#που εισαι

[asterosconi]

Οι άνθρωποι γύρω σου μπορούν να σε γνωρίσουν όσο βαθιά έχουν γνωρίσει τους εαυτούς τους

[opws-ta-fernei-h-zwh]

Απομακρυνόμαστε και δεν το καταλαβαίνεις...

[neyriasmenh]

Ιανουάριος 20/1/24

Χθες ήμουν στο γνωστό καφέ που πάω κάθε μέρα καθόμουν εκεί με μια κούπα καφέ στο χέρι μου καθώς κοιτούσα έξω τους περαστικούς. Κοιτούσα τον καθένα τους μέχρι να εξαφανιστούν. Εκεί που έπινα μια γουλιά καφέ και κοιτούσα έξω βλέπω εσένα. Δεν σε ήξερα ακόμα δεν σε ξέρω. Σε είδα να περνάς με έναν φίλο σου. Σε παρατηρούσα καθώς προχώραγες μέχρι που σταματάς και κοιτάς το καφέ που ήμουν εγώ μέσα. Σε βλέπω να έρχεσαι μέσα με τον φίλο σου αμέσως σταματάω να σε κοιτάω, κοιτούσα το κινητό πια. Μπήκες μέσα και ρώτησες κάτι την κυρία στο μπουφε. Σου απάντησε και είχε πει κάτι λάθος καθώς σου απαντούσε. Χωρίς να το σκεφτώ πετάγομαι και την διορθώνω. Το βλέμμα σου κατευθύνθηκε σε εμένα αμέσως. Με κοιτούσες, εγώ όμως οχι. Η καρδιά μου χτύπαγε γρήγορα, πολύ γρήγορα. Ευχαριστείς και πας με τον φίλο σου προς τα έξω. Σε κοίταζα καθώς έφευγες. Έφυγες και δεν έμαθα το όνομά σου. Μια φορ�� σε είδα και θέλω να μάθω τα πάντα για εσένα. Κοίταζα έξω συνέχεια μήπως και ξανά περάσεις. Δεν πέρασες. Ήξερα όμως πως θα ξανά έρθεις εκεί κάποια στιγμή το ήξερα το ένιωθα. Ξέρω πως μια μέρα θα σε ξανά δω εκεί στο ίδιο καφέ. Θα είμαι εκεί να ξέρεις, θα σε περιμένω. Και υπόσχομαι στον εαυτό μου πως όταν έρθει η μέρα να σε ξανά δω θα μάθω το όνομά σου.

[skoteinhtexnh]

The person i needed most

taught me i need nobody.

[i-love-your-chaos]

Και τελικά έμεινα στην άκρη. Στην άκρη της ζωής σου στην άκρη της δικής μου σα να τη βλέπω από κάπου ψηλά σα να μη συμμετέχω. «Γιατί ποιος είπε ότι είμαι καλά;» Μου είπες. Και εκείνη τη στιγμή σα να μαύρισα και άλλο μέσα μου. Σα να ήθελα όσο τίποτα να πεταχτω να σε αγκαλιάσω και να σου πω ότι είμαι δίπλα σου. Αλλά αντί γι’ αυτό κάθισα στην καρέκλα μου, αλλά δεν ήμουν εγώ αυτή που σου μιλούσε. Ήταν μια άλλη που δεν ήθελε να ξέρεις δεν ήθελε να σε αγαπάει πια δεν ήθελε να νιώθει.

[sugaroto]

Μιλούσα με την μάνα μ στο τηλέφωνο και φώναζε έναν πελάτη λες και είναι κότα

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Επίσης αυτό που με στοιχειώνει με τον Ανδρέα είναι το γεγονός ότι όποια αλλαγή στον χαρακτήρα του και στην φιλοσοφία του για την ζωή μπορεί να κάνει αυτός ο άνθρωπος στο τέλος της σειράς ��ρχεται λίγο too little too late. Στα δύο χρόνια της πρώτης και της δεύτερης σεζόν που τον ξέρουμε (αν δεν ξεχνάω κάποιον) έχει σκοτώσει έξι ανθρώπους και έχει αποπειραθεί επανειλημμένα να δολοφονήσει άλλους πέντε. Αυτοί είναι μόνο οι φόνοι που ξέρουμε/αναφέρονται/έχουν σχέση με την πλοκή. Δεν ξέρουμε αν υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι που ο Παυρινός ήθελε να βγάλει από την μέση για άλλους λόγους (λογικά υπήρχαν). Αυτή τη δουλειά την κάνει κοντά μια δεκαετία (δεδομένου ότι ξεκίνησε δύο περίπου χρόνια αφού παντρεύτηκε την Ζάνα και κρίνοντας από τις φωτογραφίες του γάμου τους που είδαμε θα πρέπει να ήταν κοντά είκοσι κάτι και ότι όταν συλλαμβάνεται στο τέλος είναι τριάντα τρία). Αν υποθέσουμε ότι δολοφονούσε το λιγότερο πέντε άτομα κάθε χρόνο για δέκα χρόνια έχουμε σύνολο πενήντα φόνους. Ξέρω άτομα από χωριά με λιγότερους κατοίκους. Αλλά αυτά είναι πολύ στρογγυλοποιημένα και μη αντιπροσωπευτικά νούμερα. Πόσους ανθρώπους έχει σκοτώσει στην πραγματικότητα; Πόσα ειδεχθή εγκλήματα μπορείς να διαπράξεις χωρίς να δείξεις ίχνος μετάνοιας μέχρι κυριολεκτικά την στιγμή που έρχονται και σε χτυπάνε κατά πρόσωπο οι συνέπειες των πράξεών σου;; Μπορείς μετά από όλο αυτό να θελήσεις να αλλάξεις; Να πιστέψεις ότι έχεις δικαίωμα να αλλάξεις;; Ότι αξίζει να προσπαθήσεις;;;; Για πόσους από αυτούς τους φόνους μπορούν και έχουν στοιχεία να τον καταδικάσουν; Ρεαλιστικά μιλώντας, θα μείνει στη φυλακή ισόβια; Μέχρι να πεθάνει;; Πόσο μπορεί να αλλάξει ένας άνθρωπος στο καταπιεστικό και στατικό περιβάλλον της ισόβιας κράτησης;; Και με τον Νίκο τι θα γίνει; Ισόβια και αυτός;; Πρέπει να έχουν λιγότερα στοιχεία εναντίον του σε σύγκριση με τον Ανδρέα. Θα βγει ποτέ;; Θα βγεί νωρίτερα;;; Θα επισκέπτεται τον Ανδρέα;;; Θα βάλει τον εαυτό του στην ψυχοφθόρα διαδικασία του να επισκέπτεσαι έναν άνθρωπο που αγαπάς στην φυλακή μέχρι να βγεί ή να πεθάνει;;;

[portokali]

δεν υπάρχει τρόπος να θέσω ευγενικά σε ποσο χαμηλή εκτίμηση εχω την σαττι σαν καλλιτεχνη

[polyxrwmhpsyxh]

;

[boulevard-of-broken-dreams6]

Θα αρχίσω να κλαίω από τα νεύρα μου επειδή θέλω να διαβάσω μάθημα και η από πάνω γειτόνισσα έχει βάλει στη διαπασών Πλούταρχο. Το μόνο που μου λείπει είναι το ουίσκι και το Ξηροκαρπιο

[asterosconi]

και τώρα πια που πέρασε η ώρα, θα μου πεις πως μ'αγαπάς;

[opws-ta-fernei-h-zwh]

Τις πιο δύσκολες καταστάσεις τις περνάμε μόνοι.

[poignardeparlebeau]

Είσαι mermaid 🌊🌊 για μένα <3

omg the highest honour <3

ο 8χρονος εαυτος μου ηταν σχεδον σιγουρο για αυτο

[your-girl-circe]

Προς όλες τις κοπέλες που πονάνε για έναν γκομενο (meh χαζός λόγος να πονάς but still): Αν κάποιος σου πει πως δεν, είτε με έμμεσο είτε με άμεσο τρόπο -> ΚΑΝΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΟ !!! (Και οχι μη το δικαιολογείς γιατι μπορεί να εννοούσε κάτι άλλο ή "αχ είναι σε περίεργη στιγμη").

Όχι, δεν σε θέλει.

[marias-wonderland]

αγαπητή μαρία, η ώρα είναι 4, είμαι ψόφιος από την νύστα, αλλά τυχαία μου ήρθε ότι η ζωή μου έχει αλλάξει προς το καλύτερο μαζί σου. Συγγνώμη που δεν κάνω αρκετά (ή και τα κάνω χειρότερα), προσπαθώ όσο μπορώ (αν και συνήθως αποτυγχάνω). Μικρό μου Πόσουμ, εύχομαι να σε βρει καλά αυτό το ασκ, χαρούμενη και φαγωμένη. Θα σε φροντίζω (ή τουλάχιστον αυτό θέλω) για πάντα ε>~

ελα μωρε μικρο μου ματσούνο ~<3

Σε αγαπω οπως ��αι να εχει ~<3

Αν ηθελα φυσιολογικό άνθρωπο, εσενα θα διάλεγα; οχι βέβαια, σε θέλω να μου μιλάς για το Yu-Gi-Oh και για το λολ

Και γω να σε κυνηγάω με τη παντοφλα

[sugaroto]

Friday and Sunday had a fight and she was like "Solve the problem, oh do tell why are they fighting?" How the hell am I supposed to know? Maybe Friday was being a bitch idk I'm no therapist