#lief hebben

[astarfruity]

.

[greppelheks]

mijn favoriete zondagavond sociaal ongemakkelijke boeren moment is weer aangebroken

[datingforgeeks]

2050: De post-credit scene.

I mean, jullie hadden toch niet verwacht dat ik niet nog een laatste stukje achter de aftiteling zou stoppen, toch? Als Marvel het kan, kan ik het ook! En na al die laatste stroken met Jasper, Yvon, Edward, Renee, Jeff, Claire en Marty was er nog één karakter over die nog een send off verdiende...

Ik heb nog niet ál jullie (ongetwijfeld alleen maar lieve) comments van de afgelopen dagen gelezen, maar wat ik al gezien heb heeft me een heel warm en geliefd gevoel van binnen geven. Dank jullie wel! Het betekent superveel voor me!

En extra bedankt aan de mensen die al een laatste donatie achtergelaten hebben! Heel lief! En het kan nog steeds! Voor wat kleinere donaties kun je heel makkelijk gebruikmaken van de opties via deze link ( https://linktr.ee/kennyrubenis ), maar als je een wat grotere donatie wil doen (25 euro of meer) en daarmee nog een persoonlijk kaartje van Jasper en Yvon met de post wil ontvangen om je te bedanken voor de aanwezigheid op hun huwelijk, maak je "trouwcadeautje" dan over op IBAN NL02 INGB 0652 2481 60 ten name van K Rubenis en vermeld bij de opmerkingen je adres. Zodra Jaspen en Yvon terug zijn van hun huwelijksreis, valt er dan iets bij je op te mat!

En dan nu ondanks dat ik, net als de tiende Doctor, eigenlijk geen afscheid wil nemen, voor de laatste keer in deze stijl:

See ya!

Kenny.

[gewoonkarin]

Verandering en ik. Geen combinatie. Geen goede in ieder geval. Ik hou van saai. Van weten hoe een week loopt. Van een vaste poetsdag. Het is al een tijd niet saai en de komende tijd ook niet. Van de leg is ik.

Het werkt aan de ene kant verlammend. Ik plan zelf weinig tot niets. Dat lukt me nu niet. Ik zou wel wat af willen spreken maar ik weet even niet wanneer. Lastig.

Aan de andere kant werkt het activerend. Ik moet en/of wil zaken af hebben. De was en strijk bijvoorbeeld.

Volgende week start voor jongste liefje school weer. Vrijdag krijgt ze haar rooster. Fijn want dan weet ik al weer iets meer. Mijn lief start 1 september met z’n nieuwe baan en ik hoop eind oktober het nieuwe ritme daarin te hebben gevonden. Oudste liefje start ook 1 september, rooster nog onbekend dus ook daarvan hoop ik eind oktober ritme te hebben gevonden.

Ik heb de afgelopen weken anders gewerkt, andere dagen. Deze week weer redelijk normaal. Het was nodig want te rommelig naar mijn zin. Inwerken is nodig maar de tijd van loslaten start deze week.

Loslaten. Oudste liefje vertrekt morgenavond voor haar introductieweek. Kamperen op de campus. Ik ervaar hetzelfde als bij start basisschool en middelbare. Alle vertrouwen in haar maar ook zo spannend. Komt goed maar dat weet je pas zeker als het goed is gekomen.

Daarom zo strijken. Zorgen. Dat is wat ik kan. En me zorgen maken maar dat is inherent aan het moederschap. De bijnaam moederkloek heb ik niet voor niets gekregen.

Onze kleine meisjes worden groot en ik heb moeite met bijhouden. Ik wil ze bij me houden. Loslaten moet. Verandering hoort daarbij.

Ik zucht maar wat vaker. Dat geeft lucht.

[geschiedenisish]

NMBS-treinen zijn gay

Ok, laat me dit ff uitleggen.

Ik ben de laatste tijd veel te horny over NMBS-treinen. Ik vind ze allemaal gewoon geschikte partners.

Think about it. Je mag in ze komen als je dat nodig hebt, maar ze vinden het ook niet erg als je weer gaat. Ze vertrouwen erop dat je weer terug komt en het is ook niet erg als je niet terugkomt.

Daarnaast vinden ze het niet erg dat je meerdere partners hebt, als jij dat ook niet erg vindt. En treinen zijn vast en regelen alles zelf, niet als auto's waarbij je liefde bestaat uit het letterlijk zijn van een loverboy. (Oftewel; de liefde van een auto koop je met geld, die van een trein ook, maar wel véééééél minder geld.)

Dat gezegd hebbende, hier zijn de gays van de NMBS;

Klassiek motorstellen; MS66 en MSCR

Dit zijn de oude gays. Gays die niet zoveel hebben met Pride. Vandaar dat ze tegenwoordig ook steeds minder op (Vlaamse) stations voorkomen. Meestal hebben ze toch een vast lief gevonden waarmee ze zijn gaan samenwonen, en hoeven ze geen spanning meer in de liefde. MAAR onthoud wel dat deze gays hebben gevochten voor onze rechten om nu dit soort posts te kunnen schrijven! Zelfs als ze nu een beetje old-fashioned overkomen....

Ik vind dat ze zich presenteren als bottoms, maar zelf vinden dat ze dat 'woke stereotypering' en distantiëren ze zichzelf liever van het hele 'bottom-top' gebeuren....

MS75, MS80 en M4

Och, wat een schatjes zijn het toch. Vers tops met een hart van goud obviously. Wat kan ik er nog meer over zeggen? Binnen Vlaanderen komen ze voornamelijk voor als S-treinen vanuit Antwerpen en IC-treinen tussen Antwerpen en Turnhout. Oh, en ook "Sint-Niklaas - Mechelen" for some reasons.

Ze zijn er ook voor als je gewoon ff je hard wil luchten en geen zin hebt in kinky stuff. Daarom zijn ze ook S-treinen, zodat ze in alle rust naar je kunnen luisteren!

Oeh, tijdens mijn research kwam ik deze foto tegen, een echte "I acknowledge you have fought for my rights". Kijk dan hoe zeker de MS801 is en hoe kalm en wijs de MS651!

Ok, en weer door.

MS86; de drag queen

De MS86 is de gay die je mode-advies geeft. Look how he's working those glasses! Als je ff een confidence boost nodig hebt, pak dan een S-trein van of naar Brussel of heb geluk en tref de MS86 per toeval aan in modestad Antwerpen.

MS96

Dit is een bottom, obviously. Deze bottom is eigenlijk meer bezig met gay zijn en de gay community dan met hook-ups. Om deze reden rijdt hij dan ook als IC-trein door het hele land waarbij hij gewoon alles kan ontdekken. Je mag hem domineren, als hij niet allang een rant begonnen is over hoe beeldig die outfit je staat!

M5

Kijk, treinen moeten doen waar ze comfortabel mee zijn. In die zin vind ik het ook lastig om een sexualiteit toe te kennen aan de M5. Ik zou zeggen vers top of young top. (Zo'n man die denkt dat hij het helemaal is, maar in werkelijkheid is niemand geïntimideerd door zijn "I'm your alpha!" rant.)

Wees lief voor de M5, hij is nog zoekende. En doet dit door het hele land als P-trein en/of IC-trein.

M6 en MR08/MS08

Fuck yeah! Deze treinen weten wat ze willen en wanneer ze het willen! Niet zo alpha als de M7, maar nog steeds. Als je eens ff goed gedomineerd wil worden, ga in de onderste delen van de M6 zitten. Dan zal hij je eens goed op je plek zetten! Bereid je wel voor, het is een IC-trein (of als je het ECHT leuk vindt kan hij ook nog een P-trein zijn voor je), dus dit wordt snel en HARD!

Voor een meer sensuele dom moet je kijken naar de MR08. De MR08 kan zijn wat je maar wil. Een IC-trein, een P-trein, een L-trein en zelfs een S-trein. De dom is meer gespecialiseerd in het zijn van een S-trein, lang sensueel en langzaam met veel accelaratie en deceleratie. Maar de MR08 staat altijd open voor nieuwe dingen of het doen van dingen die jij prettig vindt, maar waar hij niet zoveel ervaring mee heeft.

Kort samengevat; de M6 is gewoon rawr, de MR08 daarentegen ziet er intimiderend uit, maar is eigenlijk een hele lieve, zachte trein, tenminste, als je dat wil. (Je zou hem om die reden ook een vers kunnen noemen, maar gezien zijn presentatie zou ik dan toch eerder vers top zeggen.....)

M7

omg, dit is DE leather daddy van het spoor! Wordt vooral gebruikt op IC- en P-treinen van en naar Gent. This daddy doesn't do romance. He rides. HARD. Alleen maar voor echte Gentse subs die wel wat degrading gewend zijn.

Maar wees gerust, in zijn grote armen zal hij ook mensen nemen die niet op zoek zijn naar zoveel opwinding. De M7 is een ervaren top die niet altijd meer behoefte heeft aan het maximum.

[sugdenlovesdingle]

Zou kunnen ja dat het goed uitpakt, hoop dat de pvv gewoon heel hard of zijn bek gaat en mensen die erop gestemd hebben zich eens heel goed achter de oren gaan krabben. Ik geloof (hoop) niet dat dit lang stand gaat houden, maar ik ben huiverig over de mogelijke schade.

En die Agema is inderdaad een heel eng mens, krijg echt de kriebels van haar. Eww.

Maar we gaan zien hoe dit zich ontwikkeld. We leven in interessante tijden...

Ja ik hoop echt dat ze de boel zo verneuken dat kabinet Wilders 1 ongeveer net zo lang duurt als het premierschap van Liz truss (ongeveer een maand). En dat de pvv stemmers zien dat de alle vluchtelingen het land uit partij niet ineens zoon of dochter lief aan een huis helpt of de boodschappen minder duur maakt.

En ja we leven inderdaad in interessante tijden... Maar iets minder interessant zou ik niet heel vervelend vinden. Ik hoop eigenlijk op hele saaie tijden met een stabiele regering die niet zo racistisch als de pest is. Een droomwereld zonder pvv en vvd - of Thierry en z'n nazis. Dat zou mooi zijn.

[sprolden]

(of zou je naar die persoon verwijzen, mocht je geen relatie hebben)

als je meerdere gebruikt kies dan gewoon je favoriet of meest gebruikte

en laat ff in de tags achter of je uit nl/belgië/etc komt <3 groetjes

[remidavs]

Wat een vertrouwd beeld…en wat een fijn bezoek ☺️ al had ik me gisteren mijn nacht en weekend anders voorgesteld.

Gisteren nog de onzekerheid of de chemotherapie zou kunnen doorgaan om dan ‘‘s avonds met lichte koorts naar het ziekenhuis te moeten voor grondig onderzoek… toen vonden ze niet meteen iets, maar oncologie wou me toch graag hier houden om zeker te zijn dat ze niets over het hoofd zien. Mijn bloedwaarden zijn over de nacht gezakt en de ontstekingswaarde minimaal gestegen dus genoeg om nog verder op te volgen en er snel bij te zijn… echte koorts heb ik niet, wel lichte verhoging met af en toe kou…

Ik heb wel het geluk dat ik onverwacht op de fantastische pneumo-afdeling opgenomen werd. Iedereen is hier zo lief! Ik werd vannacht supergoed onthaald en kan alleen maar blij zijn dat ik hier ben. De nacht was kort en zoals gewoonlijk niet top na de chemokuur maar ik heb toch wat kunnen slapen. 😴 en ik zal dat de komende dagen nog veel moeten doen voel ik.

Jan stond voor een grotere uitdaging… ik mocht gewoon proberen slapen en me laten verzorgen, maar Jan moest thuis wachten tot er iets van nieuws kwam en deze ochtend de kinderen vertellen dat ik naar het ziekenhuis ben moeten gaan. Remi schrok maar reageerde begripvol en was superflink. Ida had het lastig, zocht constant nabijheid en ‘kon met zichzelf geen weg’.

Het was super om ze alledrie op bezoek te hebben! Maar ook best pittig. (Vooral Ida dus) we speelden wat, knuffelden en gingen samen naar de cafetaria. Ze mochten opnieuw de verpleegkundige helpen en namen afscheid… Remi vond het niet fijn maar begrijpt dat ik nog even hier moet blijven. Ida vond het verschrikkelijk. Ze huilde tranen met tuiten, echt verdriet omdat ze mama hier moest achterlaten en ik niet kon beloven wanneer ik terug thuis zou komen.

Dus chapeau voor Jan! En ik ben zo dankbaar voor hem en voor iedereen rond ons. Alle steun en hulp doet zoveel deugd op een moment als deze.

Ikzelf voel me ook niet ziek, gewoon heeeeel erg moe. Maar ik ben me bewust van dat mijn immuunsysteem op dit moment niet zo fantastisch is en ik best gewoon rust neem en hier blijf zolang de dienst oncologie dit nodig acht. Oja, en ik ga ervan uit dat volgende vrijdag een chemoloze vrijdag kan worden…

It has begun…

Chemo en alles wat erbij komt, maar ik blijf ervoor gaan en vechten, dat stopt nooit en lukt door alle steun van rondom! 🤗

[littlesoulfires]

Ik zei altijd dat ik oneindig zou vechten voor liefde, maar de oneindigheid van het gebrek aan leven nadat je ooit van deze wereld verdwijnt is splijtend. lk vind het doodeng. Steeds meer. Hoe meer ik van je houd, hoe meer ik je nooit meer kan missen. Hoe meer ik om je geef, hoe meer ik nooit wil nadenken dat je er ooit niet meer zal zijn. Het is een vloek, om het passerende van het huidige te zien. Altijd maar kijken en denken met het idee dat ik jou ooit niet meer kan kussen. Of zien lachen. Of dat ik je ogen niet meer zie glinsteren.

Existentiële crisis. Alsjeblieft.

En net voordat ik mezelf door de grond kan laten flikkeren bedenk ik me dat we na alle toevalligheden, alle momenten, alle fucking bullshit die het universum ervoor nodig had om ons te creëeren we opeens samen in bed liggen. Elkaar voelen. Lief hebben. Kussen. Dan moet er toch wel meer zijn?

Ik geloof niet, maar jij doet me geloven. Liefde doet me geloven. Dat wanneer je zoveel voor iemand voelt dat meer moet zijn dan enkel het fysiek wat wij kennen. Hoe sterk die connectie is. Ik schaam me terwijl ik dit schrijf voor m'n jaloezie. Voor m'n onzekerheden. Want als ik dit zo voel, voel jij het toch ook? Toch?

En dat is het euvel. De koude kermis waar je van thuis kan komen. Je kunt nooit in het hoofd van de ander kijken. Ik kan alleen hopen dat ze in de verste verte misschien ook een beetje over mij denkt zoals ik jou zie.

[pureheroine2013]

toen mijn hart gebroken werd heb ik echt maanden aan een stuk gehuild en het voelde alsof iemand met z’n hand mijn effectieve hart er uit trok. wat hielp: dag per dag leven, opschrijven wat me die dag blij had gemaakt, huilen als ik moest huilen, bloemen en kaarsen kopen voor mezelf, podcasts luisteren, een boek schrijven, changing hairstyles, en no contact gaan (na contact houden en pijn hebben en weer afspreken was dat als een heroïne afkick) en na een tijd (lang!!) was hij niet meer het eerste waar ik aan dacht. Het is verschrikkelijk en doet zo’n pijn! Maar ik werd wel weer verliefd ookal dacht ik dat dat écht stg nooit meer zou gebeuren. veel liefs ♥️

:’( heel erg lief dankjewel ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ ontzettend fijn om te horen

[zondermens]

Er hangen donkere wolken in de ether boven de twijfelende bomen. Zouden ze meevloeien met de wind of lekker koppig blijven stilstaan? Niet dat bomen iets te willen hebben, maar ik geef ze graag een personaliteit. Zo voel je je minder alleen in deze wereld waarin alleen mensen spreken. Het is niet te warm en niet te koud. Ik heb relatief normale kleren aan, mijn haar is gewassen er zit geen fluoverf meer verdwaald op mijn lichaam. De mensen zijn niet overdreven blij, maar ook niet bedrukt. Het is een bijna perfecte dag om het uit te maken met uw lief. 2 maanden. Ongeveer. Kort, lang, onbenullig, noem het wat ge wilt. Ik heb eruit kunnen halen wat erin zat en nu wil ik niet meer in de leegte blijven zitten. De 2 dagen durende vrijdagavond was een mooi voorbeeld van het simpele explosieve geluk dat de som van mensen en muziek kan creëren. De openheid, de vrijheid, de liefde, de acceptatie. Mensen zijn eindeloos interessant, stuk voor stuk. Soms kan je ze zo analyseren. Maar soms begrijpt ge er niks van. Dan kan je alleen maar luisteren. Zonder te begrijpen. Communicatie. Ik ben verliefd. Op de pannenkoekenman. Ik heb gedroomd over witte tanden. De goa heeft mij opgeladen. Ik laat mij niet meer leeg zuigen. 't Is allemaal een keuze.

[nihmue]

dit hieronder is een heel ruwe eerste aanzet tot een schrijfsel, ik weet nog niet goed waarom maar ik ratelde het razend snel uit in reeksen die zichzelf aaneenvlechtten, alsof ik niet eens hoefde te denken:

een 'ideatieve abstractie', een soort fantaserend variëren zonder einde, om zo de in-variant te naderen, de Eidos, het liefdesobject

Maar:

eerst was ik verdoofd en verbijsterd, pas dan kwam de nuchtere walging: het is onkenbaar, we weten zelfs niet zeker of het wel bestaat of niet - meer nog: we mogen niet vragen naar de objectieve realiteit van het Ding. Inter-dit.

Ik geloof andere mensen niet zo snel, en ze weten het. Het is vooral dat laatste dat me in de problemen brengt. Husserl zag (en volgens hem mag je dat 'zien' best letterlijk nemen) dat een al te positivistisch misgrijpen van het lijf, Leib, desastreuze gevolgen zou hebben. "Van 'mens' schiet er niets meer over!" Wat overblijft zijn cellulen die informatie uitwisselen, gecoördineerd gelijk een massief Cartesiaans vlak bezaaid met ontelbaar veel discrete torentjes die geen deuren maar wel ramen hebben en van waaruit elk Punt het andere Punt slechts met grote vraagtekens kan aanzien: 'Hoe kan ik nu weten of de andere denkt of leeft zoals mij? Hoe kan ik überhaupt zeker zijn dat de ander niet anders is? Verstaan we elkaar of is dit zo'n MatrixReloaded-situatie, of iets zoals de Trueman Show? En wat met de grote Vraag: als hij lacht naar me, lief en uitdagend, wilt dat dan niet zeggen dat hij me wilt?' Het positivistisch misdrijf, zeker van zijn sciëntistisch stuk, noodzaakte zijn uitvoerders beroep te doen op magische noties: 'empathie', de inductieve berekening dat, aangezien ik lach wanneer ik blij ben, de ander blij is omdat hij lacht. Echter, sommigen lachen wanneer ze zich ongemakkelijk voelen. Empathie is een pleisterconcept. Husserl had gelijk dat de naturalisten niet de kritische reflectie maken op de natuurlijke attitude (waarin a=a, zonder meer en op zich), d.w.z. de zaken zoals ze zich voordoen. Hun 'zelfanalyse' is vertekend door een intern belangenconflict. Waar Husserl verschilt van iemand als Freud, is dat de laatste het conflictueuze van een 'interniteit', van een geesteshuis (psyche), als constitutief voorstelt. Voor Husserl is het belangenconflict intern maar niet hopeloos intern, zoals het dat wel is voor Freud en Kant (de onvermijdelijke want noodzakelijke zelfillusies van de zuivere rede).

kom, zei de muze, zing me een lied tot nu onbezongen door elke dichter, zing me het universele

[magheteenonsjeminderzijn]

Vandaag is het weer meet dag. Spannend! Ik mag meteen op de weegschaal gaan staan. Er is nu een kilo af in een week, maar in totaal 1,2 kg vet dus dat is goed. Spiermassa en vocht ook goed. Coach Natascha heel tevreden, dus ik ook. Natuurlijk had ik op meer gehoopt, maar te snel is ook niet goed en met elke week 1 kilo eraf kom ik er ook 😉 In totaal ben ik nu 4,3 kg afgevallen. We hebben even geteld over hoeveel maanden ons feest is. Ik denk dat 2: kg kwijt zijn moeilijk wordt maar Natascha zegt ‘we gaan er voor’ en een dikke high five.

Vanochtend gestart met zuivel. Na het wegen meteen door naar mam voor een gesprek met een mevrouw van de gemeente vanwege haar PGB.

Daaarna snel door naar TICA en thuis een gekookt eitje en even later mijn soeppie gegeten. Smaakte prima.

Ik had niet heel veel tijd want om 14.15 moest ik weer bij school staan om Ivy op te halen. Ivy besloot met een vriendinnetje te gaan spelen bij vriendin thuis. Dus toen door om de boodschappen te doen, snel de boodschappen ingeruimd en door naar Aalsmeer om Ryan om 15.15 uur op te halen van schooltje. Ryan is altijd enthousiast als hij me ziet, zo lief!

Ryan gaat lekker op de bank zitten met een zakje chips en oma neemt 50 gr sojaboontjes 😅

Linda komt ook al vroeg aanwaaien. Om 16.30 haal ik Ivy op. Die kwebbelt er ook lekker op los.

Rond 17.15 kwamen Mike en Natas binnenwaaien. Ik ben blij dat ik gisteravond al heb gekookt want al met al toch wel weer een drukke dag zo. Marcel komt pas rond 18 uur thuis, vrij laat voor zijn doen. De spinazieschotel komt op tafel en voor mij 400 gr wokgroenten en een gekookt ei. Cappuccino toe en klaar. We bekijken nog wat vakanties voor ons weekje all inclusive eind juni maar we zijn er nog niet uit. Mike en Natas komen zaterdag onze kant op en dan gaan we beslissen. Om 19.30 gaat het hele spul weer naar huis.

Tussen de bedrijven door ook nog wasjes gedraaid. Ik verzet het wasrek en mijn pink komt er tussen: %^#*+$ dat doet zeer. Resultaat: een grote bloedblaar en een pijnlijke pink.

Nog even wat nieuwe artikelen in de webshop gezet en een bestelling klaargemaakt. Nog even mijn blog bijwerken en dan kan ik nu om 22 uur nog even een uurtje tv kijken.

[gewoonkarin]

Het is half zeven ‘s ochtends. Ik zit aan een bak koffie. Beetje sippig te wezen. Vorige week woensdag heb ik vier implantaten in de bovenkaak gekregen. Valt het mee? De pijn valt veel mee. Gelukkig. Zit nog op zes paracetamol op een dag en denk dat ik eind van de week wel op nul zit. Dat is fijn. Het geneest ook goed heb ik het idee.

Waarom dan sippig. Ik kan mijn tanden boven nog niet inhouden. Dat was natuurlijk al de reden voor implantaten boven maar nu wel heel beperkend. Het is beter voor de genezing nu om ze niet in te hebben maar nu leef ik vooral tussen vier muren. ‘s avonds even naar de tuin om er even uit te zijn maar ook daar voel ik me opgejaagd. M’n tanden moet ik vaak uitdoen omdat ik moet kokhalzen. Volgende week moet ik een nieuwe collega in gaan werken, de week daarna heb ik vakantie. Die week inwerken is waar ik nu tegenop zie. Dat gaat niet zonder tanden. Daar maak ik me nu al zorgen over. Dat ik dadelijk een half jaar niet kan functioneren zoals het hoort.

Het is nog wat opgezwollen, mijn kaak. Misschien dat het daaraan ligt. Ik help het hopen. Blijven proberen deze week en als het woensdag nog steeds niet goed lukt terug naar de protheticus. Mijn lief zei dat de meeste mensen drie weken uit de running zijn op het werk na zoiets en ik na een dag verlof opnemen alweer aan het werk was, misschien de lat te hoog.

Mijn wangen wat dik en geel, echt blauw is het niet geworden. Ik voel me al een tijd beperkt door mijn tanden. Dat halve jaar moet me ook nog wel lukken. Het opgejaagd voelen is ook omdat ik niet tandeloos gezien wil worden. Ook niet kokhalzend. Geduld. Woensdag het peilmoment.

Nu even sip. Er zijn ergere dingen.

[ynseincanada]

zaterdag 9/12/2023

(deel 1)

Hallo iedereen. Snel even een update van de afgelopen maand, want ik zit momenteel in deadline seizoen! :(

Op 10 november ben ik op een nachtelijke trip gegaan naar Elk Island National park met Mei om sterren te spotten! De foto's zijn enorm wazig, maar geloof me, het uitzicht was prachtig. Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien. Iemand had een gigantische telescoop mee, en zo hebben we Jupiter en Saturnus kunnen spotten. Ik heb zelfs de ringen rond Saturnus gezien! Jammer genoeg was het noorderlicht niet te zien.

Tijdens reading week (een week vakantie in November), ben ik naar Calgary getrokken om een weekje bij Anna (mijn huisgenoot in Edmonton) en haar familie te blijven. Dinsdag ben ik naar de mall geweest (echt een ding hier) met Jin (onze andere huisgenoot die ook van Calgary is) en haar lief. s' Avonds zijn we gaan eten in een Koreanse BBQ plek. ZO lekker.

Woensdag ben ik Calgary stad gaan verkennen. Het bekendste monument van Calgary is de toren (zie foto's). Ik wou wel naar boven gaan, maar een ticket kostte 20 dollar........ Help. Anna's papa had vanalles opgeschreven dat ik zeker moest bekijken, dus ik heb zijn lijstje gevolgd. Mijn dag heb ik geeindigd in (weeral) een mall....

Sneeuw woensdagavond!!!! ft. Gypsy <3

Donderdag zijn Anna en ik naar Banff getrokken, op ongeveer een uurtje en half rijden van waar ze woont. Het was daar ongelooflijk prachtig. Ik raad iedereen aan om eens naar de parken van Alberta te gaan, want het is ongelooflijk. Het was wel super glad, omdat het net had gesneeuwd, en ik ben een paar keer net niet gevallen. Het stadje was ook super gezellig, met leuke restaurantjes en winkeltjes.

P.S.: spot de eekhoorn!

Op de terugweg zijn Anna en ik gestopt in Canmore, ook een super schattig stadje. Toen we daar waren, was er een van de mooise zonsondergangen, zeker met de bergen in de achtergrond <3

[brilmans]

Natuurhistorische parels!

In de kringloop

Wanneer ik een kringloopwinkels bezoek loop ik altijd linea recta richting de ‘boekenhoek’ om daar de natuurboeken door te spitten op antiquarische parels. Vaak ben ik daar zo mee klaar, omdat er onder de noemer ‘natuur’ nauwelijks een boek te vinden is. Een plank vol is veel!

Vaak vind ik dan ook niets, maar zo heel af en toe heb ik mazzel. Zo ook vandaag. In een kringloop aan de Haagse Pletterijkade trof ik tussen de contemporaine kattenencyclopedieën, tuinplantenbundels en aquariumgidsen twee mooie uitgaven: Hei en dennen (1948) en Geïllustreerde Flora van Nederland (1956) beiden van E. Heimans en Jac. P. Thijsse, waarbij opgemerkt moet worden dat aan laatstgenoemde werk ook de de botanicus Heinsius meewerkte. In de volksmond -of moet ik hier schrijven: door een schamele schare natuurliefhebbers- wordt de Geïllustreerde Flora van Nederland daarom ook de HH&T genoemd.

Wanneer ik klaar ben met de boeken kijk ik steevast of er tussen de ‘huishoudens van Jan Steen’, ‘de zonnebloemen van Van Gogh’ en het prutswerk van Henk en Ingrid nog mooie , prenten met natuurhistorische waarde te vinden zijn. Net als bij de boeken is dat zelden het geval. Maar soms…

Een Weinmann’s

Vandaag viel mij oog op een onooglijke lijst, met daarin een botanische prent waar ik enthousiast van werd. Van een afstand zag het er veelbelovend uit. En toen ik bij nadere inspectie zag dat het een heuse diepdruk betrof wist ik het zeker, die prent wilde ik hebben. Dat elke aanwijzing naar de maker of ouderdom ontbrak, nam ik voor lief.

Hand gekleurde gravure uit Phytanthoza iconographia Nr. 391 (a. Cistus cum Hypocystide, Ladanifere cypria, Ladanum Hypocyste b. Cistos Ledon, populnea fronde)

Na wat afdingen mocht ik de boeken en de prent voor acht euro hebben. Een koopje dus. Zeker nu ik heb weten te achterhalen waaruit de prent afkomstig is.

De gravure "Cistus cum Hypocistide" is afkomstig "Phytanthoza Iconographia" het meesterwerk van de 18e eeuwse apotheker en botanicus Johann Wilhelm Weinmann (1683-1741). En ergens in 1737 vervaardigd door Johann Jacob Haid.

Het geschepte papier, de afdruk van de etsplaat in het papier en de handgeschilderde kleuren doen stellig vermoeden dat het om een origineel gaat en daarmee is het een fantastische aanwinst voor de verzameling: een natuurhistorisch prent rechtstreeks uit de verlichting of zoals Weinmann waarschijnlijk had gezegd: die Aufklärung

Ps. De afbeelding stelt twee planten voor uit de zonneroodjesfamilie, waarvan een geparodieerd is door de parasitaire plant Cytinus hypocistis.