#luekemia

[drpawankumarsingh]

Leukemia: Causes, Symptoms, and Treatment Options

Leukemia is a type of cancer that starts in the blood and bone marrow, where blood cells are made. It causes the body to produce abnormal white blood cells that do not function properly. These abnormal cells crowd out healthy blood cells, leading to various health issues. Understanding leukemia is crucial for early detection and effective treatment. Read more: https://medium.com/@drpawankumarsingh8/leukemia-causes-symptoms-and-treatment-options-9c1d6708bcc0

[inutaffy]

holy shit, holy shit

[tokyohobi]

hearing that halsey has been battling luekemia and lupus is actually heartbreaking. she's so strong. you really never know what someone is dealing with

[daqthebard]

Just like a kindergartner with luekemia, dark humor never ages

[patchesjam]

Kyedae’s been diagnosed with fucking Luekemia Cancer. For anyone who doesn’t know she is an extrememly popular (top female, top ~3 overall) valo streamer who puts up with so much bullshit its unreal. She’s incredibly funny, witty, sweet and good at the game too. 

In her tweet she apologised for her stream schedual maybe being incosistent.

[henswilsons]

Now that she’s pregnant, writers’ve painted themselves into a corner, there’s literally no satisfying solution to this situation. Anything they come up with either makes the whole storyline useless (like Connor and his wife leaving, it just proves Buck’s actions have zero consequences even when it’s a literal baby) or too cruel, especially just for the sake of Buck’s character development (miscarriage and Buck, of course, blaming himself for it). Connor and wife dying and thus making Buck ‘a real father’ is probably the worst one because would turn the show into a 100% soap opera. This shit stunk from the very beginning, they should’ve thrown it away after one episode and now it’s all dried up and they have no idea how to clean it without it leaving a stench behind and they probably haven’t even realised it yet.

i don't think i'd say there's no satisfying solutions!! as a warning i am really not the most verbose person and i'm sure so many people will be able to word this much better and more succinctly than i can, but i definitely wouldn't say that this plotline is in the can just yet. from last episode we've seen how invested buck is--calling himself a father, buying a weeny lafd baby jumper (which made me CRY btw!!)--so obviously he has not internalised hen's "donor not dad" comment, in fact it's bounced right off his very handsome face. i think there are a few options of what's gonna happen re: baby

connor and kameron do move away/take the baby with them (i think this is super plausible). i wouldn't say that would be undoing the plotline/rendering it useless at all because they'll be taking buck's child with them!!! buck physically will Not be able to be a father if that happens, and he'll have to come to terms/start properly dealing with the intrinsic deep desire to be loved that's been present since s1 that he'll search for a chance for a family ANYWHERE, even if that means donating his sperm to a baby that for all his purposes won't be his.

there's a miscarriage/stillbirth/complications in any way that result in them losing the baby (i saw someone speculate the baby might be born with luekemia which 😵‍💫😵‍💫 i doubt it only bc i genuinely don't see a baby being around for very long, but think of the IMPACTTT). sure, this would probably be very cruel, but it would add to this notion of buck feeling as though he's expendable/"spare"/faulty parts. i think it was the lovely nie @gayhoediaz that mentioned she doesn't see it being a miscarriage but a stillbirth, because then buck will feel as though he is somewhat responsible for it, which i can very very much see, which could then have ramifications for buck

connor and kameron dying. yeah tbh i don't really see this either as delicious as it would be (shoutout molly buckley verse i love you!!!!!!!!!!) only because it would be saddling buck with a child for the rest of the series which is a Very Big long-term commitment that i doubt they'll go for.

then there’s ofc them having the baby and buck being a part of its life which i also kinda doubt will happen because it feels like rewarding buck for decisions he ultimately made from an unhealthy place

i still have faith/high expectations in the writers for how this plotline is going to carry out!! we still have a whole second half of the season so until s6 has aired in its entirety im reserving my judgment. i'm sorry you feel this way though!

[so-emo-i-fell-apart]

ALSO another question. so yr basically looking at cells for diagnosis purposes? or is it for something else. being a lab tech sounds so cool man

In hematology we're looking at cells usually most of the time they're normal but I get to see a lot of luekemias. The other departments are more instrumented so they use different chemical reactions to detect enzyme and hormone levels

It's a lot of fun being a lab tech and science is ALWAYS changing so you're always learning new things

[yourbonafidelove]

The train strikes me down The way I strike down everything you had to say

Ain't nobody got time For the suffering. ---------------------------------

The girl from A Walk To Remember dies of Luekemia at the end. Poetic. I wish we had more time. I wish we had more time.

[mariakylynarellano]

Ang Liwanag sa Dilim ng Puso

Ni: Maria Kylyn G. Arellano

Alas singko pa lang ng umaga pero gising na ang pamilya ni Kyla. Ganyan ang kanilang nakagawian. Si Kyla ang naghanda ng pang-umagahan ng pamilya at sabay sabay silang kumain. Pagkatapos kumain ng umagahan ay gumayak na ang kanyang lola at tita upang makapagtinda sa bayan. Si Kyla naman ang naiwan upang gawin ang mga gawaing bahay. Nagwawalis siya ngayon sa kanilang sala nang may biglang kumatok. Alam niyang bukas ang pintuan kaya tinigil niya ang kanyang ginagawa at tinignan kung sino ang taong 'yun. Sumalubong ang kanyang kilay at napalitan ito ng galit. 

"Pwede ba tayo mag-usap?" tanong ng isang lalaki. Ngumiti ito sa kanya ngunit bakas ang lungkot ng kanyang mukha. "Wala po tayong dapat pag-usapan, umalis na po kayo" sagot ni Kyla at pinagpatuloy ang kanyang ginagawa.

"Anak, gusto ko lang naman bumawi sa mga nagawa ko sa'yo. Gustong gusto lang kitang makausap" usal ng lalaki. Tumingin ulit si Kyla sa lalaki. Siya ang kanyang tatay na si Mang Berto. Malaki ang galit niya sa kanyang tatay. Noong sampung taong gulang si Kyla ay namatay ang kanyang ina sa sakit na Luekemia. Wala pang isang linggo ay nagkaroon na ng bagong kasama ang kanyang tatay at ang malala pa doon ay nalaman nitong buntis ang bagong asawa niya. Nagalit si Kyla dahil mas pinili ng kanyang tatay ang bago niyang pamilya. Parang pinagmalupitan siya ng tadhana sapagkat dalawang taong mahalaga sa kanyang buhay ang nang-iwan sa kanya. Sa ngayon, ang lola niyang si lola Maria at ang tiya niyang si aling Rita ang nagpalaki sa kanya. Sila na ang tinuring niyang pamilya.

"Bumawi? Huli na po ang lahat. Namulat na po ako sa ginawa ninyo sa akin! Kaya wala na po tayong dapat pag-usapan pa. Umalis na po kayo bago pa ako makapagsabi ng masama" tugon ni Kyla sa kanyang tatay. Walang magawa ang ama ni Kyla at umalis na lamang. Hindi niya masisi ang anak kung ganoon na lamang siya itrato. Aminado naman siyang mabigat ang naging kasalanan nito sa kanyang anak.

Kahit na nawalan ng gana at bumigat ang pakiramdam ni Kyla ay sinigurado pa rin niyang nagawa niya ang mga gawaing bahay. Nagluto siya ng pananghalian upang mabigyan ng baon ang kanyang lola at tiya na nagtratrabaho sa bayan. Nang matapos ito ay agad na siyang nagtungo sa bayan at sabay pa din silang kumain. "Lola, pumunta po si tatay sa bahay kanina" kwento ni Kyla habang sila ay kumakain. Nagkatinginan ang lola at tiya ni Kyla.

"Nag-usap ba kayo, iha?" tanong ng kanyang tiya. "Hindi po, tita. Pinaalis ko po agad siya. Ayaw ko na po kasi siyang kausapin" tugon ni Kyla.

"Anak, malapit na graduation mo. Bakit 'di mo na lang kalimutan 'yung nangyari para makapag-ayos na kayo ng tatay mo?" tugon naman ni Lola Maria.

"La, hindi naman po madali 'yun. Hayaan niyo na lang po, huwag na po ulit natin pag-usapan" sagot ni Kyla at nagpatuloy na lang sa pagkain. Hindi na umimik ang lola at tiya nito. Tinulungan na ni Kyla ang kanyang tita at lola sa pagtinda ng gulay. Nang makauwi ay naghanda ang kanyang tiya ng hapunan at sabay na kumain. Pagkatapos ng lahat na kailangang gawin ni Kyla ay umakyat na ito sa kanyang kwarto para makapagpahinga. 

Kinaumagahan, pagkagising ni Kyla ay inayos agad niya ang kanyang kama. Pagkababa niya ay nasira ang kanyang umaga sapagkat nakita na naman niya ang ama na nakikipag-usap sa lola niya. Napadako ang tingin ng dalawa sa kanya. Tumayo at lumapit ang ama nito at nanatili lang sa kinakatayuan ang dalaga.

"Anak, kausapin mo naman ako" tugon ng ama. Makikita sa mukha nito ang pagsusumamo at nais niya talagang makausap ang kanyang anak. "Wala na nga po tayong kailangang pag-usapan pa. Sinabi ko na po iyan kahapon. Alin po ba doon ang mahirap intindihin?" pagalit na sagot ng dalaga. 

"Anak, gusto ko lang naman makabawi. Gusto kong makapunta sa graduation mo" tugon ng ama. Napapikit ang dalaga dahil pakiramdam niya ay tumataas ang dugo nito. 

"Hindi na nga kailangan! Hindi ka ba talaga nakakaintindi? Isa pa, huwag na huwag mo akong tatawaging anak dahil kahit kailan hindi ko naramdaman ang presensya mo!" pasigaw na sagot ni Kyla. Hindi na niya kaya pang pigilan ang galit niya sa ama. Nagulat naman si Lola Maria sa inasal ng dalaga. "Hindi kita pinalaking ganyan, iha" tugon ni lola Maria.

"Totoo naman po, Lola. Kahit kailan hindi ko naramdaman ang pagmamahal ng isang ama" diin ni Kyla habang nakatitig sa ama. Kitang kita sa mata nito ang galit at lungkot dahil sa sinapit nito noong bata siya. "Tinuring na kitang patay sa buhay ko!" pasigaw na dagdag niya tsaka siya nagtungo sa kanyang kwarto at padabog na isinara ang pinto. Napabuntong hininga na lamang ang ama nito pati na ang kanyang lola.

"Hayaan mo, kakausapin ko ng maayos ang anak mo" naisambit na lamang ng lola niya. Umalis na ang ama ni Kyla. Kinatok ng lola niya ang pinto ng kwarto nito. Tinatawag niya si Kyla ngunit ayaw ito pagbuksan ng dalaga. Hinayaan na lamang muna niya dahil naiintindihan din naman niya kung bakit ganoon siya sumagot sa kanyang ama. 

Maghapon na nagkulong ang dalaga sa kanyang kwarto. Sobrang bigat ng kanyang dibdib at walang tigil ang kanyang pag-iyak. Naalala niya ang kanyang ina. Napatanong siya sa kanyang sarili na kung sakaling buhay pa ang kanyang ina, magkakaroon kaya siya ng maayos at masayang pamilya?

Nang mahimasmasan na ang dalaga ay lumabas siya sa kanyang kwarto. Nagtungo siya sa kusina ngunit bago pa ito makarating ay narinig niya ang usapan ng kanyang lola at tiya. Nagtago siya sa pader upang marinig pa ang usapan nila.

"Nay, bakit hindi mo na lang sabihin ang totoo kay Kyla? Para naman kahit papaano ay mawala ang galit niya sa ama niya" wika ng kanyang tiya Rita. Narinig niya ang pagbuntong hininga ng kanyang lola. "Sasabihin ko naman, ngunit paano?" sagot ng kanyang lola. 

Nagtaka si Kyla kung ano ang nais iparating ng kanyang tita. "Ano po ang ibig niyong sabihin?" tanong ni Kyla nung lumabas siya sa pagkakatago. Nagulat ang dalawa at napatingin sila sa nagtatakang si Kyla. Nilakasan ng kanyang lola ang kanyang loob upang masabi na din niya ang gusto niyang sabihin noon pa man.

Pinaupo muna ni Lola Maria si Kyla at hinawakan niya ito sa kamay. "Anak, karapatan mong malaman ang lahat. Ayokong lumayo pa lalo ang loob mo sa iyong ama" tugon ni Lola Maria bago ito magkwento. Ayon sa kwento ng kanyang lola, matagal nang hiwalay ang kanyang ina at ama. Nagpanggap lamang silang magkaayos dahil ayaw nila na malaman at masaktan ang damdamin ng kanilang anak. Noong namatay ang ina nito, kailangan ng ama ni Kyla na suportahan ang bagong asawa sapagkat buntis ito. Kahit na naiwan si Kyla sa kanyang lola, hindi tumigil ang ama niya na magbigay ng sustento. Sinuportahan pa din nito ang anak sa kanyang pag-aaral at hindi pinabayaan. 

Naiyak si Kyla sa kanyang nalaman. Nakonsensya siya sa nasabi niya sa kanyang ama. Nawala ang galit nito sa ama noong malaman niya na ang perang ginagamit niya sa kanyang paga-aral ay galing sa kanyang ama. Kaya kinaumagahan, binisita niya ang kanyang ama sa bahay nila. Nang makarating siya sa tapat ng bahay ng kanyang ama ay nakita niya ang bagong asawa nito. Kinabahan siya sapagkat ngayon lang niya nakita ito. Nang makita ito ng babae ay agad niya itong pinagbuksan ng gate. Agad namang tinawag ng babae ang kanyang asawa. Nang makita ni Mang Berto ang kanyang anak ay lumiwanag ang mukha nito. Pinaupo niya ang dalaga at ang asawa naman nito ay naghanda ng meryenda.

"Bakit ka naparito, anak?" tanong ni Mang Berto sa kanyang anak. Ngumiti si Kyla at niyakap ang kanyang ama. "Patawarin mo po ako sa nasabi ko kahapon, papa" wika ni Kyla habang yakap yakap ang ama. Napangiti si Mang Berto dahil sa narinig niya mula sa kanyang anak. Narinig niyang muli na tawagin itong papa. Kumalas sa pagkakayap ang ama at hinawakan niya ang makabilang balikat ni Kyla.

"Ako ang dapat humingi ng tawad anak. Alam kong malaki ang pagkukulang ko sa'yo. Patawarin mo ako anak!" sagot ng kanyang tatay. Sa araw na iyon ay nagkaayos ang mag-ama. Pinakilala ni Mang Berto si Kyla sa asawa niya at sa kanyang dalawang anak. Maayos ang pakikitungo nila sa kanya kaya natuwa si Kyla. Sinabihan din niya ang ama na dumalo ito sa nalalapit na pagtatapos niya sa kolehiyo. 

Makalipas ang isang linggo, nagagalak ang dalaga sapagkat ito na ang araw na kanyang pinakahihintay, ang araw ng kanyang pagtatapos sa kolehiyo. 

"Kyla Roxas, Bachelor of Secondary Education, major in mathematics, Cum Laude!" pagkarinig ng kanyang pangalan ay agad siyang tumayo. Umingay ang paligid dahil sa masigabong palakpakan ng mga mag-aaral maging ang mga magulang na nasasaksihan ang tagumpay ng kanilang anak. Ang lola ni Kyla ang sumama sa kanya sa entablado. Hindi maiwasan ni Kyla ang mapangiti sapagkat matatanggap na niya ang kanyang inaasam na diploma. Nilibot niya ang kanyang paningin at nakita niya ang kanyang ama na may hawak na bulaklak. Nakapolo ito ng kulay puti. Kumaway ang ama nito at nginitian ang kanyang anak. Ngumiti naman si Kyla sa kanyang ama. Sa kabila ng kanyang galit at mga nangyari ay nagawa niyang patawarin ang ama niya bago ito magtapos ng kolehiyo.

Pagkatapos ng seremonya ay nilapitan ni Kyla ang kanyang lola at tiya. Nilibot muli niya ang kanyang paningin upang hanapin ang kanyang tatay ngunit hindi niya ito mahagilap dahil na din sa dami ng tao. Biglang lumapit ang mga kaklase niya sa kanyang upang batiin siya at ganoon din ang ginawa ng dalaga. Kumuha din sila ng litrato kasama ang kanyang lola, tiya at iba pa niyang kaklase. 

Biglang tumunog ang selpon ng kanyang tiya Rita at agad naman niya itong sinagot. "Ano! Hindi ba kayo nagbibiro? Nasaan kayo ngayon?" narinig niya ang tiya niya na ngayon ay umiiyak na. Lumapit si Kyla at ang kanyang lola at tinanong kung anong nangyari.

"Ang tatay mo..." napatigil ang kanyang tiya dahil nahihirapan na itong magsalita. "Patay na ang tatay mo" pagkasabi na pagkasabi ng kanyang tiya ang katagang iyon ay nanghina ang lola ni Kyla. Ang ilan sa mga naroon ay inalalayan ang matanda. Nagtaka si Kyla at hindi niya maintindihan kung ano ang ibig sabihin ng kanyang tiya Rita.

"Hindi ko po kayo maintindihan, nakita ko lamang si tatay kanina" naiiyak na sabi ni Kyla. Malinaw na malinaw sa mata niya na nakita nito ang ama na kumaway at ngumiti pa.

"Patay na ang tatay mo" paulit ulit pa ding sabi ng kanyang tiya Rita. Humahagulgol na ngayon siya sa iyak. Nagsimulang tumulo ang luha ni Kyla. Hindi siya makapaniwala sa narinig niya pero bumigat ang dibdib niya ng mapagtantong hindi nagbibiro ang kanyang tiya. Parang nawala lahat ng tao sa kanyang paligid at napalitan ito ng kadiliman. Unti-unting lumabo ang kanyang mata at unti-unting bumagsak ang kanyang katawan. 

Makalipas ang isang buwan, nilagay ni Kyla ang bulaklak sa isang semento na nakaukit ang pangalan ng kanyang ama. Isang buwan na ang nakalipas simula namatay ang ama nito. Napag-alaman niyang may malubha pala itong sakit. Gagayak na sana ang ama nito nung araw ng kanyang pagtatapos ngunit ito ay natumba at nawalan ng malay. Ginawa ng mga doctor ang kanilang makakaya ngunit hindi pa din nailigtas ang kanyang ama. 

Tumulo ang luha ni Kyla, naalala niya ang nakita niya noong araw mismo ng kanyang pagtatapos. Naisip niya na kahit papaano, nakadalo pa din ang ama nito kahit kaluluwa na pala ang nakita niya. Umupo siya sa harap ng puntod ng ama, katabi lamang ito ng puntod ng kanyang ina. 

"Pa, Ma. Maraming salamat sa lahat ng nagawa niyo sa akin" huling sambit niya.

[onlyfangz]

its so obvious when someones not done a UG thesis when they complain abt science students (who arent even in a medical science) not curing cancer. im doing a drama thesis and i cant even do a workshop with CEYP because that's way too big for the scope of a UG thesis and you want unqualified physicists to cure luekemia?? tamper youre expecations folks, we already have people on it and they're not taking 9-5 classes 5/7 days a week.

[mrb52563]

SO SKODA GUY WITH ZANNA FROM LITHUANIA NOW SHE MOVED UP WITH BOLTON BRIAN HER HUBBY NOW HE DIED AROUND TIME WE FOUND OUT MY AUNT ANNE GOT LUEKEMIA SO THERES LOTS MORE LINKS SO RELAX

[drdodulmondal]

Leukemia is Cancer of blood cells. There are several types of blood cells includings: Red blood cell (RBC), White blood cell (WBC) and Platelets. Luekemia refers to cancer of white blood cells. White blood cells are mainly produced in the bone marrow, but certain types of white blood cells can also be produced in the lymph nodes, spleen, and thymus. After formation, white blood cells circulate in the body in the blood and lymph.

Risk factors for leukemia-

Family history of leukemia

Smoking

Down syndrome and other genetic diseases

Blood diseases, such as myelodysplastic syndrome

[deans-friggen-pie]

I'm not posting this for pity or for sympathy. I'm not looking for "it'll get better" or anything of the sort. I'm looking for an outlet to be vulnerable while still being anonymous.

Back in August, we found out my mom was diagnosed with cancer. It's a cancer she'll have for the rest of her life. She can go into remission but she'll never rid herself of it. It makes her bones brittle and snap like twigs. Over these past months, I've seen one of the strongest matriarchs I know widdle away. She still has the spirit of the force she was but this cancer has eaten away at her.

I'm sitting in Vancouver General Hospital, watching my mom lose her hair which ties her so strongly to her Indigenous identity, I get angry. I feel resentment towards cancer which is silly cause cancer is basically her body fighting against her body. Don't mistake this as pity because it's not. I know she can handle anything Creator gives her but goodness, how I wish I could be the one in the bed instead of her.

My mom is the foundation for our family. Not just our immediate family but my whole family. They all know that if they need her, she'll be right there. She'll know the cultural practices and protocols. She'll pick you up if you're stranded. My mom will never judge you based on who you love or what you do. I've been told so much over the past month that my mom has been down in VGH that if (Creator forbid it) anything happened that people wouldn't be able to continue on. It sometimes scares me how much people depend on my mom.

I wish with every bone in my body that my mom didn't have to go through this. I wish that I could take her place. She's already been through too much. I also know if I told her this, she'd scold me. She'd say that no one deserves to go through this. She'd say that she's tough and it's nothing. Her heart would break knowing that I'm in such turmoil over this.

I have so much to say but not a large enough vocabulary to say it. I want to talk about how angry I am at myself because I feel like I'm not doing enough. I'm angry at my sister's for making my mom's stem cell transplant about themselves. I'm angry at people who are pretending to be there for my mom but who just wanna feel better about themselves. I'm angry, sad, heartbroken, relieved, and every emotion on the book. Seeing someone you love battle cancer is something I'd never wish on even my worst enemy.

What makes this all the harder is that we lost one of my aunties to cancer. She was my dad's youngest sister and one of my mom's oldest friends. Sometimes she talks about how much she missed my auntie and how my auntie would have us all laughing or know exactly what to say. It feels like an empty spot is always left for her.

I'm staying as strong as I can for her but lately, I just feel like giving up

[ldantearts]

LLS walk... #lls #luekemia #lyphoma #society #lightupthenight #lanterns #findacure #curecancer #pittsburgh #pittsburghliving #theburgh #fall (at Pittsburgh, Pennsylvania) https://www.instagram.com/p/CVC79aWL1Vj/?utm_medium=tumblr

[harrisondquinn]

Incredibly humbled and excited for this nomination🙏 Thank you to @llsusa @morganehicks and @tmcneese for the nomination‼️ So pumped to be a part of such a strong organization with a rockstar team🤘 PLEASE stay tuned to follow along and see how you can be a part of such an amazing cause❤️ (go to the link in my bio and click on my personal website, there you can find a link to learn more about the fundraiser/ LLS/ updates/ etc) The Leukemia & Lymphoma Society® (LLS) is a global leader in the fight against cancer. The LLS mission: Cure leukemia, lymphoma, Hodgkin's disease and myeloma, and improve the quality of life of patients and their families. LLS funds lifesaving blood cancer research around the world, provides free information and support services, and is the voice for all blood cancer patients seeking access to quality, affordable, coordinated care. #lls #llsmidamerica #llsmanoftheyear #manoftheyear #kansascity #lymphomaawareness #luekemia #cancersucks #fuckcancer (at The Leukemia & Lymphoma Society) https://www.instagram.com/p/CK6-BpUlrMU/?igshid=89sfnterrlm3