#ölen bir kültür üzerine düşünceler

[yorgunherakles]

yaşamımız, bilinçdışı sinir ağlarının gövdesel bilgeliğinin temelleri üzerine kurulmuştur. gene de, yaşamın gerçekliğe girişinin dönüm noktası bugündür, yeni deneyimdir, buysa bilinçdışı tarafından kavranamaz. bu bilincin ta kendisidir.

christopher caudwell - ölen bir kültür üzerine düşünceler

[yorgunherakles]

aynı şekilde yunanlılar da athena'nın zeus'un başından doğuşuna dair karşıt rivayetlerin çelişkileri hakkında tartışmış olabilirler.

aslında onların tartıştıkları davranışın deneyimle değişmesi, ya da - daha pitoresk bir deyimle - bilgeliğin doğuşuydu.

gerek athena gerekse zeus yalnızca simgesel masallar olduklarına göre böyle tartışmalar zaman kaybıdır.

adler, jung ve freud da zamanlarının çoğunu tamamen aynı şekilde harcamışlardır.

christopher caudwell - ölen bir kültür üzerine düşünceler

[yorgunherakles]

insan, burjuva ilişkilerinin elinden aldığı zengin duygusal yetilerini ve toplumsal sevecenliğini doyurabilmek için boşu boşuna dine, nefrete, vatanseverliğe, faşizme ve kendi yaşamında tadamadığı düşsel aşklar roman ve filmlerin duygusallığına döner. bu yüzden nevrotik, mutsuz ve hastadır, bu yüzden yaşam ona boş, kokuşmuş ve yararsız gelir.

christopher cauldwell - ölen bir kültür üzerine düşünceler

[yorgunherakles]

insanın kendini bulmuş görünürken tekrar tekrar kaybetmesinin nedeni de hiçbir zaman bilincine varamadığı toplumsal yasalardır.

insan kendini bütünüyle ve nihai olarak ancak uygar toplum içinde bir birey olmanın ötesinde uygar toplum nedeniyle bir birey, toplumsal örgü içinde bir düğüm olduğunu anladığında bulabilir.

christopher caudwell - studies in a dying culture

[yorgunherakles]

caudwell'in kişisel hayatında bir önemli özelliği, oldukça yalnız bir adam olmasıydı. yoksul bir aileden geldiği için üniversiteye gitmemiş, kendi kendine okumuş,aydınlar çevresine girmemişti. başka komünist aydınlar partiye bağlı ya da bağımsız dergilerde, yayın organlarında çalışır isim yaparken, caudwell buralara pek sokulmamıştı. nasıl marksist olduğu da pek bilinmez.

marksist edebiyatçılar, özellikle alman estetik geleneğinden ve herkesten fazla da hegel'den yararlanmışlardır. bütün marksistler gibi caudwell'de de hegel'in yankıları sık sık kulağa çarpar. ama onu besleyen ana kaynak bu değildir. hegel okulunda yetişmiş avrupa marksistlerinin koyu felsefeciliğiyle bir türlü bir rezonans yapmaz. örneğin bir lukacs, estetik bir değeri tarih felsefesinin bir kategorisine ilişkin kılmaya çalışırken, caudwell nörolojiden söz etmektedir. dolayısıyla, kara avrupası'nın marksist estetikçileriyle caudwell arasında, önemi azımsanmayacak bir mizaç ve gelenek farklılığı vardır.

murat belge - marksist estetik

[yorgunherakles]

ama insanın - bireyin -,dünyayı-dağları, gökyüzünü ve denizi kendi başına gördüğü söylenecektir. insan kader ve ölüm üzerine yalnızken düşüncelere dalar. doğru. ancak dağların ve denizlerin insan için anlamlı olmasının nedeni, onun konuşabilmesi ve toplumun biçimlendirdiği bir bilince sahip olmasıdır. ölüm, kader ve deniz oldukça gelişkin toplumsal kavramlardır.

christopher caudwell - ölen bir kültür üzerine incelemeler

[yorgunherakles]

insan, burjuva ilişkilerinin elinden aldığı zengin duygusal yetilerini ve toplumsal sevecenliğini doyurabilmek için boşu boşuna dine, nefrete, vatanseverliğe, faşizme ve kendi yaşamında tadamadığı düşsel aşklar roman ve filmlerin duygusallığına döner. bu yüzden nevrotik, mutsuz ve hastadır, bu yüzden yaşam ona boş, kokuşmuş ve yararsız gelir.

christopher cauldwell - ölen bir kültür üzerine düşünceler

[yorgunherakles]

ama insanın - bireyin -,dünyayı-dağları, gökyüzünü ve denizi kendi başına gördüğü söylenecektir. insan kader ve ölüm üzerine yalnızken düşüncelere dalar. doğru. ancak dağların ve denizlerin insan için anlamlı olmasının nedeni, onun konuşabilmesi ve toplumun biçimlendirdiği bir bilince sahip olmasıdır. ölüm, kader ve deniz oldukça gelişkin toplumsal kavramlardır.

christopher caudwell - ölen bir kültür üzerine incelemeler