#kinderen van deze tijd

[atevegter]

3133 Een schermvrije opvoeding is onmogelijk

Het is al heel wat jaren geleden, maar ooit kregen wij thuis onze eerste televisie, ergens in de jaren zestig. Hij stond in de achterkamer, want de voorkamer gebruikten wij alleen op zondag. Toen erfden wij plotseling de kleurentelevisie van opa en opoe. De eerste tv werd opeens een zwartwit-televisie, wij hadden haar daarvoor nooit zo genoemd. De kleuren-tv kwam in de voorkamer, die wij nu ook…

[not-so-bored]

Like many people, I have trouble pronouncing Dutch vowel combinations, and since I won't recite random words from a dictionary, I wrote some silly sentences to recite instead:

OE: Hoe is het boek in de hoek beland? How did the book end up in the corner?

EU: Leun niet op de deur. Laat uw neus niet tegen de deur rusten. Don't lean on the door. Don't rest your nose against the door.

IJ/EI: Schrijf je de hele tijd in mei? Do you write all the time in May?

UI: Hij is weg van huis omdat hij buiten in de tuin werkt. He is away from home because he is working outside in the garden.

UW: Duw de deur. Dit is ruw. Dit is uw deur. Push the door. This is rough. This is your door.

OU: Oud hout is koud. Old wood is cold.

AAI: Ga bij de baai zitten en naai, het zal niet saai zijn. Sit by the bay and sew, it won't be boring.

EEUW: De kinderen schreeuwen. Er is al een eeuw geen sneeuw gevallen. The children are screaming. Snow hasn't fallen in a century.

OOI: Ik heb nog nooit zoiets moois gezien. Zal ik het ooit zien? I've never seen anything so beautiful. Will I ever see it?

OEI: Koeien loeien als ze boeien zien. Cows moo when they see buoys.

IEUW: Deze vis heeft opnieuw nieuwe kieuwen. This fish has new gills again

Inspiration, word list, and pronunciation guide: https://blogs.transparent.com/dutch/how-to-pronounce-diphthongs-and-vowel-combinations-in-dutch/

[remidavs]

Bewogen weken…

Weken van vermoeidheid en herstel met tussen de rust door mooie momenten… gelukkig bracht die rust wat moest en kan ik zeggen dat we aan de helft van het eerste deel zitten… yes, al zover! ☺️ en voorlopig ook niks meer van de tumor te voelen 🤞🏻🙏 ik ga ervan uit dat dat zo blijft, maar we blijven voorzichtig he 🙃

Ik ben dankbaar voor de vele steun en hulp die het mogelijk maken om voldoende rust te nemen en de kinderen vakantie geven…

Ondanks de vermoeidheid na de korte ziekenhuisopname, probeerde ik het beste te maken, zeker met het extra weekje rust dat mijn lichaam kreeg. Dat het weekje rust niet overbodig was, merkte ik aan mijn lichaam en de blijvende vermoeidheid. Vandaar dat ik zo blij ben voor de mooie momenten die de voorbije twee weken geschonken zijn door vrienden, familie en in het bijzonder voor alles wat Jan en de kinderen en mijn ouders er extra bij nemen voor me. Extra taken, meer rekening houden met me, begrip voor hoe het loopt…

we vierden Jan zijn verjaardag in het midden van deze twee weken, maar dit was toch wel anders dan de voorbije jaren… dat belooft volgend jaar goed gemaakt te moeten worden 😉

De kinderen mochten tot twee keer toe bij vriendjes gaan spelen en hadden daar een fantastische tijd terwijl ik kon uitrusten.

We gingen naar Bruisend Balegem (tussen mijn rustbeurtjes door) waar de kinderen verwend werden met een prachtige haartooi en waar Remi zijn liefde voor Willy Sommers mocht ontdekken…

Een nicht van me kwam met haar zoontje spelen en nam het entertainment van de kinderen op zich waar ze enorm van genoten…

Ze gingen bij opa en omda zwemmen terwijl mama kon rusten en gingen op wandel en fietstocht om de allergrootste maïs in Reninge te gaan bewonderen… en of die groot was.

Tussen alle nood aan rust is dus ook voldoende tijd voor het leven en nu zeker de vakantie van de kinderen die doorgaat. We blijven gewoon doorgaan en of het nog wel een lastig wordt, natuurlijk. Het is pittig maar dat wil niet zeggen dat het ondanks alles ook geen mooie periode kan zijn…

Ik kreeg nog heerlijke bloemen van mijn collega’s en mocht tijdens de lange therapiedag met immunotherapie en chemotherapie heel wat collega’s verwelkomen en kon genieten van het gezelschap van mijn schoonzus… fijner kind je zo’n dag toch niet wensen… wetende dat zo ook de jongens een dagje samen hadden en dat Ida w er verwend werd met aandacht en heerlijk spelen in de Lieving.

🥰 gezien de omstandigheden kan ik toch alleen maar blij zijn met hoe het loopt en wie we rondom ons hebben…

Altijd een fijn weerzien van vrienden en een warm omringd zijn. Zeeeeeeer veel liefde is wat ik voel en wil uit sturen 😘❤️💕♥️

[joostjongepier]

Wat?   Dresden vom rechten Elbufer oberhalf der Augustusbrücke (1747), Der Neumarkt in Dresden vom Jüdenhofe aus (ca. 1748-1749), Die Frauenkirche in Dresden (ca. 1751-1752) en Der Zwingerhof in Dresden (ca. 1751-1752) door Canaletto

Waar?   Gemäldegalerie Alte Meister, Dresden

Wanneer?    4 augustus 2024

Wie Canaletto zegt, zegt Venetië. Nadat de Nederlander Caspar van Wittel de ‘vedute’ (het stadsgezicht) in Italië had geïntroduceerd, heeft Giovanni Antonio Canal, beter bekend als Canaletto, het vervolmaakt. Sinds ik in Rome voor het eerst werk van deze achttiende-eeuwse schilder zag, was ik fan. Prachtige gedetailleerde stadsgezichten worden ‘aangekleed’ met tal van kleine figuren die allemaal op zichzelf interessant zijn om te bestuderen. Overigens zijn de schilderijen niet zo realistisch als ze op het eerste gezicht lijken. Canaletto kon, als dat de zichtlijnen ten goede kwam, een gebouw wel eens een stukje opschuiven of een gebouw dat nog in aanbouw was schilderen alsof het er al stond. Kortom: hij fotoshopte avant la lettre.

Twee jaar geleden zag ik in het Maritiem Museum in Greenwich een prachtige tentoonstelling met werk van deze schilder. Allemaal beelden uit Venetië. Maar Canaletto heeft vanaf 1747 ook jarenlang in het stadje Pirna en daarna in Dresden gewerkt, onder meer als hofschilder van de Saksische keurvorst. Resultaten hiervan zijn te zien in de Gemäldegalerie. Een reeks grote werken laat zien hoe deze plaatsen er in Canaletto’s tijd moeten hebben uitgezien.

Ook waar het Dresden betreft koppelt Canaletto architectonische precisie aan charmante details uit het toenmalige stadsleven (spelende kinderen, vrouwen die de was ophangen etc.). De Dresdener doeken zijn misschien wat minder waterrijk dan de Venetiaanse, maar zeker niet minder interessant. En ook al is het geen Canal Grande, de Elbe is ook mooi!

[magheteenonsjeminderzijn]

Yes, met het aantal kilo’s dat vandaag op de weegschaal staat bij NF, zit ik precies 1 ons onder het gewicht waar ik deze fase voor ging 🎉

Met Marcel ook een weddenschap afgesloten. Bij de eerste 11 kreeg ik 50 euro. Bij de volgende stap, als er nog eens 5 af zijn 100 en dat is vandaag.

Marcel stuurde berichtje dat ik iets moest opzoeken voor hem en toen kwam ik de enveloppe tegen 😅

Ik spaar het op en ik heb in mijn hoofd om aan het einde van de rit met dit geld een eind op weg te zijn om een ooglidcorrectie te bekostigen.

Ik moest al vroeg bij de meting zijn, om 8.30 uur. Ik was dwars door de wekker heengeslapen en had ook Marcel zijn telefoontje en app niet gehoord en werd pas om 7.40 wakker. Om 8.05 stapte ik de deur uit en was uiteindelijk om 8.25 in Amstelveen.

Na de meting door naar TICA voor de laatste bestellingen en ik heb voor onszelf wat zijden bloemen gekocht. Na TICA door naar de benzine pomp en naar Jumbo om het pakketje op te halen voor Annette. Dat is Yvon haar kleindochter, en die is net 1 jaar geworden. Yvon is over eruit Amerika en komt vanmiddag met haar dochter en kleindochter langs.

Bij thuiskomst snel wat yoghurt genomen en weer terug naar Amstelveen gereden voor mijn sollicitatiegesprek in het Amstelland ziekenhuis. Van de 70 die gesolliciteerd hebben, ben ik er toch weer tussenuit gepikt. Het was een leuk en goed gesprek. We hebben een uurtje met elkaar gesproken. Hij belt maandag om te horen hoe ik erin sta.

Ik ben op de terugweg nog even gestopt bij AH en daarna door naar huis. De Griekse salade van gisteren opgegeten met 2 crackers. En net toen ik het laatste stukje cracker in mijn mond stopte belde Yvon aan.

Yvon ging mee om Ivy uit school te halen als verrassing. Ivy reageerde enthousiast. Even een halfuurtje gezeten en toen heb ik iedereen achtergelaten en ben ik alleen Ryan op gaan halen in Aalsmeer.

Eenmaal allemaal thuis hebben ze lekker met elkaar gespeeld.

Om 17.30 kwamen Mike en Natas en om 18 uur kwam Marcel thuis. Voor vanavond heb ik al eerder lasagne gemaakt en pasta carbonara. Bak sla erbij en iedereen helemaal happy. Voor mijzelf wokgroente gemaakt, samen met Duitse biefstuk

Na het eten ende cappuccino hebben de kinderen nog even gespeeld samen en toen werd het tijd voor Yvon om naar huis te gaan. Maar voor ze vertrekt maken we nog even een foto van de 2 vriendinnen met hun kroost 🥰

Toen Yvon en Mike en Natasja vertrokken waren hebben we alle rotzooi opgeruimd en daarna zijn we neergeploft voor de TV en hebben we nog 2 afleveringen van de Netflix serie Ripley gekeken en daarna lekker naar bed. Welterusten!

[jurjenkvanderhoek]

IN DIERVERHALEN MAAKT TOON TELLEGEN FILOSOFIE OVERDENKBAAR

Heb ik het nieuwe boek van Toon Tellegen gelezen, zak ik lekker onderuit in mijn fauteuil. Behaaglijk in de stof dat me welhaast omsluit zo kruip ik er in weg. Sluit mijn ogen. De tekeningen van Thé Tjong-Khing doemen voor mijn toegedekte pupillen op. Deze illustraties laten de zojuist gelezen verhalen achter mijn oogleden tot leven komen. Dan droom ik weg op de woorden en de pennenstreken. Waan ik mij dat onschuldige dier dat vol met vragen zit waarop menselijkerwijs geen antwoorden mogelijk zijn. Wat zal ik graag die eekhoorn of deze mier zijn, de olifant of het nijlpaard. Leven zonder je zorgen te maken om de grote vragen des levens. Je verwonderen om details, je afvragen wat er is daar verderop. De mammoet zal ik willen zijn die op zijn beurt de olifant wil zijn. Om gelukkig te leven in het nu en niet dat toen.

De dieren stellen elkaar vragen waar wij mensen niet opkomen, misschien nog niet aan toe zijn deze te bedenken. Die voor ons gesneden koek zijn, menen we. Omdat het onwerkelijke gedachten schijnen te zijn, niet realistisch. Niet ter zake doend, maar voor de dieren juist heel hier en nu. Oh, wat zal ik graag zo blank in het leven staan, als een onbeschreven blad. Zo zoals de dieren die in de verhalen van Tellegen kinderlijke vragen stellen. Het mensenkind heeft die onbevangenheid van deze dieren nog. Grote vragen stellen, die boven hun macht lijken te gaan. Kleine antwoorden verwachten, die de wereld en het leven tastbaar maken, begrijpelijk.

Toon Tellegen maakt met zijn verhalen filosofische vraagstukken bereikbaar, begaanbaar en voelbaar. Het diepste mijmeren landt door zijn woorden eenvoudig in mijn denken. Ik doorzie aan de hand van zijn vertellingen, die welhaast voor kinderen geschreven lijken te zijn, het bestaan beter. Levensvragen die voor de kleine krekel antwoorden verdienen om het leven aan te kunnen en de wereld verstaanbaar. Wat is er achter de muur waarop eekhoorn en mier stuiten na een lange reis. Daar is niets. Ik vraag me weleens af of het heelal een einde kent. Het heel is al, het is de ganse ruimte. Maar naar menselijke maatstaven bestaat oneindig niet. Net zoals eeuwig geen optie is in het leven. En wat is daar dan na, wanneer die onmetelijke ruimte afgemeten is. Eekhoorn breekt er zijn hoofd over, terwijl de mier genoegen neemt met niets. Zoals de mol en de aardworm onder de grond op het einde van de aarde stuiten, niet meer verder kunnen graven en onverrichte zake terugkeren. Dat was zeker de fundering van een huis zal de lezer raden, want de mens wenst wel overal een passend antwoord op. Mol en worm zingen elkaar in slaap en praten nergens meer over. De muis deed een niet te geloven ontdekking: wij bestaan niet. Dus is de olifant verzonnen, die op zijn beurt ontdekt dat de toekomst een vergissing is.

In zijn boek laat Tellegen de dieren vragen stellen die ertoe doen. Vraagstukken waarmee de schrijver misschien al langer rondloopt, maar aan niemand heeft durven voorleggen nog. De kans dat hij voor gek wordt verklaart namelijk is niet gering. De mensen van nu zijn zo rationeel dat de fantasie uit haar voegen barst en vervliegt in de tijd. De werkelijkheid staat hoog in het vaandel en degene die daarvan afwijkt wordt met liefde afgeschoten. Daarom zijn het de dieren die hoger kunnen vliegen en dieper kunnen graven. Zij nemen geen blad voor de mond, maar vragen waar het opstaat. Daarom maakt Tellegen van de dieren net mensen.

Foto Michael van Uden

De verhalen zijn fabels waarin de moraal tussen de regels door gelezen kan worden. In de beeldspraak wordt een abstracte waarheid duidelijk gemaakt. Want is dat niet de kern van de filosofie, je bezig houden met fundamentele vragen over het bestaan, de werkelijkheid, de rede, waarden en het verstand. De dieren spreken met elkaar na diep nagedacht te hebben. Ze bevragen elkaar om het zijn te onderzoeken, mogelijkheden te argumenteren, op hun manier logisch te denken. De dieren van Tellegen zijn vrije denkers. Naar menselijk idee is er geen logica in te ontdekken, maar de vragen zijn steekhoudend en doen er zeker toe. De schrijver geeft overigens geen duidelijk afgepaste antwoorden. De dieren denken het te weten, maar de lezer blijft veelal in het ongewisse en moet dieper in de gelaagde verhalen duiken om een waarheid te bevestigen.

In de filosofie van Toon Tellegen zweeft de waarheid niet boven de werkelijkheid. Maar kun je wel in gedachten hoog boven de realiteit vliegen om de feiten te overzien. De dieren kijken in hun onnozelheid van onder op het zijn, maar spreken er over alsof ze het van boven bekijken. Ze maken de levensvragen beschouwelijk, handzaam en laagdrempelig. Ze spreken hun ongecompliceerde gedachten aan elkaar uit om meer te weten te komen van het bestaan en het doel, de zin van het leven: waar gaan we eigenlijk heen.

De verhalen in het boek zijn niet alle nieuw. Voor mij wel. De oude verschenen in eerdere uitgaven. Tellegen vulde het aantal voor deze uitgave aan met enkele onlangs geschreven  vertellingen. De filosofische vraagstukken ontroeren in handen van dieren. Door hun onlogische logica zetten de dieren de mensen aan het denken. En soms kan ik een omfloerste lach niet onderdrukken. Die dieren zijn net mensen. Met al hun belachelijke gedachten, ideeën en standpunten. Toon Tellegen houdt ons een spiegel voor. Een lachspiegel waarin we ons zijn vervormd weerzien.

Foto Martin Waalbeer

De verbeeldingen uit ons dagelijks leven projecteert Tellegen op de dieren in zijn verhalen. De eekhoorn en de mier gaan in het eerste verhaal naar de verte, de toekomst. Ze lopen urenlang door naar die verte en stuiten op een muur, kunnen niet verder. De mier klimt op de muur en ziet niets. Kijkt hij in het hiernamaals? Er zijn mensen die menen dat daar inderdaad niets is. En dan de vraag van de krekel aan de schildpad. Is hij er wel zeker van dat hij de schildpad is. Je bent wat je doet, of is dat niet het wezen van het zijn. En de mier kan alles denken. Zich alles indenken en uitdenken. Denken heeft geen geheimen. Verder doordenken dan tot oneindig. Overdenken, toedenken. Maar iemand wegdenken kan ze niet. De neushoorn en het nijlpaard, beide willen het eerst aan de beurt zijn in de winkel van de sprinkhaan. Ze voeren allerlei redenen aan om maar aan te geven dat deze voor de ander eerst aan de beurt is. “Mijn wil bestond eerder dan ik. Die hing al in de lucht toen er nog niks bestond, de hele wereld niet, de zon niet, het was nog helemaal donker en koud en stil, maar mijn wil om vandaag hier in de winkel van de sprinkhaan iets te kopen, die zweefde al rond.” Zijn wij alle niet zo kleinzielig om haantje de voorste te zijn, op de eerste rij te staan, te denken dat het nu onze beurt is.

Toon Tellegen bedenkt wonderlijke dingen, filosofeert zich een punthoofd. Geeft oplossingen voor onbestaande vraagstukken. Deze zijn echter wel heel werkelijk, wanneer je er goed bij nadenkt, het overdenkt. Er peinzend induikt. Wat te denken van de verjaardag van de eendagsvlieg. Hij heeft maar één enkele dag in zijn leven, dus kan hij slechts een veruurdag vieren. Logisch toch? De krekel is zo nieuwsgierig naar hoe zijn gevoel eruitziet dat hij zich binnenste buiten keert. En wat is de waarde van de tor. Hij is iets waard. Niet helemaal niets. En schrijft het op de muur. “Dat ben ik, dacht hij. Dat moet ik nooit vergeten.” Kun je de grootte van iets afmeten. Wat is groot en wat is klein. Verjaardagen zijn klein, want duren nooit langer dan een dag. Verdriet is groot, onherbergzaam en koud en stil. Maar het kan ook klein zijn, zo weg te blazen. De struisvogel steekt zijn kop in de grond en droomt ergens anders te zijn. Wat zal ik dat graag wensen, me ergens voor afsluiten en menen op een andere plek te zijn dan daar waar ik ben en niet wil zijn.

En soms praat ik net als de eekhoorn met de dingen in mijn kamer. Vooral nadat ik dit boek van Toon Tellegen en Thé Tjong-Khing heb gelezen en bekeken. Ik leg het voor me op tafel en richt mijn woord tot het boek. Stel de vragen die de dieren elkaar stellen, het boek geeft me de antwoorden. Zoals op iedere pot een deksel past, zo sluit elk antwoord de vraag af. Misschien niet altijd even bevredigend, is het een dooddoener. Nadenkend, in de diepte overdenkend, kan ik de vraagstelling wegdenken en me het antwoord indenken. Tellegen schrijft waarheden als koeien. Thé tekent er een levendige verbeelding bij. En ik zak nog dieper weg in mijn fauteuil. Is het een foute uil?

Waar gaan we eigenlijk heen. Tekst Toon Tellegen. Illustraties Thé Tjong-Khing. Uitgave Em. Querido’s Uitgeverij, 2023.

[bucklemonster2]

4.28 Contradiction Life

4.28 Contradiction Life Poem by Emilia Sameyn 16/11/2023 (NEDERLANDS BENEDEN)

Warning: Slacking, Joblessness, Depression?

He has a Master's Degree, Yet no Work Nothing must be Done, yet He has no Time

Awake during Day, yet can't Sleep at Night He's a NonConformist, yet Doesn't Party All Night and Day

He's Open-Minded, yet Never took Drgs. He wants Love, but not a Relation He's NonMonogamous, yet Never had Sx

He has Friends, yet feels Lonely He goes Outside, but never meets People He loves Nature but gets Lost in the City

There has Never been so much Food Yet he never Eats He wants to be Useful but Unable to Do It

Surviving has Never been this Easy Yet he Struggles to Survive

He Wishes to Live yet Longs for Death He Lives a Simple Life, yet He's so Complex Neither Man nor Woman

He likes Kids, but Doesn't want Any Loves his Family and Friends But never visits Them

Never been so Connected, Never been so Lonely

They Promised it would Stay there Forever Only to take it Away

He says he is Normal, yet this Crazy World Calls him Utterly Insane

Normal people Turn Out to be Weirdos And Weirdo's Turn Out to be Squares

Life is so Little, Yet so Big They promised it Would be Easy and Simple But all is Hard and Complex It's a Contradiction, A Contradiction Life

---------------------------

---------------------------

4.28 Contradictie Leven Gedicht van Emilia Sameyn 16/11/2023

Waarschuwing: Slacking, Werkloosheid, Depressie?

Hij heeft een MasterDiploma, maar Geen Werk Er Moet niets Gedaan zijn, maar hij heeft Geen Tijd

Overdag Wakker, maar 's Nachts niet kunnen Slapen Hij is een Non-Conformist, maar Feest niet De hele Nacht en Dag

Hij is Ruimdenkend, maar heeft nooit Drgs gebruikt Hij wil Liefde, maar geen Relatie Hij is Niet Monogaam, maar heeft nooit Sks gehad

Hij heeft Vrienden, maar voelt zich Eenzaam Hij gaat naar Buiten, maar ontmoet nooit Mensen Hij houdt van de Natuur, maar verdwaalt in de Stad

Er is nog nooit zoveel Eten geweest Toch Eet hij nooit Hij wil Nuttig zijn, maar kan niets Doen

Overleven was nog Nooit zo Eenvoudig Toch Worstelt hij te Leven

Hij wil Bestaan, maar Verlangt naar Dood Hij leidt een Simpel Leven, maar toch is hij Complex Noch Man noch Vrouw

Hij ziet graag Kinderen, maar Wil er Geen Houdt van Familie en Vrienden Maar Bezoekt ze Nooit

Nog nooit zo Verbonden, Nog nooit zo Eenzaam

Ze beloofden dat Het daar voor Altijd zou blijven Alleen maar om het Weg te halen

Hij zegt dat hij Normaal is, maar toch noemt deze Zotte Wereld Hem Volkomen Krankzinnig

Normale mensen blijken Weirdos te zijn En Weirdo's blijken Saai en Normaal te zijn

Het leven is zo Klein en toch zo Groot Ze beloofden dat het Simpel en Eenvoudig zou zijn Maar alles is Moeilijk en Complex Het is Tegenstrijdig, Een Tegenstrijdig Leven

[brunsie1980]

Als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er in ieder geval aan iedereen gedacht

Toen ik in de eerste aflevering van het programma Sander versus de socials - een aanrader overigens - presentator Sander Schimmelpenninck de uitspraak hoorde doen dat Big Tech gebaseerd is op de libertarische filosofie dat als iedereen aan zichzelf denkt, er aan iedereen gedacht wordt, zette dat mij, als zelfverklaard Libertariër, aan het denken.

Egoïsme zal de wereld redden, zo stelde Sander. Wij geven het grootste goed van onze democratie, het vrije woord, uit handen. Niet zomaar uit handen, maar aan bedrijven die overheden ondermijnen en belasting ontwijken. Zoals hij de woorden uitsprak klonk het enorm verwerpelijk. Maar is aan jezelf denken wel zo negatief als Schimmelpenninck het hier stelt?

Het uitleggen van deze filosofie lijkt een beetje op het gesprek dat je voert over een op het agorisme gebaseerde samenleving. Het grotendeels afschaffen of ondermijnen van wetten en regels dus. Zonder er geweld voor te gebruiken.

In dat gesprek ontstaat er weerstand en onbegrip. De meeste mensen zien het dan direct gebeuren dat er een periode van anarchie volgt. Daarna zal er iemand opstaan om de macht te grijpen. Mensen strijden immers altijd om de hoogste positie op de apenrots, zo is de gedachte.

Maar is dat wel zo? Volgens de basis van het Libertarisme ben je vrij om je leven op jouw manier te leven. Die ruimte stopt op het moment dat je de vrijheid van anderen gaat beperken. Er komt dus geen machtsstrijd. Hooguit onderlinge afspraken om met elkaar samen te kunnen leven. Als je dat zelf wilt.

We hebben elkaar als mensen nodig om in een maatschappij te kunnen samenleven. Dat wordt nu geregeld in wetten en regelgeving. Dwangmatige afspraken die ons opgelegd worden en waarbij we gestraft worden als we deze overtreden. Zonder dat je er als individu mee akkoord bent gegaan. Als we die wetten en regels nu grotendeels schrappen, dan veranderd er niets aan de kern van onze samenleving. Het blijft het een feit dat we er met elkaar voor moeten zorgen dat iedereen mee kan doen in de maatschappij. Maar dan met respect voor individuele vrijheid in plaats van dwang.

Ik ben er van overtuigd dat we momenteel sterkere en zwakkere mensen in de samenleving hebben. Niet omdat ze dat van nature zijn, maar omdat de overheid alles overgereguleerd heeft. Dat de sterkeren hun schouders ophalen voor het lot van de zwakkeren omdat de overheid primair een zorgtaak voor deze mensen heeft. Het voelt niet als elkaars probleem. Tot zover kan ik de uitspraak van Schimmelpenninck volgen.

Hier zit inderdaad een stuk egoïsme in, maar dat is egoïsme dat gecreëerd is door een megalomane overheid. Dat het anders gaat als we meer vrijheid hebben om ons leven met elkaar te leven, daar ben ik van overtuigd. Ik voel me in die overtuiging gesterkt door een vliegtuig en corona.

Wanneer een vliegtuig in de problemen raakt wordt je geleerd om eerst jezelf te redden. Hoe tegennatuurlijk dat ook voor een vander van jonge kinderen voelt. Eerst je eigen zuurstofmasker opdoen alvorens je je om je kinderen bekommerd. Om hen te kunnen redden moet je immers eerst jezelf kunnen redden.

Wanneer een auto te water raakt, zul je eerst je eigen gordel los moeten kunnen doen voordat je de gordels van de mensen op de achterbank los kunt doen. Dit is eerst aan je zelf denken, maar heeft absoluut niets met egoïsme te maken.

Dat zag ik ook gebeuren ten tijde van de Corona pandemie. Mensen toonden zich socialer en meer betrokken bij elkaar dan doorgaans. Waarom? Omdat we allemaal - rijk/arm, homo/hetero, blank/gekleurd, tot mens gemaakt werden door de omstandigheden. De overheid had de antwoorden niet panklaar, dus we moesten zelf improviseren. We bleken oog voor elkaar te hebben en elkaar de helpende hand toe te steken.

Ik ben er van overtuigd dat dit ook kan gebeuren zonder uitzonderlijke crisissituatie. Het enige dat we nodig hebben is een minder gereguleerd en afgekaderd leven. Wanneer een ondernemer niet over iedere eurocent die hij verdiend heeft 3 verschillende belastingen moet betalen, is hij veel eerder geneigd zijn personeel beter te betalen.

Dan durft hij wel in medewerker met een afstand tot de arbeidsmarkt te investeren.

Dan kan hij wel een leer-werkplek faciliteren voor die jongen die niet in het huidige schoolsysteem past.

Dan kunnen er dus meer mensen meedoen in de maatschappij. Dan gaat de veelbesproken bestaanszekerheid in al deze situaties omhoog.

Terug naar de libertarische filosofie. Als iedereen aan zichzelf denkt, wordt er aan iedereen gedacht. Dat klopt, maar dat heeft niet met egoïsme, maar juist met saamhorigheid te maken.

[devosopmaandag]

Mijn weeklijst van geschenken en eigen vondsten

Ik sprak gistermiddag met een dyslectische man die zijn hartstochten archiveert, dat wil zeggen zijn liefdes voor bijzondere planten. Ook houdt hij de verschillende bieren bij die hij heeft geproefd. Ik meen echt dat hij zei dat dat er zo'n tweeduizend waren, die hij ondanks zijn dyslexie toch digitaal noteert. Ik herken dat zeker, al is een van mijn grootste hartstochten volkomen tegengesteld, namelijk woorden. Zo heb ik mij voor het slapen gaan een tijd intensief beziggehouden met het noteren van elf-letterige woorden, die met een stuk of zes, zeven samen een inhoudelijk en logisch geheel moeten vormen. Ook heb ik woordslangen gemaakt, waarbij het laatste deel van een samengesteld woord het eerste deel van een volgend samengesteld woord vormt (verlanglijst -lijstenmaker – makersloon - loonzakje - zakkenwasser - wasmiddel - middelvinger enz). Ik kwam tot een slang van ca. 1000 woorden. Natuurlijk mocht elk woord maar één keer gebruikt worden. Onlangs schreef ik ergens dat opsommingen voor kinderen toverspreuken zijn en voor volwassenen taal-rituelen. Zij zijn in de kern bezweringsformules, ze bezweren de chaos die zich aan ons opdringt.

Hieronder bied ik u een keuze uit de materiële aanwinsten van de afgelopen week. G = geschenk (ik werd 72) / V = eigen vondst. U kunt deze lijst gerust overslaan, want andermans lijstjes zijn net zo vermoeiend als andermans dromen.

TAAL IS ALLES WAT HET GEVAL IS – Imme Dros (G) / DAGEN IN DE GESCHIEDENIS VAN STILTE – Merethe Lindstrøm (G) / MISSEN ALS EEN RONDE VORM – Hanne Hagenaars (G) / KRONIEK IN STEEN – Ismail Kadare (G) / AMMU – Asma Khan (G) / ALS JE NAAR DIT LIED LUISTERT – Lola Lafon (G) / groen gelinieerd notitieboek – Moleskin (G) / ALFABET – Czeslaw Milosz (V) / DE MOOISTE VAN MILOSZ – Czeslaw Milosz (V) / een bronzen broche in de vorm van een vis (V) / een celluloid broche in de vorm van een albatros (V) / een Chinese metalen boekenlegger in de vorm van Fei Tian (G) / FANTASTYSK – een pak zachtblauwe papieren servetten (G) / twee theedoeken in grijsblauw met wit (G) / doos met thee (G) zomer-asters, gentianen, zonnebloemen met gulden roede (G) / ansichtkaarten met velerlei afbeeldingen.

En dan kom ik in een gedicht van Milosz over een perfecte dag een regel tegen die luidt: “Er was niets op de wereld dat ik wilde bezitten”, een zin die me met enige schaamte vervulde. Maar hoe kon ik weerstand bieden aan de plant die ik van de dyslectische man en zijn talige vriendin kreeg: de Gynostemma pentaphyllum, ofwel 'kruid der onsterfelijkheid'?!

[mberserik]

Let's gooo!!!

Inmiddels heb ik al twee weken niets van mij laten horen op het stille Tumblr... Dat komt omdat de 'lessen' officieel zijn begonnen en het is HE-LE-MAAL te gek!!!

Ik ben zo'n voorbeeldige leerling dat Milano Fashion Institute besloot om mij op de homepage van de website te zetten... Ik denk dat ze op deze manier meer vrouwelijke aanmeldingen proberen te krijgen :)

De studie begint dus steeds drukker te worden, maar er gebeuren zulke gave dingen (voor mensen geïnteresseerd in de industrie) De meest inspirerende mensen komen spreken en we worden uitgenodigd voor de belangrijkste evenementen. Volgende week ben ik bijvoorbeeld uitgenodigd voor een 'talk' die de Milan Fashion Week gaat openen en een weer erop komt 'L'oreal' naar MFI voor een brandstorm.

De dagen duren dan wel van 9 tot half 7, maar ik ben die tijd volledig geconcentreerd op de professor; ze weten ALLES! mega inspirerend.

Afgelopen vrijdag werd er tijdens het vak 'empowerment and career management' uitgelegd dat voor de verplichte stage ons CV naar 1200 bedrijven wereldwijd gestuurd wordt, in een template van MFI, zodat de HR managers van deze bedrijven meteen herkennen dat we van MFI afkomen; dat geeft ons de mogelijkheid om de vetste stages in de modewereld te doen!

Na dit college, die dus tot half 7 duurde, belde Maikel op om gezellig te kletsen. Hij vertelde dat hij zin had om uit te gaan dit weekend maar dat er niemand in Epe is. Ik checkte skyscanner en zei: "Maikel, als je NU in de auto stapt, pedal to the metal naar Schiphol rijdt, dan haal je de vlucht die over 1,5 uur vertrekt!

Zo gezegd zo gedaan.

Samen hebben we het afgelopen weekend Milaan op z'n kop gezet. Ze noemen het hier ook wel 'la dolce vita' :)

Bedankt Milliemikkel voor je komst! Een verhaal dat we later aan onze kinderen vertellen!

Wat een leven. Dit is precies wat ik voor ogen had voor ik vertrok. Het weer is fantastisch, school is geweldig en het weekend is formidabel!

[ckv4life]

Interview Mireille Van Vliet(mijn moeder)

hallo, en welkom op mijn blog voor ckv. Ik heb mijn moeder 10 vragen gesteld over hoe bepaalde dingen waren toen zij 15 was. Ik vond het erg interessant om te horen hoe deze dingen voor mijn moeder anders waren dan dat ze voor mij zijn.

In welk jaar was u 15?

''Ik was 15 in de jaren 1990 en 1991.''

2. Wat speelde er toen? Zoals welke vernieuwende ontwikkelingen waren er?

''Er was toen de ontwikkeling van muziek, van bandjes naar Cd's.''

3. Kunt u omschrijven welke culturele interesses u had? Vb. muziek, dans, eten, geloof, kleding, sport, bijbaantje, festivals, tienertoer etc.

''Ik was heel veel met sporten bezig, met turnen.''

4. In hoeverre was uw schooltijd anders dan nu?

''Het was heel anders want het was allemaal nog niet digitaal.''

5. Welke gewoontes waren er toen die er nu niet meer zijn?

''Ik denk dat er veel meer buitenactiviteiten gedaan werden, vooral door jongere kinderen.''

6. Had u bijzondere tradities thuis?

''Zondagochtend gingen we altijd met het hele gezin samen ontbijten, omdat daar doordeweeks weinig tijd voor was.''

7. Bestonden er vooroordelen over uw eigen en/of andere culturen?

''Er werd nog veel meer gediscrimineerd, vaak werden er in tv programma's dingen gezegd die nu echt niet meer kunnen.''

8. Welke normen en waarden waren voor u vroeger belangrijk? Vb. perceptie op vrijheid, gelijkheid, respect, familiebanden, werk, gezin, opleiding etc.

''In mijn gezin was het belangrijk dat je eerlijk was en dat je je afspraken nakomt.''

9. Welke kleding er was toen in de mode?

''Er werden veel korte jasjes gedragen toen.''

10. Waren er problemen die van belang waren toen u 15 was en nu niet meer, of andersom?

''Ik denk dat mensen nu veel bewuster nadenken over hoe een groot probleem de opwarming van de aarde eigenlijk is.''

(Korte uitleg als je op ALT drukt)

[veselinasboekenkast]

Deel 2- Hoofdstukken 9-12 van De avond is ongemak

Hoofdstuk 9

Alle 3 kinderen zijn van plan om Matthies te begraven tussen de dode kippen, maar ze willen niet dat hun ouders daar zijn. Dus probeert Jas zijn moeder af te leiden terwijl de andere twee plaats maken voor Matthies. Terwijl Jas de begrafenis meemaakt zit zijn hoofd ergens helemaal anders. Hij denkt over hoe hij ooit zijn ouders moet begraven en dat het allemaal zijn schuld is. Hanna schrijft op het graf: Opdat wij niet vergeten. Zij voelen dus dat hun ouders Matthies zo snel mogelijk willen vergeten. Jas voelt ook dat zijn ouders ook niet willen weten hoe het met hen gaat. Hij denkt dat als zij weg gaan dat het leven van zijn moeder veel makkelijker zal worden. OOK ben ik iets helemaal vreemds te weten gekomen. Ik dacht dus dat Jas een jongen is, blijkt dat Jas een meisje is. Dat kom ik nu pas te weten omdat ze zei dat ze een eerste liefje had, die Sjoerd heet. En ik denk dat Sjoerd een jongensnaam is. Diezelfde avond liggen de twee zussen (Jas en Hanna) samen in bed en denken ze over een redder die hen zal redden. Jas wilt dat het Boudewijn de Groot is en Hanna wilt dat meester Herbrecht hen komt redden. Later in de avond komen ze tot de conclusie ze dat ze niet perse een redder nodig hebben, maar de ze wel allebei naar de overkant terecht willen komen. Ik weet niet wat en waar de overkant is, maar dit zegt al genoeg dat ze weg willen gaan.

Hoofdstuk 10

De volgende ochtend worden beide zussen wakker. Meer gebeurd er niks speciaal in dit hoofdstuk.

Hoofdstuk 11

Het hele gezin zit nu aan tafel. En Jas heeft net verteld dat ze altijd water uit cola flessen moeten drinken. En dat het nog steeds naar cola smaakt omdat de fles niet goed uitgewassen. Ik heb dat zelf al vaak meegemaakt en weet dat het niet lekker is. En daarnaast wordt hun water niet in de koelkast gezet, dus is hij lauw. De discussie aan tafel gaat verrassend goed en vader toont weer een glimlach. Jas was daar heel blij mee. Na het eten moest Jas meehelpen op het land. Deze keer heeft ze er veel zin, zekere nadat haar vader in een goed humeur zit. Voor het eerst noemt Jas haar broer op, ze zegt dat Matthies twee hooipakken tegelijk kon vastpakken. Meteen valt de glimlach van het gezicht van de vader af. Jas zelf was zeer hard geschrokken, ze wist niet wat ze fout heeft gedaan. En toen zei de vader dat we niet over dode mensen praten, we gedenken die alleen. En toen antwoordde ze: ' we kunnen toch hardop denken'. Ik was er helemaal mee eens. We moeten er op een gegeven moment erover moeten kunnen praten. Vader was niet blij en antwoordde zeer grof terug. Paar uur later zou haar vriendin Belle weer langskomen om de Sims te spelen.

Hoofdstuk 12

In dit hoofdstuk lazen we de discussie tussen de twee zussen over pedofielen en dat het andere soort mensen zijn en dat het vooral mannen zijn. Ik denk dat Jas het gevoel heeft dat ze een pedofiel is omdat ze de hele tijd naar karaktereigenschappen zocht. Zodat ze die met haarzelf kon vergelijken.

Dit was het voor nu!!

Veselina☺︎

[niseag-arts]

(english below) Ik woon zelf niet meer in Nederland en houd me meestal buiten deze discussie om het contact met mijn ouders (van wie ik financieel afhankelijk ben) niet te verzieken. Maar het is waar: het is tijd voor verandering! zo'n grote verandering is het niet eens, volgens mij. Alle kinderen in Nederland zouden op gelijke voet mee moeten kunnen vieren. Ik heb genoeg van alle excuses. Alle "maar het gaat niet om ras" argumenten. Als dat echt zo was, waarom is het dan zo moeilijk dit te veranderen? Als dat echt zo was, waarom blijven we dan mensen pijn doen? Verander het, Nederland. Doe het gewoon. Even door die zure appel heen bijten, zullen we maar zeggen.

I don't live in the Netherlands anymore myself, and I typically avoid this discussion to not ruin the relationship with my parents (from whom I am financially dependent). But it is true: It's time for change! it's not even that large a change, I think. Every child in the Netherlands should be allowed to celebrate this equally. I am tired of all the excuses. All of the "but it's not about race" arguments. If that were true, why are we so stubborn about changing it? If that were true, why do we continue hurting people? Change it, Netherlands. Just do it. Rip of that bandaid, so to say. (dutch above)

◾️ zwarte piet is racisme // black pete is racist ◾️

where i’m from, Sinterklaas is celebrated today; a winter holiday like Christmas, but imagine instead of jolly elves giving you presents and bringing you joy, it’s white people in blackface - Zwarte Piet, a racist caricature.

because of this, late november - early december is Hell for black people in the Netherlands and Belgium. you walk down the street seeing white people doing blackface minstrelsy, you grow up seeing tons of blackface imagery in stores or on TV, and the conversation on whether or not its racist is being dominated by complete disregard to the Dutch colonial & slavery history. 

while changes are being made (slowly), the amount of gaslighting and racist violence black people and POC here have to endure is draining and traumatizing. “it’s for the kids!” they say, but i’ve seen first hand how it has negatively impacted black kids in my family, making them question their place in society, myself included. black activists have campaigned against the tradition and those speaking out have been beaten and harassed by both the police and the far-right. and yes, this happens in a country that prides itself on being sooooo tolerant.

it should not take that much effort to change a “fun, family friendly holiday tradition for kids” in such a way that is inclusive for EVERYONE - in a way that remains fun and pleasant without harming others, especially marginalized folks.  today i wanted to speak up and use my platform in hopes to educate, spread awareness and advocate for change.

[rotterdamvanalles]

Het oplaten van 1600 ballonnen op het schoolplein aan de Herkingenstraat in Pendrecht in het kader van de actie Vriendschap over de wereld, 26 oktober 1957.

Pendrecht is genoemd naar een ambacht op het eiland IJsselmonde, ten zuiden van de huidige wijk. Het ambacht Pendrecht was tegen het eind van de achttiende eeuw bijna ontvolkt geraakt (18 inwoners in 1795) en werd in de Franse tijd bij Rhoon gevoegd.

Na de oorlog was er een groot gebrek aan woonruimte in Rotterdam. Bij het bombardement op 14 mei 1940 gingen 25.000 woningen verloren en werden 80.000 mensen dakloos. Tevens had men de verwachting dat de bevolking explosief zou gaan groeien. De opgave was dus nieuwe wijken te bouwen met genoeg woningen voor de toekomst. Een van de gevolgen hiervan was dat hoogbouw in Pendrecht een belangrijke rol zou gaan spelen.

De stedenbouwkundige Lotte Stam-Beese kreeg de opdracht de wijk Pendrecht te ontwerpen. Het was een vooruitstrevende gedachte om woningen te ontwerpen waar gezinnen over 3 tot 4 slaapkamers met een aparte woonkamer zouden kunnen beschikken, voor grotere gezinnen vaak met een eigen tuintje.

Stam-Beese had haar eigen voorstelling van Pendrecht: open straten met veel groen waar verschillende bevolkingsgroepen naast elkaar zouden kunnen leven. Buurtwinkels, wijkwinkels en scholen werden precies gepland. Zelfs de tijd die nodig was om naar school of naar de kerk te lopen werd precies berekend. De wijk werd in feite niet verlaten behalve dan misschien voor grotere aankopen of deelname aan culturele activiteiten. De hele structuur van Pendrecht was gebaseerd op deze wijkgedachte die zijn eigen gezicht zou hebben. Woningen vormden een buurt, buurten een wijk en wijken een stad.

Er werden woningen ontworpen waar bejaarden, kleine en grote gezinnen naast elkaar zouden kunnen wonen. Daardoor zou men elkaar kunnen ondersteunen, de ouderen zouden de jongeren helpen en omgekeerd. De kinderen speelden gezamenlijk op de vele pleintjes en er werd gevoetbald op de kleine veldjes. Men deelde de open grond tussen de huizen met anderen. De bewoners werden in die tijd als één groep gezien die onderling gelijkgesteld was. Om dit mogelijk te maken werd er zelfs een selectie op de bewoners toegepast die zich in de modelwijken wilden gaan vestigen.

De flats hadden ook allemaal dezelfde indeling die handig en praktisch ingedeeld moest worden. Omdat men zo veel mogelijk woningen wilde bouwen, waren de woningen klein van opzet en was de oppervlakte gemiddeld niet groter dan 53 vierkante meter.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[joostjongepier]

Wat?   Hagar en de engel (ca. 1645) door Carel Fabritius, De engel verschijnt voor Elia (ca. 1642) door Ferdinand Bol en Christus op de Olijfberg (ca. 1715) door Arent de Gelder en ter vergelijking: Zelfportret door Carel Fabritius (ca. 1645)

Waar?   Tentoonstelling Rembrandt en tijdgenoten - Historiestukken uit The Leiden Collection in Hermitage, Amsterdam

Wanneer?   13 maart 2023

Carel Fabritius wordt beschouwd als een van de meest getalenteerde leerlingen van Rembrandt. Op 12 oktober 1654 kwam hij om het leven toen het Delftse kruitmagazijn ontplofte. Daarbij gingen waarschijnlijk ook de nodige werken van hem verloren. Op dit moment zijn er nog elf schilderijen bekend, waaronder het wereldberoemde Puttertje.

Het werk in de Leiden Collectie toont het verhaal van Hagar. Als Sara geen kinderen kan krijgen bij haar man Abraham, laat Sara haar slavin Hagar met Abraham slapen. Uit hun gemeenschap wordt Ismaël geboren. Als Sara vervolgens zelf op hoge leeftijd nog een zoon baart, laat ze Abraham Hagar en haar zoon wegsturen. Met brood en water trekken ze de woestijn in. Na een tijd is het water op. Hagar laat haar zoon kermend achter onder een struik. Omdat ze haar zoon niet wil zien sterven, gaat ze zelf een stukje verderop zitten en huilt. Fabritius toont ons hoe er op dat moment een engel verschijnt die haar wijst op een waterput (Genesis 21:17).

Het gezicht van de engel doet me onmiddellijk denken aan het zelfportret dat van Fabritius bekend is. De manier waarop de gezichten geschilderd zijn, heeft heel wat overeenkomsten: het smalle gezicht, de lange krullende lokken, de dunne, puntige neus, het smalle mondje. Ik wil niet beweren dat de engel het gezicht van Fabritius heeft, maar de manier waarop het geschilderd is doet wel onmiddellijk aan deze schilder denken. Hagars gezicht steekt mooi af tegen het witte gelaat van de engel, terwijl op de achtergrond een broodzak en waterfles oplichten.

Nog een engel zien we op een werk van Ferdinand Bol. Hier verschijnt hij aan Elia. De profeet is de woestijn in gevlucht nadat hij door Jezebel is bedreigd. Stervend van honger en dorst bidt hij om de dood, wanneer een engel verschijnt die hem met voedsel en water laat aansterken (1 Koningen 19:5). Opvallend aan het schilderij is de tegenstelling tussen de oude, uitgebluste Elia en de jonge, vitale engel. Het schilderij is, als je er voor staat, al bijzonder fraai. Bij de Hermitage heb je vanaf een bepaalde plek op de eerste etage zicht op de  grote zaal op de begane grond. Als ik daar naar beneden kijk, hangt het werk van Bol recht voor me. Vond ik het werk beneden al mooi, het wint op een of andere manier nog aan schoonheid nu ik het van grotere afstand bekijk. De engel licht op en zet als het ware Elia in het licht.

Arent de Gelder is met drie werken vertegenwoordigd op deze tentoonstelling. Het meest opmerkelijke is een relatief klein werk: Christus op de Olijfberg. Jezus heeft zich alleen teruggetrokken in de tuin van Getsemane om zich voor te bereiden op zijn komende lijden. Een engel daalt neer om hem kracht te geven (Lucas 22:43). We zien hoe de engel zijn vleugel troostend om Jezus heen slaat. Rechtsonder liggen de discipelen Petrus, Jacobus en Johannes te slapen. Het werk is in grove, bijna impressionistische, streken geschilderd en heeft een uitgesproken spirituele sfeer.

[associated-mediation]

Bij het omgaan met echtscheidingen met kinderen  is het beheersen van stress en het behoud van de focus op het welzijn van kinderen essentieel. Het integreren van meditatie en mindfulness-oefeningen kan enorme steun bieden voor zowel ouders als kinderen tijdens deze overgangsperiode. Mindfulness kan helpen stress te verminderen, emotionele regulatie te verbeteren en open communicatie aan te moedigen, waardoor een rustige en ondersteunende omgeving ontstaat.Echtscheiding is een grote levensverandering voor het hele gezin, en het ondersteunen van kinderen bij deze overgang vereist een zorgvuldige planning en een meelevende benadering. Hier leest u hoe ouders hun kinderen kunnen helpen zich aan te passen en te gedijen in deze uitdagende tijd.