#Διαολε

[psychotiko-epeisodio]

Σε χρειαζομουν εκείνο το βράδυ αγαπημένε μου.Αν όχι σαν σύντροφο,όπως συνηθίσαμε να υπάρχουμε για λίγο,τοτε σαν έναν άνθρωπο που είχε πει πως με αγαπά.

Και εσύ δεν ήρθες,και ας ήθελα τόσο να έρθεις.

Και όχι απλά δεν ήρθες,αλλά δεν πήρες ούτε ένα γαμωτηλεφωνο.Και ανάθεμα,ήξερες πόση ανάγκη το είχα και γνώριζες ότι ίσως και να ήταν η τελευταία νύχτα που θα με άκουγες.

Προτιμησες την ζαχαρένια σου όπως πάντα."Μην έχουμε πάλι τα ίδια", είμαι σίγουρη πως σκεφτοσουν καθώς όπως πάντα γύρισες πλευρό να κοιμηθείς ήσυχος .Πάντα αυτό έκανες.Εγω έκλαιγα στο μαξιλάρι δίπλα σου και εσύ μου έλεγες να κάνω ησυχία.Επρεπε να καταλάβω.Και να σωπάσω απέναντι σου,μια και καλή.

Είπα πολλές φορές πως θα το κάνω,και δεν τα κατάφερα.Πες με ανασφαλή,πες με ότι θες,δεν κατάφερα ποτέ να ξεφύγω από την κάψα που αισθάνομαι κάθε φορά που σε αντικρίζω.

Και με μισώ για αυτό θεέ μου,το ορκίζομαι πως με μισω.Πως μπορεσα να αγαπησω τόσο πολύ κάποιον που δεν δίνει δεκάρ�� για εμένα;Πως μπόρεσα να δώσω τα πάντα σε έναν άνθρωπο τόσο συναισθηματικά άδειο και κενό,τόσο εγωκεντρικό και παγωμένο;Αυτό δεν μπορώ να μου συνγχωρησω.

Δεν θα μάθεις ποτέ το ποσο πολύ με εβλαψες ακόμη και αν έκανα τα πάντα για να σου το δείξω.Μηπως έστω και την τελευταία στιγμή εδειχνες κάποιου είδους ενσυναίσθηση.Δεν ήθελα να με λυπηθείς,ήθελα απλά να μου πεις ότι όλα αυτά έγιναν καταλάθος.Ισως τότε με συνγχωρουσα και εγώ.Ισως τότε να είχα προλάβει όλα αυτά.

Το γράμμα αυτό,θα σου το στείλω κάποια στιγμή.Οταν θα νιώσω έτοιμη,όταν δεν θα χρειάζομαι πια καμιά δικαίωση έτσι ώστε να μην με ξαναπληγωσει ποτέ κανένα διαβάστηκε.Οχι ότι θα αλλάξει κάτι για εσένα,αλλά για εμένα θα έχει φύγει ένα μτεραστιο βάρος.

Με κατεστρεψες διαολε,και τώρα μαζεύω τα κομμάτια μου.

[xeimarras]

Overthinking το λένε στο χωριό μου!

Απο τη Στυμφαλία είμαι, έτσι το λέμε εκεί!

Στο δικό σου χωριό το λένε υπεραναλυση ή αϋπνίες!

Είναι αυτό που σε κρατάει τη νύχτα και σε αναγκάζει να πας για δουλειά το επόμενο πρωί με δυο ώρες ύπνο.

Στριφογυρνάς στο κρεβάτι σου σαν βιγκαν αρνί στη σούβλα την Κυριακή του Πάσχα.

Ξυπνάς, πας στη δουλειά και ενώ εργάζεσαι, ο νους σου δεν είναι ποτέ εκεί μαζί σου.

Κύριος άξονας είναι ο ορισμός του "What If..." που λέμε εμείς οι Στυμφαλιώτες.

Είναι αυτό που φτιάχνεις σενάρια στο κεφάλι σου και το ένα σενάριο δημιουργεί άλλο ένα... Κι άλλο ένα... Κι άλλο ένα...

Κι όπως ένα ηλεκτρόνιο βρίσκεται ταυτόχρονα σε όλες τις στιβαδες γύρω από τον πυρήνα, έτσι και η σκέψη σου πατάει σε άπειρα σενάρια ταυτόχρονα, όλα ξεχωριστά και όλα αλληλένδετα μεταξύ τους.

Ξεκινάς με τον κορμό του!

Συνήθως ακούει σε Όνομα, έχει πρόσωπο, φωνή, συναισθήματα και χαρακτήρα, όπως έχει και αναμνήσεις, μουσικές, χρώματα, ηλιοβασιλεματα και ατελείωτες νύχτες που συνδέονται, το τέλος της μιας να είναι η αρχή της άλλης.

Είναι ένα δέντρο.

Ειναι ο σπόρος που πέταξε ένα μικρό φύλλο μετά τη βροχή και άρχισαν να ξεπεταγονται κλαδιά από παντού!

Ενα κλαδί χωρίζεται σε δύο, τα δύο γίνονται τέσσερα και τα τέσσερα δεκαέξι σαν ακολουθία.

Το ένα μπορεί να γίνει τρία και τα τρία έξι, τα έξι εννιά και τα εννιά δεκαπέντε σαν τον Fibonacci.

Σκέφτεσαι ένα και αυτό το ένα έχει έστω δύο σενάρια, το άλφα και το βήτα. Το άλφα με τη σειρά του έχει τουλάχιστον δύο σενάρια και το βήτα επίσης αλλά δύο.

Μήπως αν...; μήπως διαφορετικά; μήπως θα έπρεπε να...; αν είχα κάνει κάτι διαφορετικό; αν είχα πει κάτι άλλο; αν είχα χρόνο; αν δεν είχα χρόνο;

Αν...;

Συγχαρητήρια, μέσα σε δευτερόλεπτα κατάφερες να βασανίζεις τον εαυτό σου με τέσσερα διαφορετικά σενάρια, όλα ισοπίθανα και συνεχίζουν τα κλαδιά του δέντρου να μεγαλώνουν και να πολλαπλασιαζονται.

Μένεις στη ρίζα του δέντρου που έφτιαξες χωρίς να το θέλεις, με κλαδιά πάνω απ το κεφάλι σου, να φτάνουν στο ταβάνι του δωματίου, να μπλέκονται μεταξύ τους, να σε πνίγουν, να πιάνουν όλο και περισσότερο χώρο, να τρελαίνεσαι, να αγχώνεσαι, να μη μπορείς να κοιμηθείς.

Δεν σε κυνηγάει μόνο στο κρεβάτι σου. Είναι εκεί όταν δουλεύεις, όταν είσαι για καφέ, όταν πας σινεμά, όταν είσαι έξω για φαγητό και κυρίως, διαολε... Οταν οδηγάς.

Είναι εκεί όταν σε ρωτάει ο άνθρωπος σου, "τι σκέφτεσαι;" και δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις και που να τελειώσεις, τι να πρωτοπεις; ποια είναι η αφετηρία και που καταλήγουν οι σκέψεις σου; σε ποιο συμπέρασμα;

Μένεις να απαντάς ένα ξερό "τίποτα" και ξέρεις ότι ξέρει ότι δεν είναι τίποτα, γι αυτό και είναι ο άνθρωπος σου.

Overthinking λοιπόν και λύνεται προσωρινά, με ουσίες ή με στυλό και χαρτί.

Πονάει το προσωρινά γιατί είναι για λίγο.

Αύριο βράδυ πάλι εκεί θα είναι, να σου κάνει παρέα. Παρέα θέλει τελικά...

Δεν γράφω για δέντρο...

Γράφω για ολόκληρο δάσος που καίγεται ταυτόχρονα απ όλες του τις μεριές και πως να σβήσει η πυρκαγιά...;

NoS

[giasemi]

Δεν του έχω απαντήσει στο μήνυμα του, τον άφησα στο παραδόθηκε

Να περιμένει με την ιδέα ότι θα του απαντήσω.

Ένα μονάχα μήνυμα του, μου προκαλούσε πόνο και αναγούλα, διότι μου έρχονται αναμνήσεις στο ποσό με πλήγωσε

Πόσο με εκμεταλλεύτηκε και πως με κορόιδεψε

Πως με πέταξε από την ζωή του τόσο ξαφνικά και εγώ έμεινα πίσω να τον κοιτάζω να φεύγει.

Δεν νομίζω να κουβαλάω πάνω μου κάτι δικό του αυτή τη στιγμή

Μα διαολε, δεν πρόκειται να ξεχάσω τη μέρα που βρέθηκα πελαγωμενη από το πικρό φιλί του.

[maniamch]

Τρίτη 17 Ιανουαριου 2023, 1:23π.μ.

έχω πιει λίγο..

έχω καπνίσει λίγο μαύρο (ποιος;εγω..που δεν έχω καπνισει ουτε μια τζούρα κανονικό τσιγάρο.. )

το μυαλό μου λίγο θολό..γελάω ασυναίσθητα και από αμηχανία..

μου τα έχει σκάσει λίγο, όσο με έκαψε όταν το κατέβαζα.. κάπως έτσι με έκαψε όταν μου είπες "Θα φυγω"..

έχω πιει 2 ζαναξ σήμερα... φταίει κι αυτό λίγο..

..

..πέρασα από το σπίτι σου απόψε...

και ήμουν ψύχραιμη...

μέχρι που είδα το αμάξι σου και συνειδητοποίησα πόσο κοντά σου είμαι..

κι εκεί ράγισα..

..

Γαμώ γαμώ γαμώ γαμώ...

..

πως είναι δυνατόν;

μετά από καιρό ήμουν με έναν άλλον άνθρωπο και είχα σωματική επαφή..

Όχι δεν έκανα σεξ..

και όχι δεν σταμάτησα να σε σκέφτομαι.

αντίθετα, σου φέρνει σε κάποιες αντιδρασεις..

κι εκεί σαστιζω...

και συνειδητοποιω πόσο μου λείπεις...

κι ενώ είχα εκεί μπροστά μου έναν άνθρωπο να λιώνει και να με θέλει..

κι ενώ το κεφάλι μου είναι βαρύ από όλα αυτά..

κι ενώ γούσταρα την φάση..

εγώ

πάλι

σκέφτηκα εσένα...

και σκέφτηκα πόσο θα ήθελα να σε δω.

πόσο θα ήθελα να σε φιλήσω..

πόσο θα ήθελα να σε αγκαλιάσω...

πόσο θα ήθελα να μπεις μέσα μου και να νιώσω να καίγεται το σώμα μου......

Διαολε...

επιτέλους σταμάτα να μου καις την ψυχή...

Διαολε ...

τι είναι αυτό που έχω πάθει μαζί σου..

Εκλεισαν 3 μήνες που έχεις να με σφίξεις στην αγκαλιά σου...

3 μήνες που έχεις να μου μιλήσεις...

3 μήνες που έχω να ακούσω νέα σου...

μου μοιιαζουν 3 χρόνια..

και νιώθω απόψε τόσο απεγνωσμένα ότι θέλω να σου στείλω..:

"Γαμω το σπιτι σου κι απόψε και ακόμα μου λείπεις "...

αλλά δεν το ��ξίζεις...

δεν το αξίζεις...γιατί βασανίζεται η ψυχή μου ...

μακάρι να γύριζα πίσω τον χρόνο...

3 μήνες... τότε που φοβήθηκα και σε έβαλα σε απόσταση...

Γαμω το κεφάλι μου...

μακάρι να ήξερα την αλήθεια σου...

γύρισε πίσω...

ακόμα περιμένω. . .

29 Οκτωβρίου 2022 , 7:10 π.μ.

Ακόμα δεν έχω γυρίσει σπίτι. Γυρίζω βόλτες με το αμάξι και προσπαθώ να συνειδητοποοήσω όσα είπαμε. Είναι αλήθεια ή όλα είναι τόσο αγγελικά πλασμενα; Βασικά...αν ήταν όλα τέλεια, θα το αφήναμε; Μπα..

Η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες, δεν μου κάνει εντύπωση πως με προκαλεί μια ακόμη φορά. Απλώς τώρα νιώθω διαφορετικά. Θες αυτό που είδα στα μάτια σου; Θες αυτό που ένιωσα στην αγκαλιά σου; Είσαι κάτι άλλο για μένα. Υπάρχει κάτι διαφορετικό ανάμεσα μας.

Θα ήθελα όσο τίποτα να με αφήσεις να είμαι δίπλα σου σε αυτήν την δύσκολη περίοδο που περνάς, αλλά καταλαβαίνω... Ωστόσο, ελπίζω να το ξέρεις, με ένα τηλέφωνο και θα είμαι σε μισή ώρα κάτω από το σπίτι σου..

Θα περιμένω...

"Πως εισαι τόσο σίγουρη;" με ρώτησες..

Δεν είχα ακριβώς λόγια να σου εξηγήσω. Απλώς το ξέρω!

-"Στο κάτω κάτω, δέκα μέρες ήταν, σιγά. "

-"Ναι, ήταν δέκα μέρες αλλά για μένα ήταν πολλά "

-"Ναι η αλήθεια είναι ότι ήταν δέκα πολύ έντονες και γεμάτες μέρες".

Την απάντηση στην ερώτηση σου την έδωσες μόνος σου στην τελευταία αγκαλιά που με πήρες.

"Ξέρω πως θα θέλω και θα σου στείλω μήνυμα, γιατί δεν πιστεύω ότι θα βρω κάτι καλύτερο εκεί εξω"

"Γι'αυτον ακριβώς τον λόγο θα σε περιμένω" σου απάντησα και με εσφιξες λίγο πιο πολύ στην αγκαλιά σου.

Θα μου λείψει αυτή η αγκαλιά, που μέσα της κούμπωνα ακριβώς και ηρεμουσα.

Θα μου λείψει αυτό το φιλί, που ταίριαξε ακριβώς με το δικό μου και μου ανέβαζε τους παλμούς.

Θα μου λείψουν τα μάτια σου, που τα κοιτούσα και χανομουν στην ομορφιά τους.

Θα μου λείψει το χαμόγελο σου, που φωτιζε την μέρα μου.

Θα μου λείψει να μου χαμογελάς, που με κοιτούσες το έκανες και έλιωνα.

Θα μου λείψει να ακούω την φωνή σου, που ένα λεπτό κλήσης είχε την δύναμη να αλλάξει ολόκληρη την διάθεση της ημέρας.

Θα μου λείψεις εσύ, που ήρθες και έδωσες φως στην ζωή μου. Κουμπωσες ακριβώς στα όσα έψαχνα. Και ξέρω ότι ήταν αμοιβαίο.

Θα περιμένω!

Θα είμαι εδώ!

[hemakesmelaught]

Εσείς που μας λέτε ότι αν χάσουμε τα "περιττά" κιλά θα γίνουμε ομορφότερες, πως κοιμάστε τα βραδιά ;Με το κόμπλεξ κάτω απ’ το μαξιλάρι ;

[texnh-apo-tsigara]

Αστο διαλο και εσυ γιατι μας κουρασες με τις μαλακιες σου.

[wa-n-d-e-r-e-r]

Πωπω διαολε. Να μπορουσα να εξηγησω εστω σε εναν ανθρωπο, εστω σε εναν, τις μικρες αυτες λεπτομέρειες που με κανουν να χαμογελαω ασυναίσθητα οταν βρισκομαι γυρω σου. Και τοσο ποσο σιχαινομαι τον εαυτο μου παραλληλα που νιωθω ετσι. Ποσο δυσκολευομαι να αφεθω σε αυτη μου την ταση και ποσο πολυ σκέφτομαι που πλεον ποναει διαολε. Ποναει

[ta-matia-sou-einai-texni]

ΠΟΝΑΕΙ ΔΙΑΟΛΕ ΠΟΝΑΕΙ

Αουτς

[pligwmenhpsyxh]

Και Διαολε...τα ματια σου ειναι τοσο ομορφα

[rafaelaggio]

Θέλω να κλάψω τόσο πολύ, μα δεν μπορώ. Πες μου διάολε, τόσο πολύ με καταστρέψες;

[dwstemoutexnh]

Έρωτας

Αναρωτιόμαστε γιατί φερόμαστε έτσι,

Μα διάολε,

Ο ερωτας κυβερνάει το μυαλό.

[isolatednweird]

Κ'τη στιγμη που η αυλαια θα κλεισει

Το χειροκρότημα θα παψει

Τα κουστούμια θα φθοριασουν

Το θεατρο αδειασει

Κ'οι φιλικες μασκες πέσουν,

Τοτε,

Θα μεινεις μονος σου.

[i-love-your-chaos]

Διάολε μου το είχες πει ο ίδιος πόσο λάτρευες το χαμόγελο μου,πες μου λοιπόν για ποιον πούστη λόγο τώρα μου το στέρησες;

[hemakesmelaught]

Το γέλιο του.Το γέλιο του ήταν καλύτερος ήχος από αυτόν της θαλασσας.Καλύτερος και από το αγαπημένο μου τραγούδι.Θα το έβαζα και ήχο κλήσης εάν μπορούσα.Καθε φορά που γελάει ορκίζομαι πως η ψυχή μου αναγεννιέται και ξορκίζει κάθε δεισιδαιμονία του μυαλού μου.

[texnh-apo-tsigara]

Ο κόσμος του ταμπλερ πονάει,πονάει πολύ.Αυτά που εκφράζει σε ενα ποστ του τον πονάνε και πνίγεται,ολοένα και πνίγεται.Υπάρχουν όμως άλλοι τόσοι που νιώθουν το ίδιο.Ποια θάλασσα; Ποιος ουρανός και ποιος άνθρωπος μας βυθίζει μέσα στα σκοτάδια. Ο κόσμος είναι πληγωμένος από του έρωτα τα αγκάθια,που καρφώνουν με μανία περαστικοί άνθρωποι στη ζωή μας. ο καθένας άφηνα τα δικά του σημάδια μερικά είναι χαραγμένα για πάντα στη μνήμη σου και τα άλλα είναι επιφανειακά από δικές σου χαρακιές...

[wannabeurhero]

Διάολε δεν ξέρεις ποσό λατρεύω να χαμογελάς....δίνεις δύναμη σε ολόκληρο τον κόσμο μου!🙈