#δεν σε αντεξε

[boulevard-of-broken-dreams6]

Θα αρχίσω να κλαίω από τα νεύρα μου επειδή θέλω να διαβάσω μάθημα και η από πάνω γειτόνισσα έχει βάλει στη διαπασών Πλούταρχο. Το μόνο που μου λείπει είναι το ουίσκι και το Ξηροκαρπιο

[pws-skata-empleksa-pali]

Σκοπός δεν είναι να σε αντέξει ο άλλος, αλλά να σε δεχτεί με όλα τα καλά και τα κακά σου.

Προφανως και αστειευομουν αγαπητ@ ανον και σιγουρα συμφωνω μαζι σου. Τι γινεται ομως οταν δινεις ο,τι μπορεις και δεχεσαι τον αλλον οπως ειναι αλλα τελικα καταληγεις παλι μονος/η? Μαλλον δεν εκτιμησε οσα εδωσες και την προθυμια σου να τ@ν δεχτεις, οποτε δεν "αντεξε" με αυτην την εννοια.

[statherhsunarthsh]

Δεν αντεξε αλλο η ψυχη μου σε αυτο το κοσμο.

[mathl-alnasim]

Η ολα η τίποτα.

Σε μισές η μονοπλευρες καταστασεις, δεν αντεξε κανεις.

[solmeister13]

Αγαπητέ Μανώλη, σε ακουσα για πρωτη φορα πέρσι τετοιο καιρο περιπου και λεω ο τυπας δεν κανει κάτι καλο.... Μετα ακουσα το δεκα λεπτα πριν τη μια και ξετρελαινομαι.. Επισης ειχα ακουσει λίγο wnc.. Και λεω ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ.... Ακουω περισσοτερο απο το CKND. Ενας συμμαθητής μου τρελος φαν με βοηθαει να σας καταλαβω και τωρα ακουω συνεχεια εσας.. Και μαθαινω για το ΧΒ. Εκει περιμενα κατι ΤΕΛΕΙΟ αλλα οταν άρχισε η βαβουρα φοβήθηκα οτι θα απογοητευτω.. ΟΧΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΣ ΑΝΤΕΞΕ!! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΜΕ❤❤

ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ!

[sky-lunaa]

"Για να διαβαζετε αυτο το σημειωμα σημαινει οτι εγω πλεον δε βρισκομαι στη ζωη. Οχι μη κλαιτε. Η αυτοκτονια μου εδρασε ως παυσιπονο. Δε ποναω πια, εχω ηρεμισει. Μανα. Σταματα να κλαις. Το παιδι σου εκανε αυτο που ηθελε. Εδωσε τελος στο πονο του. Μην αναρωτιεσαι γιατι δεν ειχες καταλαβει κατι. Πως θα μπορουσες αλλωστε? Πως μπορουσα να πω στη γυναικα που μου εδωσε ζωη οτι δεν την θελω πλεον? Χρήστο. Σταματα και συ να κλαις δεν αξιζει. Δεν βρηκα το θαρρος να μεινω διπλα σου. Δεν σου αξιζει κατι τετοιο. Κοιτα να προχωρησεις, να φτιαξεις τη ζωη σου γρηγορα, σου αξιζει η ευτυχια. Και εσεις φιλοι μου. Θυμηθητε ολες τις φορες που ειμασταν μαζι και γελαγαμε. Τις φορες που γυρισαμε σπιτι ξημερωματα μεθυσμενοι και τραγουδαγαμε στα στενα."

Τωρα κατι διαφορετικο απ τα συνηθισμενα. Σειρα να γραψεις σημειωμα στον εαυτο σου.

"Για να υπαρχει αυτο το γραμμα μαλλον το πηρες αποφαση και εβαλες τελος. Τελειωσε ο πονος. Παει εφυγε. Εφυγε απο σενα και πηγε σε ολους τους αλλους. Διαιωνιζεται στα προσωπα οσων μ αγαπησαν. Γονεις, φιλοι, ερωτες. Δε προλαβες να βγαλεις διπλωμα. Δε προλαβες να κανεις πολλα πραγματα. Τα κερακια με το νουμερο 18 δε θα σβησουν ποτε. Οπως και οι φωτιες που αναψε η αυτοκτονια σου. Οι φιλοι σου θα μαραζωσουν. Θα συνεχισουν να βγαινουν μετα απο καιρο αλλα η απουσια σου θα ειναι παντα αισθητη. Θα γυρνουν σπιτι κλαιγοντας. Σκεψου τις φορες που θα ακουν τραγουδια που εσυ τους ειπες να ακουσουν και τελικα γιναν τα τραγουδια της παρεας. Οπως και οι γονεις σου ετσι και οι φιλοι σου θα διαλυθουν. Ειναι δυσκολο να εχεις μεινει μονο μια αναμνηση. Για αυτους. Η κοπελα που σ αγαπησε οσο τιποτα αλλο στη ζωη της θα μαραζωσει και αυτη. Δεν την πιστεψες οταν σου ελεγε πως σ αγαπαει ουτε οταν ειπε οτι θα ειναι εκει για σενα, να σε βοηθησει. Την εκανες στην ακρη και δεν την αφησες καν να προσπαθησει να βοηθησει. Να σαι σιγουρη τωρα θα μετανιωνει για τα λογια που δεν σου ειπε, τις προσπαθειες που δεν εκανε να βοηθησει επειδη φοβοταν μη τα κανει χειροτερα. Η κολλητη σου αυτοκτονησε γιατι δεν αντεξε την απουσια σου. Τελευταια φορα που συναντιουνται ολοι αυτοι μαζι ειναι στη κηδεια σου. Βαλαν τα μαυρα ρουχα και συρθηκαν μεχρι εκει. Σε ειδαν να μπαινεις μεσ το χωμα. Μερικοι κατευρευσαν. Ειπαν το τελευταιο αντιο και εφυγαν. Ειπαν οτι θα ξαναβρεθουν αλλα ηταν αδυνατο. Εχεις πεθανει πλεον. Βλεπεις ολα αυτα και μετανιωνεις που το κανες, αν υπαρχει τελικα ζωη μετα θανατον. Τελικα σ αγαπουσαν αρκετοι ανθρωποι. Θα θελες να σαι μαζι τους αυτη τη στιγμη. Να προλαβεις να ζησεις οτι δεν εζησες. Η αποφαση που πηρες ομως ειναι οριστικη. Τερματικος σταθμος. Δεν αλλαζει τιποτα πια."

[up0tonikos]

Κατω απο ετοιμόρροπες σκεπες και αποσκευες μηπως και φυγουμε σε κατι πιο γεματο απο νοημα αφηνω στον Νικόλα εχω δουλειά και θα ξανάρθω και υπογράφω σαγαπω μην τυχει και χαθω στο κολλημα δεν λεω μαρεσουνε οι λιμνες  τα βουνα και ναγναντευω απο ψηλα την πολιτεια μισω την ανθρωπότητα μα γραφω σε αστικα λεωφορεία γιατι ειναι απο τα αγαπημένα μου τοπια ξερω ακομα μια ανωμαλια απ τις πολλες μου παλια ετσουζε το αλατι πια πιπερι στις πληγες μου ποια πιστεύει πως το ��θες μου δν θα μπει αναμεσα μας δν αντεξε το γιατί πλεον ασπριζουν τα μαλλια μας απτα 23 απο το πανεπιστήμιο στο τρελαδικο ενα τσιγάρο δρομος και αμνησια πως βρεθηκα εδω γιατι εγω γιατι εγω να ειμαι εγω και συ μου λες αραξε φταει η σιναστρια μου ισως ολοι οι πλανήτες ηταν σε ευθεια μα πιθανότερο το συμπαν να ειχε απεργεια οταν γεννήθηκα οι πονοι της μητέρας μου απ την γεννα μου μπροστα στον πονο που της δινω πια δεν ηταν τιποτα ανεξηγητα πολλα απ τα μυστικα μου βασικα τα περισσότερα απ αυτα εμπλεξες με μυστικοπαθη μοναχικό και ολοι φοβούνται τους μονους που ειπες μπαμπα και ολοι φοβούνται τον τυπα που κρυβω σπιτι οταν τον βλεπουνε γιατι παλιατσοι οταν ξεβαφουμε πεθαίνουμε γιατί θα κανω πλακα για τις μερες που με δενανε χερια και ποδια θα κανω πλακα για τα ζορια μου θα κανω πλακα ολη την στεναχώρια μου αλλαζοντας στενα σερνω τα πόδια μου βαρια και αραια και που θα κανω καμια πλακα για την πρωην μου και ας καίγομαι τα βράδια που δν χυνει πια στα ποδια μου μην πιανεις αστα λογια μου αστα ειν καταρα συλλαβη προς συλλαβη γραμμα προς γράμμα ακτινες χ και γ λενε πως μας καρκινιαζουνε μαζι με τα τσιγάρα και τα επεξεργασμενα φαγητα δν εχω ιδιαίτερο αγχος μα σιγουρια πως αν βγαλουμε καρκινο δν θα ναι τόσο απ αυτα θα είναι απτα ληγμενα δακρυγονα των μανταδων οσα φαγαμε στην μαπα χημικά.

[metaksi--mas]

Φετος το 2018 ήταν μια χρόνια για άλλους ευχάριστη και για άλλους δυσάρεστη. Μεσα στο 2018 έχασα πολλούς ανθρώπους και γνώρισα όπως είναι φυσικό μερικούς καινούργιους. Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τόσο αυτούς που έκαναν την ζωή μου πιο εύκολη με την απουσία τους όσο και αυτούς που την έκαναν πιο όμορφη με την παρουσία τους. Το 2018 ,συνεπώς, ήταν μια χρόνια που χάθηκαν πολλά άτομα από την ζωή μου, αλλά το βασικότερο χάθηκε ο εαυτός μου. Για άλλους εγινα χαλί να με πατήσουν, έκλαψα, πόνεσα αλλα στο τέλος σηκώθηκα, σηκώθηκα πιο δυνατή από ποτέ. Το 2018 λοιπόν, μου έμαθε πως να είμαι δυνατή, με έκανε να πολεμάω και να τα δίνω όλα πριν τα παρατήσω, μου έμαθε για τον φθόνο, την εκμετάλλευση, μου έμαθε για τους ψεύτικους ανθρώπους μα πάνω από όλα μου έμαθε πως να είμαι εγώ. Για αυτό λοιπόν αποχαιρετώ όσους ανθρώπους έχασα και μαζί με αυτούς τον εαυτό μου που πέρασε και όμως αντεξε μια δύσκολη χρόνια και είμαι έτοιμη να καλοσωρίσω μαζί με τους ανθρώπους που ήρθαν κοντά μου και τον νέο μου πλέον εαυτό μου, την πιο σκληρή και την πιο ώριμη εκδοχή του μια νέα χρονιά. Προκαλώ ,λοιπόν, το 2019 και στέκομαι απέναντι του έτοιμη για ότι έχει να φέρει.

Υ.Γ δεν θα μπορούσα να μην ευχαριστήσω έναν άνθρωπο ο οποίος χωρίς να με ξέρει στάθηκε ��ίπλα μου από την πρώτη στιγμή και με βοήθησε σε όλα. Για να μην νομίζεις ότι δεν σε ακούω λοιπόν.. Αποστόλη σε ευχαριστώ 🖤

[saddrunkbitch]

Αυτο είναι για εκεινο το κοριτσι που ηταν κοινωνικό, που μιλαγε με τους παντες και ανοιγόταν εύκολα, που ειπε τα πιο σκοτεινα μυστικα της σε ανθρωπους που της ειπαν "ολα θα πανε καλα,εγω ειμαι εδω" και μετα απο 3 μηνες ουτε που της μιλούσαν. Για εκεινη που αντιμετωπισε τους δαιμονες της με μια λεπιδα και εκοψε τα χερια της και κανεις δεν το καταλαβε. Για εκεινη που εδινε τα παντα στους αγαπημένους της ακομα και τον ιδιο της τον εαυτό κιομως της φέρθηκαν σαν σκουπιδι στην τελική. Για εκείνη που ��κλαιγε σιωπηλά για να μην την ακουσει κανενας διοτι θεωρούσε πως τα δικά της προβλήματα δεν ήταν αρκετα σοβαρα για να ασχοληθεί κανείς. Γιαυτο το κοριτσι που ισως δεν αντεξε την γαμιολα την ζωη και έφυγε απο κοντα ή ισως ειχε εναν αγιο και την εσωσε και ειναι ακομα εδω.

[ksini-poli]

Ενα παιδι στην κρητη αυτοκτόνησε επειδη δεν αντεξε το βαρος των πανελληνιων.. κι εγω φοβάμαι

ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΙ��ΑΙ ΥΠΕΡΤΙΜΗΜΕΝΕΣ. 

Στην Έκθεση, πρέπει να μάθεις να υποστηρίζεις τις πιο μαλακισμένες απόψεις, ότι το διαδίκτυο απομονώνει δήθεν τους ανθρώπους, πως τα παιδιά νιώθουν βαριά στους ώμους τους την ευθύνη για τη σωτηρία του περιβάλλοντος…  

Τα μαθηματικά δεν θα τα σχολιάσω γιατί μετά θα λέτε ότι είμαι κακιά. 

Και όλα αυτά γιατί; 

Για να μπεις σε μια σχολή που το πιο πιθανό είναι να μην σου αρέσει. 

Γιατί μικρό που ήσουν ήθελες να γίνεις γιατρός, δικηγόρος, ψυχολόγος κλπ αλλά όταν πραγματικά δεις τι είναι θα πέσεις από τα σύννεφα. 

Είσαι 18 και σε αυτόν τον αγώνα που λέγεται ζωή εσύ ακόμα δεν έχεις ξεκινήσει από την αφετηρια. 

Δεν ξέρω το παιδί τι σκατά τραβούσε στην ζωή του και το έκανε αυτό αλλά θα μιλήσω σε εσένα και σε όλα τα παιδιά που δίνουν φέτος μιας και εγώ τα τράβηξα πέρσι. 

Αν τα σκατώσεις φέτος τότε ο μοναδικός λόγος να δώσεις δεύτερη φορά, στο καπάκι,είναι να λαχταράς να μπεις σε μια συγκεκριμένη σχολή. Να ονειρεύεσαι μέσα από την καρδιά σου να γίνεις αρχιτέκτονας ή δικηγόρος ή οπτικός. Άμα κάτι τέτοιο δεν σου συμβαίνει, τότε απλώς χαλάρωσε. Εάν κατά βάθος θα ’θελες να φτιάχνεις μαλλιά ή νύχια ή ακόμα και κοκτέiλ πίσω απ’ τον πάγκο ενός μπαρ, ακολούθησε την κλίση σου. Χίλιες φορές μία ευτυχισμένη -και άρα επιτυχημένη- κομμώτρια, παρά μία γιατρός με το στανιό. 

Πέρσι στο διπλανό θρανίο από εμένα έδινε μια 40ρα που δούλευε σε άκυρο κλάδο και μετά από 2 παιδιά και έναν αποτυχημένο γάμο αποφάσισε ότι αυτό που θέλει πραγματικά είναι να σπουδάσει νοσηλευτική. 

Και πέρασε. 

Η ζωή είναι μεγάλη και εξαιρετικά απρόβλεπτη. Η τράπουλα θα μοιραστεί πολλές φορές, οι έσχατοι θα γίνουν πρώτοι και θα ξαναγίνουν έσχατοι.

Πέρασα στην σχολή των ονείρων μου αλλά όχι στην πόλη που ήθελα. 

Έκλαψα. 

Έκλαψα πολύ. 

Έπαψα να ονειρεύομαι και στις ερωτήσεις των φίλων μου “ Τι θα κάνεις τώρα;” τους κοιτούσα σαν χαζή , απαντούσα δεν ξέρω και όταν ήμουν μόνη μου στο σπίτι περνούσα απανωτές κρίσεις πανικού. 

Δεν μπόρεσα να ξαναδώσω φέτος και μπορεί στην αρχή να ��ίστευα ότι είναι ένας χαμένος χρόνος αλλά αυτή τη στιγμή που μιλάμε αν μπορούσα θα έφτυνα τον εαυτό μου στην μάπα. 

Πήρα τον χρόνο μου και μετά από πολλά χρόνια έντασης επιτέλους ηρέμησα, έκανα πράγματα για τον εαυτό μου τέλος πάντων με κανάκεψα όσο δεν πάει. 

Ξεκίνησα πρακτική σε νοσοκομείο και μέχρι να δω τι θα κάνω με το Τει θα έχω περισσότερα προσόντα στον τομέα της υγείας από όσα έχουν όσοι είναι τώρα στο 1ο και στο 2ο έτος. 

Είχα περισσότερο χρόνο να σκεφτώ τι πραγματικά θέλω και μου ταιριάζει για αυτήν την περίοδο της ζωής μου και πίστεψε με άλλαξαν πολλά σε σύγκριση με το τι νόμιζα ότι ήθελα τέτοια μέρα , ένα χρόνο πριν. 

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μιλάμε μονάχα για κάποιες εξετάσεις, γαμώτο, τις οποίες δεν πρέπει να αφήσεις να σου βουλιάξουν τα όνειρα. 

Δεν υπάρχει μόνο το πανεπιστήμιο. Δεν είναι μόνο αυτό που σου ανοίγει πόρτες σε όμορφα λιβάδια με πολύχρωμες κατσίκες. 

Μετά τις πανελλήνιες υπάρχουν : -Ιδιωτικά ΙΕΚ, - Δημόσια ΙΕΚ, -Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο,-Ιδιωτικά Κολέγια (για τους ματσωμένους) ,-Προγράμματα «Ελευθέρων Σπουδών»,-Δημόσιες Επαγγελματικές Σχολές (ΕΠΑΣ),-Σχολές Πυροσβεστικής Ακαδημίας και Λιμενοφυλάκων: Και εκεί μπορεί ένας τελειόφοιτος Λυκείου να υποβάλλει αίτηση για εισαγωγή με τον βαθμό απολυτηρίου. 

Στοίχημα δεν είχες σκεφτεί τίποτα από αυτά. 

Ναι, κρίση, ναι, λεφτά δεν υπάρχουν, ναι, τι θα γίνεις. Αν αποφασίσεις ότι θα γίνεις αυτό που θες, κάθεσαι πάνω σε μία καινούργια ευκαιρία. Κατάδικη σου, εσύ τη σκέφτηκες, εσύ θα τη βάλεις μπροστά. Θυμήσου τον Steve Jobs που σιχαινόταν το Πανεπιστήμιο σαν τις αμαρτίες του και τελικά όλοι μαζί οι ακαδημαϊκοί φτάσανε να του κάνουν τεμενάδες για μία διάλεξη. (Καλά, μακριά το πήγα, αλλά κατάλαβες).  

Είσαι «ντούκι», μπορείς, λέμε..μπορείς να καταφέρεις ότι θες αρκεί να το πιστέψεις και να το διεκδικείς ακόμα και αν αποτύχεις . 

Κλείνοντας θέλω να σου πω ότι  οι Πανελλήνιες είναι μία τρελή φάρσα του συστήματος και με τίποτα δεν έχουν την δύναμη να σε κάνουν να στερήσεις τη ζωή σου. 

Αν περάσεις, όλα καλά. Αν περάσεις εκεί που θες, ακόμη καλύτερα. 

Αν, όμως, ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕΙΣ, δεν έγινε και τίποτα. 

Αλήθεια σου λέω.

 Ξέχνα τον μπαμπά, τη μαμά, τη θεία που τσιρίζουν πάνω από τετράδια και σημειώσεις. 

Η ζωή είναι δική σου και πρέπει να τη φτιάξεις όπως θες. Δίνεις του χρόνου. Ή δεν δίνεις.

Καλή επιτυχία σε όσους δίνουν για πρώτη φορά, σε όσους δίνουν για ακόμη μία φορά και σε εμάς με το 10% και τις μετεγγραφές που μας ξεχνάνε και νιώθουμε μοναχούλια μας. 

Υ.Γ Μουνόπανα έτσι και ανεβάσετε φέτος την κοινωνική εργασία στο μπουρδέλο που ονομάζεται Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής θα έρθω να σας βρω και θα σας παλουκώσω.   :) 

[poop-poop]

Απ'την μια στιγμή στην άλλη

Εχω φτάσει στο σημείο να σιχαίνομαι το ζωδιο μου,οχι οτι πιστευω σε αυτα,αλλα μονο που εχει το ονομα μια ασθενειας οπου εχει στερησει αγαπημενα πρόσωπα απο μας..

Καθημερινα θα ακουω εκφρασης του τυπου "καρκινιασα".Θα θυμωνω οταν το ακούω,θα θυμωνω γιατι οσοι το λενε δεν εχουν ιδεα τι εστι καρκινος.

Θα σας πω εγω ομως και οποιος εχει το θαρρος ας ξαναξεστομισει τετοια εκφραση

Καρκινος ειναι να βλεπεις το ατομο που αγαπας να υποφερει και εσυ να μην μπορεις να το βοηθησεις,βασικα να πρεπει να εισαι δυνατος για την μαμα σου γιατι χανει την δικη της,σημαινει να βλεπεις την γιαγια σου να χανει την ορεξη της για τα παντα να κλεινεται στον εαυτο της να λεει οτι θελει να πεθανει..Η γιαγια μου ηταν και ειναι ο πιο δυνατος άνθρωπος που ξερω

Εχει χρονια κατάθλιψη ειχε προβλήματα υγείας,ορασης ομως θα ηταν παντα εκει με ενα χαμογελο..

Το ρημαδι το τσιγαρο που δεν το εκοβε,βλεπετε ηταν το μόνο που την χαλαρωνε οπως έλεγε,που την εκανε να ξεχνιεται απο τα προβλήματα της που θελει πολυ κουράγιο να αντεξεις οτι αντεξε αυτη η γυναικα..

Καρκινος λοιπον σημαινει να πονας,να κανεις συνεχές εξετασεις,να φτανεις σε σημειο να μην τρως,να δυσκολευεσαι να περπατας να εισαι γαμημενα ανικανος να βγαλεις τον εαυτό σου απο αυτην την κατάσταση

Και ξερετε κατι..εμενα μου ειχε πει οτι θα γυρνουσε,μου χε πει οτι μαγαπαει απο δω μεχρι το φεγγαρακι και ακομα παραπερα..

Οταν ημουν μικρη θα με σταυρωνε καθε βραδυ λεγοντας:

"Καλή μου Παναγίτσα,στειλε μου Αγγελο καλο να με φιλαει ολη την νυχτα απο καθε κακο"αυτο θα λεγε και θα με φιλουσε.

Η γιαγια μου θα ηταν ο ανθρωπος που εβλεπα καθε καλοκαιρι οταν πηγαινα διακοπες οπου θα καναμε πλακες και θα παιζαμε,παντα θα της ετρωγα τα φυστικια.και εκεινη αντι να θυμωνε θα μου ελεγε οτι καλο μου κανουν..

Η γιαγια μου μαγαπαει βλεπετε και θα με αγαπαει και οταν φυγει και δεν θελω να φυγει γιατι την αγαπαω και εγω αλλα δεν θα μπορω να της το δειξω βλεπετε..

Δεν ημουν η τέλεια εγγονη,θα της αξιζε μια που θα περνουσε περισσότερο χρονο μαζι της,θα πηγαινε μαζι της να κοβουν χορτα θα μαγειρευαν μαζι.Θα της αξιζε η εγγονη οπου θα την πιεζε λιγο παραπανω να ερθει μαζι τους στην παραλια και δεν θα εμενε στο οχι της..

Της γιαγιας μου βλεπετε της αξιζαν τα καλύτερα αλλα η ζωη ειναι αδικη και της φερθηκε ασχημα

Και εγω ο μαλακας θα γκρινιαζα απο μεσα μου για τις Κυριακες που με ξυπνουσε η μηχανη της απο τις 10..

Πλεον εχει εγκαταλείψει και δεν θα ειναι εκει το επομενο καλοκαιρι,δεν ξερω αν θα είναι καν εδω τα Χριστούγεννα

Πλεον το μονο που έχει μεινει ειναι πονος,κατι θολες αναμνησεις,κατι χειροποίητα πλεκτα κατι γραμματα και κατι ξεθωριασμενα σαγαπω της

Μακαρι να γινω σαν εκεινη,μακαρι να ημουν σαν εκεινη

Μακαρι ο καρκινος να ηταν απλα ενα ζωδιο.

Σκεψου πριν ξεστομισεις τετοιες εκφρασεις και ας μην στα 'πα καλα..

Η γιαγια μου θα ζει για παντα στην καρδια μου και οχι οι φωτογραφίες της με τα σωλινακια και τα λίγα μαλλια

Ευχαριστώ οποιον διαβασε μεχρι εδω και συγγνώμη αλλα το κειμενο γραφτηκε μια νύχτα οπου δεν ημουν δυνατη για τους αλλους

Περαστε χρονο με τους δικους σας γαμω,περαστε και για μας που δεν μπορουμε

[iamdreamerwhatareyou]

314 χιλιόμετρα

Τι εννοεις δεν μετριεται ο ερωτας; Ο δικος μου μετριεται σε χιλιομετρα. 314 γαμημενα χιλιομετρα. Νάουσα-Κέρκυρα. Σε ποιον να το εξηγησεις και ποιος να καταλαβει;Δεν ξερεις τι σημαινει να σου λειπει μια φωνη, ενα αρωμα. Δεν ξερεις τι ειναι να μην μιλατε μια μερα και να νιωθεις πως χανεστε. Δεν ξερεις τι ειναι να νιωθεις μεσα σου την αναγκη να δεις εναν ανθρωπο τοσο γαμημενα πολυ που ποναει το ειναι σου. Δεν ξερεις την απογνωση του “αν μεναμε πιο κοντα” και ποσα αναπαντητα γιατι βασανιζουν τον υπνο μας. Δεν ξερεις τι σημαινει να θελεις να εισαι εκει για τον αλλο πιο πολυ απο οσο θελεις να πιεις νερο και να μην γινεται. Ειναι ολα τοσο γαμημενα δυσκολα και ακατορθωτα για μια πουτανα αποσταση. Και ποναει. Ποναει πολυ. Που να ηξερα οτι τα χιλιομετρα πονανε. Μου το ελεγες και δεν σε πιστευα τοτε πανω στο Σελι. Και τωρα βρισκομαι σε μια θαλασσα καπου στην Λεπτοκαρυά, με ενα τσιγαρο να κοιταω το φεγγαρι και να θυμαμαι τοτε που μιλουσαμε και μου ελεγε οτι νιωθει πιο κοντα μου αν κοιταμε μαζι το φεγγαρι. Και αναρωτιεμαι, τωρα το κοιταζει; Αυτο λοιπον ειναι αποσταση. Χωριζει λαθος ανθρωπους. Θα εδινα την μιση μου καθημερινοτητα για να τον εχω κοντα μου. Αλλα δεν παει ετσι. Παντα καποιος σπαει. Και δεν μπορεις να απαιτησεις να μεινει. Οποιος αντεξει αντεξε. Αυτο λοιπον ειναι η αποσταση. Παρε εναν χαρτη και κοιτα τον. Και αν αυτο δεν σε κανει να θες να διπλωθεις στα δυο, θεωρησε τον ευατο σου τυχερο. Γιατι εμεις διπλωνομαστε ακομα, για μια πουτανα αποσταση.

[psemata-kai-poli-ponos-blog]

Να γαμιεσαι.

Αυτο σου αξιζει τελικα. Το να αγαπιεσαι δεν το αντεξε η μιζερια σου. Να πας σε αυτες.

[ego-intus-mortuis]

Να πανε να γαμηθουν. Ολοι αυτοι που τολμουν να μας κρινουν χωρις να γνωριζουν τιποτα για μας. Ολοι αυτοι που προσπαθουν να καταπνιξουν σκεψεις και συναισθηματα μας που δεν καταλαβαινουν. Ολοι αυτοι που με προσχημα την αγαπη σκοτωσαν καθε συναισθημα μας που κανει τους ανθρωπους να νιωθουν ζωντανους. Ολοι αυτοι που καταφεραν να κανουν τα μυαλα μας κουρελια και μας αφησαν να αναλογιζομαστε γιατι σε εμας ολα αυτα. Να πανε να γαμηθουν. Γιατι μας εκαναν να χασουμε τις φωνες μας απο τις κραυγες που δεν ακουστηκαν ποτε. Γιατι εκαναν τις καρδιες μας να ματωσουν απο πονο χωρις να νοιαστουν ουτε λιγο. Γιατι χαρις σε αυτους επηλθε η καταστροφη της ψυχης μας ενω γνωριζαν οτι ανθρωπος χωρις ψυχη ειναι ανθρωπος νεκρος. Να πανε να γαμηθουν. Γιατι βλεπαμε σε αυτους οικεια προσωπα, οικογενεια, φιλους κι αγαπημενους κι εκεινοι θεωρησαν σωστο να μας δειξουν το χειροτερο τους προσωπο. Γιατι τα δακρυα που χυθηκαν ηταν πολλα. Γιατι τα λογια τους ηταν σαν σφαιρες που χτυπουσαν αλυπητα τα αθωα μας κορμια. Γιατι οι πληγες μας δεν εκλεισαν ακομα και μαλλον δεν θα κλεισουν, θα μεινουμε γεματοι πονο χωρις να μαθουμε ποτε μας το γιατι. Γιατι η καρδια μας κουραστηκε πια, αντεξε τοσα και τοσα, μοναχα για να ακουσουμε ενα ξερο "ειστε νεοι εσεις δεν εχετε αναγκη" Κι ομως μας καταντησατε ενηλικες, φορτωμενους με τα βαρη της αστατης ζωης σας, φορτωμενους με οργη και μισος για αυτα που αφησατε πισω για μας, με τα λαθη σας να τα συνανταμε ενα ενα και την πραγματικοτητα που ��σεις φτιαξατε να μας χτυπαει δυνατα στα προσωπα μας. Εσεις λοιπον ολοι που τα προκαλεσατε αυτα. Εσεις που ειστε η αιτια για τοσο πονο και μισος. Εσεις. Να πατε να γαμηθητε.

[omnis888]

Ομνις εχουν περασει 6 μηνες που με χωρισε συχνα σκέφτομαι ολα αυτα που ήθελα να δούμε, να κάνουμε... δεν εφτασε ο πουστης χρόνος, μαλλον του επεφτα πολλη κι εγω δε με αντεξε δεν ξερω.... σε δύο μήνες θα φύγει εξωτερικό, θα ξαναγυρισει το καλοκαίρι και θα ξαναφυγει... ποιος ξερει ποτε θα τον ξαναδω; τι να κανω γαμω το; ολοι μου λενε να μην κανω τιποτα να το αφησω, δεν το νιώθω σ��στο αυτο! είμαι τοσο μπερδεμένη!

Θα σου πρότεινα να κάνεις ένα βήμα πίσω και να μιλήσεις με τον εαυτό σου.Θες να ξανα μπεις σε αυτη τη κατάσταση?Αν ναι τοτε πες του τα ολα μη περιμένεις.

[kokomploko99]

Η μαύρη τρύπα

Βρισκω καποιον/α που με κανει να νιωθω ομορφα και ηρεμα

Να με χαλαρωνει στις δυσκολες μου στιγμες

Και τοτε..

Να γατζωνομαι πανω τους!

Σαν τα μοναδικα ατομα στο κοσμο που με βγαζουν απο τη μαυρη πισσα που εχω κολλησει

Αλλα οχι! Εγω και μονο εγω το ελεγχω αυτο το συναισθημα

Και οταν το κ��ταλαβαινω αυτο ειναι ηδη αργα

Απογοητευομαι απτις "προσπαθειες" που κανουν για να με βοηθησουν

Συνηδητοποιοντας οτι δεν μας ενωνε τιποτα εκτος απο τις "μαυρες" μας μερες

Και σιγα σιγα χανομαστε στροβιλισμενοι στις συνηθισμενες γοητευμενες συζητησεις που κανεις και σε εναν ξενο..

Γιατι ετσι;

Γιατι να μας ενωνει κατι ασχημο;

Γιατι οταν ειμαστε καλα με τον εαυτο μας να μην μιλαμε;

Γιατι αυτες ηταν το θεμα των πρωτων συζητησεων που καναμε!!

Ειχαμε τοσο υλικο απο την σαπιλα μας που αντεξε καιρο η "επαφη" μας!

Αλλα μεχρι εκει..

Και αυτο επαναλαμβανετε ξανα

Μεχρι το επομενο θυμα..

Που θα πεσει στη μαυρη μου τρυπα!