#alles mentaal op een rijtje

[astarfruity]

.

[peecee-columns]

De kracht van het symbool

Het is inmiddels een vertrouwd beeld geworden. Wanneer de 23-jarige Amerikaanse topzwemmer Caeleb Dressel opkomt voor het zwemmen van alweer een grote mondiale finale, knielt hij eerst een tijdje achter het startblok om een schietgebedje te doen. Tegelijkertijd drukt hij een bandana, in de kleuren blauw, zwart en wit, tegen zijn mond. Deze bandana kreeg hij enkele jaren geleden van Claire McCool. Zij was jarenlang zijn wiskundelerares op de Clay High School in Green Cove Springs. Caeleb en Claire hadden een bijzondere band. Ze was niet alleen zijn lerares, maar ook zijn vertrouwenspersoon én trouwe supporter. Ze kon goed luisteren en hielp Caeleb door een moeilijke tijd heen toen hij het niet meer zag zitten met zwemmen en mentaal alles op een rijtje moest zetten.

In 2015 werd borstkanker geconstateerd bij Caeleb’s wiskundelerares. Vanaf dat moment zwom hij geregeld grote finales met ‘McCool’ geschreven op zijn ene wang en het roze Pink Ribbon-symbool op zijn andere wang. Het was een teken van verbondenheid, respect en steun. In november 2017 overleed Claire McCool op 62-jarige leeftijd aan de gevolgen van haar ziekte. De gekleurde bandana speelt sindsdien een belangrijke rol in zijn leven. Het geeft hem de kracht om de arbeid te kunnen verrichten die de wereld inmiddels van hem verwacht. Namelijk zo snel mogelijk van de ene naar de andere kant zien te zwemmen in het mondiale chloorwater.

Zo lang als de mensheid bestaat worden symbolen ingezet om bepaalde krachten op te roepen of om herinneringen levend te houden. Denk bijvoorbeeld aan de steen die je meenam vanaf de top van een berg, de schelp die je herinnert aan die ontspannen vakantie of het kettinkje dat je kreeg van een geliefd persoon. Successen en dierbare momenten worden op deze manier als het ware vastgelegd en vereeuwigd. Ze vormen een tastbaar overblijfsel dat van grote waarde is.

Tijdens het begeleiden van leerlingen met faalangst of examenvrees gebruiken we op school ook de kracht van het persoonlijke symbool. Tijdens een van de tien bijeenkomsten nemen de leerlingen een voorwerp mee dat van grote betekenis voor ze is. Dit kan variëren van een ring, een medaille of een briefje tot een foto van bijvoorbeeld een paard. Hiermee willen we de leerlingen bewust maken van het verkrijgen van kracht, energie en rust wanneer een bepaald persoonlijk symbool wordt ingezet tijdens spannende en stressvolle situaties.

Een mooi voorbeeld hiervan is Stan. Een sympathieke en sociaalvaardige leerling die op 5 havo zat. Hij wilde graag het uiterste uit zichzelf halen op school. Stan is zijn hele leven al een groot fan van Bruce Springsteen en hij speelt graag op zijn akoestische gitaar nummers van zijn idool. Het was snel duidelijk dat een foto van zijn held én zijn eigen gitaar zouden gaan dienen als symbool tijdens de examenvreestraining. Stan verraste vervolgens niet alleen zichzelf maar ook de leerlingen en ouders op een positieve manier, door tijdens een muziekavond op school enkele nummers van zijn grote held ten gehore te brengen. De stem van Bruce, zijn teksten en levensverhaal gaven hem de kracht om over drempels heen te stappen en zijn spanningen op een muzikale manier om te zetten in daadkracht en het succes te ervaren.  

Het inzetten van een symbool, dat van grote, persoonlijke waarde is en krachten oproept, is menselijk, universeel, breed inzetbaar en van alle tijden gebleken. Stan overtrof zichzelf met zijn prachtige optreden en slaagde uiteindelijk ook glansrijk voor de havo. En Caeleb Dressel? Hij werd in 2017 maar liefst zeven keer wereldkampioen en in 2019 zes keer en is mede hierdoor hard op weg om ’s werelds grootste zwemmer ooit te worden.  

[anoniemus]

Waarom kan men mentaal zo erg snel veranderen, gister liep ik nog zonder zorgen door de stad en nu zie ik overal dingen die gedaan moeten worden en die lichte stress veroorzaken. En ja dan mis ik jou zo erg want je liet me rustig alles op een rijtje zetten en weer lachen en genieten van de kleine dingen. Ik voel me dan ook verschrikkelijk stom dat ik je terug probeer te vinden in iedereen om me heen..

[mindsetworkout6]

Voordelen van meditatie voor beginners

Meditatie voor beginners kan gezien worden als iets zweverigs. En misschien ziet het er ook zo uit wanneer je iemand het ziet doen. Maar veel beginners ervaren al snel de voordelen ervan. Meditatie maakt een gezonde levensstijl compleet. Want gezond zijn is zeker niet alleen fysiek, het is ook mentaal. En dat is juist wat vaak vergeten wordt, het mentale stuk. Meditatie is een laagdrempelige manier om jou te helpen mentaal sterker te zijn. En sinds kort zijn de voordelen van meditatie ook wetenschappelijk bewezen! Dus waar wacht je nog op? Begin vandaag nog met meditatie voor beginners.

Een betere concentratie door meditatie voor beginners

Door te mediteren probeer je telkens je gedachte bij jezelf te houden. Je denkt niet meer na over je takenlijst of over de drukke dag, nee je bent in het hier en nu. Je zult merken dat dit in het begin nog lastig kan zijn, maar door dit telkens te doen train je je aandachts spanne en verbeter je je concentratie. Je zult merken dat je snel resultaat merkt bij dagelijkse training.

Minder angstig door meditatie

Het is wetenschappelijk bewezen dat meditatie voor beginners stress verlagend werkt. Het is namelijk een kans en momentje om je hoofd leeg te maken en even helemaal te ontspannen. En stress kan tot angstproblemen leiden. Door te mediteren verlaag je dus je stressniveau en heb je dus minder last van angst. Maar hier blijft het niet bij, de wetenschap heeft bewezen dat meditatie niet alleen helpt bij angststoornissen maar ook bij paniekaanvallen en dat het ontstekingsremmend kan werken!

Slaap beter met meditatie voor beginners

Wanneer je in de avond nog druk bent geweest is de kans groot dat jij niet direct in slaap valt. Waarschijnlijk lig je nog te piekeren en gaan je gedachtes alle kanten op. Door te mediteren voor beginners breng jij je gedachten tot rust, precies hoe jij wilt zijn voordat je naar bed gaat. Het is niet voor niets dat er veel slaapmeditaties online zijn te vinden!

De wetenschap heeft hier een leuk experiment mee gedaan. Ze hebben een groep door tweeën gedeeld waarbij de ene groep voor het slapen aan meditatie deed en de andere groep niet. En je raad het al, de groep die meditatie deed voor het slapen sliep eerder in maar sliepen ook langer dan de andere groep.

Meditatie voor beginners om de bloeddruk te verlagen

Een hoge bloeddruk is niet wat je wilt, want dit zorgt er namelijk voor dat je hart harder moet werken om het bloed rond te pompen. En op lange termijn kan dit tot hartproblemen leiden. Meditatie voor beginners lijkt te helpen bij het verlagen van de bloeddruk. Bij een onderzoek waar 996 personen aan hebben meegedaan bleek meditatie de oplossing bij het verlagen van de bloeddruk. Na het mediteren was de bloeddruk gemiddeld 5 punten verlaagd. Vooral bij ouderen bleek meditatie goed te werken.

Kan jij niet wachten om te beginnen met mediteren? Wij hebben drie snelle tips voor meditatie voor beginners voor je op een rijtje gezet waardoor jij vandaag nog kan starten.

[hoofdvol]

School maakt mij volledig zot, zoveel dingen die ik nog moet doen soms wil ik gewoon even kunnen ademen en tijd op stil zetten

School is zowel fysiek als mentaal heel belastend voor veel studenten. Probeer de dingen voor jezelf op een rijtje te zetten. Gun jezelf ook de tijd om, zelf al is het 10 minuutjes, even op adem te komen. Kies een moment van de dag uit om te ontspannen. Dit tussen het schoolwerk door, ervoor of erna. Het kan ook werken om een planning voor jezelf op te maken. 

Het mentaal welbevinden is nog steeds hét belangrijkste in je leven. Stel jezelf de vraag of deze studies niet té veel vragen van je. Respecteer jouw eigen lichaam als die vermoeid is, maar ga zeker niet tot de limiet. Een docent of medestudent hierover aanspreken kan ook wonderen doen. Je kunt hiervoor misschien hulp krijgen om je werk te verlichten.

Dit is iets dat je niet alleen hoeft te dragen, want je bent niet alleen op de wereld. Jouw gevoelens zijn even belangrijk als dat van iemand anders. Jouw problemen zijn evenveel waard als dat van iemand anders. Jij hebt het recht om naar geluisterd te worden. Je hebt een doel in het leven en het is oké als je daar naar zoekt, net zoals alle anderen doen. Je kunt niet altijd even sterk blijven in het leven en dat is oké. Maar je bent zeker niet alleen.

Chat of bel met iemand via : https://www.tele-onthaal.be/ , https://awel.be/ , https://www.zelfmoord1813.be/ , https://www.caw.be/jac/

#hoofdvol #hoopvol #school #stress #angsten #onlinecounselling

[maudelizabeth]

Ze zeggen dat mensen die schrijven, de beste therapeut voor henzelf zijn. So here we go again. Ik ben er twee jaar van overtuigd geweest dat ik geen relatie mee wilde, omdat ik gewoon bijna geen normale mensen om me heen heb. Ik trek meestal hele rare types aan, dominant, arrogant, psychopaatjes, noem het maar op. Ook al ben ik 6 jaar lang een relatie mens geweest, en gaf ik altijd alles op ervoor... Dit is niet meer wat ik wil. Ik heb zulke klootzakken gehad als vriendjes, dat ik gewoon echt niet meer in zulke situaties terecht wil komen. Ik vertrouw ook niemand meer. Als ik om me heen kijk naar de jongens die ik ken, zelfs mijn eigen vrienden, dan denk ik: no thanks... Die emotionele sleur waar je in komt te zitten in een relatie, de onzekerheden, de ruzies, etc... Is niet meer waarvoor ik het zou doen. Nu ik toch iemand ontmoet heb waar het wel heel goed mee klikt, kom ik erachter dat er nog meer redenen zijn waarom ik geen relatie meer wou. Ik ben zo beschadigd door m'n exen, dat ik nog een hoop bagage heb. Elke keer weer, denk ik dat het reuze mee valt en dat ik sterker ben geworden dan dat. Maar toch valt het weer vies tegen. Ik doe zo hard mijn best om die bagage weg te werken, maar het lukt me gewoon niet. In ieder geval niet snel genoeg. Ik heb nu sinds kort een relatie met een jongen waar ik echt smoorverliefd op ben. Ik ken hem nog helemaal niet lang, echt pas bijna 2 maanden, dus het is logisch dat vertrouwen nog opgebouwd moet worden enzo. Maar toch baal ik er ontzettend van dat ik nog bagage met me mee draag. Ik kan niet meer zorgeloos een relatie beginnen met iemand, en al een dosis vertrouwen hebben wat vanuit daar verder opgebouwd wordt. Het voelt bij mij alsof ik altijd al twee streepjes achter sta qua vertrouwen. En bij mijn exen was dat misschien al terecht, maar toch, het is niet zoals het hoort te gaan. En al helemaal niet bij het vriendje wat ik nu heb. Ik ken hem echt nog niet lang, dus misschien lees ik dit over een jaar wel terug en denk ik : verdomme wat was ik naief, maar als ik echt al mijn vertrouwen verlies in mensen... Dan verlies ik ook een stukje menselijkheid van mezelf. Voor zover als ik hem ken, is hij 100 % te vertrouwen. Vanaf het begin klikte het zo goed omdat we eigenlijk op elk gebied wel dezelfde gedachtes hebben, en dan vooral relatie-gezien en andere belangrijke dingen in het leven. Dat is ook een van de reden waarom ik zo snel en zo hard verliefd ben geworden op hem. Ik ontmoet nooit mensen die zo in het leven staan, zelfs mijn eigen vrienden niet. En het feit dat ik al 2 jaar alleen was, en genoeg kutrelaties gehad heb... dan zegt het toch wel heel veel dat ik toch nog een keer de kans aangrijp nu om een nieuwe relatie te beginnen. Dus dat wil echt wel zeggen dat ik deze jongen vertrouw. Dat ik toch weer mijn hart open heb gesteld, ondanks dat ik het mentaal nog niet helemaal op een rijtje heb, wil toch zeggen dat ik hem al heel erg vertrouw. En dat is mijn stukje menselijkheid, mijn stukje persoonlijkheid, wat niemand van mij af heeft kunnen nemen. Ik zie het goeie in hem, ik ben verliefd op zijn karakter, en ik vertrouw hem nu al met mijn hart en hoofd. En dat is nog meer reden, waarom ik zo mega boos ben op mijn exen en op mijzelf, dat ik voortaan zo beschadigd ben, dat ik dat stukje menselijkheid in twijfel neem bij mezelf. Want het ligt niet aan mijn eigen persoonlijkheid, het ligt al helemaal niet aan mijn vriend want hij heeft al zoveel vertrouwen gewonnen bij me en dat wordt alleen maar meer hoe langer en beter ik hem leer kennen... het ligt aan de bagage die ik heb meegenomen uit vorige relaties. Het krijgen van negatieve scenarios in mijn hoofd, komt door mijn ervaringen en dingen die ik heb gezien bij andere. Ik ben het gewoon zo beu dat ik daar maar geen controle over kan krijgen. Ik wil me niet continu zo negatief voelen, terwijl alles juist zo goed gaat. Elke keer als hij naar kermis gaat of iets met vrienden, dat ik dan meteen flashbacks krijg naar hoe mijn ex en zijn vrienden elkaar op jutte om vreemd te gaan. Of als m'n vriend een spontaan tripje maakt met zijn vrienden, dat ik dan meteen gedachtes krijg over hoe verschillende exen op hen tripjes en vakanties vreemdgingen. Ik wil niet nadenken, over hoe mijn exen vreemd gingen in hotels, elke keer als mijn vriend een keer gezellig een weekendje weg gaat. Ik wil niet continu gedachtes krijgen over vrouwen die jn aandacht proberen te krijgen, of als hij met zijn vrienden is, dat hij zelf dan ook met meiden gaat praten en misschien 'onschuldig' hen toevoegt op social media of zijn nummer weggeeft. Ik ken hem nog niet lang genoeg om te weten hoe hij daar in is, maar ik geloof er heilig in dat hij nooit iets zou doen wat niet goed voelt. Ik wil daar in geloven, hem op zijn woord nemen, want als ik dat niet doe... waarvoor heb ik dan een relatie? Ik haat het zo, dat ik niet meer mezelf ben hoe ik vroeger altijd ben geweest voordat ik beschadigd was. Ik ben normaal de chille vriendin die nooit iets zou verbieden, die nooit moeilijk zou doen, en die nooit onzeker was. Als m'n vriend op vakantie wil met z'n vrienden, moet ie dat vooral doen. Of spontaan opstap gaan, tripjes maken, werk/hobby-uitjes, noem het maar op. I don't care... iedereen moet zo vrij zijn om het leven te leiden wat je zelf wilt. Maar dat wordt steeds moeilijker. Elke keer als ik chill was over op vakantie gaan, kwam mn ex terug met nieuwe contacten en dat hij was vreemdgegaan. Tot het punt dat ik er niet meer zo chill over was, en dan ineens ben ik een slechte vriendin. Altijd was ik chill over ex zijn werkuren, en dat ie soms naar hotels moest. En toch werd m'n vertrouwen weer beschadigd omdat er werd vreemdgegaan. En bij een andere ex, dat hij losjes een andere meid had leren kennen en daar mee is vreemdgegaan, en ik zo werd ingeruild. Dus tot zo verre mijn vertrouwen daarin. Altijd was ik chill over feestjes, stappen en festivals, of ik nou mee ging of niet. Tot ik keer op keer zag hoe vrijgezellen uit de groep, mijn ex opjutte en die stomme zak er nog op in ging ook. Hoe ik telkens weer moest zien hoe hij 'onschuldig' nieuwe vrouwen ontmoette en er low-key mee flirtte. Hoe ik aan de kant werd geschoven op zulke avonden, toekijkend hoe ze zich gedroegen naar andere vrouwen. Wat dat betreft heb ik denk ik een beetje hetzelfde als mijn vriend. Ik voel me rot als hij opstap zou gaan, maar ook als ik samen met hem zou gaan. Puur door het bang zijn om weer iets te zien wat kwetsend is, of wat tegenvalt. Wat eigenlijk echt belachelijk is, want ik zou het heerlijk vinden als hij mee zou gaan opstap. Ik weet hoe ik zelf ben... Ik ga niet leuk in gesprek als er een random dude op me afstapt, ik ga niet in op flirten van mensen want dat kap ik af, en ik ga mezelf niet als een aandachtshoer gedragen en me helemaal lam zuipen. Maar als je exen je het tegendeel hebben laten zien, en je ziet hoe je vrienden omgaan met mannen/vrouwen, dan krijg je van eigens zulke onzekerheden. En dat vind ik zo vreselijk jammer. Natuurlijk is dat ook een deel vertrouwen wat je samen opbouwt, maar vroeger zat dat stukje vertrouwen al in mijn persoonlijkheid. En ik haat het, dat ik nu niet meer normaal opstap gaan zonder zulke gedachtes te krijgen. Ik haat het, dat hij niet gewoon kan zeggen: "Hey ik ga dit weekend een tripje doen naar Duitsland met een maat van me", zonder dat ik me daar rot om voel. Ik gun het hem, en mijn eerste gedachte is hoe blij ik ben voor hem dat hij zoiets gaat doen, en dat ik oprecht hoop dat hij heel veel plezier gaat hebben. Maar als het moment dan eenmaal daar is, dan gaan er wel 10 scenarios door mijn hoofd wat er mis kan gaan en hoe ik eerder aan de kant ben gezet door exen en hoe vreselijk hard me dat gesloopt heeft in het verleden. Ik wil die negatieve gedachtes gewoon niet meer hebben, alleen de positieve nog. Van hoe leuk en gek ik het vind dat hij zoiets met zijn vrienden doet, zulke tripjes maken. En hoe blij ik voor hem ben dat hij op festivals mag optreden en daar de avond mag besteden. En hoe gelukkig ik ben dat hij zo van het leven geniet en dat hij die vrijheid hopelijk altijd zal behouden. Ik zal nooit die vrijheid willen belemmeren. Nooit wil ik nog een relatie waarbij je niet vrij kan zijn om zulke 'normale' leuke dingen te doen met je vrienden, en waarbij je niet gewoon als mens kan leven. Ik zou altijd eerlijk zijn over alles tegen hem, maar dit soort dingen is iets wat ik zoveel mogelijk voor mezelf wil houden en zelf wil oplossen. Hij heeft zelf ook genoeg shit meegemaakt met zijn exen, en hij verdient veel beter dan wat hij gehad heeft.Ik wil niet dat deze bagage een ding wordt in onze relatie, en dat er rekening moet worden gehouden met pijnen die onze exen ons gegeven hebben. Natuurlijk wordt er wel rekening mee gehouden, maar niet op een geforceerde, isolerende manier. Ik wil die vrijheid in de relatie graag zo houden, en het vertrouwen op een natuurlijke manier opbouwen zodat die bagage van eigens weg zal trekken.

[peecee-columns]

Het creëren van orde als levenskunst

Als mens voelen we de noodzaak om onszelf op fysiek en mentaal vlak te ontwikkelen en zodoende onderdeel uit te maken van de maatschappij. De voorwaarde is hierbij wel dat de primaire behoeften allereerst op orde dienen te zijn om een verdere ontwikkeling mogelijk te maken. Klinisch psycholoog Abraham Maslow rangschikte in 1943 de universele basisbehoeften van de mens in een hiërarchische piramide. Daarbij staan eten, drinken, goede huisvesting en veiligheid aan de basis. Pas daarna kan men streven naar een volgende stap in de ontwikkeling, zoals het aanleggen van sociale contacten en het verkrijgen van erkenning. Aan de top van de piramide staat zelfontplooiing.  

Wat betreft de basisbehoeften hebben we het in onze westerse wereld over het algemeen goed voor elkaar. Daardoor krijgen we veelal de kans om uiteindelijk ons leven te componeren en kleur te geven in de vorm van zelfrealisatie. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de mogelijkheid om een studie of baan te zoeken die bij je past, je eigen identiteit vorm te geven en actief te mogen zijn op creatief vlak. Wanneer ik het heb over zo’n persoonlijke compositie, dan moet ik onwillekeurig denken aan komiek en kunstenaar Ursus Wehrli. Hij heeft zijn werk gemaakt van het creëren van orde in de kunst. Hierbij maakt hij op minuscule wijze een einde aan zogenaamde ‘chaos’ en ‘wanorde’ door afbeeldingen en schilderijen opnieuw te rangschikken op kleur en vorm. Zo is er bijvoorbeeld een foto van een parkeerplaats gemaakt, met daarop allerlei geparkeerde auto’s in diverse kleuren. Wehrli gaat deze auto’s vervolgens opnieuw in de vakken parkeren, gerangschikt op kleur. Op een andere foto zien we een tak van een dennenboom die hij heeft ontleed. Hierbij zijn alle naalden in mooie rechte rijtjes aan de linkerkant gelegd en de kale takken geordend aan de rechterkant van de foto.

De boeken van Wehrli staan - weliswaar op creatieve wijze - in een reeds lange traditie van diverse zelfhulpboeken die ons leren omgaan met zaken als plannen en ordenen. Mede door de opkomst van alle digitale middelen lijken er tegenwoordig hiaten te zijn ontstaan in ons vermogen tot het maken van planningen, om zodoende structuur te geven aan onze dagelijkse taken en bezigheden. Zo worden op school nog amper ouderwetse, papieren agenda’s gebruikt door de leerlingen, met dank aan het digitale leerlingvolgsysteem Magister, waar huiswerk, gegevens en notities in worden verwerkt. Met als gevolg dat leren plannen een belangrijk lesonderdeel is geworden voor, met name, de nieuwe brugklasleerlingen. Het kunnen maken van een persoonlijke dag- en weekplanning staat immers aan de basis van goede studieresultaten en zorgt tevens voor rust in het hoofd.  

Het aanleren en stimuleren van de diverse zogenaamde executieve functies, waaronder het plannen, zorgt ervoor dat leerlingen eigenaar worden van hun persoonlijke leerproces en aan de hand hiervan hun cognitieve vaardigheden en persoonlijke ontwikkeling weten te stimuleren. Andere vormen van executieve functies zijn onder andere het aanleren van efficiënt en aandachtig werken, kunnen organiseren, het werkgeheugen ordenen en uitbreiden, taakgerichtheid en doorzettingsvermogen. Het spreekt voor zich dat niet elke leerling even ver is in de ontwikkeling van deze executieve functies en dat de docent een coachende rol heeft in de begeleiding hiervan. Dit komt neer op een stukje maatwerk: waar de ene leerling de zaken piekfijn in orde heeft, is dit bij een andere leerling misschien juist een probleem. Uit bovenstaande blijkt dat het kunnen scheppen van orde en structuur van belang is bij de ontwikkeling van de jonge mens op weg naar de top van de behoeftenpiramide. Eenmaal daar aangekomen is het zaak om de opgedane kennis en ervaring om te gaan zetten in een stukje persoonlijke zelfontplooiing en verdieping. Misschien wel in kunst, in navolging van Ursus Wehrli.