#σωμα

[hachimitsuna]

*ακολουθεί προωθητικό υλικό*

Νταξει όχι του ματς. Αλλά να διαβάσετε το

"Το σώμα της και άλλες εκδηλώσεις"

από τις εκδόσεις αντίποδες. Φακ γεα.

[boulevard-of-broken-dreams6]

Εκνευριζομαι που δεν παίρνω κιλά και όλη την ώρα είμαι πάνω στη ζυγαριά

[nofuckinlabels]

Απο τοτε που σε ερωτευτηκα

Ηθελα να ειμαι ομορφη

Ηθελα να εχω περιποιημενα μαλλια που αγκαλιαζουν το προσωπο μου γιατι τα φανταζομουν μπλεγμενα στα δαχτυλα σου

Ηθελα να τονιζω το βλεμμα μου με ενα μαυρο μολυβι για να σε κοιταω

Εβαζα αρωμα στα σημεια που θα με φιλουσες

Ετοιμαζομουν για σενα

Υπηρχα μονο οταν με ακουμπουσες

Ηθελα μονο εσυ να ξερεις οτι ειμαι ομορφη

Μονο εσυ να αποστηθίσεις τις καμπυλες στο σωμα μου

Υπαρχει κατι τοσο τρυφερο στην ιδεα οτι καποιος «ετοιμαζεται για μενα»

Καποιος να αφηνει τις εγωιστικες αυτοαναφορικοτητες για μενα

Μου λειπουν τοσο πολυ οι μερες που σκεφτομουν τι θα φορεσω για να σε δω

Οι στιγμες που σε εβλεπα και περιμενα να διαβασω στο βλεμμα σου οτι ειμαι ομορφη

Ειναι παραξενη η ζωη μετα απο τετοιο δέσιμο

Ακομα Με πιανω να ετοιμαζομαι για εσενα

Ακομα και να μην εισαι εδω

[ola-mia-idea-einai]

Μονο για το σεξ

Οι ανθρωποι πλεον σε πλησιαζουν μονο για το σεξ. Δεν τους νοιαζει απο που εισαι, με τι ασχολεισαι, ποια ειναι τα χομπι σου.

Σε ρωτανε για τα ονειρα σου για να νιωσεις πιο οικεια. Απαντας και δεν εχουν ακουσει λεξη.

Που πηγανε εκεινα τα ατομα που καθομασταν ωρες και συζητουσαμε, που βρισκαμε κοινα σημεια. Που ειχαμε διαφωνιες οι οποιες τελειωναν με γελια. Τα ατομα που πριν γδυσουνε το σωμα σου, ηθελαν να γδυσουν το μυαλο σου;

[ewsforos]

Σημερα ο καθηγητης μας μιλησε γι αυτον τον πινακα.

Τι πιστευετε πως απεικονιζει αυτος ο πινακας του Μαγκρίτ;

Επικρατουσαν 2 διαφορετικες αποψεις

Η μια ηταν καπως αποπνικτικη, οτι το ζευγαρι αυτο καταπιεζοταν απο τα σαβανα. Πνιγμενο και παγιδευμενο, διχως καμια επαφη μεταξυ δερματων και καμια δυνατοτητα ορασης.

Ηταν ανικανοι να ακουμπησουν πραγματικα ο ενας τα χειλη του αλλου.

Η αλλη ηταν ρομαντική, οτι παρολο που τα προσωπα τους και τα χειλη τους ήταν καλυμμενα, παρολο που δεν υπηρχε η επαφη και η οραση,

Αυτοι οι δυο ανθρωποι ακομα μπορουσαν να γευτουν ο ενας τα χειλη του αλλου.

"Παιδια" μας ειπε, αυτος ο πινακας εχει εμπνευτει απο το βιωμα του ιδιου του καλλιτεχνη.

Οταν πολυ μικρος, η μητερα του επασχε απο καταθλιψη και ειχε κανει πολλες αποπειρες αυτοκτονιας στην περιοχη οπου ζουσαν.

Για να μην σας τα πολυλογω...

Την εψαχνε μια μερα ολο το χωριο, οπου βρεθηκε νεκρη, πνιγμενη σε ενα ποταμι με ενα σαβανο τυλιγμενο στο κεφαλι της.

Ο νεαρος Μαγκρίτ, ηταν εκει τη στιγμη που το σωμα της ανασυρθηκε απο το ποταμι. Και η εικονα αυτη του χαρακτηκε στο μυαλο με το εξης διλλειμα.

Να παρω το σαβανο που ειναι γραπωμενο στο κεφαλι της και να ζησω με την εικονα του γυμνου κεφαλιου της νεκρης μου μανας μια ζωη;

Ή να αφησω το σαβανο στην θεση του και να ζησω με την ελπιδα οτι μπορει να μην ειναι στα αληθεια νεκρη και οτι μια μερα θα επιστρεψει;

... Αυτο προσπαθησε να απεικονισει αλλα με θεμα τον ερωτα.

Τα συμπερασματα δικα σας καλη συνεχεια

[xehasmenesithakes]

Ο εραστης

Άνοιξε τις παλάμες σου,ασε τα δαχτυλα σου να κατρακυλισουν πανω μου.

Νιωσε τις ευθειες μου,τις καμπυλες μου.Ταξιδεψε πανω μου.Ασε με να σε συστησω στο σωμα μου,να συστηθω στο δικο σου

Μπορεις να με πλησιασεις.

Μπορεις αν θες να δεις τι γευση εχει ο αερας που αναπνεω.

Μπορεις αν πλησιασεις αρκετα να νιωσεις την καρδια μου να χτυπα.

Και αν πλησιασεις λιγο παραπανω,μπορει να την νιωσεις να χανει και κανα χτυπο.

Αγγιξε με με τις ακρες των δαχτυλων σου

Νιωσε τους ρυθμους μου,την ενεργεια μου,το πως διεισδυει στην δικια σου.

Δεξου με

Αυτο ειναι το σωμα μου,αυτη ειναι η θερμη μου.Μπορουμε να ζεσταθουμε και οι δυο.

Μπορουμε να γινουμε ενα.

[psyhologika]

Οι αναμνήσεις και ο πόνος σήμερα περιφέρονται σε όλο μου το σωμα

[naturallyadventured]

klelia_renesi

Πριν 2 χρονια ακριβως, κρατουσα την 2 μηνων κορη μου γυμνουλα, ακριβως οπως την γεννησα κ οπως γεννηθηκα κ εγω. Την προετοιμαζα να μπει πρωτη φορα στην αγκαλια της θαλασσας κ να μαθει να θεραπευεται απ αυτην. Γυμνες κ οι δυο σε χορό με τα κυματα. Οπως στην κοιλια της μανας μας. Οσα αισχη κ να γινουν, οσο κ αν η πατριαρχικη κοινωνια αρρωσταινει τις κορες μας, τοση κ περισσοτερη κοντρα θα υψώνουμε εμεις . Για τις αδελφες μας, τις κορες μας, για τα θηλυκά ολου του κοσμου. Οχι ανοητε. Το σωμα μας δεν ειναι το πεδιο βολης σου, ουτε τοπος εκτόνωσης σου, ουτε καν στη διαθεση σου. Ειμαστε αρχέγονα πανίσχυρα οντα μαγικα, με εντολες παναρχαιες κ γνωσεις μυστικες. Γενναμε τη ζωη κ την θεριευουμε , κραταμε το συμπαν στη θεση του, γεμιζουμε την πλαση με αγαπη κ φροντιδα. Αν σε ενα γυναικειο κορμι, εσυ βλεπεις μονο το σκευος ηδονης σου κ οχι το μεγαλειο του, εισαι ανάπηρος σε ολα τα τερεν, κ τσαμπα σου δόθηκε το δωρο της ηδονης. Δεν θα φοβίσετε τις γυναικες να πλασουν τον κοσμο που ονειρευτηκαν. Δεν θα μειωσετε ουτε ποντο το μεγαλειο μας κ την αποστολη μας. Ειμαστε γυναικες, ειμαστε ελευθερες, ειμαστε οι μαναδες οι γιαγιαδες κ οι προγιαγιαδες σας κ οποιο τσογλανι ασελγεί πανω μας θα το φαει το μαυρο σκοτος. Καμια μονη, καμια μονη, ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

[o-monaxikos]

Τόσο απλό αλλά και τόσο ουτοπικό στις μέρες μας...

- Μπορείς να σβήσεις το φως; Είμαι απλά χοντρή.

- Και τι έγινε! Μήπως θες να κάνεις το μοντέλο;

- Το δέρμα μου είναι γεμάτο ραγάδες.

- Καλα, είδες τις ουλές στο δικό μου;

- Το στήθος μου δεν είναι όμορφο

- Γιατι; Εδω ειμαστε για να κάνουμε διαγωνισμό στήθους;!

- Το σώμα μου είναι άσχημο, δεν θα ήθελα να το δεις γυμνό.

- Ποιος σου είπε τέτοιο ψέμα;! Θα ήθελα να βλεπω το όμορφο γυμνό σώμα σου, και μεσα απ αυτο θα ηθελα να γδύσω την ψυχή σου.

- Ξέρω ότι δεν θα σου αρέσει αυτό που θα δεις.

- Άσε εμένα σε παρακαλώ να αποφασίσω. Ποιος αγάπη μου σε εχει πληγώσει για να το σκεφτείς αυτό για τον εαυτό σου;

- Δεν ξέρω, ίσως η κοινωνία. Ίσως η μανα μου, που πάντα με υποτιμούσε...

- Τότε δεν είμαι μέρος αυτής της κοινωνίας. Ούτε είμαι η μανα σου! Εκτος εαν εσυ εχεις λογους να βλεπεις σε καθε εν δυναμει δικο σου ανρθωπο το προσωπειο της επικριτικης σου μητερας... Ζούμε σε έναν κόσμο όπου το σωμα αξίζει περισσότερο από τα συναισθήματα. Σ 'αγαπώ γι' αυτό που ΕΙΣΑΙ. Είπε καθώς κοίταζε τα μάτια της και μετά φιλούσε τα χείλη ΤΗΣ. Εγδυσε το σώμα της αργά, φιλώντας και χαϊδεύοντας κάθε μέρος του δέρματός της που είχε μείνει στον αέρα, κάθε τέντωμα, κάθε ρολό, κάθε ατέλεια. Ξέχασε ό, τι την βασάνιζε, την έκανε να τα ξεχάσει όλα αυτά. Ενώ ήταν ενωμένοι ρώτησε.

- Έχεις νιώσει ότι σε αγαπούν έτσι πριν;

- Όχι, ποτέ.

- Για μένα είσαι ο,τι χρειαζεται να εισαι!

Απλά χαμογέλ��σε και ένιωσε η πιο όμορφη γυναίκα. Έμειναν αγκαλιασμένοι μέχρι να τους πάρει ο ύπνος...

Εκεινο το βράδυ πηρε ενα νεο μεταμηνυμα για το ποια μπορεί να ειναι για καποιον άλλον, και για τον ευατο της:

Ελαβε την πληροφορία πως ο κοσμος υπάρχει περιπτωση να ειναι ενας χωρος που την αποδέχεται.

Ότι δεν είναι ολοι σαν την μανα της.

Ότι τελικά υπάρχει ελπίδα και χωρος για κεινη, για το διαφορετικά όμορφο...

[ioannazoik]

Ο ήλιος μπήκε κρυφά από τις χαραμάδες των παραθύρων κι εμφάνισε το γυμνό σου σωμα. Χαϊδεύω κάθε σημείο του κορμιού σου δίνοντας υγρά φιλιά στο λαιμό.

Σηκώνομαι δύο τοστ κι ζεστό καφέ έτοιμο σε ένα δίσκο. Η φασαρία σε ξυπνά κι βάζεις μια μπλούζα για να καλύψεις το σώμα σου.

Το μπαλκόνι μας έτοιμο μας καλοδέχεται και μου στρίβεις ένα τσιγάρο μέχρι να φέρω το πρωινό. Καθόμαστε απέναντι κι καλωσορίζουμε την ζωή που γλυκά μας παρασέρνει στο έρωτα.

Απλό, λιτό και ζεστό... Αυτό είναι η ευτυχία μου. Εσύ είσαι η ευτυχία μου!

[uglymonkey1992-1]

"Γυμνό Σώμα", Γιάννης Ρίτσος.

ΓΥΜΝΟ ΣΩΜΑ.

Είπε: ψηφίζω το γαλάζιο. Εγώ το κόκκινο. Κ’ εγώ.

Το σώμα σου ωραίο.

Το σώμα σου απέραντο Χάθηκα στο απέραντο.

Διαστολή της νύχτας. Διαστολή του σώματος. Συστολή της ψυχής.

Όσο απομακρύνεσαι σε πλησιάζω.

Ένα άστρο έκαψε το σπίτι μου.

Οι νύχτες με στενεύουν στην απουσία σου. Σε αναπνέω.

Η γλώσσα μου στο στόμα σου, η γλώσσα σου στο στόμα μου – σκοτεινό δάσος…. οι ξυλοκόποι χάθηκαν και τα πουλιά.

Όπου βρίσκεσαι υπάρχω.

Τα χείλη μου περιτρέχουν τ’ αυτί σου.

Τόσο μικρό και τρυφερό πώς χωράει όλη τη μουσική;

Ηδονή – πέρα απ’ τη γέννηση, πέρα απ΄το θάνατο… τελικό κ’ αιώνιο παρόν.

Αγγίζω τα δάχτυλα των ποδιών σου. Τι αναρίθμητος ο κόσμος.

Κάτω απ΄όλες τις λέξεις δύο σώματα ενώνονται και χωρίζουν.

Μέσα σε λίγες νύχτες πώς πλάθεται και καταρρέει όλος ο κόσμος.

Η γλώσσα εγγίζει βαθύτερα απ’ τα δάχτυλα. Ενώνεται.

Τώρα με τη δική σου αναπνοή ρυθμίζεται το βήμα μου κι ο σφυγμός μου.

Δυό μήνες που δε σμίξαμε. Ένας αιώνας κ’ εννιά δευτερόλεπτα.

Τι να τα κάνω τ’ άστρα αφού λείπεις;

Με το κόκκινο του αίματος είμαι. Είμαι για σένα.

Αθήνα 24.9.80 Γιάννης Ρίτσος.

[nofuckinlabels]

Ειναι αργα

Εχω στο μυαλο μου συνεχεια εκεινο το σουπερμαρκετ που πηγαμε για να παρουμε υλικα να μαγειρέψεις

Εγω απλα σε κοιτουσα

Ησουν τοσο ετοιμος να αγαπησεις ολα εκεινα που λατρευα να κανω οσο χαζα και να ηταν

Δεν ξερω γιατι αυτη η στιγμη εγραψε με τετοιον τροπο στο μυαλο και το σωμα μου

Γινομουν ξανα κοριτσακι καθε φορα που με φιλαγες

Ημασταν και οι δυο τοσο μικροι τοτε και ομως σου ειχα πει πως φτιαξαμε το δικο μας οικοσύστημα

Ημασταν μεγάλοι

Για μια μερα μεναμε μαζι και ημασταν οικογενεια

Καναμε την πραγματικοτητα λιγοτερο πληκτικη

Μου λειπεις

Είπα πως αγαπαω παντα το ιδιο προτυπο σε διαφορετικα σωματα ομως αν θες την αληθεια με γοητευει οτιδηποτε μοιαζει με εσένα

Χαμογελουσα με μια πικρια καθε φορα που εκεινος ελεγε κατι που συνηθιζες να λες εσυ

Εμοιαζε το γελιο σας και καθε φορα που τον ακουγα ησουν ξαφνικα εκει

Αληθεια νομιζα οτι πλεον εισαι μια μακρινη αναμνηση

Καποιος που αγάπησα

Καποιος που οταν σκεφτομαι νοσταλγω την αθωότητα του πρωτου ερωτα

Τελικα εισαι πολυ παραπανω απο αυτο

Με εσενα δεν υπαρχει εφησυχασμός ουτε νοσταλγια

Υπαρχει ενας οξυς πονος απο την απουσια σου που βρισκεται εκει για να μου θυμίσει οτι δεν θα συμβιβαστω ποτέ με εμας χωριστα

Δεν θελω να λέω μεγαλες κουβεντες ωστόσο

Ο ερωτας σε περιστρέφει απο την μια μεθη στην αλλη

Ολα μπορουν να αλλαξουν ανα πασα στιγμή

Οχι ομως τωρα.

Τωρα τυχαια παιζει το αγαπημενο σου τραγουδι και σε νιωθω να με χαιδευεις

Θα θελα να ειμαι δικια σου

Θα θελα να γυρναω σπιτι και να σε βρισκω εκει

Θα θελα να πλενω τα πιατα αφου μαγειρέψεις

Θελω να εμποτισω την πραγματικοτητα μας με ερωτα

Τιποτα δεν μπορει να ειναι ασχημο οταν μου κρατας το χερι

Αληθεια περπατω καλυτερα οταν το χερι σου σφίγγει το δικο μου

Σε αγαπουσα τοσο πολυ ομως απο οταν εφυγες εμαθα τις πραγματικες διαστασεις αυτου του συναισθήματος

Με γνωρισες οταν γνωριζα τον κοσμο

Διψουσα για εμπειριες

Ακομα διψαω

Τωρα ομως θα εδινα τα παντα να πηγαινουμε καθε απογευμα στο ιδιο σουπερμαρκετ

Να γυρναμε χερι χερι και να μου παιζεις στην κιθαρα τα αγαπημενα σου τραγουδια

Να ειμαι εθισμενη στο δερμα σου τοσο που θελω μονο εσενα και ενα κρεβατι

Δικη σου

[taseisfyghss]

Και ειναι κατι ωρες που αμα μεινω σε κλειστο χωρο νιωθω πως θα εγκαταλειψω το σωμα μου..

[ta-oneira-kostizoyn]

(Anna Swir - Μιλωντας στο σωμα μου)

[xehasmenesithakes]

την αγαπάς ακόμα σωστά ;

Η αγαπη ειναι μια πραξη συνεπειας και για μενα ειναι πολυ συνειδητη επιλογη.Δεν ξερω για ποιο ατομο συγκεκριμενα μπορει αναφερεσαι.Αγαπω πολλους ανθρωπους.Οσοι ανθρωποι εχουν υπαρξει στην καρδια μου,θελω να τους κρατω εκει ακομα και αν δεν υπαρχουν ενεργα στη ζωη μου.Πιστευω οτι οι ανθρωποι που εχουμε αγαπησει ανα τα χρονια αντικατροπτιζουν κομματια του εαυτου μας.Παρολα αυτα η αγαπη ειναι ενα συναισθημα , το μονο ισως, που σε υγιη κατασταση ο πυρηνας του δεν βρισκεται μεσα μας αλλα εξω απο το σωμα μας.Ισορροπει καπου αναμεσα σε μας και στο ατομο που αγαπαμε.Καθε σχεση ��χει ενα μικρο πυρηνα αγαπης.Οταν αυτος ο πυρηνας απο εξω εχει μπει μεσα μας εχουμε συμβιβαστει να αγαπαμε χωρις να ανταλλασουμε.Δεν ξερω τι την κανει την αγαπη αυτο;Αγαπη σε ναρκη;.Αγαπη σε μια λανθανουσα κατασταση;Εχω προσπαθησει να κρατησω ανθρωπους στη ζωη μου με νυχια και με δοντια για να κρατησω τα πραγματα ενεργητικα για να με πεισω και να πεισω περι αγαπης.Μερικες φορες η μεγαλυτερη πραξη αγαπης που μπορουμε να κανουμε ειναι να αφησουμε τους ανθρωπους να φυγουν.Το πραγματικο τελμα μιας σχεσης ερχεται οταν καποιος παυει να νοιαζεται.Και μια συμβουλη για οποιο περιμενε μια πιο ρομαντικη απαντηση.Ωραιο να θυμασαι και να αναπολεις το παρελθον,ωραιο και να ονειρευεσαι το μελλον αλλα για μενα μια αληθινα ρομαντικη σταση ζωης ειναι να ζεις στον ενεστωτα.

[mairisious]

Αλλα δες και μια την φατσα σου που κατηγορεις τα παιδακια που στελνουν πουλια εγω μπορει να τα καταφερα αλλα εσυ δεν εισαι κατι ουαου για να κρινεις τους αλλους..ουτε σωμα εχεις ουτε ωραια ματια εχεις κατεβα λιγο απτην θεση σου γιατι πολλες την ειδατε καπως εδω και εκνευριζομαι και θα αρχισω και εγω...

Λοιπόν, μην τυχόν και ξανακουσω παράπονο ότι δεν θέλετε να βλέπετε πουλιά άκυρων από όλες εσάς τις συμπαθούσες άσχημες, θα φωνάξω τον ανώνυμο! Λογικά σαν τον πατατά και τον παλιατζή ένα πράγμα.

Από πότε βρε αδερφέ ο σεβασμός που οφείλεις να δείχνεις σε κάποιον είναι διαπραγματευσιμος και συνυφασμένος με την εξωτερική του εμφάνιση; από πότε οι άνθρωποι δικαιούνται να βάλουν τα όρια τούς και να πουν την γνώμη τους ανάλογα με την ομορφιά τους;

Και από πότε τα όρια ενός ανθρώπου είναι κράξιμο στους άλλους; Εύχομαι να είσαι τρολλ ειλικρινά.

Ρε πού τα βρίσκετε και τα λέτε ρε;