#palo santo gin

[heckaroniandcheese]

honestly obsessed with this little local candle company ive gotten into and im actually burning candles frequently which is not something i tend to do with the candles I hoard

[winniethewife]

Blorbo Scent head cannons:

This is a list of what I think some of my blorbo's smell like, as requested by @silvernight-m forever ago...

Oscar Isaac:

Marc Spector: Whiskey, Egyptian amber, Cedar

Steven Grant: Earthy, Old books, Jasmine flowers

Jake Lockley: Tobacco, Leather, Ember

Leto Artiedies: Italian Bergamot, Sandalwood, petrichor

Shiv: Cloves, Leather, Amber

William Tell: Bourbon, Coffee, Oak

Star wars:

Poe Dameron: Leather, ozone, gunpowder

Din Dijarin: Gunpowder, Juniper, lemon grass

Hunter: Amber, Sandalwood, Vanilla

Crosshair: Palo Santo, Cypress. Amaretto

Wolffe: Dark Patchouli, Ginger, smoke

Fox: Coffee, Pepper, Gin

Misc:

Johnny Silverhand: Gun powder, Tequila, Cigarettes

Control (Southern reach): Citrus, nutty, Barley

Vessel: Amber, Blue Sage, Wood oil

II: Mulled wine, Pine, slate

III: Spice, Cannabis, Blackthorn

IV: Elderflower, Spruce, Leather

~

Masterlist

Taglist: @boredzillenial @queerponcho @ominoose @my-secret-shame-but-fanfiction

[libero-de-mente]

Questa mattina comincerò a usare il Palo Santo. Si d'accordo visto il tenore degli eventi della mia vita, l'uso del Palo Santo potrebbe prendere anche la via di Sodoma. Ho già resistito ai veti dati dalle nozioni scientifiche e naturalistiche della mia vicina, testimone di Geova e accanita ecologista, nonché mia spacciatrice ufficiale di marmellate e confetture, del fatto che incensi & C. producano CO2 in un ambiente chiuso pari a venti sigarette. Le ho detto che morirò da eroe. Del resto non mi aspetto nulla di più. L'altro giorno ho voluto omaggiare la data di compleanno di mio padre portandogli dei fiori sulla tomba. Delle rose in particolare, camminando davanti alla Parrocchiale e ricordandomi che mio padre ha trascorso buona parte della sua vita a Messa, ho pensato fosse cosa gradita entraci e spargere sui petali dell'acqua Santa. Si lo so una mossa da paraculo la mia, una mossa con l'intenzione di rabbonire anche l'Onnipotente.

Non ha funzionato. Anzi. Qualcosa è andato storto e ai piani alti qualcuno s'è pure incazzato di brutto. Così con una telefonata ricevuta dopo in paio d'ore, l'equilibrio della sofferenza e sfigaggine della mia esistenza è stato ristabilito. Più che Yin e Yang mi darei al Gin e Rum, che il Chakra e il Karma si sono persi sulla ruota che gira, a bordo del treno che passa una sola volta. Mentre io ero col naso all'insù ad ammirare nuvole che prendevano forme di parolacce. Sicuro.

[venusinmyrrh]

If your OC was a perfume, what would they smell like?

Side character edition! The story ain't about them, but they're too much fun not to include.

Charmion Mowbray (House Divided): White tea, white tuberose, white heliotrope, and white musk— a study in blamelessness.

Flora Whitby (Wicker Hollow): Wildflowers carefully arranged in a basket of juniper, sandalwood, and yew, drying down with a hint of smoke from a sacred fire.

Livvy Ferrara (Hartfall Mall): Both sweet and tart: shiny glossy maraschino lipstick wrapped around an ever-present cherry-flavored lollipop.

Tess Meisner (Hartfall Mall): A snarl of blackcurrant, pomegranate, and rose, tearing through black licorice like a rip in a fishnet stocking.

Elena Valdez (Purple Sunrise): Sweet bluebells and healing herbs, and palo santo to keep the demons at bay.

Sandie Starling (Sunshine Springs): Crisp, refreshing Coca-Cola from an old-fashioned glass bottle spiked with stiletto-sharp pink peppercorn and the vaguely aquatic tang of hairspray.

Alice Hill (Stay Buried): Vanilla and warm cardamom, steady and kind, powdered with clean linen to hide a whiff of wistful cigarettes.

Barbie Tillman (Royce's Quarter): A smothered cri de coeur: lily, galbanum, and myrrh.

Jenny Davis (Love Lies Bleeding): The musk of a good fur coat, marred by a telltale crimson stain, and a single gardenia torn and trampled on the rain-soaked pavement.

Aviator (Lady Nightshade): A stealthily potent cocktail of gin, juniper, laudanum, and absinthe. Toxic, vengeful, and green with envy.

Rhys Conway (Knave of Hearts): The only man to make the list, and he likes it that way. Heady vanilla musk wrapped in aged suede with a punch of black pepper and a roguish wink of clove.

[nwbeerguide]

Brouwer's Cafe hosts Stour Fest 2024 during Seattle Beer Week featuring Tilquin's Fruit Extravaganza.

https://bit.ly/3V2lRJZ image courtesy Brouwer’s Cafe Now in its 15th year, Seattle Beer Week returns May 17th and runs through May 24th. Hosted by various businesses up and down I-5 (or interstate to ya'll), there is something every day for everyone. As one of those businesses which has supported Seattle Beer Week since its inception, Brouwer's Cafe invites you to attend one of their events. Re-introducing Stour Fest. What's Stour Fest? It's a union of two one day events, hosted in the many years under the names of Sour Fest and Back in Black Stout Fest. Originally designed to focus on so-called sour ales and lagers, Sour Fest was a one-day event that featured domestic and international beers, ranging from the near-absent-tasting sour to the mouth watering. Each unique and each glass followed by an evening reminder that too much sour can affect the stomach. On the other side, a showcase of stouts. From a vast library of variations, Stout fest included barrel-aged and non-barrel aged stouts. From imperials to the traditional stouts, there's something from everyone. Now in its second year, Stour Fest is back, and they have a week of fun planned. Starting on Saturday, May 18th, Brouwer's Cafe kicks Stour Fest off by showcasing the beers of Gueuzerie Tilquin. As the only draught house on the west coast, authorized to host the "Tilquin Fruit Extravaganza", Brouwer's is featuring the following beers. Tilquin Abricot Lambic (4.4%) Rebecq Tilquin Ariell Sauvage Lambic (5.8%) Rebecq Tilquin Figure Violette Lambic (6.8%) Rebecq Tilquin Melon Lambic (6%) Rebecq Tilquin Peaches Blanc (5.3%) Rebecq Sold separately or as a flight, this is one highlight at this event. Besides Tilquin, Brouwer's Cafe has provided us a preview of what that have in store. Broken up into two categories, Sour & Stout, here is the list. Sours Alesong Kriek (7.5%) Eugene, Oregon Beachwood/Almanac Hive Vibe Sour (7.5%) Long Beach, California Crux Better Off Red ‘15 (7%) Bend, Oregon Epic Oak Dark Plum (7.4%) Salt Lake, Utah De Garde Nectarine Premiere (7.1%) Tillamook, Oregon E9/BW/Full Throttle Gin Barrel Sour with Buckthorn (6%) Tacoma, Washington Floodland magnum pours starting at 1pm Hildegard Ferments & Botanicals Bon Voyage ’23 (6.7%) Seattle, Washington Holy Mountain Sacred Geometry Rasp Sour (6%) Seattle, Washington Jester King Piquette (6%) Austin, Texas Logsdon Convergence #5 (7.7%) Hood River, Oregon Little Beast Hot Break Dry Hopped Sour (8.5%) Portland, Oregon North Fork Dbl Whiskey Raspberryland (9.2%) Deming, Washington Prairie Blueberry Boyfriend (5.4%) Tulsa, Oklahoma Russian River Temptation (7.5%) Santa Rosa, California Stillwater Oude NW Classic B2 (5.1%) Olympia, Washington Stouts Alesong Island Rhino Coconut BBL Imp Stout (12.2%) Eugene, Oregon Block 15 Super Nebula ’24 (12.3%) Corvalis, Oregon Boneyard Suge Knite Imp Stout (13.6%) Bend, Oregon De Dochter Embrasse ’17 (9%) Brouwerij De Dochter van de Korenaar, Belgium Dogfish Head Palo Santo ’17 (12%) Milton, Delaware Evil Twin Yin and Yang ‘16 (10%) Brooklyn, New York Firestone Walker PNC #2 (14%) Paso Robles, California Fort George Matryoshka Coconut Imp Stout ‘18 (12.2%) Astoria, Oregon Fremont Anny Imp Stout ’20 (12.2%) Seattle, Washington Lagunitas Red Right Returning Imp Barrel Aged (14%) Seattle, Washington Lost Abbey Serpent’s Stout ’15 (11%) San Marcos, California North Fork Satan is Extra Boring BA Stout (10%) Deming, Washington Matchless Matchless Bar Vanilla and Cacoa Nibs () Tumwater, Washington Oskar Blues 10 Fiddy Imp Stout ‘16 (10.5%) Longmont, Colorado Perennial Abraxxas ’18 Stout w Mexican Spices (11.5%) St. Louis, Missouri Prairie Bomb ‘18 (11%) Tulsa, Oklahoma Stone RIS ’13 (10.6%) San Marcos, California Structures Liars Tiramisu Stout (10.8%) Bellingham, Washington Doors open at 12 pm on Saturday, May 18th. For hours, food and drink menus, and more, visit http://www.brouwerscafe.com/ from Northwest Beer Guide - News - The Northwest Beer Guide https://bit.ly/4bFhoSY

[shopsk]

Palo Santo Gimlet

If a cocktail is going to have dry London Gin in it, the creator should be from London. That holds true when it comes to the Palo Santo Gimlet Cocktail. The introduction of sherry and some cordial gives the drink a well-deserved twist. The drink was created by Alex Kratena, owner of an establishment in East London.

What you’ll need:

1 oz Gin

1/3 oz Lillet Blanc

1/3 oz Sherry 

1/3 oz Palo Santo Cordial. Read more

[laidir-yura15cbx]

Джины 4 созыва. Галерея.

[navarroserra]

Gathering Juniper

Juniper is an herb that was widely used in many cultures including Native American, Scottish and the Norse (Danes) among others. This post will be about how you can gather and work with Juniper needles and berries within your practice. First we will start with the fact that while yes juniper is used to make Gin and the berries are used in cooking there are some species of Juniper that are toxic. Only a small number of Juniper species are poisonous and the ones i could find are Juniperus Sabina, Juniperus oxycedrus, these types of Juniper again are toxic to humans so please be careful when you are picking your berries. 

I have collected Juniperus Horizontalis also known as Creeping Juniper from my front yard, please check with your local area if you are going to be harvesting from the wild as some Juniper may be protected. Since this was from my own yard, i know it is safe, I can tell it is Juniper from the awl shaped needles that almost have a chainmail like pattern, and the blue grey berries, another sign was the fact that the needles had partly turned purple because of the winter, for Creeping Juniper this is a common sign. As far as my research has told me Creeping Juniper is safe to eat, but today we will be focusing on the magical aspect of Juniper. 

Using a basket I went outside to gather what I could from my front yard, we just had some snow so most of the Juniper was covered, but i was able to get a few branches with some berries. Before harvesting please make sure to thank the plant you are gathering from, as stated in the other post you can use your own salvia, this is our essence and is a form of water, but if you feel uncomfortable with that some water from a bottle or your home will also work great. I gathered four small branches and brought them into the house carefully. If it snowed like it did here let them sit for a moment and warm up so if there is any ice it can melt away instead of making a mess all over your table. Once you are ready start taking off the berries and putting them aside, but don't stop there! The needles can also be used so make sure you pluck all the green awl needles and put them aside. Now that all the needles are plucked and the berries are free, take your needles and put them in a jar, I personally don’t dry mine in an oven, I let my needles be natural and personal feel it's better when using for burning or in rituals when fresh or dried naturally. 

As for your berries you can also do this one of two ways, you can let them dry naturally by leaving them out for about 3 weeks, or you can put them in your oven at 250 degrees and watch them as they dry, they should turn a brown to dark brown and as they cool become darker. I look to work with drying more naturally, but if you need them right away this is a possible way to go about it. You can also use a dehydrator, but i don’t have one so i can't give much of an answer on how that works.  

Once your needles and berries are done you can use them in many different situations, you can use the needles in a bundle for a smoke cleansing, you can burn them as an offering, I know my deity and his family love Juniper. You can use the berries with the needles in incense, or even use the berries in ritual jars and spells. Juniper is a very versatile plant that can be used in many different situations, since White Sage and Palo Santo are endangered plants Juniper is a great plant to use in place of these two in order to help the population come back. 

Magical Properties:

Protection, Banish Negativity, Love, Abundance, Banishment, Vivid Dreams, Fertility, Grounding, Prosperity, Purification, Success, Increase and stimulate psychic powers, Break Curses, Exorcisms, Calm, Healing

[megamattzero]

Palo Santo Gin (Stores).mp4 from Matt Frieden (MegamattzeroFilms) on Vimeo.

[frankly-lost]

Tonight's Bounty So Far: (in order) 1.Beer for Breakfast 2. Analog Vodka 3. Peanut Vodka 4. Compelling Gin 5. Whole Leaf Gin 6. 2014 Palo Santo 7. Burton Baton 8. Dogfish Red 9. Flesh & Blood 10. World Wide Stout 11. Mixing Rum 12. Barrel Honey Rum 🍺🥃 - - - #🍺 #DogfishHead #Beer #Flights #Tasters #GoodNight #Drink #🥃 #RumForLast #APiratesLifeForMe (at Dogfish Head Brewpub)

[deliriumdosonhar]

24/06/2020

     Eu estava em meu apartamento em um fim de semana e teria almoço com meus pais, levei os meninos comigo para passarem o fim de semana. Eu estava namorando Kishan, mas Ren ainda não aceitava tudo que havia acontecido, ele havia acabado de conseguir suas memórias sobre mim de volta, fazia apenas uma semana desde o episódio onde ele me viu beijando Kishan e o pacto com Durga se esvaiu de sua mente.

     Ren vivia me provocando, ele sabia que nossa conexão ainda era extremamente forte, ainda mais depois do que aconteceu no castelo do dragão vermelho, aquela cena voltava a minha cabeça sempre que eu pensava em Ren, mas não podia deixar que Kishan soubesse, ele não merecia mais essa dor em suas costas, eu estava decidida a estar com Kishan até o fim, não importa o que Ren fosse capaz de fazer quanto a isso, ele já havia feito sua escolha e eu a minha.

     Os dois estavam muito bonitos com suas cores mais características, era incrível como os dois sabiam combinar perfeitamente a cor de seus olhos com o tom de suas roupas. Ren estava de camisa azul ciano e uma bermuda caqui, o cabelo estava muito bem cortado e a barba por fazer, Kishan já estava com um estilo mais desarrumado que eu sempre admirei nele, tinha os cabelos grandes que caiam até os ombros, cortado em camadas para algumas mechas ficarem roçando seu rosto, usava uma regata laranja e uma bermuda marrom, as cores da camisa faziam seu tom de pele reluzir e o deixava ainda mais lindo. Os dois chegaram juntos cada um em sua moto e eu estava ansiosa para dar continuidade a esse dia, eles iriam conhecer meus pais e eu não sabia como iriam reagir sabendo que sua filha andava sempre com esses dois homens que chamam tanto atenção. Ren entrou primeiro e me abraçou, meu braço se arrepiou todo quando ele me deu um beijo no pescoço e eu dei um tapinha no braço dele de repreensão. Kishan vinha logo atrás com o capacete na mão, largou o capacete no sofá e me abraçou, me envolvendo em seus braços grandes e me dando um beijo caloroso - Eu estava morrendo de saudades do seu cheiro - Ele disse. Eu corei e chamei meus pais para conhecerem os meninos.

     Meu pai já começou fazendo brincadeira com eles e inventando apelidos como sempre, minha mãe boquiaberta provavelmente com a beleza dos meninos. Kishan se ofereceu para ajudar minha mãe na cozinha e eles foram, Meu pai saiu para comprar as bebidas e eu fui para o quarto dos meus pais pegar alguma coisa e Ren foi atrás de mim, ele vivia esperando a oportunidade perfeita para me tirar de perto de Kishan. Quando entrei no quarto ele sorrateiramente como um tigre me jogou na cama e fechou a porta, eu brigava com ele para ele parar com aquilo, estava com medo de Kishan ver e interpretar tudo errado, Ren sentou do meu lado e chegando perto demais do meu rosto perguntou - Você tem certeza que não sente mais nada por mim? - Eu respondi que sim, que quando faço uma escolha levo-a até o fim e nada me faria mudar de opinião. Ren continuou com aquela expressão sarcástica nos olhos e continuou me encarando, ele sabia que aquilo mexia comigo de fomas inimagináveis, saí em um tropeço do quarto indo atrás de Kishan, Ren ficou pra trás dando risadinha do meu desconforto. Fui no banheiro lavar o rosto e tentar não parecer tão abalada com as coisas que Ren me fazia sentir.

    Sai em direção a sala, quando olhei na varanda estava minha mãe mostrando a paisagem para os meninos, Kishan parecia super interessado e falava com animação sobre as espécies que deveriam viver naqueles fragmentos de florestas e de como o por do sol ali deveria ser bonito, Ren apenas prestava atenção enquanto bebericava seu drink de Gin. Cheguei por trás de Kishan e o abracei, ele virou e me deu um beijo na bochecha. Virei pra minha mãe e pedi pra roubar Kishan só por um minutinho, Ren ficou com ela e depois foi ajuda-la na cozinha, ocupando o lugar que antes era de Kishan. Puxei Kishan pelo braço para lhe mostrar meu quarto, o quarto era muito pequeno mas extremamente aconchegante, lhe mostrei todos os artigos holísticos que eu sempre gostei de ter e ele reconheceu uma estátua de Buda, uma imagem de Shiva e de Ganesha e um pequeno arranjo com outra imagem dourada de Shiva, na parede havia um tapete de Durga e Shiva e Kishan ficou bastante tempo encarando-o. Eu sempre tive uma estranha ligação com a Índia, nunca entendi muito bem de onde ela veio, na verdade, acho que sempre esteve aqui - Eu disse olhando para a imagem de Durga que dançava com uma serpente ao lado de Shiva. Kishan me olhou e concordou com a cabeça, eu sabia o que ele estava pensando, minha ligação não era apenas com a Índia, mas sim com meus dois príncipes. A imagem de Durga causa um estranho efeito e Kishan todas as vezes, é difícil explicar, mas parece que ele entra em um tipo de transe toda vez que a vê, principalmente quando ela está acompanhada de Damon, seu tigre de ébano. Cutuquei Kishan e perguntei se eu ia ter que arranjar mais 8 braços iguais aos de Durga para ele me dar atenção e ele riu e se virou pra mim. Ficamos muito tempo sentados no chão conversando e rindo, ele gostava de me ouvir, contar minhas histórias da época do colégio e da faculdade, sempre falava que meus olhos brilhavam cada vez que eu falava curiosidades sobre biologia ou sobre qualquer animal que eu gostasse. 

     Levantei para pegar limonada para nós dois e nessa hora senti um puxão vindo de baixo, Kishan me puxou para seus braços e me pegou no colo, no primeiro segundo eu levei um susto mas depois entendi o que ele ia fazer, ele vivia brincando assim comigo, me imobilizando e me enchendo de beijos, eu simplesmente ficava toda arrepiada e ele achava a maior graça disso. Ele se colocou em cima de mim na cama e eu não conseguia me mover, foi depositando beijos no meu rosto, no meu pescoço e chegando na orelha, ficava me encarando com aqueles olhos dourados de tigre antes da caçada. Eu estava rindo dele, ao mesmo tempo que me debatia para ele parar, uma hora eu percebi que a coisa foi esquentando e pedi para ele parar, minha mãe poderia ouvir meu pai já deveria estar chegando com as bebidas. Kishan saiu de cima de mim e ficamos sentados, curtindo apenas a presença um do outro, ele tinha cheiro de floresta tropical e palo santo, isso me acalmava, eu sentia sua energia fluindo entre a gente, aquilo não tinha como dar errado. 

     Meu pai chegou e minha mãe gritou da cozinha que o almoço estava servido. Olhei para Kishan e ele estava todo descabelado, cuidadosa, coloquei uma mecha de seu cabelo atrás da orelha e lhe dei um beijo na testa, segurei seu rosto e fiquei encarando aquele homem lindo que estava na minha frente, nunca tinha parado para olha-lo dessa forma, ele tinha um olhar doce e gentil. Segurei seu rosto, ajeitei mais uma mecha e olhando bem no fundo daqueles olhos dourados, disse - Eu te amo, Kishan.

[woodberg-shop]

Die Düfte von @themotley sind nicht nur besondere und einzigartige Nischenparfums, sondern vor allem auch einfach mega “lecker”! Die in LA ansässige Firma hat hauptsächlich regionale Duftstoffe verwendet und so, wie sie selbst sagen, die Düfte einer kreativen Generation eingefangen. Das frische, zitrussige Bergamo, das intensiv-warme und adlerholzige Oud oder das würzig-frische Atlas sowie Cyprus, das etwas von moderner Rasiercreme und gutem Gin hat..bis hin zu Palo Santo oder Kiso, die beide so außergewöhnlich holzig riechen, sodass man meinen könnte, man sei in einem alten Holzwarenladen. Aus unserer Sicht also für jeden mindestens ein Duft dabei - egal ob Mann oder Frau 👨 👱‍♀️ #NISCHENPARFUM #themotley #parfum #fragrance #skincare #naturkosmetik #grooming #allnatural #glowingskin #hautpflege #naturalskincare #glow #perfume #nicheperfume #wetshave #rasur #beardcare #vegan #organic #allnatural #smallbatch #fragrance #zerowaste #crueltyfree #veganbeauty #woodberg

[starstruckautumn]

DEAR STARSTRUCK...

Dear StarStruck,

So I’m a Pisces Sun, Sagittarius Moon, Capricorn Rising.

I write this cringing a bit. So I got really into the whole magic/priestess/goddess scene, built an alter and did the whole crystal/tarot card thing. I really wanted to get in touch with my inner witch, and especially during the eclipses I thought that this would be a great time for me to really dig into this side of myself. I was curious about tapping into my spirit guides and I also wanted to make contact with spirits; I suppose what I really wanted to do was to see how powerful I am, what powers I have. So I started channeling, being open and seeing what messages I would get. But now I’m a little regretful, because it’s a door that I don’t know how to close; a lot of weird things have come through that have freaked me out a bit. It’s nice to know that I have the ability to attract spirits who will talk to me but I’d like a little peace. How do I shut this ability off? How can I go back to what I was before?

                                                                                                Newbie witch in need.

Dear Newbie,

Honestly, your predicament is common these days. I remember when I was younger and all the girls in my class wanted to play “the Craft” because being witchy looked so fun and cool. However, I always have known that if that aspect of spirit is treated like a game, then TRUST me when I tell you that they will play with you. Tapping into power isn’t about being showy; it’s about using said power for good, not for ego. When you are ready to use your power and ability for saving the day, then odds are high the big guns that will help you along the way will step in; in the meantime you have the lower energy spirits messing with you. How do you shut this off? Sage is always good, so is Palo Santo and imagining your space being blasted by white light. Melaluca oil (not the fake stuff mind you) and a wee bit of gin are also great for cleansing your home energetically. Also, when you feel those energies tapping at your door be polite about letting them know that you are no longer entertaining them and what they want from you. Be cordial, and invite them to go towards the light. And for goodness sakes, stop playing at stuff that is serious business. You gotta earn your bones my dear.

Blessed Be,

Starstruck

[navarroserra]

Juniper

Folk Names: needle yew, cedar, savin, bastard killer, fairy circle, hackmatack, gin berry, horse savin, gorst, aiten, dwarf juniper, genevier, genévrier, ginepro, enebro, gemeiner, gin plant, wachholder

Element: Fire

Planet: Sun

Deities:

Audhumla: The Great Cow. Nourisher. Primal shaping force of the universe.

Good Dwarves: The Master Smiths.

Hel (German Holle, Hulda) of the Aesir: The Goddess of the Dead and the Afterlife, she herself is half-dead, half alive. The Vikings viewed her with considerable trepidation. Nevertheless, the Germans saw her as Mother Holle and helpful in times of need, but vengeful upon those who transgress natural law.

Loki: Aesir and Jotunn, Trickster and Fire Jotunn

Nanna, of the Vanir: She is married to Baldur and mother to Forseti. She is a goddess of Love, Romance and Fertility, also of Wealth and Prosperity.

Nerthus German Hertha): She is Mother Earth and a Goddess of the Sea and ofRivers.

Ran, of the Vanir: The Ravager. She is married to Aegir, is malicious and unpredictable.

Skadi of the Vanir: Mistress of Dark Magic and the Goddess of Winter and of the Hunt.

Thor of the Aesir: The red-headed God of Thunder and weather in general, powerful Protection, Inspiration, Magical Power, and Personal Strength

Tyr of the Aesir: Odin’s son, Tyr is the God of Law & Justice, Rational Thought and Right Order, Protection, Divination, Astronomy, Strength and Courage

Weiland (Weyland): The Smith of the Gods.

Powers: Protection, Banish Negativity, Love, Abundance, Banishment, Vivid Dreams, Fertility, Grounding, Prosperity, Purification, Success, Increase and stimulate psychic powers, Break Curses, Exorcisms, Calm, Healing

About:

Juniper is a very good cleansing tool when it is bundled and burned within a space, The smoke clearing was commonly used in the springtime, and when one considers own endangered Palo Santo and white sage is Juniper is a good alternative and considering we all follow a (though varying from person to person) a Norse belief this herb is a great way to honor the gods, Jotunn, Goddess, etc with a native cleansing herb. Juniper was without a doubt used by the Norse, and a good amount of documentation can be found within Trolldom, the folk magic tradition of Sweden, Denmark, and Norway, these documentations include many different uses for Juniper. The ash, oil, berries, and even branches would be used for removing curses. It is an herb that is heavily versatile.

[emulatingrizal-blog]

Hindi Ko Nakita

Lara Cecilia L Pono

// Short story 

Hindi gaya ng mga nakaraang panahon, hindi mo na kailangan lumuwas ng Maynila upang pagpalain ng magandang hanapbuhay. Sa panahon ng makabagong teknolohiya ay sumasabay na din ang bayan ng San Diego sa mga siyudad sa kalakhang Maynila. Kahit na maliit ito kumpara sa totoong siyudad ay mayroon din itong mga kagamitan upang hindi mo ito maliitin. Sa pahayag na ito ay mahihinuha mong di rin mawawala sa San Diego ang kahirapan. Lumipas ang panahon at maaaring nagbago ang paliwanag sa kung ano ito, ngunit makikita mo sa estado at dami ng mga mamamayan nito ang apektado. Gayunpaman, hindi ito hadlang upang matamasa ng ilan sa kanila ang buhay ng isang may-kaya. Gawin na lang nating halimbawa ang pamilya dela Cruz, na nakatira sa may estero sa Kalye Florentino. Hindi kainaman ang paligid dahil ito ang nagsisilbing daluyan ng mga tubig na itinatapon ng karamihan sa mga nasa kabahayan sa baybayin nito, maliban sa samu’t saring pinaghalong dumi ng hayop at tinabas na damong itinatambak ng isang pabrika. Masasabing isang mabigat na desisyon para sa padre-de-pamilyang si Mang Antonio ang manatili dito, kaya lang ay ito ang pinakamaayos na tirahan na makukuha niya upang makapagbenta ng sampaguita sa simbahan. Ito ang pinakamadaling daanan mula sa simbahan, maliban sa iisang kalye lang ang kailangang tahakin. Gustuhin man niya na tanggapin ang tulong ng ilang nagmamagandang-loob ay hindi naman niya kayang iwan ang tatlong anak na naiwan sa kaniya ng humiwalay na asawa.

Ang panganay na si Alma ay husto na sa gulang ngunit mukhang di pinalad sa kaniyang kasintahang si Julio. Kahit kakaraos lamang sa pagpapakasal (at ‘yung panig ng babae pa ang nagpundar!) ay mayroon na pala itong dinadala. Dahil pag-iinom at pagtambay lang ang alam gawin ng manugang ay hinayaan na niyang mamuhay ang anak at magiging apo nito kasama nila. Nananalangin siya na sana sina Miguel at Angelita ay di sumunod sa kanilang ate at makapagtapos upang matulungan siya sa paghahanapbuhay. Ang kaniyang binata ay malapit nang magtapos ng high school, habang si Angelita ay malapit na rin matapos sa elementarya.

Ang tangi niyang kabuhayan ay di sapat sa kanilang lima, o anim dahil sa napipintong panganganak, mula sa Php200 kada araw na kailangan niyang hatiin sa pagkain, pambaon at pambayad sa tubig. Dahil dito, bukod sa taimtim na pangalangin, humihiram siya ng pera kay Don Gustavo.

Ayon sa sabi ng iba, si Don Gustavo ay isang Manilenyo na nagpasyang pagbutihin ang negosyo sa bayan ng San Diego kaysa makipagsapalaran pa sa dami ng umaasang umunlad sa siyudad. Ang pautangan ni Don Gustavo ay naging patok sa mga magsasaka at maliliit na negosyante, dahil dito sila nakakakuha ng malaking kapital. Nagbaka-sakali lamang noon si Mang Antonio, at walang pag-aatubili na pinahiram siya ng don.

Kaya kung nagtataka ka kung paano nabubuhay ni Mang Antonio ang tatlong malalaking anak, ay dahil binigay ng Maykapal ang isang kagaya ni Don Gustavo.

Mahirap nga lang magsalita ng tapos.

Hindi mawari ni Mang Antonio kung saan nagsimula, basta parang sunod-sunod na sabay-sabay nangyari ang lahat. Hindi niya alam, hindi niya nakikita lahat.

Ang natatandaan na lang niya ay pirmi niyang sinasaway si Miguel na isantabi muna ang pakikipagkasintahan kay Nida, anak nina Konsehal Medeo. Gayunpaman ay lagi niyang naririnig ang mga pagtawa nito, tanda na lagi itong napupunta sa kanilang barung-barong. Dumadalas din ang pag-aaway ng kaniyang panganay at manugang, na lubhang makakasama sa kaniyang magiging apo. Minsan ng napadaan si Angelita sa kaniyang pwesto sa simabahan ay nabanggit nito na balak din niya magbenta ng bulaklak para makatulong, na mariin din niyang tinanggihan, dahil kung lagi niya lang aagahan sa simbahan ay tiyak na mauubos agad ang kampupot na nilalako niya. Sa huli, napapayag siya na samahan ng bunso paminsan-minsan lalo na kapag walang pasok. “‘Tang, di pa ba kayo uuwi, ang init na oh,” sambit ni Tinyente Alvarez habang rinig mong naghahanap ito ng barya. Musika para kay Mang Antonio ang kalansing nito. “Wala pa sa kalahati nabebenta ko, Juan, pati sanay na naman ako dito,” sabi niya. “Eh teka po at tingnan ko kung mabili natin lahat ‘yan.” Tumigil ang kalansing at parang papahina ng papahina ang boses ng binatang pulis. “Silong ka muna, ‘tang!”

Napangiti si Mang Antonio. Naalala niya tuloy si Miguel, na paniguradong mawiwilihan din ang pagpupulis kung magkakakilala sila ni Tinyente Alvarez. Gusto niyang makitang isang magiting na mandirigma ng bayan, may malasakit, at higit sa lahat, maayos na kabuhayan ang anak. Sinunod ng matanda ang payo ng pulis at sumilong saglit sa may arko. Bagaman ay sanay nga, ay hindi maikakailang hindi bumubuti ang pakiramdam ng sinumang bilad sa araw. Napagpasyahan niyang harapin ang loob ng simbahan; ang pagkit na nasusunog kasama ang amoy ng sampaguita sa kamay niya ay isang paalala na may kailangan pa siyang gawin. Panginoon, wala akong hinihiling para sa sarili ko, ngunit sana hayaan mo ako na hilingin ang kaginhawaan ng mga anak ko. Kahit ano pa ang kapalit.

Naramdaman ni Mang Antonio ang pagtapik sa likod niya, at ang masayang tono ng boses ni Tinyente Alvarez. “‘Tang, bilhin daw ni sarhento yung iba mong kwintas, oh.” Inabutan siya ng papel na pera. Mukhang kakakuha lang sa bangko, malutong ito. “Kip da chenj daw, ‘tang,” nangingising sabi ng pulis. “Salamat, iho,” Napangiti si Mang Antonio dahil maaga pa lang ay tapos na ang kanyang paglalako. Pwede na siyang makihati sa pagkutkot ng mga natunaw na kandila pandagdag sa kinita niya ngayon. Narinig niyang muling papalayo ang boses ng pulis kaya siya’y tumuloy papasok sa simbahan.

Hindi man nakikita ni Mang Antonio ang nangyayari, pero naramdaman niyang may papalapit sa kaniya, mabilis. Naramdaman niyang pagbugso ng hangin sa kaniyang kaliwa, at biglang nabitawan ang kaniyang tungkod. Dahil walang suporta, siya ay nanlumo sa sahig. Napahiyaw ang nakabangga sa tungkod niya at napamura. “Ano ba naman ‘yang matandang ‘yan!” Pinagpapalo nito ang matandang nakaratay sa sahig. “Hayun ang magnanakaw! Pulis, pulis!” “Punyeta!”

Natulungan naman ng mga parokyano ng simbahan si Mang Antonio na makabangon, ngunit hindi na nila naabutan ang lalaking napagtanto niyang isang magnanakaw ng mgaa abubot ng santo. Napagpasiyahan niyang umuwi na lang dahil sa sakit ng mga tinamong palo. “Wala kang pakialam kung gusto ko pang uminom! Tonta!”

“Walang-hiya kang palamunin ka! Ni hindi mo man lang kami mapakain ng magiging anak mo! Hindi ka ba nahihiya na umaasa pa din tayo kay amang?” “Sino ka para sigawan ako, ha? HA!” At kahit hindi naman sagana sa kagamitan ang pamamahay ni Mang Antonio, ay tila may nasisirang gamit dahil sa pagtapon.

Malayo pa lang ay alam na ni Mang Antonio na kailangan niyang awatin ang kaniyang anak at manugang. Kung siya lamang ay mas malakas pa ay hihikayatin niya ang anak na huwag nang sumama kay Julio. Kung sino pa ang kabataan ay siya pa’ng hindi marunong magbanat ng buto… “Hoy, tanda! Buti naman umuwi ka na,” naamoy niya ang gin sa hininga ng manugang. “Hala, bigyan mo ako ng pambili ng ‘Miguel!” “‘Tay! ‘Wag mong bigyan ‘yang hayop na ‘yan,” pagmamatigas ni Alma, ngunit biglang nanghina ang boses nito. Alam na niyang malutong na sampal ang susunod dito. “Punyeta! ‘Wag kang makialam!” “Tama na, tama na!” kahit pagod na pagod na siya ay hindi maaaring saktan sa harapan niya ang anak. “Heto, nakaubos ako ngayon. Magpakalasing ka!”

Ngunit hindi niya makapa ang dalawan-daang piso na binigay ni Juan kanina. Malutong iyon, madali lang maramdaman, pero– “Oh, ano na? Bwisit naman ito,” naririnig niyang nagkakamot ng ulo ang manugang. “Pareho kayong walang kwenta! Ipapa-lista ko na lang kay Berta yung toma ko.” “Tarantado ka pala, eh!” muling bumalik ang boses ng kaniyang anak. Hinanap ni Mang Antonio ang pintuan upang sumandal, habang di niya maintindihan bakit di niya makapkap ang kinita ngayong araw.

“Amang, pasensya ka na kay Julio,” Naramdaman niyang pinisil ng anak ang kaniyang kaliwang balikat. “‘Yaan mo at pagsasabihan ko na maghanap naman ng sideline. May pangkain na tayo, ‘mang?” “Na… nawala…” “Amang.” “Sa simbahan, kanina, binangga ako…” “Amang! Wala kaming kakainin ni Angelita. Paano itong apo mo? Darating din yung taga-kolekta ni Don Gustavo.” “Si Miguel. Hintayin natin, baka may na-dilehensiya.”

Ngunit ng gabing iyon ay di bumalik si Miguel. Nakauwi si Angelita, habang susuray-suray na bumalik ang manugang ng madaling-araw. Dumating ang kolektor, ngunit pinaalis nito agad dahil hindi ito ang inaalala niya. “Hay naku, Tonyo, magbigay ka kahit limang piso! Alam mong pa-tatlong beses ka nang nagpapaliban nito.” “Pasabi na lang sa Don na kailangan ko pa ng panahon.” “Hay, bahala ka. Kung hindi lang ako ninong ng Angelita mo eh…”

Narinig na lang niya sa mga magulang ni Nida ang nangyari. Hindi katalinuhan si Mang Antonio, pero alam niya kung ano ang galit sa pangungulila. “Papatayin ko ‘yang anak mo kapag pinakita niya ang mukha niya sa’min! Lintik, bakit yung dalagita ko pa!!!”

Kahit alam niya ang dahilan, hindi kayang sagutin ni Mang Antonio ang palahaw ng tatay ni Nida. Nawalan din siya ng pag-asa dahil kaisa-isang anak na lalaki niya si Miguel at gusto niyang makita na makapagpatapos ang anak.

Dahil hindi makabayad sa utang, minarapat na puntahan ni Mang Antonio si Don Gustavo. Nagkataon namang bumibisita si Kapitan Tiago na mukhang may iniusosyo sa pagbebenta ng halaman.

“Sige na, pakiusapan mo naman ang don na magpakita sa akin. Babayaran ko din siya,” pakiusap niya sa bantay sa pintuan ng mansiyon ni Don Gustavo. “Tatang, may ginagawa pa ang don. Balik ka na lang bukas, ha?” “Alam mo namang bawal tayo makalagpas ng limang araw sa utang, di ba? Hala, tawagin mo na nang makapagpaliwanag ako.” “Tang naman eh pinapahirapan mo ko! Nakaupo na nga ako dito maghapon–”

“Ama, alam mo namang hindi ko tipo ang kagaya ni Gerardo,” sambit ng isang matamis na tinig. Natigilan din ang binatang bantay ng pinto. “Anak, ano ka ba! Ito si Don Gustavo, pinakamayaman sa San Diego maliban sa akin! Pag pinagsanib ang mga yaman natin, hindi na tayo mag-aalala!” Kilala ni Mang Antonio ang tinig naman na iyon. Si Kapitan Tiago, na hindi nakikihalubilo sa mga mahihirap. Malamang sii Maria Clara ang kasama nito. “Intindihin mo sana ako, ama,” pakiusap nito. “Alam mo namang pabalik na galing Europa si Crisostomo…” “Hay ano ka bang babae ka! Mas mayaman si Gerardo! Pero kung titingnan, wala nang pamilya iyong si Crisostomo, ‘di ba… aba’y sa kanya lang lahat ng mana! Ha!” At napansin niyang papalayo na ang mga tinig. “Siya, tapos na siguro si Don Gustavo?”

“Antonio, aking kaibigan!” masiglang bati ni Don Gustavo sa kanya. “Narinig kong di ka pa nakakabayad at halos isang linggo na?” “Don, alam mo naman ang sitwasyon…,” hinga ni Mang Antonio. “Noong isang araw nadukutan ako sa simbahan–” “Simabahan?!” “Sana maintindihan mo, Don. At mukhang nagtanan din sii Miguel k–” “Nagtanan?! Aba Ginoong Maria!” “Siyang tunay, Don Gustavo. Wala na akong katulong sa paghahagilap ng ipambabayad sa ‘yo, at ang panganay ko ay halos manganganak na…” “Ay, hindi iyan problema, Antonio! Alam mo namang isa ka sa mga magandang pautangin kahit na ganiyan na ang kalagayan mo,” tinapik ni Don Gustavo ang kanyang balikat. “Sa ngayon, kailangan mo talagang humabol, pero kung papayag ka na gawan ako ng pabor ay pwede naman nating kalimutan yung utang mo.”

Hindi makapaniwala si Mang Antonio sa mga nilahad ni Don Gustavo. Kailangan lamang niyang dalhin sa dulo ng bayan ang isang bag na naiwan ng kaniyang tauhan. Hindi man siya pamilyar sa dakong iyon ng San Diego, ay maari niyang hingan ng tulong si Miguel para marating nila at maipadala iyong bag. Ngunit naalala niyang naglayas itong anak niya wala pang isang linggo ang nakakaraan. Gayunpaman, ang utang niyang parang di mabayad-bayaran ay kakalimutan ni Don Gustavo basta gawin niya ito…

Gaya ng napag-usapan, sa hapon tutungo si Mang Antonio sa dulo ng bayan upang ihatid ang bag. Kung mas maaga sana ay mas maayos para hindi na siya mahuli ng uwi. Kung ano man ang dahilan ni Don Gustavo, basta may kukuha ng bag ay ayos na sa kanya. “”Tang! Di pa kayo uuwi?” narinig niyang bati sa kanya ni Juan. “Oh, Tinyente. May hinihntay lang kasi ako at may lalakarin.” Iginaya ni Tinyente Alvarez si Mang Antonio sa isa sa mga upuan malapit sa harap ng simbahan. “Saan naman ‘yan, ‘tang? Gagabihin ka niyan eh,” halos ka-tunog niya si Miguel pag sine-sermunan siya. Napahalakhak siya. “Sus, Tinyente, may pinagkaiba ba sa akin ang araw at gabi?” nagpatulo siya sa pagtawa. “Siguro malamig lang sa gabi, yung nagtataasan ang mga balahibo mo.” “Ay e di sasamahan ko na lang po kayo, para naman di kayo mapa’no.” “Salamat ng marami, anak.”

Hinintay ng dalawa ang pagsapit ng alas-kuwatro ng hapon, kung kailan nagsisi-alisan ang mga nagsisimba. Kasabay nito ang pag-ihip ng malamig na hangin. “Maghintay pa ba tayo dito, ‘tang? Medyo madilim na…” “Ay alas-kuwatro na ba?” tumayo si Mang Antonio at nagtungo sa pinakadulong arko ng simbahan. Habang tinatapik-tapik ng kanyang tungkod ay narating niya ang pulpito. Isang bag na halos isang sako ang laman… ngunit hindi kabigatan. Itim ito at may mga taling maaaring ipulupot sa katawan. Sling bag daw. Para namang makikita ko kung itim ba talaga ito. Binuhat ni Mang Antonio ang bag na nakapa niya mula rito at ito nga ay di kabigatan. Parang si Miguel nang mag-isang taon na.

Bumalik si Mang Antonio sa kinauupuan, at hindi pa umaalis si Tinyente Alvarez. Kakaiba din na hindi umiimik ang binata mula ng siya ay umalis. “O siya, pwede na akong umalis. Ikaw ba ay sasam–” “‘Tang. Saan mo nakuha iyan?” Hindi niya pa naririnig ng ganoong katigas ang boses ng binata. Magiliw ito lagi sa kaniya. Para nga siyang di pulis. “Ha, eh, ito yung dadalhin ko sa pupuntahan natin. Tara na, at sabi mo madilim na…” “‘Tang. Gaano katagal mo na ito ginagawa?” “Anak?” “Mang Antonio. Ako po si Tinyente Juan Alvarez. Tinatanong kita bilang alagad ng batas.”

(Dahil sa katayuan ni Mang Antonio, hindi niya alam na hindi pwede ang ganitong ugali ng binata dahil wala naman siyang warrant of arrest) “Eh… Ngayon lang ako magpupunta dun sa dulo ng bayan,” biglang tumayo ang mga balahibo ni Mang Antonio. Kinukutuban… “Tatang. Wag na po kayo tumuloy. Akin na po ang bag.” Hinigpitan ni Mang Antonio ang paghawak sa tali ng bag. Naramdaman din niya na dapat itong idikit ng mas malapit sa katawan niya. “Hindi pwede, anak. Nakasalalay dito ang utang ko…” “‘Tang, pwede nating isumbong ‘to. Di mo na kailangan magbayad ng utang.” “Anak, ano ba ang laman nito?”

Hindi niya akalain na sa lahat ng bagay ay magiging isa siyang tagadala ng droga. Ang sabi lang ng don ay ibigay ang bag sa magsasabi ng “Magkano ‘yan?”

“Mabigat man sa konsensya ko, Juan, pero may mga umaasa sa akin. Hindi para sa akin ang gagawin ko…” “‘Tang, paano naman ang mga nalululong diyan? Kung pipigilan natin ang pagbebenta ay wala nang gagamit nito.” Kumukurot ang konsensiya ni Mang Antonio. Mayroon nga naman siyang pagkakataong makalaya sa kanyang mga pasanin ngunit may mga taong lalong nababaon sa hukay sa patuloy na paggamit ng bawal na gamot.

“Anak, nais kong kausapin ang pagbibigyan ng bag na ito. Pupunta ako sa pulis pagkatapos. Pwede mo ba akong samahan?”

“Ay puta. Ang tagal naman ng delivery boy na yan!” Kamot ng kamot sa ulo ang isang malaking lalaki na kanina pa nakatago sa mga puno. Dahil takip-silim, ay dumadami ang mga lamok na humahapunan sa bumbunan nito. “Dalian mo trabaho mo pag nakuha na natin!” “Tumahimik ka lang diyan.” Kung bakit ba naman kasi gusto pa sa gabi, kung saan malamig ang hangin…

Narinig ng dalawa ang pagbiyak ng isang sanga sa malapit. Naririnig na rin niya ang marahang paghakbang nito. Ito na ang courier. Nakahanda na ang kanyang baril. Kanina pa naghihintay sa target. Nang maaninag niya ang lumabas sa kakahuyan ay napaatras siya.

“Miguel?” Isang tanong ni Tinyente Alvarez na nagpatayo muli sa balahibo ni Mang Antonio. Andito si Miguel? “Ikaw ba ‘yan, Miguel?” “Bakit mo kasama ang tatay ko?”

“Anak? Anak!” Sa unang pagkakataon sa buhay ni Mang Antonio ay di niya alam ang gagawin, kahit na wala dahil wala siyang makita. “Miguel… bakit hindi ka na umuuwi…” “‘Tay! Papatayin ka daw nila… si Nida! Hindi ko kayo kaya lahat itago, kaya sumama ako sa kanila!” “Hoy bubwit! Tapusin mo na yan!” Narinig ni Mang Antonio ang pagkasa ng baril sa likod niya. “Tinyente, Tinyente… Juan, wag mong sasaktan si Miguel!” Nakatutok ang baril sa kasama ni Miguel. “Ha! Subukan mo tinyente…,” naglabas din ito ng baril at itinutok sa kasama. “I-angat mo ang baril mo gago! Utasin mo yan!” “Hindi ikaw ang amo ko, puta!” “Tandaan mo, hindi ako takot pumatay, Miguel!”

“Anak, makinig ka sa kanya…” “‘Tay!” “‘Tang!” “Hindi mo talaga ipuputok ha!” BANG! “Akala mo di ako nagbib–” BANG! BANG!

“Itay!!!”

Hindi na muling gumalaw ang matanda mula sa kinahulugan nito. Hinayaan ni Tinyente Alvarez na makalapit ang anak sa ama. Hindi na kailangan pang ilarawan, dahil ang dugo ng matanda ay di maaninag sa dilim. Pero alam mong malansa ang amoy nito.

Dumating ang mga pulis kinalaunan, at dinakip si Miguel, kahit na pinatunayan ng tinyente na wala itong kinalaman sa pangyayari.

“Tinyente, may baril siya. Hindi mo alam kung ano binabalak niya.” “Pero, Sir, wala po siyang ginawa–” “Kami na ang bahala dito, Tinyente. Pwede ka nang umuwi.” Walang nagawa ang tinyente kundi sumunod.

Habang binabaybay ang daan pabalik sa presinto, nakatanggap ng tawag ang isa sa mga pulis na nagbabantay sa bagong huli. “Ha? Pakiusap ni Don Ginto? Hahahahaha! Sige, sige.” “Hoy bata, balita ko malaki daw kikitain pag patay ka na.”

[jessicarachel-blog1]

The Art of Being- a Sensual Experience

·      New Harbour 22/05/2017

From the chaotic and noisy Woodstock streets into the sleek polished concrete floor. The reflections of the chrome gadgets, utensils and great reflective domes spheres bounce of the walls and onto the floor. The barrels are connected with pipes that bubble away at work as they take a piece of the world and distil it into its quiet essence.

It seems the first way to seduce aroma from an object is with water and time. Gin is boiled underneath the botanicals and aromatics. The steam is then cooled down and condensed over cold water pipes to slowly drip into a beaker. This process pulls essential oils from the heart of the plant or root or seed. The complicated process of distilling aromatics and botanicals into Gin is based in the science of chemistry. The experience of smelling the aromatics such as juniper berries, coriander seeds, orris roots, angelica root, camomile, star-anise, cinnamon, lavender, and pineapple basil and xploring their physical nature through touch and then tasting the corresponding gin was a beautiful and binary experience. It gave me the interesting opportunity to understand the relationship of the translation of objects from one state to another.

·      David West 23/05/2017

The ritual of burning in worship is a deep and ancient practice. The act of burning something precious in sacrifice holds much power historically and those connotations carry through to our contemporary life with the burning of incense not only in ceremony environments but also in our homes. Violent fire and instantaneous reaction seems to be the second way in which to release the heart of an object for all to experience. 

The Victorian style row house stands on the corner of a shady quiet suburban street. Inside Oriental collectables line the shelving against the subtle dusty pink walls. The narrow wooden staircase rises with the triple volume in airy entrance hall. The walls are enchanted with various quirky works of art. The afternoon sun streams in and baths the high-ceilinged living room with a warm glow, filtered through the off-white linen veils and the explosion of delicious-monsters and cascading succulents.

 We sit on the thick Persian rug and the ceremony begins. David’s fascination and passion is read in the delicate manner in which he holds the various pieces of incense, the way he sets them alight and fans the smoky scent. He gently explains their origins, functions, meanings and layers of aroma in their body. I never knew the layers and complexity of aromas. The universes evoked within me are indescribable with language. I allowed myself to go into a space where each beautifully composed scent carried me far away- an incredibly special experience that I will keep gently cradled in my memory. Inspired to explore this realm of humanness that has been left so unnoticed in our heavy-handed, obnoxious Western world. The body as an intelligence as a receiver the processes of physical experience and energy all around us.

The calm and tranquil space held by David West’s home offered a place for a small and intimate gathering of friends to partake in a ceremony of sharing. David West, the master of ceremonies, led us through a journey of burning aromas. Incense is simply sacred bark, timber, botanicals and aromatics in different forms and harmonies.  We experienced the gentle pleasure of Impepu “Koi San” herbs; Native American White Sage; Sacred Palo Santo Wood; Copal Resin; Oud Wood; Sandalwood and a range of Japanese fine incense sticks that included notes of mint, vanilla, spice, leather and other herbs. David continued to describe the smell as tastes as the two senses of taste and smell are olfactory linked. This way of mixing and blending the senses is known as Synaesthesia. Throughout this experience David played various soundtracks that linked to the region/ritual we were momentarily exploring. The use of a beautiful vintage vinyl set added another layer to the experience and also spoke of his tendency to collect objects and re-experience the past in his own curious way. This integrates history into contemporary life and continues to add to the richness and overall quality of life in David’s home. What a wonderful experience.