#εγώ είμαι κάπου

[allo-frouto]

Καλημερααα

Horny levels?

Εγω εχω ενα μεγαααλο διλειμμα τωρα κ προβλεπεται να ανεβαινει αν σε εχουμε εδω γυρω🔥

Καλημέρα και καλά κουράγια!

[psychotiko-epeisodio]

Σήμερα,σκέφτηκα να τα παρατήσω.

Είναι από τις μέρες που σηκωθηκα με το ζόρι.Εχω τόσα να κάνω,και δεν θέλω να κάνω τίποτα.Τα συναισθήματα μου έχουν γίνει κόμπος στον λαιμό,βαριανασαινω και ξεφυσαω,έχω ατονία και σέρνομαι.Ηθελα πολύ να μην σηκωθώ από το κρεβάτι,να καθίσω εκεί να τρώω και να κλαίω καθώς βλέπω όλο το νετφλιξ.Ηθελα να παραιτηθώ από την δουλειά μου και να μην πατήσω στην σχολή μου το απόγευμα.

Έπειτα σκέφτηκα ότι για όσα έχω σήμερα,πάλεψα πολύ.Κουραστηκα πολύ,ξενυχτησα μοχθησα για να καταφέρω να φέρω την ζωή μου στα σχεδον-ισια της.

Έδωσα μάχη με την κατάθλιψη κάποτε και τα κατάφερα.Παλεψα πολυ για να μπορώ σήμερα να ειμαι λειτουργική,να έχω στόχους,όνειρα να μπορώ να πιστεύω λίγο περισσότερο στον εαυτό μου.

Σκέφτηκα πως δεν επιθυμώ ,να χάσω ξανά την μάχη με το μυαλό μου.Πως είμαι πολύ πιο δυνατή,από οποιοδήποτε συνα��σθημα και πως ότι και αν συμβαίνει γύρω μου ,μου είμαι υποχρεωμένη να με φροντίζω.Δυστυχως είμαι η κηδεμόνας μου και αν δεν κάνω όλα αυτά που πρέπει να κάνω εγώ για εμενα ,δεν θα τα κάνει κανείς.

Έτσι σηκωθηκα, ντύθηκα ,ετοιμαστικά και έφυγα από το σπίτι.Χωρις να το πολυσκεφτω,το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι θα περάσει και αυτή η μέρα και αύριο θα ξεκουραστώ.Και ότι νιώθω,είναι παροδικό, θα περάσει, όπως έχουν περάσει τόσα και τόσα.

Δεν είναι και τόσο τραγικά στην δουλειά τελικα.Ισα ίσα ,μιλάω με λίγο κόσμο,ξεχνιέμαι.Καπου κάπου ελαυραινω και μετά ξανά νιώθω βαριά.Αλλα δεν πειράζει,λίγο έμεινε.

Σήμερα,τα κατάφερα.

Σήμερα νίκησα αυτή τη μάχη,που κάποτε μου πήρε καιρό.

Εκανα κάτι που πίστευα ότι δεν μπορώ να κάνω και η αυτοεκτίμηση μου ανέβηκε ένα κλικ παραπάνω.

Σήμερα,επανορθωσα για όλες τις φορές που τα παράτησα στο παρελθόν,

και μου απέδειξα πως έχω περισσότερη δύναμη από όση πιστεύω.

[a-blond-girl-with-humour203]

Θέλω τη γνώμη σας σε κάτι γιατί τα νεύρα μου είναι στο θεό μπέσα.

Ο άλλος μου στέλνει μήνυμα και μου λέει πάμε βόλτα με τη μηχανή έχω κράνος γιατί ξέρει ότι φοβάμαι (αλλά δε είναι αυτό το θέμα μας ) και του απαντάω μωρέ λες; και του λέω ότι θα αργήσω να ετοιμαστώ γιατί είμαι δουλειά και ενώ μου λέει ότι κι εγώ αργός είμαι κ ότι πάω να ετοιμαστώ μετά από ένα δευτερόλεπτο μου λέει ότι είμαι εκτός και θα αργήσει (το ήξερα ότι είναι εκτός αλλά υπέθεσα ότι θα έχει γυρίσει για να μου λέει πάμε βόλτα) και μου κάνει δε σου είπα για σήμερα.

Ρε μαλακές εσείς όταν στέλνετε σε κάποιον πάμε βόλτα το λέτε για να το κανονίσετε σε 3 μέρες ξέρω εγώ;Γιατί ο τύπος με βγάζει τρελή και είμαι έτοιμη να κάνω φόνο.

"δε ανέχομαι τέτοιες συμπεριφορές πραγματικά" 🤡

Υ.Γ:Μπρο δε ήξερα ότι όταν στέλνεις μήνυμα να πάμε κάπου το λες για να το κανονίσουμε μετά από 2 μέρες στη τελική ας έλεγες "θες να πάμε βόλτα μέσα στη εβδομάδα"

[oiomprelesmou]

Κοιτά Εγώ.

Αν θες να ξέρεις, είμαι όλα αυτά που αναφέρεις.

Μόνο που κάπου, κατά βάθος

Οποίος με ξέρει κάνει λάθος.

[omnis888]

Που θα σταθείς ?

Ο κόσμος γυρίζει τόσο γρήγορα. Τις περισσοτερες φορές δεν μπορω να καταλάβω αν βρισκομαι στο κέντρο του ή αν είμαι ο τύπος πανω στο πεζοδρόμιο που κοιτάει τα αμάξια να περνάνε με ταχύτητα και προσπαθεί να προλάβει την σκια τους. Μα αν ήμουν στο κέντρο , το πιο πιθανό να ήμουν στην μέση του δρόμου, γνωριζοντας πάντα ότι τα αμαξια δεν θα σταματήσουν. Αλλαξαμε πολύ. Πότε γίναμε όλοι τόσο απαθείς ? Τοσο φοβισμενοι? Ο κόσμος άλλαξε ή εγω δεν μπορώ πλέον να τον διαβάσω? Όταν ήμασταν μικρα μας λέγανε πως αμα το πιστεύεις πολύ , τότε θα γινει. Πότε πιστέψαμε όλοι μας πως είμαστε μικροί για αυτό τον κόσμο? Πότε αποφασίσαμε οτι θα δεχτούμε την σιωπή που μας χαρίσανε ? Μα δεν φταίνε αυτοι. Και ξέρετε γιατι ? Γιατί οι '' αυτοι '' , είμαστε εμείς. Εμείς γυρίσαμε το δάχτυλο μας στον εαυτό μας. Εμείς με την αμηχανία μας απέναντι στον έρωτα. Εμείς που κοροιδεύαμε τα ραβασάκια , τις καντάδες , τα γράμματα ή και ακόμα και αν δεν το κάναμε , το βλέπαμε και δεν το σταματήσαμε. Εμείς που δίναμε συμβουλές στους φίλους μας και τους λέγαμε ότι ίσως αυτός ή αυτή να είναι υπερβολικός για εσένα. Εμείς που βάλαμε αριθμούς στους ανθρώπους και τους βαθμολογήσαμε. Αριθμοί και συμβουλες στον έρωτα. Και τι είναι ο έρωτας για να θέλει συμβουλές? Πως μαθαίνεις σε κάποιον , πως και τι πρέπει να αγαπήσει? Εμείς που θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο όλο και τώρα το βουλώνουμε όταν ακουμε κάτι που δεν μας αρέσει για να μην χάσουμε το μεροκαματο του τρόμου μας. Όντως η γενια αυτή βγηκαμε δυνατοί. Κοιταχτε μας. Μπορουμε να δουλεύουμε 10 ώρες την μερα , να σπουδάζουμε , να τρεχουμε ενα σπίτι και να μην παραπονιόμαστε για αυτό. Ποιος μας είπε όμως πως το ότι γίναμε τόσο δυνατοί και πλεόν δεν παραπονιόμαστε , είναι και το σωστό? Σφιξαμε τα δόντια ή κατεβάσαμε το κεφάλι ? Μην κάνετε πίσω στον έρωτα. Μην αφήνετε τα όνειρα σας να πέφτουν κάτω. Μην ντρέπεστε για το ποιοι είστε και για το τι αγαπάτε. Και αν αγαπάτε μην αφήσετε κανέναν να σας πεί πως να το κάνετε. Θα το βρείτε μόνοι σας. Και αν δεν το βρείτε τότε το πολύ πολύ να πλήγωθείτε και μέσα απο τον πόνο να ξανα θυμηθείτε ότι είμαστε όλοι άνθρωποι και τα συναισθήματα της αδυναμίας , δεν ειναι κάτι ξένο. Οι αδυναμίες μας έφτιαξαν. Δεν μας έφτιαξαν οσα κερδίσαμε. Μας έφτιαξαν οσα χάσαμε , πονέσαμε για αυτά , αλλά μπορέσαμε και σηκωθήκαμε ξανα να τα παλέψουμε.

Αμα σε αυτή την ζωή είναι να στέκομαι κάπου,

τότε ας είναι να στέκομαι στην μεση του αυτοκινητόδρομου ,

παρα στο πεζοδρόμιο.

Για να μπορέσω να πω ,

τρια δευτερόλεπτα πριν κλείσω τα μάτια μου,

ότι μέσα σε όλα τα σκοτάδια σας ,

εγώ κατάφερα να ζήσω

και σταθηκα ακριβώς εκει που έπρεπε.

[kwnstantiina]

Μπέρδεμα

Τελικά,όσο και να προσπαθείς να κρατήσεις έναν ανθρωπο στην ζωή σου,εάν ο ίδιος δεν θέλει και δεν ενδιαφέρεται να παραμείνει,τότε είναι άδικος κόπος.

Σε αγαπω με όλη μου την καρδιά,αλλά πλέον δεν μπορώ να είμαι εκεί για εσένα. Δεν μπορώ να σου υπενθυμίζω συνεχώς,πως είμαι εδώ,χωρίς Εσυ να δίνεις καμία σημασία. Όταν αγαπάς κάποιον,θυσιάζεις τα πάντα,όμως όταν θυσιάσεις και τον εαυτό σου,τότε παύει αυτομάτως να υπάρχει αγαπη.

Προσπάθησα παρά πολύ να σου δείξω πως ότι και να γίνει εγώ δεν πρόκειται να φύγω από δίπλα σου. Ανέχθηκα αισχρές και ακραίες συμπεριφορές,παρόλα αυτά,ήμουν βράχος. Εσυ όμως,αντί να τα κατανοήσεις όλα αυτά,βάλθηκες να με σπάσεις· και μάντεψε…τα κατάφερες.

Φευγω. Όχι γιατί το θέλησα εγώ,αλλά γιατί δεν μπορώ να είμαι άλλο ο συγγραφέας σε αυτό το παραμύθι. Η ιστορία δεν γράφεται από μόνη της,χρειάζεται γεγονότα. Σε αυτή την περίπτωση υπήρχε μόνο το παραμύθι, το οποίο μου πούλαγες και εγώ αγόραζα ξανά και ξανά.

Με μειώνεις τόσο πολύ με την συμπεριφορά σου,που δεν θίγομαι πλέον εγώ,αλλά μόνο τα συναισθήματα μου για εσένα.

Δεν μπορεί να υπάρξει αυτόβουλα η αγαπη εάν κάποιος δεν την πυροδοτεί. Η φλόγα δεν μπορεί να καίει συνεχώς εάν κάποιος δεν την προσέχει. Έτσι και με εμένα. Κράτησα την φλόγα,μέχρι που τελικά έκαψε μόνο εμένα.

Όταν σε έναν ανθρωπο έχεις προσφέρει τα πάντα,το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι να τα εκτιμήσει. Εσυ ούτε για αυτό δεν ήσουν ικανός.

Δεν μετανιώνω για τίποτα. Αντιθέτως.είμαι ευγνώμων που ολα αυτά τα έμαθα από εσένα,από έναν ανθρωπο που αισθανόμουν ως άλλο ολόκληρο.

Πρέπει να μάθω να ζω χωρίς εσένα,χωρίς τις ιδέες που έπλαθα για εμάς,χωρις το στήριγμα και την κατανόηση που έπαιρνα από εσένα.

Ίσως ήρθε η ώρα να προχωρήσω,να τα αφήσω ολα πίσω μου. Να δω πραγματικά πως είναι να δημιουργείς μια σχέση που ο άλλος σε σέβεται και που υπάρχει αμοιβαία αγαπη.

Χρειαζομαι να ενταχθώ και εγώ κάπου, όπου δεν θα παρακαλάω για σημασία και αγαπη,αλλά θα μου την δίνουν απλόχερα.

Σε ευχαριστώ για όλα. Θα συνεχισω να σε αγαπαω και να σε νοιάζομαι αλλά μόνο στην δική μου πραγματικότητα,καθώς Εσυ έχεις βρει πιο αντάξια άτομα για αυτούς τους ρόλους.

Ελπίζω κάποια στιγμή,να ωριμάσουμε και οι δυο εξίσου και να συναντηθούμε ξανά. Ίσως αυτή θα είναι η ώρα να συζητήσουμε και να ανοιχτούμε ο ένας στον άλλον ειλικρινά και ολοκληρωτικά. Αλλά ποιος εν τελεί μπορεί να γνωρίζει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Αυτή είναι η μοναδική ελπίδα που έχω πλέον μέσα μου…

[ioannazoik]

Σήμερα είδα το πιο περίεργο όνειρο.

Ήταν λέει βράδυ κι είχα όλους τους φίλους μου στο σπίτι μου. Γελούσαμε, χορεύαμε κι λέγαμε αστεία. Για κάποιο περίεργο ήσουν κι εσύ εκεί, είχες μια δουλειά-ειδα κι δικούς σου φίλους να δουλεύετε μαζί κι να φτιάχνετε κάτι όπως κάνετε πάντα. Όσο ήμουν στο σαλόνι κι ήξερα πως είσα�� έξω στο πίσω μπαλκόνι μια ανώτερη δύναμη με έσπρωχνε να έρθω να σε βρω.

Βγήκα έξω κι μιλούσαμε με τις ώρες, ένιωθα όπως τότε - εγκλωβισμένη-. Δεν ήθελα κατά βάθος να είμαι δίπλα σου, αν ήσουν άλλος δεν θα ήμουν. Όσο η ώρα περνούσε εγώ έψαχνα τρόπο να βρεθούμε κάπου οι δυο μας, καθώς οι φίλοι μου μπαινοβγαίνουν διαρκώς κι μας παρατηρούν.

Τα υπόλοιπα δεν τα θυμάμαι, μόνο το τέλος μου έμεινε. Λίγο πριν όλα σβήσουν είμαστε μαζί στα σκαλιά κι εμφανίζεται η κολλητή μου με μια ιδέα "θα πάμε για βραδινό μπανακι" κι τώρα που είμαι ξύπνια θυμήθηκα πως το ίδιο είχε πει κι όταν γνωριστήκαμε στα αλήθεια εμείς εδώ. Προχωρήσαμε κι βγήκαμε στο μπροστινό μπαλκόνι, εκεί που ήταν όλοι. Κάθισα απέναντι σου κι έβγαλα την αλήθεια μου. Σου είπα πόσο σε λυπάμαι γιατί τουλάχιστον ο,τι έκανα το έκανα από αγάπη, ενώ εσύ απλά για να περάσεις καλά. Σου είπα ο,τι μπορεί να με κορόιδευαν όλοι τότε που έκανα σα μικρό παιδί αλλά ήμουν μια γυναίκα ερωτευμένη, ενώ εσύ που φέρθηκες ανόητα δεν είχε δικαιολογία.

Τέλος, σου είπα να φύγεις, σε έχω ξεπεράσει πια κι τότε πρόσεξα πίσω μου στον ουρανό πως είχε βγει η ανατολή του ηλίου. Ένα κύμα περίεργης ελπίδας με ξύπνησε κι άρχισα να γράφω. Δεν ξέρω αν μπορέσω να σε ξεπεράσω ποτέ, ξέρω σίγουρα πως θα μου λείψει ο τότε χαρούμενος εαυτός μου μόλις σε γνώρισα. Για εμένα όλα τελειώνουν εδώ.

[darkside-cookies]

μιας και τελείωσα την σχολή τον Ιούνιο, το έριξα και εγώ στο διάβασμα (στο πολύ διάβασμα..) :

- Ο ιστορικός (Elizabeth Kostova)

-Περι πνευματικής γαλήνης (Σενεκας)

-Ο φτωχουλης του Θεού (Καζαντζάκης)

-If we were villains (M. L. Rio), ακόμη δεν το τελείωσα

- Νεκροσκοπος: Βαμπιρι! 2 (Brian Lumley), και αυτό δεν το έχω τελειώσει ακόμη

- Ο ηγεμόνας (Μακιαβελλι)

και τέλος

- Οι Κόρες (Michaelides) αν και δεν το προτείνω, έχει πολύ περίεργο τέλος σαν ο συγγραφέας να ξέχασε τι ήθελε να γράψει, και αφήνει πολλές υποθέσεις ανοιχτές.

Αυταα🧡🦋

σε ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ για το ασκ! και εγώ με το που είχα τελειώσει τη σχολή μου το είχα ρίξει σε άκυρο διάβασμα <3 ελπίζω να βρεις ωραία πράγματα να διαβάσεις για αυτό το πολύ διάβασμα που κάνεις χιχι

Ο Ιστορικός / Elizabeth Kostova

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

ω φαίνεται ενδιαφέρον βιβλίο μυστηρίου και ιστορίας και σχετίζεται και με τον κόμη δράκουλα?? γκουντ σταφ

Περι πνευματικής γαλήνης / Σενέκας

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

Η στωική φιλοσοφία (όπως και jung) είναι για μένα από αυτά τα πράγματα στα οποία ξέρω πως υπάρχουν ενδιαφέρουσες πτυχές για να ανακαλύψει κανείς απλώς δεν μπορώ να τα αγγίξω για κανένα λόγο λόγω της θέσης τους στη σύγχρονη κουλτούρα

Ο φτωχούλης του Θεού / Νίκος Καζαντζάκης

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

δεν έχω διαβάσει ποτέ Καζαντζάκη :// κριντζ φέιλ μομεντ, έχω και τον ζορμπά και τον καπετάν μιχάλη και το ο χριστός ξανασταυρώνεται απλώς κάθε φορά που τα πλησιάζω είμαι κάπως χμ στην πραγματικότητα δεν θέλω να διαβάσω κανένας σας θέλω τον τελευταίο πειρασμό

If we were villains / M. L. Rio

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

ρεεε αυτό το βιβλίο ήταν στο tbr μου από την περίοδο που είχα διαβάσει τη μυστική ιστορία και ήμουν κάπως ΤΩΡΑ θα διαβάσω ΟΛΑ τα νταρκ ακαντιμια βιβλία. δεν έχω καταφέρει να το βρω κάπου ακόμη

Νεκροσκοπός / Brian Lumley

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

ουυυ κι άλλο με παραδοσιακούς βρικόλακες?? σε ευχαριστώ για τις προτάσεις. Δένουν τέλεια με το γεγονός πως αυτόν τον καιρό παίζω το κερς οφ στραντ στο dnd οπότε ταιριάζει τέλεια στη θεματική μου

Ο ηγεμόνας / Νικολό Μακιαβέλλι

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

δεν θα δώσω κόμεντ εδώ

Οι κόρες / Alex Michaelides

never heard of | never read | want to read | terrible | boring | okay | good | great | a favorite

είναι από τα βιβλία που τα αναγνώρισα από το εξώφυλλό τους επειδή το βλέπω συχνά σε βιβλιοπωλεία χωρίς να ξέρω τι είναι αλλά ενώ φαίνεται ενδιαφέρον από την υπόθεση έτσι όπως το λες με έκανες να το αμφισβητήσω λίγο χαχα

[mon-petit-prince]

Θα σου αναγνωρίζω για πάντα οτι εσύ ήσουν ο λόγος που είχα παιδικά χρόνια. Από παιδί ένιωθα μια μοναξιά και ότι δεν ταίριαζα με κανέναν και τίποτα. Καταλάβαινα οτι ήμουν περίεργη, ένα κομμάτι του πάζλ που δεν κολλούσε πουθενά. Λες και ο κόσμος ήταν εναντίον μου, ενάντια σε ένα 8χρονό παιδί.

Ακόμα έχω στην μνήμη μου τα αμέτρητα Σάββατα που σε περίμενα στην μπαλκονόπορτα του κήπου για να πάμε κάπου. Δεν έπαιζα, δεν μίλαγα, δεν έβλεπα τηλεόραση απλά π��ρίμενα να πάμε εκεί που μου είχες υποσχεθεί. Δεν τα πήγαινες όμως καλά ποτέ με τον χρόνο, πάντα θα αργούσες, αλλά ερχόσουν. Τότε αγάπησα και απέκτησα αυτή την περίεργη σχέση με την έννοια της Αναμονής, που κάνει τους ανθρώπους που με περιβάλλουν ως ενήλικη να απορούν.

Είχες έναν ρόλο διπλό και προσπάθησες να δώσεις τόση αγάπη και ποτέ δεν σου είπα με πόση μεγάλη επιτυχία τα κατάφερες. Βλέπεις ακόμα και όταν φύγεις δεν θα μπορέσω να το πω δυνατά, γιατί θα είναι μια προσβολή για τα αυτιά συγκεκριμένων προσώπων. Δεν θα μπορέσω ποτέ να εκφράσω οτι το αίσθημα ορφάνιας με την απουσία σου, επειδή η μαμα δεν θα καταλάβει.

Το ξέρω οτι και εσύ θα θύμωνες σε μια τέτοια δήλωση, αλλά δεν καταλαβαίνεις πόσο διακριτό ήταν ακόμα και στα παιδικά μου μάτια η αγάπη σου. Εσύ ήξερες να μου δίνεις τις αγκαλιές που λαχταρούσα, εσύ ήξερες να με στηρίζεις και να με ηρεμείς τις στιγμές που ήθελα να κάψω τον κόσμο ολάκαιρο, εσύ προσπαθούσες πραγματικά να δεις μέσα μου και να καταλάβεις την ψυχοσύνθεση μου, ακόμα και όταν δεν συμφωνούσες με τα λεγόμενα της.

Τώρα ξέρω οτι βρίσκομαι πολύ κοντά στο να μείνω κυριολεκτικά μόνη μου και δεν είμαι έτοιμη. Προσπαθώ να δείξω ψυχραιμία, αλλά τα σωθικά μου μέσα μου πάλώνται με τέτοιον τρόπο που νιώθω οτι θα αφήσω και εγώ σύντομα την τελευταία μου πνοή. Προσπαθώ να προετοιμάσω τον εαυτό μου για αυτό που έρχεται. Αναμένεται να έρθω αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη μου αποτυχία, καθώς οι δυνάμεις μου δεν είναι τόσο ακλόνητες όσο φανταζόσουν. Το κακό σε αυτό είναι οτι με την πτώση μου, κανείς δεν θα είναι εκεί για να με πιάσει.

Το 8χρονών κορτσάκι που ακόμα ζει μέσα μου δεν είναι καλά, αναμένει και αυτό το τέλος της. Χάνοντας εσένα χάνω και ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου .

Και δεν είμαι έτοιμη.

[tipsy--princess]

Τάσεις φυγής

Τάσης φύγης όχι για να πάω σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος, χωρίς λαχτάρα για συγκεκριμένες εμπειρίες για κάτι φανταχτερό ή εντυπωσιακό

Πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς τάσεις φυγής;

Φαντάζομαι πως θα είναι να ξυπνάω μια μέρα χωρίς να μου ανακοινώνουν ότι κάποιος γνωστός μας είναι στο νοσοκομείο.

Πως να είναι το να ξυπνάς χωρίς να θυμάσαι ότι είσαι θνητός και ευάλωτος; Ότι εσύ και οι γύρω σου κάποια μέρα θα γίνετε σκόνη; Ότι σιγά σιγά θα βλέπεις τους αγαπημένους σου ανθρώπους να υποκύπτ��υν στην φθορά του χρόνου;

Πως θα είναι να ξυπνήσω μια μέρα χωρίς να έχω δεκάδες ειδοποιήσεις από άτομα που αναζητούν συμβουλές και συμπαράσταση ή ψυχαγωγία, ξέροντας ότι εγώ αν είχα ανάγκη κάτι θα με εγκατέλειπαν;

Πως θα είναι να ανοίξω τις ειδήσεις και να μην ακούσω τα πιο αβάσταχτα γεγονότα, ανάμεσα σε πολλαπλά χυδαία ψέματα;

Πως θα είμαι χωρίς την υποχρέωση να έχω το ρόλο του υπεύθυνου ενήλικα όσο βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο με ανθρώπους που είναι δεκαετίες μεγαλύτεροι μου αλλά φέρονται σαν παιδιά; Πως είναι να ζεις χωρίς την ευθύνη ότι πρέπει να σώσεις τους πάντες;

Πως θα είμαι αν για μια μέρα δεν φοβάμαι τους καθρέφτες και τα επικριτικά βλέμματα, τους εικάσμους που κάνει ο κόσμος για μένα;;

Πως θα είναι μια μέρα χωρίς να ξυπνήσω με άγχος για τα καθήκοντα μου στην σχολή, στην δουλειά, στο σύστημα, στη ζωή. Στις ταμπέλες που πρέπει να κουβαλήσω και να υποστηρίξω.

Πως είναι να πας μια μέρα σούπερ μάρκετ χωρίς να νιώσεις τύψεις που θες να αγοράσεις το λίγο ακριβότερο τυρί, χωρίς να κάνεις υπολογισμούς για τα έξοδα του μήνα στο μυαλό σου;

Πως θα ήταν ένα βράδυ να περπατήσω χωρίς να έχω σχεδιασμένο ένα πλάνο διαφυγής και αυτοάμυνας μέσα στο μυαλό μου; Ένα βράδυ χωρίς ένα χυδαίο σχόλιο;

Πως θα ήταν αν είχα το θάρρος να πω όχι, χωρίς να φοβάμαι ότι θα με πουν εγωιστική και αχάριστη;

Πως θα ήταν αν μια μέρα μπορούσα να ερωτευτώ ξανά, χωρίς να τρομάζω από κάθε άγγιγμα, χωρίς να ανατριχιαζω σε κάθε ένδειξη τρυφερότητας;

Ναι έχω τάσεις φυγής, από το ίδιο μου το μυαλό, από τους ανθρώπους γύρω μου, από την κοινωνία που ζούμε, από το ίδιο μου το σώμα

Που μπορείς να πας ομως όταν το ίδιο σου σπίτι δεν το αισθάνεσαι σαν σπίτι σου, όταν το ίδιο σου το σώμα σε προδίδει, όταν το μυαλό σου υπερλειτουργει και υπολειτουργεί ταυτόχρονα και οι άνθρωποι γύρω σου σε αρπάζουν σαν σανίδα σωτηρίας ενώ και συ με το ζόρι μαθαίνεις να κολυμπάς;

Ναι, έχω τάσεις φυγής. Αλλά όχι, δεν ονειρεύομαι ούτε λαγκάδια, ούτε ποτάμια ούτε εντυπωσιακά ξενοδοχεία, δεν ονειρεύομαι το να πάω κάπου, ονειρεύομαι να φύγω από εδώ, ονειρεύομαι την ανακούφιση, την βαθιά και σταθερή αναπνοή, την ανεμελιά στην κίνηση, την έλλειψη της εγρήγορσης, το τραγούδι χωρίς σκέψη, την κατανάλωση χωρίς τύψεις.

[psychotiko-epeisodio]

Όταν οι άλλοι δεν μπορούν,κάντο μόνος σου.

Σήμερα,είχα ανάγκη να βγω έξω και να κάνω κάτι διαφορετικό από τις υπόλοιπες ημέρες.Να δω μια ταινία,να φάω κάτι καλο,να πιω ένα ποτό.Ημουν μπουκωμενη απο το προηγούμενο διάστημα και είχα ανάγκη να δω τους φίλους μου για να τους μιλήσω.

Πήρα λοιπόν κάποια τηλέφωνα,άλλοι δούλευαν,άλλοι δεν μπορούσαν,άλλοι βαριοντουσαν και έπιασα τον εαυτό μου να απογοητευεται και να αποφασίζει να μείνει στο σπίτι όπως συνήθως.

Τελικά,εκεί που παραλίγο να βαλτώσω,μου ήρθε μια ιδέα.Γιατι να μην πάω μόνη μου κάπου;Γιατί να μην κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου για όλα όσα δείχνει να αντέχει καθημεριν��,για όλα όσα καταφέρνει και νικ��.

Και έτσι και έκανα.Με πήρα από το χέρι και με πήγα μια υπέροχη βόλτα στο κοντινότερο σινεμά.Μου αγόρασα τσιπς και κόκα κόλα και κάθισα στην αίθουσα αναμονής, παρατηρώντας τον κόσμο γύρω μου.Ημουν η μόνη που ήμουν μόνη.Ολοι γύρω μου ήταν παρέες εφήβων ,η ζευγάρια,η οικογένειες και κάπου εκεί με έπιασα να νιώθω λιγάκι άβολα με αυτό.

Εκεί χρειάστηκε να μιλήσω στον εαυτό μου.(Όχι φωναχτά προφανώς ,θα ήταν περίεργο για τους γύρω).

Απάντησα λοιπόν σε αυτή τη φωνή που μου έλεγε πως είμαι αξιολυπητη,πως εγώ έχω την καλύτερη παρέα απόψε μαζί μου.

Εχω μαζί την καλύτερη μου φίλη,τον πιο έμπιστο σύντροφό,τον άνθρωπο που με γνωρίζει καλύτερα από όλους και με συντροφεύει σε όλες τις φάσεις της ζωής μου ,καλές η κακές .

Θέλοντας η μη χρειάζεται να έχω μια όμορφη σχέση με αυτόν τον άνθρωπο, για να πετύχουν όλες οι υπόλοιπες σχέσεις που επιλέγω να έχω γύρω μου.

Και ησύχασα.Ηπια λίγη από την κόκα κόλα μου ,πήρα μια βαθιά ανάσα και μπήκα στην αίθουσα προβολής.Παρακολουθησα την ταινία,έφαγα τα τσιπς και πραγματικα πέρασα πολύ όμορφα.

Ετσι αυτή τη στιγμή,νιώθω πολύ καλά που έκανα αυτό που είχα ανάγκη,χωρίς να έχω ανάγκη κανέναν.Καμια φορά οι άλλοι δεν μπορούν να μας προσφέρουν όσα θέλουμε και όταν θέλουμε ,έτσι, χρειάζεται να το κάνουμε εμείς για εμάς.Και είναι πραγματικά απελευθερωτικό.

Και κάθε τέτοια μικρή κίνηση προς τα εμάς, μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά μας . Εννοείται χρειαζόμαστε τις γύρω σχέσεις μας ,αλλα περισσότερο χρειαζόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό και χρειάζεται να τον φροντίζουμε,να φροντίζουμε τις ανάγκες του όπως ακριβώς θα κάναμε για ένα πρόσωπο που νοιαζόμαστε και αγαπάμε.

Να πηγαίνουμε λοιπόν τον εαυτό μας βόλτες,να του παίρνουμε δώρα,να τον ταΐζουμε,να του φερομαστε με καλοσύνη.Γιατι είναι εκείνος που μας συντροφεύει περισσότερο από τον καθένα όταν πραγματικά το χρειαζόμαστε.

[giasemi]

Ας φύγουμε κάπου μακριά.

Εγώ θα διαβάζω το βιβλίο μου, τα μαλλιά μου θα είναι δεμένα στο κλαμερ μου και θα είμαι ξαπλωμένη στην αγαπημένη μου αιώρα. Θα μου κάνεις παράπονα πως ο ήλιος θα με κάψει μα εγώ θα συνεχίζω να διαβάζω το αγαπημένο μου βιβλίο ξανά και ξανα. Και μετά, θα βουτήξουμε στα γαλάζια νερά της θαλάσσης για να γευτούμε την αλμύρα της.

Μετά θα κοιμηθούμε αγκαλιά.

Μετά θα σε φιλήσω.

Θα καταλήξουμε σε ένα ταβερνάκι να πιούμε τσίπουρα και θα περπατήσουμε αγκαλιά κάθε σοκάκι που θα δούμε μπροστά μας.

Τα μεσημέρια θα κάνουμε μπάνιο μαζί για να ξεβγαλουμε την αλμύρα από τα κορμιά μας και μετέπειτα θα κόβω φρούτα για να δροσιστούμε.

Μη γελάς. Για εμάς μιλάω. Δεν ζητούσα τίποτα παραπάνω. Εσένα. Εμένα. Κατι ευχάριστο και ανεπανάληπτο δικό μας.

[i-love-your-chaos]

Και τελικά έμεινα στην άκρη. Στην άκρη της ζωής σου στην άκρη της δικής μου σα να τη βλέπω από κάπου ψηλά σα να μη συμμετέχω. «Γιατί ποιος είπε ότι είμαι καλά;» Μου είπες. Και εκείνη τη στιγμή σα να μαύρισα και άλλο μέσα μου. Σα να ήθελα όσο τίποτα να πεταχτω να σε αγκαλιάσω και να σου πω ότι είμαι δίπλα σου. Αλλά αντί γι’ αυτό κάθισα στην καρέκλα μου, αλλά δεν ήμουν εγώ αυτή που σου μιλούσε. Ήταν μια άλλη που δεν ήθελε να ξέρεις δεν ήθελε να σε αγαπάει πια δεν ήθελε να νιώθει.

[erwteumenh-me-thn-psyxh-sou]

Π��ρασκευή 5 Μαΐου 2023, 09:46

Σήμερα κλείνουμε έναν χρόνο μαζί, αν υπολογίσουμε και τα on & off που είχαμε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον τρόπο που με προσέγγισες έναν χρόνο πριν και κυνηγήσαμε αυτό που νιώθουμε πιο σοβαρά. Σχεδόν από την αρχή που σε γνώρισα κόλλησα μαζί σου αλλά δεν σου το είπα τότε γιατί πίστευα πως δεν ήταν αμοιβαίο και δεν ήθελα να το ρισκάρω. Επί έναν σχεδόν χρόνο πιο πριν περίμενα τη στιγμή που θα μου μιλούσες με τον τρόπο που ήθελα. Και το έκανες, άργησες αλλά το έκανες. Και για μια στιγμή ένιωσα ότι βρήκα τα πάντα, ένιωσα την ευτυχία μαζί σου για πρώτη φορά.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Δύο χρόνια που σε ξέρω και έναν χρόνο που είμαστε μαζί, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για εμάς. Έχω αναμνήσεις μαζί σου που θα ήθελα να ζήσω τις στιγμές αυτές ξανά και ξανά και να παγώσει ο χρόνος εκεί. Έχω όμως και αναμνήσεις που θέλω να ξεχάσω, να σβήσω τελείως από τη μνήμη μου ή να γυρίσω πίσω το χρόνο και να κάνω κάποια πράγματα διαφορετικά και άλλα πράγματα να τα αποτρέψω από το να συμβούν. 

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που σε άγγιξα και την πρώτη φορά που με φίλησες. Άλλωστε ήσουν το πρώτο μου φιλί, πως γίνεται να σε ξεχάσω; Ήταν τόσο τέλειο... Ακόμα και η στιγμή που διάλεξες να με φιλήσεις ίσως να μην ήταν η πιο κατάλληλη όμως έκανες την κίνηση την ώρα που δεν το περίμενα και αυτό για μένα το κάνει ακόμα πιο όμορφο. 

Έχω 3 μήνες να σε δω. Δεν ακούγεται πολύς καιρός αλλά για μένα μοιάζει σαν αιώνας. Η κατάσταση μας είναι τέτοια που δεν μας είναι εύκολο να βρισκόμαστε όποτε θελήσουμε. Αν αυτό μαζί σου συνεχιστεί θα πρέπει να βρω έναν τρόπο να το διαχειριστώ. 

Χρειάζομαι μια αγκαλιά σου. Χρειάζομαι ένα φιλί σου και εσένα να μου πεις ότι θα είμαστε καλά γιατί με θέλεις και με αγαπάς. Χρειάζομαι να ξέρω ότι νιώθεις και εσύ κάτι για μένα, κι ας μην είναι απαραίτητα το ίδιο που νιώθω εγώ για σένα. Αλλά ας είναι κάτι. 

Ξέρω ότι θα πονέσει πολύ όταν θα έρθει η στιγμή να χωριστούν οι δρόμοι μας. Μου έχεις πει να σταματήσω να σκέφτομαι αρνητικά και, αλήθεια, το προσπαθώ. Αυτό το σενάριο όμως είναι κάτι το οποίο, όσο κι αν θέλω να διώξω από το μυαλό μου, θα υπάρχει πάντα κάπου σε μια γωνία. Και όταν θελήσει αυτό θα κάνει την εμφάνιση του από μόνο του, ��τσι, για να μου γαμήσει την ψυχολογία και να μην με αφήσει να χαρώ τίποτα. Γιατί την μια στιγμή είμαστε μαζί, την άλλη δεν είμαστε. Έτσι πάει με εμάς.

Καταντάει όντως κουραστικό να γράφω με ένα θλιμμένο ύφος κάθε φορά. Δεν θέλω να αφήσω πίσω μου κείμενα τα οποία είναι στενάχωρ��. Δεν θέλω να τα διαβάσω στο μέλλον και να δημιουργήσω άσχημες εικόνες μαζί σου. Φταίει που όταν είμαι σε τέτοιο mood μου βγαίνει πιο εύκολα να γράψω κάτι. 

Δεν είναι όλα πάντα χάλια μαζί σου. Αυτό θέλω να θυμάμαι. Και συγγνώμη που το να γράφω εδώ για σένα σε κάνει να νιώθεις άσχημα, δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. 

Σε αγαπάω. Και όσο κλισέ κι αν ακουστεί, θα σε αγαπάω για πάντα. Γιατί μέσα από κάθε μας στιγμή, καλή ή κακή, έχω μάθει πολλά από εσένα. Άλλα φαίνονται, άλλα όχι και άλλα ίσως να φανούν στην πορεία. Σε αγαπάω γιατί μαζί σου νιώθω ότι μπορώ να ζήσω και όχι απλά να υπάρχω. Γιατί μπορεί να μην το εννοούμε με τον ίδιο τρόπο όμως με αγαπάς και εσύ και πρώτη φορά νιώθω αγάπη. Γιατί τα πάντα μαζί σου φαίνονται όμορφα, ακόμα κι αν δεν είναι. Χιλιάδες "γιατί" που μπορώ να σου γράψω εδώ τώρα αλλά θα προτιμήσω να βρω έναν τρόπο να σου τα πω με πράξεις.

Να πω χαρούμενη μας επέτειο; Να πω ότι εύχομαι να είμαστε μαζί για ακόμη έναν χρόνο; Να πω ότι μου λείπεις και σε ευχαριστώ που είσαι ακόμα εδώ; Δεν ξέρω πως να κλείσω αυτό το κείμενο, απλώς έλα να σε πάρω μια αγκαλιά.

Forever yours.

[abroken-heart-into-agirl]

Πέρασαν δέκα μήνες κι εγώ χορεύω ακόμη με τα στάδια της απώλειας, συνηθίζεται ποτέ τελικά ; Θα σου τα πω από εδώ, αν και τα ξέρεις ήδη όλα, πάντα τα γνώριζες.

Ορισμένες φορές έχω πλάσει τόσο όμορφα στο μυαλό μου το ότι «πήγες κάπου και θα επιστρέψεις» που όταν αναγκάζομαι να μιλήσω για σένα και να χρησιμοποιήσω παρελθόν, τότε τα χάνω. Ήσουν ; Για μένα πάντοτε θα ΕΙΣΑΙ, θα είσαι ο ήρωας μου, ο προστάτης μου, ο γίγαντας που άνοιγε την αγκαλιά του κι εγώ γινόμουν πάλι παιδί. Και τώρα τι; Μεγάλωσα απότομα , γέρασα μέσα σ ένα βράδυ και κάθε μέρα ο πόνος μεγαλώνει.

Σε θαυμάζω , πάντα σε θαύμαζα. Σοβαρός , ακέραιος , τίμιος μέχρι εκνευρισμού και ξεροκέφαλος έως το κόκαλο (ακόμα απορώ που αναρωτιόσουν από που έχω πάρει το πείσμα μου ).

Δεν ξέρω καν αν βγάζουν νόημα οι σκέψεις μου , αν έχουν μια λογική σειρά, όμως εσύ καταλαβαίνεις. Πάντα με καταλάβαινες.

Μου λείπεις , μου λείπουν εκείνες οι τεράστιες συζητήσεις που ξεκινούσαν από μια απορία που μπορεί να είχα για το μάθημα της ιστορίας και κατέληγαν στο άπειρο.. Είμαι υπερήφανη για σένα και για όσα μου δίδαξες. Σ αγαπώ για πάντα και καλή αντάμωση.

🕊️19.06.2022🕊️

[kwnstantiina]

Μήνυμα στο μπουκάλι

Ξέρω ότι έχεις προχωρήσει την ζωή σου και πως πια δεν είμαι μέρος σε αυτή. Δεν θα πω πως δεν με πειραζει,αλλά αληθεια χαιρομαι για εσένα. Ελπίζω να έχεις βρει την κατάλληλη,που θα σε νοιάζεται και θα σε αγαπά πιο πολύ από εμένα.

Να ξέρεις προσπάθησα παρά πολύ για εμάς και δεν το μετανιώνω στιγμή. Εάν γύρναγα τον χρόνο πίσω,θα έκανα ακριβώς τα ίδια· ακόμα και με τα λάθη που έκανα.

Εννοείται πως ήθελα να ήσουν εδώ. Εννοείται πως δεν περνάει λεπτό που δεν σε σκέφτομαι,αλλά εσυ αποφάσισες να μην μιλάμε.

Βλέπεις,δεν το έχω επιδιώξει ούτε εγώ. Δεν θα κρυφτώ,με πόνεσε βαθιά που με άφησες. Έπραξα εγωιστικά που δεν ενδιαφέρθηκα για εσένα,ακόμα και μετά το φευγιό σου.

Δεν μπορούσα όμως να μην θυμώσω,πρέπει να με καταλάβεις και εμένα.

Μπορεί εν τέλη να μην τήρησα τα λογια μου· πως θα σε αγαπω και θα σε νοιάζομαι οτιδηποτε αποφασίσεις. Μπορεί τελικά να είμαι ανίκανη να αποδεχτώ αυτό που έχει γίνει μεταξύ μας.

Ακόμα θέλω να έρθω να σε βρω· να σε πετύχω κάπου «τυχαία» και να δω πως τα περνας χωρίς εμένα. Πως είναι η καθημερινότητα σου,χωρίς να ανταλλάζουμε ούτε ένα μήνυμα. Να δω εάν με σκέφτεσαι ή εάν σου λείπω καθόλου.

Τις τελευταίες μέρες,η μορφή σου έρχεται όλο και πιο έντονα στο μυαλό μου. Ίσως γιατί όντως πλέον δεν θα γυρίσεις. Ίσως γιατί με σκέφτεσαι και εσύ. Ίσως γιατί πρέπει επιτέλους να κάνω κάτι. Ίσως,ίσως,ίσως…

Δεν είμαι όμως έτοιμη,να απαντήσω κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα. Δεν θέλω να νιώσω πως σε ενοχλώ,δεν θέλω να σταθώ εμπόδιο στα νέα σου ξεκινήματα.

Ειδες; Αυτή τελικά είναι η αγάπη και ας μην την έκανα ξεκάθαρη εξαρχής. Δεν νομίζω πως με αγάπησες ποτε· αλλιώς γιατί να τα έκανες όλα αυτά; Γιατί να έφευγες σαν τον κυνηγημένο χωρίς λόγο και αιτία;

Περιμένω κάποια στιγμή να με πάρεις ένα τηλέφωνο· να δεις εάν είμαι καλα,τίποτα παραπάνω. Θα περιμένω και ας μην γίνει. Δεν θέλω να σε ξεχάσω. Δεν μπορώ.

Μήπως όμως πρέπει; Τι «πρέπει» στο κάτω κάτω; Δεν ξέρω.

Αυτό που γνωρίζω όμως,είναι πως βασανίζω τον εαυτό μου·πως ελπίζω σε μια επιστροφή χωρίς ημερομηνία.

Μπερδεμένες σκέψεις,με ερωτήματα που δεν θα βρουν ποτε απάντηση. Χαμένος χρόνος σε προσδοκίες που καταλήγουν σε αδιέξοδο. Και όλα αυτά,για κάποιον που έφυγε τρέχοντας.