#luis neer

[fransopdefiets]

18-9 Drie (Ermelo)

Gisterenavond at ik in Ommen in de zon op het terras, precies zoals vier maanden geleden. Alleen werd het nu de zeebaars in plaats van de lamsrug. Of nou ja, zeebaars, het was een filetje van de baars. Misschien was het wel stekelbaars. Het leuke van dezelfde plek was dat ik me opeens weer herinnerde hoe ik er vier maanden geleden bijzat. Een hoofd vol met een mix van zorgen om Tom en de spanning van het begin van de reis. Ook de tent stond weer op precies hetzelfde plekje trouwens, toen kregen we een flinke regenbui ‘s nachts, maar nu blijft het droog.

Als ik opsta is het fris, maar prima te doen, de hele ochtend blijft het hetzelfde weer, nevelig tegen het mistige aan en een graad of twaalf. Maar met de wind in de rug is dat prima te doen. Op weg naar Dalfsen kom ik langs een elektrisch zelfbedieningspontje over de Vecht, dat moet ik natuurlijk uitproberen. Het is een kwestie van opstappen, in het vak gaan staan, op de knop drukken en alles gaat vanzelf. In Dalfsen kom ik er achter dat ik mijn helm op de camping heb laten liggen, ik ga er niet voor terug, het is een goedkoop negen jaar oud ding van de Decathlon.

In Zwolle moet ik kiezen tussen de IJsselbrug of het voetveer naar Hattem, het wordt natuurlijk het laatste. Daar ontspint zich een interessant gesprek met de schipper, niet over voetveren, maar over knieën. Hij wil weten waar ik heen ga en waar ik geweest ben. Goh zegt hij, dan zul je wel wat kettingen versleten hebben. Nou, eigenlijk niet zeg ik. Zelfs de remblokjes heb ik nog niet hoeven vervangen. Het enige dat versleten is, zijn mijn knieën, maar dat waren ze al voor vertrek en het gekke is juist, dat ze nu een stuk beter aanvoelen, dan toen ik startte. Toen deden ze elke avond zeer, maar nu voel ik ze niet meer, blijkbaar wordt er nieuw kraakbeen aangemaakt. Groenlipmossel, zegt de schipper, dat is het beste. Pardon?, zeg ik. Ja, onze herdershond had last van heupdysplasie en kreeg daarom groenlipmosselpoeder door zijn eten.

Ik kreeg op een gegeven moment zo’n last van mijn knieën dat ik niks meer kon. Ik kwam de auto niet meer uit, kon niet meer tennissen en op mijn knieën op het dek ging ook niet meer. Toen zei mijn vrouw, dat poeder moet jij ook nemen. Dat spul voor de hond smaakt heel vies hoor, maar je hebt het ook in capsules. Je moet online de hoogste dosering kopen, die je kunt krijgen. Als je twee keer per dag twee capsules slikt, dan merk je na een maand echt het verschil. Nu kan ik alles weer, ik tennis zelfs weer. Volgens mijn huisarts is het onzin, maar ik ben het levende bewijs dat het werkt. Ik bedank hem voor de tip als ik van boord stap, het is in elk geval een goed verhaal.

Om de een of andere reden denk ik altijd dat de Veluwe vol zit met uitspanningen, herbergen en pannenkoekehuizen. Ik eet tegen twaalven een broodje hummus in Hattem en denk, over een uurtje eet ik ergens anders nog wat, zeg ik tegen mezelf. Tweeëneenhalf uur later zit ik op een bankje in het bos cruesli uit een zak te eten omdat ik het niet nodig vond om nog ergens brood te kopen. Pas in Vierhouten is er weer wat te eten, sterker nog, daar krijg je keuzestress van alle horeca. Als die lui zich nou eens wat meer zouden verspreiden, daar zou iedereen baat bij hebben. Een tweede misvatting van mijn kant is dat de Veluwe plat is, het gaat hier voortdurend op en neer en dat is jammer, want dat gaat ten koste van de snelheid.

In de supermarkt van Elspeet koop ik yoghurt en bessen voor het ontbijt, meer heb ik niet nodig. Ik sluit deze reis vanavond symbolisch af met een passende laatste maaltijd.

(Ik kon dit verhaal pas de volgende ochtend plaatsen bij gebrek aan bereik. Dat is de eerste keer deze vakantie, zelfs vanuit het afgelegenste fjord boven de poolcirkel en de meest desolate fjell heb ik altijd mijn verhaal kunnen doen. Maar hier op de Veluwe, in het dichtstbevolkte land van Europa, hier niet.)

Gefietste afstand: 87 km

Gefietste tijd: 7 uur

[patriciaidsinga]

Taperen

Noordhollands Dagblad 22 april 2023 

Ik lig als een zoutzak op de bank. Mijn slobberigste joggingbroek aan. Daaronder mijn lekkere dikke huissokken. Ik kijk naar een Netflix serie over een chocolade patissier terwijl ik tegelijkertijd de zak met borrelnootjes te lijf ga. 

“Mam, mijn onderbroeken zijn op, wanneer ga je wassen?” 

“Mam, zullen we samen een tiktokdansje doen?” 

“Mam, de cola is op en het is bijna weekend.” Mam heeft hier geen tijd voor. Mam is een topsporter en ligt hier te taperen. 

Je spreekt het uit als tėėperen en het is een term die ik tot vorige week niet kende, maar volledig omarm. 

Ik roei al een aantal jaar in een gladde dames 4-boot en aanstaande zondag is de AA-race. Dan komen 110 bootjes uit heel Nederland (en Bath) bij elkaar om 4 km van Broek op Langedijk naar Alkmaar te racen (van de Broekhornerbrug naar de Nollenbrug). 

Onze coach ziet het helemaal met ons zitten en weet zeker dat we een goede tijd neer gaan zetten, maar dan moeten we wel haar instructies goed opvolgen. 

Ingewikkelde trainingschema’s, idiote oefeningen voor de ‘gelijke inpik’, alles wordt uit de kast gehaald om deze dames in topvorm te krijgen. Ons team heet Hollands Welvaren, maar dat is allemaal tactiek. 

De handicap waar de meeste van ons mee kampen is dat we nog maar vijf jaar roeien, in tegenstelling tot alle andere roeiers die dat al vanaf hun geboorte of studententijd doen. Dat halen wij nooit meer in natuurlijk. Onze tactiek is dat iedereen denkt dat wij voor de lol komen, door heel hard te lachen en te doen alsof het gezellig is. Dat is niet zo, wij zijn bloedserieus. Het is goed wanneer de tegenstander je onderschat, en dáár maken wij zondag gebruik van. 

Maar taperen dus. De coach vertelt dat je bij taperen je trainingen afbouwt vlak voor een wedstrijd in combinatie met een koolhydraatrijke voeding. Op die manier verschijn je uitgerust en in topvorm aan de start. Wie wil dat nou niet? 

Volgens de experts komt je lichaam tijdens ‘de taper’ in de optimale hormoonbalans en bereiken je spieren de juiste glycogeenwaardes. Bovendien is taperen extreem belangrijk voor je mentale focus. Bladiebladiebla. Ik hoor alleen maar: niks doen, veel eten, topvorm. Zo wil ik altijd wel een topsporter zijn. 

Dus doe ik deze week niks en eet ik elke avond pasta. En als één van mijn huisgenoten daar commentaar op heeft dan giet deze topsporter zonder enige moeite een handje borrelnoten naar binnen en roept met volle mond: “Mam is niet lui. Mam tapert.”

[twinfires]

from Liveblogging Liveblog - pretty sure it’s my first time with this album but it feels like an old friend already.

[lifeinpoetry]

i am / more scream than i am anything else

Luis Neer, from “winter blues,” H.A.G.S.

[publish-us-press-blog]

i was a

i am a shape shif ting machine an in put out put simulat or a dynamo im poor er now im inan imate im angry giv me bowls and spoons ill make signs giv me some thing the news gave you i have made steel like my gr andfather has done rr rr rr rr rr rr rr run past wheat fields weather vanes a christmas orna ment im so um so angry that you sha pe shifted me you just teleported til you were affirmed correct safe sound asteroid belt no one el se

luis neer [b. year of the tiger] is the author of a debut poetry collection, extinction (sad spell press, 2016); and a free digital zine, life after ppl (glo worm press, 2016). they live in west virginia.

[docnederlands]

Jabbertje, tekenaar : Rene Speelman

1 april, kikker in je bil (die er nooit meer uit wil) !

🐸 Betekenis : wat je zegt als iemand op één april voor de gek is gehouden.

🐸 In Vlaanderen (België) : Aprilvis ! / 1 april !

🐸 Literal translation : 1st of April, frog in your butt (that never wants to come out again) ! / traduction littérale : 1 avril, grenouille dans la fesse (,qui ne veut plus jamais en sortir) ! / wörtliche Übersetzung : 1. April, Frosch im Gesäß (, der nie mehr raus will) ! / traduzione letterale : 1 aprile, rana nella natica (che non vuole mai piu' andare via) !

🐸 Engels; English : April fool !

🐸 Frans; français : Poisson d’avril !

🐸 Duits; Deutsch : April, April !

🐸 Italiaans; italiano : Pesce d’aprile !

Historische uitleg

Volgens de legende : "Dat heeft te maken met de oorsprong van de 1 april-grappen, die ligt bij de Hertog van Alva. Het was zijn idee in de 16e eeuw om het Nederlandse volk eens flink voor de gek te houden. Hij had samen met koning Filip II besloten om een hele lading hutspot, haring en witbrood neer te zetten in de buurt van Leiden, en dat dan het hele leger stiekem achter een heuvel te gaan liggen. Toen alle Leidenaren buiten de stadspoorten kwamen om al dat lekkers te pakken, kwamen de Spanjolen tevoorschijn, allemaal met een kikker in de hand! Die schoven ze vervolgens in de billen van de Leidenaren. Nou, Spanjolen lachen, Leidenaren niet, en toen vond Alva het wel mooi. Hij ging weer naar huis. Dit staat natuurlijk niet in de Nederlandse geschiedboeken, want het is niet echt een trots moment voor Nederland… In Spanje lacht men er nog steeds smakelijk om."

Historical explanation

According to the legend: "This refers to the origin of some of the jokes on 1 April, which are linked to the Duke of Alba. In the 16th century, he had the idea of making fun of the Dutch people. Together with King Philip II, he decided to drop a whole load of hotpots, herrings and white bread near Leiden and then ordered the whole army to hide behind a hill. When all the inhabitants of Leiden came out of the city gates to take all the delicious food, the Spaniards all appeared with frogs in their hands! They slipped them into the butts of the Leiden inhabitants. The Spaniards laughed and laughed; the Leydens did not laugh at all. The Duke of Alba enjoyed this moment and then went home. Of course, this is not mentioned in the Dutch history books, because it is not exactly a proud moment for the Netherlands... In Spain they still laugh a lot about it."

Explication historique

Selon la légende : "Ceci renvoie à l'origine de certaines plaisanteries du 1er avril, qui sont liées au duc d'Albe. C'est lui qui, au XVIe siècle, a eut l'idée de se moquer du peuple néerlandais. Avec le roi Philippe II, il décida de faire déposer tout un chargement de potées, de harengs et de pain blanc près de Leyde et ordonna ensuite à toute l'armée de s'éclipser derrière une colline. Lorsque tous les habitants de Leyde sortirent des portes de la ville pour s'emparer de toutes ces délicieuses victuailles, les Espagnols apparurent tous avec des grenouilles à la main ! Ils les glissèrent dans les fesses des habitants de Leyde. Les Espagnols riaient, riaient ; les Leydois ne riaient pas du tout. Le duc d'Albe appécia ce moment et rentra ensuite chez lui. Bien sûr, cela ne figure pas dans les livres d'histoire néerlandais, car ce n'est pas vraiment un moment de fierté pour les Pays-Bas... En Espagne, on en rit encore à gorge déployée."

👉 Pinterest : 1 april, kikker in je bil !

👉 Diaspora : 1 april, kikker in je bil !

👉 Doctissimo : 1 april, kikker in je bil !

01-04-2022

[that-poet-person1437]

Horison

Hey guys, I finished writing a poem that is very close to my heart. It's about my experience driving through my home country, South Africa. The original version is written in my mother tongue, Afrikaans, and I wanted to upload it here. I'll upload a translated version as well. As you'll see, it's a lengthy poem!

Ek was hier, my tone tussen sand. Op die suidpunt van die wêreld is my naam gebrand. Vir oulaas my hare laat waai in die wind En Blouberg se strand in my hart toegebind. Kyk agtertoe en sien Tafelberg se kleed Van wolk en mis; die Duiwel se leed. Van Honk sit heelbo en rook vir sy lewe. In stryd met ou Satan, die bergpiek vergete. Vir die laaste tyd kleef die sout aan die lug. Sien landerye van plante van die soet wynvrug. Die berge daarom maak beurte om te trap. Die lande tussen klowe aanmekaargesit soos lap. Die pad word gelig tot by 'n groot berg se maag En ons skiet deur die tonnel wat daglig vervaag. Na minute se stil-eggo ry, so effens benoud, Skyn die son helderwit, alewig getroud. Berge smelt langs ons, maar kom tot 'n stop Soos die son stadig kruip tot die wêreld se top. Tussen dorre bossies lê Karoodorpie dou Pakkies van herinneringe wat liefde omvou. Wit wolke rol lui oor die oseaan van kleur, Van groen, geel, rooi, persgrys wat grense ignoreer. Die brekende branders vorm wit donsies gras. Die kragdrade volg en hou dop vanaf hul mas. Treinspore kom en gaan; rook die platteland deur. Verby plat grasse, bossies, sandgrond wat stof smeer. Mens loer vir berge oor die horison, en hulle loer terug, Berge wat sommer blouer is as lug. Wanneer mens stilhou, tril die voëltjies se geselsies En 'n eentandman vleg mandjies vir 'n geldjie. 'n Lang pad waar gedagtes wandel en oor rotse glip Deur spookdorpe se strate van ou teer en klip. Matjiesfontein sit vergete en verlate. Beaufort-Wes se balkonne fluister glorie vir die strate. Uniondale se spook bly 'n laggende euwel. Hanover se wit letters lê geskommel teen die heuwel. Teerpaaie breek weer oop tot 'n uitsig vir vliegtuie. Gekreukelde berge wys die merke van ou Aard se buie. Drie susters op hul trone, vir ewig vervloek Om ons verbygang aan te gluur en sterflikheid te soek. Geel gras word groen soos die reënstreke ruil In ons eindelose pad tot waar die wolkbronne skuil. Wit wolke in die lug die naaste sneeu wat ons kry So ver noord van Sutherland wat aan koue verkry. Bome word bondels word rye, nes die huise rondom, Voor die patroon weer tot gras plato's verdamp in die son. Die wolke is steeds in die verte vasgevang, Maar die bondel het gegroei in hul wol samegang. Hulle vorm donker klonte wat voor die son indryf, Maar as die die wolke oopmaak, sal 'n poel se knipoog wys. Die groen begin ryker word, en die blou gryser al, Dan sak die wolke neer asof hul uit die lug gaan val. Blou word pers terwyl die reën deur die verte sleep. Soos 'n nuwe dag kom die son om oor die vlakte te breek. Stowwerige veldbrand word geruik; dis buite seisoen. Meng rooi wit en swart met die blou geel en groen. My oë volg die klippies, word klippe, word wonings. Die huise groei groot en vorm stede vir konings. Die lyn in die verte het nou nader gekom, Die son wat ons gelei het nou net onder die horison. Sterre versamel helder en word ligte langs die straat. Die bome wat wild was, gaan nou mooi in lanings staat. Brûe oor riviere word nou brûe oor gryspad teer, Elk pad draai na eindpunt, as die einde ooit aankeer. Die roete word bekend, tyd en ruimte is nou tasbaar. Die son verdwyn op niet; hy weet sy werk is klaar. Die avonturiere betree hul woning, uiteindelik aangekom By hul eindpunt, hul huis, op die rand van die horison.

[beaboutitpress]

https://www.scribd.com/document/409622746/Be-About-It-zine-14-the-internet

Check out be about it zine #14 the "internet" issue, featuring work by: Alexandra Naughton, Adam “A.j.” Binash, Andrea Coates, anna avery, catch business, Cassandra, Colin Kelly Sumption aka EmoDad666, Luis Neer, Joe Carrow, Nooks Krannie, Perry Davis, Rachel Olson, Shannon Runka, and Vincenzo Balistreri. Published July 2017.

Short poetry, short fiction, and art, all inspired by the internet.

[rebrandtdebibls]

Leuens

Dit is Saterdagmöre en Eloffstraat, met sy rye blink winkelvensters wat opglans in die son, is een en al lewe: rye motors wat by die botte staan om dan vinnig vooruit te skiet, muilwaens wat moei I by die hoeke van die strate draai; geskreeu van koerantver Lepen en die bonte wisseling in kleredrag van wandelaars langs die pasie. Naomi gaan van winkelvenster na winkelvenster en be skou die pragtige rokke, die elegante modes. Dan kyk sy weer na haar eie rok, al effens afgeslyt van die dra, en die ou wrokkende podage kom weer in haar op: waarom kan ander die mooi klere hé en sy moet skaam-skaam op die straat kom met hierdie rok van haar? Maar dan sien sy die vol gesiggie van haar seuntjie wat moet vnog word, daar kom 'n vertedering in haar oë, en dis of sy haar hood in weemoed buig voor die wonderlike lewe self, die lewe wat haar so verslaan het...

Plotseling word sy bewus dat iemand langs haar gaan staan. Sy kyk op en hoor 'n bekende stem, met vreugdevolle verrassing daar Ek dag dit is jy. Naomi! Ek was eers nie seker nie. En hoe gaan dit met jou?

O, good dankie. O, dis jy, Olga!" Naomi se gedagte fladder soos el rond wat geen tak kan kry om op te sit nie. Altyd as sy haar gelde vriendinne ontmoet, dan word die onrus in haar opge ag dan is sy vaag verward en wil net wegkom voordat vrae oor haar huislike lewe begin. In 'n oogwenk het sy Olga van kop tot neopgeneem: die duur model hoed, die kosbare swart syrok en fyn dangel-skoene

JC, ek ontmoet nou die dag nog vir Hester, toe gesels or jou Sy vertel my toe dat jy nou in Johannesburg woon. Dis darem lanklaas dat ons mekaar ontmoet het! Wag, laat ek sien. Dis jaar gelede dat ons laas met mekaar gesels het. Dit was

darem lekker dae saam op die kosskool, nè? Partymaal wens ek dat ons weer van dié dae saam kon belewe. Maar vertel my van jou. Wat doen jou man? Waar woon julle?" Weer die dodelike vrae wat ontwyk moet word.

My man is hier in besigheid," en vinnig probeer sy die belang. stelling van haar afskuiwe. ..En wat doen jou man?"

O. hy is spesialis in senuweesiektes hier-dr. Neber. Jy het seker al van hom gehoor. Ons het net 'n maand gelede uit Europa terug gekom. Hy het weer 'n bietjie gaan navorsingswerk doen. Maar kyk, ek het 'n afspraak om elf. Kom ons spreek nou af. Ek gaat vir

jou kom kuier." Nee, nee," weer Naomi vinnig af, ek sal na jou kom."

Wanneer sal dit jou die beste pas?"

Hoe is Woensdagmiddag om vier?" Goed! Hier is my kaartjie en adres. Ek wag nou vir jou, hoor! Tata," en die elegante Olga beweeg reeds onder die mense in

'n Rukkie staan Naomi asof sy effens verbyster is. Hierdie af spraak moet sy hou. Olga was haar beste vriendin op skool, en deur dat sy so agteruit gegaan het, moes sy Olga so te sê uit haar lewe skuiwe. Sy het opgehou om te skrywe aan haar, en die verhouding wat daar tussen hulle bestaan het, verbreek... Sy loop ingedagte langs die straat af. Haar man het haar 'n pond gegee om hierdie maand 'n rok te koop. Watter soort rok kan sy daarvoor kry? En tog weet sy dat haar man opgeoffer het om dit te gee. Sy sal maar huis toe gaan en die pond hou. Dit is of die juigende straat, met die lewendige, blye gesigte, haar vertel wat sy van die lewe mis, hoe die heerlike daarvan verbygaan... Wag., hier is Melville se trem. Sy klim în. Sy sal maar terugsluip Vrededorp toe...sy, die dogter van een van die rykste boere in die Vrystaat. Vandag is haar pa bankrot. En haar arme man!

Daardie Woensdag-affère! Dit sal haar weer bekommernis op bekommernis besorg.

Ekskuus, Miesies," sê 'n kêrel met 'n stinkende pyp in die in gevalle mond, en hy val langs Naomi neer. Sy kyk by die venster uit en sien die bome verbydein. Eentonig lui die klok van die trem...

Wat laat jy nie die mens staan nie!" Dit is vir jou maklik om te praat." en met trane in haar oë kykNamn haar man wat skuins op die enkelhedjie le en sy sigaret. nok langs die venster op blaas Ja vir my & da maklik om te praat. Waarom het jy met my

p? Die tyd toe ek 'n aansienlike man was, onderwyser op 'n A toe was ek goed. Maar nou is ek natuurlik van die lae klas'! Gast maar na jou vriendinne toe. Julle almal is 'n klomp snobs Hy loop die kamer uit en die deur knal agter hom toe. Naomi kyk a de wekker voor haar wat met ongeduldige stappe die tyd af. Half-drie Vieruar moet sy daar wees. Sy het haar al half dood gesukkel met hierdie rok wat sy self gemaak het en haar lam pook om haar hare met die primitiewe krulyster tog enigsins in onde te kry. Sy kon wegbly van haar vriendin, maar dié sal dalk soek tot sy haar kry. En dan in hierdie huisie! In haar hart lewe ag ongebreke 'n fiere onafhanklikheidsgees, 'n drang om haar soos ver te beweeg onder haar medemense, om nie skaam vir haar Milke omgewing te wees nie. Sy begin haar nou haas. Om drie met sy al weg Naderhand is sy klaar. Sy kyk nog 'n slag in die spiel maar skud saggies haar kop en loop dan na die klein ou kombuisie toe, waar haar swartoog-seuntjie op die deurgetrapte upst mes solletjies speel. Sy soen hom en druk hom teen haar vas As haar gees tog maar gou wil afstomp dat sy kan gewoond word aan hindie omgewing... Sy 'n snob! Dis al woord wat haar man die laaste tyd vir haar het. Die Here weet sy is nie hoogmoedig of samlerig nie, maar sy wou haar kind fyn opvoed, hom in 'n goeie wing laat grootword. Die nare woorde wat hy alreeds aange leer het in loerdie omgewing! 'n Oomblik dwaal haar blik deur die klein kombuisraam: wasgoed wapper aan skommelende lyne tussen kakortings Vinnig draai sy om en loop by die voordeur uit. Sub Die word brand deur haar. Sy skuiwe die onplesierige ge dawg Sy is nou haastig. As daardie buurvrou haar tog nie keer nie, maar daar snerp die blikstem reeds op: Miesies.

Pse jy gehoor van die man wat die vrou vermoor het..." Nor Mestou, maar sal u my asseblief verskoon, ek moet trem Tek van onverbloemde misnocë kom op die ou tante se at maar Naomi haas haar, want in die verte hoor sy reeds die kki van die naderende trem. Toe sy sit, begin die eindelose woon van gedagtes weer. Sy sien haar man, toe hy nog 'n jong Lind was, so natjies gekleed op haar pa se plaas kom, maar dan ver ander die beeld in haar gees skielik en sy sien hom terugkeer die

dag van die skool af toe die skoolkommissie hom gevra het om te bedank, omdat hy te agtelosig was met sy werk, Van daandie dag af het dit afdraande gegaan met hulle. As daar maar 'n boop be staan dat haar man sal verbeter, maar sy weet dit nou dat daardie agtelosigheid, die gebrek aan 'n sin vir verantwoordelikheid alle kanse op 'n goeie betrekking sal vernietig. Sy sal waarskynlik ook maar eendag met 'n losieshuis eindig, met 'n man wat sy broek deursit op die stoep. Ten slotte is sy 'n lafaard; sy kan nie die las wat die lewe op haar gelê het, dra nie. Sy is bang vir die armoede Sy moet eerder haar man help worstel. Ja, sy kan dit doen. maar die vernietigende besef dat haar man 'n mislukking is! Een na die ander werk het hy verloor, nadat die skoolkommissie hom gevra het om te bedank. Tog is daar nog die skoonheid van die hoop in haar. 'n vae hoop dat 'n wonder in haar lewe sal gebeur. Sy met haar ewige idealisme! As sy dit maar in die grond kan vertrap en nugter en prakties word. Dalk het haar dromerige geaardheid ge help om haar man in die ellende te bring. Maar op skool was sy tog knap, veel knapper as Olga. Olga het maar 'n derde klas in Matriek gekry en sy 'n eerste, maar haar vriendin was nooit 'n dromer nie. Sy kon altyd 'n saak mooi uitpluis en kyk of daar voordeel vir haar in skuil. Hoe baie het Olga nie aan haar gesê nie. Naomi laat staan jou dwepery, kom na die aarde toe terug Sy het haar al weer sit en verdroom, want hier is die plein waar sy moet oorstap in 'n bus. Daar volg 'n saambondeling van mense, geskume teen mekaar, en eindelik sit Naomi in die bus wat in die rigting van Saxonwold gaan. Sy word nou senuweeagtiger, neem haar vriendin se visitekaartjie tussen die vingers, vra die kondukteur om haar tog te waarsku waar sy moet afklim. Sy kyk deur die busvenster en sien die blouwit donderwolke wat saamgepak lê in die rigting van Krugersdorp. Dit lyk of dit vanmiddag gaan reën en sy het nie eers 'n jas by haar nie. Die woonhuise hier voor haar wedywer nou in sierlikheid. Pragtig uitgelegde tuine, glad-gesnyde grasperke, blom me dit draai voor die venster verby. Eindelik! Die bus gaan met 'n skok staan. Sy kyk... ja, hier is die straat. Die huisnommer is 26. Sy loop vinnig, en skugter langs die sypad af. Ja, hier is die nommer. 'n Ligte huiwering van bewondering en tog mennskuheid gaan skielik deur haar, want voor haar rys, soos die huis van haar drome, die tweeverdieping-woonhuis op, met die netjies bewerkte rose wat dele van die witgekalkte mure oorrank. Sy neem 'n bewusteferme houding aan en druk die klokkie. Sy kyk na baar handskoen, wat by die vinger wat op die knoppie rus, byna deur is. Die deur gaan oop en die diensmeisie neem haar na die sitvertrek,

As u net 'n oomblik wil wag. Mevrou sal nou kom." klink dit. Dit is of die meisie haar bejammerend aankyk, asof sy dadelik sien hoe sy gesukkel het om die ou rokkie sover te kry dat hy darem aangetrek kan word. Sy sak weg in die heerlike leunstoel en haar e streel oor die skilderye teen die muur, en die damas-gordyne, die flokerende koperwerk by die kaggel en die dik geblomde

tapyte O, hallo!" Olga kom met 'n geruis van haar keurige middagrok in en terwyl haar gesig straal van vriendelikheid, soen sy Naomi. Jy het toe darem die huis gekry. Het jy met die motor gekom?" Nee, met die bus," klink dit onseker.

O ja, gelukkig dat hy hier naby stilhou. Ek hou van Saxon wold. Dis so oop hier, al is dit 'n bietjie ver uit die stad. Maar ek het vergeet: waar woon julle?" 'n Ligte rooi blos wolk oor Naomi wange en met 'n klein slukkie sê sy: In Westdiff"

O, dit is 'n heerlike buurt. Ons wou eers daar gaan woon het, maar kon nie 'n lekker geskikte huis kry nie." Naomi merk hoe haar vriendin, onderwyl sy gesels, na haar klere kyk, haar skerp opneem. en dit is as in die grysblou oë bejammering aanskemer. Die leuen wat sy vertel het en hierdie blik in haar vriendin se oë verontrus haar, en die mensskuheid, wat sy in die laaste tyd so skerp ontwik k het, word hewig in haar wakker. Sy wil weg na die ruimte buite. Sy verag haarself, maar dan hoor sy die simpaticke stem van haar vrindin. Daar kom 'n impulsiewe begeerte by haar op om alles sar Olga te vertel, om haar nood te kla en troos te soek. Maar on vriendelik glans die meubels haar weer teen, koud en hard, sy sien die weelderige klere van haar vriendin en sy swyg, verbouereerd en and oorweldig

Ja, dit is duren wonderlik hoe die tyd omgaan," gesels Olga Onthou jy nog hoe ek jou altyd met jou dwepery gespot het? Naomi slaan haar mooi ooglede skugter neer en knik saggies haar hoof Jy was mos altyd 'n outjie vir die ideale!" en Olga lag haar mook wit tande bloot. Maar wat ek eintlik wou vra: Het julle

kinder Sentje kom die antwoord, asof met eerbied uitgespreek.

Ons het twee dogtertjies. Wag, voor ons tee drink, wil ek jou tog cers hul speelkamertjie wys! Die twee staan op. gaan na b en toe Olga die speelkamer se deur oopmaak, jubel twee dogtertjies se bly stemmetjies op. Met hul gladgekamde haartjies en helder ogies kom staan hulle langs hul ma skamerig na Naomi en kyk. Laas genoemde mompel verward iets van pragtig". Sy voel lomp in hierdie weelderige omgewing. Dit is asof sy die mooi kinderkamer. met sy koddige, geskilderde figuurtjies teen die appelgroen mure. die haelwit bedjies en duur speelgoed in haar gedagte wil meeneem na haar seuntjie, waar hy eensaam op die deurgetrapte kombuis vloer met tolletjies speel...

Toe hulle met die trap afgaan, vertel die vorstelike Olga: Jy is miskien ook geïnteresseerd in sosiale werk. 'n Klompie van ons vrouens in hierdie omgewing het 'n klein klub gestig, dan maak ons klere bymekaar en elke Woensdagmiddag gaan ons na Vrededorp om dit onder die armes uit te deel, Voel jy nie lus om ons te help nie? Ons twee kan maklik saamry, nie waar nie?"

Ja," antwoord Naomi, ek sal graag wil help as ek kan," maar in haar hart skryn dit. Sy moet op haar lippe byt, want trane wil in haar oë kom. Sal sy nie maar bely nie, sê dat dit alles 'n bedrog is! Maar die woorde huiwer net tot op haar lippe, dit kan nie by haar onvernietigbare onafhanklikheidsgees verby nie. Die fyn, deur skynende porseleinkoppietjies, die geurende tee, die roomgebakkies maak onbepaalbare gedagtes in haar los, sy weet self nie meer wat sy van die lewe verlang nie. Vir die eerste maal gedurende hierdie middag van marteling kom daar weer rus in haar toe sy vra: Olga. jy het alles van die lewe gekry wat jy verlang bet?" Haar oë, byna onskuldige kinderoë, is op haar ryk vriendin gerig, wat dit nou vrolik uitskater: Maar, Naomi, jy bly maar die dweper! Waar dink jy nie alles om nie! Jy hou nou maar daarvan om rond te vroetel in al die lewensprobleme! Ek geniet die lewe, dis all Ex verwag nooit te veel nie en raak daarom nooit te erg teleurgestel nic," Oordeel sy verkeerd, peins Naomi, maar as haar vriendin na haar swak ou rokkie kyk, dan is daar die trek van goedige jam methartigheid in, en dit kwes haar meer as die ergste hooghartige koudheid. Dit is of daar in die brose van die vriendskapsatmosfeer verandering gekom het. Die ou Olga is dit tog nie meer nie. Hier is die mondaine vrou wat alles het wat 'n vrou kan verlang en vir eie plesier doen aan sosiale werk, die vorstelike, mooigeboude vrousonder dweepsug, sonder sentimentaliteit, wat uit die lewe presies kry wat sy wil he. Miskien was haar huwelik 'o besigheidsonder. noming". En hier sit sy met haar diep gedagtes", haar ..idealisme" en haar rampsalige rok en jammerlik gekrulde hare! Tussen haar en haar vriendin le 'n lang, diep kloof wat die jare geskep het, die jare wat wond, verbreek en verouder. Sy kan nie omskrywe wat hulle presies skei nie, maar sy weet dit. Sy her skielik opgestaan. Kyk dit is kwart voor vyf. ek moet na die bus," en in haar is die weige gevoel dat die hele middag 'n droewige mislukking was.

Maar Olga, met haar doodsekere stem en gebaar, het al weer raad. Wag ek bring jou weg." en hoe Naomi nou ook al teenstrib bel, dit is verniet. Nou begin die plannemakery weer, die Jeuens. Haar vriendin trek haar nuwe tweesitplek-motortjie uit die garage en netnou gly hulle sag oor die glansende asfaltstrate. Oor die huise heen blou die donderwolke op, swaar en dreigend, en na Aasvoël kop se kant toe wolk die vaal rokerigheid van 'n middagbui neer. Hulle ry in Jan Smuts-laan af, en hoe nader die motor na Westcliff toe suis, hoe benouder skuiwe Naomi rond. lets rebelleer nou ge weldig in haar sy verneder haarself tot in die grond met haar leuens eendag moet alles uitkom, en die verkleinering dan! Maar Naomi is so magteloos om haar toestand te bely aan haar opper vlakkige vriendin, en waar is die hartlikheid van die vriendin van vroeër nou?

Waar woon julle?" vra Olga. Sku en onseker wys Naomi na 'n woning en se vinnig, terwyl sy 'n beweging maak om uit te klim: Wag laai my hier af, dan kan jy jou motor sommer hier draai." En Olga dink: dit is nie alles pluis met Naomi se mededelings nie, want haar hele voorkoms wys dat sy veragterlik het, en die huis wat by nou daar aangewys het, daar woon dr. Henley, tog! Die ander and bet hulle daar gaan kaart speel, Naomi sien die agterdogtige Mik in haar vriendin se oë en verward groet sy, bedank... is op pad. terwyl sy is haar hart weet dat dit tussen hulle twee vir ewig uit is. dat dinge nooit meer sal word soos dit was nie. Die motor van haar wriendin glans reeds by die draai om. Dit is of al die onwaarhede, de iglary plotseling in Naomi se gees soos afskuwelike drake opaan Sy verag haarself, haar vriendin wereld Hoor huis hierdie met die struikbedekte rotstuine en tennis han Sy lag stroef en bitter... Opeens val die reëndruppels, groot on blink skyn hulle teen die son, wat net agter die donker geriffelde Sy haat die hele

wolke in verdwyn. Hulle vorm donker kolle op die stofbedekte straat en op Naomi se rok, maar sy stap nou aaneen, want die stil houplek van die bus is ver van haar af, Sy sal maar stap Vrede dorp toe. Blou kom die reënbui teen die hange by Melville af, die druppels dans vrolik op die blink strate en in die sag vallende reen gaan, langs die sierlike wonings, 'n vrou met papnat rok verby. Dit is donker toe sy by Vrededorp kom. Die elektriese ligte priem glan send deur die dun gordyn van reën en 'n paar muile staan dromerig voor 'n wa met die water glimmend langs hul sye. Vér weg ruis die weemoedige stem van 'n outydse harmonium op.

Die reën is koel teen haar wange, en die wind wat nou en dan roer, is strelend en teer. Sy draai by die lendelam hekkie in en toe sy die voordeur oopmaak, slaan die felle, onbedekte elektriese lig soos 'n skok op haar oë aan. Langs die tafel sit haar man en seuntjie

Jy lyk 'n mooi een om nou hier aangestap te kom," brul hy on

redelik...Ek en die kind moet seker vergaan van die honger terwyl

jy by jou hoe vriende' sit en tee drink. Klomp snobs!

Hy blaas veragtend deur sy neus en sit sy hand op die seuntjie se skouer, wat met groot-oop oë na sy ma sit en kyk en toe onverwags sê: Mammie se mooi rok is papnat!" Toe skater hy van die lag.

Naomi se geen woord nie. Haar lippe is ferm op mekaar. Sy gaan na die klein slaapkamer en in die donker verkleed sy haar. Sy sit haar voorskoot aan, meganies en met vinnig bewegende vingers. 'n Rukkie staan sy stil voordat sy uit die slaapkamer gaan. haar hoof gebuig soos in deemoed...

Voor haar teen die klein ruitjie sukkel 'n reëndruppel af, blink glansend teen die straatlig daaragter.

[keibadrive]

2021年 ホアキンステークスデアンチョレナ大賞(G1) レース結果と動画

ホアキンステークスデアンチョレナ大賞Gran Premio Joaquin S de Anchorena G1 2021/12/11 サンイシドロ競馬場　11R 芝1600 16頭立て 馬場状態：Good 3歳以上 2021年 ホアキンSデアンチョレナ大賞(G1) レース結果 着順 枠番 馬番 馬名 性齢 斤量 騎手 調教師 オッズ 人気 タイム着差 1 8 8 zillion stars 牡4 60 W.モレイラWilson R Moreyra Jorge A Mayansky Neer 5.0 2 1:32.62 2 9 9 hiper happy 牡4 60 Luis F Vai P Nickel Filho 6.6 6 短頭 3 2 11 master soy 牡4 60 I.モナステローロIvan Monasterolo Eduardo G…

[luisneer]

10 meditations

1

earth, the planet where i live, used to seem solid and still. earth, the element, seemed identified with stillness, and i counted this stillness as one of four spiritual powers of the body of this planet. then, hiking in the sandia mountains, i watched a mountainside disappear under its own rising shadow. the lower the darkness reached down the faces of the gray stones, the more vividly the stones waved. in the reddening light of the sun the stones and dirt waved too. one wave was water, the other was earthquake and entropy. new mexico taught me that earth is not a stable element, it is only an element of opaque fabric. you can’t see it up close: you try to look, it eludes you. when you come to a high point on a ridge and look to the west and down on albuquerque... it’s very strange. the sun goes down and your body disappears into the dark body of the mountain. when the light disappears, so does the earth, so does the mountain: there are no mountains, there is only earth, a fabric that reflects the dark or the sunlight. you see this dark fabric as a frame: within the frame is the lighted city: the city looks like outer space. you reflect that you’d seen yourself as someone coming from the city into the mountains. you had in some sense identified yourself with the city. how strange this impression then seemed to me, an earthly animal, shapeless in the night, seeing the distant streetlights of an alien city. i looked at the city not knowing what it meant, feeling at peace in the natural dark.

2

the sky is primary: a nothingness where light proliferates and color washes over color; the earth is painted brusquely on the sky; the river pours up out of the heart of eternity, ecstatic and clear. the hills are gods: colossal animals, great half-beings bowing to the continuity of the river, clinging to the calm love of an unknown heartbeat, extending their paws to receive life. the hills are mystified by the river: they long to ask where the river flows from: the hills have lost their tongues. they open their mouths, their caves, to breathe animals into the world: the animals dream: the hills read the dreams, searching for clues: the humans dream and speak and write and the hills read their language for clues. language is a problem: we are like gods: we have forgotten our true tongues. the hills are sleeping, restful in their unknowing love for the river. we, too, are sleeping, but we are not at rest; we are tumbling in the sky, static, fixed between opposite destinies. sometimes one must go to the river: the heart needs to make contact with its mother, to remember where it flows from. the river gives answers only the heart can hear. the river is invisible: only the heart can track its motion. where the earthly lights touch the water, the water reflects their souls. i don’t know why i was brought into the world, or if there was a reason. i don’t know if i have a soul. but i have seen the souls of streetlights reflected in a river.

3

i’m going back—before the hills and ohio appeared from behind the trees that tower over dead man’s road, before the ice broke and i fell into the creek’s freezing water and my dad rushed to save me, before the perfect peace and safety of the bright green grass of my grandparents’ yard in the wooded hills—forgoing memory, the firmament of memory, going beyond... i don’t know where i’m going, but i know i’ve been there before, i’m there now—it is something i carry within me, it is something carrying the atom, the electron that is me, the cypher that is called luis neer... it is hard to focus in this hidden place, this non-place. my body is a soft machine haunted by sorrow. i am trying to let go of this sorrow, but it will not let go of me. i am feeling my heartbeat, wearing an old hunting coat to keep warm in the cold night of the desert. 

4

earth: rubble. pewter. bulldozers groaning pulling down walls smearing dust on the air. gray sky and river. obsidian. distant stormclouds. what matters is stillness. still distant clouds. shaking hands. carpet. resting. inertia. being pulled toward a massive enormous heavy thing. emptiness. openness. coolness. daytime. nighttime. sidewalks.

5

air: birds. birds flying, soaring in no space, no time. there are no lines. lines are abstractions, distortions, fabrications. bliss. blur. inside my head is outside. shimmering. nothing shimmering. open mouth. light. light may be waves not particles. which makes sense. light doesn't settle as dust. light is not confusing. i don't know what lights light. air is neither light nor dark. air is invisible. air has no syntax. air is chaos and oblivion. speed. falling. lilting. leaf.

6

train caterpillar bulldozer river sidewalk sadness faces streetlight car building broken windows weeds refuse graffiti frogs dirt deer bones water science nature metaphysics plato parthenon sunrise ocean fish boat truck crane flamingo faucet pipe smoke pyramid dog

7

cacti are strange... they are the octopi of the desert. when i look at a cactus it seems to return my gaze... and seems to hallucinate me, seems to gaze on some strange beast, some indecipherable linguistic character that might as well be me. maybe the cactus sees a creature covered in spines, eyes made of fire, a mouth of white teeth... maybe it regards the human as an object of mystery and terror. not that i fear cacti: i don’t, and its spines don’t intimidate me. looking at a cactus… the essential sense is suspicion. a feeling that it is a sentient thing... that it is a person wearing a disguise. even its spines seem illusory; in the event someone touches its flesh, provisional “real” spines are deployed, supporting the illusion—they seem to appear slowly, magically. it has never totally fooled me. cactus may be an avatar for a general strangeness in nature, a creature cursed (like humans) with a codified skin, a forcefield of data that cannot be exchanged outside the body of its own antagonisms. humans and cacti both bare a peculiar and visible strangeness that reflects a general, invisible strangeness that circumscribes our reality.

8

trying to see what i don’t remember - eyes closed seeing shadow images passing like smoke - there are vague impressions of grass, my grandparents’ blue ford explorer, sound of windshield wipers - feeling, feeling of dearness, feeling of loss, fearing loss - soft sound, sound meaning rain, silent rain - mostly i remember darkness - what is dark - dark and soft swiping and scuffling, sound meaning silence, silence something that lives outside - questioning, waiting for light, waiting for faces, a birthday party - i don’t remember it, but it happened: it was in the yard of my parents’ house, a few blocks from the ohio river. the yard was split by a long concrete walkway. tables and chairs. i was under the sky, looking up at my mom and other grown people. they were shadowy, towering bodies emanating weariness and knowledge. my mom put her hand on the back of my head. i can almost feel that. i can almost trace my way to a feeling that isn’t there. 

9

‘there’ is nowhere. this is just a fragile stage, a little space constructed for something to look at, a flat plan to traverse, yellow chairs, blurred objects, provisional simulacra. this version of my parents’ yard is a field engineered by a memory system inside my brain, a field to accommodate an investigation toward something that will not be discovered. when i look at the sky (when memory deploys its “i,” its camera) it is somewhere underground. when i look at the ground i know there is nothing beneath it, only darkness, swiping, a nothing -

10

there is no world: there are people, all of whom are suffering; there are objects, tools, mechanized extensions of people, prostheses whose phantom weight reflects and relieves the weight of our suffering—all weights being bound to the mass of the surface of things. we are animal spirits born in darkness—simultaneously finite bodies and endless flows of water—cold water extending into a matrix of hard matter, a vast machine void of temperature, an electronic and mechanistic system determined to perpetuate itself. there are cacti, juniper trees, porcupines, all suffering, all holding death and anarchy in the hollowness of their breath. they, too, are clinging to the extreme outer limit of earth; earth is a sentient concentration of gravel, an infinite focus, a focus that may release at the right moment; the moment of the end is unknown. nietzsche sensed the passionate nature of gravity: the cluster we call earth is held together by its sorrow. when all our sorrow—the emotional gravity of the world—has dissolved, everything will disappear.

[jurjenkvanderhoek]

NASLEEP VAN OPSTAND IN STRIJDBAAR GESCHRIFT VERWOORD

Verdichte gedachten zijn het, die ik lees. Gedachten bij een anarchie verdicht in zinnen, met gebalde vuisten op de barricade van het gelijk tegen het verdachte ongelijk. Een pen in bloed gedoopt steekt tussen duim en wijsvinger in de protesterende gebolde hand. Het gebaar van de bokser die klaar staat een linkse en meteen daarna een indirecte rechtse te geven. Die bokser staat tegenover mij. En tot gort slaan mij zijn woorden. Het zijn gebalde woorden, gebolde zinnen. Want er is zoveel verwarde woede in weg geschreven. 

Onordelijk lijken de woorden op papier gekomen, in verblinde woede opstandig, krampachtig een uitweg zoekend uit de regelloze gedachten. De macht heeft de kracht niet gebroken. Autoriteit is geen suprematie. De oppositie is in opstand, verweer geeft ongehoorzaamheid. Dat wil niet breken, niet een stap opzij, niet aan de kant maar in het centrum blijven. Protest, weerstand bieden. Maar de woede moet geleid worden anders raakt het ideaal zoek. Verstommen strijdliederen in smartlappen. Is de eenheid ver te zoeken. Is de gemeenschap een farce.

De weerslag van dat dilemma, de onbeheerste woede tegen nuchter protest, is door dichter Çağlar Köseoğlu treffend verklankt in onberijmde poëzie. Een moderne vorm van stille tegenbeweging. Een adder onder het gras. Onzichtbaar en nauwelijks hoorbaar, maar het ritselen zwelt aan en schettert uiteindelijk de tegenstander omver. Het is een ondergrondse opstand die onder vele ogen komt, als luis in de pels zich verweert als David tegen Goliath. Zich vertaalt in duizend talen om de bestrijder in de flank te raken. Als een dief in de nacht strijdbaar.

De protesten rondom het Gezi Park, Istanboel in 2013 zijn vertrekpunt voor de teksten in de bundel NASLEEP. Wat is er overgebleven van het idealisme, het historische moment waarin een andere wereld voor het grijpen leek. Op het eerste tekstblad staat karakteristiek de zin "niets lijkt meer mogelijk, niets is meer hetzelfde" afgedrukt. Het lijkt alsof Çağlar Köseoğlu de toekomst somber inziet. Maar gaandeweg de bundel klaart de lucht op, is er optimisme en levenslust. Hij stoot mij aan en fluistert losse zinnen die door zijn hoofd dwarrelen. Plakt ze al pratend aan elkaar om een ritmische noise te maken die al rappend de politiek doorziet, haar negatieve beloften in wolken van traangas. Ik ben daar één van, want "kapitaal regende neer op ons, kapitaal bedreef de liefde met ons, en kapitaal vormde ons". Ik ben aangesproken, maar niet ik. Het zijn de leeghoofden, waarvan het bezit bloedt. Vol strijdbare wanhoop beklimt Köseoğlu de barricaden, want "totale oorlog, anders begint het gedicht nooit". In de poëzie kan hij zijn ei kwijt, zijn gram halen.

De woorden in zinnen marcheren over het papier. Vuisten ballen zich uit de letters en heffen de regels tot bruisende opstand. “opeens roken we de geur van bloed in onze stemmen” De nasleep van een door de autoriteiten schoongeveegd plein is niet een gebroken protest. Het verzet gaat door, in theorie als verdichte gedachten die aanzetten tot praktische ongehoorzaamheid. Soms onnavolgbaar, niet te doorgronden. Want woede is niet altijd correct te verwoorden. De mond flapt er wel meer uit dan goed is voor de spreker. De dichter schrijft wel meer op dan juist is voor de uitslag. Maar het is een afdruk van gebeurtenissen waarop heftig is gereageerd. 

Het gedicht is een moordkuil waarin de strijd eens dunnetjes wordt overgedaan. Een uitweg om daden een mond te geven, een actie te laten spreken ook al is de activiteit al van jaren her. Dan lijken de zinnen wel krom, ordeloos en redeloos maar blijven gehoor geven aan wat gaande was. De weerslag die duidelijk uitspreekt wat was en nog steeds is. “er zijn sommige dingen die een opstand pretendeert te doen en / er zijn sommige dingen die een opstand nog niet pretendeert te doen / en / er zijn sommige dingen die een YouTube-filmpje over de opstand pretendeert te doen / maar nooit daadwerkelijk doet of kan doen”. Statements die zoeken naar wijsheid en kennis. Want kennis is macht. Het woord is invloedrijker dan de daad. De pen is een wapen.

In de poëzie van Köseoğlu lees ik talen die zich door elkaar vlechten als van een menigte die uit vele monden spreekt. Opstandig spreekt men de moedertaal, de taal waarin men geboren en getogen is. Het kan een kakafonie van onverstaanbare woorden worden. Maar deze dichter heeft ze samengeraapt en na elkaar in zinnen geplaatst. Is de vertaling uit de moedertaal in onze taal juist weer gegeven, zo vraag ik me daarbij af. Een taal kent eigen karakteristieke uitdrukkingen die in een vertaling aan kracht kunnen verliezen. Maar ik ben de eigenlijke oorspronkelijke taal niet machtig, en heb daarom enkel dit gevormde schrift om tot een oordeel te komen. In een taal die ik misschien dan niet begrijp, maar wel de woede er in lees. Woede is een gevoel, een emotie die geen woorden gebruikt om te spreken. Het klinkt woordloos boekdelen. Hoofdstukken vol gedachten die alle talen spreken. Gedichten die overladen zijn met protest. Het is van alle talen en tijden, eenzelfde onuitspreekbaar gemoed.

De weerslag van onmacht, weerbaarheid die geen vermogen heeft tot verandering, schijnt. Maar de redeloze woede vindt een ordelijke uitweg. Soms in krampachtige beheersing waardoor de regels maar niet willen rijmen en de klanken nauwelijks in ritme zijn. Maar dan ook weer treffende zinnen die duidelijk verklanken waar het om draait. Dansende woorden en cynische uitspraken. Humor als wapen, zwaaiende knuppel en speer om krachtig in het hart van de machthebber te steken. Het hart van de heersende macht waardoor onmacht omslaat in tegenstand. Weerbaar verzet. 

“er zijn sommige dingen die een opstand nog altijd doet nadat de opstand afgelopen is / nadat de opstand niet meer gedacht of voorgesteld kan worden / nadat de opstand niet meer plaatsgevonden lijkt te hebben”. Maar het verzet blijft zichtbaar in deze bundel. En ook de slachtoffers die het langs de straat achterliet. Ruzie kent alleen verliezers, oorlog maakt gemeenschap zoek. Een brief over gemeenschap sluit de bundel af. Gemeenschap die opnieuw gezocht en uitgevonden moet worden in de nasleep van de opstand. De gemeenschap bleef in de lucht hangen. Samen in opstand, in gemeenschap weerbaar. Maar de strijd is gestreden, de troepen bliezen de aftocht. De barricaden zijn leeg en verlaten. Het normaal is weer gebruikelijk.

Bundel NASLEEP, poëtische teksten van Çağlar Köseoğlu. Uitgeverij Het Balanseer, 2020.

[my-life--my-letters]

DAY SIX

oke het weer starten van de workouts na een restday is toch wat moeilijker dan ik dacht. Je bent na 1 rustdagje zo weer terug op je lui ritme dat het weer lastig is te beginnen. Daarboven op had ik ook nog eens hoofdpijn waardoor ik erg veel moeite had met hoogtes. Ik besloot vandaag dan ook te beginnen met ontbijt om zo wat te kunnen herstellen van mijn hoofdpijn. Eenmaal een tijdje mijn ontbijt laten zakken kon ik pas beginnen aan mijn workouts. gelukkig geeft Chloe andere opties om te doen dan de gene die je moet uitvoeren. Ik koos de oefeningen waarbij je moet springen de low inpect oefeningen te doen. Gelukkig ging dat goed maar als nog pauzeerde ik teveel om echt het effect te krijgen die genoemd word. Ook moet ik mijn houding verbeteren en mijn focus, hier kwam ik vandaag bij dankzij filmpjes te bekijken van mensen die dezelfde challenge gedaan hebben en hierover spreken. In hun comments word er gesproken over spierpijn overal in hun lichaam buiten de buikspieren. Bij die comment dacht ik heey dat ken ik, dat is precies het zelfde bij mij. Ik las dus verder en kwam erachter dat je nog meer moet focussen op je buikspieren dan je armen of je nek die je dan hoog moeten houden. Dit is nogal moeilijk voor mij vooral de nek bij crunches. Maar ik ga het aanpassen en hopelijk komt het weer goed. Ik blijf proberen en daar gaat het uit eindelijk om.

voor ontbijt zoals jullie al gezien hadden heb ik het zelfde genomen als dat van gisteren.Omdat het gewoon erg jammie is. Voor de middag had ik amper fruit om een smoothiebowl of gewoon een smoothie te kunnen maken dus besloot ik een zachtgekookt eitje te maken met wat creckers met paté. Het avond eten had ik geen idee meer wat ik kon maken omdat alles op het zelfde neer kwam en ik kipfilet had uitgelegd in de ochtend. Ik kon geen sla maken omdat ik geen sla meer had liggen helaas. Toen bedacht mijn vriend om gewoon simpel te doen en tosti’s te maken. De kip heb ik erna gekookt in water zodat we morgen konden kijken wat we ermee gingen doen. Ik bedenk nu dat het ook lekker kan zijn in een soep.

Als iemand lekkere ideeën heeft geef ze maar lekker door ben benieuwd wat ik allemaal kan uit proberen, aangezien ik een beetje ideeën ben. Helaas heb ik geen kook boek voor suikerloos en zoveel mogelijk vet-loze recepten.

tot morgen xxx

[eindtijd-eu]

Kan een christen op rechts stemmen?

De verkiezing van Trump maakt na vier jaar nog steeds veel los. Europese christenen verbazen zich over de keuze van hun Amerikaanse geloofsgenoten en vragen zich af hoe dit kan. Tijs van den Brink ging naar Amerika om het uit te zoeken voor de Evangelische Omroep, maar kwam daar nou wat uit, of... Kan een christen op rechts stemmen? Als voorbereiding op dit artikel heb ik de serie gezien en er met meerdere mensen over gesproken. De reactie van velen was dat Tijs toch wel erg vooringenomen de serie in ging, waarmee de objectiviteit bij voorbaat al geweld was aangedaan. Jammer, een gemiste kans! Nu wordt de E.O. wel vaker beschuldigd van politiek correct zijn, maar in deze serie deed Tijs toch wel een paar uitspraken die mij persoonlijk schokten. Het is ook opvallend hoeveel aandacht de E.O. voor Trump heeft. Na vier jaar Trump levert een zoektoch op de EO-site op zijn naam, net zoveel hits op als na 8 jaar (en meer) Obama: 96. Het kwam er op neer dat het de taak van de overheid is om voor mensen te zorgen en niet de taak van de kerk. De Amerikaanse voorganger waar hij mee sprak deed een naar mijn mening meer Bijbelgetrouwe uitspraak. Het is de taak van de kerk om om te zien naar zwakkeren en weduwen en wezen, niet van de overheid. Wij moeten bepalen wie hulp nodig heeft en wie te lui is om te werken, en dus geen hulp nodig heeft. Een hard overkomende, politiek incorrecte, uitspraak. Echter kan ik daar meer Bijbelse aanknopingspunten voor vinden dan voor de stelling van Tijs van den Brink. Sociaal beleid De overheid heeft de rol van de kerk zo overgenomen dat bij veel kerken de diakonie al decennia geleden op is geheven, en veel jongere kerken hebben er nooit één gehad. De overheid staat echter zo ver van de gemeenschap af, dat dit een voor haar feitelijk onmogelijke taak is. De gevolgen worden keer op keer benadrukt en steeds opnieuw lezen we over fraude met uitkeringen. Bijstandsgerechtigden die de boel flessen door twee adressen aan te houden, maar feitelijk samen te wonen. Toeslagen waar mee gerommeld wordt. We lezen steeds opnieuw dat het huidige systeem te fraudegevoelig is. Zet daar de uitspraak van de Amerikaanse pastor tegenover. Als kerk staan zij midden in de samenleving. Zij kennen hun pappenheimers. Nu heb ik het even niet over de megakerken met tienduizenden bezoekers, maar als daar een goed functionerend systeem op wijkniveau is, dan is dit ook nog wel te doen. De kerk staat gewoon dichter bij de mensen en dus veel beter in staat om deze taak op te nemen. Dus wat dat betreft slaat Tijs van den Brink met zijn linkse stelling de plank volledig mis. Wapenbezit Een ander stokpaardje van links is het wapenbezit. Uiteraard is linkse Tijs daar ook fel op tegen maar, zoals de pastor ook uitlegde, zijn de afstanden in de VS zo groot dat als er een calamiteit is, en ze moeten de politie bellen, die nooit op tijd ter plekke kan zijn, dus zelfverdediging is gewoon een noodzaak. Een ander punt wat naar voren kwam is dat veel mensen in de VS gewoon zelf jagen en hun wild schieten. Puur natuur, zonder ongewenste medicatie, zonder antibiotica, en verser dan dat kun je het niet krijgen. Dan lijken wij het met ons pakjesvlees uit de supermarkt allemaal wel zo goed voor elkaar te hebben, maar dit brengt ontstellend veel dierenleed met zich mee, en een goed jager voorkomt juist dierenleed. Trump Maar de stem op Trump wil er bij linkse Tijs nog steeds niet in. Jammer om te zien dat Tijs ogenschijnlijk meer waarde hecht aan politiek dan aan de Bijbel. Daarnaast mogen we niet vergeten dat de VS feitelijk een twee-partijen-stelsel kent. Het is OF Republikein OF Democrat. Meer keuze is er niet, dus het is vaak een keuze tussen twee kwaden. Tijs heeft de bekende argumenten tegen Trump. Hij zou liegen, zijn houding ten opzichte van vrouwen (op basis van een uitspraak van 40 jaar geleden!!), hij doet gekke uitspraken, maar geen enkele kritische blik wordt er geworpen op zijn tegenstandster, Hillary Clinton. Zij liegt ook en is daar meerdere keren op aangesproken. Er heeft een onderzoek tegen haar gelopen voor het misbruiken van een onbeveiligde thuiscomputer voor het verzenden van emails met staatsgeheimen en gevoelige informatie. Zij ontkende, maar onderzoek wees uit dat zij duizenden emails op deze gevaarlijke manier heeft verstuurd. Israël Trump is pro-Israël, iets waar iedere christen toch achter zou moeten staan. Clinton is anti-Israël en heeft bovendien miljoenen aan illegale donaties uit moslimlanden gekregen om haar campagne te financieren. Trump heeft zijn eigen campagne betaald. Abortus Trump is anti-abortus en heeft de financiering van Planned Parenthood beëindigd. Clinton is voorstander van abortus tot en met de laatste dag. Gezondheidszorg Een moeilijk punt in de VS. Obama heeft zijn gedrocht "Obamacare" doorgedrukt, maar dat was voor veel gemiddelde Amerikanen dramatisch. Premies schoten omhoog van $ 300,= per maand naar $ 1500,= per maand waardoor veel mensen zich genoodzaakt zagen om hun verzekering te beëindigen omdat die niet meer te betalen was. Dat werd vervolgens afgestraft met een boete van 25%, waardoor ze $ 1875,= moesten gaan betalen. Een niet op te brengen bedrag. Zelfs linkse Jinek moest in haar serie "Jinek in Amerika" erkennen dat Obamacare geen oplossing was, toen zij mensen interviewde in een mijnstreek. Alle 8000 inwoners van de streek waren sinds de invoering van Obamacare onverzekerd vanwege de torenhoge premies. Gezondheidszorg is duur in de VS, en daar zouden kerken wat mij betreft meer in moeten gaan doen. Moorddadig Op het moment dat ik dit artikel schrijf legt het Coronavirus de wereld half lam. En ook nu weer zien we de moorddadige instelling van links. Trump wil potentiële medicijnen zo snel mogelijk op de markt brengen om zoveel mogelijk mensenlevens te redden, maar de Democrats vinden dat de volledige testprocedure, die circa twee jaar duurt, doorlopen moet worden. Dat klinkt natuurlijk "zorgvuldig", maar ze vergeten dat er in het verleden wel vaker versnelde procedures zijn gevolgd en er vaker medicijnen veel sneller toegelaten zijn op de markt om menslevens te redden. En Nederland dan? We moeten binnenkort weer stemmen, dus de vraag wordt ook voor Nederland actueel. De situatie tussen links en rechts komt in grote lijnen wel overeen. Groenlinks wil elke cent die we verdienen, wat momenteel dus erg tegenvalt, in "het milieu" steken, zonder oog te hebben voor de menselijke kant van de zaak. D66 heeft de donorwet er al doorgedramd, en is nu bezig om stemmen te winnen om de euthanasiewet te verruimen. Zowel Groenlinks als D66 hebben verklaard dat we maar eens moeten kijken of het nog wel zinvol is om mensen boven de 70 te opereren. Er is totaal geen respect voor het leven bij links. De Christenunie gaat helaas mee in het hele verhaal. Ze nemen geen stelling tegen de huidige abortuswetgeving. Carola Schouten berooft boeren van hun bestaansrecht op basis van niet-kloppende stikstofberekeningen. Een staatssecretaris pleit voor een, volgens medici onnodige, 22 weken test die abortus in de hand zal werken. De Christenunie is mede verantwoordelijk voor de afbraak van de gezonheidszorg, waardoor we nu bijna een beddentekort hebben in de ziekenhuizen. 8 ziekenhuizen staan leeg in Nederland, en we hebben het minste aantal bedden per hoofd van de bevolking van de beschaafde wereld. Hoofdverantwoordelijke in deze is de VVD. We dachten altijd dat de VS het laagste aantal bedden had, maar zij hebben 2,8 ziekenhuisbedden per 1000 inwoners, wij blijken er 2,2 te hebben. Zet dat eens af tegen Duitsland, waar ze 8,1 bedden per 1000 inwoners hebben... Op social media wordt veel gedeeld hoe politieke partijen op allerlei vraagstukken stemmen in de praktijk. Dat levert soms heel opmerkelijke resultaten op en politieke partijen vallen nogal eens door de mand. Sociaal vangnet Het sociale vangnet in Nederland is redelijk. Niet meer dan dat. Maar nogmaals: Is dat wel een taak van de overheid? Of wordt er daarmee te afstandelijk en daarmee te fraudegevoelig? Probleem wat in Nederland met name speelt is dat nog maar 17% van de bevolking zich op de een of andere manier bij de christelijke kerk betrokken voelt. Mijns inziens komt dat mede doordat de overheid het hele sociale verhaal naar zich toe heeft getrokken. Mensen zijn dus ook niet meer afhankelijk van de kerk, dus dat maakte de verbanden losser en losser. In de houding van Tijs zie ik het zoeken naar het comfortabele christendom van de laatste dagen. Het is eigenlijk wel lekker makkelijk dat de overheid dat doet, dan hoeven wij ons als kerk daar niet druk over te maken en kunnen lekker achterover leunen. Immigratie Diezelfde lakse houding zie ik bij immigratie. De Bijbel laat op diverse plaatsen duidelijk zien dat de Here de grenzen heeft bepaald (Hnd. 17:26) en in het Oude Testament wordt ook meerdere keren duidelijk gesteld dat de vermenging van volkeren geen goede zaak is. De "christelijke" houding dat we onze grenzen dus wagenwijd open moeten zetten, is niet half zo christelijk als dat wel lijkt! Dan wordt vervolgens het argument gebruikt dat we dan kunnen evangeliseren onder deze mensen. Maar de Bijbel leert duidelijk dat we de Heer van de oogst moeten bidden of Hij arbeiders uit wil zenden om te oogsten. Er staat nergens dat wij moeten bidden om de velden op onze stoep te leggen! De omgekeerde wereld! Als de mensen die nu roepen werkelijk een roeping of "hart" voor deze mensen zouden hebben, dan zouden ze zelf wel naar die landen toe zijn gegaan. Dan was er sprake geweest van een echte roeping. Nu is het het "feel good" christendom van de laatste dagen wat we in actie zien! Moeten wij dan geen vluchtelingen opvangen? Ja! Wij moeten vluchtelingen opvangen, maar geen gelukszoekers! Mensen die echt moeten vluchten voor oorlog en geweld. En daarbij geldt ook nog steeds het eeuwenoude principe "vrouwen en kinderen eerst!". We zien nu AZC's vol met jonge, strijdbare mannen zitten. Syrische vrouwen plaatsen oproepen op internet om hun mannen terug te sturen omdat er een land opgebouwd moet worden, maar hun luie mannen hangen hier liever aan de tiet van de overheid en misdragen zich uit verveling. En ja, natuurlijk praten ze lief en vriendelijk met die naïeve christenen die hun naastenliefde komen betonen om vooral zichzelf goed te doen voelen. Maar wees eens eerlijk. Hoeveel asielzoekers komen er werkelijk tot geloof? Een andere groep vluchtelingen zijn de christenen. Zij komen vaak uit landen waar zij vanwege hun geloof vervolgd worden. En uitgerekend zij worden vaak weer terug gestuurd. Ook hierin kan diaconie van de kerken een oplossing zijn. Zij kennen de mensen, zij zijn in staat om de echte christenen van de leugenaars te onderscheiden. Niet een of andere ambtenaar die op grote afstand van de mensen staat. Kan een christen "links" stemmen? Dus kan een christen "links" stemmen? Wat mij betreft niet! Rechts staat voor minder overheidsinvloed en lagere belastingen. De kerken krijgen dan juist weer de kans om een grotere rol te gaan spelen, tenzij al die christenen hun extra geld toch uit gaan geven aan luxe en vakanties, en dat is in deze tijd van egoïsme niet ondenkbaar, en dan plakken ze er ook nog het label "Zegen van God!" op... Links stemmen staat voor "milieu boven mens". Ja, milieu is belangrijk, maar Jezus leerde keer op keer dat de mens het belangrijkst is en dus, na God, op de tweede plaats staat! We zijn dus als rentmeesters wel verantwoordelijk voor het milieu, maar dat mag nooit ten koste gaan van de mens! Links stemmen staat voor dood. Euthanasie, abortus, organenoogst, het zijn allemaal linkse idealen, die lijnrecht tegen de Bijbel in gaan. Links stemmen staat voor afhankelijkheid, rechts voor vrijheid. Links wil graag alle touwtjes van mensenlevens in handen hebben. Van geboorte tot dood, en zelfs daarna. Rechts staat veel meer voor individuele vrijheid. Links stemmen staat voor staatsverantwoordelijkheid. Maar de Bijbel leert dat ieder mens een persoonlijke verantwoordelijkheid heeft en dat we niet teveel van de menselijke overheden moeten verwachten, maar des te meer van Hem. Links stemmen staat voor Europa. Het "herstelde Romeinse Rijk", zoals letterlijk gezegd werd bij de ondertekening. En door een verdrag met de Noord-Afrikaanse landen, werd dir rijk compleet gemaakt. Engeland zat er in Jezus' tijd niet bij, dus de Brexit lag voor de hand. Maar het Romeinse Rijk, de voeten van leem en ijzer (het eerste gedrag wat gelosten werd in de aanloop naar de EU zoals wij die nu kennen), is vijandig tegenover Israël en christenen. Stemmen op een pro-Europapartij is dus een stem tegen uzelf als christen! Natuurlijk is dit artikel allesbehalve volledig. Er zijn zoveel punten waarover zowel links als rechts een on-Bijbels standpunt innemen, maar over het algemeen zijn de Bijbelse normen en waarden op dit moment bij rechts in betere handen. Read the full article

[mundo-sem-pirralhos]

Thiago Oliveira Alex Palmeira Bem-aventurado sejam os alienados que tentam impor a palavra de um Deus para alguém. Se Deus é justo de verdade ele com certeza não apoiaria gente que vive querendo impor uma religião as pessoas. Da mesma forma que a Idade Média obrigou as pessoas a serem de uma religião , e também que o Oriente Médio te impõe a seguir as religiões deles. Vocês estão fazendo o mesmo. Se um dia tiver o juízo final saibam que mesmo que nenhum de nós que seguimos a sua hipócrita religião desceremos ao lado do inimigo , mas vocês também desceram , pois quem comete guerras e barbáries pra impor suas religiões são vocês. Diga o que você quiser , mas não creio nesse Deus da ambição pelo poder que vocês falam.

Roberto Leminski Já eu prefiro um presidente que lute pelo seu povo e que deixe essas crendices de lado

Bartolomeu Leite Grazia De Paiva Pestana essa é tapada,a República tirou o poder divino do rei,a República é de todas as crenças e não crenças,tem que respeitar a constituição,o Estado laico.

Pedrito Varoli Grazia De Paiva Pestana uma coisa é crer em Deus, outra é usar o Seu nome em vão, como vcs todos fanáticos religiosos!

Como Guaido e Bozo, a tia do pavê é ligada a traficantes de drogas/ crime organizado, além de ser fundamentalista religiosa, extremista evangélica, racista, fascista e golpista O combo todo E foi Golpe.

Anderson Luiz Qual o motivo do "sai daí satanás" é por falar a verdade? Meu querido o transporte público foi feito com a intenção de levar o cidadão de um local a outro não para ser palco de pregações querem fazer suas pregações limite se a sua igreja ou seu local apropriado para isso

Rubina Anerília Santos Correia Carlos Vidraçeiro como você se sentiria tendo que ouvir alguém pregando o satanismo dentro do ônibus? É assim que as pessoas se sentem com você e afins, pregando sua religião. Seu direito termina, onde começa o do outro. Lugar de pregação é no templo, para quem quiser. Em ônibus, é falta de respeito com outras crenças.

Junior Almeida Mais um que se acha no direito de descer guela abaixo quem não acredita no credo que ele ..... Realmente satanás deve amar vc afinal tudo que não presta é dele e 90% do que vcs pregam vcs não vivem ..... Moral da história tá vivendo pra ele kkkk

Anderson Luiz Ah e sobre os ebós como questionados fazemos em nossos locais apropriados e não oferecemos nenhum desgaste auditivo ou qualquer informação forçada a vocês... Lembrando cada um siga sua religião mas respeite a dos outro! Querem pregar que vão pregar em seus templos

Anderson Luiz Ana Karola Barbosa aí eu pergunto a você derivado a qual religião a igreja é você? Vocês está vendo a religião como um todo ou como você acredita? Será que seu próximo pensa assim? Será que é obrigado a partilhar da mesma crença que a sua?

Rubina Anerília Santos Correia Thai Oliveira fim das oferendas? Uma oferenda na rua lhe ofende em que? A senhora é obrigada a comer? A fazer parte do ritual? No ônibus, somos obrigados a ouvirmos a ladainha ( imposta aos gritos, goela abaixo). A oferenda lhe atinge em que?

Rubina Anerília Santos Correia Thai Oliveira ninguém está te privando do direito de expressão e sim, clamando pelo direito de viarjamos em paz. Transporte público é local para transportar o público e não para prosélito religioso ( seja lá de qual crença for). Seu direito termina onde começa o do outro. É simples assim: o " pregador" pague a passagem de todos os que ali estão e todos serão obrigados a suportarem aquilo. Caso contrário, vá pregar no seu espaço e quem quiser lhe ouvir, vá pra lá. Quero minha viagem em paz. Pago para isso. Quem quiser gritar no meu ouvido ( pregação, música, pedintes), ao menos, pague minha passagem.

Rubina Anerília Santos Correia Thai Oliveira pregar em ônibus, não é direito. É imposição de fé. O direito de quem quer apenas ser transportado, está sendo agredido. Rubina Anerília Santos Correia Thai Oliveira quero paz no transporte público? Sim! Estou pagando! Quem quiser zoada que compre o seu carro e faça nele o que desejar, inclusive atormentar quem pega a carona. Rubina Anerília Santos Correia Ronald Gabriel minhas palavras são bem claras: NÃO SOU OBRIGADA A OUVIR PREGAÇÃO. NÃO ESTOU NO SEU CARRO E NEM VOCÊ PAGOU MINHA PASSAGEM. Entendeu ou precisa desenhar?

Rubina Anerília Santos Correia Thai Oliveira o transporte é pago, coisinha. Na porra do seu carro, bote a pica que você quiser. No transporte público, frequentado por pessoas de todas as crenças, ninguém é obrigado a ouvir proselito. Entedeu ou quer que eu desenhe? TRANSPORTE PÚBLICO: LUGAR DE TRANSPORTAR PESSOAS. VÁ PREGAR NO SEU TEMPLO ( seja ele qual for).

Rubina Anerília Santos Correia Thai Oliveira goela abaixo? Estou na minha página! Dando a minha opinião. Não estou na página alheia impondo nada a ninguém. Sacou? Silêncio? Sim! Dentro do normal! Pregação? Faça no seu templo! Sacou?

Leonardo Santos Thai Oliveira poluição sonora é crime, suja ruas com rituais religiosos tbm é, já crianças mutiladas em rituais religiosos expostos em esquina ainda não vi nenhum.

Maria Eduarda Poluição sonora é crime e se bem me lembro está escrito no ônibus sobre barulhos desnecessários, ninguém é obrigado a aturar evangélico enfiando Deus goela abaixo, vai se foder cara.

Katherine D'Andrade Quer adorar, adore na sua casa. Ninguém paga ônibus pra ouvir as dondoca gritar no nosso ouvido.. 

Rubina Anerília Santos Correia Rafaela Gomes se o país é livre e democrático, respeite o tímpano alheio e a vontade de não lhe ouvir. Transporte público não é igreja, porra!

Vinícius Eliziário A confusão do brasileiro com o bem/espaço público em propriedade privada é a raiz da corrupção nesse país. Ler que "paguei" posso fazer o que quiser é torpe e só é munição para o de mais podre que temos na política. Transporte Público Coletivo não está pra te servir, está pra servir um coletivo, e servir a um fim, transportar pessoas de um ponto a outro e não de ser uma evangelização móvel. E comparar a ebós chega a ser vil, baixo e mesquinho. Cuidado, mais uma palavra fora da linha, vocês podem ser enquadrados por Injúria Racial, internet não é terra de ninguém e racismo (religioso) é crime.

Leonardo Santos Rafaela Gomes o país é livre mas ninguém é obrigado a ouvir vc pregando em ônibus, vcs se enquadram no mesmo perfil do pagodeiro com sua caixa de som falsificada a todo volume dentro do ônibus, na rua vc grita até pro diabo se quiser ali exerce o estado democrático de direito a rua é livre, em quanto vc respeitar os direitos dos outros. Leonardo Santos Rafaela Gomes não existe "tem gente que gosta e tem gente que não" estamos falando de direitos não é sobre gostar é sobre respeitar o espaço dos outros, como falei seu direito termina quando começa o do outro, que fazer pregação em ônibus seja de cunho evangélico, umbandista, católico e etc. Aluga um buzú e sai pela cidade de Lauro de Freitas até a barra, pegando suas convicções religiosas, que as pessoas entrem por livre e espontânea vontade.   Leonardo Santos Rubina Anerília Santos Correia eu queria ver o que esse povo faria se entrasse um satanista pregando a religião dele no ônibus. 🙄 .

Carolina Abreu Na esquina você pode desviar, o pastor berrando na praça vc pode desviar. Dentro do trem ou ônibus você não pode sair do local, se vê obrigado a ouvir o berreiro teatral. Então é bem diferente rua e transporte né

Aila Nossa Thai Oliveira Difícil entender que vocês poderiam ter o mínimo de educação e não sairem berrando iguais uns malucos dentro dos ônibus?! Nem Jesus tem paciência, minha filha. Quando vcs forem arrebatados e estivem lá no céu dos crentes vcs fazem oq quiserem mas em sociedade poluição sonora é crime.

Robinho Amorim Exatamente ,nenhuma outra religiao fica enchendo o saco das pessoas em transportes publicos.

Erick Reis A pessoa paga caro por um transporte público que já é precário, chega tarde e cansado do trabalho e é obrigada a ficar com sorriso no rosto com crentelho gritando o nome de Deus no ônibus. Ônibus não é igreja

Erick Reis Não tenho religião alguma... E já fui obrigado a ouvir um cara pregando e falando mal de pessoas de umbanda dentro do ônibus como se fossem satanistas. E se tivesse alguém dessa religião lá dentro, não iria se sentir ofendida ?? E se tivesse pessoas de outras religiões pregando dentro dos ônibus ou falando contra seu Deus?? Certamente achariam falta de respeito também. Não somos obrigados a ter que engolir a religião de vocês. O ESTADO É LAICO e lugar de ônibus não é lugar de pregar, preguem dentro da igreja ou espalhando planfetinhos na rua como fazem(aqui é super respeitoso e não incomoda a viagem de ninguém)

Rubina Anerília Santos Correia Mu Maia um coitado que entra num ônibus um caralho! Esse pessoal entra aos gritos, impondo fé e desrespeitando quem não gosta. Ontem, entrou um mala desse na topic. Ao perceber que peguei um fone de ouvido, aumentou a gritaria. Isso é agressão à fé alheia, ao laico Estado e ao direito do outro em não querer ouvir. Vá se fuder você, ele e quem defende isso. Pobre coitado é quem trabalha o dia todo, paga caro por um transporte precário e tem que ouvir um mala gritando em seu pé de ouvido. Isso aqui não é Estado Islâmico não, porra!

Erick Reis Estou pagando passagem e sou obrigado a ouvir gente gritando no ônibus pregando ?? Estado é laico bebê e a tarifa não é de graça. Passar bem 

Igor Neeres Rodrigues Sandra somos reis e rainhas besta , vcs nem seguem a real palavra de Deus , fora que em nome de Deus seus antepassados cristãos escravizaram e vinharem pro brasil com negros escravizados com a intuição de muda a fé dos índios e explorar a riqueza do Brasil e tu ainda vem com papo de vitimismo e hipocrisia.

Rubina Anerília Santos Correia Luis Fagner imbecil...ninguém te priva de nada: tenha sua fé, coma e seja comido, cague, dance, plante bananeira, exorcize, estude, curta La Fúria, ouça Bethoven...só não imponha nada aos demais. O Estado é laico e não teocrático. Saca a diferença, porra ou quer que te ensine?

Rubina Anerília Santos Correia Luis Fagner lhe dá porra nenhuma. Certamente se fosse uma pessoa " pregando" algo contra sua fé, você não gostaria. Quer respeito e cadê o respeito aos que não compactuam com aquilo? Ninguém está te impedindo de falar o que quiser. Ninguém te impede de cagar, de expor suas crenças, merdas...mas faça isso em local propício. Ônibus é local de transporte e não caminhão evangelizador andante. Ninguém está querendo privar seu direito e sim pedir que você e os seus, respeitem o nosso. Nos poupe!

Rubina Anerília Santos Correia Luis Fagner repetindo: Exponha suas crenças, convicções, merdas, pérolas...em locais propícios para isso. Ninguém é obrigado a te aguentar goela abaixo. Mau educada? Sou! Não ando impondo nada a ninguém e tenho o direito de exigir que não me imponham 

Léa Figueira Brandão Partindo do princípio de alguns imbecil, sobre liberdade de expressão, eu tbm posso subir no busão e puxar um ponto de macumba, né?! Ou a liberdade só vale pra.sua religião?

Jameson Dos Santos Ribeiro Ninguem merece crente enchendo o saco no onibus

[naloxonn]

Ik voel mezelf zweven, op en neer. Schommelend tussen luide woorden, maar ik kan ze niet horen. Ik weet dat ze luid zijn want ze botsen hard tegen mijn bubbel aan. Zwevend en licht als een veertje, ik zie monden bewegen, maar ik hoor niets. Te lui om te gissen wat ze zeggen, woorden zijn niet belangrijk. Ik zweef liever, lekker licht, in mijn bubbel en trek me van niets is aan.