#De vrijheid leidt het volk | Explore Tumblr posts and blogs

zannekinbond · 5 years ago

Text

Basisdemocratie versus autoritair liberalisme

De crisis van het liberalisme Het concept van de “participatieve democratie” staat volop in de belangstelling. Naarmate verkiezingen steeds minder de gewenste resultaten opleveren, groeit in liberale kringen de roep naar een nieuwe vorm van democratie. Het parlementaire stelsel heeft afgedaan, want het kan het liberalisme niet langer beschermen tegen de krachten van het populisme, het nationalisme en het eurazisme. Door de opkomst van illiberale democratieën komt het parlementaire liberalisme in het westen in een zware identiteitscrisis terecht. Ten eerste ziet het zich concurrentie aangedaan op domeinen waarin het zichtzelf tot nu toe het absolute marktleiderschap placht aan te meten, met name exportproducten zoals “vrijheid” en “democratie”. Ten tweede moet het nu ook vanuit geopolitiek standpunt rekening gaan houden met een multipolaraire herverdeling van de globale hegemonie. Dit leidt enerzijds tot slechte imitaties en foutieve interpretaties. Waar de regimes van Derde Wereld-landen in de vorige eeuw zoveel mogelijk hun westerse evenknieën trachtten te imiteren, vormen de fratsen van de Amerikaanse president Donald Trump of de Britse premier Boris Johnson heden ten dage een slechte nabootsing van het beleid van Xi, Poetin of zelfs Erdogan. De onophoudelijke soapserie rond het Amerikaanse presidentschap en de Brexit-saga zijn hier een rechtstreeks gevolg van. Op zijn beurt geldt de grote verdeeldheid tussen links- en rechtsliberalen, die de westerse democratieën kenmerkt, allerminst als na te steven voorbeeld in het buitenland. Het systeem dat begin jaren '90 definitief de wereld had veroverd, rolt achteruit en de laatste jaren in hogere versnelling.

Gele Hesjes (Parijs, 2019) Ook onder de bevolking in het westen bewegen de geesten. In Frankrijk reageren de Gele Hesjes als bijna een jaar lang onvermoeibaar tegen het linksliberale autocratie van Emanuel Macron, wiens neoliberale beleid de arbeidersklasse zwaar treft. De opkomst van populistische partijen daagt het establishment uit. Hoewel het systeembedreigend vermogen van dergelijke politieke partijen in feite schromelijk overdreven wordt, gelden slechte verkiezingen voor de elite als barometer van het welbevinden van de bevolking over het bestaande status quo. En alle flinterdunne analyses over “boze witte mannen” en “foert-stemmen” ten spijt, kalft het draagvlak voor de parlementaire stelsel verder af. Het gepercipieerde probleem hierbij is overigens niet dat de democratie ten onder gaat, maar wel het liberalisme. Joël De Ceulaer, senior writer bij De Morgen, geeft in zijn nieuwste boek “Hoera! De democratie is niet perfect” aan dat hij liever in een liberale autocratie zoals Singapore dan een illiberale democratie zoals Hongarije zou leven. Het heeft het voordeel van de duidelijkheid dat het autoritair liberalisme zich niet langer achter bepaalde concepten, waarop zij eigenlijk geen eigendomsrecht heeft, tracht te verbergen. Maar De Ceulaer, aspirant-filosoof en een in progressieve kringen gerespecteerd opiniemaker, wiens Twitter-account jarenlang zowat het epicentrum van het burgerlijke verzet tegen de al even burgerlijke N-VA was, geldt steeds vaker als een (liberaal-)conservatief denker, zoals zijn aartsrivaal Rik Torfs zich onlangs nog liet ontvallen in de politieke talkshow De Zevende Dag. Met zijn boek reageert hij dan ook tegen een belangrijke hoofdstroom binnen de eigen achterban, voor wie het parlementaire stelsel langzamerhand heeft afgedaan. Er ontstaat namelijk een nieuwe vorm van linksliberalisme, voor wie “de particratie” en – als het even kan ook the patriarchy – het centrale doelwit van een emotionele hutsepot vormen, die verder overigens maar al te bekend aandoet. Het gaat om een nieuwe succesformule die in toenemende mate wordt gepromoot als tegengif tegen “het populisme”, namelijk de participatieve democratie. Ondertussen is kritiek op de particratie mainstream geworden. Nadat de Nederlandse politicoloog Maurice De Hondt al decennialang zijn voorspelling uit 2003 blijft herhalen dat de Thorbecke-democratie aan haar einde komt, struikelen journalisten en politicologen over elkaar heen om dit te bevestigen. Dit betreft progressieve opiniemakers zoals Bart Brinckman of Dave Sindaret, maar ook de Vlaams-nationalistische ex-N-VA’ers Vuye & Wouters. Participatieve democratie In oktober 2018 deed een recordaantal van zogenaamde “burgerlijsten” mee aan de gemeenteraadsverkiezingen in Vlaanderen. Deze lijsten waren in opzet en basisfilosofie vrij heterogeen, maar kenmerkten zich in ieder geval door de gemeenschappelijke noemer dat het ging om politieke partijen die zich niet bekenden tot een van de grote nationale politieke families. Nader bekeken blijkt er toch meer aan de hand dan louter een uitbreiding van het aantal kleine agrarische gemeenten waarin een traditionele “Lijst Burgemeester” een gooi naar de sjerp heeft gedaan, enkel en alleen op basis van lokale belangen en persoonlijk charisma. Er is wel degelijk sprake van een ideologische kentering. De zogenaamde burgerlijsten onderscheiden zich van de lokale lijsten omdat zij pleiten voor radicale veranderingen in het politieke besluitvormingsproces, die desgevallend ook geëxtrapoleerd kunnen worden naar het nationale niveau. Niet zelden vinden zij hun wortels in voormalige Piratenpartijen. Gemiddeld haalden ze slechts 2,37% van de stemmen. Traditionele lokale lijsten deden het beter in die gemeenten waar ze samen met de burgerlijsten opkwamen. Zeer illustratief was het uiterst slechte resultaat van de Burgerlijst in Antwerpen, de grootste stad van Vlaanderen, het geesteskind van milieuactivist en hipsterliberaal Thomas Goorden (StRaten-Generaal, tevens ex-Piratenpartij). Grootse woorden over radicale politieke vernieuwing ten spijt, haalde zij slechts 1 404 stemmen (0,5%). Thibault Renson, politicoloog verbonden aan de Universiteit Gent, concludeert dat er onder de burgers maar weinig vraag is naar participatieve democratie. Van een breed gedragen volksbeweging lijkt dus geenszins sprake te zijn. De filosofische impact is niettemin groter op de geesten van politieke theoretici, journalisten, opiniemakers en allerhande “influencers” op de sociale media dan op de werkende klasse. Participatieve democratie of participatiedemocratie laat zich omschrijven als een vorm van besluitvorming waarbij burgers min of meer direct invloed uitoefenen op het beleid. Dit kan in verschillende vormen: door middel van een referendum, wijkvergadering of petities maar ook rechtstreekse adviesorganen en burgercomités die door loting werden vastgesteld. Deze participatieve democratie staat tegenover de representatieve democratie, waarbij het volk het beleid laat uitstippelen door verkozen vertegenwoordigers. De mate waarin de stem van de burger in het besluitvormingsproces is opgenomen kan sterk variëren, van relatief passief (zoals info-avonden, waarbij unilateraal informatie wordt verstrekt over nieuwe beslissingen van de overheid, bijvoorbeeld aangaande mobiliteit) tot actief (bevragingen, enquêtes en referenda). De hoogste vorm van burgerparticipatie bestaat uit de zogenaamde “co-creatie”, waarbij individuele burgers met elkaar in overleg gaan om een bepaald maatschappelijk probleem op te lossen. Door middel van een interactief leerproces komt men uiteindelijk tot een oplossing. Het fenomeen is overigens afkomstig uit de marketingwereld, hoewel de term reeds in de jaren ’80 voor het eerst werd gelanceerd door Barbara Marx Hubbard (1929-2019), vicepresidentskandidate van de Democraten tijdens de kansloze verkiezingen van 1984 en auteur van een aantal eerder schimmige futurologische werken. Opvallend was overigens dat zij in het tijdperk van glasnost en perestroika een aantal ontmoetingen organiseerde tussen burgers van de Verenigde Staten en de Sovjetunie in het kader van het zogenaamde SYNCON-project. De bedoeling was om nieuwe syntheses te creëren tussen leden van tegengestelde groepen. Niettemin kende het concept daarna maar weinig impact, tot het omstreeks de eeuwwisseling werd opgescharreld in commerciële middens om een proces te duiden waarbij consumenten van invloed zijn op het ontwikkelen van nieuwe producten. Bijzonder baanbrekend was de paper “Co-opting Customer’s Competence” van Prahalad en Ramaswamy in 2000. Vanuit deze invalshoek deed het idee al snel zijn intrede in het projectmanagement, en uiteindelijk ook in de politieke besluitvorming waar het een symbiose aanging met het concept van de participatieve democratie. Dit dook voor het eerst op in het boek “Participation and Democratic Theory” van Carole Pateman uit 1975. Hierin werd onder meer het spanningsveld met de representatieve en de participatieve democratie belicht. Daarnaast was er ook het werk van de Amerikaan James S. Fishkin, die het idee van de Deliberative Opinion Poll in het leven riep.

Initiatiefnemers van de G1000 in 2011, David van Reybrouck uiterst rechts. Terwijl het idee van bottom-up co-creatie in de commerciële wereld nog steeds aan invloed wint – ook binnen de marketingwereld – gaan de voorstanders van de participatieve democratie verder in hun toepassingen. De ontwikkeling van het internettijdperk en de opkomst van de Occupy Wall Street-beweging van 2011 en de Piratenpartijen aan het begin van dit decennium, die voor “een nieuwe vorm van politiek” wilden staan, deden een en ander in een stroomversnelling terecht komen. In België zorgde de politieke en communautaire impasse na de verkiezingen van 2010 voor een bijzondere impuls. Een groep "kunstenaars" en semi-intellectuelen onder leiding van de cultuurhistoricus en hipsterliberaal David Van Reybrouck riep het initiatief van de G1000 in het leven. Dit was een “burgertop” van 1000 Belgische staatsburgers, die via een systeem van loting werden geselecteerd om te participeren in een grote algemene vergadering. Van Reybrouck propageerde een nieuwe vorm van directe democratie, gebaseerd op het gesproken woord in plaats van het geschreven woord en geruggesteund door nieuwe ontwikkelingen op het internet. Een belangrijk verschil met de representatieve democratie was dat de vertegenwoordigers geloot werden en niet verkozen. Een belangrijke inspiratiebron voor van Reybrouck werd overigens gevormd door de Spaanse Indignados, een antikapitalistische volksbeweging (de Movimiento 15-M) die in reactie op de bankencrisis en de eurocrisis in 2011 onder meer ijverde voor meer participatieve democratie, naast het verminderen van de macht van het IMF en ECB, het nationaliseren van geprivatiseerde overheidsbedrijven en de invoer van de Tobin-taks. Van dergelijke subversieve ideeën was bij Van Reybrouck, en zeker bij zijn epigonen zoals Manu Claeys (StRaten-Generaal) en de reeds genoemde Thomas Goorden, echter geen sprake meer. Geheel conform de evolutie van de westerse tijdsgeest tijdens het tweede decennium van de eenentwintigste eeuw zijn de pregnante socio-economische thema’s aan de kant geschoven voor een zoutloze identiteitspolitiek rond gender en diversiteit, met eschatologisch milieuactivisme als hefboom. Overigens vormde de opmars van het burgerlijke, parlementaire Vlaams-nationalisme de belangrijkste impuls tot het oprichten van de G1000, en niet de structurele problemen van het financieel kapitalisme en de groeiende ongelijkheid in de westerse samenleving zoals bij vergelijkbare initiatieven in het buitenland wel het geval was. De prioriteiten van hipsterliberalen en “kunstenaars” zijn nu eenmaal anders geschikt dan die van de werkende klasse. Uit een getuigenis van de juriste Lieve Van Den Broeck (Doorbraak, 12/06/2019), die deel uitmaakte van de G1000, blijkt ook de linksliberale pensée unique van de petit bourgeoisie die er de "mondige" ruggengraat van vormde. Ondertussen zijn de ideeën van Van Reybrouck overigens wel gedeeltelijk in de praktijk omgezet, zij het op beperkte schaal. Sinds september 2018 worden de verkozenen in de Duitstalige kantons, met 77 000 inwoners, bijgestaan door een door loting samengestelde burgerraad van 24 inwoners. Saillant detail, het beschikken over de Belgische nationaliteit is geen voorwaarde voor de loting. De samenleving wordt conform haar ultra-liberale principes geatomiseerd tot individuele consumenten en burgers. Anarchisme, municipalisme en sociale ecologie Ondanks de gebrekkige implementatie ervan, kregen ideeën rond grassroots-democratie een belangrijke impuls door de volksprotesten aan het begin van het decennium. Mede aan de basis hiervan lag de herontdekking van het oeuvre van Murray Bookchin (1921-2006). Bookchin, een Amerikaan van Russische afkomst, was een politiek theoreticus en een belangrijk denker in de ecologische en anarchistische beweging. In de tweede helft van de twintigste eeuw oefenden zijn ideeën grote invloed uit op de antiglobalistische milieubewegingen aan het eind van de jaren ‘90, maar in de eerste helft van het afgelopen decennium wonnen ze eveneens aan invloed via twee op het eerste zicht op zichzelf staande fenomenen: namelijk de reeds genoemde Occupy Wall Street-beweging in het westen en het Rojava-project van de Koerden in Noord-Syrië. In de jaren ’30 was Bookchin nog een overtuigd communist, maar aan het eind van de jaren ’30 ruilde hij de stalinistische variant ervan in voor het trotskisme. Geleidelijk aan evolueerde hij tot libertair anarchisme. Vanaf de jaren ’70 richtte zijn werk zich steeds meer op het ontwerpen van een politieke theorie, waarin decentralisatie, municipalisme en ecologisme centraal stonden. Essentieel in zijn theorie was het centraal stellen van het niet-hiërarchische, gemeentelijke niveau als het meest elementaire voor de politieke besluitvorming, hetgeen volgens hem niet te verzoenen viel met het concept van de natiestaat. Deze moest volgens hem vervangen worden door een confederatie van vrije gemeenten. De sociale ecologie van zelforganisatie zou de rest doen.

Murray Bookchin (1921-2006) Dat er een verband is tussen directe democratie en anarchisme, hoeft geen betoog. Het eerste concrete en meest authentieke experiment in ‘grassroots-democratie’ kwam kort na de Russische Oktoberrevolutie van 1917. Gedurende enkele jaren handhaafde zich in het oosten van Oekraïne een anarchistische enclave waar het Zwarte Leger van Nestor Ivanovich Makhno een vrijstaat kon uitbouwen. Batko Makhno (Vadertje Makhno) probeerde de ideeën van de Russische aardwetenschapper en politiek denker Pjotr Kropotkin, grondlegger van anarchobolsjevisme, in de praktijk om te zetten. In de burgeroorlog die volgde op de revolutie raakte Makhnovshchina-beweging verwikkeld in het strijdperk, waarin een onontwarbaar kluwen van strijdende partijen over elkaar heen struikelde. Achtereenvolgens nam het Zwarte Leger het op tegen de Oostenrijkers, de Witten, het hetmanaat, de Oekraïense nationalisten van Petliura en uiteindelijk het Rode Leger, waar het aanvankelijk nog een ambigu bondgenootschap mee onderhield. In de Russische populaire cultuur staat Makhno nog altijd synoniem met de chaos van de postrevolutionaire jaren, terwijl Oekraïense nationalisten hem als een anti-Russisch icoon repatriëren. Geen van beide voorstellingen doet uiteraard recht aan de realiteit. Het zogenaamde Vrije Territorium (Oekraïens: Vilna Teritoriya) bevond zich in hoofdzakelijk agrarisch gebied in oostelijk Oekraïene, met een centrale politieke rol voor de sovjets van arbeiders en boeren, en een economie die werd georganiseerd op principes van vrije uitwisseling tussen de steden en het platteland. Gemeenschappelijke boerderijen werden opgericht, zoals de succesvolle Rosa Luxemburg-kolkhoz in Guliai-Pole, terwijl ondernemingen werden geleid door lokale sovjets van arbeiders. Opvallend contrast met latere anarchisten zoals Bookchin en ook de hedendaagse burgerbewegingen is dat het hier in belangrijke mate een plattelandsbeweging betrof. Trotski zou Makhno later onder meer zijn antagonisme tegenover de stad verwijten. Een ander voorbeeld van een vrij territorium dat eveneens zijn basis kende op het platteland, is dat van de Zapatistas of EZLN in Chiapas, dat in 1994 in opstand kwam tegen de onderdrukking van de Maya’s in Mexico en de neoliberale wereldoverheersing. De Zapatistas noemen zichzelf naar Emiliano Zapata, de eminente Mexicaanse inheemse opstandelingenleider uit het begin van de twintigste eeuw. Ze stonden en staan symbool voor het zelfbeschikkingsrecht van de autochtone Maya-bevolking in Mexico, hetgeen ze hebben verbonden aan een internationalistische strijd tegen het neoliberalisme. Een andere verbinding van linksnationalisme met basisdemocratie deed zich voor aan de andere kant van de wereld, in Koerdistan. Hier evolueerde de PKK van rebellenleider en ideoloog Abdulah Öcalan onder invloed van de ideeën van Murray Bookchin van een marxistisch-leninistisch linksnationalisme naar een anarchistisch regionalisme en municipalisme. De nationale bevrijdingsstrijd werd vervangen door het streven naar een democratisch confederalisme. Een en ander vond zijn concrete uitwerking na de Arabische Lente in Noord-Syrië, waar het Rojava-experiment in het leven werd geroepen. Dit experiment kon trouwens op de nodige sympathie rekenen in het westen, waar de nodige indianenverhalen de ronde doen over het matriarchaat en de “jineologie”, wat deels –onterecht– aanzien wordt als een vorm van intersectioneel feminisme. Nochtans gruwen de Rojava-Koerden van het liberale westerse feminisme, dat de nadruk legt op interindividuele machtsverhoudingen, maar die kritiek wordt kennelijk niet goed begrepen. De culturele situatie in het Midden-Oosten, waar reactionaire bewegingen als Daesh tot voor kort op korte afstand van Rojava huishielden, wordt door westerse hipsterliberalen met hun grenzeloos universalisme en hun groezelige obsessie met cultuuroorlogen goeddeels genegeerd. https://www.youtube.com/watch?v=O3pHmHbqqTk Subcommandante Marcos van de Zapatista-beweging Burgergriezels en hipsterliberalen En dit brengt ons meteen bij de achillespees van de liberale burgerbewegingen in het westen. Hoezeer zij zich ook inspireren op wervende voorbeelden uit andere werelddelen en tijdperken, waarin zij het narcistische spiegelbeeld van zichzelf menen te zien: niets blijkt minder waar te zijn. Participatieve democratie blijkt een speeltje te zijn in de handen van een middenklasse, die in een cultuuroorlog is verwikkeld met zichzelf én met de arbeidersklasse. In tegenstelling tot hun historische voorgangers, die voortkwamen uit het niet-geïndustrialiseerde platteland, hopen de westerse burgerlijsten wijkinitiatieven in het leven te roepen in overbevolkte grootsteden, waar mensen iedere ochtend slaapdronken fietsen naar hun bullshit jobs. Daar komen ze voornamelijk voort uit een semi-geletterde, autistische middenklasse met artistieke ambities, die niets maar dan ook niets heeft begrepen van de werkende man of vrouw tenzij die op grond van individuele kenmerken tot een geestelijk “cultureel onderdrukte minderheidsgroep” zou behoren, want dan schieten woorden in eender welke taal tekort om de diep aangevoelde verontwaardiging uit de drukken. Zichzelf een vorm van neutraliteit en ideologische nieuwlichterij aanmetend, omschrijven de burgerlijsten zich als “links noch rechts”, wat op zich correct is, want men is in hoofdzaak gewoon liberaal. De obligate verwijzingen naar de neoliberaal Karl Popper om ongewenste proletarische uitlatingen uit het “burgerpanel” te bannen, vallen binnen die context niet eens meer op. Deze nieuwe ideologie, die beweert lokale gemeenschappen te verenigen, is er één van hyperindividualisten, burgergriezels en hipsterliberalen. Zij is elitair en gevaarlijk, want zij beweert het volk (correctie: de burger!) te vertegenwoordigen, maar in haar aansluiting bij het Angelsaksische linksliberalisme verketteren haar ideologen een groot deel van het proletariaat als ongeletterd, verwerpelijk en dom. Zij is imperialistisch, want de democratische confederatie die men voor ogen heeft is een versplintering in stadstaten en urbane regio’s zonder geografische samenhang (behoudens de netwerken van mobiliteit) of culturele traditie (behoudens het postmodernisme), waar burgers mogen marchanderen over bloempotten en straatlantaarns, terwijl ze op hogere niveaus overstemd worden door beroepsnarcisten en “kunstenaars” die hen wel eens het correcte waardenpatroon zullen inpamperen. Glokalisme wordt het legitimerende niveau voor global governance, met een mechanistische uitwisselbaarheid van ontwortelde individuele burgers, geobsedeerd door identity politics, in éénder welk postmodern wijkcomité. Structurele kritiek op kapitalisme is afwezig, behoudens op sommige milieuonvriendelijke industriële sectoren, want de verwevenheid met de bedrijfswereld (marketing, dienstverlening en ICT) is groot. Dat StRaten-Generaal-activist Thomas Goorden onlangs samen met Hans Maes, jongerenvoorzitter van de Open Vld, opdook in een VRT-programma over "polyamorie", vestigt nogmaals de aandacht op de ideologische positie van de artistieke kleinburgerij die zich bezighoudt met dit soort foleriën: links van de moraal, rechts van het kapitaal! Terwijl vele tien- en zelfs honderdduizenden in ons land moeite hebben om hun gezin te onderhouden, gaan de heren hipsters zich beklagen dat losse seks vijftig jaar na Woodstock nog altijd niet in de mode is. We zijn ver verwijderd van de autonome sovjets van arbeiders en boeren, van de zelforganiserende gemeenschappen en boerderijen die lokaal produceren met aandacht voor duurzaamheid, landschap en traditie. Hetzelfde liberalisme dat het parlementaire stelsel onwerkbaar heeft gemaakt, spat ook uit de etterbuilen en gezwellen van de opkomende “burgerbeweging”. Joël De Ceulaer hoeft zich nog geen zorgen te maken. Maar de roep om een werkelijk alternatief klinkt luider dan voorheen, want basisdemocratie is een te elementair gegeven om zonder weerwerk uit te besteden aan een kleingeestige en narcistische cultuurbourgeoisie die aan zelfbediening doet! Read the full article

0 notes

mnlknl · 5 years ago

Text

5 bijzondere kunstwerken in het Louvre

Parijs staat onder andere bekend om de Eiffeltoren, de Notre Dame en de Arc de Triomphe. Allemaal zeker de moeite waard, maar het absolute hoogtepunt van Parijs is toch wel museum het Louvre. Dit voormalig koninklijk paleis staat geheel in het teken van het tentoonstellen van duizenden prachtige kunstwerken. Hier een paar tips van werken die je absoluut niet mag overslaan tijdens een bezoek aan…

View On WordPress

#De Vrijheid leidt het volk van Eugène Delacroix #Het Schilderij de Kroning van Napoleon #Kunstwerken in het Louvre #Mona Lisa van Leonardo Da Vinci #mummie van het Louvre

0 notes

arterrific · 8 years ago

Text

De vierde dag in de woestijn

‘Toen trad er in Egypte een nieuwe koning aan, die Jozef niet gekend had. Hij zei tegen zijn volk: ‘Zie, het volk van de Israëlieten is talrijker en machtiger dan wij. Kom, laten wij er verstandig tegen optreden, anders zal het talrijk worden en, mocht het zijn dat er een oorlog uitbreekt, dan zal het zich ook bij onze vijanden aansluiten, tegen ons strijden en uit het land wegtrekken.’ (Exodus 1 vers 9,10) Toen de farao het volk had laten gaan, is het gebeurd dat God hen niet leidde langs de weg door het land van de Filistijnen, hoewel dat korter was. (Exodus 13 vers 17) Het Joodse volk: continu op reis. Er is geen plek waar zij haar hoofd kan rusten. Wanneer het volk even stilstaat om adem te halen, moet ze alweer verder. Onrust voert de boventoon. Slachtoffer van ballingschap, beschuldigd en veracht. Nu zit ik hier, aan mijn bureau. Ik zit hier in vrijheid, in een land dat ik volledig ken, ik sta met mijn beide benen op de grond, weet van veel dingen waar ik aan toe ben en ken weinig angst. Ik blik terug op een van de wonderlijkste museumbezoeken die ik tot nu toe heb gehad. Ik stel geen vraag, ik ga op onderzoek zonder vraag en laat mij meenemen in wat ik tegenkom in mijn reis door de woestijn. Op de vierde dag van de reis naar Berlijn bezocht ik het Jüdisch Museum. Het museum laat de bezoeker tweeduizend jaar Joods-Duitse geschiedenis zien, maar bovenal laat ze het de bezoeker voelen. Het gebouw is ontworpen door Daniel Libeskind (1946), een Pools-Joodse architect en tevens zoon van Holocaust-overlevenden. Het museum is qua architectuur doordrenkt met symboliek. Dit is alleen al aan de buitenkant te zien. De vorm verwijst naar een gebroken Davidster, de schrammen en littekens zijn lukraak met een mes in de voorgevel gesneden. Het gebouw bloedt. Ook van binnen ademt het gebouw de geschiedenis van het Joodse volk. Overal waar je je in het gebouw bevindt, voel je je gedesoriënteerd. Dit begint al bij de ingang, waarbij je afdaalt naar de kelder. Door zo het museum binnen te gaan, laat je de buitenwereld achter. De kelder is opgedeeld in drie assen: De as der Continuïteit, de as der Verbanning, die tevens uitkomt bij de tuin der Verbanning en de as der Holocaust, die uitkomt bij de Holocausttoren. De as der Continuïteit leidt naar de rest van het museum, waar de Joods-Duitse geschiedenis wordt verteld. Aan het eind van de as der Holocaust zit een dikke deur. Een deur zoals die ook wel in bunkers of grote kluizen te vinden zijn. De deur is zwaar en het kost flink wat moeite hem te openen. Bij het binnenstappen van de Holocausttoren valt de deur met al zijn gewicht met een harde, doffe klap in het slot. Dicht, afgesloten, opgesloten. De toren loopt in een smalle driehoek. Van binnen is het zwart, donker, grauw en stil, heel stil. Een enkel stadsgeluid is, als ware het heel ver weg, soms op te merken. Helemaal bovenin de hoek valt een straal licht naar binnen. De ruimte is kil, angstaanjagend en beklemmend. En tegelijk laat die ene lichtstraal verlangen naar wat er buiten is. Zoals Joost Zwagerman schrijft: ‘In het hart van het zwart bevindt zich vervolgens de absolute stilte van de dood. Het is de gevreesde Niets van genezijde. Eeuwige verduistering.’ (Zwagerman, 2016) Er is niets, alleen de dood is aanwezig. Voor mij kwam het gevoel dat ik beleefde heel dicht bij wat Zwagerman schrijft in zijn gedicht Licht uit de dichtbundel Wakend over God: ‘Ergens klonk een holle lach. Het lied hield op, de stilte klonk gedwee. De lach viel stralend uit een open raam. Alles was al weg, niets was nog te helen.’ (…) (Zwagerman, Licht, 2015) Zwagerman vergeet hier echter het raam bovenin de toren, die het toelaat een lichtbundel naar binnen te laten schijnen. Het raam laat een blik werpen op het witste wit. ‘Het witste wit is transparant en belichaamt misschien het helderst mogelijke licht. Dankzij het licht, dat zelf niet zichtbaar is, kunnen we ‘alles’ zien. (Zwagerman, 2016) Het wit, het licht, is als verlangen naar bevrijding, het is als de aanwezigheid van God.

Wanneer je door de as der Verbanning loopt, zie je op de muren de namen staan van toevluchtsoorden waar het Joodse volk heen kon vluchten tijdens het Naziregime. Deze toevluchtsoorden boden echter geen thuisland, geen bevrijding, geen stabiliteit. De as komt uit bij de tuin der Verbanning. Een ommuurde tuin, waarvan de grond net een beetje schuin loopt. In de tuin is geen groen te bekennen. Er staan 49 schuine betonnen bakken waar je tussendoor kunt lopen. Bovenop de bakken zijn olijfbomen geplant. Een tuin zou bevrijding moeten geven, een plek zijn om adem te kunnen halen, een plek om te luieren en te mijmeren. Deze tuin valt boven op je en verstikt. Alleen wanneer je ogen naar boven gericht zijn is er iets te proeven van vrijheid. Olijfbomen staan voor vrede, liefde en trouw (de Bergerie, 2016). Er zit echter nog een diepere laag achter de olijfboom. In Romeinen elf staat geschreven: Als nu enige van die takken afgerukt zijn, en u, die een wilde olijfboom bent, in hun plaats bent geënt en mede deel hebt gekregen aan de wortel en de vettigheid van de olijfboom, beroem u dan niet tegenover de takken. En als u zich beroemt: u draagt de wortel niet, maar de wortel u. (Romeinen 11 vers 17-23) De takken van de olijfboom zijn het Joodse volk, de wortel is Jezus Christus. De enten zijn wij. In dit bijbelvers waarschuwt Paulus de gelovigen, die uit de heidenen (niet Joden) komen, tegen arrogantie. De heidenen komen misschien in de verleiding trots te worden omdat God de Joodse takken van de olijfboom verwijderde en hen, de heidenen, entte. Dit kwam omdat de Joden niet geloofden in Christus, maar de heidenen blijven alleen wanneer ze een aanhoudend vertrouwen hebben. (Romeinen 11 vers 17-23) Wat er gebeurd binnen het antisemitisme is deels te herleiden naar dit Bijbelvers. Voor een deel is antisemitisme namelijk ontstaan door een meningsverschil tussen rabbijnen en kerkvaders. Sommige bekeerde heidenen stellen dat de Joden blind zijn door Jezus niet als Messias te erkennen. Daarnaast wordt het Joodse volk ook gezien als godsmoordenaar, door het kruisigen van Christus. Hier komt het stuk uit Romeinen van pas. Vers 20 vervolgt namelijk met: ‘Dat is waar. Door ongeloof zijn zij afgerukt en u staat door het geloof. Heb geen hoge dunk van uzelf, maar vrees. Want als God de natuurlijke takken niet gespaard heeft, dan is het ook mogelijk dat Hij u niet spaart.’ (Romeinen 11 vers 17-23) De hoge dunk kwam wel. Hitler rukte met het Nazisme op. Berlijn werd het heilige Jeruzalem en niet de Joden maar het Arische ras werd het beloofde volk. Zij dachten de wortel te dragen. Ze maakten zichzelf tot God. Misschien hadden ze beter naar Paulus moeten luisteren: ‘En ook zij zullen, als zij niet in het ongeloof blijven, geënt worden, want God is machtig hen opnieuw te enten. Want als u afgehouwen bent uit de olijfboom die van nature wild was, en tegen de natuur in op de tamme olijfboom geënt bent, hoeveel te meer zullen zij die natuurlijke takken zijn, geënt worden op hun eigen olijfboom.’ (Romeinen 11 vers 17-23) God zal Joden die hun geloof op Christus vestigen opnieuw enten op de olijfboom. Als God ‘heidenen’, die wilde takken waren, op de olijfboom ent, dan zal Hij zeker de Joden, e natuurlijke takken, weer enten op hun eigen olijfboom. Vers 26: ‘En zo zal heel Israël zalig worden, zoals geschreven staat: De verlosser zal uit Sion komen (…). Vrede, liefde en trouw zullen heersen. Zoals ik aan het begin van dit essay citeerde: Het Joodse volk legt niet de kortste reis af. Maar er wacht bevrijding. En tot die tijd blijft zij reizen.

Bibliografie de Bergerie. (2016). olijf als levensboom. Geraadpleegd op juni 24, 2016, van www.bergerie.nl: http://www.bergerie.nl/olijfbomen/olijf-als-levensboom/ (2014). Exodus 1 vers 9,10. In StudieBijbel Herziene Statenvertaling (p. 131). Heerenveen: Royal Jongbloed. (2014). Exodus 13 vers 17. In StudieBijbel Herziene Statenvertaling (p. 152). Heerenveen: Royal Jongbloed. (2014). Romeinen 11 vers 17-23. In Studiebijbel Herziene Statenvertaling (p. 1953). Heerenveen: Royal Jongbloed. Zwagerman, J. (2015). Licht. In J. Zwagerman, Wakend over God (p. 86). Amsterdam: Hollands Diep. Zwagerman, J. (2016, januari). Silence Out Loud. Bergen, Noord-Holland.

1 note · View note

surinam-unity · 5 years ago

Text

BEP: Emancipatiestrijd leidt ook tot nivellering scheidslijnen

De strijd voor vrijheid en gelijkwaardige menselijke behandeling, is voor elk onderdrukte en gemarginaliseerd volk een legitiem recht om actie te ondernemen tegen elke vorm van uitbuiting en dehumanisering. Tegen deze achtergrond moet over het algemeen de strijd tegen de totale trans-Atlantisc ... from Starnieuws https://ift.tt/2NJQdgQ

#Starnieuws

0 notes

adriaanmeij · 6 years ago

Text

China en Europa

Vorige week schreef ik een verwoed pleidooi om Engeland in een federatief Europa te houden. Enkele lezers stuurden bijval. Er was geen kritiek. Niemand overziet wat gebeurt bij een Brexit. Bestuursvoorzitter Fou-Khan Tsang van Alfa accountants steunde het betoog maar snapte niet waarom ik het Chinese communisme onder meer noemde als bron voor de angst van Europese burgers die tot nationalisme en bijvoorbeeld de Brexit leidt. Daar moest ik van de week zelf ook over nadenken.

IK schreef: “de oorzaak van de verwijdering, opkomst van nationalisme en protectie is onderschatting van de angsten van burgers voor steeds verdere schaalvergroting waar de grootste industrieën en Chinees communisme ook de EU toe dwingen.” Angst voor een onzekere toekomst lokt nationalisme, isolationisme en daarmee bijvoorbeeld het Brexit verlangen uit. We trekken ons terug in onze schulp en willen kost wat het kost onze eigen Zwarte Piet behouden ook al is die evident irritant voor gekleurde Nederlanders.

Waarom zou Chinees communisme angst voor het onzekere voeden? China is de tweede economie ter wereld. De economische groei is verzwakt sinds het vorig decennium maar in 2018 nog steeds 6,5%, meer dan waar ook. In China wonen 1,4 miljard mensen, drie keer zoveel als in Europa, 20% van de wereldbevolking, van wie een derde meedoet aan de moderne economie en 10% in bittere armoede leeft. China wordt de grootste wereldeconomie.

Ik zit in in een schilderclub waarbij iedereen penselen enzo bij Ali-express bestelt omdat ze spotgoedkoop zijn. Dus niet bij het lokale Hobbyhuis, dat is te duur. Kocht je vroeger schoenen bij de winkelier van je eigen kerk, nu doe je dat online nadat je in de winkel gepast hebt. In dit tijdperk van individuatie zijn er geen principes meer, de verbinding is weg.

Ik kenschets China als een fascistische socialistische markteconomie, een wereldwijde Superpower die de machtigste economie ter wereld wordt. Ik denk dat je China moet vergelijken met Nazi-Duitsland sinds de jaren dertig. Er is geen schijn van democratie. Partijleider en president Xi Jinping vormt een persoonlijke dictatuur, wat veel verder gaat dan een één-partij staat of een meritocratie. Vele tienduizenden worden opgepakt, mishandeld en zonder vorm van proces geïnterneerd. Er is steeds strengere censuur, christenen worden vervolgd. Trouw is zeer kritisch over de ethiek van de Chinese wetenschap met genetisch gemanipuleerde babies.

Miljoenen mensen in Nederland, Europa, de VS, Canada, Australië en waar dan ook weten hier niets van en kopen zich ziek bij Alibaba en Ali-Express. Winkels zoals Action puilen uit met troep uit China. We lezen weinig over de Chinese maffia in Nederland en Europa, maar ze is er wel. Begrijp me niet verkeerd. Ik vertel over het systeem, niet over personen.

Wanneer we het Chinese staatsfascisme normaal gaan vinden, denken dat het zo ook wel kan, ligt de bijl aan de wortel van de democratie waar de commissie Remkes van de week over rapporteerde dat een deel van het volk zich kan afkeren van democratie. Een zwakke democratie leidt ook tot een zwakke rechtsstaat. Remkes wil een referendum, ik wil een politiek reveil. De shit zit al veel te diep, Johan.

Vergeet niet dat Europa, UK, USA en Canada als democratie en rechtsstaat de dominante wereldmacht zijn en altijd moeten blijven, met vrijheid van meningsuiting en democratie. Nederland is in deze vredelievende coalitie een indrukwekkende partner. Dat moet zo blijven.

#China Jinping

0 notes

guillaume-holland · 7 years ago

Text

HOOFDDOEK

Wereldwijd lijden zowel moslims als niet-moslims onder de islam, en telkens zijn vrouwen de grootste slachtoffers. Binnen de islam is de vrouw een minderwaardig wezen, dat op allerlei terreinen wordt achtergesteld op de man.

Kindhuwelijken, gedwongen huwelijken, anti-vrouwengeweld, opsluiting en afscherming van de buitenwereld, eergerelateerd geweld, polygamie, gedwongen seks en genitale verminking:grote groepen islamitische vrouwen krijgen ermee te maken. Hét symbool van de ondergeschikte positie van de vrouw is de verplichte islamitische lichaamsbedekking, zoals hoofddoek, nikab en boerka.In orthodoxe moslimlanden als Iran en Saoedi-Arabië worden vrouwen wettelijk verplicht de hoofddoek te dragen op straffe van boetes, gevangenisstraffen of zelfs mishandeling. In andere moslimlanden is er een zodanige maatschappelijke druk om een hoofddoek te dragen dat die de facto neerkomt op een plicht.Zelfs in onze vrije westerse samenleving worden er vrouwen en meisjes door man, familie of de imam verplicht zich te sluieren…

Onze voorouders hebben in de twintigste eeuw hard gestreden voor de gelijkheid van man en vrouw. Die gelijkheid wordt in de moslimcultuur zwaar op de proef gesteld.Islam is onderwerping en de hoofddoek is daar een uiting van.Dat is het symbool, zeg maar dé strijdbanier van de sharia (islamitische rechtstaat),die werd vanaf het begin opgelegd om de vrouwen te tonen, dat zij tweederangs burgers zijn, dat mannen hun lichamen beheren,dat mannen hen kunnen dwingen om te dragen wat de mannen verkiezen, dat zij geen vrijheid hebben, dat ze zijn gemaakt door Allah alleen om hun mannen te behagen, die ze alleen hun de hoofddoek of hijab in de slaapkamer kunnen afleggen, dat ze alleen een sex-object voor hun echtgenoot zijn, dat het hen niet is toegestaan om te communiceren met andere mensen, dat ze beperkt zijn, dat ze afgesneden zijn van de rest van de wereld, enz., enz…Moslimse meisjes dragen de hoofddoek niet vrijwillig. Een moslimse opvoeding traint kinderen niet in het vormen van een eigen oordeel, maar scherpt hen in dat de regels van de islam voor alle mensen en zeker voor alle moslims het beste zijn, ongeacht hun eigen oordeel. Het hele concept ‘vrijwilligheid’ is in de manier waarop moslimse meisjes opgevoed worden, afwezig.Bovendien staan er ook forse straffen op ongehoorzaamheid aan een vader of een broer, die de hoofddoek een goed idee vindt.Meisjes die zo’n hoofddoek van jongsaf aan moeten dragen zijn er op hun zestiende zo aan gewend dat het een onderdeel van henzelf is geworden. Dat noem ik echter geen vrije keuze maar een opgelegde gewoonte…

De islamitische hoofddoek voor vrouwen en meisjes is een bedreiging van de democratische rechtsorde. De hoofddoek bevestigt en symboliseert de ongelijkheid en ongelijkwaardigheid van man en vrouw. Dat is problematisch. In een volwaardige moderne democratie zijn man en vrouw immers in principe wel gelijk.De islam is niet een godsdienst die leert dat de mensen voor God gelijk zijn.De islam en de regels van de islam maken een scherp onderscheid tussen moslims en niet-moslims, tussen mannen en vrouwen, en tussen wie slaaf is en wie vrij is…In één van de meest Islamitische landen van de wereld, Turkije, is het dragen van een hoofddoek verboden. In het nieuwe Turkije van Mustafa Kemal Atatürk,moest de islam onder controle worden gehouden. Een van de speerpunten voor Atatürk(zonder hem geen modern Turkije) was de hoofddoek.De stichter van de seculiere Turkse staat heeft de hoofddoek verbannen voor ambtenaren, leraars, parlementsleden en nog een reeks andere beroepen in de openbare sector.Maar,de islamtisch-conservatieve Recep Tayyip Erdogan wil van Turkije een ISlamitische staat maken.Hij is bezig de hoofddoek expliciet in de samenleving te introduceren, tot groot ongenoegen van seculiere (Atatürk-)Turken en niet-islamitische minderheden die met lede ogen aanzien hoe Turkije (re-)islamiseert.Zo liet zijn regering de afgelopen jaren toe dat de hoofddoek wordt gedragen in de universiteiten, het parlement, de openbare dienst en de scholen…

Onlangs heeft Sebastian Kurz, minister van Integratie van Oostenrijk, de oorlog verklaard tegen hoofddoeken. Als het aan hem ligt mogen ambtenaren en vrouwelijke docenten voortaan geen islamitische hoofddoek meer dragen als zij hun beroep uitoefenen.Jaren geleden moesten in West-Europa alle religieuze tekens verdwijnen uit openbare gebouwen, om ‘andersdenkenden’ niet voor het hoofd te stoten. Nu zijn het net die ‘andersdenkenden’ die het recht opeisen om overal, te pas en te onpas, hun hoofddoek te dragen…Het dragen van een hoofddoek door een docent op een openbare school of door een rechter in de rechtbank raakt aan rechtsstatelijke vragen van de neutraliteit en onpartijdigheid van de staat.In geen enkele school zou religie om het even welke strekking moeten bestaan! En wat doen we straks met gemengd gymmen en zwemmen? Gaat juf de vaders nog wel een hand geven? Gaat ze Kerst, sinterklaas en Pasen vieren? Een kerstboom opzetten?…Hoofddoekjes passen ook niet bij de politie.Een uniform is ervoor bedoeld de neutraliteit van de overheid uit te stralen. Religieuze kenmerken doen daar afbreuk aan.De politie behoort onpartijdig te zijn en gevrijwaard van elke vorm van geloofs-uitingen. Hoofddoekjes of andere geloofstekenen passen daar niet bij.En als ik me niet vergis, zijn in Nederland de staat en de kerk of enig ander geloof gescheiden…Zie je ooit een Joodse agent met een keppeltje? Een Hindoestaanse Sikh met een Tulband? Nee want dat hoort niet bij het uniform. Als je gelijk behandeld wilt worden moet je geen voorkeursbehandeling vragen.Islamisering begint met het faciliteren van de islam en eindigt met het verdwijnen van de vrijheid van niet-moslims.En dat sommige vrouwen een hoofddoek dragen en anderen niet, wekt de suggestie dat er twee soorten vrouwen zijn: kuise islamitische vrouwen en uitdagende westerse vrouwen die hun seksualiteit als het ware te koop aanbieden….

De hoofddoek is ook de zichtbare grensmarkering tussen ‘onze Westerse cultuur’ en de ‘islamitische gemeenschap’.De hoofddoek is als een opgestoken middelvinger, van mensen, die zich verzetten tegen de Westerse levens wijze. De boodschap die met het dragen van een boerka, hoofddoek of nikab wordt afgegeven is: “Ik wil niet meedoen aan het maatschappelijk verkeer tussen mensen. Ik wil niet op gelijkwaardig niveau communiceren met de medemens. Ik sta buiten jullie samenleving. Het is jullie samenleving, niet de mijne.”…De hoofddoek is geworden tot het symbool van de islamitische plannen om de westerse democratische rechtsorde om zeep te helpen.De geheime agenda achter de hoofddoek leidt naar segregatie, naar een cultureel, maatschappelijk en religieus apartheidsregime waarbij de islam onze beschaving wil controleren en uiteindelijk overheersen.De hele geschiedenis van de islamitische aanwezigheid in Europa draait rond pogingen om het continent te veroveren. Deze keer gebeurt de expansie via immigratie en een hoog geboortecijfer in plaats van gewapende strijd…Het Westen snapt de mindset van de moslims niet.De nationaliteit van de moslim is zijn geloof.Hij kan geen vaderland hebben, behalve dat waar de religie van Allah regeert.En een ware moslim kan niet in een democratische rechtsstaat te leven, want in een democratie worden de wetten door de mensen gemaakt. De ware moslim erkent slechts de wet van Sharia/Allah.Mohammeds eigen leven moet voor moslims als voorbeeld te dienen,de Koran vermeld dit 91 keer…Sommigen proberen ons wijs te maken dat een Europese, verlichte islam die onze Europese waarden en normen omarmt en belijdt, in de maak is. Hoe naïef kan men zijn om te geloven dat dit mogelijk zou zijn. Een Europese, verlichte islam is een utopie, letterlijk en figuurlijk een sprookje van Duizend-en-een nacht.Er komt geen Europese versie van islam, omdat er geen Europese Koran kan bestaan. Er is maar een Koran, onveranderlijk en zogezegd door Allah geschreven, waarin geen enkele moslim iets mag wijzigen!Meerdere interpretaties van de Koran zijn onmogelijk en ook niet toegestaan.Sharia kan niet worden hervormd. Het is Allah s wet, en het is perfect, universeel, compleet én perfect…

Iedere gek kan zien dat de moslim cultuur en de westerse cultuur enorm botsen en eigenlijk niet samen kunnen gaan.De islam past niet in onze westerse democratie, ze is intolerant en totalitair.Vrijheid van meningsuiting, geloofsvrijheid, democratie, gelijkheid van man en vrouw, scheiding van kerk en staat zijn waarden die volkomen vreemd zijn aan de islam.Voor de islam is de democratie “taghout” anders gezegd duivelachtig.In de Westerse democratie is de overheid zich gericht naar de wil van het volk, terwijl bij de moslim-democratie zowel de overheid als het volk zich richt op de wil van Allah.Het is Allah en niet de mens die bepaald.Allah heeft voorrang boven de verlangens van de mensen.De Koran is de antithese van de Europese Grondwet. Ze zijn tegenpolen.Ze staan lijnrecht tegenover elkaar.Sharia claimt politieke superioriteit boven de grondwet. Het doel van onze Grondwet is om de grootst mogelijke vrijheid te verzekeren en te waarborgen voor alle mensen. Het doel van de islam is om alle mensen te onderwerpen aan de islam, niet alleen geestelijk, maar ook politiek en wereldlijk, in elk aspect van de rechtsstaat en het leven…

De islamitische hoofddoek is het symbool voor een akelige ideologie, die over de hele wereld voor onderdrukking, geweld en doden zorgt en dat al 14 eeuwen lang! De meeste mensen denken dat de islam een godsdienst is, zoals elke andere, met een vooral spirituele boodschap die elke gelovige naar beste vermogen probeert in te vullen.Niets is minder waar!…De ISLAM is eerder een totalitaire machtsideologie, dan een godsdienst, die het hele leven van de burger raakt en bepaalt,waarin God slechts een bijrol speelt.Ongeveer 67% van de Koran die geschreven werd in Mekka gaat over de ongelovigen of politiek. Van de Koran van Medina is 51% gewijd aan de ongelovigen. Rond 20% van Bukhari’s Hadith gaat over jihad en politiek. Religie is dus het kleinste deel van de Islamitische grondteksten.Deze kleinste godsdienstige elementen in de islam hebben als doel, de moslims samen te smeden tot een hechte militante eenheid, die de hele wereld moet veroveren en onderwerpen.De Vlaamse professor Urbain Vermeulen, de voormalige president van de European Union of Arabists and Islamicists, benadrukt ook, dat ”de islam in de eerste plaats veelmeer een rechtssysteem, een wet” is, dan een religie…En als de islam staat en religie niet kan scheiden is de islam dus een politieke beweging; één die we, net als het fascisme, nazisme en communisme, niet willen hebben.De islam is niets om trots op te zijn; 1400 jaar lang heeft het niets dan ellende en moord gebracht.En als het islam zo graag de waardering en respect wilt hebben binnen andere landen en gebieden, moet zij haar handen eerst in eigen boezem steken en in alle islamitische landen en gebieden het ook EERLIJK EN OPENLIJK toestaan dat een ander zijn geloof mag beleiden, scholen, kerken en tempels van hun geloof mogen opzetten. Dan pas is er sprake van een eerlijke behandeling.Dus,laat ik duidelijk zijn: voor deze gevaarlijke ideologie is wat mij betreft geen enkele plek in de (Westerse) wereld!..

0 notes

4-leesdossier-aaron · 8 years ago

Text

Documentatiemap

Aaron Cohen 3a

Stelling: Moslims hoeven zich niet anders te gedragen, om vooroordelen te voorkomen.

Inleiding:

Mijn onderwerp is discriminatie gericht op Moslims binnen Nederland. Mijn stelling is dat moslims zich niet hoeven aan te passen of zich anders te gedragen. Deze stelling heb ik gekozen, omdat het mij gewoon erg vaak opvalt dat mensen raar kijken naar andere mensen door hun geloof. In het geval de Islam. Mensen moeten Moslims niet afrekenen op terroristische groepen zoals Al Qaida en IS. Alle mensen zijn gelijk en horen gelijk behandeld te worden, ook al hebben ze een bepaald geloof of juist niet. Mijn onderzoek gaat over de vooroordelen van mensen binnen Nederland.

Documentatievragen:

1. Waarom kijken mensen raar op als ze moslims tegenkomen? Veel mensen hebben vooroordelen gekregen over Moslims, omdat veel terroristische groepen van nu, Moslim zijn. En daar ook voor uit komen. Mensen vinden de cultuur van moslims maar niks en willen dat als moslims in Nederland komen zich moeten aanpassen.

2.Wat kunnen mensen beter doen die niet geloven in de Islam om er voor te zorgen dat Moslims zich meer op hun gemak voelen binnen een land? Door niet mensen, die hetzelfde geloof hebben als bepaalde terroristische, niet te vergelijken met die groepen en hun gelijk te behandelen als elk persoonlijk ividi.

3.Waarom zijn deze vooroordelen er en wat hebben ze met moslims te maken?

Door terroristische groepen die op een extreme manier de Islam uiten en door hunzelf Moslims te noemen.

4.Wat kan de regering van Nederland doen om ervoor te zorgen dat al dat vooroordelen van Moslims te stoppen?

Ze kunnen een oproep doen aan het volk. Ze kunnen overleggen met andere landen over deze situatie, want Nederland is zeker niet het enige land waar dit gebeurt. En ze kunnen opkomen voor de rechten van Moslims door ze te onderscheiden van terroristische groepen.

1.https://www.powned.tv/artikel/moslims-worden-neergezet-als-crimineel http://nos.nl/nieuwsuur/artikel/2006792-als-moslim-word-je-neergezet-als-crimineel.html

2.http://www.joop.nl/opinies/discriminatie-van-moslims-in-nederland

3,4 https://www.amnesty.nl/nieuwsportaal/nieuws/moslims-in-europa-gediscrimineerd-wegens-uitoefenen-geloof

Het is een van de meest besproken kwesties van dit moment: de rol van de islam in de wereld. Is de islam een doodgewone godsdienst, of een voedingsbodem voor geweld? De opmars van de islamitische terreurgroep IS in Syrië en Irak leidt ook in Nederland tot spanningen.

Uit een recente peiling blijkt dat de helft van de Nederlanders negatiever is gaan denken over de islam. Zestig procent van de Nederlanders voelt zich bedreigd door de ontwikkelingen in het Midden-Oosten.

In Nederland wonen bijna een miljoen moslims. Hoe ervaren zij de discussie over hun geloof? En hoe kijken zij naar de spanningen in het buitenland? Midden-Oosten verslaggever Jan Eikelboom en redacteur Milena Holdert spraken de afgelopen maanden met verschillende moslims in Nederland, en vroegen naar hun kijk op de situatie.

Negativiteit

Asma Claassen, die lezingen geeft in de moskee, bekeerde zich in 1987 tot de islam. Claassen zegt dat ze moslim is, maar "wel nog gewoon Nederlands". Toch merkte ze al gauw dat ze door haar landgenoten niet langer zo gezien werd. "Ik liep een keer een winkel binnen en er stond een hele lange rij bij de kassa. Toen zei ik: 'Zo, het is druk zeg!' Vervolgens werd er heel boos 'rot op naar je eigen land! naar me geroepen'. Toen dacht ik: huh? In welk land had je me gehad willen hebben?"

Ze heeft het gevoel dat in de afgelopen jaren de negativiteit ten opzichte van de islam is verergerd. "Als moslim word je neergezet als crimineel of als achterlijk. Dat is echt iets wat je merkt op straat en in de samenleving. Dat je je steeds meer moet verdedigen."

De 26-jarige Yahya Houssin vindt dat Nederlandse moslims niet echt een stem in de media hebben. "Daar moeten wij zelf voor zorgen. We moeten onszelf profileren binnen de maatschappij. Maar daar moet ook ruimte voor zijn."

Jan Eikelboom discussieert met moslims ook over de vraag of de islam te verenigen is met westerse normen en waarden, zoals gelijkheid tussen man en vrouw en de acceptatie van homoseksuelen. In Nederland concentreert die discussie zich rond thema’s als het boerka-verbod, moskee-internaten en ‘haat-predikers’.

De conservatieve beweging Hizbut Tahir vindt dat het anti-radicaliseringsbeleid van de Nederlandse regering alle moslims in de beklaagdenbank zet.

De overheid maakt zich juist zorgen over ‘radicaliserende’ moslims. Inmiddels hebben 160 islamitische jongeren uit Nederland zich aangesloten bij jihadistische groeperingen in Syrië en Irak. De kritiek is dat de rest van de moslimgemeenschap in Nederland zich te afzijdig houdt.

Burgemeester Ahmed Aboutaleb van Rotterdam riep in september Nederlandse moslims om massaal afstand te nemen van IS, maar daar werd weinig gehoor aan gegeven.

gediscrimineerd wegens uitoefenen geloof

Europese regeringen moeten meer doen om de negatieve stereotypen en vooroordelen over moslims in vooral het onderwijs en op de arbeidsmarkt tegen te gaan. Dat stelt Amnesty International in het vandaag verschenen rapport Choice and Prejudice: Discrimination against Muslims in Europe.

Werkgevers weigeren moslimvrouwen een baan; meisjes mogen niet deelnemen aan lessen op school omdat ze traditionele kleding dragen zoals een hoofddoek. Mannen kunnen worden ontslagen omdat ze een baard dragen die geassocieerd wordt met de Islam.

Het rapport belicht de impact die discriminatie op grond van religie of geloof heeft op moslims, met name als het gaat om werkgelegenheid en onderwijs. Het richt zich op België, Frankrijk, Nederland, Spanje en Zwitserland, landen waar Amnesty International al eerder wees op problemen zoals beperkingen op de bouw van gebedshuizen en het verbod op gezichtsbedekkende kleding.

‘Het dragen van religieuze en culturele symbolen en kleding is onderdeel van het recht op vrijheid van meningsuiting. Ook maakt het deel uit van het recht op godsdienstvrijheid. Deze rechten moeten door alle geloven in gelijkheid kunnen worden genoten’, aldus Amnesty International. ‘Iedereen heeft het recht de eigen culturele of religieuze achtergrond te uiten via bepaalde vormen van kleding; tegelijkertijd mag niemand worden gedwongen dit te doen. Dit laatste mag echter geen reden zijn om tot een algemeen verbod op bepaalde vormen van kleding te komen. Dan zou het recht van een individu om te kiezen wat hij of zij draagt in het gedrang komen.’

Het rapport benadrukt dat Belgische, Franse en Nederlandse wetgeving die discriminatie op de arbeidsmarkt verbiedt niet altijd op de juiste manier wordt geïmplementeerd. Het wordt werkgevers toegestaan te discrimineren omdat religieuze of culturele symbolen zouden botsen met de mening of gevoelens van cliënten of werknemers, of omdat het imago of de “neutraliteit” van een bedrijf anders zou worden geschaad. Dit alles is in directe strijd met anti-discriminatie wetgeving van de Europese Unie, die alleen verschil in behandeling van personeel toestaat als dit voortvloeit uit de specifieke aard van het beroep en de betrokken werkzaamheden.

Onderwijs

In het onderwijs is sprake van discriminatie. In de afgelopen tien jaar is het leerlingen in België, Frankrijk, Nederland, Spanje en Zwitserland verboden op school een hoofddoek of andere religieuze of traditionele kleding te dragen. ‘Elke beperking op het dragen van religieuze of culturele symbolen en kleding moet op individuele basis worden getoetst. Met een algemeen verbod wordt de toegang van moslimmeisjes tot het onderwijs mogelijk beperkt en het recht op vrijheid van meningsuiting en geloofsbeleving geschonden’, stelt Amnesty International

Gebedsplaatsen

Hoewel staten de plicht hebben het recht op godsdienstvrijheid te beschermen, te respecteren en uit te voeren, is het recht op het bouwen van islamitische gebedshuizen in sommige Europese landen sterk ingeperkt. Zo is in 2010 een artikel in de Zwitserse grondwet opgenomen dat de bouw van minaretten verbiedt. Hiermee wordt aan anti-Islam stereotypen een platform geboden en komt Zwitserland internationale verplichtingen niet na.

In de Spaanse regio Catalonië zien moslims zich gedwongen in de buitenlucht te bidden, omdat bestaande gebedshuizen te klein zijn om alle gelovigen plek te bieden. Verzoeken om moskeeën te bouwen worden afgewezen als onverenigbaar met het respect voor Catalaanse tradities en cultuur. Dit druist in tegen de godsdienstvrijheid, waar ook het recht op collectieve geloofsbeoefening in passende ruimtes onder valt.

Discriminatie van moslims in Nederland

Moslims worden in Nederland wel degelijk gediscrimineerd

.entry-header

Op dinsdag 24 april bracht Amnesty International het rapport ‘Choice and Prejudice: Discrimination against Muslims in Europe’. Nu zijn we van Amnesty wel wat gewend waar het gaat om kritische rapporten: mensenrechten in Iran, mensenrechten in Bahrein, mensenrechten in China, mensenrechten in Congo. Maar dit keer lees ik dat het gaat over België, Frankrijk, Nederland, Spanje en Zwitserland. Het gaat over ons. Poeh poeh, moet dat nou, al die aandacht? Het zal toch wel meevallen met de discriminatie van moslims hier in Nederland? Het is een vrij land en iedereen krijgt wel eens kritiek. Laat die moslims nou eens stoppen met de slachtofferrol; als je eerst zelf investeert in een goede opleiding en je hebt echt wat te bieden kom je heus wel aan de bak hoor! Niet zeuren maar poetsen. Dat is mijn mening!

Tenminste, dat wás heel lang mijn mening, tot iets meer dan 4 jaar geleden. Maar als ik vandaag de dag over discriminatie van moslims spreek moet ik helaas een ander standpunt innemen. Ik heb een hoop naïviteit verloren op dit punt. Niet zozeer omdat de wereld is veranderd, maar wel mijn plek in de wereld. Ik heb de discriminatie van moslims

pas écht ervaren sinds de dag dat ik zelf moslim werd.

Als ik zo lees wat de conclusies zijn van dit onderzoek dan ben ik geheel niet verbaasd. Ik verbaas me er wel over dat het nog wordt ervaren als ‘nieuws’. De realiteit is dat de discriminatie van moslims onderdeel is van de algemene gang en wandel in Nederland. Je merkt dit als moslim op de vreemdste manieren. Zo heb ik – als volbloed Hollander – al meermaals hetzelfde vriendelijk bedoelde compliment gekregen: ‘me-neer, was is uw ne-der-lands goed!’. Als de vraag wordt gesteld waar ik vandaan kom, antwoord ik dat ik ‘gewoon een Nederlander’ ben. Niet zelden volgt een antwoord met de strekking: “wat

goed dat je dat zo voelt, jullie horen er ook gewoon bij hoor”. Jullie?

Minder leuk is solliciteren onder mijn Islamitische naam. Na een erg goed gesprek te horen krijgen dat ze liever iemand hebben die ‘beter in het team past’. Of reageren op een vacature die me op het lijf geschreven is – wat blijkt uit mijn curriculum vitae – maar te horen krijgen dat ‘de vacature vervult is’ (en hem nog weken online zien staan). Uiteindelijk een geweldige werkgever gevonden, maar wel met veel meer moeite dan enkele jaren geleden. Ik ken beide situaties en er is een wezenlijk verschil.

Erger is om te horen dat de voorzitter van een moskee geen aangifte meer wil doen van de steen die wekelijks door de ruit gaat omdat hij vreest dat media aandacht voor meer problemen zal zorgen. Of dat buurtbewoners beweren tegen de bouw van een moskee te zijn in verband met parkeerproblemen, maar ondertussen afgehakte varkenskoppen op het bouwterrein leggen. Uitgemaakt worden voor landverrader of NSB’er omdat je als Hollander voor de Islam hebt gekozen. Meisjes die moslima worden en het huis uit worden gezet omdat ze kiezen voor het dragen van de hoofddoek. Dat van ieder vriendelijk woord dat je over je religie spreekt wordt beweerd dat je liegt. Een bijeenkomst organiseren om mensen aan te sporen maatschappelijk betrokken te zijn, om vervolgens te lezen dat er vast een verborgen agenda achter schuilgaat. Een Nederlands- of Engelstalige lezing organiseren, dit publiekelijk aankondigen, de deur voor iedereen openen en de lezing achteraf integraal op YouTube plaatsen om daarna het verwijt te krijgen dat je niet transparant genoeg bent.

Als ik lees dat mensen zich eraan storen dat hoofddoekjes of mannen met baarden het straatbeeld negatief beïnvloeden zakt de moed mij in de schoenen. Ik wil niemand tot last zijn, maar als de visuele waarneming van mijn bestaan en de mensen om mij heen al wordt ervaren als iets negatiefs wordt dat wel heel lastig.

Wat ons wellicht het meest in de weg staat om tot een normale positie van niet-moslims ten opzichte van moslims te komen is de manier waarop we iedere vorm van verbale discriminatie vergoelijken. Wanneer een moslim zegt dat hij een voorstander is van een Islamitische staat, dan is dat vrijwel direct een gevaarlijke en radicale uitspraak. Wanneer een moslim zegt dat hij een tegenstander is van de zionistische lobby, dan is dat vrijwel direct een antisemitische uitspraak. Wanneer een moslim zegt dat de hoofddoek een verplichting is in Islam, dan is dat direct een veel te orthodox standpunt en vrouwen onderdrukkend. Maar wanneer door mensen die claimen (een deel van) ons volk te vertegenwoordigen, door diverse media en opiniemakers een moskee wordt omschreven als een ‘haatpaleis’, een imam met een uitgesproken mening als een ‘haatbaard’, een hoofddoek als een ‘kopvod’ , het boek dat een bron van inspiratie is voor een miljard moslims wereldwijd als ‘fascistisch’, de gehele religie als een ‘achterlijke cultuur’, onze geliefde Profeet – vrede zij met hem – als een ‘pedofiel’ of een ‘tiran’, dan noemen we dat: vrijheid van meningsuiting.

We zijn er als land trots op dat zulke dingen over moslims gezegd kunnen worden, maar ondertussen legitimeren we hiermee denigrerende, feitelijk onjuiste en stigmatiserende uitspraken. Andersom accepteren we de vrijheid van meningsuiting van moslims niet; bij ‘rare ideeën’ over Islam of sharia moet je het land uit, of indien mogelijk het land niet in kunnen komen. De komst van Haitham al-Haddad werd enkele weken geleden onder andere bekritiseerd omdat hij stelt dat het woord ‘Islam’ niet ‘vrede’ betekent. Dat is een taalkundig feit dat iedereen met kennis van zaken kan onderbouwen, maar nu een moslim het zegt is het ‘omstreden’ en ‘radicaal’.

Ik ben liever trots op een land waarvan volgens Amnesty ook moslims in vrijheid hun religie kunnen praktiseren, net als alle anderen. Waar we trots zijn op respectvol en verstandig taalgebruik. Waar we elkaar oproepen om goede dingen te doen in plaats van elkaar beletten. Waar het vertrekpunt respect en vertrouwen is, minstens geloven in elkaars beste intenties. Alleen dán kunnen we gezamenlijk naar een niveau komen waar terechte en oprechte kritiek – want natuurlijk zijn moslims net als alle anderen zeker niet perfect – ook leiden tot introspectie en constructieve verbetering. Ik wil niemand tot last zijn maar ook geen last ervaren om mijn religie volledig te kunnen praktiseren.

Ik vermoed dat het rapport van Amnesty weinig verschil zal maken, simpelweg omdat we niet schrikken van de conclusies. Zo lang we in Nederland berusten in ons beeld van moslims, ons vooringenomen wantrouwen en de manier waarop we dat onder woorden brengen zal de sense of urgency om te veranderen afwezig blijven. “En sowieso, als die moslims het hier niet leuk vinden – zoals Amnesty beweert – dan gaan ze toch gewoon lekker terug naar waar ze vandaan komen?”. Zucht…

0 notes

politiekblogsociologie3-blog · 8 years ago

Text

De paradox van de opkomstplicht

Door: Sophie Stuyven

Nederland kende vanaf 1917 een opkomstplicht voor de Tweede Kamerverkiezingen. Gedurende deze periode lag dit opkomstpercentage rond de 94 procent. Deze opkomstplicht hield grofweg in dat stemgerechtigden verplicht waren om zich aan te melden bij een stembureau wanneer er verkiezingen werden gehouden. In 1970 werd de opkomstplicht in Nederland afgeschaft. Deze afschaffing bracht een forse daling in het opkomstpercentage met zich mee. In 1971 zakte het opkomstpercentage naar 79,1 procent. Ook in de jaren daarna bleef het opkomstpercentage rond de 80 procent schommelen (CBS, 2002). Het opkomstpercentage voor de Tweede Kamerverkiezingen in 2017 is 81,9 procent (Kiesraad, 2017).

We zien sinds de afschaffing van de opkomstplicht in Nederland dus een forse daling in het opkomstpercentage voor de Tweede Kamerverkiezingen. In Nederland kennen we een parlementaire democratie. Eens in de vier jaar mogen alle stemgerechtigden kiezen voor een volksvertegenwoordiging. De gekozen volksvertegenwoordiging is verantwoordelijk voor het maken van wet- en regelgeving. Deze wetten en regels gelden voor alle burgers in het land. Het is daarom van groot belang dat zoveel mogelijk burgers hun stem uitbrengen. Een laag opkomstpercentage vormt een bedreiging voor de democratie. Een deel van de burgers wordt dan immers niet vertegenwoordigd. Een legitieme democratie vereist daarom een zo hoog mogelijk opkomstpercentage. Aangezien de opkomst vóór de afschaffing van de opkomstplicht beduidend groter was, pleit ik voor de herinvoering van deze maatregel.

De meningen over het al dan niet invoeren van de opkomstplicht zijn verdeeld. Het belangrijkste argument van de tegenstanders stelt dat de opkomstplicht zal leiden tot een minder representatieve verkiezingsuitslag. Ook burgers die niet geïnteresseerd zijn in de politiek worden gedwongen om naar de stembus te gaan. De tegenstanders beweren dat deze groep daarom vaak zomaar iets zal stemmen zonder redelijk besef te hebben van de inhoud (Billiet, 2001). De tegenstanders zien hier echter over het hoofd dat de opkomstplicht deze groep mensen juist zal stimuleren om zich meer te verdiepen in de politiek. Politiek engagement wordt dus in zekere mate afgedwongen, wat maakt dat de belangen van de voorheen ongeïnteresseerde groep beter behartigd zullen worden.

Een ander belangrijk argument van de tegenstanders stelt dat de opkomstplicht een inperking van de vrijheid van burgers is: in een legitieme democratie moeten burgers vrij zijn in hun keuze om al

dan niet te stemmen. Men moet echter niet vergeten dat opkomstplicht niet hetzelfde is als stemplicht. Burgers zijn verplicht om zich aan te melden bij een stembureau, maar zij kunnen er nog altijd voor kiezen om blanco of ongeldig te stemmen. Bovendien is de naleving van wetten en regels een onoverkomelijk principe in elk democratisch regime. In een goed functionerende democratie zijn burgers altijd gebonden aan bepaalde rechten en plichten. Het invoeren van de opkomstplicht is daarom niet ondemocratisch te noemen (Engelen, 2005).

Het invoeren van de opkomstplicht leidt tot een hoger opkomstpercentage bij de Tweede Kamerverkiezingen. Hoe meer mensen hun stem uitbrengen, hoe beter de wil van het volk gehoord zal worden. Zelfs blanco- of ongeldige stemmen zijn hier belangrijk: ontevreden burgers maken immers ook deel uit van de samenleving. Een hoger opkomstpercentage maakt de verkiezingen legitiemer en bevordert de democratie. Hoewel de opkomstplicht, net als alle wetten en regels, een kleine inperking van de individuele vrijheid is, zal dit leiden tot meer politieke gelijkheid. Burgers hebben meer inspraak in hoe zij willen dat het land bestuurd wordt. Paradoxaal genoeg zal de herinvoering van de opkomstplicht dus leiden tot een vergroting van de vrijheid van burgers.

Literatuurlijst

CBS. (2002). Opkomst bij de verkiezingen daalt. Stemmen of niet stemmen. Centraal Bureau voor de Statistiek.

Billiet, J. (2001). Opkomstplicht of vrijheid om al of niet te gaan stemmen?. ISPO Bulletin, 44.

Engelen, B. (2005). Een dam tegen het leeglopen van de democratie: pleidooi voor het behoud van de opkomstplicht. Ethiek en Maatschappij, 8(2), 49-63.

Officiële uitslag Tweede Kamerverkiezingen 15 maart 2017. (2017, 21 maart). Geraadpleegd op 22 maart 2017. https://www.kiesraad.nl/actueel/nieuws/2017/03/20/officiele-uitslag-tweede-kamerverkiezing-15-maart-2017

0 notes

pieternerinckx-blog · 8 years ago

Text

EXTRA CULTURELE ACTIVITEIT: HET LOUVRE IN PARIJS

Ik keek ernaar uit om samen met mijn ouders naar Parijs te gaan. Een stad met een groot historisch verleden. Gebouwen, monumenten, de voorgevels van de huizen, de bruggen over de Seine, de Eiffeltoren, de planten op hun daken, parken, ... maakten indruk op mij.

NOTRE DAME

De kerk die in het midden van Parijs lag op het klein Eiland genaamd “Ile de la Cité”.

PLACE DE LA CONCORDE:

-acht hectare groot

-twee grote fonteinen

-obelisk van Luxor: -geschenk van de Egyptische onderkoning

-staat op de plaats waar tijdens de revolutie de guillotine heeft gestaan

ILE DE LA CITE:

-Eiland verbonden met de oudste brug van Parijs genaamd “Le Pont Neuf.”

-Op het eiland staan o.a. Notre-Dame en het paleis van justitie

(voormalig staatsgevangenis).

BRUG ALEXANDRE III:

- er is maar één boog van 107,5 m

- gebouwd op het einde van de 19de eeuw ter gelegenheid van een wereldtentoonstelling in 1900

- De Russische tsaar Alexander III sloot in 1891 een handelsovereen- komst af met Frankrijk.

HOTEL DES INVALIDES

- opgericht in 1671 door Lodewijk XIX, de zonnekoning

- Stoffelijk overschot van de Franse keizer Napoleon Bonaparte werd in 1840 van Sint- Helena terug naar Parijs gebracht en begraven onder de koepel van De Dôme des Invalides.

en nog zoveel meer, ...

Spijtig dat het drukke verkeer en het massaal toerisme de rust verstoorde. De derde dag zag er minder leuk uit. Ondanks het Louvre mooi was, had ik helemaal geen zin om naar binnen te gaan. Maar, ik kon mijn ogen niet geloven. Het interieur en de schilderijen waren heel mooi.

Eugène Delacroix “De vrijheid leidt het volk” 1830

Théodore Gericault “Het vlot van de Medusa” 1818

Jacques-Louis David “De kroning van Napoleon”

Leonardo da Vinci “Mona Lisa”

De kleine schilderijen achter glas waren heel bijzonder. De fijne weergave van mensen, het gebruik van kleuren, de speling van licht en donker zetten de schilderijen als het ware om in foto’s. Prachtig! Spijtig waren hiervan mijn foto’s mislukt. Na de kerstvakantie stond een bezoek aan het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Brussel alvast op het programma.

0 notes

christusleeft · 8 years ago

Text

New Post has been published on In de hemel is wél bier !

New Post has been published on http://bit.ly/2mykd2M

Vrijheid, blijheid

door Dr. G. Wasserzug-Traeder, 1962

Waar leven is, daar is verlangen naar vrijheid, want vrijheid is nodig tot levensontplooiïng en levensvorming. Daarom gaat heden een geweldige kreet naar vrijheid door de volkeren. Zonder vrijheid is het leven niet levenswaard, het is een gebonden, gehinderd, besnoeid, kreupel leven. Desondanks is uiterlijke vrijheid niet het hoogste goed. Iemand kan uiterlijk vrij zijn, en innerlijk toch een slaaf der zonde, een door Satan gebondene, der wereld dienstknecht zijn. Maar ook kan iemand achter prikkeldraad, in uiterlijke boeien, koninklijk vrij zijn van alles, wat zijn ziel binden wil. De innerlijke vrijheid is hoger dan de uiterlijke vrijheid. En toch, hoe weinig verlangen de mensen naar die innerlijke vrijheid.

Deel 1: VRIJHEID

Het bekommert de meesten in ’t geheel niet, dat zij slaven der zonde zijn en zich feitelijk in de macht van Satan bevinden. Dit geringe verlangen naar innerlijke vrijheid is een zeker teken van innerlijke dood. Alleen waar leven is, daar is verlangen naar vrijheid. Voordat wij van de ware, innerlijke vrijheid spreken, moeten wij een woord over het innerlijke leven zeggen.

Leven en dood Wij laten ons niet misleiden door het feit, dat velen zich Christenen noemen en toch geen eeuwig leven hebben. Zij hebben misschien kennis van de Bijbel en Jezus Christus, maar hun ontbreekt het leven uit God. De Bijbel maakt een duidelijk, absoluut verschil tussen die mensen, wier geest dood is, en dezulken wier geest door een scheppingsdaad van Jezus Christus, levend geworden is.

Wanneer wij niet op dit verschil wijzen, hangt heel onze prediking in de lucht, zijn wij ontrouw aan onze opdracht, en de mensen blijven gehuld in een nevel der onduidelijkheid, en in het duister van de dood.

De Bijbel tekent ieder mens, die geboren, wordt, als geestelijk dood. De geest, dit tere orgaan in de mens, waardoor hij in contact met God komen kan, is blind en doof voor God. Vandaar dat de mens geen contact met God, de bron van alle leven, heeft. In hem is een gapende leegte, een ernstig, onbevredigd gevoel, een onuitsprekelijk verlangen naar iets onbekends. Deze innerlijke armoede uit zich vaak in overgevoeligheid, prikkelbaarheid, opvliegendheid. De mens is met zich zelf ontevreden en daarom ook met de gehele wereld.

Vele mensen trachten deze innerlijke leegte met een surrogaat voor God aan te vullen. Kunst en Wetenschap moeten God vervangen, arbeid en geld worden tot een afgod, de mode of heel primitief genot moet het verlangen der ziel bevredigen. En toch kan niets en niemand God vervangen, de mens wordt door al het surrogaat voor God nog maar armer. God ziet de nood van de mens. God heeft medelijden met de mens in zijn toestand van de dood, en Hij spreekt tot hem hetzelfde machtige Scheppingswoord, dat Hij eens over het volk Israël sprak: “Als Ik bij U voorbijging, zo zag Ik u, vertreden zijnde in uw bloed, en Ik zeide tot u in uw bloed: Leef !” Ez. 16:6

“Leef!” Dit woord van de Schepper wekt in ons het verlangen naar waarachtig, goddelijk, nieuw Leven – honger naar leven grijpt ons, gelijk de man, van wie wij in het begin van Bunyan’s pelgrimstocht lezen: Hij loopt in wilde vlucht het huis uit. Zijn vrouw roept hem na, maar hij houdt beide oren dicht, en roept: “Leven, leven – eeuwig leven!” Kent U zulk een verlangen naar eeuwig leven? Roept u met de Psalmist: “Gelijk een hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn ziel tot U, o God!” Ps.42:2 Dan geldt U heden de boodschap van de levende God: “Leef!”

Leven in Christus Dit nieuwe, eeuwige leven is niet iets onbepaalds, iets dat niet te definiëren is, maar de Bijbel laat ons het leven zien in een Persoon, in Jezus Christus zelf. Hij kan van Zich zeggen: “Ik ben het leven.” Joh.14:6 En nu, treedt onder het kruis van Jezus Christus. Daar vloeide Zijn bloed en in Zijn bloed heeft Hij Zijn leven gegeven. Het kruis van Jezus Christus wordt daarom tot de bron van het eeuwige leven. Hij die gezegd heeft: “Ik stel mijn leven voor de schapen” Joh.10:15 kan ook zeggen: “Ik geef hun het eeuwige leven.” Joh.10:28

Wat Hij ons geeft, kunnen wij aannemen. Zoals ik de hand open, om een geschenk aan te nemen, zoals ik mijn huisdeur open om een gast te ontvangen, zo kan ik ook mijn hart openstellen, om Jezus Christus toe te laten en met Hem het Leven, want: “Die de Zoon heeft, die heeft het leven.”1Joh.5:12 Wonder van de scheppingsmacht van God: een mens ontvangt van God nieuw, eeuwig leven! Het begin van dit nieuwe leven is het geschenk Gods, dat wij zonder enige voorwaarde, zonder enige inspanning, zonder enige verdienste ontvangen. Precies zoals wij het lichamelijke leven zonder ons toedoen ontvingen, zo ontvangen wij in hetzelfde ogenblik dat wij Jezus toelaten, het nieuwe, eeuwige leven! Wij kunnen nu zeggen: “Ik was dood en ben nu levend geworden. ” Vgl. Luk. 15:24

Overwinning Wanneer het begin van het nieuwe leven er is, zo moet het zich ontplooien. Jezus Christus geeft ons niet alleen het nieuwe leven, Hij schenkt ons ook de vrijheid die nodig is, opdat het zich kan ontplooien. Vrijheid is het geschenk van de bevrijder. Elk volk dat bevrijd werd, eert de held van zijn bevrijding. Wanneer de volken heden naar vrijheid verlangen, zo roepen zij tegelijkertijd naar een bevrijder, die de macht bezit, hun die vrijheid te schenken. Jezus Christus is de bevrijder van het nieuwe leven. Hij is niet alleen de Gekruisigde, Hij is ook de Opgestane en Verhoogde – erkend in hemel en hel als Overwinnaar over alles. Hij is de Overwinnaar over de zonde, de duivel, en de wereld. Laat ons over deze drievoudige overwinning, luisteren naar het getuigenis van de Schrift.

Hij heeft de zonde overwonnen “Maar Deze, één slachtoffer voor de zonden geofferd hebbende, is in eeuwigheid gezeten aan de rechterhand Gods. Voorts verwachtende, totdat Zijn vijanden gesteld worden tot een voetbank Zijner voeten.” Heb.10:12-13 Ja, Hij is de overwinnaar over de zonde en heeft Zich als overwinnaar ter rechterhand Gods gezet.

Hij heeft de duivel overwonnen “En de overheden en de machten uit-getogen hebbende, heeft Hij die in het openbaar ten toon gesteld, en heeft door hetzelve over hen getriomfeerd.” Kol.2:15 Hij is dus de Overwinnaar over de duivel en zijn machtige, helse legers, over alle demonen en boze geesten. Hij voert hen mee als gevangenen in Zijn triomftocht.

Hij heeft de wereld overwonnen Hij heeft ook deze wereld, die door de duivel beheerst wordt, overwonnen en Hij kan zeggen: “Maar hebt goede moed, Ik heb de wereld overwonnen.” Joh.16:33 Hij leeft – Hij zit ter rechterhand Gods als de Overwinnaar over alles, want: God heeft Hem gezet, “ver boven alle overheid, en macht, en kracht, en heerschappij, en alle naam, die genaamd wordt, niet alleen in deze wereld, maar ook in de toekomende; En heeft alle dingen Zijn voeten onder‑ worpen.” Ef.2:21-22

Jezus Christus wordt ons in de Schrift getoond als Heerser en Overwinnaar over alles. In Zijn hand is alle macht en alle kracht.

Wij moeten dit feit, dat ons het Woord Gods voor ogen houdt, eerst eens heel diep in ons hart opnemen. Wij kunnen er ons nooit te veel in verdiepen en Hem aanschouwen: Jezus, de Verhoogde, de Heer der heren en Koning aller koningen. Onze gedachten, ons hart, ons gebed moet van Hem, de Overwinnaar, vervuld zijn, zodat Hij ons tot levende werkelijkheid wordt, midden in een Gode vijandige, Christus verwerpende omgeving: Jezus Christus is de sterkste, Die tegen de sterken opgewassen is. Jezus Christus heeft de sleutels der hel en van de dood. Op.1:18 In Zijn hand is de ijzeren scepter der wereldheerschappij Ps.2:9 en uit Zijn mond gaat een scherp tweesnijdend zwaard. Op.1:16; Heb.4:12 En nu komt deze Overwinnaar in ons leven en spreekt het heerlijke woord van verlossing en bevrijding: “Indien dan de Zoon U zal vrijgemaakt hebben, zo zult gij waarlijk vrij zijn.” Joh.8:36 Wilt u vrij worden? Ik wil U de weg wijzen tot deze algehele bevrijding: U moet één worden met Jezus Christus de Gekruisigde; één met Jezus Christus, den Opgestane; één met Jezus Christus, de Verhoogde. Twee worden één en hebben daarmee alles gemeen, dat is de weg tot volkomen vrijheid.

Bevrijd van de “oude mens” U kunt vrij worden van de macht der zonde. In ons is het oude, zondige hart, de erfenis van Adam, dat wij bij onze geboorte mee ontvingen, en dat in ons blijft, tot wij sterven. Moet ik het nader omschrijven, dit oude Ik, dat ons en anderen het leven zo moeilijk maakt? Kennen wij het niet in zijn gevaarlijk, afstotend wezen tot in den treure?

De trots van het eigen Ik, die zich over anderen verheft, en zijn eigen daden roemt; de jaloersheid van het Ik, die de ander de plaats misgunt die zij zelf innemen wil; de geprikkeldheid van het Ik, die geen berisping verdragen kan; de zelfzucht van het Ik, die het beste voor zich zelf hebben wil; de ontevredenheid van het Ik, die niet verdragen kan, wanneer iets niet naar haar wil gebeurt; de geest van kritiek van het Ik, die zich in de tekortkomingen van onze naaste verheugt, om zelf groter te schijnen.

Dit Ik is een vreselijke tyran over anderen en over ons zelf. Hoe erg kan het ons kwellen, wanneer het van een begeerte, van een verlangen, van onreine hartstocht vervuld is! Wat hebben wij niet geprobeerd om van die tyran los te komen! Wij hebben tegen hem gestreden, wij wilden zijn heerschappij afschudden, wij wilden hem stukje voor beetje terugdrijven en hem vervolgens het terrein afnemen.

Wij hebben geweend, gebeden – alles tevergeefs. Dat wij toch eindelijk eens wilden inzien dat iedere eigen poging tot strijd tegen ons eigen Ik, hopeloos is – dat wij deze strijd maar eens wilden staken!

Er is geen andere weg, die waarlijk tot vrijheid leidt: twee worden één, dat is het geheim van de vrijheid. Wordt één met Jezus de Gekruisigten, dan geldt voor U het geweldige feit, waarvan Paulus schrijft: “Indien één voor allen gestorven is, zo zijn zij allen gestorven.” 2Kor.5:14 Jezus is gestorven en dat is een onaantastbaar, historisch feit. En het Woord spreekt van het eveneens zekere feit: wanneer één voor allen gestorven is, dan zijn zij allen gestorven. Dus kan een ieder, die in het geloof met Jezus aan het kruis verenigd wordt, zeggen: “Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is.” Rom.6:6

Wanneer Hij gestorven is, dan ben ik met Hem gestorven. Laat ons begrijpen, wat dit wil zeggen. Aan het kruis van Jezus is de oude mens in ons van zijn macht beroofd, ons Ik is aan het kruis gebroken, zo zeker als het lichaam van Jezus Christus overgegeven werd, die als onze vertegenwoordiger aan het kruis hing. Neem dit feit in uw leven op. Het luidt heel praktisch: U bent niet meer onderworpen aan de tyran van het Ik, u behoeft hem niet meer te gehoorzamen, u kunt tegen zijn eisen “neen” zeggen. U behoeft niet meer driftig te worden, u behoeft uw temperament niet meer te beteugelen, u bent vrij van de heerschappij van uw vlees. Er is in de praktijk slechts één enkel feit van belang: U moet in het geloof uw Ik aan het kruis van Jezus Christus laten. Toen Jezus aan het kruis hing, hoorde Hij de raadgeving van de hel: “Kom af van het kruis!” Hij zou het gekund hebben maar Hij deed het niet. U zult dezelfde raad van de duivel horen, wanneer de verzoeking tot u nadert: “Kom af van het kruis!” Doe het niet, wordt doof voor deze uitdaging van de hel en van uw eigen Ik. Behandel uw oude Ik als aan het kruis afgedaan. Dat is de enige weg, om van ons tyrannieke zelf te worden bevrijd.

Bevrijd van de duivel Groter en machtiger echter is de doodsvijand nummer 1, de duivel, die slechts één doel kent: de zielen van de mensen in het verderf te storten. De duivel is een persoonlijkheid met een ontzettende macht. Hij is groter en machtiger dan de mens en door de zonde zijn wij allen in zijn hand en in zijn macht. Het is een vreselijk feit, dat heden ten dage angstwekkend in ons tot bewustzijn komt: deze wereld staat onder Satans macht. De demonie in de levens van de volkeren en in dat van het enkele volk is een vreselijke macht. Het is ook een feit, dat niemand in twijfel trekken kan, dat de demonische machten heden ten dage een schrikbarende invloed op de mensenzielen hebben. Wij willen het veel te weinig erkennen, dat er tegenwoordig honderden en duizenden bezetenen midden in de Christenheid leven, mensen, die door de duivel ziek geplaagd worden, omdat zij zich in eigen macht hebben begeven. Hoeveel waarzeggers en kaartlegsters, hoeveel duistere geneeskracht hebben de duivel de buit toegedreven, waarop hij dan de hand gelegd heeft, die dikwijls zo zwaar is, zo drukkend rust.

Hoe groot is de macht van de twijfel, zelfs bij degenen, die Gods Woord lezen of zelfs verkondigen. Twijfel aan Gods Woord echter is de ingeving van de duivel, die de mensen toebijt: Is het ook, dat God gezegd heeft? Gen.3:1

Hoe vreselijk is het vernietigende werk van de duivel zelfs bij degenen, die aan de naam van Jezus Christus geloven. Zovelen luisteren naar de verpletterende aanklacht van de vijand, die hen hun zonde in onafgebroken volgorde toont en hen verzekert, dat zij verloren zijn en dat er geen genade meer voor hen bestaat. Wat een ontzettende leugen! Wat een belasteren van het bloed van Jezus Christus, dat ons reinigt van alle zonde. 1Joh.1:7 Wat een miskennen van de liefde van Jezus Christus, die volkomen kan za lig maken. Heb.7:25

Geen mens kan de duivel wederstaan of hem overwinnen. Iedere poging, de strijd tegen de vijand op te nemen, moet in een jammerlijke nederlaag eindigen. Hoeveel mensen en hoeveel gelovigen zelfs, zijn tot schande geworden, omdat zij het waagden, op eigen kracht tegen de duivel te strij‑ den. Maar wij hebben de Overwinnaar gezien – Jezus Christus, de Opgestane, Die triomfeert over alle geweld van de duivel en legerscharen der hel in zijn zegetocht meevoert.

Twee werden één, dat is ook hier de weg tot de vrijheid. Wanneer wij met Jezus aan Zijn kruis één zijn geworden, dan zijn wij ook met Jezus, de Opgestane, één geworden. Eén met Hem, Die als Overwinnaar uit het graf opsteeg, en aan Wie alle macht in hemel en op aarde gegeven is. Mat.28:18Wij worden deelgenoten aan Jezus Christus’ overwinning op de duivel.

Wanneer de legers van een land de vijand bedwongen hebben en de overwinning uitgeroepen en door klokgelui verkondigd wordt, dan kan het kleinste kind in dat land zeggen: “Wij hebben overwonnen!” Het behoort tot de zegevierende natie en heeft daarom deel aan de overwinning met al zijn gevolgen. Dit kind zou niet op de gedachte komen, nog eens met gebalde vuist tegen de tanks en pantserwagens op te trekken en de strijd nog eens te wagen. Waarom ook? De overwinning, die de legers bevochten hebben, is immers volkomen voldoende, ook dit kind van de vijand te bevrijden. Het zou alléén niet kunnen overwinnen, maar het kan deelhebben aan de bevochten overwinning.

Dat is onze positie. Wij kunnen de duivel niet overwinnen, maar wij kunnen deelhebben aan de overwinning van Jezus Christus. Wij behoeven niet nog eens tegen de vijand te strijden, de overwinning van Jezus Christus is volkomen voldoende voor ons. Wij zijn bevrijd van de macht van de duivel, zodra wij één met de Overwinnaar zijn geworden. Wij mogen op gezag van de naam van Jezus, in Wie wij geloven, de duivel als een overwonnen vijand behandelen en alle eisen, die hij aan ons stelt, het krachtige, vastbesloten “neen” van de Overwinnaar voorhouden. Wij kunnen de duivel niet verhinderen ons aan te vallen en ons te verzoeken, maar wij kunnen ons tegenover deze aanval als overwinnaar gedragen. Jezus heeft Zijn voet op de kop van de slang gezet, want alle beloften der Schrift zijn in Hem vervuld, ook het eerste woord der belofte uit Gods mond: “Datzelve zal u de kop vermorzelen.” Gen.3:15

Wanneer wij nu één zijn geworden met de overwinnaar, dan mogen wij ook onze voet op het hoofd van de vijand zetten en de situatie van onze overwinning volledig uitbuiten, want er staat “Gode zij dank, Die ons allen tijd doet triomferen in Christus.” 2Kor.2:14

Neemt toch uw plaats aan de zijde van de Overwinnaar eindelijk in. Hij wil Zijn overwinning op de duivel met u delen. Geloof het vast, en gedraag u in het praktische leven ernaar. Zegt voortaan “neen” tegen de duivel, waar U zijn stem hoort of zijn aanval bemerkt.

De wereld overwonnen De duivel is de vorst van deze wereld, daarom staat alles wat tot deze wereld behoort, onder zijn invloed. Er werkt in onze omgeving een duistere kracht van beneden.

Hoeveel vergif is er in de gesprekken, die wij horen, in de muziek, die ons toeschettert, in de platen, die wij zien, in de boeken, die wij lezen, in de kranten, die wij ter hand nemen.

Hoeveel invloed van beneden baant zich een weg in de schouwburg, in de bioscoop, op het sportterrein, in de radio. De wereld is het grote net van de duivel, dat als een spinneweb, dikwijls fijn en onzichtbaar gesponnen is, en waarin de duivel als een spin op buit loert.

Hoeveel duizenden vliegen onschuldig in dit net, zij fladderen erin als een vlinder en zijn gevangen. De wereld, het door de duivel geregeerde rijk, heeft een duistere aantrekkingskracht op de mensen. Het plezier van de wereld is een grootmacht juist zoals het geld. De jeugd stroomt naar de plaatsen van vermaak en naar de sportterreinen en de duivel vergiftigt hen en zuigt hen de levenskracht uit. Arme, arme jeugd, die zich tevreden stelt met het klatergoud dezer wereld en de eeuwige waarheden, die God ons aanbiedt, terugwijst.

Maar niet alleen de jeugd staat onder heerschappij van de duivel, de vijand weet ook een val te zetten voor de mannen en vrouwen die op het hoogtepunt van hun leven en in hun ouderdom zijn. Hoe lokt het geld de mens aan, hoe zet hij in onbezonnen arbeid zijn kracht in, rijk te worden; voor een zak vol hard, dood geld geeft een mens dikwijls zijn ziel weg. Slaven van de arbeid zijn slaven van de duivel. “Wat baat het een mens, zo hij de gehele wereld gewint, en lijdt schade zijner ziel?” Mat. 16:26

Laten wij niet vergeten, dat de Heer zegt: “Niemand kan twee heren dienen, want of hij zal de ene haten en de andere liefhebben, of hij zal den ene aanhangen en de anderen verachten; gij kunt niet God dienen en de Mammon.” Mat.6:24

Waar is de wereld, die u tot zich lokt? Waar is de macht der wereld, die u beheerst? Wat is het lokaas, waarmee de duivel u vangt? Wij kunnen ons niet zelf van de macht der wereld bevrijden. Wie het probeert, verstrikt zich nog vaster in haar net. Weliswaar keren velen teleurgesteld en vertwijfeld de wereld de rug toe, omdat zij het bedrog van de wereld moesten erkennen, maar dat is geen overwinning op de wereld en geen vrij zijn van de wereld. Zeer dikwijls openbaart zich de teleurgestelde of verdrongen wereldlust in diepe gedruktheid, ontmoediging of vertwijfeling.

Hoe kunnen wij waarlijk vrij worden van de knellende omarming der we reld? Wij hebben gezien, dat Jezus Christus met koninklijke autoriteit zeggen kon: “Ik heb de wereld overwonnen.” Joh.16:33

Twee worden één. Dat is ook hier het geheim van de overwinning op de wereld. Jezus Christus is de Verhoogde. Hij zit aan de rechterhand Gods op de troon van de hoogste macht, ver boven alles, wat genaamd wordt in deze wereld. Ef. 1:21 Wordt één met de Verhoogde. Dan mag u in het geloof en in alle realiteit reeds nu uw plaats bij Hem aan Gods rechterhand innemen, want “God heeft ons mede gezet in de hemel in Christus Jezus.” Ef.2:6 Wie met Christus deze plaats inneemt in de hemel aan Gods rechterhand, verliest alle lust in de dingen der wereld. Wij hebben dan een ander tehuis dan deze arme besmette wereld. Wij hebben andere vreugden dan de vergiftigde genoegens van de wereld. Wie in het Vaderhuis thuis is, hoeft zich niet meer met de zwijnendraf te voeden. Wij staan met Christus ver boven alles, boven deze wereld met al haar lusten. Dit geloof aan de verhoogde Christus en aan onze woning bij Hem is “de overwinning die de wereld overwint”. Joh.5:4

Is dat een leven in de wolken, dat niet opgewassen is tegen de eisen van iedere dag? Slechts de overwinnaars der wereld kunnen de wereld beteugelen. Slechts degene, die er boven staat, gaat er niet in ten onder. Slechts degene, die met Christus in de hemel is, breekt niet door de hardheid van dit leven. Slechts degene, die uit de kronkelingen van het net van deze wereld bevrijd is, kan anderen uit dit net bevrijden.

Jezus Christus, Die op de troon Gods zit, heeft nog geen aanspraak gemaakt op de heerschappij over deze aarde. Integendeel, Hij wacht op het uur, waarin Hij als Overwinnaar in grote macht en heerlijkheid verschijnen zal, om deze wereld uit Satans macht te bevrijden en tot Zijn koninkrijk te maken. Hij neemt de Zijnen niet weg uit deze wereld, maar Hij zendt hen in deze wereld als dezulken, die anders zijn dan de wereld, opdat zij mensen uit deze wereld redden en tot de verhoogde Koning Jezus Christus brengen. Jezus zendt vrijgemaakte mensen in deze wereld, om gebondenen te bevrijden. “Ik bid niet, dat Gij hen uit de wereld wegneemt, maar dat Gij hen bewaart van de boze. Zij zijn niet van de wereld, gelijkerwijs Ik van de wereld niet ben.” Joh. 17:15, 16

Wij hebben de heerlijke vrijheid van de kinderen Gods gezien, de vrijheid door Jezus Christus. En deze vrijheid wordt ons heden allen aangeboden door Jezus Christus. Er staat van ieder, die in de naam van Jezus Christus gelooft: “Want gij zijt tot vrijheid geroepen, broeders.” Gal.5:13

U bent tot vrijheid geroepen! U kunt nu vrij worden van Satans macht, vrij worden van de macht der zonde, vrij worden van het eigen ijdele Ik, wanneer u één wordt met Jezus Christus, de Overwinnaar.

Dan bent u een bevrijd mens door Jezus Christus, bevrijd, om geheel voor Hem te leven, bevrijd, om een slaaf van Jezus Christus te zijn en Hem met vreugde te dienen, bevrijd om uw leven als een heilig brandoffer op het altaar te leggen, ter beschikking van Hem wanneer en waar Hij het gebruiken wil: Eén met de Overwinnaar, om te overwinnen!

Deel 2: BLIJHEID

Leven is altijd praktijk. Er moet niet slechts een nieuw leven aanwezig zijn, maar het moet worden geleefd. Dat vergeten wij zo vaak. Wij spreken zoveel van een nieuw leven, wij weten zo precies hoe het moet zijn – en leven dan het oude leven verder. Maar natuurlijk moet het nieuwe leven eerst aanwezig zijn, voordat wij het kunnen leven. Niemand kan eisen stellen aan een mens, die nog niet is geboren. Evenmin kan men van een mens verlangen, een nieuw leven te leiden, als hij nog niet eens wedergeboren is. Bekering en wedergeboorte zijn de deur tot een nieuw leven. Het is voor ieder mens, die in een nieuw leven wil wandelen een onafwendbare noodzakelijkheid: “Gij moet wederom geboren worden!” Joh.3:3

Even zeker en waarachtig is echter ook het feit, dat u wedergeboren kùnt worden, want Hij Die tot u zegt: “Gij moet wederom geboren worden”, spreekt ook dat andere woord: “Ik geef hun het eeuwige leven.” Joh.10:28

Kom tot Hem, de Gekruisigde en Opgestane, Die in Zijn Bloed Zijn leven voor u gegeven heeft en neem Hem aan als uw persoonlijke Heiland. Dan hebt u het eeuwige, het nieuwe leven, zo zeker als Hij Zelf zegt: “Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.” Joh.3:16

Het eeuwige leven als een gave ontvangen, dat is het begin van het nieuwe leven. Het gaat er nu echter om, dat nieuwe leven uit te leven. Wij moeten in een nieuw leven wandelen! “Gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwheid des levens wandelen zouden.” Rom.6:4 In een nieuw leven wandelen, dat is de praktijk. Wij allen, die het eeuwige leven hebben ontvangen, willen een nieuwe praktijk, een nieuwe wandel. Wij weten dat een nieuw leven onvoorwaardelijk nodig is om onzentwil, anders zijn wij niet bevredigd – om der wille van anderen, anders kunnen wij hen niet voor Christus winnen – vóór alles echter om Jezus’ wil, anders zijn wij Hem tot schande. God, de Heer, heeft het mogelijk gemaakt, dat wij in een nieuw leven kunnen wandelen.

Inwoning van de Geest Vóór Zijn heengaan van deze aarde openbaart Jezus Zijn jongeren het geheim van dit nieuwe leven: “Wij zullen tot hem komen en zullen wo‑ ning bij hem maken.” Joh.14:23

En Hij geeft een nadere beschrijving van Hem, Die tot de gelovigen komen moet: “Ik zal de Vader bidden, en Hij zal u een andere Trooster geven, opdat Hij bij u blijve in der eeuwigheid. Hij zal in u zijn.” Joh.14:16, 17

De dag van Pinksteren werd vervuld, de Heilige Geest kwam en Hij is er heden. Ieder, die Jezus, de Gekruisigde en Opgestane als persoonlijke Heiland aanneemt, ontvangt van de Vader deze wonderbare Gave des Heiligen Geestes.

Hij is God Zelf, die in ons woning maakt, Hij is Christus, Die in ons is, Hij is de Heilige Geest, die in onze geest nederdaalt.

Iedere gelovige heeft dus de Heilige Geest. De Schrift betuigt ons duidelijk en klaar: “In welke gij ook, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met de Heiligen Geest der belofte.” Ef.1:13

Konden wij het slechts recht verstaan, wat ons daarmede is geschonken. Wij zijn niet meer alleen, de innerlijke eenzaamheid en onmacht en hulpeloosheid is voorbij: wij zijn met ons tweeën! Twee worden tot één; zo één, dat de levende, eeuwige God in ons Zijn tempel opslaat; zo één, dat Jezus Christus, de Heer over alles, in ons hart woont.

Hebben wij dit feit werkelijk en metterdaad in ons dagelijks leven aanvaard? Handelen wij daarnaar? Rekenen wij daarmede? Brengen wij dit in praktijk? “Of weet gij niet, dat uw lichaam een tempel is des Heiligen Geestes, die in u is, dien gij van God hebt, en dat gij van uzelf niet zijt?” 1Kor.6:19

Weten wij het werkelijk en metterdaad dat de Heilige Geest in ons woont? Laten we dan niet langer om de Heilige Geest bidden en smeken. Wij allen, voorzover wij wedergeboren zijn, hebben immers de Heilige Geest in het uur van onze wedergeboorte ontvangen. Wij zijn met de Heilige Geest gedoopt.

Hebt u uw Heer, uw Heiland, uw Vader in de hemel al eens echt van harte gedankt voor de Heilige Geest, die in u is? Als het niet zo is, doe het dan toch direkt en er zal een geheel nieuw licht in uw hart opgaan en uw dagelijks leven verhelderen. U weet dan dat u niet meer alleen bent. U draagt de Heerser over het heelal in u.

Nu staat u met z’n tweeën tegenover het leven met al zijn moeilijkheden, de mensen die u ontmoeten en waarmede u omgaat. De Heilige Geest en u – welk een macht! Een mens die niet wedergeboren is en dus de Heilige Geest niet heeft, is helemaal alleen, verschrikkelijk eenzaam in leven en in sterven. Maar de wedergeboren gelovige mag zeggen: Christus leeft in mij. Dit feit verwerkelijken, dit iedere dag en ieder uur omzetten in de praktijk, dat is het nieuwe leven.

Heer van ons leven De Heilige Geest, die in mij woont, kan alles. Slechts één ding heeft Hij nodig: volledige vrijheid van handelen. Beperk Hem niet tot enige terreinen van uw leven, terwijl de andere onder uw eigen heerschappij blijven. Bind Hem niet aan handen en voeten, dat zou niets anders zijn dan Jezus opnieuw kruisigen. Maak Hem niet tot uw dienstknecht, die overeenkomstig uw bevelen moet handelen.

Hij wil uw Heer zijn en u moet Hem gehoorzamen en Zijn bevelen uitvoeren. Dat wij het maar meer verstonden, om volkomen met de Heilige Geest, Die in ons woont, één leven te leiden. Hoe geheel anders zou ons leven kunnen zijn.

Er is maar één plaats die wij Hem kunnen aanbieden: de eerste plaats in ons hart, de troon in ons inwendig en uitwendig leven, de plaats van directeur-generaal van ons leven. Dat is het normale leven der gelovigen. Als wij het met een Bijbelse uitdrukking willen aanduiden, dan zouden wij het kunnen noemen: een leven vervuld met de Heilige Geest.

Dat is nu echter juist, wat ons gelovigen ontbreekt, en dáárom is ons leven zo arm en ellendig en onze dienst zo ontoereikend en vruchteloos. De Heilige Geest, Die in ons woont, beheerst ons niet. Hij heeft niet de eerste plaats in ons hart en Hij wacht erop, dat wij die Hem verlenen. Wij hebben de Heilige Geest op nonactiviteit gesteld en doen het werk alléén. Daarom komt er ook niets van terecht en leven wij steeds weer het oude leven.

Neem een wilde appelboom, hij brengt bloemen en vruchten uit eigen sap voort en de appels zijn klein en hard, groen, zuur en ongenietbaar. Wat moet ik doen, om de vrucht te verbeteren? Moet ik de vruchten rood verven of een weinig suiker toevoegen? Deze verbetering haalt niets uit. Er is slechts één manier om nieuwe, goede vruchten te verkrijgen: ik moet nieuw sap toevoeren. Ik neem een twijg van een gecultiveerde vruchtboom en ent die in de wilde appelboom. Heel spoedig krijgt het nieuwe, goede sap de overhand in de appelboom en brengt nieuwe, goede appels voort.

Precies hetzelfde gebeurt in ons leven, als wij de Heilige Geest, die in ons woont, toestaan te werken en te handelen, want “… zovelen als er door de Geest Gods geleid worden, die zijn kinderen Gods.” Rom.8:14 En de zichtbare uitwerking is vrucht – vrucht overeenkomstig de aard van de Geest. Zoals de boom is, zo is ook de vrucht. “Leest men ook een druif van doornen, of vijgen van distelen? Een goede boom kan geen kwade vruchten voortbrengen, noch een kwade boom goede vruchten voortbrengen.” Mat.7:16,18

Een slechte boom kan geen goede vruchten voortbrengen, dat zou onnatuurlijk zijn – en toch, hoe vaak verlangen en verwachten wij van een mens, die niet wedergeboren is, goede vruchten? Maar even onnatuurlijk is het, dat een goede boom slechte vruchten voortbrengt. De Heer heeft er recht op bij een mens, dien Hij Zijn Heilige Geest geschonken heeft, goede vrucht te verwachten.

Vrucht van de Geest De Schrift noemt ons deze heerlijke, negenvoudige vrucht, die de Heilige Geest, geheel overeenkomstig zijn natuur teweegbrengt in iedere gelovige, die Hem in zich laat werken. “Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.” Gal.5:22

Deze negen werkingen van de Geest vormen één geheel zoals de vruchten van een druiventros. De Heilige Geest werkt de gehele negenvoudige vrucht in iedere gelovige, zonder uitzondering. Wij hebben dus in dit woord het nauwkeurig beeld van iedere normale gelovige, en wanneer een dezer vruchten niet in ons leven gevonden wordt, dan is er iets niet in orde, dan is de Heilige Geest in Zijn werk gehinderd.

Hoe ook uw karakter zij, het is voor de Heilige Geest geen probleem, geen te broos of onbruikbaar materiaal, geen hopeloos geval. En wanneer u de ongeduldigste mens ter wereld zoudt zijn, bewerkt Hij in u geduld. En als u door erfelijkheid bestemd schijnt tot dronkenschap en onreinheid, de Heilige Geest bewerkt in u kuisheid.

Blijdschap De Heilige Geest bewerkt ook de vrucht in ons, die eigenlijk een echt zeldzame verschijning in het leven der gelovigen is geworden: de blijdschap. Hoe zeldzaam de blijdschap ook is, toch is deze het noodzakelijke kenteken van de gelovige.

Ja, dat de liefde de eerste plaats in het nieuwe leven moet innemen, is ons allen duidelijk. Ook de vrede, het geloof, de kuisheid achten wij onvoorwaardelijk noodzakelijk. Maar de blijdschap? Is dat niet een extra vrucht van de Heilige Geest, die niet onvoorwaardelijk nodig is, ja, die zelfs in het nieuwe leven een beetje uitheems aandoet en wat naar de wereld zweemt? Vele gelovigen denken, dat het een bijzonder goede en vrome indruk maakt, als men heel ernstig en donker om zich heen ziet en zich zo volkomen belast gevoelt met de zonden van anderen en gebukt gaat onder de zorgen om deze arme wereld.

Ik kende een moeder van een groot gezin, die wel in Jezus geloofde, maar ze zag er steeds zo bezorgd uit, er lag altijd een donkere schaduw op haar gezicht. Er zijn overigens vele zulke moeders. Toen iemand aan deze moeder vroeg, waarom zij toch alle zorgen van het gezin meesleepte, antwoordde zij beledigd: “Er moet er toch één zijn die het doet.” Zij rekende het haarzelve tot een grote deugd, dat zij de zorgen van het gezin op zich nam, en niemand kon toch van haar verlangen, dat zij daarbij blijdschap had. Men moest toch zien welk een groot offer zij aan haar gezin bracht, daarom bleef altijd het masker voor haar gelaat, dat juist zo drukkend werkte op het gehele gezin. Welk een verandering vond er in deze moeder plaats, toen zij ging inzien, dat de blijdschap een noodzakelijke vrucht van de Geest is en dat dientengevolge vreugdeloosheid zonde is.

In Gal.5:22 komt de vreugde in de tweede plaats, direct achter de liefde. Zij is dus een zeer belangrijke en onontbeerlijke vrucht van de Geest. Geen blijdschap hebben, is een evengrote zonde, als wanneer wij geen liefde hebben. Gebrek aan blijdschap in ons leven is van even grote betekenis als gebrek aan liefde.

Het is werkelijk verbazend, welk een grote plaats er in de Bijbel aan de blijdschap wordt gegeven. De blijdschap is een gebod Gods voor allen, die in Hem geloven.

De Heere gebiedt aan Jozua, zich te verblijden, toen deze daar waarlijk weinig reden toe had, want hij wilde het volk Israel over de Jordaan naar Kanaän leiden – een opdracht, die zelfs Mozes onvervuld heeft moeten laten. De Heere spreekt echter tot hem: “Alleenlijk wees sterk en hebt zeer goede moed. Heb Ik het u niet bevolen, dat gij sterk zijt en goede moed hebt?” Joz.1:7, 9

En in het Nieuwe Testament vinden wij niet alleen de oproep: “Hebt elkander lief”, Joh. 13:34 maar ook het bevel: “Verblijd u in den Heere te allen tijd, wederom zeg ik, verblijdt u.” Fil.4:4

Ziel of geest Als de Heer de Zijnen een dergelijk gebod geeft, dan is het ook mogelijk, het te vervullen. Gaan wij de oorsprong van deze blijdschap eens na. Het is de blijdschap in de Heilige Geest. Er is ook een blijdschap die uit onze ziel komt – het mag een edele, aan God gewijde blijdschap zijn, maar ze is niet blijvend. Ze is afhankelijk van het onderwerp der blijdschap en gaat teniet, als dit onderwerp der blijdschap tenietgaat. Daarom is het oud worden vaak zo moeilijk en de ouderdom zo vreugdeloos.

Er wordt ons zoveel ontnomen, wat onze blijdschap uitmaakte. De mensen, die de vreugde onzes harten waren, gaan van ons heen en met hen verdwijnt ook onze blijdschap. Indien wij slechts de blijdschap der ziel zouden hebben, dan zouden we steeds armer worden. De blijdschap, die de Heilige Geest ons schenkt, is geheel anders. Zij is onafhankelijk van al het vergankelijke en daarom blijft ze ook in alle verschrikkingen en lijden, die over onze ziel komen.

Deze blijdschap, die sterker is dan alle leed dezer aarde, is de eerste sterke indruk geweest, die ik van het Evangelie had. Ik was nauwelijks tien jaar, toen mijn jongere broer stierf. De wreedheid van de dood drukte bij de begrafenis van mijn broer eerst zwaar op mijn ziel. Toen hoorde ik de predikant uit de Bijbel voorlezen: “Verblijdt u in den Heer te allen tijd, wederom zeg ik, verblijdt u.” Op dit moment een woord over de blijdschap? Er was in mijn hart een eerbiedige bewondering, voor de Christus, die een blijdschap schenkt, die sterker is dan de dood. Een dusdanige macht heeft inderdaad de vreugde in de Heer.

Iedere blijdschap heeft een inhoud. Ook de blijdschap, die de Heilige Geest schenkt, heeft een onderwerp. Het is steeds de opdracht van de Heilige Geest, Jezus te verheerlijken. Joh. 16:14 Daarom is Jezus Christus de inhoud der blijdschap, die ons de Heilige Geest schenkt. Welk een verheven, geweldig onderwerp onzer blijdschap: Jezus Christus Zelf. Wie zou de heerlijkheid van Jezus Christus ooit kunnen meten. Wij hebben een “onnaspeurlijke rijkdom” in Christus Ef.3:8 en zodoende een blijdschap, die in Hem volkomen genoegdoening kan vinden. Onze Geest verdiept zich in Zijn schoonheid en een diepe blijdschap vervult ons. De Heilige Geest toont ons de volheid Zijner liefde, die zich als een oceaan aan onze ogen openbaart en wij worden blij.

De blijdschap in de levende God deed reeds in het Oude Testament het hart van de Psalmist sneller kloppen. Hij verraadt ons het recept der blijdschap: “Ik ga in tot Gods altaar, tot de God der blijdschap mijner verheu ging.” Ps.43:4 En de profeet Jesaja jubelt: “Ik ben zeer vrolijk in den Heere, mijn ziel verheugt zich in mijn God.” Jes.61:10

Als wij het Nieuwe Testament opslaan, dan klinkt ons dadelijk bij het begin het gezang der blijdschap tegemoet, dat de engelen zongen boven de kribbe van Bethlehem: “Ziet, ik verkondig u grote blijdschap, die al den volke wezen zal, namelijk dat u heden geboren is de Zaligmaker, welke is Christus, de Heere.” Luk.2:10, 11 Christus, de Heiland, is de inhoud van de grote blijdschap, die over het gehele volk komen moet. En dezelfde blijdschap klinkt in het hart van Maria, die in verwachting van de Heiland zong: “Mijn geest verheugt zich in God, mijn Zaligmaker.” Luk.1:47 Jezus, mijn blijdschap. Is dat de innigste melodie van uw leven? Waarom zou het niet zo zijn, als u Jezus als uw Heiland hebt aangenomen? Met Hem is immers ook de blijdschap in uw hart gekomen?

Blijdschap is kracht De uitwerking der blijdschap is kracht. Reeds de blijdschap over de aardse dingen, over mensen, die wij liefhebben, kan onze pas versnellen en onze arbeid verlichten. Welk een geweldige kracht werkt de blijdschap echter uit, die de Heilige Geest geeft. Zij verkwikt geest, ziel en lichaam. “Mijn ziel is begerig tot de levende God.” Ps.84:3 Hoe kende Nehemia deze krachtbron als hij zegt: “De blijdschap des Hee-ren, die is uwe sterkte.” Neh.8:11

Hoe wonderlijk werd de eerste gemeente door de blijdschap in Jezus Christus gesterkt, zodat ze ondanks alle vervolging in de naam van Jezus Christus luid predikte. “Zij spraken het Woord Gods met vrijmoedigheid (Luther: met blijdschap).” Hand.4:31 “En de discipelen werden vervuld met blijdschap en met de Heilige Geest.” Hand.13:52

Blijvende blijdschap Deze blijdschap is er voor ons allen. Zij is ons door het testament, dat Jezus in Zijn laatste verkondiging aan de discipelen gaf, gewaarborgd. “Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat Mijn blijdschap in u blijve, en uw blijdschap vervuld worde.” Joh.15:11

Waarom is deze volkomen blijdschap zo zeldzaam geworden als een zeldzame plant in de Alpen? Is werkelijk de moeilijke tijd daarvan de schuld? Legt de crisis ook een domper op onze blijdschap in de Heer?

De vroege Gemeente leefde waarlijk in een moeilijke tijd – het was de tijd van Nero – de gelovigen hadden dagelijks de dood voor ogen en waren toch vol blijdschap. Neen, niet de tijd heeft er schuld aan, niet de omstandigheden hebben er schuld aan, niet de omgeving heeft er schuld aan, als blijdschap in de Heilige Geest ontbreekt, maar de zonde heeft er schuld aan.

Vreugdeloosheid der gelovigen is een beslist teken dáárvan, dat er iets in het innerlijk leven niet klopt. De vreugde in de Heilige Geest is als een zeer gevoelig orgaan, als een fijn meetinstrument, dat de geringste storing weergeeft.

Wat heeft uw blijdschap in Jezus gestoord? Waarom is ze niet meer zo stralend als bij uw bekering? Ik wil u wijzen op enige belemmeringen in uw verhouding tot Jezus, die vaak de blijdschap van de gelovige kunnen vertroebelen.

Is uw hart niet meer onverdeeld op Jezus gericht? Is Hij u niet meer genoeg? Zoekt u ergens iets naast Hem? Dan is er een vreemd lichaam in uw vertrouwde omgang met Jezus binnengedrongen, de liefde van Jezus is bedroefd en uw blijdschap is verdwenen. Of hebt u nagelaten, van Jezus open en duidelijk te getuigen? Bedenk, dat het luidt: “Met het hart gelooft men ter rechtvaardigheid, en met de mond belijdt men ter zaligheid.” Rom.10:10 Als u Jezus, misschien door zwijgen, hebt verloochend, dan is de blijdschap in de Heilige Geest gestoord, het is alsof er een sluier over ligt. Of hebt u Jezus niet gehoorzaamd? Is er ergens een zonde in uw leven, die u aanklaagt? Heeft de Heilige Geest u reeds lang van een zonde overtuigd, u een gewoonte getoond, die Hem niet welgevallig is, die u moet opgeven – en u wilt eenvoudig niet begrijpen en niet gehoorzamen? Aan een ongehoorzame gelovige kan de Heilige Geest de stralende blijdschap in Jezus Christus niet geven. Bedoelt de Heer ook u, als Hij klaagt: “Ik heb tegen u, dat gij uw eerste liefde hebt verlaten.” Op.2:4 Is met de eerste liefde ook de eerste blijdschap uit uw leven geweken? Keer dan nu tot uw Heiland terug als op de dag van uw bekering en leg alles onder Zijn kruis neer, wat u de blijdschap in Hem heeft ontroofd. Dan zal de nevel optrekken, die u de duidelijke blik op Jezus ontnam, u zult Hem in Zijn schoonheid voor u zien en de heerlijkheid Gods, die zich in Zijn aangezicht weerspiegelt, zal een helder schijnsel geven in uw hart en u vervullen met hemelse blijdschap.

0 notes