#refleks

[heavygyroscope]

London 2024

[fthlc]

01:54

Çok bir şey kalmadı. Bir bilemedin iki seneye intihar ederim... Hayattan ve hayatın getirdiklerinden yoruldum. Nefes almak desen bir refleks... Geriye ne kaldı ?

-- Fatih Alıç - Devrik Cümleler (Refleks)

[ayanos-pl]

光の反射（11月22日）

odbicie światła

light reflection

[cilginfizikcilervbi]

Böcekler de Acı Çekebiliyor

Böcekler de Acı Çekebiliyor Yeni yapılan bir çalışmaya göre; sineklerin ve hamam böceklerinin de acı çekebildikleri ortaya çıktı. Diğer böcekler de sinek ve hamam böcekleri kadar güçlü olmasa da zayıf oranda acı çekebildikleri görüldü. Böcekler de Acı Çekebiliyor İnsanlar için yıllardır gıda ve hayvan yemi olarak kullanılan böceklerin acı hissetemedikleri düşünülür. Bu ve diğer amaçlardan ötürü…

[generatiacheleswkf]

Cea mai mare demonstrație din istoria artelor marțiale! #2aprilie2023 #ora11 #palatulnationalalcopiilor #generatiacheleswkf💎🙏🇷🇴 #ChelesClaudiutrainer🙏👏🥇 #chelesiuliantainer🙏👏🥇 #ClubulSportivDeKarateGeneratiaChelesWKF#ChooseTheBest#kihonromania#KarateLife#KarateGirl#Kihon#Karate #Kata #Kumite #Champion #Kimono#Kihon#Refleks#Wkf#WorkHard#NoExcuses#TrainHard#TrainWithKihon #MartialArts #instapic #Attitude#Focus#instaphoto#instalike#instagrambusines @cheles_claudiu @iuliancheles @palatul_national_al_copiilor @worldkaratefederation @federatia_romana_de_karate @world_sports_gallery @sports_.gallery_ https://www.instagram.com/p/CpzbRPaKrMe/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[kamtarir]

[dramatik-buluntular]

[visalebeskal-a]

[karagozkuyumculuk]

View this post on Instagram

A post shared by Mustafa Karagöz Haznedar (@kuyumcukaragoz)

[kozmosjeravnodusan]

ocu kartat zasto nitko ne zeli kartat zasto svi odbijaju naucit ijednu kartasku igru aaaaaaaaaaaaaaah

like guys its not that hard ak mogu mladje sestre naucit mogu i tebe plssss

[refleksnorge]

BESTE MYKE REFLEKTER MED LOGO | REFLEKS NORGE

Hos Refleks Norge står vi i fronten av reflektorteknologi og spesialiserer oss på banebrytende løsninger for økt synlighet og sikkerhet. Vårt eksklusive utvalg av reflekterende produkter, inkludert Myke reflekser med logo-teknologi, sikrer optimal synlighet selv under utfordrende forhold med dårlig lys. Våre reflekterende materialer er laget med presisjon, og vektlegger ikke bare sikkerhet, men tilbyr også et snev av sofistikasjon med tilpassbare logoer. Hev både din synlighet og merkevaretilstedeværelse med norske reflekterende innovasjoner – der sikkerhet møter raffinement. Velg Refleks Norge for en kombinasjon av sikkerhet og stil, der myke reflekser med logo tar din synlighet til nye høyder.

[sonhafta]

NEİYİGELİR - GOLD

Öksürük, vücudun balgamı, tahriş edici maddeleri veya yabancı maddeleri boğazdan ve solunum yolundan temizlemek için kullandığı yaygın bir refleks aktivitesidir. Öksürüğün tedavisi söz konusu olduğunda, farklı öksürük türleri, özelliklerine göre uyarlanmış özel tedaviler gerektirir. Kuru öksürüğe ne iyi gelir ile genel öksürüğü gidermek için bal, karabiber ve limon karışımı faydalı olabilir. Bu doğal karışım sadece boğazı yumuşatmakla kalmaz, aynı zamanda solunum yollarındaki tahrişe karşı da koruma sağlar. Ek olarak, susuz kalmamak, nemlendirici kullanmak ve bolca dinlenmek, genel öksürüğün hafifletilmesine yardımcı olabilecek temel kişisel bakım uygulamalarıdır.

Verimsiz öksürük olarak da bilinen kuru öksürük, mukus üretiminin olmaması ile karakterizedir. Bu tür öksürük genellikle boğazdaki tahrişten kaynaklanır ve oldukça rahatsız edici olabilir. Kuru öksürüğün çareleri tipik olarak boğazı yatıştırmaya ve aşırı öksürme dürtüsünü bastırmaya odaklanır. Peki öksürüğe ne iyi gelir diye araştırıyorsanız eğer, buhar inhalasyonu, ballı ılık çaylar ve boğaz pastilleri gibi doğal yöntemler kuru öksürükle ilişkili rahatsızlığın hafifletilmesine yardımcı olabilir. Duman, toz ve güçlü kokular gibi tahriş edici maddelerden kaçınmak da kuru öksürüğü etkili bir şekilde yönetmeye yardımcı olabilir.

Öte yandan balgamlı öksürük olarak da bilinen balgamlı öksürük, öksürük sırasında mukus veya balgamın varlığıyla karakterize edilir. Bu tür öksürük genellikle solunum yolu enfeksiyonları veya aşırı mukus üretimiyle sonuçlanan durumlarla ilişkilidir. Balgamlı öksürüğe ne iyi gelir diyorsanız, mukusu gevşetmeyi ve solunum yollarından atmayı amaçlamaktadır. Buhar terapisi, tuzlu burun spreyleri ve iyi nemlendirilmiş kalmak, mukusun incelmesine yardımcı olarak öksürmeyi kolaylaştırabilir. Ilık tuzlu suyla gargara yapmak ve sağlık uzmanının önerdiği şekilde balgam söktürücü ilaçlar kullanmak da solunum yollarının temizlenmesine ve balgamlı öksürüğün hafifletilmesine yardımcı olabilir.

[nurunala]

Cerpen: Hujan atau Cinta

Mungkin, memang sudah seharusnya aku berterima kasih kepada hujan. Rintik-rintik kenangan yang menahan kita tetap di sini. Mendengarkan cerita satu sama lain. 

Kamu bercerita, aku bercerita—dan entah sudah berapa dusta yang aku cipta. 

Hujan menggenang lubang-lubang jalan. Burung-burung berteduh.

Hatiku mengaduh.

Inikah rasanya jatuh, terluka, tapi harus terus berpura-pura?

“Siapa dulu yang ketawa ngakak sampai jatuh dari pohon?”

Dahimu selalu berkerut jika sedang bertanya. 

“Amar? Yang celananya sobek?”

“Iya bener, Amar! Celananya sampai sobek ya? Oh iya!”

Kamu tertawa lepas sambil reflek menepuk lengan kiriku. 

Aku selalu suka tawa itu. Terutama saat pemicunya adalah aku. 

Sejak dulu, aku selalu ingin jadi sumber bahagia dalam hidupmu.

“Kamu, lama di sini?”

Akhirnya, kuberanikan diri bertanya. Mengukur kemungkinan berapa kali lagi kita bisa berjumpa. Untuk sekadar bertukar cerita, bernostalgia, atau … menumbuhkan lagi rasa? 

“Besok jam 6 pagi udah ke Jakarta lagi,” jawabmu datar. 

Besok pagi? Maksudmu, 14 jam dari sekarang? 

“Buru-buru amat. Baru aja sampai tadi pagi.”

Kamu menatap mataku sebentar, lalu kembali mengalihkan pandangan ke depan. Seolah mengamati hujan yang belum juga mereda.

“Ayah cuma cuti sehari. Makanya habis resepsi Risma tadi, ayah sama ibu langsung keliling-keliling buat silaturahmi. Udah lama banget gak ke sini. Ada kali ya 5 tahun?”

Tepatnya, 6 tahun 2 bulan. 

Hari ini 27 Agustus 2023. Kamu dan keluarga meninggalkan desa ini untuk pindah ke Jakarta sejak 25 Juni 2017. Saat kita mau naik kelas 2 SMA. 

Banyak yang bilang aku pelupa. Tapi tentangmu, percayalah: aku pengingat yang baik. 

“Iya, sekitar 5 tahunan. Ya, lumayan. Kalau orang, kira-kira umur segitu udah TK lah.”

“Udah bisa maling jambu di kebun Pak Muchtar, ya?”

Pertanyaanmu memanggil kembali ingatan masa kecil kita. Hari-hari di masa lalu ketika kita lebih mudah bahagia karena belum banyak mau. 

“Kamu kan yang nyuruh?”  

Seperti tak terima dituduh, kamu langsung mengklarifikasi, “Aku gak nyuruh. Aku cuma bilang, aku pengen jambu air.” 

Kamu selalu begitu. 

Menyembunyikan ego di balik keluguanmu. Itu alasan kita berpisah 6 tahun lalu, kan? Saat kamu bilang, hubungan jarak jauh melelahkan dan enggak akan berhasil. 

Tak lama setelah kamu mengatakan itu, kamu mengunggah foto dengan seseorang yang lain–alasan sebenarnya kita berpisah?  

Lalu kita berhenti saling mengikuti di media sosial. 

Setelah belasan tahun pertemanan …

Setelah setahun saling mengungkap perasaan … 

Kita tiba-tiba menjadi dua orang asing. 

Aku berusaha melupakanmu dan meneruskan langkah. Aku berusaha untuk baik-baik saja, memajang senyum dan tawa ke mana-mana. 

Berusaha percaya pada mereka yang berkata, ‘waktu akan menyembuhkan’. Argumen paling tolol yang pernah aku amini. 

Karena, bahkan hingga hari ini, 6 tahun kemudian … 

Saat takdir kembali mempertemukan kita di desa ini–tempat segalanya tumbuh dan bersemi, aku sadar: aku tak pernah benar-benar bisa melupakanmu. 

Bahwa menghapus ingatan tentangmu, adalah sama dengan menghapus seluruh ingatan di kepalaku. 

Bahwa ternyata luka ini, tak pernah benar-benar sembuh.

“Pohon jambunya, masih ada enggak sih?”

Tanyamu sambil melempar pandangan jauh ke sebuah rumah, lalu mengarahkan telunjukmu ke sana.

“Rumahnya yang di situ, kan?”

Aku mengangguk.

“Masih ada, kayaknya. Pohon jambu kan gak bisa tiba-tiba pindah ke Jakarta.”

Kalimat itu keluar begitu saja dari mulutku, memicu senyum sinis di wajahmu. 

“Imran, si paling jago kalau nyindir orang.”

“Nadia, si paling …”

“Si paling apa?”

Dahimu berkerut lagi. 

“Si paling cantik,” ada lengkung senyum di wajahmu sebelum berubah jadi ekspresi kesal saat aku melanjutkan, “di Geng Jambu.”

“Yeeh kan aku emang cewek sendiri. Tapi …”

Ada jeda sebentar sebelum kamu melanjutkan kalimat. Seolah kamu ragu.

“... di ingatan kamu, aku kayak gitu ya? ‘Tiba-tiba pindah ke Jakarta’. Kayak … seolah-olah itu semua kemauan aku.”

“Aku nggak bilang gitu.”

“Kamu tadi bilang, ‘tiba-tiba pindah ke Jakarta’. Maksudnya aku, kan?”

“Tiba-tiba atau enggak, di ingatan aku, kamu pergi.”

“Dan di ingatan aku, kamu menghilang.”

“Kamu kan yang minta aku menghilang?” tanyaku tak terima. 

“Aku? Aku minta kamu menghilang?” giliran kamu yang tak terima. 

“Kamu bilang, kamu capek sama aku.”

Mendengar ucapanku, kamu terdiam sebentar. Seperti menata kata dalam kepala. Lalu serupa hujan yang tiba-tiba menderas, kalimat demi kalimat meluncur dari mulutmu.

“Aku bilang, aku capek, karena kamu terus-terusan mempertanyakan kepergian aku ke Jakarta. Terus-terusan protes sama kita yang harus tiba-tiba pisah. Terus-terusan ngeluh karena kita jadi gak bisa lagi ketemu setiap hari. Aku gak pernah minta kamu menghilang.”

Nada bicaramu tiba-tiba meninggi. 

Sementara aku masih memproses kata-katamu, kamu bicara lagi.

“Kamu pikir aku gak sedih kita pisah? Kamu pikir aku gak pernah protes? Kamu pikir aku suka keluar dari zona nyaman aku, harus beradaptasi sama orang-orang kota yang sok tau, dikatain kampungan … Selama ini, kamu mungkin mikir aku egois. Tapi, aku tuh …”

Kalimatmu tertahan di sana. Kamu menghela napas dalam, dan matamu mulai berkaca-kaca. 

Hujan di luar sudah hampir reda, hujan di matamu jatuh begitu saja.  

“Maaf. Aku yang egois.”

Hanya itu yang bisa kukatakan. 

Kamu menyeka air mata dengan jemarimu, lalu memaksa bibirmu untuk tersenyum. 

“Aku yang maaf. Kenapa jadi marah-marah gini, ya?” 

“Karena aku emang nyebelin?”

“Iya. Nyebelin banget,” ujarmu sambil memanyunkan bibir sedikit. Kebiasaan yang selalu kamu lakukan setiap kesal padaku. 

“Eh, udah ah bahas masa lalunya. Udah lewat juga. Bisa tethering bentar gak? Paket dataku abis, mau ngabarin Ayah kalau kita kejebak ujan di sini. Takutnya dia nyariin.”

Aku menghidupkan fitur personal hotspot di ponsel. 

“Passwordnya?” tanyamu sambil menunjukkan layar ponsel. 

“662016”

“Pelan pelan, dong … Enam .. Enam … apa tadi?”

“Dua Nol Satu Enam.”

“Enam Enam Dua Nol Satu Enam? Eh, ini … ”

Jangan bilang, kamu masih ingat. 

“Tanggal jadian kita bukan, sih?” tanyamu singkat dan lugu.

Ada banyak hal dalam hidup yang tak bisa kita pilih. Boleh jadi, salah satunya adalah cinta pertama, yang dengan segala kekonyolannya mewarnai masa remaja. 

Ketika jerawat pubertas pecah dan hidup tak tentu arah.

Cinta pertama adalah bunga yang mekar di taman jiwa. Wanginya semerbak membuai dan melalaikan. Ia menghiasi satu-dua musim, lalu seketika layu dan kehilangan pesona. 

Tetapi, anehnya, ia tetap di sana.

Menetap dalam ingatan. 

Abadi sebagai kenangan. 

“Bisa tethering-nya?” tanyaku, berusaha mengalihkan pembicaraan.

“Bisa. Bisa. Bentar ya aku chat Ayah dulu …”

“Oke. Jangan download film.”

“Ya kali …” 

“Siapa tau …”

“Eh, Ran,” kamu menengok ke arahku sambil tersenyum. “Pertanyaanku belum dijawab tadi. Kamu… masih pakai tanggal jadian kita buat password?”

“Heh? Oh, itu. Males ganti-ganti. Susah tau Nad, ngapalinnya.”

Mendengar jawabanku, kamu mengangguk-angguk kecil. 

“Iya sih, setuju. Aku juga …” ada nada ragu di kalimatmu, tapi kamu tetap melanjutkannya, “... masih pake tanggal jadian kita buat passcode handphone, 060616. Dari dulu gak pernah ganti.”

Aku tak tahu harus merespons apa dan bagaimana. 

Haruskah terkejut? Haruskah bangga dan terharu? Haruskah jujur saja mengatakan bahwa sebagaimana password di ponselku, perasaan ini juga tak pernah berubah?

“Emang males banget sih ganti-ganti password,” kataku sambil ikut mengangguk-angguk. Aku berusaha mencari cara untuk keluar dari suasana yang terasa semakin canggung. 

“Hujannya udah agak reda, Nad. Lanjut, yuk!”

Aku berdiri, bersiap melanjutkan perjalanan. 

Tapi, kamu menarik tanganku untuk duduk di sampingmu lagi. 

“Sini dulu deh, mager banget. Udah lama juga aku gak mampir ke warung ini. Dulu setiap pulang sekolah, kita selalu ke sini, kan?”

Pertanyaanmu memecah kecanggungan. Mengembalikan kita ke dalam obrolan-obrolan panjang. 

Sudah sejak tadi hujan berhenti … dan kita masih di sini.

Ternyata bukan karena hujan kita bertahan.

Tetapi, aku terlalu takut menyebutnya cinta.

...

©nurunala

[edapostblog]

Resulullah efendimiz bile günde 70 kez ölümü hatırlarmış.

Öldükten sonra ortalama olarak 30 dakika içerisinde, vücutta refleks bitiyor.

Gevşeyen kaslar yüzünden ağız ve göz kapakları açık kalıyor. Boşaltım sistemi tamamen kendini bırakıyor, idrar ve sperm akıntısı oluyor.

Ölümün gerçekleşmesinden 24 saat sonra vücut çürümeye başlıyor.

Solunumun durması bakteriler için işaret oluyor ve çalışmaya başlıyorlar.

İlk çürüyen organlar ise göz, beyin, mide ve bağırsaklar.

Ceset şişman ise daha çabuk çürürken, tuzlu suda boğulanlar daha geç çürüyor.

En geç çürüyen kısımlar ise kalp, mesane, böbrek .

İlk çürüyen yer olan mide ve bağırsaklarda bakteriler yoğun çalıştıkları için hızla gaz ortaya çıkıyor.

Bu gaz, karın bölgesinin şişmesine sebep oluyor. Derinin üstü yanık gibi su toplarken, vücutta biriken sülfür yüzünden renk siyaha dönmeye başlıyor.

Günden güne şişen karın patlıyor ve göğüs çöküyor. Bu olay mezar üstünden duyulabilecek kadar sesli olabiliyor.

Ortalama 4 yıl sonra insan tamamen kemik haline dönüşüyor.

Güzelliğin, yakışıklılığın, zenginliğin, kibrin, malın mülkün, makamın mevkin nerede?Yeryüzünde kasıntı bir şekilde gezen, küçük dağları ben yarattım egosuna sahip olan, insanları küçücük beyniyle aşağılamaya çalışan, hayatı statü ve dünyada kazanacağı geçici başarılara odaklayan her o kibirlinin sonu budur.

Paranın satın aldığı insanların sonu budur. Mevkiye gelmek için karakterini satan, çevresini ezen, zulme uğrayan insanların üzerine basarak bir şeyler elde etmeye çalışanların sonu budur.

Güzelliğiyle, hayatı boyunca makyaj ve süse adanan, cildi kurumasın diye her gün özenle kremlenip yumuşatılan bedenin sonu budur.

Hayatını fitness salonlarında ayna karşısında kaslarına bakarak geçiren, tek hedefi vücut büyütüp bununla Instagrama fotoğraf atan kişilerin de sonu budur.

Çalışın, başarılı olun, insanlığa fayda verin ama hayatı büyütmeyin. Kendinizi büyütmeyin.

Zira elimizde yaptığımız erdemlerden ve amellerden başka bir şey kalmaycak...

İnsanın, bitmek-tükenmek bilmeyen dünyevî emelleri, fânî ümid ve tesellîleri, kabir toprağına düşen ne müthiş bir yaprak dökümüdür.

Allah Hepimize Hayırlı Ömürler Verip Ölümümüzü de Hayırlı Eylesin.

Vesselâm.

(yorumsuz lütfen)

[dogalda]

Motosikletekipman - Devasa+

Trafikte güvenliğin sağlanması ve böylelikle tüm kaza faktörlerinin ortadan kaldırılması ya da en aza indirilmesi mühimdir. Bu durum özellikle de motosiklet kullanan kişiler için önemlidir. Tam teçhizata sahip olmadan yola çıkmak, motosiklet ekipman ürünleri olmadan seyahat etmek tehlikelidir. Bu sebeple son yıllarda motosiklet sürücülerinin en sık tercih ettiği ve tüm motosiklet ekipmanları alımlarını yaptığı site olan Motosiklet ekipman, büyümeye devam etmektedir. Bir motosiklet sürücüsünün olmazsa olmaz ekipmanları vardır. Bu ekipmanlardan ilki monttur. Mont için en güvenilir firma olan Dainese mont tercih edilmektedir. Böylelikle hiçbir problem kalmadan ve en soğuk havalarda dahi üşümeden seyahat etmek mümkündür. Soğuk havalarda kurtarıcı olan bir diğer ürün de Alpinestars eldiven olmuştur. Motosiklet üzerinde hava soğukken ellerin sıcak olması refleks açısından oldukça önemlidir. Aksi durumda tehlike anında gerekli refleksi veremeyerek ellerin kitlenmesi muhtemeldir. Motosiklet ekipmanlarının en önemlisi olan Agv kask, pek çok sürücü tarafından sıklıkla tercih edilir. Oldukça popüler olan bir diğer eldiven modeli ise Dainese eldiven olmuştur.

[hayallerinetutun]

Sigarayı içime çekecek kadar bile ciğer kalmadı, üfleyerek kadar nefesim de. Git gide tükeniyorum galiba. Ölmek istesem bile yaya geçide geldiğim zaman kontrol ediyorum. Belki bir refleks belki bir alışkanlık. Bilmiyorum. Tek bildiğim dermanım kalmadı. Her zaman benimle olan biri var. Derdimi de acımı da ona yanıyorum. Ama sorun benim bu belli. İyi olana da üzülüyorum kötüye de.

Ne yapacağımı bilmez halde bir sokak lambasının altında ışığı beni aydınlatırken sigara içmekle yetiniyorum. Sanırım daha iyi bir şey bulana dek en iyi yaptığım şey bu.