#rüyalar

[lluminara]

Mesele, olaylar geçene kadar katlanmak mı, yoksa görmezden gelmek mi, belki de savaşmak mı olduğuna karar veremedim. Bir şeylerin içinde çırpınıyorum, fakat neyin içinde olduğumu bilmiyorum. Acı çekiyorum, ama neyin acısını çektiğimi anlayamıyorum. Ruhsal acılar o kadar derine işliyor ki, sonunda fiziksel acılara dönüşüp izler bırakmaya başlıyorlar ve benim bedenimin her yerinde izler var. Sanırım bu izler, görünür olmanın bir yolu olarak ortaya çıkıyor, ama işleri daha da zorlaştırdıklarının farkındalar mı acaba?

Yılların baskısı,biriktirmesi, bir patlamaya dönüşür mü? Dönüşürse, bu patlama ne kadar şiddetli olur? Eskiden ne yapmam gerektiğine dair bir fikrim vardı. Kafam karışıktı, evet, ama o kaosun içinde bir yön bulabiliyordum. Şimdi her şey boş, bir kırıntı bile kalmadı. Her şey çöktüğünde ne yapacağım ben?

Uzun zamandır, kimse için bir kurtarıcının gelmeyeceğini ve kendimi kurtarmam gerektiğini biliyorum. Ama ah o kitaplar... o kurulan hayaller... Her gece yatmadan önce içimde minicik bir umut kırıntısı: "Belki de bu kadar şeyle tek başıma savaşmam gerekmiyordur, belki birisi çıkar ve benim elimden tutar, ben de onun..." diye geçen binlerce gece... Ve her sabah aynı umutsuzluk. Yine de zihin, ya da belki hayal gücü, asla vazgeçmiyor. Uyuyamadığım gecelerin kurtarıcısı, hayatımın en büyük işkencesi.

Belki de kendi karamsarlıklarıma, olumsuzluklarıma o kadar odaklanıyorum ki, güzel şeyleri kaçırıyorum. Hayır, aslında her an dikkatliyim, her an tetikteyim. Dikkatim her şeyin üzerinde yoğun. Ama belki de sadece kendimi oyalıyorumdur.

Hayatta olan her şeyin, insanın kendi çabasına bağlı olduğunu düşünüyorum. Ama bunu uygulamak.. ah, uygulamak o kadar zor ki..

Keşke her şey kitaplarda olduğu kadar kolay olsaydı.. Hep sonunu bildiğimiz gibi: "Ah, kesin kurtulacak ve başına güzel bir şey gelecek" diye düşünmek kadar kolay. Elbette, kitaplarda bile öncesinde hep acı ve yıkım var ama.. aması yok işte.

Kafam karışık. Zaten hep karışıktır benim zihnim, düşüncelerim çoğu zaman ben bile anlamam beni, ama en azından kendime göre düzenli bir karışıklığım vardı. Şimdi her şey paramparça. Niye böyle oldu ki? O zor bela alıştığım hayata yeni yeni tutunmaya başlamıştım...

Her düştüğümde, her dibe battığımda tekrar kalktım. Ama her seferinde biraz daha eksik, biraz daha güçsüz... Bazen yarım kaldım, bazen tamamen tükenmiş hissettim. Yine de ayağa kalktım. Sonra fark ettim ki, ben ne kadar o dipten çıkmaya çalışırsam, beni yeniden oraya iten bir şey hep vardı. Sanki ne kadar çabalarsam, o kadar aşağı çekiliyordum.

Ve bir gün, tekrar düştüğümde.. bu kez kalkmadım. O çukurun dibinde, karanlığın ortasında oturdum. Nasılsa eğer kalkmazsam, kimse beni yeniden itip daha derine batıramazdı.Sonra alıştım o çukurun dibinde oturmaya. İlk başta zor geldi; o soğuk, o karanlık, o derin boşluk. Ama zamanla o sessizlik bana tanıdık gelmeye başladı. Kendi içimde kaybolduğum bir yer oldu orası. Kalkmaya dair bir isteğim de kalmadı zaten, çünkü ne zaman ayağa kalksam, beni yeniden düşürmek için bekleyen bir güç vardı.

Çukur, artık sadece bir düşüş değil, benim sığınağım olmuştu. Belki de en acıtan kısım buydu: O dibe mahkum olmayı kabullenmiş olmak. Kalkmamanın getirdiği o garip huzur... Hem acıtan, hem uyuşturan bir rahatlık.

Sürekli inandığım şeyleri tekrar tekrar sorgulamaktan çok yoruldum. Keşke bazı şeyler bambaşka olsaydı...

✧☽✧

[birgecebirdesen]

İyi geceler, iznin olursa rüyalarına girmek isterim...

[byazleke]

Hiçbir şey yaşanmamışta sadece rüyamda görmüşüm gibi hissettiriyorsun...

[siyahinicindekayip]

Bir sırt çok bıçak sevgilim.

[sessizizm]

Unutmaya başladım galiba. Rüyamda gördüm seni ve yüzün sen gibi değildi, tanıyamıyorum seni ama sen olduğunu biliyorum.

[benmervelerdeyim]

Eksileri görmekten bıktım..

Artıları ve çarpıları sadece derslerde görmekten de..

Her gün bölmelerle uyanıyorum..

Çünkü her uyandığımda ikiye bölünüyorum..

Ama uyurken sonsuzlukla çarpılıyorum..

Çünkü seni bir tek o zaman görüyorum..

Rüyalarım, benim en değerlimi taşıyorsunuz.

[triangulummm]

Rüyanda sevdiğin birine sarılmak ve uyandığına da her ne kadar gerçek olmasa da akşama kadar onun heyecanını yaşamak abi rüyaydı ama 2 senedir görmediğimin acısını çıkardım gibi rüyada olsa gördüm yani efsane bi duygu abi şuna bunları yazarken bile heyecanlanıyorum normal miiii

Beynimde ki şarkı;

ÇOK SEVİYORUM DEMİŞ MİYDİM SARILIRIM SARILIRIM BIRKAMAM

[anipopmek]

Uyuyayım onu düşünmeyeyim geçer diyorum rüyama giriyo.

[alperen1emre]

Ben kurtulmaya çalıştıkça sen neden rüyalarıma giriyosun 3 4 günden beri gidicek başka yerin mi yok seninde daha fazla canım acıtıyor bu durumda çok yoruldum yıprandım geliyosan gerçekten gel biz neden hep rüyalarda buluşuyoruz

[ismailagacami]

Güzel veya kötü rüya görürsek ne okumalıyız?

[obilinmeyenbirkadin]

Rüyalar... Neden rüya görürüz? Son zamanlarda düşündüğüm mutlak soru. Bir insanın düşünceleri, yaşadıkları, rüyalarını etkiler mi? Bu sorunun cevabı ben de evet. Ama bazı geceler öyle çok korktuğum ve istemediğim şeyler görüyorum ki... Bu sefer gördüğüm rüya yaşamımı ve o gün içinde düşündüklerimi etkiliyor. Umarım rüyalarınız hep mutlu sonla biter. Hayatın aksine.

[mezardakicicekk]

RÜYALAR

Birkaç hafta önce hatta belki 1 ay bile olmuş olabilir, kraliçemden vazgeçme kararı almıştım. Hâlâ bu karar yüzünden acı çekiyorum. O günden beri kraliçemle konuşmuyorum, paylaştığı hiçbir şeyi görmemek için sosyal medyaya girmiyorum. Uyku düzenim bile mahvoldu.

Geçen gece yine kesik kesik uyurken bir rüya gördüm. 3 sene önceki psikoloğumla bir masada oturuyorduk. Artık ne kadar çaresizsem psikoloğum rüyama girdi. Bana rüyamda öyle şeyler söyledi ki uyandığımda onun ne kadar haklı olduğunu düşündüm.

"Kraliçen için acı çektiğini biliyorum ama kraliçen 2. planda. 1. planda olan satürne odaklan. Satürn için çektiğin bu büyük acıya bir çözüm bulamazsan ileride bırak kraliçeni başka biriyle bile mutlu bir ilişki yaşayamazsın."

Devamını dinlemeyi çok isterdim fakat uyanmıştım. Peki ben 3 yılda geçmeyen bu acıyı şimdi nasıl dindireceğim? Neden bu acı geçmiyor? Neden hem satürn hem kraliçe için acı çekiyorum? Mutlu olmak benim de hakkım değil mi? Doktor, daha çok yardımına ihtiyacım var. Bir şekilde yine bana yardım et lütfen. Kendi çabalarımla en fazla bu kadar çözüm üretebiliyorum ve artık nefes alamıyorum.

[sarsilmakkblog]

İki gün sonra bayram, sizden ayrı geçireceğim ilk bayram. Ben o günün gelmesini hiç istemiyorum çünkü ben sizsiz hiçbir günümün geçmesini istemiyorum. Her bayram ilk sizin elinizi öperdim sizinle bayramlasirdim şakalaşırdık birbirimizle. Ben yine sizinle olmak istiyorum . Ama söz veriyorum ben yine ilk sizin bayramınızı kutlayacağım hem de ellerimde çiçeklerle.Melek olmak en çok size yakışacak. Yanınızda olmayı o kadar çok istiyorum ki... Olsun rüyalarıma gelmeniz bile benim için yeterli sizi her zaman orada bekliyor olacağım

[zadehsblog]

Bugün rüyamda Sana sarıldığımı gördüm.O kadar gerçekçi ve o kadar güzeldi ki.İlk kez rüyamda yaşadım o hisleri...

[sis-perdesi]

Sonsuzluğa Dokunan Düşler

Bazen gözlerimi kapattığımda, dünyanın sınırları kaybolur ve düşlerim, sonsuz bir ufka doğru akmaya başlar. Zamandan bağımsız, mekandan uzak bir yerdeyimdir. Orada her şey mümkün, her şey sınırsızdır. Bir adım atsam, bulutların üzerine basarım; bir nefes alsam, yıldız tozuyla dolar ciğerlerim.

Düşlerimde kaybolmak, bazen gerçekliğin ağırlığından kurtulmanın en güzel yoludur. Çünkü orada, hiçbir şeyin sınırlamadığı bir özgürlük vardır. Kendi yarattığım dünyada uçsuz bucaksız düşlerimin peşindeyim. Belki de o düşlerde kendime en yakın olanı buluyorum.