#افکار

[democracyskill]

دوره بحرانهای آمریکا:قرن نوزدهم

[poetzainjameel]

میں نے کب چاہا مجھے تا عمر چاہتے رہو

رسمِ دنیا نبھاؤ بس وقت گزارتے رہو

سب رشتے ناتے اخلاص و خون کے بھلا دو

فقط اتنا یاد رکھو کہ نام پکارتے رہو

نا سنوریں ہیں نا سنوریں گے نا سنور سکتے ہیں

بخت عشق میں بگڑے چاہے جتنے سنوارتے رہو

سیکھی ہے مکتبِ عشق سے یہ رنجش میں نے

جو تمھیں بھولنا چاہے اُسے ہر دم یاد آتے رہو

یہ دل معصوم ہے خوفِ ہجر سے مر جائے گا

حل یہ ہے کہ اِسے عکسِ محبوب دیکھاتے رہو

ہمارے افکار کر کے استعمال تم اندازِ بیاں والو

ہمارے ہی سامنے �� کر اتراتے ہو تو اتراتے رہو

سخنوروں کی سُخنوری کو چُرا کر تم لوگ گر

دوکاںِ زات پر بیچ کر کچھ کماتے ہو تو کماتے رہو

زین جمیل

[my-urdu-soul]

نظم - اے عشق کہیں لے چل

................

اے عشق کہیں لے چل، اس پاپ کی بستی سے

نفرت گہِ عالم سے، لعنت گہِ ہستی سے

ان نفس پرستوں سے، اِس نفس پرستی سے

دُور اور کہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

ہم پریم پُجاری ہیں، تُو پریم کنہیّا ہے

تُو پریم کنہیّا ہے، یہ پریم کی نیّا ہے

یہ پریم کی نیّا ہے، تُو اِس کا کھویّا ہے

کچھ فکر نہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

بے رحم زمانے کو، اب چھوڑ رہے ہیں ہم

بے درد عزیزوں سے، منہ موڑ رہے ہیں ہم

جو آس کہ تھی وہ بھی، اب توڑ رہے ہیں ہم

بس تاب نہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

یہ جبر کدہ آزاد افکار کا دشمن ہے

ارمانوں کا قاتل ہے، امّیدوں کا رہزن ہے

جذبات کا مقتل ہے، جذبات کا مدفن ہے

چل یاں سے کہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

آپس میں چھل اور دھوکے، سنسار کی ریتیں ہیں

اس پاپ کی نگری میں، اجڑی ہوئی پریتیں ہیں

یاں نیائے کی ہاریں ہیں، انیائے کی جیتیں ہیں

سکھ چین نہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

اک مذبحِ جذبات و افکار ہے یہ دنیا

اک مسکنِ اشرار و آزار ہے یہ دنیا

اک مقتلِ احرار و ابرار ہے یہ دنیا

دور اس سے کہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

یہ درد بھری دنیا، بستی ہے گناہوں کی

دل چاک اُمیدوں کی، سفّاک نگاہوں کی

ظلموں کی جفاؤں کی، آہوں کی کراہوں کی

ہیں غم سے حزیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

آنکھوں میں سمائی ہے، اک خواب نما دنیا

تاروں کی طرح روشن، مہتاب نما دنیا

جنّت کی طرح رنگیں، شاداب نما دنیا

للہ وہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

وہ تیر ہو ساگر کی، رُت چھائی ہو پھاگن کی

پھولوں سے مہکتی ہوِ پُروائی گھنے بَن کی

یا آٹھ پہر جس میں، جھڑ بدلی ہو ساون کی

جی بس میں نہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

قدرت ہو حمایت پر، ہمدرد ہو قسمت بھی

سلمٰی بھی ہو پہلو میں، سلمٰی کی محبّت بھی

ہر شے سے فراغت ہو، اور تیری عنایت بھی

اے طفلِ حسیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

اے عشق ہمیں لے چل، اک نور کی وادی میں

اک خواب کی دنیا میں، اک طُور کی وادی میں

حوروں کے خیالاتِ مسرور کی وادی میں

تا خلدِ بریں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

سنسار کے اس پار اک اس طرح کی بستی ہو

جو صدیوں سے انساں کی صورت کو ترستی ہو

اور جس کے نظاروں پر تنہائی برستی ہو

یوں ہو تو وہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

مغرب کی ہواؤں سے، آواز سی آتی ہے

اور ہم کو سمندر کے، اُس پار بلاتی ہے

شاید کوئی تنہائی کا دیس بتاتی ہے

چل اس کے قریں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

اک ایسی فضا جس تک، غم کی نہ رسائی ہو

دنیا کی ہوا جس میں، صدیوں سے نہ آئی ہو

اے عشق جہاں تُو ہو، اور تیری خدائی ہو

اے عشق وہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

اک ایسی جگہ جس میں، انسان نہ بستے ہوں

یہ مکر و جفا پیشہ، حیوان نہ بستے ہوں

انساں کی قبا میں یہ شیطان نہ بستے ہوں

تو خوف نہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

برسات کی متوالی، گھنگھور گھٹاؤں میں

کہسار کے دامن کی، مستانہ ہواؤں میں

یا چاندنی راتوں کی شفّاف فضاؤں میں

اے زہرہ جبیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

ان چاند ستاروں کے، بکھرے ہوئے شہروں میں

ان نور کی کرنوں کی ٹھہری ہوئی نہروں میں

ٹھہری ہوئی نہروں میں، سوئی ہوئی لہروں میں

اے خضرِ حسیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

اک ایسی بہشت آگیں وادی میں پہنچ جائیں

جس میں کبھی دنیا کے، غم دل کو نہ تڑپائیں

اور جس کی بہاروں میں جینے کے مزے آئیں

لے چل تُو وہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

...............................

- اختر شیرانی

[urdu-poetry-lover]

اپنے افکار جلا ڈالیں گے کاغذ کاغذ

سوچ مر جائے گی تو ہم آپ بھی مر جائیں گے

خلیل الرحمٰن قمر

اَشکِ ناداں سے کہو بعد میں پچھتائیں گے

آپ گِر کر میری آنکھوں سے کدھر جائیں گے

اپنے لفظوں کو تکلُم سے گِرا کر جاناں

اپنے لہجے کی تھکاوٹ میں بکھر جائیں گے

تم سے لے جائیں گے ہم چھین کے وعدے اپنے

اب تو قسموں کی صداقت سے بھی ڈر جائیں گے

اِک تیرا گھر تھا میری حدِ مُسافت لیکن

اب یہ سوچا ہے کہ ہم حد سے گزر جائیں گے

اپنے افکار جلا ڈالیں گے کاغذ کاغذ

سوچ مر جائے گی تو ہم آپ بھی مر جائیں گے

اِس سے پہلے کہ جدائی کی خبر تم سے ملے

ہم نے سوچا ہے کہ ہم تم سے بچھڑ جائیں گے

خلیل الرحمٰن قمر

[swhitenights]

شاید پاتریک ملروز تجسم شرلوک هلمز است اگر نه مالی در زندگی‌اش بود، نه خانم هادسون، نه برادرش، نه پدر و مادرش، نه بازرس لستراد، نه جان واتسون و مری، و نه آیرین ادلر.

نارسیستیک، پارانوئید، جامعه‌ستیز، معتاد و دارای افکار خودکشی.

What's the point of a fucking window if you can't jump out of it? _ Patrick Melrose

21 Khordad 03

[lerrixe]

نظرم عوض شد. واقعا باید برم ایتالیا، افکار خودکشی هم میتونه بره خودشو بکشه!!! من هنوز دامیانوی عزیزم رو ملاقات نکردم!!! هنوز هجده سالم تموم نشده!!!!

[bellyachhe]

Past in the present

I am starting to realize that the more I have been trying to push my past behind and forget about it, the smoother it is trying to catch up to me.

الان بعد از چندماهي كه اينجا هستم، ميتونم بفهمم كه چقدر همه اخلاق ها و رفتارهام با گذشته‌ام عجین شده؛ انگار هرچقدر که داشتم ازش فرار میکردم، بالاخره داره تو روزمرگی‌هام خودش رو پدیدار می‌کنه.

امروز جلسه اول کلاس ترم جدید رو رفتم، و می‌خوام فریاد بزنم بگم من هیچوقت علاقه‌ای به اینا نداشتم. چرا توی هیچ مرحله‌ای از زندگیم حس نگردم که این بالاخره اون چیزیه که می‌خواستم؟ بقیه رو می‌بینم، مثل همکارم یوناس. با عشق و علاقه کار می‌کنه. برام عجیبه دیدنش چون تا حالا عینش رو ندیدم.

همه‌اش از خودم می‌پرسم مگه می‌شه یکی به اینا علاقه داشته باشه؟ یعنی همه به جز من تو مسیری هستن که می‌خوان؟ یعنی هیچ‌کس تا مرز ازبین بردن خودش پیش نمی‌ره وقتی سرکلاس هیچی نمی‌فهمه؟ یعنی هیچ‌کس تا عمق وجودش از استرس و افکار پر نمی‌شه سرکلاس؟

امروز بعد از این‌که رسیدم خونه، بعد از چندساعت رفتم حموم و تا می‌تونستم گریه کردم. نمی‌دونم بعد از چندوقت بود. خالی شدم؟ نمی‌دونم.

واقعا این چه زندگی‌ایه که من دچارش شدم.

[30ahchaleh]

Mirage 2018

⚠️Spoil⚠️

.

.

.

.

.

این فیلم نه سفر در زمان است و نه سفر با جسم در دنیاهای موازی

ب��که یک ایده جالب و قدیمی دارد و آن انتقال اطلاعات یک جسم به جسم دیگر در دنیای موازی میباشد

فرض کنید سه عدد کامپیوتر به نام های ♧,♤,♡ دارید که اطلاعات کامپیوتر ♧ توسط "فضای ابری" به کامپیوتر ♤ منتقل شود در اینصورت اطلاعات منتقل شده بنا به ساختارش میتواند هویت کامپیوتر ♤ را دگرگون "کامل یا ناقص" کند خلاصه میتواند چه جزئی چه کلی در آن تغییر ایجاد کند

.

در این فیلم سه دنیا موازی به نمایش در میآید

نامگذاری دنیا ها را به گونه میگویم که مقدم و موخر مشخص نباشد چون در واقع هم چنین چیزی معنا ندارد

.

ـ در دنیای ♧ ـ

پسربچه میمیرد

زن با مردی خیانت کار ازدواج میکند و بچه دار میشود و در کنارش از جراح شدن باز میماند

در شبی با دنیای ♤ که در حال جریان است کانکت میشود

و اطلاعاتی را به آن جا منتقل میکند

.

میتوان تصور کرد

زن صبح که از خواب پا میشود به زندگی خود ادامه میدهد و اتفاقات شب گذشته را کابوسی در خواب تلقی میکند

مثل آنچه برای ما بارها و بارها در خواب اتفاق میافتد

زندگی به روال خودش در دنیا ♧ در حال جریان خواهد بود

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

ـ در دنیای ♤ ـ

که آنهم در حال اجرا بود و هست

پس ��ز دریافت آن اطلاعات

پسربچه زنده میماند

او در انتظار دیدن زنی که در بچگی نجاتش داده بود بزرگ میشود

این امر زندگی او را تحت تاثیر فوق‌العاده قرار میدهد

پس از ملاقات با آن زن در ایستگاه قطار باعث آن میشود که زن با آن دوست واسطه آشنا نشود

پس زن با آن مرد خیانت کار برخورد نمیکند در نتیجه با او ازدواج هم نخواهد کرد و بچه دار هم نخواهد شد

در عوض با پسربچه ای که توسط اطلاعات آمده از ♧ نجات پیدا کرده و اکنون بزرگ شده ازدواج میکند و میتواند به تحصیلاتش ادامه دهد و جراح شود

تبعات آن کانکت شدن باعث شده

اطلاعات شخصیت زن دنیای ♧ به زن در دنیای ♤ نیز منتقل شود اما در لایه ای زیرین و پنهان

.

زن که اکنون جراح شده از شوک مرگ مریضش که کودکی میباشد ، بحرانی را تجربه میکند که باعث آن میشود تا آن اطلاعات "انتقالی" به لایه بالای هویتی بیآید و اطلاعات "تجربی" زن را به پشت براند به طوریکه وقتی او وارد پاسگاه پلیس میشود حتی شوهر خودش را نشناسد و …ـ

شوهر که کل زندگیش تحت الشعاع رویدادی ماوارایی در بچگی خودش بوده این حالت ماورائی را میشناسد بنابراین تلاش میکند که به همسرش برای پیدا کردن هویت "تجربی"اش و ثبات آن کمک کند

زن برای بازیافت اطلاعات "تجربی" خود نیاز به ارتباط لمسی با افرادی را دارد که با آنها اطلاعاتی دوگانه پیدا کرده

.

اما این همپوشانی اطلاعاتی او را پریشان و گیج و درمانده کرده است

او نمیتواند بین چیزهایی که خودش در دنیای ♤ تجربه کرده و تبدیل به اطلاعات شده و آن اطلاعاتی که از دنیای ♧ آمده تمایز قائل شود

از آن مهمتر حفره ای که دختر بچه در او ایجاد کرده تحمل ناپذیر است

او که درمانده است راه حلی را به شوهرش پیشنهاد میدهد که تبعاتش از دست دادن همدیگر است

زن خودش را میکشد تا از رنج دوگانگی هویت‌ تا مرز جنون و دیوانگی و حفره دختربچه خلاص شود

.

شوهرش پس از خودکشی غافلگیرانه همسرش ناچارا اما باورمند به موضوعات ماوارئی راه حل همسرش را اجراء میکند

و درنهایت بدون همسرش به زندگی غم‌انگیزش در دنیای ♤ ادامه میدهد

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

ـ در دنیای ♡ ـ

تکمیل رنجواره اطلاعات در دنیای ♤ باعث آن میشود که پس از انتقال به دنیای ♡ نه در پسر وسواس ایجاد کند و زندگیش را تباه

و نه در زن شوک و غافلگیری و پریشان حالی و درنهایت خودکشی

.

پسر با رها کردن آن اتفاق بد در خانه همسایه مثل تمام بچه های دیگر که از خاطرات کودکی فقط یادی مبهم دارند به مرور "زن و مرد در تلوزیون و قتل" را فراموش میکند و آنها را رویای در بیداری تلقی میکند

.

هر چند در ناخودآگاهش آن اطلاعات مانده است تا روزی که به عللی یا به سطح بیآید یا در همان عمق برای همیشه بماند

اما بازرس شدن او ریشه در همین خاطره یا همان چه که به آن ناخودآگاه میگوییم دارد

.

زن دنیای ♡ که با اطلاعات تکمیل تری مواجه شده حال میتواند مسلط تر هم ماجرای قتل را پیگیری کند و هم با دید باز تری به خواسته های شخصی زندگی خودش بپردازد

مخصوصا وقتی که حفره ای از فقدان دختربچه ای در وجود او شکل نگرفته

.

پسر هم با دوری از نشخوار افکار بد و وسواس، حال و روز بهتر و سالم تری دارد

اینکه در دنیای ♡ بین زن و بازرس چه رابطه ای شکل میگیرد هرچند قابل پیش بینی‌ست اما به عهده ی بیننده گذاشته میشود

چرا که هر چیزی امکان پذیر و قابل تغییر است

END

.

.

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

آنچه این فیلم را برایم جذاب میکند آنستکه جسم به جایی منتقل نمیشود در همان دنیای خودش محبوس و فانی ست بلکه این "آگاهی و خودآگاهی"یست که به جای دیگری منتقل میشود امری که ممکن بودن آن قابل فهم و باور پذیر است

.

میخواهم بنیان این تئوری را برایتان باز کنم

توجه کنید آنچه گفته میشود در راستای تئوری فیلم های تخیلی ست که میتواند واقعی باشد یا نباشد

.

خب

اصل "حیات زمینی" بر زنده ماندن است

پس مکانیسمی فراهم هست تا این اصل اجرا شود چرا که با سماجتی که از "اصل فروپاشی" در این گیتی میشناسیم حیات زمینی باید در همان بدو بروز از بین میرفت

.

تکامل یکی از آن مکانیسم هاست

حال تکامل بر چه اصلی استوار است

1- فشاری که به موجود زنده بنا به اصل فروپاشی وارد میشود(اول نمردن)

بعد

2- نیازی که موجود زنده بنا به آن اصل حیات احساس میکند (دوم بهتر زندگی کردن)

.

چه اتفاقی و شانسی این نیاز و فشار رفع شود چه عمدی ، چیزی از اصل ماجرا که این دو عامل در راستای ادامه حیات اند کم نمیکند

پس موجود زنده برای ادامه حیات و بهتر زندگی کردن به انواع و اقسام حالت ها تکامل یافت

.

با توضیحی که در بالا دادم بین دو گزاره‌ی زیر

تکامل یافت پس ، زنده ماند

یا

زنده ماند چون ، تکامل یافت

دومی مقدم تر است

یعنی زندگی در بستر تکامل

مثل نطفه در بستر مناسب رحم

به عبارتی یعنی اول تخم بعد مرغ

.

موجود زنده برای ادامه حیات چه تکامل ها که نیافت و آنرا به چه روش ها که انتقال نداد

اما این تکامل چه پـَر پرنده شد چه زَهر مار در برابر "اصل فروپاشی" با حربه‌ی مرگ‌ش راهکاری نیافت بجز همان روش قدیمی ��ودش یعنی (انتقال اطلاعات تکامل) به جسم‌ی در نسل بعدی مثل دوی چهارصد متر امدادی با دادن چوب به دوندی بعدی

.

دانشمندان برای نمونه به همین سیر تکاملی "پـَر و زهر" وقتی نگاه میکند از آنچه رخ داده حیرت زده میشوند و آنرا از دسته شگفتی سازی های طبیعت میدانند که پیچیدگیش چنان است که چون میبیند باور دارند که ـ"پس میشود"ـ

.

در این وادی موجود زنده ای که توانست در راستای تکامل ، اول به آگاهی و بعد به خودآگاهی برسد "بشر" نام گرفت

با تمام این تفاصیل این موجود زنده یعنی بشر چرا نتواند در راستای اصل حیات بنا به "نیاز و فشار" طی هزاران سال به تکاملی برسد که بتواند خودش را در اطلاعات ذخیره شده در "آگاهی و خودآگاهی" زنده نگه دارد که بتواند اصل فروپاشی را حتی با حربه "مرگ" هم شکست دهد

.

این بهترین توجیح است برای وجود آگاهی و خودآگاهی

.

بشر در فهم اطلاعات و انتقال آن به چه دانشی رسیده

مثلا

همه نوع اطلاعاتی به وسیله "ماهیت ها و قابلیت های مختلف نوری" قابل انتقال هستند

یا

این اطلاعات وقتی درست کدگذاری و بارگذاری شوند درمیان انبوهی از اطلاعات ، نه گم میشوند و نه قاتی پاتی

و

اطلاعاتی که توسط "ماهیت ها و قابلیت های مختلف نوری" در حال انتقال هستند پس از خروج کامل از جسم فرسنده دیگر به آن جسم فرسنده نیاز ندارند

و

بسیار چیز های دیگر که از حوصله این بحث خارج است

.

به باور من "روح" تکاملی‌ست به کالبد بشریت که میتواند همان "آگاهی و خودآگاهی" باشد که به همراه یک اطلاعات کلی"ناخودآگاهانه" روزی بی نیاز از جسم ، از آن خارج میشود تا همچنان اصل حیات پابرجا بماند

خلاصه کنم

یعنی اگر مثلا موجودی در سیر تکاملی به پـَر رسید و موجود دیگر به زَهر رسید طی هزاران سال موجودی به نام "بشر" در این سیر به روح رسید

روح مرتبه سوم تبادل اطلاعات در حیات است که میتواند وجه تمایز بشر هم باشد

ژن مرتبه دوم است و حواس پنجگانه مرتبه اول

ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ.ـ

.

.

.

[shabazshabir]

Just Think about the Eid in Palestine - Reminder

زندہ قوت تھي جہاں ميں يہي توحيد کبھي

آج کيا ہے، فقط اک مسئلہء علم کلام

روشن اس ضو سے اگر ظلمت کردار نہ ہو

خود مسلماں سے ہے پوشيدہ مسلماں کا مقام

ميں نے اے مير سپہ! تيري سپہ ديکھي ہے

'قل ھو اللہ، کي شمشير سے خالي ہيں نيام

آہ! اس راز سے واقف ہے نہ ملا، نہ فقيہ

وحدت افکار کي بے وحدت کردار ہے خام

قوم کيا چيز ہے، قوموں کي امامت کيا ہے

اس کو کيا سم��ھيں يہ بيچارے دو رکعت کے امام!

[surenpetgar]

چقدر باید یک چیز بزرگ باشد تا ببینی‌ش؟ چقدر باید نور آنجا باشد؟ کدام تاریکی سبب می‌شود نبینی؟

و وقتی دیدن یک چیز میسر شد و آن را دیدی، آن کدام رانه است که سبب می‌شود چیزها را نادیده بگیری؟ اگر چیزها را نادیده بگیری نامرئی می‌شوند؟ چیزهای نامرئی وجود دارند؟ آیا با نادیده گرفتن موفق می‌شویم که چیزها را ناموجود کنیم؟ آیا برای از بین بردن چیزهاست که آنها را نادیده می‌گیری��؟

و چی می‌شود اگر آن چیز دیدنی یک شخص باشد؟ آدمها چی هستند؟ آیا آدمها را به واسطه افکارشان می‌بینیم؟ آیا شناختن هم نوعی دیدن است؟ آیا آدمها با فکرهاشان مرئی هستند؟ و آیا اگر افکار کسی را نشناسیم ��ن شخص به وجود نمی‌آید؟ و آیا اگر افکار او را انکار کنیم، وجود او را انکار کرده‌ایم؟

بودن چیست؟ آیا بودن یعنی به چشم آمدن؟ آیا ما برای دیگران است که وجود داریم؟ آیا می‌شود چنان تنها بود که مثل یک گیاه برای آفتاب و برای آب بودن داشت؟ تنها برای آن.

بی‌نهایت تلخ است تماشای کنار گذاشته شدن آدمها. بی‌نهایت سخت است تماشای آدمی که دیگر نیست چون چشمی به دیدن‌‌ش میلی ندارد. زندگی‌ها چه معنی‌ای دارند اگر تو در خودت فراموش شوی. اگر یادت برود که تو کی هستی. اگر یادت برود مناسبات تو و آدمهای اطرافت چی است.

آن شب که در بالکن، آمدن طوفان را نگاه کردیم ذهنم پر از سوال بود. ازین دست سوال‌ها. آدمی را دیده بودم که ضایع شده بود. انگار دیگر آدمیت در او نبود. و نه فردیت و نه حتی موجودیت. آن بدن مثل یک کیسه خالی در باد، اطراف ما گشت و گردید. هرکسی سعی کرد طوری دورش کند. بعد هم طوفان آمد تمام ما را در نوردید. با باد و رعد و برق و باران با ما حرف زد و گزیده. بعد، رفت. بی‌اینکه سوال‌هام را جواب داده باشد. یا که آنها را با خود ببرد. فقط آنها را برد اینطرف و آنطرف. در هم‌شان آمیخت و آشفته‌شان کرد.

[avengersnewb]

یکی از شرم آور ترین عیبهای تونی تمایل بیش از حدش به صمیمت  بود که مجبورش می کرد دایما از اپهای دوستیابی استفاده کنه. مثلا پیشنهاد می کرد که برای قرار اولیه برن سفر جاده سراسر کشور یا یکی از ماشینهای اسپورتش رو با هواپیما می فرستاد سر قرار تو مرزای ایالتی ولی وقتی همدیگه رو می دیدن اصرا می کرد که نه نه نه من اون تونی استارک نیستم. بعضی وقتا حتی یه مخفی کاری مسخره هم می کرد ولی بعضی وقتا حتی زحمت اونم به خودش نمی داد. اشکالی نداشت که اونا واقعا علاقه ای به خود تونی نداشتن. اون می تونست با پولش اونا رو علاقمند نگه داره. 

مشکل کوچیکی وجود داشت:‌ تمام برنامه ها آخرش خراب می شد. اونا آخرش همه ولش می کردن انگار که یه اتفاق بارها عینا برات تکرار بشه. مهم نبود چقدر با هم خندیده بودن و گریه کرده بودن چقدر تونی برای هر رابطه زحمت کشیده بود. همه به هر حال ولش می کردن. اشکالی هم نداشت. اینا همه نتیجه ی کارهای خودش بود. بعضی وقتا با خودش فکر می کرد که باید دست از وانمود کردن برداره و قبول کنه که این همین یه دفعه نیست. یه حفره ای درونش بود یه حفره ی گرسنه که دیوانه ی عشق بود دیوانه ی تعریف دیوانه ی نوازش و اون هر چقدر هم تلاش می کرد نمی تونست این حفره رو پر کنه.

برای همین هم بود که خیلی می ترسید که اینطور سریع و دیوانه وار عاشق استیو بشه—جوری که انگار داره تو یه اتوبان با موتور بدون کلاه با سرعت زیاد بره. استیو یه آدم معمولی نبود—اون یه دوست بود. یه همکار. اگه به هم می خورد—نه نه نه. اون نمی خواست فکرشم بکنه. گرمای تموم نشدنی استیو کمک می کرد که فضاهای خالی تو قلبش پر بشه و اون سایه هایی که خوابهای بد تونی رو تسخیر می کرد فراری بشن. مهم نبود که افکار تونی چقدر تاب برداشته بودن: به یاد آوردن لبخند استیو کافی بود که حالش بهتر بشه.

برای همین هم تونی یه دسته گل خرید که هر گل ��ه معنی تو رو می خوام در زبان گلها بود—حتی گلهایی که مال اون فصل نبودن امیدوار که همین برای رسوندن پیام کافی باشه. 

this is a translation of our work with sadisticsparkle and wynnesome for a previous fill :)

[democracyskill]

استقلال آمریکا

[hassanriyazzsblog]

"𝖨𝖥 𝖸𝖮𝖴 𝖪𝖭𝖮𝖶 𝖧𝖨𝖬, 𝖸𝖮𝖴 𝖶𝖨𝖫𝖫 𝖫𝖮𝖵𝖤 𝖧𝖨𝖬".

ہمارے پیارے نبیﷺ نے فرمایا :

غافلوں اور لاپرواہوں کی طرح جلدی جلدی نماز پڑھ کر سر سے بوجھ نہ اتاریے بلکہ حضور قلب کے ساتھ اللہ کو یاد کیجیئے اور دل، دماغ احساسات جذبات اور افکار وخیالات ہر چیز سے پوری طرح اللہ کی طرف رجوع ہو کر پوری یکسوئی اور دھیان کے ساتھ نماز پڑھئے ۔ نماز وہی نماز ہے جس میں خدا کی یاد ہو۔ منافقوں کی نماز اللہ کی یاد سے خالی ہوتی ہے۔

....قران کی طرف مائل ہوں.

(نماز کے آداب)

[my-urdu-soul]

اختر شیرانی کی ایک شاہکار نظم - اے عشق کہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل، اس پاپ کی بستی سے

نفرت گہِ عالم سے، لعنت گہِ ہستی سے

ان نفس پرستوں سے، اِس نفس پرستی سے

دُور اور کہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

ہم پریم پُجاری ہیں، تُو پریم کنہیّا ہے

تُو پریم کنہیّا ہے، یہ پریم کی نیّا ہے

یہ پریم کی نیّا ہے، تُو اِس کا کھویّا ہے

کچھ فکر نہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

بے رحم زمانے کو، اب چھوڑ رہے ہیں ہم

بے درد عزیزوں سے، منہ موڑ رہے ہیں ہم

جو آس کہ تھی وہ بھی، اب توڑ رہے ہیں ہم

بس تاب نہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

یہ جبر کدہ آزاد افکار کا دشمن ہے

ارمانوں کا قاتل ہے، امّیدوں کا رہزن ہے

جذبات کا مقتل ہے، جذبات کا مدفن ہے

چل یاں سے کہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

آپس میں چھل اور دھوکے، سنسار کی ریتیں ہیں

اس پاپ کی نگری میں، اجڑی ہوئی پریتیں ہیں

یاں نیائے کی ہاریں ہیں، انیائے کی جیتیں ہیں

سکھ چین نہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

اک مذبحِ جذبات و افکار ہے یہ دنیا

اک مسکنِ اشرار و آزار ہے یہ دنیا

اک مقتلِ احرار و ابرار ہے یہ دنیا

دور اس سے کہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

یہ درد بھری دنیا، بستی ہے گناہوں کی

دل چاک اُمیدوں کی، سفّاک نگاہوں کی

ظلموں کی جفاؤں کی، آہوں کی کراہوں کی

ہیں غم سے حزیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

آنکھوں میں سمائی ہے، اک خواب نما دنیا

تاروں کی طرح روشن، مہتاب نما دنیا

جنّت کی طرح رنگیں، شاداب نما دنیا

للہ وہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

وہ تیر ہو ساگر کی، رُت چھائی ہو پھاگن کی

پھولوں سے مہکتی ہوِ پُروائی گھنے بَن کی

یا آٹھ پہر جس میں، جھڑ بدلی ہو ساون کی

جی بس میں نہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

قدرت ہو حمایت پر، ہمدرد ہو قسمت بھی

سلمٰی بھی ہو پہلو میں، سلمٰی کی محبّت بھی

ہر شے سے فراغت ہو، اور تیری عنایت بھی

اے طفلِ حسیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

اے عشق ہمیں لے چل، اک نور کی وادی میں

اک خواب کی دنیا میں، اک طُور کی وادی میں

حوروں کے خیالاتِ مسرور کی وادی میں

تا خلدِ بریں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

سنسار کے اس پار اک اس طرح کی بستی ہو

جو صدیوں سے انساں کی صورت کو ترستی ہو

اور جس کے نظاروں پر تنہائی برستی ہو

یوں ہو تو وہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

مغرب کی ہواؤں سے، آواز سی آتی ہے

اور ہم کو سمندر کے، اُس پار بلاتی ہے

شاید کوئی تنہائی کا دیس بتاتی ہے

چل اس کے قریں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

اک ایسی فضا جس تک، غم کی نہ رسائی ہو

دنیا کی ہوا جس میں، صدیوں سے نہ آئی ہو

اے عشق جہاں تُو ہو، اور تیری خدائی ہو

اے عشق وہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

اک ایسی جگہ جس میں، انسان نہ بستے ہوں

یہ مکر و جفا پیشہ، حیوان نہ بستے ہوں

انساں کی قبا میں یہ شیطان نہ بستے ہوں

تو خوف نہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

برسات کی متوالی، گھنگھور گھٹاؤں میں

کہسار کے دامن کی، مستانہ ہواؤں میں

یا چاندنی راتوں کی شفّاف فضاؤں میں

اے زہرہ جبیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

ان چاند ستاروں کے، بکھرے ہوئے شہروں میں

ان نور کی کرنوں کی ٹھہری ہوئی نہروں میں

ٹھہری ہوئی نہروں میں، سوئی ہوئی لہروں میں

اے خضرِ حسیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

اک ایسی بہشت آگیں وادی میں پہنچ جائیں

جس میں کبھی دنیا کے، غم دل کو نہ تڑپائیں

اور جس کی بہاروں میں جینے کے مزے آئیں

لے چل تُو وہیں لے چل

اے عشق کہیں لے چل

...............................

[urdu-poetry-lover]

قتل چھپتے تھے کبھی سنگ کی دیوار کے بیچ

اب تو کھلنے لگے مقتل بھرے بازار کے بیچ

اپنی پوشاک کے چھن جانے پہ افسوس نہ کر

سر سلامت نہیں رہتے یہاں دستار کے بیچ

سرخیاں امن کی تلقین میں مصروف رہیں

حرف بارود اگلتے رہے اخبار کے بیچ

کاش اس خواب کی تعبیر کی مہلت نہ ملے

شعلے اگتے نظر آئے مجھے گلزار کے بیچ

ڈھلتے سورج کی تمازت نے بکھر کر دیکھا

سر کشیدہ مرا سایا صف اشجار کے بیچ

رزق ملبوس مکاں سانس مرض قرض دوا

منقسم ہو گیا انساں انہی افکار کے بیچ

دیکھے جاتے نہ تھے آنسو مرے جس سے محسنؔ

آج ہنستے ہوئے دیکھا اسے اغیار کے بیچ

محسن نقوی

[swhitenights]

Chapter One:

می‌خواهم بنویسم اما نمی‌توانم. هیچ‌جا و درمورد هیچ‌چیز. نمی‌دانم چرا وقتی مطمئنم در آخر انجامش نمی‌دهم باز هم شروع کردم به نوشتن. کتاب می‌خوانم اینترنت را زیر و رو  می‌کنم و یادداشت بر می‌دارم. صفحه notion را پر میکنم از فکت و تاریخ و رفرنس‌های تاریخی و سعی میکنم نقاط را بهم متصل کنم تا در آخر چیزی بنویسم، چیزی که فراتر از تصور بقیه باشد، چیزی که راضیم کند بمانم و دلیلی باشد تا بخواهم ادامه دهم. کارهای آکادمیک را همیشه در ذهن و تصوراتم دوست داشته‌ام اما مشکل این است که وقتی به موعد می‌رسم دست‌هام سست می‌شود و پاهایم شروع می‌کند به لرزیدن، چیزی درونم می‌گوید کافی نیست و هرچه بهانه بیاورم که این اول راه است و هیچ‌کس در ترم دوم کارشناسی نمی‌تواند کاری کند که انتظارش را داری نمی‌شود. اردی‌بهشت را با همین افکار از دست دادم و بعد از فرستادن پیش‌نویس مقاله‌ام برای استاد راهنما  و تاییدیه گرفتن ازش باز هم خودم راضی نشدم مقاله‌ام را برای جشنواره بفرستم. استاد گله کرد، از من و کارهایم تعریف کرد و گفت تا به حال همچین‌چیزی را از یک دانشجوی ترم دویی آنهم در رشته‌ای که دروسش هیچ‌ربطی به موضوع ندارد نخوانده. شب آخر باز هم ایمیل داد و گفت هنوز وقت دارم به خودم اعتماد کنم. اما به خودم اعتماد نکردم. هنوز هم اعتماد ندارم و برای همین ��می‌دانم چرا باز هم یک کار جدید را شروع کرده‌ام.

Chapter Two:

 تابستان اصلا آن‌طور که خیالش را داشتم نبود. درست است که می‌شود با از دست‌دادن‌ها کنار آمد اما غم‌ها فقط بیشتر می‌شوند و حالا یکی دیگر هم بهشان اضافه شده. نمی‌توانم خواسته‌های خودم را برآورده کنم و همین بیشتر آزارم می‌دهد. فکر می‌کنم به اندازه کافی تلاش نمی‌کنم. به اندازه کافی زبان انگلیسی تمرین نمی‌کنم، به اندازه کافی خوب نمی‌نویسم، به اندازه کافی نقاشی‌هایم زیبا نیست، به اندازه کافی از کدها سر درنمی‌آوردم، به اندازه کافی کتاب نخوانده‌ام... هیچ‌چیز در نظر کافی نیست. و این هر روز را سخت‌تر می‌کند وقتی سعی می‌کنم بهتر باشم اما نمی‌شود؛ آنچه هستم با آنچه انتظار دارم باشم فرسنگ‌ها فاصله است.

دوستم پیام داده که چکار می‌کنم که می‌توانم هم کتاب بخوانم هم فیلم ببینم و کلی کار دیگر انجام بدهم و دیگری می‌گوید مرا در تابستان اینطور تصور می‌کند که انگار از فیلم‌های تم قرن 18 در‌آمده‌ام، با انگشت‌های جوهری و بیداری تا نیمه شب برای انجام کارها و کتاب خواندن. و من اما فقط به این فکر می‌کنم که چقدر با تصوراتشان فاصله دارم و اصلا کدام رفتارم باعث شده همچون تصوراتی داشته باشند.

در جایی از وبلاگ‌ها کسی نوشته‌بود " از دور شبیه اقیانوسم اما حقیقتم قد یه لیوانه " و با خودم فکر می‌کنم چقدر شبیه این جمله هستم.

19 Mordad 03