Tumgik
#Magi and Dali
comic-bastards · 10 months
Text
Let's Anime 205 - Sex Cult Harem
Welcome, welcome! It's time to anime... after a really long story from Dustin about puke, birthday parties and pizza. Then we're straight into talking about The 100 Girlfriends Who Really, Really, Really, Really, REALLY Love You, A Returners Magic Should Be Special, Jujutsu Kaisen and lastly Magi and Dali. Get a clean pair of underwear ready and enjoy the episode.
Listen on Spotify
0 notes
metalandmagi · 6 months
Text
In honor of Women's History month, I just want to remind people that some of the most influential and popular manga in the anime community are written/illustrated by women. And I'm not just talking about groundbreaking shojo like Sailor Moon, Fruits Basket, Card Captor Sakura, or Black Butler (or things like Chihayafuru, Migi to Dali, Sakamoto Desu ga?, Nana, Natsume Yuujincho, Revolutionary Girl Utena, Violet Evergarden, A Silent Voice, and a million more). To be clear, those series are also amazing, and I'm not demeaning them in any way. They deserve just as much respect as everything else.
But right now I'm talking about shōnen series or series that are usually marketed towards men specifically or have appeared in shōnen magazines. I mean things like:
Beastars, made by Paru Itagaki
Tumblr media
Gangsta, by Kohske
Tumblr media
Magi: The Labyrinth of Magic by Shinobu Ohtaka (which I promise isn't what my screen name is a reference to, even though I love this show).
Tumblr media
D.Gray Man by Katsura Hoshino
Tumblr media
Dorohedoro by Q Hayashida
Tumblr media
To Your Eternity by Yoshitoki Ōima
Tumblr media
Mushishi, made by Yuki Urushibara (aka Soyogo Shima).
Tumblr media
Noragami which is written by two women, collectively named Adachitoka, similarly to romance author duo Christina Lauren.
Tumblr media
Blue Exorcist by Kazue Kato
Tumblr media
Inuyasha (and Ranma 1/2 and Urasai Yatsura) by Rumiko Takahashi, which I know for a fact served as a gateway anime for a shit ton of people across generations (but especially for people my age).
Tumblr media
I have to shout out Posuka Demizu, who illustrated The Promised Neverland, which is my favorite manga series. She may have given the characters weird looking facial proportions, but damn if she ain't one of the most detail oriented (and sneakiest) artists out there.
Tumblr media
And finally, a little story you may know called Fullmetal Alchemist, written by Hiromu Arakawa (who also wrote Silver Spoon, The Heroic Legend of Arslan and lots of other stuff but I wanted to highlight those two specifically).
Tumblr media
There's also been speculation that a small hidden gem called...what was it again?...Oh yeah, DEMON SLAYER is written by a woman. But Koyoharu Gotouge's gender hasn't been confirmed so it's still just a theory.
idk, I just love women.
2K notes · View notes
Text
Tentative List of Submissions
Until the list of submissions is finalized, I will be accepting appeals for/against any of the shows on this list. SEND YOUR APPEALS THROUGH THIS BLOG’S SUBMIT PAGE. Appeals left in the replies or sent to my asks/DM’s will now be ignored.
By the way, I don’t follow a set standard in determining whether a show is underrated or not. I may keep in mind MyAnimeList ratings, but ratings are not absolute.
Some shows may have low stats on MAL, yet have strong voting power on Tumblr. Some may be popular in their home country but are not so well-known in English fandoms. (Tumblr is a site where most users are USAmericans, so the voting power is mainly with them. I have to consider this.)
Red - at risk of being removed
Blue - formerly accepted, but changed to pending/rejected upon an appeal/further review
Violet - formerly under rejected/pending, but now accepted
Green - newly-added
Orange - Triggers not stated. If you’re the submitter, please edit your submission in the form. Alternatively, you can add them to the Triggers Sheet (non-submitters can also help). If the show has no triggers, please still edit the form/sheet and check the “None” option so that I’ll know that you didn’t just forget. Thank you!
Updated: Oct. 20, 2023 08:00pm EST
Tumblr media
Accepted
86 (Eighty-Six)
91 Days
Acca-13 Territory Inspection Department
After the Rain
Akagami no Shirayuki-hime
Akiba Maid War
Akudama Drive
A Place Further than the Universe
Are You Ok (You Yao)
Asobi Asobase
Beryl and Sapphire
Birdie Wing: Golf Girls' Story
BNA: Brand New Animal
Charlotte
Do It Yourself!!
Flip Flappers
Flowering Heart
Fukigen na Mononokean
Gakkougurashi!
Gakuen Babysitters
Gargantia on the Verdurous Planet
Gatchaman Crowds
Girl's Last Tour (Shoujo Shuumatsu Ryokou)
God Troubles Me
Gurazeni
Hakumei and Mikochi
Hanasaku Iroha: Blossoms for Tomorrow
Happy Sugar Life
Heike Monogatari
Hinamatsuri
HitoriBocchi no MaruMaru Seikatsu
Hoshiai no Sora (Stars Align)
Inuyashiki
Iroduku: The World in Colors
Is it Wrong to Try to Pick Up Girls in a Dungeon?
Joshiraku
Kageki Shoujo!!
Kami-tachi ni Hirowareta Otoko
Karneval
Katana Maidens: Toji no Miko
Keep Your Hands Off Eizouken!
Kemurikusa - Propaganda may contain spoilers (To submitter: the last part about Earth seems spoilery). Propaganda will be edited by admin.
Kiznaiver
Kyoukai no Rinne
Laughing under the clouds
Legend of Luo Xiaohei (series)
Link Click
Magical Girl Lyrical Nanoha ViVid
Magi: The Labyrinth of Magic
Mawaru Penguindrum
Megalo Box
Mignon
My Next Life as a Villainess: All Routes Lead to Doom!
No.6
No Doubt in Us
Non Non Biyori
Orient
Ping Pong the Animation
Plastic Memories - I won’t mark this as red because there is enough propaganda for it to be included. But I’m still waiting for someone to submit something more substantial about it. Also lacks triggers.
Please tell me! Galko-chan
Pretty Rhythm: Rainbow Live - Submitter might’ve shared too much about the drama in the show, spoiling it for others. Propaganda will be edited by admin.
Radiant
Requiem of the Rose King
Rokuhoudou Yostuiro Boyori
Run with the Wind
Sangatsu no Lion
Senki Zesshou Symphogear
Servamp
Shadows House
Shiki
Shinsekai Yori
Silver Spoon
Sleepy Princess in the Demon Castle
Sonny Boy
Space Brothers (Uchuu Kyoudai)
Talentless Nana
Tamayura: Hitotose
The Executioner and Her Way of Life
The Royal Tutor
Tonari no Seki-kun
To Your Eternity
Trese
Tsuritama
Urusei Yatsura
Usagi Drop
Vampire in the Garden
Vivy: Fluorite Eye's Song
Wasteful Days of High School Girls
Welcome to Demon School Iruma-kun
White Cat Legend 2020 (Dali si Rizhi/The Journal of Dali Court)
Wo Jia Dashixiong Naozi You Keng
Yurei Deco
Yuuki Yuuna is a Hero
Yuukoku no Moriarty
Zankyou no Terror
Zombieland Saga
Tumblr media
Pending
If no reason is stated, then that submission simply had insufficient/unconvincing propaganda. Those with a (???) next to the title are shows I’m not sure are considered underrated. Anybody may submit an appeal on whether or not I should keep it.
Propaganda that needs revision can be edited by the submitter on the GForm. Others may also make a new submission with their own propaganda for it to be accepted.
If, for some reason, the original submitter cannot edit the GForm, then the updated propaganda may be sent to me here via ask or DM.
All shows that didn’t remove their pending status before Oct. 20, 8pm EST have been moved to Rejected.
Tumblr media
Rejected
If no reason is stated, then that show has been rejected simply because it’s not considered underrated.
Angel Beats
Assassination Classroom
Astra: Lost in Space - insufficient/unconvincing propaganda
Buddy Daddies - one of the popular recent anime. Also has 390k tag followers on Tumblr
Cap Kakumei Bottleman DX - Propaganda contains too many spoilers. Also lacks triggers
Cardcaptor Sakura: Clear Card - Cardcaptor Sakura is one of the most popular shoujo. And since anime with multiple seasons are counted as one, the year the first season was released is what will be checked. Season 1 of CCS was released in 1998, so it’s disqualified from this tournament.
Death Parade
Delicious Party Precure - This show is apparently part of an extremely popular franchise. The propaganda for it was also not enough.
Dr. Stone - One of the recent mainstream anime. Ranked #54 on MAL for popularity with over 1 million members.
Inazuma Eleven GO
Kyoukai no Kanata - Has over a million members on MAL, rated by over 500k people, and is ranked #122 in terms of popularity. Also has 9.7k tag followers on Tumblr, which is very high compared to the other accepted shows
Kyousou Giga - insufficient/unconvincing propaganda and lacks triggers
Mekakucity Actors - the anime itself isn’t popular, but Kagerou Project, the Vocaloid music video series which it is based on, is extremely popular. #kagerou project has 14k tag followers.
Meganebu - insufficient/unconvincing propaganda and lacks triggers
Monthly Girls’ Nozaki-kun
Noragami - Ranked #47 in Tumblr’s Top AniManga Fandoms in 2021
Odd Taxi - won several awards during the 6th Crunchyroll Anime Awards as well as won against the iconic The Melancholy of Haruhi Suzumiya in this poll with over 3k votes.
Planetarian - insufficient/unconvincing propaganda. Also lacks triggers.
Kekkai Sensen
Rascal Does Not Dream of Bunny Girl Senpai - Doesn’t have that many fics on AO3, but it ranks #52 on MAL in terms of popularity and has over 1M in both MAL users and members. Also has 1.4k tag followers on Tumblr—not a big number but still indicates an active fandom.
Shoujo☆Kageki Revue Starlight - Although it’s rated low on MAL, it’s apparently quite popular on Tumblr. It won against the very popular Sailor Moon in another poll tournament with over 9k votes.
Tai Chi Chasers - Submitter either made a mistake or outright lied about the year this show was released. They stated 2011, but the actual year is 2007. That’s before 2010, which disqualifies it from this tournament.
Tian Guan Ci Fu/Heaven Official’s Blessing - made it to Tumblr’s top AniManga fandoms. It was ranked #14 in 2021 and #16 in 2022.
Vatican Miracle Examiner - insufficient/unconvincing propaganda
Violet Evergarden
55 notes · View notes
Text
[SON OF EVIL]
Tumblr media
[pride arc] no warnings attended but something may trigger you
"NOW BOW DOWN TO ME PEASANTS!"
When dinda was little. He wished to be better for his dad. He has an servant name bambi chan, taking care of him..he told bambi chan "bambi chan! I wished to be better for daddy!" Bambi chan agrees. He follow everything for him.. because he's a servant...dinda was prideful over everything...sudden of all he became more pridefully..but bambi chan doesn't care. He follows everything that dinda told him...
[MARCH 12 1248]
dinda magi Dali. Which upons in the seat where the queen is..he is the queen..of all the kingdom he wishes. Dinda would take everything and maybe told everyone that things will be for him, all the riches he will claim, so many furnitures, and loyalty for him, not to mention that he's so lazy but he's not lazy but fascinated by people bowing down to him as the queen itself sitting grinning at the poor villages.. a women in a red robe told dinda to stop being prideful and became nice towards the village, at this. Dinda's pride vow is cracked.. to fix this vow, dinda refused to and told the mighty guards to get her out of his own lair of might and rich. As his own vow fixed because of the pride he went. He terribly tell the kids to stop playing soccer because it would hit the interiors and the outside furnitures in his own castle by that..the kids disobeying him which that..bambi chan is told to behead 3 of those kids by forcing their own parents seeing what it's called like punishment.. dinda grinned and laughs so maniacally for seeing he has peace for once and for all... He feels so delighted for he wanted to hope everything will go as he really wanted.. for the poor villages, dinda terribly tell the villagers not enough free time to work and work. And tell the kids to stay inside the house to enjoy laziness..this was suppose to isolate kids..but kids was happy that they could be lazy..but as time went on they actually realize that dinda was supposed to isolate kids to be lazy and terrible..dinda who rules the kingdom yelled at the villagers own work saying one of them is not blunt, not sweet, not delicious. The kingdom seems to have wanted to break the pride vow but it's really impossible, dinda has bambi chan and the other loyal mighty guards.
[MARCH 23 1248]
for all of the things he done..as he sitted in his own fancy throne. He was so delighted to be praised by the poor villagers. Not caring about their own mental health. Bambi chan was praises by the others but dinda seems annoyed that the servants must be praised not him..dinda then make a rule for no praising the guards and servants..the attention all goes to the dinda. Dinda's own pride vow was a bit of a crack..seeing his own villages became lazy in a secret.. so then he decided to burn one house inside of it is a baby.. a newborn baby..she made a rule whenever a parent became lazy at work..dinda and his servants forcefully lock their kids tricking them having a suprise. Burning them inside. And including ones that are newborns a child and teenager.. shushing from behind. Dinda was known as the sin of pride because of his own way to achieve his own dream to be proud for his own father.. at sudden sense of sitting in the throne. Dinda was invited by merolics gueven hudenstart, mero was invited to be chosen his own wife. Dinda was appraised. Remembered how his own dad got his mother. So he decided a yes to the invitation..kingdoms queen and king came to the mero kingdom and hall to be chosen...one person was only to be chosen...which is bian Ike Tamarin. With that dinda really wanted to be mero's wife.. back at the kingdom..the might loyalty guards and servants was told to burn and attack bian's kingdom. His ulteriority of pride was joyfully involved. Within the evil of his own way.. bambi chan was told to behead bian Infront of his loved one canok Vienne ggeren.. dinda thought canok and bian was siblings so...yeah...dinda grinning and picking up bian's head. And getting piggyback by bambi chan telling them "now bow down to me!" Bowing down to dinda..dinda was so joyous and happy to be praised Infront of the whole slaves...as time went on..yes..dinda being terrible..dinda yelling at a pregnant women who was waterbreaking telling her to abort the baby or give birth Infront of the males worker. The women was forced to give birth Infront of the male workers, one of the male workers was devastated, horny, weird out and wanted to make the women pregnant again....as dinda sees this. Dinda basically grinning and smiling, his pride vow was so cracking so much. He didn't realize anything about his vows..but only to enjoy people's pain...and still have the mind of achievement. As time went on..he goes to call his dad about the things he done for the kingdom..his dad was proud of him..and dinda was escatic. And then say goodbye to continue the kingdom..dinda decided to force feeding kids mashed potato, one of the kids in the kingdom allergic to mashed potatoes. Containing that they were eating and swallowing it..as for that the kids sometimes has sickening,chorlea, and ebola infections and other diseases that happens to them, this made dinda's "fun" activity was not enjoyable.
[NOVEMEBER 18 1248]
dinda basically grinning at the kingdoms suffering knowing that his dad will be proud. When he came back home and the new rules he made..dinda told bambi chan to be ready because his dad is going to be here..dinda sits still and smiling in the throne to wait his dad..but in the other hand the villagers in the kingdom can't hold the pain they have been for...bandu the dictator of the world. Told his army to hold hostage dinda...dinda was in jail for 2 months before his execution... people were yelling when his execution was prepared..as the blade falls..his head chopped off.. in the other hand bambi chan was happy that he can be free and come back home.not in the kingdom rules anymore. But burning the kingdom and setting the world wide free. Letting dinda's dad in the kingdom burned alived.
[depiction]
Dinda is still alive
2 notes · View notes
trudnadusza14 · 1 year
Text
11.05.2023
Cały poranek w poczekalni. Miałam mieć wizytę jako pierwsza i owszem miałam ale wyszło że albo mam coś z nerkami albo cholera wie jeszcze. Bo kazano mi wypić dużo dużo wody i pęcherz miałam cały czas pusty
Ja wypiłam tyle wody ze było mi bardzo niedobrze
Więc miałam to usg 3 razy aż 😂
Nawet 6 godzin po wypiciu w krótkim czasie 2 litrów wody miałam pusty
Organizmie weź ty się opanuj bo mnie do szału doprowadzasz
Jeszcze w poczekalni jako że przyjaciel mamy jest ratownikiem to ona rozkręcała kabaret i cała przychodnia się dziwnie patrzyła xdd
A ja się nie mogłam przestać tam śmiać
Później jak już mi dali spokój powiedział że albo moje nerki nie pracują albo to wina leży po innej stronie nie tej urologicznej
I wgl znowu miałam pół dnia duszności ...
Jak pojechałam na terapię byłam trochę załamana więc siedziałam cicho na tych grupowych jak mysz pod miotłą
I chciałam uciekać i że wgl może przestanę tu chodzić bo ja się bardziej odnajduje w samotności
W kwestii radzenia sobie z załamaniem
I ja się całe spotkanie patrzyłam w okno i rozmyślałam
Chciało mi się płakać i faktycznie jak wyszłam to się rozryczałam
Ale o dziwo nie miałam myśli autodestrukcyjnych ani tym bardziej samobójczych
Myślałam że żeby sobie poradzić poćwicze rysunek i pójdę do galerii sztuki gdzie otworzyli nową wystawę
W tym sęk że nie mogłam znaleźć tej galerii xdd
Ale jestem pewna że muszę iść bo surrealizm i coś tam było wspomniane o realizmu emocjonalnym.
Także to coś dla mnie. Długo czekałam by była jakaś wystawa surrealizmu u mnie w mieście
I poszłam do parku i narysowałam fontannę
I potem wpadł mi pomysł jak tą fontanne "upiększyć" po swojemu. Oczywiście na rysunku
Albo obrazie 😏
Jak poszłam na przystanek spotkałam swojego byłego nauczyciela plastyki. I już chyba ogarnęłam gdzie jest ta galeria 😆
Zamówiłam sobie na uro tablice LED do rysowania
Lepiej dzięki temu przećwicze rysunek
Bo częściej maluje niż rysuje a to jest też potrzebne jeśli chce się dostać na akademię
I ustaliliśmy z mamą że do szpitala pójdę po wtorku
Bo dziś to nie ma co bo bym tylko leżała i żadnych badań by nie było.
Więc się lepiej składa bo jeszcze muszę leki swoje odebrać a dziś nie miałam jak bo pielęgniarka na oddziale jest tylko do 15 a ja byłam po 15 xd
Potem był spacerek z przyjaciółką i w domu sobie potańczyłyśmy i oglądałyśmy anime.
A ostatnie anime jakie oglądałam i mi się spodobało to
"Mahoutsakai no Yome"
Opowiada jak jakiś potwór kupił osieroconą dziewczynę żeby była jego uczennicą magi i nauczyła go jak być człowiekiem.
I naprawdę wam powiem. To jest zajebbiste. Nieźle to przeżywalam. I czekam na kolejne odcinki. Jeden sezon już jest teraz jest w toku 2. Ale polecam
Tak wróciła mi faza na anime xdd
Teraz zaczęłam :
"Chuunibyou demo Koi ga Shitai!"
I w sumie też fajne
Opowiada o chłopcu który przeniósł się do nowej szkoły bo miał w tamtej złe wspomnienia,miał tak zwany syndrom gimbusa ale w nowej szkole atakują go dziewczyny z tym syndromem i nie może zapomnieć i oni jakiś klub tworzą
I już wiem co będę w szpitalu robić xD rysować,czytać,szydełkować. Jeszcze chciałabym malować ale to chyba nie ma opcji niestety xD
Tumblr media
A to jest broszka którą robiliśmy na zajęciach wczoraj
Może robić też za spinkę do włosów
I w sumie mi się podoba 🥰
6 notes · View notes
paskvilnet · 10 months
Text
3 otázky - Jane's Addiction, 1. část
Tumblr media Tumblr media
dave navarro (kytara): Sexuální scény a syrová energie a magie a síla a vnímavost. perry farrell (zpěv): Už v roce 1997 jsme všichni cítili, že bychom chtěli natočit nový album, ale dostali jsme se k tomu až v roce 2002. Člověče, teď můžem vyrazit. stephen perkins (bicí): Tak kapela je zas pohromadě. Sahá to daleko do minulosti. Davea jsem poznal ve čtrnácti, Perryho znám od sedmnácti. Chrise Chaneyho jsem potkal asi v třiatřiceti. chris chaney (baskytara): Do Jane's Addiction jsem v podstatě přišel díky Stevovi Perkinsovi, ale vlastně mi zavolal Perry - nikdy předtím jsem s ním nemluvil - řekl, beru tě, ale radši to odmítni. dave: Jsme v Probe on Island v Hollywoodu. Jmenovalo se to tu The Scream. Tady se zrodila Jane's Addiction. A teď jsme se vrátili s novým materiálem, je to znovuzrození. perry: Pokud jde o psaní, měli jsme štěstí, že pár věcí jsme už měli, jedna byla „Everybody's Friend“, druhá „Suffer Some“. Vrátili jsme se k nim, začínali jsme s těmahle dvěma. Taky jsme měli pár zbrusu nových věcí. Teprv pak jsme si začali dělat starosti. stephen: Začínali jsme se „Suffer Some“. Ze starých dnů jsme měli melodii a téma. dave: Od tý doby, co jsme se v roce 1997 dali znovu dohromady pro Relapse Tour, postupně vytahujeme různý starý věci. Docela si dáváme načas. Jedna z nich, „Suffer Some“, je vlastně z roku 1986. stephen: A teď už je dokončená, v roce 2003. perry: V každý písničce musí dojít k určitýmu překvapení. To je úkolem muzikanta. Protože to vzrušení, když ti někdo podtrhne půdu pod nohama, to je nakažlivý a návykový. perry: Všichni máme drahý přátele. Ale jakmile ti tvůj drahej kámoš vypráví tu samou historku posledních osm let, i když je šíleně vtipná, když ti ji říká po devadesátý, musíš bejt pořádně ožralej, aby ses zase válel smíchy. Takže musíš bejt invenční, musíš vyrazit ven a něco prožít, aby ses opět smál. stephen: Tohle je Bob Ezrin, producent Jane's Addiction a mnoha dalších velikánů. perry: Bob byl takovým strážným světlem kapely, vysněným producentem pro spolupráci. perry: Hej Bobe, mohl bych tě štípnout do zadku? Hej Bobe, mohl bych tě štípnout do zadku? Neodpovídej, jestli mě miluješ. stephen: Vlastně s náma kvůli natočení desky strávil celý rok. A teď odchází.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
0 notes
Text
Koishikawa Kōrakuen Garden - Tóquio
Maybe you are searching among the branches, for what only appears in the roots
***
Como eu havia dito anteriormente, eu odiava viagens através de chaves de portais. A viagem era muito rápida, mas nem por isso ela era confortável. É difícil explicar, mas a sensação é parecida com passar muito rápido por um espaço muito pequeno, além da sensação ferrada de vertigem e enjoo. Quando dei por mim estava me chocando contra um gramado de solo fofo atrás de alguns arbustos. Não havia mais sol e não tinha sinal de pessoas transitando por ali, o que era uma sorte nossa, ou planejamento. Muito bom, professora Priyanka. Lancei uma rápida olhada para Freya e maneei a cabeça em positivo, como se desejasse a ela boa sorte em sua empreitada apenas com um movimento e, sem mais me demorar, lançando uma olhadinha rápida para Thyme, virei e saí apressada, passando as mãos pelos meus cabelos, tirando possíveis folhas e gravetos presos ali.
-----------------------------------------------
Caminhei por alguns minutos pelas ruas de Tóquio e seguindo algumas placas. O meu plano primário era chegar ao Palácio Imperial e dali passar a bisbilhotar as ruas. Afinal, a única coisa que eu tinha era o nome do irmão da senhora Jo. Segurei com firmeza a mochila em minhas costas e atravessei a rua em direção a uma lojinha de conveniências. Haviam algumas placas com muitos Kanjis. E, subitamente, lembrei de um feitiço que havia estudado durante minhas classes de "Assuntos dos trouxas". Para nos adaptarmos aos não-magi precisávamos estar sempre um passo a frente e para isso era crucial entender o que falavam à nossa volta. Olhei para um lado, em seguida para o outro, e quando me certifiquei que ninguém veria meu encantamento, saquei minha varinha e fiz um movimento discreto enquanto mentalizava os símbolos do alfabeto japonês. — Folgian Leoden... — Os Kanji começaram a fazer sentido e esse era o sinal de que o encantamento havia funcionado. Avancei e entrei na lojinha de conveniências. Assim que a porta se abriu uma sineta anunciou minha chegada, tilintando de forma irritante. Logo um homem de meia idade e olhos puxados, como toda a população daquela região, esticou a cabeça por cima do balcão me encarou. Pude ver a sua expressão de dúvida e receio ao me ver. Eu sabia que, por sua idade, estava receoso de que eu não falasse sua língua. Apenas parei e sorri, me inclinando para frente. — Oyasumi, ojīchan. — Lhe desejei boa noite e a sua expressão pareceu suavizar um pouco. — Watashi wa Aurea desu. Hajimemashite. — Boa noite, minha jovem. — Ele respondeu e eu entendi em meu idioma, imediatamente. Sorri simpática. — Me chamo Sr. Fujimoto. Você não é daqui, é? — Ele me perguntou e eu neguei com a cabeça, enquanto andava olhando os produtos. — Não, só estou de passagem. — Olhei para ele, por cima do ombro. — Intercâmbio. Eu estou procurando pelo Sr. Hei-Ryung. Por um acaso o conhece? Peguei alguns pacotes de biscoitos e macarrão instantâneo e levei até o caixa. Ele me estudava minuciosamente e a sua forma de me encarar me fez acreditar que ele conhecia sim o irmão da Sra. Jo, mas ainda ponderava se me contava ou não. Arqueei as sobrancelhas e olhei de canto, pensando qual seria minha próxima movimentação. Professora Priyanka mencionara o seu nome com muito carinho, o que me fez acreditar que já tivessem tido um caso, o que poderia significar que tinham coisas em comum. Se ele e a Sra. Jo fossem minimamente parecidos como irmãos, certamente, não havia sido o exoterismo que o uniu à professora de Hogwarts. Tinha ele uma paixão por ensinar? Seria ele, agora, um professor? — Eu preciso da ajuda dele para um trabalho da faculdade. — Completei e o senhor sorriu. Pareceu mais tranquilo em me passar a informação. Parece que eu havia acertado. — Ah, sim! — Ele rapidamente começou a passar as compras no seu caixa e me deu o valor em Iennes japoneses. Entreguei a ele meu cartão internacional. — Gosto de viajar... — Disse apenas, quando ele me observou de cima a baixo, ao pegar meu cartão para passar em sua máquina. — Eu não sei onde o Sr. Hei-Ryung mora, mas já está quase na hora de ele passar aqui e levar alguma coisa para a sua esposa. — Ele apontou para uns fliperamas no canto da loja de conveniência. — Se quiser esperá-lo aqui, temos essas máquinas de pelúcia. Comprei algumas fichas e resolvi que esperaria pelo Sr. Hei-Ryung ali mesmo.
-----------------------------------------------
Quando o Sr. Hei-Ryung chegou eu já tinha uma pelúcia em mãos, um pequeno e feliz polvo azul que virava do avesso e ficava absolutamente pistola, e tentava pegar um Pokémon destes que eu não fazia a menor ideia do nome. O Sr. Hei-Ryung se aproximou e falou em inglês comigo. Senti algo cutucar em minha costela e, ao olhar para baixo, vi uma varinha. — Um movimento em falso e eu vou precisar explicar pro Sr. Fujimoto que a máquina de pelúcias dele explodiu por causa de um curto-circuito. — O olhei com uma expressão de surpresa, pois ainda que suas palavras fossem hostis seu tom de voz era controlado e parecia até mesmo demonstrar felicidade em me ver. Ele sorria. — Agora me diz quem é você, ou só os legistas vão poder dizer isso, amanhã. — Ãh... — Olhei para o Sr. Fujimoto de soslaio e ele fez um "joínha" para mim. Sorri para ele, como se o agradecesse. — Eu sou Aurea Woodward e eu trabalho como Magizoologista no S.I.C.P.V.M... — Ele suspirou pesadamente, como se não precisasse ligar muitos pontos para entender a situação. — Eu acho melhor irmos para um lugar mais reservado para conversarmos. Demos adeus para o Sr. Fujimoto e seguimos pelas ruas da cidade, por alguns quarteirões e vielas, mas ao contrário do que eu pensei o Sr. Hei-Ryung não me levou até sua casa e logo nos vimos em uma praça infantil. Quando chegamos ali, sem nenhuma testemunha, ele me empurrou para um pouco longe e me apontou sua varinha. Ele ainda não confiava em mim e como demonstração de confiança, puxei minha varinha pelo cabo, com dois dedos, e a joguei para ele. — Eu não to aqui pra te machucar, Jun. — Umedeci os lábios. Estava nervosa, afinal de contas. — E também eu não conseguiria se tentasse. — O estudei dos pés à cabeça. Ele não estava, de fato, em posição de combate. Só estava me confrontando. — E se me atacar pode acabar gerando sanções político-globalizadas. — Só estou me certificando... É sobre o circo dos meus pais, não é? — Maneei a cabeça em positivo e ele suspirou. — O que aconteceu dessa vez? — Um Seminviso escapou e se feriu no processo. — comecei a abaixar os braços, pois sentia que seu estado de alerta e paranoia haviam se tornado frustração e cansaço. — Eu to aqui pra resgatar ele e levar para nossa sede. Cuidar dele. — Negativei com a cabeça. — Eu não estou aqui pra tomar nenhuma ação contra o circo da sua família. — Não?! Igual à minha irmã?! Para ela foi fácil jogar a merda no ventilador e sair do país, começar uma vida nova. — Ele parecia muito irritado. — Ficamos sem prestígio na sociedade bruxa daqui, como párias que não cuidam do mundo mágico! — Engoli em seco. Precisava tomar cuidado onde pisava de agora em diante. — Então vocês cuidam? — Ele suspirou e positivou, se aproximando e me entregando minha varinha em seguida. — Quando eu estava lá eu ajudava, sim, a cuidar. — Ele desviou o olhar e voltou a me encarar. — Mas eu estou trabalhando como professor, agora, em Mahoutokoro. — Então a sua família... — Fui interrompida por Jun, que pareceu ficar um pouco mais furioso. — Seguem firmes e fortes, mas agora estão mais cuidadosos com suas contratações. — Ele se sentou num banco próximo e eu me aproximei, me sentando ao seu lado. — Quando a Jo denunciou nosso circo alegando os maus-tratos eu fui contra ela, sabe? Não queria ver o nome da nossa família na lama. Eu tinha uma visão otimista de nossos pais, mas com as denúncias a Jo foi deserdada e pessoas foram presas, mas eram todos bodes expiatórios. — Ofereci uma barra de chocolate para ele. Eu já comia a minha, pois a história era interessante. Ele negou educadamente. — Eles abafaram o caso e eu os confrontei, mas fui ameaçado de ser deserdado também... parece que aquele circo é a vida deles, e não Jo e eu. — Caramba... Você parece se sentir culpado com isso. — Ele deu de ombros. — Como primogênito, e homem, sempre recebi a maior atenção e as expectativas de seguir com o negócio, e essa pressão me fez ficar cego e não entender o lado da minha irmã. — Sua cabeça pendeu para frente e eu apoiei a bochecha em minha mão. — Se eu pudesse voltar atrás... — Ainda pode se redimir. — Me pus de pé e estendi a mão para ele. — O que acha? Prefere continuar um legado de mentiras de uma família poderosa e influente? Ou fazer algo que se orgulhe no futuro? O certo pelos animais mágicos? — Ele me encarou por vários segundos e eu sorri. — Quem me disse para falar com você não foi a Sra. Jo, mas sim a professora Priyanka. — Seu queixo caiu de leve. — Ela pode ser boa com previsões, mas tenho certeza de que me mandou aqui apenas pela sua fé em você. Ele abaixou a cabeça e eu me agachei em sua frente, olhando seus olhos uma vez mais. — Priyanka estava errada em me mandar falar com você? — Aquele era o ultimato. E após vários segundos ele se pôs de pé e respirou fundo, soltando o ar pesadamente. — Vamos fazer o certo dessa vez. Sorri e ele nos conduziu até a sua casa, onde demos início aos planejamentos para nossa empreitada futura. Feitiços usados: Nome: Folgian Leoden Classificação: Encantamento Descrição: Feitiço aprendido na aula de Estudo dos Trouxas de Salém. O bruxo(a) precisa mentalizar um elemento do idioma que quer mimetizar, uma letra do alfabeto local ou uma frase dita por alguém próximo, e profere as palavras Folgian Leoden juntamente com o movimento de varinha respectivo. Ele funciona como uma miragem para o ouvinte enquanto para o interlocutor os sons são convertidos em pensamentos que ele consegue entender.
***
Fomos ejetadas pela chave de portal em uma área escondida entre árvores, longe dos olhos dos trouxas. Me senti desnorteada por um instante: era noite e o céu já escurecia. Sempre me confundia quando viajava para um lugar distante, onde o horário era completamente diferente. Mas mesmo à noite o parque era lindo, com árvores iluminadas por luzes noturnas, mas mal tive tempo de admirar os arredores, havia trabalho para fazer. - Eu vou procurar o circo, eles devem estar abertos essa noite. - disse apressadamente enquanto soltava os amassos no chão. Me sentia nervosa por chegar no momento de entrar em ação - Me avise se tiver problemas. Boa sorte! Sage, Thyme, venham comigo. - dei um sorriso ansioso para Aurea e adentrei no parque, procurando o circo mágico. ___ O parque estava escuro, mas decorado com luzes noturnas, dessas elétricas mesmo, e depois de algum tempo caminhando entre visitantes trouxas, avistei uma trilha toda iluminada que serpenteava entre as árvores, até desaparecer em um bosque. Nenhum dos visitantes trouxas parecia notá-la, por mais bonita que fosse. Seguindo por ela vi pessoas vestidas como bruxos, conversando animadamente em japonês enquanto seguiam todas na mesma direção. Segui a massa de bruxos enquanto o caminho serpenteava pelas árvores, iluminadas por holofotes mágicos e fadinhas que flutuavam no ar, dando um ar encantado ao lugar. Já tinha certeza de que estava no caminho certo e, após mais alguns minutos caminhando, depois de uma curva, finalmente chegamos à tenda do circo. Era grande e colorida, tão iluminada que parecia ser dia. Mas mesmo impressionada com a estrutura, não perdi muito tempo admirando-a, fui me afastando para a lateral do caminho e então escapei para as árvores, com os dois amassos ainda no meu encalço. Enquanto a plateia lotava a tenda, eu segui entre as árvores, fazendo um grande arco acompanhando a estrutura. Avistei adiante, encoberta pela grandeza da primeira, uma tenda menor, de onde um bruxo puxava um cavalo alado cinzento. Mais adiante, podia ver um acampamento improvisado, com trailers dispostos em um círculo. Devia ser ali que os funcionários do circo dormiam. No momento toda a área estava fervendo de funcionários e visitantes e decidi esperar pelo fim do show. Me afastei um pouco, me escondendo atrás de uma moita e puxei os dois amassos para meu colo para lhes fazer um carinho enquanto esperava que o tempo passasse. Ali no escuro, fiquei me perguntando como seria o show do circo, se as plateia podia ver que as criaturas eram maltratadas, ou se era uma daquelas apresentações tão incríveis que as pessoas esqueciam o que estavam assistindo. A noite passou lentamente e logo Thyme adormeceu sobre minhas pernas. Sage continuava alerta, mesmo deitado ao meu lado, sempre com as orelhas em pé. Apesar de ser tarde, eu não sentia sono, ainda ajustada ao horário de Hogsmeade. Ou das Bermudas. Que dia estranho estava sendo esse… Depois do que pareceram horas, um show de fogos indicou que a apresentação do circo havia chegado ao fim. Me encolhi em meu esconderijo, quando uma onda de bruxos voltou pela trilha ao longe, rindo e conversando em voz alta. Quando finalmente a maior parte da plateia havia deixado o circo, o parque voltou a ficar quieto. Os holofotes da trilha foram apagados e eu estava sozinha no escuro. Me levantei e espreguicei, chamando os amassos em voz baixa. Voltamos para perto do circo o mais silenciosamente que podia. Agora era o pequeno acampamento de funcionário que estava iluminado. Podia ouvir conversa e cantoria, pelo visto comemorando o final do show com sucesso. Com todos comemorando, a tenda das criaturas deveria estar vazia. Já me sentia confiante de que poderia investigar o circo tranquilamente enquanto os funcionários enchiam a cara, quando dei de cara com um homem adulto trabalhando do lado de fora da tenda menor, parecendo consertar os elos de uma longa corrente de ferro com sua varinha. Ele me viu antes que pudesse me esconder e parou seu trabalho, vindo na minha direção com a varinha em punho. Congelei no lugar enquanto ele acendia a varinha e então pareceu relaxar um pouco. Senti ele me olhar de cima a baixo e então encontrar Sage e Thyme com seus olhos felinos brilhando no escuro. Eu mesma não tinha minha varinha em mãos e sabia que seria lenta demais para enfeitiça-lo. Só então me ocorreu que eu não tinha uma boa história caso fosse encontrada. Sorri para o estranho, nervosa. Só tinha uma coisa que eu era pior que duelos e era mentir para as pessoas. - Boa noite. - o homem me cumprimentou em inglês. Não era difícil de olhar para mim e adivinhar que eu não pertencia ao lugar e provavelmente era uma estrangeira. - Está perdida? - ele deu um sorriso, mas seus olhos estavam nos dois filhotes de amasso, que imediatamente começaram a chiar para o homem e me apressei em tranquilizá-los. - Mais ou menos… Sage, Thyme, se comportem! - disse, firme, e Sage ficou quieto imediatamente, mas continuou com os olhos atentos a todos os movimentos do estranho. Me abaixei e segurei Thyme em meus braços antes de voltar a olhar para o homem. Tinha traços orientais, ombros largos e era pelo menos uma cabeça mais alto que eu. Mesmo relaxado, continuou segurando sua varinha apontada na minha direção. - Esses amassos são seus? São muito bonitos. - ele falava lentamente, com um leve sotaque. Senti um arrepio desagradável quando ele pareceu me avaliar mais uma vez, seus olhos parando na varinha que carregava no cano da minha bota. - Ah. Sim… - meu coração batia depressa, enquanto tentava formular uma história que justificasse minha presença. Estávamos sozinhos ali e pensava em um jeito de despistá-lo para voltar à minha missão, sem despertar suspeitas. - Você não deveria andar sozinha por aí, no escuro. Não é seguro. - Thyme sibilou mais uma vez nos meus braços, mas o estranho apenas sorriu, sem se assustar - Você gosta de criaturas? Posso lhe dar um tour dos bastidores, o que acha? - e indicou a tenda atrás de si, hora olhando para mim, hora olhando Sage aos meus pés. Abri a boca. Parecia fácil demais, mas era exatamente isso que eu queria. Não gostava da impressão que o homem me dava e a reação dos amassos era um bom indicativo de que eu estava certa em desconfiar. Ao mesmo tempo, agora que ele sabia que eu estava ali, seria difícil despistá-lo para investigar o lugar em segredo. - Eu adoraria. - senti minha boca seca. Não era isso que havia combinado com Aurea, mas a chance era boa demais para desperdiçar. O homem acreditava que eu era uma turista perdida e era exatamente assim que eu me sentia, então deixei que ele me conduzisse para dentro da tenda das criaturas.
***
Por mais que tivéssemos alinhado os termos, Sr. Hey-Riung e eu, nosso caminho até a sua casa foi silencioso a maior parte do tempo e eu não fiz questão de importuná-lo com mais perguntas. A noite no Japão estava gelada, o que me fez questionar o estado de Freya, pois da minha parte deveria conversar com o irmão da Sra. Jo, mas Freya estaria ao relento procurando pelo Seminviso e isso me fazia sentir um pouco de culpa. Eu devia ter pedido para ela vir conversar com o Sr. Hei-Ryung. — O que houve, srta. Woodward? Algo parece inquietar sua mente. Quando ele me perguntou isso estávamos saindo de uma rua apertada repleta de sacos de lixo e bicicletas estacionadas aqui e ali, amarradas em postes, além dos sacos de lixo. A luz amarelada da iluminação pública refletia na umidade que ensopava o chão. — É que uma colega minha veio junto e eu estou um pouco preocupada se ela vai ficar bem... ela está buscando pelo Seminviso nos bosques aos arredores do circo. Jun parou alguns segundos, com as mãos nos bolsos. Seus olhos fitavam um ponto fixo na parede, como se ele tivesse dado um zoom out e, então, olhou para mim por cima do ombro, com uma expressão serena, quase apática. — Foi Jo que escolheu vocês para missão? — Maneei a cabeça em positivo e ele continuou. — Então sua colega vai se sair bem. Vamos, sem tempo a perder. — Concordei e apressei os passos. Logo chegamos à casa do Sr. Hei-Ryung, ele destrancou a porta e entramos. Antes de eu avançar ele esticou o braço, impedindo minha passagem e apontou para meus sapatos, sempre com aquela expressão fria, sem demonstrar muitas emoções. E quando ele tirou os dele, também fiz com os meus tênis. Avançamos por um corredor estreito, porém, lindamente decorado de forma minimalista e de chão de madeira reluzente. Na sala de estar encontramos a esposa do Sr. Hei-Ryung assistindo televisão. Ele se aproximou e deu um beijo em sua testa. Só então que ela reparou a minha presença e se pôs de pé, ajeitando seus cabelos e dando um olhar de desaprovação para Jun. Sorri, contendo uma risada, pois havia notado que não era um problema, necessariamente, eu estar ali, mas sim que ela não estava preparada para me receber. — Querida, essa é Aurea. Aurea, essa é Megan, minha esposa... Aurea é... — Boa noite Sra. Hei-Ryung. — Quando Jun foi começar a explicar a situação eu dei um passo à frente, me prontificando a explicar por mim mesma. Não sabia se ele mentiria ou diria a verdade, mas eu não gostaria de deixá-lo em maus lençóis com sua esposa. — Mil perdões pela intromissão a essa hora, Sra. Megan. Eu trabalho na Sociedade Internacional de Proteção à vida Mágica. Viemos requisitar a ajuda do Sr. Hei-Ryung com um animal mágico perdido. Ela olhou para Jun com um olhar esperançoso e voltou a me observar. — Foi Jo que mandou você aqui? — Maneei a cabeça em positivo. Eu preferi omitir e interpretar “aqui” como “Japão”. — Você está com problemas, querido? — Ela perguntou, preocupada, mas o Sr. Jun sorriu de forma cálida, tocando seu ombro. — sim, um problema que eu ignorei a muito tempo, mas agora tentar resolver. — Acabei por sorrir mais largamente e tive que segurar as lágrimas para não chorar de emoção.
-----------------------------------------------
As horas passaram enquanto eu e o Sr. Hei-Ryung trabalhávamos em poções em seu laboratório alquímico. O laboratório ficava no porão da casa, escondido atrás de uma estante de livros, e era equipado com várias tecnologias dos “não-magi” mas eu podia sentir, e ver, que muitas delas eram encantadas e trabalhavam praticamente sozinhas, o que facilitou muito nosso trabalho. Ele também tinha uma área dedicada apenas à confecção de vidros, também encantada. Eu tomei a liberdade de trabalhar com os recipientes das poções e havia explicado para ele o que queria, como poções de polissuco semiprontas para o caso de precisarmos nos infiltrar no circo, além de poções de cicatrização rápida e bombas de fumaça para caso fôssemos perseguidas. Produzi diversas ampolas circulares para as bombas de fumaça fedorenta que só nos demandaria arremessá-las no chão ou em alvos. Meu único medo era estourá-las em mim e precisar tomar 3 banhos por dia durante um mês inteiro. — Woodward-chan, algum problema? — Sr. Hei-Ryung me perguntou e eu o olhei rapidamente. Claro que ele me questionaria, afinal, estava super calada. Inclusive, uma coisa que eu havia reparado só agora que o efeito do encantamento que eu havia usado mais cedo já tinha passado, é que o inglês do Sr. Hei-Ryung não era muito bom, além de ele não saber muito bem usar o “L”. — Nada eu só... estou com um mau pressentimento. — Continuei tampando as pequenas ampolas de poções. — A professora Priyanka fez uma previsão para mim um tanto quanto... assustadora. Ele apenas maneou a cabeça em positivo e continuou misturando ingredientes e esquentando soluções em fogo baixo. Fiquei esperando por um minuto ou dois pela pergunta que geralmente se fazia depois de comentar algo que eu comentei, mas não, nada veio. Então resolvi eu mesma continuar, ainda que ele não tivesse perguntado. No fim aquela divagação era mais para mim mesma, para poder refletir sobre. — Ela disse que eu precisaria ser astuta como uma raposa... e que haveria luta em meu caminho. E que vermelho definitivamente era a minha cor. — Sobre previsões, Woodward-chan: são imprevisíveis. Só entendemos elas quando acontecem. — Ele suspirou. Parecia triste? — Nós não podemos mudar o futuro, podemos só... espiar. — Ele tentava procurar as palavras certas, pois seu inglês não era muito bom. — Se você recebeu essa previsão é porque  precisava dela, mas talvez só entende quando ela acontecer. — Acho que entendi... O telefone do Sr. Hei-Ryung tocou e ele começou a falar em japonês com alguém. Eu lembrava de tê-lo visto conversando com alguém mais cedo, mas a ligação partiu dele. Eles se conversaram por pouco tempo desta vez, mais ou menos 1 minuto. Ele repousou o telefone celular na mesa e me encarou com seriedade. — Woodward-chan, pedi favor ao meu auxiliar de Mahoutokoro. — Maneei a cabeça em positivo. — Ele me ligar agora e informar que bruxos ruins estão procurando na área do circo. Naquele momento meu coração parou e eu puxei o ar com força, apenas pensando em Freya lá correndo sozinha, no escuro, com nossos dois amassos. Se eles a encontrassem e a capturassem eu nem sei se conseguiria conviver comigo novamente. Peguei minha mochila e comecei a empacotar as coisas que já havíamos preparado embalada pelo sentimento de urgência. Eu não descansaria enquanto colocasse os olhos na ruiva de novo. — Woodward-chan, não deve se precipitar! — Me alertou, mas eu fechei o zíper da mochila e fui até ele. — Obrigada pelo suporte, Sr. Hei-Ryung, mas eu preciso ajudar a minha amiga, ela pode estar com sérios problemas, lidando com um monte de bandidos e... — Vamos, então! — Franzi o cenho e negativei com a cabeça. — Negativo. Se formos juntos podemos acabar os dois nas mãos destas pessoas que estão atrás do seminviso. — Quando eu dei aquele assunto por encerrado ele me segurou pelo ombro e eu o olhei uma vez mais. — Você me ligar, então. — O encarei por alguns instantes e, enfim, trocamos os telefones. — Se eu não retornar dentro de 24 horas: manda uma mensagem para a Jo. — Peguei o telefone da sua mão e, rapidamente, consultando em minha agenda, adicionei o telefone da sra. Jo ali. — Aliás, mesmo se eu retornar, você deveria ligar pra ela. — Girei nos calcanhares e saí.
-----------------------------------------------
Caminhei pelas ruas com a urgência de chegar à área do circo e sequer me dei conta de que eu estava fazendo muito barulho, devido à urgência que caminhava e àquela hora da noite, sem ninguém caminhando pelas ruas que eu passava, fazia minha presença ser facilmente notada. Quando cheguei próxima ao local da chave do nosso portal notei lá na frente contra a luz de um poste, a silhueta escura de um homem caminhando e lançando olhares para o parque. Assim que ele notou minha presença se voltou em minha direção e passou a se aproximar. A sensação que eu tive foi a que meu coração despencou para a barriga. Amedrontada pela sua presença dei dois passos para trás, girei nos calcanhares e segui na direção contrária, porém, lá estava outro homem de sobretudo e, para meu desespero, notei que ele sacava alguma coisa de dentro do seu casaco. — Merda. — Paralisei enquanto tentava pensar em uma solução rápida para aquele impasse. Todas as minhas ideias terminavam em trocação de feitiços em uma área pública contra aqueles dois homens. Me estressava também o fato do meu coração bater tão acelerado e pesado que eu sentia meu peito tremer e meus ouvidos ensurdecerem com o sangue sendo bombeado. As mãos suavam a ponto de eu temer pegar minha varinha e ela escorregar pelos meus dedos. Passos rápidos de corrida e, então, uma mão em minha nuca segurou com força meus cabelos e puxou minha cabeça para trás. Senti uma ponta em meu pescoço e deduzi que fosse uma faca, ou uma varinha. Vozes conversando em japonês e, então, alguém falou em inglês. — Inglesa? Americana? — Apenas o olhei de maneira assustada e, então, maneei a cabeça em positivo. — Kanojo no bakku pakku o kure. O outro homem, que me segurava, tirou a mochila de minhas costas após ter desencostado a varinha do meu pescoço e entregou minha sacola para o que havia falado em inglês comigo. Este, por sua vez, passou a revistar as coisas que haviam ali e pude ouvir os vidros das poções se chocando de leve. Ele sacou a sua varinha e lançou um encantamento em minha direção. Acho que era a versão asiática do “Ariannum Detectum”. Engoli em seco e, então, recebi um soco no rosto. A última coisa que me lembro foi de ver o chão e, então, todo o resto foi um borrão.
***
Entrei na tenda com o estranho atrás de mim e por um segundo não consegui disfarçar minha reação. O chão era de serragem e terra batida, e senti aquele cheiro que indicava que as gaiolas eram limpas com bem menos frequência do que o necessário. Havia pelo menos uma dezena de jaulas, com as mais diversas criaturas mágicas. A maioria delas de aparência miserável. Vi um Farosutil, ainda jovem, não maior que eu mesma. Um hipogrifo e dois cavalos alados, em jaulas tão pequenas que não podiam estender suas asas. Em uma gaiola de pássaros havia uma infinidade de fadinhas amontoadas, em outras gaiolas havia também um caranguejo-de-fogo com várias pedras faltando em sua carapaça e um crupe, que imediatamente se levantou e começou a latir quando viu os amassos. Os latidos me trouxeram de volta e percebi que estava parada no meio da tenda, olhando horrorizada para todas aquelas pobres criaturas. Por sorte, o bruxo pareceu não notar a minha reação: estava ocupado fechando a aba da lona que servia de entrada para a tenda e lançou um feitiço na área para abafar o barulho da festa lá fora, assim como o barulho das criaturas dentro da tenda, para que não fossem ouvidos do lado de fora. Ainda assim, passou por mim para dar uma pancada na gaiola do crupe, resmungando alguma coisa em japonês para que ficasse quieto. O estranho afinal tinha um nome: chamava-se Ichirou. Estava muitíssimo interessado nos amassos e me encheu de perguntas: quantos meses tinham, onde havia os encontrado, se eram obedientes, se havia pensado em treiná-los como animais de guarda ou caça, se davam trabalho e finalmente perguntou se já havia pensado em vendê-los. Também reforçou que, por mais que estivesse acompanhada dos dois, eles não seriam páreo para as ameaças que poderia encontrar lá fora. Explicou que eu não deveria andar sozinha pois havia muita gente mal intencionada nos arredores do circo, ainda mais à noite. O tempo todo, ficou tentando se aproximar para ver os filhotes de perto e chegou a estender a mão para tentar um carinho em Thyme, que sibilou e mostrou os dentes, deixando bem claro que não queria conversa nenhuma com o estranho. Por mais que adorasse falar sobre os amassos, me contive em dar respostas curtas. Não gostava daquele homem cercado de tantas criaturas tristes fazendo perguntas sobre meus filhotes. Querendo sair logo dali, corri os olhos pelas gaiolas ao meu redor, procurando algum sinal do seminviso. Em vez disso, meus olhos caíram no pobre cavalo alado que eu havia visto sendo movido para a tenda principal mais cedo. Ele parecia incomodado com uma das asas, que segurava meio esticada dentro do pouco espaço que lhe era disponível, em vez de dobrada junto ao corpo. - O cavalo alado está com uma das asas machucadas. - disse em voz baixa, interrompendo Ichirou, que comentava que amassos jovens poderiam valer um bom dinheiro, quando ainda podiam ser treinados - Se não cuidar dele, ele não vai conseguir voar mais. Posso dar uma olhada nele? - comecei a andar na direção da criatura, mas parei, olhando para Ichirou, esperando que ele concordasse. O bruxo fechou a cara por um segundo e então pareceu mudar de ideia. - Claro, mas como vai cuidar dele se não soltar seu bichinho? - ele veio até mim, estendendo as mãos para tirar Thyme dos meus braços, que sibilou mais uma vez - Melhor não. - riu, achando tudo muito engraçado - Você pode colocá-lo na gaiola vazia. - e apontou para a única gaiola vazia dentro da tenda. Hesitei um segundo, apertando Thyme contra meu peito. Não queria me separar do amasso, mas também não ia conseguir cuidar do cavalo enquanto o segurasse para evitar que ele atacasse Ichirou. Ajudar a criatura também não estava na lista de coisas que precisava fazer, mas não podia deixá-la machucada daquele jeito. Odiava tudo naquela situação, mas finalmente concordei lentamente com a cabeça. - Sage vai ficar comigo. Ele vai se comportar. - disse, firme. - Muito bem. - o bruxo baixou os olhos para o amasso colado aos meus pés, que o encarava atento, mas parecia bem menos hostil que Thyme. Finalmente encolheu os ombros, rendido e voltou a sorrir - Não se preocupe, eu não vou roubá-los de você. - ele riu mais uma vez, parecendo muito satisfeito que eu aceitei sua sugestão. Depois de alguma conversa, Thyme aceitou ficar na gaiola e Ichirou passou o cadeado na tranca - Vamos lá, agora você pode cuidar do Ginka. - e me conduziu de volta para o cavalo alado. Quando me afastei, Thyme imediatamente começou a miar em protesto, mas Sage continuou colado nos meus calcanhares, enquanto eu examinava o cavalo alado através das grades de sua jaula. Ichirou me observava atentamente e ao tentar se aproximar, o filhote de amasso começou a me circular, como tomando conta de mim. Com um suspiro irritado, o bruxo se afastou novamente e encostou-se em uma das vigas que sustentavam a tenda, em silêncio. - Porque aquela gaiola está vazia? - perguntei em voz baixa, enquanto apanhava uma das poções cicatrizantes que havia trazido em minha bolsa para cuidar do seminviso. Tentei fingir que puxava conversa, mas já suspeitava que aquela era justamente a gaiola do seminviso: tinha o tamanho certo e uma porção de folhas secas para alimentá-lo. A não ser que eles tivessem mais de uma criatura desaparecida… Ichirou confirmou minhas suspeitas: admitiu que havia deixado o seminviso escapar noites atrás e agora teria sérios problemas se não desse logo um jeito na situação. Contou que estava preocupado, pois nunca se sabe quem poderia encontrar a criatura sozinha lá fora… Mas achava que ele não havia ido muito longe, pois havia se machucado quando tentou escapar. - O problema, - completou - é que ele é esperto e sabe quando estou chegando perto. Mas acho que tenho substitutos, caso não o encontre. Tinha meus olhos na asa do cavalo alado, distraída, mas outro miado agudo de Thyme chamou minha atenção, e me virei a tempo de ver o feitiço estourar nas grades da jaula do cavalo alado, a poucos centímetros da minha cabeça. Sage abandonou meu lado e saltou sobre Ichirou, cravando as garras em sua perna. O bruxo por sua vez gritou de dor, mas continuou atacando: entre uma onda de palavrões em japonês havia um feitiço que me atingiu no peito e me jogou contra a jaula do cavalo alado. Minha cabeça bateu contra uma das barras da grade e escorreguei até o chão, vendo estrelas. A criatura na gaiola relinchou assustada e todas as outras criaturas se juntaram à cacofonia. Ouvi Ichirou continuar praguejando enquanto Sage o atacava repetidamente e soube que precisava ajudar o filhote antes que o bruxo o machucasse. Apanhei minha varinha no cano da bota e me levantei, ainda meio tonta, a tempo de ver Ichirou tentando chutar Sage para longe e errar por muito pouco um feitiço contra o amasso. Toda a repulsa que sentia pelo bruxo se transformou em fúria quando vi ele tentando machucar Sage. Antes mesmo que percebesse o que estava fazendo, apontei a varinha, querendo tirá-lo de perto do amasso imediatamente. - Não encoste no meu filhote! - vinhas brotaram do chão de terra batida e rapidamente se enrolaram em Ichirou, subindo por suas pernas em uma velocidade impressionante. Sage ainda tentou um último ataque, mas acertou apenas as vinhas, que ainda cresciam, cada vez mais grossas e fortes, agora com espinhos, subindo e se agarrando aos braços do bruxo, que se contorcia em pânico, tentando escapar. Ichirou ainda tentou algum feitiço, que piscou na ponta de sua varinha e falhou. Só então notei que as vinhas continuavam crescendo, cravando espinhos na pele do bruxo que agora tinha os braços imobilizados junto ao corpo. Ainda sentia meu corpo todo tremendo de raiva, mas cancelei o feitiço com um aceno de varinha. As vinhas pararam de crescer, mas ficaram ali, segurando-o preso, como envolto por uma grande árvore. Tomei a varinha da sua mão antes que ele tivesse a chance de tentar mais algum feitiço. O bruxo agora pedia desculpas repetidamente, balbuciando que iriam matá-lo, que precisava dos amassos, mas que não fizera por mal. Sage miou baixo, chamando minha atenção e apanhei o amasso no meu colo. Lhe dei um beijinho no topo da cabeça e o filhote se aninhou nos meus braços, me oferecendo algum conforto. Aos poucos fui recuperando a calma e atravessei a tenda até onde Thyme estava preso. Lhe murmurei um pedido de desculpas enquanto abria a gaiola com magia e também tentei segurá-lo e meus braços, mas em vez disso o filhote correu direto para a saída da tenda, miando em voz alta para me chamar. - Já vamos, eu preciso… - olhei para as outras criaturas, ainda presas. O cavalo alado estava curado, mas não podia ajudar a todos. Abrir as gaiolas e liberatá-los apenas causaria mais confusão e mais criaturas feridas. Ichirou também ainda pedia que eu o libertasse, mas só de olhar para o bruxo, sentia minhas mãos tremerem de raiva. Thyme me chamou mais uma vez, agora farejando o chão - Você achou ele?! - o amasso apenas miou em resposta. Apertei meus lábios juntos e decidindo no último segundo, corri até a gaiola de fadinhas, abrindo a porta depressa. Pelo menos essas conseguiriam voar e se esconder pelo parque sem chamar atenção dos trouxas. As fadinhas escaparam todas de uma vez como uma revoada de borboletas coloridas, ocupando toda a tenda. - Eu vou voltar para buscar vocês. - avisei as criaturas e com um aperto no coração escapei pela entrada da tenda, seguida pelos amassos e mais uma revoada de fadinhas. Joguei a varinha de Ichirou na direção das árvores, o mais longe que pude, e me afastei do circo correndo, deixando Thyme indicar o caminho enquanto farejava o seminviso.
***
O recobrar da minha consciência foi bastante estranho, principalmente porque os minutos finais de meu estado desperto me brindaram com momentos dignos de pesadelos. E para a minha infelicidade eu não havia sonhado aquilo. Sentia minhas botas arrastarem as pontas no chão de concreto e um forte cheiro de mofo e, ao me mexer um pouco toda dormência que estava sentindo, subitamente, se esvaiu. A dor em meus pulsos e braços me trouxe de volta ao estado de alerta, principalmente porque não conseguia mexê-los. Estavam acorrentados no teto por longas correntes. — Merda. — Forcei um pouco para me firmar no chão e aliviar a pressão nos pulsos, mas a altura que eu havia sido acorrentada era apenas o suficiente para que eu ficasse me equilibrando na ponta dos pés. Eu já começava a planejar uma forma de escapar, pensando que seria difícil subir pelas correntes até o teto para ver se havia uma forma de me soltar a partir de lá de cima, ao mesmo tempo que calculava a altura da queda do topo daquele, aparentemente, galpão até o chão, mas eu ouvi o som de cadeira arrastando, farfalhar de roupas e passos de alguém que se deslocava pelo ambiente. Logo um sonoro “Clack” se fez ouvir e uma luz brilhou bem acima de mim. Soltei um gemido por causa da sensibilidade em meus olhos. Não demorou para um homem se aproximar. — Finalmente acordou, gaijin. — Disse com uma voz de deboche. Naquela hora eu pude notar o cenário à volta e vi uma mesa com várias ferramentas, desde alicates e facas até agulhas e pedaços de madeira, além de cordas e tiras de couro. Franzi o cenho e voltei a olhá-lo com atenção. — Qual o seu nome? — Me perguntou e eu ponderei algumas coisas em minha mente antes de responder. Era óbvio que eu seria interrogada e informações seriam extraídas de mim a força, mas eu sabia, também, que as chances de eu ser executada ali logo depois de ser interrogada eram igualmente grandes, então... é, eu já estava perdida. Senti meu coração pesar com essa conclusão, então eu não entregaria porcaria alguma pra esse desgraçado, pois Freya ainda teria uma chance. — Vai se foder, seu merda. — Gritei, sentindo algumas lágrimas verterem de meus olhos e escorrerem pelas minhas bochechas. — Entendi... vai ser do jeito difícil, então.
------------------------------------------------------------------------------
Eu ainda não acreditava no que havia acabado de acontecer. Parecia que uma eternidade se passou, mas na verdade só meia hora foi necessário para que eu não aguentasse mais e entregasse informações para eles, por mais que eu tivesse suplicado por uma morte rápida, meu torturador disse que não me mataria e que ainda estava com paciência o bastante para seguir com os seus jogos doentios. Não haviam muitos lugares do meu corpo que eu não sentia dor. Eu podia ver sangue escorrer do meu rosto até o chão. Eu estava exausta e ferida. Não tinha certeza de quanto tempo duraria ali. A voz do homem, então, me trouxe de volta à realidade com um susto. Uma parte de mim não queria reagir a ele. Já havia mostrado que estava em uma posição superior a mim, mas dentro de mim podia sentir uma vontade primitiva e irracional de matá-lo assim que saísse daquelas algemas, como se um Hyde estivesse ali, escondido em mim, apenas esperando o melhor momento para sair. — Obrigado por cooperar conosco, Srta. Woodward. Estamos muito gratos por nos ter entregue os detalhes da sua rápida viagem até aqui. Não o respondi. Ao invés de me exigir uma resposta ele girou nos calcanhares e começou a sair. Em seu lugar chegou outro homem, mais novo e aparentemente inexperiente. Notei que seus olhos tinham um misto de pena e empatia fingida. Certamente ele não gostaria de estar em meu lugar. As palavras de Priyanka vieram a minha mente: Eu precisaria ser ardilosa. Deixei que o choro viesse para fora e comecei a soluçar. Não havia sido difícil, tampouco precisei me concentrar para tal. Eu simplesmente parei de impedir que ele viesse à tona. O capanga novato se aproximou e tocou meu ombro. Algo dentro de mim sabia que ele me levaria para o descarte, mas algo também gritava que ele queria se fazer passar por bonzinho, principalmente por causa da sua expressão facial. — Eu vou soltar você, agora, tá bem? — Maneei a cabeça em positivo e levantei o rosto, o observando. — Logo vai parar de doer. Ele sacou um molho de chaves e colocou nas algemas e girou, liberando a trava. Meu braço despencou, dormente e, por alguns segundos, me vi pendurada apenas por um dos pulsos, o que me fez sentir mais dor. Ele me abraçou, sustentando meu peso e, então, soltou meu outro braço. — O-obri... gada. — O agradeci, escondendo meu rosto em seu pescoço. — Não se preocupe, tudo vai acabar em breve. — Ele me respondeu e senti sua mão deslizar pelas minhas costas. — Assim que eu também tiver o que eu quero... — Ele soltou uma risada baixa e pervertida. — Nunca peguei uma gaijin. Era isso, ser torturada e em seguida abusada pelo capanga novato antes de ser morta e descartada no fundo da baía. Eu não sabia quão ingênuo aquele cara era, ou se as garotas que passavam por aquele tipo de situação não costumavam revidar após uma sessão de tortura, mas eu ainda tinha coisas a fazer e algo dentro de mim não me deixava desistir. Era como uma raiva intensa e primordial. Quando sua mão deslizou por baixo da minha blusa, na parte das costas, enterrei meus dentes em seu pescoço com força e raiva. Sua pele rasgou como marshmellow macio e quando puxei senti um banho quente e viscoso me encharcar de cima a baixo. As roupas colaram em meu corpo e logo aquela sensação de calor deu lugar ao frio, ao passo que o sangue quente esfriava e coagulava em mim. O local ficou em silêncio após eu e ele cairmos ao chão como sacos de batatas. A única coisa que ainda podia ouvir era um gotejar distante, o som molhado do seu sangue espirrando para fora do seu corpo e o seu afogamento engasgado enquanto ele tentava respirar com a garganta rasgada. Aguardei longos segundos ali, no chão e imóvel, até que ele não se mexeu mais. Eu havia matado uma pessoa e eu tinha a certeza de que aquilo me assombraria para a vida inteira, mas também estaria morta se não o tivesse feito. Eu esperava que essa justificativa pudesse me acalmar a alma. Me pus de pé quando não senti meus braços formigarem mais e me aproximei da mesa, pegando um bisturi para me defender, just in case. Dei uma olhada nos piercings que ele havia arrancado do meu rosto e também os peguei, guardando tudo em meu bolso. Logo na porta de saída do galpão, ao lado, vi minha bolsa e a peguei. Dentro dela busquei o frasco de poção revigorante que o Sr. Hei-Ryung havia fabricado para mim. Bebi tudo em um gole e me senti melhor, imediatamente. Um pouco mais distante notei num ponto escuro do galpão uma espécie de área de planejamento e me aproximei. Ali haviam alguns documentos e pergaminhos, além da minha varinha repousada em cima da mesa. Rapidamente a peguei e acendi sua ponta com um “Lumus”. Era um mapa com um local circulado do provável ponto onde o Seminviso estaria. Juntei tudo com urgência, coloquei tudo na bolsa com o feitiço de expansão interna, e aparatei para o nosso ponto de chegada ali.
------------------------------------------------------------------------------
Caminhei um pouco trôpega por entre os arbustos, durante a noite, e fui do nosso ponto de chegada até o circo e pude vê-la correndo com os nossos filhotes de amassos. Por algum motivo meu pequeno Thyme liderava o caminho e eu tinha a impressão de que estavam fugindo, então agi rapidamente. Aparatei até a frente deles, peguei Thyme, e toquei em Freya, que praticamente esbarrou em mim. Nos aparatei para um ponto um pouco mais distante, atrás de algumas árvores. Soltei meu filhote no chão e me afastei um pouco, umedecendo os lábios e soltando um gemidinho de dor. — Oi, Freya... — Saquei o pergaminho com o mapa e a localização provável do seminviso mapeada pela máfia que o vinha perseguindo a alguns dias. — Espero que tenha se dado melhor do que eu... — Tentei soar tranquila, aproveitando o efeito da poção revigorante, mas ainda sentia meu lábio cortado, as orelhas e nariz ardendo, um olho inchado e o sangue seco que inundava meu queixo e a frente da minha roupa até as pernas. — Tenho... boas notícias. — Estendi para ela o mapa e dei atenção para Thyme, que se esfregava em meu pé, ronronando pedindo por carinho.
***
O bosque estava tão escuro que mal enxergava meu caminho enquanto tentava seguir Thyme e dependia de Sage, que às vezes olhava para trás com seus olhos brilhantes, mostrando por onde deveria seguir. Tinha pressa em achar o seminviso ferido, sabendo que logo Ichirou seria encontrado e todos os funcionários do circo estariam atrás de mim. Estava tão preocupada com o que poderia estar atrás de mim, que só notei que não estávamos sozinhos quando esbarrei em alguém, que me segurou pelo ombro e imediatamente aparatou comigo. Antes mesmo de desaparatarmos, eu já estava tentando me libertar de quem quer que havia me segurado e quanto reaparecemos, alguns passos adiante, imediatamente me desvencilhei do estranho, pronta para enfeitiçar ou chutar quem quer que fosse necessário para me defender. Foi só quando ouvi meu nome que reconheci os cabelos claros refletindo a pouca luz que havia entre as árvores. - Aurea! - deixei escapar uma exclamação de alívio e surpresa e a segurei pela mão, puxando-a para que se abaixasse atrás de um arbusto comigo - Eu escapei - disse em voz baixa, ao mesmo tempo em que olhava ao redor, esperando ver mais alguém entre as árvores - mas acho que logo vão estar me procurando… O susto de encontrá-la só serviu para me deixar ainda mais nervosa. Sentia a urgência de partir o quanto antes e olhava ao nosso redor, ansiosa, enquanto sentia meu corpo todo tremer. Só então prestei atenção em Aurea, que me estendia um pergaminho, no escuro. Mesmo na pouca luz, consegui ver a silhueta do seu olho inchado e o corte onde deveria estar seu piercing… - O que aconteceu com você? - estreitei os olhos, tentando enxergar melhor e finalmente desisti - Lumos! - esquecendo toda a cautela, acendi a varinha para enxergar melhor o rosto da minha amiga e prendi a respiração ao vê-lo desfigurado. O corte no lábio parecia muito pior sob a luz e também havia um buraco sangrento, onde deveria estar seu piercing no nariz. Senti meu corpo todo ficar gelado e a cor deixou meu rosto ao perceber que alguém havia feito isso. A luz da varinha tremeu na minha mão enquanto eu notava o sangue meio seco, que descia pelo pescoço e se espalhava pela sua blusa - Esse sangue é seu? - perguntei, com a voz fraca. Apesar de todos os machucados, não via nenhum ferimento que justificasse tudo aquilo de sangue - Eu preciso levar você de volta. - decidi, de repente - Não, tem o seminviso… - apertei meus lábios juntos, indecisa. Também não podia deixá-lo para trás - Você consegue voltar sozinha?
***
Admito que era ótimo ver que a ruiva estava bem e, ainda que parecesse um pouco assustada, parecia bem. Quando estendi o mapa para ela e ela ativou o Lumus em sua varinha abri o mapa, mas notei que seus olhos não observavam os rabiscos no pergaminho e sim o meu rosto. — Não tá tão ruim quanto parece... — Ela me perguntou se o sangue era meu e eu negativei com a cabeça. Não dei muita abertura para continuar falando sobre aquilo e ela passou a divagar e se perguntar o que fazer naquela situação sozinha. A interrompi, quase dando uma ordem. — Vamos voltar quando estivermos com o nosso Seminviso. Não vou deixar você sozinha. Coloquei a mão na ponta de sua varinha e a abaixei para que ela focasse o mapa e, ao mesmo tempo, usei a palma para impedir que luz saísse por cima do arbusto em que estávamos escondidas. Mostrei para ela a área de busca que os traficantes de animais haviam rabiscado após muitas outras áreas de busca terem sido riscadas. — Eles me extraíram informação, Freya... — Comentei, depois de ter apontado para o mapa. — Não consegui manter segredo. Sabem que estamos aqui e o que estamos fazendo. — Engoli em seco e olhei para ela, vendo apenas sua silhueta. — E os traficantes de animais estão a caminho, mas não sabem que eu escapei. — Me inclinei um pouco para observar por trás do arbusto. Notei um homem ficando visível na curva da pequena estrada do parque, esbaforido. — Temos que ser rápidas. Me levantei e saltei para fora da moita, já sacando minha varinha e encantando o bisturi que havia pego na mesa de tortura alguns minutos atrás. Com um movimento rápido da varinha a lâmina voou como um projétil e cravou-se na coxa do perseguidor de Freya. Não precisava de muita análise para entender aquilo. Balancei a mão chamando O'Donnell enquanto o japonês gritava de dor e caía ao chão, e começamos a correr seguindo Thyme que, coincidência ou não, ia para a área rabiscada pelos traficantes no mapa. Enquanto corríamos perguntei para Freya. — Preparada para uma possível batalha? —Eu me sentia energizada pela poção Vigorosa do Sr. Hei-Ryung, mas sabia que quando o efeito passasse eu estaria fora de combate.
***
“Eles me extraíram informação”. Odiei como Aurea disse a frase, ainda pensando no corte horrível no seu lábio, com seus piercings faltando… Ainda tentava lidar com o que ela me contara, quando a bruxa saltou do nosso esconderijo para atacar um homem que surgia de entre as árvores e logo em seguida me fez sinal para segui-la. Não respondi quando Aurea me perguntou se eu estava pronta para uma batalha. Eu de forma alguma estava pronta para um conflito e em vez disso preferi continuar correndo o mais rápido que podia atrás dos amassos. Ouvindo que haviam mais pessoas atrás de nós, parei apenas por tempo o suficiente para agitar a varinha e apontá-la para o chão, fazendo mais vinhas e raízes crescerem entre nós e nossos perseguidores, fazendo o mais próximo tropeçar. Elas continuaram crescendo e crescendo, fechando o caminho atrás de nós. Continuamos correndo no escuro, com Aurea ao meu lado e os amassos logo a frente. Logo não ouvia mais ninguém no nosso encalço e achei que tínhamos conseguido criar alguma distância entre nós e seja lá quem estivesse nos procurando. Foi nesse momento que Thyme parou no lugar, olhando ao redor. - Onde ele está? - sussurrei para o amasso, ofegante - Thyme conseguiu farejar o seminviso, no circo. - disse para Aurea, enquanto também olhava de um lado para o outro, ansiosa. Esperava que Ichirou aparecesse a qualquer momento, pronto para se vingar de mim. Senti então um puxão na minha bolsa a tira colo que me fez dar um pulo no lugar, já puxando a varinha, pronta para me defender. Mas a forma que surgiu na escuridão não era humana: estava agachada junto ao chão, mas não deveria ser maior que uma criança. Tinha olhos grandes e tristes e era coberto de pelo branco que refletia fracamente a pouca luz que havia. E no momento em que eu mesma pulei no lugar, a criatura voltou a se tornar invisível e desapareceu. - Não, espera! Eu vim ajudar! - levei a mão à minha bolsa, que o seminviso conseguira abrir e tirei de dentro um dos frascos de poção cicatrizante - Era isso que você queria? - perguntei para o nada, esperando que a criatura ainda estivesse por perto. O seminviso apareceu de volta, estendendo a mão para o frasco de poções e consegui lhe dar um sorriso, por mais que meu coração batesse depressa e minha vontade fosse agarrar a criatura e fugir dali o quanto antes. Sabia que se o assustasse o bichinho desapareceria de volta e poderia cair nas mãos dos traficantes que não deveriam estar muito longe. - Você sabia que eu ia cuidar de você? - perguntei suavemente e me abaixei ao seu lado para examiná-lo de perto - Primeiro a gente precisa ir para um lugar seguro, tudo bem? - seu pelo estava mais cinzento do que branco, coberto de manchas de lama e também sangue. O pobrezinho mancava ao caminhar e segurava uma das mãos junto ao peito, sem mexê-la. Nesse momento, os dois amassos de repente se agitaram, atentos. Aurea puxou a varinha de volta, percebendo que nossos perseguidores se aproximavam. O seminviso congelou no lugar, fitando o vazio por um instante e então correu para os meus braços. - Hora de ir? - olhei para Aurea, nervosa. Segurando a criatura nos meus braços, corri para apanhar Sage, enquanto a outra mulher pegava Thyme. Dois bruxos surgiram a poucos passos de nós no mesmo momento em que ela puxava a chave de portal do seu bolso e a estendeu para que eu também a tocasse. Apertei as duas criaturas nos meus braços e toquei a chave de portal ao mesmo tempo que Aurea. Fechei os olhos quando senti o parque todo rodar ao nosso redor, seguido pela sensação de ser comprimida em todas as direções, enquanto desaparecíamos no ar.
***
Freya não me respondeu sobre estar preparada ou não e eu entendia o motivo, principalmente por conhecê-la bem o suficiente a ponto de saber que ela não devia ser boa em um combate. Ainda assim, com toda a sua insegurança, ela fez vinhas crescerem do chão, se misturando com raízes de árvores, que fizeram um dos nossos perseguidores tropeçarem e não demorou para ele ser coberto por elas. O caminho atrás de nós foi bloqueado, mas estávamos em uma praça, em um local bem aberto. Aquilo não seguraria eles por muito tempo. — Acha ele, Freya! — Gritei e saquei minha varinha. Meu coração batia forte, energizado pela poção de alguns minutos atrás. Eu sabia que qualquer trouxa que visse luzes emanando da praça poderia vir e assistir feitiços sendo trocados entre bruxos e, bem, eu não queria isso. Ainda que fosse tarde da noite aquele barulho chamaria atenção. Ergui minha varinha e murmurei dois Encantamentos, um depois do outro. Imber torrens consistia em manipular a umidade e temperatura, fazendo com que nuvens de chuva se formassem rapidamente na área entorno do conjurador. O segundo era Crios Leithlis e consistia em criar uma área de contenção para o feitiço Imber Torrens. A chuva assolaria toda a região, mas os seus raios só cairiam ali.Sorri quando os primeiros raios começaram a cair nos aparatos não-maji no topo dos prédios. Os circenses começaram a se aproximar com suas varinhas apontadas, mas eles talvez não fossem tão estudados na arte da magia como eu era. O primeiro feitiço foi lançado e um projetil brilhante e vermelho foi lançado em minha direção. Era, claramente, um "Expeliarmus" e eu só precisei conduzi-lo na direção de um bruxo que notei se esgueirar por trás de uma árvore. Era fácil ver através das vinhas de Freya, principalmente porque as luzes do circo faziam as suas silhuetas serem bem definidas. O feitiço o atingiu e ele perdeu a varinha. As gotas de chuva começavam a cair grossas em toda nossa volta, e talvez o seu barulho não me permitiu ouvir um dos nossos perseguidores me disparar um feitiço. Ele explodiu ao meu lado fazendo voar terra e pedras em todas as direções. Me senti ser arremessada para o lado tal qual uma boneca de pano. Bati meu ombro contra uma árvore e por sorte ainda conseguia mexer meu ombro. Por um momento eu mesma achei que o havia deslocado. Mais e mais deles começavam a se aproximar e foi nessa hora, quando eu já estava encharcada, que ergui minha varinha para o céu. — Riktad stråle! Imediatamente senti os pelos dos meus braços se eriçarem e os nossos perseguidores também se entreolharam nervosos. Não demorou para um raio cair próximo a um eles. Só tive tempo de proteger meus olhos para não ficar cega. Nossos perseguidores estavam todos deitados ao chão e eu, por fim, suspirei, correndo até onde Freya estava. Ela já segurava o Seminviso e eu sorri para os dois, uma cena que não deve ter sido bonita. — Vamos pra casa. — Busquei a chave de portal, um bottom escrito "I ♡ Animals" e a ativei, nos levando de volta para a ilha Bonnacord e saindo dali antes de mais pessoas chegarem.
em 2022-12-01
0 notes
remediosvarou · 4 years
Photo
Tumblr media
Lindo gatinho de Energia Cósmica tattoado pela abracassdabra.  Se isso não melhorar seu dia, talvez seja o caso de você dar uma olhada em nossa coletânea dos gatos musos de Remedios Varo.  🌠
🌠   Cutiest cat of Cosmic Energy made by abracassdabra . If It doesn’t bright your day, it maybe the case of taking a look at our Remedios Varo’ muse cats collection.  🌠
11 notes · View notes
doettler · 4 years
Photo
Tumblr media
Tauro posee un don innato en la pintura, saben utilizar la luz con superioridad y los efectos atmosféricos, dotados de una impecable habilidad en la recreación porque la paciencia y la perseverancia se convierten en obras maestras y dibujos icónicos. Son seguros de sí mismos, sensuales, de espíritu notablemente tranquilo, con capacidad para transformar en arte las situaciones más extrañas y los valores de la época. Taurus possesses an innate gift in painting, they know how to use superior light and atmospheric effects, gifted with an impeccable ability in recreation because patience and perseverance turn into masterpieces and iconic line drawings. They are confident, sensualists, remarkably calm spirits, with the capacity to turn into art the weirdest situations and the values of the time. #taureau #stier #taurus #tauro #astrologie #astrology #astrologia #artweekend #dali #tamaradelempicka #keithharing #dürer #kooning #portrait #bugatti #crueladevil #magi #awakening #dream #woman #bicycle #happypost #happyart https://www.instagram.com/p/CFU7M2AH55S/?igshid=18ynn6a6hjg0m
1 note · View note
devoti · 2 years
Text
Tumblr media Tumblr media
𝗪𝗔𝗧𝗖𝗛𝗟𝗜𝗦𝗧
Tumblr media Tumblr media
ꗃ 𓂃 . 𝐂𝐔𝐑𝐑𝐄𝐍𝐓𝐋𝐘 𝐖𝐀𝐓𝐂𝐇𝐈𝐍𝐆
jojo's bizarre adventure ☆
sonny boy
mashle: magic and muscles
ranking of kings ☆
akudama drive
durarara!!
link click ☆
zom 100: bucket list of the dead
id: invaded
Tumblr media
ꗃ 𓂃 . 𝐒𝐓𝐈𝐋𝐋 𝐖𝐀𝐈𝐓𝐈𝐍𝐆 𝐅𝐎𝐑
haikyuu ☆
yuri on ice
sk8 to infinity ☆
life lessons with uramichi-oniisan ☆
kakegurui ☆
one punch man ☆
toilet-bound hanako-kun
gakuen babysitters
kotaro lives alone ☆
blue period ☆
stars align ☆
ryman's club
black clover ☆
those snow white notes ☆
mireuko-chan ☆
ya boy kongming
darwin's game
tomodachi game
classroom of the elite
noragami
hunter x hunter ☆
dr stone
spy x family ☆
chainsaw man ☆
case study of vanitas
my hero academia
blue lock
dorohedoro ☆
trigun stampede ☆
the great pretender ☆
demon slayer ☆
vinland saga ☆
hell's paradise ☆
my star
made in abyss ☆
gangsta ☆
golden kamuy ☆
jujutsu kaisen ☆
undead murder farce
bungo stray dogs ☆
sousou no frieren ☆
to your eternity ☆
heavenly delusion ☆
the apothecary diaries ☆
Tumblr media
ꗃ 𓂃 . 𝐍𝐄𝐗𝐓 𝐎𝐍 𝐋𝐈𝐒𝐓
kazetsuyo ☆ blast on tempest ☆ mononoke ☆ cencoroll ☆ akudama drive ☆ vivy ☆ sing a bit of harmony ☆ takt op destiny ☆ hellsing ☆ puella magi madoka magica ☆ burn the witch ☆ in this corner of the world ☆ from the new world ☆ princess mononoke ☆ children who chase lost voices ☆ weathering with you ☆ voices of a distant star ☆ kamiari month ☆ ponyo ☆ tokyo 24th ward ☆ karakuri circus ☆ please take my brother away ☆ afterstory
Tumblr media
ꗃ 𓂃 . 𝐎𝐍 𝐇𝐎𝐋𝐃
one piece (ep19)
gintama (ep2)
bleach
serial experiments lain
boogiepop and others
psycho pass
Tumblr media
ꗃ 𓂃 . 𝐂𝐎𝐌𝐏𝐋𝐄𝐓𝐄𝐃
the disastrous life of saiki. k ☆
erased ☆
paranoia agent ☆
inuyashiki : last hero ☆
terror in resonance
colorful ☆
grave of the fireflies ☆
howl's moving castle ☆
spirited away ☆
my neighbour totoro ☆
assassination classroom ☆
life is hard for an otaku ☆
cowboy bebop
death parade ☆
samurai champloo ☆
the saga of tanya the evil
the way of the house-husband
devilman crybaby
death note ☆
the millionaire detective balance : unlimited ☆
91 days ☆
moriarty the patriot ☆
midori
paprika ☆
dororo ☆
wonder egg priority ☆
asobi asobase ☆
summer ghost ☆
monster ☆
free! ☆
children of the sea ☆
bubble
your name ☆
summer time rendering ☆
mob psycho 100 ☆
perfect blue ☆
lupin III ☆
buddy daddies ☆
sol levante
odd taxi ☆
babylon ☆
suzume no tojimari
haven't you heard? i'm sakamoto-kun
steins; gate ☆
blue literature
attack on titan ☆
migi and dali ☆
rainbow
cyberpunk edgerunners ☆
the boy and the heron ☆
neon genesis evangelion
Tumblr media
click here to go to my manga reading list
55 notes · View notes
artisticanxtiety · 4 years
Text
Tumblr media
USO
Akda nina: Alejandrino, Sofia; Velasquez, Nichole; Fermin, Benedicto Jr.
Tema/Isyu: Over-consumption
Bili, gamit, tapon— iyan ang gawain ng mga tao sa taong 3025. Sa bansang Estados Unidos ang may pinakamalalang kaso ng pagkonsumo. Karamihan sa mga naninirahan sa US ay mayayaman at may kaya-kaya. Araw-araw, ang mga bagay na ibinibenta sa mga mall ay pinapalitan kaagad ng mga bagong dating na produkto. Ang pasok ng pera ay mabilis at lubos na yumayaman ang lahat ng negosyante. Ngunit ano ang magagawa mo kung ipinanganak kang mahirap sa isang bansang ganid sa yaman at pagkonsumo?
Sa gilid ng kalye ay makikitang nag-iisang naglalakad ang isang batang babae. Ang kanyang damit ay hindi angkop sa kasalukuyang klima— taglamig at makikitang ang kanyang mga kalamnan ay naninigas sa lamig. Dumiretso ang batang babae sa isang bahay na mayroong isang napupunding ilaw at sira-sirang haligi. Doon ay makikita ang kanyang mga magulang, ang kanyang nanay at tatay.
Si Magi, labindalawang taong gulang na batang babae, ay kadalasang tahimik lamang at sumusunod sa mga utos ng magulang niya, galing siya sa pamilyang may trabaho ngunit hindi sapat ang suweldo upang buhayin sila. Ang kanyang mga magulang ay araw-araw na nagtatrabaho upang siya ay mapag-aral. Gigising ng ikaapat ng umaga ang kanyang mga magulang upang maghanda at sa ganap na ikalima ay aalis na sa kanilang tahanan. Habang si Magi ay pupunta naman sa kanyang eskwelahan.
Tuwing papasok sa eskwelahan si Magi, makikita niya ang mga kaklase niya na palaging may bagong mga gamit. Laging kinukutya si Magi dahil palagi na lang siyang wala sa uso. Kadalasan sa araw-araw ay magkakapareho ng damit ang kanyang mga kaklase. Sa araw na ito, ang lahat ng kababaihan ay nakasuot ng pulang sapatos, puting damit na umaabot sa tuhod ang palda at isang malaking dilaw na ribbon sa kanilang ulo, samantalang si Magi lamang ang naiiba.
Isang malabo na masa lamang ang nakita ni Magi nang siya ay pumasok sa silid-aralan. Ang daldal ng mga ka mag-aral niya ay naging mga titig at bulong. Nakaramdam si Magi ng kahihiyan. Ang ibang mga babae ay lumapit sa kanya at pinaglaruan ang kanyang damit, "Ano 'yang suot mo, Magi?" Sinabi nila habang ipinapakita ang kanilang mga bestida at bow. Walang sinabi ang kawawang babae. Hinila nila ang kanyang buhok habang pinagtatawanan siya, ang mga lalaki pagkatapos ay sumali sa pagtawa. Sa ilang segundo ay puno na ng tawanan ang silid-aralan.
Dito nalaman ni Magi ang salitang inggit. Ang inggit na naramdaman niya ang magbibigay-daan sa pagkonsumo sa kanya ng sistema.
Pagkauwi niya ay dali-dali siyang pumunta sa kanyang nanay at tatay upang sabihin na gusto niya ng pulang sapatos, puting damit, at dilaw na ribbon. “Ma, pwede bang bilhan mo ako nito?”, ang sabi niya. Sa una’y nagtataka ang kanyang mga magulang dahil hindi sila sanay na humihiliing si Magi ng kanyang gusto. Ngunit sa dulo’y pumayag din sila.
Kinabukasan, natutuwang pumasok si Magi sa eskwelahan nang nakapulang sapatos, puting damit, at dilaw na ribbon sa pag-aakalang ganito rin ang susuotin ng lahat. Ngunit, hanggang sa ngayon, siya pa rin ang naiiba. Ang kahapong uso ay natapon na ngayon.
“Ano iyang pinagsusuot mo Magi?”
“Hindi mo ba alam na kahapon pa iyan? Wala nang kwenta yan.”
“Ganyan ba kahirap ang pamilya mo, pati mga nasuot na binibili pa rin? ” ani ng kanyang mga kaklase sabay hablot ng kanyang ribbon.
Tumblr media
Sa sandaling iyon ay para bang nawalan ng pag-asa muli si Magi, na kahit kailan ay hindi siya tatanggapin ng kahit sino.
Dali-daling umuwi si Magi nang marinig ang tunog ng kampanang naghuhudyat ng pagtatapos ng klase. Hinarap niya ang kanyang mga magulang at saka sinabing gusto niya ng mga damit na uso para bukas. Isang galit na pananalita ang lumabas sa kanyang bibig. Nagulat ang kanyang mga magulang dahil hindi ito ang Magi na kilala nila. Dahil sa pag-aalala nila sa kanya ay um-oo na lamang sila at nangakong bibilhin ang gusto niya.
Araw-araw ay nababago ang mga nauuso, araw-araw din ay magpapabili si Magi ng kanyang gusto. Hindi lamang damit ang napapalitan sa araw-araw, kasama na rin ang mga porselas, bag, pagkain, at mga inumin na ginugusto niya sa kabila ng kanilang katayuan.
Simula noong sumabay sa uso si Magi ay tinatanggap na siya ng kanyang mga kaklase. Sinasamahan siya tuwing magtatanghalian na, pati na rin sa pagpunta sa mga banyo. Bago ang lahat ng ito kay Magi, kaya natutuwa siya nang husto, at sa wakas ay naging parte na siya ng isang bagay. Nahuhumaling siya rito.
Matapos ang unang klase nila Magi ay niyaya siya ng isa niyang kaibigan na kumain. “Magi, tara na at sabay tayong kumain!”, “Sige, halika na.” sagot naman ni Magi. Habang kumakain sila, napansin ng kaibigan ni Magi ang bago niyang suot na sapatos at sinabing, “Wow! Magi, ang ganda naman ng bago mong sapatos. Iyan yung ipinalabas sa T.V. kahapon diba?” sabi ng kabigan ni Magi. ”Oo! Bagong bili ito ng aking mga magulang,”, ”Ayy, ganon ba? Nabalitaan ko din na may bagong sapatos na ilalabas bukas kaya’t nagpabili na ako kay mommy.”, ”Ah iyon ba? Nabalitaan ko rin iyon at nagpabili na rin ako.” sagot ni Magi sa kaibigan niya.
Hanggang sa isang araw, isang bagong nauuso na naman ang lumabas. Isang inumin.  Sinasabi nilang sasaya ka kapag ininom mo ito. Alam ng magulang ni Magi na matutuwa ang kanilang anak kung bibilhin nila ito, kaya’t dali-dali silang pumunta sa pinakamalapit na tindahan. Pagdating nila ay marami nang tao ang nakapila at sabik na sabik matikman ang nasabing inumin. Lumipas ang tatlo’t kalahating oras ng paghihintay— sa wakas ay sila na rin ang nasa unahan.
“Gusto naming kunin yung in-order ng nasa harapan namin. Tatlong piraso.” Sabi ng nanay. “480 dolyar.” Malamig na sagot ng nagtitinda. Napatingin ang mag-asawa sa isa’t isa. Alam nilang hindi sapat ang dala nila, “ Isa na lang ho.” Tugon ng tatay. “160.” Sagot ng tindera. Napalagay ng kamay sa ulo ang tatay habang pinagmamasdan ang kanyang asawang kinakalikot at tinitignan ang bawat sulok ng kanilang pitaka. Kulang— hindi sapat ang dala nila kahit na isa na lamang ang bibilhin nila. “Bibili ba kayo?” Sigaw ng tindera. Nagpasensya ang mag-asawa at saka dali-daling umalis. Sa paglalakad ng mag-asawa ay pareho silang nag-aalala kung saan makahahanap ng nasabing inumin. Ayaw nilang nalulungkot at nagagalit ang kanilang nag-iisang anak, kaya’t desperado silang makahanap ng mapagkukunan nito.
Sa gilid ng kalye ay makikitang nag-iisang naglalakad ang isang batang babae. Ang kanyang damit ay hindi angkop sa kasalukuyang klima— taglamig at makikitang ang kanyang mga kalamnan ay naninigas sa lamig. Dumiretso ang batang babae sa isang bahay na walang ilaw at sira-sirang haligi. Doon ay makikita ang kanyang magulang, ang kanyang tatay.
Nakita nilang may dala-dala itong supot ang batang babae. Sa loob ng supot ay dalawang inumin— ang inumin na ito ay pareho sa inuming nais nilang bilhin. Kaya’t napagpasyahan nila na kunin at nakawin na lamang ang mga inumin. Plinano nilang pumasok sa bahay at palihim na kunin ang supot.
Tumblr media
Dahan-dahan binuksan ng tatay ang bintana kung saan ang supot na naglalaman ng mga inumin ay malapit. Walang ingay at buong ingat na inabot ng mag-asawa ang supot ng inumin. Subalit, sa kasamaang palad ay hindi nila inaasahang may biglang tumahol na aso at nagising ang magtatay. Nagmamadaling hinablot ng mag-asawa ang supot at tumakbo pauwi sa bahay.
Hating-gabi na noon, kaya’t tulog na si Magi. Pagkauwi ng mga magulang niya, binuksan nila ang pinto sa kanilang tahanan ng dahan-dahan upang hindi magising ang kanilang anak. Sa dala nilang supot ay makikita ang dalawang lata. Para ito sa kanilang anak pero para bang may nag-uudyok sa kanilang inumin ito. Dali-dali, ang mag-asawa ay pumunta sa kusina para buksan ang mga lata. Sa isang lagok, ang mag-asawa ay sabay na nakadama ng pagdilim ng paligid.
Kinabukasan ay bumangon si Magi dahil sa ingay na nanggagaling sa labas. Nanggaling ang mga ingay na iyon sa mga sirena ng ambulansya. Tumingin si Magi sa labas, at ang nakita niya ay ibang mundo kumpara sa dati niyang nakagisnan. Maingay ang mga sirena, madumi ang paligid, nagtatambakan ang lahat ng mga gamit ngunit ni isa ay wala siyang makitang tao.
Lumabas siya para tingnan pa ang nangyayari. Naghahanap siya ng pwedeng tanungin, ngunit siya lang ang tao na nasa labas. Nagikot-ikot pa siya at nakita niya ang mga gamit niya dati na nakakalat sa kalsada, sinundan niya iyon hanggang sa napadpad siya sa isang lugar, at doon nakita niya ang isang malaking butas. Isang malaking butas na para bang daanan ito papasok sa loob ng kawalan. Nakita niya ang isang telebisyon sa gilid, gumagana pa ito ngunit pa putol-putol ang sinasabi, kaya hinampas niya ito para gumana. Sa ikatlong hampas ay umayos ang signal ng telebisyon. Nakita niya ang nakatigil na screen ng balita, kung saan, sinasabi na katapusan na ng mundo, ngunit naputol ito noong sinasabi na ang dahilan. Nawalan na ng pag-asa si Magi.
Bigla na lamang nagbago ang nakalagay sa screen ng telebisyon. Lumabas ang komersyal ng bagong inumin na sinasabing nagbibigay ng kaligayahan sa kung sino man ang iinom nito. Sa taas ng telebisyon ay mapapansin ang kaparehong inumin. Kinuha ito ni Magi at pinagmasdan nang mabuti. “Katapusan na lang din naman ng mundo, hindi naman makakasama kung iinumin ko ito.”
At nagdilim ang paningin ni Magi.
1 note · View note
best-underrated-anime · 11 months
Text
Final List of Submissions
Submissions are closed, and below is the final list. Their names may appear differently from those in the tentative list. They are first listed by their English title, and enclosed in parentheses is their romanized source title as listed on MyAnimeList.
86 (Eighty-Six)
91 Days
A Place Further than the Universe (Sora yori mo Tooi Basho)
ACCA: 13th Territory Inspection Department (ACCA: 13-ku Kansatsu-ka)
After the Rain (Koi wa Ameagari no You ni)
Akiba Maid War (Akiba Meido Sensou)
Akudama Drive
Are You Ok (You Yao)
Asobi Asobase - workshop of fun -
Beryl and Sapphire (Xiaolü He Xiaolan)
Birdie Wing: Golf Girls’ Story
BNA: Brand New Animal
Bunny Drop (Usagi Drop)
By the Grace of the Gods (Kami-tachi ni Hirowareta Otoko)
Charlotte
Do It Yourself!!
Flip Flappers
Flowering Heart
From the New World (Shinsekai Yori)
Gargantia on the Verdurous Planet (Suisei no Galgantia)
Gatchaman Crowds
Girls’ Last Tour (Shoujo Shuumatsu Ryokou)
God Troubles Me (Hanhua Riji)
Gurazeni
Hakumei and Mikochi
Hanasaku Iroha: Blossoms for Tomorrow
Happy Sugar Life
Hinamatsuri
Hitori Bocchi’s ○○ Lifestyle (HitoriBocchi no MaruMaru Seikatsu)
Inuyashiki: Last Hero
Iroduku: The World in Colors
Is it Wrong to Try to Pick Up Girls in a Dungeon? (Dungeon ni Deai wo Motomeru no wa Machigatteiru Darou ka)
Joshiraku
Kageki Shoujo!!
Karneval
Katana Maidens: Toji no Miko
Keep Your Hands Off Eizouken! (Eizouken ni wa Te wo Dasu na!)
Kemurikusa
Kiznaiver
Laughing Under the Clouds (Donten ni Warau)
Legend of Luo Xiaohei (series) (Luo Xiaohei Zhan Ji)
Link Click (Shiguang Dailiren)
Magi: The Labyrinth of Magic
Mahou Shoujo Lyrical Nanoha ViVid
March Comes in Like a Lion (Sangatsu no Lion)
Mawaru Penguindrum
Megalo Box
Mignon
Moriarty the Patriot (Yuukoku no Moriarty)
My Next Life as a Villainess: All Routes Lead to Doom! (Otome Game no Hametsu Flag shika Nai Akuyaku Reijou ni Tensei shiteshimatta…)
No Doubt in Us (Liang Bu Yi)
No. 6
Non Non Biyori
Orient
Ping Pong the Animation
Plastic Memories
Please tell me! Galko-chan (Oshiete! Galko-chan)
Pretty Rhythm: Rainbow Live
Radiant
Requiem of the Rose King (Baraou no Souretsu)
RIN-NE (Kyoukai no Rinne)
Rokuhou-dou Yotsuiro Biyori
Run with the Wind (Kaze ga Tsuyoku Fuiteiru)
School Babysitters (Gakuen Babysitters)
School-Live! (Gakkougurashi!)
Servamp
Shadows House
Shiki
Silver Spoon (Gin no Saji)
Sleepy Princess in the Demon Castle (Maoujou de Oyasumi)
Snow White with the Red Hair (Akagami no Shirayuki-hime)
Sonny Boy
Space Brothers (Uchuu Kyoudai)
Stars Align (Hoshiai no Sora)
Symphogear (Senki Zesshou Symphogear)
Talentless Nana (Munou na Nana)
Tamayura: Hitotose
Terror in Resonance (Zankyou no Terror)
The Executioner and Her Way of Life (Shokei Shoujo no Virgin Road)
The Heike Story (Heike Monogatari)
The Morose Mononokean (Fukigen na Mononokean)
The Royal Tutor (Oushitsu Kyoushi Heine)
There’s a Pit in my Senior Martial Brother’s Brain (Wo Jia Dashixiong Naozi You Keng)
To Your Eternity (Fumetsu No Anata E)
Tonari no Seki-kun: The Master of Killing Time
Trese
Tsuritama
Urusei Yatsura (2022)
Vampire in the Garden
Vivy: Fluorite Eye’s Song
Wasteful Days of High School Girls (Joshikousei no Mudazukai)
Welcome to Demon School! Iruma-kun (Marimashita! Iruma-kun)
White Cat Legend 2020 (Dali si Rizhi)
Yurei Deco
Yuuki Yuuna is a Hero (Yuuki Yuuna wa Yuusha de Aru)
Zombieland Saga
11 notes · View notes
globalworship · 5 years
Text
Surreal Christmas Cards by Dali ... for Hallmark!
Salvador Dali "Nativity" 1959
Tumblr media
+++
"Nativity" by Salvador Dali (1904-1989) was one work in a series of Christmas cards commissioned by Hallmark. When Dali's cards hit the shelves, many were appalled by his dark, surrealist approach to the accustomed scene of joy typically depicted. As an increasingly devout Catholic in his later years, Dali often incorporated religious ideas into his work. He has said of his own art, "I am painting pictures which make me die for joy, I am creating with an absolute naturalness, without the slightest aesthetic concern, I am making things that inspire me with a profound emotion and I am trying to paint them honestly."
Art and commentary from https://www.facebook.com/civa.org/
+++
Dali actually created several Christmas cards for Hallmark - a series of 10 were commissioned, but only 2 were deemed suitable and printed. One that was printed is this Nativity:
Tumblr media
+++
The other card printed was this Madonna & Child (with butterfly):
Tumblr media
+++
Some of Dali’s other designs:
A Christmas tree made of butterflies on a barren plain:
Tumblr media
+++
Magi with dramatic camels:
Tumblr media
+++
An angel playing a lute while his head becomes birds in flight, as mountains mmic angel wings:
Tumblr media
+++
A giant Santa with a literal “chest of drawers” (1948), bearing gifts for children such as his famous melting clock.:
Tumblr media
+++
Another Christmas tree of butterlfies, with an angel heralding the Birth with a trumpet and a figure like Father Christmas on pilgrimage through the snow.
Tumblr media
+++
An all-around fantastic image complete with heavenly angels and earthly celebrants, from 1974:
Tumblr media
+++
Christmas card etching for UNICEF (1981)
Tumblr media
+++
A Christmas angel (with horse), reportedly for another UNICEF card:
Tumblr media
+++
An angel holding a Christmas tree:
Tumblr media
+++
More Magi on camels bearing gifts:
Tumblr media
+++
‘Sugar figures’, a gouache, watercolour, ink and collage on paper laid down on cardboard, commissioned for for a Christmas greetings card in 1970 featuring a Christmas tree of angels and butterflies.
Tumblr media
+++
Cuadricula(Grid,1964)
Tumblr media
+++
Dali’s Christmas card collection is widely documented on the web. He created a total of nearly 20 over several decades, not only the set of 10 for Hallmark. Here are some sources for more of his Christmas cards and related information.:
https://www.hallmarkartcollection.com/creatively-thinking/stories/dali-at-hallmark/
http://www.openculture.com/2014/12/salvador-dalis-avant-garde-christmas-cards.html
https://www.washingtonpost.com/news/wonk/wp/2014/12/23/these-salvador-dali-christmas-cards-outraged-hallmark-shoppers-in-1960/
https://www.artsy.net/article/artsy-editorial-hallmark-once-gave-works-rockwell-dali-masses
https://dali.com/jolly-dali-found-special-inspiration-holiday-magic/
https://rz100arte.com/arte-navidad-salvador-dali-10-controvertidas-postales-navidenas-creadas-hallmark/
https://news.justcollecting.com/salvador-dali-christmas-cards-artcurial-auction-paris/
Dali occasionally made other Christmas cards other than the set he designed for Hallmark. Learn about some of these here: https://rebeccambender.wordpress.com/2013/12/23/dali-christmas-cards/\
+++
The man himself.    :-)
Tumblr media
10 notes · View notes
jamast-lovelli · 6 years
Photo
Tumblr media
🌘 Anche senza il cilindro un mago è un mago. Aprirò la magia d'oro del becco e quando le magie non si potranno più contare, sgranocchiando zucchero di canna, basterà che io batta le mani. Appariranno centinaia di dalie, margherite e girasoli per ingannare l'ora del tè per dar da bere ai tuoi occhi. . Disegno e testo J. A. Lovelli . #primavera #vivo_italia #nikon #italianfood #sunset #focused #flowers #yallersitalia #artistic #artistic_empire #artecontemporanea #artist #art_spotlight #art #blogger #vlogger #poetry #poesia (presso Emilia-Romagna) https://www.instagram.com/p/BvBJo64Fz1E/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=wtwslskn04g1
6 notes · View notes
humbook · 6 years
Text
5 názorů na Tři temné koruny
Tumblr media
Na ostrově Fennbrinu se v každé generaci rodí trojčata – tři královny, rovnocenné dědičky trůnu. Mirabella ovládá živly. Lusknutím prstů dokáže přivolat dusivé plameny nebo prudkou bouři. Katharina může pozřít nejprudší jedy, aniž by ji zabolelo břicho. Arsinoe umí vykouzlit nejrudější růži a zkrotit i ty nejkrvežíznivější šelmy. Každá z nich je jedinečná, ale jen ta nejlepší může získat korunu. V den jejich šestnáctin proto začíná souboj. Nebude mít vítěze ani poražené. Hrát se totiž bude na život a na smrt…
Fantasy novinku Tři temné koruny jsme dali dopředu přečíst vybraným Humbook blogerům (kdo jsou Humbook blogeři?) Co na knížku říkají?
1. Anna_z_papiru
Tak tomuhle říkám Women Power! Tolik silných ženských postav v jedné knize jsem už dlouho nepotkala, za to dávám palec nahoru! Autorka se s tím nemaže a rovnou nás hází do rozjetého vlaku, takže utahaného úvodu se bát nemusíte. Jasně, zkraje je to trochu chaos, ale jakmile se rozkoukáte a pochopíte kdo je kdo, čeká vás originální příběh o třech královnách a nelítostném ostrově plném různých druhů magie. Nejedná se o žádné princeznovské pohádky, tyhle královny jsou všechny drsňačky! Najde se tu i jedno klišéčko, ale budiž odpuštěno za jeden z nejlepších konců, které jsem za poslední dobu četla. To sem totiž vážně nečekala! Já se od čtení nemohla odtrhnout a už vyhlížím další díl, protože mě hryže zvědavost jak to všechno skončí.
2. C-ind-ere-lla
Jsou tři, každá z nich úplně jiná, ale všechny spojuje jeden cíl – usednout na trůn. Mirabella, Arsinoe a Katharina se už brzy utkají ve smrtícím souboji, z něhož může vzejít pouze jedna vítězka. Příběh je vyprávěn střídavě z pohledu všech tří dívek (a několika dalších postav k tomu), takže máte příležitost je všechny dobře poznat. A s tím přichází zásadní dilema. Které z nich vlastně fandit? Všechny jsou totiž něčím zajímavé a vy prostě nechcete, aby na konci zůstala jediná vítězka triumfálně stojící na kostech svých dvou sester. Rozjezd je trochu pomalejší, má za cíl vás hlavně seznámit s postavami, ovšem poslední zhruba čtvrtina knihy je docela jízda. Příběh má zajímavý, i když trochu morbidní nápad, nechybí v něm přátelství ani špetka romantiky, jen těch intrik mohlo být o trochu víc. Snad se jich dočkáme v pokračování, kde už se souboj o trůn rozhoří naplno. P.S. U mě zatím vede Arsinoe. A komu budete fandit vy?
3. Eliss_books
Tři temné koruny přináší velmi originální příběh s naprosto novým světem, který má vlastní pravidla a kde moc drží v rukou ženy. V příběhu máme ne jednu, ale hned tři hlavní hrdinky – tři sestry, tři královny. Každá je jiná, každá má své specifické schopnosti a vzhledem k tomu, že spolu soupeří o korunu, čtenář si může vybrat svojí favoritku a fandit jí. Když jsem začala knihu číst, trvalo mi delší dobu, než jsem se začetla. Autorka přišla s novým světem, který mě bavilo poznávat, ale zároveň jsem se musela soustředit, abych porozuměla tomu, jak vše funguje. V příběhu se také vyskytuje spoustu vedlejších postav, kterých je opravdu hodně a mně se mezi sebou navzájem pletly. I přesto jsem však byla tím novým světem unešená a chtěla jsem poznat všechno, co autorka stvořila. Navíc mě ohromila tím, že ve světě, kde se příběh odehrával, měly hlavní roli ženy, které nebyly žádné uplakané a křehké květinky, ale opravdu silné bojovnice, které si šly za svým. Začátek knihy byl malinko utahaný. Kapitoly byly až příliš dlouhé a moc akce se tam nedělo, ale autorka v průběhu knihy kapitoly zkracovala a to dodalo knize spád a ke konci je to už opravdová jízda plná zvratů a nečekaných momentů. Konec napsala autorka tak otevřený, že další díl budete rozhodně nutně potřebovat, tak jako já. Takže za mě tuto knihu rozhodně doporučuji!
4. Martinakraus
Máte sourozence? A už jste se někdy chtěli navzájem zabít? Tak v téhle knížce to autorka vzala doslova. V mlze postavený ostrov, jehož osud a osud tří královen, z níž jedné má na hlavě spočinout koruna, vás dostanou do nevraživé nálady celého příběhu. A to všechno by bylo totálně boží, surové a jednoduše dokonalé tak moc, že si nejspíš autorka řekla, že to potřebuje nějaký háček. Proto se rozhodla pro ten nejvíce zbytečný a prvoplánový romantický trojúhelník, který by vás dovedl po pár desítkách stránek napadnout. A s každou další podobnou scénou se vám knížka čte hůř a hůř. Ale vytrvejte! Protože na ty statečné z vás, kteří se nenechají odradit stupidní romantikou, čeká s blížícím se koncem skvělý spád děje a dokonalý zvrat na jeho úplném konci! A teď už zbývá jen otázka – KDE JE DALŠÍ DÍL?!
5. Tyrkysoveknihy
Jakmile jsem Tři temné koruny začala číst, nemohla jsem přestat. Autorčin styl psaní mi sedl a moc se mi líbil ten nápad a svět. Nejvíce mě zaujali traviči, kteří mi přišli správně temní! Fascinovalo mě, jak pracují s jedy a že se neustále cpou vším otráveným, zatímco jídlem bez jedů v podstatě pohrdají. Já bych to sice nechtěla, ale mít za mazlíka jedovatého hada nebo štíra je prostě badass! Na každé z královen je něco zajímavého a snadno se stane, že nevíte které vlastně fandit a přejete si, aby nebyly v téhle situaci. I když se v knize moc neděje, protože k Beltainu se dostanete až po 300 stránkách a do té doby je příběh hlavně o seznamování s postavami a politice než o akci, udržela si mojí pozornost díky mé zvědavosti, kterou probudila. Co mě na knize štvalo, bylo zbytečné milostné drama a trojúhelník. Ale k tomu mám svojí teorii! :-D No a ten konec! Velmi překvapivé! A těším se na další díl, kde se to doufám pořádně rozjede.
3 notes · View notes
turisiancom · 2 years
Text
TURISIAN.com – Buat Sobat Turisian yang senang wisata budaya dan menjelajahi desa-desa adat di Indonesia, mesti cobain berkunjung ke Kampung Adat Wawarongu. Salah satu kampung tertua di Sumba Tengah. Lokasinya berada di Desa Wendewa Barat, Kecamatan Mamboro, Kabupaten Sumba Tengah, Nusa Tenggara Timur (NTT). Berjarak sekitar 33 km dari Waibakul, ibu kota Sumba Tengah. Atau 5 km dari Mananga, pusat Kecamatan Mamboro. Selain termasuk kampung tertua, Kampung Adat Wawarongu mempunyai aura magis yang cukup kuat. Karena di kampung inilah upacara sakral Tauna Usu Manua berlangsung. Namun karena kental dengan nuansa tradisional dan pola perkampungan linier, membuatnya memiliki potensi sebagai daya tarik wisata. Kampung Adat Wawarongu memiliki ikon berupa rumah adat yang unik dan berjumlah sebanyak 18 buah. Daya tariknya, rumah adat di kampung ini masih memegang tatanan arsitektur tradisional. Di antara deretan rumah ada tersebut, ada rumah adat utama yang disebut Uma Kalada. Baca juga: Mengenal Maen Jaran, Tradisi Pacuan Kuda Masyarakat Sumbawa Uma Kalada merupakan pusat tradisi sekaligus tempat penyimpanan benda pusak, seperti gong, emas, dan sebagainya. Rumah adat ini terdiri atas tiga bagian balai-balai untuk aktivitas manusia yang disebut koru. Loteng di bagian lantai atas berguna untuk menyimpan persediaan makanan yang bernama Uma Dali dan ada ruang keramat dengan sebutan Korussari. Rumah adat terdiri dari 32 tiang kayu, yaitu kayu mayela, di mana posisi dan ukuran kayu ini tidak boleh berubah. Uma Marapu di Kampung Adat Wawarongu Tak hanya itu, di kampung adat NTT ini juga terdapat rumah Uma Marapu. Komunitas adat di sini menganggap rumah adat tersebut sakral. Sebab rumah ini merupakan pusat berlangsungnya ritual Marapu, sekaligus sebagai tempat penyimpanan benda-benda pusaka. Baca juga: Pulau Moyo Sumbawa, Destinasi “Great Escape” Selebritas Dunia Seperti Lady Diana Ada tiga Uma Marapu di Kampung Adat Wawarongu, Uma pertama terletak di tengah kampung dengan menggunakan 4 tiang. Sementara Uma kedua dan ketiga berada di ujung kampung. Masing-masing menggunakan 2 tiang dan 1 tiang.*     Sumber & Foto: kebudayaan.kemdikbud
0 notes