#τρόμου

[glaufxgarland]

Εκπομπή 39 επεισοδίων με Ανάγνωση Ελληνικής Λογοτεχνίας Και Μεταφράσεις. Με μουσική υπόκρουση avant-garde, experimentaλ και dark ambient ο Στέφανος Γλαύκωψ διαβάζει έργα των: Έρικ Σμυρναίου, H. P. Lovecraft, Αντώνη Αντωνιάδη, Gottfried Bürger August, E. A. Poe, Γλαύκωψ Στέφανος, Περικλή Μποζινάκη, Antonin Artaud, Auguste Villiers de l'Isle-Adam, Théophile Gautie, Franz Kafka, Eleni von Modlicht. Επίσης σε κάθε ένα επεισόδιο τα video είναι μοναδικά abstract short films cinema art, πειραματ��κός κινηματογράφος. Σε αυτήν την νέα ροή με θέμα την λογοτεχνία επιστημονικής ή ανθεπιστημονικής φαντασίας, τρόμου, αποκρυφισμού και μυστηρίου αλλά και όλα τα άλλα είδη, θα έχετε την ευκαιρία να βυθιστείτε σε ασυνήθιστα τοπία. Σε μέρη όπου όλα είναι πιθανά και πολλά από αυτά με το πέρασμα των αιώνων έχουν αποδειχθεί μέρη της πραγματικότητας, τα οποία κάποτε δεν ήταν αποδεκτά, αλλά και αντιστρόφως έχουμε δεί μύθους να μην είναι αυτό το οποίο θεωρούμε μυθικό αλλά πραγματικό όσο η σελήνη και τα αστέρια, διότι και αυτά τα βλέπουμε αλλά δεν γνωρίζουμε τι κρύβουν και τι θα δούμε αν κάποτε τα πλησιάσουμε. Πολλά τα οποία ονομάζονται στην φιλοσοφία πρόδηλα είναι ταυτοχρόνως και άδηλα. Δηλαδή, για παράδειγμα, βλέπουμε έναν άνθρωπο, προφανώς γνωρίζουμε πως είναι άνθρωπος, αλλά σε καμία περίπτωση δεν γνωρίζουμε τι σκέφτεται, οποίος ήταν, πως και πότε θα αλλάξει και γιατί. Αυτά γίνεται να τα παρατηρήσουμε και σε κάθε έναν από εμάς, αν κυττάξουμε τι κάναμε και τι κάνουμε, ή πως σκεφτόμασταν και πως σκεφτόμαστε μετά από χρόνια. Μην απορήσετε πως ένα γραπτό, το οποίο κάποτε διαβάσαμε και δεν το εννοήσαμε, αν το διαβάσουμε ξανά μετά από χρόνια με περισσότερες γνώσεις, να το δούμε με τελείως άλλο τρόπο και να αποκαλυφθεί ένας τεράστιος κόσμος εννοιών, τις οποίες δεν είχαμε διακρίνει την πρώτη φορά διότι δεν είχαμε γνώσεις. Καλώς, ή κακώς, ήλθατε εδώ, εσείς θα αποφασίσετε ένα από τα δύο. Ελπίζουμε πως δεν έχετε χάσει την ικανότητα να γελάτε αλλά και ταυτοχρόνως να κλαίτε διότι το παράλογο, παρά το γεγονός ότι είναι κωμικό, είναι ταυτοχρόνως και τραγικό και σε πολλές περιπτώσεις πιο εύστοχο από τα σοβαροφανή γραπτά. Διότι, κακά τα ψέματα, οι πράξεις των ψευτών, των απατεώνων, των δημαγωγών αλλά και ανθρώπων οι οποίοι προσπαθούν να μας πείσουν να δεχθούμε λάθη, επειδή είναι αποδεκτά από το πλήθος, είναι ανόητες και αν με λογικό τρόπο αναλυθούν είναι όλες γελοίες. Όταν πολλοί από εμάς ανακαλύπτουμε ότι κάποια στιγμή πιστέψαμε έναν τέτοιο δημαγωγό κλαίμε και ταυτοχρόνως γελάμε και απορούμε για το πως είναι δυνατόν να μας είχε πείσει ένας βλαξ.

[cinenoxos]

Νέο Κείμενο: Time Cut (2024) Movie Review

[romios-gr]

Ρωσικό μήνυμα τρόμου στην Ουκρανία: Πήραμε μία απόφαση για εσάς – Πανικός και στο ΝΑΤΟ για… μία περίεργη έκρηξη στη Βουλγαρία Η Ρωσία θα απαντήσει στην Ουκρανία για την εισβολή στο Kursk αλλά παράλληλα θα απαντήσει και στο ΝΑΤΟ – Τι συμβαίνει στις χώρες του ΝΑΤΟ με τα συνεχή σαμποτάζ. Αντίστροφα μετρά ο χρόνος για τα αντίποινα της Ρωσίας στην Ουκρανία ως απάντηση για την εισβολή στο Kursk... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/rosiko-minyma-tromoy-stin-oykrania-pirame-mia-apofasi-gia-esas-panikos-kai-sto-nato-gia-mia-periergi-ekrixi-sti-voylgaria/

[reality-breaker]

Επιλογές Νοεμβρίου (28/11)

Hunter’s Moon (δωρεάν ιστορία ηρωικής φαντασίας) & Banth (το λεοντοειδές φανταστικό θηρίο από τα βιβλία του E.R. Burroughs) & Αχρήματη οικονομία (ένα πολύ κακό σύστημα) & Ksematiasma (Android εφαρμογή που σε ξεματιάζει) & Moon Flight (ταινία μικρού μήκους του Ουγγαρέζου Sándor Reisenbüchler) & Return to Square (ηλεκτρονική μεταμόρφωση εικόνας) & Εξερεύνηση της ιαπωνικής Κόλασης (μέσα από την τέχνη) & Ιστορίες λαξεμένες από τα φύλλα δέντρων (κι άλλη τέχνη) & Ambientblog (ambient μουσικές) & Οι 13 πιο τρομαχτικές ιστορίες τρόμου (μια λίστα του T.E.D. Klein) & The Ship That Sailed to Mars (ένα πολύ όμορφο και πολύ σπάνιο βιβλίο, γραμμένο χειρόγραφα) & Το Αρχείο του Καβάφη στην Αθήνα (Φρυνίχου 16Β, Πλάκα) & Συνέντευξη Alan Moore («Χρειαζόμαστε περισσότερα φαντάσματα») & Witch House (περιοδικό με ιστορίες Cosmic Horror· όλα τα pdf δωρεάν) & The Robots of Dawn του Asimov (πραγματικά απαίσιο παρότι υποψήφιο για Hugo και Nebula) & Fighting Slave of Gor (μία από τις χειρότερες ιστορίες του John Norman) & Out on Blue Six (ίσως το πιο αμφιλεγόμενο και ψυχεδελικό βιβλίο του Ian McDonald)

➤ https://fantastikosorizontas.gr/kostasvoulazeris/epiloges/ep.php?ID=11_2023#3

[dimidesan]

Καλημέρα φίλοι μου. Καφέ, δημιουργία και μπόλικες ηχογραφήσεις!

Νέο διήγημα του αγαπημένου Sheridan Le Fanu μόλις ανέβηκε στο κανάλι μου στο Youtube!

[travellingnews]

Τρωάδες: Πάλη στα Ερείπια

Τραγωδία και τρόμος σε κόμικς Εκθεση κόμικς με επίκαιρες προεκτάσεις και πηγή έμπνευσης τις Τρωάδες του Ευριπίδη Στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης 12-26 Σεπτεμβρίου 2024 Με ελεύθερη είσοδο Μια πρωτοποριακή έκθεση κόμικς εμπνευσμένων από τις Τρωάδες του Ευριπίδη διοργανώνει το Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με τίτλο  «Τρωάδες: Πάλη στα Ερείπια». Οι 25 ταλαντούχοι καλλιτέχνες που συμμετέχουν επιχειρούν να…

[solmeister13]

ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ: 13 Μικρές Τραγωδίες

Στις σκιές ενός σύμπαντος, όπου οι ψίθυροι κουλουριάζονται σαν φίδια και ο φόβος κυριαρχεί, γράφτηκε μία ανθολογία διηγημάτων που ακροβατούν στα όρια της λογικής. Δεκατρείς μικρές τραγωδίες, εμπνευσμένες από τα τραγούδια του “Τα Λέμε στην Κόλαση”.

Μέσα σε αυτές τις σελίδες, θα συναντήσετε ψυχές βασανισμένες από προσωπικούς δαίμονες, περιπλανώμενους στο λαβύρινθο του μυαλού τους. Από τις τραγικές μπαλάντες καταραμένων εραστών, μέχρι τις ψυχρές μελωδίες ενός θανατερού βαλς, κάθε ιστορία είναι μια μαρτυρία της σκοτεινής φαντασίας του Solmeister, δοσμένη συχνά με το ιδιόρρυθμο, μαύρο χιούμορ που τον χαρακτηρίζει.

Προσοχή όμως, αγαπητοί αναγνώστες, γιατί αυτές οι ιστορίες δεν είναι για αδύναμες καρδιές. Εξερευνούν τις σκοτεινές γωνιές της ανθρώπινης ψυχής, εμβαθύνοντας σε θέματα απώλειας, προδοσίας και υπαρξιακού τρόμου.

Με πρόζα αιχμηρή σα στιλέτο και εικόνες σκοτεινές σαν φαντάσματα, το “Τα Λέμε στην Κόλαση” θα σας αφήσει άφωνους, να λαχταράτε για περισσότερο, ακόμα και όταν σας βυθίζει στα βάθη της απελπισίας. Ξεφυλλίστε το και ξεκινήστε την κατάβαση προς το μέρος, που η πραγματικότητα θολώνει και παραμορφώνεται εφιαλτικά και η μοναδική παρηγοριά βρίσκεται στην ελπίδα ενός χάπι εντ που μπορεί και ��α μην έρθει.

>>>> ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΤΩΡΑ

[givemearmstopraywith]

the word intifada, in arabic, اِنْتِفَاضَة, literally means "shaking off." a shiver, shudder, tremour, trembling, shuddering, quivering. psalm 2:11 tells us to "serve the lord with fear, and rejoice with trembling (בִּרְעָדָֽה)." on the day of the lord in isaiah 13:13, the heavens and the earth will tremble: god is in the trembling. philippians 2:12 reiterates this psalm: "work out your own salvation with fear and trembling (τρόμου)." when the haemmorhaging woman of mark 5 audaciously touches christ's cloak and he feels his power leave him to heal her, she approaches him "trembling with fear" to confess what she has done, which he responds that her faith has healed her: "go in peace and be freed from your suffering." when jesus dies, there is an earthquake: the earth trembles at the moment of jesus’ death, the rocks split open, and the dead walk. what has been is shaken off. the crucifixion is not an end, but a beginning: a commencement, because god has commenced his intifada, his mission to free mankind from the human injustice which is the absence of grace and mercy.

throughout the scripture, trembling is the precursor to something else. it means god is in proximity; it means we are about to be touched by grace. shivering is the body’s natural reaction to an outside stimulus- an effort to get warm when confronted with cold, or the adrenaline in our bodies priming us to respond to danger. intifada is the natural human reaction to the outside stimulus: the body, the community, making an effort to get warm when left outside of justice, a response to danger. trembling is the work of god, a smudge from the fingerprint of his creation. when we shake, god is in the trembling. god is in the shaking of rage and tears. god is the fight against injustice. god is in the intifada. how much more does the earth quake for all those little ones.

[justforbooks]

Πέτρος Τατσόπουλος: «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.

— Να πω αρχικά ό��ι με διασκέδασε τόσο ο τίτλος όσο και η φωτογραφία του εξωφύλλου, που φέρνει σε αφίσα ταινιών τρόμου. Μα γι' αυτό και διευκρινίζω ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία και όχι για μια ελληνική εκδοχή του «Μωρού της Ρόζμαρι». Η δε φωτογραφία είναι ένα «πειραγμένο» πορτρέτο μου. Βέβαια, αν διαβάσει κανείς το βιβλίο, θα διαπιστώσει ότι δεν με «βάφτισα» έτσι εγώ αλλά η «Ελεύθερη Ώρα», η οποία μάλιστα με έκανε και πρωτοσέλιδο με αυτόν τον τίτλο. Επειδή κιόλας συμβαίνει να είμαι αγνώστου πατρός, με είχε εξιτάρει η ιδέα ότι «ανακάλυψε» τον πατέρα μου ένα έντυπο που έχει «ανταποκριτές» και στον Παράδεισο και στην Κόλαση! Όμως ένας πρόσθετος και καθόλου αστείος λόγος γι’ αυτόν τον τίτλο είναι η στόχευση και η δαιμονοποίηση από την Εκκλησία οποιουδήποτε έχει αντίθετες με εκείνη απόψεις. 

— Μου λέγατε ότι είχατε προβλήματα προτού κυκλοφορήσει καλά-καλά. Ναι, ο Καραγιάννης του παρεκκλησιαστικού ekklisiaonline.gr πρότεινε να εφαρμοστούν ασφαλιστικά μέτρα ώστε να μην εκδοθεί καν, κάτι που δεν ξανάγινε από τη δικτατορία. Η αιτιολογία ήταν μάλιστα ότι παραβιάζει τον αντιρατσιστικό νόμο –του οποίου κιόλας υπήρξα εισηγητής ως βουλευτής!–, καθώς υποτίθεται ότι είμαι ρατσιστής με τη θρησκεία και τους παπάδες. Να πω κιόλας εδώ ότι όσες μηνύσεις μού έχουν γίνει μέχρι στιγμής από αυτούς τους κύκλους πήγανε «κουβά», ακριβώς επειδή συγκαταλεγόμουν στους βουλευτές που φρόντισαν να καταργηθούν οι απαράδεκτοι νόμοι περί βλασφημίας. Σε αυτούς, άλλωστε, βασιζόταν και η ποινική δίωξη του Φίλιππου Λοΐζου-«Γέροντα Παστίτσιου». Αυτός, βλέπεις, τους πείραξε και όχι οι τσαρλατάνοι που έχουν στήσει μια μπίζνα εκατομμυρίων γύρω από τον Παΐσιο!

— Το πρόβλημα, φαντάζομαι, δεν αφορά ένα-δυο περιθωριακά έντυπα και ιστοσελίδες που γράφουν τερατολογίες αλλά έναν θεσμό όπως η Εκκλησία που είναι κράτος εν κράτει σε αυτήν τη χώρα από την ίδρυσή της. Να πω καταρχάς ότι στην εποχή του Διαδικτύου δεν υπάρχουν περιθωριακά μέσα. Μέσω του streaming και η πιο απίθανη πληροφορία μπορεί να κάνει τον γύρο του κόσμου σε μισή ώρα και να αναπαράγεται επ’ άπειρον σε ιστοσελίδες και social. Έτσι συνέβη κάποτε και μ' εμένα όταν παρουσίαζα τη σειρά για το 1821 στον ΣKAΪ, διαδόθηκε παντού με αφετηρία ένα άλλο πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της «Ελεύθερης Ώρας» ότι χαρακτήρισα γκέι τον Κολοκοτρώνη. Διαβάστηκε το πρωτοσέλιδο αυτό σε κάποια τηλεοπτικά πρωινάδικα μαζί με τους τίτλους των άλλων εφημερίδων κι έγινε αμέσως «viral» πανελλαδικά, δηλαδή δεν έχει σημασία αν αυτή η εφημερίδα ή κάποια άλλη αντίστοιχη πουλάει μόνο μερικές εκατοντάδες φύλλα. Λίγο πριν πεθάνει ο Ουμπέρτο Έκο, και ενώ ο Τραμπ πήγαινε για Πρόεδρος, είχε αναφερθεί στην «εισβολή των ηλιθίων» καθώς στην ηλεκτρονική εποχή η έννοια του ηλιθίου και της διάδοσης των ιδε��ν του έχει μεταλλαχθεί ριζικά. Παλιότερα, έγραφε, ο ηλίθιος θα έλεγε τη χαζομάρα του σε ένα καφενείο, θα τον απόπαιρναν οι άλλοι θαμώνες και θα τέλειωνε εκεί. Πλέον ο ηλίθιος και από κοντά ο θρησκόληπτος, ο ακροδεξιός –συχνά ταυτίζονται κιόλας αυτά– έχoυν αντιληφθεί ότι υπάρχουν πολλοί ακόμα ομοϊδεάτες με τους οποίους μπορεί να επικοινωνήσει χάρη στους αλγόριθμους των social, άρα διαθέτει μια δύναμη ικανή να κατεβάσει κυβερνήσεις!

Όσο για τη «συγκυβέρνηση» Εκκλησίας - πολιτείας στην Ελλάδα, που δυστυχώς είναι διαχρονική και που αν δεν υπάρξει σοβαρή πολιτική βούληση αποκλείεται να τερματιστεί, υπάρχουν νομίζω τρεις ηθικοί αυτουργοί. Καταρχάς, οι ίδιες οι πολιτικές αρχές, που διατηρούν μια καθαρά πελατειακή όσο και ιδιοτελή σχέση με μια εκκλησία, κάτι που έζησα και ως βουλευτής. Πολλοί συνάδελφοί μου, στις περιοδείες τους, προκειμένου να μαζέψουν ψηφαλάκια, έριχναν κι ένα προσκύνημα σε κάθε τοπικό ναό. Ακόμα και προοδευτικοί, αριστεροί βουλευτές το έκαναν αυτό και μάλιστα αστειευόμουν ότι οι δεξιοί βουλευτές πάνε και στέκονται στην εκκλησία πίσω από τον δεξιό ψάλτη, ενώ οι αριστεροί πίσω από τον αριστερό, μπορείς λοιπόν άνετα, αν δεν τους ξέρεις, να διακρίνεις τα πολιτικά τους φρονήματα! Αλλά οι ενορίες είναι, βλέπεις, «πυρήνες» πολύ καλύτερα οργανωμένοι από τους κομματικούς, ενώ αρκετές έχουν, εκτός από επικοινωνιακή, και οικονομική ισχύ. 

— Μιλάμε δηλαδή για μια πελατειακή σχέση, που είναι μάλιστα διακομματική.   Βεβαίως, αφορά όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις. Είδαμε άλλωστε ότι ούτε κατά το πέρασμα του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία μεταβλήθηκε η σχέση αυτή. Θυμάστε τον Φίλη που με ένα απλό «νεύμα» του Ιερώνυμου απομακρύνθηκε από το υπουργείο Παιδείας όταν «ενόχλησε». Αλλά το πιο σοκαριστικό ήταν όταν στην κοινή σύσκεψη Τσίπρα - Καμμένου - Ιερώνυμου ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας και «συγκυβερνήτης» γύρισε και είπε στον Αρχιεπίσκοπο «Μακαριότατε, αν το κρίνετε ωφέλιμο, εγώ τη ρίχνω αυτή την κυβέρνηση» και όχι, δεν συνελήφθη αμέσως για εσχάτη προδοσία, όπως θα γινόταν σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, καθώς αυτό θεωρήθηκε ότι ήταν στο πλαίσιο της κανονικότητας! Αλλά ποιος να τολμήσει τον διαχωρισμό, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ ή ο Κ��υτσούμπας του ��ΚΕ, που διατηρεί άριστες σχέσεις με την Εκκλησία και ειδικά με το Άγιο Όρος; Στις τελευταίες εκλογές είχαμε κιόλας στη Βουλή τρία κόμματα με «σημαία» τη θρησκεία, κάτι πρωτοφανές: την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου, τη Νίκη και τους «Σπαρτιάτες», που αυτοδιαλύθηκαν. Μη μιλήσω για τα ακροδεξιά «φιντάνια» της ΝΔ ή για το πόσο είχε τακιμιάσει με κάποιους δεσποτάδες η Χρυσή Αυγή. Και ενώ ακροδεξιοί υπάρχουν και αλλού στην Ευρώπη, ούτε οι αναφορές τους είναι τόσο θρησκευτικές τους ούτε η Εκκλησία εκεί –που συνήθως δεν είναι μία η επικρατούσα– απολαμβάνει τόσα προνόμια. Η πολιτική βούληση για να χωρίσει η Εκκλησία από το κράτος απουσιάζει διότι ούτε η πλειοψηφία εκεί έξω φαίνεται να το επιθυμεί.

— Ούτε και η νεολαία; Η νεολαία γενικώς, κρίνοντας και από την παρουσία της στα social, αδιαφορεί για όλα αυτά. Είναι εντούτοις μεγαλύτερο, πιο οργανωμένο και «ταλιμπανοποιημένο» το ποσοστό όσων ασπάζονται τέτοιες σκοταδιστικές απόψεις απ' όταν εμείς ήμασταν νέοι. Στις φωτογραφίες και στα βίντεο από τις λιτανείες για την ανομβρία που κάνανε πρόσφατα σε κάποιες περιοχές θα δεις κυρίως ηλικιωμένους, αλλά και νέους. Η μέση ηλικία είναι που λείπει, οι 35-55 ετών, κι αυτό έχει ενδιαφέρον. Η οργή μου γι’ αυτή την τόσο παράδοξη «κανονικότητα» με παρακίνησε κιόλας να γράψω αυτό το βιβλίο! 

— Ο δεύτερος «ηθικός αυτουργός» μετά τις πολιτικές αρχές; Είναι, βέβαια, οι δικαστικές αρχές, οι οποίες σιωπούν σε κάποια φαινόμενα, σε βαθμό να τρελαίνεσαι. Οι ίδιες απάτες που διώκονται άμεσα όταν γίνονται από κοσμικούς, π.χ. ο «εξορκιστής» της Θεσσαλονίκης, όταν ο λόγος για κληρικούς, όπως συμβαίνει με τους υποτιθέμενους εξορκισμούς ή τις ασύλληπτες απάτες με τις εικόνες που δήθεν δακρύζουν ή ματώνουν, μένουν στο απυρόβλητο.  

— Μα εκτός από τους εξορκισμούς, έχουμε και «βιομηχανία» θαυμάτων και ιερών λειψάνων.  Ακριβώς, και είναι εξωφρενικό το ότι πολλοί ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί αφενός εθελοτυφλούν σε αυτές τις απάτες, αφετέρου διατηρούν σκανδαλωδώς αγαθές σχέσεις με τους ιεράρχες, σαν αυτή του Ισίδωρου Ντογιάκου με τον γνωστό για τις σκοταδιστικές απόψεις και τη μεσαιωνική γλώσσα Πειραιώς Σεραφείμ – στο βιβλίο υπάρχει ειδικό κεφάλαιο γι’ αυτόν. Σε τέτοιους ανθρώπους, που όμως είναι θεσμικοί παράγοντες και διαθέτουν δύναμη, πάνε και δίνουν��διαπιστευτήρια υπουργοί, βουλευτές, αρχηγοί των Σωμάτων Ασφαλείας, εισαγγελείς, δικαστές. Γίνεται μετά οι τελευταίοι να ασκήσουν δίωξη στα «φιλαράκια» τους; Υπάρχει, όμως, μία ακόμα σκανδαλώδης σιωπή και αυτή αφορά την επιστημονική κοινότητα.

— Είδαμε και στην πανδημία, είναι αλήθεια, τέτοιες αμήχανες «σιωπές» από επιστήμονες σε ισχυρισμούς ότι ο Covid δεν μεταδίδεται από τη Θεία Κοινωνία, για παράδειγμα. Να διευκρινίσω ότι δεν αναφέρομαι στην επιστημονική κοινότητα συνολικά, είναι όμως πολύ λιγότεροι συγκριτικά με άλλες χώρες οι επιστήμονες που αντιδρούν σε τέτοιες δεισιδαιμονίες και έχουν ταυτόχρονα πρόσβαση στα ΜΜΕ. Άνθρωποι που θα έβρισκαν την παρρησία να πουν δημόσια «μη λέτε μαλακίες στους ανθρώπους ότι ο κόσμος φτιάχτηκε από τον Θεό πριν από 10.000 χρόνια», όπως κάνει ο Ρίτσαρντ Ντόκινς ή ο Κρίστοφερ Χίτσενς και ο Καρλ Σαγκάν όσο ζούσαν. Και δεν την βρίσκουν είτε από φόβο είτε από ιδιοτέλεια.

— Ξέρω γιατρούς που οι ίδιοι δεν πιστεύουν, έχουν όμως κάποιο εικόνισμα σε περίοπτη θέση στο γραφείο τους. Είναι πολλοί κι αυτό γίνεται αφενός για να παραστήσουν τους ευσεβείς, αφετέρου για να μπορούν να μεταθέσουν την ευθύνη στον Θεό, αν κάτι δεν πάει καλά με τον ασθενή. Ο οποίος Θεός άλλους ασθενείς «βοηθά» και άλλους όχι, ανάλογα τα κέφια του! Προσωπικά, πάντως, όταν πριν από πέντε χρόνια, εξαιτίας μιας δύσκολης επέμβασης που χρειάστηκα, βρέθηκα πολύ κοντά στον θάνατο, δεν ενδιαφέρθηκα καθόλου για το θρησκευτικό φρόνημα αυτών που με περιέθαλψαν, ούτε προσευχήθηκα κάπου. Παρότι άπιστος, πάντως, ο Θεός μού τη χάρισε! Η πίστη, ξέρεις, δεν είναι παρά ένα κλειστό κύκλωμα αυτοεκπληρούμενης προφητείας, γι' αυτό και διάλογος με ανθρώπους που φορούν παρωπίδες δεν μπορεί να γίνει. Δεν τα έχω, όμως, με αυτούς αλλά με τον απατεώνα ρασοφόρο που θα πάει να γεμίσει το μπιτόνι με το νερό απ' όπου θα στάξουν τα «δάκρυα» της Παναγίας στην εικόνα και θα το εμπορευτεί αυτό σαν «θαύμα», όπως οι καλόγεροι της Μονής Αββακούμ στην Κύπρο. Μιλάμε για τεράστιο τζίρο! Τουλάχιστον αυτοί οδηγήθηκαν στη Δικαιοσύνη, οι άλλοι στη μονή Χιλανδαρίου στον Άθω που ισχυρίζονται ότι έχουν φυλαγμένο το αίμα του Χριστού και τα Τίμια Δώρα; Μην πω για τον άλλον, τον παλαιοημερολογίτη παπά, που περιέφερε το κόκαλο ενός ζώου ως ιερό λείψανο του Οσίου Νεκταρίου, με το αζημίωτο φυσικά. Τέτοιες απάτες γίνονταν ανέκαθεν, τα γράφουν ο Ροΐδης, ο Λασκαράτος, ακόμα και ο ανώνυμος συγγραφέας της «Ελληνικής Νομαρχίας» που εκδόθηκε το 1806! Αλλά ως διαταραγμένο προσπαθούν να παρουσιάσουν μένα και ως «κανονικότητα» τον Παΐσιο που μιλούσε με σαύρες και του απαντούσαν κιόλας. 

— Το λέει και ο Τζιμ Μόρισον σε έναν στίχο του, «I am the Lizard King, I can tell you everything». Σοβαρά; Πάντως σίγουρα εκείνοι που διέδωσαν αυτό το «θαύμα» δεν τον είχαν υπόψη τους!

— Είναι, πάντως, όπως γράφετε κάπου αλλού, εντυπωσιακή η ανταπόκριση που συναντούν σήμερα σίριαλ σαν τον «Άγιο Παΐσιο» και ταινίες όπως «Ο άνθρωπος του θεού», δεδομένου ότι ούτε στη χούντα δεν ήταν τόσο δημοφιλή τα θρησκευτικού περιεχομένου θεάματα. Πράγματι, μια πρώτη ταινία π.χ. για τον Άγιο Νεκτάριο που γυρίστηκε το 1969 πάτωσε εμπορικά. Αλλά ακόμα και στα πρώτα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης ήταν πολύ θεμιτό να υπάρχουν σειρές, κάποια επεισόδια των οποίων σήμερα δεν θα προβάλλονταν λόγω της υποτιθέμενης τολμηρότητάς τους, όπως όταν οι «Θανάσιμες Πεθερές» σατίριζαν την κατασκευή θαυμάτων. Ήταν, νομίζω, η Ελένη Ράντου που έδειχνε πώς κατασκευάζεται μια εικόνα που «δακρύζει» ή «αιμορραγεί» (χάρη σε ένα σιρόπι βύσσινο) και πώς αυτό, μέσω μιας αλυσιδωτής αντίδρασης, χαρακτηρίζεται «θαύμα» και αποκτά κοινό. Ακόμα και φτηνές βιντεοταινίες με τον Στάθη Ψάλτη στα '80s σατίριζαν ανοιχτά τους παπάδες, τους καλόγερους και τις απάτες τους. Στις μέρες μας μέχρι και η πολύ light σάτιρα της σειράς «Φόνοι στο Καμπαναριό» έγινε θέμα στη Βουλή από τους θρησκόληπτους της Νίκης που ζήτησαν την παρέμβαση του ΕΣΡ! Να σημειώσουμε κιόλας εδώ ότι τόσο «Άγιος Παΐσιος» όσο και «Ο άνθρωπος του θεού» ήταν παραγωγές της Μονής Βατοπεδίου και του κατευθυνόμενου από αυτήν Ινστιτούτου «Άγιος Μάξιμος ο Γραικός». Εδώ, για πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση, έγινε για μένα ένα έγκλημα καθοσιώσεως. Διότι, ενώ μέχρι τότε όλες οι ανάλογες ταινίες και σειρές χαρακτηρίζονταν ως θρησκευτικές, τούτες εδώ πλασαρίστηκαν ως ιστορικές βιογραφίες και εκεί ήταν που πυροδοτήθηκε η δικιά μου «εμμονή»! Διότι, αν μπλέξουμε την ιστορία με τη μυθοπλασία, γιατί να μη δούμε αύριο αστρονόμους και αστρολόγους σε κοινό πάνελ; Έπειτα, είναι δυνατό να ακούμε σε μια ιστορική, υποτίθεται, σειρά όπως αυτή για τον Παΐσιο ότι η εξελικτική θεωρία είναι «βλακ��ίες», ενώ ο Αδάμ, η Εύα και το φίδι υπαρκτά πρόσωπα; Μα σοβαρολογούμε;

— Αλλά και γύρω από τον ίδιο τον Παΐσιο έχει αναπτυχθεί τόση παραφιλολογία ώστε δεν ξέρουμε καν τι απ' όσα του αποδίδονται ισχύει πράγματι. Προφανώς, εδώ έχει στηθεί άλλη «βιομηχανία» ρήσεων και αποφθεγμάτων. Ο Παΐσιος φαίνεται ότι ήταν ένας απλός άνθρωπος, ο οποίος μάλιστα διέθετε κάποια κοινή λογική αλλά και χιούμορ. Σύμφωνα με την αφήγηση ενός καλού φίλου τον είχε επισκεφθεί κάποτε μια ομάδα θρησκευόμενων ζητώντας του επίμονα να κάνει ένα θαύμα και τότε εκείνος απάντησε «ωραία, περιμένετε να φέρω ένα μαχαίρι να σας κόψω τα κεφάλια και μετά θα σας τα ξανακολλήσω», οπότε σκόρπισαν! Καμία σχέση, δηλαδή, με τα διάφορα σαδομαζοχιστικά που τον βάζουν να λέει στην ταινία τύπου «ο Θεός μάς βασανίζει γιατί έχουμε εξοκείλει» και συμμερίζονται οι περισσότεροι ιεράρχες. Όλη αυτή η εμμονή με τους γέροντες είναι εισαγόμενη από τη Ρωσία, η οποία διατηρεί στενές σχέσεις με διάφορες μονές στο Άγιο Όρος, με πρώτο το Βατοπέδι του Εφραίμ, καθώς και με άλλα μοναστήρια και μητροπόλεις.

— Αυτό για τον «ρωσικό δάκτυλο» είναι σίγουρα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια του βιβλίου. Μα η ρωσική διείσδυση και χρηματοδότηση είναι εμφανής και στις μονές που χειραγωγούνται αλλά και σε μια σειρά κανάλια, έντυπα και ιστοσελίδες με θρησκευτικό προσανατολισμό, φαινόμενα που στην πορεία απέκτησαν διάσταση, όπως αυτό του πρώην κομιστή επιστολών του Ιησού και νυν κομματάρχη Κυριάκου Βελόπουλου. Αν λειάνθηκε και σμικρύνθηκε κάπως τελευταία η ρητορική όλων αυτών, αυτό οφείλεται στην εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, όχι επειδή την καταδικάζουν αλλά επειδή, ως χώρα, είμαστε απέναντι· αποφεύγουν, λοιπόν, να εκφραστούν με τον ίδιο φιλορωσικό και ταυτόχρονα αντιδυτικό παραληρηματικό τρόπο. Ίσως να «κόπηκε» λόγω του πολέμου και η χρηματοδότηση από τη Μόσχα, παραλήπτης της οποίας υπήρξε, μεταξύ άλλων, ο Σπάτων και Μεσογαίας Νικόλαος, αυτός ο κατά τα άλλα λαμπρός επιστήμονας με σπουδές στο Χάρβαρντ και το ΜΙΤ. Ο δε Εφραίμ του Βατοπεδίου έκανε περιοδείες με το υποτιθέμενο τμήμα της Αγίας Ζώνης στη Ρωσία, την οποία μάλιστα προσκύνησε και ο Πούτιν. Ωστόσο, όταν ο σεβάσμιος γέροντας ασθένησε σοβαρά από κορωνοϊό, δεν προσέτρεξε στη Ζώνη αλλά στον Ευαγγελισμό, και μάλιστα με ελικόπτερο! Αντίστοιχη και μάλιστα πιο έντονη διείσδυση υπήρξε στην Κύπρο – δεν είναι τυχαίο ότι τόσο ο Εφραίμ όσο και οι περισσότεροι συντελε��τές της σειράς για τον Παΐσιο είναι Κύπριοι και δεν το λέω αυτό συνωμοσιο��ογικά. Έτσι εξηγείται και η ακραία φονταμενταλιστική ρητορική ιεραρχών, όπως ο μητροπολίτης Μόρφου. 

— Νομίζω ότι τα ίδια «κέντρα» ήταν που πρωτοστάτησαν στις αντιδράσεις κατά του Συμφώνου αρχικά και έπειτα κατά του γάμου ομόφυλων ζευγαριών.  Ναι, διότι εκεί βρήκαν πεδίον δόξης λαμπρόν. Ενώ πριν απευθύνονταν σε ένα μικρό σχετικά ποίμνιο κυρίως ηλικιωμένων, βρέθηκαν μπροστά σε ένα μεγάλο τηλεοπτικό κοινό όπου κυριολεκτικά «δώσανε ρέστα»! Ήταν η μεγάλη τους ευκαιρία να σπείρουν ηθικό πανικό και να ασκήσουν ψυχολογική τρομοκρατία σε βουλευτές που είχαν ψηφίσει υπέρ του ομόφυλου γάμου. Βγάλανε, υποτίθεται, μια μειλίχια απόφαση στην έκτακτη Ιερά Σύνοδο που συγκλήθηκε ειδικά γι' αυτό και μετά ξεσαλώσανε καθένας ιεράρχης με τα δικά του επιτίμια.

— Ακόμα και μορφωμένοι, προοδευτικοί υποτίθεται ιεράρχες όπως ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος και ο Μεσογαίας Νικόλαος έλεγαν ότι η ομοφυλοφιλία είναι ψυχασθένεια και ότι ένα ομόφυλο ζευγάρι αποτελεί «ψυχολογικά νοσηρό περιβάλλον» για να μεγαλώσει ένα παιδί.  Καλά, δεν βγάζεις άκρη. Αλλά πώς αλλιώς θα χαϊδέψουν τα αυτιά του ποιμνίου τους; Εδώ αναδύθηκε, επιπλέον, άλλη μια πτυχή της πελατειακής σχέσης Εκκλησίας - πολιτικών, με αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τον Καλλιάνο. Αυτός από το κόμμα του Λεβέντη κατέληξε στη ΝΔ και πέρα από όσα κουφά έχει πει περί εικόνων που δακρύζουν, παρότι τυγχάνει επιστήμονας (είναι μετεωρολόγος), στην εν λόγω ψηφοφορία απείχε. Με τη στάση αυτή και στην Εκκλησία «έκλεινε το μάτι» και τον Μητσοτάκη εξυπηρετούσε, αφού δεν καταψήφιζε, τον αποθέωναν όμως, όταν πήγε στην Αγία Μαρίνα, ιερωμένοι σαν τον αρχιμανδρίτη Σεραφείμ που έκρυβε σε πανέρια τη Θεία Κοινωνία την εποχή της πανδημίας! Την οποία έπειτα κοινωνούσε κρυφά κι ένιωθε «αντιστασιακός». 

— Είπατε και πριν ότι η στάση πολλών ανθρώπων της Εκκλησίας στην πανδημία ήταν εξοργιστική. Μα εκτός των άλλων ήταν η μόνη κοινωνική ομάδα που κατόρθωνε να διαπραγματεύεται με το κράτος τους περιορισμούς που αφορούσαν όλους μας στην καραντίνα· που και τους ναούς ανοιχτούς ήθελαν πολλοί ιεράρχες και τους πιστούς να προσέρχονται χωρίς μάσκα και να κοινωνούν από το ίδιο σκεύος. Και η Πολιτεία καθόταν και τους άκουγε να παίρνουν κόσμο στον λαιμό τους – κάποιοι, μάλιστα, διάπυροι αντιεμβολιαστές, όπως ο Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς, πήγαν εν τέλει και οι ίδιοι από Covid. Όπως άκουγαν κάποιοι και τη Γιαμαρέλλου που, παρότι λοιμωξιολόγος, δήλωνε ότι άμα πιστεύεις δεν κολλάς, ασχέτως του ότι η ίδια έδινε οδηγίες στους ηλικιωμένους να μην κυκλοφορούν. Προφανώς ο Πανάγαθος κάνει διακρίσεις ποιον θα σώσει, ανάλογα με την ηλικία! Έλεος, δηλαδή. Και ποια ήταν η αντίδραση του Ιατρικού Συλλόγου; Μια πολύ χλιαρή ανακοίνωση που απλώς της σύστηνε να μην ανακατεύει επιστημονικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, ανακοίνωση την οποία κιόλας ελάχιστα μέσα αναδημοσίευσαν. Υπήρξαν, επίσης, αντιδράσεις από τον Μόσιαλο, τον Δερμιτζάκη και το ίδιο το νοσοκομειακό προσωπικό, όμως ούτε αυτές προβλήθηκαν, κρίθηκε ότι δεν «πουλάνε». Και όταν έχεις τέτοιους επιστήμονες να εκφέρουν δημόσιο λόγο, επόμενο είναι να διακηρύσσει ο Καραγιάννης στο ekklisiaonline.gr ότι από τη Θεία Κοινωνία δεν κινδυνεύεις, ακόμα κι αν ανακατευτεί με δηλητήριο! Πράγματα εξωφρενικά σε μια χώρα που ανήκει, υποτίθεται, στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε. Επομένως θεωρώ ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η οργή κάνει καλό αν μπορείς να τη διοχετεύσεις σωστά, δηλαδή να λειτουργήσει απελευθερωτικά, κάτι που δεν μπορούν να κάνουν οι ψύχραιμες φωνές διότι παραπέμπουν σε μια ισοτιμία απόψεων, ενώ δεν πρόκειται καθόλου περί αυτού – άλλο η επιστήμη, άλλο οι προλήψεις. Γι’ αυτό και όταν ακούω τέτοιες ηλιθιότητες προτιμώ να αντιδρώ έντονα, εξπρεσιονιστικά! Και όχι, δεν θεωρώ τη μετριοπάθεια αρετή, π.χ. αλίμονο αν χειροκροτούσαμε τον Προκόπη Παυλόπουλο που, βλέποντας στο τηλεοπτικό στούντιο έναν μαινόμενο Κασιδιάρη να καταβρέχει τη Δούρου και να χαστουκίζει την Κανέλλη, παρέμεινε εντελώς απαθής.

— Εσάς, πάλι, σας χαρακτηρίζουν εμπαθή. Μα ναι, το παραδέχομαι, αλλά το να είσαι εμπαθής δεν σημαίνει ότι έχεις κι άδικο, σημαίνει απλώς ότι είσαι ένας άνθρωπος που κυριεύεται από το πάθος! Και θα συμφωνήσω ότι ο εμπαθής πιθανόν να μη βλέπει κάποιες πλευρές της αλήθειας, πόσο ψύχραιμα όμως πρέπει να αντιδράσω όταν το 2024 μου παραθέτουν μεσαιωνικά επιχειρήματα, όταν ακούω τερατωδώς μισάνθρωπους ιεράρχες σαν τον πρώην μητροπολίτη Αμβρόσιο να λέει «φτύστε τους» για τους ομοφυλόφιλους ή να αποφαίνεται ότι για τη μεν φονική πυρκαγιά στο Μάτι φταίει ο Τσίπρας επειδή έχει σύμφωνο συμβίωσης με την Περιστέρα, για τη δε τραγωδία στα Τέμπη ευθύνονται οι επιβάτες φοιτητές που είχαν πάει στο Πατρινό Καρναβάλι; Πόσο πράος να παραμένω όταν ακούω τον μητροπολίτη Σεραφείμ να δηλώνει ότι καλύτερα θα ήταν να μην είχαν γεννηθεί όσοι βουλευτές ψήφισαν τον ομόφυλο γάμο, λες και του πέφτει λόγος; 

— Αναφέρεστε και στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στο βιβλίο.  Τον θεωρώ ισορροπιστή και σίγουρα πιο μετριοπαθή από τον Χριστόδουλο. Αποφεύγει τα σκάνδαλα, προσέχει πώς εκφράζεται, είναι όμως επίσης της λογικής ότι «δεν πυροβολούμε τα πόδια μας». Η μόνη φορά που την πάτησε ήταν σε μια συνέντευξη στην «Καθημερινή», όπου, αναφερόμενος στην κομπίνα με τα δήθεν θαύματα που είχε στήσει ο παπα-Λουπασάκης στους Αγίους Ισιδώρους στον Λυκαβηττό, είπε ότι εκείνος είναι ποιμένας όλων των πιστών και αν κάποιοι αφελείς θέλουν να προσκυνούν τον δήθεν θαυματουργό σταυρό του Λουπασάκη δεν μπορεί να τους εμποδίσει. Αποκάλεσε δηλαδή αφελείς, άρα ηλίθιους, το ποίμνιό του, κάτι για το οποίο άκουσε τα σχωριανά του από τις θρησκευτικές ιστοσελίδες. 

— Είχα κάνει πέρσι ένα πόντκαστ για τις εκκλησιαστικές απάτες με πρώην ιερωμένο όπου αναφερθήκαμε εκτενώς και στην υπόθεση Λουπασάκη.  Εγνωσμένος απατεώνας, αλλά δεν είναι ο μόνος, ούτε καν το μεγαλύτερο «ψάρι», απλώς προδόθηκε από την αλαζονεία του και τον απομάκρυναν –ενώ θα έπρεπε να είχε αποσχηματιστεί–, πρόλαβε όμως να κάνει όνομα και να φωτογραφηθεί με πολλούς επώνυμους, ανάμεσά τους το πρωθυπουργικό ζεύγος. Ναι, υπάρχουν και συνετές φωνές στην Εκκλησία, ο Σύρου και Τήνου Δωρόθεος ας πούμε έλεγε σε μια συνέντευξη ότι σαράντα χρόνια επίσκοπος δεν είδε ποτέ να γίνεται θαύμα στην Παναγία της Τήνου. Δεν έπιασε ποτέ, ωστόσο, κάποιον ασθενή προσκυνητή να του πει «άδικα ταλαιπωριέσαι, δεν θα γιατρευτείς εδώ»! Άσε που παρήγγειλε κι εκείνος δεήσεις για την ανομβρία. Όταν στριμωχτούν, οι περισσότεροι ρασοφόροι αφήνουν τη διπλωματία και το ευπροσήγορο ύφος και εκφράζονται τραμπούκικα όπως ο Φθιώτιδας Συμεών –του οποίου πολλοί πολιτικοί αρχηγοί έχουν φιλήσει το χέρι– που τότε με το νομοσχέδιο για τον ομόφυλο γάμο είχε πει σε κήρυγμά του «ναι, ρε, συντηρητικοί είμαστε, τι θέλετε;». Έχουν, βλέπεις, κι αυτοί τις κόκκινες γραμμές τους που, αν τις περάσουν, απλώς θα πρέπει να το κλείσουν το μαγαζί!

✔ Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[omnis888]

Που θα σταθείς ?

Ο κόσμος γυρίζει τόσο γρήγορα. Τις περισσοτερες φορές δεν μπορω να καταλάβω αν βρισκομαι στο κέντρο του ή αν είμαι ο τύπος πανω στο πεζοδρόμιο που κοιτάει τα αμάξια να περνάνε με ταχύτητα και προσπαθεί να προλάβει την σκια τους. Μα αν ήμουν στο κέντρο , το πιο πιθανό να ήμουν στην μέση του δρόμου, γνωριζοντας πάντα ότι τα αμαξια δεν θα σταματήσουν. Αλλαξαμε πολύ. Πότε γίναμε όλοι τόσο απαθείς ? Τοσο φοβισμενοι? Ο κόσμος άλλαξε ή εγω δεν μπορώ πλέον να τον διαβάσω? Όταν ήμασταν μικρα μας λέγανε πως αμα το πιστεύεις πολύ , τότε θα γινει. Πότε πιστέψαμε όλοι μας πως είμαστε μικροί για αυτό τον κόσμο? Πότε αποφασίσαμε οτι θα δεχτούμε την σιωπή που μας χαρίσανε ? Μα δεν φταίνε αυτοι. Και ξέρετε γιατι ? Γιατί οι '' αυτοι '' , είμαστε εμείς. Εμείς γυρίσαμε το δάχτυλο μας στον εαυτό μας. Εμείς με την αμηχανία μας απέναντι στον έρωτα. Εμείς που κοροιδεύαμε τα ραβασάκια , τις καντάδες , τα γράμματα ή και ακόμα και αν δεν το κάναμε , το βλέπαμε και δεν το σταματήσαμε. Εμείς που δίναμε συμβουλές στους φίλους μας και τους λέγαμε ότι ίσως αυτός ή αυτή να είναι υπερβολικός για εσένα. Εμείς που βάλαμε αριθμούς στους ανθρώπους και τους βαθμολογήσαμε. Αριθμοί και συμβουλες στον έρωτα. Και τι είναι ο έρωτας για να θέλει συμβουλές? Πως μαθαίνεις σε κάποιον , πως και τι πρέπει να αγαπήσει? Εμείς που θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο όλο και τώρα το βουλώνουμε όταν ακουμε κάτι που δεν μας αρέσει για να μην χάσουμε το μεροκαματο του τρόμου μας. Όντως η γενια αυτή βγηκαμε δυνατοί. Κοιταχτε μας. Μπορουμε να δουλεύουμε 10 ώρες την μερα , να σπουδάζουμε , να τρεχουμε ενα σπίτι και να μην παραπονιόμαστε για αυτό. Ποιος μας είπε όμως πως το ότι γίναμε τόσο δυνατοί και πλεόν δεν παραπονιόμαστε , είναι και το σωστό? Σφιξαμε τα δόντια ή κατεβάσαμε το κεφάλι ? Μην κάνετε πίσω στον έρωτα. Μην αφήνετε τα όνειρα σας να πέφτουν κάτω. Μην ντρέπεστε για το ποιοι είστε και για το τι αγαπάτε. Και αν αγαπάτε μην αφήσετε κανέναν να σας πεί πως να το κάνετε. Θα το βρείτε μόνοι σας. Και αν δεν το βρείτε τότε το πολύ πολύ να πλήγωθείτε και μέσα απο τον πόνο να ξανα θυμηθείτε ότι είμαστε όλοι άνθρωποι και τα συναισθήματα της αδυναμίας , δεν ειναι κάτι ξένο. Οι αδυναμίες μας έφτιαξαν. Δεν μας έφτιαξαν οσα κερδίσαμε. Μας έφτιαξαν οσα χάσαμε , πονέσαμε για αυτά , αλλά μπορέσαμε και σηκωθήκαμε ξανα να τα παλέψουμε.

Αμα σε αυτή την ζωή είναι να στέκομαι κάπου,

τότε ας είναι να στέκομαι στην μεση του αυτοκινητόδρομου ,

παρα στο πεζοδρόμιο.

Για να μπορέσω να πω ,

τρια δευτερόλεπτα πριν κλείσω τα μάτια μου,

ότι μέσα σε όλα τα σκοτάδια σας ,

εγώ κατάφερα να ζήσω

και σταθηκα ακριβώς εκει που έπρεπε.

[glaufxgarland]

Ανάγνωση Ελληνικής Λογοτεχνίας και Μεταφράσεις

[cinenoxos]

Μια μεταφυσική αλληγορία ή μια σκληρή ταινία τρόμου που δεν φοβάται να παραβεί τους κανόνες; Όπως κι αν  "διαβάσεις" το Όταν το Κακό Καραδοκεί, το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να σε αφήσει ατάραχο στο κάθισμά σου.

[opapasouzas]

Δεν ξαναπάω κινηματογράφο μόνος για ταινία τρόμου.

[toshiro-shomashi]

Αγαπημένη ταινία τρόμου?

το la la land

[dimidesan]

''Βερενίκη'' λοιπόν σήμερα...είναι μια από τις πρώτες ιστορίες του Πόε, όπου παρουσιάζει στο εκφραστικό του ύφος θέματα όπως η υπερευαισθησία, ο θάνατος και η ιδιοφυΐα όπου, καταστρέφονται από την ψύχωση, τον πρόωρο θάνατο, τις μονομανιακές κρίσεις και η φρικιαστική, ψυχολογικά οδυνηρή βία, που ο συγγραφέας θα αναπτύξει και στο υπόλοιπο έργο του.

Το διήγημα, στην παράδοση της γοτθικής μυθοπλασίας, εκφράζει το σκοτεινό ρομαντικό όραμα του συγγραφέα αναπτύσσοντας θέματα και μοτίβα που, αν και δεν είναι πρωτότυπα, ενορχηστρώνονται σε μια τρομερή ένταση ψυχολογικού τρόμου, εμμονής και φθοράς. Οι αναγνώστες της εποχής τρομοκρατήθηκαν από τη βία της ιστορίας και έτσι ο Πόε το 1840 δημοσίευσε μια αυτολογοκριμένη έκδοση του έργου.