#retorne
Explore tagged Tumblr posts
Text
![Tumblr media](https://64.media.tumblr.com/f4f83eef764287c8b74b6dba3b68d432/197973d8aef51c16-c6/s540x810/1edbbf2cd91bd9b89e5a663b3c206c2de183c44f.jpg)
Entre e queira morar; beije-me no meio da discussão, calando minha voz com a sua língua; vá e retorne; sussurre no meu ouvido aquilo que me deixa de pernas bambas; fique sem que eu peça; abraça-me quando eu mentir dizendo que estou bem; arranque de mim sorrisos bobos e sinceros.
— cartasquechoram
#frases#autorias#cartasquechoram#seguela#morar#beije-me#discussão#língua#retorne#sussurre#ouvido#pernas#bambas#peça#abraça-me#mentir#bem#arranque#sorrisos#bobos#sinceros
0 notes
Text
Relatos da minha quase morte: Meu terceiro e último amor. MHNA. H
Meu coração precisou ser quebrado três vezes para entender que eu não vim para ser amada, mas que minha última paixão foi a que deu certo (ao menos em meus pensamentos).
Tempos depois de seguir pelo aplicativo, conheci outras pessoas, falei com outros garotos, mas recebi match com um que me chamou atenção pelo jeito que escreveu, em sua biografia ele dizia: " Gosto de começar pelo fim". Começamos a conversar, em uma manhã de segunda-feira. Além do jeitinho dele ter me chamado atenção, muitas outras despertaram interesse. Começamos a nos seguir no Instagram, depois whatsapp e íamos vivendo um dia de cada vez.
Compartilhar com esse garoto os detalhes mínimos do meu dia, já faziam diferença enorme para uma garota que estava em um momento turbulento. Ouvir os detalhes do dia dele, também era um alívio por ter reciprocidade sobre algo tão pequeno. Ele começou a me contar alguns "planos " e sonhos e nunca vou me esquecer de como ele dizia que seria a futura namorada dele. Ainda me lembro de quando nos vimos de modo mais aleatório possível no metrô pela primeira vez, combinei de ir até a estação mais próxima da casa dele, nos encontramos e eu senti uma vergonha boba por conta da timidez, mas a gargalhada que ele soltou pelos assuntos que falamos, foi algo bom. Sentamos em uma praça perto do metrô da linha amarela e depois fomos para o Burguer King e tomamos sorvete, ficamos conversando por algum tempo ali e nos despedimos. Eu nem me importei se o metrô estava cheio ou se iria demorar pra chegar em casa, só o fato de ter conhecido o menino com o sorriso mais lindo do mundo, havia deixado meu coração aquecido pelo amor novamente.
As expectativas que temos, de certo modo, criam esperanças sobre nossos pensamentos. Fomos nos aproximando e em pouco tempo, ele tinha meu coração nas mãos.
Marcamos um almoço e conheci sua família, me receberam super bem, me senti acolhida por uma família além da minha. Nosso primeiro almoço e ele fez um prato que particularmente não gosto, mas me apaixonei: lasanha. A mais saborosa do mundo, talvez o amor estivesse fazendo mudar as opiniões.
Naquele domingo vimos um filme que não vou me esquecer, uma comédia romântica com a Sandra Bullock, um filme que gostei de primeira e sempre revejo quando posso, particularmente se tornou um dos meus preferidos: "Enquanto você dormia".
Fomos para o sofá, nos sentamos só nós dois e a primeiro momento fomos tendo troca de olhares, estava super nervosa por todo aquele momento, mas ele olhou no fundo dos meus olhos e com um sorriso que demonstrava vontade, me beijou.
Tive meu primeiro beijo em um momento perfeito ( eu estava tão feliz), que o mundo poderia esperar e eu ficaria ali por anos e anos. Foi mágico e único, realmente esperar 19 anos, para que nossos lábios se encontrassem foi a melhor escolha...
Apesar de tudo que estávamos vivendo, não demorou muito tempo para que a ansiedade bastasse em minha mente e me questionasse sobre a próxima "fase" que seria o namoro, só de pensar nisso dou risada de mim mesma.
Eu retornei na segunda-feira, e enquanto estávamos em momentos de carícias e troca de olhares, ele fez a brincadeira de que iria formalizar um pedido de namoro, que esperasse um pouco e compraria as alianças. Eu, que parecia uma criança boba, não "quis" esperar e o pedi em namoro com um colar.
Esse conjunto de colares, são especiais para mim, cada um com seu pingente de lua, eles de certo modo, se completavam com a frase: Te amo, daqui ate a lua e volta. Enquanto o outro: Até a Lua e volta.
Foi no dia 19 de junho que o universo me presenteou com um "Sim", do dono do sorriso mais lindo do mundo. Então, oficialmente começamos a namorar nessa data.
Eu estava feliz e tudo fluindo bem, conhecer ele cada vez mais era divertido e curioso. Eu tinha planos de o chamar pra sair, pra conversarmos a sós e com privacidade, como se fosse oficialmente um "primeiro encontro", mas o destino tinha outros planos para nós.
Como estava em um momento delicado no serviço, quase não tinha muito tempo ou estava o tempo todo ansiosa e insegura.
No dia 4 de Julho, ele me chamou pra conversar e disse que não estava se sentindo bem com o namoro e queria que fossemos somente "amigos". Eu não contestei e nem questionei muito, só concordei e daí em diante, ele não saiu dos meus pensamentos, ele queria um tempo e eu daria o tempo que fosse preciso, afinal, tentaríamos reatar em um futuro próximo.
Como tola apaixonada, comecei com a infantilidade de mandar indireta, observar o Instagram, para saber o que de certo modo ele fazia, mas foi tudo em vão.
E com a inquietude da minha mente, com a necessidade de não "aceitar" o fim, eu não conseguia simplesmente aceitar, de certo modo fiquei com raiva, tentava chamar atenção, mas conhecendo o coração dele, uma decisão era uma decisão sem volta. Os dias se passavam, me senti insuficiente, discutimos algumas vezes e fiquei mal com tudo isso. Eu estava criando um sentimento de "rancor e ódio", por alguém que me marcou pela despedida. Como pode, meu coração ter sido tão egoísta?
Resolvi aceitar a nossa "amizade". Agora, nos falamos esporadicamente, sabemos o básico da vida um do outro. Não nos vimos mais depois daquele almoço, não tivemos mais o toque um do outro ou os beijos e carícias, os olhares ou qualquer gesto singular ao amor individual que tínhamos um com o outro.
Alguém que chegou devagarinho na minha vida, também saiu dela.
Me julguem tola, emocionada ou idiota, mas em minha perspectiva, viver o primeiro amor com ele, fez com que a possibilidade de outros amores se anulasse. Meu coração ainda está preso, junto a chave do dono do sorriso mais lindo do mundo, meu mundo.
Eu torço pela felicidade dele, assim como estou reencontrando a minha, cada dia que passa, a saudade não vai embora, mas fica com o conforto de boas lembranças, a esperança de que algo possa acontecer, fica acesa, junto com a chama de que tenha restado algum amor em meu peito. Não sei o que o futuro reserva para nós, mas acredito que ninguém entra em nossa vida apenas para passagem momentânea, ele me faz bem, apesar de tudo que vivemos, ainda penso em nosso jeito bobo de sorrir, guardo cada lembrança com carinho.
A decisão de cativar cada minuto e boa lembrança com ele, foi minha, agora quando vejo o luar, o céu estrelado ou qualquer flor de manacá da serra, me lembro com todo o carinho dele, afinal, a decisão de partida e encontrar outros horizontes e risos, foi dele.
Seria egoísmo demais, segurar junto ao meu peito, o homem com sorriso mais lindo do mundo. Quando digo que meu coração foi quebrado por três vezes e que o amor não é para mim, me refiro justamente a isso, ao ato de ter que dizer adeus ao que se ama, eu me encaixei onde era pequeno ou grande demais, depois de tudo, agora quero ir, para me encontrar, para saber amar o meu sorriso, para tomar um café tranquila e não ter que decorar qualquer lembrança de tudo, mas isso já não sei como será, afinal, as lembranças são as únicas dádivas que esses amores, com maior carinho, o último me deixaram.
Ocupando minha mente com o que gosto e alinhando meu eu, com a escrita desses textos, já alivia minha alma.
Esse último amor foi intenso, breve e único, mas me marcou com boas lembranças, apesar de tudo. Talvez a falta de maturidade da minha parte ou as circunstâncias do destino não nos quiseram juntos ainda, como diz Armandinho, " Talvez não seja nessa vida, ainda, mas você ainda vai ser a minha vida" e aguardo para que o desejo que existe em meu coração e pelo qual rogo ao universo, seja atendido.
Um amor, sem escrúpulos, um amor bonito.
Espero que o tempo passe, para que ele retorne...
Meu amor próprio...
-Jgn
#poesiaspraalguem#sentimentos#amor#relatosdaminhaquasemorte#frases#aguardo#lua#poesia#alma#dia#sol#retorne#tempo#abraçar#novidade#voe#egoismos
0 notes
Text
Present time
Arthur: So what's the plan? A hostage and negotiation?
Leon and Merlin: *They look at each other*
Leon: Sure, that sounds logical... But I have my show at eight and if I leave it for later the spoilers will catch up with me. Social media is a bitch.
Merlin: I thought you said you would stop watching that
Leon: I said it, I can't, I won't do it
Merlin: Fair
Arthur: So what are we going to do?
Leon y Merlin: *look at each other and then at the mini arsenal they've been sorting on the table*
Leon: Say hello?
#I just married a trope that has no tag on ao3#leon and Merlin being a cynical and chaotic duo in the future gives me years of life#bbc merlin#merthur#ao3#merlin emrys#arthur pendragon#incorrect quotes#incorrect merlin quotes#incorrect quotations#humor#fluff#immortal leon#long suffering leon#merlin bbc#merlin x arthur#arthur x merlin#bbc arthur#king arthur#sir leon#au#modern setting#txt post#txt.mine#shitty post#shitty incorrect quote#arthur raise again#retorn of Arthur#Arthur in the future
103 notes
·
View notes
Text
muito bom saber que to encontrando a parte br do tumblr dps de dois anos, me sentia como se estivesse numa ilha sozinha naufragada e agr encontrei meu povo apos me resgatarem
![Tumblr media](https://64.media.tumblr.com/bf446388b596432ee3e74fe0aa65467c/b7ce841c9cdbc9ed-bf/s540x810/c5f714e9e50b9409fcd3e6264f1e6d5ad75683f3.jpg)
9 notes
·
View notes
Text
guys help i forgot how to use tumblr
3 notes
·
View notes
Text
also i got a ticket for parking like a dummy on campus and now im double sad
#we dont have enough parking on campus and i don't want to do a lord of the rings walk just to get to class#first world problems for sure but also my knee is retorn and i am in pain okay#text#text post
2 notes
·
View notes
Text
Coberta del sisè volum de l'edició catalana de Berserk, versió ‘Maximum’, que conté El gos demoníac (parts 1, 2, 3, 4), L'udol de la bèstia enfellonida, El bosc de les atrocitats, Lluita a mort (parts 1, 2), Amb l'armadura al cor, Des del cel, El retorn de l'immortal, El rèquiem del vent, L'ocàs dels guerrers, El noi del carreró, L'Eclipsi, El moment promès, L'adveniment, Éssers sobrenaturals, El castell, Comiat, El banquet.
#llibre#coberta#manga#en català#Berserk#Kentaro Miura#fantasia#fantàstic#fantasia èpica#espasa i fetilleria#fantasia fosca#Guts#El gos demoníac#L'udol de la bèstia enfellonida#El bosc de les atrocitats#Lluita a mort#Amb l'armadura al cor#Des del cel#El retorn de l'immortal#El rèquiem del vent#L'ocàs dels guerrers#El noi del carreró#L'Eclipsi#El moment promès#L'adveniment#Éssers sobrenaturals#El castell#Comiat#El banquet
3 notes
·
View notes
Text
hola
#despite everything i refuse to let tumblr go#from tumblr you were born and to tumblr you shall retorn#RETURN**
8 notes
·
View notes
Text
i honestly have no idea of what to make of the time loop implications in utena
#utena saying she feels like she has dueled touga dozens of time before + her seemingly rembering parting ways wih anthy at the end before i#t happens#i mean yeah its all part of the cycles theme but literally speaking am i meant to take it that rugs narrative is a neternal retorn thing?#utenaposting
8 notes
·
View notes
Text
![Tumblr media](https://64.media.tumblr.com/2913b845cdb8e3ac4d957a5771d5d3bb/58ae74a1d9f8b4f1-ae/s540x810/d93046badceb48cd8af5f60a36cf463f5883d6a7.jpg)
Old Batman
#batman#old batman#dark knight#the retorn of the dark knight#dc comcis#fan art#procreate#fanart#digital art#art#christian sanhueza
2 notes
·
View notes
Text
why is "no retornable" on this glass bottle. does that mean something im not aware of. muttering no retornable to myself wake up new stim dropped
3 notes
·
View notes
Video
Passt wie Topf und Deckel by Pascal Volk Via Flickr: Der Schraubverschluss an einer Einweg-Wasserflasche
#Einwegflasche#botella no retornable#one-way bottle#Tethered cap#Macro#Makro#100mm#Close up#Nahaufnahme#Macro Dreams#bokeh#DoF#depth of field#Invierno#Winter#Canon EOS R7#Canon RF 100mm F2.8L Macro IS USM#Manfrotto#MT055xPro3#468MGRC2#DxO PhotoLab#flickr
0 notes
Text
Propuestas de productos
![Tumblr media](https://64.media.tumblr.com/f8f42198b5f0e0d3aa758331488b952d/753ff1b87c078f3b-10/s540x810/1f69a4fb568d7dd9e8d8a5fd33a6ff84c651daff.jpg)
#economia#Envases retornables#Compostador domestico#Cápsulas de café#robot recogebasura#colaborativo
0 notes
Text
there is something about an underdog to me for real
#like i liked chance last year. but this year ive become so Fond and overprotective of him lol!!! like that's my kid!!!!!!#he's crushing it this year for mx and i'm so proud of him#doing everything with a retorn acl too! this kid is inhuman honestly
1 note
·
View note
Link
0 notes
Text
im back????
bet y'all thought i was dead.
pretty much felt like it but ummmm nope!
gonna give a life update and then a writing update, and I'm gonna absolutely RAMBLE, so here are some TRIGGER WARNINGS: homelessness/getting kicked out, chronic illness mentions, mental health/depression, murder threat/death threat, knife mention. lmk if i forgot any.
And a tldr- became homeless, entered a shelter, got therapy, met amazing people who still support me to this day, got sick, finally agreed to return home to my parents (and cat!) and been here ever since. Except now I'm collecting diagnoses like Pokémon and it's not stopping :') I've been so burnt out that I haven't written in a while, but now I'm happy to announce that I have started again! A Trade is definitely continuing, And The Sky Grew Light may as well, and pls do request or send ideas, I'll be happy to try and write some!!
And as for the longer version~
SO, where to start where to start...
First of all, where I've been. As I mentioned here, last year, I was kicked out of my parents' home without warning. I had returned two days before from a trip to meet my best friend irl, and both refused to say a single word to me. I woke up and noticed my mother was gone, which was strange on her part, so I decided to snoop through her stuff to see what she was planning. I found notes on what they planned to do with me, plus an (unofficial) contract in which I would have to pay them nearly $1700 for the birthday they gave me, which was so that my best friend and I could visit NYC, see some tourist attractions, and stay in a hotel. All of which they had been clear before was a gift.
In those notes, they also intended to forcibly take my mental health medications, force me to quit my job and university, and completely remove any access I had to the internet as a way to "rid me of my double life" (and what double life they were talking about, I STILL have no clue). My computer, which was a major source of relief from depression and anxiety for me through playing Valorant and writing, was also missing (which was also a birthday gift).
So I did what I bet anyone would do-- I panicked. I was hurt. They had ruined possibly the best thing that happened to me by plotting this while I was away. So I grabbed all of my important documents- my ID, insurance, bank cards, birth certificate, etc, and my meds into a big backpack and the door opened. My mother came in and, after a confrontation, she tried to step towards me, to which I yanked away my bag because those medications were her target. Eventually, I ran past her and out the door. I guess she didn't believe I had the guts to leave, because she just told me that if I left, I wasn't welcome back and slammed the door.
I did leave. I cried my eyes out, walked down the street, and bought a suitcase from a store down the road. I called my social worker, who set me up to be picked up by a crisis center, since I was also distressed and deep into one of my first panic attacks (yay!).
I was placed in a shelter about an hour from my home, one of the better ones in the area, and quickly adjusted to life. I got a job, learned to support myself, and even got some classes in so that one day I can return to school! It was terrifying to leave with basically nothing, I was highly dependent on thrift shops for all of my clothing and daily needs. I met good people and bad- ranging from a woman I now call my adopted mom to a woman caught faking her pregnancy and hiding a kitchen knife under her pillow after she had threatened me and adopted mom. I was slowly sinking into debt, but managing to live decently.
What changed that was repeatedly getting staph infections and unshakeable colds. I'd been healthy for most of my life, so it was odd. (Now I look back and see the signs of autoimmune disorders and Hidradenitis Suppurativa, a skin condition in which the body develops boils that easily get infected.) Defeated and unable to sleep at night for fear the knife-wielding housemate would try something, I eventually did decide to return back to my parents' home for the sake of my health, drawing several major boundaries before even considering.
Life isn't perfect, and I still have plans to move out once I can. But, more importantly, it seems my health was tanking while I was away and unable to afford doctors' visits. Currently I have-- Type 1.5 Diabetes (autoimmune), fatty liver disease, suspected autoimmune hepatitis or primary biliary cholangitis (non alcoholic liver damage), acanthosis nigrosis (a skin condition), hidradenitis suppurativa (an autoimmune skin condition), Hashimoto's Disease (autoimmune), Systemic Lupus Erythematosus (autoimmune), Celiac Disease pending review (autoimmune), Polycystic Ovarian Syndrome (PCOS), Major Depressive Disorder, Borderline Personality Disorder, Trauma and Stressor Disorder, ADHD, Social Anxiety, Restless Leg Syndrome, Lumbopelvic Pain Syndrome, suspected neuropathy and, last but not least, a suspected slipped spinal disc that has forced me to use a cane!!!! (If you're counting, that's 6 autoimmune conditions in the last 6 months!!)
It's been a wild ride. I learned a lot about navigating the medical system and advocating for myself. It's been difficult facing this alone, but I've managed so far. I'm still in a lot of pain and seeking answers, and due to the numerous doctors appointments, procedures, a biopsy, and more, I can't return to university yet. I'm working full time now, at an urgent care, and spend the rest of my time on Discord... and now Tumblr.
Man! It's good to be back!! Thanks for listening to my little ramble :)
#whump writing#a trade#life update#personal post#vent#vent post#tw homelessness#tw death threat#tw knife#tw violence mention#tw chronic illness#mental health#depression#joys gonna b writing stuff!!!#JOY RETORN#hiatus over
3 notes
·
View notes