#krew w żyłach

[stay-alive-again]

Wystarczy, że serce mi bije I że w żyłach mam trochę Twojej krwi, Wystarczy, że wypowiem Twe imię, Kiedy wszystko się wali i brakuje mi sił.

"Wystarczy, że serce mi bije" Koniec Świata

[margarethx]

Przepraszam, ale jestem hejterem rosołu... Proszę, nie zabierajcie mi obywatelstwa!

Runda 2 tura 1

ROSÓŁ

składniki:

4 duże udka z kurczaka

1 średnia cebula

2 duże marchewki

1 duża pietruszka

2 łodyżki mrożonego liścia selera

2 małe łodyżki świeżego lubczyku

3 suszone grzyby (np. prawdziwki)

3 listki laurowe

5 ziarenek ziela angielskiego

4 litry wody filtrowanej lub zwykłej z kranu

Do smaku doprawiam: ok. 1 płaska łyżka vegety; ok. 1 płaska łyżka ziarenek smaku; pieprz; ewentualnie jedna kostka rosołowa drobiowo-wołowa

Świeża natka pietruszki

BARSZCZ UKRAIŃSKI

składniki:

1 porcja rosołowa z kurczaka

0,50 dkg buraczków

3 marchewki

1 pietruszka

1/3 selera

1 cebula

4 średnie ziemniaki

3 ząbki czosnku

1 puszka białej fasoli

1 puszka pomidorów krojonych

2 liście laurowe

4 ziarna ziela angielskiego

Majeranek

1 łyżka octu lub 2 łyżki soku z cytryny

Sól

Pieprz

Maggi

100 ml śmietany 18%

[crescentparadox]

𓂀 𓃫 𓄿 / ᴍᴇᴇᴛ ᴍʏ ꜰʀɪᴇɴᴅ, ᴊᴀᴋᴇ ʟᴏᴄᴋʟᴇʏ.

“Sometimes I feel I’ve got to… run away…”

Czerwone światła migotały na mokrym asfalcie, silnik warczał nisko, jak zwierzę na uwięzi, gotowe do skoku. Deszcz rozmywał kształty miasta, neonowe plamy płynęły po jego oczach jak rozlany kwas.

Jego palce bębniły w kierownicę, lewe kolano podskakiwało. Serce biło mu nierówno – raz szybko, raz zbyt wolno, jakby próbowało dostroić się do melodii, którą tylko on słyszał.

„Tainted love… Oh… tainted love…”

Kochać? Czy kiedykolwiek kochał? A może miłość była tylko inną formą rozkładu, który właśnie miał przed sobą?(***)

Skóra ofiary była blada jak wosk, czerwień krwi lśniła jak martwe neonowe światło.

„Nie chciałem…” szepnął, ale echo jego głosu zdawało się wyśmiewać te słowa. Nie chciał? Może chciał. Może przez chwilę czuł, jak jego dusza rozciąga się, zmienia kształt, pulsuje, jakby otwierał drzwi do innego świata.

Zrobił krok w tył, a posadzka pod jego stopami zdawała się falować. Czy ziemia oddychała? Czy ściany miały oczy? Cienie w kątach kuliły się i drżały, jakby bały się jego spojrzenia.

„Now I run from you…”

Ale nie było gdzie uciec. Jego dłonie drżały, ale to nie był strach – to było napięcie, elektryczność w żyłach. Krew na jego palcach wsiąkała w skórę, jakby chciała zostać tam na zawsze. Czy to była ofiara? Rytuał? A może tylko kolejna wersja miłości, taka, w której jedno serce przestaje bić, by drugie mogło bić mocniej? Rroześmiał się cicho, dźwiękiem, który brzmiał bardziej jak chrzęst łamanych kości.

Piosenka grała dalej. Ciała już nie było. Może nigdy go nie było. Może to on był martwy od początku.

„Touch me baby, tainted love.”

[cavallanne]

"Serca pękają bezgłośnie, choć w bólu. Boże, w jak wielkim bólu. W jednej chwili wszystko gra, oddychasz pełną piersią, czujesz, jak krew tętni ci w żyłach, a moment później? Nie możesz skupić się na niczym poza uciskiem w piersi, a twój świat wali się w gruzy, miażdżąc ci serce."

Wstyd

[valkyrs-world]

Szukam chętnych do mrocznych historii, w których nigdy nie wiesz, co jest prawdą, a co nie. I nigdy nie wiesz, co czai się za rogiem.

Powodzenia życzę w mrożących krew w żyłach historiach. 💀👻

[najgorszadziewczynka]

To może brzmieć banalnie, ale jestem twoja. Tak po prostu. Moje serce jest twoje, a moje myśli to ty. O każdej porze dnia i nocy. Czuję tę miłość każdą najmniejszą komórkę swojego ciała. Mam wrażenie, że ona płynie jak gorąca krew w moich żyłach i przenika przez moje całe wnętrze. Ta miłość niesie za sobą radość i lekkość, ale też łzy i troski. Ta miłość to mieszanka tego, co obliczalne i nieobliczalne. Dobre i złe. Proste i trudne. Lecz musisz wiedzieć, że bez względu na wszystko będę przy tobie. Mimo wszelkich wichur, ukew i mgły, które nas dopadną, nie chcę innej miłości. Pragnę ciebie. Definitywnie i niezaprzeczalnie. Bo widzę siebie tylko w twoich ramionach. Bo chcę abyś tylko ty widział mój uśmiech i ocierał moje łzy. Bo chcę patrzeć tylko w twoje oczy i czuć, że one należą do mnie. Tak samo, jak moje należą do ciebie. I chcę czuć tę miłość najmocniej, całą sobą, bez przerwy. Bo miłość to ty.

[twojatragedia]

IGIEŁKI

Za każdym razem jak wstaję czuje jak miliony igiełek wbijają mi się w głowę.

Powoduje to nieustanny ból. Igiełki których nie da się pozbyć każda igielka to uczucie,myśl,nawyk.

Twój każdy najmniejszy błąd który wbija się w twoją głowę coraz mocniej i mocniej.

Nie jesteś w stanie nic z tym zrobić i bardziej próbujesz wyciągnąć igłę tym bardziej zakorzenia się w twoim umyśle.

Powoduje to coraz mocniejszy ból uczucie zagubienia i pustki.

Czujesz jak igiełki opanowały całe twoja ciało czujesz je w głowie,oczach,sercu,żyłach,czy w płucach

Zamiast krwi,tlenu łez czujesz miliardy ostrych jak brzytwa igiełek w ciele.

Przejęły całe twoje ciało pozostawiając tylko krew,ból i zdezorientowanie.

-Twoja Tragedia

[kn-nk76]

Moje serce bije Moje ciało oddycha Krew w żyłach płynie Fizycznie może i żyje ale w myślach umieram na nowo

[nacpanaasoup]

przecież twoja krew płynie w moich żyłach powiedz mi jak mam zapomnieć — Rupi Kaur, Mleko i miód

[jarzo]

Magia. To ona przechowuje w sobie to, czego umysł nie chce lub nie potrafi udźwignąć. Jeśli cokolwiek może mi pomóc, to właśnie ona.

Xadarim zgadza się ze mną. Przestał szukać zapachów, melodii, przedmiotów. Teraz siedzi naprzeciwko mnie, dłonie ma rozłożone na kamiennej posadzce, a oczy zamknięte w skupieniu. Obaj oddychamy równo, cicho. Powietrze między nami drży, choć nikt się nie porusza.

Zaczynamy od podstaw. Prostych iluzji, wizji ukrytych głęboko w podświadomości. Xadarim wypowiada inkantację, a przede mną formuje się miraż – coś rozmytego, niewyraźnego, jakby odbicie w pękniętym lustrze.

Postać. Kobieta. Czy to Alex? Próbuję dostrzec szczegóły, ale obraz się rozpływa. Gdy wyciągam dłoń, czuję jedynie chłód.

„Nic?” – Xadarim nie otwiera oczu.

„Tylko cień.”

„To lepsze niż nic.”

Przechodzimy do mocniejszych zaklęć. Xadarim jest ostrożny, ale ja nie mam cierpliwości. Wiem, że czas działa przeciwko mnie.

„Wzmocnij to” – naciskam.

„Jeszcze nie jesteś gotowy.”

„Nigdy nie będę gotowy.”

Patrzy na mnie przez chwilę, oceniając. Potem wzdycha i wyciąga dłoń. Jego magia owija się wokół mojej, splatając się jak nitki w gobelinie. Cienie w pokoju wydłużają się, powietrze gęstnieje. Przymykam oczy.

I nagle…

Krew.

Widziałem to już wcześniej. Znajome ruiny, echo bitwy, której nie pamiętam. Ciemność. Głosy.

„Lauravin.”

Ktoś mnie woła, ale nie wiem, kto. Obracam się, ale wszystko wiruje. Ostrza błyskają w cieniu, poczucie zagrożenia jest tak realne, że niemal czuję ból.

Xadarim kładzie mi dłoń na ramieniu i nagle wszystko znika. Wpadam na kolana, ciężko oddychając.

„Co widziałeś?”

„Nie wiem” – cedzę przez zęby. „Za mało.”

Ale wiem, że jesteśmy blisko.

Nie jesteśmy sami.

Yona śledzi nasze postępy. Widzę to w jej oczach, w jej uśmiechu, w sposobie, w jaki przypadkiem pojawia się w miejscach, gdzie nie powinna być.

„Grzebiesz w czymś, co dawno powinno zostać zapomniane” – mówi do mnie, pewnej nocy, gdy Xadarim już śpi.

„Więc dlaczego nie powstrzymałaś mnie wcześniej?”

Nachyla się, niemal dotykając mojej twarzy.

„Bo chcę zobaczyć, co się stanie, kiedy przypomnisz sobie wszystko.”

W jej głosie jest coś… zadowolonego. Coś, co sprawia, że krew ścina mi się w żyłach.

Co jeśli prawda jest gorsza od pustki?

Xadarim znalazł inne rozwiązanie. Tworzy medalion – prosty, ale misternie wyryty, przeznaczony tylko dla mnie. Magia w nim tkwiąca ma działać jak kotwica, jak klucz do zamkniętych drzwi mojej pamięci. Nie wiem, czy to zadziała, ale Xadarim wierzy. Wierzy bardziej niż ja.

Spędza całe noce, rysując runy na cienkich płytkach srebra, wycinając precyzyjne wzory, które mają rezonować z moim umysłem. Widzę jego zmęczenie, ale nie przerywa. Nie odpoczywa. Widzę w nim determinację, której nie miał na początku.

„To nie tylko dla ciebie” – mówi pewnego ranka, gdy zastaję go nad medalionem. „To także dla mnie.”

Nie pytam, co to znaczy. Nie chcę słyszeć odpowiedzi.

Kiedy w końcu wkłada mi go do rąk, czuję ciepło. Nie powinien być ciepły.

„Załóż go.”

Ostrożnie przewieszam łańcuch przez szyję. Nic się nie dzieje. Przynajmniej nie od razu.

Wieczorem wychodzę na krużganek, czując jego ciężar na piersi. Patrzę na gwiazdy, próbując złapać oddech w tej duszącej ciszy. I wtedy go widzę.

Claudius.

Zaledwie przez chwilę, w oddali, pośród cieni zamkowych korytarzy. Wysoki, przerażający, nieruchomy. Jak gdyby czekał.

I wtedy wszystko wraca.

Nie stopniowo. Nie powoli. Nie łagodnie.

Fala wspomnień uderza mnie jak lawina, roztrzaskując każdą barierę, jaką umysł kiedykolwiek postawił. Widzę krew mojego brata na rękach Claudiusa. Słyszę jego krzyk. Czuję własne ciało, zdrętwiałe od bólu i strachu, gdy patrzę, jak go zabijają, jak wszystko, co kochałem, rozpada się w jednej chwili.

Wpadam na kolana, dławiąc się własnym oddechem. Nie mogę ustać. Nie mogę myśleć.

Wszystko, co zapomniane, wróciło.

A ja nie jestem gotowy.

[mrocznaksiezniczka]

Dzięki bólowi czuję, że żyję,w każdej kropli cierpienia dusza tkwi.W cierpkim uścisku myśli i pragnieńświatło istnieje, choć blask jest nikły.Każdy dzień mija w cieniu wspomnień,gdzie echo bólu w sercu trwa.Ale to właśnie w nim tkwi życie,w nim pulsuje krwista nić istnienia.Ból przypomina, że istnieję,że krew w mych żyłach nieustannie płynie.W ciemności cierpienia rodzi się siła,a serce walczy, niech nie ustaje.W głębi duszy, w mroku myśli,znajduję sens w tym, co bolesne.Dzięki bólowi czuję, że żyję,choć czasem życie jest tak trudne

[tang0notturno]

BEZ TYTUŁU (NIEDOKOŃCZONE)

"Spaceruje po ulicach twojego miasta to stolica tego kraju, tętno w żyłach wzrasta w żyłach pięknych dziewczyn nie tylko krew płynie, bo i łzy i dym z IQOS'a się tam z heroiną minie z ich kanalików łzowych czarny atrament wypływa, w twarz się wchłonie to zjawisko, a on znowu zrywa "Jak mogłeś, Piotrek, ty ch---" przez łzy wrzeszczy niewiasta a takiej ekspresji twarzy zazdrości niejedna gwiazda i słyszę "Piotrek"? brzmi jak wers od Szcześniaka Bohaterce chcę się płakać, i jeść maka, huh?"

[doginwatermelon]

are you polish something about my polish detector is going off on you. Polska?

Polska krew płynie w moich żyłach 🔥🗣️

[nobi-s]

Nie odstąpię od Ciebie dla kobiet piękniejszych, ponieważ jesteś jedyną gwiazdą mojego życia, ani dla bogatszych, ponieważ złoto nigdy nie sprzyja miłości. Będę Cię miłował i wtedy, gdy zmarszczki pokryją Twoją twarz maleńkimi drobinami popiołu i kiedy złoto Twoich włosów zamieni się w stare srebro. Gdyby przyszła na nas wojna, głód lub choroba, będę Twoim mężczyzną w złym i najgorszym. Będę Cię miłował, dopóki krew krąży w moich żyłach i oddech pulsuje w moich piersiach. Dziś, jutro, zawsze...

[verba-veritatis]

przecież twoja krew

płynie w moich żyłach

powiedz mi jak

mam zapomnieć

[sfaira]

Polacy! Zostały ostatnie dni do zamknięcia zapisów na mrożącego krew w żyłach, psychologiczno-społecznego z nutką magiii larpa w uniwersum Wiedźmina! Odbędzie się w sierpniu, płatność można zapłacić w ratach a organizatorzy naprawdę wiedzą co robią, chodźcie! Ratujcie Idzie Niebo, bo bardzo chcę je zagrać! tu wiecej info: https://larpventure.com/idzie-niebo