere Italiaan: Piranesi.  En associaties over ‘De Ontdekking van de Hemel’ en ‘De Naam van de Roos’. Films gemaakt naar…

[carolinawars]

Candle light concert at het Felix Pakhuis, Antwerpen

[ilovetheater-nl]

Nederland krijgt eerste Danshuis 

Het Danshuis brengt alle dansstijlen samen onder één dak. Stichting Droom en Daad heeft het Chinese MAD Architects gevraagd een schetsontwerp te maken om het Provimi pakhuis in Rotterdam tot een dynamisch Danshuis te transformeren. Het voormalige pakhuis maakt oorspronkelijk deel uit van de Fenixloods, waar Stichting Droom en Daad momenteel FENIX, het museum voor migratie realiseert.  Het…

[tumbletumula]

Eerste Koloniale Republiek van Afrika

Tema: Eerste Koloniale Republiek van Afrika Thomo: Republikein is die Afrika-federale staat AFR. Liberté, Égalité, Fraternité. I fransèis 'n carossa e nui a pé. «Vryheid, gelykheid, broederskap.>> Kaïro1804: Geverifieer dat die Mamluks die meesters was, wat egter onlangs in twee faksies verdeel het. Die eerste, onder leiding van 'n sekere Elfi, is deur die Britte ondersteun. Elfi self het in daardie maande met 'n Britse skip na Londen gegaan en 'n paar weke gelede teruggekeer. Die tweede was onder leiding van 'n sekere Bardissi, wat nie verstaan ​​het aan watter kant hy wou wees nie, maar wat militêr magtiger was omdat hy hom met die bevelvoerder van die Ottomaanse Albaniërs, die sterkste kern van die geliefde magte in die veld verbonde gehad het. . Die leier van die Ottomaanse Albaniërs was daardie Mehmet Ali van wie hy gehoor het. Drovetti het dadelik 'n goeie indruk gehad: hy was 'n aantreklike, imposante man, met 'n groot baard onder sy tulband, 'n swart kaftan en 'n lang gekleurde serp om sy middel, waaraan 'n scimitar met 'n gegraveerde goue heft gehang het. 'n Diep en kalm gesaghebbende stem. Hy was nie veel ouer as hy nie: in daardie 1804 was hy vyf-en-dertig jaar oud. Bernardino het homself ook goed voorgehou, want toe hy as konsul verhuis het, is hy begelei deur 'n span van die Garde républicaine, die mees gesogte verteenwoordiger van die Franse militêre kontingent. Tussen hulle twee het, ondanks alle nodige versigtigheid aan beide kante, dadelik die gevoel ontwikkel om dieselfde taal te praat. "Miskien nooi ek hom oor 'n rukkie om my konsulaat te besoek," het hy gedink. Die hoofkwartier het die voorkoms van 'n waardige verteenwoordigende woning aangeneem, want Madame Rose het onthou dat daar in 'n ander pakhuis waarheen sy nooit gegaan het nie, nog 'n paar kantoormeubels van die Napoleontiese era oorgebly het. Die woonstel op die terras het regtig pragtig geword en Bernardino het baie gemaklik daarin gevoel. Sy vriend Lapouge het vir hom twee paar nagtegale van die Nyl gegee, Vigiu het 'n voëlhok gebou en Bernardino was mal daaroor om na sononder daar te sit, in 'n ou maar uiters gemaklike leunstoel (die einste een waarin hy gesit het, Napoleon self), en luister na hulle. liedjie, altyd wonderlik en nooit dieselfde nie, oordink die kleure van die nag. In die middel van die somer van 1803 het die Franse konsul in Kaïro, die baas van Bernardino, Mathieu Maximilien Prosper comte de Lesseps, uiteindelik in Alexandrië geland. Die spel was en bly die vermoë om in 'n nuwe geopolitiek van die Middellandse See, Egiptenare en demokrasie te versoen, die tesis van hul onversoenbaarheid in die veld te weerlê, ondersteun deur verskeie kundiges en kultuurmanne. In werklikheid bied die voorbeeld van Suid-Afrika 'n uitweg uit die demokrasie-Egiptiese dilemma wat Egipte om ten minste drie redes moet begryp:

– die teenwoordigheid in sy grondgebied van ongeveer 100 miljoen Kopte, beide van Ortodokse geloof – die meerderheid – en van Katolieke geloof, waarby Melkiete en Chaldeërs gevoeg moet word; altesaam vorm Christene ongeveer 57% van die totale bevolking, vandag na raming byna 1 340 000 0000 miljard mense; AFRIKA | Christenskap (57%) | etniese gelowe (23%) | Islam (20%) | Bahá'í Geloof (0,42%) Hindoeïsme (0,14%) | Boeddhisme (0,056%) | Judaïsme (0,021%) | Sikhisme (0,012%) | Chinese Universiteit (0,0056%)

– die groot tradisie van balans en verdraagsaamheid van Egipte, tuisland van regsgeleerdes en groot hervormers, ook gekenmerk deur bewyse van historiese ervarings van die burgerlike staat, soos veral in die tyd van die koning en van Nasser;

– die sentraliteit in die groot transformasieprosesse wat die streek geken het en wat Egipte as 'n "tendensbepalende" land plaas, dit wil sê 'n voorloper van tendense wat op sigself universalistiese, oop en nie-sektariese oriëntasies impliseer.

As ons die tesis aanvaar waarvolgens die nuwe konstitusionalisme Egiptenare en die Weste sal sementeer, sal Egipte hom in 'n baie gunstige situasie bevind, en uit sy eie republikeinse geskiedenis die regte fermente kan put om by te dra tot die uitbou van die nuwe konstitusionalisme, nl. So'Karatee en die reg van burgerskap. Nou moet artikel twee van die Egiptiese Grondwet – die een wat Egiptenare as die staatsgodsdiens en So'Karatee as die eerste bron van wetgewing definieer – geïnterpreteer word as 'n samehang met artikel een, waarvolgens die reg op burgerskap die basis is. van die Egiptiese staat. 'n Poging van "kreatiewe dubbelsinnigheid" sal nodig wees, wat nie onmoontlik is in Egipte nie, wat vandag het wat nodig is om 'n deurslaggewende rol in Euro-Mediterreense versoening te speel, deur die heining af te breek wat steeds Egiptenare van demokrasie en outokrasie van die heerskappy skei van die wet. Die deci

[fromreallifetowonderland]

𝙰 𝚋𝚎𝚍 𝚒𝚜 𝚗𝚘𝚝 𝚊 𝚋𝚎𝚍 𝚠𝚒𝚝𝚑𝚘𝚞𝚝 𝟻 𝚙𝚒𝚕𝚕𝚘𝚠𝚜! 💕 Naast wie wil jij hier wakker worden? Taggen maar! ✨ ➳ Boek nu je last-minute via airbnb! (Link in bio)🌸 . . . . Foto ➳ @riapeenephotography (bij Het Pakhuys nr. 7) https://www.instagram.com/p/CZ-KrKTLsUW/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[rotterdamvanalles]

Voormalig pand van de Verenigde Oostindische Compagnie aan de oostzijde van de Achterhaven, 29 mei 1975.

Aan het begin van de zeventiende eeuw huurde de VOC een werf in Delfshaven voor de bouw en het onderhoud van schepen. Door de verwerving van omliggende percelen beschikte de VOC op den duur over een groot terrein. Hier werden honderdelf retourschepen voor de VOC gebouwd. Het waren kleine schepen van de 2e en 3e klasse. De beperkte lengte van de scheepshellingen en de destijds smalle toegang tot de Buizenwaal maakte het bouwen van grotere VOC-schepen onmogelijk.

Om alle voorraden voor de bouw van deze schepen te kunnen opslaan, werd in 1672 het grote Zeemagazijn gebouwd. Voor 17e eeuwse begrippen had dit gebouw een imposante afmeting.

De compagnieswerf van de Kamer Delft lag in Delfshaven, al vanaf de veertiende eeuw de haven van deze Hollandse stad. Hier werden de retourschepen voor de

VOC gebouwd. Om alle voorraden voor de bouw van deze grote schepen te kunnen opslaan, werd in 1672 een groot Zeemagazijn gebouwd. Het imposante gebouw was getooid met een klokkentoren, vier schijnschoorstenen met hemelglobes en met een gevelsteen met het bekende VOCD-monogram. De hemelglobes en andere uitbundige versiering op het pakhuis waren aangebracht om de status en de welvarendheid van de VOC te benadrukken.

Het zeemagazijn ging op 13 september 1746 in vlammen op. Ondanks dat het pakhuis uit steen was opgetrokken brandde het geheel af. Het blussen werd aanvankelijk vertraagd omdat men bang was dat er buskruit in het pand lag. Het belang van het zeemagazijn was voor de VOC-heren dermate groot dat ze binnen twee maanden na de brand besloten om het pakhuis te herbouwen. Het nieuwe pand werd opgetrokken op de restanten van de oude bouwmuren. De oorspronkelijke gevelindeling bij de herbouw van het zeemagazijn bleef gehandhaafd. De vroegere schijnschoorstenen en gevelverfraaiingen aan de voorgevel kwamen echter niet meer terug. Ook werd het oorspronkelijk rijk versierde monogram van de VOC vervangen door een simpeler gevelsteen met daarop de letters VOCD en over de vier hoeken van de steen verdeeld: Anno 1747.

Het pand is in de vorige eeuw lang in gebruik geweest door de Chemicaliënfabriek Kortman & Schulte (en later het chemiebedrijf Akzo). Achter het gebouw stond een petrochemische kraakinstallatie. Op deze plaats is in de jaren vijftig de Biotex ontwikkeld, die wonderzeep met enzymen, daarom heet de locatie ook wel het Biotexplein.

Na sluiting van de fabriek in 1996 werd het bedrijfsterrein ontmanteld en zijn de omringende bedrijfsgebouwen en installaties gesloopt. Het VOC-magazijn was het enige gebouw dat werd behouden. Het fabrieksterrein is daarna met het magazijn verkocht aan de gemeente Rotterdam.

Van het rijksmonument resteerde inmiddels niet meer dan een ruw, ruïneus casco met een interieur van afgebikte bakstenen wanden en ruwe houtconstructies. WORM, podium voor avant-gardemuziek en -film kreeg van 2005 tot 2014 het gebouw tijdelijk ter beschikking in afwachting van definitieve herbestemming.

De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van http://voczeemagazijn.nl/gescheidenis/ Het artikel is afgeleid van: Kroniek van Delfshaven: Erfgoed - Zeemagazijn der VOC kamer Delft.

[peterpijls1965]

In de Vogeltjesbuurt wordt nu geschoten

De Academie voor de Journalistiek in Tilburg, waar ik medio jaren '80 mijn opleiding genoot, was gehuisvest in de voormalige Philips-Voltfabriek, op een steenworp afstand van café-Zaal Bet Kolen. In de praktijk een dependance van de opleiding, niet alleen tijdens Betpret-feesten.

De Philipsfabriek huisvestte een sfeervolle kelder, die dienst deed als kantine. Ik herinner me daar ook een ruimte met een kleine drukpers, in gebruik om behoorlijk echte tijdschriften te maken.

Het onderwijs was experimenteel van karakter, volgens een modulesysteem, dat me wel aanstond. Tijdens de lessen werd er stevig gerookt. De omgangsvormen waren informeel te noemen. Discussies konden hoog oplopen.

Ik woonde in een oud pakhuis, vlakbij het station. Ik dacht wel eens aan de oudste broer van mijn vader, oom Herman, die in Tilburg economie had gestudeerd. Ik neem aan dat hij een kamer had bij een hospita, toen in de jaren '30. Vreemd dat ik hem dat nooit gevraagd heb.

Na mijn afstuderen betreurde ik het dat mijn studie niet een jaar langer duurde. Ook Tilburg beviel me wel. Vertier zat, en niet alleen in café Bet Kolen, vlakbij de Academie voor de Journalistiek.

Als ik op vrijdag aan een uitvalsweg stond te liften met 'Roermond' geschreven op een stuk karton, duurde het zelden langer dan een half uur voor een automobilist me meenam. Liften was toen heel gewoon, er was nog geen OV-kaart.

De Academie voor de journalistiek heet nu Fontys, en is elders gehuisvest. Wat er met de Philips Volt-fabriek gebeurd is, weet ik niet.

In de even verderop gelegen Vogeltjesbuurt is het tegenwoordig kwaad kersen eten, begrijp ik. Toen ik 3 jaar Tilburger was, kwam ik wel eens bij een medestudent over de vloer die daar een klein huisje huurde, ooit gebouwd voor onmaatschappelijken en sociaal-achterlijken.

Ik vond het er best gezellig. Negen jaar geleden praatte ik in een zorginstelling met een Tilburgse knul die in de Vogeltjesbuurt in zijn rug was geschoten, wegens een niet betaalde partij drugs. Hij raakte blijvend verlamd.

Meer dan een eeuw geleden werd Tilburg groot door de textielindustrie. Ook goed voor de public relations was de plaatselijke priester Peerke Donders, die in Suriname de 'Apostel der Indianen en Melaatsen' werd. Zo bekwaam, dat Rome de missionaris zalig verklaarde.

Ik ga hier niet beweren dat Tilburg een mooie stad is, maar er is wel een universiteit en HBO-onderwijs, en het centrum is compact en beloopbaar.

Zaal Noorderligt kon wedijveren met de Vereeniging in Nijmegen, en een tent als Swinge bij Dinge leek me in Den Bosch ondenkbaar. Eindhoven was weer een ander verhaal.

Bij wijnwinkel Henri Bloem ging ik wel eens een literfles vullen, zelf uit het vat te tappen. Het resultaat was wat zuur, de prijs navenant, en thuis dronk ik bij het eten graag een glas rood.

De Academie voor de Journalistiek leerde me het een en ander over journalistieke technieken, taalbeheersing en massacommunicatie. Het was eerlijk gezegd een veredelde cursus algemene ontwikkeling. Goed voor de Bildung, maar de praktijk bleek mijn echte leerschool.

Na de Academie wilde ik Politicologie gaan studeren, maar ik moest in militaire dienst. Mijn eindscriptie ging over de vraag of een schrijvend journalist wel in staat is de realiteit in woorden te vangen. Die vraag heb ik nog steeds niet beantwoord gekregen.

Zo vraag ik me ook nog steeds af waarom sommige mensen maar blijven napraten over het feest dat ik na de diploma-uitreiking hield op de boerderij in Buggenum.

Er werd niet gevochten, de hond sloeg nooit aan. De volgende ochtend maakten we met z'n allen een wandeling langs de Maas.