#temari sushi

[lagycart]

sushi koi, pavilion bukit jalil.

decided to try this japanese restaurant because there's lots of good reviews, and the restaurant was almost full too, really a popular option in this huge shopping mall. the menu and ordering system is via QR code that the staff will provide when you are seated.

we ordered the temari sushi, soft shell crab don and gyuniku soba noodles for two people. the food takes some time to arrive but the green tea is enjoyable, so if you are not too hungry, the wait is quite alright.

temari sushi is good, served in bite size and each fish is very fresh and the cut is quite thick as well, i definitely enjoyed them all. soft shell crab don is really really nice, the crab is fried to perfection, the softness inside is still intact and it smells amazing and so appetizing. soba noodles is a comfort dish, the meat slices are soft and tender, soup is really warm and flavorful.

our dining experience overall is great, they refill our green tea when requested, the staff is also tentative and the food presentation is nice, would visit again to try the other stuff in their menu since there's so many things available.

[princessantisocial]

🌈🎀🥕てまり寿司のキャンディー包み🌈🎀🥕♥孔燐♥

[shegetsburned]

𝐰𝐡𝐚𝐭 𝐢 𝐭𝐡𝐢𝐧𝐤 𝐭𝐡𝐞 𝐣𝐣𝐤 𝐦𝐞𝐧 𝐰𝐨𝐮𝐥𝐝 𝐜𝐨𝐨𝐤 𝐟𝐨𝐫 𝐲𝐨𝐮 | part i ‧₊˚ 𓐐

— ft. satoru gojo. suguru geto. kento nanami. toji fushiguro. ryomen sukuna.

𝐬𝐚𝐭𝐨𝐫𝐮 𝐠𝐨𝐣𝐨

normally he prefers to just eat what other people prepare for him, tasting his friends and students’ meals, most of the time.

but when he cooks, gojo doesn’t have time for shit, so I’m thinking of something simple but good. he likes to eat, especially sweet stuff. something sweet and salty, maybe?

he can do anything he sets his mind to, but is probably too lazy to cook most of the time, so he’ll just do the same two or three meals.

main dish; i’m thinking of teriyaki sauce chicken with some rice. it’s simple and soooo good. you can also feel the sweet taste of the sauce on the meat and it’s absolutely delicious.

you’ll have to close your eyes before satoru feeds you the first bite as he waits for your reaction.

i’m sure it’s sublime and it annoys you that he can always do everything just right. I mean, after cooking the same thing over and over again, everyone would excel, but this man has done it perfectly since the first time.

𝐬𝐮𝐠𝐮𝐫𝐮 𝐠𝐞𝐭𝐨

man looooooves to cook for you. you’re barely doing the cooking when he’s at home and it’s delicious every time.

he’ll learn new dishes just for you and ask what you prefer. he doesn’t cook for him, he does it for you, to see your smile when you swallow one of your favourite dishes.

it’s not extra elaborate dishes, but it’s cooked with so much love. the presentation is insane and it’s always exquisite.

suguru will find a way to make an amazing meal with the few ingredients you guys have in the fridge.

he’s definitely the type to add his own touch to every meal so that it tastes absolutely divine.

main dish; maybe a spicy ahi poke which is a spicy tuna bowl made with fresh chunks of fresh sashimi and a spicy mayo sauce. despite looking like an ordinary meal, its lightness and flavour makes me think suguru would be the type to cook this for you.

𝐤𝐞𝐧𝐭𝐨 𝐧𝐚𝐧𝐚𝐦𝐢

i have mixed feelings about this man because he used to buy the same sandwich from the same bakery for years. so i have a feeling he barely used to eat, especially being so occupied with work and doing overnights; less experience in the kitchen?

but for you, he has a soft spot and wants to do the best in everything that concerns you, including cooking. so he’ll learn his ass off in secret and surprise you with amazing meals.

he often prepares multiple dishes for one dinner so you can taste as much as possible. this man is hardworking.

main dishes; seafood salad + vegetable stew + temari sushi (their presentation is adorable, you’d love them) + a bunch of meat and seafood.

kento prepares everything before you come home, living for the sparkles in your eyes when you see the delicious-looking plates on the table.

𝐭𝐨𝐣𝐢 𝐟𝐮𝐬𝐡𝐢𝐠𝐮𝐫𝐨

honestly, he barely cooks for you. he usually just orders take-outs, and makes you pay.

I just know he likes spicy stuff. it’s always fuming hot when it goes into your mouth.

i’m sorry but this man doesn’t know how to cook. he just endures food or goes out to eat. i swear he doesn’t give a fuck about what he eats, as long as he thinks it’s good and enough for his belly to be filled, he’ll eat it.

main dish; instant noodles at best. adding canned meat and sriracha sauce into the mix. he’s lazy, okay? but who doesn’t enjoy a good old cup of instant noodles?

also, toji’s the type to shove the food into your mouth to make you stfu thinking you’re annoying because you’re hungry.

𝐫𝐲𝐨𝐦𝐞𝐧 𝐬𝐮𝐤𝐮𝐧𝐚

uuuh, is he even cooking for you, or are you the one doing everything?

i have a feeling he’s crazy about meat. he needs some in his meals at all times otherwise it’s uninteresting.

so if he ever cooks for you, don’t be surprised to see different kinds of meat, and it is spicy asf too.

he takes pleasure in killing the meat himself, loving the thrill of chasing and devouring his prey.

main dish; roasted lamb shoulder with garlic. a whole ass piece of meat for the king of curses and you. he’ll probably eat many shoulders to satisfy his hunger and watch you take your time with the giant meal he prepared while salivating.

he’ll eat you after.

© shegetsburned 2023. Please do not repost/edit/or claim my writing as your own.

[umasioamasio]

[veganfeast]

Dynamite Rice - one cup leftover sushi rice, minced nori, sesame seed, vegan mayo, sriracha, temari, 6 vegan shrimp, diced. Combine and bake for 15 minutes at 400 degrees. It’s a bake! Not a pizza!

[six-eyed-samurai]

My Demon Slayer OC!

SKY BREATHING FORMS: Boundless Expanse, Approaching Storm, Black Sky Hurricane Whirl, Setting Evening Sun and Celestial Slash

LIKES: Dango, temari, ribbons

DISLIKES: Cowardice, inari sushi, ants

AGE: 19

FAMILY: Parents deceased, elder brother Atsushi Storm Hashira

[sudachirecipes]

Temari sushi is a beautiful and delicious variation of sushi made with balls of vinegared rice topped with a variety of vibrant toppings. It's easy to make and customize, and sure to be a show-stopper at parties and gatherings!

[chrimson-oc-central]

OC Character Profile - Akua Koizumi

*~*~*

BASICS

Name - Akua Koizumi

Birthdate - January 23

Age - 13-14 years (part 1), 17-18 years (Shippuden), 20-21 years (The Last), 21-27 years (Blank Period), 33-34 years (Boruto)

Birthplace - Konohagakure (Village Hidden in the Leaves)

Pronouns - She/They

Nationality - Hinokoku (Land of Fire)

*~*~*

APPEARANCE

Hair color - sea foam green

Eye color - orange (right), brown (left)

Height - 5’ (~152.4 cm), 5’7” (~170.18)

*~*~*

PERSONALITY

Best traits - observant, clever, friendly

Worst traits - lazy, forgetful

Mannerisms - left-handed, sleeps a lot

What they hate the most - working too hard for little return, naps that aren’t refreshing

What’s most important to them - her friends and village.

Secrets - is afraid to get too close to people in case they hurt her like in the past.

Do they get along with or avoid other people - gets along very well with others!! Just won’t get too close or attached right away. But once she does you’re stuck with them for the long haul!

*~*~*

FAMILY AND FRIENDS

Parents/Guardians - None

Siblings - None

Significant Other - Tenten (platonic life partner in The Last and forward)

Children - None

Pets/Animal Companions/Summons - Shibi (giant koi fish summon)

Teacher(s)/Sensei(s) - Suzume (academy sensei [kunoichi instructor]), Iruka Umino (academy sensei), Anko Mitarashi (Genin sensei)

Friends - Tenten, Rock Lee, Neji Hyuga, Naruto Uzumaki, Sakura Haruno Ino Yamanaka, Hinata Hyuga, Kaori Yumeno, Chihiro Osaka

Best Friend(s) - Tenten, Kaori Yumeno, Chihiro Osaka

Enemies - Akatsuki Organization, Orochimaru, Madara Uchiha, Kabuto Yahushi

Acquaintances - Kiba Inuzuka, Akamaru, Shino Aburame, Shikamaru Nara, Choji Akamichi, Kakashi Hatake, Might Guy, Kurenai Yuhi, Asuma Sarutobi, Tsunade, Jiraiya, Hiruzen Sarutobi, Gaara, Temari, Kankuro, Sai Yamanaka, Hanabi Hyuga, Sasuke Uchiha, Hiashi Hyuga

*~*~*

OTHER AND FANDOM SPECIFICS (Naruto)

Occupation - Leaf Shinobi (Ninja, Kunoichi)

Rank - Genin (Part 1), Chunin (Shippuden), Jonin (The Last and on)

Chakra Nature - Water

Kekkei Genkai - None

Affiliations - Hinokoku (Land of Fire), Konohagakure (Village Hidden in the Leaves), Allied Shinobi Forces (5th Division), Team Anko

Blood Type - O+

Favorite Food - Miso Soup

Least Favorite Food - Sushi

Hobbies - swimming, taking walks

*~*~*

Brief Description:

Akua has sea foam green hair. Her eyes have heterochromia, with her right eye being orange and the the left being brown.

Akua is a carefree and go-with-the-flow kind of person, who enjoys riding along the current of life more so than actively pushing against trouble. This has landed them in trouble in the past, most notably how hurt she got from “friends” in her academy days. Because of this, they are slow to trust new people, but will care deeply for those she does get attached to.

Her easygoing nature can clash with Kaori’s short-temperedness, with Chihiro being the reluctant mediator between them. But when pushed to, she will act accordingly and fight for the people she loves and cares about most.

[catcall-tower]

OKAMI X CAPCOM CAFE 2021

Dishes:

Amaterasu Burger with Fries and Waka Mentai Dip

Oki Mask Monaka Dashi Ochazuke

Sachidama Temari Sushi

Celestial Brush Roll Cake

Waka drink (came with coaster)

Oki drink (came with coaster)

Amaterasu drink (came with coaster)

[hungryhistory]

Testing? Testing? 1,2,3?

For my first post, I wanted to do something kind of off the path of history! I also love breaking down food categories and this is kind of an “all rounder” food blog! So for today, I’ll be talking about Sushi, starting with Makizushi!

Makizushi

Maki is the type most people are familiar with! There’s Hosomaki, Futomaki, and Uramaki! Uramaki is what is most common in Americanized sushi, it’s sushi where the rice is on the outside, and the seaweed is on the inside!

futomaki means “fat roll”! It has multiple ingredients, and can be difficult to eat in one bite! Specialty rolls at American restaurants tend to be of this variety!

Hosomaki means “thin roll”! It will typically only have 1 ingredient, the fish. However, veggie rolls like cucumber rolls and avocado rolls also fall into this category!

maki is a very approachable form of sushi. Mostly because the rice can overpower the fish if it is raw, and there’s a variety of cooked rolls and even deep fried for those who like that idea! Maki is a great beginner sushi. Here are some rolls you might see on your menu!

California roll - this roll is famous! It’s crab, cucumber, and avocado. Most people lean to this roll because the crab is imitation and a safe bet!

Spicy tuna/salmon/crab/shrimp roll - with these rolls, the fish may be chopped finely and mixed with spicy mayo! Or it might be the normal piece!

crunchy ___ roll - Crunchy rolls will either have crispy fried onions or toasted panko breadcrumbs on the inside!

philadelphia roll - smoked salmon, cream cheese, and cucumber! It may also be regular salmon!

Alaska roll - take the california roll and sub the crab for salmon!

Avocado rolls, cucumber rolls, etc - these are veggie rolls! They won’t have fish, just what they’re named! Veggie rolls tend to be the most inexpensive on the menu, so they’re a great way to get fuller on a budget!

Specialty rolls will vary on area, there tends to be themes of dragon rolls (which typically include eel), caterpillar rolls (which have avocado on the outside), rainbow rolls (which are covered in the fish), and namesake rolls! These will cost the most money. This is because of the use of multiple ingredients (normally upscale ingredients), and it’s somewhat of a scam, in my opinion! It’s much harder to taste the fish or any of the ingredients individually in these rolls, so it’s more of a cash grab than anything! However, their strength is in novelty and extravagance!

This is all for Maki rolls! Next, I’ll be covering Nigiri, Temari, and gunkanmaki types!

[punigamefoodie]

Temari Sushi for Owen

"A celebratory dish made by a sage. For Owen, I made it with the ingredients of this world."

[myslodsiewniav]

Odsiewam myśli po bardzo dla mnie przełomowych świętach 25.12.2022

Znowu mam głowę naładowaną informacjami do przetworzenia.

Pojechaliśmy, przespaliśmy się i wróciliśmy.

Przyjechaliśmy w Wigilię w południe i okazało się, że wszyscy przyjęli to z ulgą, najbardziej bali się, że będzie dojmujący BRAK zamiast obecności. Okazało się, że obecność była najważniejsza i koniec końców: było cudownie. Po prostu cudownie. Czekano na nas, było super. Atmosfera taka, że łezka w oku się kręci. Inaczej niż w zeszłym tygodniu. Cudownie.

Ale w 25.12 chora obudziła się połowa domowników w tym mój O., który jednak ŹLE znosi podróże i to w czwartek to nie była jednorazowa akacja - dziś w nocy smarkanie mu się odpaliło takie, jakie nie było grane przez cały tydzień choroby, biała oczu znowu jarzyły się czerwienią - chodzący piekarnik. Ale nałykał się gripeksu i ruszyliśmy do moich rodziców.

I tak było trochę zaskakująco... dojechaliśmy też około południa, jeszcze w drodze rozważając czy nie zrobimy tak, że O. pojedzie prosto do naszego domu, a ja jedna wysiądę z pociągu i polecę do mamy i taty. 

Ale jeszcze w Wigilię dzwoniła do mnie siostra z info, że po prostu w Wigilię obudziła się z ponad 38*C, ledwie ją rozumiałam - bełkotała przez gorączkę, potem dzwoniłam do Szwagra, mówił, że jej mija okresowo i mają maaaaaaasę ciasta i w ogóle jedzenia, z głodu nie zginą, ale zdjęć nie prześlą.  Tylko Lucysię mi wysyłali - słodziaczek z tego pieska taki, że zdrowe zęby bolą. :D Ale tata już w piątek przed Wigilią mi wyznał, że jest przeziębiony i mama w samą Wigilię powiedziała, że coś ją rozkłada... Więc w rezultacie kiedy O. po wzięciu leków poczuł się lepiej wysiadł razem ze mną i udaliśmy się do rodziców dosłownie na chwilę. 

Tam mama mi opowiadała, że podczas Wigilii partnerka kuzyna się wymknęła z kolacji i poszła do kuchni pomyć naczynia. Miłe. A jednocześnie... kurcze, to mnie wkurza. Nie powinno mnie ruszać, bo to jest relacja mamy i naszej powinowatej, partnerki chrześniaka mojej mamy, ale mnie to rusza, bo mama nie prosi o pomoc, nawet kiedy pomocy potrzebuje, albo co więcej OCZEKUJE i potem ma żal o to, że jej nie dostaje. Z jednej strony czytam tą historię jako “ale ta dziewczyna jest fajna, czuję do niej wielką wdzięczność”, a na głębszym poziomie “porównuję ją do ciebie córko i twojej siostry i mam do was żal, że wy się nie poczuwacie w obowiązku umyć mi naczyń i być przy mnie!”. Z drugiej strony mam w sobie taki sprzeciw i strach, potrzebę chronienia się, bo boję się, że potem będzie grane przez ciocię, że córki złe, bo nie pomogły mamie w organizacji Wigilii, że musiał pomagać ktoś, kto nie powinien pomagać mamie w Wigilii (bo jeżeli już komuś to siostrze mojej mamy). Ech... 

W ogóle mam uczucie takiego... WSTYDU.

Dużo napięcia we mnie było przez poprzedni tydzień, dużo emocji mi pod czachą krążyło. Pierwsze święta u partnera w rodzinie - dużo oczekiwań, piętrzących się scenariuszy “a jeżeli...!?” i strachów, które próbowałam wypłaszczyć racjonalizując: że nic nikomu nie muszę udowadniać, że najlepiej być po prostu sobą i zrobić to, co potrafię robić najlepiej... planowałam upiec ciasta (bo w pieczeniu ciast dobra jestem), piernik, miodownik i marchewkowe. Oprócz tego miałam zrobić kilka pierogów z soczewicą w cieście marchewkowym i sushi temari - bo to maleńkie takie, idealne na jeden gryz przy tym bożonarodzeniowym obżarstwie. No i zachorowałam i nie byłam w stanie nic gotować, ani piec. Walczyłam o to by się wyspać, odchorować i w ogóle się pojawić na Wigilię, aby nie zawieść rodziny mojego partnera tym, że przeze mnie nie będą go tam u siebie mieli. To się udało. Ale nie zrobiłam ani jednego ciasta, ani pierogów, ani sushi. Kupiłam paszteciki i pojechaliśmy w zasadzie z pustymi rękami - z prezentami ofc, ale poza tym: bez niczego “swojego” do jedzenia. Czułam z tego powodu wstyd... oczywiście pomogliśmy w lepieniu pierogów na miejscu, i uszek. A potem pomogłam nakrywać do stołu i z niego zbierać. Ale cały czas bałam się, że to za mało... że pokazałam się z najgorszej strony... :( I nie wiem czy tak było. Po prostu czułam, że dałam ciała po całości, chociaż przynajmniej byłam... A kolejnego dnia usłyszałam o partnerce kuzynka... a jak pojechaliśmy już do domu zadzwoniła ciocia z pretensjami, że nie zajechaliśmy do niej i do jej syna: z myślą o mnie i o O. przygotowali nam degustację przywiezionych z Hiszpanii tapas: multum serów, wędlin i wina. Wszystko leżało na stole, byli na nas źli, mieli żal, że do nich nie wpadliśmy chociażby na moment... a oni jakoś nie dowiedzieli się (i nie wiem sama czy ja powinnam była o tym im pisać wcześniej, czy mama, bo w sumie się z nimi nie umawiałam - po prostu mieli oczekiwania, założenia poczynili jakieś i byli bardzo rozczarowani, że to co myśleli, że ma się wydarzyć - nie wydarzy się), że my jesteśmy chorzy tak bardzo, a dziś rano kiedy obydwoje zbudziliśmy się tak bardzo chorzy i w ogóle podjęliśmy decyzję o wyjściu z pociągu do moich rodziców wiedzieliśmy, że góra 30 min i zawijamy się do łóżka... ba! Kiedy teraz piszę te słowa jestem już po kilku zapadnięciach w sen w gorączce i wybudzeniach. Nie wiadomo kiedy się to dzieje - nie rejestruję nawet w którym momencie mnie “odcina” i zapadam w sen. Po prostu się nagle budzę xD. Mój organizm naprawdę jest chory. I nadal jest to takie... niby się dobrze czuję, najwyżej trochę słabsza niż zwykle i łapię zadyszkę, ale nagle mnie ścina z nóg. Tak jak przy Covidzie - zadyszka i nagła niemoc...

I teraz czuję się winna i bezradna. I jest mi wstyd. :( 

I zarazem czuję sprzeciw, czuję złość na siebie za to poczucie winy, bezradność i wstyd...

Czuję, że ciało jest mądre: mówi, że na ostatnie tygodnie już dość bodźców, dość ludzi, idź spać, odpocznij, zregeneruj się, daj sobie siłę do walki z wirusem. Ciało mówi jak taka dobra opiekunka “okay, zrobiłaś co musiałaś i co mogłaś, a teraz zadbaj o siebie”, ale rozum jednocześnie karci mnie z wyrzutem “powinnaś być lepszą synową/córką/siostrą/kuzynką/siostrzenicą”, punktuje mnie “powinnaś być silniejsza, twoje ciało jest żałośnie słabe, wstydź się” i inne takie... Mam w głowie dwa głosy i nie wiem czy powinnam czuć to co czuję... Mam mętlik w głowie.

Mam w sobie dużo uczuć zmiksowanych, ale nie jest to tak CHAOTYCZNE, jak w zeszłym tygodniu. Nie ma we mnie złości na natężenie tych przeżyć. Wszystko teraz się działo w moim, wolniejszym tempie. Jest dużo spokoju i poczucia winy, że czuję ten głęboki, wewnętrzny spokój w związku z czymś, co powinno budzić wstyd i złość. Chyba jestem skonfliktowana między tym co wiem i co wie ciało, a tym, jakie przekonania mam i jakie oczekiwania sama sobie lub inni mi narzucili. Nadal nie wiem gdzie leży prawda i czy naprawdę nawaliłam? I w którym momencie i w której relacji nawaliłam? 

Czy nawaliłam bo kogoś zawiodłam?

Czy może nawaliła nie mówiąc “dość, teraz muszę zadbać o sobie!”?

Bardzo chcę spisać trzy rozmowy, które mnie poruszyły:

1 - rozmawiałam z siostrą mojego partnera. Mój chłopak w tym czasie poszedł się kąpać i po prostu przepadł na dłużą chwilę. A my sobie siedziałyśmy przy stole i rozmawiałyśmy o różnych sprawach, ciekawych. I nagle ona nawiązuje do zeszłotygodniowego CHAOSU, jaki się rozgrywał przy tym właśnie stole. Niby wspominała neutralnie tamto zdarzenie, ale kiedy o nim mówiła nie potrafiła ukryć emocji: z oskarżeniem i ze złością (!) w głosie wypala “Na przykład tydzień temu, kiedy WY WSZYSCY przy tym stole mówiliście jeden przez drugiego, niby graliśmy w grę, kiedy krzyczeliście, leciała muzyka, walczył Pudzian, włączały się rozmowy na wszystkie tematy świata ja po prostu wariowałam! Nie wiedziałam co się dzieje! Następnego dnia powiedziałam mamie, że głowa mnie od tego tak bolała, że musiałam przez przynajmniej godzinę posiedzieć w słuchawkach wytłumiających dźwięki, takich z huty” WOW - zatkało mnie z wrażenia. Nim miałam okazję jej powiedzieć, że w zasadzie miałam podobne odczucia od razu mnie zasypała informacjami o swojej nadwrażliwości na bodźce, na dźwięki. Włączyła się jej mama informując, że podobno córka tak miała od małego, że czasem potrzebowała posiedzieć w tych słuchawkach. Okazuje się, że nie tylko ja byłam daleko poza strefą własnego komfortu w tamtym momencie. Wszyscy cierpieli. Wszyscy. Ech... Zła komunikacja.

2 - opowiedziałam o powyższym mojemu chłopakowi dziś, już w domu, z Fervexem, w piżamach. A on tego wysłuchał z takim tajemniczym uśmiechem. Kiedy skończyłam powiedział, że przypomniałam mu o czymś co ZROZUMIAŁ dopiero w Wigilię i to dokładnie w tamtym momencie, który mu streszczałam - kiedy rozmawiałam z jego siostrą, a on zniknął w łazience. Po prostu najpierw nie miał okazji by się tym ze mną podzielić, a potem o tym zapomniał. :d Otóż zdał sobie sprawę, że on też ma mechanizm obronny na swoją nadpobudliwą i bardzo OBECNĄ rodzinę z którego nie zdawał sobie sprawy. Kiedy nie może ich wszystkich, z całym tym CHAOSEM, z wielogłosem, z wielowątkowością i ciągłą obecnością pomieścić, kiedy ilość oczekiwań go przerasta, kiedy natężenie informacji przytłacza wówczas idzie do kibla i siedzi w nim dłużej niż potrzeba. Nie był tego świadomy, wydawało mu się, że on ma “większą tolerancję na chaos niż ja”, a ostatni tydzień pokazał, że “całe jego życie to jakiś pieprzony maraton” z miejscem schronienia na oddech, na odpoczynek, wyłączenie się i na samotność, na poukładanie myśli w swoim tempie; schronienia do którego nie wejdzie zatroskana babcia by sprawdzić czy na pewno nie potrzebuje towarzystwa i rozmowy, aby “nie czuł się samotny”. Kibelek. Wow. Dla niego to nowe i duże odkrycie - jednak miał mechanizm na unikanie chaosu, jednak nie jest na niego tak odporny, jak myślał i nie zawsze biegał w maratonie. ;) Miał swoje miejsce ciszy...

3 - to bardziej złożony temat, bo otworzył wiele wątków - niektóre mnie po prostu ciekawią, a niektóre poruszają, tak głęboko, bo po prostu myśli o takich “jaką byłabym osobą, gdybym miała tatę, który byłby tak wspierający jak tata mojego chłopaka?” - są jak puszka Pandory, a z drugiej strony ten temat otworzył takie wątki, które budzą moją zazdrość i porównywanie z którego nic dobrego dla mnie nie wychodzi, ani dla relacji, ale czuję ją i jestem bardzo poruszona. A jeszcze inne wątki dziwią po prostu i nie znajduję odpowiedzi na to co TO oznacza w niewerbalnym kodzie komunikacyjnym tej rodziny.

Chodzi o to, że siostra mojego chłopaka jest piękną dziewczyną w najbardziej klasyczno-kanoniczny sposób pojmowania piękna. Patrzysz i myślisz: modelka. Modelka - po prostu modelka o nietuzinkowej urodzie. Aż się nasuwa pytanie - dlaczego typiaro nie chodzisz na wybiegach i nie działasz w jakiś aktywistycznych akcjach z Anją Rubik czy z inną ikoną świata mody? Z jednej strony mi się uruchomiało to na początku znajomości: jej wizerunek w zetknięciu z przekonaniami o tym “jaka może być osoba, która jest kanonicznie piękna, która nigdy nie słyszała masy tych przykrych komentarzy na temat swojego ciała, które słyszałam ja i przez które wciąż walczyłam ze swoim ciałem, z nienawiścią do siebie” - ale wiedziałam, że to nie jest punkt wyjścia i że KAŻDY ma kompleksy. Poza tym, ja już ze swoim ciałem jesteśmy dogadani, szanujemy się wzajemnie i chronimy. Więc wyszłam do tej znajomości z punktu widzenia właśnie “siostra mojego chłopaka” i się skupiałam na tym jaka ona w ogóle jest, CAŁA. A jest bardzo fajna! Tym bardziej, że ciało w naszych rozmowach było nie raz przedmiotem rozmów i dzieliła się ze mną ze zrozumieniem “problemami z drugiej strony spectrum wzrostowego” - wszystkie problemy wysokich osób (przez problem z kręgosłupem po durne komentarze o tym, że nie może nosić szpilek, bo nauczyciele płci męskiej będą się przy niej źle czuć... bleh). W Wigilię też żartowała, że fajnie by było gdyby mi trochę centymetrów oddała i wtedy obydwie mogłybyśmy coś tam sięgnąć. To było bardzo sympatyczne. Ale już drugi tydzień pod rząd rozmawiając z równymi członkami rodziny w mojej obecności używała takiego żartobliwego wyrażenia-wytrychu, aby podkreślić, że coś tam jej się należy: pierwszeństwo lub podanie szklanki lub przyznanie racji w sporze lub generalnie specjalne względy. Mówiła wtedy “jestem emerytowaną modelką! / Ja przecież się znam, zmieniłam szlak kariery, ale przypominam, że jestem emerytowaną modelką!” - podkreślam, że to żart z dużą dozą autoironii i hiperbolizowanego przewracania oczami i uśmiechem. Ale jednak bardzo to podkreśla, to dla niej ważne. O. mi opowiadał,  że chodziło w tej “emeryturze” o to, że po prostu, aby sprostać wymaganiom w agencjach jego siostra jeszcze jako nastolatka była narażona na masę presji i stresu w związku z masą ciała do tego stopnia, że mogło to grozić zaburzeniami odżywiania, więc zerwała kontrakt z agencją modelek. Dla zdrowia. Tym czasem sposób w jaki o tym mówi jest taki... hymmm... 

No i zapytałam jej po kolejnym takim komentarzu jak to było - bo zdaje się o tym ostatnio dużo myśleć (znamy się rok, kiedyś nie żartowała co chwilę z bycia emerytowaną modelką). Opowiedziała mi. Opowiadał też jej tata. Opowiedział jak był z niej dumny, że w to weszła i jak jeszcze bardziej był dumny z tego, że zrezygnowała. Ona opowiedziała jak dużo czynników wpłynęło na tę decyzję. To było pytanie do młodej kobiety, a ku mojemu zaskoczeniu okazało się być historią córki i ojca. O marzeniach i oczekiwaniach. O wspieraniu dziecka, które woził na pokazy i z pokazów po całym kraju. O pokazach na które przychodził TAK dumny z aparatem z takim obiektywem teleskopowym, że brano go za reprezentację prasową xD Że przeżywał jej stylówki, manicury, a nawet ma w chmurze folder z najfajniejszymi stylówkami swojej córeczki, najfajniejszymi butami z pokazów (nie tylko noszonych przez córkę) i zdjęciami z bankietów po pokazach. Mówili o tym, że kariera rysowała się świetlaną ścieżką: bycie osobą wybraną do prestiżowego otwierania i zamykania pokazów. Mówili i mówili. O chwilach załamania, o tym, kiedy i z jakiego powodu czuła się jak gwiazda i kiedy czuła się jak wrak człowieka. Kiedy obydwoje rodziców uznało, że to nie jest zdrowe by tę ścieżkę kontynuowała, bo wymaga się od niej czegoś niemożliwego (bo oczywiście krytykowano jej ciało - nie była idealnie na centymetry taka, jaka “powinna być” dla tej branży, aby dobrze prezentować odzież, chociaż miała już niedowagę; kobieca klasyka gatunku, zawsze nasze ciała są niewystarczające, ech) i kiedy ona sama uznała, że są inne priorytety obecnie ważniejsze w jej życiu (też dla mnie zaskakujące) - zerwała kontrakt.

Opowieść była dla mnie zaskakująca, bo nie tego się spodziewałam. 

To było bardzo, bardzo, bardzo ciekawe.

Z kolejnej strony - zachwyciło mnie totalnie, że tata nie dość, że był wspierającym kibicem to jeszcze w chwilach, kiedy on sam był zachwycony uczestnictwem w różnych sytuacjach towarzyskich to na info jego córki “zabierz mnie do domu” - po prostu bez gadania zabierał ją do domu. WOW. To dla mnie jest takie... niesamowite. Że ojciec może wysłuchać, może priorytetyzować w takiej zachwycającej i podnoszącej adrenalinę sytuacji potrzebę swojego dziecka. Mój tata zawsze łamał słowo. Na moje prośby nie reagował - musiałam krzyczeć, a czasem nawet krzyk nie pomagał, gdy prosiłam, by mnie zawiózł do kina od babci na tę godzinę na którą się umówiliśmy... Uważał, że moje potrzeby są nie ważne w chwili, kiedy on się dobrze bawi w fajnym towarzystwie oglądając mecz. Ojciec nie wiedział (tj. był informowany, ale nie interesowało go to) o moi studniówkach, rozdaniach dyplomów, wystawach malarskich. Mama się pojawiała - ojciec uważał, że to nie jest ważne. 

Tym czasem tutaj widzę ojca, który jest zaangażowany i mnie to wzrusza. I jest mi żal wspominając własne relacje z dzieciństwa z tatem. I zazdroszczę tej córce-z-przeszłości, która będąc nastolatką miała takiego tatę. Bo w teorii wiedziałam, że ojcowie tacy mogą być, ale nigdy dotąd nie widziałam ojca, będącego tak otwarcie kibicem swojej córeczki! Co za przepiękna więź jest w tej rodzinie!

Jaki to daje potencjał! Jaką pewność siebie buduje na lata!

Jakim człowiekiem mogłabym być, gdybym miała takiego tatę... 

Byłam bliska popłakania się.

Bo czułam tak dużo! Jednocześnie podziwiałam tę rodzinę, tę kobietę, tego mężczyznę i jednocześnie tuliłam to nieukochane dziecko we mnie, które było zawodzone przez ojca tyle razy, które się nauczyło, że mężczyzną nie wolno ufać, bo nie szanują, nie wspierają, nie biorą pod uwagę. 

Do tego jeszcze była we mnie irytacja: bo mówili mi jak wygladają pokazy, rysowali to z takim rozmachem. Że myśleli, że te pokazy to dla jekiegoś technikum krawieckiego, tym czasem są szkoły wyższe designu! Wyobrażasz to sobie! Tłumaczyli mi jak wygląda cat-walk, że nauka choreografii, że modelka musi się w określony sposób ruszać, że stres nie do ogarnięcia, że NIE POTRAFISZ SOBIE WYOBRAZIĆ - i tym mnie trochę irytowali. Jak to sobie “nie wyobrażam”? Co za brednie! Przecież ja to doskonale WIEM, bo... i tu spływało na mnie oświecenie: że ja wiem, ja nie zgaduję, bo ja WIEM, bo kiedy moja mama leżała w szpitalu, a ja utrzymywałam młodszą siostrę wówczas się łapałam każdej pracy, która dawała kasę: pracowałam nie tylko w zawodzie wyuczonym, ale również przy sesjach zdjęciowych, robiąc make-upy do telewizji regionalnej, w szkołach fotograficznych przy projektach zaliczeniowych, w szkołach designu kostiumów na wybiegach jako fotografka... WIEM... Szalona podróż pociągiem na pokaz, makijaż, przymiarki na modelkach, a potem poprawki makijażu, pokaz, a po pokazie wszystkie spałyśmy u znajomych znajomych na podłodze i powrót do szpitala, a potem studia i praca... Ale rodzina mojego partnera nie wie, że ja wiem. I nie mieli prawa przypuszczać, że ja to wiem, bo oni sobie nie potrafią nawet wyobrazić w jakim tempie żyłam te 2-3 lata próbując nie czuć bólu po stracie i jednocześnie się nie załamać... To jest przepaść komunikacyjna po prostu.... 

A potem - kiedy panowało to poruszenie, a siostra mojego chłopaka mówiła o okropnych torturach których doświadczała na wybiegach za które z perspektywy czasu teraz dałaby się pociąć (obowiązkowy pedicure za free) ;) - spod prysznica wyszedł mój partner. Od drzwi łazienki wołał siostrę, aby coś-tam jej przekazać. Szedł w samych bokserkach, z ciuchami i kosmetyczką przyciśniętymi do piersi, w dłoni wyciągał do siostry coś-tam-nie-ważne-co-czego-potrzebowała. Ważne jest to, że spojrzałam na tego pięknego młodzieńca. Tak podobnego do ojca, do siostry. Smukłego, o szerokich barkach, wąskich biodrach, długich kończynach, bardzo wysokiego, z bałaganem włosów na głowie i pytanie nasunęło się naturalnie: “a dlaczego O. nigdy był zaproszony na testy przez kogoś z agencji modelingowej?” - bo typ ma wszystkie predyspozycje. 

A cała rodzina buchnęła śmiechem.

Niemal wszyscy się śmiali - tak bardzo nie wiedziałam co się dzieje. I dlaczego to się dzieje!!!???? @_@

��miał się ojciec odstawiając pantomimę wskazując na syna, że ON na modela!? Śmiała się siostra, która po siostrzanemu jeszcze rzuciła, że urody mu brakuje na modela. Śmiał się dziadek, też niemal dwumetrowy, smukły, barczysty mężczyzna. Wystawiony na pośmiewisko O. patrzył na mnie wstrząśnięty, a ja patrzyłam wstrząśnięta na niego - i coraz bardziej zła! Kurwa! Co w tym śmiesznego!? A jego mama pojawiła się zza pleców syna i objęła go w pół. Tak precyzyjnie: zakrywając mu brzuszek (który jest totalnie normalnym brzuszkiem). Noż kuuuuuuuuurwa! Siostra rzuciła do mnie dalej ze śmiechem, że on się nie nadawałby na modela, bo przecież nawet jeżeli wobec niej restrykcje wymiarów były tak szalone to co dopiero on! Śmiertelnie poważnie zauważyłam, że on MA WSZYSTKIE predyspozycje i wytyczne wobec mężczyzn są innego niż wobec kobiet, a z tego co rozumiem i wiem on nigdy nawet nie był brany pod uwagę i nikt go nie zmierzył, a predyspozycje ma. MA! Może anatomicznie nawet ku temu lepiej predysponowany - bo mowa przecież od kilkunastu minut o tym, że różnica 2cm czyniła życie jednej osoby nieszczęśliwym i to tylko ze względu na budowę szkieletu, a nie tuszę czy mięśni.  Siostra i ojciec zmilkli. Zmieniono temat na to, że mężczyznom jest łatwiej schudnąć niż kobietą - i łatwiej z efektem jojo. Po prostu szybciej widać efekty. Wszyscy włączyli się w tą racjonalną i trochę niezręczną dyskusję o tym, że mężczyźni rzeczywiście moga szybciej osiągnąć efekty jeżeli tego chcą...

A O. poszedł do swojego pokoju się ubrać.

Po chwili do niego dołączyłam. 

Powiedział, że czuje się spoko.

Pytałam o to dlaczego ten śmiech. Bo nie rozumiem. Przeprosiłam za nieświadome wystawienie go na żer sępom - po prostu absolutnie tego się nie spodziewałam. O.O Jest do siostry tak bardzo fizycznie podobny, a traktowanie ich fizyczności w rodzinie jest tak różne... Nie ogarniam. 

Ona jest “piękna”. A on jest “najlepszy” - spośród dzieci swoich rodziców, spośród wszystkich wnucząt itp

[chiefatticcreator]

If Naruto admits to Temari that he loves her cooking, would she make sure to make even more food, just to give her new love some lunch?

She wouldn't go as far as to make an entire second lunch for naruto, but Shikamaru's lunch bag would always have an extra sandwich, or portion of rice, or sushis, or beef...

[ask-discordtopia]

Discordtopia Characters favorite and least favorite foods (boaring, I know):

Apollo: It would have to be sushi, Particularly from the Hash House. Anything from Eldoon Noodles is on his least favorite list.

Athena: Athena loves a classic American hotdog, which is something she doesn't get often. Athena has a strong dislike for mints, on acount of her drining orange juice regularly.

Trucy: Trucy loves party food, such as ice cream and cake. Any type of depressing boring food, like stew and oatmeal, is her least favorite.

Franziska: Schwarzwalder Kirschtorte (Black forest cake), a traditional German desert. Franziska despises anything American, particularly, American pizza.

Kankuro: Hamburger steak, hands down. Kankuro despises spinach. Never give him any.

Temari: sweet chestnuts and kinchen soup. Temari hates squid and octopus.

Gaara: The Glizzard. Gaara hates brusel sprouts.

Dan Schneider: This is a tricky one for him (as he loves all junk food), however, he would say the BigMac is his favorite. Dan Schneider despises green vegetables and fiber.

Suigetsu: A simple glass of water. Suigetsu dislikes artificially flavored drinks such as soda.

Iggy: Iggy's all time favorite food is croutons. Iggy harbers a hatred for chocolate on account of Ludwigs obsession.

Ludwig: Chocolate desert of course! Ludwig loaths anything flavored vanilla

Bowser: Spicy chicken, particularly spicey chicken wings and legs. Carrots......

Bowser J.r: Bowser J.r is a fan of Koopa Burger kids meals. Bowser J.r hates gelatin, on acount of being compared to it regularly.

Catstello: Catstello, being a professional chef, has a love for fancy dishes like beef wellington. Catstello hates all forms of cat food.

Chef Boyardee: Lorenzo's a#s. Least favorite food is cottage cheese

Orko (Lorenzo): Hard liquor, particularly tequila. Lorenzo is appalled by any type of comfort food imaginable, such as macaroni and cheese and apple pie.

Monty Mole: Mayonase straight from the jar. Monty has trouble not liking different foods,as his stomach and taste buds are impervious to disdain. The execption is dog biscuits.

[straycrayoncrypt]

Could you describe a perfect meal regardless of any restrictions?

Ooohhhhh… I mean… okay I’d lift One Thing and it’s the rice allergy and then I just wanna go eat sushi. I have sashimi and miso regularly but I do miss having some sushi rolls for variety and dumping half my bowl of rice into my green tea before putting soy sauce on the other half after I finish with the fish.

Temari is fine as a replacement for the soy sauce and I can have a little tofu so I can have miso. But the sushi rolls and the bowl of rice at the end. That’s what I want, if I have no restrictions. OH!!! And a bowl of green tea ice cream, the objectively best flavor of ice cream! I haven’t had green tea ice cream in forever! Again I could have a little as a treat bc milk and sheer amount of sugar but if I have no restrictions I could have a bowl. Hell yeah

[sushijoy1]

Eine umfassende Liste mit Nigiri- und Narezushi-Proben in der Sushi Joy Japanische Küche & Sushi-Bar

Sicherlich! Hier ist eine umfassende Liste verschiedener Sushi-Sorten:

Nigiri-Sushi: Eine einfache Form von Sushi, bestehend aus einer kleinen handgepressten Reiskugel, die mit einer Scheibe Fisch oder Meeresfrüchten belegt ist.

Maki-Sushi: Sushi-Rollen aus Algen (Nori), Reis und verschiedenen Füllungen wie Fisch, Meeresfrüchten, Gemüse und Saucen, dann zusammengerollt und in mundgerechte Stücke geschnitten.

Sashimi: Scheiben roher Fisch oder Meeresfrüchte, serviert ohne Reis. Es wird oft als separates Gericht oder zusammen mit Sushi serviert.

Temaki-Sushi: Auch Handrollen genannt. Hierbei handelt es sich um Nori-Kegel, die mit Sushi-Reis, Meeresfrüchten, Gemüse und anderen Zutaten gefüllt und dann von Hand gerollt werden.

Chirashi Sushi: Eine Schüssel Sushi-Reis, garniert mit verschiedenen Sashimi, Gemüse und anderen Beilagen.

Inari-Sushi: Eine Sushi-Sorte, die aus Sushi-Reis besteht, der in gewürzten Tofu-Beuteln verpackt ist.

Oshizushi: Gepresstes Sushi, bei dem Fisch, Meeresfrüchte oder andere Beläge auf Sushi-Reis in eine Form gelegt werden, um eine kompakte rechteckige Form zu erhalten.

Gunkan Maki: Mit Nori umwickelter und mit verschiedenen Zutaten, oft Meeresfrüchten oder Fischrogen, belegter Sushi-Reis, der einem kleinen Boot ähnelt.

Futomaki: Dicke Sushi-Rollen gefüllt mit Reis und mehreren Zutaten, oft darunter Gemüse, Meeresfrüchte und gekochter Fisch.

Uramaki: Inside-Out-Rollen, bei denen der Reis außen liegt und Nori die Füllung umhüllt. Uramaki enthält oft Zutaten wie Avocado, Gurke und gekochten Fisch, und die äußere Reisschicht ist oft mit Sesamkörnern oder Fischrogen überzogen.

Oshizushi: Gepresstes Sushi, bei dem der Fisch und andere Beläge in einer Schachtel auf ein Reisbett gepresst werden, um eine kompakte, rechteckige Form zu erhalten.

Narezushi: Eine alte Form von fermentiertem Sushi, die typischerweise durch die Fermentierung von Fisch mit Salz und Reis über einen Zeitraum von mehreren Monaten bis Jahren hergestellt wird.

Temari-Sushi: Kleine, kugelförmige Sushi, die von Hand hergestellt und mit verschiedenen Zutaten belegt werden und oft dekorativen Kugeln ähneln.

Aburi-Sushi: Sushi, bei dem der Fisch- oder Meeresfrüchtebelag teilweise gegrillt oder angebraten ist, was dem Gericht einen rauchigen Geschmack verleiht.

Kaisen Don: Nicht unbedingt Sushi, sondern ein beliebtes japanisches Gericht mit einer Schüssel Sushi-Reis, garniert mit verschiedenen Sashimi und anderen Meeresfrüchten.

Omakase: Ein Speisestil, bei dem der Koch eine Auswahl an Sushi und Sashimi aus den frischesten und besten verfügbaren Zutaten auswählt und serviert.

Diese Liste umfasst eine breite Palette traditioneller und moderner Sushi-Sorten, jede mit ihren eigenen einzigartigen Geschmacksrichtungen, Texturen und Präsentationsstilen. Viel Spaß beim Erkunden der vielfältigen Welt des Sushi in der Sushi Joy Japanische Küche & Sushi-Bar!