#Πήραμε

[romios-gr]

Ρωσικό μήνυμα τρόμου στην Ουκρανία: Πήραμε μία απόφαση για εσάς – Πανικός και στο ΝΑΤΟ για… μία περίεργη έκρηξη στη Βουλγαρία Η Ρωσία θα απαντήσει στην Ουκρανία για την εισβολή στο Kursk αλλά παράλληλα θα απαντήσει και στο ΝΑΤΟ – Τι συμβαίνει στις χώρες του ΝΑΤΟ με τα συνεχή σαμποτάζ. Αντίστροφα μετρά ο χρόνος για τα αντίποινα της Ρωσίας στην Ουκρανία ως απάντηση για την εισβολή στο Kursk... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/rosiko-minyma-tromoy-stin-oykrania-pirame-mia-apofasi-gia-esas-panikos-kai-sto-nato-gia-mia-periergi-ekrixi-sti-voylgaria/

[astratv]

Γκουτσίδης: «Ήμασταν καλύτεροι, πετύχαμε δύο υπέροχα γκολ και πήραμε την νίκη»

Ευχαριστημένος από την εμφάνιση και τη νίκη της ΑΕΛ κόντρα στο Θεσπρωτό με 2-0, ήταν ο προπονητής των «βυσσινί», Παναγιώτης Γκουτσίδης. Ο τεχνικός της λαρισινής ομάδας στη συνέντευξη Τύπου, μίλησε για το πρώτο τέρμα του Νίνο, αλλά και τον τρόπο που λειτούργησε η ΑΕΛ παρά την απουσία του Μάριου Ογκμπόε. «Σήμερα είχαμε μία καλή εμφάνιση κόντρα σε ένα δύσκολο αντίπαλο που είναι αρκετά επικίνδυνος…

[otan-o-erws-synanthse-to-xaos]

Με τι καρδιά, με τι πνοή,

τι πόθους και τι πάθος,

πήραμε την ζωή μας· λάθος!

κι αλλάξαμε ζωή.

Γιώργος Σεφέρης

[psychotiko-epeisodio]

Η ευκαιρία που δεν μου ζήτησες.

Η συγγνώμη που δεν μου είπες.

Η μετάνοια που δεν έδειξες ποτέ.

Οι βόλτες που χάσαμε.

Τα τραγούδια που δεν αλληλοαφιερωσαμε.

Οι σκέψεις που παρέμειναν σκέψεις.

Τα φαγητά που δεν δοκιμάσαμε.

Οι εκδρομές που δεν πήγαμε.

Τα όνειρα που έμειναν μισά.

Οι ταινίες που δεν είδαμε.

Ο χρόνος που αφήσαμε να πάει χαμένος.

Τα μερόνυχτα εκείνα που σε περίμενα.

Τα δάκρυα που έχασα.

Ο πόνος που είναι αβάσταχτος.

Τα αστεία που δεν γίναν ποτέ.

Οι αναμνήσεις που θα μπορούσαμε να φτιαξουμε.

Όσα ήθελες να μου πεις.

Όσα ήθελα να σου πω.

Η θάλασσα που δεν αντικρίσαμε παρέα.

Τα σ'αγαπω που δεν ειπωθηκαν.

Τα σε μισώ που δεν πήραμε πίσω.

°Η μάχη που δεν δώσαμε.

[im-a-mess-of-gorgeous-chaos]

Θα ανέπνεα μαζί σου μια ζωή, αλλά τα παραμύθια μας δεν μας ταιριάζουνε

Πήραμε μια πορεία καταστροφική, ανοίξαμε φτερά και αυτοσχεδιάζουμε

Έχω θέμα - PaiFan

[mslr567]

Το καλοκαίρι μου είσαι εσύ

Σταγόνα από γλυκό κρασί

Σταλιά σταλιά ρουφάω

τα φιλιά σου.

Το φόρεμα το θαλασσί

Αυτό που πήραμε μαζί

Το άρωμα σου ζαλίζει

την καρδιά μου.

Το καλοκαίρι μου είσαι εσύ

Η ανάσα σου είναι καυτή

Μου δίνεις σώμα και ψυχή

Το καλοκαίρι μου είσαι εσύ...

[nofuckinlabels]

Οι μέρες είναι λίγο άχαρες τελευταία

Τουλάχιστον μέχρι να δύσει ο ήλιος

Ο έρωτας μας εξαθλιώνει

Παίρνω βαθιές ανάσες για να μην πνιγώ

Να εξασφαλίσω λίγα ακόμα δευτερόλεπτα πάνω από την επιφάνεια

Τα αλμυρά δάκρυα στα μάτια μου όμως μου θυμίζουν ότι η θάλασσα είναι μέσα μου και απαιτεί να την νιώσω

Απαιτεί να αφεθώ

Έρχεται στο δωμάτιο η μαμα μου

Κρύβω με τα χέρια μου το τετράδιο

Παρατηρώ πως φοράει τα ιδία μαργαριταρενια σκουλαρίκια με εμένα

Τα πήραμε μαζί όταν έγινα 14 και με έβλεπε γυναίκα πια από ένα μικρό μαγαζάκι στο εξοχικό μου

Ξαφνικά γινόμαστε ένα

Ξαφνικά οι πληγές που χρόνια παρατηρώ στα χέρια της σχηματίζονται στα δικά μου

Ξαφνικά εκείνη έχει άλλη μια ευκαιρία στον έρωτα

Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι να ερωτευτώ κάποιον σαν τον πατέρα μου

Να με δεσμεύει ο έρωτας σε κάποιον όπως με δεσμεύει το αίμα στον πατέρα μου

Να σχίζω βίαια το δέρμα μου

Το μυαλό μου τρέχει γρήγορα

Κάθε φορά που κάποιος άντρας μου φωνάζει αναβιώνω την παιδική μου ηλικία

Κάθε φορά μένω παγωμένη σε μια γωνία να κοιτάζω την φλόγα στα μάτια του κοριτσιού μέσα μου να σβήνει

Ανίσχυρη να αντιδράσω

Εκείνο το κορίτσι δολοφονήθηκε την στιγμή που άκουσε ότι ήταν πουτανα πριν μάθει τι είναι το σεξ

Και κάπως έτσι γεννιέται η ντροπή λίγο κάτω από το στομάχι μου

Σε κάθε χαμένο έρωτα θρηνω λίγο παραπάνω από ότι στον προηγούμενο

Θρηνω για όλους ταυτόχρονα

Για ολες εκείνες τις πλασιμπο σαρκωσεις των παιδικών μου χαμόγελων

[antixristina]

"Ας αφήσουμε επιτέλους αυτές τις μπούρδες πως από τα τραύματά μας πήραμε μαθήματα ζωής, πως μας δυνάμωσαν, πως γίναμε πιο σοφοί και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες. Τα τραύματά μας, μας σακάτεψαν, μας αλλοίωσαν, μας ποδοπάτησαν, χάσαμε εαυτούς και αξιοπρέπειες, μέρες, μήνες, χρόνια από τη ζωή μας, μας ναυάγησαν. Τίποτα καλό δεν έκαναν. Μόνο συντρίμμια και ψυχικό χάος. Κανένα μας δεν έχει ανάγκη από τέτοιου είδους μαθήματα. Ας τα λέμε επιτέλους με το όνομά τους, όπως ακριβώς έγιναν τα πράγματα. Τα τραύματα μας ήταν κόλαση, που μια ζωή ακόμα και μια λέξη, μια συμπεριφορά, μια άκυρη πράξη των άλλων, ένας ξεφτίλας άνθρωπος, μπορεί να μας οδηγήσει σε επανατραυματισμό κι εμείς εκείνοι που πάλι απ' την αρχή θα προσπαθούμε να τους ξεφύγουμε. Το τραύμα είναι η συνθήκη που ποτέ δεν θα φύγουμε ψυχικά από εκεί απλά μαθαίνουμε να ζούμε μαζί.

Δεν ήταν δύναμη. Επιβίωση το λένε. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή και η κατάσταση δεν θα ωραιοποιηθεί."

Από την Gianna Kouka ❤️

[psuxismos]

Ενός λεπτού σιγή για τους φίλους που αγαπήσαμε και τα αρχίδια τους πήραμε ❤️

[ouranos77]

Είχα ξεχάσει το πρώτο μας μπάνιο με βροχή,

είχα ξεχάσει ποσο όμορφος ήσουν εκείνη την μέρα..

Είχα ξεχάσει το χτυποκάρδι μου όταν με πλησιαζες…

πρώτη φορά

πρώτη φορα που θα με άγγιζες το σώμα μου,

έτσι όπως είναι πραγματικά.

Τα χέρια σου στην μέση μου και τα μάτια σου πάνω μου

Φαινόσουν ευτυχισμένος.

Μα τι είναι ευτυχία ;

Ευτυχία δεν είναι η αγάπη ;

Τι ψάχνουμε τελικά ;

Ψάχνουμε το πνεύμα ή την ύλη ;

Κοιτάμε τυποποιημένες σχέσεις της εποχής μας ή μάτια που λιώνουν για εμάς ;

Έλιωνα εκείνη την μέρα ,

Έλιωνα να κοιταω τα βρεγμένα σου μάτια

Ήσουν…

Ίσως ήσουν ένα πλάσμα όχι από δω

Ίσως ήσουν το πλάσμα μου

Ναι το πλάσμα μου. Αυτή είναι η σωστή έννοια

Ήσουν δικός μου εκείνη την μέρα.

Ήμουν πλήρης

Ήμουν ολόκληρη επιτέλους

Δίχως… δίχως αναπνοή

Την είχες εσυ όλη στα χέρια σου

Κρύωνα αλλα δε με ένοιαζε

Τωρα με νοιάζει, δε θέλω να κρυώνω ,

φοβάμαι

Φοβάμαι να κρυώνω πια , φοβάμαι να σε εμπιστευτώ. Γιατί;

Γιατί μου έκλεψες το καλύτερο συναίσθημα ;

Την ασφάλεια που ένιωθα για σενα.

—-

Ύστερα, άρχισε να βρέχει,

τρόμαξες,

ήθελες να φύγουμε

Εγώ σου είπα ζήσε λίγο τη στιγμή

Τι;

Ζήσε λίγο τη στιγμή

Ζήσε λίγο τη στιγμή

Ζ η σ ε λ ι γ ο τ η σ τ ι γ μ η

Που θα την ξανά βρεις;

Το ακριβότερο πράγμα στον κόσμο είναι οι στιγμές

Το καλύτερο κινητό να πάρεις,

το καλύτερο στυλ να φτιάξεις ,

στο καλύτερο κλαμπ να πας

με τις καλύτερες γκόμενες

Τέτοιες στιγμές είναι χαραγμένες μέσα μας που δε θα τις ξανά ζήσεις,

δε θα είσαι ποτε ξανά 19 σε μια θάλασσα στη βροχή με τον έρωτα σου,

δε θα είσαι ποτε ξανά ο ίδιος,

και το ίδιο άτομο που μιλάς δε θα είναι ποτε ξανά αυτό,

θα είναι κάτι παρόμοιο που του μοιάζει.

Καληνύχτα έρωτα μου.

Θα έγραφα κι αλλα,

αλλα είναι ώρα για ζωή

Καινουρια ζωη,

έναν καινούριο έρωτα

Καινουρια αρχή, καινουρια μέση, καινούριο τέλος

——

Μετά βγήκαμε,

Κρυωνες,

σηκώθηκα έψαξα ότι στεγνό υπήρχε για να το ρίξω πάνω σου

Αντέδρασες, δεν ήθελες,

με τράβηξες

μα εγώ δε σε άκουγα

Το μόνο που ήθελα ήταν να ζεσταθείς

Πάντα έβαζα εσένα μπροστά από εμένα,

όχι από υποχρέωση,

επειδή δίπλα σου δεν υπήρχα,

εξιλεωνόμουν

Υπήρχα μέσα σου, η χαρά μου ήταν να βλέπω το χαμόγελο σου, να βλέπω ότι περνάς καλά.

Τέλος πάντων, έγινα κουβαρακι κι με έβαλες στην αγκαλιά σου, σκεπάστηκαμε μαζί, τότε αρχισε το καλο…

Ήρθε το φαΐ! Χα!

Ακόμα περιμένουμε εκείνη την χαρτοπετσέτα,

εκείνη που ζητήσαμε από το παιδί που μάζευε βιαστικός τις ξαπλώστρες.

Φοβόταν την βροχή ο ανόητος.

Γιατί να φοβάσαι τη βροχή;

——

Ώπα λέγαμε για την καινουρια αρχή, καινουρια μέση, καινουριο τελος

Ναι…

Άδικο

Άδικο να δεχτώ κάποιον άλλον στη ζωή μου ενώ θα μπορούσα να τη φτιάξω μαζί σου,

Άδικο να πάω μαζί του ταξίδια, να μου κάνει έρωτα όλο το βράδυ και το πρωι να ξυπνάμε αγκαλιά

——

Μετά,

όταν το πήραμε απόφαση να φύγουμε,

βρεγμένοι κρυωμενοι και μουδιασμένοι από το κρύο,

γελούσα

Πάντα γελούσα με την βλακεία που μας κουβαλάει.

Ήταν η πρώτη μέρα που συνειδητοποίησα πόσο ξεροκεφαλος ήσουν,

δεν άλλαξες ποτε τα βρεγμένα ενώ είχες στεγνά

Θα μου μείνει άχτι.

Την άλλη μέρα ήμασταν άρρωστοι.

—-

‘…εχεις ακόμη να κλάψεις πολύ ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει…’

Γ.ΡΙΤΣΟΣ

Ένα τέτοιο ποστ δεν κλείνει με κάτι συγκεκριμένο κλείνει με μια μάχη μεταξύ του εαυτού σου και των αναμνήσεων, μουδιασμένη.

Σαγαπαω κι σήμερα αγάπη μου.

7-10-23

[loulouditouheimona]

Πριν καιρό είχα βγει με μια φίλη μου πήραμε σουβλάκια και φάγαμε, καθώς γυρνούσα σπίτι είδα 2 αδέσποτα σκυλιά και τους έδωσα το ενα σουβλάκι που είχε μείνει γιατί φαίνονταν πολύ πεινασμένα, τώρα πλέον δεν μιλάω με την συγκεκριμένη κοπέλα αλλά κάθε φορά που περνάω από εκείνο τον δρόμο τα σκυλιά κουνάνε ακόμα την ουρά τους.

Τροφή για σκέψη

Το σουβλάκια το έδωσα προφανως χωρίς το καλαμακι

[solmeister13]

Ο iratus στον δίσκο τζεο πώς προέκυψε; Επιδιώχθηκε συνεργασία ή μαζί με το δικό σου feature είπε να γράψει κι άλλο ένα ;

Αρά��αμε ξανά μετά από χρόνια και περάσαμε γαμάτα, οπότε του πρότεινα το δικό μου και ο Brando, που ανέλαβε την επιμέλεια του δίσκου του Geo, ξέροντας πόσο μεγάλος φαν ήταν ο G, το κανόνισε σαν έκπληξη.

Φανταστείτε ο Geo το άκουσε τη μέρα που πήραμε τη μίξη, δεν είχε ιδέα. Προφανώς πέταξε από χαρά!

[gemsofgreece]

https://www.ethnos.gr/culture/article/316484/toyrkiatomoyseioistoriasthsagiassofiasanoixetispylestoy

Μου κάνει εντύπωση που άνοιξαν "Βυζαντινο" μουσείο στην Τουρκία και κατά πόσο όμως είναι η κύρια ανησυχία..

Πόσο αναφέρονται στο Βυζάντιο μέχρι να αναφέρουν την Οθωμανική αυτοκρατορία..

Κι εγώ ξαφνιάστηκα που έφτιαξαν τέτοιο μουσείο. Αλλά αν ακολουθεί την τακτική των αρχαιολογικών χώρων και γενικά της ιστοριογραφικής προσέγγισης στην Τουρκία, τότε λογικά το μουσείο θα τα λέει κάπως έτσι:

Την χτίσανε οι Βυζαντινοί (αποφυγή αναφοράς εθνικοτήτων) >>>>> το Βυζάντιο είχε όλην την ώρα ταραχές Εικονομαχίες κλπ κλπ >>>>> εμείς πήραμε την Πόλη >>>>> φυλάμε και φροντίζουμε την εκκλησία και διασφαλίζουμε την επιβίωση της κάνοντας την τέμενος >>>>>> ευτυχώς που πήραμε την Πόλη και φροντίζουμε το τέμενος γιατί αν είχε μείνει ως εκκλησία στους «Βυζαντινούς» θα είχε καταστραφεί αιώνες τώρα.

Μην πείτε ότι προτρέχω, από τα λίγα που αναφέρονται στην εφημερίδα, είδα ότι γίνεται μεγάλη αναφορά στην Εικονομαχία και αμέσως μετά ότι το τμήμα που αφορά τον Οθωμανικό έλεγχο κάνει λεπτομερή ανάλυση για όλους τους σουλτάνους που συντήρησαν την εκκλησία. Ευτυχώς πάντως αναφέρει τους Έλληνες αρχιτέκτονες και τους αυτοκράτορες, αλλά αν δεν πάμε εμείς εκεί δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς λέει για αυτούς. Και δυστυχώς έτσι που φέρονται οι Τούρκοι απέναντι στην ελληνική ιστορία, δεν έχω μεγάλες προσδοκίες.

[sugaroto]

ΜΑΛΑΚΑ

Πήγαμε κλαμπ

Εγώ και η φίλη θέλαμε να φύγουμε

Μετρούσαμε τον χρόνο, μέχρι να πάει 4:30 να φύγουμε, μην φύγουμε ρε παιδί μ μέσα σε μια ώρα ξρ γω (είχαμε πάει στις 2)

Πάμε εξω

Δεν έχει ταξί (φύγαν οι τουρίστες βλέπετε, η πιάτσα έξω από τα κλαμπακια δεν υπήρχε)

Παίρνουμε τηλέφωνο, "ξαναπαρτε σε μισή ώρα, δεν έχει τωρα"

Ξανά παίρνουμε στις 5 "τώρα έχει περισσότερη αναμονή. Ξανά πάρτε σε μισή ωρα"

Κόβουμε βόλτες, πήραμε νερό κόψαμε κι άλλες βόλτες

Ξανά παίρνει τηλέφωνο στις 5:30 "Δεν έχει ταξί σε μισή ωρα" "θα έ��θει όμως?" "Τι?" "Αν περιμένουμε εδώ θα έρθει?" "Θα αργήσει και η ώρα δεν είναι σίγουρη"

Ήρθε 6:00 ευτυχώς ήταν γκαζατος και έφτασα 6:15 σπίτι μ αλλά τώρα είναι και μισή και μέχρι να πλύνω την μούρη μου δεν ξέρω αν αξίζει καν να πάω για ύπνο ατ δις ποιντ

Καλημέρα καληνύχτα και καλή χρονιά

ΑΑΑ BTW πήγαμε βόλτα μέχρι την main πιάτσα των ταξί μπας και βρούμε τίποτα. Άδειο.

[lovergurls-world]

Με πληγωσε ένας άνθρωπος που δεν πίστευα ότι θα με πλήγωνε. Οι λόγοι που μου είπε ότι χωρίζουμε είναι οι εξής :

Δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα (υποτίθεται)

Δεν έχουμε κοιμηθεί μαζί σπίτι του ένα βράδυ

Δεν κάνουμε καινούργια και διαφορετικά πράγματα (ως επί το πλείστον εγώ ήμουν αυτή που έπαιρνε πρωτοβουλίες)

Δεν πήραμε ποδήλατο θαλάσσης όταν πήγαμε μαζί για μπάνιο

Δεν πήγα να αλλάξουμε μαζί μετά τη θάλασσα στη σοφίτα του

Έχει χάσει το ενδιαφέρον του και δεν θέλει να προσπαθήσει

"Αλλά σε αγαπάω, και να ξέρεις ότι θα είμαι εδώ ό,τι θελήσεις κι ό,τι χρειαστείς. Μπορείς πάντα να στηρίζεσαι σε εμένα."

Το θέμα είναι ότι εγώ πιστεύω πως όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία διορθώνονται με θέληση και προσπάθεια. Αν μου έδινε μια ευκαιρία θα έβαζα τα δυνατά μου... Και είναι πολύ άδικο γιατί εγώ του είχα δώσει μια ευκαιρία πέρσι. Αλλά έτσι είναι, καταφεύγουμε στην εύκολη λύση. Μην τυχόν και προσπαθήσουμε για κάτι παραπάνω. Μην τυχόν ερωτευτούμε από την αρχή. Μην τυχόν διατηρήσουμε μια όμορφη σχέση με έναν άνθρωπο που αγαπάμε. Μην τυχόν και κάνουμε μια σχέση ζωής. Μην τυχόν!

[incurablydreamy]

3/5/23

Ηρθα να σε βρω στην αλλη άκρη για ένα "απλο καφέ", ή τουλάχιστον γι' αυτό ήθελα να με πείσω.

Με πήρες με το αμάξι,πήραμε καφέ,αρχίσαμε να μιλάμε για όλα τα "εξωτερικά/αδιάφορα " θέματα.Κι οι δύο αποφεύγαμε να μιλήσουμε για το "μεταξύ μας", λες κι φοβόμασταν,κι εγώ ναι όντως, αλλά ποτέ δεν καταλάβα τι φοβασαι εσυ...

Εγω,ούσα συναισθηματική, γοητευτικά από το πόσο λογικά διαχειρίζεσαι την πραγματικότητα σου....αλλά με μένα ένιωθα ότι αιφνιδιαζεσαι οχι μόνο από αυτά που σου έλεγα αλλά κι το πως εσυ αντιμετωπίζες το μεταξύ μας.

Θέλαμε κάτι το διαφορετικό, κι όσο κι αν προσπάθησα να το σταμάτησω για ακόμα μια φορά ήμουν απεναντι σου κι με έτρωγε μέσα μου που δεν μπορούσα να σε φιλήσω.

Η βόλτα συνεχίζεται κι επιτέλους αρχίζει η κουβέντα:

-Ναι

-Τι ναι;

-Στο ερώτημα σου. Ναι

-Εισαι σιγουρος;

-Δεν μπορώ να σου δώσω στο 100% αυτό που θες, αλλά θέλω να το προσπαθήσω μαζί σου. Δεν περίμενα ότι θα επεστρεφες, ούτε πως θα ήθελες να συμβιβαστεις,αλλά χαίρομαι που το έκανες. Αλλωστε δεν ερχόμουν τυχαία κάτω από το σπίτι σου...

[Με έπιασες από την μέση κι με φιλήσες.. ]

Δεν χρειάστηκε κάτι άλλο να πούμε, μου αρκούσε!

Απο τότε που με θυμάμαι,ήμουν κατά του συμβιβασμού.Πασχιζα μετα μανίας να είμαι ανεξάρτη,να μην μπαίνω σε πλαίσια κι στα θέλω τον άλλον. Πάντα προσπαθούσα για τον άλλον αλλά ποτέ έως τώρα δεν είχα μπει σε καλούπι.

Και να που τώρα μπήκα κι όσο κι αν νευριαζω/απορώ με μένα, αλλο τόσο ολοκληρωμένη νιώθω.

Δεν ξέρω που θα πάει κι αν θα βγει κάπου, αλλά μετά από χρόνια βάζω στην άκρη τα "ιδανικα" μου για κάποιον κι χαίρομαι που είσαι εσύ αυτός...