#Hypomanie

[anfang-zwanzig]

Da steht man dann also am Bahnhof.

Es regnet. Mein Kaffee hat 1.90 Euro gekostet, ich konnte mir nur einen Kaffee leisten und Milch selber rein schütten. Für Cappuccino hab ich kein Geld. Das ist die Realität in einer manischen Phase. Habe die letzten drei Wochen, pro Woche um die 200 Euro ausgegeben? Für was? Ich weiß es selber nicht so genau.

Immerhin ist mein Tabak noch voll.

[therapeuticmonologues]

Your Next Five Moves: Master the Art of Business Strategy, by Patrick Bet-David

[aurevoirmonty]

"Nous héritons de la destruction et de ses conséquences. Dans la vie moderne, le monde appartient aux stupides, aux insensibles et aux déséquilibrés. Le droit de vivre et de réussir est aujourd'hui atteint dans les mêmes conditions requises pour être admis dans un hôpital psychiatrique : amoralité, hypomanie et incapacité à penser."

Fernando Pessoa

[fabiansteinhauer]

Polarforschung

Einer der gegenwärtig führenden Polarforscher, Thomas Melle, hat ein knappes Buch über die Beastie Boys geschrieben: just by coincidence.

Jacob Biazza nennt das ein Buch über die angebliche Jugend von Melle. Das merke ich mir, Biazza. Das merke ich mir nicht nur deswegen, weil ich Thomas Melle für den gegenwärtig führenden Polarfoscher halte und mir darum die Namen aller derjenigen merke, die an ihm Zweifel streuen, an seinem Leuchten und Dämmern, insoweit auch an seinem Scheinen kratzen. Ich merke mir das auch deswegen, weil es so toll formuliert ist und ich auch dazu tendiere, mich mitgemeint zu meinen. Ich habe soviel Zettel in meinem Zettelkasten, die von meiner angeblichen Jugend handeln, weiß gar nicht, in welchen Jahren ich dafür wieviele Jahre aufgewendet haben muss. Das Gedächtnis ist aber auch so stolz und kurz, dass man lange an seiner Jugend feilen muss, um sie gehabt zu haben.

Polar heißen wir Regungen, die rotieren oder routiniert sein können und in denen Kehren, Kippen und Wenden vorkommen. In dem Buch geht es präzise um jene Drehung, die man Überdrehung nennt. Andere sprechen von Hypomanie, Rolf Hengesbach nennt das eine 'Aufgeschwingtheit' und bedankt sich manchmal, wenn man das mit ihm teilt.

[lol-draws]

Artfight days 7-13! Day 10 missing due to being a bit gory

Characters:

Colonel - Basisicily on insta

Dana - hypomaniic on artfight

Lemonade!cats - made_in_glory on Twitter

Immy - lonniepopsss on insta

Lemonade cats again

Rhiannon - @nekochanthekitty

[3rddaylost]

20.8. 2010 16:20

Wiederholt habe ich jetzt schon meine in der Psychiatrie gewonnene und seitdem relativ unverändert mit mir herumgeschleppte Ansicht geäußert, wir existierten nicht, nichts existiere; ohne Begründung.

Kathrin schickt mir deswegen Aleks‘ Artikel über die Zeit für das Lexikon des Unwissens II, und Aleks, der Astronom, fragt an, wie ich die Konsistenzfrage löste, wer oder was denn meine Ansicht vertrete, nicht zu existieren.

Ich bin nicht sehr beschlagen in der abendländischen Philosophie, fürchte aber, daß diese Konsistenzfrage Descartes‘ bekanntestes, falsches Theorem zur Voraussetzung hat.

Es kommt mir außerdem vor, als sei das Paradoxon nicht schwerer auszuhalten als die von der Physik ohnehin andauernd beobachteten Ungeheuerlichkeiten in der Aufführung kleinster Teilchen. Da kommt ja auch kein Philosoph und verlangt Anschaulichkeit und Konsistenz im Einstein-Podolski-Rosen-Wunderland.

Meine derzeitige Ansicht ist (und ich kann sie logisch nicht begründen, ich befinde mich für mich selbst überraschend jetzt auch außerhalb der Klapse auf einer religiösen „Ich fühle aber so“-Argumentationslinie), daß der winzige Bruchteil der Sekunde, in dem ich zwischen Vergangenheit und Zukunft zu Bewußtsein komme, im Vergleich zur Unendlichkeit dieses Universums auf ein Nichts zusammenschrumpft, auf mathematisch Null. Ein Wimpernschlag, und der Wimpernschlag ist vergangen. Ein Wimpernschlag, und 12,5 Millarden Jahre sind vergangen. Was sich ändert, existiert nicht. In meinen Momenten der Hypomanie sehe ich noch immer im Zeitraffer die Sonne sich aufblähen und unser Weltall plastisch auseinanderfliegen. Ich bitte trotzdem, mich nicht wieder einzuweisen.

Am Ende, wenn die Welt vergeht Und kein Gedicht weiß, wer wir waren, Wenn kein Atom mehr von uns steht Seit zwölf Milliarden Jahren,

Wenn schweigend still das All zerstiebt Und mit ihm auch die letzten Fragen, Wird es die Welt, die’s nicht mehr gibt, Niemals gegeben haben.

wolfgang Herrndorf, https://www.wolfgang-herrndorf.de/2010/08/sieben/

[kampenmottanken]

Meddelande till 1177

Jag har skrivit ett meddelande via 1177 till min psykiatriker som jag hoppas att jag kommer få svar på imorgon. Meddelandet är följande:

“Skriv in din fråga, svar kommer inom 3 arbetsdagar.

Hej.  Jag började en nedtrappning av SSRI preparat för 7 veckor sedan och har nu kommit till den lägsta dosen innan utsättning. 

Sedan igår så har jag börjat må otroligt dåligt. Har förutom typiska abstinenssymptom börjat få väldigt många fler, besvärliga symptom tex. ångest och hypomani. Anledningen till att jag började med SSRI preparat från början var inte pga. ADHD-relaterade besvär, utan pga. min panikångest i kombination med tydlig depression. 

Min egen bedömning är att jag behöver SSRI för att fungera och må bra.

Jag har nu stannat på 25 milligram Sertralin, vilket jag själv trappade upp till från 12.5mg (vilket var dosen jag tog när jag började få dessa symptom), och behöver nu veta hur snabbt jag kan trappa upp dosen till en lämplig nivå.

Jag läste att för personer med Panikångest så var insättningsdosen 50mg, men var inte säker ifall jag kunde börja ta det igen eller om jag behöver trappa upp.

Jag kommer att försöka ringa vid en akuttid på Måndag, men är glad om jag kan få svar så snart som möjligt på min fråga ifall jag inte lyckas komma fram.

Är din information/fråga riktad till någon specifik personal ? 

Psykiatriker eller någon som kan.”

[gmos]

good news from upstairs: ive reached the level of caffeine to go from hypomani migraine agony to manic dissociative walk-out-into-the-rain-forever mode

[apocalypsesherpa]

hypomanie - calm down. you weren't set on fire (2012)

instrumental post black metal/blackgaze that plays more like post rock than anything else. mixing is a bit strange at places but i dont mind. i used to be really into the final song on the album and im glad that hasnt changed. its also on spotify but sadly not in my country

Hypomanie - Calm Down, You Weren’t Set On Fire (2012) - YouTube

[dagboekliesa3d]

12/03/2019

- Vandaag had ik een afspraak bij de psychologe. Ik zat minder in de intense emoties dan gisteren, dus ik voelde me stabiel genoeg maar wel nog met de nood om er over te praten - vooral over de kwestie E. dan. - 
Ik heb redelijk wat opgestoken en voelde vooral bevestiging:
 - ze maande ook aan om niet continu bezig te zijn met E., en het tijd te geven om een vriendschap te laten evolueren. Best dus om niet vast te klampen en af te wachten of zij ook interesse toont in een eventuele vriendschap.
 - ze begreep wel, omdat ik me zo doelloos voelde, dat het moeilijker is om afleiding te hebben. (Ik heb ‘r ook verteld van de alles-of-niets mentaliteit) Ze begreep ook de emoties die er bij kwamen kijken, dat is volgens haar normaal gezien mijn situatie en verleden.
 - ze merkte op dat ik vooral nood heb en zelfs snak naar verbinding, en daar kan ik me nu wel heel erg in vinden. Ik probeer alsmaar banden op te bouwen, maar niemand gaat er op in en dan voel ik me verloren en eenzaam. Ze stelde voor een wekelijkse cursus te volgen in bv het SLAC maar ze merkte dat ik daar nog niet klaar voor was. Ze geloofde wel dat het me heel veel deugd kan doen, dus het is wel het overwegen waard (kan toch pas vanaf augustus)
 - met E. voel ik nu die verbinding en ze vergeleek het met een snoepje waar ik zo lang naar zocht en nu weer opzij moet leggen, terwijl ik er net meer van wil, maar geduld moet uitoefenen.
 - ze deed me ook inzien dat ik mijn jeugdtrauma’s waarschijnlijk meeneem in mijn graf en het niet een kwestie is van 1 iemand die mij vervult (waar ik altijd op ingesteld was, gewoon 1 iemand die kon geven wat mama niet gaf) maar dat ik eerder op zoek moet naar meerdere mensen die het gemis en leegte verzachten. Terug oude vriendschappen opzoeken waar ik geen energie uit haal of me verbonden mee voel (bv met M.) hebben dan geen zin. 
Ze sprak ook van een sociaal trauma door in middelbaar om te gaan met mensen waarmee ik eigenlijk geen interesses deel of binding mee voel (maar ik voelde dat het dat was of niks). (…)
 - ze sprak ook van hypomanie(?), dat ik daar een mogelijke vorm van heb (alleszins milder van manische depressie). Het kan ook cyclothymia zijn (term net ontdekt) > stemmingswisselingen van milde depressie naar hypomania en terug) 
- zij zou ook wel veel twijfelen over intenties van anderen en gevoelig zijn voor hoe anderen over haar denken, dit zou iets zijn eigen aan hooggevoeligen. Met dit te horen voelde ik me een pak minder alleen.
 - Nu ik een soort van diagnose gekregen heb, voel ik mij weer helemaal opgewekt dat ik nu iets heb om research over te doen en wil ik weer vanalles tegelijk doen > typisch manisch depressief!
 Ik twijfel wel nog of het dat wel is, ik dacht dat iedereen die intense emoties beleeft en hoogsensitief is, zo’n stemmingswisselingen hebben omdat ze bv overprikkeld zijn, depressief worden maar dan door iets positief net heel gelukkig worden. Misschien is het bij mij vooral door die “alles-of-niets”-ingesteldheid? Ik heb daarover ook nog niet veel ontdekt waar dat mee te maken kan hebben (bipolair is wel veel zwart-wit denken). Maar waar liggen grenzen emotioneel/HSP zijn en bipolair?
 - Ik weet niet of het nu self-fulfilling prophecy is dat ik me ineens veel beter voel. Ik besef dat het even snel weer bergaf kan gaan.. 
Maar nu zijn wel veel dingen plots duidelijk: het alles-of-niets denken over bezigheden, projecten, relaties, etc., de kritiek dat ik me zo snel liet meeslepen in emoties en dat ik dit moest leren beheersen naar de buitenwereld toe volgens Myra, het feit dat ik elke dag een ander gemoed heb en dat als drempel om voor een baas te werken, snel beïnvloedbaar, als iets me niet geeft wat ik nodig heb, ban ik het uit mijn leven, in winkels elk object bekijken ipv snel over te gaan (dacht dat dit perfectionisme was maar kan ook hypomanie zijn), zot en depri op één dag.. Al weet ik dat ik mijn stemmingen niet in vakjes mag gaan steken. Dat op zich is weer obsessief gedrag. 
- Ik voel me ook vaak OF waardeloos OF narcistisch (“ik verdien veel meer erkenning en compassie. Geef mij die NU!”) - ene dag is iemand God, andere dag niks interesse, heel onafhankelijk (“independent Beaters”) of heel aanhankelijk en veeleisend. Snel afgeleid door externe zaken (tijdens studies!) 
- Cyclothymia: gaat gepaard met hoge verlatingsangst!
 Al sinds kind! > hoge emotionele gevoeligheid en reactie van emoties, sneller veranderingen in energie of gemoed, angstig en tegelijk impulsief > reageren vanuit triggers, snel afwisselen van manie en depressie, depressie gevolgd door hypomanie (zie ‘Circle of Beaters’)
 - “We neglect those around us because we are so entrapped in our minds: thinking about realities which are not yet real, planning for situations which do not yet exist”: bv nadenken of ik een koffiezetmachine zou kopen zodat E. hier koffie kan drinken terwijl er nog geen sprake is van een 2e afspraak
 - Ik heb eigenlijk 2 modussen: OF ik wil 100 dingen tegelijk doen en weet niet waar beginnen dus ik blokkeer helemaal door overweldiging, en doe niks (weinig impulsiviteit) OF ik wil niks doen en denk continu “alles is doelloos” > ik doe ook niks 
- Ik moet mezelf nu weerhouden van te handelen naar die bipolariteit: enerzijds ben ik blij dit te weten, anderzijds heeft het ook een negatief effect.
 - Het voelt alsof in elk aspect van mijn leven ik plots een manie krijg: in een week volop totebags maken, dan niks meer; 3 dagen koken, dan een week eten bestellen; 2 weken comics maken en posten, dan niks meer. Ik weet niet of het puur een perspectief is dat komt en gaat: plots geïnspireerd om dingen te doen, en dan is het wachten tot de volgende boost. Of is het dat ik in de flow zit en er niet meer uit wil? Van productieve periode naar productieve periode.. 
- Eens ik zo’n term als cyclothymia leer kennen, zie ik het wel in heel veel terug, het is moeilijk om duidelijk de grenzen te kennen: wat is normaal gedrag, wat is een stoornis? 
- De psychologe maande aan om niet meer constant te checken wanneer E. online was.. maar na iets te posten kon ik het me toch niet laten, dus sinds 16u30 regelmatig gekeken. Intussen is ze online geweest en ze heeft niks gereageerd, waarop ik weer ontgoocheld was. Ik besef dat het niet gezond was dus ik heb onze conversatie gearchiveerd opdat de stap groter wordt om te gaan kijken, en ik moet actief afstand nemen, minder op Facebook zitten, misschien beter niks meer posten (anderzijds durf ik nu wel opener te zijn, maar misschien om de verkeerde redenen?)
 Want als ik dingen blijf posten en ze toont nooit interesse heb ik al geen zin meer om nog ’ns af te spreken. (Ze zei ook niks van dat ze het leuk vond vorige keer.. En volgens Valerie ken ik ze nog niet goed genoeg om te weten of ze die “altijd welkom!” wel meent, gezien sommigen dit zeggen uit vriendelijkheid) 
Ik weet dat ik nooit impulsief actie ga ondernemen maar tegen mijn nieuwsgierigheid ingaan is toch moeilijk. 
- Met te zoeken naar de term die Valerie bedoelde, stootte ik ook op “hyperthymesia”: een conditie dat maakt dat iemand zich abnormaal veel levenservaringen kan herinneren in levendige details > ik herkende me daar ook wel wat in, maar ik kan moeilijk vergelijken met anderen (sommigen zijn soms toch verbaasd dat ik zo’n goed fotografisch geheugen heb..) Ik kan niet eender welke dag voor de geest halen, maar wel waar ik intense emoties beleefde bv toen ik eerste keer pasta maakte voor Flor voelde dat toen als iets dat me altijd zou bijblijven en ik herinner het me nu 5 jaar later ook nog goed (maar niet élk detail - wel dat ik dat toen dacht). Ik heb ook vaak beelden die plots opkomen bij bepaalde acties (bv momenten met vriendinnen van SMO als ik make-up opdoe)
 - E. gaf een hartje op mijn post van vandaag! Hihi! Ik weet dat het onnozel is, maar nu heb ik toch de bevestiging waar ik zo op hoopte. En nu wil ik natuurlijk meer daarvan. - Rachel Bloom had ook een excentrieke familie, anders dan de rest, met schaamte om het anders-zijn.
 - Ik lijk soms ook manisch te zijn maar dat tegelijk ik erg vermoeid ben en veel spierpijn heb, dat de energie er niet is om werkelijk iets te doen. 
- Vroeger waren mijn emotionele reacties en moodswings nog veel erger dan nu, ook volgens Flor. Dus wie weet wordt het alsmaar milder?


[albumarchives]

Hypomanie | Calm Down, You Weren’t Set on Fire (2012)

[reborn77184]

Quand ton hypomanie vient de finir et que tu vois la dépression qui arrive à l'horizon.

When your hypomania is over and you see the depression that comes in the horizon.

[human-antithesis]

Hypomanie - Calm Down, You Weren’t Set On Fire (April 2012) Country: Netherlands Genres: Black Metal, Shoegaze

Everything composed by Selwin H.

Tracklist:

19 Stars And The Sweet Smell of Cinnamon - 08:01

Alissa Loves Perfume - 05:30

If Only The Seas Were Merciful - 08:29

Lullabye For Ian - 09:53

Pale Blue - 08:19

You Never Listened To The Birds - 03:48

[fabiansteinhauer]

Kehren

Der Mnemosyneatlas von Aby Warburg ist wie eine Welt angelegt, die man im Rücken hat: sie rückt auch dann noch vor, zurück und einem zu Leibe, wenn man sie nicht im Griff hat. Der Atlas ist in Kehren angelegt, gleich einer Passtraße. Die beiden Staatstafeln 78 und 79 bilden nicht nur eine Summe zu Warburgs rechtswissenschaftlichen Arbeiten. Sie bilden auch eine Spitze, einer Oberfläche, zur der man kommt, nachdem man den Atlas durchgegangen ist. Bevor man das diplomatische Protokoll der Kurie, die Tafelszenen und das Unterschreiben, das Messen (die Messefeier) und den Handschlag zwischen Mussolini und Pizzardo sieht, bevor man dann auf Tafel 79 den großen Kommentar zur vaguen Assoziation und zum Verzehren des Gottes, zu den hüpfenden Frauen und den knienden Männern, zu Klappstühlen und Zügen und Schwüngen sieht, hat man sich wie den Atlas schon gesammelt. Man ist dann auch geladen. Si in ius vocat, ito.

Man kann vorher an Tafel A,B, C etwas zur Methode aufgelesen haben. Man kann an Tafel 5 und 7 etwas zur Geste der Handlung und zur mancipatio aufgelesen haben. Man kann an Tafel 32 etwas zum Tanz und zur Liturgie und zum Verzehren und Verkehren der geschlechter aufgelesen habe; dann kann man an Tafel 41 das ganze nochmal, jetzt aber wieder weiter gekehrt an dem augesammelt habe, was man unter anderem Pathos und auch Formel, was Warburg Pathosformel nennt.

Irgendwann kann und soll man fragen, was Pathos mit Passion und mit Pathologie zu tun hat. Man kann uns soll fragen, was Pathos mit dem Sublimen zutun hat (das ich lt. "Verankerung und Verhäkelung" für einen wichtigen Zug in Triepels Arbeiten zum Stil des Rechts halte und den ich insoweit nicht unterschätzen würde, weil er das Sublime in Achtung übersetzt und damit 1945 sowohl erstaunlich als auch geschickt aktualisiert und wie immer beunruhigend aktualisiert).

2.

Ich assoziiere Pathos auch mit Phobie und mit Melancholie und mit enargeia, sogar mit Energie und Regung. Caroline van Eck widmet sich sorgfältig den Beziehungen zwischen Warburg und der Bildrhetorik, sie hat einmal mit anderen zusammen geschrieben, dass das Sublime widersprüchliche oder wechselseitige, anstossende/ anstössige Emotionen und Affekte mit sich führe: shock and awe, Faszination und Attraktion zum Beispiel, Liebe und Rage, Hass und Euphorie wären andere. Das glaube ich auch. Was mir in der Literatur zum Pathos und zum Sublimen unbewältigt erscheint wie in der Literatur zum Subtilen und in der Literatur zur Melancholie und Phobie (etwa in der zu Manie/ Depression oder der zur Bipolarität), das ist alles das, was Warburg ans Energiewandlung im Begriff des Pendelns fassen möchte: Das Selbe kippt ins und im Anderen.

Das Subtile muss nicht weniger intensiv, nicht weniger erregend oder aufregend sein; man stellt sich die Depression m.E. auch nicht richtig vor, wenn man sie mit Antriebslosigkeit oder Energielosigkeit assoziiert. Anders gesagt: Die Depression ist ein verkehrter, umgekehrter , aber großer Aufwand an Energie, die zurückhalten und 'niederdrücken' soll. das Überdrehte der Hypomanie verbraucht nicht mehr, nicht weniger Energie, richtet sie aber anders aus, wie einen Aufzug oder ein Spirale, die auf das Dach einen Hauses in Rom führt, und gibt der Energie die Form, die sie braucht, um als freudig begrüßbare Faszination zu erscheinen. Ob das Sublime zahmer oder züchtender, ob das Subtile züchtiger oder zahmer, was exzessiver und was knapper ud limitierter sein soll, das ist zu sagen, aber immer nur auf eine verdrehte, elliptische Weise (man muss im Sagen etwas auslassen und etwas überspringen, damit die Antwort plausibel wird).

3.

Wie gesagt: bevor man zu Tafel 78 und 79 kommt, kann man, sollete man auch schon vieles anderes aufgelesen haben. Was man dort sieht, ist mit anderem schon geladen: auch den Tafeln zum Infantizid (Tafel 40 fokussiert am Kindermord die Frage, was wir vom Mord wissen) oder aber zu dem Pathos, den Bing in ihren Notizen destruktiv nennt: Tafel 41 mit ihren leichten Verdrehungen dessen, was man auch auf Tafel 5, 7 oder 32 schon sehen kann. Warburg geht vor, step-by-step, Rührung auf Rührung und Schüttteln nach Schütteln.

[ptsd-holds-me]

Oh. Tonight is bad. Tonight is very bad.

[nosign-oflife]

undefined

Hypomanie - Depressie