#przeszkadzam

[mojemysliplacza]

,,Rozmawiając z kimś chciałabym nie czuć, że przeszkadzam i że choć troche szczerze interesuje to co mam do powiedzenia."

Moje myśli płaczą

[skrzynka]

pojebie mnie z tymi francuzami oto historia maili dot jednej faktury

ja do francuza nr 1: hej moglbys podac kod XYZ dla tej faktury?

francuz nr 1: hej, proszę oto kod ABC

ja do francuzki nr 3: hej czy to na pewno jest ten typ faktury do ktorej jest potrzebny kod XYZ jesli tak to mogłabyś podac?

francuzka nr 3 do francuza nr 4: HEJKA STO LAT WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO!!! :DDD PRZYTULAM Z CALEJ SIŁY!!! moglbys to potwierdzic?

francuzka nr 3 do francuza nr 4 pare dni pozniej: Hejka przepraszam ze przeszkadzam 😅 ale moglbys spojrzeć na to?

francuz nr 4: hej, kod ABC

[the-little-miss-poet]

Dobrze mieć starszego brata. On jest duży tak jak tata, taki mądry i dorosły, nawet wąsy mu urosły!

W co się bawić on pokaże, uczy mnie grać na gitarze, odprowadzi dziś do szkoły, jest przystojny i wesoły.

Czasem mówi, że przeszkadzam, ale ja się z tym nie zgadzam, jestem przecież jego siostrą, tylko małą, niedorosłą���

Starszy brat to świetna sprawa z nim wspaniała jest zabawa! Ja też kiedy już urosnę, chcę się zmienić w starszą siostrę!

@le-bayard-polonaise Dziękuję że jesteś, Pepi!

[ask-whitepearl-and-steven]

Wybacz że ci przeszkadzam ale teraz do mnie dotarło skoro Rose powiedziała earl and steven że ziemia była kolonią pink diamond dlaczego żaden z nich nie zadał pytania co się z nią dokładnie stało ? Czy to będzie temat na następne sezony ? PS. Nie poddawaj się jesteś naprawde dobry w tym co robisz i nie martw się

Eng: Sorry to bother you, but now it dawns on me that if Rose told earl and steven that the earth was a pink diamond colony, why didn't any of them ask what exactly happened to it? Will this be a topic for the next seasons? PS. Don't give up, you are really good at what you do and don't worry Thank you!

At that point in time, Steven was only beginning to learn about the colonization, and the way Rose framed everything made him (and Earl) assume that the Rebellion basically drove Pink Diamond away. Rose frequently talks about 'the Diamonds' instead of a specific one, and Steven at that time didn't question it more than that.

It's definitely going to come up in Season 5 though. :)

W tym czasie Steven dopiero zaczynał dowiadywać się o kolonizacji. Sposób, w jaki Rose o wszystkim opowiadała, sprawił, że (Steven i Earl) założyli, że Rebelia właśnie wypędziła Różowy Diament. Kiedy Rose mówi, zwykle mówi „Diamenty”, zamiast wymieniać imię konkretnego. Steven w tamtym czasie tego nie kwestionował.

Będzie to jednak punkt fabularny w sezonie 5

[smutnymisiek]

Gdybym umarł każdemu byłoby łatwiej..

Tata w końcu miałby problem z głowy

Brat by to jakoś przeżył ale i tak dałby sobie radę

Dziewczyna znalazłaby kogoś lepszego niż ja

Bo przecież i tak jej tylko niszczę psychikę

A reszta… nawet by nie uroniła łzy

Jestem tylko zakałą rodziny

Każdy ma problem tylko do mnie

Ja naprawdę aż tak bardzo wam przeszkadzam???

Mam ochotę zniknąć, umrzeć albo odciąć się od wszystkiego i wyjechać

[pmgzhe]

czy ludzie moga mnie zostawic w spokoju? komu przeszkadzam siedzac se w toalecie

[plonaca]

Piątek

Obudziłam się przed budzikiem, który był na 7:30. Nie wiem czemu, bo zasypiałam na serialu i raczej nie można powiedzieć, żebym była wyspana.

Rano nie obyło się bez małej spiny, bo znów stanęłam „w swojej obronie”. Bo zaczął się drzeć, że mu przeszkadzam, jak tylko odpowiedziałam na pytanie, które zadał. A wtedy sama zaczynam się wkurwiać i już idzie.

Ale nawet udało się porozmawiać, chociaż to nie pierwszy raz jak prosiłam go, że jeśli np. myśli to żeby powiedział normalnie, żebym poczekała czy coś, a nie od razu się darł. Więc nie sądzę żeby zrozumiał, no ale małymi kroczkami…

Dzisiaj miałam się dobrze zorganizować, bo Młody ma przyjechać zaraz po szkole i już nie będę miała warunków do pracy, jak będzie grał z kumplami. A jak On wyszedł o 10:30 ja przez 40minut gadałam z dziadkiem. Więc zaczęłam raczej średnio.

Plus jest taki, że dzisiaj pierwszy dzień przyjechał mi catering. Mega się cieszę, bo wiem, że bardzo mi to pomoże. Śniadanie może nie było najlepszym, co w życiu jadłam, ale było okej i czułam, ze sobie pojadłam.

Zmotywowałam się jak mogłam, żeby jak najwięcej zrobić przed spacerem. Udało mi się zrobić to co było priorytetem na dzisiaj, więc bez dramatu.

On przywiózł Młodego koło 15:30, ale sam pojechał z powrotem pracować. Ja jeszcze do 16 próbowałam walczyć i odpuściłam.

Przyjechał koło 19 i wszyscy graliśmy w gry. A potem przyszedł czas zacząć nowy serial. I nic złego się już nie wydarzyło.

Bilans:

Neo (papierosy): ↔️ 7

Dbanie o siebie: ↔️

Jedzenie: ⬆️ pierwszy dzień cateringu, chociaż musiałam dokonać modyfikacji i podjeść, bo wzięłam za małą kaloryczność

Związek: ↔️ poza spiną rano okej, nawet na plus rozmowa wtedy

Choroba: ↔️

Praca: ↔️ tydzień zamknięty nienajgorzej, patrząc na to z jakimi tyłami zaczynałam, chociaż jeszcze nie jestem na bieżąco

Inne obowiązki: ⬇️ coś tam niby ogarnęłam, ale dzisiaj przeważała praca i przyjemności

Samopoczucie: ↔️ może nie tak dobrze jak wczoraj, ale jest ok

[flybones]

Moim red flagiem jest to że nie chce pisać albo rozpoczynać konwersacji pierwsza bo boję się że komuś przeszkadzam albo po prostu ma mnie dość i myśli sobie na chuj pisze.

[gosiekisdead]

Byłam głupia. Głupia i naiwna gdy myślałam że pobyt w psychiatryku wszystko zmienił. Nie zmienił nic. Od psychiatry usłyszałam prawdzie zdanie które zapadło mi w pamięć.

"Trudno jest zatrzymać nowe nawyki w starym otoczeniu"

Śmieszne w tym wszystkim jest to że po czasie nie chcę zmieniać nawyków. Dziwne że chce upadać coraz to głębiej i boleśniej? Do stopnia w którym się nie podniosę?

Od mamy usłyszałam:

"Może po prostu jeszcze nie dojrzałaś i lubisz się tak czuć? "

A może kurwa właśnie tak ?

Od dwóch lat, od momentu w którym zaczełam być chora przez półtora roku bawiło mnie to zwłaszcza kurwa podczas napadów lękowych i epizodów czy czym kolwiek to było. Podczas momentów gdy chciałam podçiąć sobie žyły siedząc z ostrzem w ręku. Gdy jako dziecko dopiero wchodzące w dorosłość nie chciałam się budzić. To z braku dojrzałości szukałam gdzie znajduje się tętnica na nadgarstku? Z braku dojrzałości zaczełam się okaleczać?

Nie, na początku mnie to nie bawiło.

Jednak po półtora roku choroby z którą musiałam radzić sobie sama, której nie chciałam tak, zaczeło mnie to bawić.

Po półtora roku prób samodzielnej diagnozy bo nikt mi jej nie dał, półtoramiesięcznego pobytu podczas wakacji w szpitalu psychiatrycznym i półroku naiwnego wierzenia że to coś znieniło tak zaczęło mnie to bawić.

Od kąd mnie zlekceważono mimo wiedzy jaki jest mój stan tak, zaczęło mnie to bawić. Od tamtego momentu nie chce się podnosić.

I mogą mnie nazywać dzieckiem któremu się nudzi i nie jest wystarczająco dojrzałe ale nigdy nie chciałam by ktokolwiek się dowiedział. Robiłam wszystko by tak się nie stało.

Od pół roku jestem na wolności. I tylko czekam by doprowadzić się do najgorszego stanu na który mnie stać. Wiem że już jest źle. Codziennie wieczorem zastanawiam się czy się obudzę czy jednak posunę się dalej. Wiem że to tylko kwestia czasu.

I te słowa brzmią strasznie pusto ale naprawdę mojej rodzinie byłoby lepiej bezemnie. Jestem tu zbędna. Wszystkim przeszkadzam. Mam wrażenie że własny bliźniak mnie nie trawi.

To dziwne bo osoby chore chcą być zdrowe.

Ja nie chcę.

Codziennie doprowadzam się do coraz to gorszego stanu i czekam tylko na apogeum.

Jest blisko. Czuje to.

[nazwauzytkownika00]

Piszę to o 5 rano.

Chyba miałam załamanie nerwowe, zaczęło się od słuchania starych smutnych piosenek o miłości. Skończyło się na siedzeniu na podłodze w toalecie i płacz.

Jestem gruba, obrzydliwa, gorsza niż gówno i wyglądam jak wieloryb.

Moja matka mnie nie lubi, myślę, że mnie nie kocha, mówiła mi już parę razy, że żałuje że mnie urodziła. Ja też żałuję, codziennie. Jestem rozczarowaniem dla całej rodziny, woleliby jakby urodziła się tylko moja siostra. Ona jest ładna, inteligentna, ma w chuj znajomych i szczęśliwe życie

Mam chłopaka, który jest bardzo przystojny, mądry, miły i mógłby mieć każdą dziewczynę jaką by zechciał. A musi się męczyć ze mną, wariatką, głupią, paskudną, grubą, zjebaną, mam 2 lewe ręce, nic nie umiem zrobić. Ja go kocham i chciałabym żeby on kochał tak samo mnie, ale mnie nie da się kochać, dosłownie KAŻDA jest lepsza ode mnie, wyższa, chudsza, ładniejsza, mądrzejsza, zabawniejsza

Zaraz mam sesję na studiach. Nie zdam. Muszę zrobić z 5 prezentacji, nawet nie wiem ile referatów, nie umiem zrobić żadnej z tych rzeczy. Wszystko to muszę przedstawiać publicznie przed 20 osobami i wykładowcą, boję się że się tam popłaczę ze stresu

Mam 2 koleżanki, które zadają się ze mną chyba z litości. Tak to nikt mnie nie lubi, nie umiem normalnie rozmawiać z ludźmi, boję się

Jestem zepsuta, myślę, że jestem błędem wszechświata, nie powinno mnie być, wszystkim przeszkadzam, nikt mnie nie kocha, nie jestem ważna dla nikogo. Niczego tak nie żałuję jak tego, że się urodziłam

Przy rodzinie, chłopaku, ludziach ze studiów, na praktykach, wszędzie udaje, że wszystko jest okej ale każdego dnia, 24/7, w każdej sekundzie czuję jakbym umierała od środka, ja nawet nie żyje tylko wegetuje, jakby przelewam się z minuty na minutę. Ostatni raz szczęśliwa byłam 2 lata temu, na parę sekund, gdy rzuciłam w kogoś śnieżką

Jedyna pozytywna rzecz w moim życiu to to, że od 60h mam fasta i od jego początku schudłam prawie 2kg. Ważę teraz 41,5kg. Nie chce jeść już nigdy więcej, chciałabym położyć się w łóżku i tam umrzeć z głodu i żeby po tym nie byłoby nic.

Nie zasługuję na jedzenie, nie zasługuje na nic

[miladysims]

[PIC 5] Jen: Hej! Theo: Wracasz z miasta? Jen: Tak, załatwiałam sprawy. [PIC 6] Jen: Zajęty jesteś? Nie przeszkadzam? Theo: Nie, siadaj. [PIC 7] Jen: Widziałam się ze swoim znajomym… Tym wiesz… żonatym. Theo: I jak poszło? Jen: Dobrze. Podjęliśmy decyzję, że nie będziemy się więcej spotykać. [PIC 8] Theo: Nie będzie ci go brakowało? Jen: Nie. Mówiłam ci, że między nami nic nie było. Chciałam, tylko żebyś o tym wiedział… [PIC 9] Theo: Ok.

[hankuarej]

~~Nataniel Carello x Fem!Reader~~

uwagi: przemoc, child abuse, przekleństwa. !Jest to kolejny bekowy one shot. Nie brać go na poważnie!

Był to kolejny jesienny poranek w liceum Słodki Amoris. Ćwierki ptaszkały, a z drzew opadały już pierwsze kolorowe liście. To pierwszy rok Y/N w tej szkole. Zdążyła poznać wiele sympatycznych ludzi, no i cóż... tych trochę mniej. Dobrym przykładem takich osób byli Nataniel i Iris. Znalazła z nimi wiele wspólnych zainteresowań i tematów do rozmów. Czuła się swobodnie w ich towarzystwie i mogła im zaufać. Często spędzała z nimi przerwy, a z Iris spotykała się po szkole. Za to za Kastielem Y/N niezbyt przepadała, dzięki czemu miała z przewodniczącym tematy do obgadywania. K/W odkąd przyszła do nowej szkoły podziwiała Nataniela. Był odpowiedzialny i bardzo dużo się uczył. Była zdumiona, że potrafił pogodzić dużą ilość nauki z byciem gospodarzem szkoły. Y/N zastanawiała się czy robi to dla własnych ambicji, czy dla kogoś innego...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Y/N pojawiła się w szkole wcześniej niż reszta. Spacerując po pustych korytarzach lubiła rozmyślać o swoim życiu i o samym liceum. Uspokajało ją to. Czuła wtedy, że ma czas dla siebie i dla swoich myśli, nawet jeśli sama szkoła powodowała u niej stres. Gdy kończyła wąchać nawóz w klubie ogrodniczym wpadła na wysokiego i dobrze zbudowanego chłopaka.

-Heh, widzę że kolejna dziewczyna na mnie leci... nic nowego - powiedział Kastiel ze swoim irytującym uśmieszkiem.

-A weź spierdalaj. Jebie od ciebie fajami i mokrym kundlem - odpowiedziała, szybko się odwracając i zostawiając rudego z niezadowoleniem na twarzy.

Y/N kontynuowała swój poranny spacer. Będąc na początku głównego korytarza, wpadła na pomysł odwiedzenia pokoju gospodarzy szkoły. Spokojnym krokiem podeszła do drzwi pomieszczenia i delikatnie je otworzyła. Jej oczom ukazał się przystojny, uczący się blondyn.

-Cześć Nataniel, nie przeszkadzam?

-Nie, właściwie to powoli zaczynałem się nudzić, siedząc tutaj sam na sam z książką od matematyki - odpowiedział i odsunął krzesło obok niego, dając jej jednocześnie znak, aby na nim usiadła.

Nataniel kończył już przewracać strony podręcznika. Co jakiś czas spoglądał na K/W, upewniając się, czy na pewno się nie nudzi. Zamknął książkę i schował ją do swojego plecaka.

-Rozumiesz wszystko na ten sprawdzian z geometrii? - zapytał.

-Hmm, wydaję mi się, że umiem wszystko co powinnam, a przynajmniej wystarczająco dużo, by zdać, hehe.

Nie odpowiadając nic, Nataniel uśmiechnął się do Y/N. Wiedział dobrze, że była mądrą dziewczyną, a przy okazji krzepką i bardzo ładną. Pomimo dosyć krótkiej znajomości darzył Y/N dużą sympatią. Lubił przebywać wokół niej, mieli podobne charaktery i potrzeby. Dziewczyna była może bardziej żartobliwa i energiczna, co powodowało uśmiech na twarzy Nataniela. Po ścianach liceum rozszedł się odgłos dzwonka na przerwę, co poskutkowało gwarem na korytarzu.

-Zobaczymy się po lekcji, powodzenia na sprawdzianie Nataniel! - powiedziała machając do blondyna.

Na ten gest chłopak odpowiedział jej machnięciem i zamknął za nią drzwi do pokoju.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ostatni dzwonek tego dnia rozbrzmiał i wszyscy ruszyli w kierunku swoich szafek. Skierowali się do wyjścia, przez co w szkole znowu nastała cisza. Y/N dotrzymując obietnicy, weszła do pokoju gospodarzy, by odwiedzić Nataniela i pomóc mu w papierkowej robocie. Jak zwykle ujrzała go zmęczonego i pogrążającego się nad nauką. Męczył ją ten widok. Codziennie widziała go przemęczającego się i nie myślącym o niczym innym niż szkoła. Chciała coś z tym zrobić, ale nie znała go na tyle dobrze, by zaoferować mu jakąkolwiek pomoc. Podeszła bliżej do blondyna i zajęła miejsce koło niego.

-Hej Nataniel, na pewno nie chcesz trochę odpocząć? Moim zdaniem za bardzo się przemęczasz.

-Naprawdę nic mi nie jest. Jeśli chcesz to możesz iść do domu - odpowiedział cichym głosem.

-Nie, nie chcę cię tutaj zostawić samego. Martwię się po prostu o ciebie.

-Zadbaj o siebie proszę w takim razie.

-Czy ty robisz to dla siebie, czy dla kogoś?

-To naprawdę nie powinien być twój interes. Wiem, że chcesz pomóc, ale ja potrafię się sobą zająć.

Na te słowa zrobiło się Y/N przykro. Chciała pomóc Natanielowi, a ten oschle ją odrzucił. Zależało jej na nim. Był sympatycznym i dobrym chłopakiem. Nikomu nie życzył źle, a każdy mógł liczyć na jego pomoc. Mogła jednak go zrozumieć przez to, że siedział znowu cały dzień w szkole. Y/N resztę dnia spędziła na obmyślaniu tego jak zachowywał się w stosunku do niej Nataniel. Utwierdziło ją to w przekonaniu, że może czuć coś więcej do blondyna. Nie postanowiła tego tak zostawić.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Następnym dniem był piątek. Sytuacja z z Y/N i Natanielem nadal pozostawała napięta po ostatniej rozmowie, miała nadzieję na naprawienie tego, w końcu zależało jej na nim. K/W tak jak reszta szkoły skończyła już zajęcia i miała czas na siebie. Często klubowicze o tej porze spędzali czas przy swoich zainteresowaniach. Y/N należała do drużyny koszykówki, więc po wyjściu z sali skierowała się w stronę sali gimnastycznej. O dziwo na nikogo nie wpadła, miała lekką nadzieję, żeby znowu na dziedzińcu potknąć się o tego rudego skurwysynka i znowu mu dogadać. Gdy dotarła na salę przywitała się z innymi członkami klubu. Położyła na chwilę swoje rzeczy i odbierając piłkę od kolegi z klubu, rzuciła ją do kosza. Uśmiechnęła się do niego i pomaszerowała w kierunku szatni. Gdy otwierała już drzwi jej oczom ukazał się... Nataniel?

-A kto to... - zapytał, stojąc odwrócony plecami do dziewczyny.

Y/N nic na to nie odpowiedziała. Stała w progu drzwi i czekała jak na zaproszenie od zająca wielkanocnego. Była czerwona jak pomidor i nie wiedziała co zrobić.

-Możesz proszę wyjść? - zapytał niepewnie, także nie wiedząc co zrobić w tej sytuacji.

K/O wyszła z pomieszczenia na prośbę blondyna. Po dojściu do siebie poukładała wszystkie informacje z tamtej chwili. Zakodowała widok posiniaczonych i poranionych pleców Nataniela. Teraz połączyła kropki. Jej kolega nie uczył się dla siebie, tylko dla swoich rodziców. Ona coś z tym zrobi.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wydawało się to niemądre, ale zamierzała zakraść się w nocy do domu Nataniela. Wiedziała gdzie mieszka, w końcu jej przyjaciółka Iris dzięki byciu rudym umiała stalkować. Spojrzała na zegarek, dochodziła 20. Uznała, że to doskonała godzina, by zacząć się szykować. Otworzyła szafę i wyjęła koszulkę z napisem "TEAM NATANIEL". W wygodnym stroju wyszła i skierowała się w kierunku domu blondyna.

Zbliżała się godzina 22. Y/N dochodziła już do końca alejki wypełnionej ogromnymi domami. Zauważyła w końcu adres, do którego miała dotrzeć.

"Ten dom jest naprawdę dobrze zabezpieczony. Nic dziwnego skoro jego mama była modelką i dobrze zarabiała"

Y/N obeszła cały dom w poszukiwaniu możliwego wejścia. Znalazła niewielką szparę między ogrodzeniem. Oczywiście dała radę się przecisnąć, w końcu była taka drobna.

Sama Y/N nie wiedziała dlaczego tam idzie. Co ona miała zrobić nieproszona w domu jego kolegi z klasy? Albo uzna ją za bezbronną kicię, albo za idiotkę. No cóż, taki już był los.

Wzięła ostatni głęboki wdech i zakradła się do domu przez przerwę w ogrodzeniu.

-Y/N? Co ty tu do cholery robisz? - rozległ się znajomy głos.

K/W spojrzała w górę i zobaczyła małą z perspektywy głowę wystającą z okna. Chyba rzeczywiście była głupia, skoro myślała, że jedynie dzięki czarnemu kostiumowi pozostanie niezauważona.

-N-nataniel to ty? - odparła po czasie.

-Tak, baka... - odpowiedział zirytowanym głosem i rozpuścił swój blond warkocz, by Y/N mogła jakoś wejść do środka.

K/O wspięła się bezproblemowo wspięła się po lśniących pasmach jej kolegi. Weszła do jego pokoju i kilka razy rozejrzała się po otoczeniu. Był to dosyć duży pokój jak na jedną osobę. Ściany były koloru śnieżnobiałego, samo pomieszczenie było raczej umeblowane w surowym stylu, jedyne co zdobiło jakkolwiek sypialnię Nataniela to książki i parę małych roślin.

Samego blondyna Y/N nie zastała w zbyt gościnnym stanie. Widać było na jego twarzy silne zmęczenie, a ubrany był w same spodnie od piżamy, przez co widoczne były jego siniaki na plecach. Przez tą sytuację Y/N poczuła się dosyć niekomfortowo i winnie.

-Eh, to ja może pójdę do toalety w międzyczasie - powiedziała, by złamać tę niezręczną ciszę.

-Idź, ale uważaj żeby nikt cię nie zauważył. Pamiętaj, że jesteś tu nieproszona.

Y/N przytaknęła i po cichu wyszła z pokoju.

-Bazinga! - krzyknęła Y/N.

Co takiego wpadło jej do głowy?

-Gdzie jest ten Jajobród... Zejdę na dół.

Y/N ruszyła w kierunku schodów i poszła do kuchni, gdzie paliło się światło. Obok kuchni znajdował się salon, zastała tam Amber. Nie spojrzała się na nią, nawet jej nie usłyszała, ponieważ miała słuchawki na uszach. Natomiast w kuchni znajdował się ich ojciec, Jajobród.

-Ty parówo dęta, chodź tu! - krzyknęła.

Na te słowa mężczyzna wytrzeszczył oczy i zrobił zeza.

-Kim ty jesteś?! Już wiem... Jesteś tą buntowniczką z klasy Nataniela! Nie pozwolę żebyś się z nim zadawała! - odpowiedział, podczas gdy leciała mu ślina wzdłuż brody.

-Dziurawa broda XD.

To była ostatnia wypowiedź Y/N przed obudzeniem prawdziwej siebie. Podwinęła swoje kalesony i pospiesznym krokiem ruszyła do taty Nataniela. Facet był jedynie w bokserkach, przez co miała dostęp do jego wrażliwych miejsc. Najpierw włożyła palec między jego dwa podbródki i zaczęła agresywnie pucować.

-Łełełełełełełe! - krzyknął Jajobród.

-Sklej pozde!

Y/N znudziła się już brodata dziurka, więc złapała tym razem całą jego brodę i rzuciła nim o podłogę. Ą Ę! To były jedyne odgłosy dochodzące z kuchni, ale nie na tyle głośne, żeby reszta rodziny je słyszała. Y/N stwierdziła, że trzeba to zmienić.

-Gdzie masz delme.

-W-w lodówce... Tam - odpowiedział, wskazując palcem.

Y/N wyjęła delmę i jak na parówę dętą przystało, wysmarowała nią jego brodę i przysmażyła ją na patelni. Skwierczała jak nie wiadomo co. Y/N mocno trzymała głowę mężczyzny, by ten nie mógł uciec. Zataczała po patelni kółka jego łbem, tak żeby bródka była dobrze przysmażona. Na koniec dosypała parę przypraw, szczególnie takich ostrych, by jego poraniona broda bolała jak najbardziej.

-Teraz elegancko wszystko przyszczyżone, kreska siedzi.

-Ą! Przestań! - piszczał Jajobród jak Anioł Proch.

Wymęczony ojciec upadł ostatecznie na podłogę nieprzytomny. Jęzor wywaliło mu na wierzch, chyba jeszcze żył.

-Wstawaj, jeszcze nie skończyłam.

-Ą ą ą ą, ok - odpowiedział Jajobród i otworzył oczy, nadal mając język poza jamą ustną.

Y/N podsmażyła jeszcze trochę delmy. Sięgnęła po taśmę dwustronną i nałożyła na nią przygotowaną maź. Nałożyła ją na klatę Jajobrodego, która pokryta była dziewiczymi włosami. Wysoka temperatura substancji ponownie przyprawiła o jęki mężczyznę, co było miodem dla uszu Y/N. Chichrała się w najlepsze, gdy depilowała cycuchy Jajobrodego.

-Dość już proszę... - błagał mężczyzna.

-To ja wyznaczę koniec tej zabawy.

-Ok.

Y/N widziała ostatnie włosy na klatce piersiowej mężczyzny. Był już tak wymęczony, że nie czuł już bólu. Nie dawało to już satysfakcji K/W. Wstała i skierowała się ku wyjściu, nie żegnając się z Natanielem.

-Twoje jaja na brodzie są większe niż te w majtach - powiedziała swoim super fajnym głosem, wychodząc z domu.

[wszystkojestchujowe-blog]

Coraz bardziej myślę o samobójstwie, nie radzę sobie z emocjami oraz niczym innym. Jestem Problemem i tylko przeszkadzam

[trudnadusza14]

19.02.2024

W nocy miałam znów atak przez co wahałam się by iść na praktyki bo bałam się że znowu dostanę

Aczkolwiek jednak poszłam

I byłam jakaś niemrawa więc jako że miałam jeszcze taki czas wolny to zajęłam się czytaniem książki i ją skończyłam i zaczęłam kolejną.

Aczkolwiek nie chce mówić tytułu bo nie była aż taka ciekawa

Teraz zaczęłam czytać książkę o ituicyjnym jedzeniu

Rozpoczęło się ciekawie

Także jak skończę to coś mam wrażenie że to wam polecę

I później miałam zadanie prowadzić zajęcia ruchowe a później gadałam z pacjentami

I potem ... Nudy xD

Poniedziałek to najnudniejszy dzień w tygodniu na praktykach

Bo oni głównie mają terapię grupową na którą jako praktykantka wejść nie mogę

No i taka sytuacja,myślę żeby porysować ale to myślałam że żeby zejść na dół żeby nie przeszkadzać innym

A psycholog mnie pogoniła i jak powiedziałam że nie zamierzam jej przeszkadzać to ona się wkurwila bo jakie przeszkadzam 😂

Ostatecznie przesiedziałam w kuchni

Na poważnie miałam taki nastrój rano typu "schowam się gdzieś żeby nikomu nie przeszkadzać"

Zjadłam naleśniki bo dziś były i gadałam znów z pacjentami a potem musiałam iść na terapię swoją i czekając nie wiem czemu ale płakać mi się chciało

A na sesji walnelam coś tak walniętego ze swoją terapeutkę rozbawiłam

A potem miałam mieć psychiatrę i tu się porobiły niezłe jaja xD

Schodzę na dół do rejestracji a potem widzę że ten lekarz idzie choć przez to że jest taki młody na początku myślałam że to pacjent

I po co ja na dół schodziłam 😂

No i na wizycie ogólnie zaskoczenie,myślałam że stwierdzi mi hipomanie czy coś podobnego a tu poleciało... ADHD

Nowy lekarz to nowa diagnoza możliwa 🤷

Jakiś czas temu podejrzewałam sama sobie to ze względu na nadruchliwość i częste ekcytowanie się i robienie kilku rzeczy naraz

Choć myślałam że to objaw anoreksji i hipomani

A tu nowość 🧐

Będzie jeszcze dogłębną diagnoza ale ogólnie lekarz super

Ludzie. Ten lekarz jest w moim wieku prawie ! 🤣

Ale wydaje się sympatyczny,ani nie zlewa ani nie wyzywa. Podobny do byłego lekarza

A tak się bałam że trafię na lekarza idiotę

Wracam potem do domu i układam puzzle i potem tańczę i mam zamiar wybierać się na zajęcia

I jak się wybierałam to koleżanka do mnie dzwoni mówiąc że mam nie przychodzić bo zajęcia są do 17 teraz

I ja to pojęłam tak,że od dziś zajęcia będą do 17

Cały dzień chciało mi się płakać i wtedy wybuchłam

Uspokoiłam się choć nie obyło się bez uderzenia głową w ścianę

Miałam niezłe omamy wtedy choć teraz nie ogarniam dlaczego 🤦

Potem coś rysowałam i ogólnie nie wiem jak ja to robię ale może być tak że nie mam pomysłów co rysować a po chwili mimo braku pomysłów ręka sama rysuje,jakby to rysowała podświadomość

Bo zawsze jak narysuje w ten sposób to ukazuje to aktualną sytuację życiową

Nie ogarniam schematu własnego mózgu 🙈

Takie wspinanie się po drabinie sukcesu a za mną uderza błyskawica która chce mnie zrzucić a mnie tylko napędza,tu chodzi o te różne komentarze że nie dam rady. A kot no wiadomo,Kiara leci razem ze mną. Nie wiem czemu taki kolor włosów zrobiłam,może to ma związek z kolorem aktualnej aury ?

A korona to wiadomo,że ja rządzę swoim losem. A balony to taka oznaka wolności

Nie ogarniam tego szczerze,bo jak rysuje coś podobnego takiego psychologicznego to zwykle nie planuje tego i po prostu rysuje,lub mam jakiś pomysł ale nie wiem skąd on się wziął. Dopiero jak kończę to ogarniam że ma związek z niedawnym przemyśleniem lub aktualnym stanem czy sytuacją

Dziwne,chyba to poruszę na sesji za tydzień

No a potem tylko czytałam i poszłam spać

Tyle,do zobaczenia

Trzymajcie się kochani 💜

[motylekanyyyyyy]

Wiem że nie na temat motylków ale cxuje potrzebę napisania komis o tym

Nie wiem jak mam dwoje z zachowania jakby mam 9 uwag negatywnych i 5 pozytywnych a taki jeden z mojej klasy ma 23 ugawi negatywne i 3 pozytywnie i ma lepsze zachowanie ode mnie i ja wgl nie przeszkadzam na lekcjach a on non stop

Jakby to jest kurea w chuj niesprawiedliwe

[za-sniegiem]

Stoję z boku

Czuję, że nie pasuję

Tylko przeszkadzam

~

~

Tak bardzo chciałabym to zmienić